ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΥΗΣΗΣ ΛΟΓΩ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ ΑΚΡΩΝ ΕΜΒΡΥΟΥ

[prosperous]

αχ ξερω καλα πως ειναι και το συναισθημα αλλα και η ολη διαδικασια...

 

κοριτσακι μου ευχομαι γρηγορη αναρρωση και σωματικη και ψυχικη..

[domnina]

Ότι και να σου πω Ντόλη μου είναι πολύ λίγο σ' αυτό που αισθάνεσαι..

 

Γι' αυτό το μόνο που θα σου πω είναι ότι η σκέψη μου είναι μαζί σου και πως είμαι σίγουρη πως το επόμενο μωράκι σου όχι μόνο θα το κρατήσεις αγκαλίτσα αλλά και θα του δώσεις και την αγάπη που δεν πρόλαβες να δώσεις στο αγέννητο αγγελούδι σου..

[dorian]

Κουράγιο Ντόλη.

Σου εύχομαι όλα να τελειώσουν γρήγορα και να έχεις πολύ γρήγορη ψυχοσωματική ανάρρωση.

Εσύ, ό,τι πέρασε από το χέρι σου σαν άνθρωπος το έκανες για το μωρό σου. Δεν φταις εσύ σε τίποτα. Έτσι όμως ήρθαν και θα πρέπει να το παλέψεις. Σε λίγες μέρες θα έχει τελειώσει το "βαρύτερο" μέρος και μετά μέρα με την ημέρα θα προσπαθήσεις να ξαναβρείς τον εαυτό σου και όταν με το καλό θα έρθει το επόμενο γερό μωράκι σου, σίγουρα ο πόνος θα ελαφρύνει πολύ περισσότερο. Ο χρόνος στο τέλος όλα τα απαλύνει.

Να είσαι δυνατή .....

Θα είσαι στο μυαλό μας...

[aniretak_]

...είναι και κάτι άλλο που μου δίνει δύναμη...η δική σας παρουσία και συμπαράσταση. Πήρα τον γιατρό μου τηλέφωνο για να κανονίσω την διακοπή την Παρασκευή. Όταν τον ρώτησα πόσο θα διαρκέσει μου απάντησε ότι θα κάνω εισαγωγή το πρωί και θα γίνει η πρόκληση τοκετού..πιθανόν μέχρι το βράδυ θα έχεις γεννήσει μου είπε..ΓΕΝΝΗΣΕΙ; μα γεννάω σημαίνει ότι φέρνω στον κόσμο ένα παιδί, ότι του δίνω ζωή..τι τραγική ειρωνία ...πάντα ήθελα να έχω έναν φυσιολογικό τοκετό και όταν γέννησα τον Μιχάλη μου με καισαρική είχα στενοχωρηθεί λιγάκι...που να φανταζόμουν ότι ο φυσιολογικός τοκετός που θα βίωνα στη ζωή μου θα ήταν έτσι...κάτω από αυτές τις συνθήκες...

