''Τιμωρία στους γονείς''-στο Νηπιαγωγείο μας

[emmaki]

Συμφωνώ απολύτως στο ότι η συζήτηση δεν γίνεται μπροστά στα παιδιά!

Αλλά για την ακύρωση δεν καταλαμβαίνω,

αν ερχόταν σε μενα κάποιος "πελάτης" / "πολίτης"/"ενδιαφερόμενος" και μου έλεγε τις αντιρήσεις του για κάτι που έχω σχεδιάσει στην δουλειά μου, πρώτον θα τον άκουγα γιατί ίσως έχει κατι να μου πει που δεν σκέφτηκα δεν ήξερα δεν έλαβα υπόψη και δεύτερον θα καθόμουν να εξηγήσω γιατί έκανα αυτά που έκανα. Και δεν λέω να εξηγήσω για να απολογηθώ λέω να εξηγήσω για να διαφωτίσω, για να ενημερώσω.

Σε κάθε περίπτωση δεν θα ένιωθα "ακυρωμένη".

( Ακυρωμένη φαντάζομαι εννοείς ότι νιώθει ότι οι γονείς δεν εκτιμούν το έργο της? )

Αποκλείετε δηλαδή κάτι που έχει εκπαιδευτικό στόχο να έχει κάποια αρνητικά στοιχεία? Αποκλείεται να μην τα έχει δει η εκπαιδευτικός και να τα έχει η μαμά? Γιατί να μην θέλει να τα ακούσει?

Απλώς νομίζω ότι κάποιος που είναι σίγουρος για την δουλειά του είναι έτοιμος να ακούσει κριτική ακόμα και από αυτούς που έχουν σχηματίσει ήδη άποψη. Δηλαδη τι θα πουμε στους γονείς "πίστευε και μη ερεύνα", "ότι κάνουν οι εκπαιδευτικοί είναι σωστό"?

 

Νομίζω ότι η "διαφορά" μας είναι θέμα λέξεων...

Για μένα είναι άλλο πράγμα συζητάω και άλλο πράγμα εκφράζω αντιρρήσεις.

Η συζήτηση έχει ανταλλαγή επιχειρημάτων, έκφραση απόψεων, ίσως και αλλαγή γνώμης. Η αντίρρηση είναι μια δοφορφωμένη γνώμη που την έχω χωρίς να ακούσω τι έχει να πει ο άλλος και απλά πάω και την λέω.

Παρ'αδειγμα.

"Emmaki, τα παιδιά μου στεναχωρήθηκαν που δεν έχουν μεγάλο ρόλο. Μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις γιατί δεν τους έδωσες περισσότερα λόγια, για να τους το πω και εγώ να μην στεναχωριούνται;"

"Γιατί το δικό μου παιδί έχει τόσο μικρό ρόλο; Αυτό είναι λάθος και του δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα"

 

Νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά. Η πρώτη προσέγγιση επιδιώκει τη συζήτηση ενώ η δεύτερη είναι πιο απόλυτη και εμπεριέχει μόνο την αντίρρηση και το συμπέρασμα των ψυχολογικών προβλημάτων.

 

Φυσικά και επιδιώκουμε τη συζήτηση με τους γονείς. Τη συζήτηση, όχι την υπόδειξη, γιατί η διαφορά είναι τεράστια, αν και μπορεί να μην φαίνεται εύκολα.

Φυσικά και δεν έχουν οι εκπαιδευτικοί το αλάθητο, αλλά λίιιγο παραπάνω πράγματα γνωρίζουν γιατί για να κάνουν κάτι, έχουν κάποιο πράγμα στο μυαλό τους, που οι γονείς δεν το γνωρίζουν (γιατί δεν μπορούν να είναι μέσα στο μυαλό του εκπαιδευτικού). Για το λόγο αυτό οι εκπαιδευτικοί είναι εκέι (στο σχολέιο) για να συζητήσουν με όποιον ενδιαφέρεται (όχι μπροστά στα παιδιά, όχι την ώρα του μαθήματος)

[kyra]

"Emmaki, τα παιδιά μου στεναχωρήθηκαν που δεν έχουν μεγάλο ρόλο. Μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις γιατί δεν τους έδωσες περισσότερα λόγια, για να τους το πω και εγώ να μην στεναχωριούνται;"

"Γιατί το δικό μου παιδί έχει τόσο μικρό ρόλο; Αυτό είναι λάθος και του δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα"

 

Νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά. )

 

Δεν ξέρω τί κάνει Emmaki, εγώ όμως δεν καταλαβαίνω καμία διαφορά.

Το ίδιο αδιανόητα μου φαίνονται και τα δύο.

[emmaki]

Δεν ξέρω τί κάνει Emmaki, εγώ όμως δεν καταλαβαίνω καμία διαφορά.

Το ίδιο αδιανόητα μου φαίνονται και τα δύο.

 

Για μένα το πρώτο δείχενι ότι πειζητείται η συζήτηση.

Το δεύτερο δείχνει μια διαμορφωμένη γνώμη που πάω να την πω στη δασκάλα!

 

Βέβαια, παίζει ρόλο και ο τρόπος που θα πεις το καθετί και όχι μόνο οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις.

[DALIA]

Εαν η μαμα εκτιμαει την νηπιαγωγο της κανει δωρο αναμνηστικο.

Εαν η μαμα δεν εκτιμαει την νηπιαγωγο δεν κανει τιποτα και αφηνει αλλους γονεις να αναλαβουν τετοιες πρωτοβουλιες.

 

Αυτο λεει η λογικη μου.

 

Kαι η δική μου επίσης

Serba προσωπικά ( εάν το θέλεις φυσικά ) θα ήθελα να μάθω τους πραγματικούς λόγους της αναφοράς , διότι αν κατάλαβα καλά η γιορτή ήταν η αφορμή...

