Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα

[Λιζα14]

νινέτα αγχώθηκα μέχρι να φτάσω στο τέλος.σε όλες τις μανούλες με παρόμοια περιστατικα κουράγιο...και διώξτε τους εφιάλτες σας.οι θετικές σκέψεις φέρνουν θετικά αποτελέσματα.....και δεν είμαι καθόλου έξω από το "χορό" και τα λέω αυτά πιστέψτε με!

[νινετα]

αγαπακια μου να ειστε καλα !!ολα καλα ειναι με τον αγγελακο μου !εχουμε να περασουμε αλλη μια δοκιμασια 29/3 !και ειμαι σιγουρη οτι ο μικρος μου αγγελος θα ειναι πολυ δυνατος και ολα θα πανε καλα !θα κουνουμε χειρουργειο !εχουμε κηλη της λευκης γραμμης !ελπιζω να πανε ολα καλα με τον αγγελακο μου και γρηγορα να ειναι καλα !!αγαπακια μου ολοι μου η ζωη ειναι τα παιδακια μου !πριν κανω την κορη μου ειχα μια αποβολη 3και κατι μηνων παλινδρομησε !τον σεμπτευριο ημουν εγκυος ξανα και το εχασα 2μηνων.εχω τα παιδακια μου που τα λατρευω !!αυτες τις μερες τις αγιες θα κανω μια ευχη καμια μανα ποτε να μην περασει απο αυτο το σκαλοπατι της αποβολης!ολα τα παιδακια πρεπει να ειναι κοντα στην αγκαλιτσα της μαμας τους !!αγαπακια μου ολες οι μανουλες η μελουσες μανουλες να κρατησετε στην αγκαλιτσα σας σφιχτα τα παιδακια σας !!ο θεος να χαριζει σε ολες μας αυτο το δωρο του !!

[vasdeli]

Εχω αρκετο καιρο να γραψω.Ειληκρινα Ευχαριστω για τα λογια σας.Δεν ειμαι ακομα εγκυος αν και εχουμε ξεκινησει οι προσπαθειες.Δυστηχως!Βγηκε η νεκροψια του μπεμπη τον Δεκεμριο κι εκανα να κοιμηθω ενα μηνα και κατι το παιδι ειχε ενα νεφρο και ενδοκοιλιακη επικοινωνια στην καρδια και καποια αλλα παρεα .Ο ιατροδικαστης μου ειπε οτι θα ζουσε στα νοσοκομεια το πρωτο καιρο που θα γεννιοταν και φυσικα η ευλογη απορια ειναι οτι γιατι οι γιατροι δεν ειδαν τιποτα νωριτερα ???ολοκληρο ζωτικο οργανο ελλειπε! θα μπορουσαν να εχουν προβλεψει πολλα η τερματισμος της εγκυμοσυνης και δεν θα ειχαμε φτασει σε αυτο το σημειιο σκευτηκαμε να κινηθουμε νομικα αλλα ποιος αντεχε μετα απο αυτο αλλα οποιον συναντω κι εγκυο να ξερω την αποτρεπω μακρια.Αυτα τα τελευταια νεα ανεμενουμε ευχαριστα απο ολες τις κοπελες και κουραγιο σε οσες παλευουμε ακομα με τους εφιαλτες μας!!

 

Afroditi81, συχνά σε είχα στο μυαλό μου και έλεγα πως δεν θα ξανάμπαινες....Πόσο χάρηκα που είσαι πάλι εδώ!

Τουλάχιστον τώρα ξέρεις...Λυπάμαι πολύ για όλο αυτόν τον εφιάλτη...εύχομαι γρήγορα να γεμίσει η αγκαλιά σου ,καλή μου, για να μπορέσει κάποια στιγμή όλο αυτό να μετακομίσει στο πίσω μέρος του μυαλού σου...

Μην βασανίζεσαι πλέον με αναπάντητα ερωτήματα...Τι θα μπορούσε να είχε γίνει...Για κάποιο λόγο έγινε έτσι...

Εύχομαι γρηγορα να γίνεις μανούλα. Ελπίζω ο γιος σου να κρατά την κόρη μου από το χεράκι εκεί πάνω...να είναι ο καβαλιέρος της...

