Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[love4]

Εγω παντως εχω παρατηρησει πως στα ιδιωτικα νοσοκομεια/κεντρα ζητανε απο τους γονεις να βγουν εξω...στο παιδων ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΠΑΕΙ (καιειναι παρα πολλες!!!) παντα μπαινουμε μεσα και οι 2 γονεις!! Κανεις ποτε δε μας ζητησε να βγουμε....

[jannis]

aimee δεν ξέρω τι σημαίνει στην γλώσσα των δικηγόρων υο συνάγεται ερμηνευτικά, αλλά από τον νόμο για τα δικαιώματα του ασθενή νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι για ιατρικές πράξεις στις οποίες το παιδί έχει τις αισθήσεις του ο γονιός έχει νόμιμο δικαίωμα να είναι μαζί του για να μην πω υποχρέωση.

Ο νομος λέει ότι ο ασθενής μπορεί να αρνηθεί μια πράξη ή να ζητήσει διακοπή της. Λέει ότι αν δεν ειναι σε θέση να τοκάνει, αυτό το κάνει ο εκπρόσωπος του. 1+1=2

Ποιος θα πει στονοσοκόμο να σταματήσει μετά την 1η, 2η ή3ή, 4η, 5η, φορά που δεν βρήκε φλέβα; Ο ενήλικας μπορει να το κάνει. Το παιδί γιατί να μην μπορει;

Για να μην μιλήσω για την άσκηση βίας. Βάζουμε το παιδί κάτω με το ζόρι και του παίρνουμε αίμα. Ακόμη μια ελληνική πρωτοτυπία.

Πραγματικά πισεύω ότι αν οι γονεις το πάνε δικαστικά θα το κερδίσουν. Το θέμα είναι τι κανεις εκείνη την στιγμή. Προσωπικά απλώς μπήκα με το έτσι θέλω. Οσο για την αστυνομία είναι ανεφάρμοστο νομίζω.

[Aimee]

Εγω παντως εχω παρατηρησει πως στα ιδιωτικα νοσοκομεια/κεντρα ζητανε απο τους γονεις να βγουν εξω...στο παιδων ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΠΑΕΙ (καιειναι παρα πολλες!!!) παντα μπαινουμε μεσα και οι 2 γονεις!! Κανεις ποτε δε μας ζητησε να βγουμε....

 

Μιλάς για εμβολιασμούς, αιμοληψίες ή ορούς;

 

Αυτό το παράπονο το έχω ακούσει και για δημόσιο και για ιδιωτικό, πάντως. Και η Μαρία η Στυλιανάκη νομίζω ότι σε δημόσιο νοσοκομείο είχε την "περιπέτειά" της.

[Eleftheria]

Συμφωνώ και εγώ με κινήσεις στο Συνήγορο του Πολίτη, ....

Επίσης, αν μαζεύαμε υπογραφές όπως είχαμε κάνει και κάποια άλλη φορά για κάποιο άλλο θέμα?

[Aimee]

aimee δεν ξέρω τι σημαίνει στην γλώσσα των δικηγόρων υο συνάγεται ερμηνευτικά, αλλά από τον νόμο για τα δικαιώματα του ασθενή νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι για ιατρικές πράξεις στις οποίες το παιδί έχει τις αισθήσεις του ο γονιός έχει νόμιμο δικαίωμα να είναι μαζί του για να μην πω υποχρέωση.

Ο νομος λέει ότι ο ασθενής μπορεί να αρνηθεί μια πράξη ή να ζητήσει διακοπή της. Λέει ότι αν δεν ειναι σε θέση να τοκάνει, αυτό το κάνει ο εκπρόσωπος του. 1+1=2

Ποιος θα πει στονοσοκόμο να σταματήσει μετά την 1η, 2η ή3ή, 4η, 5η, φορά που δεν βρήκε φλέβα; Ο ενήλικας μπορει να το κάνει. Το παιδί γιατί να μην μπορει;

Για να μην μιλήσω για την άσκηση βίας. Βάζουμε το παιδί κάτω με το ζόρι και του παίρνουμε αίμα. Ακόμη μια ελληνική πρωτοτυπία.

Πραγματικά πισεύω ότι αν οι γονεις το πάνε δικαστικά θα το κερδίσουν. Το θέμα είναι τι κανεις εκείνη την στιγμή. Προσωπικά απλώς μπήκα με το έτσι θέλω. Οσο για την αστυνομία είναι ανεφάρμοστο νομίζω.

 

"Συνάγεται ερμηνευτικά", σημαίνει ότι "προκύπτει ένα συμπέρασμα από την ερμηνεία του κανόνα". Υπάρχει διαφορά με το να λες "το άρθρο ... θεσπίζει υποχρέωση / δικαίωμα κλπ.".

 

Μπερδεύεις κάπως το δικαίωμα παραμονής του γονιού με το δικαίωμα συναίνεσης. Είναι όμως διαφορετικά πράγματα. Η παραμονή ή όχι του γονιού -(υπάρχει αυτή η άποψη, που φυσικά δεν την ενστερνίζομαι)- αποτελεί τμήμα της διαδικασίας της πράξης και όχι προϋπόθεση για τη διεξαγωγή μιας ιατρικής πράξης (όπως είναι η συναίνεση). Και, όπως ξέρουμε, για Ό,ΤΙ αφορά τη διαδικασία, ακολουθούνται (ή "ακολουθούνται") πρωτόκολλα.

Όσον αφορά το "σπάσιμο" της φλέβας: ο ασθενής / ή ο γονιός του συναινεί στη διεξαγωγή μιας πράξης. Το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό έχει την υποχρέωση να την διεξάγει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η συναίνεση δεν λειτουργεί με αστερίσκους. Δεν νοείται να λες: "συμφωνώ να μου βάλετε ορό, αρκεί να μου τον βάλετε με την πρώτη". Όπως δεν νοείται να λες: "συμφωνώ στην εγχείρηση καρδιάς, αλλά μόνο αν βγω ζωντανός από το χειρουργείο"... Είναι προφανές νομίζω.

 

Τώρα για την "άσκηση βίας". Αυτή σίγουρα μπορεί να αποφευχθεί στην αιμοληψία, αν κρατά το παιδί ο γονιός, και αν ο γονιός διατηρήσει την ψυχραιμία του, και αν το παιδί είναι γενικά συνεργάσιμο.

Αν, και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν έχω δει μέχρι στιγμής ενήλικα να διατηρεί το χαμόγελό του όταν πάει για αιμοληψία.

Όταν μπαίνει ορός, όμως, η "βία" είναι αναπόφευκτη. Είναι δυνατόν ένα παιδί -που δεν μπορεί να εξορθολογίσει την κατάσταση- να καθίσει από μόνο του ακίνητο και να μην επιχειρήσει να πετάξει έξω τον καθετήρα; Από τη δική μου εμπειρία, είναι αδύνατο. Το παιδί αισθάνεται πόνο. Γι' αυτό αντιδρά σπασμωδικά: προσπαθεί να διώξει την αιτία ενόχλησής του...

 

Για το δικαστικό κομμάτι, δεν ξέρω... Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί. Καλύτερα, βέβαια, να κρατάς μικρό καλάθι... Δεν φημιζόμαστε, ως χώρα, στην αναγνώριση δικαιωμάτων. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

 

Τέλος, το ότι μπήκες και συνεχίστηκε η διαδικασία ίσως σημαίνει ότι δεν ήταν "κάθετα ενάντιοι" στην παρουσία του γονιού. Μπορεί να την θεωρούσαν ανεπιθύμητη αλλά "ανεκτή", έστω και οριακά.

Το θέμα είναι τι θα έκανες αν:

1) έβλεπες ότι η παρουσία σου δημιουργούσε μεγαλύτερη ένταση και εκνευρισμό ή

2) σου έλεγαν ότι "το πρωτόκολλο μας επιβάλλει να βγείτε έξω και δεν συνεχίζουμε".

