Διακοπή κύησης..

[vickoulina]

 

 

όταν νοσηλεύτηκε ο μικρός μου στο νοσοκομείο ήταν στο διπλανό θάλαμο ένα (πανέμορφο) μωρό νταουνάκι, οι γονείς είχαν πει σε όλους τους γνωστούς πωσ το μωρό είχε πεθάνει στη γέννα, ερχόντουσαν συνέχεια και το βλέπανε και το χαιδεύανε το φροντίζαν και κλέγανε κάθε φορά που έφευγαν...

εσένα τι εντύπωση σου δίνει ????

 

:shock:

Αυτό το ακούω πρώτη φορά και είναι το πιο σοκαριστικό κομμάτι όλου του thread θεωρω.

 

 

Μπορει κάθε γυναίκα να κατέφυγε στην άμβλωση για τους δικούς της λόγους, δεν κατακρίνω καμιά, είμαι κατά της άμβλωσης όμως εκτός αν τίθεται θεμα υγείας μαμάς-εμβρύου.

[Melina22]

Πες τα my-beba, γιατί θα μου πέσουν τα μαλλιά με όσα διαβάζω!!!

 

greetings, σου διαφεύγει κάτι καλέ μου! Ότι το σεξ είναι και για τις γυναίκες τόσο σημαντικό όσο είναι και για τους άντρες. Και ότι δεν το κάνουμε για σας αλλά για μας. Αν ήταν να περιμένω μέχρι να παντρευτώ για να κάνω σεξ, θα είχα λαλήσει και φυσικά δεν θα ημουν ισορροπημένο άτομο. Θα ήμουν μια κατακαημένη αγάμητη, με ένα σωρό ψυχολογικά, τα οποία σωματοποιούνται κιόλας και σου βγάζουν ένα σωρό άλλα προβλήματα. Ακόμα κι οι γυναικολόγοι λένε πως το σεξ κάνει καλό στο σώμα. Εκτός αν θεωρείς ότι πρέπει να παντρευόμαστε στα 18-20, οπότε ΟΚ, κάνουμε σεξ, αλλά μόνο με τον άντρα μας.

 

 

Συγνώμη για το off-topic κιόλας.

 

Συμφωνώ απόλυτα! Και να προσθέσω ότι εκτός από όλα όσα λες πολύ αρνητικό είναι και το να μην έχεις δοκιμάσει τον άλλο στο σεξ και να σου προκύψει καμια δυσάρεστη έκπληξη μετά το γάμο...Το σεξ είναι πολύ σημαντικό για την ισορροπία των ανθρώπων κ την υγεία της σχέσης...Δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα...

greetings διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο σκέψης σου και ευτυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν σκέφτονται έτσι! Μπαίνουμε στο 2011 όχι στο 1911!

Είναι κ το πρώτο σου μήνυμα, μήπως μας κάνεις πλάκα;

[Silia2002]

Δεν εχω κανει εκτρωση,αλλα εαν ηθελα θα την εκανα και δεν νομιζω να κουβαλουσα ενοχες ουτε τιποτα.Βεβαια,εχω κανει διακοπη κυησης για λογους υγειας και εχω μεχρι στιγμης 2 αποβολες(εκτος την διακοπη λογω υγειας).Ναι πονουσε να βλεπεις το ζωντανο εμβρυο στον υπερηχο να κουνιεται και την αλλη μερα να τερματιζεις,αλλα τι να κανουμε?Δεν ειναι ολα ροδινα στην ζωη.Εαν καθομαστε να κλαιμε ,ας παμε να κλειστουμε σε μοναστηρι να τελειωνουμε.Ακομη πολεμαω για μωρο και μου εχει κοστισει παρα πολυ ψυχολογικα κυριως (και οικονομικα ,αλλα αυτο ειναι το λιγοτερο).Ομως,τι σχεση μπορει να εχει αυτο με την ιδεα της εκτρωσης γενικα?Εαν μια γυναικα κρινει οτι δεν μπορει να μεγαλωσει ενα παιδι ,ας μην το κρατησει.Το θεωρω πιο τιμιο απο κατι αλλες που κανουν μωρο για να εξασφαλισουν καλη ζωη και μελλοντικα γερη διατροφη.Η μονη μου ενσταση ειναι οτι εαν δεν γινοντουσαν τοσες πολλες εκτρωσεις στην Ελλαδα,θα υπηρχαν περισσοτερα μωρα προς υιοθεσια και πολλα ζευγαρια που αναγκαζονται να αγοραζουν ουσιαστικα μωρα,δεν θα κατεφευγαν σε τετοια κυκλωματα και ουτε θα υπηρχαν 5-6 χρονια αναμονες για νομιμες υιοθεσιες κλπ

[Clelia]

Silia μου, καλή χρονιά πρώτα απ' όλα!

Να βγω λίγο εκτός τόπικ και να σου αναφέρω πως παιδιά για υιοθεσία υπάρχουν και μάλιστα αρκετά! Απλά στην Ελλάδα τα γραφειοκρατικά γρανάζια σου υποβάλλουν αναμονή 5 ετών κατά μέσο όρο για να μπορέσεις να υιοθετήσεις. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται: απογοήτευση υποψήφιων γονέων, ιδρυματοποίηση παιδιών κλπ...

[demi]

Silia μου, καλή χρονιά πρώτα απ' όλα!

Να βγω λίγο εκτός τόπικ και να σου αναφέρω πως παιδιά για υιοθεσία υπάρχουν και μάλιστα αρκετά! Απλά στην Ελλάδα τα γραφειοκρατικά γρανάζια σου υποβάλλουν αναμονή 5 ετών κατά μέσο όρο για να μπορέσεις να υιοθετήσεις. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται: απογοήτευση υποψήφιων γονέων, ιδρυματοποίηση παιδιών κλπ...

 

ακριβως........η παιδιατρος μας υιοθετησε τελικα απο το εξωτερικο αδερφακια πολυ ευκολα και νομιμα.

πηγε για ενα αλλα δεν μπορεσε να χωρισει τα αδερφια...

το πιο φοβερο ειναι οτι ενω προσπαθουσε 12 χρονια υιοθετησε τα αδερφακια και μετα εμεινε εγκυος..

