Περί κοινωνικότητας γονέων και παιδιών...

[Little Monkey]

Σαφώς, αλλά προτιμώ να μην συνηθίσει το δικό μου παιδί να τρώει ξύλο και δαγκωματιές. Ας συνηθίσει το άλλο να παίζει χωρίς να χτυπάει και να δαγκώνει, και θα ξεκινήσουμε τότε να κάνουμε παρέα

[katerinag]

Σαφώς, αλλά προτιμώ να μην συνηθίσει το δικό μου παιδί να τρώει ξύλο και δαγκωματιές. Ας συνηθίσει το άλλο να παίζει χωρίς να χτυπάει και να δαγκώνει, και θα ξεκινήσουμε τότε να κάνουμε παρέα

 

Ναι εννοείται… όμως πιστεύω ότι ακόμα και αυτό ξεπερνιέται αν υπάρχει ουσιαστική σχέση και αγάπη των μεγάλων μεταξύ τους, και αν βλέπονται συχνά τα παιδάκια και υπάρχει η κατάλληλη συμπεριφορά από τους γονείς και αυτό μπορεί να διορθωθεί. Και το έχω ζήσει ακριβώς έτσι… της κολλητής μου η μικρή του έφερνε ολόκληρο κάστρο από τουβλάκια στο κεφάλι, όμως με όλων μας τη προσπάθεια σταμάτησε να τον χτυπάει (ενώ συνέχιζε σε άλλα παιδιά) και τώρα που μεγάλωσαν λίγο αυτή 6,5 και ο δικός μου 5 όχι μόνο παίζουν τέλεια (παρόλο το αντίθετο φίλο) αλλά αγαπιούνται πολύ, προσέχει το ένα το άλλο, και το κοριτσάκι που κάποτε τον χτύπαγε τώρα κόβει στη μέση το μπισκότο της και του δίνει το μεγαλύτερο κομμάτι… θέληση να υπάρχει από όλους…

[Daphne-]

Συναντιόμαστε μόνες μας και μιλάμε και στο FB μια χαρά, αλλά δεν κάνουμε οικογενειακή παρέα.

Πιθανον εχεις κάπου να αφηνεις το παιδι ωστε να συναντιεσαι με τη φιλη σου, ε? Κι εγω θα το εκανα εαν ειχα αυτη την επιλογη αυτη την περιοδο.

Ωστοσο η οικογενειακη παρεα σε εξωτερικους χωρους ειναι η μονη λυση για μας τωρα

[Λαΐδα]

Συμφωνώ με όλο το ποστ της Βερενίκης.

Θα ήθελα όμως να επεκτείνω το τονισμένο και για τους γονείς: Δεν είναι λοιπόν ένδειξη κοινωνικότητας των γονέων να θέλουν να είναι πάντα με έναν κύκλο 5 ανθρώπων. Ούτε βέβαια να νιώθουν ανασφάλεια να μείνουν λίγο μόνοι τους και να καταλήγουν να βγαίνουν συνέχεια με όποιον τύχει.

 

Πάντως για την κοινωνικότητα των παιδιών, ισχύει το ότι οι δάσκαλοι αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα πράγματα για το παιδί μας από εμάς τους γονείς: συνήθως ξέρουν αν κάνει παρέα και με πόσα παιδιά, τι ρόλο έχει στην παρέα, πόσο εξαρτημένο είναι από την παρουσία ενός άλλου παιδιού κλπ.

 

Συμφωνω!

 

Κατα τα αλλα διακρινω μια ταση προς την διαφωνια χωρις πραγματικες διαφορες πανω κατω τα ιδια λεμε ολες αλλα η καθε μια μας θελει να τα πει με τον τροπο της

[Daphne-]

Κατα τα αλλα διακρινω μια ταση για προς την διαφωνια χωρις παραγματικες διαφορες πανω κατω τα θδια λεμε ολες αλλα η καθε μια μας θελει να τα πει με τον τροπο της

Οντως...

Αληθεια τι θα κανετε σημερα με το παιδι/ια σας?

Εμεις θα κανουμε το ευκολο. Θα παμε σε λιγο στο σχολειο της οπου θα εχουν μαζευτει κι αλλα παιδια για να κανει πατινι. Εγω θα καθομαι με τις διαφορες μαμαδες. Ο μπεμπης αναγκαστικα θα ερθει μαζι μας. Δεν εχει επιλογες ακομα!

[Λαΐδα]

Εγω μολις παω σπιτι θα σωριαστω σε εναν καναπε .... Ειμαι πολυ κουρασμενη σημερα... σε γενικες γραμμες παμε στο παρκο οπου ειναι και οι αλλοι μας οι φιλοι 2 φορες την εβδομαδα, τις καθημερινες... Αλλα ειναι τρια τα οαιδακια στο σπιτι οποτε παιζουν μια χαρα. Αν ζητησει να ερθει καποιος, καλοδεχουμενος!

[matal]

Kαλημέρα σας. Πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι απόψεις.. Κι εγώ νομίζω ότι πάνω-κάτω συμφωνούμε όλες στα βασικά.