 

Τι θα έκανες; Θα "έστηνες" καυγά; Αυτό όμως θα όξυνε τόσο την κατάσταση και για τόση πολλή ώρα, που αναρωτιέμαι αν θα "άξιζε" τον κόπο. Θα ήταν προς το συμφέρον του παιδιού όλη η αναστάτωση, ιδιαίτερα αν ήταν "επείγον" περιστατικό;

Όσο για την υπεύθυνη δήλωση, φαντάσου να σου την χορηγήσουν και να αναγράφει "το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάστηκε να διακόψει την πράξη ..., λόγω άρνησης των γονέων να συνεργασθούν με τους... και να συμμορφωθούν προς τις υποδείξεις τους".

 

Τέλος πάντων, το πρόβλημα εμένα μου φαίνεται δύσκολο γιατί υπάρχει διαφορά στη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Νομίζω ότι πραγματικά το ελληνικό ιατρικό σύστημα πιστεύει ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος διεξαγωγής ιατρικών πράξεων. Υπάρχει τεράστια απόσταση με τη νοοτροπία γιατρών σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στην Αγγλία που αφήνουν τον πατέρα να είναι παρόντα σε καισαρική. Χάσμα!

Μακάρι να υπήρχε / υπάρξει μια ειδική αναφορά από ΠΟΥ/ΟΗΕ-Δικαιώματα Παιδιού.

Σίγουρα, χρειάζεται να "κοινωνικοποιηθεί" αυτό το θέμα. Να γίνουν καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

[love4]

Aimee μιλαω και για αιμοδοσια και για ορους...μιλαω για το Παιδων στην αθηνα..

[Χαρα-Μαρια2]

Καλημερα, δεν μπαινω πια συχνα στο φορουμ αλλα μετα από ενα προσφατο περιστατικο, με ενδιαφερει το θεμα.

 

Το ανωτερω περιστατικο, ηταν το εξης:

Πηγαμε σε ιδιωτικο νοσοκομειο, το παιδι ηθελε επειγοντως εξεταση αιματος και μετα ορο. Αμεσως, με αγριο υφος και δυνατη φωνη, μου ζητησαν 3 ατομα μαζι, να βγω απο το δωματιο.

Μαυρο φιδι που τους εφαγε.

Δεν χρειαζεται να "στησεις" καυγα. Αρκει να τους αναφερεις συντομα οτι α) εισαι εκει, οπως αναφερει μια αλλη κοπελα παραπανω, ηρεμη με σκοπο να βοηθησεις κι οχι να εμποδισεις και β) οτι εισαι μεν ψυχραιμη, αλλα ανενδοτη. Καθησα μετα κανονικοτατα διπλα στο παιδι, του κρατησα το ενα χερι, κι εκεινη αμεσως, εδωσε το αλλο και καθησε ακινητη το πουλακι μου.

Η αμεσως επομενη απαντηση ηταν η γνωστη "ο κανονισμος του νοσοκομειου"....κι εκει χαμογελωντας τη διεκοψα, λεγοντας οτι προφανως δεν υπαρχει κατι τετοιο κι οτι αν υπαρχει, οταν παρουμε εξιτηριο το θελω φωτοτυπια. Τους υπενθυμισα μετα οτι ο χρονος τρεχει, κι οτι το παιδι συνεργαζοταν ηδη οποτε δεν υπηρχε λογος να το δεσουν χειροποδαρα, και αν εκαναν κατι τετοιο, και μαλιστα χωρις να χρειαζεται οπως φαινοταν, προφανως θα ειχαν να κανουν μαζι μου. "εγω δεν ασκω βια στο παιδι μου, θα βγω και θα συναινέσω να ασκησεις εσυ, ενω μαλιστα συνεργαζεται;" της ειπα.

Εκαναν γκριματσες, ψελλισαν διαφορα αλλα με αφησαν μεσα.

Πληρωσα ενα εξωφρενικο ποσο για μια εξεταση αιματος και εναν ορο, για να εχω μια τετοια αντιμετωπιση σε μια τοσο ευαισθητη κατασταση, απο ιδιωτικο, "πολιτισμενο" νοσοκομειο.

 

Αν το ειχαν τραβηξει κι αλλο; Αστυνομια δε θα φωναζα, ουτε θα κατεληγα σε φωνες, αλλα οπωσδηποτε αν καθυστερουσαν κι αλλο και μου ειχαν αρνηθει εξεταση για τη βλακεια που κουβαλανε, θα ειχα κινηθει νομικα, να στρωσουν. Και ο Αγιος φοβερα θελει.

 

Η αποψη μου ειναι, οτι στηριζονται στην αναγκη σου εκεινη τη στιγμη. Επισης, εχουν βολευτει μια και δεν ασχολειται κανεις σοβαρα με το θεμα, και προφανως οι περισσοτεροι γονεις βγαινουν εξω.

Εαν υπαρξει δεδικασμένο, σειρα καταγγελιων, δημοσιοτητα και κυριως, αν ξεκινησουμε ολοι οι γονεις, να αρνουμαστε να βγαινουμε εξω με υφος που δεν προκαλει αλλα που να δειχνει οτι το θεωρουμε απλα αυτονοητο, τοτε σταδιακα θα εγκαταληφθει αυτη η πρωτοφανής πρακτικη.

 

ΥΓ στο Παιδων που λετε μερικες, πηγε τον μικρο της μια φιλη μου για ραμματα, της ζητησαν να βγει εξω, τσακωθηκαν.

[love4]

προφανως τα ραμματα ειναι διαφορετικα απο την αιμοληψια και τον ορο..τα ραμματα ειναι μικροεπεμβαση οποτε το βρισκω λογικο να μην αφηνουν..

[Melina22]

Τις καταστάσεις αυτές, εννοώ τους ορούς βεβαίως και όχι εμβολιασμούς-αιμοληψίες, τις θεωρώ αντικειμενικά δύσκολες. Ό,τι και να γίνει, δεν νομίζω ότι υπάρχει ανώδυνη λύση. Ό,τι και να κάνουμε, αυτή η εμπειρία θα καταγραφεί αρνητικά στον ψυχισμό του παιδιού.

Και μπορεί να βρεθεί κι άλλος γονιός στη θέση μου, να χρειαστεί να επιλέξει μεταξύ της παραμονής του δίπλα στο παιδί του και της παράτασης του "μαρτυρίου" του παιδιού.

 

Επειδή έχω προσωπική εμπειρία ως παιδί κ την θυμάμαι πολύ έντονα, αυτό που μου έμεινε δεν ήταν καθόλου ο πόνος ή κάτι άλλο, αλλά το ότι απομάκρυναν τον γονιό μου κ με άφησαν ολομόναχη με έναν άγνωστο γιατρό. Ένιωσα ανυπεράσπιστη. Οπότε πιστεύω ότι ναι δεν θα είναι κάτι ευχάριστο σίγουρα, αλλά η παρουσία του γονιού δίπλα να εξηγεί κ απλά να υπάρχει έχει μεγάλη διαφορά στο πως θα καταγραφεί το περιστατικό στην ψυχολογία του παιδιού και στο τι μηνύματα θα πάρει.

 

Το μαρτύριο δηλαδή για το παιδί δεν είναι το ότι θα σπάσει η φλέβα ή κάτι άλλο, αλλά το ότι θα μείνει μόνο του. Και το προσωπικό δεν θα έπρεπε να εκνευρίζεται από την παρουσία του γονιού , αντίθετα θα έπρεπε να νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά.

[Aimee]

Επειδή έχω προσωπική εμπειρία ως παιδί κ την θυμάμαι πολύ έντονα, αυτό που μου έμεινε δεν ήταν καθόλου ο πόνος ή κάτι άλλο, αλλά το ότι απομάκρυναν τον γονιό μου κ με άφησαν ολομόναχη με έναν άγνωστο γιατρό. Ένιωσα ανυπεράσπιστη. Οπότε πιστεύω ότι ναι δεν θα είναι κάτι ευχάριστο σίγουρα, αλλά η παρουσία του γονιού δίπλα να εξηγεί κ απλά να υπάρχει έχει μεγάλη διαφορά στο πως θα καταγραφεί το περιστατικό στην ψυχολογία του παιδιού και στο τι μηνύματα θα πάρει.

