ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΩ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ....

[maria ampelokipi]

εγώ δεν θα σου πω να ελπίζεις ή να μην ελπίζεις πλέον για ένα παιδί

Όμως θα σου πω αυτό που λένε οι Άγγλοι count your blessings! Να εκτιμάς δηλ. τα καλά που σου έχει δώσει η ζωή. Έχεις την ΥΓΕΙΑ και την ΑΡΤΙΜΕΛΕΙΑ σου πάνω από όλα, έναν ΚΑΛΟ ΑΝΤΡΑ (είχα διαβάσει πόσο σου στάθηκε σε άλλο thread σου) και είσαι ακόμα ΝΕΑ, πολύ νέα, ώστε να μπορείς να χαρείς όλα έχει να προσφέρει η ζωή και που δεν αγοράζονται οπωσδήποτε με χρήματα. Μπορείς να χαρείς μια βόλτα στον ήλιο, ένα μπάνιο στη θάλασσα, ένα σινεμαδάκι με τον καλό σου και ένα φαγητό, πράγματα που σε άλλους δεν είναι καθόλου αυτονόητα, όταν είναι πχ σε αναπηρικό καροτσάκι ή μόνοι τους. Καταλαβαίνω πως η έλλειψη του παιδιού σε καταβάλλει, όμως δεν είναι η μοναδική χαρά σε αυτή τη ζωή. Έχουν οι γονείς μου πολλούς φίλους που δεν έγιναν γονείς και είναι αξιοθαύμαστοι στο πόσο καλά έχουν δεθεί, πόσο όμορφα πέρασαν όταν πχ οι δικοί μου γονείς έτρεχαν με πάνες, με παίδων, με κοπάνες μας από το σχολείο.

Η ζωή είναι ωραία και έχει χίλιες δυο πλευρές που μπορείς να χαρείς, όταν είσαι νέος και υγιής και με παρέα έναν άνθρωπο που σε λατρεύει.

Και μη νομίζεις ότι οι άνθρωποι που γίνονται γονείς δεν ρουτινιάζουν, το αντίθετο, πολλές φορές τα παιδιά διαταράσσουν τις ισορροπίες και δημιουργούν πολλά πρακτικά και οικονομικά ζητήματα.

Δεν σου λέω προς Θεού να εγκαταλείψεις την ελπίδα για ένα παιδί, όμως αυτό θα πρέπει να είναι μικρό κομμάτι από τις απολαύσεις που μας προσφέρει η σύντομη παρουσία μας στη Γη.

Πολλά φιλιά και καλή δύναμη, να ψάξεις βαθιά μέσα σου και να βρεις την χαρά σε ό,τι σου προσφέρεται.

[VeLouTeLa]

Και εμείς δυο χρόνια στις προσπάθειες είμαστε, 36 εγώ 39 ο καλός μου, και το ρολόι από πάνω βαράει και λέει ότι ο καιρός περνάει και ο χρόνος λιγοστεύει..

Εδώ και έξι μήνες πήραμε σκυλάκι, δεν είναι παιδί αλλά μας κρατάει απασχολημένους. Δεν είμαστε πλέον μόνο οι δυο μας να κοιταζόμαστε, έχουμε ένα κίνητρο για βόλτες στην εξοχή και κάποιον να ταίζουμε, να παίζουμε μαζί του κ να νταντεύουμε. Και εμείς δεν είδαμε ποτέ θετικό τεστ ...

[annian]

.....

[michel]

...να'μαι παλι εδω...αποφασισα σημερα να μπω,και να απαντησω,καθως η ανταποκριση σας,κοριτσια,ειναι αξιοθαυμαστη!

...συνεχιζω και υποστηριζω ακομα τις σκεψεις που μοιρασα μαζι σας,πριν λιγες μερες,και εξακολουθω να πιστευω,οτι ...δεν βλεπω φως!

........η διαθεση μου δεν εχει αλλαξει ουτε για λιγο,ολες αυτες τις μερες,ο'τι και να προσπαθω να κανω...τιποτα!

...δηλαδη,τιποτα δεν μπορει να αντικαταστησει την υπαρξη ενος παιδιου στην οικογενεια!

.........φυσικα και εχω σκεφτει την υοθεσια,αλλα φοβαμαι απο τωρα,το ρατσισμο του κοσμου,τα "ψου-ψου"εδω και εκει,για το "μικρο που ειναι υοθετημενο.."..και τετοια...φοβαμαι για την στιγμη που θα θελει απο περιεργεια και μονο,να μαθει τους βιολογικους του γονεις........θα καταρευσω....θα πεθανω τοτε,πριν την ωρα μου....

 

..........για την περιπτωση δανεικων ωαριων...ουτε συζητηση....θα νιωθω για ολη μου τη ζωη,οτι "δεν ειναι δικο μου"....οτι μοιαζει σε καποιον αλλον,ενω ΕΓΩ το γεννησα.......ασε ,που σε αυτη την βιομηχανια γενετικου υλικου,ζητανε υπερογκα ποσά,που ουτε στο ονειρο μου,θα τα εχω ποτε.....

 

..........δυο φιλικα ζευγαρια που ειναι στην ιδια φαση με μας(περιπου),πηρανε σκυλακι.Καλο ειναι να φροντιζεις μια ψυχουλα,να ενδιαφερεσαι ,να χαιρεσαι,και να παιζεις με αυτο,αλλα....δεν παυει να υπαρχει το κενο ενος παιδιου,αυτη η μοναδικη και συγκλονιστικη εμπειρια...αυτο το θαυμα της φυσης....τιποτα δεν μπορει να το αντικαταστησει....

 

...............εχω ξεχασει πως ειναι να χαμογελας!!!!..ειμαι τοσο στεναχωρημενη,που δεν εχω διαθεση για τιποτα.........νιωθω σκ@τα τωρα,που σας εχω ψυχοπλακωσει και εσας,που με διαβαζετε.......και δεν μου φταιτε σε τιποτα......