Να καταθέσω και τη δική μας εμπειρία. Εγώ δεν είμαι σούπερ κοινωνικό ούτε, όπως θέλω να πιστεύω, αντικοινωνικό άτομο. Έχω ανάγκη την ανθρώπινη και πολύ περισσότερο την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή και την ίδια ανάγκη αναγνωρίζω και για τα παιδιά μου. Πέρυσι λοιπόν ο μεγάλος μου ήταν Α δημοτικού σε νέο γι'αυτόν σχολείο, αφού πήγαινε σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Ο γιος μου, πολύ κοινωνικός και ευπροσάρμοστος, έκανε αμέσως φίλους και άρχισε να μου ζητάει να έρθουν σπίτι. Εμείς με τις δουλειές μας (δουλεύουμε πολλές ώρες και συχνά και τα ΣΚ) το αποφεύγαμε "διακριτικά" λόγω κούρασης και έλλειψης χρόνου. Επίσης, θεωρούσα ότι μέχρι τις 4:30 που τελειώνει το ολοήμερο είναι υπεραρκετός ο χρόνος για συναναστροφή με φίλους, αλλά έβλεπα και την ανάγκη του παιδιού να δει τους φίλους του και εκτός σχολικού περιβάλλοντος, να τους δείξει το δωμάτιο, τα παιχνίδια του κτλ. Να σας πω ότι το γιο μου τον πήγαινα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου (πάρτυ, γιορτές κτλ), όπου έβλεπα ότι υπήρχαν παρέες μαμάδων-κολλητών μεταξύ τους, στις οποίες φερόμουν τυπικά αλλά με φιλική διάθεση. Στα πηγαδάκια έξω από το σχολείο δεν συμμετείχα γιατί πολύ σπάνια πηγαινοφέρνω το γιο μου και γιατί δεν είμαι τύπος των πηγαδακίων, με την έννοια ότι σπάνια θεωρώ αξιόπιστες και χρήσιμες τις πληροφορίες που μαθαίνει κανείς από αυτά. Επίσης, με "χάλαγε" πολύ που έβλεπα τις μαμάδες-αρχηγούς των πηγαδακίων να γλείφουν πατόκορφα τη δασκάλα μας και όταν αυτή έστριβε την πλάτη της να ρίχνουν διάφορες μπηχτές για το πόσο γρήγορα ή αργά προχωρά την ύλη, για το εάν έφυγε ή όχι κάποιες φορές νωρίς και άλλα τέτοια όμορφα! Μου έκανε εξάλλου φοβερή εντύπωση πόσες μαμάδες από το τμήμα μας δεν εργάζονται και έχουν άπλετο χρόνο να ασχολούνται με τα σχολικά δρώμενα! Ήξεραν τα πάντα για εκδρομές, επισκέψεις, συμβάντα, πολύ πριν την επίσημη ενημέρωσή μας από το σχολείο. Όπως είπε και μια άλλη μαμά (νομίζω η Λαϊδα), είμαι της άποψης ότι στο σχολείο είμαι μόνο η μαμά του Μ... και εκεί αρχίζει και τελειώνει ο ρόλος μου.

Ώσπου προς τη μέση της περσινής χρονιάς άρχισα να παρατηρώ ότι τον μικρό δεν τον καλούσαν σε πάρτυ ή άλλες εκδηλώσεις, ότι του φόρτωναν διάφορα περιστατικά μια που δεν υπήρχε "αντίλογος" από την πλευρά μου και ότι υπήρχε μια τάση "απομόνωσης" να το πω, αν και είναι πολύ δύσκολο να απομονώσει κανείς το γιο μου. Το αποκορύφωμα είναι ότι πέρυσι έκανε πάρτυ ένας φίλος του και πριν το πάρτυ είπε στο παιδί μου ότι θέλει πολύ να τον καλέσει αλλά του είπε η μαμά του ότι είναι αδύνατο γιατί δεν με ξέρει καλά και δεν έχει το τηλέφωνό μου, ψέμα φυσικά!!

Από τότε έβαλα πολύ νερό στο κρασί μου και πλέον καλούμε παιδιά στο σπίτι, πηγαίνω πάντοτε παρουσία μου το μικρό σε σπίτια συμμαθητών, ακούω τις συζητήσεις περί μαλλιών, νυχιών, ανατροφής και το χειρότερο τις κοσμοθεωρίες περί κρίσης, eurogroup, και τα σχετικά και όλα αυτά εις βάρος του λιγοστού ελεύθερου χρόνου που έχει απομείνει. Τι να κάνουμε; Το βλέπω ως μία ακόμη γονική υποχρέωση!

Και κάτι άλλο σημαντικό: με 2 μαμάδες που κολλάμε καλύτερα, ο γιος μου δεν θέλει να κάνει παρέα τα παιδάκια τους και φυσικά δεν επιμένω. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς το παιδί μου προτιμά τα παιδιά ανθρώπων με τους οποίους εμείς οι γονείς του δεν έχουμε τίποτα κοινό. Πώς το εξηγείτε;

[Λαΐδα]

Ειναι μικρα ακομη δεν εχουν κατασταλλαξει!! Οι παρεες που τελικα θα αποζητουν δεν ειναι αυτες που θα εχουν τωρα. Απο την αλλη ισως τελικα με τις μαμαδες τους να εχετε κατι κοινο και τα παιδια να το διεκριναν.... Εκει να εστιασετε και εσεις.

Θεωρω οτι η μαμα παιδιου που εκανε το παρτυ ηταν γαιδαρα ...απλως... Εκτος αν ειχες κανει και εσυ τιποτα γεννεθλια και δεν την καλεσες οποτε οκ.

Εγω , σε αυτες τις ταξεις, τις μικρες , κρινω σημαντικο το να καλεσω οσο πιο πολλα παιδια γινεται... Γιατι ειναι μικρουλια και αν σεν καλεσεις κσποιο στεναχωριεται.....

