Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ


Recommended Posts

Καλησπερα και καλή χρόνια σε όλες τις μανούλες βίωσα και εγω τον ενδομήτριο θάνατο στην 37 εβδομάδα  και γέννησα με καισαρική τομή . δεν θελω να επεκταθώ στο θέμα και για τις μανούλες που διαβάζουν και σοκάρονται αλλά και για μενα που σημασία δεν έχει πως και γιατί ( αφού τελικά δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα αλλά ήταν ένα ΤΥΧΑΙΟ γεγονός όπως μας είπαν 1 στις 200 ) πλέον αφού συνηδητοποιησα το το συνέβη θα ηθελα αν κάποια μανούλα είχε ανάλογη εμπειρία  να μου πει μετά από ποσό καιρό εμεινε έγκυος  αν εμεινε εύκολα και αν η επόμενη εγκυμοσυνη είχε προβλήματα .. Ο γιατρός μου είπε να ξεκινησω προσπάθειες σε 6-9 μήνες ένας άλλος μου είπε ότι μπορω αμεσως και στο φόρουμ διαβάζω ιστορίες από κοπέλες που έμειναν έγκυες μετά από 4 μήνες . 

ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Ι+Χ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σας.

Ο γιατρός μου είχε προτείνει αναμονή τουλάχιστον 9 μηνών όπως προτείνει μετά από οποιονδήποτε τοκετό ώστε να επανέλθει ο οργανισμός μετά την εγκυμοσύνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαγορευτικό μικρότερο χρονικό κενό (ακόμα και 3 μήνες από τον τοκετό). Προσωπικά επέλεξα να περιμένω όντως 9 μήνες γιατί μου ταίριαξε και ψυχολογικά.

Η δεύτερη εγκυμοσύνη δεν είχε κανένα πρόβλημα όπως ούτε και η πρώτη (τυχαίο γεγονός και σε εμάς) απλά είχε παραπάνω άγχος. Πολύ παραπάνω άγχος. Πάρα πολύ!

Πήγαν όλα καλά τελικά και γέννησα φυσιολογικά (vbac) με 18 μήνες διαφορά μεταξύ των τοκετών.

 

Για μένα πριν κάνεις το επόμενο βήμα και προχωρήσεις σε εγκυμοσύνη το βασικό είναι να είστε έτοιμοι ψυχολογικά εσύ και ο σύζυγος. Το διαχειρίζεσαι; Έχεις υποστήριξη από το περιβάλλον σου ή και από ειδικό;

 

Δυστυχώς οι απώλειες αυτές είναι μεγάλο ταμπού στην Ελλάδα και δεν υποστηρίζονται σωστά ούτε από το ιατρικό προσωπικό ούτε από το περιβάλλον. Εκφράσεις τύπου "ξέχασε το", "δεν πειράζει, θα κάνεις άλλο", "μικρή είσαι ακόμη" δεν βοηθούν τους γονείς να διαχειριστούν το πένθος τους, ακριβώς το αντίθετο κάνουν. 

 

Προσωπική μου άποψη είναι να δώσετε λίγο χρόνο ώστε να νιώσετε σίγουροι ότι θα μπορέσετε να υποστηρίξετε ψυχολογικά και οι δύο μια νέα εγκυμοσύνη και έπειτα να προχωρήσετε με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού.

Link to comment
Share on other sites

On 27/1/2022 at 6:05 ΜΜ, iliana17 είπε:

Καλησπερα και καλή χρόνια σε όλες τις μανούλες βίωσα και εγω τον ενδομήτριο θάνατο στην 37 εβδομάδα  και γέννησα με καισαρική τομή . δεν θελω να επεκταθώ στο θέμα και για τις μανούλες που διαβάζουν και σοκάρονται αλλά και για μενα που σημασία δεν έχει πως και γιατί ( αφού τελικά δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα αλλά ήταν ένα ΤΥΧΑΙΟ γεγονός όπως μας είπαν 1 στις 200 ) πλέον αφού συνηδητοποιησα το το συνέβη θα ηθελα αν κάποια μανούλα είχε ανάλογη εμπειρία  να μου πει μετά από ποσό καιρό εμεινε έγκυος  αν εμεινε εύκολα και αν η επόμενη εγκυμοσυνη είχε προβλήματα .. Ο γιατρός μου είπε να ξεκινησω προσπάθειες σε 6-9 μήνες ένας άλλος μου είπε ότι μπορω αμεσως και στο φόρουμ διαβάζω ιστορίες από κοπέλες που έμειναν έγκυες μετά από 4 μήνες . 

ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Ι+Χ

Κοπέλα μου λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη. Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό που ρωτάς αλλά επειδή έτυχε αντίστοιχο συμβάν στην 32η εβδομάδα σε κοντινό μου άνθρωπο, που μετά απέκτησε ένα παιδάκι σχεδόν 2 ετών σήμερα, θα σου πρότεινα να βρεις ένα γιατρό που ειδικεύεται σε κυήσεις υψηλού κινδύνου και να σε καθοδηγήσει πως να κινηθείς. Η δική μου περίπτωση άλλαξε γιατρό, βρήκε αιματολογο, ενδοκρινολόγο που την παρακολουθούσαν, έμεινε έγκυος μετά από ένα χρόνο, έκανε αντιπηκτικες ενέσεις στην εγκυμοσύνη κ δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα. Απλώς γέννησε με καισαρική με το που μπήκε στην 36η εβδομάδα. Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο και με ένα γερό παιδάκι.

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

3 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Κοπέλα μου λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη. Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό που ρωτάς αλλά επειδή έτυχε αντίστοιχο συμβάν στην 32η εβδομάδα σε κοντινό μου άνθρωπο, που μετά απέκτησε ένα παιδάκι σχεδόν 2 ετών σήμερα, θα σου πρότεινα να βρεις ένα γιατρό που ειδικεύεται σε κυήσεις υψηλού κινδύνου και να σε καθοδηγήσει πως να κινηθείς. Η δική μου περίπτωση άλλαξε γιατρό, βρήκε αιματολογο, ενδοκρινολόγο που την παρακολουθούσαν, έμεινε έγκυος μετά από ένα χρόνο, έκανε αντιπηκτικες ενέσεις στην εγκυμοσύνη κ δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα. Απλώς γέννησε με καισαρική με το που μπήκε στην 36η εβδομάδα. Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο και με ένα γερό παιδάκι.

