Πόσες έχουν βιώσει μια παλίνδρομη κύηση;

[ΣΤΕΛΛΑ84]

κορίτσια κι εγώ μια απο τα ίδια. έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, όλα μια χαρά, πήγα στο γιατρό για επιβεβαίωση όλα οκ! και στην 10η εβδομάδα πήγαμε να ακούσουμε καρδούλα και δεν χτυπούσε. έπεσε ο ουρανός και μας πλάκωσε. την ίδια μέρα πήγα για απόξιση και έκανα να συνέλθω ψυχολογικά κανα 2μήνες. μετά απο 6 μήνες έμεινα πάλη έγκυος και τώρα είμαι στον 5ο μήνα και περιμένουμε την κορούλα μας. την άλλη παρασκευή θα πάω για την β'επιπέδου και εύχομαι να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος αυτή την φορά.[/QUOT

 

γεια σου αννα σου ευχομαι καλη λευτερια και με το καλο το μωρακι σας...προερχομαι και εγω απο παλλινδρομη(η πρωτη μου εγκυμοσυνη)συγνωμη που ρωταω εκανες καποιες εξετασεις η το θεωρησατε τυχαιο και συνεχισατε τις προσπαθειες?

[ΣΤΕΛΛΑ84]

Καλημέρα! Πριν μείνω έγκυος στον γιο μου είχα μια παλλιδρομή. Όμως θα σου πω αυτό που μου είπε η γυναικολόγος μου τότε και το θυμαμαι σαν να είναι τώρα. Δεν υπάρχει γυναίκα που να έχει κάνει παλλιδρομή και να μην την έχω ξεγεννησει. Εγώ μέσα σε λιγότερο απο ένα χρόνο απο την παλλιδρομή γέννησα τον γιό μου και μέτα απο 2μιση χρόνια την κόρη μου. Όλα θα πανε καλά!!!! Εχε υπομονή και πίστη

 

 

καλημερα !!χαιρομαι που στο τελος υπαρχει καλη καταληξη ...να σου ζησουν τα παιδακια σου!!!!μπορεις να μου στειλεις το ονομα της γιατρου σου και ενα τηλεφωνο γτ καταλαβαινω πως εχει μια εμπειρια στις παλλινδρομες.σε ευχαριστω πολυ εκ των προτερων!

[larisa]

Στέλλα καλημέρα, πριν 5 χρόνια έμεινα έγκυος εντελώς τυχαία και χωρίς να το επιδιώξω, ήμουν αρραβωνιασμένη τότε και δεν πέρναγε από το μυαλό μου μια εγκυμοσύνη. Παλλιδρόμησε όμως στην 6η εβδομάδα. Ο γιατρός μου το θεώρησε τυχαίο γεγονός και δεν έκανα καμία εξέταση. Από τότε όμως προσπαθούμε για παιδάκι χωρίς αποτέλεσμα. Πριν ένα χρόνο και αφού άλλαξα γιατρό εντωπίσαμε την αιτία του κακού. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία και ξέρω ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Μήπως όμως πρέπει να ψαχτείς λίγο παραπάνω?

[ΣΤΕΛΛΑ84]

Στέλλα καλημέρα, πριν 5 χρόνια έμεινα έγκυος εντελώς τυχαία και χωρίς να το επιδιώξω, ήμουν αρραβωνιασμένη τότε και δεν πέρναγε από το μυαλό μου μια εγκυμοσύνη. Παλλιδρόμησε όμως στην 6η εβδομάδα. Ο γιατρός μου το θεώρησε τυχαίο γεγονός και δεν έκανα καμία εξέταση. Από τότε όμως προσπαθούμε για παιδάκι χωρίς αποτέλεσμα. Πριν ένα χρόνο και αφού άλλαξα γιατρό εντωπίσαμε την αιτία του κακού. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία και ξέρω ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Μήπως όμως πρέπει να ψαχτείς λίγο παραπάνω?

 

 

καλημερα και εμας καπως ετσι εγινε...μονο που το επαθα στην 11 εβδομαδα...ολοι μου λενε τυχαιο και τυχαιο εχω αρχισει και ψαχνομαι μονη μου γτ δεν αντεχω να το ξαναβιωσω....ευχομαι σε ολες μας να ξανα ζησουμε χαρουμενες στιγμες με αισια αποτελεσματα!!