Δεν λεω οτι πρεπει να το κανει και ο υπολοιπος κοσμος μην αρχισουμε.... Αλλα φανταστειτε να ειναι το παιδι σας το ΄ακαλεστο ΄.... Θα στεναχωριοταν πιστευω

[matal]

Δεν είχαμε κάνει ακόμη πάρτυ, το πάρτυ μας το κάναμε πολύ αργότερα και καλέσαμε όλα τα παιδιά της τάξης. Με την εν λόγω μαμά (κι εγώ γαϊδάρα τη χαρακτήρισα τότε) βλεπόμαστε αρκετά συχνά τελευταία λόγω τέκνων! Έχω ρίξει πολύ νερό στο κρασί μου!

[Little Monkey]

Το αποκορύφωμα είναι ότι πέρυσι έκανε πάρτυ ένας φίλος του και πριν το πάρτυ είπε στο παιδί μου ότι θέλει πολύ να τον καλέσει αλλά του είπε η μαμά του ότι είναι αδύνατο γιατί δεν με ξέρει καλά και δεν έχει το τηλέφωνό μου, ψέμα φυσικά!!

Το ότι δεν σε ήξερε καλά δεν είναι ψέμα, σύμφωνα με αυτά που λες. Είναι αρκετές οι κοπέλες εδώ μέσα που έχουν πει ότι αν δεν γνωρίζουν τους γονείς των φίλων των παιδιών τους δεν τους καλούν στο σπίτι (ούτε τους γονείς ούτε τα παιδιά), προφανώς αυτή η μαμά ανήκει στην ίδια κατηγορία.

 

Ούτε και είναι εύκολο να καλέσεις όλους τους συμμαθητές στο πάρτι, δηλαδή καμιά 35αριά παιδάκια (αφού κάποια θα έρθουν με αδέλφια) και 20+ ενήλικες. Δεν είναι απαραίτητα θέμα γαϊδουριάς, μπορεί να μην υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για ανοιχτό πάρτι.

 

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς το παιδί μου προτιμά τα παιδιά ανθρώπων με τους οποίους εμείς οι γονείς του δεν έχουμε τίποτα κοινό. Πώς το εξηγείτε;

Οι γονείς των φιλενάδων σου ταιριάζουν με τους δικούς σου γονείς; Ίδια ενδιαφέροντα, ίδια κοσμοθεωρία, ίδιες συνήθειες; Δε νομίζω.

[ekavi_]

Είναι αρκετές οι κοπέλες εδώ μέσα που έχουν πει ότι αν δεν γνωρίζουν τους γονείς των φίλων των παιδιών τους δεν τους καλούν στο σπίτι (ούτε τους γονείς ούτε τα παιδιά), προφανώς αυτή η μαμά ανήκει στην ίδια κατηγορία.

 

Μια διευκρινισούλα. Αυτό που ειπώθηκε είναι πως δεν μας αρέσει το γεγονός να μας αφήσει το παιδί στο σπίτι μόνο του, μια μαμά την οποία δεν γνωρίζουμε και η οποία δεν σκοπεύει να μας γνωρίσει κιόλας.

 

Μου έχει τύχει πάντως να μου αφησουν το παιδί μόνο του ακόμα και εκτός σπιτιού ενώ στην ουσία δεν με γνωρίζουν. Υποτίθεται για λίγο. Μετά να εξαφανιστούν, να μην μου έχουν αφήσει κινητό, να μην έχουν αφήσει στο παιδί προμήθειες που θα έπρεπε να είχε μαζί του (πχ ζακέτα) και να πρέπει εγώ να φροντίσω για όλα αυτά, το παιδί να ανησυχεί γιατί αργεί η μαμά του και εγώ να έχω ξεμείνει και να μην ξέρω τι να κάνω... Μιλάμε για τρελή αδιαφορία. Και μετά παρατήρησα ότι αυτό το παιδάκι το βλέπω συνεχώς με κάποιον άλλον. Όχι δηλαδή με τους γονείς του, αλλά πάντα κάπου παρκαρισμένο, όπως το πάρκαραν σε εμένα. Σίγουρα θα είναι σούπερ κοινωνικό και ανεξάρτητο, αλλά...

[ekavi_]

Matal και εγώ έχω βάλει πολύ νερό στο κρασί μου, γιατί είμαι κάπως σαν εσένα, αλλά προσπαθώ αυτό το νερό να είναι μέχρι ενός σημείου... δεν θέλω να περάσω το μήνυμα ότι κάνουμε τα πάντα ή ανεχόμαστε τα πάντα προκειμένου να είμαστε αποδεκτοί...

[Little Monkey]

Μια διευκρινισούλα. Αυτό που ειπώθηκε είναι πως δεν μας αρέσει το γεγονός να μας αφήσει το παιδί στο σπίτι μόνο του, μια μαμά την οποία δεν γνωρίζουμε και η οποία δεν σκοπεύει να μας γνωρίσει κιόλας.

Άρα στην περίπτωση αυτή δεν θα κάνεις πάρτι ή γιορτή χωρίς ενήλικες. Άρα θα πρέπει να καλέσεις και τις μαμάδες. Άρα αν είσαι στην κατηγορία αυτών που δεν γουστάρουν να κάνουν παρέα με ανθρώπους που δεν τους γνωρίζουν, δεν θα καλέσεις το συγκεκριμένο παιδάκι, αφού μόνο του δεν το θέλεις στο σπίτι αλλά δεν θέλεις και τη μαμά του (αφού σου είναι άγνωστη). Άρα δεν το καλείς στα πάρτι που κάνεις, τουλάχιστον μέχρι να γνωρίσεις τη μαμά του.

