"Βολεμένοι" παππούδες & γιαγιά "θύμα"

[Shield Maiden]

Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας τον «πόνο» μου… Έχω ένα κουκλάκι 16 μηνών και μέχρι στιγμής από τη στιγμή που γύρισα στη δουλειά στους 4 μήνες ανέλαβε να το φροντίζει η μαμά μου που μένει δίπλα μας. Μετά από τόσο καιρό όμως βλέπω ότι έχει αρχίσει να κουράζεται, γιατί είναι εντελώς μόνη της (έχω χάσει δυστυχώς τον μπαμπά μου) και η μικρή είναι αεικίνητη, όπως κάθε φυσιολογικό παιδάκι. Και εκεί έρχεται το παράπονό μου. Οι γονείς του άντρα μου ζουν σε απόσταση 20 λεπτών από το σπίτι μας, κι όμως ποτέ δεν έχουν προσφερθεί μία φορά να την ξεκουράσουν και να κρατήσουν και εκείνοι λίγες μέρες την εγγονή τους. Ποτέ δεν έρχονται στο σπίτι μας, πάντα με τη δικαιολογία ότι είναι άρρωστοι, δεν αντέχουν, όλο υποφέρουν κ.λπ., αλλά παρʼ όλα αυτά έχουν κάθε Σαββατοκύριακο την «απαίτηση» να τους πάμε να δουν το παιδί και στραβώνουν όταν εμείς είμαστε κουρασμένοι από όλη την εβδομάδα και θέλουμε να κάτσουμε σπίτι μας… Δηλαδή όλο απαιτήσεις και καμιά ουσιαστική προσφορά (μόνο να παίρνουν τηλέφωνο κάθε βράδυ και να κάνουν «γλύκες» στο παιδί, αλλά ειλικρινά εγώ νιώθω τρομερή υποκρισία καθώς το παίζουν καλοί παππούδες από… απόσταση ασφαλείας). Και όχι μόνο αυτό. Επειδή αυτοί είναι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί και η μαμά μου έχει βγάλει μόνο το δημοτικό, όταν τους πήγαμε μια φορά την μπέμπα και άρχισε να τους μετράει σαν σε τραγουδάκι μέχρι το 5 (της το είχε μάθει η μαμά μου), ξεκίνησαν τις ρητορείες ότι «αυτό δεν είναι σωστό παιδαγωγικά» και άλλες βλακείες, υποτιμώντας τη συνεισφορά της μαμάς μου και πετώντας μου υπονοούμενα ότι για τη σχολική του προετοιμασία εκείνοι είναι αρμοδιότεροι! Όταν επίσης η μαμά μου ζήτησε να φύγει το καλοκαίρι για έναν μήνα να πάει στο χωριό να ξεκουραστεί, δεν δέχτηκαν να κρατήσουν το εγγόνι τους (γιατί πάλι δεν ήταν «καλά», δεν «άντεχαν» και με τη μόνιμη ρήση πίσω από την πλάτη μου στο σύζυγό μου: «καλά, δεν είχε πει ότι θα τον κρατάει η πεθερά σου;», λες και υπογράψαμε με τη μαμά μου ισόβιο συμφωνητικό ότι θα μπορεί και θα αντέχει). Η δε πεθερά μου είχε προτείνει μάλιστα να το βάλουμε σε… παιδικό (8 μηνών το παιδί τότε), το άκουσε βέβαια η μαμά μου και φρίκαρε! Σε γενικές γραμμές όταν τους πάμε το παιδί (για να πάμε κανένα σινεμά) του συμπεριφέρονται πολύ γλυκά και το αγαπάνε, σε αυτό δεν αντιλέγω. Αλλά η βοήθειά τους όχι μόνο παραμένει σε πολύ θεωρητικό επίπεδο, αλλά μας κάνουν και κριτική (άλλο παράδειγμα: μας είχαν καλέσει για φαγητό κι έκοβα εγώ σε μικρά κομματάκια μοσχαράκι που είχα φτιάξει στο παιδί και του το έδινα και αμέσως πετάχτηκε η πεθερά μου και άρχισε να τον μπουκώνει με μανιτάρια και ψάρι (γιατί λέει δεν τρώει όσο θα έπρεπε), παρακάμπτοντάς με τελείως. Επίσης πάντα όταν είμαστε για βόλτα μου παίρνει το καρότσι από τα χέρια για να δείχνει στον κόσμο ότι είναι γιαγιά (η μαμά μου ποτέ δεν τολμάει να κάνει κάτι αν δεν με ρωτήσει και γενικά είναι πολύ επιφυλακτική και διακριτική), ενώ δεν με αφήνει να το ταΐζω και το στουμπώνει εκείνη). Έχω τελικά συμπεράνει ότι η «αμόρφωτη» γυναίκα που υποτιμούν είναι πολύ πιο μορφωμένη από εκείνους σε κοινωνικούς τρόπους και επίπεδο και γενικά τώρα που ξανά είμαι έγκυος η μαμά μου μου σιδερώνει, μας μαγειρεύει κάποιες φορές και κρατάει και σαν υπέροχη μάνα/γιαγιά το παιδί μου. Ειλικρινά, της είμαι καταϋποχρεωμένη και επαλήθευσε πόσο καλή μάνα στάθηκε τόσα χρόνια. Από την άλλη μεριά, εισπράττω ευκαιριακούς παππούδες που αντίστοιχα όμως έχουν και απαιτήσεις και τηλεφωνικές υποδείξεις (μη μαλώνετε το παιδί, δεν είναι σωστό αυτό, δεν είναι σωστό το άλλο, να βγάλουμε το όνομα του πεθερού μου κ.α.). Με πνίγει όλο αυτό και ο άντρας μου στενοχωριέται επίσης γιατί βλέπει την πεθερά του να κόβεται στα δύο. Δεν θέλω να τον βάλω στη μέση και ειλικρινά δεν μπορεί να κάνει κάτι, μιας και πάντα προφασίζονται λόγους υγείας. Απλώς το παράπονο παραμένει παράπονο. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να κρατάει τα δικά μου παιδιά, αλλά είμαι ευγνώμων που η μαμά μου έκανε όσα έκανε για μένα…

[LA LATINA]

Αυτό να κάνεις, σου μιλάει μια παθούσα.......να είσαι ευγνώμων στη μανούλα σου και να μη δίνεις σημασία, πάλι καλά που έχεις κι αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι δε θα αλλάξουν έστω κι αν μαλώσεις, συγχυστείς, ή και βριστείς ακόμα. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες, αλλά επειδή όσα και να σου πω δε θα αλλάξει κάτι, σου λέω μόνο το συμπέρασμα : Η ζωή σου, η οικογένειά σου, τα παιδιά σου και δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι, έννοια σου, που φέρονται έτσι!

