Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα

[ιανουαριος 2010]

μια ζεστη αγκαλιτσα σε ολες.. δεν λεω πολλα.. κατω δεξια η υπογραφη μου τα λεει ολα.. κουραγιο.. κανεναν δεν αφηνει η Παναγια μας..

[Αννα 30]

makari na ginotan ilios na girnouse xana

to xero oti i panayia tha mas voithisei!!!

 

aretiagelos poli xeromai pou ta kataferes xana mou dineis kouragio!!!

 

sas efxaristo kai tis 2

eimai edo gia oti xriastite

[ιανουαριος 2010]

makari na ginotan ilios na girnouse xana

to xero oti i panayia tha mas voithisei!!!

 

aretiagelos poli xeromai pou ta kataferes xana mou dineis kouragio!!!

 

sas efxaristo kai tis 2

eimai edo gia oti xriastite

και μεις για σενα.. να εισαι καλα!

[kiriaki76]

makari na ginotan ilios na girnouse xana

to xero oti i panayia tha mas voithisei!!!

 

aretiagelos poli xeromai pou ta kataferes xana mou dineis kouragio!!!

 

sas efxaristo kai tis 2

eimai edo gia oti xriastite

 

και εσυ α τα καταφερεις!!!!

υα δεις ολα γινονται για καποιο λογο...γιατι λεω οτι αν δεν εχανα το κοριτσακι μου...την ανθη...δεν θα γεννιοταν το αλλο μου...η αρετη μου...

υα δεις ολα υα πανε καλα και σε λιγο καιρο θα κρατασ παλι ενα μωρακι...και τα αλλα μασ...θα μασ βλεπουν απο πανω....

[Αννα 30]

kalimera koritsiato xero. einai aggelaki ekei psila pare me ta dikas sas aggelakia ...kai mas prosexounsas efxaristo poli!!!

[rrrrr]

Ευχαριστω και παλι για ολα τα μηνυματα σας μπανω πολυ συχνα και τα βλεπω και πολλες φορες μαζι με τον αντρα μου.Ακομα ημαστε στη αναμονη για τα αποτελεσματα...και μαλλον θα αργησουν κι αλλο απο την αλλη οι γιατροι μου ειπαν οτιτον οκτωμβριο μπορω να ξαναμεινω εγκυος γενικοτερα τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα για ολο αυτο.Ελπιζω ο χρονος να βοηθησει τιποτα αλλο...

 

ΑΦΡΟΔΙΤΗ μου ειλικρινα λυπαμαι παααρα πολυ ηθελα με ολο το θαρρος και σεβασμο στον πονο σου να με βοηθησεις σε κατι...

προχθες συναιβει το ιδιο στη φιλη και γειτονισσα μου....εχασε το μωρακι της την 33η εβδομαδα....εχω κι εγω μια κορουλα ενος ετους και καθομασταν ωρες στο μπαλκονι και φανταζομασταν πως θα παιζουν του χρονου τα κοριτσακια μας (κοριτσακι κι εκεινο)....ηταν τοσο μα τοσο χαρουμενη κι ενθουσιασμενη κι ανυπομονουσε να το κρατησει στην αγκαλια της....οταν γυρισα προχθες απ'τη δουλεια κι εμαθα τα νεα σοκαριστηκα.....εφυγε εσπευσμενα για Αθηνα μηπως και το σωσει ομως δυστυχως δεν καταφεραν τιποτα.

τη Δευτερα γυρναει σπιτι κι εγω δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω;;

να της χτυπησω την πορτα και να την παρηγορησω;;(ξερω πως ειναι αδυνατον να παρηγορηθει)...να την αφησω μονη της να ηρεμησει;;;

 

 

ειλικρινα θελω τοσο πολυ να βοηθησω και δεν ξερω τι ειναι καλυτερο.....εσυ πως θα ηθελες να σου φερθουν οι φιλοι;;

[alexele]

RRRR,

Καλησπέρα επειδή δυστυχώς πριν 3,5 χρόνια πέρασα κι' εγώ το ίδιο χάνοντας το πρώτο μου μωρό στις 38 εβδομάδες, θα σου πω ότι εγώ δεν ήθελα και πολύ κόσμο. Ήθελα μόνο όσους ήξερα ότι μπορούν να ανεχθούν τα ψυχολογικά μου, δηλαδή μπορεί να ερχόταν φίλη μου στο σπίτι κι΄εγώ να καθόμουν να βλέπω τηλεόραση γιατί δεν είχα όρεξη για κουβέντα. Άλλη φορά πάλι ένοιωθα την ανάγκη να μιλήσω γι' αυτό με κάθε λεπτομέρεια. Με τίποτα όμως δεν ήθελα κοντά μου ανθρώπους που ήξερα ότι υπήρχαν εκεί από οίκτο και περιέργεια να δουν πως το βιώνω και δυστυχώς αποδείχτηκαν αρκετοί και αυτοί.