 

Δεν κάνω κριτική, προσπαθώ απλά να δώσω μια λογική εξήγηση στο γιατί η συγκεκριμένη μαμά δεν κάλεσε το παιδί της matal στο πάρτι. Μπορεί αν ήταν γαϊδάρα, όπως ειπώθηκε, μπορεί όμως και να ήταν μια από εμάς (όχι εσύ συγκεκριμένα) που θέλει τα παιδιά να συνοδεύονται αλλά δεν θέλει και άσχετο κόσμο στο σπίτι.

[ekavi_]

Όχι Little Monkey δεν είπα κάτι τέτοιο. Φυσικά και θα καλέσω στο σπίτι ή στο πάρτυ ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά ή που δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ κολλητοί, για χάρη των παιδιών.

Αυτό που έχω πει ότι αποφεύγω να κάνω είναι να κρατήσω το παιδάκι ανθρώπων που δεν γνωρίζω, μόνο του ή να τους στείλω το δικό μου παιδί. Ναι αν κάνω πάρτυ και το καλέσω θα πρέπει να συνοδεύεται. Δεν με νοιάζει να τους έχω γνωρίσει νωρίτερα. Μπορούμε να γνωριστούμε τότε.

[Little Monkey]

Δεν αναφέρομαι σε σένα Εκάβη, μην το παίρνεις προσωπικά. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι χαρακτηρίσαμε μια μαμά "γαϊδάρα" ενώ μπορεί να υπάρχουν απλοί λόγοι για τη συμπεριφορά της, σαν αυτούς που έχουν ήδη αναφερθεί από μαμάδες στη συζήτηση που κάνουμε. Είναι τόσο δύσκολο να φανταστούμε πως μια μαμά δεν θέλει να κάνει πάρτι χωρίς γονείς αλλά δεν θέλει και γονείς που δεν γνωρίζει στο πάρτι; Εμένα πολύ φυσιολογικό μου φαίνεται.

 

Προσωπικά ΔΕΝ θα ήθελα μαμάδες που δεν γνωρίζω στο πάρτι του παιδιού μου, γιατί τη μέρα εκείνη θέλω να μπορώ να χαλαρώσω με κόσμο που γνωρίζω και όχι να κάνω νέες γνωριμίες. Οπότε η λύση που έχω για τώρα (που το παιδί είναι μικρό) είναι να καλώ μόνο όσους γονείς γνωρίζω (δηλαδή βασικά τους δικούς μου φίλους) Αργότερα φαντάζομαι ότι θα κάνω πάρτι χωρίς γονείς. Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί καμιά μαμά που δεν την έχω καλέσει και να με πει γαϊδάρα, όπως κι εγώ δεν θα παρεξηγηθώ αν προτιμήσει να κρατήσει το παιδί της στο σπίτι της αντί να το στείλει ασυνόδευτο στο δικό μου.

[Λαΐδα]

Εγω!! εγω την ειπα γαιδαρα!!! ....

εχω δεδομενα:

1) α δημοτικου, αρα μικρα παιδακια σε ηλικια , αρα δεν μπορουν ακομη να καταλαβουν γιατι ο φιλος τους καλεσε την Αννουλα αλλα όχι εκεινον πχ.

2) ηθελε να κανει κλειστο παρτυ? σεβαστο! Οφειλε να μην το μαθει το παιδι ότι δεν καλεστηκε ενώ καλεστηκαν οι υπολοιποι φιλοι του

3) συμφωνα με την θεματοθετρια ειπε ψεμματα η άλλη μαμα στο παιδι της ότι δεν ειχε το τηλεφωνο του συγκεκριμενου παιδιου.... και αυτό το εμαθε και το παιδι και η θεματοθετρια

4) όταν παει ένα εξαχρονο και λεει στο άλλο 'θελω πολύ να σε καλεσω ' φανταστείτε τι εχει πει στη μανα του.... ΤΟ ΘΕΛΕΙ το άλλο παιδακι! είναι φιλος του.... η μαμα του όμως ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να καλεσει τον ΦΙΛΟ του παιδιου της....

 

Υπαρχει η επιλογή του κάθε γονεα να κανει ο,τι παρτυ θελει...ανοιχτο, κλειστο κλπ

 

Γαιδαρα είναι για εμενα ...επειδή στεναχωρησε το παιδακι , για τουν ενηλικες δεν σκαω!

 

Αν θελετε να πιαστούμε από την αποψη μου και τον χαρακτηρισμο μου και να γραψουμε σελιιιιιιδες, οκ , ισως παρω μερος....Αν και εχω αναλυσει πως προεκυψε αυτή η αποψη η οποια φυσικα δεν αλλαζει και η οποια πολλες από εσας δεν ενστερνίζεστε και καλα κανετε.

 

Το θεμα για εμενα δεν είναι αν θα με πουν γαιδαρα! Θα με πουν , ισως με άλλη αφορμή και μου είναι αδιαφορο.

Το θεμα είναι αν νιωθω γαιδαρα ..εκει εστιαζω.

[ekavi_]

Συμφωνώ με τη Λάιδα που έκανε τον κόπο να μαζέψει τα δεδομένα, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω αυτή τη στιγμή.

Απλώς κρατάω μια μικρή επιφύλαξη μήπως το παιδί της υποτιθέμενης γαιδάρας, μετέφερε λάθος τα λόγια της ή το είπε σαν δικαιολογία για να μην στενοχωρήσει το άλλο παιδί (δηλαδή έριξε την ευθύνη στη μαμά του και καλά).

