Έξοδος χωρίς παιδιά

[AthinaP]

Eμεις θηλάζουμε ακομη οποτε δεν παιζει έξοδος χωρις τη μπέμπα!! Και με τη μπέμπα σπανίως βγαινουμε για να μην ταλαιπωρειται στο αυτοκινητο , οποτε δεν παιζει εξοδος γενικότερα!!

 

Ξέχασα να σου πω ότι μπορείς να θηλάσεις στο αυτοκίνητο στο πίσω κάθισμα, όσο είστε δεμένες με ασφάλεια! Και εμένα δεν μου είχε περάσει από το μυαλό, εδώ νομίζω το είχα διαβάσει. Σε λίγο καιρό θα είναι κάπως πιο άνετα με μεγάλο παιδάκι και γύρω στο χρόνο που θα μπορεί να γυρίσει μπροστά θα είστε αρκετά καλύτερα.

[thampelina]

Εν τάχει:

 

 

 

- Φυσικά και έχετε δικαίωμα να κάνετε ό,τι θέλετε με τον ελεύθερο χρόνο σας...Και οι άλλοι όμως έτσι;

- Από που προκύπτει ότι όσες βγαίνουν ενίοτε χωρίς τα παιδιά ή ότι πάνε και διακοπές χωρίς αυτά δεν είναι όλη μέρα έξω σε παιδότοπους και αθλοπαιδίες τις υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου;;

 

Novak συμφωνω μαζι σου.....δηλ 24 την ημερα π μ μ τα παδια....δεν ςχω το δικαιομα ν βγαινω κ μια μερα μ τον ανδρουλβ μ????

[thampelina]

Nai δηλωνω οτι δεν επρεπε ν γινω μανα..... βγαινωμ ε τον ανδροθλη εξω....σοκ ε.....ν βγαινω με τον ανδρα μ κ χαρη σ αυτον εγινα μανα....τι παραλογο ε........ν βγαινουμε εξω...ντροπη μας....a αντε που νομιζουν μονο οι ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ γινατε μανες.....

Το ντροπη μας τοειπα για μενα κ για οσες τολμαμεν βγαινουμε!!κ η.ειναι ηρωνικο φυσικα.για καποιες που μαλον δεν καταλβ το μνμ μου.

[AthinaP]

Οχι. Απλα τα παιδακια απο το βαθος της ιστοριας, εχουν αναγκη τη μαμα τους. Το αν ακολουθουν το προγραμμα δεν ειναι το ζητουμενο, για το πως νιωθουν μιλαμε. Μερικοι λαοι τα εχουν μαζι τους ακομα και στη δουλεια. Αλλα τους λεμε απολιτιστους. Αν το παιδι ειναι καλα ψυχολογικα, προφανως καλα κανεις. Εγω ξερω οτι στα παιδια αρεσει η ρουτινα και η ασφαλεια. Αλλα οσο για το εγωκεντρικο, εσυ λες οτι το να μενω με το παιδι ειναι εγωιστικο και το να το αφηνω και να πηγαινω στη Νεα Υορκη η στο Λονδινο, μη εγωιστικο; ΟΚ. καληνυχτα παιδια.

 

Ήθελα να το σχολιάσω αυτό, αν και είναι αρκετές σελίδες πίσω, πια.

 

Το τι ειναι προγραμματισμένο το μικρό παιδί να κάνει, είναι σχετικό... Αυτοί που λες που προόριζαν τα παιδιά τους να είναι μαζί τους στη δουλειά, τα προόριζαν να κάνουν και τις δουλειές μαζί, από τη στιγμή που θα στέκονταν κάπως καλά στα πόδια τους. Ή να κρατάνε τα μωρά αδέρφια τους σπίτι, για να δουλέψουν οι γονείς. Οι διάφορες κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα διάφορα θέματα διαφορετικά. Και ευτυχώς, τα παιδιά τα πάνε καλά με διάφορα σενάρια, αρκεί οι βασικές τους ανάγκες να καλύπτονται. Υπάρχει δηλαδή σε αυτό το τόπικ μια διαφωνία στο κατά πόσον το να περνάει το παιδί 365 συνεχόμενα μερόνυχτα το χρόνο με τους γονεις του είναι βασική ανάγκη ή όχι.

