Δημόσιο Σχολείο ή Ιδιωτικό και γιατί

[mona-melita]

Ιδιωτικό... έχω περάσει από πολλά σχολεία και με βάση τις εμπειρίες μου.. ιδιωτικό 100%... είναι πολύ πίσω το εκπαιδευτικό δημόσιο σύστημα στην Ελλάδα... να μην πω για τις αυθαίρετες καταλήψεις κάθε 3 και λίγο...

Μηπως γνωριζετε σχετικα με τα Προτυπα Εκπαιδευτηρια Θεσσαλονικης?

[madreterra]

και εγω σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό στέλνω της κόρες μου αλλά για τις υπολοιπες τάξεις θα το σκεφτώ πολύ. Είναι πολύ δύσκολο να δίνω 800 μήνα και για της δύο για τα επόμενα 13 χρόνια. Κι αν μας τύχει κάτι...τι θα γίνει?

[alcyon]

Σιγουρα υπάρχουν εξερετικοί δάσκαλοι-καθηγητές στην Δημοσια εκπαίδευση δυστηχως ομως ειναι λίγοι

 

Θα διαφωνίσω... νομίζω πως οι περισσότεροι καθηγητές... προσπαθούν για το καλύτερο. Θα εξηγηθώ παρακάτω........

 

¨Αραγε στα ιδιωτικά προσέχουν καλύτερα τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες; το λέω επειδή πληρώνεις .έχουν δασκάλους ειδικής αγωγής στα ιδιωτικά; είναι πιο επιεικής στην ύλη και στις εργασίες;

 

Ψηφίζω οπωσδήποτε ιδιωτικό. Είμαι και η ίδια καθηγήτρια (ωρομίσθια) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΤΕΙ) και έχω απογοητευτεί αφάνταστα από τις συνθήκες της δημόσιας παιδείας.

 

Ακρατος συνδικαλισμός, κομματισμός και δημοσιουπαλληλισμός. Οι πάντες δρουν ανεξέλεγκτα και αναπόκειται στην καλή θέληση του καθενός το εάν θα κάνει σωστά τη δουλειά του ή όχι.

 

Δεν θα ήθελα να παίζω κάθε χρόνο στη ρουλέτα το εάν το παιδί μου θα έχει καλό δάσκαλο ή όχι. Στα καλά ιδιωτικά είναι πολύ πιο οργανωμένες οι καταστάσεις.

 

Διάλεξα για παράθεση αυτά που θεώρησα πως είναι προβληματισμοί πολλών, δε θα αναφερθώ σε όσους τα έγραψαν αλλά γενικά.

 

 

Πήγα σε ιδιωτικό σχολείο. Από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Γυμνασιο. Μόνο στο Λύκειο άλλαξα σε Δημόσιο και αυτό λόγω οικονομικών δυσκολιών. Έχω εμπειρία και από τα δύο.....

 

Τα παιδιά μου δε θα τα πάω σε ιδιωτικό.

 

Το σχολείο δεν είναι μόνο τα βιβλία και οι γνώσεις. Το σχολείο είναι τα παιδιά, οι συμμάθητές, οι καθηγητές και όλο το έμψυχο υλικό! Ήμουν σε θρησκευτικό σχολείο... που έδινε έμφαση (αυτό διαφήμιζε τουλάχιστον) στη διαπαιδαγώγιση και στην κατήχηση.

 

Περιβάλλον όμορφο. Σχολείο καθαρό. Αίθουσες προσεγμένες, φρεσκοβαμένες. Στολισμένες με προσοχή και λεπτομέρεια.

 

Εκεί, μέσα σε αυτές τις αίθουσες, γνώρισα...... το φόβο στους μεγαλύτερους, το ότι πρέπει να σκύβει κανείς το κεφάλι στους ισχυρότερους, πως δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μιλάω ή να εναντιωθώ σε κάτι που μου φαίνεται άσχημο. Είδα να χτυπούν (!) παιδιά!! Και οι γονείς.... επιβράβεβαν αυτή τη στάση των καθηγητών! Έλεγαν... καλά κάνετε... τέτοιο που είναι το παιδί... να στρώσει!

Είδα επίσης να βγάζουν πύρινους λόγους για ορθή διαπαιδαγώγιση.... και πώς να γαλουχηθεί ένα παιδί για να γίνει "σωστός" άνθρωπος.

Μου έδειξαν να μισώ ή στην καλύτερη περίπτωση να αποφεύγω με απαξίωση κάθε αλλόθρησκο. Μου έδειξαν όλους τους μηχανισμούς καταπίεσης (βλέποντας το παράδειγμά τους).

Ένιωσα άσχημα όταν δασκάλα με ρεζίλεψε στο σχολείο μπροστά σε όλα τα παιδιά της τάξης με επιδεικτικό τρόπο γιατί μια μέρα ξέχασα να διαβάσω ένα μάθημα (ήμουν πάντα επιμελής...).

