με την οικογενεια ή με τον συζυγο??

[FEHKO]

Ο χωρισμος της περιουσιας ειναι η αιτια των περισσοτερων καυγαδων μεταξυ των οικογενειων. Δυστυχως. Γενικα ειναι πολυπλοκο το θεμα και υπαρχει δικιο και αδικο απο ολες τις πλευρες συνηθως.

 

To προβλημα τις περισσοτερες φορες ειναι αντικειμενικο και οφειλεται στην αδυναμια χωρισμου της ακινητης περιουσιας σε ισα μεριδια.

Επισης πολλες φορες οι γονεις απο αγνοια κανουν λαθη στην εκτιμηση της περιουσιας. Συνηθως δεν απευθυνονται εγκαιρως σε μηχανικο και δικηγορο ωστε να τους κατευθυνει σωστα στην εκτιμηση της αξιας τού καθε μεριδιου και στον πιο δικαιο χωρισμο .

Απευθυνονται μονο οταν φτανουν στον συμβολαιογραφο και εχουν ηδη αποφασισει τι θα κανουν. Οταν προκειται για διαθηκη, εκει δεν απευθυνονται ποτε. Ετσι πολλες φορες ακουμε απο γονεις να υπερκτιμανε ενα ακινητο και αντι να ευνοουν ενα παιδι οπως νομιζουν, τελικα να το αδικουν.

Επισης εχω δει αδερφια με τις οικογενεις τους να τσακωνονται για ενα οικοπεδο θεωρωντας το, πιο ευνοικο απο ενα αλλο και στην πραγματικοτητα να συμβαινει το αντιθετο.

 

Εκτος ομως απο τον αντικειμενικους λογους υπαρχουν και οι συναισθημαατικοι λογοι .

Οι γονεις θελουν σκοπιμα να ευνοησουν ενα παιδι γιατι θελουν να το στηριξουν οικονομικα, η γιατι νιωθουν οτι μπορει να το εχουν αδικησει σε καποιο αλλο τομεα στη ζωη του η επειδη νιωθουν υποχρεωση γιατι τους εχει βηθησει περισσοτερο απο τα αλλα παιδια στη ζωη τους και γενικα για παρα πολλους λογους, καθαρα δικους τους.

 

Ειναι ενα πολυπλοκο θεμα. Γενικοτερα με εκφραζει και εμενα πολυ η αποψη της karita, αλλα και της alcyon.

Η περιουσια τους ανηκει , ειναι δικη τους και αυτοι οπως θελουν τη διαθετουν.

Οι γαμπροι και οι νυφες δεν πρεπει να εκφερουν αποψη στις οικογενειες γιατι δεν γνωριζουν τους λογους των γονιων και μονο χειροτερα κανουν τα πραγματα.

Εαν εσυ iaa νιωθεις αδικημενη καλο ειναι να τους το πεις με ηρεμο τροπο.

Οχι να απαιτησεις. Εσυ ξερεις τους γονεις σου και μπορεις να γνωριζεις τα βαθυτερα κινητρα.

Ο αντρας σου , αποψη εχει και δεν μπορεις να του την στερησεις, αλλα δεν εχει καμια δουλεια να θελει να επιβαλει την αποψη του με τετοιο τροπο και να σε εκβιαζει.

Θα του αρεσε να εκανες εσυ ετσι για την περιουσια των γονιων του?

 

Μηπως ομως ο αντρας σου εχει απωθημενα με την οικογενεια σου και για αλλους λογους συμπεριφερεται ετσι ?

 

Τελειωνοντας θεωρω οτι ειναι πολυ αδικο για τους γονεις μας που μας εχουν προσφερει τοσα πολλα, να κανουμε τετοιου ειδους συζητησεις μπροστα τους και να τσακωνομαστε κιολλας.

 

Στο σoι μας ειχαμε ενα τετοιο γαμπρο που ηθελε να κανονισει οχι μονο την περιουσια της πεθερας του, αλλα και των παππουδων . Εκρινε οτι ηταν αδικοι με τα παιδια τους, και συγκεκριμενα με την πεθερα του. . Του επεφτε μικροτερο μεριδιο ,απο αυτο που φανταζοταν. Δηλαδη περιπου για το Το 1/10 , εαν σκεφτειτε οτι οι παππουδες ειχαν 10 εγγονια, . Και το πιο αστειο ηταν οτι εαν γινοταν ο χωρισμος ετσι οπως τον ηθελε, χαμενος θα ηταν γιατι ενω σε εκταση γης θα επαιρνε περισσοτερο σε εμπορικη αξια λιγοτερο.

Το αποτελεσμα ηταν οτι αποκοπηκαμε τελειως και με την γυναικα του. Πολυ κριμα. Και τελικα για το τιποτα Διορθωνω: για αυτον , οχι ομως για εμας τους υπολοιπους που μας εδειξε το πραγματικο του προσωπο οταν το ψετικο ευγενικο προσωπειο επεσε.

 

 

Ολα εδω μενουν, οι ανθρωποι φευγουν !!! Και να προσευχομαστε να ειμαστε καλα.