 

 Ευχαριστώ πολύ για την απαντηση χωρισ να θελω να γίνομαι αδιάκριτη εντόπισαν κάτι η το αποδώσανε σε τυχαίο γεγονος ; Σκέφτομαι να μείνω σε αυτόν το γιατρό λόγω του ότι έχει το ιστορικό μου και γνωρίζει και την κατάσταση όποτε πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα είναι ακόμα πιο αυστηρός ως προς τις εξετάσεις κτλπ. (χωρίς να πιστεύω ότι φταίει σε κάτι π άνθρωπος ) Απλα θελω γρήγορα να μείνω έγκυος και να κρατήσω ένα μωράκι στην αγκαλιά μου και μετανιώνω για την καισαρική αλλά εκείνη την στιγμή μου φαινόταν αβάσταχτος ο φυσιολογικός τοκετός .Τωρα που είμαι πιο ήρεμη πιστεύω έκανα λάθος επιλογή αφού όσο ψάχνω το θέμα διαπιστώνω ότι μέχρι και 2 χρόνια  προτείνουν  νέα καισαρική μετά από καισαρική 

Link to comment
Share on other sites

Λυπάμαι πολύ που ακούω ότι υπάρχουν και άλλες κοπέλες που βιώνουν αυτή την απώλεια. Εγώ γέννησα το μωράκι μου φυσιολογικά στις 21 εβδομάδες όταν πήγα για την β επιπέδου διαπιστώθηκε ότι η καρδιά του δεν χτυπάει. Το πόρισμα λέει ότι ένας ιός το έκανε όλο αυτό. Προσπαθούσα πέντε χρόνια με τρεις αποβολές στο παρελθόν η μία μόνο βέβαια με αποξεση η άλλες δύο έφυγε μόνο του. Μέχρι πριν μια εβδομάδα δεν γνώριζα καν τη ύπαρξη αυτής της επιπλοκής. Όλα τα άλλα ήταν άριστα. Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ και κυρίως δεν ξέρω γιατί ο Κύριος δεν βοήθησε να μείνει στη ζωή. Μήπως είναι σημάδι ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά.;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

On 29/1/2022 at 1:20 ΠΜ, iliana17 είπε:

 Ευχαριστώ πολύ για την απαντηση χωρισ να θελω να γίνομαι αδιάκριτη εντόπισαν κάτι η το αποδώσανε σε τυχαίο γεγονος ; Σκέφτομαι να μείνω σε αυτόν το γιατρό λόγω του ότι έχει το ιστορικό μου και γνωρίζει και την κατάσταση όποτε πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα είναι ακόμα πιο αυστηρός ως προς τις εξετάσεις κτλπ. (χωρίς να πιστεύω ότι φταίει σε κάτι π άνθρωπος ) Απλα θελω γρήγορα να μείνω έγκυος και να κρατήσω ένα μωράκι στην αγκαλιά μου και μετανιώνω για την καισαρική αλλά εκείνη την στιγμή μου φαινόταν αβάσταχτος ο φυσιολογικός τοκετός .Τωρα που είμαι πιο ήρεμη πιστεύω έκανα λάθος επιλογή αφού όσο ψάχνω το θέμα διαπιστώνω ότι μέχρι και 2 χρόνια  προτείνουν  νέα καισαρική μετά από καισαρική 

Υπάρχει καθυστέρηση στην εμφάνιση των μηνυμάτων αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω.

Βγάλε από το μυαλό σου ότι έκανες λάθος επιλογή. Στην ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόσουν καμία απόφαση δεν μπορούσες να πάρεις. Συμφωνώ ότι η καισαρική δεν είναι η καλύτερη επιλογή σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά ακόμα και αν το ήξερες εκ των προτέρων δεν ήσουν σε θέση να το σκεφτείς/αποφασίσεις. Εγώ θυμάμαι ότι δεν έβλεπα καν μπροστά μου, μόνο θολούρα και ζαλάδα.

 

Και εμένα μου φαινόταν μεγάλο το διάστημα αναμονής αλλά τελικά μου χρειαζόταν. Ήθελα χρόνο να επεξεργαστώ το θάνατο της κόρης μου, να το δουλέψω με την ψυχολόγο και τελικά να είμαι πιο δυνατή στην επόμενη εγκυμοσύνη.

 

Εγώ συνέχισα με τον ίδιο γιατρό γιατί δεν είχα κάποιο πρόβλημα με τον άνθρωπο. Άλλαξα όμως στο γ τρίμηνο γιατί συνειδητοποίησα ότι ο γιατρός μου ήταν πολύ αγχωμενος για την έκβαση της εγκυμοσύνης μου! Δεν μπορώ να πω, έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν λογικό να έχει κ εκείνος άγχος γιατί δεν ήθελε να το ξαναζήσει. Σε εμένα όμως έκανε κακό. Είχα κάνει πολύ δουλειά για να καταφέρω να μένω ήρεμη και να νιώθω τον γιατρό έτσι δεν με βοηθούσε. Βρήκα έναν άλλο που ένιωθα εμπιστοσύνη και εξέπεμπε απίστευτη ηρεμία. Και τελικά γέννησα με τον νέο και είχα πολύ καλή εμπειρία.

 

22 ώρες πρίν, GBAL είπε:

Λυπάμαι πολύ που ακούω ότι υπάρχουν και άλλες κοπέλες που βιώνουν αυτή την απώλεια. Εγώ γέννησα το μωράκι μου φυσιολογικά στις 21 εβδομάδες όταν πήγα για την β επιπέδου διαπιστώθηκε ότι η καρδιά του δεν χτυπάει. Το πόρισμα λέει ότι ένας ιός το έκανε όλο αυτό. Προσπαθούσα πέντε χρόνια με τρεις αποβολές στο παρελθόν η μία μόνο βέβαια με αποξεση η άλλες δύο έφυγε μόνο του. Μέχρι πριν μια εβδομάδα δεν γνώριζα καν τη ύπαρξη αυτής της επιπλοκής. Όλα τα άλλα ήταν άριστα. Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ και κυρίως δεν ξέρω γιατί ο Κύριος δεν βοήθησε να μείνει στη ζωή. Μήπως είναι σημάδι ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά.;

Λυπάμαι πολύ για τις απώλειες σου. Μόνο να φανταστώ μπορώ πως είναι να είναι η μία μετά την άλλη.