Ένιωθα απέραντο άγχος για τα μαθήματα και πώς να τα ετοιμάζω όλα "στην τρίχα".

Έμαθα να κρύβω τα συναισθήματά μου, να μη μιλώ για τα προβλήματά μου, να "εξαφανίζομαι" ως προσωπικότητα για να μη χαλάω αυτό που εγώ ονομάζω .... βιομηχανία ψυχών.

 

Το χειρότερο είναι πως δεν είχα συνειδητοποιήσει ως παιδί όλα αυτά. Γινόμουν ένα αντίγραφο αυτής της κοινωνίας σε "γυάλα".

 

Γνώρισα συμμαθητές που με έβλεπαν "αφ υψηλού" γιατί δε φόραγα την τάδε μάρκα παπούτσι ή δεν είχα την τάδε μάρκα τετράδιο.

Όλοι οι συμμαθητές μου ήταν μακριά... Τελείωνε το σχολείο και μέχρι την άλλη μέρα το πρωί ήμουν μόνη.

 

 

 

Πήγα σε δημόσιο σχολείο στις τρεις τελευταίες τάξεις. Μάλιστα άλλαξα δύο σχολεία (μόνο από θέμα απόστασης). Οι λόγοι οικονομικοί. Είδα ....

 

Αίθουσες να στάζουν. Γκράφιτι στους τοίχους, ξεφλουδισμένες μπογιές, συνθήματα με μαρκαδόρους, βρισιές κι ονόματα ερωτευμένων εφήβων. Είδα κάγκελα και πόρτες με ξεχαρβαλωμένα χερούλια.

 

Είδα τους καθηγητές να αγωνίζονται μαζί μας να ζεστάνουν τα χέρια τους για να γράψουν στον πίνακα κι εμείς στα τετράδια. Είδα το χέρι τους να με χτυπά φιλικά στην πλάτη όταν περνούσε πάνω από κάθε παιδί, για να μας ενθαρρύνει. Είδα στα μάτια τους να πιστεύουν σε μενα. Είδα να χαμογελούν σε κάθε μου επιτυχία. Είδα να μου συμπαραστέκονται σε προσωπικά μου προβλήματα. Είδα να βάζουν σε δεύτερη μοίρα το μάθημα της ημερίσιας διάταξης και να κάνουν τα "στραβά μάτια" γιατί ήξεραν πως υπάρχει λόγος που δε διάβασα μια μέρα. Ήξερα πως το ήξεραν.... δε με πρόδωσαν ποτέ στους συμμαθητές μου.

 

Είδα τους καθηγητές μου να στέκονται φίλοι... και να γίνονται ένα με τα πειράγματά όλων των παιδιών. Μου έμαθαν πως το μάθημα δεν είναι άγχος αλλά ευχαρίστηση. Μου έμαθαν να συνυπάρχω με αλλόθρησκους, με μαύρους, με αλλοδαπούς, με .... όλους.

 

Είχα συμμαθητές που έκαναν παρέα με όλους. Είδα συμμαθητές που "μάλωσαν" συμμαθητή μας για άπρεπο σχόλιο σε σχέση με αλλοδαπό. Είδα παιδιά να διαπραγματεύονται με τους καθηγητές για τα "δικαιώματά τους" επί του σχολείου. Είδα πως είχαμε κι εμείς λόγο για όσα οργάνωνε το σχολείο! Είδα πως μια ιδέα ενός από εμάς μπορεί να μας αλλάξει ευχάριστα την καθημερινότητα.

 

 

Γνώρισα καθηγητές με υπομονή και κατανόηση. Που μέσα από τις ελλείψεις σε υλικά, έδωσαν την ψυχή τους για να μας αναπληρώσουν το κενό.

 

Πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναπληρώσουν το κενό των υλικών ελλείψεων γιατί βρίσκουν αντίξοες συνθήκες, γιατί το κράτος.. γιατί το ένα γιατί το άλλο.... αλλά.......

...... μου έδωσαν την ψυχή τους!

 

Τους ευχαριστώ λοιπόν........ για αυτό που είμαι σήμερα!

 

 

 

Και στα δύο είδη σχολείων γνώρισα καλούς και κακούς καθηγητές. Μόνο που η ψυχή μου γέμισε με αυτούς που ήταν στο δημόσιο. Αυτοί ήταν αληθινοί άνθρωποι. Και στο ιδιωτικό είχε κάποιους πολύ καλούς ανθώπους... αλλά ήταν η μειωνότητα. Μπορεί να είχε κι άλλους... αλλά οι κανόνες του σχολείου, οι υποδείξεις της διεύθυνσης και το γενικότερο πρόγραμμα "έθαψε" αυτές τις προσωπικότητες ... μαζί με τις δικές μας.