 

Το μαρτύριο δηλαδή για το παιδί δεν είναι το ότι θα σπάσει η φλέβα ή κάτι άλλο, αλλά το ότι θα μείνει μόνο του. Και το προσωπικό δεν θα έπρεπε να εκνευρίζεται από την παρουσία του γονιού , αντίθετα θα έπρεπε να νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά.

 

Έχεις δίκιο σε αυτό.

Κι εγώ, στην παιδική μου ηλικία, χρειάστηκε να κάνω αρκετά χειρουργεία. Ακόμα θυμάμαι τον τρόμο που ένιωθα όταν με μεταφέρνανε -εννοείται, μόνη μου- στην αίθουσα χειρουργείου για να με ναρκώσουν και να με εγχειρίσουν. Αισθανόμουν ακριβώς αυτό που είπες "ανυπεράσπιστη"...

 

Από την άλλη, το ίδιο όμως συναίσθημα της μοναξιάς και της "εγκατάλειψης" και της απελπισίας μπορεί να νιώθει και ένα παιδί ... στον "παιδικό σταθμό".

Και έτσι μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν υποχρεώνεται να αποχωριστεί τους γονείς του έστω και για μία μέρα... Είτε οι γονείς αυτοί πάνε διακοπές είτε πρόκειται για δουλειά.

Και τότε τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν. Ή "παγώνουν" μέσα τους και τρομοκρατούνται αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν.

 

Κι όμως, τότε, τα εκλογικεύουμε τα συναισθήματα και "εξωραϊζουμε" τις καταστάσεις. Τις βαφτίζουμε ως "φυσιολογική κατάσταση σε περίοδο προσαρμογής" ή "ανάγκη να βρεθεί μόνο του το ζευγάρι" ή "ανάγκη να αποσυμπιεστεί η ψυχολογία της μάνας"...

 

Αδιαφόρως από την αιτία, όμως, είναι τα ΙΔΙΑ τα συναισθήματα που βιώνει το παιδί. Έτσι δεν είναι;

 

Διάφορες σκέψεις κάνω από αυτό το θέμα που είναι πολύ δύσκολο και γενικά ... μην σου τύχει.

Όταν η κατάσταση είναι πραγματικά σοβαρή και επείγουσα, ο κάθε γονιός αποφεύγει όσο το δυνατόν να δημιουργήσει μεγαλύτερη αναστάτωση...

 

(Μελίνα, όταν ο γονιός παρευρίσκεται σε εξέταση-επέμβαση κοκ του παιδιού του, το σήμα που περνάει στον γιατρό-νοσηλευτή είναι ότι υπόκειται σε έλεγχο. Και αυτό του δημιουργεί ένα άγχος μεγαλύτερο. Και, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης, συνήθως η απόδοση των εργαζόμενων πέφτει...

Είναι αντικειμενική συνθήκη αυτό... Και ισχύει σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους επαγγελματίες...

Οι δικηγόροι αισθάνονται μεγαλύτερη "πίεση", όταν ο πελάτης τους είναι παρών, οι εκπαιδευτικοί το ίδιο όταν οι γονείς είναι παρόντες κλπ.).

[Aimee]

προφανως τα ραμματα ειναι διαφορετικα απο την αιμοληψια και τον ορο..τα ραμματα ειναι μικροεπεμβαση οποτε το βρισκω λογικο να μην αφηνουν..

 

Το ένα μου παιδί έχει κάνει ράμματα δύο φορές, στο πίσω μέρος του κεφαλιού και στο χείλος. Και τις δύο φορές, το κρατούσα αγκαλιά.

 

Από ό,τι καταλαβαίνω, ισχύει το "τώρα αυτοσχεδιάζουμε". Μάλλον δεν υπάρχει κάποια "αυστηρή" κατηγοριοποίηση των ιατρικών πράξεων, ανάλογα με τη βαρύτητα-σπουδαιότητα-επείγοντα χαρακτήρα κλπ.

Ο κάθε γιατρός πράττει όπως νομίζει.

[free dom]

 

Από την άλλη, το ίδιο όμως συναίσθημα της μοναξιάς και της "εγκατάλειψης" και της απελπισίας μπορεί να νιώθει και ένα παιδί ... στον "παιδικό σταθμό".

Και έτσι μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν υποχρεώνεται να αποχωριστεί τους γονείς του έστω και για μία μέρα... Είτε οι γονείς αυτοί πάνε διακοπές είτε πρόκειται για δουλειά.

Και τότε τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν. Ή "παγώνουν" μέσα τους και τρομοκρατούνται αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν.

 

Κι όμως, τότε, τα εκλογικεύουμε τα συναισθήματα και "εξωραϊζουμε" τις καταστάσεις. Τις βαφτίζουμε ως "φυσιολογική κατάσταση σε περίοδο προσαρμογής" ή "ανάγκη να βρεθεί μόνο του το ζευγάρι" ή "ανάγκη να αποσυμπιεστεί η ψυχολογία της μάνας"...

 

Αδιαφόρως από την αιτία, όμως, είναι τα ΙΔΙΑ τα συναισθήματα που βιώνει το παιδί. Έτσι δεν είναι;

Aimee νομιζω πως δεν μπορει να γινει η συγκριση αυτη.. Ειναι τελειως διαφορετικο να μεινει το παιδι με τη γιαγια του η σ ενα σχολειο με ομορφο περιβαλλον, παιδακια, παιχνιδια και τραγουδια και τελειως διαφορετικο να το ακινητοποιουν ξενοι ανθρωποι και να το πονανε. Εφοσον δεν μπορει να καταλαβει για ποιο λογο συμβαινει ολο αυτο δεν ειναι για το παιδι μια ασκηση βιας; Δε νομιζω πως τα συναισθηματα που βιωνει ειναι τα ιδια.. Αποψη μου..

[Aimee]

Aimee νομιζω πως δεν μπορει να γινει η συγκριση αυτη.. Ειναι τελειως διαφορετικο να μεινει το παιδι με τη γιαγια του η σ ενα σχολειο με ομορφο περιβαλλον, παιδακια, παιχνιδια και τραγουδια και τελειως διαφορετικο να το ακινητοποιουν ξενοι ανθρωποι και να το πονανε. Εφοσον δεν μπορει να καταλαβει για ποιο λογο συμβαινει ολο αυτο δεν ειναι για το παιδι μια ασκηση βιας; Δε νομιζω πως τα συναισθηματα που βιωνει ειναι τα ιδια.. Αποψη μου..

 

Νομίζεις ότι καταλαβαίνει το παιδί για ποιον λόγο οι γονείς του χρειάζονται διακοπές από ... το ίδιο; Χωρίς το ίδιο; Μακριά από το ίδιο;

Τουλάχιστον, ως προς το Νοσοκομείο, υπάρχει κάποιος να φέρει το "ανάθεμα" και το παιδί δεν "κακίζει" τους γονείς του (τουλάχιστον εγώ δεν τους "κάκισα" ποτέ, ούτε τότε που συνέβαιναν όλα, γιατί κατά βάθος καταλάβαινα ότι δεν μπορούσαν όχι γιατί δεν ήθελαν αλλά γιατί δεν τους επέτρεπαν).

 

Συμφωνώ με το ότι είναι α-φ-ό-ρ-η-τ-η η διαδικασία της ακινητοποίησης. Τέτοια τραύματα δυστυχώς κουβαλάμε πολλοί μέσα μας. Κάπως έτσι δεν έχει δημιουργηθεί και το "σύνδρομο της λευκής μπλούζας";

 

Τεσπα, ακόμα και αν όλα βαίνουν προς το χειρότερο και το προσωπικό αρνείται την παρουσία μας, νομίζω ότι πρέπει κάπως ο γονιός να καθησυχάσει το παιδί του ότι δεν το εγκαταλείπει, ότι θέλει να παραμείνει μαζί του αλλά ο γιατρός που "ξέρει" δεν τον αφήνει και ότι θα λείψει για λίγη ώρα, θα είναι ακριβώς έξω από την πόρτα και θα του σφυρίζει / τραγουδάει / μετράει ανάποδα για τον ακούει...