......ισα ισα που πρεπει να σας ευχαριστησω για το χρονο σας,για την συμπαρασταση ,και για την αγαπη σας!

...................

.......................................

[missirlou]

michael...τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν πρέπει να είναι ανήθικα, παράνομα η να παχαίνουν...για αυτό πρέπει να βρίσκουμε την ομορφιά σε κάθε τι γύρω μας..και μέσα μας!!!

Είμαι σίγουρη πως αν αποβάλλεις το άγχος και τη θλίψη σου , όλα θα πάνε καλύτερα!

[sofi@p]

...να'μαι παλι εδω...αποφασισα σημερα να μπω,και να απαντησω,καθως η ανταποκριση σας,κοριτσια,ειναι αξιοθαυμαστη!

...συνεχιζω και υποστηριζω ακομα τις σκεψεις που μοιρασα μαζι σας,πριν λιγες μερες,και εξακολουθω να πιστευω,οτι ...δεν βλεπω φως!

........η διαθεση μου δεν εχει αλλαξει ουτε για λιγο,ολες αυτες τις μερες,ο'τι και να προσπαθω να κανω...τιποτα!

...δηλαδη,τιποτα δεν μπορει να αντικαταστησει την υπαρξη ενος παιδιου στην οικογενεια!

.........φυσικα και εχω σκεφτει την υοθεσια,αλλα φοβαμαι απο τωρα,το ρατσισμο του κοσμου,τα "ψου-ψου"εδω και εκει,για το "μικρο που ειναι υοθετημενο.."..και τετοια...φοβαμαι για την στιγμη που θα θελει απο περιεργεια και μονο,να μαθει τους βιολογικους του γονεις........θα καταρευσω....θα πεθανω τοτε,πριν την ωρα μου....

 

..........για την περιπτωση δανεικων ωαριων...ουτε συζητηση....θα νιωθω για ολη μου τη ζωη,οτι "δεν ειναι δικο μου"....οτι μοιαζει σε καποιον αλλον,ενω ΕΓΩ το γεννησα.......ασε ,που σε αυτη την βιομηχανια γενετικου υλικου,ζητανε υπερογκα ποσά,που ουτε στο ονειρο μου,θα τα εχω ποτε.....

 

..........δυο φιλικα ζευγαρια που ειναι στην ιδια φαση με μας(περιπου),πηρανε σκυλακι.Καλο ειναι να φροντιζεις μια ψυχουλα,να ενδιαφερεσαι ,να χαιρεσαι,και να παιζεις με αυτο,αλλα....δεν παυει να υπαρχει το κενο ενος παιδιου,αυτη η μοναδικη και συγκλονιστικη εμπειρια...αυτο το θαυμα της φυσης....τιποτα δεν μπορει να το αντικαταστησει....

 

...............εχω ξεχασει πως ειναι να χαμογελας!!!!..ειμαι τοσο στεναχωρημενη,που δεν εχω διαθεση για τιποτα.........νιωθω σκ@τα τωρα,που σας εχω ψυχοπλακωσει και εσας,που με διαβαζετε.......και δεν μου φταιτε σε τιποτα......

......ισα ισα που πρεπει να σας ευχαριστησω για το χρονο σας,για την συμπαρασταση ,και για την αγαπη σας!

...................

.......................................

κοπέλα μου, ξανασκέψου την υιοθεσία. ο νονός μου υιοθέτησε ένα δίχρονο κοριτσάκι και έγινε άλλος άνθρωπος κι αυτός και η γυναίκα του. εν' τω μεταξύ προσπάθησε και για φυσιολογική σύλληψη και ποιός ξέρει?

[domnina]

Φιλεναδίτσα μου γλυκιά και μελλοντική συμπεθέρα μου..

 

Είχα καιρό να διαβάσω μήνυμά σου ή να σε βρω στο facebook και κατά βάθος ήλπιζα ότι κάτι καλό σου έχει συμβεί.. όμως έπεσα πάνω στο τωρινό σου μήνυμα και με μεγάλη μου λύπη είδα ότι έχω πέσει τελείως έξω..

 

Να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω... κι εγώ ύστερα από την τελευταία αποτυχημένη μου προσπάθεια εξωσωματικής τον Νοέμβρη έφτασα στο σημείο να πω "φτάνει πια, δεν θέλω άλλο.. δεν θα πεθάνουμε κιόλας αν δεν αποκτήσουμε παιδί"..

 

Αισθανόμουν κι εγώ τότε μεγάλη λύπη και τρομερή απογοήτευση.. κι εμείς οικονομικά δεν είμαστε και στα καλύτερά μας.. ευτυχώς έχουμε τις δουλειές μας εγώ κι ο σύζυγος (ακόμη) αλλά όταν όλα γύρω μας ακριβαίνουν και κάποιες υποχρεώσεις του παρελθόντος υπάρχουν τότε θες δεν θες δυσκολεύεσαι γενικότερα..

 

Το φιλοσόφησα πολύ το θέμα.. έλεγα μέσα μου ότι δεν με νοιάζει αν θα κάνω παιδί.. μέχρις ώτου προέκυψε η εγκυμοσύνη της αδερφής μου (είναι 2 μηνών σχεδόν) και ξύπνησε πάλι μέσα μου η γνωστή λαχτάρα και επιθυμία..

 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να ταλαιπωρήσω για μια ακόμη φορά τον εαυτό μου.. γι' αυτό ίσως καταλήξω στη λύση των δανεικών ωαρίων ή των δανεικών εμβρύων.. το μόνο που μου μένει είναι να συζητήσω με τον άνδρα μου για να καταλήξουμε στο τι θα επιλέξουμε και μετά.. μόλις μπορέσουμε θα προχωρήσουμε σε νέα προσπάθεια..

 

Αλλά αυτή η προσπάθεια θα είναι σίγουρα η τελευταία...

