Φοβάται τα πάντα!

[Αντιγόνη]

Εδώ και κάποιο καιρό η κόρη μου, ενώ ήταν ένα παιδί με αυτοπεποίθηση, ξαφνικά έχει αναπτύξει κάποιες αδικαιολόγητες φοβίες τις οποίες αδυνατώ να βασίσω κάπου. Εχτές δεν έμπαινε στο καρεκλάκι της να φάει γιατί το φοβόταν . Επίσης δεν πάει να κοιμηθεί στο κρεβατάκι της να κοιμηθεί μόνη της όπως πριν γιατί το φοβάται κι αυτό, όπως επίσης και το δωμάτιό της όταν δεν είναι εντελώς φωτεινό. Έτσι, την πάμε κοιμισμένη στο κρεβάτι της. Επίσης φοβάται και κάποια τραγουδάκια (από τα Ζουζούνια) που δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί, εφόσον είναι ήρεμα και χαρούμενα. Και όλο λέει δεν το θέλω αυτό... εκείνο.. το φοβάμαι..

Ελπίζω να ναι και αυτή μια φάση και να περάσει... Έχετε αντιμετωπισει κατι παρόμοιο?..

[elen]

Ακριβώς το ίδιο έχουμε κι εμείς!Μάλλον είναι φάση και απ΄οτι έχω καταλάβει απο τις αντιδράσεις του γιού μου περισσότερο το κάνει για να δει τις δικές μας αντιδράσεις παρά φοβάται!

Παω να τον κοιμήσω και αρχίζει,φοβάμαι την πόρτα,φοβάμαι τη σκια,φοβάμαι τη λάμπα και οτι άλλο θυμιθεί.Γενικά στη διάρκεια της ημέρας μπορεί να μου οτι φοβάται άσχετα πράγματα αλλά δεν κλαίει ούτε φαίνεται τρομαγμένος,απλά περιμένει να του πω μη φοβάσαι!

[ELENA K.]

Tώρα τελευταία και μένα έχει αρχίσει να μου λέει ότι φοβάται πράγματα και από όσο βλέπω και από τα δικά σας μάλλον είναι η ηλικία !

[alvadi]

Kαι μένα ο Βασιλάκης κάποια κινουμενα σχέδια ή ζωάκια ή ήχους τους φοβάται. Πιστεύω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό για την ηλικία τους! Με την μεγάλη μου κόρη τρόμαξα να της δώσω τότε να καταλάβει ότι στην Αθήνα δεν έχουμε λύκους, μέχρι και παραμύθιά βρήκα που που δείχνουν πόσο καλοί μπορεί να είναι οι λύκοι!

[Ειρήνη]

Και μένα τα ίδια.

 

Έχετε δει αυτή την διαφήμιση με τις καραμέλες halls? Πουη βγαίνει ένας διαρήκτης με την μάσκα από το scream??? Έτρεμε τις πρώτες φορές που την είδε!! Κυριολεκτικά έτρεμε το μωρό μου. Με συζήτηση, αγκαλιά και κουβεντούλες τώρα το ξεπεράσαμε. Αλλα κατά διαστήματα έχουμε διάφορες φοβίες. Και όλα ξεκίνησαν εδώ και 2 μήνες περίπου εντελώς ξαφνικά.

 

Μάλλον αρχίζουν να "συνειδητοποιούν", ας πούμε, κάποια πράγματα και γι αυτό αυτές οι περίεργες ή ξαφνικές φοβίες.

[mata]

Εμένα άρχισε να φοβάται τους κεραυνούς. Παλιότερα δεν έδινε σημασία. Τί να πώ; Δεν μπορώ να εξηγήσω τί τους κάνει να φοβούνται ξαφνικά κάποια πράγματα που δεν τα φοβόταν πριν;

[eleana]

αχ κοριτσια και η δικια μου φοβαται ακουει το ασανσερ και τρεχει να κρυφτει στην αγκαλια μου και μου λεει μαμα φοβαμαι.της λεω θα κοιμηθεις μονη και μου λεει φοβαμαι.μαλλον ειναι της ηλικιας και θα ξεπεραστει!

[aggeliki]

  Ειρήνη είπε:

Και μένα τα ίδια.