Το λέω αυτό γιατί έχει τύχει να κανονίσουν τα πιτσιρίκια χωρίς τον ξενοδόχο, αλλά να επικαλεστούν τον ξενοδόχο... Δηλαδή "να θέλω να έρθω, αλλά η μαμά δεν με αφήνει" χωρίς όμως να μου έχει πει τίποτα... ή κάτι τέτοιο...

[Λαΐδα]

ναι ναι ισχυει και αυτό!!!

εγω ειχα ξεχασει ένα παιδακι πχ, μου το ειπε την άλλη μερα ο γιος μου....φανταζομαι τι μπορει να ειπε στο άλλο παιδι ως δικαιολογια

γαιδαρα και εγω! αχχαχα...αλλα για μια μερα μονο

[Little Monkey]

1) α δημοτικου, αρα μικρα παιδακια σε ηλικια , αρα δεν μπορουν ακομη να καταλαβουν γιατι ο φιλος τους καλεσε την Αννουλα αλλα όχι εκεινον πχ.

Αυτό δεν είναι λόγος για να καλείς τους πάντες στα πάρτι σου

 

2) ηθελε να κανει κλειστο παρτυ? σεβαστο! Οφειλε να μην το μαθει το παιδι ότι δεν καλεστηκε ενώ καλεστηκαν οι υπολοιποι φιλοι του

Τι μπορούσε να κάνει η μαμά για να μην μάθει το παιδάκι ότι δεν καλέστηκε; Να βάλει όλα τα άλλα παιδάκια που καλέστηκαν να υπογράψουν όρκο σιωπής;

 

3) συμφωνα με την θεματοθετρια ειπε ψεμματα η άλλη μαμα στο παιδι της ότι δεν ειχε το τηλεφωνο του συγκεκριμενου παιδιου.... και αυτό το εμαθε και το παιδι και η θεματοθετρια

Και τι άλλο να πει στο παιδί της; Όχι δεν θα καλέσουμε τον Γιαννάκη επειδή δεν ξέρω τη μαμά του; Του είπε ένα εύπεπτο ψέμα.

 

4) όταν παει ένα εξαχρονο και λεει στο άλλο 'θελω πολύ να σε καλεσω ' φανταστείτε τι εχει πει στη μανα του....

Εξαρτάται από το 6χρονο. Υπάρχουν 6χρονα που είναι ικανά να πουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχύει (π.χ. να ήθελε η μαμά να καλέσει το παιδάκι και να μην ήθελε ο γιος της). Καθόλου εντύπωση δεν μου κάνει.

 

Γαιδαρα είναι για εμενα ...επειδή στεναχωρησε το παιδακι , για τουν ενηλικες δεν σκαω!

Δεν το στεναχώρησε η ίδια, ούτε και μπορούσε να κάνει κάτι για να μην το μάθει είτε πριν το πάρτι είτε μετά. Αυτά τα πράγματα μαθαίνονται. Και αν είχε λόγους να μην το καλέσει (οικονομικούς / πρακτικούς / κοινωνικούς) δεν βλέπω με ποιον τρόπο θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι το παιδάκι δεν θα το μάθαινε για να μην στεναχωρηθεί.

 

Α να πω ότι δεν τραβάω κανένα ζόρι που την είπατε γαϊδάρα, απλά κουβέντα να γίνεται

[Λαΐδα]

1) δεν ειναι δικαιολογια, ειναι λογος!!!

2) να τα καλεσει ολα

3) να του πει την αληθεια... η καλυτερα , να τους καλεσει!!

4) εγω εχω εμπιστοσυνη στο ΄καλο ΄ που εχουν μεσα τους τα εξαχρονα....

5) το οτι ειχε λογους δεν παυει να σημαινει οτι το στεναχωρησε....

 

Όως καταλαβαινεις, δεν αναλυω τιποτα επιστημονικο, ειναι οπως σου ξαναειπα η αποψη μου.... Που δεν μπορει να αλλαξει τωρα στα γεραματα.

Σκεφτομαι ας πουμε....

Θα κανω γεννεθλια μονο με μια τουρτα για ολα τα παιδια, πχ σπιτι μου, και θα τα παω παιδοτοπο τα 2-3 που θελω σε ασχετη φαση....

Θα στειλω τουρτα στο σχολειο για ολα τα παιδια....να την κοψουν εκει.... Συν εναν ταχυδακτυλουργο, θα ξετρελαθουν!! Στος μικρες ταξεις , στην ωρα της γυμναστικης πχ, το επιτρεπουν.

Δεν θα καλεσω κανενα συμμαθητη στα γεννεθλια παρα μονο συγγενεις και παιδια φιλων....

Υπαρχει τροπος να ξεπεραστουν τα οποια προβληματα αν τπαρχει και θεληση...

Άπο εκει και περα ξαναλεω ειναι μια προσωπικη αποψη απο μια μαμα που θελει να βλεπει το παιδι της χαρουμενο, με φιλους, χωρις να ερχεται σε δυσκολη θεση ( το παιδι) και χωρις να στεναχωριουνται τα αλλα παιδακια οσο περναει απο το χερι της .