η πιο ευτυχισμενη γυναικα του κοσμου..ειναι τρομερη η αληθεια ειναι..

[mariw]

όταν έμεινα έγκυος ήμουν 24 και η σχέση με τον άντρα μου ήταν 3 μήνες! αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την ζωή μας και να κάνουμε οικογένεια!σήμερα ο μπέμπης μας είναι 7 μηνών και κοντεύουμε 2 χρόνια μαζί...ετοιμάζουμε τον θρησκευτικό γάμο μας μαζί με την βάφτιση του μπεμπούλη! πριν 2 εβδομάδες όμως μετά από καθυστέρηση περιόδου ανακάλυψα ότι και πάλι είμαι έγκυος..έπεσα σε κατάθλιψη...είμαι άνεργη ο άντρας μου σε μία όχι μόνιμη δουλειά,είμαι 25,δεν πρόλαβα να ξεφουσκώσω,είχα κάνει καισαρική(ο γιατρός μου είχε πει μετά τούς 9 μήνες),θέλω να χορτάσω τον μπέμπη μου και να κάνουμε πράγματα οι 3 μας... όχι δεν είμαι έτοιμη να γίνω ξανά μαμά τόσο γρήγορα...δεν υπάρχουν λεφτά θα πνιγούμε.... αύριο το πρωί έχω ραντεβού για την διακοπή...νομίζω ότι θα το κουβαλάω πάντα... συνέχομαι τον εαυτό μου που δεν πήρα προφύλαξη...είμαι ράκος ψυχολογικά..πάντα έλεγα εγώ ποτέεεεε εγώ ΚΑΤΑ!!!και τώρα???? απλά θέλω να ξεχάσω.... τούνελ χωρίς φώς....

[sporiklos]

όταν έμεινα έγκυος ήμουν 24 και η σχέση με τον άντρα μου ήταν 3 μήνες! αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την ζωή μας και να κάνουμε οικογένεια!σήμερα ο μπέμπης μας είναι 7 μηνών και κοντεύουμε 2 χρόνια μαζί...ετοιμάζουμε τον θρησκευτικό γάμο μας μαζί με την βάφτιση του μπεμπούλη! πριν 2 εβδομάδες όμως μετά από καθυστέρηση περιόδου ανακάλυψα ότι και πάλι είμαι έγκυος..έπεσα σε κατάθλιψη...είμαι άνεργη ο άντρας μου σε μία όχι μόνιμη δουλειά,είμαι 25,δεν πρόλαβα να ξεφουσκώσω,είχα κάνει καισαρική(ο γιατρός μου είχε πει μετά τούς 9 μήνες),θέλω να χορτάσω τον μπέμπη μου και να κάνουμε πράγματα οι 3 μας... όχι δεν είμαι έτοιμη να γίνω ξανά μαμά τόσο γρήγορα...δεν υπάρχουν λεφτά θα πνιγούμε.... αύριο το πρωί έχω ραντεβού για την διακοπή...νομίζω ότι θα το κουβαλάω πάντα... συνέχομαι τον εαυτό μου που δεν πήρα προφύλαξη...είμαι ράκος ψυχολογικά..πάντα έλεγα εγώ ποτέεεεε εγώ ΚΑΤΑ!!!και τώρα???? απλά θέλω να ξεχάσω.... τούνελ χωρίς φώς....

 

Mariw ειλικρινα σκεφτηκα πολυ πριν σου απαντησω γιατι με προβληματισαν τα λογια σου.

Στην αρχη σκεφτηκα οτι ειναι αδικο να θελεις να κρατησεις το παιδι σου αλλα να εισαι σε δεινη οικονομικη κατασταση. Μετα σκεφτηκα να σου γραψω καποιες σκεψεις μου για να σε αποτρεψω ομως καταλαβα οτι την αποφαση σου την εχεις παρει οποτε μονο κακο θα μπορουσα να σου κανω με αυτες τις σκεψεις μου. Σου ευχομαι καλη δυναμη για αυριο αλλα και για την υπολοιπη ζωη σου γιατι δυστυχως αυτες οι αποφασεις μας στοιχειωνουν μια ζωη.

[mariw]

εγώ η ίδια προσπαθώ να αποτρέψω τον εαυτό μου αλλά η λογική μπένει μπροστά... δυστυχώς όσο δύναμη και να έχεις κάποιες φορές σε εγκαταλείπει...

με λυπάμαι.... και αναρωτιέμαι γιατί σε εμένα... σε κάποιο αλλό θέμα γράφω για το πόσο ευτυχισμένη είμαι που πάω να γεννήσω...εδώ μετά από 7 μήνες γράφω αυτά....τι παράξενο...

[Αγγελίνα#2]

Μαριώ μου δεν θα ισχυριστώ ότι μπορώ να σε καταλάβω, γιατί δεν μου έχει τύχει. Λυπάμαι πολύ για τη στενοχώρια που περνάς. Το μόνο που μπορώ να σε "συμβουλέψω", με τις καλύτερες προθέσεις, είναι να διαβάσεις αυτό το θέμα από την αρχή, μήπως και θελήσεις να το ξανασκεφτείς. Γιατί ξέρω πολλές κοπέλες που αυτή τους η απόφαση, όχι απλά τις στοίχειωσε, αλλά τους γύρισε μπούμεραγκ.

 

Ό,τι κι αν κάνεις, σου εύχομαι να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου.

[mariw]

η αλήθεια είναι ότι άρχισα να διαβάζω όπως και να ψάχνω στο διαδίκτυο οτιδήποτε αφορά το θέμα αλλά μόνο καλό δεν μου κάνει....ευχαριστώ πολύ πάντως και σας εύχομαι να μην συμβεί ποτέ σε καμία..

