"Βολεμένοι" παππούδες & γιαγιά "θύμα"

[AthinaP]

Όπως και να 'χει, μην συγκρίνετε τη γιαγιά με μια οποιαδήποτε κυρία που προσέχει τα παιδιά και παράλληλα μαγειρεύει, καθαρίζει, σιδερώνει κλπ. Αυτή αγγαρία κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις.

 

Δεν ξέρω αν το έγραψα ξεκάθαρα, αλλά τα παιδιά πήγαιναν παιδικό, από 1,5 ετών οπότε και δεν μπορουσα άλλο να μη δουλεύω... από το πρωί μέχρι τις 14.00 και εγώ ερχόμουν στο σπίτι στις 17.00., στο μεγαλύτερο διάστημα από το οποιο τα παιδιά στο σπίτι κοιμόντουσαν και έτρωγαν. Επίσης, όσο εκπαιδευμένες και να ήταν στον παιδικό, δεν με έπειθαν ότι θα έβαζαν 20 δίχρονα για ύπνο ταυτόχρονα έτσι χωρίς κανένα κόλπο! Επομένως ήθελα να κοιμούνται τα παιδιά σπίτι. Χρειαζόμουν περισσότερο κάποιον να κάνει τις δουλειές στο σπίτι για να είμαι ξεκούραστη και λιγότερο οτιδήποτε άλλο. Τους είδα και τους ειδικούς ξένους πόσο ΔΕΝ ασχολήθηκαν πραγματικά με τα παιδιά, επομένως ο μόνος που θα ασχολιόταν σίγουρα, ήμουν εγώ! Με δύο μικρά παιδάκια, που το καθένα απαιτούσε αποκλειστικό χρόνο. Τέλος πάντων, δεν διαθέταμε χρήματα ΚΑΙ για νταντά για το 3ωρο του σπιτιού και για γυναίκα γενικών καθηκόντων. Κάποια απογεύματα ερχόταν μια κοπέλα ειδικευμένη, αλλά δεν είδαμε διαφορά. Ήθελα και η ανειδίκευτη γυναίκα να βλέπει λίγο πώς παίζουν κτλ.

 

Στο διάστημα πριν επιστρέψω στη δουλειά και ήθελα βοήθεια, αυτό το θέμα δούλεψε άριστα, είχα μία γυναίκα γενικών καθηκόντων για πράγματα που κάνει έτσι και αλλιώς μια ανειδίκευτη μαμά πχ να αλλάζει από τσίσα το ένα μωρό ενώ εγώ κρατούσα το άλλο για ώρες γιατί είχε κολικούς... Επίσης, προσέφερε βοήθεια για δουλειές, αντί να τις κάνω εγώ και η βρεφονηπιοκόμος ξέρω γω να ασχολείται με τα παιδιά και να έχω να πλένω και τα ποτήρια της... Γνώσεις αρκετές γύρω από την ανάπτυξη είχα έτσι και αλλιώς.

 

Χρόνια μετά, όταν πήγαμε σε δημόσιο σχολείο και χρειαζόμασταν καλυψη για ολοκληρες ημέρες συνεχόμενες, λόγω των πολλών διακοπών, τότε απευθυνθήκαμε σε παιδαγωγό και ευτυχώς τότε πέσαμε κάπου πολύ καλά. Ήταν όμως διαφορετική η ανάγκη, δεν ήταν ίσα ίσα να βάλει κάποιος τα παιδιά για ύπνο και να τους βάλει ένα πιάτο φαϊ.

 

Εν τέλει δεν συνέβη κάτι πάρα πολύ σοβαρό, το πολύ σοβαρό το έγραψα και θα μπορούσε να πει κανεις ότι ήταν μια κακιά στιγμή. Και τα παιδιά έφτασαν στο προνήπιο και μετά, δουλεμένα άριστα, όχι από τους ξένους ανθρώπους... Κατά διαστήματα είχαν άριστους παιδαγωγούς και αυτό φαινόταν, ευτυχώς αυτό ήταν για το περισσότερο διάστημα. Στο πιο κρίσιμο διάστημα όμως που ήταν πιο μωρά, στον πρώτο σταθμό που πηγαμε ήταν άστα να πάνε... Ακόμα όμως και στον δεύτερο και τελευταίο παιδικό από όπου έμεινα ευχαριστημένη και που έχω ακούσει και διαβάσει μόνο καλά λόγια, έβλεπα πράγματα να κρύβονται κάτω από το χαλί, γιατί φαίνονταν αθώα ψεματάκια... Και γιατί φαντάζονταν οι παιδαγωγοί ότι μπορούσαν, καθώς τα παιδιά ήταν μικρά και τα ξεγελούσαν... Αποτέλεσμα; Έμαθαν τα παιδιά να μου λένε ψέματα, γιατί αυτό το παράδειγμα έπαιρναν, τους ελεγαν ψέματα ολημερίς για να τα χειριστούν. Θα μου πεις, μικρό το κακό και δεν μπορεί να ελέγχει κανείς το καθετί. Ναι, με ενοχλούσε όμως σοβαρά, γιατί με έτρωγε, αν ήταν τελικά μόνο τα αθώα που έμεναν κρυφά... Χώρια που αντικειμενικά μπαίνουν εμπόδια στο να κατακτήσει έννοιες - ικανότητα σκέψης και έκφρασης το παιδι, όταν ο ενήλικας άλλα λέει και άλλα εννοεί. Για παράδειγμα, για να ηρεμήσει το παιδί να του λέει αυτό θα γίνει αύριο και ανάλογα με το ποιος το λεει, αύριο = αύριο ή κάποτε ή ποτέ... Αυτό το παιδί πώς θα μάθει τι σημαίνει αύριο και πώς θα συνεννοείται με τη σειρά τους με τους άλλους;