Απλά, για να μην είναι και η υπόθεση "στην υγειά του κορόιδου" αν σου την λένε για διαπαιδαγώγηση και σου κάνουν υποδείξεις, απάντα καταλλήλως......γιατί και το να μη μιλάς επιφέρει άλλα προβλήματα μετά....

[lelaki1980]

τι κανεις κουκλιτσα μου?εισαι εγκυος και θελεις να ξεκουραστεις απο ολη την εβδομαδα και εχουν την απαιτηση να τους πας κιολας το παιδι αντι να ερθουν αυτοι να σε ξεκουρασουν λιγο και δεν εννοω να σου κανουν δουλειες εννοω να μην σε βαζουν να τρεχεις μονο και μονο για να δουνε το παιδι.οχι κουκλα μου κανεις λαθος και σορρυ που ειμαι σκληρη γιατι τα εχω περασει και εγω αυτα.βεβαια εγω δεν εχω και το πιο μαλθακο χαρακτηρα αλλα εχω μαθει να σεβομαι μονο οσους με σεβονται χωρις αυτο να σημαινει οτι θα τσακωθω και θα δημιουργησω ιντριγκες!!θα κατσω σπιτακι μου με τον αντρουλη μου η πορτα ειναι ανοιχτη για οποιον καλοπροαιρετα θελει να περασει μεσα και ολοι οι αλλοι να την κανουνε με ελαφρα παρακαλω!δεν σημαινει βεβαια οτι επειδη σε βοηθαει η μαμα σου πρεπει να κανουνε τα αντιστοιχα και τα πεθερικα σου!μπορει να ειναι μεγαλυτερης ηλικιας αλλης νοοτροπιας κτλ κτλ.συνηθως αυτοι οι ανθρωποι μεγαλυτερης ηλικιας βγαζουν τα απωθημενα τους λεγοντας απο μεσα τους!αααααα εγω πως μεγαλωσα μονη μου τα παιδια μου χωρις βοηθεια ας το κανει και αυτη τοτε!!κομπλεξισμοι και παραλογισμοι!με λιγα και απλα λογακια αν εσυ δεν μπορεις να πας το παιδι απλα δεν θα το πας.αν θελεις να κατσεις σπιτι σου θα κατσεις σπιτι σου και τα περι ανατροφης και διαπαιδαγωγησης να το αφησουνε σε εσενα αυτο το κομματι και εννοειτε οτι αμα σου την ξαναπουν σε κατι τετοιο θα απαντησεις αναλογα για να τους δωσεις να καταλαβουν οτι μονο ο μπαμπας και η μαμα εχουν λογο!!ουτε καν η μαμα σου κουκλιτσα μου!μην πτοεισαι και μην χαλαρωνεις και προσοχη παντα με ευγενικο τροπο οτι λες αλλα παραλληλα κοφτο και σταρατο να μην τους δωσεις περιθωρια να απαντησουνε;) ουφφφφφ εχεις τοοοοοσσσσααααα πολλα να χαρεις ακομα γιατι χαλας την ζαχαρενια σου με ασημαντα προβληματα??κοιτα μονο την οικογενεια σου και ειπαμε ολοι καλοδεχουμενοι αυτοι που μας αγαπανε και που μας νοιαζονται:D

[Unpluged]

Οκ, βρε παιδιά, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Και εμένα οι γονείς μου με βοηθάνε, τα πεθερικά μου δεν αισθάνονται άσχημα να μπαινοβγαίνουν σπίτι μας, και να σου πω την αλήθεια, καλύτερα που το εκφράζουν παρά να έλεγαν ΄'ναι' από υποχρέωση και μετά να μην μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού συμβαίνουν αυτά, δεν μπορεί όλοι να βοηθάνε το ίδιο. Δεν σημαίνει ότι δεν το αγαπάνε το ίδιο, ή ότι αργότερα, όταν δεν θα έχει τόσο πολύ δυσκολία, δεν θα προσφέρουν. Τώρα πχ. που είναι μεγάλα, μένουν στα πεθερικά μου και μία και δύο μέρες. Ως μωρά δεν είχαν μείνει ποτέ. Εγώ καταλαβαίνω ότι ενδιαφέρονται για το παιδάκι, ως εκπαιδευτικοί, θα τις είχες αυτές τις παρεμβάσεις έτσι κι αλλιώς.

Τώρα ως προς το 'γιαγιά θύμα' εγώ θα διαφωνήσω. Η μαμά σου προσφέρει σε εσένα, πώς είναι δυνατόν να είναι θύμα των άλλων παππούδων? Εγώ θα έλεγα ευχαριστώ που υπάρχει και θα συντόνιζα τις διακοπές μου με τις δικές της, ώστε να μπορεί να ξεκουράζεται. Άλλωστε σε ένα - δύο χρόνια θα πάει το παιδί παιδικό, οπότε δεν θα έχεις θέμα. Επίσης ξέρω πολλά παιδάκια που πήγαν παιδικό από 8 μηνών, και δεν έπαθαν τίποτα, οπότε μην το παίρνεις τόσο βαριά. Και πάντα να έχεις στο νου σου: Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά!:grin:

[ΑΝΝΑ24]

[quote Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά!:grin:

 

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

 

Θα το λέω μέχρι αύριο!!!! :mrgreen::mrgreen:

 

Είσαι τυχερή. Μην ψάχνεσαι!!!