[vsfairy]

όταν έμεινα έγκυος ήμουν 24 και η σχέση με τον άντρα μου ήταν 3 μήνες! αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την ζωή μας και να κάνουμε οικογένεια!σήμερα ο μπέμπης μας είναι 7 μηνών και κοντεύουμε 2 χρόνια μαζί...ετοιμάζουμε τον θρησκευτικό γάμο μας μαζί με την βάφτιση του μπεμπούλη! πριν 2 εβδομάδες όμως μετά από καθυστέρηση περιόδου ανακάλυψα ότι και πάλι είμαι έγκυος..έπεσα σε κατάθλιψη...είμαι άνεργη ο άντρας μου σε μία όχι μόνιμη δουλειά,είμαι 25,δεν πρόλαβα να ξεφουσκώσω,είχα κάνει καισαρική(ο γιατρός μου είχε πει μετά τούς 9 μήνες),θέλω να χορτάσω τον μπέμπη μου και να κάνουμε πράγματα οι 3 μας... όχι δεν είμαι έτοιμη να γίνω ξανά μαμά τόσο γρήγορα...δεν υπάρχουν λεφτά θα πνιγούμε.... αύριο το πρωί έχω ραντεβού για την διακοπή...νομίζω ότι θα το κουβαλάω πάντα... συνέχομαι τον εαυτό μου που δεν πήρα προφύλαξη...είμαι ράκος ψυχολογικά..πάντα έλεγα εγώ ποτέεεεε εγώ ΚΑΤΑ!!!και τώρα???? απλά θέλω να ξεχάσω.... τούνελ χωρίς φώς....

 

 

mariw, γεια σου.... γλυκιά μου τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα βλέπεις, βέβαια ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης... η οικογένεια το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη και τα προς το ζειν... Τα παιδάκια σου θα τα χορτάσεις και τα δυο μαζί... έχουμε αποκτήσεις πολλές πλασματικές ανάγκες χάνοντας την ουσία. Από τη μεριά μου θα ήθελα να σε αποτρέψω και να το ξανασκεφτείς πριν προχωρήσεις... Είμαι μια από τις γυναίκες που διέκοψε την εγκυμοσύνη της γιατί το μωρό μου δεν ήταν καλά... ο πόνος είναι πολύ μεγάλος... Η οικονομική μας κατάσταση είναι πάρα πολύ καλή, δυστυχώς όμως δεν κατάφερα τίποτα μ' αυτή. Όταν είπα στο γιατρό μου, ότι έμεινα έγκυος μόλις παντρεύτηκα και δεν το περίμενα, μας είπε..." να θεωρείτε τους εαυτούς σας ευλογημένους... είμαι σ' αυτή τη δουλειά τόσα χρόνια και πονάω κάθε φορά που έρχονται ζευγάρια και κλαίνε και παρακαλάνε για ένα παιδί"... Βέβαια εσείς ξέρετε καλύτερα απλά θα ήθελα να σου πω να το σκεφτείτε λίγο ακόμη...

Εύχομαι να πάρετε την καλύτερη απόφαση για την οικογένειά σας.

[mousmoulitsa]

Eχω ακούσει πολλές γυναίκες που έχουν μετανιώσει για την διακοπή της κύησης και λένε αν γυρνούσα τον χρονο πισω θα το κράταγα. Δεν έχω ακούσει καμία να μετανιώνει επειδή το κρατησε και να λεει αν γυρνουσα τον χρονο πισω θα έκανα έκτρωση, ΚΑΜΙΑ ομως, αυτο νομιζω οτι μας λεει πολλά.

[ckyvimathious]

Μαριώ μου έχουμε την ίδια ηλικία ακριβώς και έχω και εγώ ένα μπέμπη σχεδόν έξι μηνών , δεν θα προσπαθήσω να σε αποτρέψω αλλά καταλαβαίνω ότι τα οικονομικά των περισσοτέρων μας δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση και εμείς απο τότε που κάναμε τον μπέμπη μας τα βγάζουμε δύσκολα πέρα άλλα κάθε φορά που τον κοιτάζω στα μάτια λέω ότι άξιζε τον κόπο και αξίζει για ότι δύσκολο και αν περασουμε.Όπως είπε και η vsfairy θα βρείς να τα χορτάσεις τα παιδια δεν χρειάζονται υλικά αγαθά μονό αγάπη θέλουν.

Βλεπουμε πολλές κοπέλες εδω μέσα που προσπαθουν να κάνουν παιδί και δεν μπορούν ή που κάνουν διακοπή κυησης γιατι το μωράκι τους δεν είναι καλα.

το θέμα είναι να κάνεις αυτό που θές ΕΣΥ , σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει λογική ακολουθείς την καρδούλα σου.εύχομαι τα καλύτερα για εσένα,

Φιλικά Βίκυ

[mariw]

έγινε....πονάει αλλά βλέπω τον μπέμπη κ μου φτάνει να χαμογελάει... ευχαριστώ...

[baswgeogon]

έχω γράψει άπειρες φορές στο φόρουμ κ ειδικά σε αυτό το θέμα...βαρέθηκα να κατακρίνουν όλοι κ να μιλάνε περί τεμαχισμού κ μ.... τέτοιες.. για να μεγαλώσεις ένα μωρό όπως ο καθένας έχει στο μυαλό του την έννοια της ανατροφής θέλει πολλά αρ...... κ μπράβο σε όσες το κατάφεραν..από την άλλοι υπάρχουν άνθρωποι που για τον άλφα ή βήτα λόγο μπήκαν στη διαδικασία της έκτρωσης όπως κ εγώ. δεν νομίζω όμως οτί καμία από τις κοπέλες που γράφουν εδώ δεν λυπάται γι αυτό γιατί όλοι βλέπουμε αφού έχουμε μάτια ότι η σελίδα αυτή είναι δημιουργημένη για γονείς κ για μέλλοντες γονείς..αν λοιπόν η διαδικασία αυτή ήταν κάτι αδιάφορο γι αυτές δεν θα έγραφαν εδώ για να πάρουν κουράγιο από ανθρώπους που έχουν παιδιά κ να τρέφουν κι αυτοί ελπίδες για το μέλλον..εγώ έκανα έκτρωση πριν 3 χρόνια τώρα προσπαθούμε εδώ κ 1,5 χρόνο κ τίποτα κ μπαίνω εδώ για να παίρνω ελπίδα κ να βλέπω πως υπάρχουν κ άλλοι άνθρωποι που ήταν στη θέση μου κ τώρα έχουν τα δικά τους παιδιά κ τις υπέροχες οικογένειες τους. Δεν μπαίνω εδώ για να αποδέχομαι την άποψη της κάθεμιας που μου πετάει την προσβολή στα μουτρα κ επιδεικνύει την μητρότητα ως όπλο για να με μειώσει. το ότι λέμε την άποψη μας δεν σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να προσβάλλουμε κ τον άλλον.το τόπικ είναι για γυναίκες που υποβλήθηκαν σε έκτρωση ή έστω το σκέφτονται. οπότε την άποψη κάθε άλλης κατηγορίας πάνω στο θέμα την έχω χε.....!πάψτε λοιπόν θεοί να κρίνετε κ κάντε μια προσεύχή για κάποιους που το έχουν αναγκη.

