Κρίσεις Οργής - θυμός - temper tantrum

[xaroumenh mama]

Just now, Gummy Bear είπε:

Διάβασα λίγο τις προηγούμενες αναρτήσεις και θα ήθελα να σας πω και τη δική μου "ιστορία". Εδώ και κάνα μήνα ο σχεδόν 15 μηνών γιος μου παθαίνει κρίσεις θυμού, ειδικά κατά τη διάρκεια του φαγητού. Ενώ ξεκινάει και τρώει μια χαρά (του δίνω και εκείνου κουτάλι για να μαθαίνει σιγά-σιγά να τρώει μόνος του, αλλά και για να του κρατάω το ενδιαφέρον του), και ξαφνικά αρχίζει να ουρλιάζει, να πετάξει κάτω το κουτάλι, το φαγητό και το πιο σημαντικό : να χτυπάει το κεφάλι του στο τραπεζάκι του.

Και σε άσχετες στιγμές αν θυμώσει με κάποιο παιχνίδι ή του πω όχι σε κάτι, από τα νεύρα του χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα, την πόρτα, όπου βρει. Σας έχει τύχει εσάς αυτό? 

Έχω προσπαθήσει τα πάντα, απόσπαση προσοχής, ομιλία με σταθερη και ήρεμη φωνή, αδιαφορία κλπ. Όταν στο φαγητό φαίνεται να ηρεμεί και πάω να τον ξανά ταισω, αρχίζει πάλι από την αρχή. 

Τι κάνετε εσείς? Και ειδικά με το κεφάλι αυτό με ανησυχεί πολύ, δεν θέλω να το χτυπάει... 

Είναι φυσιολογικά όλα αυτά για την ηλικία τους την ώρα του φαγητού βασικά θυμώνει έτσι στο άσχετο η για κάποιο συγκεκριμένο λόγο πχ θέλει να βάλει εκείνος το φαγητό στο στόμα μόνος με το κουτάλι κ τον βοηθάς εσύ; κ αυτό τον εκνευρίζει; η πχ θέλει να τρώει με τα χέρια κ εσύ προσπαθεις να του δείξεις πως να τρώει με το κουτάλι ο μικρός μου γιος από την ηλικίας σας εκνευρίζοταν όταν προσπαθούσα να τον βοηθήσω η να του μάθω κάτι κ έπαιρνε κ τα πετούσε κατω κ έτσι τον άφησα τελείως μόνο να κάνει ότι θέλει... 

Γενικά πολλά νήπια σε αυτές τις ηλικίες κάνουν πράγματα που έχουν καταλάβει ότι τραβάνε τη προσοχή δλδ αν μια φορά έδειξες πως αγχωθηκες που χτύπησε το κεφάλι του θα το κάνει συνέχεια θέλει πολύ υπομονή κ ηρεμία από τη μεριά σου (δύσκολο το ξέρω) να μην δείχνεις ότι σε ενοχλεί φοβασε τρομάζεις κ να του αποσπάς τη προσοχή με κάτι άλλο κ να του δίνεις μαξιλάρια πάνω στο παιχνίδι σας να χτυπάει το κεφάλι του ή στο καναπέ η κάτι μαλακό τέλος πάντων που να το μάθει σαν παιχνίδι αν του αρέσει κ να του περάσει κάποια στιγμή κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι πονάει αυτό κ θα το σταματήσει..! 

[Gummy Bear]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Είναι φυσιολογικά όλα αυτά για την ηλικία τους την ώρα του φαγητού βασικά θυμώνει έτσι στο άσχετο η για κάποιο συγκεκριμένο λόγο πχ θέλει να βάλει εκείνος το φαγητό στο στόμα μόνος με το κουτάλι κ τον βοηθάς εσύ; κ αυτό τον εκνευρίζει; η πχ θέλει να τρώει με τα χέρια κ εσύ προσπαθεις να του δείξεις πως να τρώει με το κουτάλι ο μικρός μου γιος από την ηλικίας σας εκνευρίζοταν όταν προσπαθούσα να τον βοηθήσω η να του μάθω κάτι κ έπαιρνε κ τα πετούσε κατω κ έτσι τον άφησα τελείως μόνο να κάνει ότι θέλει... 

Γενικά πολλά νήπια σε αυτές τις ηλικίες κάνουν πράγματα που έχουν καταλάβει ότι τραβάνε τη προσοχή δλδ αν μια φορά έδειξες πως αγχωθηκες που χτύπησε το κεφάλι του θα το κάνει συνέχεια θέλει πολύ υπομονή κ ηρεμία από τη μεριά σου (δύσκολο το ξέρω) να μην δείχνεις ότι σε ενοχλεί φοβασε τρομάζεις κ να του αποσπάς τη προσοχή με κάτι άλλο κ να του δίνεις μαξιλάρια πάνω στο παιχνίδι σας να χτυπάει το κεφάλι του ή στο καναπέ η κάτι μαλακό τέλος πάντων που να το μάθει σαν παιχνίδι αν του αρέσει κ να του περάσει κάποια στιγμή κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι πονάει αυτό κ θα το σταματήσει..! 