[ZWH]

κοριτσακια κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να κραταει τα παιδακια μας. Οποτε μην μπαινετε σε καμια διαδικασια.

[Koalaki]

Έχω τελικά συμπεράνει ότι η «αμόρφωτη» γυναίκα που υποτιμούν είναι πολύ πιο μορφωμένη από εκείνους σε κοινωνικούς τρόπους και επίπεδο

 

Αλλο μορφωση και αλλο παιδεια, ειναι φανερο ποιος κατεχει και τι...!!!

Ωστοσο δεν ειναι υποχρεωμενοι να κρατανε τα παιδια μας, φαινεται ποιος το θελει και ποιος το κανει κατ αναγκαστικα!!! Οποτε θα σου προτεινα οταν ειστε μαζι απλα να βαζεις ΟΡΙΑ στη σχεση σας και ειδικα οτι εχει να κανει με το μωρο. Μην επιδιωκεις και μην ελπιζεις να ξεκουρασουν αυτοι οι ανθρωποι τη μαμα σου (δεν ειναι υποχρεωμενοι, ουτε και αυτος ειναι ο ρολος τους) εφοσον μεχρι τωρα δεν το εκαναν, οποτε δεν νομιζω να αλλαξει κατι στη παρουσα φαση τουλαχιστον, γιαυτο και αν κανεις καποιες κινησεις ματ πολυ πιθανον να αλλαξουν σταση, τοσο ως προς τη μαμα σου οσο και ως προς εσας!!!

[marw st.]

αααχ..!! τι να πεις στον αντρα σου ?? η μανα ειναι μανα οποτε τιποτα..!! τουλαχιστον εχεις τη βοηθεια της μανουλας σου..!!συμφωνω στ σημειο που λες για τη διαφορα του αμορφωτου και του ''μορφωμενου'' ατομου.!!προσωπικα δεν εχω προβληματα με πεθερα ισα ισα και η μαμα σου μου θυμιζει τη μαμα μου στη περιγραφη..!!και η πεθερα μου ειναι πολυ καλη γυναικα.και η δυο κρατανε με μεγαλη ευχαριστηση το παιδι μου..!!οσο για το ονομα που ειπες ημαρτωωωωων...!! που ζουμε??!το ονομα οπως και η διαπεδαγωγηση και ολα τα αλλα ειναι θεμα δικο σου και τ αντρα σ..!!

[ΑΝΝΑ24]

Για να αποφύγεις να νιώθεις ένταση, πρέπει να θυμάσαι ότι η μαμά σου βοηθάει εσένα, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ, και φροντίζει ΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΤΗΣ.

Δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά για να ξεκουράσει την συμπεθέρα της.

Μη συνδέεις τα γεγονότα και μην τις συγκρίνεις.

Τα πεθερικά σου έχουν άλλη νοοτροπία, δεν την αλλάζουν για το γιο τους και το εγγόνι τους, μην περιμένεις να την αλλάξουν από ενδιαφέρον προς τη συμπεθέρα.

Έτσι που τους ακούω, επιμένω ότι είσαι τυχερή. Αν τους είχες όλη την ώρα στο κεφάλι σου θα σε παλάβωναν.

 

Γίνε λίγο διπλωμάτης. Όταν (και αν, μόνο αν θέλεις) πηγαίνετε να τους επισκεφθείτε, άφηνε το παιδί και φύγετε με τον άντρα σου. Για βόλτα ή ακόμα και να γυρίσετε σπίτι σας να χαλαρώσετε.

 

Προσπάθησε να αποδέχεσαι τον καθένα με την προσωπικότητά του και να λειτουργεί η σχέση σας γύρω από αυτά που μπορείτε να συνεννοείστε.

Οποιαδήποτε άλλη προσδοκία θα διαψευστεί και κάποια στιγμή θα φέρει και ένταση ανάμεσα σε εσένα και τον άντρα σου.

[miria]

Καλά μου κορίτσια!!!

Γιατί να είναι υποχρεωμένοι οι παππούδες - γιαγιάδες να φροντίζουν τα εγγόνια τους και όταν δεν το κάνουν να τους κακοχαρακτηρίζουμε?

Όταν αποφασίζουν οι γονείς να κάνουν 1 ή 2 ή 3 ή 4 παιδιά ρώτησαν και συμφώνησαν με τους παππούδες?

Η υποχρέωση του γονέα εξαντλείται στα παιδιά του και δεν επεκτείνεται και στα εγγόνια του... Δε σημαίνει ότι δεν αγαπά τα εγγόνια του ο παππούς - γιαγιά που θέλει να αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του και σε άλλα πράγματα πλην των οικογενειακών θεμάτων.

Και σε τελική ανάλυση, όσο και να μη μας βολεύει, πρέπει κάποτε και η δική μας υπερπροστατευμένη γενιά να μεγαλώσει και να αναλάβει τις ευθύνες της. Και ΝΑΙ να βρει τον τρόπο να σταθεί στα πόδια της, να μεγαλώσει τα παιδιά της και γενικά να ρυθμίζει τη ζωή της με βάση τις δικές της δυνάμεις και να μην έχει τόσες απαιτήσεις από τους γονείς πια...

[LA LATINA]

Όλα με μέτρο......συμφωνώ ότι τα παιδιά δεν τα κάνουμε για να μας τα μεγαλώνουν άλλοι, και προσωπικά δεν τα δίνω αν δεν είναι ανωτέρα βία (νοσοκομείο και πάνω!) αλλά είναι ανθρώπινο, η κοπέλα είναι εργαζόμενη και τον ένα μήνα που χρειάστηκε μια βοήθεια για να ξεκουραστεί η μαμά της που προφανώς ήταν εξαντλημένη, της είπαν να το πάει σε παιδικό!!!