[mariw]

σίγουρα θα έρθει το μωράκι εκεί που δεν το περιμένεις!

[viki35]

Μαριω μου μολις τωρα διαβασα την ιστορια σου , ειχα γραψει αλλα , τωρα διαβασα καλυτερα και ειδα οτι το εκανες . Λυπαμαι κοπελα μου , μακαρι να εισαι καλα ψυχολογικα και μακαρι να βρεις την ευτυχια μεσα απο το γιο σου . Καλη δυναμη.

[κατερίναπ]

γεια σας!εγω δεν εχω προσωπικη εμπειρια.αλλα εχω να πω για την εμπειρια μιας γνωστησ μου η οποια εχει κανει τρεισ φορεσ εκτρωση.δεν προσεξε την πρωτη(17χρονων),την δευτερη?την τριτη?τωρα εχει ενα παιδακι 20 μηνων το οποιο το κρατησε μετα απο πολυ μεγαλη πιεση του τοτε φιλου τησ σημερα συζυγου της.απλα θελω να πω οτι δεν προσεξε μια φορα,οκ αλλα επρεπε να τησ γινει μαθημα .αυτη αντιθετα δεν προσεχε σχεδον καθολου....

[paros99]

Nα σας πω και εγώ την ιστορία μου..

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 11 χρόνια!!! Και το καλοκαίρι κλείνουμε 5 χρόνια γάμου!!

Απο την στιγμή που είμασταν μαζί είχαμε πει οτι άμα μας τύχει τέτοια φάση, το μωράκι θα το κρατήσουμε. Ευτυχώς δεν έτυχε.

Το 2006 Παντρευτήκαμε και αμέσως ήρθε η μπουμπού μας!!

Πέρσι τον Ιανουάριο ήρθε και ο μικρούλης μας!!! Πάντα ονειρευόμασταν μεγάλη οικογένεια αλλά επειδή ο σύζυγος είναι καπετάνιος και λείπει 6-7 μήνες, έρχεται για 4 και μετά ξαναφεύγει είπαμε οτι θα κάνουμε ένα τρίτο παιδάκι σε 3-4 χρόνια, να μεγαλώσουν λίγο τα μικρά μας και να περάσουμε λίγο καιρό μαζί γιατί μέχρι τώρα ερχόταν εγκυμοσύνη.. Έφευγε ξαναγύρναγε και γέννα μετά βαφτίσια κλπ και δεν έχουμε προλάβει να χαρούμε ο ένας τον άλλο.. Αυτή την φορά ήρθε τον Νοέμβριο, έλειψε 8 μήνες και είπαμε οτι επιτέλους ήρθε η ώρα να χαρούμε ο ένας τον άλλο!! Ζήτησα απο τον γιατρό να πάρω αντισυλληπτικά και έτσι και έγινε!!

Πήγαμε και ένα ταξιδάκι τον Ιανουάριο εκεί αδιαθέτησα κανονικά και τον Φεβρουάριο τελείωσαν τα χαπάκια που έπαιρνα και περίμενα.. περίμενα... Τπτ..

Δεν αγχώθηκα καθόλου, λέω θα είναι διαταραχή του κύκλου απο τα χάπια..

Αφού πέρασαν μερικές μέρες και τπτ σκέφτηκα λες να...??? Στις 21/02 Κάνω ένα τεστ και βλέπω ένα ωραιότατο + Έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου... Λέω αποκλείεται, θα είναι λάθος... Παίρνω τον γιατρό μου τηλ μου λέει έλα να σε δω.. Και τι βλέπουμε???

Ένα έμβρυο 8 εβδομάδων.. Άρα όχι καινούρια εγκυμοσύνη.. Ένα ολόκληρο μήνα έπαιρνα τα χάπια ενώ ήμουν έγκυος, δεν είχα καταλάβει απολύτως τπτ.. Ο άντρας μου έφευγε την επόμενη εβδομάδα και εγώ τρελαινόμουν και μόνο στην ιδέα οτι θα μείνω μόνη μου με 2 παιδιά και θα είμαι έγκυος.. Είπαμε με τον άντρα μου να το κρατήσουμε αλλά βρε κορίτσια ξύπνησα την άλλη μέρα και δεν μπορούσα να το συνηδητοποιήσω οτι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα περάσω όλη αυτή τη διαδικασία και θα είμαι και μόνη μου.. Ο άντρας μου πάλι μου έλεγε οτι δεν είναι σωστό, πρέπει να το κρατήσουμε κλπ μετά βέβαια με όλα αυτά που του έλεγα πανικοβλήθηκε και αυτός και είπαμε να μην το συνεχίσουμε.. Φοβήθηκα και με τα χάπια που έπαιρνα μήπως έχουν επηρεάσει το έμβρυο και πήρα τον γυναικολόγο μου και του είπα οτι δεν θα μπορέσω δυστυχώς να το κρατήσω..

Το αποτέλεσμα είναι οτι μετανιώσαμε πάρα πολύ και οι δυο... Μακάρι να είχε άλλο τέλος η ιστορία μου.. Και να μην με είχε πιάσει αυτός ο πανικό που με έπιασε οτι στην στην παρούσα φάση ένα παιδί θα φέρει τα πάνω κατω...

Στεναχωριέμαι πάρα πολύ.. Βλέπω τα μικρά μου και αναρωτιέμαι πως θα ήταν αυτό το μικρούλι..