 

Επίσης στο δεύτερο, καλο παιδικό και ενώ δεν χρειαζόμασταν πλέον τη γυναίκα ούτε το απόγευμα, καθώς είχαμε ξεφύγει από τις βρεφικές ηλικίες, έμαθαν σταδιακά τα δικά μου παιδάκια ότι το χτύπημα στο κεφάλι δεν σημαίνει τίποτα απολύτως, ανεξάρτητα από το πόσο δυνατό είναι... Δεν μπορώ να μη σκεφτώ πόσες φορές παρακολούθησαν τέτοια αδιαφορία, είτε είχαν εκείνα συμβάν είτε κάποιος συμμαθητής τους, έτσι ώστε να ξεμάθουν αυτό που είχαν μάθει στο σπίτι, ότι το χτύπημα στο κεφάλι δεν περναει απαρατήρητο... Που αν αυτό που έμαθαν στον παιδικό το καλλιεργούσε ελληνίδα γιαγιά θα έλεγα ότι δεν είναι στα καλά της... Και δεν είμαι η υπερπροστατευτική μαμά που θα κάνει ιιιιιιιι πωπωπωπω στο παραμικρό, ούτε καν και στο χτύπημα στο κεφάλι, αλλά πώς να το πω, θα δείξω ότι ΚΑΤΙ συνέβη και θα πρέπει να προσέχουν να μην επαναληφθεί...

 

Αν έγραψα ό,τι έγραψα και επειδή είχα εμπειρία σε μικρές ηλικίες να έχω ξένη γυναίκα όσο ήμουν σπίτι και όσο δεν ήμουν, ήταν ότι με τον ξένον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τι χαρτια και συστάσεις έχει για να μπει σε ένα σπίτι ή σε βρεφονηπιακό σταθμό, υπάρχει το ρίσκο ώστε όταν λείπει η γάτα να χορεύουν τα ποντίκια. Μπροστά σου μπορεί να είναι άριστος, αλλά μόνος με το μικρό παιδί μπορεί να νιώσει ότι δεν ελέγχεται να γίνει από τη λούφα ως το να μπει το παιδί σε κίνδυνο. Ενώ με τη γιαγιά του παιδιού τουλάχιστον, εφόσον υπάρχει μια άλφα συνεννόηση με τη μαμά, δεν είναι τόσες πολλές οι πιθανότητες για δυσάρεστες εκπλήξεις.

 

Θα το ξαναπώ... με άλλα λόγια... Το ότι ένας άνθρωπος λέει ότι είναι ευχαριστημένος από την επιλογή του (πχ μια βρεφονηπιοκόμο που συστήνει κάποιος) μπορεί να σημαίνει ότι είναι ακριβώς έτσι, αλλά μπορεί να σημαίνει ότι ο άνθρωπος απλά στηρίζει μια επιλογή του. Το αν η νταντά είναι πράγματι θαυμάσια, θα φανεί σε βάθος χρόνου και από το παιδί, αν έχετε πολλα πάρε δώσε. Η γιαγιά θα σταθεί στο παιδί πέρα από εγωϊσμούς. Η καλή γιαγιά που ασχολείται πραγματικά δύσκολα συγκρίνεται με τη βρεφονηπιοκόμο, όσο καλή και να είναι. Γιατί πονάει το παιδί και θα κάνει την υπέρβαση, όσο και να είναι η ίδια κουρασμένη... Κάτι σαν τη μαμά. Τουλάχιστον κάπως έτσι μπορώ να φανταστώ ότι θα νιώθω αργότερα ως γιαγιά. Ως η 70χρονη που αναφέρεις.

[free dom]

Κοριτσια μου εννοειται πως αν η γιαγια θελει και μπορει να ανταποκριθει στις απαιτησεις ενος μικρου παιδιου, ειναι η καλυτερη (και οικονομικοτερη) λυση.. Απλως απο καποιες γιαγιαδες που δυσανασχετουν ειτε γιατι δεν μπορουν ειτε γιατι δε θελουν, προτιμω μια κοπελα καταρτισμενη, με ορεξη και αγαπη για τα παιδια (ναι, υπαρχουν και τετοιες)..