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουνίου,2013 by FEHKO
προσθηκη

[Lisbet]

Λογικά και σεβαστά όλα αυτά που λέτε και συμφωνώ κι εγώ ως ένα βαθμό. Θεωρώ όμως πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι από αυτά που σηκώνουν γενίκευση. Συγκεκριμένα, στο θέμα της θεματοθέτριας, εγώ σχημάτισα την εντύπωση 1) ότι η βοήθεια που έλαβαν από το σύζυγό της οι γονείς της ήταν αρκετά σημαντική, γι' αυτό κι εκείνος "σήκωσε μπαϊράκι" όταν είδε πως πάει να αδικηθεί 2) ότι τα αδέλφια της κοπέλας δεν μειονεκτούν οικονομικά απέναντί της, απλώς τη βλέπουν αδύναμη και υποχωρητική και πάνε να τη "ρίξουν". Δυστυχώς, συμβαίνει σε πολλές οικογένειες, να περνάει ο λόγος του ενός μόνο παιδιού και οι γονείς να ακολουθούνε μόνο τη δική του γνώμη. Όποιος δεν πατάει πόδι, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι χαμένος από χέρι.

 

Πάντως δεν έχει και πολύ ουσία να το συζητάμε, κατά την άποψή μου, γενικά κι αόριστα, αν δεν κάνει κάποιες διευκρινήσεις η θεματοθέτρια. Φυσικά, ούτε κι εγώ θα δεχόμουν συναισθηματικούς εκβιασμούς εκ μέρους του συζύγου μου, αλλά δε θα καθόμουν και με την καμία απαθής, αν βλέπω πως αδικούμαι ανευ λόγου και αιτίας. Δηλαδή στη θέση της κοπέλας, δε θα χρειαζόταν να επέμβει ο σύζυγός μου, θα ξεκαθάριζα πρώτη εγώ τη στάση μου απέναντι στους γονείς και τα αδέλφια μου. Δε δίνω δίκιο στο σύζυγο, αλλά η δική της στάση μου φαίνεται λάθος - και πάλι, υπό την προϋπόθεση πως δεν βρίσκονται σε καμια τραγική ανάγκη τα αδέλφια της, ούτε αν μιλάμε για μερικά μέτρα από κατσάβραχο.

[bobonela]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας για το θέμα! Ολες δείχνουν ότι έχουμε κατανοήσει καλά το κλασσικό ελληνικό πρόβλημα, την προίκα. Μία προίκα που δίνεται όχι απαραίτητα στην αρχή ενός γάμου, αλλά και στην πορεία. Και αν δοθεί κάποιο μεγαλύτερο μερίδιο σε ένα από τα δυο αδέλφια, τότε αρχίζουν τα όργανα...Η κολλητή μου έχει αντίστοιχο θέμα με την οικογένειά της. Εχει φτάσει πλέον στο σημείο να μην μιλιέται καθόλου και να έχει κάνει και μεγάλους καυγάδες για το θέμα αυτό, καθώς οι γονείς προσπαθούν να βοηθήσουν το άλλο παιδί τους κυρίως που νιώθουν ότι είναι πιο αδύναμο. Υποστηρίζουν ότι έδωσαν στο ένα παιδί τους κάποια λίγα και μετά το παιδί αυτό τα κατάφερε στη ζωή του, οπότε δεν χρειάζεται να δοθεί τίποτα από τα υπόλοιπα στο παιδί αυτό πλέον. Ασχετα αν τα εναπομείναντα είναι αρκετά μεγάλης αξίας που βέβαια θα δώσουν στο άλλο παιδί μετά θάνατον. Γενικά η φίλη μου έχει νιώσει μεγάλη αδικία και δεν μπορεί να το ανεχτεί, νιώθει κορόιδο, οπότε έχει κόψει σχέσεις μετά από άγρια ξεκαθαρίσματα με την οικογένεια. Δεν ξέρω τελικά τι είναι σωστό και τι όχι... απλά αυτό το φαινόμενο στην Ελλάδα... έχει καταστρέψει οικογένειες και σχέσεις. Ολα ξεκινούν από το δέσιμο (καλώς ή κακώς) που έχει η ελληνική οικογένεια μεταξύ της, δηλ. δύο και τρεις γενιές, ζουν μαζί και κληρονομεί ο ένας τον άλλον. Αυτό δεν υπάρχει έξω, αλλά εκεί έχουν άλλα... δεν υπάρχει σχέση γονιού με παιδί μετά την ενηλικίωση.Φυσικά ο/η σύζυγος θα πάρει μέρος στο όλο θέμα. Δεν μπορείς να το απαγορέψεις αυτό. Αλλωστε θα μείνουν στα παιδιά τους αυτά, δεν θα πάνε σε ξένους, οπότε γιατί να μην έχουν λόγο και οι σύζυγοι αντίστοιχα???? Γιατί να τους "ρίξουν" ??? και κατ'επέκταση τα εγγόνια??Και έτσι αρχίζουν οι τραγικές παρεξηγήσεις και τα λόγια που χαλάνε σπίτια.... Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί στη θεματοθέτρια, αλλά δεν είναι η μοναδική! Εχει συμβεί σε όλους μας, είτε προσωπικά είτε σε γνωστούς μας. Πάντα έχουμε κάποιο παράδειγμα σχετικό, γιατί έτσι είναι η ελληνική κοινωνία. Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν λίγο παραπάνω να μοιράζουν ίσα ό,τι έχουν. Ελπίζω εμείς ως νέα γενιά, πιο μορφωμένη, να αρχίσουμε σιγά σιγά να αλλάζουμε αυτή την κατάσταση.