 

Εύχομαι να το ξεπεράσει το γρηγορότερο η φίλη σου και οι υπόλοιποι να είστε κοντά της να τη στηρίξετε με όποιο τρόπο εκείνη θελήσει.

[ΝΤΟΛΗ]

ΑΦΡΟΔΙΤΗ μου ειλικρινα λυπαμαι παααρα πολυ ηθελα με ολο το θαρρος και σεβασμο στον πονο σου να με βοηθησεις σε κατι...

προχθες συναιβει το ιδιο στη φιλη και γειτονισσα μου....εχασε το μωρακι της την 33η εβδομαδα....εχω κι εγω μια κορουλα ενος ετους και καθομασταν ωρες στο μπαλκονι και φανταζομασταν πως θα παιζουν του χρονου τα κοριτσακια μας (κοριτσακι κι εκεινο)....ηταν τοσο μα τοσο χαρουμενη κι ενθουσιασμενη κι ανυπομονουσε να το κρατησει στην αγκαλια της....οταν γυρισα προχθες απ'τη δουλεια κι εμαθα τα νεα σοκαριστηκα.....εφυγε εσπευσμενα για Αθηνα μηπως και το σωσει ομως δυστυχως δεν καταφεραν τιποτα.

τη Δευτερα γυρναει σπιτι κι εγω δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω;;

να της χτυπησω την πορτα και να την παρηγορησω;;(ξερω πως ειναι αδυνατον να παρηγορηθει)...να την αφησω μονη της να ηρεμησει;;;

 

 

ειλικρινα θελω τοσο πολυ να βοηθησω και δεν ξερω τι ειναι καλυτερο.....εσυ πως θα ηθελες να σου φερθουν οι φιλοι;;

Εγώ πάλι ήθελα δίπλα μου ανθρώπους (συγκεκριμένους πάντα) για να μιλάω, να κλαίω και να αποφορτίζομαι...κάποια στιγμή πιέστηκα να σταματήσω, γιατί ένιωθα ότι τους κουράζω...Αν και η θλίψη της κάθε κοπέλας εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, νομίζω ότι η διάρκεια είναι αρκετά μεγάλη για όλες...

[xenia:-)]

RRR

ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ(ΚΑΙ ΤΙΣ 3 ΦΟΡΕΣ)ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΟΥ.ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΚΑΘΕΜΙΑ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.ΘΑ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ.ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΤΑΓΗ.ΠΕΣ ΤΗΣ ΟΤΙ ΛΥΠΑΜΑΙ

[afroditi81]

ΤΙς πρωτες δεκαπεντε μερες δεν ηθελα να μιλαω σε ανθρωπο.Μονο τον αντρα μου και η μανα μου που ηρθε να με απαλλαξει απο τα καθημερινες δουλειες μεχρι να βρω λιγο τον εαυτο μου.Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος θα σου δειξει μονη της τα ορια της οταν εχει αναγκη να σου μιλησει ακουσε τη χωρις πολλα πολλα παρηγορησε τη αλλα μη πεις σε καταλαβαινω ακουγεται τραγελαφηκο γυναικα που δεν το εχει βιωσει δεν μπορει να το καταλαβει στο απειροελαχιστο.Απλα δωστης ελπιδα για το μελλον για μια επομενη εγυμοσυνη και πενθησε μαζι της οταν το εχει αναγκη γιατι ειναι βαρυ πενθος κι ας μη ζησαμε μαζι με τα μωρα μας.Καποια κοπελα εγραψε οτι συνηθιζεται δε ξεπερνιεται συμφωνω απολυτα.Οσο γι αυτο που αναφερθηκε για τις ψευδεις ιστοριες επειδη εγω ανοιξα το θεμα και το θεμα ειναι πολυ ευαισθητο μιλαμε για μαναδες που γεννησαν ενα νεκρο μωρο που το περιμεναν πως και πως και ταλαιπωρηθηκαν πολυ με το κινδυνο της ζωης τους και γυρισαν σπιτι με αδεια χερια να παλεψουν με τους εφιαλτες και να πενθησουν επρεπε απο καπου να πιαστουν και αυτο που ελαβα εγω ηταν συμπαρασταση και κατανοηση εστω κι απο αγνωστους αλλα ηταν συμαντικο στη πορεια του χρονου κι αν τα μυνηματα καποιου ειναι λιγα η πολλα δεν εχει σημασια σεβομαστε το γεγονος οτι μπαινει οταν το εχει αναγκη ο ιδιος και ζηταει συμπαρασταση και ημαστε εδω γιαυτο οποτε μπορει και αντεχει η καθεμια μας.Οποτε σε καμια περιπτωση δε πιστευω στα σεναρια για ψευδεις ιστοριες κι ολα αυτα.Επισης ευχαριστω ολες τις κοπελες που συνεχιζουν τη συμπαρσταση και τα νεα μου για οσες ρωτανε ακομα και τις ευχαριστω ακομα δεν εχω καταφερει να μεινω εγκυος αλλα εχουμε αρχισει προσπαθειες κι ελπιζω συντομα να μπω να γεμισω με ελπιδα και να δωσω κι ελπιδα σε οσες κοιμομαστε και ξυπναμε με τη σκεψη στο παιδι που χασαμε και στο παιδι που προσσπαθουμε να ερθει !