[katerina_s]

Εχω αρκετο καιρο να γραψω.Ειληκρινα Ευχαριστω για τα λογια σας.Δεν ειμαι ακομα εγκυος αν και εχουμε ξεκινησει οι προσπαθειες.Δυστηχως!Βγηκε η νεκροψια του μπεμπη τον Δεκεμριο κι εκανα να κοιμηθω ενα μηνα και κατι το παιδι ειχε ενα νεφρο και ενδοκοιλιακη επικοινωνια στην καρδια και καποια αλλα παρεα .Ο ιατροδικαστης μου ειπε οτι θα ζουσε στα νοσοκομεια το πρωτο καιρο που θα γεννιοταν και φυσικα η ευλογη απορια ειναι οτι γιατι οι γιατροι δεν ειδαν τιποτα νωριτερα ???ολοκληρο ζωτικο οργανο ελλειπε! θα μπορουσαν να εχουν προβλεψει πολλα η τερματισμος της εγκυμοσυνης και δεν θα ειχαμε φτασει σε αυτο το σημειιο σκευτηκαμε να κινηθουμε νομικα αλλα ποιος αντεχε μετα απο αυτο αλλα οποιον συναντω κι εγκυο να ξερω την αποτρεπω μακρια.Αυτα τα τελευταια νεα ανεμενουμε ευχαριστα απο ολες τις κοπελες και κουραγιο σε οσες παλευουμε ακομα με τους εφιαλτες μας!!

 

Μ΄έχεις συγκλονίσει!! Πραγματικά γιατί οι γιατροί δεν είδαν ότι το μωράκι σου είχε προβλήματα; Που έχουν το μυαλό τους; Θα σου πώ εγώ...Στο να τελειώνουν γρήγορα τις εξετάσεις για να μπεί η επόμενη.. Όταν ήμουν στον 5ο μήνα, πήγα φυσικά για β΄επιπέδου στο ΙΑΣΩ, γιατί εκεί με έστειλε η γιατρός μου. Η εξέταση κράτησε 4 ολόκληρα λεπτά. Μα τι θα μπορούσε να δεί σε 4 λεπτά; Βγήκα και έκλαιγα απαρηγόρητη. Δόξα τω θεώ, ο μικρός γεννήθηκε καλά. Η δική μου ιστορία άρχισε μετά τη γέννα. Το μωρό σφήνωσε και αναγκάστηκαν να το τραβήξουν με βεντούζα. Αυτό είχε αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο κεφάκι και να δημιουργηθεί αιμάτωμα το οποίο ο νεογνολόγος δεν παρατήρησε. Το επόμενο πρωί θα έχανα το μωρό μου από αναιμία. Το μεταφέραμε κακήν κακώς στο Ιπποκράτειο Θεσ/νικης..Για 15 μέρες ζούσαμε ένα Γολγοθά. μίλησαν για εγκεφαλική παράλυση, για προβλήματα γενικότερα...Οι γιατροί φειδωλοί και εγώ, μια λεχώνα να τρέχω να αντλώ γάλα και πάλι πίσω στο νοσοκομείο για να ταΐσω η ίδια το παιδί μου...για να καταφέρω να τον κρατήσω αγκαλιά. έπειτα από 5 μέρες νοσηλεία και ενώ ήταν να κάνει μαγνητική τομογραφία για να δούμε την έκταση του αιματώματος είπαν ότι ο μικρός έκανε σπασμούς....ΤΡΕΛΑ....Επι 3 μήνες έδινα στο βλαστάρι μου μια ουσία-φαινοβαρβητάλη-για να μην κάνει σπασμούς....Το αποτέλεσμα φίλες μου; Οι αρμόδιοι γιατροί, που δεν ήταν άλλοι από τους παιδονευρολόγους, αμφισβήτησαν τους σπασμούς, μου είπαν ότι το παιδί είναι υγιέστατο, ότι δεν έχει απολύτως τίποτα και ότι μάλλον ταλαιπωρήθηκε τζάμπα λόγω κάποιων αμελειών. Περάσαμε ένα Γολγοθά, αλλά το αγγελούδι μου είναι μια χαρά.