[thampelina]

Ο τροπος σου δειχνει οτι μαλλον πειραχτηκες με το θεμα, γιατι; Δεν εχουμε δικαιωμα να κανουμε ΟΤΙ θελουμε με τον ελευθερο χρονο μας, επειδη εσυ βγαινεις; Ντροπη μας γιατι; Εκει φτασαμε;

Ουτε μια φιλη μου Σουδεζα βγαινει ποτε, και περναει χρονο με τα παιδια της σε πολλες δρατηριοτητες. Ουτε μια αλλη -πρωην συμφοιητρια κι αυτη οπως η αλλη -Φινλανδη, ουτε οταν ημουν Γερμανια με το ξαδερφο μου εβγαιναν εξω οι μανουλες συχνα βραδυ. Ηταν ολη μερα εξω με τα παιδια σε παιδοτοπους και αθλοπαιδιες. Δεν τα ειχαν ολη μερα και νυχα με τη γιαγια (η οποια, ειχε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κανει τη ζωη της).

Εσυ, τι εθνικοτητα μας δηλωνεις;

Το ντροπη μας ανεφεροταν σε μενα!!!!!!! Που λεω οτι τολμαω μ παιδια ν βγαινω κ εξω.......διαβασε τι εγραψα......κ το οτι εγινα μανα....δεν παυει ν ειμαι ακομα γυναικα κ γκομενα κ οτι αλλο....,.γ τον ανδρα μ...,,.δεν ειμαι μονο μαμσ.....ναι 24 ωρες καθε μερα ειμαι μαζι,...ε νομιζω μια φορα την βδομαδα η μια φορα στις 2.,...ναι εχω δικαιομα ν βγω μονη.

[christina77]

Πάντως βρε κορίτσια αν πέφτει τέτοιο ξεμαλλιασμα σε ένα τόσο απλό και αθώο θεματάκι, φαντάζομαι τι γίνεται στα θέματα που καίνε (βλ. Θηλασμος, ρατσισμός , φυσιολ τοκετος κλπ.) Μωρε καλά κάνω που ούτε καν τα ανοίγω κάτι τέτοια!

 

Καλή συνέχεια, αποχωρώ νωρίς σήμερα!

[rosaki]

Συμφωνώ απόλυτα με το ποστ της Novak. Νομίζω ότι ψύχραιμα διατύπωσε την "αλλη" άποψη.

και εγώ ανήκω στην κατηγορία εργαζόμενη μαμά, που αγαπώ την δουλειά μου, επενδύω σ΄αυτή, παίρνω χαρά από αυτή, παίρνω λύπες, στρες, θυμό.είναι όλα μέσα στο παιχνίδι. Ανάμεσα στα άλλα υπάρχει στο μυαλό μου και το τι πρέπει να κάνω για να εξελιχθώ στον επαγγελματικό μου χώρο.

 

Οι ώρες εκτός γραφείου είναι αποκλειστικά αφιερωμένες στην κόρη μου. Εδώ και δύο χρόνια δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα απόγευμα που μετά το γραφείο να μην επέστρεψα σφαίρα σπίτι για να είμαι μαζί της. Δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ ότι, αυτή η στάση μου έχει στερήσει την κοινωνική μου ζωή (δεν έχω πιει καφέ με μια φίλη), τα ενδιαφέροντα μου (ασχολιόμουνα ενεργά με τον συνδικαλισμό και την πολιτική π.χ σε θέματα του δήμου που ζω), και έχει περιορίσει την επικοινωνία με τον άντρα μου. Θα ήθελα, να μπορούσα μια στο τόσο να κάνω κάτι για μένα.