[Athena]

Εμεις καναμε πολυ καλα που γραψαμε τη Μελινα σε ιδιωτικο,ειμαστε πολυ ευχαριστημενοι και το ιδιο το παιδι.Στην αρχη που ειχε πολλες δυσκολιες της εκαναν ιδιαιτερα και τελικα τα εχει καταερει ωρα και ειναι απο τις καλυτερες.Δεν πιστευω οτι στο δημοσιο της περιοχης θα ειχε τετοια αντιμετωπιση.Το σχολικο και η φυλαξη επισης καθως και οι εκπαιδευτικες εκδρομες καθε μηνα ειναι στα συν.Και ο Μαριος θα παει εκει.

[chryssa77]

Εγώ σίγουρα θα προτιμήσω το δημόσιο σχολείο για τον γιο μου όταν έρθει εκείνη η ώρα.Όχι,δεν σκέφτομαι το οικονομικό του θέματος (όχι ότι θα μπορούσα να τα δίνω δλδ),απλά έχω τελείως άλλα κριτήρια.Απ'όσο θυμάμαι (δημόσιο πήγα κι εγώ),οι δάσκαλοι και αργότερα οι καθηγητές μας,ενδιαφέρονταν ουσιαστικά να μας διδάξουν.Κι εμείς με την σειρά μας θέλαμε να μάθουμε.Εντάξει,πάντα θα υπάρχουν τα παιδιά που δεν τους αρέσει το σχολείο.Έχω γνωρίσει πάρα πολλά παιδιά τα οποία φοιτούσαν σε ιδιωτικά σχολεία και πέρα απ'το ότι ήταν κυριολεκτικά ψωνάρες,δεν μπορώ να πω ότι είχαν περισσότερες γνώσεις από εμάς που φοιτούσαμε σε δημόσιο.Το αντίθετο μάλιστα.Το χρήμα βλέπετε λειτουργεί ανασταλτικά για την μάθηση.Επίσης ένας πολύ σημαντικός λόγος για το μέλλον βέβαια,ο οποίος συν όλους τους άλλους με κάνει να προτιμώ το δημόσιο,είναι ότι μέχρι όσο τουλάχιστον γνωρίζω,πάντα τα παιδιά που φοιτούσαν σε αυτό,ήταν πρώτα στις πανελλαδικές εξετάσεις και περισσότερα φυσικά.Οι στατιστικές το λένε,όχι εγώ.Όσον αφορά στα φροντιστήρια,έχω απλά να πω ότι όποιος θέλει να μάθει,μπορεί να το κάνει μια χαρά και χωρίς αυτά.Τι να σου κάνει δηλαδή και ο καθηγητής ή ο δάσκαλος αν του παιδιού σου το μυαλό είναι συνέχεια στον υπολογιστή-playstation-καφετέρια κ.λ.π.

[alcyon]

Πόσες μέρες τώρα.... χαζεύω την ψηφοφορία... 50-50, 49-51, 51-49 .... .... Μα... ακριβώς στη μέση!!

[saxpa]

μεγαλη μαχη...66-65...

 

προς το παρον τα παω σε ιδιωτικο γιατι με το δημοσιο τα παιδια μου θα πρεπει αν μενουν κανα μισαωρο ο μεγαλος μου στον δρομο και κανα 2 ωρες ο μικρος μου στον δρομο....αν θα μεγαλωσουν ευελπιστω να μεγαλωσουν και αλλο οι ωρες στα σχολεια και να βαλουνε κια σχολικα επιτελους!!!!!!!!!!!!!!!!!

[zouzounia]

Μεγάλο το δίλλημα...

 

Βασικά όσον αφορά τον παιδικό σταθμό/ νηπιαγωγείο είναι άλλο και όσο αφορά το σχολείο άλλο. Κι αυτό γιατί για τα βρέφη και τα νήπια είναι κυρίως το ωράριο του δημόσιου που συνήθως δεν βολεύει τους εργαζόμενους γονείς (σχολάνε πολύ νωρίς).΄

 

Τώρα για το σχολείο εγώ όταν γεννήθηκε η κόρη μου έλεγα θα τη στείλω σε ιδιωτικό και μάλιστα στο καλύτερο με πείρα, επιτυχίες, πρόγραμμα κλπ κλπ κλπ... Αλλά όσο περνάει ο καιρός νομίζω οτι αναθεωρώ.. Κι αυτό γιατί 1ον συμφωνώ με όσα γράφει η alcyon και κυρίως για τις παρέες που θα κοιτάνε αφ' υψηλού, για τις "μαρκες" των ρούχων και το ρατσισμό και δεν θέλω να δημιουργήσω στο παιδί μου ανάγκες για υλικά αγαθά που δεν θα μπορώ ενδεχομένως να του καλύψω (γιατί θα στερηθώ για να πάει στο ιδιωτικό) και μετά να αισθάνεται "κατώτερο". Επίσης έχω τώρα δύο παιδιά, αν πάει το ένα πρέπει να πάει και το άλλο και το κόστος ανεβαίνει (κι άλλο στρίμωγμα...) και

