ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Σαφώς και η μητρότητα δε μετριέται με τη ποσότητα, δεν είπα κάτι τέτοιο! Απλά είναι διαφορετική η ζωή και του παιδιού και του γονειού όταν είναι μόνοι τους και διαφορετική με τον ερχομό νέου μέλους. Εκει δημιουργούνται προστριβές και επιπλέον προβλήματα. Π.χ. εγώ τον γιο μου τον έχω δείρει ΜΟΝΟ όταν κινδυνευει πραγματικά η μικρή (δε μιλάω για τα ψιλοχτηπήματα). Σκέψου αν δεν είχε ο γιος μου αδελφάκι θα φώναζα κι εγω οτι ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. Οταν με το καλό κάνεις και άλλο παιδάκι θα με καταλάβεις. Και το ένα= κανένα δεν αφορούσε τη μητρότητα αλλά το θέμα της συζήτησης μας.

Επίσης γνώριζα ακριβώς τι θα περνούσα με 2 παιδιά και τα έκανα από επιλογή μου γιατί είναι διπλή και η χαρά και δε θα το μετανιώσω ποτέ! Αλλα τι σημαίνει αυτό; Να μη μιλάω για τις διαφορές της οικογένειας με ένα παιδί με αυτής με περισσότερα; Για τα διαφορετικά προβλήματα;

[DALIA]

Σαφώς και η μητρότητα δε μετριέται με τη ποσότητα, δεν είπα κάτι τέτοιο! Απλά είναι διαφορετική η ζωή και του παιδιού και του γονειού όταν είναι μόνοι τους και διαφορετική με τον ερχομό νέου μέλους. Εκει δημιουργούνται προστριβές και επιπλέον προβλήματα. Π.χ. εγώ τον γιο μου τον έχω δείρει ΜΟΝΟ όταν κινδυνευει πραγματικά η μικρή (δε μιλάω για τα ψιλοχτηπήματα). Σκέψου αν δεν είχε ο γιος μου αδελφάκι θα φώναζα κι εγω οτι ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. Οταν με το καλό κάνεις και άλλο παιδάκι θα με καταλάβεις. Και το ένα= κανένα δεν αφορούσε τη μητρότητα αλλά το θέμα της συζήτησης μας.

Επίσης γνώριζα ακριβώς τι θα περνούσα με 2 παιδιά και τα έκανα από επιλογή μου γιατί είναι διπλή και η χαρά και δε θα το μετανιώσω ποτέ! Αλλα τι σημαίνει αυτό; Να μη μιλάω για τις διαφορές της οικογένειας με ένα παιδί με αυτής με περισσότερα; Για τα διαφορετικά προβλήματα;

 

εγώ προσωπικά στη συγκεκριμένη συζήτηση είπα ότι ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΡΩ το παιδί μου και είμαι σίγουρη γι'αυτό...επίσης ειπα ότι είναι το μόνο πραγμα που δεν αφήνω το ίσως...για να το λέω κάτι θα ξέρω..

επίσης τι εννοείς δείρει και ψιλοχτυπήματα ??

 

επίσης πραγματικά δεν καταλαβα η διπλή χαρά τι σχέση έχει ?? εγώ δεν είπα ότι δεν θέλω να κάνα 2ο ή 3ο παιδί, αλλά θα το κάνω όταν πλεόν θα μπορώ να συνενοηθώ με τον μεγάλο...

επιλογή μου για να έχω τα νεύρα μου σε καλύτερη κατάσταση...

 

ΕΝΑ=ΚΑΝΕΝΑ δεν ισχύει σε καμία περίπτωση...

ΕΝΑ=ΚΑΝΕΝΑ φθηνή δικαιολογία για μερικούς...τίποτε άλλο

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

εγώ προσωπικά στη συγκεκριμένη συζήτηση είπα ότι ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΡΩ το παιδί μου και είμαι σίγουρη γι'αυτό...επίσης ειπα ότι είναι το μόνο πραγμα που δεν αφήνω το ίσως...για να το λέω κάτι θα ξέρω..

επίσης τι εννοείς δείρει και ψιλοχτυπήματα ??

 

επίσης πραγματικά δεν καταλαβα η διπλή χαρά τι σχέση έχει ?? εγώ δεν είπα ότι δεν θέλω να κάνα 2ο ή 3ο παιδί, αλλά θα το κάνω όταν πλεόν θα μπορώ να συνενοηθώ με τον μεγάλο...

επιλογή μου για να έχω τα νεύρα μου σε καλύτερη κατάσταση...

 

ΕΝΑ=ΚΑΝΕΝΑ δεν ισχύει σε καμία περίπτωση...

ΕΝΑ=ΚΑΝΕΝΑ φθηνή δικαιολογία για μερικούς...τίποτε άλλο

 

Αλλα γράφω και άλλα καταλαβαίνεις μάλλον!

[DALIA]

λάθος συμπέρασμα..

τι ακριβώς δεν κατάλαβα ?

[DALIA]

επίσης να σου πω ότι εγώ λέω και ξαναλέω ότι είναι άλλες αντοχές σου αν έχεις ένα και άλλες όταν έχεις 2...