 

Τους παππούδες που τα παιδιά τα θέλουν στο χώρο τους και όπου τους βλέπει η γειτονιά με το "τρόπαιο" στα χέρια, αλλά την ώρα της ανάγκης δε βοηθάνε, δεν τους καταλαβαίνω πραγματικά.

 

Υπεύθυνοι είμαστε εμείς, εμείς τα κάναμε, δικά μας είναι, εμείς έχουμε τον πρώτο λόγο και όλη την ευθύνη......αλλά και σαν άνθρωπος να χρειαστείς κάτι και να σου πουν να πας σε παιδικό δεν το συναντάμε κάθε μέρα νομίζω.....

 

Όσο για το όνομα, Ελλάς Ελλήνων κοπέλα μου! Και περιμένοντας ήδη δεύτερο, δε νομίζω να παρακαμφθεί το φοβερό και τρομερό έθιμο.....για το πρώτο παιδί! Το όνομα είναι το λιγότερο, σημασία έχει τα παιδάκια σου να τα αγαπάνε ειλικρινά.

 

*συμφωνώ κι εγώ πως η μαμά σου ότι κάνει το κάνει για το παιδί της και το εγγόνι της, να ευλογείς το Θεό που την έχεις, άλλοι δεν έχουν κανέναν......

[ΑΝΝΑ24]

και κάτι ακόμα: τη μεγαλύτερη δυνατή επιβράβευση θα την πάρει η μαμά σου από την ατέλειωτη αγάπη και αδυναμία που θα αναπτύξουν τα παιδιά σου απέναντί της.

 

Η δικιά μου είναι 93, με σχετική άνοια (το χάνει και το βρίσκει), κι ακόμα δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο μου χωρίς αυτήν!!!!

[Eva1970]

[quote Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά!:grin:

 

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

Μία αδιάφορη πεθερά είναι 1000 φορές καλύτερη από μία παρεμβατική πεθερά

 

Θα το λέω μέχρι αύριο!!!! :mrgreen::mrgreen:

 

Είσαι τυχερή. Μην ψάχνεσαι!!!

 

Μεγαλα λογια! Συμφωνω και επαυξανω!

[AthinaP]

Κατά βάθος είσαι πολύ τυχερή που έχεις τη μαμά σου και τα πεθερικά για ένα σινεμά έστω. Αυτοί που έχουν τις μαμάδες τους μόνο, αρκετά συχνά δεν προσθέτουν στη "φουλ τάιμ" δουλεία τις επιπλέον ώρες που μπορεί να χρειάζεται το ζευγάρι για τη δική του ξεκούραση.

 

Συμφωνώ με κάτι που γράφτηκε παραπάνω, ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά θα είναι πιο εύκολο να στα κρατάνε οι γιαγιάδες. Στη δική μας περίπτωση αυτό συνέβη, τουλάχιστον.

 

Νομίζω τώρα στο επόμενο διάστημα θα πρέπει να δείτε προσεκτικά τι λύσεις υπάρχουν, γιατί αν έχει κουραστεί η μαμά σου ένα παιδί, τότε με δύο; Με το ένα παιδί ξέρει κανείς ότι θα πάρει μια ανάσα όταν το παιδί κοιμάται, με δύο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα λειτουργήσει έτσι. Ενδεχομένως κάποια βοήθεια στο σπίτι για τις δουλειές να έδινε κάποια ανάσα και στις δυο σας.

 

Επίσης, φαντάζομαι ότι το παιδί αρχίζει να την κουράζει τώρα, γιατί σε αυτή την ηλικία κάποια παιδιά δεν τα χωράει το σπίτι... Βαριούνται... Μήπως σε λίγο που ανοίγει ο καιρός και μεγαλώνει η μέρα, να βγαίνατε λίγο τα απογεύματα, αν δεν σε κουράζει εσένα υπερβολικά αυτό; Ενδεχομένως με το αδερφάκι στο σπίτι η "μεγάλη" για ένα διάστημα θα έχει "παιχνίδι" και θα είναι πιο ενδιαφέρουσα η καθημερινότητα στο σπίτι, για όλους.

[LA LATINA]

Πολύ ωραίο σκεπτικό, Αθηνά, πρέπει να δει και το παρακάτω η κοπέλα!

[Shield Maiden]

Ήμουν εξαρχής ξεκάθαρη ότι δεν έχω απαίτηση από κανέναν να κρατήσει τα παιδιά μου και είμαι τόσο ευγνώμων που η μαμά μου το κάνει ενώ δεν έχει καμιά υποχρέωση. Επειδή ακριβώς σέβομαι ότι παραμένουν άνθρωποι με δικαιώματα στη ζωή, θα φροντίσω με τον καλό ερχομό του δεύτερου παιδιού μου να κοιτάξω πώς θα διευθετήσω την εργασία μου (δυστυχώς δεν με παίρνει να μη δουλεύω) για να την απαλλάξω και εκείνη. Νομίζω όμως πως δεν απαίτησα κάτι. Ένα παράπονο έκανα και μια άτυπη σύγκριση μεταξύ παππούδων που θυσιάζουν τα πάντα και άλλων που πάντα θα βάζουν πρώτα τα δικά τους Θέλω, φροντίζοντας ωστόσο να σε γεμίζουν ενοχές όταν εσύ δεν κάνεις αυτό που σου ζητούν.

Όσο για το «υπερπροστατευμένη γενιά» νομίζω πως είναι άκυρο να το λες για τη δική μας γενιά, που αναγκάζεται πλέον υποαμειβόμενη να δουλεύει ήλιο με ήλιο και να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα κάθε μέρα με αιματηρές οικονομίες. Προσωπικά εργάζομαι από τα 19 μου, έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρή, σπούδασα και κατάφερα σήμερα να είμαι καλά επαγγελματικά και ισορροπημένη ως άνθρωπος ακριβώς γιατί ποτέ δεν είχα αυτό το «ντάντεμα» που μου προσάπτεις. Νομίζω πως παροράς το γεγονός πως η πλειονότητα των ανθρώπων εδώ μέσα είναι άνθρωποι που αγωνίζονται και όχι που τα έχουν βρει όλα έτοιμα.