 

Μη το βάζεις κάτω κοριτσάκι μου.. άλλωστε μου έχεις δώσει και μια υπόσχεση, μην το ξεχνάς!

 

Σε φιλώ και σε σκέφτομαι!

[Αγγελίνα_2]

Καλησπέρα κι από μένα.

 

Michel, με την άδειά σου, θα σου πω κι εγώ τη γνώμη μου. Σέβομαι απόλυτα τους ενδοιασμούς σου για υιοθεσία, εξωσωματική με δανεικά ωάρια κλπ. Προσωπικά, στη θέση σου, ακόμη και τσάμπα να μου χαρίζανε ακόμα μια προσπάθεια, ειλικρινά, δε θα την έκανα. Όχι ύστερα από όλα όσα έχεις περάσει. Έχεις ταλαιπωρηθεί για 10 ζωές, και σωματικά και ψυχικά, δε χρειάζεσαι περισσότερο. Ενδεχομένως να παίζει κι αυτό κάποιον ρόλο που ο οργανισμός σου "αντιδράει" στο ενδεχόμενο της εγκυμοσύνης.

 

Θα μιλήσω σαν τρίτος άνθρωπος, που δεν είχε προσωπική παρόμοια εμπειρία, αλλά ζει το ίδιο πρόβλημα πάνω κάτω με πολλά ζευγάρια στον πολύ στενό μου κύκλο. Νομίζω, καταρχάς, πως πέσατε με το σύζυγό σου στην πιο συνηθισμένη παγίδα - η τεκνοποίηση έγινε αυτοσκοπός. Όλη σου η ζωή περιστρέφεται γύρω από το ενδεχόμενο μιας επιτυχημένης εγκυμοσύνης. Όλα ξεκινούν κι όλα τελειώνουν εκεί. Δεν μπορείς, ούτε κι ενδιαφέρεσαι, να δεις τίποτα πέρα από αυτό. Αν το καταφέρεις, έχεις επιτύχει τα πάντα, αν όχι, έχεις αποτύχει στα πάντα. Τουλάχιστον εμένα αυτη την αίσθηση μου έχουν δημιουργήσει τα μηνύματά σου.

 

Επειδή λοιπόν τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο, ούτε καν το ζήτημα των παιδιών, καλό θα ήταν να αρχίσεις να προσπαθείς να αλλάξεις αυτή τη λανθασμένη εικόνα. Αν τώρα νιώθεις μια φορά άτυχη, πες μου, πώς θα ένιωθες αν κατάφερνες και γεννούσες ένα υγιέστατο μωρό, στο οποίο μετά από μερικά χρόνια, θα γινόταν διάγνωση για αυτισμό? Ή για καρκίνο? Ή που, για κάποιον λόγο, θα έμενε μόνιμα παράλυτο? Ή που στα 15 του, θα εκδήλωνε σχιζοφρένεια? Νομίζεις πως είναι τόσο απίθανα, αυτά τα ενδεχόμενα? Δεν είναι. Για πάρα πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, είναι η καθημερινότητά τους.

 

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως, όταν δοκιμαζόμαστε, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε παλληκαρίσια. Ναι, θα υπάρξουν στιγμές που θα λυγίσουμε και θα θυμώσουμε και θα κλάψουμε, αλλά δεν πρέπει να μένουμε εκεί. Δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν πάρα πολλών ειδών και είναι για όλον τον κόσμο. Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και βλέπεις μόνο το δικό σου πρόβλημα. Εγώ, όποτε βρέθηκα σε μια δοκιμασία Είχα αρκεττές, πίστεψέ με, κι ας μην έμοιαζαν με τη δική σου) και πήγα να πω "γιατί σε μένα?", αμέσως έκανα τη σκέψη "και ποια είσαι εσύ δηλαδή, που ανάμεσα σε τόσον κομο που υποφέρει, εσύ πρέπει μόνο να καλοπερνάς? Τι παραπάνω έχεις από όλους τους υπόλοιπους?" Τίποτα, φυσικά. Δεν είναι βέβαια παρηγοριά, να σκεφτεσαι ότι υπάρχουν άλλοι που υποφέρουν τρισχειρότερα από σένα, αλλά τουλάχιστον παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα σου.

 

Επίσης, να ξέρεις ότι, το να μην έχεις κάτι, σε κάνει να το εξειδανικεύεις. Οι ανύπαντρες εξιδανικεύουν το γάμο - δε ρωτάν καμια παντρεμένη? Πλεόν το 50% καταλήγει σε διαζύγιο. Όσες δεν έχουν παιδιά, εξιδανικεύουν τη μητρότητα. Αν ήταν όμως έτσι, δεν θα υπήρχε ούτε επιλόχειος κατάθλιψη, ούτε σχέσεις που χαλάνε μετά την έλευση του παιδιού. Ελπίζω να μην ακούγομαι πεσσιμίστρια, θέλω να δείξω απλά, οτι ο άνθρωπος είναι συνήθως πλεονέκτης και πάντα ζητάει κατι περισσότερο από αυτό που έχει, αλλά αν το αποκτήσει, του φαίνεται δεδομένο και υποτιμά την αξία του.

 

Επί του πρακτέου τώρα, πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα, για να σπάσεις τον κύκλο της κατάθλιψης που σε έχει περιζώσει. Καταρχάς, χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη. Αν πιστεύεις, αναζήτησε έναν καλό πνευματικό, αν όχι, εναν καλό ψυχολόγο ή και τα δύο, ό,τι νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει. Είσαι άνεργη - αυτό σημαίνει ότι εχεις πολύ χρόνο ελεύθερο. Γιατί δεν τον διαθέτεις εθελοντικά, για έναν καλό σκοπό? Ξέρεις πόσες οργανώσεις παρακαλάνε για εθελοντική βοήθεια? Πήγαινε στο Χαμόγελο ή στην Κιβωτό του Κόσμου ή στην Αγκαλιά. Μπορείς να γίνεις πολύ σημαντική, απαραίτητη για πολλά παιδια. Έχεις άπειρες δυνατότητες να φανείς χρήσιμη, αν πραγματικά το θέλεις. Δεν μπορείς να φανταστείς τη δύναμη και τη χαρά που θα πάρεις, μέσα από αυτο. Και θα δεις από κοντά, κάποιαι τα πραγματικά, παρα πολυ μεγάλα προβλήματα.