παρόλα αυτά είναι επιλογή σου το πότε θα κάνεις 2ο έτσι ώστε να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου,πάνω απ'ολα....μόνο έτσι θα μπορείς να τα έχεις καλά και με τα παιδιά σου...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

1. Exω ήδη εξηγήσει τι εννοώ δείρει το παιδί μου.

2. Δεν αναφέρθηκα σε σένα προσωπικά όταν έγραφα "θα φώναζα κι εγω οτι ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ"

3. Η διπλή χαρά έχει σχέση γιατί απαντά σε προηγούμενη ερώτηση σου.

4. Δεν σου είπα ότι δε θες να κάνεις άλλο παιδί αλλά σου έγραψα "Οταν με το καλό κάνεις και άλλο παιδάκι θα με καταλάβεις" .

5. Το ένα = κανένα σαφως και στην κυριολεξία δεν ισχύει. Είναι σχήμα λόγου για να καταλάβει κάποιος ότι το ένα παιδί σε σχέση με περισσότερα είναι σχεδόν σα να μη σε κουράζει καθόλου. Φαντάσου!!!!!!!!! Δε σε κατηγορώ που δε μπορείς να το καταλάβεις τώρα, ούτε εγώ μπορούσα στη θέση σου.

[DALIA]

δεν ξέρω αν θα το καταλάβω κάποτε αλλά το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν θα το νιώσω και δεν προκειτε να το ξεστομίσω...γιατί ξέρω και οικογένιες που έχουν ένα αλλά λέων και ούτε καν τους περνάει από το μυαλό για δεύτερο...

σου λέω κουράζεσαι περισσότερο τώρα γιατί επέλεξες να έχουν μικρή διαφορά τώρα αλλά θα ξεκουραστείς στο μέλλον που θα έχεις 2 μεγάλα παιδιά..ειπαμε επιλογές είναι αυτές..

 

αυτό ξέρεις πως μου ακούγεται σαν όταν δε δουλευει μια κοπέλα με παιδί και της λέμε ε τι ξέρεις και συ από κούραση...ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα...

[Aggela]

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13

θα το ξαναπω ΠΟΤΕ διοτι εχω εμπειρια απο τις αδερφες μου (και φιλες ) , η μια εχει 2 παιδια και δεν εχουν φαει ξυλο ποτε και ακουνε μια χαρα ( ο Δ. ειναι 7 χρ. και ο Γ. ειναι 3 χρ.) η αλλη 1 παιδι ο ΓΑ. 6 χρ. και εχει φαει ξυλο αλλα δεν ακουει ,επειδη τους βλεπω σε καθημερινη βαση βλεπω οτι ΓΑ. ειναι νευρικος και φοβισμενος ενω τα αλλα χαρουμενα και ευδιαθετα , εχω τσακωθη απειρες φορες με την αδερφη μου γι΄αυτο το θεμα και την κατηγορω για οτι εχει κανει, αλλα οταν δεν ειναι δικο σου παιδι δεν μπορεις να κανεις και πολλα , απλα λες την γνωμη σου και αποχωρης, απο το 2002 ξερω τι σημαινουν παιδια γιατι τα ανηψια απο την ημερα που γεννηθηκαν ηταν ολη μερα στο πατρικο μου εκει ειναι βεβαια η δουλεια τους

Εβαλα και εγω ενα λιθαρακι και ειμαι ευτυχισμενη που δεν τα χτυπησα ποτε, ειμαι χαρουμενη γιατι εχω 4 παιδια!!!! ( γιατι τα ανηψια μου τα βλεπω σαν παιδια μου ) που ειμαι η αγαπημενη τους θεια και το ομολογουνε χωρις να θελω να κοκορευτω, παντα μιλαγα μαζι τους απο τοτε που γεννηθηκαν και ας μην καταλαβαιναν, παντα ερχονται σε μενα αν υπαρχει προβλημα ή οχι , ο διαλογος δεν εβλαψε κανεναν το ξυλο πολλους!!

Οταν γινεσαι γονιος αναλαμβανεις ευθυνες που δεν τις φανταζεσαι ακομα και με 1 παιδι, δεν χρειαζεται να εχεις δυο για να το καταλαβεις! , και βεβαια τα νευρα σου θα σπασουν , θα ερθεις εξω απο τα ορια σου αλλα αυτο θα θελεις να δειξεις στα παιδια σου ? μια μαμα που νευριαζει ? οφειλης να τους δωσεις το καλο παραδειγμα και σιγουρα θα το δουν, οταν γραφω κατι για καποιο θεμα ξερω, γιατι εχω δει ή εχω περαση απο αυτο το σταδιο , δεν μιλαω στον αερα.

[Eleftheria]

Η αριθμητική δεν έχει σχέση με τη μητρότητα. Η ψυχολογία του γονιού έχει!

Από εκεί ξεκινάνε όλα και εκεί τελειώνουν!

Απλά στις περιπτώσεις που υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά, αυξάνεται και η ασχολία του γονιού. Γιατί κάθε παιδί έχει τη δική του διαφορετική προσέγγιση! Αυτό όμως δεν είναι άλλοθι για οτιδήποτε.

[DALIA]

Η αριθμητική δεν έχει σχέση με τη μητρότητα. Η ψυχολογία του γονιού έχει!

Από εκεί ξεκινάνε όλα και εκεί τελειώνουν!

 

Απλά στις περιπτώσεις που υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά, αυξάνεται και η ασχολία του γονιού. Γιατί κάθε παιδί έχει τη δική του διαφορετική προσέγγιση! Αυτό όμως δεν είναι άλλοθι για οτιδήποτε.