Επίσης η δική μου λογική λέει ότι επειδή τα παιδιά μας περνάνε πολλές ώρες με τους εκπαιδευτικούς κάνω ότι περνάει από το χέρι μου έτσι ώστε να υπάρχουν ομαλές σχέσεις...( όχι σε ακραίες περιπτώσεις που ο εκπαιδευτικός είναι απλά δημόσιος υπάλληλος )

[jannis]

Νομίζω ότι η "διαφορά" μας είναι θέμα λέξεων...

Για μένα είναι άλλο πράγμα συζητάω και άλλο πράγμα εκφράζω αντιρρήσεις.

Η συζήτηση έχει ανταλλαγή επιχειρημάτων, έκφραση απόψεων, ίσως και αλλαγή γνώμης. Η αντίρρηση είναι μια δοφορφωμένη γνώμη που την έχω χωρίς να ακούσω τι έχει να πει ο άλλος και απλά πάω και την λέω.

Παρ'αδειγμα.

"Emmaki, τα παιδιά μου στεναχωρήθηκαν που δεν έχουν μεγάλο ρόλο. Μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις γιατί δεν τους έδωσες περισσότερα λόγια, για να τους το πω και εγώ να μην στεναχωριούνται;"

"Γιατί το δικό μου παιδί έχει τόσο μικρό ρόλο; Αυτό είναι λάθος και του δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα"

 

Νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά. Η πρώτη προσέγγιση επιδιώκει τη συζήτηση ενώ η δεύτερη είναι πιο απόλυτη και εμπεριέχει μόνο την αντίρρηση και το συμπέρασμα των ψυχολογικών προβλημάτων.

 

Για μενα η μόνη διαφορά των 2 είναι ο τύπος της προσωπικότητας του γονέα και ο τρόπος που εκφραζει τις σκέψεις του - όχι τι επιδιώκει. Ενας ανθρωπος ήπιων τόνων για παραδειγμα πάει λάου λαου δεν θα σου πει ότι κανεις λάθος, μπορεί να σου φαίνεται ότι επιδιώκει την συζήτηση μπορεί να φύγει και να νομίζεις ότι τον έπεισες και αυτός να εξακολουθεί να πιστεύει ότι κάνεις λάθος και να σε λούζει με χαρακτηρισμούς. Ενας τύπος πιο ευθύς/ αυθόρμητος θα έρθει και θα σου πει ευθύς τι πιστεύει και πάλι μπορεί αν του εξηγήσεις να φύγει και να του αλλάξεις γνώμη.

Και οι δυο επιδιώκουν την συζήτηση και την προσπάθεια να επικοινωνήσουν μια ανάγκη του παιδιού τους, την δράση / την ανταπόκριση της νηπιαγωγού - τι αλλο θα μπορούσε να κάνει μια μαμα να πει κάτι τέτοιο στην δασκάλα.

Αν θέλουμε επικοδομιτική επικοινωνία δεν πρεπει να στεκόμαστε στις λέξεις του άλλου αλλά να προσπαθούμε να ακούσουμε αυτά που θέλει να επικοινωνήσει.

[jannis]

Aυτο που γινεται μεσα στην ταξη ειναι συνηθως μελετημενο και προορισμενο να διδαξει κατι τα παιδια.Τι αρνητικο στοιχειο να εχει μια γιορτουλα με θεμα το γαμο?

 

Δηλαδή πίστευε και μη ερεύνα? Νομίζω η serba μας είπε ήδη κάποια από τα αρνητικά της συγκεκριμένης γιορτής - το οποίο αν κατάλαβα καλα΄δεν έχει και τόσο να κάνει με το ίδιο το θέμα αλλά με το πως προσεγγίστηκε το θέμα.

 

Και αν η νηπιαγωγος ειναι λαθος μονο μια μαμα το αντιληφθηκε-παραπονεθηκε-εκανε αναφορα??Συνηθως οταν μιλαμε για τετοια εξελιξη πραγματων το λαθος βγαζει ματι και κινητοποιουνται οι περισσοτεροι γονεις.

 

Χωρις να εννοω τη Serba, οι γονεις που κανουν τις περισσοτερες φορες φασαρια χωρις να υπαρχει ουσιαστικος λογος ειναι γονεις που εχουν τυψεις για καποιο λογο στο πως ανατρεφουν τα παιδια τους (συνηθεστερα γιατι δεν τα βλεπουν πολυ) και δημιουργωντας θεματα στο σχολειο αισθανονται οτι κανουν και αυτοι κατι για να βελτιωσουν τις συνθηκες ζωης του παιδιου τους.(και παλι λεω δεν εννοω τη Serba)

 

Αυτό που έχω δει πολλές φορές είναι οι γονείς να μιλάνε πολύ πίσω από τις δασκάλες και λίγες φορές μπροστά τους. Αυτό γίνεται γιατί δεν θέλουν να ταράξουν τα νερά και για να τα πηγαίνουν καλά.. Δηλαδή συχνά προυποθέτουν ότι αν πανε να μιλήσουν για κατι στο οποίο διαφώνουν/βλέπουν πρόβλημα/εχουν αντιρήσεις/έχουν εντυπώσεις του παιδιού κλπ θα την πληρώσει το παιδί και ετσι απλά δεν λένε τιποτα. Αυτό είναι καλύτερο? Απλά είναι μια προσποιητή σχεση με την νηπιαγωγό.

Η δική μου πείρα πάλι λέει ότι αυτοί που πάνε να μιλήσουνε (Και δεν θεωρώ ότι όταν οι γονείς πανε να μιλήσουνε πάνε να κάνουν φασαρία) είναι αυτοί που πιστεύουν στην επικοινωνία με την δασκάλα και στο ότι πρεπει να αναφέρουμε και να συζητάμε τα προβλήματα που βλεπουμε στην ζωη του παιδιού μας στο σχολείο.