[ΣΤΕΛΛΑ84]

καλημερα σε ολες !οπως εχω ξαναπει προερχομαι απο μια πλλινδρομη στις 11 βδομαδες ακομα ειμαι στην αναρρωση (30 απριλιου εγινε)ακομα δεν εχω κανει καμια κινηση για εξετασεις αλλα καθε μερα που περναει γινομαι και χειροτερα εγω ειμαι 28 και ο αντρας μου ειναι 33 μου περνανε απο το μυαλο ολα τα κακα (θα κανω παιδι θα γινω μανα?)τον παρακαλαω καθε μερα να χωρισουμε -οχι γιατι δεν τον αγαπαω αλλα για ν αμην του στερησω την χαρα ενος παιδιου,ξερω πως με μια φορα που παλλινδρομησε και χωρις εξετασεις ειναι κουλο να σκεφτομαι τετοια αλλα πως να το ελεγξω αυτο??λενε ο χρονος ειναι γιατρος αλλα δεν το βλεπω.....

[veti]

Καλησπερα στελλα.

Διαβασα το μηνυμα σου και μπορω να καταλαβω πως νιωθεις.

Μην κανεις ασχημες σκεψεις και πληγωνεσαι κοριτσι μου.Αυτη τη στιγμη νιωθεις χαλια και τα βλεπεις ολα μαυρα και ειναι λογικο.Με τον καιρο ομως θα νιωσεις καλυτερα.Παρε τι χρονο σου και ξανα πατα στα ποδια σου.Περνα καλα με τον αντρουλη σου και μην του λες για χωρισμο.

Ολα αυτα στα λεω γιατι εχω βιωσει και εγω μια διακοπη κυησης στις 23 εβδομαδες και τωρα προσφατα μια παλλινδρομη.

Μην το βαζεις κατω παιδακια θα κανουμε ολες αλλα πρεπει να το πιστευουμε για να πετυχουμε τον στοχο μας.

Σε φιλω και οτι θελεις εδω ειμαστε.

[Elisa Twins]

καλημερα σε ολες !οπως εχω ξαναπει προερχομαι απο μια πλλινδρομη στις 11 βδομαδες ακομα ειμαι στην αναρρωση (30 απριλιου εγινε)ακομα δεν εχω κανει καμια κινηση για εξετασεις αλλα καθε μερα που περναει γινομαι και χειροτερα εγω ειμαι 28 και ο αντρας μου ειναι 33 μου περνανε απο το μυαλο ολα τα κακα (θα κανω παιδι θα γινω μανα?)τον παρακαλαω καθε μερα να χωρισουμε -οχι γιατι δεν τον αγαπαω αλλα για ν αμην του στερησω την χαρα ενος παιδιου,ξερω πως με μια φορα που παλλινδρομησε και χωρις εξετασεις ειναι κουλο να σκεφτομαι τετοια αλλα πως να το ελεγξω αυτο??λενε ο χρονος ειναι γιατρος αλλα δεν το βλεπω.....

 

Στέλλα μου, λυπάμαι πολύ για αυτό που έγινε. Είναι δύσκολο πολύ για κάθε γυναίκα.... Τώρα τα βλέπεις όλα πολύ αρνητικά τα πράγματα γιατί το γεγονός είναι πολύ πρόσφατο.

Όμως...θα δεις.... Ένα βήμα τη φορά... δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και μίλα με το γιατρό σου. 1ο βήμα: Πες του πως θες να ψαχτείς και να μην το αφήσεις έτσι. Εάν δε σε καλύψει η απάντησή του μπορείς πάντα να απευθυνθείς αλλού. 2ο βήμα: θα κάνεις τις εξετάσεις. Ετσι σιγά σιγά θα έρχεσαι πιο κοντά στο όνειρο..

Μην απελπίζεσαι.... Έχεις πάάάάάρα πολύ χρόνο να κάνεις ότι χρειάζεται για να γίνεις μανούλα!

Να προσέχεις!

[ΣΤΕΛΛΑ84]

σας ευχαριστω ολες πολυ για τισ απαντησεις σας....ισως εχετε δικιο σημερα εχω κλεισει ραντεβου με αιματολογο να δει τις ηδη υπαρχουσες εξετασεις,ευχομαι ολες να ζησουμε τελειομηνες εγκυμοσυνες!!!

[OLITSKA]

καλημερα σε ολες !οπως εχω ξαναπει προερχομαι απο μια πλλινδρομη στις 11 βδομαδες ακομα ειμαι στην αναρρωση (30 απριλιου εγινε)ακομα δεν εχω κανει καμια κινηση για εξετασεις αλλα καθε μερα που περναει γινομαι και χειροτερα εγω ειμαι 28 και ο αντρας μου ειναι 33 μου περνανε απο το μυαλο ολα τα κακα (θα κανω παιδι θα γινω μανα?)τον παρακαλαω καθε μερα να χωρισουμε -οχι γιατι δεν τον αγαπαω αλλα για ν αμην του στερησω την χαρα ενος παιδιου,ξερω πως με μια φορα που παλλινδρομησε και χωρις εξετασεις ειναι κουλο να σκεφτομαι τετοια αλλα πως να το ελεγξω αυτο??λενε ο χρονος ειναι γιατρος αλλα δεν το βλεπω.....