Δεν ξέρω να σου πω γιατί δεν βοήθησε, ούτε το μωρό σου ούτε τόσο άλλο κόσμο που του συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Ξέρω όμως ότι συμβαίνουν πολλά κακά πράγματα στις ζωές μας και σε καμία περίπτωση δεν θα το θεωρούσα σημάδι. Αν εσύ μέσα σου θέλεις να προσπαθήσεις ξανά να το κάνεις, αν δεν το νιώθεις να μην προχωρήσεις.

Link to comment
Share on other sites

10 hours ago, Zuchi said:

Υπάρχει καθυστέρηση στην εμφάνιση των μηνυμάτων αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω.

Βγάλε από το μυαλό σου ότι έκανες λάθος επιλογή. Στην ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόσουν καμία απόφαση δεν μπορούσες να πάρεις. Συμφωνώ ότι η καισαρική δεν είναι η καλύτερη επιλογή σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά ακόμα και αν το ήξερες εκ των προτέρων δεν ήσουν σε θέση να το σκεφτείς/αποφασίσεις. Εγώ θυμάμαι ότι δεν έβλεπα καν μπροστά μου, μόνο θολούρα και ζαλάδα.

 

Και εμένα μου φαινόταν μεγάλο το διάστημα αναμονής αλλά τελικά μου χρειαζόταν. Ήθελα χρόνο να επεξεργαστώ το θάνατο της κόρης μου, να το δουλέψω με την ψυχολόγο και τελικά να είμαι πιο δυνατή στην επόμενη εγκυμοσύνη.

 

Εγώ συνέχισα με τον ίδιο γιατρό γιατί δεν είχα κάποιο πρόβλημα με τον άνθρωπο. Άλλαξα όμως στο γ τρίμηνο γιατί συνειδητοποίησα ότι ο γιατρός μου ήταν πολύ αγχωμενος για την έκβαση της εγκυμοσύνης μου! Δεν μπορώ να πω, έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν λογικό να έχει κ εκείνος άγχος γιατί δεν ήθελε να το ξαναζήσει. Σε εμένα όμως έκανε κακό. Είχα κάνει πολύ δουλειά για να καταφέρω να μένω ήρεμη και να νιώθω τον γιατρό έτσι δεν με βοηθούσε. Βρήκα έναν άλλο που ένιωθα εμπιστοσύνη και εξέπεμπε απίστευτη ηρεμία. Και τελικά γέννησα με τον νέο και είχα πολύ καλή εμπειρία.

 

Λυπάμαι πολύ για τις απώλειες σου. Μόνο να φανταστώ μπορώ πως είναι να είναι η μία μετά την άλλη.

Δεν ξέρω να σου πω γιατί δεν βοήθησε, ούτε το μωρό σου ούτε τόσο άλλο κόσμο που του συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Ξέρω όμως ότι συμβαίνουν πολλά κακά πράγματα στις ζωές μας και σε καμία περίπτωση δεν θα το θεωρούσα σημάδι. Αν εσύ μέσα σου θέλεις να προσπαθήσεις ξανά να το κάνεις, αν δεν το νιώθεις να μην προχωρήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι αν και τόσες λίγες ημέρες μετά αισθάνομαι ότι το θέλω πολύ και θέλω να το προσπαθήσουμε ξανά. Ελπίζω αυτή τη φορά η τύχη να είναι με το μέρος μας. Λένε μετά από γεννά όπως κάναμε. Εμείς ότι έρχεται πιο εύκολα η επόμενη εγκυμοσύνη. Θα δειξει

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου . 

Το διαχειρίζομαι οπως μπορεί κανένας να το διαχειριστεί, δεν εχω επισκεφθεί κάποιον ειδικό όμως το περιβάλλον μου είναι πολύ υποστηρικτικό οπως και ο σύντροφος μου και είμαι ευγνώμων για αυτό (χωρίς να σημαίνει ομως ότι δεν υπάρχουν στιγμές που είναι σαν να έγινε χτες ) Τωρα όσο για το άγχος πιστεύω και σε 10 ψυχολόγους  να παω και να το συζητάω όλη μέρα , άγχος θα εχω (οταν έρθει η στιγμή να ξαναμεινω έγκυος αν με αξιωθεί ο θεός ).Τα μνματα όντως έχουν κάποια καθυστέρηση παρόλα αυτά όσο αφορά τον γιατρό μου οι δικοί μου λένε ότι αν παραμείνω σε αυτόν θα με προσέξει περισσότερο γιατί ούτε και εκείνος θα  θέλει να ζήσει ξανά κάτι παρόμοιο. Αυτό που λες για το άγχος δεν το είχα σκεφτεί . Από ότι διαβάζω γέννησες με vbac διάβασα ότι δεν το αναλαμβάνουν  όλοι οι γιατροί ..

On 30/1/2022 at 8:44 ΠΜ, GBAL είπε:

Λυπάμαι πολύ που ακούω ότι υπάρχουν και άλλες κοπέλες που βιώνουν αυτή την απώλεια. Εγώ γέννησα το μωράκι μου φυσιολογικά στις 21 εβδομάδες όταν πήγα για την β επιπέδου διαπιστώθηκε ότι η καρδιά του δεν χτυπάει. Το πόρισμα λέει ότι ένας ιός το έκανε όλο αυτό. Προσπαθούσα πέντε χρόνια με τρεις αποβολές στο παρελθόν η μία μόνο βέβαια με αποξεση η άλλες δύο έφυγε μόνο του. Μέχρι πριν μια εβδομάδα δεν γνώριζα καν τη ύπαρξη αυτής της επιπλοκής. Όλα τα άλλα ήταν άριστα. Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ και κυρίως δεν ξέρω γιατί ο Κύριος δεν βοήθησε να μείνει στη ζωή. Μήπως είναι σημάδι ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά.;