 

παρασκευη βλέπεις ότι αυτό ισχυρίζεται και μητέρα που έχει πάνω από ένα παιδί...

[angela_kgr]

"-ο παραδοσιακος δρομος της ανατροφης που συμπεριλαμβανει σωματικη τιμωρια, οδηγει σε αρνηση του πονου και της ταπεινωσης.

- Αυτη η αρνηση , η απαραιτητη για την επιβιωση του παιδιου , συνεπαγεται αργοτερα τη συναισθηματικη αμνησια ή τυφλωση.

-Η συναισθηματικη αυτη αμνησια ,επιφερει στον εγκεφαλο φραγμους με στοχο τη δημιουργια ενος πλεγματος αυτοπροστασιας απο κινδυνους συναισθηματικων τραυματων που συνεβησαν στο παρελθον και δεν υφιστανται πια, εχουν ομως απωθηθει και κωδικοποιηθει στον εγκεφαλο ως μονιμος και συνεχης κινδυνος.

-Οι νοητικοι φραγμοι αναστελλουν την ικανοτητα του νεου ή και του ενηλικα να γινεται αποδεκτης νεων πληροφοριων και να τις επεξεργαζεται σβηνοντας παλαιοτερ ακια ξεπερασμενα "προγραμματα".

-Το σωμα απεναντιας διαθετει ακεραιη τη μνημη των ταπεινωσεων που υπεστη και ωθει το υποκειμενο να συνεχισει την ασυνειδητη προκληση των παλιων του βιωματων και στην επομενη γενια.

-Οι νοητικοι φραγμοι δεν επιτρεπουν στους ανθρωπους - ή παντως τους δυσκολευουν- να διακοψουν την επαναληψηαυτη, εκτος κι αν οι ιδιοι αποφασισουν να αναγνωρισουν τις αιτιες των εμμονων τους, αναζητωντας τες στην παιδικη τους ηλικια.Μια και τετοιου ειδους αποφασεις ειναι σπανιες , οι περισσοτεροι ανθρωποι επαναλαμβανουν αυτο που ελεγαν και οι προγονοι τους, οτι δηλαδη "το ξυλο βγηκε απο το παραδεισο".

 

 

σαφως και παρομοιος ειναι ο φαυλος κυκλος και της συναισθηματικης κακοκποιησης.Τιποτα δεν ειναι τοσο απλο στην ανατροφη των παιδιων μας, ολα οσα κανουμε παιζουν μεγαλο ρολο στην μετεπειτα ζωη τους και στην ψυχικη τους υγεια.

 

http://www.allbooks.gr/book.php?TitlesID=121411

........

[UFO]

εγω θα ηθελα να τοποθετιθω λιγο ...οχι στο μαθηματικο κομματι της υποθεσης(ποσα εχεις εσυ να σου πω ποια εισαι...) αλλα στην ουσια αυτου του ποστ !

τελικα λοιπον μετα απο καιρο ...καταλειγω στο οτι:

(α) ειναι πασης γνωστο οτι η σωματικη τιμωρια ειναι παρονομη ....απλα εμεις στο ελλαδικασταν ...μεχρι που να καταλαβουμε οτι πχ το να περνας με κοκκινο ειναι παρανομο ...μας περνει καμια 50 χρονια...ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΧΑΣΟΥΜΕ 5-6 αγαπημενα προσωπα .... δλδ μονο βαση προσωπικης εμπειριας θελησης και αποφασης!!!!

(β) το καθε σπιτι εχει και τα δικα του

(γ) η καθε οικογενεια εχει γαλουχησει τα παιδια της οπως νομίζει ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ οτι εξαπατατε στον εγωκεντρισμο και την τελειωτητα της υπαρξης της....(εγω ρε ....Μιτσο ...εγω ..????εγω μεγαλωσα τρια ... εσυ που μεγαλωσες ενα μιλας...? (ή ακομα ακομα) εγω ρε τους εχωνα και καμια στο κωλο να πουμε ....αμε πως ...κι εμενα ο πατερας μου ετσι μου εκανε και βγηκα γ@μ@ τα παιδια.....οχι σαν το χαϊβανι τον Πετρο....)

(δ) αυτο που θελει να κανει αυτο το ποστ δνε ειναι κοντραλιρικη στο ποια ειναι η καλυτερη ...αλλα στο να δωσει ιδεες για το πως γινεται κι ΑΛΛΙΩΣ και να αρχισουμε να εκπαιδευομαστε λιγο στην νεα ταξη πραγματων ! (στο νομικο κομματι της υποθεσης ) αλλα και στο ουσιαστικο .... (εκπαιδευση παιδιων ανεφ σωματικης τιμωριας)

 

καποιος που θα συκωσει το χερι του στο παιδι του γιατι τον εκνευρίζει ...θα το συκωσει ήτε εχει ενα , πεντε ή τρια παιδια....δεν τον νοιαζει η ποσοτητα εκεινη την ωρα ΑΛΛΑ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ και η αδυναμια στο να χειρηστει την κατασταση!!!!