 

Γεια σου Στέλλα σου εύχομαι σύντομα να το ξεπερασεις και να μεινεις έγκυος . Και εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα παλλινδρομίσει στης 8 εβδομαδες και είχα στεναχωρηθει πολυ αλλά είχα πίστη και ο θεος με αξίωσε μετα απο 10 μήνες να ξαναμεινω εγκυος και να γεννησω προωρα βεβαια αλλα ολα καλα τον γιοκα μου δεν ειχα κανει καμια εξετασει τοτε ,μετα ξαναεμεινα και γεννησα και τον δευτερο γιο, μετα ξαναπαθαινω παλλινδρομη τον φεβρουαριο 2011 ήμουν παλι 8 εβδομαδων και το χειροτερο το επαθα φετος τον φεβρουαριο ημουν 5,5 μηνων εγκύος στην κορη μου και την εχασα μου σπασαν τα νερα . Εγω θα σου προτεινα να ηρεμήσεις λιγο και να απολαυσεις το καλοκαιρι με τον συζυγο σου και μετα να ξαναβαλεις μπρος και μην λες τετοια πραγματα στον συζυγο σου γιατι και οι αντρες πονανε αλλα δεν το δειχνουν .

[evdo]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ.ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΚΑΘΩΣ Η ΔΕΞΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗ.ΕΚΑΝΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ.ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΤΗ,ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΜΦΗΣΕΙΣ.Ο ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ.ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΕΜΠΕΙΡΟ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΕΠΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΜΟΥ.ΜΕΝΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΠΟΤΕ ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!!!

[KONSTANTINA.NIDINA]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ.ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΚΑΘΩΣ Η ΔΕΞΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗ.ΕΚΑΝΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ.ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΤΗ,ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΜΦΗΣΕΙΣ.Ο ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ.ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΕΜΠΕΙΡΟ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΕΠΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΜΟΥ.ΜΕΝΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΠΟΤΕ ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!!!

 

 

καλησπερα!!!!!εχω κ εγω 7 μερες που εκανα αποξεση μετα απο παλινδρομη κυηση 9 εβδ.κ 3 ημ......ειναι πολυ δυσκολα,ειδικα εαν εχεις χασει παιδια(3 εγω κ το ενα απο αυτα οταν ημουνα 7 μηνων).......εχω κανει εξωσωματικη πριν 5 χρονια κ εχω διδυμα αγορακια.......τωρα ειχα μεινει απο μονη μου ,μετα απο προσπαθειες κ ητανε ενα θαυμα,αλλα δεν πετυχε...ο θεος γνωριζει,αλλα δεν πρεπει να το βαζουμε κατω!!!!εχω βρει γυναικολογο στη θεσσαλονικη κ ειναι πολυ καλος.......μαμοπουλος αποστολος!!!!!!!!οτι θελεις στειλε μου π.μ

[KONSTANTINA.NIDINA]

καλημερα σε ολες !οπως εχω ξαναπει προερχομαι απο μια πλλινδρομη στις 11 βδομαδες ακομα ειμαι στην αναρρωση (30 απριλιου εγινε)ακομα δεν εχω κανει καμια κινηση για εξετασεις αλλα καθε μερα που περναει γινομαι και χειροτερα εγω ειμαι 28 και ο αντρας μου ειναι 33 μου περνανε απο το μυαλο ολα τα κακα (θα κανω παιδι θα γινω μανα?)τον παρακαλαω καθε μερα να χωρισουμε -οχι γιατι δεν τον αγαπαω αλλα για ν αμην του στερησω την χαρα ενος παιδιου,ξερω πως με μια φορα που παλλινδρομησε και χωρις εξετασεις ειναι κουλο να σκεφτομαι τετοια αλλα πως να το ελεγξω αυτο??λενε ο χρονος ειναι γιατρος αλλα δεν το βλεπω.....

 

 

 

καλησπερα στελλα!!!!μην απογοητευεσαι!!!!!!υπαρχουν κ τριςχειροτερα......κ δεν σε πηρανε κ τα χρονια.....μην αγχωνεσαι...........κ εγω αναρρωνω τωρα κ πρωτα ο θεος θα ξαναπροσπαθησουμε!!!!!!!!χαλαρα οσο μπορεις κ ηρεμησε!!!φιλικα κωνσταντινα

[pigkouina]

καλησπερα κοριτσια

Είχα κ εγώ μια παλλινδρομη 8 εβδομάδων. Απέβαλα στις 25/1 και ακόμα δεν εχω περίοδο. Εχω αγχωθεί λιγάκι. είναι φυσιολογικο?