 

Είναι παράλογο να μην αφήνουν τους γονείς με τα παιδιά τους.

Νομίζω, όμως, ότι πρέπει "κάπως" να τα προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για αυτό το ενδεχόμενο ή να μπορέσουμε να τα καθησυχάσουμε εκείνη την ώρα.

Όσο αυτό είναι εφικτό, γιατί εκείνες τις στιγμές τα έχουμε όλοι χαμένα...

 

Edit: Έχει κανείς υπόψη του μελέτες ψυχολογίας για τα συναισθήματα του παιδιού-ασθενούς αναλόγως της ηλικίας του και πώς να τα χειριστούμε;

Επεξεργάστηκαν 28 Ιουλίου,2014 by Aimee
Προσθήκη

[free dom]

Νομίζεις ότι καταλαβαίνει το παιδί για ποιον λόγο οι γονείς του χρειάζονται διακοπές από ... το ίδιο; Χωρίς το ίδιο; Μακριά από το ίδιο;

Καταλαβαινω αυτο που λες, απλως πιστευω πως δεν ειναι συγκρισιμες οι δυο καταστασεις για τις οποιες μιλαμε. Ωστοσο συμφωνω πως πρεπει να καθησυχασουμε εκεινη την ωρα το παιδι, ειτε μεινουμε μεσα ειτε οχι, και να κρατησουμε την ψυραιμια μας ωστε να μη γινει μαρτυρας ενος σκηνικου που θα του μεταφερει ακομη περισσοτερο στρες και ανασφαλεια..

[jannis]

η κατηγοροποιηση ειναι πολύ απλή. Αν το παιδί είναι ξύπνιο πρέπει ο γονιος να ειναι δίπλα του. Αυτο εφαρμόζουν στο εξωτερικό τουλάχιστον. Αυτό είναι και τολογικό, είναι τρομακτικό για το παιδί να έχει τις αισθήσεις του και να είναι μεξένους που ασκουν ιατρικές πράξεις πάνω του.

Επισης όταν δίνεις συναίνεση για ια πράξη /θεραπεια ως ασθενης ενήλικας διατηρείς το δικαίωμα σου να ζητήσεις νασταματήσει αν για παράδειγμα αυτό σου δημιουργεί υπερβολίκό πόνο. Προσωπικά μου έχει τύχει 1φορά, έπεσα σε άσχετο, είναι δύσκολο να μουν βρουνε φλέβα, ζήτησα να σταματήσουν.Θεωρώ ότι ενα παιδί πρέπει να έχει το δικαιώμα και αυτό ναπει, δεναντεχω άλλο σταματάμε, ή κάνουμεσαςπαρακαλώ ένα διάλειμα, ή να δοκιμάσει κάποιος άλλος και όχι ομαθητευόμενος....

[Melina22]

η κατηγοροποιηση ειναι πολύ απλή. Αν το παιδί είναι ξύπνιο πρέπει ο γονιος να ειναι δίπλα του. Αυτο εφαρμόζουν στο εξωτερικό τουλάχιστον. Αυτό είναι και τολογικό, είναι τρομακτικό για το παιδί να έχει τις αισθήσεις του και να είναι μεξένους που ασκουν ιατρικές πράξεις πάνω του.

Επισης όταν δίνεις συναίνεση για ια πράξη /θεραπεια ως ασθενης ενήλικας διατηρείς το δικαίωμα σου να ζητήσεις νασταματήσει αν για παράδειγμα αυτό σου δημιουργεί υπερβολίκό πόνο. Προσωπικά μου έχει τύχει 1φορά, έπεσα σε άσχετο, είναι δύσκολο να μουν βρουνε φλέβα, ζήτησα να σταματήσουν.Θεωρώ ότι ενα παιδί πρέπει να έχει το δικαιώμα και αυτό ναπει, δεναντεχω άλλο σταματάμε, ή κάνουμεσαςπαρακαλώ ένα διάλειμα, ή να δοκιμάσει κάποιος άλλος και όχι ομαθητευόμενος....

 

Συμφωνώ απόλυτα. Πολύ σημαντικό αυτό που λες! Το παιδί πως θα το πει αυτό; Και αν το πει θα το ακούσουν;

 

Στα προηγούμενα παραδείγματα, είναι διαφορετικό πιστεύω κ εγώ να μείνει ένα παιδί με την γιαγιά (μια γιαγιά που την ξέρει κ νιώθει ασφάλεια) γιατί οι γονείς έχουν ανάγκη από ξεκούραση. Και πάλι θα τηρηθεί το μέτρο ώστε να μην νιώσει εγκατάλειψη με βάση κάθε φορά την ηλικία. Και πιστεύω ότι ναι το παιδί μπορεί να το καταλάβει αυτό αν γίνει σωστά κ χρειάζεται κιόλας γιατί βλέπει ότι οι γονείς σέβονται κ τις δικές τους ανάγκες και παραδειγματίζεται για το τι σημαίνει έχω όρια.

 

Δεν είναι το ίδιο συναίσθημα γιατί πέρα από το ότι γίνεται σταδιακά η μετάβαση με σεβασμό στις εκάστοτε ανάγκες, με την γιαγιά ή την δασκάλα δεν θα του ασκηθεί σωματική βία, δεν θα επέμβουν στο σώμα του, αλλά θα κάνουν ευχάριστες δραστηριότητες.

 

Το ότι ο κόσμος δεν είναι ιδανικά πλασμένος είναι σίγουρο και όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα αλλά για κάθε τι χρειάζεται μια ανάλογη στήριξη ώσπου να νιώσει έτοιμο το παιδί να ανταπεξέλθει. Όταν είναι δύο θα παίξει στην παιδική χαρά κ θα έρθει κοντά σου αν νιώσει ανασφάλεια, θα είσαι η βάση στην οποία θα επιστρέφει κάθε φορά όλο κ πιο λίγο ώσπου να παίζει μόνο του και να μην σε ξανακοιτάξει.

Με το να το αφήσεις μόνο του πριν να είναι έτοιμο, κάνεις ζημιά στην ασφάλεια που θες να του δημιουργήσεις.

 

Έτσι και στο θέμα που συζητάμε αν σεβαστείς πιστεύω την ανάγκη του να είσαι εκεί κάποια στιγμή θα νιώσει δυνατό να μείνει κ μόνο του.

 

 

(Μελίνα, όταν ο γονιός παρευρίσκεται σε εξέταση-επέμβαση κοκ του παιδιού του, το σήμα που περνάει στον γιατρό-νοσηλευτή είναι ότι υπόκειται σε έλεγχο. Και αυτό του δημιουργεί ένα άγχος μεγαλύτερο. Και, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης, συνήθως η απόδοση των εργαζόμενων πέφτει...

Είναι αντικειμενική συνθήκη αυτό... Και ισχύει σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους επαγγελματίες...

Οι δικηγόροι αισθάνονται μεγαλύτερη "πίεση", όταν ο πελάτης τους είναι παρών, οι εκπαιδευτικοί το ίδιο όταν οι γονείς είναι παρόντες κλπ.).

 

Ναι υπάρχει αυτό το άγχος συμφωνώ, ιδίως αν αισθάνεσαι τον γονιό ως "κριτή", αλλά από την άλλη στο επάγγελμα του νοσηλευτή, αν στόχος σου είναι ένα παιδί πιο ήρεμο κ συνεργάσιμο ώστε να βάλεις σωστά την βελόνα, με τον γονιό στο πλάι σου έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να το πετύχεις και γι' αυτό είπα ότι θα πρεπε να νιώθουν μεγαλύτερη σιγουριά.