Λυπάμαι και για την δίκη σου απώλεια ειλικρινά ..  Ούτε εγω το γνώριζα σαν επιπλοκή μέχρι να μου συμβεί η αλήθεια είναι πως ο κόσμος δεν το συζητάει . Οταν συνέβηκε σε μενα όλο μου έλεγαν για γυναίκες που είχαν πάθει το ίδιο όμως πιο πριν κανεις δεν μου είχε αναφέρει κάτι ( οχι πως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ) Μην το βλέπεις ως σημάδι κάποιες γυναίκες πρέπει να προσπαθήσουν πολύ και άλλες  είναι πιο τυχερές . Για μενα αν θες πραγματικά να γίνεις μανούλα και φοβάσαι λόγω των γεγονότων μίλησε με κάποιον ειδικό . αν όμως νιώθεις ότι δεν αντέχεις να μπεις ξανά σε αυτήν την διαδικασία  είναι επιλογή σου 

Link to comment
Share on other sites

10 ώρες πρίν, iliana17 είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου . 

Το διαχειρίζομαι οπως μπορεί κανένας να το διαχειριστεί, δεν εχω επισκεφθεί κάποιον ειδικό όμως το περιβάλλον μου είναι πολύ υποστηρικτικό οπως και ο σύντροφος μου και είμαι ευγνώμων για αυτό (χωρίς να σημαίνει ομως ότι δεν υπάρχουν στιγμές που είναι σαν να έγινε χτες ) Τωρα όσο για το άγχος πιστεύω και σε 10 ψυχολόγους  να παω και να το συζητάω όλη μέρα , άγχος θα εχω (οταν έρθει η στιγμή να ξαναμεινω έγκυος αν με αξιωθεί ο θεός ).Τα μνματα όντως έχουν κάποια καθυστέρηση παρόλα αυτά όσο αφορά τον γιατρό μου οι δικοί μου λένε ότι αν παραμείνω σε αυτόν θα με προσέξει περισσότερο γιατί ούτε και εκείνος θα  θέλει να ζήσει ξανά κάτι παρόμοιο. Αυτό που λες για το άγχος δεν το είχα σκεφτεί . Από ότι διαβάζω γέννησες με vbac διάβασα ότι δεν το αναλαμβάνουν  όλοι οι γιατροί ..

 

Μα δεν χρειάζεται να καταλήξεις τώρα σε γιατρό. Δεν χρειάζεται να σε αγχωνει αυτό τώρα. Μπορείς να κρατήσεις αυτόν που έχεις και αν θελήσεις τον αλλάζεις οποιαδήποτε στιγμή.

Σου αναφέρω τη δική μου εμπειρία μήπως σου φανεί χρήσιμη στο μέλλον. Εγώ παρατήρησα ότι στα ραντεβού μας ανέβαζα πίεση και παλμούς από το άγχος. Και μια φορά που χρειάστηκε να μπω στο ίδιο δωμάτιο που ήμουν όταν πέθανε η κόρη μου έπαθα κρίση πανικού. Αποφάσισα ότι δεν ήθελα να γεννήσω μέσα στο άγχος και ότι ήθελα καινούρια ήρεμα πρόσωπα και καινούριο περιβάλλον. Ουσιαστικά συνέχισα με τον παλιό γιατρό, ακόμη τον έχω, έχουμε πολύ καλή σχέση, απλά τους 2 τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης επέλεξα έναν άλλο για να γεννήσω μαζί του. Δεν το μετάνιωσα. Ο τοκετός μου είχε απίστευτη ηρεμία, ένιωθα απόλυτη ασφάλεια και ας ήμουν σε καινούριο περιβάλλον και εκτός των άλλων λειτούργησε και θεραπευτικά για την προηγούμενη εμπειρία.

Vbac όχι δεν αναλαμβάνουν όλοι οι γιατροί. Εγώ το ήθελα και εφόσον δεν είχα οποιαδήποτε παθολογία ή αντένδειξη, γέννησα φυσιολογικά.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σε όλες. 

Λυπάμαι παρα πολυ για όλα όσα έχουμε βιώσει όλες μας. Πολυ άδικα και πολυ σκληρά όλα αυτά. 

Εχω δυο παιδια, 8 και 5 ετων. Τον Ιουνιο έμεινα εγκυος και μετά το πρώτο σοκ, τελικα το αποδεχτηκα και το περιμενα με χαρά. Τέλεια εγκυμοσύνη, όπως και οι προηγουμενες δυο. Τέλειες εξετάσεις. Ειχαμε κάνει και ντροπλερ, όλα άψογα. Ξαφνικά, 4 μερες μετά το ντοπλερ, 32η εβδομάδα πια, συνειδητοποιω ότι δεν αισθάνομαι το μωρό να κλωτσάει, ενώ γενικα ήταν πολυ ζωηρος. Πάω για υπέρηχο και διαπιστώνουμε ενδομητριο θανατο. Μου έβαλαν τεχνητους πονους και γεννησα φυσιολογικά, όπως τα προηγουμενα δυο μου παιδια. Δεν μαθαμε ποτε το γιατί. Είπαν οτι ίσως εχω θρομβοφιλια (παρολο που εχω ήδη δυο παιδια)ή ίσως πνιγηκε με τον λώρο και μετά έλυσε ο κομπος γι'αυτό όταν γεννήθηκε δεν φάνηκε.

 

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε, και κάθε μέρα κλαίω, απλα όλο και πιο λίγο. Το συζητάω πολυ με τον άντρα μου, τις φίλες μου, την ψυχολόγο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω και εδω, γιατί ξέρω ότι με καταλαβαίνετε 100%. Δεν ξέρω για τι να πενθησω πρωτα, για το μωράκι που χάθηκε έτσι άδικα, για εμενα και τον άντρα μου που ποναμε και εχουμε μεινει με ένα τεράστιο κενο, ή για τα παιδια μου που περιμεναν πως και πως τον αδερφό τους.. Σκέφτομαι ότι αυτές τις μέρες θα έμπαινα στον μήνα μου και βουλιαζω στην λυπη. 