[Serba]

Dalia, δέκα φορές τα΄χω πει

 

Βλέπω ότι υπάρχει πολύ ισχυρό στερεότυπο ως προς τους Νηπιαγωγούς :

είναι πάντα καλοί, και αν κάποτε δημιουργηθεί θέμα, πάντα φταίει ο γονιός που ανακατεύεται, που απαιτείπερισσότερα για το δικό του παιδί και που δεν αφήνει τους καημένους να κάνουν την δουλειά τους,

δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος χειρισμούς, να παραφερθεί ή να ξεπεράσει τα όρια η νηπιαγωγός, πάντα φταίει ο παράλογος γονιός, πάντα.

Εκφράσεις όπως ''μήπως δεν έγιναν τα παράγματα έτσι;'' αυτό δείχνουν, δηλαδή με το ζόρι να έχει δίκιο η νηπ/γός, και όταν δεν υπάρχει επιχείρημα, ε, τότε σίγουρα λέω ψέματα, επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το στερεότυπο που πηγάζει από τις ίδιες και καλιεργείται συστηματικά,

εντός του forum, γιατί έξω τα πράγματα είναι διαφορετικά

[Serba]

προσπαθήστε να βρείτε διάυλους επικοινωνίας με τους γονείς, μην τους αφήνετε έξω, βάλτε τους μέσα στην διαδικασία, ενημερώστε τους, εξηγήστε τους, καθησυχάστε τους και όλα θα είναι πολύ καλύτερα, οι γονείς δεν είμαστε τρελοί που ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε ''σήμερα θα πάω να χαλάσω την σχέση μου με την δασκάλα του παιδιού μου'', να μπούμε σε μια διαδικασία που μόνο ευχάριστη δεν είναι και που στο τέλος βγαίνουμε όλοι λαβωμένοι,

η λύση δεν είναι να επιβληθεί ο νόμος της σιωπής, ούτε η λογική του''μην μιλάς εσυ και μην ρωτάς, η δασκάλα ξέρει καλύτερα'',

η λύση είναι να μας δείτε τους γονείς σαν ενδιαφερόμενους- όποιος ενδιαφέρεται ρωτάει, προσπαθεί να μάθει- όχι σαν άβουλους, ο ιδανικός γονιός δεν είναι αυτός που σιωπά.

[noni]

Συγνώμη ρε παιδιά αλλά αν έχεις πρόβλημα με το πως σου μίλησε η εκπαιδευτικός, δεν κάνεις αναφορά που την ακολουθεί σε όλη την καριέρα της, μπαίνει στο φάκελό της και πολύ πιθανά επηρρεάζει την καριέρα της... κάνεις παράπονα στη διευθύντρια και αν... άμα τώρα η δασκάλα κάνει κάτι πολύ χοντρό σε σχέση με τα παιδιά ναι να κάνεις αναφορά... αλλά να της κάνεις αναφορά γιατί σε έθιξε επειδή της την είπες σε σχέση με τη δουλειά της και εκείνη αντέδρασε νομίζω είναι too much.. εγώ μια φορά δε θα το έκανα... καλά εγώ δε θα πήγαινα να ζητήσω το λόγο γιατί τα παιδιά κάνουν τη δραστηριότητα στο σχολείο... οι κοπέλες έχουν σπουδάσει και ξέρουν γιατί γίνεται το καθε τι, δε θα πάω εγώ η άσχετη να αμφισβητήσω τη δουλειά τους... γενικά πιστεύω οι μαμάδες κάπως την έχουμε δει με τα βλαστάρια μας... φταίνε τα πολλά βιβλία ψυχολογίας που διαβάζουμε και την έχουμε δει όλες ειδικοί, τι να πω... (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα)

[noni]

Dalia, δέκα φορές τα΄χω πει

 

Βλέπω ότι υπάρχει πολύ ισχυρό στερεότυπο ως προς τους Νηπιαγωγούς :

είναι πάντα καλοί, και αν κάποτε δημιουργηθεί θέμα, πάντα φταίει ο γονιός που ανακατεύεται, που απαιτείπερισσότερα για το δικό του παιδί και που δεν αφήνει τους καημένους να κάνουν την δουλειά τους,

δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος χειρισμούς, να παραφερθεί ή να ξεπεράσει τα όρια η νηπιαγωγός, πάντα φταίει ο παράλογος γονιός, πάντα.

Εκφράσεις όπως ''μήπως δεν έγιναν τα παράγματα έτσι;'' αυτό δείχνουν, δηλαδή με το ζόρι να έχει δίκιο η νηπ/γός, και όταν δεν υπάρχει επιχείρημα, ε, τότε σίγουρα λέω ψέματα, επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το στερεότυπο που πηγάζει από τις ίδιες και καλιεργείται συστηματικά,

εντός του forum, γιατί έξω τα πράγματα είναι διαφορετικά

serba είναι θεμιτό να ρωτήσεις και να ενδιαφερθείς αλλά με διακριτικότητα, όχι μπροστά σε όλο τον κόσμο να τη λες στη νηπιαγωγό και γνώμη μου ΔΕΝ κάνεις αναφορά για το πως σου μίλησε ΕΣΕΝΑ η νηπιαγωγός.. γιατί εσύ την αναφορά την έκανες από τον εγωισμό σου που σου την είπε η νηπιαγωγός και όχι γιατί κάτι κακό έκανε στα παιδιά...

[emmaki]

Dalia, δέκα φορές τα΄χω πει

 

Βλέπω ότι υπάρχει πολύ ισχυρό στερεότυπο ως προς τους Νηπιαγωγούς :

είναι πάντα καλοί, και αν κάποτε δημιουργηθεί θέμα, πάντα φταίει ο γονιός που ανακατεύεται, που απαιτείπερισσότερα για το δικό του παιδί και που δεν αφήνει τους καημένους να κάνουν την δουλειά τους,

δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος χειρισμούς, να παραφερθεί ή να ξεπεράσει τα όρια η νηπιαγωγός, πάντα φταίει ο παράλογος γονιός, πάντα.