[Λαΐδα]

εμενα οι δικοι μου παντως μας ελεγαν παντα οτι προικα δεν εχει! χχαχαχχααχ Ο,τι πηραν λεει θα δωσουν (=τιποτα!!)

Ο αντρας μου ενημερωθηκε αρχες αρχες που ημουν μικρη και ομορφουλα γιατι αν του τα λεγα τωρα θα λακιζε!

Παρ'ολα αυτα στην πορεια ενημερωθηκαμε οτι την προικα μας τη φαγαμε στις σπουδες........

Θα ειχε πολυ πλακα παντως να πηγαινε ο αντρας μου στον πατερα μου να ζητησει προικα....η να ζητησει ιση μοιρασια....

Θα μετραγε τα δοντακια του! χαχαχαχαχχχα

[FEHKO]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας για το θέμα! ....Η κολλητή μου έχει αντίστοιχο θέμα με την οικογένειά της. Εχει φτάσει πλέον στο σημείο να μην μιλιέται καθόλου και να έχει κάνει και μεγάλους καυγάδες για το θέμα αυτό, καθώς οι γονείς προσπαθούν να βοηθήσουν το άλλο παιδί τους κυρίως που νιώθουν ότι είναι πιο αδύναμο. Υποστηρίζουν ότι έδωσαν στο ένα παιδί τους κάποια λίγα και μετά το παιδί αυτό τα κατάφερε στη ζωή του, οπότε δεν χρειάζεται να δοθεί τίποτα από τα υπόλοιπα στο παιδί αυτό πλέον. Ασχετα αν τα εναπομείναντα είναι αρκετά μεγάλης αξίας που βέβαια θα δώσουν στο άλλο παιδί μετά θάνατον. Γενικά η φίλη μου έχει νιώσει μεγάλη αδικία και δεν μπορεί να το ανεχτεί, νιώθει κορόιδο, οπότε έχει κόψει σχέσεις μετά από άγρια ξεκαθαρίσματα με την οικογένεια. Δεν ξέρω τελικά τι είναι σωστό και τι όχι... απλά αυτό το φαινόμενο στην Ελλάδα...

 

Πολυ αχαριστη η φιλη σου. Διεγραψε τους γονεις της και ολα οσα της προσφεραν στη ζωη της για τον χωρισμο της περιουσιας? Γιατι ειναι διαφορετικο να εκφραζεις παραπονα η να τσακωνεσαι , απο το να μην τους μιλας .

Πολυ βαρυ. .

Εχω γνωρισει και εγω τετοια περιπτωση και ριχνω ευθυνη και στους γονεις , γιατι ολα τα χρονια τους ειχαν καλομαθει. Εκαναν διπλη δουλεια για να κυκλοφορουν τα παιδια με τις ακριβοτερες φιρμες , να κανουν τη ζωη τους, να ειναι αιωνιοι φοιτητες, κτλ. Ειχαν δωσει εμφαση στα υλικα αγαθα οι ιδιοι οι γονεις.

Οχι ομως οτι αυτο δικαιολογει αυτη τη συμπεριφορα των παιδιων. Αντιθετα τα παιδια θα επρεπε να αναγνωριζουν περισσοτερο την καλη διαθεση των γονιων και την αγαπη τους , σε αυτες τις περιπτωσεις.

[ekavi_]

Το θεωρώ ανήθικο να μαλώνουν τα παιδιά μεταξύ τους ή με τους γονείς για το πως θα μοιραστεί η περιουσία, πόσο μάλλον να κόβουν επαφές για αυτό το λόγο και τα παιδιά να θεωρούν ότι η περιουσία δικαιωματικά τους ανήκει. Ακόμα χειρότερο να εμπλέκονται γαμπροί και νύφες.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ούτε είναι απαραίτητο να μοιραστεί η περιουσία σε "ίσα" μερίδια.

[bobonela]

Οπως είπα και πιο πάνω... ζούμε στην Ελλάδα. Εδώ δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Είναι καθαρά ελληνικό έθιμο η κληρονομική διαδοχή περιουσίας στα παιδιά. Κι αν κάποιος γονιός π.χ. δώσει αυτό που έχει σε ίδρυμα ή στη γυναίκα που τον γηροκόμησε , τότε κατηγορείται από τους συγγενείς ότι αμέλησε τα παιδιά του και αντίστοιχα η γυναίκα ή το ίδρυμα (π.χ. εκκλησία) ότι του τα φάγανε.... Μη μου πείτε ότι δεν έχετε αντίστοιχα ακούσματα στον κύκλο σας???

