και μπαινουμε στην εφηβεια... η επανασταση αρχιζει.....

[fokion]

Τι κανουμε????

Η δεσποινις ανοιγει τα φτερα της... λιγο "αγρια" ειναι η αληθεια...

Επικρατει μια "εμπολεμη" κατασταση....

 

Κραταμε σταθερες αξιες και οτι γινει... ( της κακομοιρας συνηθως... )

Λασκαρουμε λιγο???

 

Τι???

[almak]

[Μαρια Στυλιανακη]

παν μέτρον άριστον!!! κοινώς, λίγο απο όλα...

 

οπωσδήποτε να κρατάτε τις αξίες και όριά σας, το θέμα είναι μάλλον να τεθούν με τρόπο που να είναι ελκυστικός.

 

Δηλαδή, αν τηρείς αυτά που σου λέμε, θα έχεις τα εξής προνόμια....

 

αν δεν τα τηρείς χάνεις κάποια απο αυτά.

 

Να κρατάτε επαφή με τις φίλες και φίλους της, ακόμα και αν δεν είναι οι παρέες που θα επιθυμούσατε.

 

Αυτό όμως που νομίζω κάνει κακό είναι η αυταρχική επιβολή των ορίων χωρίς συζήτηση. Γιατί εάν μία εφηβη θέλει να κάνει κάτι, θα το κάνει - οπότε σε αυτή τη περίπτωση θα αρχίσει τα ψέμματα. Αυτό θα είναι σίγουρα κακή αρχή....

 

Το λέω αυτό γιατί εγώ σαν έφηβη είχα αυτή την αντιμετώπιση, πράγμα που οδήγησε να μη συζητάω τελικά για τίποτα με τους γονείς μου για πολλά χρόνια - και τελικώς σε μία ευαίσθητη ηλικία δεν είχα κάποιον να στραφώ παρά μόνο "φίλες" που φυσικά δεν ήταν και οι κατάλληλες για συμβουλές κτλ.

 

Θα έλεγα το ζητούμενο είναι να σας βλέπει σταθερούς αλλά όχι απόλυτους, ειδικά αν δείχνει ότι συνεργάζεται.

Επίσης είναι απαραίτητο να ξέρει τους λόγους για τους οποίους της λέτε όχι σε κάτι.

 

αυτά τα λίγα... περίγραψε κανένα παράδειγμα στο οποίο είχατε δυσκολευτεί.

[fokion]

Μαρια δε βοηθας...

 

Βλεπεις το "λασκα" εκλαμβανεται ως "αδυναμια" και ως νεο "status quo".. με συνεπεια οταν το ξανα θιξεις τοτε ( δικαιως ) ερχεται η απαντηση "μα την αλλη φορα......."

[ΡΟΥΛΑ]

Μια και με αφορά το θέμα γιατί είμαι η μαμά της μικρής αυτής έφηβης, θα σου πω ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν φέτος με το σχολείο. Μέχρι και στην έκτη δημοτικού δεν κατάλαβα ότι πήγαινε σχολείο, ήταν από τις καλές μαθήτριες, έχει μάθει δυο γλώσσες αγγλικά, γαλλικά τα τελευταία μάλιστα μέσα σε ένα χρόνο γιατί αναγκαστήκαμε και αλλάξουμε σχολείο λόγο αλλαγής κατοικίας και πήγε σε γαλλικό. Μόλις όμως πήγε στην πρώτη γυμνασίου άρχισαν τα δύσκολα, οι επιδόσεις έπεσαν είναι μια μέτρια μαθήτρια, οι καθηγητές άρχισαν τα παράπονα ότι δεν είναι επιμελής, δεν πήγαινε βιβλία ή εργασίες που έπρεπε να παραδόση και φυσικά όλα αυτά ήταν κρυφά από εμάς. Φυσικά έχουν γίνει άπειρες συζητήσεις μαζί της για το θέμα και η απάντηση της είναι ότι δεν θέλει να την λένε ΦΥΤΟ οι συμμαθητές της. Όσο και αν προσπαθησα να της αποβάλω αυτή την ιδέα δεν κατάφερα τίποτα.

Έχει φάει πολλές τιμωρίες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Και η επανάσταση συνεχίζεται

[libra]

Ρούλα, γειά σου. Εχω κι εγώ ένα αγόρι στην ηλικία της κόρης σου, αλλά ευτυχώς δεν έχουμε ακόμα εντάσεις....

 

Λοιπόν θυμάμαι πόσο πολύ με ενδιέφερε η εικόνα που έδινα στους άλλους, όταν ήμουν έφηβη. Άλλαζα στυλ, συμπεριφόρά, εμφάνιση, όλα, προκειμένου να ανήκω στην ομάδα των πιο προχωρημένων ατόμων, των πιό in... Ολοι μας επιζητάμε να ανήκουμε σε ομάδα που να μας αποδέχεται, να μας αναγνωρίζει, να μας θέλει. Η κόρη σου τώρα αυτό προσπαθεί να πετύχει, με κάθε τρόπο ! Και πιστεύω οτι είναι απόλυτα φυσικό, ειδικά με τις αλλαγές της ζωής της ,κατοικία, σχολείο, μελλοντικό αδερφάκι (συγχαρητηρια! με το καλό ). Σίγουρα θα βοηθούσε πολύ να την καταλάβαινες συνειδητά και να της το έδειχνες οτι την καταλαβαίνεις. Μετά να την οδηγούσες με διάλογο να εκφράσει ποιόν σκοπό έχει που φέρεται έτσι. Νομζω θα ήταν καλό να προσπαθήσεις αφενός να της δείξεις οτι την σέβεσαι, την αποδέχεσαι και την αγαπάς , οτι σέβεσαι τις επιλογές της παρόλο που δεν συμφωνείς με αυτές, αφετέρου να της προτείνεις να επιλέξει κάποιον άλλο τρόπο να πετύχει τον σκοπό της ( την αποδοχή δηλ. των άλλων). ......

Κουράγιο, ξέρω αυτά δεν είναι εύκολα πράματα... Θέλει πολύ δουλειά και προετοιμασία από σένα. Προσοχή! όχι νεύρα και φωνές, έχεις μωρό στην κοιλίτσα...

[Guest MewMew]

re den xreiazetai na spammareis sinexeia gia na anevazeis ta posts sou eleos....

[almak]

re den xreiazetai na spammareis sinexeia gia na anevazeis ta posts sou eleos....

Κοίτα να δεις που κατά διαόλου τύχη αυτό είναι το τελευταίο σου ποστ που άφησα να διαβάσω ( αφου απάντησα στα περισσότερα από τα υπόλοιπα που έκανες)

Καλώς ήλθες και πάλι MewMew και από πίτα που δεν τρως μην σε νοιάζει κι αν καεί

[Guest MewMew]

re den xreiazetai na spammareis sinexeia gia na anevazeis ta posts sou eleos....

Κοίτα να δεις που κατά διαόλου τύχη αυτό είναι το τελευταίο σου ποστ που άφησα να διαβάσω ( αφου απάντησα στα περισσότερα από τα υπόλοιπα που έκανες)

Καλώς ήλθες και πάλι MewMew και από πίτα που δεν τρως μην σε νοιάζει κι αν καεί

 

nice.........

Mporeis se parakalw na m peis (m=mou) ti wres mpaineis sto forum???

[Guest MewMew]

tespa paw gia ipno kalo ximerwma se olous...

[tozdel]

γειά σας,

 

είμαι μητέρα μιας μπέμπας 50 ημερών και μητριά (τι απαίσια λέξη για κάτι τόσο όμορφο) σε δύο πλέον εφήβους - ένα αγόρι 16 ετών και ένα κορίτσι 14 ετών.

 

με την είσοδό τους στην εφηβεία λοιπόν περάσαμε κι εμείς τον "αποκλεισμό", είμασταν ξαφνικά βαρετοί (εγώ και ο άντρας μου), όταν τους ζητούσαμε να κάνουν κάτι απλό...΄πχ να πάνε να ψωνίσουν ψωμί, κατέβαζαν μούτρα λες και τους στέλναμε στα κάτεργα, οι βαθμοί χαλάρωσαν....και τα ενδιαφέροντα και οι ανησυχίες τους έγιναν επτασφράγιστα μυστικά!!!

 

βάλαμε τιμωρίες, μαλώσαμε με φωνές...για να καταλήξουμε στον διάλογο μετά από πολλή προσπάθεια και επιμονή...γιατί στην αρχή είμασταν ο μονόλογος που στο τέλος του τα παιδιά μας κοιτούσαν σαν γελάδια ώσπου να τους αφήσουμε να φύγουν.