 

Ενώ είναι ακομα πολυ νωρίς, το μυαλό προτρεχει και αμφιταλαντεύομαι για το αν θα ξαναπροσπαθήσουμε οταν το σώμα μου είναι έτοιμο, ή αν θα σταματησουμε εδω. Αλλάζω γνώμη ΚΑΘΕ μερα. Στις καλές μου στιγμές λέω καλά είμαστε με τα δυο μας παιδακια, τέλος, δεν μπαίνουμε παλι σε περιπετειες! Και ερχονται συντομα οι κακές στιγμές που ανυπομονώ να περασει ο καιρός, να επανέλθω και να προσπαθησουμε παλι. Πόση δυναμη θέλει, ποση αισιοδοξία, ποσο ρομαντισμο για να προσπαθησουμε παλι; κι ακόμα κι αν όντως μείνω έγκυος σε λίγο καιρό, πως θα περασουν αυτοί οι 9 μήνες μετά από αυτό που παθαμε; θα τρέμω κάθε μέρα, κάθε λεπτό. 

Παίρνω θάρρος από εσάς κορίτσια που συνεχίζετε και προσπαθειτε και τα καταφέρνετε. Είστε τόσο γενναίες, τόσο δυνατές, τόσο θαρραλέες. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λυπάμαι τόσο πολύ αλλά σε καταλαβαίνω άλλο 

1 ώρα πρίν, Natasa86 είπε:

Καλησπέρα σε όλες. 

Λυπάμαι παρα πολυ για όλα όσα έχουμε βιώσει όλες μας. Πολυ άδικα και πολυ σκληρά όλα αυτά. 

Εχω δυο παιδια, 8 και 5 ετων. Τον Ιουνιο έμεινα εγκυος και μετά το πρώτο σοκ, τελικα το αποδεχτηκα και το περιμενα με χαρά. Τέλεια εγκυμοσύνη, όπως και οι προηγουμενες δυο. Τέλειες εξετάσεις. Ειχαμε κάνει και ντροπλερ, όλα άψογα. Ξαφνικά, 4 μερες μετά το ντοπλερ, 32η εβδομάδα πια, συνειδητοποιω ότι δεν αισθάνομαι το μωρό να κλωτσάει, ενώ γενικα ήταν πολυ ζωηρος. Πάω για υπέρηχο και διαπιστώνουμε ενδομητριο θανατο. Μου έβαλαν τεχνητους πονους και γεννησα φυσιολογικά, όπως τα προηγουμενα δυο μου παιδια. Δεν μαθαμε ποτε το γιατί. Είπαν οτι ίσως εχω θρομβοφιλια (παρολο που εχω ήδη δυο παιδια)ή ίσως πνιγηκε με τον λώρο και μετά έλυσε ο κομπος γι'αυτό όταν γεννήθηκε δεν φάνηκε.

 

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε, και κάθε μέρα κλαίω, απλα όλο και πιο λίγο. Το συζητάω πολυ με τον άντρα μου, τις φίλες μου, την ψυχολόγο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω και εδω, γιατί ξέρω ότι με καταλαβαίνετε 100%. Δεν ξέρω για τι να πενθησω πρωτα, για το μωράκι που χάθηκε έτσι άδικα, για εμενα και τον άντρα μου που ποναμε και εχουμε μεινει με ένα τεράστιο κενο, ή για τα παιδια μου που περιμεναν πως και πως τον αδερφό τους.. Σκέφτομαι ότι αυτές τις μέρες θα έμπαινα στον μήνα μου και βουλιαζω στην λυπη. 

 

Ενώ είναι ακομα πολυ νωρίς, το μυαλό προτρεχει και αμφιταλαντεύομαι για το αν θα ξαναπροσπαθήσουμε οταν το σώμα μου είναι έτοιμο, ή αν θα σταματησουμε εδω. Αλλάζω γνώμη ΚΑΘΕ μερα. Στις καλές μου στιγμές λέω καλά είμαστε με τα δυο μας παιδακια, τέλος, δεν μπαίνουμε παλι σε περιπετειες! Και ερχονται συντομα οι κακές στιγμές που ανυπομονώ να περασει ο καιρός, να επανέλθω και να προσπαθησουμε παλι. Πόση δυναμη θέλει, ποση αισιοδοξία, ποσο ρομαντισμο για να προσπαθησουμε παλι; κι ακόμα κι αν όντως μείνω έγκυος σε λίγο καιρό, πως θα περασουν αυτοί οι 9 μήνες μετά από αυτό που παθαμε; θα τρέμω κάθε μέρα, κάθε λεπτό. 

Παίρνω θάρρος από εσάς κορίτσια που συνεχίζετε και προσπαθειτε και τα καταφέρνετε. Είστε τόσο γενναίες, τόσο δυνατές, τόσο θαρραλέες. 

Λυπάμαι τόσο πολύ αλλά σε καταλαβαίνω άλλο τόσο . αρχικά να χαίρεσαι τα παιδάκια σου εγω δυστυχώς το βίωσα στο πρώτο μου παιδί και για αυτό και βρίσκω δύναμη και θάρρος να ξαναπροσπαθησω γιατι δεν κατάφερα να βιώσω αυτό το συναίσθημα.Το άγχος δεν θα φύγει.

Στην επόμενη εγκυμοσυνη ( που το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε ολες ) ποιος να μας πει να μην αγχωνόμαστε ή να μην σκεφτόμαστε κάθε μέρα ποσό μας κλώτσησε ; η να μην έχουμε άγχος ; όλα αυτά θα υπάρχουν σίγουρα.

Όμως  αν τα καταφέρουμε εκει είναι που η χαρά μας θα είναι απερίγραπτη , γιατι θα έχουμε καταφέρει  αυτό που μας φάνταζε εφιάλτης . Τουλάχιστον εγω αυτά λέω στον εαυτό μου για να παίρνω δύναμη . Εισαι και εσυ θαρραλέα και δυνατή και ολες μας που είμαστε εδώ και συζητάμε κάτι τόσο δύσκολο…

Link to comment
Share on other sites

21 ώρες πρίν, Natasa86 είπε:

Καλησπέρα σε όλες. 

Λυπάμαι παρα πολυ για όλα όσα έχουμε βιώσει όλες μας. Πολυ άδικα και πολυ σκληρά όλα αυτά. 