2ον έμαθα οτι ακόμα και στα ιδιωτικά τα παιδιά του λυκείου κάνουν "φροντηστήρια" και για τις ξένες γλώσσες κάνουν παρόλο που εγώ θεωρούσα οτι τις μαθαίνουν εκεί άρα διπλά έξοδα και τέλος

3ον μου είπαν οτι πιέζουν πολύ τα παιδιά για να είναι καλοί μαθητές και τα φορτώνουν κι εγώ δεν το θέλω αυτό για το παιδί μου... (δεν ξέρω αν ισχύει το τελευταίο...)

Από την άλλη η δημόσια παιδεία είναι σε πολλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ αλλά νομίζω οτι βγάζει πιο αυθεντικούς ανθρώπους...

[novpal]

Εγώ έχοντας πείρα -ως μαθήτρια- και απο τα 2, θα προσπαθήσω να στείλω τα παιδιά στο ιδιωτικό.

Ξεκίνησα 1η δημοτικού στο δημόσιο όπου είχα μια δασκάλα που μας χτυπούσε. Όταν ένα παιδάκι το είπε στη μαμά του & ξεσηκώθηκαν οι γονείς -γιατί τα υπόλοιπα φοβόμαστε να μιλήσουμε- απλά την άλλαξαν σχολείο.

Συνέχισα σε ένα εξαιρετικό μικρό ιδιωτικό σχολείο κοντά στο σπίτι με υπέροχους δασκάλους απ 'όπου έχω τις καλύτερες αναμνήσεις.

Για οικονομικούς λόγους δεν συνέχισα το ιδιωτικό & στο γυμνάσιο πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο στην Κυψέλη οπου είμαστε 35 παιδιά στριμωγμένα σε μια τάξη ΥΠΟΓΕΙΑ, ο ένας πάνω στον άλλο και στη δευτέρα ή τρίτη γυμνασίου -θα σας γελάσω- έπεσα πάνω στις μεγάλες καταλήψεις & έκανα συνολικά ΜΟΝΟ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΑΘΗΜΑ!!! Στο λύκειο πήγα σε ένα απο τα σχολεία της Γκράβας που αντίθετα απο τη γενική εικόνα που είχαν -τότε γιατί τώρα δεν ξέρω- ήταν αρκετά μαζεμένα & γινόταν σχετικά καλή δουλειά. Όμως εγώ θυμάμαι πως κάναμε πάντα λιγότερες ώρες γιατί όλο και κάποιος καθηγητής έλειπε, συχνά πυκνά είχαμε απεργίες κλπ. Για να μη σας πω για τις κοπάνες. Σχεδόν τη μισή 3η λυκείου την πέρασα εκτός σχολείου. Και δεν με έπαιρνε ή δεν ήθελε να με πάρει χαμπάρι κανείς.

Τότε ήταν η καλύτερή μου. Τώρα όμως ξέρω πόσο λάθος είναι & δεν το θέλω αυτό για τα δικά μου παιδιά...

[ismeni]

εγώ πήγαινα σε ιδιωτικά σχολέια όλα τα χρονια της ζωής μου, από το νηπιαγωγείο.

την κόρη μου όμως θα την πάω σε δημόσιο. Το καλύτερο σχολείο είναι αυτό που είανι δίπλα στο σπίτι σου.

Για να πας σε ιδιωτικό σχολείο θα πρέπει να φας όλη τη μέρα σου στον δρόμο. έτσι που τα περισσότερα έχουν πάει στην άκρη της Αττικής. Δε λυπάστε ένα παιδί να ξυπνάει από τις 6πμ και να γυρνάει σπίτι τους στι 4 ή στις 5μ.μ. ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ; Μετά; Με τι κουράγιο να διαβάσει; Να πάει σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα; Και γιατί να μην κάνει κάποιο άθλημα ή μπαλέτο ή πιάνο; Αν γυρναγαν τα παιδιά από τα ιδιωτικά διαβασμένα, δεν θα το συζητούσα. Έτσι θα ήταν ελέυθερα να παίξουν ή να κάνουν κάποια άλλη δραστηριότητα. Αυτές βέβαια τις δραστηριότητες ίσως τις βρίσκουν και μέσα στο ιδιωτικό, αλλά πάλι... θα γυρίσουν ΑΔΙΑΒΑΣΤΑ και ψώφια στην κούραση.

Έτσι... κάθονται και κατα συνέπεια παχαίνουν τα παιδιά μας.