Καλό είναι να μην γίνονται διακρίσεις μεταξύ των παιδιών, ακόμη κι αν έχουν βάση π.χ. ένα παιδί είναι πιο κοντά στους γονείς από το άλλο. Οταν βλέπουμε γιαγιάδες να διακρίνουν μεταξύ των εγγονιών.... δεν το κατηγορούμε??? Το ίδιο είναι και με τα παιδιά. Αντίστοιχα ο/η σύζυγος σίγουρα θα πει την κουβέντα του, αφού όπως είπαμε, έτσι συνηθίζεται στην Ελλάδα, να παίρνει το παιδί/τα παιδιά την πατρική περιουσία. Οπότε αν η σύζυγος αδικηθεί, κατ'έπέκταση αδικείται και ο σύζυγος και τα εγγόνια. Καλύτερα να μην δίνει κανείς τίποτα και να κληρονομούνται κατ'ισομοιρία όλα μετά θάνατον από τους νόμιμους δικαιούχους. Ολα αυτά μόνο κακό κάνουν.

[Lisbet]

Το δικαίωμα στην κληρονομιά των γονιών δεν είναι ελληνικό έθιμο, αλλά ελληνικός νόμος. Κάθε παιδί δικαιούται ισότιμη μερίδα με όλα τα υπόλοιπα (νόμιμη μοίρα), εκτός από πολύ ειδικές περιπτώσεις, που πάλι καθορίζονται από το νόμο. Αν χωρίς λόγο πάρεις λιγότερα από τους γονείς, ο νόμος σου δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσεις τα υπόλοιπα δικαστικά.

 

Όπως πολύ σωστά επισήμανε η bobonela, οι γονείς συνήθως δε ζητούν το μερίδιό τους από την περιουσία των παππούδων για να τα φάνε στα μπουζούκια...για να μείνουν με τη σειρά τους στα δικά τους παιδιά, τα ζητάνε. Οπότε κι εγώ, αν δεν είχα παιδιά ούτε σκόπευα να αποκτήσω, δε θα νοιαζόμουν και τόσο. Τι να τα κάνω τα σπίτια και τα χωράφια, μαζί μου θα τα πάρω; Δόξα τω Θεω, τις δουλειές μας τις έχουμε, δε φτάσαμε να περιμένουμε να σκοτώσουμε την κληρονομιά για να ζήσουμε. Όταν όμως έχεις οικογένεια, παιδιά, είναι αλλιώς τα πράγματα. Γιατί να αδικηθούν τα παιδιά μου;

[ekavi_]

Το δικαίωμα στην κληρονομιά των γονιών δεν είναι ελληνικό έθιμο, αλλά ελληνικός νόμος. Κάθε παιδί δικαιούται ισότιμη μερίδα με όλα τα υπόλοιπα (νόμιμη μοίρα), εκτός από πολύ ειδικές περιπτώσεις, που πάλι καθορίζονται από το νόμο. Αν χωρίς λόγο πάρεις λιγότερα από τους γονείς, ο νόμος σου δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσεις τα υπόλοιπα δικαστικά.

 

Όπως πολύ σωστά επισήμανε η bobonela, οι γονείς συνήθως δε ζητούν το μερίδιό τους από την περιουσία των παππούδων για να τα φάνε στα μπουζούκια...για να μείνουν με τη σειρά τους στα δικά τους παιδιά, τα ζητάνε. Οπότε κι εγώ, αν δεν είχα παιδιά ούτε σκόπευα να αποκτήσω, δε θα νοιαζόμουν και τόσο. Τι να τα κάνω τα σπίτια και τα χωράφια, μαζί μου θα τα πάρω; Δόξα τω Θεω, τις δουλειές μας τις έχουμε, δε φτάσαμε να περιμένουμε να σκοτώσουμε την κληρονομιά για να ζήσουμε. Όταν όμως έχεις οικογένεια, παιδιά, είναι αλλιώς τα πράγματα. Γιατί να αδικηθούν τα παιδιά μου;

 

Εσύ μιλάς για την κληρονομιά όπου η νόμιμη μοίρα είναι έτσι κι αλλιώς είναι ένα μικρό ποσοστό.. Αν έχεις πχ ένα σπίτι μόνο και εν ζωή το γράψεις σε ένα από τα παιδιά, νομίζω δεν παίζει τότε η νόμιμη μοίρα... Μετά θάνατον, ναι προβλέπει ο νόμος τι ποσοστό θα πάρει ο καθένας στην περιουσία που έχει στο όνομά του ο θανών, εκτός και αν υπάρχει διαθήκη (εκεί παίζει η νόμιμη μοίρα).

 

άσχετα με το τι λεει ο νόμος, είναι ανήθικο και ποταπό να σφάζεσαι για την περιουσία των γονιών σου... Αυτό μου θυμίζει επιχείρηση και όχι οικογένεια.

[sofi@p]

Εσύ μιλάς για την κληρονομιά όπου η νόμιμη μοίρα είναι έτσι κι αλλιώς είναι ένα μικρό ποσοστό.. Αν έχεις πχ ένα σπίτι μόνο και εν ζωή το γράψεις σε ένα από τα παιδιά, νομίζω δεν παίζει τότε η νόμιμη μοίρα... Μετά θάνατον, ναι προβλέπει ο νόμος τι ποσοστό θα πάρει ο καθένας στην περιουσία που έχει στο όνομά του ο θανών, εκτός και αν υπάρχει διαθήκη (εκεί παίζει η νόμιμη μοίρα).