[stavr77]

καλησπερα κοριτσια

Είχα κ εγώ μια παλλινδρομη 8 εβδομάδων. Απέβαλα στις 25/1 και ακόμα δεν εχω περίοδο. Εχω αγχωθεί λιγάκι. είναι φυσιολογικο?

 

Καλησπέρα κοπέλα μου και λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου. Να μην ανυσυχείς καθολου για την περίοδό σου. Εμένα η περίοδος εμφανίστηκε ακριβώς 40 ημέρες μετά την απόξεση. Υπομονή, όλα θα πάνε καλά και θα κρατήσεις ένα μωράκι στην αγκαλίτσα σου

Φιλικά

[Angelinaki3]

Καλησπέρα κορίτσια στις 23-2 με υπέρυχο διαπιστώσαμε ότι τ μωρά μας στην 8 βδομάδα δεν είχε καρδιακή λειτουργία, και στις 25-2 έκανα απόξεση. Το κλάμα και η στεναχώρια που πέρασα δεν λέγεται,ανησυχώ και δεν ξέρω αν και ποτέ θα μου ξανατυχει εγκυμοσύνη, μιας και αυτήν τη φορά την πέτυχα μετά απο αρκετό καιρό προσπαθειών .εχω κάνει ένα σωρό εξετασεις μήπως και βρω την αιτία της αποβολής .δεν ξέρω.... Πραγματικά είμαι σε απόγνωση !!!!

[Ioulitta]

Καλησπέρα κορίτσια στις 23-2 με υπέρυχο διαπιστώσαμε ότι τ μωρά μας στην 8 βδομάδα δεν είχε καρδιακή λειτουργία, και στις 25-2 έκανα απόξεση. Το κλάμα και η στεναχώρια που πέρασα δεν λέγεται,ανησυχώ και δεν ξέρω αν και ποτέ θα μου ξανατυχει εγκυμοσύνη, μιας και αυτήν τη φορά την πέτυχα μετά απο αρκετό καιρό προσπαθειών .εχω κάνει ένα σωρό εξετασεις μήπως και βρω την αιτία της αποβολής .δεν ξέρω.... Πραγματικά είμαι σε απόγνωση !!!!

 

Angelinaki3 μην απελπίζεσαι καλή μου! Ξέρω ακριβώς τι πέρασες και είναι πραγματικά ένα από τα πιο δύσκολα πράγμα που μπορεί να περάσει μια γυναίκα, ούτε στο χειρότερό μου εχθρό που λένε...

Πριν λίγο καιρό είχα μείνει έγκυος - διδυμάκια παρακαλώ, απέβαλα σε μία μέρα το ένα, και μετά από τρεις μέρες το άλλο... Λόγια δεν έχω να το περιγράψω, να το συζητήσω δεν μπορώ ούτε με τον άντρα μου - ακόμα δεν έχω την ψυχική δύναμη, έκλαιγα με λυγμούς για μέρες, πονούσα σωματικά και ψυχολογικά για πολύ καιρό... Δεν ξέρω εάν το έχω ξεπεράσει μετά από 6 μήνες, και ούτε θέλω να σου λέω παραμύθια, απλά μερικές συμβουλές..

1 - να βρεις καλό γυναικολόγο που να τον εμπιστεύεσαι

2 - να κάνεις εξετάσεις φυσικά

3 - να προσπαθείς τις γόνιμες μέρες (must!)

4 - να έχεις πίστη και να αφήσεις το σύμπαν να κάνει τη δουλειά του...

Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να το ξεπεράσεις και να προχωρήσεις...

[pik-gaf]

Μετά από 4 χρόνια προσπαθειών και 3 αποτυχημένες σπερματεγχύσεις, καταφέραμε εγκυμοσύνη μέσω εξωσωματικής. Πρώτη χοριακή τη 14η μέρα μετά την εμβρυομεταφορά, 900 μονάδες. Τρεις μέρες μετά είδα ροζ κηλίδες και μέσα σε λίγες ώρες ξεκίνησε μια τεράστια αιμορραγία, με μεγάλους θρόμβους αίματος. Ο γιατρός δε μπόρεσε να δει παρά δύο μικρές περιοχές που υπήρχε περίπτωση να είναι σάκοι. Υποθέσαμε ότι ήταν δίδυμη κύηση, που η μία δε συνεχίστηκε για κάποιο λόγο. Νέα χοριακή, 2000 μονάδες.