Έστω και ολοήμερο να κάτσουν, θα διαβάσουν ή έστω θα γράψουν και πιο ξεκούραστα θα γυρίσουν σπίτι.

Φυσικά υπάρχουν και θετικά στην ιδιωτική εκπαίδευση, αλλά και αρνητικά στη δημόσια. Τι θέλει όμως ενας γονιός; Αυτό θα τον κανει να επιλέξει ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο.

[melina_g]

Ψήφισα δημόσιο!!! Για τους λόγους που περιέγραψε ΤΕΛΕΙΑ η alcyon. Δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα! Άλλωστε πήγαμε και στο ίδιο σχολείο...

Αν...το 'χει το παιδί μαθαίνει και στο δημόσιο και στο ιδιωτικό το ίδιο.

[Mari]

Εγω παλι ψηφισα ιδιωτικο!Εχω εμπειριες και απο τις δυο πλευρες και στα χρονια τα δικα μου και των παιδιων μου,η κατασταση ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ!!

Βεβαια στο δημοσιο δεν εχεις επιλογες ειναι οτι σου τυχει εκει που ανηκεις και εμεις δεν ειμαστε τοσο τυχεροι.Οσο αφορα τα ιδιωτικα για να λεμε και την αληθεια θελει ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ψαξιμο γιατι τα πραγματα εχουν αλλαξει κι εκει προς το χειροτερο.Παντως η αποψη μου ειναι οτι εχουμε φτασει σε σημειο να εχουμε κανει τα παιδια μας δοκιμαστες καταστασεων,γιατι πουθενα δεν ειμαστε σιγουροι.

[anemoni]

Θα διαφωνίσω... νομίζω πως οι περισσότεροι καθηγητές... προσπαθούν για το καλύτερο. Θα εξηγηθώ παρακάτω........

 

 

 

 

 

Διάλεξα για παράθεση αυτά που θεώρησα πως είναι προβληματισμοί πολλών, δε θα αναφερθώ σε όσους τα έγραψαν αλλά γενικά.

 

 

Πήγα σε ιδιωτικό σχολείο. Από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Γυμνασιο. Μόνο στο Λύκειο άλλαξα σε Δημόσιο και αυτό λόγω οικονομικών δυσκολιών. Έχω εμπειρία και από τα δύο.....

 

Τα παιδιά μου δε θα τα πάω σε ιδιωτικό.

 

Το σχολείο δεν είναι μόνο τα βιβλία και οι γνώσεις. Το σχολείο είναι τα παιδιά, οι συμμάθητές, οι καθηγητές και όλο το έμψυχο υλικό! Ήμουν σε θρησκευτικό σχολείο... που έδινε έμφαση (αυτό διαφήμιζε τουλάχιστον) στη διαπαιδαγώγιση και στην κατήχηση.

 

Περιβάλλον όμορφο. Σχολείο καθαρό. Αίθουσες προσεγμένες, φρεσκοβαμένες. Στολισμένες με προσοχή και λεπτομέρεια.

 

Εκεί, μέσα σε αυτές τις αίθουσες, γνώρισα...... το φόβο στους μεγαλύτερους, το ότι πρέπει να σκύβει κανείς το κεφάλι στους ισχυρότερους, πως δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μιλάω ή να εναντιωθώ σε κάτι που μου φαίνεται άσχημο. Είδα να χτυπούν (!) παιδιά!! Και οι γονείς.... επιβράβεβαν αυτή τη στάση των καθηγητών! Έλεγαν... καλά κάνετε... τέτοιο που είναι το παιδί... να στρώσει!

Είδα επίσης να βγάζουν πύρινους λόγους για ορθή διαπαιδαγώγιση.... και πώς να γαλουχηθεί ένα παιδί για να γίνει "σωστός" άνθρωπος.

Μου έδειξαν να μισώ ή στην καλύτερη περίπτωση να αποφεύγω με απαξίωση κάθε αλλόθρησκο. Μου έδειξαν όλους τους μηχανισμούς καταπίεσης (βλέποντας το παράδειγμά τους).

Ένιωσα άσχημα όταν δασκάλα με ρεζίλεψε στο σχολείο μπροστά σε όλα τα παιδιά της τάξης με επιδεικτικό τρόπο γιατί μια μέρα ξέχασα να διαβάσω ένα μάθημα (ήμουν πάντα επιμελής...).

Ένιωθα απέραντο άγχος για τα μαθήματα και πώς να τα ετοιμάζω όλα "στην τρίχα".

Έμαθα να κρύβω τα συναισθήματά μου, να μη μιλώ για τα προβλήματά μου, να "εξαφανίζομαι" ως προσωπικότητα για να μη χαλάω αυτό που εγώ ονομάζω .... βιομηχανία ψυχών.

 

Το χειρότερο είναι πως δεν είχα συνειδητοποιήσει ως παιδί όλα αυτά. Γινόμουν ένα αντίγραφο αυτής της κοινωνίας σε "γυάλα".