 

Πέραν αυτων, μπορείς να αναζητήσεις ενα χόμπυ που να σε εκφράζει. Βοηθάει πολύ. Ζωγραφική, αγγειοπλαστική, μουσική, σπορ, ό,τι σου αρέσει και σε ανεβάζει. Και αυτό με το κατοικίδιο, μην το γελάς. Φυσικά και δεν είναι όπως ένα παιδί, αλλά και πάλι, ξεχνιέσαι και παίρνεις χαρά, έχοντας ένα ζωντανό πλάσμα να εξαρτάται από τη φροντίδα σου (εγω είχα σκυλάκι 16 χρόνια). Μη ζητάς από το μηδέν, που θεωρείς ότι είσαι τώρα, να φτάσεις ξαφνικά στο εκατό. One step at a time. Κάνε κάτι από όλα αυτά, μια αρχη, και βλέπεις. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις, μόνο να κερδίσεις.

[akridula]

μη στεναχωριεσαι ρε κοριτσι. παρτο λιγο αλλιως.

εγω π.χ. δεν την ηθελα καθολου την εγκυμοσυνη μου. ειχα βολευτει στον κοσμο και τη ζωη που ειχα φτιαξει και επαθα κοκομπλοκο. αλλα σκεφτηκα, παντα υπαρχουν περιθωρια για ευτυχια. δηλ, θελω να πω ο,τι στροφη και να παρει η ζωη σου παντα ειναι στη φυση σου ως ανθρωπου να κανεις πραγματα για να εισαι ευτυχισμενη. με ή χωρις παιδι, με ή χωρις αντρα, με ή χωρις γονεις καπως τη ζουμε τη ζωη μας και ειναι στη φυση μας να κανουμε τα παντα ωστε να τη ζουμε καλα. δε σημαινει οτι ξεχναμε αυτο που θεωρουσαμε εξ αρχης καλυτερο για μας και δεν εχουμε (υπαρχουν στιγμες ακομη και τωρα που το μωρο μου ειναι 9 μηνων που σκεφτομαι οτι εγω δεν ημουν για να ειμαι μανα...) αλλα ειμαστε προγραμματισμενοι απο τη φυση μας να ψαχνουμε την ευτυχια κατω απο ολες τις συνθηκες. στο Μαχαμπχαρατα σε καποια στιγμη ρωταν εναν απο τους θεους "ποια ειναι η αναποφευκτη κατασταση ολων των ανθρωπων;" λογικα, θα περιμεναμε την απαντηση "ο θάνατος", ετσι; αυτος ομως απαντα "η ευτυχια".

αντε χαλαρωσε, δεσου με τον αντρα σου, φροντιστε ο ενας τον αλλον, αγαπηστε και νοιαστειτε για τους ανθρωπους γυρω σας, υιοθετηστε ή μην υιοθετειτε καντε ερωτα και που ξερεις; αν δεν το σκεφτεσαι μπορει και να ρθει. ή οχι. αλλα εσυ, ειπαμε, εισαι προγραμματισμενη για την ευτυχια (με οποιοοδηποτε κόστος, που λεει κι ο αντρας μου )

[gogo38]

μη στεναχωριεσαι ρε κοριτσι. παρτο λιγο αλλιως.

εγω π.χ. δεν την ηθελα καθολου την εγκυμοσυνη μου. ειχα βολευτει στον κοσμο και τη ζωη που ειχα φτιαξει και επαθα κοκομπλοκο. αλλα σκεφτηκα, παντα υπαρχουν περιθωρια για ευτυχια. δηλ, θελω να πω ο,τι στροφη και να παρει η ζωη σου παντα ειναι στη φυση σου ως ανθρωπου να κανεις πραγματα για να εισαι ευτυχισμενη. με ή χωρις παιδι, με ή χωρις αντρα, με ή χωρις γονεις καπως τη ζουμε τη ζωη μας και ειναι στη φυση μας να κανουμε τα παντα ωστε να τη ζουμε καλα. δε σημαινει οτι ξεχναμε αυτο που θεωρουσαμε εξ αρχης καλυτερο για μας και δεν εχουμε (υπαρχουν στιγμες ακομη και τωρα που το μωρο μου ειναι 9 μηνων που σκεφτομαι οτι εγω δεν ημουν για να ειμαι μανα...) αλλα ειμαστε προγραμματισμενοι απο τη φυση μας να ψαχνουμε την ευτυχια κατω απο ολες τις συνθηκες. στο Μαχαμπχαρατα σε καποια στιγμη ρωταν εναν απο τους θεους "ποια ειναι η αναποφευκτη κατασταση ολων των ανθρωπων;" λογικα, θα περιμεναμε την απαντηση "ο θάνατος", ετσι; αυτος ομως απαντα "η ευτυχια".

αντε χαλαρωσε, δεσου με τον αντρα σου, φροντιστε ο ενας τον αλλον, αγαπηστε και νοιαστειτε για τους ανθρωπους γυρω σας, υιοθετηστε ή μην υιοθετειτε καντε ερωτα και που ξερεις; αν δεν το σκεφτεσαι μπορει και να ρθει. ή οχι. αλλα εσυ, ειπαμε, εισαι προγραμματισμενη για την ευτυχια (με οποιοοδηποτε κόστος, που λεει κι ο αντρας μου )

 

 

πολύ με εξέφρασε το μνμ σου! και θα έλεγα και στην πολύυυυ απογοητευμένη φίλη μας να σκεφτεί την υιοθεσία, άστους να λένε τους άλλους, στο χωριό από όπου κατάγομαι υιοθέτησε ένα ζευγάρι παιδάκι και το ξέρει όλο το χωριό και το ίδιο, ε, και???όλοι το ξέρουν, το ίδιο το ξέρει, όλα καλά!είναι το υιοθετημένο παιδί του χωριού μας! τώρα έχει μεγαλώσει και έγινε γιατρός, όλα καλά...και είναι χωριό έτσι?