 

Ο ρόλος της μαμάς για μένα, αν και πιστεύω ότι τον υπηρετώ με όλες τις δυνάμεις μου, αφήνει κομμάτια μου ανολοκλήρωτα. και θεωρώ υγεία το γεγονός ότι αισθάνομαι κάτι τέτοιο. Για μένα στοίχημα της οικογενειακής ζωής που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν 2 χρόνια με την γέννηση της μικρούλας, είναι να βρω τρόπους να χωρέσω πολλά, ρόλους, υποχρεώσεις, επιθυμίες.

 

σίγουρα η σχέση όλων των ζευγαριών δεν είναι ίδια. Υπάρχουν ζευγάρια που τα φέρνει κοντά το να τοποθετούν στον πυρήνα κάθε συζήτησης και πράξης τους, τα παιδιά τους. και άλλα όχι. Με τον άντρα μου είχα μια μακρόχρονη σχέση πριν το μωρό. Ταξιδέψαμε πολύ, συζητούσαμε πολύ (από πολιτική και θέατρο μέχρι αθλητικά και gossip).Το γεγονός ότι το κάναμε δεν σημαίνει ότι έχουμε πάψει να το επιθυμούμε. Άλλωστε το να είσαι ανοικτός, να αγαπάς τις νέες εμπειρίες, τα ταξίδια, να είσαι κοινωνικός, να επιζητάς την επικονωνία και την συζήτηση με άλλους ανθρώπους είναι στάση ζωής και δεν σταματάει ποτέ. Δεν υπάρχει σημείου κορεσμού.

[free dom]

Απο οσα διαβαζω, καταληγω οτι τελικα ειναι θεμα χαρακτηρα.. Εγω ομολογω πως εχω αναγκη απο λιγο χρονο χωρις τα παιδακια μου, πραγματικα παιρνω ανασα και γυρναω με καινουριες δυναμεις, ομως στην πραξη πολυ λιγες φορες συμβαινει αυτο γιατι η δε θα βρω διαθεσιμο ατομο να τα κρατησει, η κατι θα προκυψει.. Ξερετε τι με φοβιζει; Σκεφτομαι οτι τωρα ολη μου η ζωη περιστρεφεται γυρω απ τα παιδια μου, ομως σε δεκαπεντε εικοσι χρονια που θα πρεπει να τραβηξουν το δικο τους δρομο, τι θα μου μεινει αν τωρα τα κανω ολα περα; Δε θα θελα να γινω απ τις μανουλες που δεν εχουν τι να κανουν και πρηζουν στα τηλεφωνα τα παιδια τους. Δεν ξερω αν το εκφραζω σωστα.. Εσεις το σκεφτεστε;

[love4]

freedom αυτο ακριβως που ειπες ισχυει....και πολλα χρονια εβαλες...η αληθεια ειναι πως μολις πανε τα παιδια στο σχολειο οι αρμοδιοτητες των μαμαδωνλιγοστευουν επικινδυνα. Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να καταλαβω ποιο νοημα βρισκει στη ζωη της μια γυναικα που τα παιδια της πανε σχολειο, η ιδια δεν εργαζεται και γενικοτερα δεν κανει τιποτε αλλο περα απο το νοικοκυριο του σπιτιου. Αληθεια, θα ηθελα καποια μαμα που τη γεμιζει ολο αυτο να μου εξηγησει που ακριβως βρισκει το νοημα στη ζωη της.

[xrisaki]

Απο οσα διαβαζω, καταληγω οτι τελικα ειναι θεμα χαρακτηρα.. Εγω ομολογω πως εχω αναγκη απο λιγο χρονο χωρις τα παιδακια μου, πραγματικα παιρνω ανασα και γυρναω με καινουριες δυναμεις, ομως στην πραξη πολυ λιγες φορες συμβαινει αυτο γιατι η δε θα βρω διαθεσιμο ατομο να τα κρατησει, η κατι θα προκυψει.. Ξερετε τι με φοβιζει; Σκεφτομαι οτι τωρα ολη μου η ζωη περιστρεφεται γυρω απ τα παιδια μου, ομως σε δεκαπεντε εικοσι χρονια που θα πρεπει να τραβηξουν το δικο τους δρομο, τι θα μου μεινει αν τωρα τα κανω ολα περα; Δε θα θελα να γινω απ τις μανουλες που δεν εχουν τι να κανουν και πρηζουν στα τηλεφωνα τα παιδια τους. Δεν ξερω αν το εκφραζω σωστα.. Εσεις το σκεφτεστε;