 

εφαρμόσαμε μία απλή λογική!!! τους δώσαμε γραπτά τι αναμένουμε και προσδοκούμε από τον καθένα τους, τους επιβεβαιώναμε καθημερινά πως η όλη κατάσταση δεν είχε να κάνει με την αγάπη μας και εν μέρει καταφέραμε να γίνουμε οι cool γονείς στα μάτια των φίλων τους (που πραγματικά βοήθησε πολύ).

Για τους "κανόνες του σπιτιού και συμπεριφοράς" που τους δώσαμε γραπτά, εξηγήσαμε το εξής: όπως στο κράτος υπάρχει η αστυνομία για να εφαρμόζει την τάξη και υπάρχουν πρόστιμα, τιμωρίες και φυλακές, όπως στο σχολείο έχουν τις αποβολές και τα αριστεία, έτσι και η οικογένεια αποτελεί μια μικρή κοινωνία που ζώντας σε αυτή οφείλουν να σέβονται, να φροντίζουν τους χώρους και την εμφάνισή τους, κλπ αλλιώς θα υπάρχουν τιμωρίες. το βρήκαν πολύ λογικό!!

 

επίσης, ένα άλλο επιχείρημα που έπιασε τόπο ήταν: αν δεν μας μιλάνε κι αν δεν μοιράζονται μαζί μας τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους πως εμείς θα τους ικανοποιούμε???

 

τέλος, πνίξαμε τον θυμό μας και την ανησυχία μας (που τους απομάκρυνε από εμάς) προσπαθήσαμε να γίνουμε κι εμείς πάλι έφηβοι...και τώρα απολαμβάνουμε τους καρπούς των κόπων μας.

 

μάλιστα όποτε βρίσκουμε ευκαιρία βγαίνουμε μαζί τους για σινεμά ή bowling, και "σπάμε πλάκα" ομολογώντας τους τα κατορθώματα της δικής μας εφηβείας και τις τιμωρίες που μας έβαζαν εμάς!!!

 

συγνώμη αν σας κούρασα!!! ελπίζω να σας βοήθησα!!!

[DESPO]

Τελικά νομίζω πως έχεις δίκιο .Η κόρη μου που είναι στην προεφηβεία έχει φοβερα νεύρα και το ίδιο κι εγώ. Τελευταιως αρχίζω να μην της επιτιθομαι οταν μου επιτιθεται και τα πραγματα εχουν λιγο στρωσει. Αφου τα παιδια μας δεν μπορουν να εχουν αυτοελεγχο καλυτερα να το κανουμε εμεις για να τα εχουμε διπλα μας.

[Guest Nepheli]

Η εφηβεία σαν έννοια είναι, σε μεγάλο βαθμό, δημιούργημα του δυτικού πολιτισμού. Σε άλλες πιο απλές κοινωνίες, οι νέοι μόλις καταστούν έτοιμοι βιολογικά για τεκνοποίηση, θωρούνται ενήλικες. Αντίθετα, στις δυτικές κοινωνίες η εφηβεία είναι μια περίοδος χάριτος - μια περίοδος προπαρασκευής και ωρίμανσης - ώστε οι έφηβοι να προετοιμαστούν για τις πολυσύνθετες υποχρεώσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ως ενήλικες.

 

Στην Ελλάδα ειδικότερα, η εφηβεία τείνει να παρατείνεται για όλο και περισσότερα χρόνια, καθώς συχνά οι οικογένειες προστατεύουν τα παιδιά τους κατά τη δεύτερη αλλά και τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Η εφηβεία μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ανεμοστρόβιλο που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του, και αφήνει πίσω του ένα τελείως νέο τοπίο. Όλοι μας την έχουμε περάσει, περισσότερο ή λιγότερο έντονα, οι πιο πολλοί από εμάς την έχουμε συνδέσει με τα μαθητικά μας χρόνια και συχνή είναι η νοσταλγία που νιώθουμε για την εποχή εκείνη.

 

Στην πραγματικότητα, είναι μια ηλικία που πολύ συχνά ωραιοποιείται από τους μεγάλους. Το μυαλό όμως ξεγελιέται, τείνει να απωθεί, να σβήνει όλα εκείνα τα δυσάρεστα πράγματα που μας βασάνισαν τα χρόνια εκείνα, και θυμάται μόνο πως τα πράγματα τότε ήταν πιο έντονα, πιο χρωματιστά, πολλές πράξεις ρουτίνας σήμερα, τότε είχαν την υπόσταση πρωτόγνωρων εμπειριών.

 

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε τα χρόνια της εφηβείας, όχι τόσο για να τα εκλογικεύσουμε και μοιραία να απομυθοποιήσουμε την αίγλη που έχουν επάνω σε μας τους μεγάλους, αλλά για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους εφήβους καλύτερα, να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες και τους πόθους τους, και να κατανοήσουμε τις αδυναμίες τους. Σήμερα λοιπόν, θα αναφερθούμε στις αλλαγές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία, αλλαγές τόσο ορμονικές, βιολογικές όσο και συναισθηματικές, διανοητικές και κοινωνικές, και θα διερευνήσουμε τις συγκρούσεις που δημιουργούνται, και είναι απόρροια των αλλαγών αυτών.

 

Οι βιολογικές αλλαγές

 

Ο έφηβος μπορεί να παρομοιαστεί με μια κερασιά την άνοιξη: Αφουγκράζεται τις αλλαγές των καιρών καταλαβαίνει πως είναι η ώρα να ξυπνήσει από την χειμερία νάρκη της και οι χυμοί αρχίζουν να κυλάν στα κλαδιά της.

Φύλλα ξεφυτρώνουν και λουλουδάκια που δειλά δειλά θα μεταμορφωθούν σε άγουρους καρπούς αρχικά, αλλά θα ωριμάζουν ταχύτατα κάτω από τις ευεργετικές επιδράσεις του ήλιου.

Η ήβη ξεκινάει όταν οι πρώτες ορμόνες του φύλου αρχίζουν και παράγονται σε μικρές αρχικά, αλλά σταδιακά σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες.

Η τεστοστερόνη στα αγόρια και η οιστραδιόλη στα κορίτσια ξεχύνονται στα αγγεία τους και είναι υπεύθυνες για μια ορμονική έκρηξη που μετατρέπεται σε αναπτυξιακές και βιολογικές εκρήξεις.

Τα αγόρια αποκτούν περισσότερη μυϊκή μάζα, ψηλώνουν απότομα, τα γεννητικά τους όργανα μεγαλώνουν και οι όρχεις καθίστανται ικανοί για σπερματογένεση.

Ο χώρος του εφηβαίου και οι μασχάλες αποκτούν τρίχωση και το πρώτο χνούδι ξεπροβάλει στο πρόσωπο.

Τα οστά του σώματος αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα για κάποια περίοδο να φαίνεται πως έχουν δυσανάλογα μακριά χέρια και πόδια.

Η φωνή σπάει, κυμαίνεται από πολύ χαμηλούς σε πολύ υψηλούς τόνους για να έρθει και να σταθεροποιηθεί στην βραχνάδα της ανδρικής φωνής.

 

Ενώ στα αγόρια το πιο ορατό και χαρακτηριστικό σημάδι της επίδρασης των ορμονών του φύλου είναι οι ονειρώξεις, στα κορίτσια το πιο εντυπωσιακό τέτοιο σημάδι είναι η έμμηνος ρήση.

Η έμμηνος ρήση μπορεί να είναι μια τρομακτική εμπειρία για τα κορίτσια που δεν έχουν σωστή και υπεύθυνη πληροφόρηση για το τι ακριβώς είναι και τι ακριβώς σημαίνει, και σίγουρα είναι μια τραυματική εμπειρία για όσα κορίτσια έχουν πλήρη άγνοια για το θέμα αυτό.

Κατά την ήβη το σώμα των κοριτσιών αρχίζει να αποκτά περισσότερο λιπώδη ιστό και να στρογγυλεύει. Το στήθος αναπτύσσεται, και με γεωμετρικούς προόδους, το βιολογικό υπόβαθρο της εφήβου ετοιμάζεται ώστε να της επιτρέψει αργότερα να γίνει μητέρα.

Η φωνή των κοριτσιών επίσης παίρνει μια χαρακτηριστική χροιά, μπορεί για κάποιο χρονικό διάστημα να γίνει ιδιαίτερα βραχνή και να σπάει, για να σταθεροποιηθεί αργότερα στην χαρακτηριστική φωνή της γυναίκας.