 

( το ΄γαιδαρα ΄ εχει την ανοχη μου πολλες φορες....υποδηλωνει μια αγνοια... Εχω και το ΄μοσχαρα ΄ που ειναι χειροτερο ....που δειχνει μια αναισθησια .... Και το ΄γουρουνα ΄.... Που δειχνει μια κινηση πιο επιτηδευμενη.... Εχω να σου πω , ουυυυ.... =D)

[Little Monkey]

1) δεν ειναι δικαιολογια, ειναι λογος!!!

2) να τα καλεσει ολα

3) να του πει την αληθεια... η καλυτερα , να τους καλεσει!!

4) εγω εχω εμπιστοσυνη στο ΄καλο ΄ που εχουν μεσα τους τα εξαχρονα....

5) το οτι ειχε λογους δεν παυει να σημαινει οτι το στεναχωρησε....

To 1) δεν το καταλαβαίνω, το 2) νομίζω πως το απάντησα όταν είπα πως μπορεί να είχε λόγο που δεν κάλεσε όλα τα παιδάκια / το συγκεκριμένο παιδάκι, το 3) το αντιπαρέρχομαι, για το 4) έχω να πω πως έχω συναντήσει ουκ ολίγα παιδάκια που λένε ψέματα ή παραποιούν την πραγματικότητα και δεν έχει να κάνει με το καλό και το κακό, απλά είναι παιδιά, και για το 5) συμφωνώ ότι το στεναχώρησε αλλά δεν καταλαβαίνω ποια είναι η αντιπρότασή σου εκτός του να καλέσει όλα τα παιδιάκια αδιακρίτως, πράγμα που όπως είπαμε στο 2) μπορεί να είχε λόγους που δεν το έκανε.

 

Όως καταλαβαινεις, δεν αναλυω τιποτα επιστημονικο, ειναι οπως σου ξαναειπα η αποψη μου.... Που δεν μπορει να αλλαξει τωρα στα γεραματα.

Σκεφτομαι ας πουμε....

Εγώ αυτό που λέω είναι απλό: εσύ σκέφτεσαι έτσι, η άλλη σκέφτεται αλλιώς. Εσύ μπορείς να ανοίξεις το σπίτι σου σε 30 παιδάκια και άλλους τόσους ενήλικες, η άλλη δεν μπορεί (ή δεν θέλει). Καταλαβαίνω πως δεν σκέφτονται όλοι σαν αυτή τη μαμά, αλλά ο τρόπος σκέψης της δεν μου φαίνεται τόσο περίεργος, δεδομένων των απόψεων που έχουν εκφραστεί σε αυτό το θέμα από διάφορες μανούλες. Αυτό δεν σημαίνει πως ο δικός σου τρόπος σκέψης δεν είναι πιο σωστός, απλά ότι ο δικός της δεν είναι τόσο λάθος.

[Λαΐδα]

Ειναι μια αποφαση που πηρε μια συγκεκριμενη μαμα , την οποια θα σεβαστω αλλα δεν θα αξιολογησω με θετικο προσημο.... Αυτο βεβαια δεν ειναι προβλημα της μαμας ... Ειναι θεμα δικο μου. Προφανως η αλλη μαμα θα αγνοει οτι στο μυαλο μου εχει καταγραφει αρνητικα και το πιο πιθανο ειναι να μην την ενδιαφερει κι ολας.

Εγω θα την καλουσα και ας μην με καλουσε.... Δεν καλω αυτην αλλα το παιδακι της. Και δεν τπυς καλω εγω αλλα ο γιος μου.

Δεν θεωρω αυτη τη σταση ΄περιεργη ΄ τη θεωρω διαφορετικη απο την δικη μου και αν η σταση αυτη ειναι μια τυχαια στιγμη μιας κατα τα αλλα ΄νορμαλ ΄ μαμας φιλου του παιδιου μου, κανενα προβλημα.

Αν αυτη η σταση ομως ακολουθει η ακολουθειται απο αλλες συνηθειες που εγω δεν αποδεχομαι ( πχ βαθμοθηρια, συνεχη παραπονα προς την δασκαλα, να ανακατευεται στη σχεση του παιδιου της με αλλα παιδια κα) σαφως θα καταγραφει σαν μια ΄προβληματικη ΄ μαμα ενος φιλου του γιου μου....

Τιποτα περισσοτερο, τιποτα λιγοτερο....

Οπως μια αλλη μαμα δεν ανοιγε το σπιτι της σε παιδακι που δεν ξερει τους γονεις του, ετσι τωρα μια μαμα δεν ανοιγει το σπιτι σε 30 παιδακια... Οκ... Διαφορετικοι ειμαστε ολοι. Οι προτεραιοτητες που βαζρι καποιος στη ζωη του για εμενα ειναι ενδεικτικο ως προς το ποσο πολυ θα ταιριαξω με καποιον... Και βασικο ειναι η προτεραιοτητα να ειναι τα παιδια!! Τιποτα αλλο... Να μου πεις γιατι να ταιριαξεις;; Φιλοσοφικη καθαρα ειναι η κουβεντα εδω που τη φτασαμε.... Με τοσο ΄σκεψη ΄ για καποιο ατομο, σιγουρα δεν θα ταιριαζα και σιγουρα το ατομο δεν θα το ενοιαζε

[Βερενίκη]

... Εγώ δεν είμαι σούπερ κοινωνικό ούτε, όπως θέλω να πιστεύω, αντικοινωνικό άτομο. ...