 

 

Μπράβο! κι εγώ το έχω σκεφτεί. Αφήνουμε όμως τα παιδιά να εξελιχθούν και να αυτονομηθούν, είμαστε πάντα δίπλα τους αλλά δεν τα πνίγουμε και μαζί με αυτά, καθώς μεγαλώνουν και αφήνουν όλο και πιο πολύ χρόνο διαθέσιμο και σε εμάς, ανακτούμε ότι μπορούμε απ' οτι αφήσαμε πίσω από την στιγμή της γέννησης τους. Για παράδειγμα, αγαπώ την σουλειά μου, αλλά δουλεύω μόνο 4 - 5 ώρες την ημέρα, όσο μεγαλώνουν θα γίνουν 6-7 οι ώρες δουλειάς. Θέλω καθώς περνάνε τα χρονια να αφήνω χώρο στα παιδιά μου να ανασάνουν, να είμαι και κοντά αλλά και όσο μακριά χρειάζεται για να μάθουν να πατούν γερά στα πόδια τους. Άσχετο με το θέμα.

[ΑΝΝΑ24]

Είναι θέμα χαρακτήρα πιστεύω κι εγώ.

Σκέφτομαι συχνά τη μαμά μου και την πεθερά μου.

Η μαμά μου είναι 69 χρονών, συνταξιούχος φιλόλογος. Έχει να ασχοληθεί με εμένα, την αδερφή μου, τον πατέρα μου που είναι εξαρτητικός, την υπερήλικη γιαγιά μου. Παρόλα αυτά, έχω φάει άπειρες φορές "χυλόπιτα" ζητώντας ένα baby sitting της τελευταίας στιγμής, γιατί έχει κανονίσει να κατέβει Μοναστηράκι για χάζεμα με την ξαδέρφη της, ή έχει να φυτέψει στο εξοχικό, ή κανόνισε θέατρο...

Ειλικρινά το χαίρομαι πάρα πολύ και το βρίσκω υγιές.

Η πεθερά μου από την άλλη, είναι 60 χρονών, και το μόνο που την ενδιαφέρει σε αυτό τον κόσμο είναι το παιδί της και το εγγόνι της. Φέτος που (αλληλούια) κατάφερα να παίρνω εγώ το παιδί από το ολοήμερο και δεν τη χρειάζομαι ιδιαίτερα, δεν ξέρει τι να κάνει τον εαυτό της. Δεν την ενδιαφέρουν οι φίλες της, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για πολιτική, για σινεμά, για τούρκικα, για διακοπές, για βιβλία, για τίποτα πέρα από το πως θα μας μαγειρέψει και θα έρθει να δει τη μικρή.

Δεν θα επεκταθώ στο πόσο πνιγηρό μπορεί να γίνει αυτό για εμάς, ούτε θα το αποδώσω στο ότι δε δούλευε όσο ήταν μικρή.

Απλώς τις παρατηρώ από ανθρωπολογικό-ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.

 

Ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατο ον. Νομίζω ότι αν προσανατολίσεις όλη σου την ύπαρξη σε ένα τομέα, από κάπου θα βγει μια έλλειψη ισορροπίας.

 

Δεν είναι κριτική αυτό σε κανέναν. Just thinking.

[LA LATINA]

freedom αυτο ακριβως που ειπες ισχυει....και πολλα χρονια εβαλες...η αληθεια ειναι πως μολις πανε τα παιδια στο σχολειο οι αρμοδιοτητες των μαμαδωνλιγοστευουν επικινδυνα. Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να καταλαβω ποιο νοημα βρισκει στη ζωη της μια γυναικα που τα παιδια της πανε σχολειο, η ιδια δεν εργαζεται και γενικοτερα δεν κανει τιποτε αλλο περα απο το νοικοκυριο του σπιτιου. Αληθεια, θα ηθελα καποια μαμα που τη γεμιζει ολο αυτο να μου εξηγησει που ακριβως βρισκει το νοημα στη ζωη της.