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως επειδή θέλει να κάνει ό,τι θέλει την ώρα του φαγητού ενώ εγώ προσπαθώ ταυτόχρονα να φάει να μην μείνει νηστικός... Σε ευχαριστώ πολύ πάντως, γιατί δεν τους είχαν σκεφτεί ότι μπορεί να είναι και αυτό! 

[Sentir...natureza]

14 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως επειδή θέλει να κάνει ό,τι θέλει την ώρα του φαγητού ενώ εγώ προσπαθώ ταυτόχρονα να φάει να μην μείνει νηστικός... Σε ευχαριστώ πολύ πάντως, γιατί δεν τους είχαν σκεφτεί ότι μπορεί να είναι και αυτό! 

Η αντιδραση οταν δεν τα αφηνουμε να κανουν μονα τους και με τον τροπο τους αυτο που θελουν ειναι αναμενομενη και αναγκαια. Δωστε χωρο και χρονο να πειραματιστει χωρις περιορισμους! Στη εξερευνηση του κοσμου δεν υπαρχουν κανονες (ενταξει δεν λεμε να παει να παιξει στις πριζες) αλλα ελευθερια κινησεων, δοκιμη απειρων συνδυασμων και ποικιλια προσπαθειων. Τωρα ειναι το φαγητο, αργοτερα θα ειναι πχ το να ανεβει τα σκαλια μονος του ή να πλυνει τα χερια του ή ακομη και να ντυθει. Προσπαθηστε να μην "σνομπαρετε" την προσπαθεια του αθελα σας ακομη κι αν το αποτελεσμα στα ματια σας ειναι το μη επιθυμητο 

[Maya14]

Οταν τρώει της βάζω ένα μικρό μπωλ με φαγητό και ένα κουτάλάκι μπροστά της και εγώ κρατάω το μεγάλο πιατο με το φαγητό και την ταιζω. Αυτή ενω τρωει παίζει, βάζει τα χέρια της μέσα στο φαγητό, πασαλειβετε, βαζει τα χερια στο στόμα, θέλει να παίρνει φαγητό απο το μεγαλο πιατο και να το βάζει στο μικρό και μετά να στοχευει (ανεπιτυχως τις περισσοτερες φορες) το στόμα της για να βάλει μπουκιά. Όλα αυτά την αφήνω να τα κάνει και ταυτόχρονα ταιζεται/τρωει λιγο μόνη της. Απλά όλα είναι χαλια μετα ,  αλλά εντάξει το έχω πάρει απόφαση ότι σπιτι με μωρό και 2 κατοικίδια δεν θα λάμπει ποτέ και προχωρώ μπροστά μεταφορικά και κυριολεκτικά με τις λερωμένες φόρμες μου απο φρουτόκρεμα  Επίσης περνάει φάση που δεν θέλει να βάλει πάνα και την ακούνε μέχρι και 2 τετραγωνα πιο κάτω.Τραβάει την μία και μοναδική μπουκλα που έχει, πέφτει κάτω, κοπανιέται , κλωτσάει την πανα, κλαιει σπαρακτικά, ταυτόχρονα πατάει και κάτι μουσικά κουκλάκια που παίζουν μουσική και είναι σαν να πρωταγωνιστεί σε βιντεο κλιπ του παραλογου. Την αφήνω να δώσει το ρεσιτάλ και βαζω όριο 10-15 λεπτά που έχει εξουθενωθεί ψυχικά και στο τελος παραδίνεται μόνη της και έρχεται να βάλουμε την πάνα.

[Marsina]

Καλησπέρα σας, θα ήθελα να μου προτείνετε τρόπους διαχείρισης των ξεσπασματων θυμού. Παιδί 2,5 ετών.

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν η συναισθηματική καθυστέρηση δηλαδή το meltdown είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία.

Τι εννοώ... Αρκετές φορές έχει τα tantrums που περνούν όταν γίνει το δικό του, ωστόσο ορισμένες φορές δεν ακούει με τίποτα, ούτε τον ενδιαφέρουν οι αντιδράσεις μας. Απλώς περιμένω μέχρι να περάσει η κρίση και προσέχω να μη χτυπήσει.

Είναι φυσιολογικό, το έχετε βιώσει με τα παιδιά σας αυτό; Τι κάνετε;

[Super.mum]

On 27/5/2021 at 4:12 ΜΜ, Marsina είπε:

Καλησπέρα σας, θα ήθελα να μου προτείνετε τρόπους διαχείρισης των ξεσπασματων θυμού. Παιδί 2,5 ετών.