 

Έχετε δει αυτή την διαφήμιση με τις καραμέλες halls? Πουη βγαίνει ένας διαρήκτης με την μάσκα από το scream??? Έτρεμε τις πρώτες φορές που την είδε!! Κυριολεκτικά έτρεμε το μωρό μου. Με συζήτηση, αγκαλιά και κουβεντούλες τώρα το ξεπεράσαμε. Αλλα κατά διαστήματα έχουμε διάφορες φοβίες. Και όλα ξεκίνησαν εδώ και 2 μήνες περίπου εντελώς ξαφνικά.

 

Μάλλον αρχίζουν να "συνειδητοποιούν", ας πούμε, κάποια πράγματα και γι αυτό αυτές οι περίεργες ή ξαφνικές φοβίες.

 

και εμενα το ιδιο,''παγωνει'' και τρεχει στην αγκαλια μου!

[Renia]

Τωρα τελευταια αντιμετωπιζουμε κι εμεις προβληματα με τον υπνο.

Φοβαται να κοιμηθει στο κρεββατι της γιατι οπως λεει βλεπει ονειρα και τρομαζει...ετσι κατα τις 3 μου ερχεται στο κρεββατι μας και ξαπλωνει μαζι μας.Απο εκει και περα κοιμαται ηρεμα...Αλλες φορες δεν θελει καν να παει στο κρεββατι της εξ'αρχης και κοιμαται στο δικο μας οπου πραγματι βλεπει ονειρα και φωναζει την νυχτα αλλα μολις της μιλησω ηρεμει!Γιατι να συμβαινει αυτο?Και δεν ειναι να πεις οτι εχει αλλαξει τιποτα στις συνηθειες μας!Τι να πω!

[Giota]

Και μενα ο μικρος τα ιδια. Δυο χρονών και λέει συνεχεια "φοβάμαι κακο λυκο" ή "φοβάμαι το λιλίο" κλπ. Δεν ξερω καλα καλα αν καταλαβαινει τι λέι. Οντως νομιζω οτι θελει να δει αντιδρασεις μας. Αν αδιαφορήσουμε δηλ πουμε οτι ο κακος λύκος ειναι στο δασος και κοιμαται τοτε ολα ειναι οκ.

[Marilena]

Παιδακια και εμας αρχισε ενα τρελο εδω και μερικες μερες... Φοβαται ΤΑ παντα η Αγγελιάννα και όλη μερα λέει φοβαμαι, φοβαμαι, φοβαμαι... Καμμια φορα δεν μπορει καν να προσδιορισει τι φοβαται...

 

Μαράκι, Κατερίνα Βοηθεια ?????

[papapete]

Εγώ αντιμετώπισα αυτό το πρόβλημα μετά τον χωρισμό μου. απέναντι από το μαγαζί μου έχει κούνιες και πάει και παίζει. της εξήγησα λοιπόν ότι ήθελα να είναι κάπου που να την βλέπω. Με ρώτησε γιατί και έκανα το λάθος να αναφέρω ότι υπάρχου άνθρωποι που κλέβουν παιδιά... ε τι το ήθελα, για μήνες δεν με άφηνε να κουνηθώ από το σπίτι καταρχήν. ειδικά αν ήθελα να βγω βράδυ. Να σημειώσω ότι άφηνα τα παιδιά μόνα τους καμιά φορά γιατί η μεγάλη μου κόρη είναι 15 ετών και μένει και η μάνα μου και η αδεφή μου κοντά (διπλανα σπίτια). Υπήρξαν βράδια που με ικέτευε γονατιστή να την αφήσω να κοιμηθεί μαζί μου γιατί φοβόταν αλλά εγώ δεν έκανα πίσω. Συνολικά από τότε που γεννήθηκε, μια φορά κοιμήθηκε στο κρεββάτι μας και από τότε ποτέ ξανα! μην με παρεξηγείτε δεν είναι θέμα σκληρότητας αλλά έτσι πρέπει να γίνεται. έχω φίλους που δεν το έκαναν με αποτέλεσμα η σχέση τους να κλονιστεί σοβαρά... (σεξ 0...)