[Aimee]

η κατηγοροποιηση ειναι πολύ απλή. Αν το παιδί είναι ξύπνιο πρέπει ο γονιος να ειναι δίπλα του. Αυτο εφαρμόζουν στο εξωτερικό τουλάχιστον. Αυτό είναι και τολογικό, είναι τρομακτικό για το παιδί να έχει τις αισθήσεις του και να είναι μεξένους που ασκουν ιατρικές πράξεις πάνω του.

Επισης όταν δίνεις συναίνεση για ια πράξη /θεραπεια ως ασθενης ενήλικας διατηρείς το δικαίωμα σου να ζητήσεις νασταματήσει αν για παράδειγμα αυτό σου δημιουργεί υπερβολίκό πόνο. Προσωπικά μου έχει τύχει 1φορά, έπεσα σε άσχετο, είναι δύσκολο να μουν βρουνε φλέβα, ζήτησα να σταματήσουν.Θεωρώ ότι ενα παιδί πρέπει να έχει το δικαιώμα και αυτό ναπει, δεναντεχω άλλο σταματάμε, ή κάνουμεσαςπαρακαλώ ένα διάλειμα, ή να δοκιμάσει κάποιος άλλος και όχι ομαθητευόμενος....

 

Συμφωνώ απόλυτα με το τονισμένο. Έτσι, το έχω βιώσει και εγώ.

Νομίζω ότι πολλοί από τους γονείς (--> δεν λέω όλοι οι γονείς, γιατί στα ελληνικά νοσοκομεία έχει τύχει να δω σκηνές αλλοφροσύνης, που δεν δικαιολογούνταν από τη σοβαρότητα του περιστατικού) είναι πραγματικά σε θέση να βοηθήσουν το προσωπικό και να διευκολύνουν τη διαδικασία.

 

Όσο για τα συναισθήματα, νομίζω ότι το συναίσθημα της εγκατάλειψης είναι το ίδιο. Δηλαδή, όταν βιώνεις το αίσθημα της εγκατάλειψης, νιώθεις με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, ανεξαρτήτως από την αιτία που το προκάλεσε. Διαφέρουν μόνο η διάρκεια του συναισθήματος και η έντασή του, παράγοντες που επηρεάζονται από το κατά πόσον το παιδί μπορεί να εκλογικεύσει και να "δικαιολογήσει" την κατάσταση.

Η μόνη περίπτωση ίσως να αισθανθεί ένας άνθρωπος διαφορετικά είναι αν δεν μπορεί να "αναγνωρίσει" αυτό το συναίσθημα. Αν έχει ανατραφεί με την προσέγγιση ότι είναι "φυσιολογικό" είναι να φεύγουν για ημέρες οι γονείς για δουλειά / ξεκούραση / αναψυχή... Αλλά αν ένα παιδί μεγαλώνει με δεδομένη την καθημερινή παρουσία των γονιών του, είναι αναπόφευκτο να νιώσει εγκατάλειψη αν τους στερηθεί έστω και για μία μέρα, έστω και σπουδαίο λόγο.

 

Όταν ο γιος μου ήταν 3,5 χρονών, χρειάστηκε ο άντρας μου να εργαστεί στο εξωτερικό για 10 μήνες. Ερχόταν στην Ελλάδα κάθε 15 μέρες. Εκείνο το διάστημα, ακύρωσα κάθε προσωπική μου δραστηριότητα πέραν της εργασίας, ώστε να είμαι συνέχεια με τον μικρό. Κι όμως! Έχουν περάσει από τότε 4+ χρόνια και ακόμα το παιδί λέει "δεν θέλω να ξαναφύγεις", "θα είσαι εδώ το πρωί;", "ήμουν πολύ λυπημένος όταν έλειπες", "φοβόμουν πολύ"... Και είναι ένα ώριμο παιδάκι, με κατανόηση και λογική, που είχε αντιληφθεί ήδη από τότε τους λόγους απουσίας του μπαμπά του...

Νομίζω ότι το φυσιολογικό είναι να αισθάνονται κάπως έτσι τα παιδιά, όταν απομακρύνονται από τους γονείς τους. Για αυτό λέω ότι το παιδί "ματώνει" με κάθε αποχωρισμό. Μερικοί είναι αναγκαστικοί (π.χ. ασθένεια γονιού, εργασία κλπ.), άλλοι όχι...

 

Φοβάμαι ότι ξέφυγα από το θέμα, αλλά ήθελα να διευκρινίσω όσα ανέφερα. Και αυτό, γιατί συμμερίζομαι την άποψη που εκφράστηκε (από τη Μελίνα ; ) για την "ασφάλεια". Η καλλιέργεια του αισθήματος της "ασφάλειας" είναι μία σύνθετη διαδικασία, όπου ΟΛΑ λαμβάνονται υπόψη.

[Μαρια Στυλιανακη]

Aimee εχεις απολυτο δικιο,

ξαναμιλησα και εγω για το θεμα της αστυνομιας με άλλα άτομα,

αλλα υπαρχουν και άλλες διαστάσεις,

η αστυνομια αυτο που καταγραφει είναι η παράβαση καθήκοντος απο το γιατρό

αν καταλαβα καλά.

(δηλαδή την μη χορήγηση της απαραίτητητες θεραπείας)

 

καλυτερα ναμη γραφω ομως εγω για αυτο γιατι θα ειναι χαλασμενο τηλεφωνο δεν εχω η ιδια αυτές τις γνώσεις σε σχεση με αστυνομια!

 

καλυτερα να γραψει ισως εδω καποιο μελος της ομαδας fb που να ξερει πιο συγκεκριμενα τα πράγματα.

 

 

βεβαια

υπαρχει ηδη στον εισαγγελέα περίπτωση καταγγελίας απο μαμά για αυτο το πράγμα, κ διενεργειται προανακριτική?ενορκη?(δε ξερω πως λεγεται) εξέταση.

έχει προχωρήσει δηλαδή.

 

ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ να προχωρήσει το θέμα για το καλό των παιδιών

 

στην ομάδα του fb θα βρείτε και τα κείμενα για την αναφορά που λεει η AIMEE στον ΣτΠ

υπαρχει και αυτο Aimee !

ειναι ακριβως αυτο που εχουν και εκεί κάνει απλώς δεν εχω προλαβει να βαλω ολα τα κειμενα.

 

ΚΟΡΙΤΣΙΑ μπορουμε να βαλουμε τα κειμενα εδω, εχετε την αδεια, για οσους δεν εχουν FB

να μπουν και εδώ, δεν είναι και καμιά άλλη εκεί, δεν προλαβαίνω να τα βαλω όλα εχει διαφορα! εχει και το ιστορικο καπου της καταγγελιας που τρέχει.

 

 

Η μαμά αυτή κανει θυσία για τις υπόλοιπες γιατι το μονο σιγουρο είναι οτι θα πεσουν ολα πανω της. χρειάζεται στηριξη, και χρειαζεται να ακουστουν ΟΛΕΣ οι φωνές,

στείλτε της ενα μηνυμα θα το εκτιμησει σιγουρα...

 

θυμηθείτε που καποια χρονια πριν δεν υπηρχε και rooming in αλλα μετά απο την ζητηση εγινε σε αρκετά μαιευτηρια. μπορεί να μην ειναι ιδιωτικος τομεας, αλλα καθε τομεας λειτουργεί σύμφωνα με το τι δεχεται ο κοσμος. δεν εχουμε κανενα δικτατορα απο πανω μας.

αν δεν συμμετάσχετε σε δράσεις, ή στείλετε ενα μαιλ δεν θα αλλαξει τιποτα.

 

χρειάζονται άτομα που θα βοηθήσουν , γιατι τωρα πχ εχουμε ενα σωρό καλά κειμενα, αλλά δεν είναι σε τάξη, δεν είναι οργανωμένα ....

και μετά οταν οργανωθούν πάλι θα πρεπει να τα πάρετε και να τα μοιράσετε , δικτυακα, ή αν τυπωθούν, να τα δωσετε χερι χερι.