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν η συναισθηματική καθυστέρηση δηλαδή το meltdown είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία.

Τι εννοώ... Αρκετές φορές έχει τα tantrums που περνούν όταν γίνει το δικό του, ωστόσο ορισμένες φορές δεν ακούει με τίποτα, ούτε τον ενδιαφέρουν οι αντιδράσεις μας. Απλώς περιμένω μέχρι να περάσει η κρίση και προσέχω να μη χτυπήσει.

Είναι φυσιολογικό, το έχετε βιώσει με τα παιδιά σας αυτό; Τι κάνετε;

Ναι φυσικά εγώ το έχω βιώσει και το βιώνω πολύ συχνά. Όταν κάτι δεν γίνεται όπως θέλει μερικές φορές η αντίδραση του θα ήταν αυτή. Πριν μερικούς μήνες ήταν ακόμα χειρότερη η κατάσταση. Ο δικός μου είναι 2 χρόνων σχεδόν. Μερικές φορές η κατάσταση είναι απελπιστική γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Εγώ συνήθως κατεβαίνω στο ύψος του και του μιλάω πιο ήρεμα. Του λέω ότι δεν μπορώ να του δώσω τώρα αυτό που ζητάει για τον χ, ψ λόγο και ότι αν δεν ηρεμίσει δεν θα μπορεί να με ακούσει. Συνήθως ηρεμεί όταν αρχίζω να μιλάω σιγά γιατί προσπαθεί να ακούσει τι του λέω. Άλλες φορές πάλι είναι ανυπόφορο και πραγματικά και εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.. όταν δεν βοηθάει ούτε η αγκαλιά , ούτε η ηρεμία από μεριά μου και απλά μερικές φορές υποχωρώ. Δεν θεωρώ ότι είναι κακό να υποχωρήσεις καμία φορά αν υπάρχει κάτι που θέλει να κάνει παρά πολύ και εσυ μπορείς να κανείς αυτό που θέλει. Όταν δηλαδή το επιτρέπει η συνθήκη και σε εσένα να μπορείς να κανείς πίσω τότε γιατί όχι. Είναι δύσκολη ηλικία ..

[Mikraki35]

Εμείς είμαστε 14 μηνών και είχαμε μέχρι στιγμής τρεις αρκετά ελαφρές εκρήξεις. Και στις τρεις περιπτώσεις πεινούσε. Δεν εννοώ ότι αφήνουμε το παιδί νηστικό προφανώς, ΑΛΛΑ μέχρι πριν από αυτές τις φορές της δίναμε φαγητό στο δεύτερο-τριτο "αίτημα" (δεν έφτανε εννοείται να κλάψει, αλλά πχ περνούσαμε από τον πάγκο της κουζίνας και άπλωνε χεράκι, εμείς καθόμασταν για φαγητό στην τρίτη φορά πχ που το "ζητούσε" με μουγκρητό και δειχνοντας) γιατί αλλιώς έτρωγε μια μπουκιά και τέλος. 

Κάποια στιγμή άρχισε να τρώει μεγαλύτερες ποσότητες και συνεχίσαμε σε αυτό το μοτίβο. Άνοιξε και ο καιρός και κατεβαίναμε στην αυλή με αποτέλεσμα να ξεχνιέται και λίγο και έτρωγε καλύτερα, ανά τρεις ώρες πχ και πιο μεγάλα γεύματα. 

Και τις τρεις φορές αυτές επειδή ήταν στην αυλή δε ζήτησε να φάει (δεν έβλεπε και τον πάγκο της κουζίνας) και ξεχνιοταν στο παιχνίδι.. ώσπου κάποια στιγμή ξαφνικά κλάμα και κάθισμα στο πάτωμα. Ούτε αγκαλιά ούτε παιχνίδι ούτε τίποτα! ΞΑΦΝΙΚΑ! Τσεκαρα και τις τρεις φορές ότι ήταν τρεις-τρεισημιση ώρες νηστική. 

Δεν την ξανααφησα πότε πάνω από 2μιση-τρεις ώρες ακόμα και αν δεν έδειχνε να πεινάει. Και δεν ξαναείχαμε καμία κρίση εδώ και δύο μήνες. 

 

Διάβαζα κάπου ότι όλα τα ζώα και οι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί όταν πεινούν ώστε να μπορέσουν να κυνηγήσουν και να φάνε. Είναι ενστικτωδες. Ότι δηποτε απλό τους προκαλεί δεκαπλάσια αντίδραση. 

Ειναι μικρούλα ακόμα αλλά μέχρι στιγμής δουλεύει πολύ καλά το να τρώει πιο συχνά και χωρίς καμία καθυστέρηση, πχ "κάτσε να πλύνω τα πιάτα και να βάλω φαγητό σε δέκα λεπτά". Πρώτα το φαγητό και μετά όλα τα άλλα.