 

Όπως θα δούμε παρακάτω το πρώτο συναίσθημα που αντιμετωπίζει ο έφηβος είναι ο φόβος, ο τρόμος για όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν επάνω του. Όση πληροφόρηση κι αν παράσχουμε στα παιδιά πριν την έναρξη της εφηβείας για αυτά που θα συμβούν στο σώμα τους, τα παιδιά είναι αναπόφευκτο να ανησυχήσουν και να τρομάξουν με τις αλλαγές αυτές. Ο φόβος αυτός είναι απόλυτα φυσιολογικός, και συχνά θα συγκρούεται με το αίσθημα της υπερηφάνειας, το αίσθημα της χαράς πως μεγαλώνουν, πως αφήνουν πίσω τους την παιδική ηλικία και μπαίνουν αργά αλλά σταθερά στη φάση της ενήλικης ζωής.

Βέβαια, το να αφήνουμε πίσω μας μια ηλικία, και ειδικότερα την παιδική ηλικία είναι κάτι που πονάει, όπως πονάει οποιοσδήποτε αποχωρισμός. Οι έφηβοι το διαισθάνονται αυτό και μπορεί να έχουν κρίσεις ταυτότητας και μελαγχολίας όπως θα δούμε πιο αναλυτικά στη συνέχεια.

 

Οι Διανοητικές Αλλαγές

 

Στην εφηβεία γίνεται η ολοκλήρωση της διανοητικής ανάπτυξης των παιδιών. Σύμφωνα με την ορολογία της παιδοψυχολογίας, οι έφηβοι περνούν από το στάδιο της ενεργητικής νοημοσύνης, στο στάδιο της τυπικής νοημοσύνης. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 11-12 ετών σκέφτονται κυρίως με βάση την εμπειρία τους, και με πραγματιστικά, αντικειμενικά δεδομένα. Δυσκολεύονται να κάνουν συσχετίσεις και να εξάγουν επαγωγικά συμπεράσματα. Η σκέψη τους βασίζεται κυρίως στην εμπειρία τους.

Μετά την ηλικία των 12 μια πραγματική έκρηξη συμβαίνει σε νοητικό επίπεδο. Ξαφνικά οι έφηβοι δεν βασίζονται μόνο στην εμπειρία τους, η σκέψη τους μπορεί να πάει πολύ μακρύτερα από όσα έχουν ζήσει. Αναπτύσσουν αυτό που λέμε αφηρημένη σκέψη, που πάει πέρα από την στενή καθημερινή εμπειρία, κι αντίθετα έχει την ικανότητα να προσεγγίζει το άπειρο.

Μπορούν να κάνουν λογικές υποθέσεις και να τις ελέγξουν για το κατά πόσο ισχύουν. Μπορούν να κάνουν συσχετίσεις και να σκέφτονται επαγωγικά, δηλαδή να βγάζουν συμπεράσματα για μια κατάσταση, βάση των όσων γνωρίζουν σχετικά με μια άλλη ανάλογη κατάσταση. Όλη αυτή η διανοητική έκρηξη σαστίζει τους έφηβους.

Βλέπουν πόσες πολλές επιλογές έχουν σε διανοητικό επίπεδο, και παίζουν με αφηρημένες έννοιες. Ελέγχουν την ορθότητα των όσων έχουν διδαχθεί με τη βοήθεια των νεοαποκτηθέντων νοητικών τους ικανοτήτων. Πολλές φορές απορροφιούνται από αφηρημένες σκέψεις και κάνουν διανοητικά παιχνίδια. Όλα αυτά μας δείχνουν πως ο έφηβος αποκτά μια ισχυρότερη και πιο πλατιά ικανότητα για ανάλυση και έλεγχο της πραγματικότητας, ιδιότητα που θα του φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη όταν παρουσιάσει τις πρώτες τάσεις αμφισβήτησης.

 

Οι συναισθηματικές αλλαγές

 

Μέσα στον κυκεώνα των αλλαγών που περιγράψαμε παραπάνω, ο έφηβος πλημμυρίζει από συναισθήματα έντονα και ευμετάβλητα.

Αρχικά, νιώθει δέος για τη νέα κατάσταση, για τις νέες τους ικανότητες που καλείται να εκμεταλλευτεί, για το γεγονός πως ο ρόλος του ενήλικα που θα κληθεί να παίξει παύει να είναι μια απλή φήμη και γίνεται πλέον μια πληροφορία.

Δεν έχει μια σταθερή ταυτότητα, καθώς ο εαυτός του αλλάζει καθημερινά. Δοκιμάζει διάφορους ρόλους και ταυτότητες ώστε να δει ποια του ταιριάζει καλύτερα.

Όσο ήταν παιδί ο έφηβος, έβλεπε τους γονείς και τους δασκάλους του σαν πρότυπα, σαν θεούς αλλά καθώς η εφηβεία εξελίσσεται, φεύγει αυτή η σιγουριά του για αυτά τα πρότυπα, κι αρχίζει κρυφά ή φανερά να τα αμφισβητεί και να διερευνά τα όριά τους.

Το πιο επώδυνο στάδιο αυτής της αμφισβήτησης και της απομυθοποίησης είναι όταν οι έφηβοι καταλάβουν πως οι γονείς τους είναι κοινοί θνητοί με αδυναμίες και ελαττώματα, και πως τα προηγούμενα χρόνια που προσπαθούσαν να τους μοιάσουν, θεωρώντας πως μιμούνταν την τελειότητα, ουσιαστικά κυνηγούσαν μια ουτοπία.

Ο έφηβος λοιπόν, μέσα από την αποκαθήλωση των γονιών του νιώθει απογοήτευση, θυμό, γιατί είχε ξεγελαστεί τόσα χρόνια, και άγχος για το πώς θα καλύψει το κενό αυτό.

 

Σταδιακά, θα στραφεί σε παρέες συνομηλίκων, θα ψάξει για νέα πρότυπα, θα θεοποιήσει σύμβολα της μαζικής κουλτούρας, όπως μουσικά συγκροτήματα και ηθοποιούς, θα αναζητήσει έναν αληθινό μύθο για να αντικαταστήσει το πεσμένο μύθο των γονιών του.

Αυτή η αναζήτηση είναι επώδυνη για τους γονείς που νιώθουν πως αποκαθηλώνονται από τα παιδιά τους και συνάμα μπορεί να γίνει επικίνδυνη για τους εφήβους που μπορεί να στραφούν σε μη γνήσια κι επικίνδυνα πρότυπα. Ο ρόλος των γονιών σε αυτό είναι δύσκολος και υπεύθυνος.

Από τη μια πρέπει να ξεπεράσουν το ναρκισσιστικό τους πλήγμα, και να αποδεχτούν την απομυθοποίησή τους, κι από την άλλη με επιμονή και υπομονή θα πρέπει να προασπίζουν τα όριά τους και να προβάλουν σαν μια σταθερή βάση στην οποία ο έφηβος μπορεί να στηριχτεί για να πάει παραπέρα.

Ένας κίνδυνος που ελλοχεύει σε αυτή τη διαδικασία, έχει να κάνει με τις παρέες στις οποίες ο έφηβος θα αφοσιωθεί για να καλύψει αυτό του το κενό. Οι παρέες που σχηματίζουν οι έφηβοι συνήθως χαρακτηρίζονται από πολύ έντονους συναισθηματικούς δεσμούς, και διέπονται από αυστηρά άτυπα ή και τυπικά καταστατικά συμπεριφοράς.

Θέλουν όλοι μαζί να έχουν μια κοινή ταυτότητα για να νιώθουν πιο δυνατοί στο να αφήσουν πίσω την παιδική ηλικία, να συμβιβαστούν με την επώδυνη αποϊδανιοκοποίηση των γονιών τους και να δοκιμάσουν τα όριά τους.

Έτσι, στα πλαίσια τέτοιων ομάδων οι έφηβοι υιοθετούν ίδιο ντύσιμο, λεξιλόγιο και συμπεριφορά και μπορεί να φτάσουν μέχρι και στη διάπραξη αξιόποινων πράξεων ή σε πράξεις που σε άλλη φάση της ζωής τους θα θεωρούνταν ψυχοπαθολογικές.

Όλα αυτά τους είναι απαραίτητα για να θρηνήσουν, να πάρουν δύναμη ο ένας από τον άλλο και να προχωρήσουν παραπέρα δοκιμάζοντας τα νέα τους όρια. Ωστόσο αυτές οι εκδηλώσεις θορυβούν ιδιαίτερα τους γονείς τους, και καμιά φορά τους φέρνουν σε απόγνωση.