 

Πέρυσι λοιπόν ο μεγάλος μου ήταν Α δημοτικού σε νέο γι'αυτόν σχολείο, αφού πήγαινε σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Ο γιος μου, πολύ κοινωνικός και ευπροσάρμοστος, έκανε αμέσως φίλους και άρχισε να μου ζητάει να έρθουν σπίτι. Εμείς με τις δουλειές μας (δουλεύουμε πολλές ώρες και συχνά και τα ΣΚ) το αποφεύγαμε "διακριτικά" λόγω κούρασης και έλλειψης χρόνου. Επίσης, θεωρούσα ότι μέχρι τις 4:30 που τελειώνει το ολοήμερο είναι υπεραρκετός ο χρόνος για συναναστροφή με φίλους, αλλά έβλεπα και την ανάγκη του παιδιού να δει τους φίλους του και εκτός σχολικού περιβάλλοντος, να τους δείξει το δωμάτιο, τα παιχνίδια του κτλ. ...

 

Ώσπου προς τη μέση της περσινής χρονιάς άρχισα να παρατηρώ ότι τον μικρό δεν τον καλούσαν σε πάρτυ ή άλλες εκδηλώσεις, ότι του φόρτωναν διάφορα περιστατικά μια που δεν υπήρχε "αντίλογος" από την πλευρά μου και ότι υπήρχε μια τάση "απομόνωσης" να το πω, αν και είναι πολύ δύσκολο να απομονώσει κανείς το γιο μου. Το αποκορύφωμα είναι ότι πέρυσι έκανε πάρτυ ένας φίλος του και πριν το πάρτυ είπε στο παιδί μου ότι θέλει πολύ να τον καλέσει αλλά του είπε η μαμά του ότι είναι αδύνατο γιατί δεν με ξέρει καλά και δεν έχει το τηλέφωνό μου, ψέμα φυσικά!!

 

Από τότε έβαλα πολύ νερό στο κρασί μου και πλέον καλούμε παιδιά στο σπίτι...

 

Απομονώνω τα παραπάνω για να μην χρειάζεται να τα ξαναγράφω:

Λοιπόν Matal, το παιδί ήταν καινούριος μαθητής σε ένα καινούργιο σχολείο, κοινωνικό, με φίλους που ήθελε να κάνει παρέα και εκτός σχολείο, να ακολουθήσει δηλαδή την 'παρέα'. Εσύ το απομόνωσες και για πρακτικούς λόγους (δουλεύετε πολύ) αλλά και από άποψη (δεν πολυταιριάζεις με τις άλλες μαμάδες, θεωρείς ότι περνάνε χρόνο μαζί στο σχολείο -αυτό το τελευταίο το πιστεύω κι εγώ, κάνουμε όμως μεγάλο λάθος και οι δύο-):lol:. Κατάλαβες ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνικότητα του παιδιού και το διόρθωσες -με το όποιο κόστος-.

Μπράβο! αυτό έχω να πω μόνο για τη διαχείριση που έκανες στο πρόβλημα. Κατάλαβες ότι προέκυψε θέμα στο παιδί, δεν το περιφρόνησες, του έδωσες τη σημασία που έπρεπε και όλα πήραν το δρόμο τους. Δεν έχουν όλοι οι γονείς τέτοια άμεσα αντανακλαστικά. Φαίνεται ότι παρά το ότι δουλεύεις πολύ, είσαι πολύ κοντά στο παιδί. Μπράβο ξανά!

 

Λαϊδα, εννοείται ότι το ιδανικό θα είναι να καλέσω όλα τα παιδάκια της τάξης. Ειδικά στην πρώτη δημοτικού παίρνει και μεγάλη διάσταση και γίνεται και το θέμα της τάξης. Προφανώς όμως μπορώ διακριτικά να καλέσω μέρος μόνο της τάξης σε ένα πάρτι. Να σου πω έναν απλό λόγο? Το σπίτι μας είναι 50 τμ. Ή έχει πολλά ξαδέρφια, φίλους από το νηπιαγωγείο ακόμα, φίλους φίλων κλπ. Λέω 'μέρος' της τάξης, όχι να αφήσω ένα παιδάκι ή δύο.

 

Εγώ προσωπικά στην περίπτωση αυτή θα έλεγα στο παιδί μου ότι μπορούμε να καλέσουμε πχ. 15 παιδιά από την τάξη, ότι σίγουρα θα πρέπει να καλέσει πρώτα πρώτα αυτούς που τον κάλεσαν και πήγαμε. Μετά μπορεί να διαλέξει. Ενδεχομένως, αν τον έβλεπα να προβληματίζεται, θα καλούσα και κάποιον παραπάνω. Αν μου έλεγε ένα περίεργο όνομα, που δεν το έχω ξαναακούσει, μπορεί και να ρωτούσα 'σίγουρα θέλεις να τον καλέσουμε αυτόν το συμμαθητή σου? δεν σας έχω δει ποτέ να κάνετε παρέα?', αλλά μέχρι εκεί. Στην ηλικία αυτή θα έδινα ευκαιρία στη σχέση των παιδιών, ακόμα και αν δεν μας είχαν καλέσει. Το ότι η μαμά είπε ψέματα στο παιδί της ότι δεν έχει το τηλέφωνό του δείχνει περίεργη σχέση με το παιδί, σίγουρα.

[Λαΐδα]

 

Λαϊδα, εννοείται ότι το ιδανικό θα είναι να καλέσω όλα τα παιδάκια της τάξης. Ειδικά στην πρώτη δημοτικού παίρνει και μεγάλη διάσταση και γίνεται και το θέμα της τάξης. Προφανώς όμως μπορώ διακριτικά να καλέσω μέρος μόνο της τάξης σε ένα πάρτι. Να σου πω έναν απλό λόγο? Το σπίτι μας είναι 50 τμ. Ή έχει πολλά ξαδέρφια, φίλους από το νηπιαγωγείο ακόμα, φίλους φίλων κλπ. Λέω 'μέρος' της τάξης, όχι να αφήσω ένα παιδάκι ή δύο. .