Σας φιλω

Αφροδιτη

[vasdeli]

ΤΙς πρωτες δεκαπεντε μερες δεν ηθελα να μιλαω σε ανθρωπο.Μονο τον αντρα μου και η μανα μου που ηρθε να με απαλλαξει απο τα καθημερινες δουλειες μεχρι να βρω λιγο τον εαυτο μου.Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος θα σου δειξει μονη της τα ορια της οταν εχει αναγκη να σου μιλησει ακουσε τη χωρις πολλα πολλα παρηγορησε τη αλλα μη πεις σε καταλαβαινω ακουγεται τραγελαφηκο γυναικα που δεν το εχει βιωσει δεν μπορει να το καταλαβει στο απειροελαχιστο.Απλα δωστης ελπιδα για το μελλον για μια επομενη εγυμοσυνη και πενθησε μαζι της οταν το εχει αναγκη γιατι ειναι βαρυ πενθος κι ας μη ζησαμε μαζι με τα μωρα μας.Καποια κοπελα εγραψε οτι συνηθιζεται δε ξεπερνιεται συμφωνω απολυτα.Οσο γι αυτο που αναφερθηκε για τις ψευδεις ιστοριες επειδη εγω ανοιξα το θεμα και το θεμα ειναι πολυ ευαισθητο μιλαμε για μαναδες που γεννησαν ενα νεκρο μωρο που το περιμεναν πως και πως και ταλαιπωρηθηκαν πολυ με το κινδυνο της ζωης τους και γυρισαν σπιτι με αδεια χερια να παλεψουν με τους εφιαλτες και να πενθησουν επρεπε απο καπου να πιαστουν και αυτο που ελαβα εγω ηταν συμπαρασταση και κατανοηση εστω κι απο αγνωστους αλλα ηταν συμαντικο στη πορεια του χρονου κι αν τα μυνηματα καποιου ειναι λιγα η πολλα δεν εχει σημασια σεβομαστε το γεγονος οτι μπαινει οταν το εχει αναγκη ο ιδιος και ζηταει συμπαρασταση και ημαστε εδω γιαυτο οποτε μπορει και αντεχει η καθεμια μας.Οποτε σε καμια περιπτωση δε πιστευω στα σεναρια για ψευδεις ιστοριες κι ολα αυτα.Επισης ευχαριστω ολες τις κοπελες που συνεχιζουν τη συμπαρσταση και τα νεα μου για οσες ρωτανε ακομα και τις ευχαριστω ακομα δεν εχω καταφερει να μεινω εγκυος αλλα εχουμε αρχισει προσπαθειες κι ελπιζω συντομα να μπω να γεμισω με ελπιδα και να δωσω κι ελπιδα σε οσες κοιμομαστε και ξυπναμε με τη σκεψη στο παιδι που χασαμε και στο παιδι που προσσπαθουμε να ερθει !

Σας φιλω

Αφροδιτη

 

Γλυκιά μου Αφροδίτη...

Πάντα έμπαινα με την ελπίδα να μάθω νέα σου....

Όταν τον Οκτώβρη έχασα την μπέμπα μου η ιστορία σου με είχε συγκλονίσει και τα λόγια σου με είχαν στηρίξει....

Σε έχω πάντα στο μυαλό μου και στις προσευχές μου.