Μια στάση που συνδυάζει την επιείκεια και την αποδοχή, με τη θέσπιση ξεκάθαρων ορίων και την προάσπιση των αξιών είναι ίσως η πιο βοηθητική, καθώς δίνει στον έφηβο τα όρια που αναζητά χωρίς να μπλοκάρει την επικοινωνία του μαζί μας.

Κάτι άλλο που μπορεί να θορυβήσει τους γονείς, σε αυτή την ηλικία, είναι η ποιότητα των προτύπων που τα παιδιά τους υιοθετούν. Οι έφηβοι τείνουν να απορρίπτουν τα παραδοσιακά πρότυπα καθώς αυτά είναι αντιπροσωπευτικά των γονιών τους, και μέσα στη λαίλαπα της κατάρριψης των γονικών προτύπων συμπαρασύρονται κι αυτά.

Έτσι, στρέφονται σε άλλα πρότυπα της μαζικής κουλτούρας κυρίως μουσικούς, αθλητές και παλιότερα πολιτικούς. Θέλουν να τους μοιάσουν, μιμούνται το ντύσιμό τους και επαναλαμβάνουν τα κλισέ τους.

Η κύρια ανάγκη, ωστόσο, των εφήβων είναι η γνησιότητα, δεν θέλουν να ξαναζήσουν μια νέα αποϊδανιοκοποίηση για αυτό και ανεβάζουν τα πρότυπά τους σε ένα βάθρο και φροντίζουν με κάθε τρόπο να υπερασπίζονται την τελειότητά τους.

Είναι ευθύνη της κοινωνίας μας, και της εκπαίδευσής μας η προβολή γνήσιων προτύπων, προτύπων πέρα από τη σφαίρα της εμπορικής εκμετάλλευσης. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που όλα είναι αναλώσιμα ακόμα και τα πρότυπα και οι ιδεολογίες. Έτσι οι έφηβοι σήμερα, σπάνια έχουν κάποιο πρότυπο από το οποίο δεν απορρέουν κάποια οικονομικά οφέλη.

Από την άλλη, οι γονείς κάνοντας κριτική στα πρότυπα των εφήβων, το μόνο που καταφέρνουν είναι το να απομακρύνουν τα παιδιά τους από τους ίδιους, και να διευρύνουν το χάσμα ανάμεσά τους.

Ο έφηβος δεν υπερασπίζεται την ανωτερότητα του προτύπου του αλλά την ανάγκη του να καλύψει τα συναισθηματικά του κενά, ανάγκη αναντίρρητη και ζωτική.

Η οικογένεια και η κοινωνία γενικότερα οφείλει αφενός μεν να το σεβαστεί αυτό, κι από την άλλη να είναι σε θέση να του δώσει τα κατάλληλα πρότυπα.

 

Όπως είδαμε, κατά την εφηβεία έχουμε έντονες συναισθηματικές αλλαγές, οι έφηβοι τρομάζουν μπροστά στην απομυθοποίηση των γονιών τους, δημιουργούν παρέες με έντονους συναισθηματικούς δεσμούς και στρέφονται σε πρότυπα έξω από την οικογένειά τους για να αναπληρώσουν αυτό τους το συναισθηματικό κενό.

 

Στη συνέχεια θα δούμε κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά προβλήματα της εφηβείας, απόρροια των διεργασιών που περιγράψαμε πιο πάνω. Θα επιχειρήσουμε απλώς να αναφέρουμε κάποια από αυτά, σαν ερεθίσματα για προβληματισμό και συζήτηση μιας και η λεπτομερής ανάπτυξη του καθενός είναι πέρα από τους στόχους της σημερινής μας διάλεξης και το κάθε ένα από αυτά θα απαιτούσε μια διάλεξη ξεχωριστά.

 

Χαρακτηριστικά Προβλήματα της Εφηβείας

 

α) Εφηβεία και Κατάχρηση Νόμιμων και Παράνομων Ουσιών: Αποτελεί για πολλούς το πιο σημαντικό πρόβλημα όχι μόνο της εφηβείας αλλά και της κοινωνίας μας ολόκληρης, και πιθανόν να είναι, καθώς τα ναρκωτικά τις πιο πολλές φορές αποτελούν ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Η τάση των εφήβων να εξαρτώνται από αυτά έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά της εύθραυστης εφηβικής προσωπικότητας:

Χαμηλή αυτοεκτίμηση, που διογκώνεται και ξεφουσκώνει τάχιστα,

άγχος,

δυσκολία στις κοινωνικές σχέσεις,

περιέργεια η,

ανάγκη συμμετοχής σε μια παρέα,

η επιθυμία τους να δείξουν πως μεγάλωσαν,

η αμφισβήτηση των κοινωνικών κανόνων,

όλα αυτά αποτελούν ευαίσθητους παράγοντες που δύνανται να οδηγήσουν τους εφήβους στη δοκιμή αρχικά και στον εθισμό μετέπειτα σε εξαρτησιογόνες ουσίες.

 

Δεν μπαίνω στον πειρασμό να προτείνω λύσεις για το θέμα αυτό. Οι ρίζες του είναι τόσο βαθιές και πολυσύνθετες και μια επιφανειακή και ευκαιριακή του προσέγγιση θα ήταν ανεύθυνη. Επιτρέψτε μου ωστόσο να επισημάνω πως οι έφηβοι ενδιαφέρονται ελάχιστα για το μέλλον τους, η ζωή τους είναι το παρών, και προειδοποιήσεις που έχουν να κάνουν με την μελλοντική τους υγεία λίγο μπορούν να τους αγγίξουν. Δυστυχώς τα ναρκωτικά έχουν συνυφαστεί με τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης κατά την εφηβεία, με το μεγάλωμα του εφήβου και οποιαδήποτε αντιμετώπιση πρέπει να το λαβαίνει αυτό υπ? όψιν της.

 

β) Εφηβεία και Διαταραχές διατροφής. Στις διαταραχές διατροφής εντάσσονται η νευρική ανορεξία και η βουλιμία.

Οι διαταραχές αυτές δεν είναι τόσο συχνές όσο η κατάχρηση εξαρτησιογόνων ουσιών αλλά η συχνότητά τους αυξάνεται ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια και είναι θανατηφόρες, η ανορεξία μάλιστα σε ένα ποσοστό 10 % των περιπτώσεων.

 

Η νευρική ανορεξία πλήττει πολύ πιο συχνά τα κορίτσια από ότι τα αγόρια και μπορεί να εγκαθιδρυθεί ακόμα κι από την ηλικία των 12 ετών. Χαρακτηρίζεται από μια έντονη ενασχόληση του εφήβου με το σώμα του και το φόβο της παχυσαρκίας. Τα άτομα με νευρική ανορεξία πιστεύουν πως είναι παχύσαρκα ακόμα κι αν είναι σκελετωμένα. Απέχουν συστηματικά από το φαγητό και βρίσκονται σε δίαιτες διαρκείας. Συχνά έχουν βουλιμικά επεισόδια κατά τα οποία καταβροχθίζουν μεγάλες ποσότητες φαγητού και μετά της αφαιρούν με προκλητό εμετό. Είναι μια αρκετά επικίνδυνη κατάσταση καθώς αν δεν αντιμετωπισθεί οδηγεί σε ασιτία και σε κάποιες περιπτώσεις στο θάνατο.

 

Αντίθετα η βουλιμία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια καταβρόχθισης φαγητού που συχνά συνοδεύονται από εμετό. Τα βουλιμικά άτομα μέσα από τους επαναλαμβανόμενους εμετούς διαταράσσουν το πεπτικό τους σύστημα και την ηλεκτρολυτική τους ισορροπία με δυσάρεστες επιπτώσεις. Όπως γίνεται κατανοητό και οι δύο αυτές διαταραχές είναι αρκετά σοβαρές και χρήζουν εξειδικευμένης και άμεσης αντιμετώπισης.

 

Αν και πολλοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί ως υπεύθυνοι για τη γένεση και τη συντήρηση αυτών των διαταραχών, τελευταία έχει γίνει σαφές πως πρόκειται για πολιτισμικές διαταραχές. Αυτό σημαίνει πως γεννιούνται και συντηρούνται στη βάση των προτύπων ομορφιάς που προβάλει κάθε κοινωνία. Έτσι σε χώρες της Αφρικής και σε άλλες κοινωνίες που δεν προβάλλονται τα καχεκτικά μοντέλα ως πρότυπο ομορφιάς, οι διαταραχές αυτές είναι άγνωστες. Και πάλι ένοχοι φαίνεται να είναι οι εμπορικές εταιρείας μόδας κι ομορφιάς, οι οποίες για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, προβάλλουν τον υποσιτισμό ως πρότυπο κομψότητας. Όπως και να' χει η νευρική ανορεξία και η νευρική βουλιμία είναι δυνητικά θανατηφόρες διαταραχές που πρέπει να αντιμετωπίζονται στα πρώτα τους στάδια με τη δέουσα σοβαρότητα.