 

άσχετα με το τι λεει ο νόμος, είναι ανήθικο και ποταπό να σφάζεσαι για την περιουσία των γονιών σου... Αυτό μου θυμίζει επιχείρηση και όχι οικογένεια.

 

δε διαφωνώ μαζί σου αλλά θεωρώ ότι εξίσου ανήθικο είναι να "ξεχωρίζεις" τα παιδιά σου, ως γονιός, και να αδικείς κάποιο.

[bobonela]

Εσύ μιλάς για την κληρονομιά όπου η νόμιμη μοίρα είναι έτσι κι αλλιώς είναι ένα μικρό ποσοστό.. Αν έχεις πχ ένα σπίτι μόνο και εν ζωή το γράψεις σε ένα από τα παιδιά, νομίζω δεν παίζει τότε η νόμιμη μοίρα... Μετά θάνατον, ναι προβλέπει ο νόμος τι ποσοστό θα πάρει ο καθένας στην περιουσία που έχει στο όνομά του ο θανών, εκτός και αν υπάρχει διαθήκη (εκεί παίζει η νόμιμη μοίρα).

 

άσχετα με το τι λεει ο νόμος, είναι ανήθικο και ποταπό να σφάζεσαι για την περιουσία των γονιών σου... Αυτό μου θυμίζει επιχείρηση και όχι οικογένεια.

 

H νόμιμη μοίρα πάντα υπάρχει, άσχετα από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου.

Απλά όταν ο γονιός έχει κάνει το λάθος και έχει προτρέξει και έχει γράψει εν ζωή το ένα και μοναδικό σπίτι στο ένα του παιδί, τα υπόλοιπα έχουν μεν δικαίωμα μετά θάνατον να κάνουν αγωγή, αλλά αυτές οι περιπτώσεις σπανιότατα δικαιώνονται. Γιαυτό πολλοί γονείς το κάνουν, γιατί ξέρουν ότι δεν θα βγει άκρη μετά το θάνατο, οπότε είναι εξασφαλισμένοι ότι το σπίτι π.χ. θα μείνει όπως το έχουν κανονίσει. Μόνο όταν πεθάνει κάποιος και στη διαθήκη δεν αφήσει το σωστό ποσοστό σε όλους, ανάλογα με το ύψος της περιουσίας, τότε διεκδικεί το παιδί που πήρε τα λιγότερα τη νόμιμη μοιρα του (που είναι το μισό από όσα θα έπαιρνε κανονικά αν είχε γίνει δίκαιη μοιρασιά). Είναι μπέρδεμα και πραγματικά θυμίζει λογιστικά και επιχείρηση. Ομως αφού υπάρχει αυτή η τακτική στην Ελλάδα, καλό είναι να το σέβονται οι γονείς και να μην ξεχωρίζουν τα παιδιά τους ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του κάθε παιδιού. Είχα μία γνωστή που παντρεύτηκε έναν πάμπλουτο. Ομως οι γονείς της έδωσαν αυτό που της ανήκε κανονικά από την πατρική περιουσία, άσχετα αν η άλλη κόρη ήταν του μεροκάματου. Και οι δυο τους πήραν ό,τι έπρεπε. Δεν είπαν α.... άστην αυτήν, πήρε τον πλούσιο... Υπήρξαν δίκαιοι.

[ekavi_]

δε διαφωνώ μαζί σου αλλά θεωρώ ότι εξίσου ανήθικο είναι να "ξεχωρίζεις" τα παιδιά σου, ως γονιός, και να αδικείς κάποιο.

 

Συμφωνώ και σε αυτό!

 

Αυτό που λέω είναι πως δικαιοσύνη δεν σημαίνει πάντα μοίρασμα σε ίσα μέρη.

 

Με το να χωρίσεις κάτι σε ίσα μέρη μπορεί να αδικήσεις κάποιον ανάλογα με τις συνθήκες.

 

Πρέπει να υπάρχουν κάποια κριτήρια.

[sofi@p]

Συμφωνώ και σε αυτό!

 

Αυτό που λέω είναι πως δικαιοσύνη δεν σημαίνει πάντα μοίρασμα σε ίσα μέρη.

 

Με το να χωρίσεις κάτι σε ίσα μέρη μπορεί να αδικήσεις κάποιον ανάλογα με τις συνθήκες.

 

Πρέπει να υπάρχουν κάποια κριτήρια.

κοίτα, αν δεν μπορείς να μοιράσεις την περιουσία σε ίσα μέρη τότε τη μοιράζεις σε 2 μέρη, όπως μπορείς και μετά ρίχνεις κλήρο για το ποιό κομμάτι θα πέσει σε κάθε παιδί. έτσι, ούτε εσύ, ως γονιός, θα έχεις τύψεις ότι αδίκησες κάποιο παιδί, ούτε τα παιδιά θα πουν ότι αδικήθηκαν. είναι θέμα τύχης. αν υπάρχει αγάπη, όλα λύνονται.