Πάντως από τότε που απέκτησα νέα σχέση, και δη τόσο σταθερή και καλή όσο αυτή που έχω με το alienaki η μικρή έχει ηρεμήσει πολύ και δεν φοβάται πια.

[aggeliki]

  Giota είπε:

Και μενα ο μικρος τα ιδια. Δυο χρονών και λέει συνεχεια "φοβάμαι κακο λυκο" ή "φοβάμαι το λιλίο" κλπ. Δεν ξερω καλα καλα αν καταλαβαινει τι λέι. Οντως νομιζω οτι θελει να δει αντιδρασεις μας. Αν αδιαφορήσουμε δηλ πουμε οτι ο κακος λύκος ειναι στο δασος και κοιμαται τοτε ολα ειναι οκ.

 

καλυτερα παντως να της μαθαινατε οτι δεν ειναι οι λυκοι κακοι και κανενα αλλο ζωακι,συνηθως εμεις οι ιδιοι δημιουργουμε τις φοβιες στα παιδια...εχω ακουσει πολλες φορες μαναδες οτι θα σε φαει ο σκυλος ή φαε γιατι θα φωναξω τον λυκο να σε φαι ήδιαφορα τετοια...

[gavrias]

  Αντιγόνη είπε:

Εδώ και κάποιο καιρό η κόρη μου, ενώ ήταν ένα παιδί με αυτοπεποίθηση, ξαφνικά έχει αναπτύξει κάποιες αδικαιολόγητες φοβίες τις οποίες αδυνατώ να βασίσω κάπου. Εχτές δεν έμπαινε στο καρεκλάκι της να φάει γιατί το φοβόταν . Επίσης δεν πάει να κοιμηθεί στο κρεβατάκι της να κοιμηθεί μόνη της όπως πριν γιατί το φοβάται κι αυτό, όπως επίσης και το δωμάτιό της όταν δεν είναι εντελώς φωτεινό. Έτσι, την πάμε κοιμισμένη στο κρεβάτι της. Επίσης φοβάται και κάποια τραγουδάκια (από τα Ζουζούνια) που δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί, εφόσον είναι ήρεμα και χαρούμενα. Και όλο λέει δεν το θέλω αυτό... εκείνο.. το φοβάμαι..

Ελπίζω να ναι και αυτή μια φάση και να περάσει... Έχετε αντιμετωπισει κατι παρόμοιο?..

 

Αντιγόνη βρήκα αυτό που ελπίζω ότι θα σε καθησυχάσει

 

Οι φόβοι των παιδιών

Ο φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση προσαρμογής, ένα δώρο της φύσης, που έχει στόχο να μας κινητοποιεί για να αντιδρούμε σε περιστάσεις που εγκυμονούν κινδύνους. Όταν λοιπόν αξιολογούμε μια κατάσταση ως επικίνδυνη, τότε ένας ολόκληρός μηχανισμός από σωματικά ερεθίσματα μπαίνει σε άμεση λειτουργία και μας βοηθά να αποφύγουμε τον πραγματικό κίνδυνο.

 

Όλα τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένο αυτόν τον σωτήριο μηχανισμό του φόβου και είναι μάλλον φυσιολογικό να φοβούνται διάφορα ερεθίσματα, ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης τους. Το νεογέννητο, όταν έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο, παρουσιάζει με το κλάμα του μία αντίδραση φόβου ισχυρούς θορύβους. Κατά τον έκτο με όγδοο μήνα περίπου εκδηλώνουν φόβο στην θέα άγνώστων ατόμων ο οποίος φόβος δεν θα υποχωρήσει παρά μόνο όταν το παιδί συμπληρώσει τους δώδεκα μήνες και ο οποίος συνδέεται με την αναγνώριση του προσώπου της μητέρας. Ο λεγόμενος φόβος του αποχωρισμού της μητέρας θα υποχωρήσει σταδιακά μέχρι τα 3 ή τα 4 χρόνια.

 

Κατά την διάρκεια της προσχολικής ηλικίας αναπτύσσονται στα παιδιά αρκετοί φόβοι όπως ο φόβος της αποτυχίας, που συνδέονται κυρίως με καταστάσεις ή ερεθίσματα που τους δημιουργούν ανασφάλεια. Τέτοια ερεθίσματα μπορεί να είναι τα μεγάλα ζώα, οι σκύλοι , οι μάγισσες, το σκοτάδι, οι δυνατοί θόρυβοι ,ο γιατρός κτλ.