 

Τέλος, θα αναφερθούμε στις σχέσεις των εφήβων με το άλλο φύλο, όχι σαν πρόβλημα αλλά σαν μια πηγή ευχαρίστησης και άγχους ταυτόχρονα, που μπορεί να έχει πολύ βοηθητικές αλλά και δυσάρεστες συνέπειες.

Οι έφηβοι θέλουν να αρέσουν στο άλλο φύλο, ώστε να νιώσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να διαπιστώσουν πως μπορούν να παίξουν σωστά τους νεοαποκτηθέντες τους ρόλους του άντρα και της γυναίκας. Από την άλλη ωστόσο, είναι άπειροι, η αυτοπεποίθησή τους είναι εύθραυστη και τα όρια τους ασαφή. Έτσι, τείνουν να ερωτεύονται - πλατωνικά και μη - ναεξιδανικεύουν τους συντρόφους τους, να δίνουν υποσχέσεις παντοτινής αγάπης και να πλήγονται έντονα.

 

Όλα αυτά τα παιχνίδια είναι απαραίτητα ώστε οι έφηβοι να μπορέσουν να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, και να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον.

Προσοχή χρειάζεται ώστε οι έφηβοι να είναι ενημερωμένοι γύρω από το σεξ και την αντισύλληψη και σε καμιά περίπτωση να μην κάνουν κάτι παρορμητικό για το οποίο δεν είναι απολύτως σίγουροι. Κατά τη γνώμη μου η κύρια - αλλά όχι η μόνη - πηγή πληροφόρησης των εφήβων για το σεξ δεν πρέπει να είναι ούτε οι συνομήλικοί τους, αλλά ούτε και οι επιστήμονες. Στην πρώτη περίπτωση η πληροφόρηση θα είναι ανεύθυνη, στη δεύτερη θα είναι ψυχρή και μηχανική. Οι γονείς είναι αυτοί που μπορούν υπεύθυνα και με ευαισθησία να μεταδώσουν στα παιδιά τους όλα όσα πρέπει να ξέρουν για το σεξ.

 

Θέλω να κλείσω τονίζοντας πως η εφηβεία είναι, και πρέπει να είναι, μια υπέροχη περίοδος αποκαλύψεων κι έντονων εμπειριών. Εμείς οι μεγάλοι πρέπει να παρέχουμε στους εφήβους ένα δίκτυ ασφαλείας, να αποτελούμε μια σταθερή βάση ώστε οι εξερευνήσεις των εφήβων να γίνονται με ασφάλεια.

Στην εφηβεία οι συγκρούσεις είναι απαραίτητες και η απουσία συγκρούσεων μάλλον είναι αυτή που θα πρέπει να μας θορυβήσει.

Οι γονείς καλούνται να οπλιστούν με υπομονή, επιμονή και χιούμορ ώστε να συνοδεύσουν τα παιδιά τους στο ταξίδι τους προς τον κόσμο των ενηλίκων.

 

 

 

Ευάγγελος Καναβιτσάς, Ψυχολόγος

Πηγή: http://www.e-psychology.gr

 

http://xristiana.forumup.gr/viewtopic.php?t=257&mforum=xristiana

[valia40]

Θα σου δωσω καποιες συμβουλες

1.Να εισαι ηρεμη κ να συζητας μαζι της.Μην αρχιζεις το κηρυγμα,τις φωνες και τους μονολογους.Δν κερδιζεις τιποτα

2.Ενημερωσε την για το σεξ οπωσδηποτε.Καλυτερα να τα μαθει απο σενα παρα απο μη εγκυρες πηγες.

3.Γνωρισε την παρεα της.Ειναι σημαντικο να ξερεις με ποιους κανει παρεα το παιδι σου.

4.Ενισχυσε την αυτοπεποιθηση της.Οσο πιο δυνατο χαρακτηρα εχει τοσο ποιο δυσκολα παρασυρεται.

[mama_Hera]

Θα σου δωσω καποιες συμβουλες

1.Να εισαι ηρεμη κ να συζητας μαζι της.Μην αρχιζεις το κηρυγμα,τις φωνες και τους μονολογους.Δν κερδιζεις τιποτα

2.Ενημερωσε την για το σεξ οπωσδηποτε.Καλυτερα να τα μαθει απο σενα παρα απο μη εγκυρες πηγες.

3.Γνωρισε την παρεα της.Ειναι σημαντικο να ξερεις με ποιους κανει παρεα το παιδι σου.

4.Ενισχυσε την αυτοπεποιθηση της.Οσο πιο δυνατο χαρακτηρα εχει τοσο ποιο δυσκολα παρασυρεται.

 

συμφωνώ και συμπληρώνω ακόμα ένα

5. Μην την στείλεις ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ σε σχολείο θηλέων !!!!!!!

[τον]

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΝΕΣ δεν τη παλευω άλλο και είμαστε ακόμα στην αρχή ......Ξερω να μιλάω ηρεμα , να ακούω ,να κατανοώ ειναι η ηλικία αλλα πραγματ5ικά δεν την παλεύω καθόλου.....Τα νεύρα μου τσαντάλια ...................

Η κόρη μου 12,5 η γλώσσα ένα χιλιόμετρο...................

ενα δωμάτιο βορβαδισμένο σημερα αγοράζη ένα ρουχο , αυριο ουτε που θέλει να το βλέπει...

Την μια μέρα της αρέση το ένα φαί την επόμενη βδομάδα ούτε να το δει.....

Δεν την βρίσκεις πουθενά και σε τίποτα .......Εκεί που λες κάτι γίνεται την επόμενη βρίσκεται αλλού

Τα νεύρα μου τσατάλια ΄.....................βοηθεια..................θα την πνίξω..

:confused::confused::confused::confused::confused:

που να βρω την υπομονή που την πουλαν να την αγοράσω ............

ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ...................

και δεν μας φτάνει η μεγάλη έχουμε και τον γιο 9 χρονών που βλεπει την μεγάλη και σηκώνη και αυτός τον τόνο της φωνής το

και ακούει και η μικρή 3,5 και γλώσσα να δεις το σκατό .............

και ντουκ την πορτα ο ένας και ντουκ την πόρτα ο άλλος .................................

υπομονη υπομονη .............................που είναι την βλέπει κάνεις ............

και ο μπαμπας μας χαχαχαχ εδώ γελάμε το 4 παιδί την μια πάει να φωνάξη να μαλώση και απο την άλλη αγάπες μου λατρείες μου

και εδω εγώ ....να βάζω τιμώριες που φυσικά να της κρατώ εγω είμαι η κακιά της παρέας αλλα τη θα γίνει ο καθένας θα κάνει οτι του έρθει στο κεφάλη ......

 

και εκτος ολα αυτα ...μια δουλεια καθε πρωί , ένα σπίτι σιδερο πλυσιμο μαγειρεμα ...τα πάντα.... τα πάντα τώρα και ο κηπουρος διότι ο καλός μου δεν προλαβάινει το γκαζόν 3 μήνε ακούρευτο δεν άντεχα άλλο άρα και αυτό πλέον....η επόμενη να κόβω και ξύλα μεταξύ όλωωων τον άλλων ....................................δίοτι τελείωσαν και πρέπει να περιμένω τον πρίγκηπα να το βάλει στο πρόγρα μα του ......................τυχερες η αθηναιές στο διαμέρισμα λιγότερες δουλειές .

[vasiliki40]

Μια και με αφορά το θέμα γιατί είμαι η μαμά της μικρής αυτής έφηβης, θα σου πω ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν φέτος με το σχολείο. Μέχρι και στην έκτη δημοτικού δεν κατάλαβα ότι πήγαινε σχολείο, ήταν από τις καλές μαθήτριες, έχει μάθει δυο γλώσσες αγγλικά, γαλλικά τα τελευταία μάλιστα μέσα σε ένα χρόνο γιατί αναγκαστήκαμε και αλλάξουμε σχολείο λόγο αλλαγής κατοικίας και πήγε σε γαλλικό. Μόλις όμως πήγε στην πρώτη γυμνασίου άρχισαν τα δύσκολα, οι επιδόσεις έπεσαν είναι μια μέτρια μαθήτρια, οι καθηγητές άρχισαν τα παράπονα ότι δεν είναι επιμελής, δεν πήγαινε βιβλία ή εργασίες που έπρεπε να παραδόση και φυσικά όλα αυτά ήταν κρυφά από εμάς. Φυσικά έχουν γίνει άπειρες συζητήσεις μαζί της για το θέμα και η απάντηση της είναι ότι δεν θέλει να την λένε ΦΥΤΟ οι συμμαθητές της. Όσο και αν προσπαθησα να της αποβάλω αυτή την ιδέα δεν κατάφερα τίποτα.