 

Πήγα να απαντήσω, αλλά τελικά με προσβάλλει το ερώτημα. Και βέβαια έχει νόημα η ζωή της κάθε γυναίκας. Και αξιοπρέπεια. Κι αν δε δουλεύει ακόμα, δε σημαίνει ότι είναι η ζωή της χωρίς νόημα. Και φυσικά δε θα επιχειρηματολογήσω για το ότι δεν είμαι ελέφαντας. Βέβαια ο λόγος που δεν εργάζομαι είναι υγείας, αλλά και πάλι αυτή η απαξίωση πληγώνει...Κρίμα...

[ΑΝΝΑ24]

Μπράβο! κι εγώ το έχω σκεφτεί. Αφήνουμε όμως τα παιδιά να εξελιχθούν και να αυτονομηθούν, είμαστε πάντα δίπλα τους αλλά δεν τα πνίγουμε και μαζί με αυτά, καθώς μεγαλώνουν και αφήνουν όλο και πιο πολύ χρόνο διαθέσιμο και σε εμάς, ανακτούμε ότι μπορούμε απ' οτι αφήσαμε πίσω από την στιγμή της γέννησης τους. Για παράδειγμα, αγαπώ την σουλειά μου, αλλά δουλεύω μόνο 4 - 5 ώρες την ημέρα, όσο μεγαλώνουν θα γίνουν 6-7 οι ώρες δουλειάς. Θέλω καθώς περνάνε τα χρονια να αφήνω χώρο στα παιδιά μου να ανασάνουν, να είμαι και κοντά αλλά και όσο μακριά χρειάζεται για να μάθουν να πατούν γερά στα πόδια τους. Άσχετο με το θέμα.

 

Άσχετο ξε-άσχετο, είναι πολύ σημαντικό αυτό που λες.

[ΑΝΝΑ24]

Κάπως στριμώχτηκα μεταξύ love4 και latina ενώ έγραφα. Η πλάκα είναι ότι αν εξαιρέσεις το συναισθηματικό κομμάτι (latina δε μου αρέσει να σε νιώθω στεναχωρημένη), μπορώ να καταλάβω και τις δύο γιατί σκέφτονται αυτό που σκέφτονται.

Έχουμε χωρέσει στο ίδιο θέμα άνθρωποι με διαφορετικές ζωές, διαφορετικό αριθμό παιδιών, διαφορετικές ηλικίες.

Είναι αδύνατον να δούμε τα πράγματα από την ίδια σκοπιά.

 

Είναι σα να είσαι Φινλανδός και να αναρωτιέσαι πως μπορούν να ζουν οι Μεξικάνοι με αυτόν τον καιρό.

Ο καθένας μέσα στη ζωή του ξέρει (ή πρέπει να ξέρει) να βρίσκει την ευχαρίστηση.

[christina77]

freedom αυτο ακριβως που ειπες ισχυει....και πολλα χρονια εβαλες...η αληθεια ειναι πως μολις πανε τα παιδια στο σχολειο οι αρμοδιοτητες των μαμαδωνλιγοστευουν επικινδυνα. Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να καταλαβω ποιο νοημα βρισκει στη ζωη της μια γυναικα που τα παιδια της πανε σχολειο, η ιδια δεν εργαζεται και γενικοτερα δεν κανει τιποτε αλλο περα απο το νοικοκυριο του σπιτιου. Αληθεια, θα ηθελα καποια μαμα που τη γεμιζει ολο αυτο να μου εξηγησει που ακριβως βρισκει το νοημα στη ζωη της.