ΝΤΟΛΗ, όταν ο εμβρυολόγος μας είπε ότι το μωράκι μας δεν έχει καμιά ελπίδα το πρώτο που τον ρώτησα ήταν αν θα έπρεπε να το πα΄ρουν με καισαρική καθώς ήμουν στην 17η εβδομάδα και πίστευα ότι δεν γίνεται αλλιώς.Εκείνος ψυχρα και αδιαφορα γύρισε και μου είπε "όχι θα το γεννήσεις"!!!"θα το γεννήσω κιόλας?"και άρχισα να κλαίω.Ηταν η πιο σκληρές στιγμέςτης ζωής μου ακι συνεχίζω να πονώ δεν στο κρύβω.Η διαδικασία κράτησε περίπου 12 ώρες αλλα΄πονούσα παραπάνω τις 4 τελευταίες.Πιο πολύ με πονούσε η αναμονή.Η αναμονή για κάτι που δεν θα μου άφηνε τίποτε στα χέρια.¨ομως τώρα που έκανα όλες τις εξετάσεις και το σώμα μου είναι σχεδόν ανεπηρέαστο απο την όλη διαδικασία και έτοιμο να δεχθεί ένα νέο μωράκι, ευχαριστώ την γιατρό μου για το ότι επέμενε να ακολουθήσουμε αυτή τη μέθοδο.Να σου πω και κάτι ακόμη?Το είπα σε άλλη μαι μανούλα σαν κι εμάς(θεωρώ τον εαυτό μου μανούλα κι ας μην κρατάω κανένα μωρό στην αγκαλιά, μου φτάνουν οι 4 μηνες εγκυμοσύνης που έζησα).Τα μωράκια μας είναι σαν λαβωμένα πουλάκια, δε μπορούν να πετάξουν κι αν έρθουν στην γη τότε θα τα τσαλαπατήσουν οι κίνδυνοι.Γι αυτό λοιπόν τα στέλνουμε ψηλά, στον ουρανό για να κάνουν βουτιές στα πουπουλένια σύνεφα, να μας βλέπουν και να γελούν.Εκεί σίγουρα θα είναι ευτυχισμένα εδώ κάτω θα ήταν πονεμένες ψυχούλες.Αυτά σκέφτομαι και παρηγοριέμαι.Και ξέρειςκάτι?Ολα αυτά τα σκεφτόμουν απο την πρώτη στιγμη που μάθαμε τα δυσάρεστα.Και απο τότε κάθε μεσημέρι που καθόμαστενα φάμε έρχονται στο μπαλκόνι μας πουλάκια και κάθονται πα΄νω σ ενα δεντράκι.Λες και καταλαβαίνουν ότι τα βέπουμε αφού τρώμε ακριβώς μπροστά στο παράθυρο.Σίγουρα ένα απ αυτά είναι το μωράκι μας.Και σήμερα που χιόνισε νομίζω ότι ήταν αυτό που έπαιζε στα σύννεφα και σκορπούσε τις νιφάδες.Μπορεί να ακούγονται αστεία εγώ όμως το ιώθω κάθε στιγμή κοντά μου και αυτό με παρηγορεί.Να είασι δυνατή όσο μπορείς και μνα εκφράζεις τα συναισθηματά σου όσο μπορείς.Πολλά φιλάκια και να πεις στο μωράκι σου εκεί που θα παέι να δώσει μερικά φιλακια στον Αντρίκο μου, τον θυμα΄μαι να του πει...θα προσεύχομαο για σενα

[ΝΤΟΛΗ]

Ευχαριστώ πολύ όλες σας...με έχετε συγκινήσει πάρα πολύ...σήμερα πήρα κάτι χάπια τα οποία προετοιμάζουν τον τράχηλο και τον μαλακώνουν...αύριο θα κάνω εισαγωγή και θα βγω το Σάββατο. Ευτυχώς ο γιατρός μου είπε ότι θα μου κάνει επισκληρίδιο...τουλάχιστον να μειωθεί ο σωματικός πόνος...όταν μπορέσω πάλι... θα σας γράψω

__________________

[MAIRMAID]

Καλή δύναμη, η Παναγιά μαζι σου.

[fistikaki]

να μας γραψεις οποτε θελεις..

 

 

εδω θα ειμαστε!

[elachl]

καλη δυναμη....κουραγιο....

[vasdeli]

H σκέψη μου είναι μαζί σου....στη δύσκολη αυτή στιγμή που πρέπει να περάσεις...

Κορίτσι μου....θα έχουν όλα τελειώσει, όταν μας διαβάζεις....

Καλή ανάρρωση...Ψυχική και σωματική.

Σε φιλώ

[Φροιξούλης]

Καλή δύναμη ....

[theolvas]

κ κουραγιο.....

[ΝΤΟΛΗ]

Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος....τόσος όσο και το απέραντο κενό που νοιώθω...μου λένε ότι δεν μπορώ να επέμβω πλήρως στα συναισθήματα μου λόγω των ορμονών. Εχθές μόλις ήρθα στο σπίτι έπαθα την πρώτη κρίση πανικού στη ζωή μου...πνιγόμουν, ήθελα να φύγω, ένοιωθα ότι μου τελείωνε το οξυγόνο...Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ... Γέννησα τον γιο μου μετά από 8,5 ώρες...μόνο που τον γέννησα για να πεθάνει, όχι για να του δώσω ζωή...δεν τον είδα φυσικά..γέννησα ένα μωρό που ποτέ δεν είδα και που ποτέ δεν θα πάρω στην αγκαλιά μου...Στο δωμάτιο μια κυρία μου έλεγε να μην κλαίω γιατί οι λεχώνες δεν κάνει να κλαίνε. Της είπα ότι εγώ δεν είμαι λεχώνα, οι λεχώνες κρατάνε το μωρό τους στην αγκαλιά τους και εμένα η δική μου αγκαλιά είναι άδεια...Περιμένω να περάσει ο καιρός...ξέρω ότι θα πονάει λιγότερο με τον καιρό...άλλωστε με περιμένει και ο Μιχάλης μου στο σπίτι...όμως όλα αυτά κάποιες στιγμές δεν με βοηθάνε...Θέλω να μείνω ξανά έγκυος και θα το προσπαθήσω μετά από τρεις μήνες..νομίζω ότι αυτό θα με βοηθήσει να το ξεπεράσω πιο γρήγορα. Εν τω μεταξύ περιμένουμε σε 15 με 20 τα αποτελέσματα από την παθολογοανατομική εξέταση και ίσως γίνει και εξέταση του DNA το οποίο έχουμε φυλάξει για να δούμε τι ήταν τελικά αυτό που συνέβει στο μωράκι μας...Να μας βοηθήσει η Παναγία όλες εμάς τις μανούλες που έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο να σταθούμε στα πόδια μας και να βγούμε πιο δυνατές μέσα από αυτή την εμπειρία...Σας φιλώ και πάω να κλάψω για μια ακόμη φορά...

[Angel's Mamma]

Κουραγιο κοριτσακι μου! Να σκεφτεσαι οτι ο κουκλος γιος σου δεν θελει να βλέπει τη μανουλα του θλιμμενη, αλλα χαρουμενη και δυνατη. Ολα θα περασουν και θα ειναι σαν ενα κακο ονειρο σε λιγο καιρο, ειμαι σιγουρη. Να προσεχεις τον εαυτο σου και συντομα να μαθουμε τα ευχαριστα για τον ερχομο ενος νεου ΓΕΡΟΥ και ΤΥΧΕΡΟΥ μωρου!

Να θυμασαι ¨Ο,τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο!''

[Elinaki]

Γράφω και ξανασβήνω...

 

θέλω να σου πω ένα λόγο παρηγοριάς μα τι να πω....

 

ο πόνος θα απαλύνει σιγά σιγά.

 

 

ο Μιχάλης σου και ο άνδρας σου θα σε βοηθήσουν να βρεις τη δύναμη να σηκώσεις ξανά ψηλά το κεφάλι.

 

 

Υπομονή και κουράγιο κορίτσι μου....

[fistikaki]

εκανες αυτο που θα εκανε καθε μανα...

 

η δυσκολη επιλογη...

 

ευχομαι συντομα να μαλακωσει λιγο ο πονος σου, και να χαμογελας αγκαλια με πολλα παιδακια!

[aniretak_]

Ντολη μου, γεια σου.Ευτυχώς όλα πήγαν καλά τουλαχιστον σωματικά και δεν υπήρξαν επιπλοκές.Τα δακρυα θα σου περισσεύουν για καιρό ακόμα όμως κάποιες στιγμές θα νιώθουν ότι ξεπλένουν στο ελάχιστο τον πόνο σου.Γι αυτό όταν το παιδάκι σου δεν είναι εκεί, κλάψε βγάλε ότι έχεις μέσα σου.Αυτε΄ς οι ορμόνες όντως είναι τραγικά ασταθείς, όμως θα τα καταφέρεις.Και μια συμβουλή σαν "παλιότερη":Μην συναναστρεφεσαι εγκύους.Τα μωράκια μας πάντα θα υπάρχουν στην σκέψη μαας κι ετσι θα είανι σα ναμην χαθηκαν ποτέ.Θα μείνουν στα ανεκπλήρωτα όνειρα που κάναμε γι αυτά.Φιλιά

[vickygirl79]

κουραγιο ψυχουλα μου...για τον μιχαλάκη σου...κουραγιο....:sad::cry:

[THEODOSI]

Τζάμπα η αγκύλωση στα δάκτυλά μου απ' ό,τι βλέπω.