 

υπογραμμισα όλα οσα συμφωνούμε που είναι και η ουσια...

αν θες καποια άλλη λυση, θα προτεινα να κανεις δυο τουρτιτσες....μια στο σπιτι όπως το θες και μια στο σχολειο για όλα τα παιδακια

 

Εγώ προσωπικά στην περίπτωση αυτή θα έλεγα στο παιδί μου ότι μπορούμε να καλέσουμε πχ. 15 παιδιά από την τάξη, ότι σίγουρα θα πρέπει να καλέσει πρώτα πρώτα αυτούς που τον κάλεσαν και πήγαμε. Μετά μπορεί να διαλέξει. Ενδεχομένως, αν τον έβλεπα να προβληματίζεται, θα καλούσα και κάποιον παραπάνω. Αν μου έλεγε ένα περίεργο όνομα, που δεν το έχω ξαναακούσει, μπορεί και να ρωτούσα 'σίγουρα θέλεις να τον καλέσουμε αυτόν το συμμαθητή σου? δεν σας έχω δει ποτέ να κάνετε παρέα?', αλλά μέχρι εκεί. Στην ηλικία αυτή θα έδινα ευκαιρία στη σχέση των παιδιών, ακόμα και αν δεν μας είχαν καλέσει. Το ότι η μαμά είπε ψέματα στο παιδί της ότι δεν έχει το τηλέφωνό του δείχνει περίεργη σχέση με το παιδί, σίγουρα.

Ξερεις τι??

καποια στιγμη θα ερθει το παιδι σου βουρκωμενο ισως και θα σου πει ότι ο ταδε ( που δεν τον πολυξερει) δεν τον καλεσε.....θα στεναχωρηθεί....και εσυ θα σκασεις!!

εκει θα καταλάβεις πως ενώ είναι λογικα όλα αυτά που εχετε ως επιχειρημηατα, κανεις δεν διαφωνει σε αυτό, σημασια τελικα εχει να μην στεναχωρεθουν τα παιδια.....

τουλάχιστον για τετοια θεματακια...

[peony]

Αχχχ, αυτο το ζω αυτή τη βδομάδα. Το πρωτάκι μου δεν έχει προσκληθεί σε πάρτυ συμμαθήτριας την οποία θεωρεί και φίλη. Εγώ το έμαθα από σπόντα, αλλά τρέμω μην το μάθει η μικρή, στην οποία θα εξηγήσω ότι δεν καλούν όλοι τους πάντες κτλ, αλλά που δεν θα (θέλει να) καταλάβει. Συν τοις άλλοις, εγώ έχω όντως σκάσει εδώ και μια βδομάδα, αναρωτιέμαι αν είναι το μόνο παιδί από τα 22 που δεν έχει κληθεί, αν ναι, τι έχει συμβει, αν έκανα εγώ κάτι και με παρεξήγησαν οι γονείς της εορτάζουσας (παράνοια, βέβαια, αλλά είμαι ενοχικός τύπος, όσον αφορά τα παιδιά) και λοιπά ωραία.

 

Όλα αυτά μέσα στις υπόλοιπες έγνοιες της καθημερινής ζωής. Και και εντυπωσιάζομαι από το πώς μικρά τέτοια θεματάκια μας κατατρώνε, ενω τελικά δεν έχουν και τόση σημασία.

 

Κατά τα άλλα, είμαι κοινωνική γενικά, κάνω στενή παρέα με μαμάδες από το νηπιαγωγείο (που πλέον κάνουμε παρέα ανεξαρτήτως παιδιών, τα οποία πάνε σε διαφορετικά σχολεία) και προσπαθώ να κοινωνικοποιηθώ και με τους γονείς συμμαθητών. Αλλά έλα που σε κάθε πάρτυ νιώθω ότι περνάω από οντισιόν - χωρίς πραγματικά να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλώς κι εγώ νιώθω ώρες ώρες να καταπιέζομαι από τα "πρέπει" της κοινωνικής ζωής των παιδιών μου. Νομίζω ότι το παρα-σκέφτομαι και ότι πρεπει να το πάρω αλλιώς... Μatal, την περίπτωσή σου την αισθάνθηκα πολύ κοντά μου, κι εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω.

 

Σόρρυ για το σεντονι, απλώς το ποστ της Λαϊδας έτυχε να με αγγίξει.

 

 

 

 

υπογραμμισα όλα οσα συμφωνούμε που είναι και η ουσια...

αν θες καποια άλλη λυση, θα προτεινα να κανεις δυο τουρτιτσες....μια στο σπιτι όπως το θες και μια στο σχολειο για όλα τα παιδακια

 

 

Ξερεις τι??

καποια στιγμη θα ερθει το παιδι σου βουρκωμενο ισως και θα σου πει ότι ο ταδε ( που δεν τον πολυξερει) δεν τον καλεσε.....θα στεναχωρηθεί....και εσυ θα σκασεις!!

εκει θα καταλάβεις πως ενώ είναι λογικα όλα αυτά που εχετε ως επιχειρημηατα, κανεις δεν διαφωνει σε αυτό, σημασια τελικα εχει να μην στεναχωρεθουν τα παιδια.....

τουλάχιστον για τετοια θεματακια...