5 μέρες μετά, κι ενώ η αιμορραγία τις τελευταίες ημέρες είχε μειωθεί, ένιωσα δυνατούς πόνους και είδα πάλι πολύ αίμα, πήγα για υπέρηχο, είδαμε ένα σάκο αμφίβολης βιωσιμότητας και περιμέναμε το αποτέλεσμα της χοριακής. Νέα τιμή: 180 μονάδες... Δυστυχώς τελείωσε, είχα την ατυχία να δω και τα υπολείμματα του σάκου. Το αίμα ακόμη δεν έχει σταματήσει. Νιώθω άδεια, κομματιασμένη, νιώθω σαν κάποιος να μου πήρε τη χαρά... Χάιδευα την κοιλίτσα μου, τους μιλούσα, τους ζητούσα να μείνουν εκεί και να μου κάνουν παρέα για τους επόμενους μήνες. Αλλά τώρα τελείωσε κι όσο παρήγορα κι αν είναι τα λόγια σας - και σας ευχαριστούμε γι' αυτό - δεν υπάρχει delete στη σκέψη μας και στα συναισθήματά μας...

[patousitsas]

Αλλά τώρα τελείωσε κι όσο παρήγορα κι αν είναι τα λόγια σας - και σας ευχαριστούμε γι' αυτό - δεν υπάρχει delete στη σκέψη μας και στα συναισθήματά μας...

 

Το ξέρω ότι τώρα δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς.. Αλλά να είσαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις και τότε σε βεβαιώνω ότι ο πόνος που νιώθεις τώρα θα είναι απλά ανάμνηση.

Αναρρώνω από την 3η μου παλίνδρομη (πριν από ενάμιση μήνα) και παρόλο που φοβάμαι πάρα πολύ, ξέρω ότι τελικά θα τα καταφέρω. Το ίδιο και συ!

[tiki]

όταν ο γυναικολόγος μού είπε πριν μια εβδομάδα ότι έχω παλίνδρομη κύηση, δεν είχα καν ξανακούσει τον όρο. Το έψαξα στο ίντερνετ και έπεσα σε αυτό το forum. Aπό τότε προσπαθώ να βρω το κουράγιο να γράψω για την εμπειρία μου. Διαβάζοντας τα δικά σας σχόλια, συχνά είναι σαν να τα έχω γράψει εγώ.

 

Δεν σκόπευα να μείνω έγγυος. Το είχαμε αφήσει στην τύχη. Επειδή έχω πολύ σταθερό κύκλο, ήξερα πότε είμαι γόνιμη και τις συγκεκριμένες μέρες προσέχαμε. Εκτός από τις 8 του Ιούνη, στην πρώτη επέτειο του γάμου μας. Ήμουν γόνιμη και ήθελα να μείνω έγγυος.

Στην πρώτη μέρα καθυστέρησης, άρχισα να υποπτεύομαι ότι τα καταφέραμε. Και πάλι όμως ήμουν διχασμένη. Δεν το είχα πάρει απόφαση να γίνω μητέρα. Το πρώτο τεστ εγκυμοσύνης (του εμπορίου) βγήκε αρνητικό κι έτσι η γράφουσα συνέχισε να καπνίζει, να πίνει και να κάνει έντονη γυμναστική. (Ξέρω ότι δεν φταίει αυτό για ό,τι τελικά συνέβη - μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να ήμουν προετοιμασμένη για μια πιθανή εγκυμοσύνη παρά να το ρίξω στην τύχη; Ωστόσο, έχω να καπνίσω από τότε, γιατί...)

... Την επόμενη μέρα, ένα άλλο τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό. Η χαρά μου ήταν αναπάντεχη, απερίγραπτη και απόλυτη. Ήταν Πέμπτη, ακριβώς πριν 3 βδομάδες. Τηλεφώνησα τον γυναικολόγο μου που μου είπε να πάω τη Δευτέρα για β-χωριακή και την Τετάρτη να με δει για υπέρηχο. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, άρχισε μια σταγονοειδής αιμορραγία με εντερικό πόνο. Το απόγευμα φύγαμε για τριήμερο, μια επαγγελματική υποχρέωση του άντρα μου. Σάββατο μεσημέρι η αιμορραγία επέμενε και ο γιατρός μου είπε να περάσω τη μέρα ξάπλα. Ούτε θάλασσα, ούτε παραλία λοιπόν. Τη Δευτέρα η χωριακή έδειξε 314. Έγκυος μεν λίγο δε. Η αιμορραγία δεν είχε σταματήσει. Ο υπέρηχος της προηγούμενης Τετάρτης έδειξε ένα παχύ ενδομήτριο, αλλά όχι σάκο. Με την ελπίδα να είναι μια καθυστερημένη κύηση, την Πέμπτη (πριν μια εβδομάδα) έκανα δεύτερη χωριακή. Αποτέλεσμα: 202. Ο γιατρός μου είπε ότι είχα παλίνδρομη κύηση.