Πιο πολύ τα έγραψα όλα αυτά γιατί κάποια μανούλα μπορεί να πελαγώσει στην ιδέα ενός μωρού αλλά όσο και αν δεν είναι έτοιμη για μια εγκυμοσύνη δεν υπάρχει περίπτωση να μην μετανιώσει για αυτό που θα κάνει..

[FDP]

Δεν ξέρω γιατι γράφω εδω...ίσως για να ξορκίσω την γκαντεμιά μου,για να βάλω σε σκέψεις κάποιους άλλους...για να πω αντίο,μήπως ησυχάσει η ψυχή μου...αλήθεια δεν ξέρω...

ποτέ δεν είχα “κόλλημα” να παντρευτώ και να κάνω παιδιά...ποτε δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι άσχημο...

μετά από τον χωρισμό με τον μεγάλο έρωτα - της μέχρι σήμερα ζωής μου – στα 21, και μετά απο ένα χρόνο προσπάθειας να ξεχαστώ, γνώρισα τον “πρώην” άνδρα μου. Παντρεύτηκα στα 25. Βιαζόταν να κάνουμε παιδάκι...είμαι μικρή-του απαντούσα εγώ...

μετά απο ένα χρόνο λέμε να βάλουμε μπροστά...με την πρώτη προσπάθεια ,θετικό τεστ...χαλαρή εγώ....μια χαρά εγκυμοσύνη...με τα νευράκια μου κτλ....στην 18η εβδομάδα – κι ενώ συνεχίζω κανονικά τη δουλειά μου – μετά απο πολύ κουραστική ημέρα...τράπεζες,εφορίες κτλ...γυρίζω σπίτι το απόγευμα...ξυπνάω το πρωι της επόμενης ημέρας με πόνους,μια στη κοιλιά – μια στη μέση...τηλεφωνω στο γιατρο...(ο οποίος κοιμάται στις διακοπές του) -πονάω γιατρε...-πήγες τουαλέτα?-ναι γιατρε...δεν είναι αυτο,τι συμβαίνει???-τίποτα βρε...ξάπλα...άν δεις οτι συνεχίζεται ξαναπάρε με... συνεχίζεται ο πόνος μετά απο 3 ώρες – γιατρε πονάω – πάνε στην κλινική,βρες τον εφημερεύοντα και πες του να με πάρει...πάμε κλινικη,με εξετάζουν,συσπάσεις....μιλάμε με τον γιατρό μου..πάρε πρεπάρ και ξάπλα...ξαναπάρε το απόγευμα...δεν ηρεμώ...το απόγευμα ξανά τηλ.-γιατρε δεν αντέχω,πονάω...-έλα στη κλινική, φθάνω κι εγώ...πάμε,μου βάζουν ορό πρεπάρ,ηρεμώ...θα σε κρατήσουμε και αύριο πηγαίνεις σπίτι...στις 5 το πρωί κι ενώ γυρίζω πλευρό, σπάει μια φούσκα ... μούσκεμα εγώ...ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ????σπάσαν τα νερα...ζωντανο το μωρό μου...-στην εβδομάδα που είσαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...γέννα μετά απο 7 ώρες...να ουρλιάζω εγώ...να παρακαλώ τη μανούλα μου να τελειώνουμε...το έχασα το αγοράκι μου....

εξετάσεις ατελείωτες...θρομβοφιλία...(στον ίδιο γιατρό -η ηλίθια....)

προσπαθούμε ξανά και μετά απο 1 χρόνο περίπου ξαναμένω έγκυος...φόβος...πως θα πάει?θα ξαναγίνει το ίδιο?κι αν έχω συσπάσεις?μήπως να κοιμαμαι ακίνητη? Από την αρχή σε ακινησία,μόνο μπάνιο,τουαλέτα...περνάει ο καιρός με τρόμο...αιμοραγίες...εκεί ο πασάς μου...αμνιο – έτσι για να δούμε οτι όλα είναι καλά!!! - μια χαρά...22 εβδομάδα..β' επιπέδου...ο τράχηλος είναι πολύ μικρός...φόβος για πρόωρο τοκετό...αχ Θεέ μου...27 εβδομάδων,γυρνάω πλευρό και αισθάνομαι οτι το μωρό “πέφτει” προς την πλευρά που γυρνάω...-γιατρε αισθάνομαι αυτό-έχεις διαστολή,έλα στη κλινική...πάμε...διαστολή,ενέσεις για πνευμόνια,ασθενοφόρο,μεταφορά σε νοσοκομείο...

...η απόλυτη τρέλα εκεί...απίστευτος πόλεμος με τις μαίες...διαστολή 5 , τράχηλος 0, να πιάνω τον σάκο και αυτές να μου λένε να σηκωθώ για να πάω τουαλέτα,γιατί δεν βάζουν πάπια...μα θα κάτσει η μαμά μου..απαγορεύεται...κλάμα,άγχος...28+1...έχει τυλιχτει στο λώρο,θα σπάσω τα νερά σου...φυσιολογικός τοκετός...1010kgr...ένα τοσοδούλι αντράκι...κλαματάκι...4 νεογνολόγοι απο πάνω...ούτε που τον είδα...μετά απο λίγες ώρες ... λυπούμαστε, έκανε άπνοια και τώρα είναι σε κώμα...τελειώνει...κι εμείς μαζί...

...ψυχολόγοι,κατάθλιψη,άσχημο διαζύγιο...μετά απο κάποιο καιρό ξαναβρίσκομαι με τον έρωτα της ζωής μου...πάλι μάζι...πάλι χαμόγελο,ευτυχία...