καλημερα σας

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

A! καλά τώρα που τα πατε ησυχάσατε; Να μετρήσω και ΄γω τα ανήψια μου και να σας πω πόσα παιδιά έχω; Λίγο καλήτερα αν διαβάζατε τα μηνύματα μου και δεν απαντούσατε απλά για να ρίξετε το λίθο! Και το ξαναλέω: τίποτα δεν είναι άσπρο - μαυρο και κανείς δε ξέρει τι καταστάσεις περνά το κάθε σπίτι. Π.χ. Υπάρχουν παιδάκια "μαμουχαλάκια" τα λέω εγώ τα οποία είται ένα έχεις , είται 10 είναι το ίδιο και το αυτό. Ευτυχώς που τα δικά μου είναι ζωντανά παιδάκια και τα χαίρομαι παρόλη την κούραση. Ασχοληθείτε τώρα με καμία άλλη από το fοrum γιατί εγώ δεν έγραψα εδώ για να με κριτικάρουν οι άψογες μανάδες αλλά γιατί κατάλαβα πως νιώθει η ΚΑΡΔΙΑ και να δεχτώ προτάσεις όπως αυτή της gavrias. Δε κατάλαβα όλες δικηγόροι θέλατε να γίνετε όταν ήσασταν μικρές; Κάντε ότι κάνετε με τα παιδιά σας χωρίς να κριτικάρετε εμένα. Η καμήλα τη μπροστινή καμπούρα κοιτάει και όχι τη δικιά της, λέει ένας μύθος.

[UFO]

αμεινεσαι ...και δεν υπαρχει λογος...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Αλήθεια έγραψα εγώ πουθενά ότι η μητρότητα έχει να κάνει με το πόσα παιδιά έχεις; Ότι θέλουμε απαντάμε νομίζω!

[DALIA]

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ εγω προσωπικά δεν διάβασα κάποιον να κρητικάρει αυτό που κάνεις..

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ εγω προσωπικά δεν διάβασα κάποιον να κρητικάρει αυτό που κάνεις..

 

Δε θέλω να το συνεχίσω...Πάω σπίτι, σχόλασα, πείτε τα αλλά όχι για μένα χωρίς εμένα. Προτάσεις ναι, κριτικές αλλού.

[anna+]

Το να εκτονώνει κανείς το θυμό του πάνω σε κάποιον άλλο κάνοντας χρήση βίας είτε σωματικής είτε λεκτικής είναι μια προσπάθεια να διοχευτεύσει κάπου όλη την αρνητική ενέργεια που συσσωρεύει μέσα του εξαιτίας της κούρασης, του άγχους, της πίεσης, του φόβου κ.λπ.

Αυτό όμως είναι ένα θέμα που αφορά εκείνον και μόνο εκείνον - με τον εαυτό του πρέπει να το λύσει... Πρέπει να ψάξει να βρει τρόπους να διαχειρίζεται όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που μοιάζουν με εύφλεκτα υλικά και με την πρώτη σπίθα κάνουν ΜΠΑΜ !!!

 

Τα παιδιά γεννιούνται με μια απίστευτη λαχτάρα να δουν, να κάνουν, να νιώσουν και μάθουν τα πάντα... Έχουν μια αστείρευτη λαχτάρα για τη ζωή και τα δικά μας "πρέπει και δεν πρέπει" δεν τους λένε τίποτα στα πρώτα χρόνια αυτού του μαγικού ταξιδιού... Η κατανόηση του κόσμου, της ζωής, των άλλων ανθρώπων και των κοινωνικών συμβάσεων είναι κάτι που έρχεται με το πέρασμα του χρόνου και εδραιώνεται με την "τριβή" και τη συχνή επάνάληψη αυτών των μαθημάτων ζωής.

Η δική μας ευθύνη είναι εφόσον τους δίνουμε το εισιτήριο για το ταξίδι με την επιλογή μας να τα φέρουμε στον κόσμο, να φροντίσουμε να έχουν ένα όμορφο και ασφαλές ταξίδι μέχρι να μπορέσουν τα ίδια να σταθούν στα πόδια τους. Να τους δώσουμε μια ευτυχισμένη ζωή και να διαλέγουμε "καλοτάξιδες θάλασσες" γι΄αυτά μακριά από τις δικές μας "θύελλες".

Το παν είναι ο σεβασμός και το αγαπάτε αλλήλους και η αγάπη δεν μπορεί να είναι σκληρή...

 

Όλοι μας υπήρξαμε κάποτε παιδιά - αν το κρατάμε αυτό πάντα στο μυαλό μας θα καταλάβουμε πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί την ώρα που το χτυπάμε, το βρίζουμε, το τιμωρούμε ή το κατανοούμε... Πώς θέλουμε να νιώθουν τα παιδιά μας; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μας δείξει και ποια μέθοδο διαπαιδαγώγησης θα εφαρμόσουμε.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

R.RUSSEL

[ZIMAROULIS]