 

πρώτα όμως πρεπει να μπουν πχ σε ενα word ολα τα απολυτως απαραίτητα για τον γονιό, οταν ειναι στο νοσοκομείο . αυτο εχει ζητηθει απο τις μαμαδες κ ειναι σημαντικο.

 

aimee που εισαι εδω όπως φαινεται η πιο καλή γνώστης των νομικων θεματων, τι πιστευεις οτι θα χρησιμευε στον γονέα, σε ένα χαρτί Α4 να έχει μαζί του.

ποια αποσπάσματα, ποιές φράσεις, ποιά βήματα?

 

για οσους βλεπουν κ στην ομαδα του fb πιστευω δε βλαπτει να υπαρχουν σε διαφορα σημεια γνωστες του νομικου πλαισιου γιατι ετσι θα βρεθεί η "χρυσή γραμμή" αν το λεω καλα.

στη βραση κολλαει το σιδερο!!!!

 

πρόγραμμα

1) α4 χαρτί με απαραίτητηες γνωσειες και βηματα

2) κειμενο γενικο που να δηλωνουμε στα νοσοκομεία την αντιθεση μας με αυτη τη πρακτικη

αυτο μπορουμε να το στείλουμε απο τωρα γενικα απο παντου, έτσι ωστε να ακουστεί το αίτημά μας στους διοικητές!! αυτοι ειναι που λενε τι θα γινει κατα τοπους (αν δεν υπαρχει αλλη οδηγία, ή μεχρι να υπαρξει)

το εχω βαλει στην ομαδα fb θα το κολλησω εδω

δεν χρειαζεται να σου εχει συμβει το στελνεις απλως για να δειξεις την αποψη σου.

 

3) τα νομικά θέματα για αναφορές σε συμβάντα που πραγματοποιηθηκαν.

και βήματα για αναφορά στον ΣτΠ, μηνύσεις κ τι πρεπει να ξερει καποιος πριν μπλέξει νομικά.

 

 

για οσους ρωτησαν το συμβαν το δικο μου ηταν στο παιδων πεντέλης κ ο διοικητής οταν του μιλησα ευγενικα αλλα παρμενη μεν, δεχτηκε. αν νοσηλευομουνα όμως,... αμφιβαλλω. ηταν ομως συζητήσιμος δεν ήταν της σχολής... " ακαταλληλη λεξη εδω " .

 

Πιστευω οτι αν εχετε τον χρόνο, πρεπει να ζητατε να μιλήσετε με τον διοικητη γιατι εκεινος οντας μακρια απο την δραση, αν σας δει λογικους δε θα εχει λογο να πει οχι ειδικα αν του πειτε τι και πως. ΑΝ ω μη γεννοιτο ξαναχρειαστώ κάτι θα ξερω να παω ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ σε διοικητη σε πιθανη νοσηλεία έτσι ώστε ναζητήσω ίσως κάποιο χαρτί που να ειναι απο εκείνον.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ για να σας ειναι ευκολο να πατε.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ και μπορείτε να του μιλησετε, ευγενικά, σε ΚΑΘΕ στιγμή αν ειναι εκει.

ΕΙΔΙΚΑ τωρα στις καταστασεις πολεμου που ειναι σε αλλες χωρες πρεπει να ξυπνήσουμε να εκτιμησουμε την δημοκρατια που εχουμε και να την χρησιμοποιησουμε επιτελους.

 

 

α)

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ για χαρτί απο τον διοικητη ? δεν θα υπαρχει ?

 

 

" παρακαλώ επιτρέψτε στην κα ..... να είναι παρουσα σε όλες τις ιατρικες πράξεις στις οποιες θα πραγματοποιηθουν κατα τη διαρκεια της νοσηλείας του παιιδού της ..........ονομα εδω ...... στο νοσοκομείο ....... " )

 

εφόσον στην δικη μου περιπτωση ο ιδιος διοικητης

(οπως εχω ξαναγραψει δεν λεω ονομα ουτε ιστοσελίδα σαν απλη μαμα παω) πηρε τηλεφωνο και τους ειπε οτι μπορούν να κανουν μια εξαίρεση,

ετσι μπορεί και να δωσει χαρτί. ή τότε κινδυνευει να εχει την ευθύνη αν πραγματοποιηθεί κάτι ?

 

β)

άλλος τρόπος

 

δε θα μπορούσαμε εμείς να υπογραφουμε χαρτί ότι (και να το εχουμε μαζί μας και επικυρωμένο)

 

"αναλαμβάνω την ευθύνη για το ότι συμβεί σε εμένα ή στο παιδί μου,

κατά την διάρκεια της παρουσίας μου (εξαιτίας της παρουσίας μου)

σε απλές ιατρικές πράξεις (οροθετηση, υπερηβικη, αιμοληψία κλπ) στις οποιες το παιδί μου έχει τις αισθήσεις του, και δηλώνω οτι θα συνεργαστώ με το προσωπικό για ότι χρειαστεί "

 

 

ΑΝ παμε το χαρτι της υπευθυνης δηλωσης [το οποιο εχουμε παντα ετοιμο στο βιβλιαριο του παιδιού ] στον διοικητη κ με αυτο εχουμε αναλαβει εμεις την ευθυνη δε θα μπορουσε

 

να υπογραψει αυτος χαρτί

 

"παρακαλώ επιτρέψτε στην κα ..... να είναι παρουσα σε όλες τις ιατρικες πράξεις στις οποιες θα πραγματοποιηθουν κατα τη διαρκεια της νοσηλείας του παιιδού της ..........ονομα εδω ...... στο νοσοκομείο ......., καθώς όπως δηλώνει αναλαμβάνει η ίδια/ο ίδιος την ευθύνη της παρουσίας του στο χώρο , και της συνεργασίας του με το προσωπικό για την καλύτερη θεραπεία του παιδιού του κατά την διάρκεια αυτών των απλών ιατρικών πράξεων"

 

 

μηπως καμια γνωρίζει καποιον διοικητη νοσοκομείου που να ξερει εάν αυτό το χαρτί θα βοηθούσε νομικά τον γονέα, έτσι ώστε να γίνει δεκτο το αίτημά του ????

[αυτη η πληροφορία θα ηταν ΠΟΛΥ χρήσιμη, γιατι άμεσα θα μπορούσε να βοηθήσει τους γονείς]

βοηθήστε , ρωτήστε! στείλτε μου πμ ή εδω ή στο φβ αν δε θελετε να γραψετε δημόσια.

[Μαρια Στυλιανακη]

νεο κειμενο απο Σεβη Δημοσίου

 

ΝΟΜΙΜΗ Διαδικασία Υπεράσπισης των δικαιωμάτων του παιδιού μας όταν και όπου αυτά καταπατούνται.

 

Σέβη Δημοσίου: οι γονείς είναι η φωνή του παιδιού τους, το εκπροσωπούν στα πάντα κ πάντα προς το συμφέρον του. είναι δικαίωμα κ υποχρέωση για τους γονείς να είναι μαζί του.

καμία ιατρική πράξη δεν είναι σύννομη, αν δεν προηγηθεί πλήρης ενημέρωση κ έγκυρη συναίνεση.

συναίνεση υπό καθεστώς απειλής δεν είναι έγκυρη, άρα κ η ακολουθούμενη ιατρική πράξη κρίνεται παράνομη, ασχέτως αποτελέσματος.

ιατρική πράξη όπως αιμοληψία, εμβολιασμός κλπ δεν μπορεί να γίνει στο παιδί χωρίς τη συναίνεση των γονέων του.

η απομάκρυνση των γονέων από το παιδί κατά τη διενέργεια απλών ιατρικών πράξεων είναι παράνομη αν δεν δικαιολογείται από λόγο που ανάγεται στο συμφέρον του παιδιού.

επιβεβλημένη για το συμφέρον του παιδιού θεωρείται η απομάκρυνση π.χ. για ιατρικούς λόγους κατά το χειρουργείο,

ή αν ο γονιός με τη στάση του κ την έλλειψη ψυχραιμίας φωνάζει, λιποθυμά, τρέμει κ προκαλεί προβλήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων των γιατρών.