 

Μετά τα 6 χρόνια οι φόβοι είναι πιο κοντά στην καθημερινή ζωή. Το παιδί φοβάται μήπως πέσει, μήπως χτυπήσει, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται ο φόβος για τον θάνατο κάποιου από τους γονείς του. Από τα 8-9 χρόνια οι φόβοι βαθμιαία ελαττώνονται.

 

Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα παιδιά ως προς τον βαθμό που βιώνουν τους φόβους τους αλλά και τους τρόπους που τους εκφράζουν.¨ Έτσι ενώ κάποια παιδιά μπορεί να είναι επικίνδυνα τολμηρά, άλλα είναι τόσο φοβισμένα, που η δειλία τους δυσχεραίνει την ομαλή ανάπτυξη τους.

 

Φοβίες

Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις παιδιών, όπως και ενηλίκων, που παρουσιάζουν έντονη φοβία για κάποιο αντικείμενο ή κατάσταση πέρα από το φυσιολογικό. Μία πολύ συχνή μορφή παιδικής φοβίας είναι και ή σχολική φοβία. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται ή να προκαταλαμβάνονται από αντιδράσεις του περιβάλλοντος τους.

 

Ευθύνη γονέων :

Στις παιδικές φοβίες οι γονείς έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί χωρίς να το θέλουν μαθαίνουν στο παιδί τους να φοβάται. Προσπαθώντας για παράδειγμα να το κάνουν φάει ή να καθίσει ήσυχο, του διηγούνται απειλητικές ιστορίες με μάγους, τσιγγάνους που θα το πάρουν με αποτέλεσμα να πετυχαίνουν το σκοπό τους αλλά να δημιουργούν μία φοβική ατμόσφαιρα που πλήττει το παιδί. Τα πράγματα είναι πιο σοβαρά εάν οι ίδιοι οι γονείς είναι γεμάτοι φοβίες και έτσι άθελα τους μαθαίνουν στο παιδί να βλέπει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Επίσης, ο τρόπος που οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους ή η απουσία τους μπορεί να καλλιεργήσει παιδικές φοβίες.

 

Στα παιδιά οι φοβίες πολλές φορές υποχωρούν χωρίς παρέμβαση. Αν δούμε όμως ότι επιμένουν, τότε κρίνεται απαραίτητη η ψυχοθεραπευτική βοήθεια. Ο ειδικός προσπαθεί να προσεγγίσει πάντα σε συνεργασία με την οικογένεια.

 

Οι γονείς πρέπει

 

Να προσπαθούν να δημιουργήσουν το αίσθημα της ασφάλειας στο παιδί.

Να καλλιεργούν από νωρίς σε αυτό την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Να συζητούν μαζί του για τους φόβους του.

Να μην χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό ως μέσο διαπαιδαγώγησης.

Να του εξηγήσουν ότι όλα τα παιδιά της ηλικίας του αισθάνονται κάποιους φόβους.

Να το βοηθούν αν υπομένει και να αντιμετωπίζει σταδιακά τους φόβους του.

Να απευθύνονται σε ειδικό εάν βλέπουν ότι το παιδί τους υποφέρει από κάποια φοβία.

[Αντιγόνη]

gavrias σε ευχαριστώ τόσο πολύ..

(Είχα πολύυυυ καιρό να μπω στο forum)

Eυτυχώς η μικρούλα μου δείχνει να το ξεπέρασε.

[mata]

Μπράβο Αντιγόνη. Ευχάριστο αυτό!!!! Είναι τελικά διαφορες φάσεις που περνάνε τα παιδιά, αλλά ευτυχως πολλές απο αυτές κρατάνε λίγο!!!!

[chiquititas]

Γεια σου Αντιγόνη πολλε φορες τα παιδια σε αυτη την ηλικια νιωθουν οτι δεν τα καταλαβαινουνε,οταν νιωθεις οτι δεν σε καταλαβαινουν ειναι πολυ δυσκολο να νιωθει οτι το αγαπαει.