Έχω ένα αγοράκι 25 μηνών. Κάποτε είχα διαβάσει κάπου ότι όταν ένα παιδί έτρωγε ξύλο από τους γονείς του έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να χτυπάει με την σειρά το παιδί του όταν γίνει γονιός το διάβασα και σε κάποιο ποστ πιο πίσω. Εγώ υπήρξα παιδί μιας πολύ προβληματικής οικογένειας με ξύλο άγριο με ζωστήρεις με καλώδια με βρισίδια ψυχολογική καταπίεση κλπ. Όταν ήμουν έγκυος φοβόμουν πως θα συμπεριφέρομαι στο γιο μου δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσει ότι έζησα εγώ. Το παιδάκι μου είναι πραγματικά ένα παιδί που ακούει καταλαβαίνει όταν του μιλάς. Δεν έχω σηκώσει ποτέ χέρι πάνω του αν και κάποιες φορές έφτασα στο αμήν. Πάντα θυμάμαι τι βίωσα εγώ και προσπαθώ όσο δύσκολο και αν είναι να του μιλάω συνέχεια μέχρι να καταλάβει. Θυμάμαι μία φορά που έτρεχε μέσα στο σπίτι σε κατάσταση αλοφροσύνης και έκανε σαν τρελός του φώναξα λοιπόν τόσο δυνατά που τρόμαξε τόσο πολύ, θυμάμαι ακόμα το σωματάκι του πως τινάχτηκε και άρχισε να κλαίει γοερά. Δεν το επανέλαβα ποτέ ξανά, όταν χάνω την υπομονή φεύγω λίγο από το δωμάτιο του λέω ότι θύμωσα με αυτό που έκανε και το εξηγώ ήσυχα και απλά το λόγο ή αν είναι ο μπαμπάς μας στο σπίτι τον φωνάζω και του λέω ανέλαβε μέχρι να ηρεμήσω.

Τώρα τελευταία έχει αρχίσει και με χτυπάει εκεί που παίζουμε ή μου φωνάζει φύγε εχθές λοιπόν με χτύπαγε (μην φανταστείτε κάτι τραγικό) και μου τράβαγε το φόρεμα. Του είπα λοιπόν αγάπη είσαι θυμωμένος για κάποιο λόγο τι συμβαίνει εγώ δεν σε χτυπάω ποτέ γιατί το κάνεις αυτό με στεναχωρείς πάρα πολύ. Ήταν και η μαμά μου στο σαλόνι και του λέει έχει δίκιο η μαμά γιατί το κάνεις αυτό θέλεις να της δώσεις ένα φιλάκι και μια αγκαλίτσα γιατί στεναχωρήθηκε. Έτρεξε λοιπόν με φίλησε και με αγκάλιασε.

[ΚΑΡΔΙΑ]

Βρε Παρασκευή μου, μην στεναχωριέσαι, θέλω να ελπίζω ότι κανείς δεν κάνει κακοπροαίρετη κριτική. Τουλάχιστον δεν θα το ήθελα για το forum.

Και επειδή εν μέρει αισθάνομαι ότι έχω εμπλακεί στην διαμάχη, θα ήθελα να πω τα εξής:

Συμφωνώ ότι το ξύλο δεν χρειάζεται στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών,

συμφωνώ ότι το κάθε σπίτι αντιμετωπίζει προβλήματα και καταστάσεις (θετικές ή αρνητικές) που δεν είναι δυνατόν να τις γνωρίζουν οι άλλοι (όσα ξέρει ο νοικοκύρης.....),

συμφωνώ στο ότι κανείς δεν θέλει το παιδί του να έχει ψυχολογικά προβλήματα, να ζει μέσα στην έχθρα κτλ κτλ κτλ,

συμφωνώ ότι ο αριθμός των παιδιών ναι μεν αλλάζει την ζωή των γονιών, αλλά δεν αλλάζει τον τρόπο αντιμετώπισης (δεν έχει να κάνει εάν θα δείρεις ένα παιδί με το πόσα παιδιά έχει ΚΑΙ

διαφωνώ με τον εαυτό μου που μια - δύο φορές το έχω κάνει (χτύπημα στον πωπώ, τράβηγμα του μαλλιού κτλ)

Ελπίζω να μην το ξανακάνω ποτέ και να μην χρειαστεί να το ξανακάνω.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος για να κρίνουμε ή όχι κάποιον.

[anna+]

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος για να κρίνουμε ή όχι κάποιον.

 

Εδώ κανείς δεν κρίνει ούτε και πρέπει να κρίνει κανέναν.

Ποιος άλλωστε από θα μπορούσε να καυχηθεί πως είναι τέλειος ο ίδιος; Συζήτηση κάνουμε και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να ακολουθήσουμε άλλη μέθοδο πέραν της σωματικής τμωρίας για να διαπαιδαγωγήσουμε σωστά τα παιδιά μας και να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις...

 

Ας γίνουν τα χέρια μας καταφύγιο για τα παιδιά μας...

http://www.coe.int/t/transversalprojects/children/Source/Video/Handsape_English.WMV

[elachl]

εγω δεν ηθελα να γινω δικηγορος παντως..εχω ενα παιδι και δεν το εχω χτυπησει ποτε και ουτε προκειτε....και ειναι ενα =ενα και οχι κανενα!

[Μαρια Στυλιανακη]

Παρασκευή 13 γειά σου

 

..όχι, το ότι ζείτε αυτή τη κατάσταση ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει να βλέπονται λιγότερο τα αδέρφια.

 

πρέπει να βρείτε έναν νέο, διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας. πρέπει να ξεχάσετε και τα παιδιά και εσύ, τι ίσχυε ώς τώρα ,

 

 

γιατί

 

- ο νόμος ορίζει ότι το να χτυπήσεις ένα παιδί για οποιοδήποτε λόγο, είναι παράνομο

- ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιείς αυτή τη μέθοδο έχει καθαρά σχέση με δικά σου συναισθήματα θυμού και απελπισίας, και δεν είναι αποτέλεσμα λογικής σκέψης ή επιλεγμένου τρόπου οριοθέτησης. (το έγραψες και εσύ εξάλλου και είναι πολύ καλό αυτό)

 

- αυτή η μέθοδος δεν είναι αποτελεσματική.