 

Λοιπόν, εύη26 μου, εσύ κοίταξε να ακούς μόνον ότι σου λέει ο γιατρός σου με τις μετρήσεις του και τα ποσοστά του και άσε εμένα να κάνω το χρέος μου και να πω χωρίς καμία επιφύλαξη ότι η νορμάλ τιμή αυχενικής δεν αποκλείει τα σύνδρομα. Και μένα το κέντρο εμβρυικής μου είχε πει "αρνητικός ο έλεγχος για ντάουν". 1 στις 2500 γεννήσεις. Δηλαδή αν έκανα 2500 παιδιά, έ, το ένα θα είχε. "Ευτυχώς" λοιπόν έτυχε να είναι η πρώτη γέννηση από τις 2500 γιατί αλλιώς δεν θα γνώριζα αυτό το πλασματάκι, που δεν έχει ούτε κοντά δάκτυλα, ούτε πλακουτσωτή μύτη, ούτε κοντά άκρα 1,12 είναι και είναι 4 ετών, ούτε κοιλίτσα πεταχτή 14 κιλά είναι, ούτε αυτιά πεταχτά, ούτε μάτια με επίκανθο, ούτε γλωσσίτσα έξω. Ούτε καταλαβαίνεις τίποτα αν το δεις.

 

Λες έτσι ελαφρά τη καρδία να παράθέτω την ιστορία μου?

Γνωρίζω άπειρους γονείς με ίδια εμπειρία με τη δική μου.

Και επιμένω ξανά και ξανά ότι μόνον η άμνιο ή τροφοβλάστη σε εξασφαλίζει και θα το λέω με κάθε ευκαιρία προκειμένου να δω ένα παιδί σαν το δικό μου εγκατελελειμένο μεθαύριο(γιατί ζούμε Ελλάδα). Γιατί στα μάτια κάθε παιδιού με σ.ντ. θα βλέπω πάντα το δικό μου.

 

Εσύ κακώς αγχώνεσαι και ψάχνεις πληροφορίες σε τόπικ συζητήσεων που έχουν ήδη παθολογικά ευρήματα.

Να σκέφτεσαι αισιόδοξα και μην ξεχνάς ότι να μην είναι ένα παιδί γερό είναι σ π α ν ι ό τ α τ ο !!!!!!!!

 

 

Και δεν θα ήθελα να απολογηθώ σε κανέναν για το τι θα πιστεύω και θα συμβουλεύω σε γονείς όταν η εμπειρία μου και πολλών άλλων γονέων μου δίνει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να το κάνω. Και επαναλαμβάνω πάλι. Η φυσιολογική τιμή της αυχενικής δεν αποκλείει σύνδρομα και συγγενείς διαμαρτίες. Μπες και σε κανένα british site αν ξέρεις αγγλικά να διαβάσεις αν θέλεις.. Βρες τίποτα γονείς παιδιών με σύνδρομα και ρώτησε. Αν και η γνώμη μου είναι να μην κάνεις τίποτα γιατί το παιδάκι σου στάνταρ θα είναι μια χαρά όπως όλα. Μην γατζώνεσαι σε σπανιότατες περιπτώσεις.

 

Για να μην τρομοκρατείσαι να ακούς μόνον το γιατρό σου. Εννοείται ότι΄εδώ μέσα υπάρχουν 1000δες διαφορετικές εμπειρίες και περιπτώσεις. Δηλαδή θα κρεμαστούμε από μία κουφή αρνητική κι εκεί θα μείνουμε? Για μπες σε κανένα τόπικ όπου όλα είναι ανθηρά να δεις πώς θα αλλάξει η διάθεσή σου.

 

Με αγάπη

Ντόριαν

 

Εμένα πάλι ούτε η αμνιοπαρακέντηση μου εξασφάλισε την απουσία προβλήματος. Μετά από μια τιμή που ήταν ελαφρώς εξω από τα στατιστικά δεδομένα στην αυχενική διαφάνεια για την ηλικία μου, η οποία δεν μπορούσε να συνδυαστεί με pap-a λόγω του οτι η κύηση ήταν δίδυμη, αποφασίσαμε με το γιατρό μου να προχωρήσουμε σε αμνιοπαρακέντηση για αποκλείσουμε το ενδεχόμενο χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Η εξέταση έγινε στο ένα έμβρυο με φόβο φυσικά να τα ΄χασω και τα δύο. Η απάντηση ήταν οτι ο καρυότυπος είναι φυσιολογικός. Ελα όμως που οι γονιδιακές μεταλλάξεις δεν φαίνονται στον καρυότυπο.Αποτέλεσμα οταν τα διδυμάκια μου ήρθαν στον κόσμο, στις 37 εβδομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην εγκυμοσύνη, το αγόρι γεννήθηκε με υπερτονία, και δυσμορφίες στα άκρα.Ευτυχώς βέβαια το παιδί έχει φυσιολογική νοημοσύνη και κανένας βλέποντας το σήμερα που είναι ένα φυσιολογικό αγοράκι περίπου 6 ετών δεν μπορεί να φανταστεί τι έχουμε περάσει από την ημέρα που γεννήθηκε. Πέρα απο την υπερτονία που αντιμετωπίστηκε με φυσιοθεραπείες,οι δυσμορφίες, αντιμετωπίζονται με εγχειρίσεις, στα κατά τα άλλα λειτουργικά άκρα, έχει διαγνωστεί υποφυσιογενής νανισμός που αντιμετωπίζεται με αυξητική ορμόνη, και διάφορα άλλα μικρότερης σημασίας προβλήματα που στο σύνολο τους συνιστούν ένα σκελετικό σύνδρομο, σε ήπια ευτυχώς μορφή, που οφείλετε σε μεταλλάξεις των γονιδίων.