αυτό που μπορούν κ πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν απειλούνται -εκβιάζονται με άρνηση παροχής ιατρικών υπηρεσιών ή υπογραφή εξιτηρίου ή εισαγγελική παρέμβαση για πρόνοια ...είναι να μην υποκύψουν στην μπλόφα, να μην υπογράψουν τίποτα, να απευθυνθούν στην αστυνομία ή στον εισαγγελέα υπηρεσίας (όλο το 24ωρο) υποβάλλοντας μήνυση με απλή εξιστόρηση των γεγονότων κ μόνο, χωρίς χαρακτηρισμούς, ύβρεις, κριτική.

η παράβαση καθήκοντος κ η έκθεση ανηλίκου είναι αυτεπαγγέλτως διωκόμενα εγκλήματα, άρα δεν χρειάζεται το παράβολο των 100 ευρώ της έγκλησης.

αρκεί το 50ευρω παράβολο για παράσταση πολιτικής αγωγής.

[

προσθετω σχολιο απο Dimitra Rotziokou Να συμπληρωσω ότι για να υποβληθεί σχετικη μηνυση σε πρωτο χρονο ΔΕΝ χρειαζεται το παραβολο των 50 ευρω για τη δηλωση παράστασης πολιτικης αγωγης.Αυτό γινεται και αργοτερα.Οποτε ΧΩΡΙΣ καθολου χρηματα μπορει ο γονιος να ασκήσει το νομιμο δικαιωμά του.Το διευκρινιζω γιατι και τα 50 ευρω είναι ένα ικανο ποσο τη σημερινη εποχη που την εν λογω στιγμη καποιος δεν είναι ευκολο να το εχει ...προχειρο.

]

αν θέλουν οι γονείς πληρότητα νομικών συμβουλών, καλογραμμένη μήνυση, νομική παράσταση κλπ καλό είναι να απευθυνθούν σε δικηγόρο. αλλά μπορούν κ μόνοι τους.

επίσης όλη αυτή η παράνομη συμπεριφορά αποτελεί έδαφος για αγωγή αποζημίωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου (105-106 ΕσΝΑΚ), αν πρόκειται για νοσοκομείο ή αγωγή αποζημίωσης κατά τον ΑΚ , αν πρόκειται για φυσικό πρόσωπο ιδιώτη ή για νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.

Σε ό,τι αφορά το θηλασμό, τη συνδιαμονή, ενημερώσου, αποφάσισε τί θέλεις κ γραπτώς δήλωσέ το στην κλινική ή στο νοσοκομείο πριν την εισαγωγή σου με απλή υπεύθυνη δήλωσή σου με ημερομηνία κ υπογραφή σου. παρε αριθμό πρωτ. κ κράτα αντίγραφο, ώστε να μην υπάρξει αντίλογος ούτε "δεν ήξερα".

 

Σέβη Δημοσίου (Δικηγόρος) https://www.facebook.com/sevastidimosiou

μπράβο κ για αυτο το κειμενο.

 

το δικο μου ερωτημα ειναι στο χαρτι Α4 θα πρεπει να μπαινει και το

πως βρίσκουμε τον εισαγγελέα υπηρεσίας! πολύς κοσμος δεν εχει ιδεα ουτε και εγώ.

παιρνουμε στην αστυνομία? υπαρχει εισαγγελέας υπηρεσίας σε κάθε πολη ?

 

και να η υπευθυνη δηλωση που εγραψα κ εγω πριν ! μα αυτο επικαλουνται , οτι δεν μπορουν να αναλαβουν ευθυνη!

 

ας μαθουμε κ αν οι διοικητες με τετοια δηλωση θα εκαναν πιο ευκολη τη διαδικασια χωρις χρονοτριβες!

[Μαρια Στυλιανακη]

Η κα.Δημοσίου θα απαντησει σχετικα με τις υπευθυνσες δηλωσεις.

 

ξανα εφτιαξα το κειμενο που μπορεουμε όλοι να στέιλουμε αν εχουμε μια λιστα

στα νοσοκομεία παιδων.

 

ενυπογραφα πιστευω το καλυτερο, με φαξ, με μαιλ ?

εγω επωνυμα θα το στείλω μολις παρω το οκ απο τις γνωστριες του θεματος.

 

Οι δικηγορίνες διορθώστε οτι πιστευετε οτι πρεπει να αλλαξει - ποια ιατρικη πραξη λειπει ????

 

Προς την διοίκηση νοσοκομείου: …….

 

Θέμα: Παρουσία / Συνοδεία ανηλίκου απο τον κηδεμόνα του κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων (αιμοληψία, οροθέτηση, υπερηβική παρακέντηση, απλά ράμματα )

 

 

Θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ για τον τρόπο που το νοσοκομείο σας αντιμετωπίζει

το θέμα της παρουσίας/συνοδείας του κηδεμόνα ανηλίκου κ παραμονής του στο δωμάτιο,

κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων (αιμοληψία, οροθέτηση, υπερηβική παρακέντηση, ράμματα)

 

Διαφωνώ εντονότατα με την πολιτική σας

 

να αρνείστε την παρουσία των γονέων σε απλές ιατρικές πράξεις

και

να αρνείστε την περίθαλψη σε παιδιά, των οποίων οι γονείς δηλώνουν ότι επιθυμούν να είναι παρόντες στις παραπάνω περιπτώσεις.

 

Η πολιτική σας είναι παράνομη, μιας και σημαίνει παράβαση καθηκόντως κ έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο.

 

Αντιθέτως, η παραμονή ενός κηδεμόνα στο χώρο περίθαλψης μαζί με το παιδί του δεν είναι παράνομη.

 

Εκτός απο τα παραπάνω, σύσσωμη η ιατρική κοινότητα, στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, αναδεικνύει τι είναι σωστό και επιδιωκόμενο:

 

να υπάρχει παρουσία κηδεμόνα κατά την διάρκεια αυτών των πράξεων εάν εκείνος είναι ικανός να συνεργαστεί και να βοηθήσει το παιδί κ το προσωπικό στην τέλεση της πράξης ή απλώς να είναι παρόν.

 

 

Σας κατακρίνω κ καταγγέλω για όλα τα παραπάνω

και δεσμεύομαι να πράξω ότι μου επιτρέπει ο νόμος,

 

για να σταματήσει αυτή η παράνομη και απάνθρωπη πρακτική που επιμένετε να πραγματοποιείτε

και να αναδειχτεί η επιμονή σας να μην επιθυμείτε να αναζητήσετε πληροφορίες που αφορούν το δικό σας επάγγελμα και έχουν στόχο το καλό του κάθε παιδιού

 

όπως και να πράξετε σύμφωνα με αυτές κάτι που είναι δική σας υποχρέωση.

 

Ο / η υπογράφων

[Aimee]

Καλησπέρα!

 

Μακάρι να πάει καλά η υπόθεση της μήνυσης!

 

Χρειάζεται να το δούμε από πολλές πλευρές, και νομικές και ψυχολογίας και πρακτικής άλλων χωρών.

Αφού αποφασίζουμε να δράσουμε όσο γίνεται πιο συντονισμένα, είναι πολύ καλή ιδέα να πάμε "φάκελο" στο Συνήγορο του Πολίτη, που είναι -νομίζω- η πιο ευαίσθητη Αρχή για ατομικά δικαιώματα.

Ως προς το Νοσοκομείο, είναι πολύ καλή ιδέα η υπεύθυνη δήλωση. (Αντίθετα, νομίζω ότι ο μέσος Διοικητής δύσκολα θα δώσει ΕΓΓΡΑΦΩΣ εντολή).