 

Kαλά βρε love, εσύ έχεις περάσει στο άλλο άκρο κοπέλα μου! Πού βρίσκει νόημα στη ζωή μια μαμά που δε δουλεύει! Μη χειρότερα...Μα στην οικογένειά της, πού αλλου;

 

Κι αν θες να σου μιλήσω και από προσωπική πείρα, εργάζομαι σε όλη μου τη ζωή. Κάνω μια εύκολη δουλειά γραφείου, Δ.Υ. Τα τελευταία δύο χρόνια που δεν εργάζομαι λόγω της γέννησης του μπέμπη μου, μπορώ να σου πω ότι περνάω και καλύτερα (έχει αρχίσει να με προβληματίζει αυτό λίγο ) Έχω περισσότερο χρόνο για τις δουλειές του σπιτιού τα πρωινά που λείπουν τα μεγάλα στο σχολείο, είμαι ξεκούραστη από το μεσημέρι και μετά που επιστρέφουν και έχω πιο πολύ όρεξη για παιχνίδια και βόλτες μαζί τους απ' ότι αν δούλευα. Λογικό δεν είναι;

[BabyCute]

freedom αυτο ακριβως που ειπες ισχυει....και πολλα χρονια εβαλες...η αληθεια ειναι πως μολις πανε τα παιδια στο σχολειο οι αρμοδιοτητες των μαμαδωνλιγοστευουν επικινδυνα. Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να καταλαβω ποιο νοημα βρισκει στη ζωη της μια γυναικα που τα παιδια της πανε σχολειο, η ιδια δεν εργαζεται και γενικοτερα δεν κανει τιποτε αλλο περα απο το νοικοκυριο του σπιτιου. Αληθεια, θα ηθελα καποια μαμα που τη γεμιζει ολο αυτο να μου εξηγησει που ακριβως βρισκει το νοημα στη ζωη της.

 

Μην υποτιμάς το γεγονός οτι η αυτη η μάνα τα παιρνει απο το σχολείο, τους μαγειρεύει ζεστό φαγητο και περναει περισσότερες ωρες μαζι τους αφου τα σχολεία τελειώνουν και νωρίτερα απο άλλες μανούλες που δουλεύουν .... Αυτο σημαινει πολλα για το παιδι και εκει βρίσκει το νόημα η μάνα!

[LA LATINA]

Κάπως στριμώχτηκα μεταξύ love4 και latina ενώ έγραφα. Η πλάκα είναι ότι αν εξαιρέσεις το συναισθηματικό κομμάτι (latina δε μου αρέσει να σε νιώθω στεναχωρημένη), μπορώ να καταλάβω και τις δύο γιατί σκέφτονται αυτό που σκέφτονται.

Έχουμε χωρέσει στο ίδιο θέμα άνθρωποι με διαφορετικές ζωές, διαφορετικό αριθμό παιδιών, διαφορετικές ηλικίες.

Είναι αδύνατον να δούμε τα πράγματα από την ίδια σκοπιά.

 

Είναι σα να είσαι Φινλανδός και να αναρωτιέσαι πως μπορούν να ζουν οι Μεξικάνοι με αυτόν τον καιρό.

Ο καθένας μέσα στη ζωή του ξέρει (ή πρέπει να ξέρει) να βρίσκει την ευχαρίστηση.

 

Εγώ είμαι ο Μεξικάνος!!!

Μα βρε ΆΝΝΑ, έτσι είναι....δηλαδή πρέπει να λιθοβοληθεί το αντίπαλον δέος? Δεν έχει νόημα η ζωή μας επειδή δε μπορούμε/ θέλουμε/ χρειάζεται - δεν ξέρω για την καθεμιά-, να δουλέψουμε??? Βαριές κουβέντες....

Θα μπορούσα να σας γράψω βιβλίο ολόκληρο για το τι κάνω και πως περνάω και πόσο νόημα έχει η ζωή μου.

Να σκεφτόμαστε λίγο πριν αφορίσουμε...