 

Σε φιλώ,

Βίκυ

[georgiake]

Αφροδιτη ειχα και εγω στην πρωτη μου εγκυμοσυνη την ιδια ''εμπειρια''.Πως αλλιως να το ορισω;;;Περιπου 38 εβδομαδων θα εμπαινα μεσα για καισαρικη γιατι κατι δεν πηγαινε καλα με τα αμνιακα υγρα ..η θεση του μωρου δεν ηταν καλη...ειχα σηκωσει και πιεση επαιρνα χαπι 2 μερες πριν για να το ρυθμισω...Σαββατο θα εμπαινα μεσα και την Πεμπτη ΕΝΙΩΣΑ ΜΙΑ ΑΔΙΑΘΕΣΙΑ αυτο ηταν.... Ειχα και δικο μου μαγαζι τοτε και οι πελατισες με ρωταγαν τι κανει το μωρο....Αντε να τους εξηγεις...να το ζεις ξανα και ξανα και ξανα...Για 3 χρονια δεν ηθελα να μεινω εγκυος,ο συζυγος συντετρημενος διπλα μου....Ηταν κοριτσι και θα ηταν τωρα 9 χρονων...Αργοτερα θελαμε μωρο και δεν ερχοταν...Λιγο το αγχος το ψυχολογικο...οργανικο προβλημα δεν υπηρχε σε κανεναν μας...Ηρθε μετα απο καιρο ο Γιαννης χα χα υπεροχο παιδι!!!!!!!!!!Συντομα θελαμε το δευτερο, ηρθε η Χρυσα αυτη κι αν ειναι φοβερη !!!!!Μας εχει βαλει στο χωρο της ειδικης αγωγης και το παλευουμε...Φαινεται πως με τα κοριτσια κατι παθαινει η συνταγη....Να ειναι γερα τα παιδια μου τα παιδια ολου του κοσμου ...Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[haroula 2]

Κοριτσια εχω σοκαριστει!πιστευα πως ημουν μονη πως μονο σε εμενα ειχε συμβει κατι τοσο τραγικο!εγω εχασα τον μπεμπη μου μολις εκλεισα τις 39 εβδομαδες.ξαφνικα επαψα να νοιωθω το μωρο μου και μετα απο εναν υπερηχο διαπιστωθηκε πως η καρδουλα του δεν χτυπουσε πια!μοναχα οσες εχουν βιωσει κατι αντιστοιχο μπορουν να με νοιωσουν και μακαρι να μην το ξανανοιωσει καμια μανα αυτο.δεν υπαρχει χειροτερο απο το να ξερεις πως το μωρο σου θα γεννηθει νεκρο.τον μπεμπη μου τον γεννησα την επομενη μερα μετα απο μια ατελειωτη νυχτα ωδινων με φυσιολογικο τοκετο.γεννηθηκε ευτυχως μεσα σε 10 λεπτα -δεν με ταλεπωρησε περισσοτερο..απο 'κει και μετα ξεκινησε ο γολγοθας μου ηθελα τοσο πολυ να μαθω τι ειχε παει στραβα.μετα απο εξετασεις του μωρου το μονο που βρεθηκε ηταν εν ας θρομβος στο πλακουντα.το μωρο τοσο εξωτερικα οσο και εσωτερικα ηταν τελειο!εκανα ελεγχο θρομβοφιλιας και δεν βρεθηκε κατι που να δικαιολογει αυτο το κακο.δεν με ξεγεννησε ο γιατρος μου και ετσι μπορω να ξερω πως το μωρο μου επαθε ασφυξια γιατι ειχε στεγνωσει δεν ειχα υγρα .ετσι μου ειπαν.το μονο που θελω τωρα πια ειναι να παρω απαντησεις απο τον γιατρο μου τον οποιο δεν εχω δει ακομα.εχουν περασει 4 μηνες και ακομα δεν εχω βρει την δυναμη να τον αντικρυσω.Δυστυχως με αγνοησε!γιατι θα πρεπει να εχεις προβληματικη εγκυμοσυνη για να σε προσεξουν οι γιατροι?