βέβαια είναι να μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο...η υιοθεσία είναι μεγάλο πράγμα...

 

εγώ μόλις απέτυχα για 2η φορά στην εξωσωμ., είμαι 38 στα 39 και προσπαθούσαμε και φυσιολογικά κανά 2 χρόνια αλλά τουλάχιστον είμαι σούπερ με τον άντρα μου-πιο πολύ με νοιάζει να είναι καλά αυτός (και εγώ βέβαια) και να μην πάθει τίποτα παρά αν θα τα καταφέρουμε τελικά να κάνουμε παιδί. Count our blessings που είπε και μία άλλη φίλη λίγες μέρες πριν στο ίδιο topic.

 

φιλιά σε όλες!

[kinkajoujou]

...δηλαδη,τιποτα δεν μπορει να αντικαταστησει την υπαρξη ενος παιδιου στην οικογενεια!

δεν παυει να υπαρχει το κενο ενος παιδιου,αυτη η μοναδικη και συγκλονιστικη εμπειρια...αυτο το θαυμα της φυσης....τιποτα δεν μπορει να το αντικαταστησει....

 

Μη το λες αυτό καλή μου... δες γύρω σου πόσες οικογένειες έχουν παιδιά, αλλά τους λείπει η πραγματική ηρεμία και ικανοποίηση μέσα στην οικογενειακή ζωή... δες εδώ στο φόρουμ πόσες κοπέλες πάσχιζαν απεγνωσμένα για παιδί, με κίνδυνο και της δικής τους υγείας κάποιες φορές, κι όταν τελικά ήρθαν τα πολυπόθητα παιδιά ανακάλυψαν ότι η σχέση τους με τον άντρα τους είναι πια διαλυμένη και τώρα είναι πιο δυστυχισμένες από πριν...

 

Καλά θα ήταν να ερχόντουσαν τα παιδιά και να έλυναν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα των ανθρώπων που τα κάνουν, αλλά πολύ περισσότερο θα έλεγα τα διογκώνουν παρά τα αμβλύνουν. Γι' αυτό συνέχισε να ελπίζεις και να ψάχνεις πιθανές λύσεις, αλλά παράλληλα μην υποτιμάς τη σχέση σου με τον άντρα σου και μην παραμελείς τον εαυτό σου, μέσα στην απόλυτα εύλογη αγωνία σου για ένα παιδί. Μην ακυρώνεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου εξαιτίας αυτού. Δεν είσαι μόνο μια εν δυνάμει μάνα, είσαι άνθρωπος και προσωπικότητα που μπορεί να προσφέρει πολλά

[akridula]

πολύ με εξέφρασε το μνμ σου! και θα έλεγα και στην πολύυυυ απογοητευμένη φίλη μας να σκεφτεί την υιοθεσία, άστους να λένε τους άλλους, στο χωριό από όπου κατάγομαι υιοθέτησε ένα ζευγάρι παιδάκι και το ξέρει όλο το χωριό και το ίδιο, ε, και???όλοι το ξέρουν, το ίδιο το ξέρει, όλα καλά!είναι το υιοθετημένο παιδί του χωριού μας! τώρα έχει μεγαλώσει και έγινε γιατρός, όλα καλά...και είναι χωριό έτσι?

βέβαια είναι να μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο...η υιοθεσία είναι μεγάλο πράγμα...

 

εγώ μόλις απέτυχα για 2η φορά στην εξωσωμ., είμαι 38 στα 39 και προσπαθούσαμε και φυσιολογικά κανά 2 χρόνια αλλά τουλάχιστον είμαι σούπερ με τον άντρα μου-πιο πολύ με νοιάζει να είναι καλά αυτός (και εγώ βέβαια) και να μην πάθει τίποτα παρά αν θα τα καταφέρουμε τελικά να κάνουμε παιδί. Count our blessings που είπε και μία άλλη φίλη λίγες μέρες πριν στο ίδιο topic.

 

φιλιά σε όλες!

 

 

ε ναι! απο ονειρα που χαθηκαν για τον καθενα απο μας αλλο τιποτα ρε παιδια! κι εγω ας πουμε ειχα ονειρο να γινω μεγαλος dj και να καιγομαι στα φεστιβαλ και τα παρτυ (μαλλον δε θα γινω ). το γνωριζω οτι δεν συγκρινεται απλα ηθελα να ελαφρυνω λιγο την ατμοσφαιρα (ελπιζω να μην προσβληθει η θεματοθετρια. το θεμα ειναι τωρα τι κανουμε; οσο για την υιοθεσια, μην ξεχνας φιλη μου, τα παιδια (ειτε αιμα απο το αιμα μας-"δικα μας" αν προτιμας πιο συμβατικα αλλα κατ'εμε λαθος, ειτε ψυχη απο την ψυχη μας- υιοθετημενα) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. καταφυγιο τους προσφερουμε στη ζωη μας μεχρι να πεταξουν μακρυα. δε μας χρωσταν τιποτα, ουτε μας ανηκουν. αυτα ανηκουν στο μελλον. το δικο τους, των ανθρωπων που θα γνωρισουν στη ζωή τους και το μελλον της ανθρωποτητας. οποτε υιοθετησε και μην σκεφτεσαι δεν ειναι δικο μου. δεν ειναι ουτως η αλλως.