 

Γνώρισα συμμαθητές που με έβλεπαν "αφ υψηλού" γιατί δε φόραγα την τάδε μάρκα παπούτσι ή δεν είχα την τάδε μάρκα τετράδιο.

Όλοι οι συμμαθητές μου ήταν μακριά... Τελείωνε το σχολείο και μέχρι την άλλη μέρα το πρωί ήμουν μόνη.

 

 

 

Πήγα σε δημόσιο σχολείο στις τρεις τελευταίες τάξεις. Μάλιστα άλλαξα δύο σχολεία (μόνο από θέμα απόστασης). Οι λόγοι οικονομικοί. Είδα ....

 

Αίθουσες να στάζουν. Γκράφιτι στους τοίχους, ξεφλουδισμένες μπογιές, συνθήματα με μαρκαδόρους, βρισιές κι ονόματα ερωτευμένων εφήβων. Είδα κάγκελα και πόρτες με ξεχαρβαλωμένα χερούλια.

 

Είδα τους καθηγητές να αγωνίζονται μαζί μας να ζεστάνουν τα χέρια τους για να γράψουν στον πίνακα κι εμείς στα τετράδια. Είδα το χέρι τους να με χτυπά φιλικά στην πλάτη όταν περνούσε πάνω από κάθε παιδί, για να μας ενθαρρύνει. Είδα στα μάτια τους να πιστεύουν σε μενα. Είδα να χαμογελούν σε κάθε μου επιτυχία. Είδα να μου συμπαραστέκονται σε προσωπικά μου προβλήματα. Είδα να βάζουν σε δεύτερη μοίρα το μάθημα της ημερίσιας διάταξης και να κάνουν τα "στραβά μάτια" γιατί ήξεραν πως υπάρχει λόγος που δε διάβασα μια μέρα. Ήξερα πως το ήξεραν.... δε με πρόδωσαν ποτέ στους συμμαθητές μου.

 

Είδα τους καθηγητές μου να στέκονται φίλοι... και να γίνονται ένα με τα πειράγματά όλων των παιδιών. Μου έμαθαν πως το μάθημα δεν είναι άγχος αλλά ευχαρίστηση. Μου έμαθαν να συνυπάρχω με αλλόθρησκους, με μαύρους, με αλλοδαπούς, με .... όλους.

 

Είχα συμμαθητές που έκαναν παρέα με όλους. Είδα συμμαθητές που "μάλωσαν" συμμαθητή μας για άπρεπο σχόλιο σε σχέση με αλλοδαπό. Είδα παιδιά να διαπραγματεύονται με τους καθηγητές για τα "δικαιώματά τους" επί του σχολείου. Είδα πως είχαμε κι εμείς λόγο για όσα οργάνωνε το σχολείο! Είδα πως μια ιδέα ενός από εμάς μπορεί να μας αλλάξει ευχάριστα την καθημερινότητα.

 

 

Γνώρισα καθηγητές με υπομονή και κατανόηση. Που μέσα από τις ελλείψεις σε υλικά, έδωσαν την ψυχή τους για να μας αναπληρώσουν το κενό.

 

Πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναπληρώσουν το κενό των υλικών ελλείψεων γιατί βρίσκουν αντίξοες συνθήκες, γιατί το κράτος.. γιατί το ένα γιατί το άλλο.... αλλά.......

...... μου έδωσαν την ψυχή τους!

 

Τους ευχαριστώ λοιπόν........ για αυτό που είμαι σήμερα!

 

 

 

Και στα δύο είδη σχολείων γνώρισα καλούς και κακούς καθηγητές. Μόνο που η ψυχή μου γέμισε με αυτούς που ήταν στο δημόσιο. Αυτοί ήταν αληθινοί άνθρωποι. Και στο ιδιωτικό είχε κάποιους πολύ καλούς ανθώπους... αλλά ήταν η μειωνότητα. Μπορεί να είχε κι άλλους... αλλά οι κανόνες του σχολείου, οι υποδείξεις της διεύθυνσης και το γενικότερο πρόγραμμα "έθαψε" αυτές τις προσωπικότητες ... μαζί με τις δικές μας.