Όσο για τα πεθερικά μου, πραγματικά δεν είναι αδιάφορα. Αυτό θα το είχα αποδεχτεί. Θέλουν απλώς να είναι παππούδες μόνο με τους δικούς τους όρους και όταν αναγκαστικά τους αποδέχομαι γίνονται κα αρκετά παρεμβατικοί. Αυτό είναι το οξύμωρο. Για παράδειγμα την πεθερά μου την πείραξε που η μικρή μέτραγε μέχρι το 5 και μου έκανε παιδαγωγικό κήρυγμα (στο οποίο βέβαια της απάντησα καταλλήλως, μιας και μορφωμένος άνθρωπος είμαι και η σύγχρονη παιδαγωγική δεν λέει κάτι τέτοιο), αλλά μόλις ήρθε μια φίλη της στο σπίτι έσπευσε να βάλει τη μικρή να της μετρήσει μέχρι το 5. Δεν είναι αυτό υποκρισία; Κα ειλικρινά δεν ξέρω αν τελικά υποτιμούν τη μητέρα μου ή τη ζηλεύουν κατά βάθος.

[LA LATINA]

Ήμουν εξαρχής ξεκάθαρη ότι δεν έχω απαίτηση από κανέναν να κρατήσει τα παιδιά μου και είμαι τόσο ευγνώμων που η μαμά μου το κάνει ενώ δεν έχει καμιά υποχρέωση. Επειδή ακριβώς σέβομαι ότι παραμένουν άνθρωποι με δικαιώματα στη ζωή, θα φροντίσω με τον καλό ερχομό του δεύτερου παιδιού μου να κοιτάξω πώς θα διευθετήσω την εργασία μου (δυστυχώς δεν με παίρνει να μη δουλεύω) για να την απαλλάξω και εκείνη. Νομίζω όμως πως δεν απαίτησα κάτι. Ένα παράπονο έκανα και μια άτυπη σύγκριση μεταξύ παππούδων που θυσιάζουν τα πάντα και άλλων που πάντα θα βάζουν πρώτα τα δικά τους Θέλω, φροντίζοντας ωστόσο να σε γεμίζουν ενοχές όταν εσύ δεν κάνεις αυτό που σου ζητούν.

Όσο για το «υπερπροστατευμένη γενιά» νομίζω πως είναι άκυρο να το λες για τη δική μας γενιά, που αναγκάζεται πλέον υποαμειβόμενη να δουλεύει ήλιο με ήλιο και να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα κάθε μέρα με αιματηρές οικονομίες. Προσωπικά εργάζομαι από τα 19 μου, έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρή, σπούδασα και κατάφερα σήμερα να είμαι καλά επαγγελματικά και ισορροπημένη ως άνθρωπος ακριβώς γιατί ποτέ δεν είχα αυτό το «ντάντεμα» που μου προσάπτεις. Νομίζω πως παροράς το γεγονός πως η πλειονότητα των ανθρώπων εδώ μέσα είναι άνθρωποι που αγωνίζονται και όχι που τα έχουν βρει όλα έτοιμα.

Όσο για τα πεθερικά μου, πραγματικά δεν είναι αδιάφορα. Αυτό θα το είχα αποδεχτεί. Θέλουν απλώς να είναι παππούδες μόνο με τους δικούς τους όρους και όταν αναγκαστικά τους αποδέχομαι γίνονται κα αρκετά παρεμβατικοί. Αυτό είναι το οξύμωρο. Για παράδειγμα την πεθερά μου την πείραξε που η μικρή μέτραγε μέχρι το 5 και μου έκανε παιδαγωγικό κήρυγμα (στο οποίο βέβαια της απάντησα καταλλήλως, μιας και μορφωμένος άνθρωπος είμαι και η σύγχρονη παιδαγωγική δεν λέει κάτι τέτοιο), αλλά μόλις ήρθε μια φίλη της στο σπίτι έσπευσε να βάλει τη μικρή να της μετρήσει μέχρι το 5. Δεν είναι αυτό υποκρισία; Κα ειλικρινά δεν ξέρω αν τελικά υποτιμούν τη μητέρα μου ή τη ζηλεύουν κατά βάθος.

 

Νομίζω ότι , άθελά σου ίσως, επιτίθεσαι....να σε βοηθήσουμε προσπαθούμε. Το ότι είμαστε γενιά "νταντεμένη" υποθέτω ότι εννοούσε η κοπέλα, ότι οι γονείς μας είναι γονείς που σκίζονται για τα παιδιά τους, ενώ αντίστοιχα οι ίδιοι απ' τους δικούς τους γονείς δεν είχαν την ίδια τύχη. Εγώ τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα, και όχι ότι δε δουλεύουμε ή τρώμε απ' τα έτοιμα.

 

Τα πεθερικά σου είναι η κλασική περίπτωση που έλεγα πριν, θέλουν να δείχνουν το "τρόπαιο", κάτι το οποίο τους βολεύει στο δικό τους χώρο! Το τελευταίο σου παράδειγμα δε, με το μέτρημα, με έπεισε τελείως για τη διαπίστωσή μου. Δε μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό, έστω κι αν εδώ μέσα γεμίσουμε 50 σελίδες με ακόμα χειρότερα παραδείγματα πεθερικών.

 

Εσύ αυτό που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ήρεμη, στην κατάστασή σου ειδικά, και να μην αφήνεις να σε γεμίζουν τύψεις τέτοιες μικρότητες. Θα πηγαίνεις όταν σε βολεύει, όταν έχεις κέφι, και χρειάζεσαι σύμμαχο και τον άντρα σου, του οποίου τη θέση δεν έχω καταλάβει για να είμαι ειλικρινής.