Τα παιδια δεν μπορουν να νιωθουν οτι αγαπιουνται αν η σημαντικη για αυτα ανθρωποι το περιβαλλον τους ειναι πολυασχολοι αφηερωνουνε χρονο απλα για να ειναι μαζι τους,τα στρουμφακια μπορει να ειναι μια δικαιολογια που να θελει πιο πολυ να κουβεντιαζει και ν μοιραζεται στιγμες με το γονιο παρα να βλεπει στρουμφακια,το ιδιο και για τα ζουζουνια.

Οπως ειμαστε με τους φιλους μας πρεπει να ειμαστε και με τα παιδια μας.

Τα περισσοτερα ξεκινανε απο το κεφαλαιο τρυφεροτητα

οπου ενα παιδι σε αυτη την ηλικια εχει αναγκη

να το βλεπουνε και οχι να το κοιτανε συνηθως βλεπουμε

μονο την κακη συμπεριφορα

ειναι πολυ παραγοντες που σε αυτη την τρυφερη ηλικια εισπρατουν τα παιδια και η αντιδραση τους μπορει να ειναι μετα απο μερες

παραδειγμα πολλα παιδια στο σουπερ μαρκετ αισθανονται σαν επιπλεων σωμα εαν τους κοιταξει καπως περιεργα ο υπαλληλος.

Η αυτοεκτημηση ειναι το Α-Ω

Οι φοβοι ειναι προσωρινοι και σιγα-σιγα με την αγαπη και την λογικη θα τους ξεπερασει,ισως αυτο το ειδος ειναι για να μπορεσει να τραβηξει την προσοχη σας.

Φιλικα Λίλη

[rit@]

ΕΜΕΝΑ Ο ΣΠΥΡΑΚΗΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΞΥΠΝΙΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ. ΓΕΝΙΚΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΥΣΗΧΟ ΥΠΝΟ ΚΛΑΙΕΙ ΜΙΛΑΕΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ. ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΚΛΕΓΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ. ΑΦΗΣΑ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΥ ΕΡΙΞΑ ΝΕΡΟ ΤΟΝ ΚΟΥΝΟΥΣΑ ΤΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΑ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΡΟΧΑΛΙΖΕ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ ΣΠΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΤΡΟΜΟ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ? ΠΥΡΕΤΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1 ΩΡΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΓΑΛΑ.

[Αντιγόνη]

Μαργαρίτα οι νυχτερινές τρομάρες είναι σύνηθες φαινόμενο στα μικρά παιδιά. Έχει συμβεί και στην κόρη μου αρκετές φορές. Βάλε στο google νυχτερινές τρομάρες και θα λάβεις αρκετές πληροφορίες.

[Στέλιος Παπαβέντσης]

Μαργαριτα, πραγματικα ο νυχτερινος τρομος ειναι κατι πολυ συχνο στα παιδια προσχολικης ηλικιας, δεν ειναι κατι ανησυχητικο ουτε σημαινει οτι το παιδι εχει ανασφαλεια ή περναει κρισιμη φαση ή οτιδηποτε αλλο. Ειναι εντελως φυσιολογικη φαση! Συμβαινει στον βαθυ υπνο του παιδιου, τις πρωτες ωρες αφοτου κοιμηθει. Οπως το περιεγραψες το μικρο φαινεται στρεσσαρισμενο και 'αλλου', δεν επικοινωνει μαζι σου κατα τη διαρκεια του επεισοδιου. Οπως ξυπνησε αποτομα, ετσι και μετα απο λιγο πεφτει παλι για υπνο, οταν δε ξαναξυπνησει δε θυμαται τιποτε απο ο,τι συνεβη, ειναι σα να μην εγινε τιποτε. Προσπαθησε να κρατησεις την ψυχραιμια σου, δειξτου την αγαπη σου εκεινη τη στιγμη, δεν πειραζει αν δεν απαντα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΣΜΟΙ! Δεν ειναι επισης ουτε εφιαλτες, εφιαλτες βλεπουν αργοτερα, τους επικοινωνουν μαζι μας και τους θυμουνται. Ελπιζω να βοηθησα

[ΜΑΡΥ.Τ]

Καλημέρα και καλή Χρονιά.