[Little Monkey]

Ακριβώς αυτό.

[ekavi_]

Γειά σου φιλενάδα!!!

Δίκιο έχεις κι εσύ. Τελικά η καθεμία μας μιλάει για την εμπειρία της.

Θα μπορούσε αυτό το thread να λεγόταν "οι γιαγιάδες κι εγώ".

Προφανώς υπάρχουν τόσες οπτικές γωνίες όσες και οικογένειες.

 

Πάντως, είτε κάνουν babysitting είτε όχι, πιστεύω ότι η ουσιαστική σχέση με τους παππουδογιαγιάδες είναι asset για το παιδί. Μπορούν να το γεμίσουν με τις πιο γλυκές αναμνήσεις, και έχουν να του δώσουν πολλά, μέσα από το δικό τους ρόλο, όχι σαν αναπληρωματικοί των γονιών.

Αρκεί βέβαια να θέλουν και να μπορούν...

 

Συμφωνώ σε όσα λες.

[mkcm]

Ρε κορίτσια, κανένας δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι η όποια νταντά είναι καλύτερη από τη γιαγιά (για τον Παιδικό διατηρώ επιφυλάξεις, ίσως επειδή έχω πέσει σε πάρα πολύ καλό, και είναι και δημόσιος και ναι βλέπω τρομερή εξέλιξη στο παιδί). Δεν μπαίνει θέμα αντιπαράθεσης. Η συζήτηση ξεκίνησε από το αν η γιαγιά έχει το δικαίωμα, χωρίς να κακολογηθεί, να σου πει ότι δεν μπορεί - δε θέλει να έχει στην ευθύνη της το babysitting του παιδιού.

Και για να απαντήσω σε μια κοπέλα που το έβαλε, ναι, η δικιά μου μαμά, παρόλο που είναι χιλιοταλαιπωρημένη και κουρασμένη από τη ζωή, αν βρισκόταν κοντά μου θα το θεωρούσε φυσιλολογικό να κάνει babysitting, ακόμη και για μέρες - βδομάδες ολόκληρες. Το θέμα είναι αν δε δεχόταν τι στάση θα κρατούσα εγώ απέναντί της. Και πιστέψτε με δε θα κάκιωνα καθόλου.

Τώρα για την υπερεκτίμηση δυνατοτήτων ένα έχω να σας πω και μάλιστα πρόσφατο. Πήγαμε Σ/Κ στα πεθερικά μου για μπάνιο. Το Σάββατο 4 φορές έπεσαν πράγματα από τα χέρια της πεθεράς μου, γιατί απλά μούδιασαν και δεν μπορούσε να τα ελέγξει (εκείνη μου το είπε όταν τη ρώτησα γιατί κάνει τόσες ζημιές). Κυριακή πρωί, πήρε τη μικρή να την πάει σε μια γειτόνισσα στο παραπάνω στενό να τη δει... Περνάνε από κεντρική λεωφόρο. Ε, έτρεμε το φυλλοκάρδι μου μέχρι να γυρίσει το παιδί.... Η μάνα μου αν είχε τέτοιο πρόβλημα δε θα την πήγαινε ούτε απέναντι φοβούμενη μήπως την προδώσουν τα χέρια της, φύγει το παιδί και μετά άντε να το φτάσει με την τρεχάλα που θα έδινε....

Άλλο η αγάπη και η λαχτάρα και άλλο ο εγωισμός να δείξω στη γειτονιά ότι έχω εγγόνι και με αγαπάει.

[ekavi_]

Και για να απαντήσω σε μια κοπέλα που το έβαλε, ναι, η δικιά μου μαμά, παρόλο που είναι χιλιοταλαιπωρημένη και κουρασμένη από τη ζωή, αν βρισκόταν κοντά μου θα το θεωρούσε φυσιλολογικό να κάνει babysitting, ακόμη και για μέρες - βδομάδες ολόκληρες. Το θέμα είναι αν δε δεχόταν τι στάση θα κρατούσα εγώ απέναντί της. Και πιστέψτε με δε θα κάκιωνα καθόλου.

.

 

Ούτε εγώ θα κάκιωνα.

 

Θα στενοχωριόμουν-απογοητευόμουν απέναντι σε μια γιαγιά που χωρίς ιδιαίτερο λόγο και ενώ θα την είχα ανάγκη δεν θα προσέφερε την οποιαδήποτε βοήθεια ή δεν θα είχε τη λαχτάρα να είναι κοντά στο εγγόνι της.

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ένας τέτοιος άνθρωπος θα είχε φερθεί με τον ίδιο τρόπο και στα ίδια της τα παιδιά.