Εχω δυο παιδια, 8 και 5 ετων. Τον Ιουνιο έμεινα εγκυος και μετά το πρώτο σοκ, τελικα το αποδεχτηκα και το περιμενα με χαρά. Τέλεια εγκυμοσύνη, όπως και οι προηγουμενες δυο. Τέλειες εξετάσεις. Ειχαμε κάνει και ντροπλερ, όλα άψογα. Ξαφνικά, 4 μερες μετά το ντοπλερ, 32η εβδομάδα πια, συνειδητοποιω ότι δεν αισθάνομαι το μωρό να κλωτσάει, ενώ γενικα ήταν πολυ ζωηρος. Πάω για υπέρηχο και διαπιστώνουμε ενδομητριο θανατο. Μου έβαλαν τεχνητους πονους και γεννησα φυσιολογικά, όπως τα προηγουμενα δυο μου παιδια. Δεν μαθαμε ποτε το γιατί. Είπαν οτι ίσως εχω θρομβοφιλια (παρολο που εχω ήδη δυο παιδια)ή ίσως πνιγηκε με τον λώρο και μετά έλυσε ο κομπος γι'αυτό όταν γεννήθηκε δεν φάνηκε.

 

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε, και κάθε μέρα κλαίω, απλα όλο και πιο λίγο. Το συζητάω πολυ με τον άντρα μου, τις φίλες μου, την ψυχολόγο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω και εδω, γιατί ξέρω ότι με καταλαβαίνετε 100%. Δεν ξέρω για τι να πενθησω πρωτα, για το μωράκι που χάθηκε έτσι άδικα, για εμενα και τον άντρα μου που ποναμε και εχουμε μεινει με ένα τεράστιο κενο, ή για τα παιδια μου που περιμεναν πως και πως τον αδερφό τους.. Σκέφτομαι ότι αυτές τις μέρες θα έμπαινα στον μήνα μου και βουλιαζω στην λυπη. 

 

Ενώ είναι ακομα πολυ νωρίς, το μυαλό προτρεχει και αμφιταλαντεύομαι για το αν θα ξαναπροσπαθήσουμε οταν το σώμα μου είναι έτοιμο, ή αν θα σταματησουμε εδω. Αλλάζω γνώμη ΚΑΘΕ μερα. Στις καλές μου στιγμές λέω καλά είμαστε με τα δυο μας παιδακια, τέλος, δεν μπαίνουμε παλι σε περιπετειες! Και ερχονται συντομα οι κακές στιγμές που ανυπομονώ να περασει ο καιρός, να επανέλθω και να προσπαθησουμε παλι. Πόση δυναμη θέλει, ποση αισιοδοξία, ποσο ρομαντισμο για να προσπαθησουμε παλι; κι ακόμα κι αν όντως μείνω έγκυος σε λίγο καιρό, πως θα περασουν αυτοί οι 9 μήνες μετά από αυτό που παθαμε; θα τρέμω κάθε μέρα, κάθε λεπτό. 

Παίρνω θάρρος από εσάς κορίτσια που συνεχίζετε και προσπαθειτε και τα καταφέρνετε. Είστε τόσο γενναίες, τόσο δυνατές, τόσο θαρραλέες. 

Λυπάμαι πολύ για το μωράκι σας.

Το πένθος είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Ειδικά το πένθος του γονιού για το παιδί του νομίζω ότι δεν συγκρίνεται με άλλο. 

Όταν είναι πολύ πρόσφατο είναι λογικό να υπάρχει έντονη η σκέψη για άλλο παιδί. Εγώ το είχα νιώσω σαν να έχει μείνει στον αέρα η αγάπη για την κόρη μου. Πέρασα φάσεις που έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση για νέα εγκυμοσύνη γιατί δεν ήθελα με τπτ να ρισκάρω να το ξαναπεράσω αυτό. Τελικά περνώντας τα στάδια του πένθους σιγουρευτηκα ότι ήθελα να ξαναδοκιμάσω όπως και έκανα. 

Εσείς έχετε να διαχειριστείτε και τα συναισθήματα των παιδιών σας. 

Το άγχος σε επόμενη εγκυμοσύνη είναι δεδομένο σε υπερθετικό βαθμό πάντως, να το έχεις δεδομένο!

Link to comment
Share on other sites

Ηλιάνα μου έτσι ακριβώς είναι, όπως τα λες. Καταλαβαίνω την ανησυχία σου που λες παραπάνω σε σχέση με την καισαρική, αλλά ποσες κοπέλες δεν έκαναν παιδια το ένα μετά το άλλο χωρίς προβλημα; δεν είναι ιδανικό, αλλα συμβαίνει και έχει καλή έκβαση. Δες και τι θα σου πει ο γιατρός σου. Έχουν περασει 40 μέρες από τη γεννα; εμένα είναι τώρα ακριβώς ένας μήνας, και σε λίγες μέρες θα πάω στον γυναικολόγο. Σκέφτομαι να του πω να μου κάνει εξετάσεις θρομβοφιλιας και σχεδόν ευχομαι να έχω. Γιατί τότε θα ξέρω τι συνέβη, και αν αποφασίσουμε να ξαναπροσπαθήσουμε, θα είμαστε πιο ήσυχοι. Αλλά το θεωρώ απίθανο, τώρα στην τρίτη εγκυμοσύνη εμφανίστηκε; και έφτασα στον 8ο μήνα για να χαθεί το μωρό; αν δεν έχω θρομβοφιλια, το επόμενο σενάριο είναι ότι πνιγηκε με το λωρο, και αρνουμαι να δεχτώ οτι χάθηκε αυτή η ζωή από ατυχία. 

Στείλε ξανά Ηλιάνα μου να μας πεις ποσες μέρες πριν γέννησες και αν είδες τον γιατρό σου, και τι σου είπε για το ποτε να ξαναπροσπαθησετε. Είμαι σίγουρη όμως ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα είσαι έγκυος. Σου στελνω μια μεγάλη αγκαλιά. 