 

 

 

αγαπακια μου να ειστε καλα !!ολα καλα ειναι με τον αγγελακο μου !εχουμε να περασουμε αλλη μια δοκιμασια 29/3 !και ειμαι σιγουρη οτι ο μικρος μου αγγελος θα ειναι πολυ δυνατος και ολα θα πανε καλα !θα κουνουμε χειρουργειο !εχουμε κηλη της λευκης γραμμης !ελπιζω να πανε ολα καλα με τον αγγελακο μου και γρηγορα να ειναι καλα !!αγαπακια μου ολοι μου η ζωη ειναι τα παιδακια μου !πριν κανω την κορη μου ειχα μια αποβολη 3και κατι μηνων παλινδρομησε !τον σεμπτευριο ημουν εγκυος ξανα και το εχασα 2μηνων.εχω τα παιδακια μου που τα λατρευω !!αυτες τις μερες τις αγιες θα κανω μια ευχη καμια μανα ποτε να μην περασει απο αυτο το σκαλοπατι της αποβολης!ολα τα παιδακια πρεπει να ειναι κοντα στην αγκαλιτσα της μαμας τους !!αγαπακια μου ολες οι μανουλες η μελουσες μανουλες να κρατησετε στην αγκαλιτσα σας σφιχτα τα παιδακια σας !!ο θεος να χαριζει σε ολες μας αυτο το δωρο του !!

 

Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!Εύχομαι καλή επιτυχία στην επέμβασή σας!

[demi]

AX βρε νινετα...και ειμαι στην δουλεια...

ο θεος να σας εχει παντα υπο την σκεπη του...

[maios 2009]

θελω να σου πω οτι πραγματικα σε συμπονω γιατι και εγω περασα μια παρομοια ιστορια.ενδομητριοσ θανατοσ στην 40η εβδομαδα.οταν πηγα για τον τελευταιο ελεγχο η γιατροσ μου ειπε οτι κατι δεν παει καλα.η καρδια του πριγκιπα μου δεν ακουγοταν πλεον.επρεπε να μπω επειγοντωσ να γεννησω με καισαρικη γιατι η γιατροσ δεν ηθελε να με παιδεψει αδικα.με κοιμησαν και μου πηραν τον αγγελο μιυ.οταν ξυπνησα ρωτισα αν το μωρο ηταν καλα,κανεισ δεν μου απαντουσε.το καταλαβα....ο αγγελοσ ειχε πια φυγει απο κοντα μου...με ρωτησαν αν ηθελα να τον δω αλλα δεν το αντεχα...προσπαθησα να μαζεψω τα κομματια μου και να σταθω δυνατη πλεον για μενα...οταν ο αντρασ μου με ρωτησε αν θα επρεπε να τον στειλουμε για νεκροψια του απαντησα οτι θα φυγει οπωσ ακριβωσ ηρθε...αννεγγιχτοσ.και ετσι εγινε.ποτε δεν εμαθα γιατι τον εχασα ...κουραγιο σε ολεσ μασ .ο θεοσ μασ χρωσταει απο εναν αγγελο και πιστευω οτι καποια στιγμη θα μασ τουσ δωσει πισω.το κεφαλι ψηλα,ο χρονοσ ειναι ο καλυτεροσ γιατροσ θα το δειτε και μονεσ σασ αυτο:!::

[katerina_s]