[ekavi_]

. Είναι μπέρδεμα και πραγματικά θυμίζει λογιστικά και επιχείρηση. Ομως αφού υπάρχει αυτή η τακτική στην Ελλάδα, καλό είναι να το σέβονται οι γονείς και να μην ξεχωρίζουν τα παιδιά τους ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του κάθε παιδιού.

 

Αν πχ έχεις 2 παιδιά και 2 σπίτια. Ένα μικρής αξίας και 1 μεγαλύτερης αξίας τί κάνεις;

 

Εγώ ανάλογα με τις επιθυμίες, ανάγκες των παιδιών μου θα έδινα το 1 στο ένα και το 2ο στο άλλο, ανεξάρτητα από την αντικειμενική τους αξία. Δεν θα κάτσω να μετρήσω πόσο αξίζει το καθένα. Ούτε θα τους τα γράψω από κοινού, γιατί τότε είναι που θα προκαλέσω μόνη μου μπερδέματα στα παιδιά μου.

 

Εσύ τι θα πρότεινες;

[ekavi_]

κοίτα, αν δεν μπορείς να μοιράσεις την περιουσία σε ίσα μέρη τότε τη μοιράζεις σε 2 μέρη, όπως μπορείς και μετά ρίχνεις κλήρο για το ποιό κομμάτι θα πέσει σε κάθε παιδί. έτσι, ούτε εσύ, ως γονιός, θα έχεις τύψεις ότι αδίκησες κάποιο παιδί, ούτε τα παιδιά θα πουν ότι αδικήθηκαν. είναι θέμα τύχης. αν υπάρχει αγάπη, όλα λύνονται.

 

μπα, δεν θα έριχνα σε καμία περίπτωση κλήρο. Ίσως μαζί με τα παιδιά μου συμφωνούσαμε σε κάποια κριτήρια.

 

Προσωπικά δεν με νοιάζει (ειλικρινά) αν τυχόν τα αδέρφια μου πάρουν κάτι παραπάνω από εμένα, ξέροντας βέβαια ότι έχουμε καλές και αγαθές σχέσεις μεταξύ μας.

[sofi@p]

Αν πχ έχεις 2 παιδιά και 2 σπίτια. Ένα μικρής αξίας και 1 μεγαλύτερης αξίας τί κάνεις;

 

Εγώ ανάλογα με τις επιθυμίες, ανάγκες των παιδιών μου θα έδινα το 1 στο ένα και το 2ο στο άλλο, ανεξάρτητα από την αντικειμενική τους αξία. Δεν θα κάτσω να μετρήσω πόσο αξίζει το καθένα. Ούτε θα τους τα γράψω από κοινού, γιατί τότε είναι που θα προκαλέσω μόνη μου μπερδέματα στα παιδιά μου.

 

Εσύ τι θα πρότεινες;

κι αν οι ανάγκες και οι επιθυμίες των παιδιών σου είναι οι ίδιες και θέλουν και τα 2 το μεγάλο σπίτι? εσύ τί θα κάνεις?

[bobonela]

Αν πχ έχεις 2 παιδιά και 2 σπίτια. Ένα μικρής αξίας και 1 μεγαλύτερης αξίας τί κάνεις;

 

Εγώ ανάλογα με τις επιθυμίες, ανάγκες των παιδιών μου θα έδινα το 1 στο ένα και το 2ο στο άλλο, ανεξάρτητα από την αντικειμενική τους αξία. Δεν θα κάτσω να μετρήσω πόσο αξίζει το καθένα. Ούτε θα τους τα γράψω από κοινού, γιατί τότε είναι που θα προκαλέσω μόνη μου μπερδέματα στα παιδιά μου.

 

Εσύ τι θα πρότεινες;

 

Nα σου το κάνω πιο δύσκολο : έχεις ένα σπίτι με "καλή" αντικειμενική στην Αθήνα και ένα σπίτι σε ένα χωριό. Το τελευταίο είναι περίπου το 1\3 ή και λιγότερο της πραγματικής εμπορικής αξίας του πρώτου. Τι κάνεις?? Γράφεις το ένα στο ένα παιδί και το άλλο στο άλλο, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλεις να τα γράψεις και τα δύο σπίτια και στα δύο παιδιά εξ αδιαιρέτου ώστε να μην πουληθούν, επειδή τα πονάς????

[Λαΐδα]

Και εγω συμφωνω οτι ειναι ανηθικο να μαλωνεις με τους ανθρωπους που σε εφεραν στη ζωη για την κληρονομια.....Οπως ανηθικο ειναι να 'ξεχωριζεις' συναισθηματικα τα παιδια σου.

Το να τα ξεχωρισεις στα υλικα αγαθα , αν και δεν θα μου αρεσε να το κανω, στις περιπτωσεις που συμβαινει κοιταζω ολες τις παραμετρους. Δηλαδη αν ο ενας τα τρωει απο εδω και απο εκει ακομη και σε πραγματα που δεν του κανουν καλο, και ο αλλος τα διαθετει με νου και συνεση, θα ηταν ανηθικο να μην παρει ο πρωτος 'πολλα'??

Αν το ενα παιδι εχει 4 παιδια και το αλλο δεν εχει κανενα, θα ηταν ανηθικο να βοηθησει καποιος αυτο με τα 4 παιδια??