...τεστ,θετικο...εκεί που δεν το περιμένεις...όλα θα πάνε καλά...αποφασίσαμε να με παρακολουθουν σε νσκ και να πηγαίνω και σε ιδιώτη (άλλο αυτη τη φορά) για υπερύχους και περίδεση... αυχενική διαφάνεια στο νσκ...το μωρό είναι 5 ημέρες πιο μικρο...συμβαίνει...,στον ιδιώτη εγώ-γιατρε το και το-το μετράει-χαζά σου λένε...επόμενος υπέρυχος 17η εβδομάδα εγώ...15η η μπέμπα...τι γίνεται γιατρε???έγινε πιο αργά η σύλληψη...ΤΙ ΛΕΣ ΓΙΑΤΡΕ???β' επιπέδου στο νσκ...το μωρό είναι μικρό...-δλδ???-δεν έχει νόημα να σου πω την διαφορά...υπάρχει πρόβλημα,δεν τρέφεται σώστα,ζορίζεται...-τι να κάνω γιατρε???-άμνιο και μετά αποφασίζεις...υπάρχει περίπτωση χρωμοσωματικών ανωμαλιών...σε άλλο γιατρό ειδικό στους υπερύχους...τα ίδια...υπομονή 2 εβδομάδες και το ξαναβλέπουμε...21η εβδ. Εγώ 18 η μικρή...

ο ιδιώτης...αφού μεγαλώνει όλα καλά...-ΤΙ ΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ????..ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ- Μα αφου χτυπάει η καρδιά του,τι θές να κάνεις ?να το ρίξεις? - ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ,ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΣΥ!!!!

ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΆ???ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ???ΘΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΩ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?ΑΝ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΩΣΤΟ Η ΟΧΙ???ΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΩ Η ΟΧΙ???ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ???

αποτελέσματα αμνιο...τίποτα...ξανά και στους 2 γιατρούς με τους υπερύχους...δεν μεγαλώνει...συμβαίνει...αποφάσισε τι θα κάνεις...δύσκολα θα τα καταφέρει..ζορίζεται ήδη ...μην αισθανθείς τύψεις ... τελειώνει απλά δεν ξέρουμε ποτε...σε μια εβδομάδα ,σε ένα μήνα...αντέχεις...όχι...αντίο ψυχή μου...

[annia]

Δεν ξέρω γιατι γράφω εδω...ίσως για να ξορκίσω την γκαντεμιά μου,για να βάλω σε σκέψεις κάποιους άλλους...για να πω αντίο,μήπως ησυχάσει η ψυχή μου...αλήθεια δεν ξέρω...

ποτέ δεν είχα “κόλλημα” να παντρευτώ και να κάνω παιδιά...ποτε δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι άσχημο...

μετά από τον χωρισμό με τον μεγάλο έρωτα - της μέχρι σήμερα ζωής μου – στα 21, και μετά απο ένα χρόνο προσπάθειας να ξεχαστώ, γνώρισα τον “πρώην” άνδρα μου. Παντρεύτηκα στα 25. Βιαζόταν να κάνουμε παιδάκι...είμαι μικρή-του απαντούσα εγώ...

μετά απο ένα χρόνο λέμε να βάλουμε μπροστά...με την πρώτη προσπάθεια ,θετικό τεστ...χαλαρή εγώ....μια χαρά εγκυμοσύνη...με τα νευράκια μου κτλ....στην 18η εβδομάδα – κι ενώ συνεχίζω κανονικά τη δουλειά μου – μετά απο πολύ κουραστική ημέρα...τράπεζες,εφορίες κτλ...γυρίζω σπίτι το απόγευμα...ξυπνάω το πρωι της επόμενης ημέρας με πόνους,μια στη κοιλιά – μια στη μέση...τηλεφωνω στο γιατρο...(ο οποίος κοιμάται στις διακοπές του) -πονάω γιατρε...-πήγες τουαλέτα?-ναι γιατρε...δεν είναι αυτο,τι συμβαίνει???-τίποτα βρε...ξάπλα...άν δεις οτι συνεχίζεται ξαναπάρε με... συνεχίζεται ο πόνος μετά απο 3 ώρες – γιατρε πονάω – πάνε στην κλινική,βρες τον εφημερεύοντα και πες του να με πάρει...πάμε κλινικη,με εξετάζουν,συσπάσεις....μιλάμε με τον γιατρό μου..πάρε πρεπάρ και ξάπλα...ξαναπάρε το απόγευμα...δεν ηρεμώ...το απόγευμα ξανά τηλ.-γιατρε δεν αντέχω,πονάω...-έλα στη κλινική, φθάνω κι εγώ...πάμε,μου βάζουν ορό πρεπάρ,ηρεμώ...θα σε κρατήσουμε και αύριο πηγαίνεις σπίτι...στις 5 το πρωί κι ενώ γυρίζω πλευρό, σπάει μια φούσκα ... μούσκεμα εγώ...ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ????σπάσαν τα νερα...ζωντανο το μωρό μου...-στην εβδομάδα που είσαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...γέννα μετά απο 7 ώρες...να ουρλιάζω εγώ...να παρακαλώ τη μανούλα μου να τελειώνουμε...το έχασα το αγοράκι μου....

εξετάσεις ατελείωτες...θρομβοφιλία...(στον ίδιο γιατρό -η ηλίθια....)

προσπαθούμε ξανά και μετά απο 1 χρόνο περίπου ξαναμένω έγκυος...φόβος...πως θα πάει?θα ξαναγίνει το ίδιο?κι αν έχω συσπάσεις?μήπως να κοιμαμαι ακίνητη? Από την αρχή σε ακινησία,μόνο μπάνιο,τουαλέτα...περνάει ο καιρός με τρόμο...αιμοραγίες...εκεί ο πασάς μου...αμνιο – έτσι για να δούμε οτι όλα είναι καλά!!! - μια χαρά...22 εβδομάδα..β' επιπέδου...ο τράχηλος είναι πολύ μικρός...φόβος για πρόωρο τοκετό...αχ Θεέ μου...27 εβδομάδων,γυρνάω πλευρό και αισθάνομαι οτι το μωρό “πέφτει” προς την πλευρά που γυρνάω...-γιατρε αισθάνομαι αυτό-έχεις διαστολή,έλα στη κλινική...πάμε...διαστολή,ενέσεις για πνευμόνια,ασθενοφόρο,μεταφορά σε νοσοκομείο...