 

Ίσως όμως έχει νόημα να λειτουργήσουμε εκ του αντιθέτου: Να ζητήσουμε με αίτηση να μας κοινοποιήσουν βάσει ποιων διατάξεων απαγόρευσαν την παρουσία του γονιού. Γιατί, όπως είπαμε, ναι μεν δεν υπάρχει ρητή διάταξη νόμου που να κατοχυρώνει το δικαίωμα του παιδιού αλλά δεν υπάρχει και ρητή διάταξη που να το απαγορεύει. Οπότε, σε αυτές τις "γκρίζες" ζώνες, είναι ουσιαστικά στην κρίση του υπαλλήλου το πώς θα χειριστεί την κατάσταση. Και, επειδή ακριβώς έχουμε Δημοκρατία, η "κρίση" του υπαλλήλου πρέπει να είναι εύλογη και τεκμηριωμένη.

Για αυτόν τον δρόμο, χρειάζεται βέβαια "παθών γονιός". . Δηλαδή γονιός που υπέστη την απομάκρυνση από το παιδί του και (εννοείται, μετά την περάτωση όλης της διαδικασίας) έχει διάθεση να μας βοηθήσει.

 

Ξεκινάμε λοιπόν να "χτίσουμε" την υπόθεσή μας. Επανέρχομαι: είναι πολύ χρήσιμο να συγκεντρώσουμε α) πρακτικές άλλων χωρών (για να δείξουμε ακριβώς ότι δεν επιδιώκουμε ... καινοτομίες αλλά το αυτονόητο) και β) ψυχολογικές μελέτες (για να αποδείξουμε ότι η απομάκρυνση του γονιού δεν είναι ένα ασήμαντο γεγονός αλλά ότι έχει επιπτώσεις, προκαλεί "βλάβη").

 

 

Εννοείται ότι θα βοηθήσω (απλώς δώστε μου λίγες μέρες, να ξεκινήσει ο Αύγουστος).

[BabyCute]

Πάντως ρε κορίτσια εδω αγγλια και σε άλλες χώρες Ευρώπη ειςαι στα παντα , ορους αιμοληψίες αναισθησιες, με το παιδι!!!! Εχουμε παει ουκ ολίγες φορές σε δημόσια και ιδιωτικά ποτε δεν μου ζήτησαν να φύγω και ουτε καν θα τολμούσαν να ζητήσουν σε καμμια μαμα να φύγει - και μιλάμε εχω όντως δει άπειρες σκηνές αλλοφροσυνης, μια απο αυτές δημιούργησα και εγω!!! Μονο σε χειρουργείο δεν εχω μπει , ουτε καν το ζήτησα, αλλα στα χέρια μου του δώσανε αναισθησία του παιδιου και μπήκα χειρουργείο πριν καν ξυπνήσει

 

Λυπάμαι πάντως πολυ για τις μανούλες και τι περνάνε ελλαδα μονο και μονο για να ειναι με την ψυχούλα τους

Κουράγιο (και μπράβο ) σε όσες το προχωράνε παρα πέρα!!

[jannis]

Οσες έχετε εμπειρία με νοσοκομεία δημόσια σε άλλες χώρες μπορείτε να την μοιραστείτε μαζί μας; Υποθέτω ότι στη Αγγλία είναι στανταρτ να εισαι με το παιδί αν αυτό έχει τις αισθήσεις του. Πολύ σημαντικό επίσης να είσαι εκεί τη ώρα που το ξυπνάνε μετά από αναισθησία, στην Ελλάδα σε φωνάζουν μετά...

[Melina22]

Πάντως ρε κορίτσια εδω αγγλια και σε άλλες χώρες Ευρώπη ειςαι στα παντα , ορους αιμοληψίες αναισθησιες, με το παιδι!!!! Εχουμε παει ουκ ολίγες φορές σε δημόσια και ιδιωτικά ποτε δεν μου ζήτησαν να φύγω και ουτε καν θα τολμούσαν να ζητήσουν σε καμμια μαμα να φύγει - και μιλάμε εχω όντως δει άπειρες σκηνές αλλοφροσυνης, μια απο αυτές δημιούργησα και εγω!!! Μονο σε χειρουργείο δεν εχω μπει , ουτε καν το ζήτησα, αλλα στα χέρια μου του δώσανε αναισθησία του παιδιου και μπήκα χειρουργείο πριν καν ξυπνήσει

 

Λυπάμαι πάντως πολυ για τις μανούλες και τι περνάνε ελλαδα μονο και μονο για να ειναι με την ψυχούλα τους

Κουράγιο (και μπράβο ) σε όσες το προχωράνε παρα πέρα!!

 

Σκηνές αλλοφροσύνης εννοείς περιπτώσεις που οι γονείς χάνουν την ψυχραιμία τους;

 

Πάντως είναι εντυπωσιακό αυτό που λες ότι στην Αγγλία ούτε καν θα τολμούσαν να το ζητήσουν...τεράστια διαφορά στον τρόπο προσέγγισης...

 

Εγώ σκέφτομαι να ετοιμάσω την υπεύθυνη δήλωση και να την επικυρώσω σε περίπτωση που συμβεί κάτι να είμαι προετοιμασμένη. Νομίζω ότι είναι μεγάλη βοήθεια η συγκεκριμένη ιδέα αν τύχει και τα βρεις σκούρα. Λέτε να με περάσουν για εξωγήινη;; :lol::lol:

 

Και αν κατάλαβα καλά να στείλουμε με μέιλ το κείμενο με τίτλο: Προς την διοίκηση νοσοκομείου: …….; Ατομικά;;

 

Aimee αν πάει καλά η υπόθεση της μήνυσης αυτό τι σημαίνει;

 

Να σου πω ότι με το τελευταίο μην σου έχω μπει σε διάθεση ματλοκ δεν ξέρω αν το έβλεπες μικρή.

Η για να σε πάω σε κάτι πιο πρόσφατο Έριν Μπρόκοβιτς, ζήτημα τιμής κλπ. :lol:

 

Πέρα από την πλάκα μπράβο ρε παιδιά που το ψάχνετε και βοηθάτε!

[BabyCute]

Σκηνές αλλοφροσύνης εννοείς περιπτώσεις που οι γονείς χάνουν την ψυχραιμία τους;

 

Πάντως είναι εντυπωσιακό αυτό που λες ότι στην Αγγλία ούτε καν θα τολμούσαν να το ζητήσουν...τεράστια διαφορά στον τρόπο προσέγγισης...

 

Ναι εννοώ σκηνές που τα χάνουν οι γονείς , χρησιμοποίησα τις συγκεκριμένες λέξεις της Aimee . Σε μια απο τις περιπτώσεις που επρεπε να παμε στα επείγοντα ηταν οταν ο μικρός (2 βδομαδων) δεν ανέπνεε καλα και εγω ως νέα μαμα στο βδομαδες μετα απο τον τοκετο τα ειχα χάσει εντελως απο το κλάμα, δεν μπορούσαν να με ηρεμησουνε κλπ κλπ κλπ

Ενώ κάνανε αρκετές εξεταςεις στον μπεμπη με κράτησαν εκει (αν και καποιος θα μπορούσε να πει οτι ημουν τόσο ύστερικια που δεν τους άφηνα να κάνουν την δουλειά τους) και με έβαλαν να κρατάω εγω το παιδι στην διάρκεια όλης της διαδικασίας για να μην πάθει σοκ το μωρο απο τους ανθρώπους, τις εξεταςεις κλπ

 

Και μετα που ηταν μεγαλύτερος και με οχι τόσο ευχάριστα περιστατικά στην μέση της νύχτας στα επείγοντα εκει παντα λέγανε να τον εχω αγκαλιά... Αγκαλιά σε αναισθησία, σε ολα....

Νόμιζα το οτι αφήνουν το παιδι στην ελλαδα μονο του μεςα ηταν παλιό φαινομενο που εχει εξαλειφθεί .. Ποτε δεν θα ξεχάσω οταν στα 4 επρεπε να κανω ράμματα και ημουν μονη με τους γιατρους. Δεν θυμάμαι κανενα άλλο περιστατικό αποχωρισμού στην ζωή μου ως παιδι πέρα απο αυτο