[ZWH]

oσο και αν μπορει να μας κακοφανει οι γονεις μας και τα πεθερικα μας ειναι ανεξαρτητοι ανθρωποι κ ελευθεροι στις επιλογες τους. Με μια δευτερη σκεψη θα τους δικαιολογησουμε που δεν θελουν να μπουν στην διαδικασια να κρατησουν τα παιδια μας. Εχουν δικη τους ζωη και δικαιωμα να κανουν οτι θελουν στον ελευθερο χρονο τους.

Δεν σημαινει οτι δεν αγαπουν τα εγγονια τους ή τα παιδια τους. Σημαινει απλα οτι εχουν την αναγκη να κοιταξουν λιγο και τον εαυτο τους.. αναγκη και δικαιωμα....

[budekina]

Κοιτάξτε δεν διαφωνώ με αυτά που λέτε. Αλλά μέχρι ενός ορίου.

 

Όπως και να΄χει, ένας γονιός είναι "υποχρεωμένος" να φροντίζει το παιδί του ακόμα και αν ενηλικιωθεί και κάνει δική του οικογένεια.

Δεν μπορώ να φανταστώ αργότερα να λέω στις κόρες μου: "εγώ έκανα το καθήκον μου, σας μεγάλωσα, τώρα πλέον θα ζήσω τη ζωή μου και δεν ασχολούμαι με τίποτα"...

Δεν θα μου άρεσε να απαιτήσουν πχ να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά τους, ή να κάνω την οικιακή βοηθό, αλλά ακόμη περισσότερο δεν θα μου άρεσε να έχουν ανάγκη από βοήθεια με τα παιδιά τους και να μην τους τη δίνω και να λέω κόψτε το λαιμό σας να βρείτε λύση.

Κάποιον γονιό που δεν προσφέρει βοήθεια στο παιδί του ή βρίσκει όλο δικαιολογίες θα τον αποκαλέσω και εγώ βολεμένο και απαράδεκτο.

 

Το σωστό πιστεύω είναι κάπου στη μέση και να υπάρχει καλή διάθεση και αγάπη και από τις 2 πλευρές.

 

Συμφωνω!!!

[budekina]

Καλά μην παίρνεις και όρκο

παράδειγμα 1: εγώ με πυρετό και οξεία φαρυγγίτιδα να με έχει πάει ο σύζυγος στο νοσοκομείο και αυτός να κάνει βόλτα με το αυτοκίνητο γύρω γύρω με τον μικρό μωρό μέχρι να τελειώσω, τελικά (έτσι όπως είναι τα νοσοκομεία) απήυδησε και έφυγε γιατι το μωρό είχε πλαντάξει στο κλάμα

παράδειγμα 2: ο σύζυγός με κολλικό τον πάω εγώ νοσοκομείο, έκοβα βόλτες στους κήπους με τον μικρό, μέχρι να ξεμπερδέψει (γιατί δεν ήθελα να βάλω τον μικρό μέσα στο νοσοκομείο με τόσες αρρώστεις)

όταν το έμαθαν τα πεθερικά έπεσε η ερώτηση: μα καλά γιατί δεν πήρατε ένα τηλέφωνο? απάντηση: γιατί, τι θα άλλαζε? θα ερχόσασταν να τον κρατήσετε? απάντηση: αφού ξέρετε ότι δεν μπορούμε :shock:

κάνουμε τον σταυρό μας να είμαστε υγιής!!! οπότε αγαπημένη μου φίλη, και στην πραγματική ανάγκη δεν είναι όλοι διατεθειμμένη να βοηθήσουν...

 

Πω πω.... χαρα στο κουραγιο σου. Κατι τέτοια περιστατικά είναι που φοβαμαι

[Aimee]

...

 

Θα στενοχωριόμουν-απογοητευόμουν απέναντι σε μια γιαγιά που χωρίς ιδιαίτερο λόγο και ενώ θα την είχα ανάγκη δεν θα προσέφερε την οποιαδήποτε βοήθεια ή δεν θα είχε τη λαχτάρα να είναι κοντά στο εγγόνι της.

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ένας τέτοιος άνθρωπος θα είχε φερθεί με τον ίδιο τρόπο και στα ίδια της τα παιδιά.

 

Και εγώ προς τα εκεί κλίνω.

 

Αν ο γονιός μπορεί σωματικά και αν το ενήλικο παιδί του έχει ανάγκη, μου φαίνεται αδιανόητο να αρνείται τη συμπαράσταση.

 

Δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση σε φροντίδα βρέφους: ίσα-ίσα πιστεύω ότι οι παππούδες -όσο και να το θέλουν (ή να λένε ότι το θέλουν)- δεν είναι σε θέση να φροντίζουν παιδιά κάτω των 2 ετών. Εδώ εμείς, οι γονείς και βγαίνουμε νοκ άουτ. Θα αντέξουν οι παππούδες;;;

Δεν αναφέρομαι ούτε σε δουλειές στο σπίτι ούτε βέβαια σε πολύωρη φροντίδα.