θελω να σου πω οτι πραγματικα σε συμπονω γιατι και εγω περασα μια παρομοια ιστορια.ενδομητριοσ θανατοσ στην 40η εβδομαδα.οταν πηγα για τον τελευταιο ελεγχο η γιατροσ μου ειπε οτι κατι δεν παει καλα.η καρδια του πριγκιπα μου δεν ακουγοταν πλεον.επρεπε να μπω επειγοντωσ να γεννησω με καισαρικη γιατι η γιατροσ δεν ηθελε να με παιδεψει αδικα.με κοιμησαν και μου πηραν τον αγγελο μιυ.οταν ξυπνησα ρωτισα αν το μωρο ηταν καλα,κανεισ δεν μου απαντουσε.το καταλαβα....ο αγγελοσ ειχε πια φυγει απο κοντα μου...με ρωτησαν αν ηθελα να τον δω αλλα δεν το αντεχα...προσπαθησα να μαζεψω τα κομματια μου και να σταθω δυνατη πλεον για μενα...οταν ο αντρασ μου με ρωτησε αν θα επρεπε να τον στειλουμε για νεκροψια του απαντησα οτι θα φυγει οπωσ ακριβωσ ηρθε...αννεγγιχτοσ.και ετσι εγινε.ποτε δεν εμαθα γιατι τον εχασα ...κουραγιο σε ολεσ μασ .ο θεοσ μασ χρωσταει απο εναν αγγελο και πιστευω οτι καποια στιγμη θα μασ τουσ δωσει πισω.το κεφαλι ψηλα,ο χρονοσ ειναι ο καλυτεροσ γιατροσ θα το δειτε και μονεσ σασ αυτο:!::

 

Συγκλονίστηκα.....

[vasdeli]

θελω να σου πω οτι πραγματικα σε συμπονω γιατι και εγω περασα μια παρομοια ιστορια.ενδομητριοσ θανατοσ στην 40η εβδομαδα.οταν πηγα για τον τελευταιο ελεγχο η γιατροσ μου ειπε οτι κατι δεν παει καλα.η καρδια του πριγκιπα μου δεν ακουγοταν πλεον.επρεπε να μπω επειγοντωσ να γεννησω με καισαρικη γιατι η γιατροσ δεν ηθελε να με παιδεψει αδικα.με κοιμησαν και μου πηραν τον αγγελο μιυ.οταν ξυπνησα ρωτισα αν το μωρο ηταν καλα,κανεισ δεν μου απαντουσε.το καταλαβα....ο αγγελοσ ειχε πια φυγει απο κοντα μου...με ρωτησαν αν ηθελα να τον δω αλλα δεν το αντεχα...προσπαθησα να μαζεψω τα κομματια μου και να σταθω δυνατη πλεον για μενα...οταν ο αντρασ μου με ρωτησε αν θα επρεπε να τον στειλουμε για νεκροψια του απαντησα οτι θα φυγει οπωσ ακριβωσ ηρθε...αννεγγιχτοσ.και ετσι εγινε.ποτε δεν εμαθα γιατι τον εχασα ...κουραγιο σε ολεσ μασ .ο θεοσ μασ χρωσταει απο εναν αγγελο και πιστευω οτι καποια στιγμη θα μασ τουσ δωσει πισω.το κεφαλι ψηλα,ο χρονοσ ειναι ο καλυτεροσ γιατροσ θα το δειτε και μονεσ σασ αυτο:!::

 

Θα ήθελα να απαλύνω τον πόνο σου....πόνο μου...

[Χρυσοβαλάντη]

Κοριτσια ειμαι παρα πολυ στεναχωρημένη με αυτα που διαβαζω...πριν απο 1 εβδομάδα κ εγω αναγκαστηκα εκανα αποξεση...ετσι επρεπε να γίνει! Δεν εχω λόγια να πω...

Όσο κ αν με πονάει πιστευω οτι "κάθε εμπόδιο για καλό"...

Ευχομαι πολυ συντομα για όλες μας οι άσχημες στιγμές να γίνουν μεγάλες χαρές...

[love4four]

Δεν έχω λόγια παρηγοριάς -γιατί δεν υπάρχουν- για όλα τα κορίτσια που έχασαν τα μωρά τους πριν καν προλάβουν να τα δουν... κουράγιο στην Αφροδιτούλα, στην Maios2009, στην Χρυσοβαλάντη... Μπράβο στη Νινέτα που τελικά τα κατάφερε. Ηταν από τις τυχερές !