φιλια

[eleanax]

αγαπητή φίλη, αν και μπορείς και με το δίκιο σου να μου πεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, θα σου πω τη γνώμη μου που μπορει να σε βοηθήσει και που από πολυ μικρή είχα αποφασίσει, μιλάω για την υιοθεσία ή την αναδοχή, είναι η υπέρτατη πράξη ανθρωπιάς που μπορει κάποιος να κάνει, δίνεις καταφύγιο, αγάπη, οικογένεια σε ένα παιδί που διαφορετικά θα τη στερηθεί σε όλη του τη ζωή, μη σκέφτεσαι τι λένε οι άλλοι, αυτά είναι μικροπρέπειες και φθόνος, όσο για το παιδάκι, ξέρει ποιος το μεγαλώνει, καρδιοχτυπά και ξενυχτά στο προσκεφάλι του, προσωπικά αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για μένα την απόφασή μου την είχα πάρει, γονιός δε γίνεσαι με την αναπαραγωγή του DNA σου, αλλά με αγάπη και μόνο, και θα ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου, εκτός από τα βιολογικά μου παιδιά, να μπορώ να βοήθησω κι άλλα παιδάκια, λιγότερο τυχερά, πιθανά μέσω του θεσμού της αναδοχής

[Sunty]

Καλησπέρα κι από μένα.

 

Michel, με την άδειά σου, θα σου πω κι εγώ τη γνώμη μου. Σέβομαι απόλυτα τους ενδοιασμούς σου για υιοθεσία, εξωσωματική με δανεικά ωάρια κλπ. Προσωπικά, στη θέση σου, ακόμη και τσάμπα να μου χαρίζανε ακόμα μια προσπάθεια, ειλικρινά, δε θα την έκανα. Όχι ύστερα από όλα όσα έχεις περάσει. Έχεις ταλαιπωρηθεί για 10 ζωές, και σωματικά και ψυχικά, δε χρειάζεσαι περισσότερο. Ενδεχομένως να παίζει κι αυτό κάποιον ρόλο που ο οργανισμός σου "αντιδράει" στο ενδεχόμενο της εγκυμοσύνης.

 

Θα μιλήσω σαν τρίτος άνθρωπος, που δεν είχε προσωπική παρόμοια εμπειρία, αλλά ζει το ίδιο πρόβλημα πάνω κάτω με πολλά ζευγάρια στον πολύ στενό μου κύκλο. Νομίζω, καταρχάς, πως πέσατε με το σύζυγό σου στην πιο συνηθισμένη παγίδα - η τεκνοποίηση έγινε αυτοσκοπός. Όλη σου η ζωή περιστρέφεται γύρω από το ενδεχόμενο μιας επιτυχημένης εγκυμοσύνης. Όλα ξεκινούν κι όλα τελειώνουν εκεί. Δεν μπορείς, ούτε κι ενδιαφέρεσαι, να δεις τίποτα πέρα από αυτό. Αν το καταφέρεις, έχεις επιτύχει τα πάντα, αν όχι, έχεις αποτύχει στα πάντα. Τουλάχιστον εμένα αυτη την αίσθηση μου έχουν δημιουργήσει τα μηνύματά σου.

 

Επειδή λοιπόν τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο, ούτε καν το ζήτημα των παιδιών, καλό θα ήταν να αρχίσεις να προσπαθείς να αλλάξεις αυτή τη λανθασμένη εικόνα. Αν τώρα νιώθεις μια φορά άτυχη, πες μου, πώς θα ένιωθες αν κατάφερνες και γεννούσες ένα υγιέστατο μωρό, στο οποίο μετά από μερικά χρόνια, θα γινόταν διάγνωση για αυτισμό? Ή για καρκίνο? Ή που, για κάποιον λόγο, θα έμενε μόνιμα παράλυτο? Ή που στα 15 του, θα εκδήλωνε σχιζοφρένεια? Νομίζεις πως είναι τόσο απίθανα, αυτά τα ενδεχόμενα? Δεν είναι. Για πάρα πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, είναι η καθημερινότητά τους.

 

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως, όταν δοκιμαζόμαστε, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε παλληκαρίσια. Ναι, θα υπάρξουν στιγμές που θα λυγίσουμε και θα θυμώσουμε και θα κλάψουμε, αλλά δεν πρέπει να μένουμε εκεί. Δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν πάρα πολλών ειδών και είναι για όλον τον κόσμο. Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και βλέπεις μόνο το δικό σου πρόβλημα. Εγώ, όποτε βρέθηκα σε μια δοκιμασία Είχα αρκεττές, πίστεψέ με, κι ας μην έμοιαζαν με τη δική σου) και πήγα να πω "γιατί σε μένα?", αμέσως έκανα τη σκέψη "και ποια είσαι εσύ δηλαδή, που ανάμεσα σε τόσον κομο που υποφέρει, εσύ πρέπει μόνο να καλοπερνάς? Τι παραπάνω έχεις από όλους τους υπόλοιπους?" Τίποτα, φυσικά. Δεν είναι βέβαια παρηγοριά, να σκεφτεσαι ότι υπάρχουν άλλοι που υποφέρουν τρισχειρότερα από σένα, αλλά τουλάχιστον παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα σου.

 

Επίσης, να ξέρεις ότι, το να μην έχεις κάτι, σε κάνει να το εξειδανικεύεις. Οι ανύπαντρες εξιδανικεύουν το γάμο - δε ρωτάν καμια παντρεμένη? Πλεόν το 50% καταλήγει σε διαζύγιο. Όσες δεν έχουν παιδιά, εξιδανικεύουν τη μητρότητα. Αν ήταν όμως έτσι, δεν θα υπήρχε ούτε επιλόχειος κατάθλιψη, ούτε σχέσεις που χαλάνε μετά την έλευση του παιδιού. Ελπίζω να μην ακούγομαι πεσσιμίστρια, θέλω να δείξω απλά, οτι ο άνθρωπος είναι συνήθως πλεονέκτης και πάντα ζητάει κατι περισσότερο από αυτό που έχει, αλλά αν το αποκτήσει, του φαίνεται δεδομένο και υποτιμά την αξία του.