Το Σάββατο έκανα απόξεση για να σταματήσει η αιμορραγία και να μικρύνει το ενδομήτριο. Η χωριακή που έκανα προχτές έδειξε 39 - άρα δεν επρόκειτο για εξωμήτρια, αλλά σίγουρα για παλίνδρομη κύηση. Η υγεία μου είναι καλή και περιμένω την επόμενη περίοδό μου.

Δυστυχώς, δεν αισθάνομαι καλά. Πλέον ξέρω ότι θέλω παιδί σαν τρελή, αλλά ότι η φύση δεν είναι με το μέρος μου. Σκοπεύω να μην ξαναρχίσω το κάπνισμα να κάνω ό,τι εξετάσεις χρειάζεται και να πάρω πολυβιταμίνες για να ετοιμάσω τον οργανισμό μου για μία ΚΑΛΗ εγκυμοσύνη. Δεν θέλω να ξαναπεράσω κάτι τέτοιο. Πείτε με πριγκίπισσα, αλλά δεν είχα ξαναμπεί χειρουργείο, δεν είχα ξαναϋποβληθεί σε νάρκωση, δεν είχα ξαναπάθει κάτι τόσο σοβαρό ποτέ. Ο άντρας μου το έχει αφήσει πίσω του και θέλει να με δει κι εμένα να το ξεχνάω, να δυναμώνω, να πάμε βόλτες, να κανονίσουμε διακοπές, να ξαναπροσπαθήσουμε, να σταματήσω επιτέλους να κλαίω.

Νομίζω ότι θα το ξεπεράσω όταν γεννήσω ένα υγιές παιδί. Αλλά αυτό μου φαίνεται τόσο μακρινό και δύσκολο πια.

Επίσης, αισθάνομαι loser. Η μητέρα μου έκανε δύο παιδιά χωρίς κανένα πρόβλημα, η νύφη μου το ίδιο. Εύκολες εγκυμοσύνες, φυσικοί τοκετοί, καμία αποβολή κ.λπ. Μια γνωστή μου που έχει περάσει καρκίνο, επίσης. Βλέπω γύρω μου γυναίκες στην ηλικία μου και μεγαλύτερες (είμαι 31) να μένουν έγκυες για πλάκα. Κι εμένα να το ρίχνω στην τύχη, να βασίζομαι στη μητέρα φύση δηλαδή, και αυτή να με φτύνει κατάμουτρα και να με στέλνει χειρουργείο.

Δεν έχω κάτι να ρωτήσω. Ήθελα απλά να το μοιραστώ, μιας και καμία γυναίκα γνωστή μου δεν θα με καταλάβει, γιατί καμία δεν το έχει περάσει.

Σας ευχαριστώ.

Επεξεργάστηκαν 11 Ιουλίου,2013 by tiki
λάθος μέρος

[NikiNikol]

Θα απαντήσω στην κοπέλα που είχε την εμπειρία της παλλίνδρομης, πρόσφατα και στεναχωριέται.

Αυτά που σου περνούν από το μυαλό πρώτη φορά, σηματοδούν, νομίζω την ωρίμανσή σου. Μετά από ένα χρόνο γάμου θέλησες να προσπαθήσεις. Μέχρι τώρα δεν το επιθυμούσες. Η φύση σε δίδαξε ότι τα΄πράγματα μπορεί να πάνε διαφορετικά από ότι περιμένουμε. Αλλά έτσι δεν είναι η ζωή; Το ότι δεν συνέβει κάτι παρόμοιο στις συγγενείς και γνωστές σου δε σημαίνει τίποτα. Καταρχην δεν ξερεις τι μπορει να εχουν περασει. Ουτε τίποτα στη ζωη ειναι απολυτα θετικο ή αρνητικο.

Το να μπεις στη διαδικασια να γινεις γονιος ειναι σα να δινεις τη συγκαταθεση σου για να γεμισεις εγνοιες. Κι αυτο ξεκιναει απο τους φοβους που περνα κανεις κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης και συνεχιζεται οσο ζεις και το παιδι σου ειναι μεγαλο...

Η εμπειρια ενος παιδιου και μετέπειτα ισως κι αλλων, σε αλλάζει συνεχώς, σε κάθε στάδιο της ζωής. Οι προβληματισμοι που περνας ειναι απολυτως φυσιολογικοι.