 

Κι εγώ στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκομαι... Είχα αυτή την άποψη από όταν ήμουν κι εγώ μαθήτρια, αλλά μεγαλώνοντας ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο βλέποντας διάφορες περιπτώσεις παιδιών (άλλοτε από την σκοπιά του εκπαιδευτικού -κάποτε που βιοποριζόμουν με την ιδιωτική εκπαίδευση κι εγώ- άλλοτε από τη σκοπιά του γονιού)... Δειγματοληπτικά θα αναφέρω δύο περιπτώσεις: 1) παιδί από το οικογενειακό μου περιβάλλον που στα δύο χρόνια που πήγε σε (πολύ καλό) ιδιωτικό γυμνάσιο πάτωσε τελείως στα μαθήματα και πήρε (από το άγχος που του προκαλούσε η όλη σχολική διαδικασία) δέκα επιπρόσθετα κιλά (τα οποία έχασε μέσα στο πρώτο τρίμηνο όταν στην Α' Λυκείου ήρθε στο δημόσιο της γειτονιάς), 2) παιδί από τον φιλικό μου περίγυρο το οποίο πηγαίνει εδώ και δύο χρόνια σε ιδιωτικό γυμνάσιο (ένα από τα πιο φημισμένα ως σοβαρά και οργανωμένα σχολεία) και είναι τελείως απομονωμένο από την παρέα του σχολείου του, παρότι πρόκειται για ένα φοβερά επικοινωνιακό παιδί (στο δημοτικό ήταν συμμαθητής με την κόρη μου και ήταν πάντα η ψυχή της παρέας). Ο λόγος της απομόνωσής του είναι ότι σε κάποια κουβέντα μεταξύ συμμαθητών είπε ότι παίζει με τα παιδιά της γειτονιάς (που ήταν συμμαθητέ του στο δημοτικού). Τότε οι τωρινοί συμμαθητές του του είπαν να επιλέξει ανάμεσα σε αυτούς και στα ... γειτονόπουλα!!! Φυσικά εκείνος είπε ότι δεν έχει σκοπό να διαλέξει, γιατί θα ήταν ανόητο κάτι τέτοιο, άλλη σχέση η μία και άλλη η άλλη. Τότε τα γυμνασιόπαιδα του καταπλητικού αυτού σχολείου του δήλωσαν ότι θα είναι εκτός παρέας μέχρι να αλλάξει γνώμη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Αυτά τα δύο περιστατικά που αναφέρω δεν είναι εκείνα που διαμόρφωσαν την άποψή μου. Απλώς την ενίσχυσαν (και δεν είναι τα μόνα που έχω συναντήσει)... Γι αυτό ψηφίζω υπέρ του δημοσίου, γνωρίζοντας πολυ΄καλά και τις ελλείψεις του και τα αρνητικά του...

[madreterra]

Στο δημόσιο δημοτικό της γειτονιάς μου στην πρώτη τάξη είναι 18 παιδάκια από διαφορες χώρες της Αφρικής, Μπαγλαντές και Φιλλιπίνες και 8 ελληνάκια (σύνολο 26 παιδιά). Δυστυχώς είναι τόσο μεγάλο το ποσοστό που μας "απαγορεύεται" να ακολουθήσουμε την δημόσια εκπαίδευση.

Μενουμε στην "εξωτική" Κυψέλη!!!!

[MarcoPolo]

Ο Μαριος μου ειναι πολυ μικρος ακομα αλλα πραγματικα οταν σκεφτομαι οτι θα ερθει η ωρα να παρω αυτη την αποφαση απο τωρα αγχωνομαι τρελα.

 

Εγω πηγα σε δημοσιο σχολειο και μαλιστα οχι σε ενα αλλα σε πολλα γιατι αλλαζα συχνα τοπο διαμονης. Δεν ξερω αν εγω ημουν η ατυχη αλλα το ενα ηταν χειροτερο απο το αλλο.

Το επιπεδο της διαδασκαλιας απαραδεκτο και οι μερες που χαναμε μαθηματα απειρες.

Παροτι δημοσιο οι κλικες και ο ρατσισμος υπηρχαν και εκει, για διαφορετικους λογους. Νομιζω οτι δεν υπαρχει σχολειο χωρις κλικες ειτε δημοσιο ειτε ιδιωτικο. Αυτες οι συμπεριφορες ειναι μεσα στη ζωη και θα τις συναντησεις οπου κι αν εισαι.

 

Απο την αλλη το ιδιωτικο με αγχωνει για διαφορετικους λογους. Η ιδιαιτερη πιεση για δαβασμα δεν θα μου αρεσε ουτε η ειδικη μεταχειριση που υπαρχει σε αυτον τον διαφορετικο μικροκοσμο.

 

Δεν εχω καταληξει για αυτο το θεμα και δεν ξερω ποια ειναι η σωστη αποφαση. Αλλα μονο στην ιδεα οτι ο Μαριος θα παει στο σχολειο το συγκεκριμενο που ανηκει λογω διαμονης και ειναι ενα απο τα χειροτερα της Αττικης βγαζω καντηλες.

[Φωφώ]

Το ίδιο δίλημμα το έχω κι εγώ για αυτό το θέμα:

ιδιωτικό ή δημόσιο;

Και τα δύο πιστεύω έχουν τα αρνητικά τους.