Έχει φάει πολλές τιμωρίες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Και η επανάσταση συνεχίζεται :!: :!:

 

Παλιό αυτό το ποστ ,αλλά είναι ένα θέμα που με απασχολεί.

Ο γιός μου θα πάει Β γυμνασίου.Από πέρσυ είχε και αυτός την ίδια άποψη.

Καλοί μαθητές= φυτά/φύτουλες/σπασικλάκια.

Φέτος έχουμε πρόβλημα διότι το γυμνάσιο που πήγαινε θα μεταφερθεί και έκανα αγώνα για να πάει εκεί ,διότι ήτανε ένα πολύ καλό σχολείο.Για να πηγαίνει εκεί ,θα πρέπει να παίρνει λεωφορείο ,είναι τρεις στάσεις.

Εκείνος νόμιζε ότι θα ξεκινήσει τη χρονιά στο σχολείο που ανήκουμε , όπου δεν τον πήγα εξ αρχής ,διότι δεν έχει και την καλύτερη φήμη και κυρίως διότι εκεί πηγαίνει και ο κολλητός του(με τον οποίο γνωρίζονται από μωρά και με τους γονείς του κάνουμε παρέα) ,ο οποίος είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος ,έμεινε πέρσυ στάσιμος και φέτος ξανά σε 4 μαθήματα.

Όταν λοιπόν του είπα ότι θα πάει εκεί που θα μεταφερθεί το σχολείο του ,έμεινε άφωνος.Έβαλε τις φωνές ότι δεν θέλει να πάει εκεί διότι όλοι του οι φίλοι θα πάνε σε αυτό που είναι κοντά μας ,ότι στο άλλο σχολείο θα πάνε όλοι οι φύτουλες ,όλα τα σπασικλάκια...,ότι οι καθηγητές είναι όλη την ώρα από πάνω τους και τους ελέγχουνε ακόμα και στα διαλείματα ,ότι είναι σαν φυλακή...Εννοείτε ότι εξήγησα ότι όλα αυτά που λέει για εμένα που είμαι γονιός είναι πολύ σημαντικά γίνονται για την προστασία τους και το ότι με παίρνει πχ ο διευθυντής τηλέφωνο και με ενημερώνει ότι σήμερα τα παιδιά σχολάσανε πιο νωρίς και εάν το παιδάκι έφτασε σπίτι δείχνει ενδιαφέρον και όχι μόνο.

Και το ίδιο πρόβλημα έχω και με το φροντιστήριο αγγλικών..Πέρσυ του άλλαξα φροντιστήριο γιατί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά.Στο νέο που πήγε ,τα βρήκε σκούρα διότι η δασκάλα/ιδιοκτήτρια ήτανε πολύ απαιτητική και αυστηρή ,καμία σχέση με την παλιά που παραήτανε χαλαρή.Δεν θέλει να πάει με τίποτα εκεί ,μα με τίποτα.Την σιχαίνεται ,την μισεί..Σιχαίνεται και τα παιδιά διότι είναι όλα σπασικλάκια και κάθονται σούζα μέσα στην τάξη.

Περιττό να πω ότι τελικά δεν τα κατάφερνε διότι είχε πάρα πολλές ελλείψεις .Φέτος πρέπει να επαναλάβει την τάξη.Διαφορετικά δεν θα μπορεί να συνεχίσει.Κάναμε ιδιαίτερα το καλοκαίρι μπας και προλάβουμε κάτι ,αλλά ήτανε αδιάφορος ,έκανε τσαπατσοδουλειές έφτασε η δασκάλα να τον διώξει από το μάθημα γιατί είχε πάει αδιάβαστος και συνέχεια ερχότανε με παρατηρήσεις στο τετράδιο..Απαγοήτευση με έπιασε...

 

Αυτά με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια...

Τώρα το ερώτημά μου..

Πως μπορώ να του βγάλω από το μυαλό τη λέξη ότι καλός μαθητής δεν σημαίνει φυτό /σπασίκλας.Έχουμε κάνει μεν συζητήσεις επί του θέματος αλλά τίποτα δεν έχει πιάσει.

Εγώ φέτος τι να κάνω με το γυμνάσιο?Να τον πάω σε αυτό που θα μεταφερθεί ?Σκέφτηκα να τον αφήσω να πάει σε αυτό που θέλει εκείνος ,ίσως έβλεπε ότι και εκεί ισχύουν κανόνες και εκεί δεν θα μπορεί να κάνει ότι θέλει και να πάρει το μάθημά του ,χωρίς μετά να μπορεί να πει κουβέντα ,γιατί εκείνος το ήθελε .Αλλά φοβάμαι για την απόδοσή του , δεν θα έχει και τα καλύτερα παραδείγματα δίπλα του.

Με το φροντιστήριο πάλι ,τι να κάνω?ΝΑ τον στέλνω σε ένα χώρο και μία δασκάλα που δεν χωνέυει΄?Που δεν νιώθει καλά και άνετα?Να ψάξω πάλι για νέο που να του αρέσει?Του είπα μια΄μερα που μιλούσαμε ,<ωραία αφού δεν θέλεις να πας στην τάδε κυρία,πες μου σε ποιό θέλεις να πας >μου απαντάει <δεν ξέρω>.

Εσείς τι θα κάνατε?Γιατί με την αδερφή μου που το έχω συζητήσει μου λέει να μην δώσω σημασία και να τον στείλω ξανά στο ίδιο σχολείο και στο ίδιο φροντιστήριο..

[cariña]

Δεν μπορώ να σε βοηθήσω πολύ διότι δεν έχω παιδί όμως επειδή είμαι 22 χρονών και βρίσκομαι πιο κοντά στην ηλικία του γιού σου θα σου απαντήσω ότι εγώ αν και ήμουν πολύ καλή μαθήτρια μισούσα τα αγγλικά κι αυτό γιατί η καθηγήτρια μου δεν ήταν καλή(κατά τα δικά μου κριτήρια). Στην ίδια πήγε και η ξαδέλφη μου 4-5 χρόνια μεγαλύτερη και τα πήγαινε πολύ καλά μαζί της. Εγώ απλά δεν είχα χημεία με το συγκεκριμένο άτομο. Έκανε αρκετά χρόνια και το έβλεπα ότι έχω κενά. Δεν πήγαινε άλλο μίλησα με την μαμά μου και αποφασίσαμε να κάνουμε ιδιαίτερα. Μου λύθηκαν όλες οι απορίες που δεν μπορούσα να κάνω στο φροντιστήριο(είμαι υπερβολικά ντροπαλή για τάξη) και έφτασα σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο να πάρω εύκολα το lower. Μα πάνω από όλα χαλαρά. Στο φροντιστήριο πριν πάω ανέβαζα πυρετό από το ζόρι μου. Το μισούσα. Ντρεπόμουν ακόμα και να κάνω ανάγνωση ένα κείμενο ανάμεσα σε 10 άτομα. Με τα ιδιαίτερα βρήκα την υγειά μου. Μια καταπληκτική κυρία. 26 χρονών τότε. Πάνω από όλα φίλη μου που ανυπομονούσα να κάνω μάθημα. Και σήμερα ακόμα μιλάω μαζί τηλ. Και βγαίνουμε για καφέ.

Πριν 2 χρόνια ξεκίνησα δεύτερη γλώσσα σε φροντιστήριο και πάλι τα ίδια προβλήματα είχα οπότε το ψυλλιάστηκα αμέσως ότι δεν ευθύνεται ο καθηγητής του φροντιστηρίου αλλά εγώ δεν είμαι για φροντιστήρια.

Με τα ιδιαίτερα θα έχεις κι εσύ η ίδια συνέχεια επικοινωνία με την καθηγήτρια αλλά και θα βρίσκονται μέσα στο σπίτι θα ακούς τι γίνεται την ώρα του μαθήματος και το επίπεδο του υιού σου.

Άσε που ο έλεγχος του μαθητή και τα κενά του στα ιδιαίτερα ανακαλύπτονται πολύ πιο γρήγορα.