Και να θυμασαι οτι καμια ζωη δεν ειναι ιδια με καποια αλλη. Εισαι μοναδικη και δε χρειαζεται να συγκρινεσαι με τις "νόρμες" του καθενος.

Ειμαι 38 και μεχρι πριν απο 2 χρονια δεν μπορουσα να διανοηθω τον εαυτο μου με παιδι.

Χρειαστηκε μια αυτοματη αποβολη προπερσι, για να συνειδητοποιησω οτι αυτο που εγω δεν ηθελα, η φυση δεν το επέτρεπε!!!

Ένα χρονο μετα ξαναπροσπάθησα. Η φύση πάλι δεν το επέτρεψε.

Και τωρα παλι, ενα χρονο μετα,( πιο πριν δεν ενοιωθα ψυχολογικα ετοιμη) η φυση επέτρεψε να ξαναμείνω για 3 φορα εγκυος. Διανύω τις πρωτες εβδομαδες και αγωνιω κάθε στιγμή που περναει.

Αλλα αυτη η προσπαθεια που κανω μεσα στο μυαλο μου, να "μαντέψω" το μελλον, να "ξορκίσω" το κακο, να σταματήσω το χρόνο ή να επιταχύνω το χρόνο, είναι άδικη προσπαθεια.

Μας ανηκει μονο το παρον και για ο,τι ανησυχουμε, το μελλον θα μας ξαφνιασει.

Η ζωη ειναι πιο πολυπλοκη απο οτι μπορουμε να σκεφτουμε, πιο τυχαια και απαιτει απο εμας να παίρνουμε τα πραγματα με διαλλακτικοτητα και ικανότητα προσαρμογης.

Σου εύχομαι ό,τι κι αν έρθει να σε κάνει καλύτερη. Πιο δυνατή, πιο σοφή...

[tiki]

NikiNikol, σου εύχομαι όλα να πάνε καλά με την εγκυμοσύνη σου και να γεννήσεις ένα υγιές μωράκι!

Σ' ευχαριστώ για όσα μου έγραψες. Θα τα ξαναδιαβάσω και θα τα ξαναδιαβάσω για να τα νιώσω, μιας και ακολουθούν μια λογική που δεν είναι η δική μου - εγώ θέλω να μπορώ να τα ελέγχω όλα. Και η εμπειρία μου αυτή μου έδειξε πως αυτό δεν γίνεται πάντα.

Θα αναφέρω κάτι που έγραψες: "Το να μπεις στη διαδικασια να γινεις γονιος ειναι σα να δινεις τη συγκαταθεση σου για να γεμισεις εγνοιες. Κι αυτο ξεκιναει απο τους φοβους που περνα κανεις κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης και συνεχιζεται οσο ζεις και το παιδι σου ειναι μεγαλο..."

Αυτό το κατάλαβα για πρώτη φορά τις τελευταίες εβδομάδες. Και με οδήγησε στην απόφαση να το ψάξω πολύ πριν προσπαθήσω να ξαναμείνω έγγυος. Όπως όλα στη ζωή μου μού έχουν έρθει εύκολα, νόμιζα ότι θα έχω την ίδια τύχη κι εδώ. Τώρα ξέρω ότι την επόμενη φορά που θα μείνω έγγυος, δεν θα είμαι carefree όπως ήμουν πριν 2 βδομάδες, πριν δλδ την αιμορραγία.

[AnnyS]

Αχ βρε κορίτσια.... προσπαθώ να βρω λίγα λόγια να σας γράψω... δεν μπορώ... δεν ξέρω τι να σας πω...

Θα σας πω τη δική μου ιστορία. Μέχρι τα 35 δεν είχε καν περάσει απ' το μυαλό μου σοβαρή σκέψη για παιδί, ούτε "καμπανάκια" ούτε έβλεπα παιδάκια και ζήλευα ούτε τίποτα. Να φανταστείτε, στη δουλειά μου έκαναν πλάκα και μου λεγαν το γνωστό "πότε θα γίνεις μάνα;;;" :rolleyes: και το μόνο που έλεγα ήταν "σιγά μην αγχωθώ, όποτε είναι να γίνει θα γίνει". Μέχρι που το καλοκαίρι του '10 είπα στον εαυτό μου, στο πολύ χαλαρό, αν έρθει τώρα ένα παιδί θα το ήθελα. Δεν το συζήτησα με κανένα, ούτε καν με τον άντρα μου, μόνο σαν σκέψη το είχα. Το Σεπτέμβριο το '10 έμεινα έγκυος στη μεγάλη. Πέρισυ τον Ιούλιο είδα ένα όνειρο, ήμουνα στο νοσοκομείο, είχα γεννήσει, έρχονταν επισκέψεις κλπ. το παιδί όμως ήταν αγόρι. Ήταν τόσο ζωντανό όνειρα, μου έκανε τόση εντύπωση, που την επόμενη μέρα το συζήτησα στη δουλειά με τις άλλες κοπέλες. Τον Αύγουστο έμεινα έγκυος στο μικρό και όσο κι αν είχα προτίμηση στα κοριτσάκια ήμουνα απολύτως σίγουρη ότι είναι αγόρι, όπως και ήταν. Δεν προγραμμάτισα προσπάθειες, δεν υπολόγιζα μέρες, δεν έκανα τίποτα το διαφορετικό. Χωρίς να είμαι άνθρωπος που να πιστεύει σε μοίρες, όνειρα κλπ. - κάθε άλλο μάλιστα - μετά από αυτές τις εμπειρίες πιστεύω ότι μια εγκυμοσύνη είναι τελικά καθαρά (και) θέμα ψυχολογίας, να είσαι χαλαρή, αισιόδοξη και έτοιμη μέσα σου να υποδεχτείς το σποράκι σου.