 

η μνήμη του παιδιού δεν κρατάει το μύνημα που πιστεύει ο ενήλικας ότι περνάει με αυτή τη μέθοδο.

 

όπως ΠΟΛΥ σωστά έγραψε η Αννα+ στο κείμενο το μεταφρασμένο,

 

το μύνημα αυτής της μεθόδου υπερισχύει του

μαθήματος που θέλει να περάσει ο γονέας.

το παιδί, δεν συγκρατεί το μάθημα σαν γνώση, και οριοθέτηση της συμπεριφοράς του με την έννοια της βιωματικής μάθησης,

 

αλλά υπερισχύει ο πόνος, και ο θυμός,

που έχει προκληθεί απο την σωματική τιμωρία που επέβαλε ο γονέας και απλώς συνεχιστεί,

 

χωρίς να έχει λυθεί απολύτως τίποτα.

 

Η μόνη λύση είναι η προσπάθεια του γονέα να είναι συνειδητός,

 

έτσι ώστε να ΣΠΑΣΕΙ αυτή την αλυσίδα της βίας.

 

η ΒΙΑ (η μέθοδος της οριοθέτησης μέσω σωματικής τιμωρίας /πόνου και φόβου για σωματική ακεραιότητα, είναι βία )

 

φέρνει ακόμα περισσότερο θυμό και τελικά περισσότερη πάλι ΒΙΑ.

 

απο την στιγμή Παρασκευή 13 που η ίδια βλέπεις ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, θα πρέπει να αναγνωρίσεις, όσο πιο γρήγορα γίνεται, ότι αυτή η μέθοδος εκτος του ότι είναι παράνομη,

είναι ΜΗ αποτελεσματική.

 

το ότι πλησίασες στο συμπέρασμα ότι να βλέπονται λιγότερο τα αδέρφια σημαίνει είναι επειγόντος καιρός να δείς ότι αυτό που σημειώνεις δείχνει ότι αυτή η μέθοδος έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο σημείο τα πράγματα.

 

Ο θυμός του παιδιού σου δεν θα φύγει με το να εκφράσεις πάνω του, τον δικό σου θυμό, για τον θυμό του.

 

Οι πράξεις του ΔΕΝ θα διορθωθούν με την υπάρχουσα μέθοδο που χρησιμοποιηθείς, και όσο πιο γρήγορα καταλάβεις ότι αυτό είναι έτσι,

τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να προλάβεις,

να μην φέρεται ο ίδιος έτσι, και αργότερα στην ζωή του.

 

Αυτή τη στιγμή του μαθαίνεις ότι επιτρέπεται όταν θυμώνουμε,

να χτυπάμε.

Θυμώνεις, άρα χτυπάς,

για να διορθωθεί αυτό που νιώθεις.

 

Αυτό που κάνει εκείνος , κάνεις και εσύ...!

 

λύση 1 = πάρε τηλέφωνο στην γραμμή 801 801 1177, ετσι ώστε να σε καθοδηγήσουν έμπειροι σύμβουλοι, ως προς το πώς να μπορέσεις να βρείς έναν άλλο τρόπο να αντιδράς και να επεξεργαστείς το πώς αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή...

 

είναι απελπισία που σε κυριεύει εκείνη τη στιγμή, και πιθανώς ανημπόρια του ότι αν δε κάνεις κάτι δραστικό, ότι αυτό που βλέπεις (βια προς την κόρη σου) θα συνεχιστεί επ άπειρον.

 

όμως αυτό το δραστικό πράγμα στο οποίο καταφεύγεις, κάνει τα πράγματα χειρότερα...

 

λύση 2 =

όποτε ο γιός σου φέρεται ανεπιθύμητα επικεντρώνεις την προσοχή σου στην κόρη σου την παρηγορείς και εκείνος χάνει κάθε προσοχή σου (όλα τα συναισθήματα ακόμα και θυμός , δεν εισπράττει τίποτα)

εκείνη την στιγμή, σαν

απώλεια προνομίων. ΟΧΙ με τιμωρητικό τρόπο ή θυμωμένο τρόπο.

Διάβασε τι λέει το timeout αρθρο.

http://parents.org.gr/psych/a47

 

Επικεντρώνεις απο εδώ και πέρα, την μάθηση της κόρης σου να αμύνεται και να υπερασπίζει τον εαυτό της σε κάθε τέτοια νέα κατάσταση. Εχει ΟΛΗ την δύναμη να το κανει, με τη φωνή και το σώμα της και με όλα όσα διαθέτει.

Διάβασε τι λέει το άρθρο περι κακόβουλων ατόμων και πως εκπαιδευουμε τα παιδιά μας να αμύνονται. (λινκ!)

http://parents.org.gr/psych/a201

 

ο γιός σου πρέπει να συναντά έναν τοίχο άμυνας, όταν προσπαθεί τέτοια πράγματα.

ακούγοντας όλα αυτά τα μαθήματα προς την κόρη σου, θα καταλάβει πολύ σύντομα ότι δεν θα βρίσκει αποδέκτη στον όποιο θυμό του πλέον, καθώς η αδερφή του δεν θα σηκώνει τρίχα στο κορφό της.

 

όταν ο γιός σου συμπεριφέρεται ωραία, θα παίρνει όλα τα προνόμια, απο σένα, παραμύθια παιχνίδια

και όταν έχει παραβεί κάπιον απο τους κανόνες θα χάνει κάποιο απο τα καθημερινά ωραία προνόμια που θα δικαιούται.