Link to comment
Share on other sites

Zuchi είναι αυτό ακριβώς που λες. Νιώθεις την αγάπη σου για το μωρό να μένει στον αέρα. Είσαι μαμά, αλλά χωρίς μωρό. Δε θα ξεχάσω ποτε πώς είχε γίνει το στήθος μου πέτρα από το γάλα, ξυπνουσα το βράδυ γιατί είχα γίνει μουσκεμα. Και έπρεπε να το αποσυμοφοριζω με το χέρι πολυ λίγο, ίσα να μην ποναω, για να μην παρει το ερέθισμα και παραγει κι άλλο. (Θηλασα και τα δυο μου παιδια 3.5 χρόνια το καθένα, οποτε το στήθος θυμάται και ξέρει τι πρεπει να κάνει) Ημουν στο μπάνιο, εβγαζα γάλα με το χέρι κι έκλαιγα που δεν είχα μωρό να του δώσω αυτό το θησαυρο.. 

Πάντως κι εγώ τις πρωτες μέρες σε 2-3 άτομα που είπαν "μικροί είστε, θα κάνετε άλλο" ημουν καθετη ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Αλλά καθώς περνα ο καιρός βλέπω ότι το κενό που νιώθουμε νικά τον φόβο μας και μάλλον θα το ξαναπροσπαθήσουμε. Θα ήταν πολυ πιο απλά και ευκολα τα πράγματα αν μέναμε όπως είμαστε με τα δυο μας παιδακια, αλλά βλέπεις παιζει μεγάλο ρόλο το πώς μας άλλαξαν αυτοί οι 7 μήνες που περιμέναμε το τρίτο μωρό μας. 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Καλησπέρα κορίτσια πέρασε ένα μήνα από αυτή την δύσκολη εμπειρία και ξεκινήσαμε σιγά σιγά επαφές...όχι για να πετύχουμε άμεσα κύηση αλλά για να πάρουμε τη ζωή σε μας πίσω και να νοιώσουμε ότι λειτουργούμε ξανά...εσείς μετά από πόσο καιρό ξεκινήσατε πάλι επαφές;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

23 ώρες πρίν, GBAL είπε:

Καλησπέρα κορίτσια πέρασε ένα μήνα από αυτή την δύσκολη εμπειρία και ξεκινήσαμε σιγά σιγά επαφές...όχι για να πετύχουμε άμεσα κύηση αλλά για να πάρουμε τη ζωή σε μας πίσω και να νοιώσουμε ότι λειτουργούμε ξανά...εσείς μετά από πόσο καιρό ξεκινήσατε πάλι επαφές;

Καλησπερα μετά τα λοχεία .Συγκεκριμένα εγω μετά τα λοχεία αδιαθέτησα όποτε μόλις μου τελείωσε η περίοδος δηλαδή περίπου μετα από 40 μέρες αλλά σε γενικές γραμμές μετα τα λοχεία επιτρέπουν τις επαφές αν δεν υπάρχει κάποιο θέμα 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Αχ έχασα κ γω το μωρό μου στην 30η εβδομάδα..για μένα φταίει ο γιατρός μου γιατί του είχα πει ότι δεν κλωτσαει αρκετά κ με έστειλε μόνο σε καρδιοτοκογραφημα..το οποίο βγήκε μεν καλο αλλά μετά από τρεις μέρες που πήγα να με δει γτ τον επρηξα ότι δεν αισθάνομαι καλα κ με το ζόρι με είδε το μικρό είχε πεθάνει! Δεν είχε αμνιακό υγρό καθόλου.. δεν είχαν σπάσει τα νερά μου.. δεν ξέρω τι έγινε.. πώς να το ξεπεράσω; Πώς να τον συγχωρήσω ? 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλημέρα

 

πριν 2 εβδομάδες έχασα και εγω το μωρό μου, ουσα στις 35 εβδομάδες. ηταν και εμενα το πρωτό μου μωράκι. ηθελα να μάθω, αν καταφέρατε να απαλύνετε τον πόνο σας και αν καταφέρατε να ξαναμείνετε εγκυος.

 

με συγχωρείται ας σας ξυπνάω άσχημες αναμνήσεις, απλα καταλαβαινω τι εχετε περασει και θα ήθελα να ξέρω οτι ολα θα πανε καλα..

  • Sad 1
Link to comment
Share on other sites

καλησπέρα σας,

 

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

υπάρχουν γυναίκες που μπορεί να εχουν περάσει κατι παρόμοιο και να εμειναν ξανα εγκυος έυκολα και γρήγορα? 

  • Sad 1
Link to comment
Share on other sites

On 9/6/2022 at 12:23 ΜΜ, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

 

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

υπάρχουν γυναίκες που μπορεί να εχουν περάσει κατι παρόμοιο και να εμειναν ξανα εγκυος έυκολα και γρήγορα? 

Λυπάμαι για όλο αυτό που πέρασες και περνάς ακόμα ψυχολογικά. Δεν το έχω περάσει ποτέ και δεν θέλω να φανταστώ πως νιώθεις. Για εμένα θα ήταν καλό να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο. Να μπορεί να σε ακούσει και να καταλήξεις με σιγουριά στο ποτε θα είσαι πραγματικά έτοιμη, γιατί σίγουρα μετά από κάτι τέτοιο υπάρχει φόβος να μην σου ξανά συμβεί. Για αυτό πάρε τον χρόνο που χρειάζεσαι και μιλα με έναν ειδικό. Σίγουρα θα σε βοηθήσει. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιές μωράκι.  

  • Like 1
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

12 minutes ago, Super.mum said:

Λυπάμαι για όλο αυτό που πέρασες και περνάς ακόμα ψυχολογικά. Δεν το έχω περάσει ποτέ και δεν θέλω να φανταστώ πως νιώθεις. Για εμένα θα ήταν καλό να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο. Να μπορεί να σε ακούσει και να καταλήξεις με σιγουριά στο ποτε θα είσαι πραγματικά έτοιμη, γιατί σίγουρα μετά από κάτι τέτοιο υπάρχει φόβος να μην σου ξανά συμβεί. Για αυτό πάρε τον χρόνο που χρειάζεσαι και μιλα με έναν ειδικό. Σίγουρα θα σε βοηθήσει. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιές μωράκι.  