 

Εννοώ π.χ. να "πετάγεται" πού και πού ο παππούς στο σπίτι μου για να τσεκάρει τι κάνει η νταντά.

Ή να λειτουργεί σαν λύση ανάγκης: αν αρρωστήσει η νταντά, αν αρρωστήσει το μικρούλι ή εγώ, αν κλείσει ο παιδικός.

Ή αυτό που αναφέρθηκε: να παραλαμβάνει η γιαγιά τα παιδιά (3+ χρονών) από το σχολείο ή το σχολικό, να τους βάζει φαγητό και να τα απασχολεί ή να τα κοιμίζει για δύο ώρες. Ειδικά, το τελευταίο είναι κάτι "αναμενόμενο" και από μία καλή γειτόνισσα/ φίλη/ μαμά συμμαθητή.

Για τέτοια συμβολή και μόνο μιλάω.

 

Θεωρώ και εγώ υπερβολικό και εγωιστικό να έχει κάποιος την απαίτηση από τους γονείς του να φροντίζουν το δικό του παιδί για 8-10 ώρες ημερησίως και για 2-3 χρόνια. Δηλαδή αν ένας γονιός έχει 3 παιδιά και το κάθε παιδί αποκτήσει 2 μωράκια, τι πρέπει να κάνει; Να παραιτηθεί για άλλα 12-18 χρόνια από τη δική του ζωή και όνειρα; Ή ... να επιλέξει ποιο παιδί και εγγόνι θα βοηθήσει;

Προσωπικά, παρόλο που αισθάνομαι πλήρης κι ευτυχισμένη με τα μικρά μου, σίγουρα υπάρχουν πράγματα που ήδη τα έχω αφήσει για αργότερα. Και θέλω κάποια στιγμή να τα κάνω. Και θέλω να αντιληφθούν τα παιδιά μου ότι έχουν σημασία και τα δικά μου θέλω...

Παρατηρώ βέβαια πολλούς γονείς "υποδουλωμένους" στα παιδιά τους. Ίσως γιατί τα παιδιά παραείναι εγωκεντρικά, ίσως γιατί αυτοί οι γονείς έχουν αυτοενουχιστεί από άποψη ενδιαφερόντων και φιλικών γνωριμιών, οπότε ζουν μόνο μέσα από τα παιδιά τους. Σχέσεις εξάρτησης, δηλαδή...

 

Οπότε, πότε τελικά ένας γονιός λέει "ΌΧΙ, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ" στο παιδί του;

α) Όταν το παιδί του δεν έχει πραγματική ανάγκη αλλά αντιμετωπίζει τον γονιό σαν την εύκολη (δωρεάν) λύση. Στην περίπτωση αυτή, το ΟΧΙ είναι μία μορφή διαπαιδαγώγησης του γονιού που θέλει να πει στο παιδί του "Επιτέλους, ανέλαβε τις ευθύνες σου!".

 

β) Όταν η οικογένεια δεν ήταν ποτέ δεμένη στην πραγματικότητα. Έχετε παρατηρήσει γύρω σας οικογένειες που η μαμά χαζεύει ένα περιοδικό, ο μπαμπάς φλυαρεί στο κινητό και το παιδί παίζει νιντέντο;;; Έχετε δει οικογένειες να περνούν τον -ελάχιστο- ελεύθερο χρόνο τους, Σαβ/κύριακα και διακοπές, και να μην μιλάνε παρά ελάχιστα;

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν εξαρχής αποξενωμένοι απλά το ανακαλύπτουν μετά από καιρό...

 

γ) Ορισμένα "παιδιά", μεγαλώνοντας, απαξιώνουν τους γονείς τους. Δυσανασχετούν που οι γονείς τους τους τηλεφωνούν κάθε μέρα, που τους λένε "πήγαινε στο ΚΤΕΛ να πάρεις την πίτα που σου έφτιαξα", που τους ρωτάνε με αγωνία αν θα περάσουν Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι μαζί τους ή θα προτιμήσουν το Ντουμπάι... Υπάρχουν και κορίτσια που δυσανασχετούν και σαρκάζουν την "πεθερά" του κανακάρη τους που τους πήρε "ΑΥΤΗ" πάλι τηλέφωνο.

Και μετά, αυτά τα κορίτσια βρίζουν την πεθερά που δεν σπεύδει να τους εξυπηρετήσει.

Ή τα παιδιά που θεωρούσαν "αγγαρεία" να μιλήσουν στο γονιό τους για ένα πεντάλεπτο την ημέρα (και που σχεδόν ποτέ δεν είχαν τα ίδια την πρωτοβουλία του τηλεφωνήματος ...) εξαγριώνονται που ο γονιός δεν προσφέρεται να τους "υπηρετήσει" για 8-10 ώρες... ημερησίως.