 

Θα ήθελα την βοήθεια σας με το αγοράκι μου 4ων ετών.

 

Εδω και 2 εβδομάδες περίπου άρχισε να φοβάται το σκοτάδι και το δωμάτιο του. Το βράδυ ξυπνάει και με φωνάζει κοντά του και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί αν δεν ξαπλώσω δίπλα του. Όταν κοιμηθεί και φύγω, μπορεί σε μια ώρα να ξαναξυπνήσει και να αρχίσει πάλι να με φωνάζει τρομαγμένος να πάω κοντά του.

Όταν πάω στο δωμάτιο του τον βρίσκω πάντα σκεπσμένο με το πάπλωμα μέχρι το κεφάλι και όταν τον ρωτάω τι έπαθε μου λέει ότι φοβάτε.

Παλιότερα μπορεί να ξυπνουσε το βράδυ αλλά απλά έπερνε το μαξιλάρι του και ερχόταν στο κρεβάτι μας ( και αυτό πολύ σπάνια...)

 

Σε ερώτηση μου τι ακριβώς φοβάτε μου λέει το σκοτάδι ( του έχω φωτάκι αναμένο) ή πολλές φορές μου λέει την κακία μητριά που έχει στο δωμάτιο του.

Να αναφέρω εδω ότι γενικά δεν τον τρομάζουμε, δεν του διαβάζουμε ιστορίές με δράκους, λύκους, κακιές μητριές κλπ, ότι έχει ακούσει απο τον παιδικό μόνο και πάντα προσπαθώ να απομηθοποιώ τον λύκο κλπ, κλπ.

Στην ζωή μας δεν έχει γίνει κάποια αλλαγή που να δικαιολογεί αυτή την απότομη ανυσηχία του.

 

Ο προβληματισμός μου είναι για το πως πρέπει να συμπεριφερθώ!!!!

Κάνω καλά που ξαπλώνω δίπλα του?

Κάνω καλά που του δίνω το ελεύθερο να έρθει όποτε θέλει στο κρεβάτι μας ώστε να νιόθει ασφαλείς?

ή τελικά τον κάνω ποιο ανασφαλή και ποιο φοβιτσιάρι

Ποια είναι η σωστή συμπεριφορά?

 

Ευχαριστώ,

Μαρία

[DALIA]

  ΜΑΡΥ.Τ είπε:

Ο προβληματισμός μου είναι για το πως πρέπει να συμπεριφερθώ!!!!

Κάνω καλά που ξαπλώνω δίπλα του?

Κάνω καλά που του δίνω το ελεύθερο να έρθει όποτε θέλει στο κρεβάτι μας ώστε να νιόθει ασφαλείς?

ή τελικά τον κάνω ποιο ανασφαλή και ποιο φοβιτσιάρι

Ποια είναι η σωστή συμπεριφορά?

 

Ευχαριστώ,

Μαρία

 

Mαρία μου και εγω στη θεση σου το ιδιο εκανα δεν τον αφησα να γινουν πιο εντονοι οι φοβοι του.Εμείς το είχαμε περασει πριν λιγο καιρό αυτό αλλά για κανα δυο μερες.Στον ύπνο του μέσα φοβοταν τις μυγες

Πιστευω πάντως οτι είναι φάση και θα περασει !

Αν συνεχιστει για πολυ καιρο συμβουλεψω παιδοψυχολογο, κέρδος εχεις χάσιμο σιγουρα όχι.

[elenasteraki]