Επομένως το επιμύθιο είναι οτι ούτε τελικά ο καρυότυπος σου ξεασφαλίζει ένα υγειές παιδί.

Αλλά αυτό που είναι χειρότερο εδώ στην Ελλάδα είναι η υπάρχουσα κατάσταση.Γιατί πρέπει εσύ να πάρεις χαμπάρι οτι κάτι τρέχει με το παιδί, πρέπει εσύ να ψάξεις να βρείς τους κατάλληλους γιατρούς, πρέπει να πληρώνεις ένα σκασμό χρήματα από την τσέπη σου για τις ειδικές θεραπείες που απαιτούνται και να τρέχεις από τον Αννα στον Καϊάφα για να καταφέρεις να πάρεις συμετοχή από το ταμείο,πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου το τέστ DNA του παιδιού γιατί δεν καλύπτεται από κανένα ταμείο και ας γίνεται στο Παίδων, ειδικότερα στις περιπτώσεις που υπάρχει και νοητική υστέρηση πρέπει να τρέχεις απελπισμενος για να βρέις ειδικό σχολείο, που να ανταποκρίνεται στην πάθηση του παιδιού γιατί τα λιγοστά που υπάρχουν δεν δέχονται άλλους μαθητές, ενώ τα υπόλοιπα δεν προσφέρουν καμία άλλη υπηρεσία παρά παρκάρισμα του παιδιού για 4 ώρες κάθε ημέρα. Γιατί ειδικά στις βαριές περιπτώσεις θα πρέπει να παρακαλάς να μην πεθάνεις για να μην καταλήξει το παιδί σου σε ίδρυμα, που θα το κακομεταχειρίζονται.

[ΝΤΟΛΗ]

Εμένα πάλι ούτε η αμνιοπαρακέντηση μου εξασφάλισε την απουσία προβλήματος. Μετά από μια τιμή που ήταν ελαφρώς εξω από τα στατιστικά δεδομένα στην αυχενική διαφάνεια για την ηλικία μου, η οποία δεν μπορούσε να συνδυαστεί με pap-a λόγω του οτι η κύηση ήταν δίδυμη, αποφασίσαμε με το γιατρό μου να προχωρήσουμε σε αμνιοπαρακέντηση για αποκλείσουμε το ενδεχόμενο χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Η εξέταση έγινε στο ένα έμβρυο με φόβο φυσικά να τα ΄χασω και τα δύο. Η απάντηση ήταν οτι ο καρυότυπος είναι φυσιολογικός. Ελα όμως που οι γονιδιακές μεταλλάξεις δεν φαίνονται στον καρυότυπο.Αποτέλεσμα οταν τα διδυμάκια μου ήρθαν στον κόσμο, στις 37 εβδομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην εγκυμοσύνη, το αγόρι γεννήθηκε με υπερτονία, και δυσμορφίες στα άκρα.Ευτυχώς βέβαια το παιδί έχει φυσιολογική νοημοσύνη και κανένας βλέποντας το σήμερα που είναι ένα φυσιολογικό αγοράκι περίπου 6 ετών δεν μπορεί να φανταστεί τι έχουμε περάσει από την ημέρα που γεννήθηκε. Πέρα απο την υπερτονία που αντιμετωπίστηκε με φυσιοθεραπείες,οι δυσμορφίες, αντιμετωπίζονται με εγχειρίσεις, στα κατά τα άλλα λειτουργικά άκρα, έχει διαγνωστεί υποφυσιογενής νανισμός που αντιμετωπίζεται με αυξητική ορμόνη, και διάφορα άλλα μικρότερης σημασίας προβλήματα που στο σύνολο τους συνιστούν ένα σκελετικό σύνδρομο, σε ήπια ευτυχώς μορφή, που οφείλετε σε μεταλλάξεις των γονιδίων.