Οι εγκυμοσύνες μου ήταν τόσο καλές που σχεδόν πέρασαν χωρίς να το καταλάβω με μόνη εξαίρεση το βάρος της κοιλιάς βέβαια!! Κι έτσι είχα την εντύπωση πως όλες λίγο πολύ το ίδιο θα είναι. Μέχρι που ανακάλυψα το φόρουμ και είδα και την άλλη όψη, της αγωνίας, του πόνου, της απογοήτευσης... πλάνταξα στο κλάμα με τις ιστορίες σας! Σας παρακαλώ κρατήστε τα μωράκια που δεν ήρθαν σαν μια γλυκιά ανάμνηση στο μυαλό σας και γεμίστε με θετική ενέργεια και αισιόδοξες σκέψεις. Μάνες θα γίνετε γιατί το ΑΞΙΖΕΤΕ και θα είστε οι καλύτερες μανούλες για τα παιδάκια σας!!! Είμαι σίγουρη!!!

 

Αν κάποιος δυο χρόνια πριν μου έλεγε πως τώρα θα είχα δυο παιδιά θα γελούσα και θα τον έλεγα τρελό!!! Σε λίγο καιρό, θα βλέπετε κι εσείς τα σποράκια σας και δε θα πιστεύετε ότι τα κρατάτε!!

 

Συγνώμη για την πολλή φλυαρία, ελπίζω να μην σας κούρασα...

 

Σας φιλώ όλες και θα ήθελα αν θέλετε να ακούσω νέα σας για κοιλίτσες!!

[tiki]

Μακάρι να είχα κι εγώ μια τέτοια ιστορία να πω. Πραγματικά, πίστευα ότι έτσι θα ήταν η εγκυμοσύνη μου. Πόσο λάθος έκανα. Μακάρι οι εξετάσεις μου να δείξουν ότι ήταν κάποια φλεγμονή, να την αντιμετωπίσω και να έχω μια υγιή εγκυμοσύνη σύντομα!

[moody]

tiki...Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.... καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις μιας και γω έχασα το γιο μου στην 23 εβδομάδα ακριβώς πριν από 91 ημέρες.... Εγώ βέβαια βασανίστηκα λίγο για να μείνω έγκυος αλλά όταν ήρθε ήταν αβίαστο και εύκολο. Δυστυχώς η φύση, ο Θεός πες ό,τι θες είχε άλλη γνώμη και φτάσαμε εδώ... σε καταλαβαίνω που νιώθεις έτσι και γω δυστυχώς έχω βουλιάξει στην κατάθλιψη και δεν βλέπω τπτ θετικό. Σήμερα μάλιστα που ήταν να κάνω και τις εξετάσεις που πρέπει έφυγα σχεδόν τρέχοντας από το νοσοκομείο. Δεν θέλω!!! θέλω να γίνουν όλα όπως πριν ανέμελα και ήρεμα. Είναι πολύ δύσκολο αλλά πρέπει να αντέξουμε και να σηκωθούμε, να σφίξουμε τα δόντια και να προχωρήσουμε. Πώς? Δεν ξέρω στο λέω εντίμως... Πρέπει όμως! σου εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη!

[tiki]

moody, σ' ευχαριστώ για το μήνυμά σου. Έχω ανάγκη να ακούω για άλλες κοπέλες που περνάνε το ίδιο με μένα, γιατί δεν έχω πού να μιλήσω.

Μακάρι να ήταν εύκολα να τα πράγματα. Μακάρι να μπορέσουμε να γράψουμε σύντομα μια τελείως διαφορετική ιστορία μας εδώ μέσα!