[LA LATINA]

Μην υποτιμάς το γεγονός οτι η αυτη η μάνα τα παιρνει απο το σχολείο, τους μαγειρεύει ζεστό φαγητο και περναει περισσότερες ωρες μαζι τους αφου τα σχολεία τελειώνουν και νωρίτερα απο άλλες μανούλες που δουλεύουν .... Αυτο σημαινει πολλα για το παιδι και εκει βρίσκει το νόημα η μάνα!

 

Μην υποτιμάτε καμιά μάνα, θα συμπληρώσω εγώ. Καλό βράδυ !!!

[love4]

LATINA ΔΕΝ προσεξες ολη την προταση μου....

"...Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να καταλαβω ποιο νοημα βρισκει στη ζωη της μια γυναικα που τα παιδια της πανε σχολειο η ιδια δεν εργαζεται και γενικοτερα δεν κανει τιποτε αλλο περα απο το νοικοκυριο του σπιτιου."

Το οτιδηποτε ειναι οποιοδηποτε ενδιαφερον εχει περα απο τα παιδια της....ΔΕ ΦΤΑΙΩ εγω αν παρανοησες τα λογια μου

[mkcm]

Και το μαμαδόμετρο συνεχίζει να μετρά.... Ειλικρινά, ο μόνος λόγος που εξακολουθώ να διαβάζω το συγκεκριμένο θέμα είναι για να επιβεβαιώσω αυτό που έχω ήδη διαπιστώσει... Σχεδόν καμία δεν μπορεί να δεχτεί ότι δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο στο θέμα οικογένεια...

 

Δηλαδή, η μία κοπέλα - δε θυμάμαι ποια - μας λέει ότι αν δεν τα αφήσεις θα έχουν ψυχολογικά προβλήματα, η άλλη ότι η γυναίκα που δε δουλεύει δε θα έπρεπε να βρίσκει νόημα στη ζωή της, κλπ. Ήμαρτον ρε κορίτσια...

 

Γιατί ρε παιδιά δεν μπορείτε να δεχτείτε ότι εμένα μου αρέσει να δουλεύω χωρίς να επιδιώκω καριέρα, ενώ η άλλη επενδύει στα επαγγελματικά της και θέλει εξέλιξη, η τρίτη γουστάρει και μπορεί οικονομικά να κάτσει σπίτι, η τέταρτη θα ήθελε να δουλέψει αλλά είναι άνεργη, η πέμπτη δε γουστάρει να δουλεύει, αλλά δε βγαίνουν αλλιώς.

Γιατί δεν μπορείτε να δεχτείτε ότι εμάς η μέρα μας στο σπίτι ξεκινά στις 6.30π.μ. και για το παιδί μας τελειώνει στις 8μ.μ. και για μας κανένα δίωρο μετά, για την άλλη η μέρα ξεκινά στις 10πμ και τελειώνει στις 12μμ, η άλλη γουστάρει να πάει μπαρότσαρκα με το παιδί της και η άλλη δε θέλει να βγαίνει παρά μόνο στο πάρκο.

Μια κοπέλα λέει ότι είναι οικονομικά στριμωγμένοι, αλλά αν τις περισσέψουν 20 ευρώ θα προτιμήσει να τα πιει με τον άντρα της, ενώ εγώ π.χ. είμαι τελείως διαφορετικής λογικής. Εγώ είμαι η σωστή και αυτή όχι δηλαδή;

 

Συνεχίζετε, ακόμη και όσες έχουν συμφωνήσει με το ότι τι μοντέλο οικογένειας θα χτίσει ο καθένας είναι δική του υπόθεση, να υποτιμάτε όσους πράττουν διαφορετικά από σας...

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες αξίες. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και το ωράριο δουλειάς μας μας επιβάλλει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής...

Εγώ θεωρώ ότι για να είναι το παιδί μου ισορροπημένο, ευδιάθετο, υγιές, πρέπει να κοιμάται καλά, να τρώει καλά, να απασχολείται δημιουργικά μες τη μέρα, να έχει σταθερό πρόγραμμα, κλπ., η άλλη μαμά μπορεί να θεωρεί ότι χρειάζεται να έχει πολλές εμπειρίες, να τρώει ό,τι το ευχαριστεί και όποτε θέλει, να έχει ευέλικτο πρόγραμμα, κλπ. Για μένα λάθος, για εκείνη σωστό, ας ξεκινήσει το ξεμάλλιασμα λοιπόν....