[haroula 2]

Κοριτσια εχω σοκαριστει!πιστευα πως ημουν μονη πως μονο σε εμενα ειχε συμβει κατι τοσο τραγικο!εγω εχασα τον μπεμπη μου μολις εκλεισα τις 39 εβδομαδες.ξαφνικα επαψα να νοιωθω το μωρο μου και μετα απο εναν υπερηχο διαπιστωθηκε πως η καρδουλα του δεν χτυπουσε πια!μοναχα οσες εχουν βιωσει κατι αντιστοιχο μπορουν να με νοιωσουν και μακαρι να μην το ξανανοιωσει καμια μανα αυτο.δεν υπαρχει χειροτερο απο το να ξερεις πως το μωρο σου θα γεννηθει νεκρο.τον μπεμπη μου τον γεννησα την επομενη μερα μετα απο μια ατελειωτη νυχτα ωδινων με φυσιολογικο τοκετο.γεννηθηκε ευτυχως μεσα σε 10 λεπτα -δεν με ταλεπωρησε περισσοτερο..απο 'κει και μετα ξεκινησε ο γολγοθας μου ηθελα τοσο πολυ να μαθω τι ειχε παει στραβα.μετα απο εξετασεις του μωρου το μονο που βρεθηκε ηταν εν ας θρομβος στο πλακουντα.το μωρο τοσο εξωτερικα οσο και εσωτερικα ηταν τελειο!εκανα ελεγχο θρομβοφιλιας και δεν βρεθηκε κατι που να δικαιολογει αυτο το κακο.δεν με ξεγεννησε ο γιατρος μου και ετσι μπορω να ξερω πως το μωρο μου επαθε ασφυξια γιατι ειχε στεγνωσει δεν ειχα υγρα .ετσι μου ειπαν.το μονο που θελω τωρα πια ειναι να παρω απαντησεις απο τον γιατρο μου τον οποιο δεν εχω δει ακομα.εχουν περασει 4 μηνες και ακομα δεν εχω βρει την δυναμη να τον αντικρυσω.Δυστυχως με αγνοησε!γιατι θα πρεπει να εχεις προβληματικη εγκυμοσυνη για να σε προσεξουν οι γιατροι?

[xenia:-)]

γιατι σε αγνοησε?

[haroula 2]

Ευχομαι να βρουμε ολες εμεις οι πονεμενες μανουλες τη δυναμη να συνεχισουμε τις προσπαθειες μας να κρατησουμε στην αγκαλια μας τα αγγελουδια μας και να ειναι γερα και καλοτυχα!Ειναι παντως παρηγορω να ξερω πως εκει που ειναι εχει παρεα και τα δικα σας αγγελουδια!

[haroula 2]

γιατι δυστυχως την τελευταια φορα που με ειδε ηταν Τεταρτη και ηταν ολα τελεια και μετα απο 2 μερες με ειδε μονο η μαια του μου εβαλε τις ζωνες και δεν ειδε πως τα υγρα μου ειχαν μειωθει επικυνδινα.ο γιατρος μου δεν με εξετασε παλι και η μαια του μου ειπε να μην γεννησω Σαββατο γιατι ειχε βαφτησια στη Χαλκιδα και ετσι με εδιωξε

[xenia:-)]

γιατι δυστυχως την τελευταια φορα που με ειδε ηταν Τεταρτη και ηταν ολα τελεια και μετα απο 2 μερες με ειδε μονο η μαια του μου εβαλε τις ζωνες και δεν ειδε πως τα υγρα μου ειχαν μειωθει επικυνδινα.ο γιατρος μου δεν με εξετασε παλι και η μαια του μου ειπε να μην γεννησω Σαββατο γιατι ειχε βαφτησια στη Χαλκιδα και ετσι με εδιωξε

τι να σου πω κοπελα μου τρομαζω με αυτα που γινονται.δεν ζητησες νωριτερα και εσυ το προγραμμα τους να αποφασισεις ποτε θα τους επισκεφθεις????black χιουμορ για να σκαει λιγο το χειλακι.παντως λυπαμαι παρα πολυ κοπελα μουξερω τι περνας.ελπιζω συντομα και οι δυο να αποκτησουμε αυτο που θελουμε μπας και απαλυνει ο πονος

[aphroditig]

και εγώ πριν ένα μήνα έχασα το μωρό μου στον 7ο μήνα. 30 εβδομάδων ήμουνα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Τουλάχιστον έτσι έδειχναν οι εξετάσεις. Πήγα στο νοσοκομείο επειδή δεν την άκουγα και εκεί διαπιστώθηκε πως δε ζει. Η καρδιά της σταμάτησε την ημέρα των γενεθλίων μου στις 7/12, ενώ όταν μάθαμε πως δε ζει ήταν τα γενέθλια του άντρα μου στις 10/12. Ωραίο δώρο πήραμε και οι δυο. Το βράδυ έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο και ο άντρας μου έμεινε και αυτός μαζί μου. Όλο το βράδυ έκλαιγα και όποτε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος ξυπνούσα και έλεγα: όνειρο είναι, δεν μπορεί να είναι αλήθεια, τώρα θα ξυπνήσω και θα είμαι στο κρεββάτι μου και όλα θα είναι όπως πριν. Και μετά η απογοήτευση... Ακουγα τα άλλα μωράκια να κλαίνε και να σκέφτομαι πως το δικό είναι νεκρό. Καμιά άλλη μητέρα να μην περάσει αυτό το μαρτύριο. Καμιά.