 

Επί του πρακτέου τώρα, πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα, για να σπάσεις τον κύκλο της κατάθλιψης που σε έχει περιζώσει. Καταρχάς, χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη. Αν πιστεύεις, αναζήτησε έναν καλό πνευματικό, αν όχι, εναν καλό ψυχολόγο ή και τα δύο, ό,τι νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει. Είσαι άνεργη - αυτό σημαίνει ότι εχεις πολύ χρόνο ελεύθερο. Γιατί δεν τον διαθέτεις εθελοντικά, για έναν καλό σκοπό? Ξέρεις πόσες οργανώσεις παρακαλάνε για εθελοντική βοήθεια? Πήγαινε στο Χαμόγελο ή στην Κιβωτό του Κόσμου ή στην Αγκαλιά. Μπορείς να γίνεις πολύ σημαντική, απαραίτητη για πολλά παιδια. Έχεις άπειρες δυνατότητες να φανείς χρήσιμη, αν πραγματικά το θέλεις. Δεν μπορείς να φανταστείς τη δύναμη και τη χαρά που θα πάρεις, μέσα από αυτο. Και θα δεις από κοντά, κάποιαι τα πραγματικά, παρα πολυ μεγάλα προβλήματα.

 

Πέραν αυτων, μπορείς να αναζητήσεις ενα χόμπυ που να σε εκφράζει. Βοηθάει πολύ. Ζωγραφική, αγγειοπλαστική, μουσική, σπορ, ό,τι σου αρέσει και σε ανεβάζει. Και αυτό με το κατοικίδιο, μην το γελάς. Φυσικά και δεν είναι όπως ένα παιδί, αλλά και πάλι, ξεχνιέσαι και παίρνεις χαρά, έχοντας ένα ζωντανό πλάσμα να εξαρτάται από τη φροντίδα σου (εγω είχα σκυλάκι 16 χρόνια). Μη ζητάς από το μηδέν, που θεωρείς ότι είσαι τώρα, να φτάσεις ξαφνικά στο εκατό. One step at a time. Κάνε κάτι από όλα αυτά, μια αρχη, και βλέπεις. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις, μόνο να κερδίσεις.

 

Συμφωνώ απολυτα!!!!!!!!!:lol::lol::lol:

[sternchen]

Αγγελίνα_2, τι ωραίο μήνυμα που έγραψες, συμφωνώ απόλυτα.

Η μητέρα μου, μου λέει πως ο άνθρωπος είναι το πιο αχάριστο πλάσμα στον πλανήτη.

Πόσο δίκιο έχει!

 

michel μου, θα υιοθετούσα κι εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη, εαν δυσκολευόμουν να αποκτήσω παιδιά.

Στην γειτονιά μου ένα ζευγάρι υιοθέτησε 2 παιδάκια που είναι και πραγματικά αδερφάκια μεταξύ τους, τα οποία ζούσαν πιο πριν σε ίδρυμα. Είναι τόσο καλά παιδάκια και όλοι τα αγαπάμε πολύ και τα ίδια ξέρουν την αλήθεια.

Για μένα δεν υπάρχει πιο ανώτερη πράξη ανθρωπιάς και αγάπης από αυτήν.

Το να δώσεις αγάπη και θαλπωρή σε ένα παιδάκι που δεν έχει κανέναν δεν μετριέται σε αξία ούτε με όλο το χρυσό στον κόσμο.

[Καλλιόπη Μ]

michel, δεν είμαι στην θέση σου αλλά πραγματικά σε καταλαβαίνω. Ξέρω πως είναι να

απομονώνεσαι απο τον άνθρωπο σου. Να νομίζετε πως όλα τελείωσαν γιατί δεν έχετε παιδί. Εμένα όταν όλοι μου έλεγαν για υοθεσία έκλεινα τα αφτιά μου γιατί ήξερα πως ο άντρας μου δεν θα ήθελε ποτέ. Στο κέντρο εξωσωματικής που πάω γνώρισα μια κυρία...της έπιασα κουβέντα γιατί ήταν 48 και ο άντρας της 54! είχε κάνει 12 εξωσωματικές και ήταν έγκυος (έπιασε με την πρώτη στον γιατρό μου). Της είπα...εγώ στην θέση σας θα τα είχα παρατήσει.

Με κοίταξε και μου είπε "κορίτσι μου, όταν θέλεις να γίνεις μητέρα, τίποτα δεν σε σταματάει. Εγώ θα έκανα παιδί ότι και να γινόταν. Δεν παραιτήθηκα ποτέ απο το όνειρο μου.

Τα όνειρα μας δεν σταματάνε ποτέ. Αν σταματήσουμε να πιστεύουμε σε κάτι έχουμε πεθάνει. Είσαι νέα ακόμη. Μην σταματάς να παλεύεις.

[Sunty]

"Na μην σταματαει να το παλευει", εφοσον δεν της γινεται εμμονή. Γενικά το να βλέπεις την απόκτηση παιδιού ως αυτοσκοπό και να μην χαιρεσαι με τίποτα άλλο είναι εμμονή δηλ. μπορει να γινει παθολογική περιπτωση.

Η Michel μας καλό είναι να χαλαρώσει, να το βγάλει από το μυαλό της όσο μπορεί και να έχει σεξουαλικές επαφες με τον άντρα της και αν κατσει, έκατσε. Αλλιώς να απολαμβανει τη ζωή έτσι όπως της έρχεται και όχι όπως την είχε φανταστει. Αυτό βεβαια ισχύει για όλες μας για όλα τα θέματα. Και ένα παραδειγμα θα πω: όλους αυτούς τους ανθρώπους που τους έχει χτυπήσει καποια ασθένεια σε μικρή ηλικία, το είχαν επιλέξει; Ετσι λοιπόν και το θέμα της τεκνοποίησης. Σε άλλους έρχεται και σε άλλους δεν έρχεται. Το θέμα είναι να έχουμε την υγεία μας και να απολαμβανουμε αυτά που ήδη μας έχει χαρίσει η ζωή οποιαδήποτε και αν είναι αυτά.