Διαβάζοντας τις ιστορίες σας ανατρίχιασα κι έβαλα τα κλάματα επειδή συνειδητοποίησα ότι κι εμένα ο Νικόλας μου κινδύνευσε και φτάσαμε στο παρά πέντε ενώ είχα μπει στο Μαιευτήριο στην 40η εβδομάδα με τεχνητούς πόνους.... ξαφνικά έπεσαν οι παλμοί του και σταματήσαμε να τον ακούμε... δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις στιγμές που κράταγα το χέρι του άντρα μου ο οποίος είχε ασπρίσει, έβλεπα τις νοσοκόμες και την προϊσταμένη να τρέχουν πανικόβλητες και δεν ήξερα τί είχε συμβεί ή τι θα συμβεί... ο γιατρός μου μού είπε πως μπαίνουμε για καισαρική εσπευσμένα -δεν υπήρχε χρόνος το κάθε λεπτό ήταν πολύτιμο- και το μόνο που είχα κουράγιο να ρωτήσω με δάκρυα στα μάτια ήταν "Το παιδί γιατρέ θα είναι καλά? Δεν με νοιάζει για μένα"... Δεν ξέρω μετά τί έγινε. Μπήκα χειρουργείο, με κοίμησαν... δεν άκουσα το κλάμα του, δεν τον είδα... Άκουσα μόνο να μου λένε ότι πρέπει να ξυπνήσω και ανοίγοντας τα μάτια μου κοίταζα τον γιατρό μου προσπαθώντας να καταλάβω από την έκφρασή του... Με χάιδεψε στο μέτωπο και μου είπε "Κοίτα τον γιο σου είναι ένας κούκλος"... και τότε είδα ένα μιρκό ξανθό, σχεδόν φαλακρό αγγελούδι στο πυρεξάκι... ένα τόσο δα μωράκι... ευτυχώς όλα πήγαν καλά !

Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσε να ήταν το τέλος...

Μανούλες μου γλυκιές μην το βάζετε κάτω... προσπαθήστε ξανά και ο Θεός θα σας χαρίσει αυτό που σας στέρησε !

[alexele]

Μάϊε ακριβώς το ίδιο πέρασα πριν 3 χρόνια & 4 μήνες. Κι' εγώ με καισαρική γέννησα γιατί δεν άντεχα να δω να γεννιέται νεκρό το μωρό μου, δεν άντεξα να το δω! Η ιστορία μας στο μόνο που διαφέρει είναι ότι ζήτησα να μάθω ακριβώς από τι έφυγε αυτό το αγγελούδι πριν προλάβει να έρθει στη γη για να μπορέσω να προστατεύσω το αδελφάκι του που θα ερχόταν.

Εύχομαι γρήγορα να κρατάς ένα γερό μωράκι στην αγκαλιά σου!!!!!!!!

[frinda]

Κοριτσακια μου ειλικρινα δεν υπαρχουν λογια .... Απο εχθες που αρχισα να διαβαζω τα δυο τοπικ εχω συγκλονιστει! Λυπαμαι παρα παρα πολυ για ολες εσας που γινατε μανουλες και χασατε τοσο αδικα τα αγγελουδια σας. Λογια παρηγοριας σιγουρα δεν υπαρχουν το μονο που μπορω να πω ειναι προσοχη σε ολες και να κανετε τακτικα εξετασεις.

Η προληψη παντα σωζει. Και ερχομαι τωρα στις αμελειες των γιατρων:

Οταν ημουν εγω εγκυος ο γιατρος μου επειδη ημουν 39 ετων και με ιστορικο αποκολυσης απο την εκτη εβδομαδα με παρακολουθουσε ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Παραλληλα με παρακολουθουσαν καρδιολογος, ενδοκρινολογος, ειδικος διαβητολογος, αιματολογος και φυσικα ο εμβρυολογος. Την β' επιπεδου την καναμε 2 φορες με διαφορα ενος μηνα ενω στο τριτο τριμηνο καναμε δυο φορες και τη γ' επιπεδου.