καλησπερα

 

ευχαριστώ για το μηνυμα σου. απο την αρχή της εγκυμοσύνης παρακολουθούσα ψυχολόγο, για να διαχειριστώ το άγχος και τις φοβίες μου, μια εκ των οποίων ηταν και το να μη μου πάθει κάτι το μωρό.. καμιά φορά σκέφτομαι οτι μπορεί να προκάλεσα και εγω το χαμό του παιδιού μου, απο τον φόβο μου.. δεν ξέρω..

προσπαθώ να ξαναμπώ στην καθημερινότητα μου όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλα υπάρχουνε μερες που πραγματικά ειναι παρα πολύ δύσκολες..

 

ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου, ευχομαι και εσυ οτι επιθυμεις! ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 9/6/2022 at 12:23 ΜΜ, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

 

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

υπάρχουν γυναίκες που μπορεί να εχουν περάσει κατι παρόμοιο και να εμειναν ξανα εγκυος έυκολα και γρήγορα? 

Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη. Δεν ξέρω πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ένα τέτοιο συμβάν, προσωπικά θα το έψαχνα και με άλλο γιατρό. Στενή μου φίλη έχασε το μωρό της στις 32 εβδομάδες, άλλαξε γιατρό γιατί ήταν δικό του λάθος εν τέλει καθώς είχε ενδείξεις στις οποίες δεν έδωσε σημασία. Ο καινούριος γιατρός της έγραψε ο,τι εξέταση υπάρχει. Όντως της βρήκαν κάποιους δείκτες που δε θυμάμαι εκτός ορίων. Μετά από ένα χρόνο περίπου ξαναεμεινε έγκυος, έκανε αντιπηκτικες και την παρακολουθούσε αιματολογος κ ενδοκρινολόγος σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Όλα πήγαν πολύ καλά, δεν είχε κανένα θέμα και τώρα το παιδάκι της είναι 2 ετών. 

Τη φίλη μου την είχε πάρει πολύ από κάτω μέχρι να ξαναμεινει έγκυος. Είναι πολύ λογικό να φοβάσαι όμως η συμβουλή που εδώ να σου δώσω είναι να μην το αφήσεις, να ψάξεις μήπως υπηρξε κάποιος παράγοντας που οδήγησε στο χαμό του μωρού σου ώστε την επόμενη φορά, αν χρειαστεί, να λάβεις τα μέτρα σου κ να είσαι πιο ήσυχη. Σου εύχομαι από καρδιάς να κρατήσεις γρήγορα στα χέρια σου ένα υγιές μωράκι.

  • Thanks 2
Link to comment
Share on other sites

11 hours ago, Lenia16 said:

Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη. Δεν ξέρω πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ένα τέτοιο συμβάν, προσωπικά θα το έψαχνα και με άλλο γιατρό. Στενή μου φίλη έχασε το μωρό της στις 32 εβδομάδες, άλλαξε γιατρό γιατί ήταν δικό του λάθος εν τέλει καθώς είχε ενδείξεις στις οποίες δεν έδωσε σημασία. Ο καινούριος γιατρός της έγραψε ο,τι εξέταση υπάρχει. Όντως της βρήκαν κάποιους δείκτες που δε θυμάμαι εκτός ορίων. Μετά από ένα χρόνο περίπου ξαναεμεινε έγκυος, έκανε αντιπηκτικες και την παρακολουθούσε αιματολογος κ ενδοκρινολόγος σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Όλα πήγαν πολύ καλά, δεν είχε κανένα θέμα και τώρα το παιδάκι της είναι 2 ετών. 

Τη φίλη μου την είχε πάρει πολύ από κάτω μέχρι να ξαναμεινει έγκυος. Είναι πολύ λογικό να φοβάσαι όμως η συμβουλή που εδώ να σου δώσω είναι να μην το αφήσεις, να ψάξεις μήπως υπηρξε κάποιος παράγοντας που οδήγησε στο χαμό του μωρού σου ώστε την επόμενη φορά, αν χρειαστεί, να λάβεις τα μέτρα σου κ να είσαι πιο ήσυχη. Σου εύχομαι από καρδιάς να κρατήσεις γρήγορα στα χέρια σου ένα υγιές μωράκι.

καλημέρα, ευχαριστώ πολυ για το μήνυμα σου και για το κουράγιο. και εγω σκέφτομαι οτι μπορεί να μην είναι τυχαίο γεγονος, η αλήθεια είναι οτι και αιματολόγος με παρακολουθούσε και όλες τις μεγάλες εξετάσεις τις εκανα με γενετιστή, οπότε δεν ξέρω αν ηταν λάθος του γιατρού.. σίγουρα θα ψαχτω και θα κάνω ολες τις εξετάσεις γιατι θέλω να είμαι και σιγουρη. 

 

 

πραγματικα σε ευχαριστώ για το κουράγιο, το εχω αναγκη να ακουω οτι ολα θα πανε καλα μήπως και το πιστέψω..

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 9/6/2022 at 12:23 ΜΜ, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

 

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

υπάρχουν γυναίκες που μπορεί να εχουν περάσει κατι παρόμοιο και να εμειναν ξανα εγκυος έυκολα και γρήγορα? 

Λυπαμαι πολύ για ότι σου συνέβη... Όπως ειπώθηκε θα ήταν καλό να πας σε άλλον γιατρό, μηπως ήταν δικό του λάθος.. Δεν ήξερε για τη θέση του ομφάλιου λώρου?

 

Πάντως θα ξανά μείνεις έγκυος κ θα πάνε καλά την επόμενη φορά τα πράγματα..  Συνήθως μετά την πρώτη εγκυμοσύνη μένουμε πιο εύκολα έγκυες..

  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

On 6/10/2022 at 2:29 PM, Super.mum said:

Λυπάμαι για όλο αυτό που πέρασες και περνάς ακόμα ψυχολογικά. Δεν το έχω περάσει ποτέ και δεν θέλω να φανταστώ πως νιώθεις. Για εμένα θα ήταν καλό να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο. Να μπορεί να σε ακούσει και να καταλήξεις με σιγουριά στο ποτε θα είσαι πραγματικά έτοιμη, γιατί σίγουρα μετά από κάτι τέτοιο υπάρχει φόβος να μην σου ξανά συμβεί. Για αυτό πάρε τον χρόνο που χρειάζεσαι και μιλα με έναν ειδικό. Σίγουρα θα σε βοηθήσει. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιές μωράκι.  

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...