[xenia:-)]

λυπαμαι παρα πολυ:cry:

[ValiaK]

aphroditig, λυπάμαι πάρα πολύ... σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά, να μας χωρέσει όλες μέσα...

[mazitafagate]

και εγώ πριν ένα μήνα έχασα το μωρό μου στον 7ο μήνα. 30 εβδομάδων ήμουνα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Τουλάχιστον έτσι έδειχναν οι εξετάσεις. Πήγα στο νοσοκομείο επειδή δεν την άκουγα και εκεί διαπιστώθηκε πως δε ζει. Η καρδιά της σταμάτησε την ημέρα των γενεθλίων μου στις 7/12, ενώ όταν μάθαμε πως δε ζει ήταν τα γενέθλια του άντρα μου στις 10/12. Ωραίο δώρο πήραμε και οι δυο. Το βράδυ έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο και ο άντρας μου έμεινε και αυτός μαζί μου. Όλο το βράδυ έκλαιγα και όποτε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος ξυπνούσα και έλεγα: όνειρο είναι, δεν μπορεί να είναι αλήθεια, τώρα θα ξυπνήσω και θα είμαι στο κρεββάτι μου και όλα θα είναι όπως πριν. Και μετά η απογοήτευση... Ακουγα τα άλλα μωράκια να κλαίνε και να σκέφτομαι πως το δικό είναι νεκρό. Καμιά άλλη μητέρα να μην περάσει αυτό το μαρτύριο. Καμιά.

 

Κοριτσάκι μου κλαίω για σένα...ποτέ να μην το ξαναπεράσεις καμία να μην το ξαναπεράσει αυτό...να ξερες τι μου θύμησες:(

[vasob]

Ποσο σε νιωθω......πριν 2 μηνες 9/11 εχασα κι εγω το κοριτσακι μου στην 27εβδομαδα....ετσι "απλα" κι εγω δεν το ενιωθα και πηγα στο μαιευτηριο.....Νομιζα πως ειμαι η μονη αλλα δυστυχως υπαρχουν πολλες κοπελες εδω στο forum με τον ιδιο πονο....

Ας βρουμε το κουραγιο να το αντεξουμε και με το καλο ενα υγιες μωρακι να απαλυνει λιγακι τον πονο ολων μας.....Μια μεγαλη αγκαλια σου στελνω......

[Αννα 30]

mia megali aggalia kai po emena kai na xereis oti den eisai moni sou, eimaste edo gia oti xriastis.

o xronos siga siga tha apalini ton pono sou.

Polla filia

[sternchen]

και εγώ πριν ένα μήνα έχασα το μωρό μου στον 7ο μήνα. 30 εβδομάδων ήμουνα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Τουλάχιστον έτσι έδειχναν οι εξετάσεις. Πήγα στο νοσοκομείο επειδή δεν την άκουγα και εκεί διαπιστώθηκε πως δε ζει. Η καρδιά της σταμάτησε την ημέρα των γενεθλίων μου στις 7/12, ενώ όταν μάθαμε πως δε ζει ήταν τα γενέθλια του άντρα μου στις 10/12. Ωραίο δώρο πήραμε και οι δυο. Το βράδυ έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο και ο άντρας μου έμεινε και αυτός μαζί μου. Όλο το βράδυ έκλαιγα και όποτε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος ξυπνούσα και έλεγα: όνειρο είναι, δεν μπορεί να είναι αλήθεια, τώρα θα ξυπνήσω και θα είμαι στο κρεββάτι μου και όλα θα είναι όπως πριν. Και μετά η απογοήτευση... Ακουγα τα άλλα μωράκια να κλαίνε και να σκέφτομαι πως το δικό είναι νεκρό. Καμιά άλλη μητέρα να μην περάσει αυτό το μαρτύριο. Καμιά.

 

:cry::cry:

Κουράγιο κοριτσάκι μου....