Καθημερινα στο σπιτι μετρουσα πιεση και σακχαρο ενω ακολουθουσα και ειδικη διατροφη - διαιτα. Που θελω να καταληξω με ολα αυτα; Οι γιατροι πολλες φορες κανουν το λαθος και παρακολουθουν στενα μονο οσες ειναι πανω απο 37. Ακουγα φιλες μου εγκυες την ιδια περιοδο με εμενα να πηγαινουν στο γιατρο τους μια φορα το μηνα και αν επειδη ηταν τριαντα. Αυτο κοριτσια ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Ναι στις μεγαλυτερες ηλικιες χρειαζεται πιο στενη παρακολουθηση αλλα αυτο δεν σημαινει οτι το σακχαρο η πιεση και η προεκλαμψια δεν μπορουν να εμφανιστουν σε οποιαδηποτε ηλικια. Αποτελει λοιπον σοβαρη και τραγικη αμελεια των γιατρων η μη τακτικη παρακολουθηση. Βεβαια ο καθε γιατρος εχει να κοιταξει την ιδια περιοδο 50 - 100 γυναικες και η καθε μια απο εμας ειναι για εκεινος μια απο τις πολλες. Για εμας ομως τα μωρακια μας ειναι μοναδικα και πρεπει μονες μας να μην επαναπαυομαστε. Ζητω συγγνωμη για το μεγαλο ποστ, ξερω πως οτι και να πω δεν μπορω να σας απαλυνω τον πονο, προσπαθησα απλα να τονισω τη σημασια της προληψης προσφεροντας ενα λιθαρακι στο τοσο ενδιαφερον θεμα που εχετε ανοιξει.

[algio]

Aφροδίτη καλημέρα,

Ελπίζω σήμερα που γράφω για πρώτη φορά στο forum και μετά τόσους μήνες να είσαι καλά και να διανύεις ήδη τη δεύτερη εγκυμοσύνη σου.

Σου γράφω γιατί απλά θέλω να σου πω ότι έχω περάσει ακριβώς το ίδιο ενδομήτριος θάνατος στη 38η εβδομάδα και αύριο 9-2-10 κλείνουν τρία ακριβώς χρόνια. Μία τέλεια εγκυμοσύνη και πήγα να γεννήσω με ραντέβού για καισαρική και ενώ το μωρό ήταν εκεί, η καρδούλα του δε χτύπαγε (λόγω ενός θρόμβου που έφυγε από το πλακούντα πέρασε στον ομφάλιο λώρο). Έκλαψα, χτυπήθηκα κλείστηκα μέσα στο σπίτι, αλλά τελικά δε με έβγαζε πουθενά. Γι΄αυτό μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγα για την επόμενη προσπάθειά μου, όπου σήμερα έχω ένα μπέμπή 15 μηνών που είναι όλη μου η ζωή. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το πρώτο μου μωρό, το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έχει γίνει αγγελάκι και προστατεύει τον αδελφό του.

ΤΕΡΗ

Afroditi, Terh k se oles tis ipolipes kopeles kalimera, ime k ego kenuria sto forum kathos distixos aniko sto club ton miterwn pou exasan to moro tus...prin 1 mina exasa k ego tin korh mou stin 37h ebdomada..spania periptosi -apo oti mas ipan meta apo exetasis oi giatroi- 1 stis 2000, apo ematoma ston plakouda...Opos k se esas tpt den prominie ena toso tragiko telos...meta apo 20 ores stin edatiki vgika swa...h thelisi mu gia ena moro ine afth pu simera me kratai orthia k fisika o adras mu to stirigma mu pu doxazi ton theo kathe mera pou me exi dipla tu atofia. Terh mu opos les..prepi na sinexisume na bgume apo ta sidrimia mas gia na proxorisume k kapia mera na kratisume stin agalia mas ena igies moro. Pistevo pos ola gia kapio logo ginode, ISOS an zouse na ixe kapio provlima, ISOS o theos theli na mas kani pio dinates, ISOS na ine k mia dokimasia gia emas k tus adres mas...Niotho asfalia edo mesa kathos taftizome me poles kopeles, k efcomai sidoma na xanasiduthume se ena alo forum pu tha mirazomaste nea apo mia epomeni egimosini..

sas filw

[algio]

Θα ήθελα να απαλύνω τον πόνο σου....πόνο μου...

efcomai o agelos su na kani parea stin dikia mu...ime sigurh oti to ekanan mono gia to kalo mas, gia na min ponesume argotera perisotero...