 

Όσο για τη μανούλα σου, ΚΑΙ τη ζηλεύουν γιατί είναι κοντά και έχει τη χαρά του εγγονιού, ΚΑΙ την υποτιμούν γιατί είναι "κατώτερή" τους.......ούτε αυτό αλλάζει. Απλά να τη σέβονται τη γυναίκα, που μαζί με σένα βοηθάει και το παιδί ΤΟΥΣ και το εγγόνι ΤΟΥΣ.

 

Τελειώνοντας, επιμένω ότι πρέπει να απαντάς και να μην τα κρατάς μέσα σου, χατίρια να μην κάνεις σε κανέναν να τρέχεις στην πόρτα του όποτε του αρέσει, η οικογένειά σου τελειώνει εκεί που κλείνει η πόρτα σου και μέλη της είναι μόνο όσοι είναι μέσα από την πόρτα.

 

Με κάθε καλή διάθεση, ειλικρινά.

[Adios amigos]

Καλημέρα. Θα συμφωνήσω κι εγώ με τα προηγούμενα μηνύματα. Επειδή μία σύγκρουση δεν είναι πάντα ό, τι καλύτερο, θα σου έλεγα να σταματήσετε να πηγαινετε σπίτι τους, και παραλληλα να τους καλείτε εσείς οι ίδιοι για φαγητό κτλ. Είσαι εγκυμονούσα με ένα παιδί, δεν παίζει να έχεις περισσότερες αντοχές και χρόνο από αυτούς!!!!

Σε όλο αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε να έχεις τον άντρα σου στο πλευρό σου, θα πρέπει να φανεί ότι είστε μία ομάδα και ενωμένοι σα γροθιά!Θα πρέπει να τηρήσετε την ίδια στάση σαν οικογένεια. Δηλαδή αν εσύ σταματήσεις να πηγαίνεις αλλά αυτός συνεχίσει, τότε δε θα πάρουν το μήνυμα. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό κομμάτι.

Η παραπάνω τακτική δεν είναι ξεκάθαρη σύγκρουση (δηλαδή δε θα χαλάσετε τις καρδιές σας) αλλά αλλάζει το κατεστημένο των πραγμάτων (πραγμα που θα τους ταρακουνήσει).

Για το όνομα. Βρείτε ένα άσχετο όνομα που σας αρέσει και ανακοινώστε την απόφασή σας σε όλους.

Για τη μητέρα σου: Καλύτερα μη συγκρίνεις και στεναχωριέσαι. Ο καθένας ό, τι μπορεί και όσο μπορεί προσφέρει ανάλογα με το απόθεμα που διαθέτει. Να είσαι περήφανη για τη μανούλα σου - και να το δηλώνεις παντου!!!!! -

Φιλικά

[Shield Maiden]

Eιλικρινά, δεν είχα καμιά διάθεση να επιτεθώ και ζητώ συγγνώμη αν διαφάνηκε κάτι τέτοιο. Απλώς το "νταντεμένη γενιά" δεν το συμμερίζομαι στο ελάχιστο, συγγνώμη. Πιστεύω ότι το δικό μου παράδειγμα το έχουν οι περισσότεροι και είναι πολύ λίγοι αυτοί που τα βρήκαν στρωμένα και κλαίγονται κιόλας, ώστε να χαρακτηρίζονται αχάριστοι. ΤΟ να ζητάς μια ελάχιστη βοήθεια από τους γονείς σου (και να είσαι υπόχρεη για αυτή) νομίζω πως δεν είναι εγωιστικό και εννοείται πως αυτό το πλεόνασμα αγάπης και... άτυπης θυσίας θα το δώσω και εγώ με τη σειρά μου στο παιδί μου όταν μεγαλώσει. Έτσι μεγάλωσα, δυστυχώς ή εύτυχώς. Η δυτική νοοτροπία που διάβαζα σε κάποια ξένα σάιτς ότι γιαγιάδες αμείβονται (!) για να κρατάνε τα εγγόνια τους, όσο κι αν προσπαθώ να το παίξω ανοιχτόμυαλη, με ξενίζει. Είναι πιο τίμιο να πεις "δεν μπορώ να το κρατήσω" από το να θέλεις αμοιβή για αυτό.

Αγαπητή μου La Latina αυτό ακριβώς νιώθω. Ότι το παιδί είναι κάποιου είδους "τρόπαιο" επίδειξης στον κύκλο τους. Αλλά από την άλλη, ίσως τους αδικώ τρομερά και γι'αυτό δεν ζητώ από τον άνδρα μου να μπαίνει στη μέση. Είναι σκέψεις δικές μου και εκείνος τους έχει τρελή αδυναμία, ειδικά στη μάνα του. Τα βλέπει μόνος του ολοκάθαρα (έχουν να έρθουν στο σπίτι μας από τη γιορτή μου τον περασμένο Σεπτέμβρη). Γιατί να τον φαρμακώνω και εγώ άδικα και να τον δηλητηριάζω; Δεν έχει νόημα...

Πάντως, σας ευχαριστώ από την καρδιά μου όποια κι αν είναι η άποψή σας. Είχα ανάγκη να "ακούσω" πώς το βλέπει και κάποιος πιο αντικειμενικός από εμένα.

[LA LATINA]

Συγνώμη από μένα κοπέλα μου, που μου φάνηκες επιθετική, γραπτός λόγος είναι, και δεν κατάλαβα καλά.

 

Ο τρόπος που μεγάλωσες ένα με κάνει να πω: Θα κάνεις σπουδαία παιδιά! Με ηθικές αρχές και καλόψυχα! Είσαι πολύ τυχερή που έμαθες να εκτιμάς και να σέβεσαι στη ζωή σου.

 

Επίσης ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον άντρα σου είναι σπουδαίος....και καλά κάνεις και δεν τον φέρνεις σε δύσκολη θέση, γιατί όπως και να γίνει, γονείς του είναι, και όπως και να γίνει, δεν έχουν κάνει κάτι τρομερό.