Επομένως το επιμύθιο είναι οτι ούτε τελικά ο καρυότυπος σου ξεασφαλίζει ένα υγειές παιδί.

Αλλά αυτό που είναι χειρότερο εδώ στην Ελλάδα είναι η υπάρχουσα κατάσταση.Γιατί πρέπει εσύ να πάρεις χαμπάρι οτι κάτι τρέχει με το παιδί, πρέπει εσύ να ψάξεις να βρείς τους κατάλληλους γιατρούς, πρέπει να πληρώνεις ένα σκασμό χρήματα από την τσέπη σου για τις ειδικές θεραπείες που απαιτούνται και να τρέχεις από τον Αννα στον Καϊάφα για να καταφέρεις να πάρεις συμετοχή από το ταμείο,πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου το τέστ DNA του παιδιού γιατί δεν καλύπτεται από κανένα ταμείο και ας γίνεται στο Παίδων, ειδικότερα στις περιπτώσεις που υπάρχει και νοητική υστέρηση πρέπει να τρέχεις απελπισμενος για να βρέις ειδικό σχολείο, που να ανταποκρίνεται στην πάθηση του παιδιού γιατί τα λιγοστά που υπάρχουν δεν δέχονται άλλους μαθητές, ενώ τα υπόλοιπα δεν προσφέρουν καμία άλλη υπηρεσία παρά παρκάρισμα του παιδιού για 4 ώρες κάθε ημέρα. Γιατί ειδικά στις βαριές περιπτώσεις θα πρέπει να παρακαλάς να μην πεθάνεις για να μην καταλήξει το παιδί σου σε ίδρυμα, που θα το κακομεταχειρίζονται.

 

Κι εμένα ο καρυότυπος του μωρού μου ήταν φυσιολογικός...παρόλο που έχουν περάσει 24 ημέρες, δεν έχω ακόμη εκτίμηση για το τι είδους σύνδρομο ήταν αυτό που μας οδήγησε στην σκληρή απόφαση να διακόψουμε την εγκυμοσύνη, όμως η δυσπλασία στα κάτω άκρα (κυρίως στα μηριαία)ήταν εμφανής στο υπερηχογράφημα ήδη από την 13η εβδομάδα. Δεν φάνηκε τίποτα σε σένα , ούτε καν στο β' επιπέδου?

[THEODOSI]

Οχι τίποτα απολύτως, και αυτό είναι το παράξενο σε αυτή την υπόθεση το μόνο προβληματάκι που υπήρχε ήταν η αυξημένη αντίσταση της ομφαλικής αρτηρίας που διαπιστώθηκε στις 30 εβδομάδες και έκτοτε παρακολουθούσαμε με doppler ανά 3-4 ημέρες αλλά πέρα από το μειωμένο βάρος δεν παρατήρησαν τίποτε. Ευτυχώς στην περίπτωση μας η συνολική εικόνα είναι ήπια άρα και αντιμετωπίσιμη και η ευφυία φυσιολογική, ωστόσο ακόμη τρέμω στο τι θα μπορούσε να συμβεί αλλα πραγματικά ήμουν απροετοίμαστη γι' αυτό που αντιμετώπισα φαντάσου οτι η παραμόρφωση του πέλματος ήταν τέτοια που χρειάστηκε στις 7 ημέρες να φορέσουμε γύψο για να το επαναφέρουμε μερικώς και πρίν από 1 χρόνο κάναμε και εγχείρηση ανάταξης αστραγάλου για να γίνει το πόδι του φυσιολογικό και στο ίδιο ύψος με το άλλο. Φέτος πρόκειται να κάνουμε εγχείρηση στους αντίχειρες για να ερθουν στην φυσιολογική τους θέση, και μάλλον λίγο αργότερα και στο γόνατο. Αλλά το πιό γελοίο στην όλη κατάσταση είναι οτι οι νεογνολόγοι στο ΛΗΤΩ όταν φύγαμε έγραψαν στο βιβλιάριο υγείας παιδιού ένα κατεβατό απο συγγενείς ανωμαλίες για τις οποίες δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να με ενημερώσουν, αλλά τα είδα 2-3 μήνες αργότερα όταν μόνη μου παρατήρησα την υπερτονία και φυσικά όλοι άρχισαν να μιλούν για τετραπληγία ή παραπληγία και νοητική υστέρηση και κόντευε να μου σαλέψει μέχρι να μεγαλώσει λίγο το μικρούλι μου και να διαπιστώσω οτι το μυαλουδάκι του δεν έχει πρόβλημα μου έφυγα η μισή μου ζωή άστα να πάνε περασμένα βέβαια αλλά ποτέ ξεχασμένα.