[barbadaki]

Ειναι η 1η φορα που γραφω και δυστυχως δεν εχω λογια. Εχασα το μπομπουδακι μου στην 37η εβδομαδα- πνιγηκε με τον ομφαλιο. με προκληση τεχνητων πονων εγινε ο τοκετος. ειναι δυσκολο να ξερεις πως πονας για να φερεις στον κοσμο το 1ο σου παιδακι που ηδη εχει παει στον ουρανο. δεν μ'αφησαν να το δω αλλα την τριτη την ωρα που το κηδευαμε ανοιξε ο πατερ το λευκο κουτακι για να του ριξει κρασακι και χωματακι και τοτε το ειδα. το πιο ομορφο μωρακι που εχω δει στη ζωη μου..ηταν τοσο ομορφο. εκτοτε μες στο κεφαλι μου οποτε δεν απασχολω το μυαλο μου με κατι σιγοτραγουδω αυτο..

 

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ' αγάπησα

πόσο πολύ σ' αγάπησα

ποτέ δε θα το μάθεις

 

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή, απ' τη ζωή μου πέρασες

κι αλάργεψες κι εχάθης

καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις, κι αν δεν προσμένεις να με δεις

Κι εγώ εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου

γλυκύτατη πνοή

 

Αιώνια θα το τραγουδώ, αιώνια θα το τραγουδώ

κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου 'δωσες

αξίζουν μια ζωή

 

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

 

δεν εχω δυναμη να γραψω αλλο. κουραγιο

[Vitsi]

Μπαρμπαδακι...Κουραγιο και υπομονη....Με τσακισε το μηνυμα σου.....Ευχομαι να ανακαμψεις γρηγορα και ενα 2ο αγγελουδι να σε κανει να χαμογελασεις ξανα...

 

Σου ευχομαι τα καλυτερα κουκλα μου!!!

[pashalitsa]

Κοπέλα μου... Πόσο σκληρό μπορεί να είναι αυτό που περνάς... Κουράγιο μανούλα... Γιατί είσαι μανούλα ενός γλυκού αγγέλου στον ουρανό...

[sternchen]

barbadaki μου λυπάμαι πάρα πολύ πολύ........

κουράγιο και πάλι κουράγιο.

αυτές οι ιστορίες με συγκλονίζουν και πονάνε πολύ

σου εύχομαι να γιατρευτεί γρήγορα η καρδούλα σου και να πάψεις να πονάς

θετική σκέψη να έχεις και θα ξανά έρθει το αγγελάκι σου

[x.g.]

Μπαρμπαδάκι πόσες φορές έχω ακούσει το τραγούδι αυτό αλλά δεν το είχα συνδυάσει. Τώρα είδα οτι κάθε λέξη είναι μοναδική για τις στιγμές που ζούμε. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα να βοηθήσει, θα σου πω μόνο ότι στο καντηλάκι που θα ανάψω και σήμερα για το δικό μου άγγελο θα προσευχηθώ και για το αγγελούδι σου.

[mamabamia]

Μπαρμπαδάκι κάθε φορά που διαβάζω για ενδομήτριους θανάτους θυμώνω με τις "ατυχίες" όπως τις ονομάζουμε και μετά κλαίω...Θέλω και το πιστεύω πως δεν θα μας συμβεί ξανά κάτι τέτοιο και πως θα έχουμε κι εμείς ένα μωράκι στην αγκαλιά μας! Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να σου απαλύνει τον πόνο, εμένα μόνο ο άντρας μου ένιωθα ότι με ένιωθε γιατί βιώναμε έναν κοινό πόνο!Πένθησε όπως η ίδια νομίζεις και μόνο όταν το νιώσεις ζήτα βοήθεια από άλλους, όχι κάτω από πίεση (όλοι θα θέλουν να σου συμπαρασταθούν, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουν τον τρόπο, τουλάχιστον εγώ αυτό ένιωθα)

[ραφαελ]

το ιδιο τραγουδι σκεφτομαι απο την ημερα που πηγα να γεννησω το νεκρο μωρο μου....αλλα δεν θυμομουν τους στοιχους...γιατι αυτο το μωρο το αγαπησα πολυ γιατι πιστευα οτι θα αναπληρωσει κ το χαμο της περσυνης μπεμπας...αλλα δυστηχως εχω 2 μωρα αγγελακια....κ τιποτε τωρα πια δε μπορει να αναπληρωσει το οτι τις εχασα...