Οικονομικά ίσως πιο ακριβά σου βγει αλλά αν το σκεφτείς το να επαναλαμβάνει κάθε χρονιά επί 2 σου βγαίνει στα ίδια. Μπορεί αν θέλει με κάποιο φίλο του να κάνει μάθημα έτσι θα είναι πιο ευχάριστα για τον ίδιο. Διαλέξτε μαζί έναν καλό καθηγητή που θα απαντά στα θέλω και τα δικά σου και του γιού σου.

Όσο για το σχολείο ειλικρινά δεν ξέρω. Πιστεύω ότι αν κάνει παρέα με κακούς μαθητές θα τον παρασύρουν αλλά από την άλλη η αντίδραση, αντίδραση φέρνει.

 

Να μιλάς με τον γιό σου και να ακούς τι τον προβληματίζει. Μη τον αντιμετωπίζεις σαν μικρό που δεν ξέρει ποιο είναι το καλό του. Χαίρομαι που εμένα η μαμά μου τότε με άκουσε και δεν άκουσε την ξαδέλφη μου που ήταν πολύ ευχαριστημένη από το φροντιστήριο. Είμαι σίγουρη ότι πτυχίο δεν θα έπαιρνα ποτέ αν συνέχιζα εκεί.

[vasiliki40]

carina ,ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου ,μου είναι πολύ χρήσιμα αυτά που έγραψες ,γιατί όπως ανάφερες ,είσαι κοντά στην ηλικία του γιού μου και τα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα.

[ZWH]

Εγώ φέτος τι να κάνω με το γυμνάσιο?Να τον πάω σε αυτό που θα μεταφερθεί ?Σκέφτηκα να τον αφήσω να πάει σε αυτό που θέλει εκείνος ,ίσως έβλεπε ότι και εκεί ισχύουν κανόνες και εκεί δεν θα μπορεί να κάνει ότι θέλει και να πάρει το μάθημά του ,χωρίς μετά να μπορεί να πει κουβέντα ,γιατί εκείνος το ήθελε .Αλλά φοβάμαι για την απόδοσή του , δεν θα έχει και τα καλύτερα παραδείγματα δίπλα του.

Με το φροντιστήριο πάλι ,τι να κάνω?ΝΑ τον στέλνω σε ένα χώρο και μία δασκάλα που δεν χωνέυει΄?Που δεν νιώθει καλά και άνετα?Να ψάξω πάλι για νέο που να του αρέσει?Του είπα μια΄μερα που μιλούσαμε ,<ωραία αφού δεν θέλεις να πας στην τάδε κυρία,πες μου σε ποιό θέλεις να πας >μου απαντάει <δεν ξέρω>.

Εσείς τι θα κάνατε?Γιατί με την αδερφή μου που το έχω συζητήσει μου λέει να μην δώσω σημασία και να τον στείλω ξανά στο ίδιο σχολείο και στο ίδιο φροντιστήριο..

Θα εστελνα το παιδι στο σχολειο που θελει. Φαντασου τον εαυτο σου να εισαι καπου που δεν αισθανεσαι ανετα. Πιστευει οτι θα μπορουσες να αποδωσεις? Εγω παντως οχι.

Οταν η κορη μου περασε στο πειραματικο την ειδα οτι στεναχωρηθηκε παροτι ηταν δικη της αποφαση να παει εκει. Την ρωτησα αν θελει να παει στο σχολειο που θα πανε και οι συμμαθητες της. Μου ειπε οτι ηταν στεναχωρια και το σοκ της στιγμης αλλα θελει να παει στο πειραματικο. Βεβαια στην πορεια αλλαξαν τα πραγματα και θα μετακομισουμε στην επαρχια οποτε... παει και το πειραματικο .

Οσο για το φροντιστηριο θα σου πω και παλι τα ιδια και θα σου φερω σαν παραδειγμα παλι την κορη μου. Κανει αγγλικα και Γαλλικα (και Γερμανικα στο σχολειο). Της αρεσουν παρα πολυ οι γλωσσες, Τις λατρευει. Μου αρχισε περσι ενα σκηνικο οτι θελει να σταματησει τα Γαλλικα. Της ειπα να δωσει το Α2, να το παρει και μετα σταματαμε. Αφου το πηρε, την ρωτησα τι θελει να κανουμε απο εδω και περα. Το προβλημα της ξερεις ποιο ηταν? η καθηγητρια. Δεν ηθελε να συνεργαζεται μαζι της. Για να σου δωσω να καταλαβεις η κορη μου εκανε παραλληλα την πρωτη ταξη του proficiency και σε καμια περιπτωση δεν θελησε να το παρατησει. Την ρωτησα αν θελει να συνεχισει τα Γαλλικα και μου ειπε οτι τα αγαπαει αλλα θελει να αλλαξει καθηγητρια ή ακομη και φροντιστηριο.

Εγω ειμαι με την κορη μου. Αυτο θα κανω. Βεβαια απο την αλλη θα μου πειτε, και αν δεν της αρεσει ενας καθηγητης στο σχολειο τι θα κανει? Θα αμελει τα μαθηματα της ή θα φυγει απο το σχολειο? Δεν ξερω ακομη πως θα το χειριστω. Αλλα οπως ειπα και παραπανω μπαινω στην θεση της. Πως θα συνεργαστω στην ξενη γλωσσα με εναν καθηγητη που δεν μου παει? Που δεν μου ταιριαζει ο τροπος που διδασκει? Βεβαια η συγκεκριμενη ειχε πεσει στην παγιδα οτι η κορη μου ειναι ενα παιδακι μεγαλυτερο απο την ηλικια του οποτε αντι να την πιεζει σαν ενα 11χρονο, την πιεζε λες και ηταν 18 ετων!!!! Ηταν λεει προκληση!!!!!

Αυτα απο εμενα.

Καθησε και σκεψου τι εχει σημασια.

[mirantini]

Αυτά με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια...

Τώρα το ερώτημά μου..

Πως μπορώ να του βγάλω από το μυαλό τη λέξη ότι καλός μαθητής δεν σημαίνει φυτό /σπασίκλας.Έχουμε κάνει μεν συζητήσεις επί του θέματος αλλά τίποτα δεν έχει πιάσει.

 

Εφόσον με τη συζήτηση δεν γίνεται τίποτα, ο μόνος τρόπος για να πειστεί ότι δεν υπάρχουν μόνο δυο χαρακτήρες ανθρώπων και επομένως μόνο δυο "είδη" μαθητών, θα ήταν η γνωριμία και η παρέα με εναν παιδί που τυγχάνει να είναι και καλός μαθητής..... ίσως μέσα απο το παιχνίδι και την παρέα να καταλάβει ότι μπορεί να αποκτήσει φίλο κρίνοντάς τον απο τον χαρακτήρα και όχι απο την σχολική του απόδοση.... ο γιος μου θα πάει φέτος 1η λυκείου.... είναι μαθητής του 18-19 και οι συμμαθητές και φίλοι του είναι 7 παιδιά..... οι 4 είναι χάλια μαθητές (ο ενας Αλβανός που έχει μείνει 2 φορές στην ίδια τάξη) , ο ένας μέτριος και οι άλλοι δύο στο ίδιο επίπεδο με τον δικό μου..... κανένας δεν τον αντιμετώπισε σαν φυτούκλα, κάνουν μια χαρά παρέα όλοι μαζί, ο καθένας δίνει αυτό που έχει απο τον πραγματικό του χαρακτήρα και όχι απο τις αποδόσεις του στο σχολείο....

 

Εγώ φέτος τι να κάνω με το γυμνάσιο?Να τον πάω σε αυτό που θα μεταφερθεί ?Σκέφτηκα να τον αφήσω να πάει σε αυτό που θέλει εκείνος ,ίσως έβλεπε ότι και εκεί ισχύουν κανόνες και εκεί δεν θα μπορεί να κάνει ότι θέλει και να πάρει το μάθημά του ,χωρίς μετά να μπορεί να πει κουβέντα ,γιατί εκείνος το ήθελε .Αλλά φοβάμαι για την απόδοσή του , δεν θα έχει και τα καλύτερα παραδείγματα δίπλα του.

 

Εγώ αν ήμουν στη θέση σου και βασιζόμενη στον χαρακτήρα ενος έφηβου, θα τον άφηνα να πάει στο σχολείο που θέλει..... σκέψου πόσο πιο αρνητικός και αντιδραστικός θα γίνει σε ένα σχολείο χωρίς τους φίλους του, αυστηρό για τις δικές του αντοχές, γνωρίζοντας ο ίδιος ότι δεν θα μπορεί να αποδώσει στις απαιτήσεις ενός ίσως καλύτερου σχολείου..... θα νιώσει πολύ μειονεκτικά απένταντι στα "σπασικλάκια" και αυτό θα τον κάνει τελείως αρνητικό και προς τα υπόλοιπα παιδιά και προς τα μαθήματα αλλά κυρίως προς τις αποδόσεις του....