Εκφράσεις όπως ''μήπως δεν έγιναν τα παράγματα έτσι;'' αυτό δείχνουν, δηλαδή με το ζόρι να έχει δίκιο η νηπ/γός, και όταν δεν υπάρχει επιχείρημα, ε, τότε σίγουρα λέω ψέματα, επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το στερεότυπο που πηγάζει από τις ίδιες και καλιεργείται συστηματικά,

εντός του forum, γιατί έξω τα πράγματα είναι διαφορετικά

 

Όπως είπα, θεωρώ ότι κάθε ιστορία έχει 2 (τουλάχιστον) όψεις, μπορεί και περισσότερες ανάλογα με το πόσοι συμμετέχουν ή παρακολουθούν.

Μπορεί εσύ να πήγες "τσαμπουκαλεμένη" να ζητήσεις το λόγο (και αυτό να φαινόταν όχι μόνο από τα ίδια σου τα λόγια όσο από τη στάση του σώματος, το βλέμμα σου, το ύφος σου κλπ), μπορεί η νηπιαγωγός να ήταν όντως απαράδεκτη και να άρχισε να τσιρίζει ενώ εσύ πήγες ευγενικά για μια συζήτηση, μπορεί όμως να έγινε κάτι το ενδιάμεσο, δηλαδή και εσύ να πήγες "κάπως" αλλά και η νηπιαγωγός να παραφέρθηκε....

Το θέμα για μένα είναι ότι:

1) Ό,τι έγινε έγινε μπροστά στα παιδιά (και εδώ φταίνει και οι 2 πλευρές, και εσύ που πήγες την ώρα του μαθήματοα, αλλά και η νηπιαγωγός που παραφέρθηκε μπροστά στα παιδιά)

2) Έγινε μια αναφορά, χωρίς να υπάρξει συζήτηση και προσπάθεια να "τα βρείτε", αφού η ίδια λες ότι σε κάλεσαν αλλά δεν πήγες (για τον Α ή Β λόγο, πάντως σημασία έχει το αποτέλεσμα)

3) Η αναφορά αυτή ακολουθεί τη νηπιαγωγό για όλη της την καριέρα και μπορεί να βασίεται σε μια απλή παρεξήγηση, η οποία με αμοιβαίες εξηγήσεις θα μπορούσε να λυθεί πολύ εύκολα

4) Υπάρχει διάχυτη μια εντύπωση (και μπορεί να κάνω και λάθος) ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να φοβούνται το γονιό (όχι να τον έχουν σύμμαχο) και οι γονείς "κρατάνε" τους εκπαιδευτικούς κάνοντας τους αναφορές για ό,τι και να συμβεί....Λάθος για μένα.

 

Για να επικεντρωθούμε στο θέμα του δώρου, μια και αυτό είναι το θέμα το αρχικό.

Από τη στιγμή που έκανες εσύ πορσωπικά όλη αυτή τη φασαρία στην νηπιαγωγό, επιμένω ότι φαίνεται ειρωνικό να πας να της κάνεις δώρο για να θυμάται όλη τη χρονιά!

Είναι πιο λογικό να της το κάνουν το δώρο οι υπόλοιποι γονέις, να μην φανείς εσύ δηλαδή μπροστά, μιας και εσύ είσαι δυσαρεστημένη από τη συγκεκριμένη.... Το δώρο σημαίνει επιβράβευση, σημαίνει ευχαριστώ, σημαίνει "θέλω να με θυμάσαι"... Αυτός που δίνει το δώρο επίσης έχει τέτοιο ρόλο. Εσύ γιατί να πεις ευχαριστώ; Αφού δεν ήσουν ευχαριστημένη. Γιατί να την επιβραβεύσεις, αφού δεν έκανε καλά τη δουλειά της (και γι' αυτό έγινε και η αναφορά, ακόμα και η συμπεριφρορά είναι τμήμα της δουλειάς)....

Δεν είναι "τιμωρία" της εκπαιδευτικού στα παιδιά, είναι έκφραση δυσαρέσκειας προς το δικό σου πρόσωπο, τον κομιστή του δώρου! Αν το έδιναν τα παιδιά ή κάποιος άλλος γονιός, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

 

 

Και όχι δεν φταίνε πάντα οι γονείς, αλλά δεν φτάινε πάντα και οι εκπαιδευτικοί!

[my_Kelly]

Η κοπέλα εδώ δεν έκρυψε τίποτε από αυτά που έγιναν, όσο μπορώ να καταλάβω τουλάχιστον. Περιέγραψε μια κατάσταση πριν από κάποιους μήνες που την οδήγησε στο να κάνει αναφορά στη νηπιαγωγό. Ό,τι πρόβλημα και να είχε με τον γονέα η συγκεκριμένη παιδαγωγός, δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να μιλήσει άσχημα ειδικά μπροστά στα παιδιά. Γι'αυτό και μόνο είναι άξια αναφοράς. Μη τρελαίνεστε οι υπόλοιπες νηπιαγωγοί/δασκάλες, δεν μιλάει για εσάς ούτε και σας τσουβαλιάζει. Μιλάει για την συγκεκριμένη, η οποία α.αν δεν ήθελε να πάρει αναφορά ας πρόσεχε τον τρόπο της (είναι νηπιαγωγός και όχι δερβέναγας) και β. τουλάχιστον από'δώ και πέρα θα προσέχει. Μπορεί σαν μητέρα που ανησυχεί για τα παιδιά της η Serba να ήταν υπερβολική, αλλά τουλάχιστον από το ύφος και το ήθος που δείχνει η γραφή της, δεν πιστεύω να πήγε "τσαμπουκαλεμένη".

Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως η κοπέλα θέλησε ίσως με το δώρο των παιδιών να της δείξει πως δεν άφησε τα παιδιά να επηρρεαστούν απέναντί της και πως την αγαπούν το ίδιο όσο πριν. Ή ίσως να ήταν και ένα είδος "έμμεσης συγγνώμης". Εντάξει, δικαίωμά της να μην το δεχτεί.

Αλλά εμείς γιατί ψάχνουμε πίσω από τις λέξεις? Μήπως φανεί ο Αλέξης? Μας λέει η κοπέλα 5 πράγματα για μια συγκεκριμένη νηπιαγωγό σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, ούτε ακύρωσε το επάγγελμα ούτε τους επαγγελματίες. Είναι δυνατόν να φτάσουμε να της πούμε πως έκανε φασαρία μόνο και μόνο επειδή είναι αμέτοχη σαν γονέας και απλά έγινε αισθητή έτσι στα παιδιά της? Αν ήταν αμέτοχη ή αδιάφορη ως προς τα παιδιά της δεν θα έγραφε στο parents θα έγραφε στο Oifiloitoytavli.gr!

[DALIA]

Dalia, δέκα φορές τα΄χω πει

 

Πραγματικά δεν κατάλαβα...

Ο τρόπος που σου μίλησε ?

 

Βλέπω ότι υπάρχει πολύ ισχυρό στερεότυπο ως προς τους Νηπιαγωγούς :

είναι πάντα καλοί, και αν κάποτε δημιουργηθεί θέμα, πάντα φταίει ο γονιός που ανακατεύεται, που απαιτείπερισσότερα για το δικό του παιδί και που δεν αφήνει τους καημένους να κάνουν την δουλειά τους,

δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος χειρισμούς, να παραφερθεί ή να ξεπεράσει τα όρια η νηπιαγωγός, πάντα φταίει ο παράλογος γονιός, πάντα.

 

serba επίτρεψε μου να διαφωνήσω....

αυτό που διακρίνω εγώ και στο φόρουμ και έξω είναι η νοοτροπία, σίγα μωρέ το νηπιαγωγείο είναι τραλαλα λα, οι νηπιαγωγοί είναι υποχρεωμένοι να..., σιγά μη δόσω λεφτά για το οτιδήποτε χ@@κα το παιδί μου του χρόνου δεν θα πάει νήπια, ας φρόντιζε το κράτος, δουλεύουν 4 ωρες και μιλάνε από πάνω, οι άσχετες μου είπαν τα εξής για το καμάρι μου και ένα σωρό άλλα....

Ασχολούνται μονίμως με τα μειονεκτήματα και όχι με τα θετικά....Ας αναδείξουμε τα θετικά των σχολείων μας και ας απομονούσουμε τα κακώς κείμενα....

[Serba]

Dalia, αυτή η νοοτροπία όντως υπάρχει και ακολουθείται από την σιωπηλή στάση των γονιών και για μένα δείχνει αδιαφορία ( τραλαλα δεν είναι το νηπιαγωγείο)

δεν την ενστερνίζομαι καθόλου, γιάυτό και ενδιαφέρομαι, γι΄αυτό και όταν δεν έχω την ενημέρωση που θέλω, απλώς ρωτάω,

οι γονείς που άναδεικνύουν μόνο τα θετικά και τα αρνητικά τα κουκουλώνουν, είναι αυτοί που λες, που λένε του χρόνου δεν θα είναι το παιδί μου εδώ, οπότε δεν με νοιάζει

[Daphne-]

Το σχολέιο δεν είναι υποχρεωμένο να κανει γιορτή ανοιχτή. Υποχρέωση έχει να ενημερώσει/διδάξει τα νήπια για τον πολιτισμό και τις εθνικές και θρησκευτικές επετείους.

Το πώς θα γίνει αυτό, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το σχολέιο.

 

Συνηθίζεται να γίνονται γιορτούλες με ποιηματάκια, χορευτικά, θεατρικά κλπ την 28η, 25η, 17η Νοέμβρη, Χριστούγεννα και Καλοκαίρι γιατί τα πιτσιρίκια το χαίρονται.

Συνηθίζεται, επίσης, κάποιες από αυτές τις γιορτές να είναι ανοιχτές για να τις παρακολουθήσουν οι γονείς, όμως αυτό δεν είναι υποχρεωτικό.

 

Το αν γίνει χαμός ή όχι από τους γονείς, ποσώς ενδιαφέρει το σχολέιο. Οι γιορτές συνήθως γίνονται ανοιχτές από τη στιγμή που υπάρχουν καλές σχέσεις με τους γονείς. Αν έχεις γονείς που γκρινιάζουν και επιτίθενται στους εκπαιδευτικούς, ε όχι δεν θα κάνεις ανοιχτή γιορτή!

 

Σε νηπιαγωγείο που δούλευα κάναμε κλειστή γιορτή Χριστουγέννων, γιατί ενώ είχαμε πει ότι θα γίνει ανοιχτή, ξεσηκώθηκαν οι γονέις για τη μέρα και την ώρα. Ήθελαν σχεδόν βράδυ για να βολέυονται όλοι. Ε όχι. Η γιορτή έγινε πρωί με τα παιδιάκια μόνο και το καταχάρηκαν.

 

Τώρα για τις φωτογραφίες, όντως απαγορεύεται να φωτογραφηθούν παιδιά χωρίς προηγούμενη εγκριση γονέων. Το βρίσκω όμως λίγο υπερβολικό να γίνει αυτό σε σχολική γιοερτή. Μπορούσε να γίνει αλλιώς ο χειρισμός, π.χ. ζητώντας από τους γονείς την έγγραφη συναίνεση ή άρνηση για φωτογράφηση και να λυθεί το θέμα.

 

Σήμερα πληροφορήθηκα από μαμά φίλη οτι δεν θα γίνει Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Πρόκειται για Παιδικό σταθμό στο Δήμο μας. Η εξήγηση της διευθύντριας ήταν οτι ορισμένα παιδιά στρεσάρονται.