[Aggeloudia]

Αχ Χρηστέ μουυυυυυυυυυ!!!!!!!!

 

:(:(

[katerinakriti]

κουράγιο!η παναγία να προστατεύει και να είναι δίπλα σε όσες το χρειάζονται... δεν έχω λόγια.....

[ΝΤΟΛΗ]

Ειναι η 1η φορα που γραφω και δυστυχως δεν εχω λογια. Εχασα το μπομπουδακι μου στην 37η εβδομαδα- πνιγηκε με τον ομφαλιο. με προκληση τεχνητων πονων εγινε ο τοκετος. ειναι δυσκολο να ξερεις πως πονας για να φερεις στον κοσμο το 1ο σου παιδακι που ηδη εχει παει στον ουρανο. δεν μ'αφησαν να το δω αλλα την τριτη την ωρα που το κηδευαμε ανοιξε ο πατερ το λευκο κουτακι για να του ριξει κρασακι και χωματακι και τοτε το ειδα. το πιο ομορφο μωρακι που εχω δει στη ζωη μου..ηταν τοσο ομορφο. εκτοτε μες στο κεφαλι μου οποτε δεν απασχολω το μυαλο μου με κατι σιγοτραγουδω αυτο..

 

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ' αγάπησα

πόσο πολύ σ' αγάπησα

ποτέ δε θα το μάθεις

 

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή, απ' τη ζωή μου πέρασες

κι αλάργεψες κι εχάθης

καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις, κι αν δεν προσμένεις να με δεις

Κι εγώ εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου

γλυκύτατη πνοή

 

Αιώνια θα το τραγουδώ, αιώνια θα το τραγουδώ

κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου 'δωσες

αξίζουν μια ζωή

 

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

 

δεν εχω δυναμη να γραψω αλλο. κουραγιο

Το ίδιο τραγούδι είχε αφιερώσει ο άντρας μου στο μωράκι που χάσαμε....Σε νιώθω...ελπίζω να σου στείλει σύντομα ένα αδελφάκι του... θα πω στο δικό μου μωράκι να το προσέχει...

[vasdeli]

Ειναι η 1η φορα που γραφω και δυστυχως δεν εχω λογια. Εχασα το μπομπουδακι μου στην 37η εβδομαδα- πνιγηκε με τον ομφαλιο. με προκληση τεχνητων πονων εγινε ο τοκετος. ειναι δυσκολο να ξερεις πως πονας για να φερεις στον κοσμο το 1ο σου παιδακι που ηδη εχει παει στον ουρανο. δεν μ'αφησαν να το δω αλλα την τριτη την ωρα που το κηδευαμε ανοιξε ο πατερ το λευκο κουτακι για να του ριξει κρασακι και χωματακι και τοτε το ειδα. το πιο ομορφο μωρακι που εχω δει στη ζωη μου..ηταν τοσο ομορφο. εκτοτε μες στο κεφαλι μου οποτε δεν απασχολω το μυαλο μου με κατι σιγοτραγουδω αυτο..

 

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ' αγάπησα

πόσο πολύ σ' αγάπησα

ποτέ δε θα το μάθεις

 

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή, απ' τη ζωή μου πέρασες

κι αλάργεψες κι εχάθης

καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις, κι αν δεν προσμένεις να με δεις

Κι εγώ εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου

γλυκύτατη πνοή

 

Αιώνια θα το τραγουδώ, αιώνια θα το τραγουδώ

κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου 'δωσες

αξίζουν μια ζωή

 

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις

 

 

δεν εχω δυναμη να γραψω αλλο. κουραγιο

 

Έχεις μια τεράστια αγκαλιά από μένα...:-(

(((((((barbadaki))))))))))