 

Να σεβόμαστε τις επιλογές του καθενός, χωρίς αφορισμούς και απαξίωση, ειρωνίες και κοροϊδέματα και να ανακατευόμαστε εκεί, όπου οι πράξεις των γονιών μπορεί πράγματι να είναι επικίνδυνες για τα παιδιά.

[ekavi_]

Η συζήτηση όμως, τουλάχιστον από την πλευρά μου (επειδή εμείς έχουμε την πολυτέλεια της μεγάλης άδειας) ξεκίνησε όταν κάποιος χαρακτήρισε ανθρώπους που φεγουν 1 εβδομάδα διακοπές και αφήνουν τα παιδιά τους στους παππούδες ως ΤΟΜΑΡΙΑ, χωρίς να εξεταστεί κανένας άλλο παράγοντας.

 

To "τομάρια" μου έχει διαφύγει. Δεν είδα που γράφτηκε αυτό.

 

ο καθένας κάνει αυτό που αισθάνεται καλύτερα για τον ευατό του... ποια είμαι εγώ που θα κρίνω εάν η τάδε μαμά θέλει να είναι όλη την ημέρα με το παιδί της ή εάν ή άλλη μαμά θέλει να τα αφήνει και να βγαίνει?

?

 

Όταν ξεκινάμε μια συζήτηση γενικού περιεχομένου και υπάρχουν αντίθετες απόψεις, πρακτικές, νοοτροπίες κτλ, προφανώς και θα ασκηθεί κριτική στα πλαίσια της συζήτησης. Αλλιώς ποιο το νόημα να συζητάμε; Απλώς για να καταθέτουμε η καθεμία το τι πρεσβεύει χωρίς να τεθούν αντεπιχειρήματα;

[ekavi_]

Τώρα είδα ότι επεκτάθηκε η συζήτηση...

 

Λοιπόν το που βρίσκει νόημα ο καθένας και αν το βρίσκει εντός ή εκτός σπιτιού, είναι σχετικό. Ούτε αυτός που βγαίνει συνέχεια έξω έχει απαραίτητα και νόημα η ζωή του, ούτε και αυτός που μένει μέσα χάνει το νόημα απαραίτητα.

 

Ξέρετε ποιος χάνει το νόημα; Αυτός που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες!

[love4]

mkcm ακου τωρα και το αλλο...ετσι ειναι ο διαλογος, πεφτουν στο τραπεζι διαφορετικες αποψεις, τις ακουμε, με αλλες συμφωνουμε με αλλες οχι. Αν καποιες μας φανουν ακραιες το εκφραζουμε, δεν ειναι κακο...Η δικη μου ερωτηση ηταν ειλικρινης...ρωτησα για να ακουσω τον αλλο τροπο σκεψης... Αν δεν πει η καθεμια την αποψη της πως θα γινει ο διαλογος? Ας αποχωρησουμε τοτε ολοι απο το φορουμ αφου δεν πρεπει να εφραστουμε

 

Τα "υποτιμιτικα", "ειρωνικα" "μαμαδομετρα" "ξεμαλλιασματα" κλπ τα αισθανεται οποιος θελει να τα αισθανθει. Ολοι οι υπολοιποι απλα συζητανε.

[love4]

ekavi γραφαμε ταυτοχρονα

[Λαΐδα]

φανταζομαι η Love4 εννοει τις περιπτώσεις που πλεον εχουν μεγαλωσει τα παιδια και δεν χρειαζονται την αποκλειστικοτητα της μαμας....τι γινεται μετα???? Και εγω ομολογω ότι θα δυσκολευομουν συναισθηματικα να ζω σε τετοια κατασταση. Εκτος αν ειχα στην διαθεση μου κανα 10αρι χιλιαρικα το μηνα και μπορουσα να γινω 'δημιουργικη' !