 

Οι σχέσεις γονιού - παιδιού δεν είναι "δούναι και λαβείν". Είναι όμως αμφίδρομες και αποτελεί ευθύνη και των δύο πλευρών να παραμένουν ζωντανές.

 

 

Για τον εαυτό μου, θεωρώ ότι θα προσπαθήσω να παρέχω κάθε δυνατή φροντίδα στα εγγόνια μου, στο πλαίσιο κυρίως της διαπαιδαγώγησής τους. Και θα βοηθήσω τα παιδιά μου, ώστε να ανταπεξέλθουν στις όποιες ανάγκες ή επιθυμίες τους για εργασία ή εκπαίδευση. Εννοείται και σε καθημερινή βάση (διεκδικώντας βέβαια λίγες ώρες ελεύθερου χρόνου. )

Η μόνη περίπτωση που θα αρνηθώ κάθε βοήθεια θα είναι αν ακούσω φράσεις του τύπου "κράτα τα παιδιά, να πάμε διακοπές με τον άντρα μου", "να έχεις τα εγγονάκια σου το Σαββατοκύριακο, να βγαίνουμε σαν ζευγάρι με τον σύζυγο" κλπ.

[ekavi_]

Συμφωνώ σε όλα Aimee.

 

Αλλά σε μια υγιή σχέση γονιού-παιδιού (όσο γίνεται δηλαδή), το βρίσκω απαράδεκτο να δηλώνει κάποιος γονιός εξαρχής (πριν καν προκύψει ανάγκη), πως όταν κάνεις παιδιά θα τα αναλάβεις μόνη σου να κάνω και εγώ επιτέλους τη ζωή μου που είμαι νέα και ωραία. Ή εγώ δεν πρόκειται να στα κρατάω να ζήσω τη ζωή που θα μου απομένει. ¨Η "εμένα δεν με βοήθησε κανείς"

Ή ακόμα χειρότερα να τα λέει αυτά όταν ακόμα τα παιδιά του είναι ακόμη μικρά.

 

Μάλλον καταλήγω σε αυτό που είπες και εσύ. Ότι τελικά αν συμβεί κάτι τέτοιο θα αποδειχθεί ότι η σχέση δεν ήταν τόσο υγιής όσο νόμιζα...

[ΑΝΝΑ24]

Επιτρέπω στον εαυτό μου να βγει τσίμα τσίμα off topic:

Μπορούμε άραγε να φανταστούμε μεγαλύτερη τύχη και ευτυχία στη ζωή μας από το να αποκτήσουμε μια μέρα εγγόνια?

Συνειδητοποιήτε τι σημαίνει αυτό? Τι ονειρεμένη εξέλιξη είναι αυτή?

Τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν υγιή, θα βρουν σύντροφο, θα μπορέσουν να κάνουν παιδιά, και επιπροσθέτως θα είμαστε κι εμείς εκεί, ζωντανές και λειτουργικές.

Αυτό περίπου περιλαμβάνει κάθε μου φαντασίωση.

Και θα γυρίσω την πλάτη σε όλο αυτό για να πω: εσύ τα έκανες, δική σου η ευθύνη?

Sorry guys, not me.

[ekavi_]

Επιτρέπω στον εαυτό μου να βγει τσίμα τσίμα off topic:

Μπορούμε άραγε να φανταστούμε μεγαλύτερη τύχη και ευτυχία στη ζωή μας από το να αποκτήσουμε μια μέρα εγγόνια?

Συνειδητοποιήτε τι σημαίνει αυτό? Τι ονειρεμένη εξέλιξη είναι αυτή?

Τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν υγιή, θα βρουν σύντροφο, θα μπορέσουν να κάνουν παιδιά, και επιπροσθέτως θα είμαστε κι εμείς εκεί, ζωντανές και λειτουργικές.

Αυτό περίπου περιλαμβάνει κάθε μου φαντασίωση.

Και θα γυρίσω την πλάτη σε όλο αυτό για να πω: εσύ τα έκανες, δική σου η ευθύνη?

Sorry guys, not me.

 

Και εγώ μαζί σου!

 

Βέβαια ούτε θα φτάσω στο άλλο σημείο, να ανακατεύομαι στην οικογένεια των παιδιών μου. Απλώς θα παίζω το ρόλο της γιαγιάς.

[LA LATINA]

Εγώ πάλι το πιο πιθανό είναι ότι δε θα μπορώ λόγω υγείας....αλλά δε χάνω και τις ελπίδες μου!

[ekavi_]

Εγώ πάλι το πιο πιθανό είναι ότι δε θα μπορώ λόγω υγείας....αλλά δε χάνω και τις ελπίδες μου!