...η απόλυτη τρέλα εκεί...απίστευτος πόλεμος με τις μαίες...διαστολή 5 , τράχηλος 0, να πιάνω τον σάκο και αυτές να μου λένε να σηκωθώ για να πάω τουαλέτα,γιατί δεν βάζουν πάπια...μα θα κάτσει η μαμά μου..απαγορεύεται...κλάμα,άγχος...28+1...έχει τυλιχτει στο λώρο,θα σπάσω τα νερά σου...φυσιολογικός τοκετός...1010kgr...ένα τοσοδούλι αντράκι...κλαματάκι...4 νεογνολόγοι απο πάνω...ούτε που τον είδα...μετά απο λίγες ώρες ... λυπούμαστε, έκανε άπνοια και τώρα είναι σε κώμα...τελειώνει...κι εμείς μαζί...

...ψυχολόγοι,κατάθλιψη,άσχημο διαζύγιο...μετά απο κάποιο καιρό ξαναβρίσκομαι με τον έρωτα της ζωής μου...πάλι μάζι...πάλι χαμόγελο,ευτυχία...

...τεστ,θετικο...εκεί που δεν το περιμένεις...όλα θα πάνε καλά...αποφασίσαμε να με παρακολουθουν σε νσκ και να πηγαίνω και σε ιδιώτη (άλλο αυτη τη φορά) για υπερύχους και περίδεση... αυχενική διαφάνεια στο νσκ...το μωρό είναι 5 ημέρες πιο μικρο...συμβαίνει...,στον ιδιώτη εγώ-γιατρε το και το-το μετράει-χαζά σου λένε...επόμενος υπέρυχος 17η εβδομάδα εγώ...15η η μπέμπα...τι γίνεται γιατρε???έγινε πιο αργά η σύλληψη...ΤΙ ΛΕΣ ΓΙΑΤΡΕ???β' επιπέδου στο νσκ...το μωρό είναι μικρό...-δλδ???-δεν έχει νόημα να σου πω την διαφορά...υπάρχει πρόβλημα,δεν τρέφεται σώστα,ζορίζεται...-τι να κάνω γιατρε???-άμνιο και μετά αποφασίζεις...υπάρχει περίπτωση χρωμοσωματικών ανωμαλιών...σε άλλο γιατρό ειδικό στους υπερύχους...τα ίδια...υπομονή 2 εβδομάδες και το ξαναβλέπουμε...21η εβδ. Εγώ 18 η μικρή...

ο ιδιώτης...αφού μεγαλώνει όλα καλά...-ΤΙ ΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ????..ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ- Μα αφου χτυπάει η καρδιά του,τι θές να κάνεις ?να το ρίξεις? - ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ,ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΣΥ!!!!

ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΆ???ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ???ΘΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΩ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?ΑΝ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΩΣΤΟ Η ΟΧΙ???ΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΩ Η ΟΧΙ???ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ???

αποτελέσματα αμνιο...τίποτα...ξανά και στους 2 γιατρούς με τους υπερύχους...δεν μεγαλώνει...συμβαίνει...αποφάσισε τι θα κάνεις...δύσκολα θα τα καταφέρει..ζορίζεται ήδη ...μην αισθανθείς τύψεις ... τελειώνει απλά δεν ξέρουμε ποτε...σε μια εβδομάδα ,σε ένα μήνα...αντέχεις...όχι...αντίο ψυχή μου...

 

 

:-|:-|

[sweet_february]

:(:(:(:(:(::(:(

[mousoudi]

FDP τι να πω κορίτσι μου :(. Ειλικρινά λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ! Έτσι και μένα το αγοράκι μου είχε υπολειπόμενη ανάπτυξη και μου το πήραν τελικά νεκρό την 17η εβδομάδα :( Και μένα δε μου είχε πει ο γιατρός κάτι, αλλά στην τελευταία εξέταση, μια εβδομάδα πριν το γεννήσω, το κατάλαβα από το ύφος του και μόνο. Δεν ξέρω αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τότε και δεν το κάναμε, συχνά με βασανίζει αυτό το ερώτημα, αλλά ο χρόνος δε γυρνάει πίσω και τα πράγματα δεν αλλάζουν. Σου εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να μην το ξαναζήσεις ποτέ αυτό και σύντομα να γεμίσει η αγκαλιά σου όχι με ένα μόνο μωράκι, αλλά με όσα επιθυμεί η ψυχή σου!!!!

 

Μια ερώτηση και αν θες μου απαντάς. Αν κατάλαβα καλά μετά την πρώτη αποβολή βρήκες ότι έχεις θρομβοφιλία. Στις επόμενες εγκυμοσύνες πήρες κάποια αγωγή;

[riniw 1980]

Δεν ξέρω γιατι γράφω εδω...ίσως για να ξορκίσω την γκαντεμιά μου,για να βάλω σε σκέψεις κάποιους άλλους...για να πω αντίο,μήπως ησυχάσει η ψυχή μου...αλήθεια δεν ξέρω...

ποτέ δεν είχα “κόλλημα” να παντρευτώ και να κάνω παιδιά...ποτε δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι άσχημο...

μετά από τον χωρισμό με τον μεγάλο έρωτα - της μέχρι σήμερα ζωής μου – στα 21, και μετά απο ένα χρόνο προσπάθειας να ξεχαστώ, γνώρισα τον “πρώην” άνδρα μου. Παντρεύτηκα στα 25. Βιαζόταν να κάνουμε παιδάκι...είμαι μικρή-του απαντούσα εγώ...