 

Νομίζω ομως οτι οι περισσότεροι γονείς θα δυσαρεστηθούν από αυτο το ξαφνικό. Ο συγκεκριμένος σταθμός κάνει ανοιχτή γιορτή τα Χριστούγεννα εδω και χρόνια.

 

Θέλω να ρωτήσω το εξής: οι ανοιχτές γιορτές προσφέρουν στα παιδιά μια μορφή κοινωνικοποίησης? Δηλ. είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας?

 

Ή απλώς είναι ένας τρόπος να ερχονται σε επαφή οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς τις μέρες εκείνες?

 

*Πέρισυ ειδα πολλά πιτσιρίκια να μην το χαίρονται καθόλου...Το δικό μου πολύ το χάρηκε και το περίμενε πώς και πώς φέτος. Σήμερα όμως που της ειπα οτι δεν θα γίνει μου ειπε " ε δεν πειράζει θα κάνουμε γιορτη στο μπαλλέτο"...

[elenip]

Σήμερα πληροφορήθηκα από μαμά φίλη οτι δεν θα γίνει Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Πρόκειται για Παιδικό σταθμό στο Δήμο μας. Η εξήγηση της διευθύντριας ήταν οτι ορισμένα παιδιά στρεσάρονται.

 

Νομίζω ομως οτι οι περισσότεροι γονείς θα δυσαρεστηθούν από αυτο το ξαφνικό. Ο συγκεκριμένος σταθμός κάνει ανοιχτή γιορτή τα Χριστούγεννα εδω και χρόνια.

 

Θέλω να ρωτήσω το εξής: οι ανοιχτές γιορτές προσφέρουν στα παιδιά μια μορφή κοινωνικοποίησης? Δηλ. είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας?

 

Ή απλώς είναι ένας τρόπος να ερχονται σε επαφή οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς τις μέρες εκείνες?

 

*Πέρισυ ειδα πολλά πιτσιρίκια να μην το χαίρονται καθόλου...Το δικό μου πολύ το χάρηκε και το περίμενε πώς και πώς φέτος. Σήμερα όμως που της ειπα οτι δεν θα γίνει μου ειπε " ε δεν πειράζει θα κάνουμε γιορτη στο μπαλλέτο"...

 

Κοίταξε να δεις.. σε ότι αφορά την επαφή των γονέων με τους εκπαιδευτικούς δεν νομίζω ότι κανένας γονιός περιμένει μία γιορτή για να δει τους εκπαιδευτικούς... στον δικό μας παιδικό ήδη έχει γίνει μία συνάντηση των γονέων (όπου μας κάλεσαν στο σχολείο) με την Διοίκηση και από εκει και πέρα καθημερινά που αφήνω τον μικρό στον παιδικό υπάρχει συνεννόηση με τους εκπαιδευτικούς αλλα και για οποιοδήποτε θέμα προκύψει οι εκπαιδευτικοί ενημερώνουν... ο κάθε γονιός μπορεί να συζητήσει όποιο θέμα μπορεί και με την προισταμένη του σταθμου... τώρα σε ότι αφορά την γιορτή φαντάζομαι θα γίνει "κεκλεισμένων των θυρών" θεωρώ ότι η διευθύντρια θα ξέρει καλύτερα από όλους εάν μία ανοιχτή γιορτή προκαλεί στρες σε κάποια παιδιά, ειδικά όταν είναι σε πιο μικρές ηλικίες... τώρα για το εάν θα δυσαρεστηθούν οι γονείς, προσωπικά πιστεύω καλύτερα να δυσαρεστηθούν οι γονείς παρά τα παιδιά!! για εμάς τους γονείς μπορεί όλο αυτό να μας φαίνεται χαρούμενο και χαριτωμένο αλλά σε κάποια μικρούλια δημιουργεί φόβο!! και για να σου απαντήσω στο ερώτημα, η γιορτή ειναι μέρος κοινωνικοποίησης με συγκεκριμένους όρους και προυποθέσεις.. γι' αυτό και σε γιορτές / παρελάσεις / εκφώνηση ποιημάτων κλπ δεν "φορτώνονται" τα μικρούλια αλλά παιδιά σε μεγαλύτερες ηλικίες... η διευθύντρια έχοντας πείρα και από τις προηγούμενες χρονιές πιστεύω θα επιλέξει το καλύτερο για τα παιδιά, όχι για τους γονείς :-P

[Daphne-]

Εlenip δεν έχω αντίρηση σε αυτα που λες. Κι εμάς μας κάλεσαν πρόσφατα σε συνάντηση για να μιλήσουμε. Ωστόσο μου κάνει εντύπωση η απόφαση αυτή ξαφνικά. Το σχολείο λειτουργεί χρόνια και κάνει πάντα ανοιχτή γιορτή...

Δηλαδή φέτος το κατάλαβαν οτι δημιουργεί πίεση?

[elenip]

Εlenip δεν έχω αντίρηση σε αυτα που λες. Κι εμάς μας κάλεσαν πρόσφατα σε συνάντηση για να μιλήσουμε. Ωστόσο μου κάνει εντύπωση η απόφαση αυτή ξαφνικά. Το σχολείο λειτουργεί χρόνια και κάνει πάντα ανοιχτή γιορτή...

Δηλαδή φέτος το κατάλαβαν οτι δημιουργεί πίεση?