[marilina]

Ντολη λυπαμαι πολυ για αυτο που περασες...

μια φιλη μου αναγκαστηκε να κανει διακοπη κυησης στον 6 μηνα λογω σοβαρου προβληματος υγειας του μωρου..δεν βρηκα ποτε το θαρρος να την ρωτησω τι ακριβως συνεβη..τωρα παντως εχει ενα γιο περιπου εναμισι χρονων και ξαναειναι εγκυος!μαλιστα οπου να ναι γενναει!

ελπιζω να μεινεις συντομα εγκυος σε ενα υγιες μωρακι!

οχι οτι θα ξεχασεις απλως θα πας παρακατω...

εγω ειχα μια παλλινδρομη στην 9 εβδομαδα και παλι μου πηρε 2μισι χρονια να παω παρακατω(οταν ξαναεμεινα εγκυος).

Τωρα μετα απο μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη (ολη την εβγαλα στο κρεββατι με αιμοραγια και συσπασεις)εχω δυο πανεμορφα και υγιη διδυμακια(αγορακι και κοριτσακι)

[ΝΤΟΛΗ]

Ντολη λυπαμαι πολυ για αυτο που περασες...

μια φιλη μου αναγκαστηκε να κανει διακοπη κυησης στον 6 μηνα λογω σοβαρου προβληματος υγειας του μωρου..δεν βρηκα ποτε το θαρρος να την ρωτησω τι ακριβως συνεβη..τωρα παντως εχει ενα γιο περιπου εναμισι χρονων και ξαναειναι εγκυος!μαλιστα οπου να ναι γενναει!

ελπιζω να μεινεις συντομα εγκυος σε ενα υγιες μωρακι!

οχι οτι θα ξεχασεις απλως θα πας παρακατω...

εγω ειχα μια παλλινδρομη στην 9 εβδομαδα και παλι μου πηρε 2μισι χρονια να παω παρακατω(οταν ξαναεμεινα εγκυος).

Τωρα μετα απο μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη (ολη την εβγαλα στο κρεββατι με αιμοραγια και συσπασεις)εχω δυο πανεμορφα και υγιη διδυμακια(αγορακι και κοριτσακι)

Να είσαι γερή, να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου και να τα καμαρώνεις κάθε στιγμή....η περίοδος που διανύω είναι εξαιρετικά δύσκολη..όμως ελπίζω σε καλύτερες ημέρες....Θέλω τόσο πολύ να έρθει εκείνη η μέρα που θα σας ανακοινώσω ότι είμαι ξανά έγκυος, που φοβάμαι μήπως δεν έρθει ποτέ...

[vasdeli]

Να είσαι γερή, να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου και να τα καμαρώνεις κάθε στιγμή....η περίοδος που διανύω είναι εξαιρετικά δύσκολη..όμως ελπίζω σε καλύτερες ημέρες....Θέλω τόσο πολύ να έρθει εκείνη η μέρα που θα σας ανακοινώσω ότι είμαι ξανά έγκυος, που φοβάμαι μήπως δεν έρθει ποτέ...

 

Θα έρθει Ντόλη....απλά θέλει υπομονή....σε καταλαβαίνω όσο δεν μπορείς να φανταστείς...

[ΝΤΟΛΗ]

Θα έρθει Ντόλη....απλά θέλει υπομονή....σε καταλαβαίνω όσο δεν μπορείς να φανταστείς...