μετά απο ένα χρόνο λέμε να βάλουμε μπροστά...με την πρώτη προσπάθεια ,θετικό τεστ...χαλαρή εγώ....μια χαρά εγκυμοσύνη...με τα νευράκια μου κτλ....στην 18η εβδομάδα – κι ενώ συνεχίζω κανονικά τη δουλειά μου – μετά απο πολύ κουραστική ημέρα...τράπεζες,εφορίες κτλ...γυρίζω σπίτι το απόγευμα...ξυπνάω το πρωι της επόμενης ημέρας με πόνους,μια στη κοιλιά – μια στη μέση...τηλεφωνω στο γιατρο...(ο οποίος κοιμάται στις διακοπές του) -πονάω γιατρε...-πήγες τουαλέτα?-ναι γιατρε...δεν είναι αυτο,τι συμβαίνει???-τίποτα βρε...ξάπλα...άν δεις οτι συνεχίζεται ξαναπάρε με... συνεχίζεται ο πόνος μετά απο 3 ώρες – γιατρε πονάω – πάνε στην κλινική,βρες τον εφημερεύοντα και πες του να με πάρει...πάμε κλινικη,με εξετάζουν,συσπάσεις....μιλάμε με τον γιατρό μου..πάρε πρεπάρ και ξάπλα...ξαναπάρε το απόγευμα...δεν ηρεμώ...το απόγευμα ξανά τηλ.-γιατρε δεν αντέχω,πονάω...-έλα στη κλινική, φθάνω κι εγώ...πάμε,μου βάζουν ορό πρεπάρ,ηρεμώ...θα σε κρατήσουμε και αύριο πηγαίνεις σπίτι...στις 5 το πρωί κι ενώ γυρίζω πλευρό, σπάει μια φούσκα ... μούσκεμα εγώ...ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ????σπάσαν τα νερα...ζωντανο το μωρό μου...-στην εβδομάδα που είσαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...γέννα μετά απο 7 ώρες...να ουρλιάζω εγώ...να παρακαλώ τη μανούλα μου να τελειώνουμε...το έχασα το αγοράκι μου....

εξετάσεις ατελείωτες...θρομβοφιλία...(στον ίδιο γιατρό -η ηλίθια....)

προσπαθούμε ξανά και μετά απο 1 χρόνο περίπου ξαναμένω έγκυος...φόβος...πως θα πάει?θα ξαναγίνει το ίδιο?κι αν έχω συσπάσεις?μήπως να κοιμαμαι ακίνητη? Από την αρχή σε ακινησία,μόνο μπάνιο,τουαλέτα...περνάει ο καιρός με τρόμο...αιμοραγίες...εκεί ο πασάς μου...αμνιο – έτσι για να δούμε οτι όλα είναι καλά!!! - μια χαρά...22 εβδομάδα..β' επιπέδου...ο τράχηλος είναι πολύ μικρός...φόβος για πρόωρο τοκετό...αχ Θεέ μου...27 εβδομάδων,γυρνάω πλευρό και αισθάνομαι οτι το μωρό “πέφτει” προς την πλευρά που γυρνάω...-γιατρε αισθάνομαι αυτό-έχεις διαστολή,έλα στη κλινική...πάμε...διαστολή,ενέσεις για πνευμόνια,ασθενοφόρο,μεταφορά σε νοσοκομείο...

...η απόλυτη τρέλα εκεί...απίστευτος πόλεμος με τις μαίες...διαστολή 5 , τράχηλος 0, να πιάνω τον σάκο και αυτές να μου λένε να σηκωθώ για να πάω τουαλέτα,γιατί δεν βάζουν πάπια...μα θα κάτσει η μαμά μου..απαγορεύεται...κλάμα,άγχος...28+1...έχει τυλιχτει στο λώρο,θα σπάσω τα νερά σου...φυσιολογικός τοκετός...1010kgr...ένα τοσοδούλι αντράκι...κλαματάκι...4 νεογνολόγοι απο πάνω...ούτε που τον είδα...μετά απο λίγες ώρες ... λυπούμαστε, έκανε άπνοια και τώρα είναι σε κώμα...τελειώνει...κι εμείς μαζί...

...ψυχολόγοι,κατάθλιψη,άσχημο διαζύγιο...μετά απο κάποιο καιρό ξαναβρίσκομαι με τον έρωτα της ζωής μου...πάλι μάζι...πάλι χαμόγελο,ευτυχία...

...τεστ,θετικο...εκεί που δεν το περιμένεις...όλα θα πάνε καλά...αποφασίσαμε να με παρακολουθουν σε νσκ και να πηγαίνω και σε ιδιώτη (άλλο αυτη τη φορά) για υπερύχους και περίδεση... αυχενική διαφάνεια στο νσκ...το μωρό είναι 5 ημέρες πιο μικρο...συμβαίνει...,στον ιδιώτη εγώ-γιατρε το και το-το μετράει-χαζά σου λένε...επόμενος υπέρυχος 17η εβδομάδα εγώ...15η η μπέμπα...τι γίνεται γιατρε???έγινε πιο αργά η σύλληψη...ΤΙ ΛΕΣ ΓΙΑΤΡΕ???β' επιπέδου στο νσκ...το μωρό είναι μικρό...-δλδ???-δεν έχει νόημα να σου πω την διαφορά...υπάρχει πρόβλημα,δεν τρέφεται σώστα,ζορίζεται...-τι να κάνω γιατρε???-άμνιο και μετά αποφασίζεις...υπάρχει περίπτωση χρωμοσωματικών ανωμαλιών...σε άλλο γιατρό ειδικό στους υπερύχους...τα ίδια...υπομονή 2 εβδομάδες και το ξαναβλέπουμε...21η εβδ. Εγώ 18 η μικρή...

ο ιδιώτης...αφού μεγαλώνει όλα καλά...-ΤΙ ΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ????..ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ- Μα αφου χτυπάει η καρδιά του,τι θές να κάνεις ?να το ρίξεις? - ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ,ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΣΥ!!!!

ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΆ???ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ???ΘΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΩ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?ΑΝ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΩΣΤΟ Η ΟΧΙ???ΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΩ Η ΟΧΙ???ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ???

αποτελέσματα αμνιο...τίποτα...ξανά και στους 2 γιατρούς με τους υπερύχους...δεν μεγαλώνει...συμβαίνει...αποφάσισε τι θα κάνεις...δύσκολα θα τα καταφέρει..ζορίζεται ήδη ...μην αισθανθείς τύψεις ... τελειώνει απλά δεν ξέρουμε ποτε...σε μια εβδομάδα ,σε ένα μήνα...αντέχεις...όχι...αντίο ψυχή μου...

 

 

 

καλή δύναμη...ελπίζω ο Θεός να σου φέρει γρήγορα πίσω όσα σου πήρε...

[newbie G]

FDP, δεν ξέρω τι να πω... στεναχωρέθηκα πολύ μ' αυτά που διάβασα. Δεν υπάρχουν λόγια που να σε κάνουν να αισθανθείς έστω και λίγο καλύτερα, το ξέρω, το έχω περάσει... είναι πολύ επώδυνο, ειδικά αυτή η αναμονή. :( Βάστα γερά.