Πιστεύω πως ένα παιδί αν θέλει να προσπαθήσει να μάθει και να καταφέρει κάτι καλύτερο, για τον ίδιο του τον εαυτό και μόνο, θα το κάνει σε όποιο σχολείο και να πάει, με όποια παιδιά και αν κάνει παρέα..... έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την δύναμη του κάθε παιδιού, με τα ενδιαφέροντά του.... αυτό το λέω ορμόμενη απο τον δικό μου γιο..... δεν του βγήκε ποτέ αρνητικά το γεγονός ότι κάνει παρέα με όχι καλούς μαθητές..... σημασία έχουν οι δικές του προσπάθειες και οι δικοί του στόχοι και γι΄αυτά προσπαθεί..... οι υπόλοιποι, ας κάνουν ό,τι θέλουν και ό,τι αποφασίσουν για τον εαυτό τους..... έτσι δεν είναι ?

 

Με το φροντιστήριο πάλι ,τι να κάνω?ΝΑ τον στέλνω σε ένα χώρο και μία δασκάλα που δεν χωνέυει΄?Που δεν νιώθει καλά και άνετα?Να ψάξω πάλι για νέο που να του αρέσει?Του είπα μια΄μερα που μιλούσαμε ,<ωραία αφού δεν θέλεις να πας στην τάδε κυρία,πες μου σε ποιό θέλεις να πας >μου απαντάει <δεν ξέρω>.

Εσείς τι θα κάνατε?Γιατί με την αδερφή μου που το έχω συζητήσει μου λέει να μην δώσω σημασία και να τον στείλω ξανά στο ίδιο σχολείο και στο ίδιο φροντιστήριο..

 

Τώρα για το φροντιστήριο...... θα σου φέρω πάλι παραδειγμα απο το δικό μου παιδί...... στην α΄γυμνασίου ήθελε πολύ να ξεκινήσει και γαλλικά σε φροντιστήριο (πέρα των αγγλικών) και τα θεωρούσε μάλιστα πολύ εύκολα.... δεν μπορέσαμε όμως για οικονομικούς λόγους.......

φέτος στη γ΄γυμνασίου, όταν έγραφε στο τέλος εξετάσεις, είχε τρελαθεί με τα γαλλικά..... δεν καταλάβαινε λέξη....!!! μου έλεγε "τι να διαβάσω ? αφου δεν καταλαβαίνω τι ζητάνε οι ερωτήσεις, πως να προχωρήσω?" Ποιος ο λόγος ?

2α και 3η γυμνασίου είχαν μια τελείως αδιάφορη καθηγήτρια που το μόνο που έκανε ήταν παράδοση και αν! ποτέ εξέταση, ποτέ κατανόηση, τίποτα..... τα βιβλία τους προχωρούσαν σε τέτοιο επίπεδο που αν δεν έκανες φροντιστήριο δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβεις τι διαβάζεις..... και έτσι μίσησε τα Γαλλικά.......

Οπότε μάλλον καταλαβαίνεις τι θέλω να πω..... παίζει μεγαααααλο ρόλο ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου και προσπαθεί να σου περάσει τις γνώσεις του.... αν το παιδί σου δεν νιώθει άνετα, αν δεν τον προκαλεί για μάθηση ο καθηγητής του, δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί ποτέ για να μάθει.....

Τουλάχιστον στις ξένες γλώσσες έχουμε την δυνατότητα επιλογής φροντιστηρίου ή καθηγητών (σε ιδιαίτερα) ώστε να μην μεγαλώσουμε την άρνηση του παιδιού μας......

Στα σχολεία..... άστο..... τόσοι καθηγητές σε μια μέρα είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο να τους πετύχουμε όλους να έχουν πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη για την δουλειά τους....... όπως σε όλες τις δουλειές εξάλλου.....

[τον]

vasiliki 40 εχουμε παρομια προβλήματα ....η απαντηση στο πρωτο θέμα ειναι να τον πας στο σχολείο που θέλει .....η κόρη μου είναι στην ηλικία του γιου σου και αν κρίνω απο αυτήν αν πεισμώση σε κάτι δεν υπάρχη περίπτωση να κάνει κάτι ...θα τα πάει χάλια ....θα πρεπει να κάνεται συμφωνία με τον γιο σου οτι θα παει εκει που θέλει ..με την προηπόθεση ότι η επιδώσεις του θα ειναι ηψηλές και θα έχει συνεχεί έλεγχο απο σένα ....σε περιπτώση που δεν τα παέι καλά την επόμενη χρονιά θα τον αλάξεις χωρίς κουβέντα ...............Οσο αφορά το φροντηστήριο κάνε του ιδιάιτερο ή μίλα με την δασκάλα για το πρόβλημα επικιονωνίας που έχουν ..οταν αποκτήση κενά θα είναι δύσκολα να τα καλήψη ...και εγω προσωπικά μίσησα τα αγγλικα λόγω του καθηγητή που είχα .....

Για το θέμα το οτι δεν θέλει να ειναι σπασικλάκι ...σαν ακούω την κόρη μου .........

στο δημοτικό άριστη ...στην πρώτη γυμνασίου ξεκίνησε πολύ καλά στο δέυτερο τρίμηνο έπεσε διότι οπως διάβαζε ήταν σπασίκλα ς..............στο τρίτο που έπεσαν τιμωρίες ξανανέβηκε ........έχει και αυτή την ίδια άποψη με τον γίο σου .......την έχω πάρει στο μπουρου μπου ρου ....ότι μπορεί να ειναι καλύ μαθήτρια και να είναι και κουλ....το ένα δεν ανερεί το άλλο τις δίνω και κάποια παραδήγματα φίλων που είναι αριστη μαθητές και παρόλα αυτά ειναι μέσα σε όλα και ο θεός βοηθός ...........

[vasiliki40]

Κορίτσια ,ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!!

[ZWH]

Τι σκεφτεσαι να κανεις τελικα?

[vasiliki40]

Τι σκεφτεσαι να κανεις τελικα?

 

Καλημέρα

υπάρχει μία περίπτωση να μην μεταφερθεί το γυμνάσιο που πήγαινε πέρσυ ,δεν ξέρω αν ισχύει ,το έμαθα εχθές από ένα συμμαθητή του.Οπότε λέω να συνεχίσει εκεί.Είναι ένα τόσο καλό και οργανωμένο δημόσιο σχολείο και εκτός από αυτό έχει κάνει και τις φιλίες του εκεί.Σε διαφορετική πέρίπτωση θα τον στείλω αναγκαστικά σε αυτό που θέλει.Να πω τώρα ότι ίσως να ήτανε και καλύτερα να πάει εκεί?Να δει ότι και εκεί υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθεί και εκεί θα πρέπει να διαβάζει και εκεί πέφτουν αποβολές...Γιατί έχει την εντύπωση ότι θα πηγαίνει και θα κάνει ότι θέλει..

Όσο για το φροντιστήριο αγγλικών ,πρέπει να ψάξω κάποιο άλλο.Τον ρώτησα που θα ήθελε να πάει και μου λέει ,δεν ξέρω.Βασικά αδιαφορεί. Του είπα να πάμε μαζί ένα απόγευμα να ψάξουμε και να μιλήσουμε με κάποια ,αδιαφόρησε...

Έχουμε ένα θέμα και με ελλειματική προσοχή, από ότι ανακαλύψαμε και πρέπει να ψάξω κάποιο που να είναι κοντά και να έχει λίγα παιδιά στην τάξη γιατί στα 11 παιδιά που είναι ανά τμήμα ,ο δικός μου χάνεται..Το καλύτερο θα ήτανε ιδιαίτερα ,αλλά είναι δύσκολα τα πράγματα οικονομικά.

 

Αυτό που με στεναχωρεί είναι η αδιαφορία του.Με σκοτώνει αυτό το πράγμα.Από την άλλη όμως εάν κάτσεις μαζί του ,από πάνω του δηλαδη και τον διαβάζεις γίνεται αστέρι.Αλλά μέχρι να τον πείσεις να στρωθεί ,σου βγάζει την ψυχή.Αυτό με κουράζει απίστευτα.Φέτος ξεκινάει και ο πιτσιρικάς μου το δημοτικό.Τι θα πρωτοκάνω???

Ο Θεός βοηθός...