 

Τώρα, τα υπόλοιπα θα τα βρείτε στην πορεία! Σου ξαναλέω, και πίστεψέ με έχω πείρα, δεν έχει γίνει τίποτα τρομερό στην περίπτωσή σας.......απλά χαλάρωσε και όταν δε θες να πας, δε θα πας βρε κοπέλα μου! Και εγώ δεν είμαι της άποψης έγκυος κοπέλα να καλείς σπίτι σου, ειδικά αν είσαι καμιά σαν του λόγου μου, επειδή θα έρθει η πεθερά να κάνεις γενική και να ξοδεύεις ένα σωρό λεφτά σε καλούδια....αν δεν έχεις διάθεση, ας πάει ο άντρας σου με το παιδί, να ξαπλώσεις, να ηρεμήσεις, να ξεκουραστείς! Βέβαια αυτούς τους "τρόπαιο" στάιλ τους ενοχλεί να δει η γειτονιά ότι πήγε μονάχος ο γιόκας, αλλά τι να γίνει, είπαμε, είσαι έγκυος! Εκτός αν λένε και για σένα πράγματα, οπότε τότε δεν πάει μόνος του, καλύτερα να πηγαίνετε μαζί, όποτε θέλετε όμως!

[christina77]

Καλά μου κορίτσια!!!

Γιατί να είναι υποχρεωμένοι οι παππούδες - γιαγιάδες να φροντίζουν τα εγγόνια τους και όταν δεν το κάνουν να τους κακοχαρακτηρίζουμε?

Όταν αποφασίζουν οι γονείς να κάνουν 1 ή 2 ή 3 ή 4 παιδιά ρώτησαν και συμφώνησαν με τους παππούδες?

Η υποχρέωση του γονέα εξαντλείται στα παιδιά του και δεν επεκτείνεται και στα εγγόνια του... Δε σημαίνει ότι δεν αγαπά τα εγγόνια του ο παππούς - γιαγιά που θέλει να αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του και σε άλλα πράγματα πλην των οικογενειακών θεμάτων.

Και σε τελική ανάλυση, όσο και να μη μας βολεύει, πρέπει κάποτε και η δική μας υπερπροστατευμένη γενιά να μεγαλώσει και να αναλάβει τις ευθύνες της. Και ΝΑΙ να βρει τον τρόπο να σταθεί στα πόδια της, να μεγαλώσει τα παιδιά της και γενικά να ρυθμίζει τη ζωή της με βάση τις δικές της δυνάμεις και να μην έχει τόσες απαιτήσεις από τους γονείς πια...

 

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Μία γυναίκα για να βοηθάει τη γιαγιά στα βασικά - εφόσον υπάρχει σχετική οικονομική άνεση - θα ήταν η τέλεια λύση.

[μανούλα 2012]

Είσαι άξια κι εσύ και η μανούλα σου που βοηθάει όσο μπορεί, μπράβο σου και για τον τρόπο που το χειρίζεσαι και δεν θες να πικράνεις τον άντρα σου.

Οσο για τα πεθερικά, τι να κάνουμε;αυτοί είναι, διασκέδασέ τοείναι άλλοι άνθρωποι, τουλάχιστον όμως έχει το παιδάκι σου εναν παππού και δυο γιαγιάδες κι υπάρχει και πλουραλισμός στην οικογένεια, το παιδί θα μαθαίνει μέσα από συμπεριφορές και, το κυριότερο, θα εισπράττει αγάπη κι ας είναι από διαφορετικούς ανθρώπους.Η γενιά αυτή θεωρεί τη μόρφωση μεγάλο εφόδιο κι ήταν όντως για την εποχή τους αλλά κάποιοι μπερδεύουν την πανεπιστημιακή μόρφωση με την παιδεία. Και μια γυναίκα που έμεινε χήρα νεα και μόρφωσε έναν άνθρωπο όντας η ίδια του δημοτικού, μαθαίνοντάς τον να αγωνίζεται μόνος του, για μένα έχει παιδεία.Μην στενοχωριέσαι λοιπόν και κράτα ψηλά το κεφάλι, είναι δύσκολο να αγωνίζεσαι μόνη σου και να πικραίνεσαι για πράγματα που για άλλους είναι δεδομένα αλλά γίνεσαι πιο δυνατή.Για το όνομα το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου;αχ αυτή η ελληνική οικογένεια, πρέπει να γίνει το παιδί σιδηρόδρομος για να ικανοποιηθούν όλοι και μετά να τσακώνονται για το ποιο όνομα ακούστηκε πρώτο!!!

[kathy110908]

Κορίτσια δίκιο έχετε, δεν είναι υποχρεωμένοι οι γονείς μας να μας φροντίζουν τα παιδιά (κι ούτε υπάρχει τρόπος να τους πιέσεις αν δε θέλουν) αλλά όλα αυτά είναι δανεικά... Κατά το "πηγαίνετε το παιδί σε παιδικό" αύριο θα μπορεί να ειπωθεί "πηγαίνετε στο γηροκομείο". Πρακτικά τελικά όλοι φροντίζουμε όλους στην Ελληνική κοινωνία - αυτό είναι ενσωματωμένο στην κουλτούρα μας.

[ekavi_]

Οι γονείς του άντρα μου ζουν σε απόσταση 20 λεπτών από το σπίτι μας, κι όμως ποτέ δεν έχουν προσφερθεί μία φορά να την ξεκουράσουν και να κρατήσουν και εκείνοι λίγες μέρες την εγγονή τους. Ποτέ δεν έρχονται στο σπίτι μας, πάντα με τη δικαιολογία ότι είναι άρρωστοι, δεν αντέχουν, όλο υποφέρουν κ.λπ., αλλά παρʼ όλα αυτά έχουν κάθε Σαββατοκύριακο την «απαίτηση» να τους πάμε να δουν το παιδί και στραβώνουν όταν εμείς είμαστε κουρασμένοι από όλη την εβδομάδα και θέλουμε να κάτσουμε σπίτι μας… Δηλαδή όλο απαιτήσεις και καμιά ουσιαστική προσφορά (μόνο να παίρνουν τηλέφωνο κάθε βράδυ και να κάνουν «γλύκες» στο παιδί, αλλά ειλικρινά εγώ νιώθω τρομερή υποκρισία καθώς το παίζουν καλοί παππούδες από… απόσταση ασφαλείας).