 

Και κατι μου εκανε εντυπωση ομως.....

Τα δικαιωματα μας ως παιδια τα ξερουμε, τις υποχρεωσεις μας τις ξερουμε?? Ειναι υποχρεωση μου θεωρω να πραξω τα δεοντα ωστε να προστατευσω και την πατρικη μου οικογενεια....

Η νομιμη μοιρα ισχυει για την περιπτωση που δεν αφηνεις κατι σε καποιον ...δεν σημαινει οτι πρεπει να μοιραστει εξισου. Εξαλλου υπαρχει και το 1839 του ΑΚ που μπορει ο γονιος να αποκληρωσει το παιδι για συγκεκριμενους λογους....Αυτο αληθεια θα ηταν ηθικο??

 

Την εννοια της οικογενειας δεν την αποτελουν τα χρηματα, ουτε το χωραφι, ουτε το ακινητο....Η εννοια της οικογενειας ειναι η αγαπη, η αφοσιωση, το ενδιαφερον...Οπως θελουμε εμεις απο τα παιδια μας να ειναι καλα και ευτυχισμενα, το ιδιο θελησαν καποτε και οι γονεις μας.

 

Πως μπορουμε να κοιμηθουμε το βραδυ αν ξερουμε οτι εχουμε βαλει στο ζυγι την αγαπη μας για τους ανθρωπους που μας εφεραν στη ζωη, που ξενυχτησαν διπλα μας, που κοπιασαν, και τα υλικα αγαθα...και οτι αυτη η αγαπη αποδειχτηκε λιγοτερη???

Ακομη και να κανουν λαθη οι γονεις μας, μπορει να μας πληγωσουν, να το συζητησουμε, αλλα μεχρι εκει πιστευω.....

[ekavi_]

κι αν οι ανάγκες και οι επιθυμίες των παιδιών σου είναι οι ίδιες και θέλουν και τα 2 το μεγάλο σπίτι? εσύ τί θα κάνεις?

 

Ξέρω γω. Το πουλάμε και μοιράζονται τα χρήματα...

 

Το θέμα είναι να υπάρχει καλή διάθεση από όλους ώστε να συζητηθεί το θέμα και θα βρεθεί μια λύση.

 

Αν όμως δεν υπάρχει καλή διάθεση και έρθει το 1 μου παιδί και μου λέει ότι εμένα ανήκει το σπίτι γιατί δεν με έστειλες πχ στο εξωτερικό να σπουδάσω όπως τον αδερφό μου ή δεν ξέρω τι, είναι σίγουρο ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του.

 

Nα σου το κάνω πιο δύσκολο : έχεις ένα σπίτι με "καλή" αντικειμενική στην Αθήνα και ένα σπίτι σε ένα χωριό. Το τελευταίο είναι περίπου το 1\3 ή και λιγότερο της πραγματικής εμπορικής αξίας του πρώτου. Τι κάνεις?? Γράφεις το ένα στο ένα παιδί και το άλλο στο άλλο, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλεις να τα γράψεις και τα δύο σπίτια και στα δύο παιδιά εξ αδιαιρέτου ώστε να μην πουληθούν, επειδή τα πονάς????

 

α, όχι, δεν δένομαι με άψυχα αντικείμενα. Αν θέλουν να τα πουλήσουν ας τα πουλήσουν. Το θέμα είναι να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο τι θέλουν να κάνουν και αν διαφωνούν να βρεθεί μια εναλλακτική λύση.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μαλώνουν μεταξύ τους ή να μαλώνουμε όλοι μαζί.

[bobonela]

Αν όμως δεν υπάρχει καλή διάθεση και έρθει το 1 μου παιδί και μου λέει ότι εμένα ανήκει το σπίτι γιατί δεν με έστειλες πχ στο εξωτερικό να σπουδάσω όπως τον αδερφό μου ή δεν ξέρω τι, είναι σίγουρο ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του.

 

 

Αυτό πώς το εννοείς ακριβώς? Θα έχεις δώσει για το ένα παιδί πολλά λεφτά για σπουδές στο εξωτερικό ενώ το άλλο π.χ. δούλευε από μικρό και δεν ζήτησε τίποτα.... και μετά θα ξεχαστούν τα λεφτά που δόθηκαν στο ένα παιδί???? και θα μοιραστούν όλα ίσα? Εγώ θα έδινα κάτι λιγότερο στο παιδί που έχει σπουδάσει και έχει "φάει" την "προίκα" του.

Αν τελος πάντων έχει κάποιος ένα 3όροφο και σε κάθε παιδί ανήκει ένα σπίτι, όλα είναι ο.κ. και κανείς δεν έχει παράπονο. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν κάποιος έχει διάφορα κομμάτια, άλλα καλά άλλα χειρότερα, και δεν υπάρχει δυνατότητα εξίσου μοιρασιάς.

[ekavi_]

 

Και κατι μου εκανε εντυπωση ομως.....

Τα δικαιωματα μας ως παιδια τα ξερουμε, τις υποχρεωσεις μας τις ξερουμε?? Ειναι υποχρεωση μου θεωρω να πραξω τα δεοντα ωστε να προστατευσω και την πατρικη μου οικογενεια....