 

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά

[miriki]

Για πολλά παιδιά οι ανοιχτές γιορτές είναι ένα βασανιστήριο. Ειδικά στον παιδικό σταθμό που υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη την προσαρμογή τους. Ταυτόχρονα ενώ υπάρχει η δυνατότητα ένα παιδί να μη λάβει μέρος στο ανοιχτό κομμάτι της γιορτής, αλλά να βοηθήσει π.χ. στα σκηνικά ή στις προσκλήσεις ή στα κοστούμια, δεν υπάρχει περίπτωση να το δεχτεί αυτό Έλληνας γονιός. Θα στήσουν τη δασκάλα στο εκτελεστικό απόσπασμα με συνοπτικές διαδιακασίες. Αν λοιπόν στο σχολείο βλέπουν ότι η ομάδα των παιδιών δεεεεν... πολύ καλά κάνουν.

 

Επίσης οι γιορτές στο σχολείο δεν πρέπει αν γίνονται έτσι όπως γίνονται. Στο δικό μυο σχολείο αποφασίσαμε με τους συναδέλφους να κάνουμε μια γιορτή που περιλαμβάνει τους ήρωες γνωστων παραμυθιών. έχουμε χωρίσει ρόλους, έχουμε ετοιμάσει τα λόγια και από την επόμενη εβδομάδα θα τα μοιράσουμε στα παιδιά.

 

Όμως εμένα δε μου καθόταν καθόλου καλά. Τα μάζεψα λοιπόν τους ρώτησα αν τους αρέσουν τα παραμύθια και τα έβαλα να σχεδιάσουν τι θα ήθελαν να κάνουμε γιαυτά. Μέσα στα πολλά προέκυψε να το παρουσιάσουν στους γονείς. Ζήτωωωωω! Έτσι πρέπει να γίνονται οι γιορτές. Αν ήταν στο χέρι μου, δε θα χωρίζαμε εμείς ρόλους, θα διάλεγαν τα παιδιά. Δώστε μου ένα δυο χρόνια στο ίδιο σχολείο και θα γίνει έτσι οι γιορτές αποκτούν παιδαγωγική αξία. Διαφορετικά είναι απλά χαδάκια στον εγωισμό των εκπαιδευτικών (μα τι ωραία που τα κανετε) και των γονιών (μα τι παιδί έχω εγώ! δώσε μαρή δυο στιχάκια παραπάνω).

[Χαρά-Μαρία]

Γενικα εχουν μειωθει οι εκδηλώσεις.

 

Δεν ξερω αν παιζει ρολο, αλλα απ ο,τι εχω καταλαβει απο τις συναντησεις στο σχολειο, οι γονεις σημερα τα πρηζουν υπερβολικα στις δασκαλες.

 

Πηγα πρωταρα σε συναντηση γονεων, και βαρεθηκα απιστευτα-και απογοητευτηκα. ΟΚ κι εμεις ειχαμε προβληματα, αλλα σοβαρα πχ να τρωει ξυλο η μικρη απο συμμαθητη κλπ. Αλλα το να ακουω επι 2 ωρες, ενω εχω φαει 8ωρο στο γραφειο και 4 ωρες πηγαινε-ελα για να φτασω στη συναντηση γονεων, μια μαμα να φωναζει-διαναρτυρεται για το αν θα πανε στην ταδε παρασταση γιατι δεν της καθοταν καλα ή στην δείνα επειδη της αρεσε καλυτερα, πιστευω οτι εαν ημουν κι εγω δασκαλα θα ελεγα απλα «βρε δεν καθομαι στα αυγα μου, αν ειναι να τα ακουω κιολας??? Ας τα πανε οι γονεις τους». Ποσο μαλλον να διοργανωσει δικη της γιορτη.

 

Τα εχετε ποτε σκεφτει αυτα?

[ekavi_]

Σίγουρα οι δασκάλες έχουν άγχος να παρουσιάσουν κάτι και να γίνουν αρεστές στους γονείς και οι γονείς έχουν άγχος να δουν το καμάρι τους σε πρωταγωνιστικό ρόλο να αποδίδει τα μέγιστα, φορώντας βέβαια μια σούπερ στολή και όχι κάτι απλό.

 

Δεν ανήκω σε αυτές τις κατηγορίες. Δεν με ενοχλούν οι κλειστές γιορτές όπου πιστεύω δασκάλα και παιδιά κάνουν πιο ουσιαστική δουλειά. Αντίθετα με ενοχλούν οι ανοικτές γιορτές κυρίως λόγω του άγχους που διέπει τους γονείς.

 

Σε ανοικτές γιορτές είμαι υπέρ του να είναι απόλυτα οργανωμένες ως προς το που θα κάτσουν οι γονείς. Θυμάμαι σε γιορτή παιδικού σταθμού, δεν δίσταζαν οι γονείς να μπουν μπροστά από τα υπόλοιπα παιδάκια ώστε να βλέπουν τα βλαστάρια τους καλύτερα. Γινόταν ένας χαμός, να σπρώχνονται μεταξύ τους, να κάθονται στα καρεκλάκια των παιδιών ή ακόμα και να παραμερίζουν παιδιά...

 

Σε άλλη γιορτή που έγινε σε θέατρο, μαζί με τους λόγους και τις φανφάρες από πλευράς του σχολείου, καταλήξαμε σε μια ατελείωτη γιορτή όπου είχαν κουραστεί-αγχωθεί και τα παιδιά και οι θεατές...

 

Οπότε προτιμώ είτε κλειστή γιορτή, είτε ανοικτή αλλά οργανωμένη- σεβόμενη κυρίως τα παιδιά.

Οι ανοικτές γιορτές λαμβάνουν υπόψη τους κυρίως τους γονείς και αυτό είναι που με ενοχλεί.

[alcyon]

Σα γονιός προτιμώ τις κλειστές γιορτές.