ΔΕΝ θα χάνει τα αγαπημένα του παιχνίδια, και δεν θα του απαγορεύεις κάτι τεράστιο καθώς αυτό είναι τιμωρητικό. Οταν του λες τι έχασε ΔΕΝ θα το λές στυλ τιμωρίας! θα το λές με λύπη. διάβασε τα αρθρα στην ενότητα ψυχολογία πιστευω θα σε βοηθήσουν πολύ.

 

ΟΛΑ έχουν λύση, πίστεψέ με , εχω δεί πολλές περιπτώσεις να αλλάζουν εντελώς.

πρέπει όμως και εσύ να αλλάξεις στρατηγική!!

 

διάβασε και όοοολο το τόπικ περι σωματικής τιμωρίας που έχουμε γράψει πάρα πολλά , και εγώ έχω γράψει αν θυμάμαι (classic) ολόκληρες εκθέσεις για το πώς

ακόμα και το πατ πατ στην πάνα, σε οδηγεί στο να εξωτερικεύεις αργότερα το θυμό σου με το να δίνεις μια στο πωπω, η μια στο πωπω γίνεται πιο έντονη, σε κάποια ατασθαλια, η μια στοπωπώ θα γίνει αργότερα χαστούκι, το χαστούκι μετά δεν θα φτάνει

ή το παιδί σου θα γυρίσει και θα σου πει

"μπα? και τώρα τι? θα μεχαστουκίσεις? να κάντο!" και θα σου γυρίσει και το άλλο μάγουλο, γεμάτο απέχθεια στα μάτια του. (ιστορία συγγενικού προσώπου - η μητέρα του μου το είπε τις προάλλες, και της είχε μείνει εντελώς ξεκάθαρα..).

 

όσον αφορά το ξερίζωμα, - ξέρω τι εννοείς γιατί εγώ σε ηλικία 10 ετών, μου ξεριζώθηκε το μπροστινό μου δόντι, το καλό δόντι. Επειδή ένα άλλο παιδί έφηβος χοροπήδησε μπροστά μου..εγώ ήμουν αφηρημένη δεν είδα οτι θα πηδούσε.

Ευτυχώς δεν έγινε κάτι άλλο. Δυστυχώς τα παιδιά όλα τα παιδιά, μέχρι που να γίνουν και ενήλικες, και πιο μετά δεν έχουν αίσθηση του σώματος, της επικινδυνότητας... Ίσως στην ηλικία των 12- 15 έχουν μια αναλαμπή σε αυτό το θέμα αλλά μετά πάλι κάνουν ριψοκίνδυνα πράγματα...

Σαν παιδαγωγός ήμουν παρόν όταν παιδάκι δάγκωσε ένα άλλο παιδάκι στο πουλάκι του, πάνω απο το παντελόνι ΕΥΤΥΧΩΣ, το οποίο ήταν ένα κοτλέ τζήν. Αυτά τα πράγματα κάνουν τα παιδιά όταν είναι θυμωμένα...ένα μικρό παιδάκι είναι εύκολη λεία για ένα 5 χρονο ο οποίος αισθάνεται παντοδύναμος. 5 ετών παιδιά εντωμεταξύ σύμφωνα με την αναπτυξιολογία σκέφτονται εντελώς εγωκεντρικά... χρειάζεται δηλαδή συγκεκριμένη διαπαιδαγώγηση που θα τα εκπαιδεύει να αισθάνονται ακόμα περισσότερη εμπάθεια, περισσότερη απο αυτή που θα ήθελαν -

(ομολογουμένως).

 

Η εμπάθεια είναι το κλειδί, όπως έγραψε και μια άλλη μαμά.

Να καταλάβει το παιδί σου τα πραγματιικά συναισθήματα που προκύπτουν απο τις πράξεις του.. το τελικό αποτέλεσμα, αυτό που μένει μετά το θυμό. Η λύπη!...

Όλα τα παιδιά εχουν εμπάθεια φυτεμένη μέσα στην καρδιά τους.

Κανένα παιδί δεν είναι έτσι απλώς θυμωμένο επειδή έτσι φέρεται και έτσι είναι μέσα του. Δεν είναι έτσι μέσα του. ... Βρες τι αισθάνεται μέσα του,

και ξέχνα το αγκαθωτό περιτύλιγμα.. στόχευσε εκεί,

και το περιτύλιγμα θα πέσει. ...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Μαρια Στυλιανακη, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου! Ειδικά η μία από τις προτάσεις σου μου άρεσε πολύ και μου φάνηκε ευκολα εφαρμόσιμη!

Επιτέλους, μία κοπέλα (ΟΚ υπάρχουν και άλλες 2) που διάβασε ΣΩΣΤΑ τα μηνύματά μου, τα ΚΑΤΑΛΑΒΕ, και μου απάντησε για να με βοηθήσει και όχι για να κατακρίνει και να μου πει τη δικιά της αλάνθαστη συμπεριφορά!!! Νομίζω τελικά ότι μέσα στο forum υπάρχουν μόνο ελάχιστα άτομα που μπορεί κάποιος να συννενοηθεί μαζί τους.