Επίσης δεν έχω καταλαβει το εξής: αν η michel έχει πραγματικό πρόβλημα που να χρήζει εξωσωματική. σάλπιγγες βουλωμενες, αδύναμο σπέρμα, τί απ΄ όλα; Γιατί αφού έπιασε φυσιολογικά, ποιός λεει ότι δεν θα ξαναπιάσει;

[kostantina82]

την περιπτωση παρενθετης μητερας την εχεις σκεφτει?νομιζω οτι δεν χρειαζεται πολλα χρημματα.ας με διορθωσει καποια αν κανω λαθος...

και δικο σου θα ειναι γιατι απο το δικο σου ωαριο θα γεννηθει...

[Sunty]

KONSTANTINA, άστο καλυτερα. Αυτό και αν είναι κωστοβορο και αρκετα επισφαλές. Ασε που δεν είναι σιγουρο τί ακριβώς φταιει στη MIchel για να της είναι χρησιμη αυτή η μεθοδος.

[Υπατία]

Η περίπτωση της παρένθετης είναι η πιο αρκιβή από όλες.

michael σε νιώθω ξέρω ότι κουράστηκες και απογοητεύτηκες αλλά νομίζω ότι πρέπει να το ξανασκεφτείς πριν τα εγκαταλείψεις γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος για εμάς τις γυναίκες και αν αργότερα το μετανιώσεις μπορεί να είναι πλέον αργά. Μήπως είναι καλύτερα να βρεις ένα δημόσιο νοσοκομείο για να μην σε αγχώνει το οικονομικό;

[Goldie29]

Γεια σας απο Ρόδο. Εγώ έχω προσευχηθεί και έχω ανέβει πολλές φορές την Παναγιά Τσαμπικα αλλά ακόμα τίποτα. Κάποτε όμως θα μου το στείλει όμως, αυτό λέω στον εαυτό μου για να ελπίζω.

Προσπαθώ 6 χρόνια σχεδόν και ομολογώ ότι έχω κλάψει πολλές φορές μόνη στο σπίτι, στο αυτοκίνητο σκεπτόμενη γιατί?? γιατί σε εμάς? Ένιωθα ότι ο γάμος μας δεν έχει πια ουσία αφού δεν προχωράμε σε ένα παρακάτω βήμα. Πριν ένα μήνα για ακόμα μια φορά τσακωθήκαμε διότι ο σύζυγος μου με κατηγορεί πως έχω σταματήσει να ζω. Ίσως είχε δίκιο. την επόμενη μέρα με έπαιρνε από το πρωί τηλέφωνα και εγώ δεν το σήκωνα από θυμό. Μετά έμαθα ότι με έπαιρνε για να μου πει πως σκοτώθηκε μια φίλη μας σε τροχαίο. 29 ετών με ένα παιδί 8 ετών. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ηταν τραγικό. Από εκείνη την στιγμή άρχισα να αναθεωρώ. Τι θέλω πιο πολύ? Κατι που ήδη έχω, έναν υπέροχο άνθρωπο και σύζυγο ή ένα όνειρο που μπορεί να με οδηγήσει μακριά από αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο? Και ποιος μου εγγυάται ότι θα είμαστε πάντα και οι δυο υγιής? από την μια στιγμή στην άλλη όλα αλλάζουν. Οπότε εκτίμησε το, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή και είναι μόνο μια. Το ξέρω πως είναι κλισέ αλλά είναι η αλήθεια.

[nommar]

Goldie 29 θελω να σου πω πως εχει η ιστορια μου.στην ροδο πηγα πρωτη φορα διακοπες πριν 12 χρονια.παντρευτηκα πριν 5 χρονια και αργησα να μεινω εγκυος.ακουσα λοιπον για την Παναγια την Τσαμπικα την Ψηλη.πηρα αμεσως το πρωτο αεροπλανο και κατεβηκα στην ροδο να προσευχηθω...το ιδιο βραδυ γυρισα στο σπιτι μου....πηγα στην Ροδο μονο γι αυτο...παρακαλεσα την Παναγια και εταξα οτι αν ποτε αποκτησω παιδακι να με αξιωνε να παρω το παιδι μου και τον αντρα μου και να παμε να προσκυνησουμε την Χαρη της...

Την Τριτη που μας ερχετε η κορη μου θα πεταξει πρωτη φορα με αεροπλανο.θα παμε ολοι μαζι στην ΠΑΝΑΓΙΑ την Τσαμπικα την ψηλη...το γραφω και κλαιω.αυτην την μερα την περιμενω πως και πως..λεω πως θα παω να προσκυνησω και η καρδια μου φτερουγιζει.

Η πιστη μας δοκιμαζετε...και εγω ειπα οτι ξε ξεχασε ο θεος...οτι γιατι σε εμενα?αληθεια και ποια ειμαι εγω;η ελπιδα δεν πρεπει να χανετε ποτε.

μισελακι αρκει να το πιστεψουμε...

[Υπατία]

Κι η γειτόνισσα μου πίστευε ότι η Παναρία Δεξιά θα τη βοηθήσει γιατί το είχε διαίσθηση και τελικά δεν έκανε ποτέ της παιδί. Πρέπει όντως να εκτιμήσουμε τη ζωή μας να δούμε ότι είμαστε πολύ τυχερές μόνο που ζούμε, είμαστε υγιείς και έχουμε συντρόφους που μας αγαπάνε και μας συμπαρίστανται και να απολαμβάνουμε τη ζωή μας όσο αναπνέουμε.

[nommar]

Υπατια σου ευχομαι οτι καλυτερο για εσεμα και την οικογενεια σου...υγεια και αγαπη ευχομαι...

[Υπατία]

Σε ευχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου. Μακάρι να πηγαίνουν στη ζωή σας όλα όπως επιθυμείτε.