Οι ανοιχτές, μου μοιάζουν να έχουν πολλή ταλαιπωρία για το τίποτα. Αντί να κοιτάμε αν τα παιδάκια θα διασκεδάσουν με το θέμα, αρχίζουν να τρέχουν γύρω από τις υποτιθέμενες προσδοκίες των γονιών. Για ποιο λόγο; Μήπως ζήτησα να δω θεατρικό με τα παιδιά; Ή μήπως θα κρίνω αν κόλλησε στο ποίημα;

 

Υπάρχουν πράγματι παιδάκια που απολαμβάνουν τη φιέστα και καμαρώνουν αυτή την έκθεση στον κόσμο. Υπάρχουν όμως κι άλλα που η παρουσία έστω και ενός ξένου τα αναστατώνει. Έχω δει παιδάκι να κλαίει για μια εβδομάδα με την προοπτική της γιορτής και φυσικά στη γιορτή πλάνταξε. Ειδικά όταν έφτασε η ώρα και η μαμά του δεν ήθελε να "ρεζιλευτεί" οπότε το παρότρυνε να πει το ποίημά του, ενώ εκείνο έτρεχε να κρυφτεί. Ντρεπόταν η μαμά και ντρεπόταν και το παιδί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Φτάσαμε στο σημείο, από κάτω να λέμε... "φτάνει! άσε το παιδί, δε θέλει!"

 

Πολλή φασαρία για το τίποτα.

Να γίνει παρτάκι με γονείς και να οργανώσουν παιχνιδάκια και να τα χαζέψουμε... ναι. Τα άλλα, ας τα κάνουν μεταξύ τους.

[Daphne-]

Όμως εμένα δε μου καθόταν καθόλου καλά. Τα μάζεψα λοιπόν τους ρώτησα αν τους αρέσουν τα παραμύθια και τα έβαλα να σχεδιάσουν τι θα ήθελαν να κάνουμε γιαυτά. Μέσα στα πολλά προέκυψε να το παρουσιάσουν στους γονείς. Ζήτωωωωω! Έτσι πρέπει να γίνονται οι γιορτές. Αν ήταν στο χέρι μου, δε θα χωρίζαμε εμείς ρόλους, θα διάλεγαν τα παιδιά. Δώστε μου ένα δυο χρόνια στο ίδιο σχολείο και θα γίνει έτσι οι γιορτές αποκτούν παιδαγωγική αξία. Διαφορετικά είναι απλά χαδάκια στον εγωισμό των εκπαιδευτικών (μα τι ωραία που τα κανετε) και των γονιών (μα τι παιδί έχω εγώ! δώσε μαρή δυο στιχάκια παραπάνω).

Τέλειο ακούγεται αυτό (κ΄τι παρόμοιο κάνουν και στο θεατρικό εργαστήρι της Καλογεροπούλου)...Ομως όπως λες κι εσυ δεν δίνεται βάρος στο παιχνίδι, στο θέατρο, αλλά στο "αν θα πει καλά το ποίημα του"...

 

Δεν ξερω αν παιζει ρολο, αλλα απ ο,τι εχω καταλαβει απο τις συναντησεις στο σχολειο, οι γονεις σημερα τα πρηζουν υπερβολικα στις δασκαλες.

Κι εγώ το ίδιο πιστεύω....Οι δε δασκάλες ειναι αμυντικές. Εχει τύχει πολλές φορές να ζητήσω να τους πω κάτι και έρχονται να το ακούσουν σε στάση άμυνας....

Οταν πήγαινα εγω σχολείο, ισχυε το αντίθετο. Σε καθετι που έλεγε ο δάσκαλος οι γονεις ηταν σούζα...

Αντε με το καλο, η επόμενη γενιά θα το έχει ισσοροπήσει το θέμα αυτό (ελπίζω)...

 

Θυμάμαι σε γιορτή παιδικού σταθμού, δεν δίσταζαν οι γονείς να μπουν μπροστά από τα υπόλοιπα παιδάκια ώστε να βλέπουν τα βλαστάρια τους καλύτερα. Γινόταν ένας χαμός, να σπρώχνονται μεταξύ τους, να κάθονται στα καρεκλάκια των παιδιών ή ακόμα και να παραμερίζουν παιδιά...

Και σε μας..μια από τα ίδια...

 

Σα γονιός προτιμώ τις κλειστές γιορτές.

Οι ανοιχτές, μου μοιάζουν να έχουν πολλή ταλαιπωρία για το τίποτα. Αντί να κοιτάμε αν τα παιδάκια θα διασκεδάσουν με το θέμα, αρχίζουν να τρέχουν γύρω από τις υποτιθέμενες προσδοκίες των γονιών. Για ποιο λόγο; Μήπως ζήτησα να δω θεατρικό με τα παιδιά; Ή μήπως θα κρίνω αν κόλλησε στο ποίημα;

 

Υπάρχουν πράγματι παιδάκια που απολαμβάνουν τη φιέστα και καμαρώνουν αυτή την έκθεση στον κόσμο. Υπάρχουν όμως κι άλλα που η παρουσία έστω και ενός ξένου τα αναστατώνει. Έχω δει παιδάκι να κλαίει για μια εβδομάδα με την προοπτική της γιορτής και φυσικά στη γιορτή πλάνταξε. Ειδικά όταν έφτασε η ώρα και η μαμά του δεν ήθελε να "ρεζιλευτεί" οπότε το παρότρυνε να πει το ποίημά του, ενώ εκείνο έτρεχε να κρυφτεί. Ντρεπόταν η μαμά και ντρεπόταν και το παιδί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Φτάσαμε στο σημείο, από κάτω να λέμε... "φτάνει! άσε το παιδί, δε θέλει!"

 

Πολλή φασαρία για το τίποτα.

Να γίνει παρτάκι με γονείς και να οργανώσουν παιχνιδάκια και να τα χαζέψουμε... ναι. Τα άλλα, ας τα κάνουν μεταξύ τους.

Αlcyon συμφωνώ (για χιολιστη φορά) μαζι σου.... Μια ένσταση μόνο: Μπορει εσύ να μη ζήτησες να δεις θεατρικό, αλλά η πλειοψηφία των γονιών νομίζω το ζητάει. Αρα και το σχολείο σε αυτο στηρίζεται και κάνει οτι κάνει.