Φανταστήτε τη μικρή μου μες στο αίμα από μπουνιά στη μύτη από τον αδελφό της και εγώ θυμωμένη, για να μη μαλώσω το παιδί, να πάω στο άλλο δωμάτιο για να καταλάβει ότι θύμωσα! Θα γύριζα και θα την έβρισκα σκοτωμένη! (γιατί γράφτηκε και αυτό!!!!!!!!!!!)

[Eleftheria]

Παρασκευή 13, η κριτική μέσα από ένα forum δεν έχει νόημα γιατί η επιβράβευση ή η καταδίκη μπορεί να είναι και ουτοπική. Είμαστε εδώ για να βοηθάμε η μία την άλλη, όσο και όπως μπορούμε.

Επειδή αναφέρθηκες σε προτάσεις, θα σου πω επιγραμματικά πως αντιμετωπίζω εγώ κάποια θέματα. Αυτά βασίζονται σε ‘συνταγές’ της Μαρίας Στυλιανάκη σε διάφορα posts, που με κάποιες δικές μου παραλλαγές τις ταίριαξα στα μικρά μου. Η ουσία όμως είναι ότι θέλει χρόνο αυτό, γι’ αυτό και η υπομονή μας συχνά δοκιμάζεται.

Στο θέμα του μαλώματος μεταξύ τους (με κίνδυνο να χτυπήσουν), πάω κοντά τους, τα χωρίζω, τα κρατάω να μη φύγουν και αρχίζω το μπλα-μπλα «ότι πρέπει να προσέχουν γιατί θα χτυπήσουν…, αυτό δεν είναι ωραίο γιατί πονάει και μας κάνει να στενοχωριόμαστε,…και η μαμά όταν θέλει κάτι δε σπρώχνει, απλά το λέει με δυνατή και σταθερή φωνή (για τη γκρίνια)». Αν φωνάζουν και δεν είναι σε θέση να ακούσουν, τους λέω να παίξουν για λίγο μόνα τους και όταν ηρεμήσουν αρχίζω το μπλα-μπλα. Τότε ακόμα και αν υποτίθεται ότι παίζουν, μπορεί να μην με κοιτάνε στα μάτια αλλά ακούνε τι λέω.

Πάντως, γενικά αποφεύγω την ώρα της διένεξης να μαλώσω το παιδί που φταίει. Παρόλη τη ζαβολιά του θα αισθανθεί αδυναμία. Θεωρώ ότι εκείνη τη στιγμή δεν είναι σε θέση να καταλάβει και το μόνο που θα καταφέρω είναι να δημιουργήσω κόντρα μεταξύ τους.

Αφού όλα αυτά έγιναν για κάποιο διάστημα και παρατήρησα ότι έχουν μειωθεί κατά πολύ οι χειροτονίες μεταξύ τους, τώρα όταν υποπτευθώ παρόμοια κίνηση, λέω αυστηρά ότι «αυτά τα έχουμε πει και δεν χρειάζεται να λέμε συνεχώς τα ίδια, καλύτερα αν είναι, να μιλήσουμε για κάτι καινούριο».

Στο θέμα της βωμολοχίας (μλκς & βλάκας), αρχικά αδιαφόρησα αλλά δεν έπιασε. Σε σχετικό thread, υπάρχουν γενικές οδηγίες της Μαρίας Στυλιανάκη. Ακολούθησα τις γενικές γραμμές γιατί στα μικρά μου δεν έπιασε η αντικατάσταση της λέξης. Αυτό που τελικά έπιασε είναι όταν έλεγα κατ΄ εξακολούθηση ότι «όταν το λέτε αυτό ασχημαίνει η φάτσα τους και εσείς είστε τόσο όμορφα,… βάζουμε τόσο ωραία ρούχα.. είναι δυνατόν να έχουμε άσχημη φάτσα,…». Αυτά στο πρώτο στάδιο (όταν κατά βάση το έκοψαν). Πήρε περίπου ένα μήνα η διαδικασία.

Τώρα αν τύχει και πετάξουν κάτι, του λέω με σοβαρό ύφος «μικρά, αυτά τα έχουμε πει, άλλωστε πως θα πάτε βόλτα με αυτά που λέτε».

Επίσης, το έχω ξαναγράψει γιατί το βιώνω έντονα ότι κάθε παιδί έχει τη δική του προσέγγιση. Τα μικρά μου που είναι στην ίδια ηλικία και οι τακτικές μου ήταν ίδιες (γιατί δεν είχα την πολυτέλεια της διαφορετικότητας), χρειάζονται ελαφρώς διαφορετική αντιμετώπιση. Ο Νικ. είναι πιο συναισθηματικός και χρειάζεται να μιλάς ώρες ατελείωτες (κάθεται και συζητάει), η Κατ. είναι (ή φαίνεται) πιο ανεξάρτητη θέλει λιγότερες και πιο σταράτες κουβέντες.

Συνήθως τα παιδιά κάνουν ζαβολιές επειδή βαριούνται, αισθάνονται ανασφάλεια ή συναισθηματική αστάθεια. Νομίζω ότι αυτά πρέπει να δουλέψουμε όσο τα αφορά. Και εμείς ως γονείς πρέπει να οπλιστούμε με σύνεση και υπομονή. Και όταν δεν μπορούμε να την επανακτήσουμε, ας τα αφήσουμε μισή ώρα σε κάποιον και ας πάμε μια βόλτα μέχρι το περίπτερο. Είναι προτιμότερο να χαλαρώσουμε περπατώντας παρά χειροτονώντας.