 

... αμέσως πετάχτηκε η πεθερά μου και άρχισε να τον μπουκώνει με μανιτάρια και ψάρι (γιατί λέει δεν τρώει όσο θα έπρεπε), παρακάμπτοντάς με τελείως. Επίσης πάντα όταν είμαστε για βόλτα μου παίρνει το καρότσι από τα χέρια

 

... όμως έχουν και απαιτήσεις και τηλεφωνικές υποδείξεις (μη μαλώνετε το παιδί, δεν είναι σωστό αυτό, δεν είναι σωστό το άλλο, να βγάλουμε το όνομα του πεθερού μου κ.α.).

Με πνίγει όλο αυτό και ο άντρας μου στενοχωριέται επίσης γιατί βλέπει την πεθερά του να κόβεται στα δύο. Δεν θέλω να τον βάλω στη μέση και ειλικρινά δεν μπορεί να κάνει κάτι, μιας και πάντα προφασίζονται λόγους υγείας. Απλώς το παράπονο παραμένει παράπονο.

 

Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να κόψεις τις απαιτήσεις και τις παρεμβάσεις.

 

Δηλαδή, "δεν μπορούμε να έρθουμε αυτή την εβδομάδα γιατί είμαστε πχ κουρασμένοι". Στραβώνουν. Τους λες "δεν έρχεστε εσείς;" Θα σου φέρουν δικαιολογία ότι δεν μπορούν. Οκ τότε τους λες "θα τα πούμε άλλη φορά".

 

Δεν θα αφήνετε να σας παρακάμπτουν. πχ σήμερα θα φάει μοσχάρι το παιδί. Πάει να του δώσει κάτι άλλο, την σταματάς. end of story.

 

Τηλεφωνικές υποδείξεις; μπενάκης-βγενάκης

 

Σου λένε να βάλουν το όνομα του πεθερού;

-θα διαλέξουμε όνομα και θα σας ενημερώσουμε όταν αποφασίσουμε.

 

Σε όλα αυτά πρέπει να συμμετέχει βέβαια και ο άντρας σου. Γιατί οκ αναγνωρίζει, πως φέρονται και στενοχωριέται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους επιτρέπει να σας καβαλάνε.

 

Και ένα τελευταίο: καλύτερα που δεν προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά. Θέλεις πραγματικά να έχεις υποχρέωση σε ένα τέτοιο άτομο; Εγώ δεν θα ήθελα. Άσε που δεν πρόκειται να ακούσει τους κανόνες σας ως προς την ανατροφή του παιδιού.

Βρες άλλους τρόπους να ξεκουράσεις τη μητέρα σου χωρίς να ανακατέψεις την πεθερά.

[LA LATINA]

Κορίτσια δίκιο έχετε, δεν είναι υποχρεωμένοι οι γονείς μας να μας φροντίζουν τα παιδιά (κι ούτε υπάρχει τρόπος να τους πιέσεις αν δε θέλουν) αλλά όλα αυτά είναι δανεικά... Κατά το "πηγαίνετε το παιδί σε παιδικό" αύριο θα μπορεί να ειπωθεί "πηγαίνετε στο γηροκομείο". Πρακτικά τελικά όλοι φροντίζουμε όλους στην Ελληνική κοινωνία - αυτό είναι ενσωματωμένο στην κουλτούρα μας.

 

Οι γονείς μας μεγάλωσαν εμάς, τα παιδιά τους, και αν τους ανταποδώσουμε μια μέρα κάτι θα είναι γι αυτό, από αγάπη......δηλαδή πόσες γενιές πρέπει να "κοιτάξουν" για να μην τους στείλουμε σε γηροκομείο? Δυο- τρείς? Το βρίσκω κάπως σκληρό αυτό που λες...

 

Δεν έχω καμία απαίτηση από κανέναν και δεν κάνω εκπτώσεις στο τι θα κάνει ο καθείς με τα παιδιά μου....λόγω αντιλήψεων, λόγω απερισκεψίας, λόγω εγωκεντρισμού.....όπως πχ να τα αφήσουν νηστικά, ή να τα ταΐσουν ότι να'ναι, ή να δώσουν φάρμακα χωρίς να με ρωτήσουν, ή να μην παίρνουν καμία προφύλαξη σε πάρκα, δρόμους και πολλά πολλά άλλα. Αν ακούσω δε το φοβερό "έλα μωρέ παιδιά είναι, δεν παθαίνουν τίποτα, κι εμείς παιδιά μεγαλώσαμε!" τρελαίνομαι!

 

Στο δικό μου σπίτι, όποιος θέλει να βοηθήσει, η μαμά μου δλδ βοηθάει μόνο, δεν ανακατεύεται με τα παιδιά μου και σας διαβεβαιώ, μένει από κάτω, και ποτέ δεν έχει κοιμηθεί κανένα παιδί σπίτι της, ούτε έχει μείνει πάνω από μια ωρίτσα ποτέ. (είναι ηλικιωμένη). Η βοήθεια που δέχομαι είναι το σιδέρωμα, κάποια πλυντήρια, άντε και κανένα φαγάκι όταν η μαμά μου δε θέλει να κάνει λίγο και κάνει για όλους. Μου φτάνει και μου περισσεύει και είμαι και ευγνώμων, γιατί είναι υγιέστατη και δεν κοιτάει τις βόλτες της, αλλά πώς να με βοηθήσει.

 

Παρ' όλο που παιδιά δε μου κράτησε ποτέ, σε γηροκομείο δε θα την έβαζα ποτέ. Με μεγάλωσε, με έκανε άνθρωπο, την λατρεύω, μπορεί να μαλώνουμε, σα μάνα και κόρη, αλλά δε θεωρώ ότι μου χρωστάει κι άλλα.