 

Την εννοια της οικογενειας δεν την αποτελουν τα χρηματα, ουτε το χωραφι, ουτε το ακινητο....Η εννοια της οικογενειας ειναι η αγαπη, η αφοσιωση, το ενδιαφερον...Οπως θελουμε εμεις απο τα παιδια μας να ειναι καλα και ευτυχισμενα, το ιδιο θελησαν καποτε και οι γονεις μας.

..

 

Ακριβώς!

Έχω την εικόνα στο μυαλό μου μιας οικογένειας αγαπημένης, που ο ένας ενδιαφερέται για τον άλλον.

Σε αυτή την οικογένεια δεν είναι δυνατόν ο καθένας να κάθεται να υπολογίζει την αντικειμενική ή εμπορική αξία των ακινήτων. Σε αυτή την οικογένεια ο καθένας κοιτάει το συναισθηματικό δέσιμο και τις ανάγκες/επιθυμίες της υπόλοιπης οικογένειας και πράττει αναλόγως.

[ekavi_]

Αυτό πώς το εννοείς ακριβώς? Θα έχεις δώσει για το ένα παιδί πολλά λεφτά για σπουδές στο εξωτερικό ενώ το άλλο π.χ. δούλευε από μικρό και δεν ζήτησε τίποτα.... και μετά θα ξεχαστούν τα λεφτά που δόθηκαν στο ένα παιδί???? και θα μοιραστούν όλα ίσα? Εγώ θα έδινα κάτι λιγότερο στο παιδί που έχει σπουδάσει και έχει "φάει" την "προίκα" του.

Αν τελος πάντων έχει κάποιος ένα 3όροφο και σε κάθε παιδί ανήκει ένα σπίτι, όλα είναι ο.κ. και κανείς δεν έχει παράπονο. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν κάποιος έχει διάφορα κομμάτια, άλλα καλά άλλα χειρότερα, και δεν υπάρχει δυνατότητα εξίσου μοιρασιάς.

 

όχι. Εννοώ ότι το ένα παιδί σπούδασε πχ επαρχία ή εξωτερικό και το άλλο στην Αθήνα όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλώς γιατί έτσι έτυχε.

 

Δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη προίκα. Είναι υποχρέωση του γονιού να παρέχει στα παιδιά του τα καλύτερα. Αν τώρα για ένα παιδί χρειαστεί για κάποιο λόγο να ξοδέψει περισσότερα, δεν σημαίνει ότι το άλλο παιδί αδικήθηκε ή "έφαγε την προίκα του".

[bobonela]

Ακριβώς!

Έχω την εικόνα στο μυαλό μου μιας οικογένειας αγαπημένης, που ο ένας ενδιαφερέται για τον άλλον.

Σε αυτή την οικογένεια δεν είναι δυνατόν ο καθένας να κάθεται να υπολογίζει την αντικειμενική ή εμπορική αξία των ακινήτων. Σε αυτή την οικογένεια ο καθένας κοιτάει το συναισθηματικό δέσιμο και τις ανάγκες/επιθυμίες της υπόλοιπης οικογένειας και πράττει αναλόγως.

 

Βρε κορίτσια... η εικόνα που παρουσιάζετε μου θυμίζει αυτές τις διαφημίσεις με τις ευτυχισμένες οικογένειες σε ένα σπίτι-βίλλα με κήπο:lol: που προσπαθούν να περάσουν στη μέση οικογένεια που ζει στο 2άρι και έχει σοβαρά οικονομ.θέματα... το διαφημιζόμενο προϊόν

[Λαΐδα]

Τα προβλήματα αρχίζουν όταν κάποιος έχει διάφορα κομμάτια, άλλα καλά άλλα χειρότερα, και δεν υπάρχει δυνατότητα εξίσου μοιρασιάς.

εγω παλι πιστευω οτι τα προβληματα αρχιζουν σε δυο περιπτωσεις...Η αν καποιο απο τα παιδια νιωθει παραμελημενο και αδικημενο (και δεν μιλαω για τα υλικα αγαθα) η αν καποιο απο τα παιδια επιτρεψει σε τριτο (συνηθως συζυγο) να διεκδικει περιουσια.

σε ολες τις αλλες περιπτωσεις πιστευω οτι δυσκολα θα βρεις προβληματα.

[ekavi_]

Βρε κορίτσια... η εικόνα που παρουσιάζετε μου θυμίζει αυτές τις διαφημίσεις με τις ευτυχισμένες οικογένειες σε ένα σπίτι-βίλλα με κήπο:lol: που προσπαθούν να περάσουν στη μέση οικογένεια που ζει στο 2άρι και έχει σοβαρά οικονομ.θέματα... το διαφημιζόμενο προϊόν

 

Αυτή την εικόνα έχω.

Οτιδήποτε άλλο είναι ξερή επιχειρηματική συναλλαγή και δεν θα καταδεχόμουν να την κάνω. Αν δεν είχα καλές σχέσεις, ειλικρινά θα αποχωρούσα και δεν θα διεκδικούσα τίποτα.