 

Μακάρι να μην υφίσταται τέτοιο θέμα. Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, μπορείς να βοηθήσεις με άλλο τρόπο. πχ να επιτηρείς κάποια κοπέλα που θα τα κρατάει ή οτιδήποτε.

Σημασία έχει να έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις με όποιο τρόπο μπορείς.

[ΑΝΝΑ24]

Latina μου η ψυχική στήριξη είναι που χρειάζεται. Φαίνεται ο άνθρωπος αν συμπνέει ή αν είναι "αλλού".

Θα γίνεις μια υπέροχη γιαγιά και θα είσαι κολλητή με τα εγγόνια σου, το ξέρω.

 

Εκάβη, το βλέπω και με τις δικές μας γιαγιάδες τώρα που μεγαλώνουμε, το θυμάμαι και από τη δικιά μου. Ο ρόλος της γιαγιάς έχει τόσες χαρές και τόσα να προσφέρει, που δεν υπάρχει κανένας λόγος να στριμωχνόμαστε με τη μαμά και τον μπαμπα. (Ελπίζω βέβαια )

 

* Η γιαγιά μου είναι σήμερα 90 χρονών και όταν πηγαίνω συνήθως με φωνάζει Μαρία. Μπαίνοντας στο σπίτι της όμως με κατακλύζει τόση ευτυχία, αποθηκευμένη εκεί από τα παιδικά μου χρόνια, που ούτε τα βαθιά γεράματα ούτε οι κινητικές της δυσκολίες, ούτε καν η επίγνωση του επερχόμενου τέλους δεν την κλονίζουν.

Κι εκείνη, όταν πηγαίνω, μυστηριωδώς σηκώνεται πιο εύκολα, πονάει λιγότερο και μιλάει περισσότερο. Κι ας μη βρίσκει μέσα στη μνήμη της το Άννα.

[BabyCute]

Εγώ πάλι το πιο πιθανό είναι ότι δε θα μπορώ λόγω υγείας....αλλά δε χάνω και τις ελπίδες μου!

 

Latina δεν χρειάζεται πολυ υγεία το πράμα .. Απλα να ειςαι διαθέσιμη να σου ερχονται απο το σπίτι να τους δίνεις μια αγκαλιά (και καμμια σοκολάτα για να εκνευριζεις την μαμα ) και αρκεί να ειςαι με το χαμόγελο παντα , πολλοί δεν κάνουν ουτε αυτο ενώ στην ουσία τα μικρα μονο αυτο θέλουν !!

[LA LATINA]

Μακάρι, γιατί καμιά φορά λέω, φαντάζομαι τι θα μου σέρνουν κι εμένα οι νύφες μια μέρα, αν δε μπορώ να βοηθώ όπως εκείνες θέλουν! Πάντως εγώ, δε βασίστηκα σε κανενός πλάτες, ούτε και σε στιγμές αντικειμενικής ανάγκης. Το σίγουρο είναι πως, αν είμαι ακόμα απ την πάνω μεριά του εδάφους, θα κάνω ότι μπορώ....

[BabyCute]

Μακάρι, γιατί καμιά φορά λέω, φαντάζομαι τι θα μου σέρνουν κι εμένα οι νύφες μια μέρα, αν δε μπορώ να βοηθώ όπως εκείνες θέλουν! Πάντως εγώ, δε βασίστηκα σε κανενός πλάτες, ούτε και σε στιγμές αντικειμενικής ανάγκης. Το σίγουρο είναι πως, αν είμαι ακόμα απ την πάνω μεριά του εδάφους, θα κάνω ότι μπορώ....

 

Ας ελπίζουμε οι γιοι σου να πάρουν γυναίκες που θα δειχνουν κατανόηση σε τέτοια πραγματα και ειναι λογικοι άνθρωποι αλοιμονο... Αν οχι γραφτες τες ξερεις που ....

[LA LATINA]

ΧΑΧΑ.......καλά, το λήγουμε εδώ γιατί είμαστε οφφ.....

[ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ_]

καλώς ή κακώς παπούδες σχετικά καλά στην υγεία τους ή ηλικιακά σχετικά νέοι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχουν σημαντικότερη αποστολή απ το να στηρίζουν τα παιδιά τους και κατ επεκταση να βοηθάνε στα εγγόνια.

Παπούδες και γιαγιάδες που δεν συμμετέχουν και δεν βοηθάνε ουσιαστικά, φαίνονται φοβερά παρτάκηδες και καλοπερασάκηδες ειδικά αν απ την άλλη πλευρά υπάρχει συμπαράσταση.Επι της ουσίας θα ντρεπόμουν να κάνω τη ζωή σαν παπούς και να μη βοηθάω τα παιδια μου αλλά ...μεγάλη μπουκιά φάε...

Προσωπικά εαν οι δικοί μου γονείς βοηθούσαν και τα πεθερικά μου τεμπελιαζαν θα έκανα το Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο .Μπορεί να έριχνα και πυρηνικά...