Kαλημέρα ΜΑΡΥ.Τ εγώ η ίδια δεν είμαι παθούσα καθώς ο δικός μου είναι ακόμη αρκετά μικρούλης, αλλά θα σου μεταφέρω μια περίπτωση παρόμοια με τη δική σου που άκουσα στην τελευταία συνάντηση με την παιδοψυχολόγο του σταθμού μας με θέμα οι Φόβοι και οι Φοβίες των παιδιών. Αρκετές μαμάδες ανέφεραν παρόμοιο πρόβλημα και η ψυχολόγος τους είπε ότι στις ηλικίες αυτές είναι φυσιολογικό καθώς η φαντασία τους σε αυτές τις ηλικίες είναι στο peak της. Η παιδοψυχολόγος πρότεινε λοιπόν να δώσουν στο παιδί ένα φακό και να του εξηγήσουν ότι εάν ξυπνήσει να ανάψει το φακό και το σκοτάδι θα εξαφανιστεί. Το θέμα με το φωτάκι παρότι το ανέφεραν όλες οι μαμάδες η ίδια είπε ότι δεν βοηθάει (προτείνει όμως να υπάρχει) γιατί είναι κάτι έξω από τον έλεγχο του παιδιού. Εξηγώ: ο φακός προσφέρει στο παιδί την ανακούφηση ότι θα διώξει γρήγορα το φόβο του μόνο του, δηλ. είναι κάτι που εξαρτάται από το ίδιο, ενώ παράλληλα το βλέπει και σαν παιχνίδι. Ξαναλέω βέβαια ότι το πρότεινε για παρόμοια ηλικία με τη δική σας. Τώρα μια μαμά που ρώτησε για το να πηγαίνει να κοιμάται με το παιδί της είπε να δει πρώτα αν θα λειτουργήσει το κόλπο με τον φακό και αν το παιδί δεν καθησυχάζεται να πηγαίνει να το ηρεμεί, χωρίς όμως να ανάβει το φως (έχει σημασία αυτό) μιλώντας του ήρεμα και στη συνέχεια να ξαναφεύγει. Γιατί δεν πρέπει να ανάβουμε το φως; Γιατί με αυτό τον τρόπο στην ουσία ενισχύεις το φόβο του παιδιού, υπονοώντας ότι το φως διώχνει το σκοτάδι που είναι κάτι κακό και κρύβει για παράδειγμα ''τέρατα''. Μπορείς αν θέλεις να βάλεις πιο έντονο φωτάκι τη νύχτα και να ανάβει σταθερά όλο το βράδυ. Επίσης να αναφέρω και το εξής που μας είπε ότι καμιά φορά άθελά μας ενισχύουμε αυτούς τους φόβους από τη βρεφική ηλικία του παιδιού, όταν για παράδειγμα ξυπνάει το βράδυ για να το ταϊσουμε και εμείς πηγαίνουμε στο δωμάτιο του ανάβουμε το φως το αλλάζουμε και το ταϊζουμε. Άρα το μωρό συνδέει στο μυαλουδάκι του ότι φως ίσον μαμά-φροντίδα γενικά και σκοτάδι ίσον μοναξιά. Για αυτό πρότεινε και στις μαμάδες με τα μωρά να κάνουν όλα τα παραπάνω με το φωτάκι της νύχτας, χωρίς να το παρακάνουν με τα χάδια τα οποία όλες τις άλλες ώρες της ημέρας τα προσφέρουμε απλόχερα. Ελπίζω να σε βοήθησα και νομίζω ότι δεν χάνεις τίποτα να το δοκιμάσεις...

[Αντιγόνη]

Να είσαι καλα elenasteraki για τις πληροφορίες σου μιας και αρκετό καιρό, αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα με τη μικρούλα μας.

Και γω το θεωρώ φυσιολογικό, γιατί όντως τώρα η φαντασία τους καλπάζει, και νομίζω πως διανύουν ένα καίριο μεταβατικό στάδιο, που "αποχαιρετούν" την βρεφική ηλικία και μπαίνουν στη νηπιακή. Γίνονται παιδάκια. Είναι δηλαδή ένα εξελικτικό στάδιο στο οποίο εντάσσονται κι αυτές οι φοβίες τις οποίες πριν δεν είχαν. Ενώ τώρα μεγαλώντας είναι και πιο συνειδητοποιημένα.

Πάντως κι εγώ την παίρνω στο κρεβάτι μου και της προσφέρω ασφάλεια με κάθε τρόπο μέχρι να το ξεπεράσει.

Θα κάνω και το κόλπο με τον φακό.

[elenasteraki]

Ευχαριστώ Αντιγόνη. Ελπίζω όντως να πιάνει γιατί και εμείς σιγά σιγά μεγαλώνουμε και θέλω να είμαι προετοιμασμένη . Να μας πεις τα αποτελέσματα για να ξέρουμε.