καλησπέρα κοριτσάκι μου...λέγοντας μου ότι με καταλαβαίνεις, μπήκα και κοίταξα στα μηνύματα σου...διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις στο Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ. Λυπάμαι πολύ, δεν ήξερα ότι συνέβει και σε σένα. ΄Ημουν κι εγώ 17 εβδομάδων όταν γέννησα το αγοράκι μου και έχουν περάσει ήδη 27 ημέρες.. Δεν ήξερα τελικά πόσες μανούλες εδώ μέσα έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και με κάνει να πονάω περισσότερο όταν βλέπω πόσες είμαστε.....Όμως εδώ νιώθω σαν να είστε η οικογένεια μου..δε λέω πολλοί ήταν εκείνοι που λυπήθηκαν γι αυτό που συνέβη..όμως αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις το μέγεθος του πόνου και της απελπισίας. Όλοι βάζουν ημερομηνία λήξεως στον πόνο μας και θεωρούν υπερβολή ότι θρηνείς το παιδί σου, το παιδάκι που έχασες για 27 ημέρες!!!! Το ότι ήταν το σωστό, ότι θα γεννούσα ένα παιδί με πρόβλημα, ότι έχω τον Μιχάλη μου, ότι θα κάνω άλλο, είναι φράσεις λογικές όμως μπλοκάρονται από το τόσο δυνατό συναίσθημα, αρκεί να φέρω στο μυαλό μου την ώρα που γεννούσα το μωρό μου, ένα μωρό που δεν είδα και δεν αποχαιρέτησα ποτέ...Ήταν επίσης η πρώτη μου εμπειρία ενός φυσιολογικού τοκετού μιας και τον γιόκα μου τον γέννησα με καισαρική.. Θα πονάει πάντα, αλλά θα βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε...Το γεγονός ότι σου ήρθε η περίοδος δεν σημαίνει απαραίτητα την απογοήτευση για την εγκυμοσύνη που δεν επιτεύχθηκε. Σημαίνει την αρχή ενός νέου κύκλου γεμάτου γλυκιά προσμονή και πολλές υποσχέσεις....Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά...ο μικρούλης μου σαν άντρας που είναι θα προσέχει την μπεμπούλα σου εκεί ψηλά.....

[vasdeli]

καλησπέρα κοριτσάκι μου...λέγοντας μου ότι με καταλαβαίνεις, μπήκα και κοίταξα στα μηνύματα σου...διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις στο Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ. Λυπάμαι πολύ, δεν ήξερα ότι συνέβει και σε σένα. ΄Ημουν κι εγώ 17 εβδομάδων όταν γέννησα το αγοράκι μου και έχουν περάσει ήδη 27 ημέρες.. Δεν ήξερα τελικά πόσες μανούλες εδώ μέσα έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και με κάνει να πονάω περισσότερο όταν βλέπω πόσες είμαστε.....Όμως εδώ νιώθω σαν να είστε η οικογένεια μου..δε λέω πολλοί ήταν εκείνοι που λυπήθηκαν γι αυτό που συνέβη..όμως αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις το μέγεθος του πόνου και της απελπισίας. Όλοι βάζουν ημερομηνία λήξεως στον πόνο μας και θεωρούν υπερβολή ότι θρηνείς το παιδί σου, το παιδάκι που έχασες για 27 ημέρες!!!! Το ότι ήταν το σωστό, ότι θα γεννούσα ένα παιδί με πρόβλημα, ότι έχω τον Μιχάλη μου, ότι θα κάνω άλλο, είναι φράσεις λογικές όμως μπλοκάρονται από το τόσο δυνατό συναίσθημα, αρκεί να φέρω στο μυαλό μου την ώρα που γεννούσα το μωρό μου, ένα μωρό που δεν είδα και δεν αποχαιρέτησα ποτέ...Ήταν επίσης η πρώτη μου εμπειρία ενός φυσιολογικού τοκετού μιας και τον γιόκα μου τον γέννησα με καισαρική.. Θα πονάει πάντα, αλλά θα βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε...Το γεγονός ότι σου ήρθε η περίοδος δεν σημαίνει απαραίτητα την απογοήτευση για την εγκυμοσύνη που δεν επιτεύχθηκε. Σημαίνει την αρχή ενός νέου κύκλου γεμάτου γλυκιά προσμονή και πολλές υποσχέσεις....Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά...ο μικρούλης μου σαν άντρας που είναι θα προσέχει την μπεμπούλα σου εκεί ψηλά.....

 

Σ' ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια...σ'ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις το γράμμα....Μόνο εκεί μπορώ να εκφράσω τον πόνο που στοιχειώνει και μένα...Αυτή η ημερομηνία λήξης που δίνουν στον πόνο....πόσο δίκαιο έχεις....πόσο μα πόσο με θυμώνει....Το έχω ξαναπεί....ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ....

Σε αφήνω τώρα...πάω να ονειρευτώ τα μικρά μας πιασμένα χέρι χέρι!

Μια ζεστή αγκαλιά...(((((ΝΤΟΛΗ))))