[vicky86]

καλώς ή κακώς παπούδες σχετικά καλά στην υγεία τους ή ηλικιακά σχετικά νέοι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχουν σημαντικότερη αποστολή απ το να στηρίζουν τα παιδιά τους και κατ επεκταση να βοηθάνε στα εγγόνια.

Παπούδες και γιαγιάδες που δεν συμμετέχουν και δεν βοηθάνε ουσιαστικά, φαίνονται φοβερά παρτάκηδες και καλοπερασάκηδες ειδικά αν απ την άλλη πλευρά υπάρχει συμπαράσταση.Επι της ουσίας θα ντρεπόμουν να κάνω τη ζωή σαν παπούς και να μη βοηθάω τα παιδια μου αλλά ...μεγάλη μπουκιά φάε...

Προσωπικά εαν οι δικοί μου γονείς βοηθούσαν και τα πεθερικά μου τεμπελιαζαν θα έκανα το Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο .Μπορεί να έριχνα και πυρηνικά...

 

Ελπιζω να τρολαρεις..η σημαντικοτερη αποστολη τους ειναι αν ειναι στη συνταξη κ εν ζωη κ οι δυο να ξαναδουν τη σχεση τους κ να ζησουν την υπολοιπη ζωη τους οπως γουσταρουν.

Τι συμμετοχη κ βοηθεια;μαζι τα κανατε τα παιδια;

Αν βοηθουσαν τα πεθερικα κ οχι οι γονεις σου δλδ τι θα εκανες;

Εχω διαβασει μονο το τελευταιο μηνυμα.αν μιλας ειρωνικα συγνωμη

[mama_3]

καλώς ή κακώς παπούδες σχετικά καλά στην υγεία τους ή ηλικιακά σχετικά νέοι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχουν σημαντικότερη αποστολή απ το να στηρίζουν τα παιδιά τους και κατ επεκταση να βοηθάνε στα εγγόνια.

Παπούδες και γιαγιάδες που δεν συμμετέχουν και δεν βοηθάνε ουσιαστικά, φαίνονται φοβερά παρτάκηδες και καλοπερασάκηδες ειδικά αν απ την άλλη πλευρά υπάρχει συμπαράσταση.Επι της ουσίας θα ντρεπόμουν να κάνω τη ζωή σαν παπούς και να μη βοηθάω τα παιδια μου αλλά ...μεγάλη μπουκιά φάε...

Προσωπικά εαν οι δικοί μου γονείς βοηθούσαν και τα πεθερικά μου τεμπελιαζαν θα έκανα το Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο .Μπορεί να έριχνα και πυρηνικά...

 

για πες.. για πες....πως τους έχεις στρώσει όλους και βοηθάνε?? είναι πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σου προς τις νέες μανούλες που δεν τα καταφέρνουν μόνες τους και "ντρέπονται" να ζητήσουν βοήθεια, ενώ τα γερόντια δεν ντρεπονται να γυρίζουν την πλάτη τους..

εγώ τους μοιράζω πρόγραμμα από την Παρασκευή για το τι έχουν να κάνουν την άλλη εβδομάδα...

π.χ. Δευτέρα η μία γιαγιά εχει μαγείρεμα, ο ένας παππούς να πάρει και τα 3 από το σχολείο, Τρίτη η άλλη γιαγιά έχει να πλύνει / σιδερώσει κλπ.. γενικά δίκαιη κατανομή αρμοδιοτήτων..

σαφώς και παίζει αδικαιολόγητη απουσία εάν κάποια μέρα δεν κάνουν αυτό που τους αναλογεί..

στις 10 μέρες αδικαιολόγητης απουσίας, τους ξεμπροστιάζω σε όλο το σόι....

[mkcm]

?????????????

[poulxeria]

καλώς ή κακώς παπούδες σχετικά καλά στην υγεία τους ή ηλικιακά σχετικά νέοι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχουν σημαντικότερη αποστολή απ το να στηρίζουν τα παιδιά τους και κατ επεκταση να βοηθάνε στα εγγόνια.

Παπούδες και γιαγιάδες που δεν συμμετέχουν και δεν βοηθάνε ουσιαστικά, φαίνονται φοβερά παρτάκηδες και καλοπερασάκηδες ειδικά αν απ την άλλη πλευρά υπάρχει συμπαράσταση.Επι της ουσίας θα ντρεπόμουν να κάνω τη ζωή σαν παπούς και να μη βοηθάω τα παιδια μου αλλά ...μεγάλη μπουκιά φάε...

Προσωπικά εαν οι δικοί μου γονείς βοηθούσαν και τα πεθερικά μου τεμπελιαζαν θα έκανα το Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο .Μπορεί να έριχνα και πυρηνικά...

Γεια σου βρε ΝΙΚΗΦΟΡΕ ανατολίτη, βάλε τα πράγματα στη θέση τους λέμε!!!