Στα ιδιωτικά έχω την εντύπωση οτι πάνε τα πιό παραμελημένα παιδιά, απο γονείς ευκατάστατους οι οποίοι "επαναπαύονται" στο οτι προσφέρουν χρήμα στο παιδί τους (δηλαδή το παν για αυτούς) και έτσι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και δεν ασχολούνται καθόλου μαζί τους (μιας και είναι πολύ απασχολημένοι με τις κερδοφόρες δουλειές τους). Μην ξεχνάμε τα γεγονότα στα Εξάρχεια απο επιθετικά παιδιά ευκατάστατων οικογενειών τα οποία πήγαιναν ιδιωτικά σχολεία.

Γνώμη μου είναι οτι το καλύτερο για ένα παιδί, είναι οι γονείς να μην παραμελούν τα παιδιά τους και να είναι κοντά τους, να τα συμβουλεύουν, να προσπαθήσουν να γαλουχήσουν τα κριτήρια επιλογής των φίλων τους και ας είναι παιδιά απο δημόσιο σχολείο!

Τώρα τι να πω αν πιστεύεις οτι η περιοχή σου είναι τόσο χάλια και έχει τόση αλητεία, αλλαξε περιοχή. Μην προκαλούμε και την τύχη μας και μην ρίχνουμε τα παιδια μας στο στόμα του λύκου...

Καλη επιλογή . ΦΩΦΩ

[ada9]

Ψηφίζω οπωσδήποτε ιδιωτικό. Είμαι και η ίδια καθηγήτρια (ωρομίσθια) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΤΕΙ) και έχω απογοητευτεί αφάνταστα από τις συνθήκες της δημόσιας παιδείας.

 

Ακρατος συνδικαλισμός, κομματισμός και δημοσιουπαλληλισμός. Οι πάντες δρουν ανεξέλεγκτα και αναπόκειται στην καλή θέληση του καθενός το εάν θα κάνει σωστά τη δουλειά του ή όχι.

 

Δεν θα ήθελα να παίζω κάθε χρόνο στη ρουλέτα το εάν το παιδί μου θα έχει καλό δάσκαλο ή όχι. Στα καλά ιδιωτικά είναι πολύ πιο οργανωμένες οι καταστάσεις.

Δεν ξέρω τι γίνεται με τα ιδιωτικά δημοτικά, αλλα΄μπορώ να σας πω σίγουρα για τα ιδιωτικα ιεκ (είμαι καθηγήτρια εκεί). Τα ''παιδάκια'' που ερχονται εκεί επί το πλείστον έχουν την νοοτροπία ότι εγώ πληρώνω και θα τα γ.....ω όλα!Στο λένε ''στη ψύχρα'' κανονικά!Κι εφόσον τα παιδια πληρώνουν πρέπει να μπαίνουν βαθμοί,να σβήνονται οι απουσίες, να μη μειωθεί η διαγογή κανενός κλπ.Τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλα τους ανήκουν!Εχουν την απαίτηση να δίνουν λευκή κόλλα και να περνάνε με 13!έλεος. Σπούδασα σε δημόσιο πανεπιστήμιο και καμία σχέση!Υπήρχαν και τα κομματικά που λές, αλλά τουλάχιστον σεβόμασταν τους καθηγητές μας ή τουλάχιστον κρατούσαμε ένα επίπεδο. Η πλειοψηφία επερεπε να διαβάσει και να γράψει για να περάσει τα μαθήματα και δε λέω οτι το πανεπιστήμιο μας ετοίμασε για την δουλειά, αλλά μας εδωσε καλές θεωρητικές βάσεις!

έχω ενα γιο 2 χρονών και τον στέλνω δημόσιο παιδικό!Δε θέλω να έχουν το παιδί μου με το μαστίγιο, αλλά δε θέλω να χαϊδεύουνε κιόλας!

Βεβαια το τι θα αποφασίσει κανείς για το παιδί του ειναι δική του υπόθεση!

απλώς αναφέρω τη δική μου άποψη μέσα από κάποια γεγονότα που έχω ζήσει!

[ada9]

Οι πάντες δρουν ανεξέλεγκτα και αναπόκειται στην καλή θέληση του καθενός το εάν θα κάνει σωστά τη δουλειά του ή όχι.

αυτό συμβαίνει και στα ιδιωτικά ιεκ (στο λέω με σιγουριά) το έχω δεί πολλές φορές!

[nicole23]

Εγώ πήγα σε δημόσιο σχολείο. Ο σύζυγός μου σε ιδιωτικό. Θα προτιμήσουμε για το παιδί μας το ιδιωτικό. Και όχι γιατί πιστεύουμε ότι στο ιδιωτικό θα αποκτήσει περισσότερες γνώσεις. Άλλωστε τις βασικές γνώσεις τις αποκτάς και στα δύο σχολεία... και δεν γνωρίζω κανένα (δημοσίου ή ιδιωτικού) να θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τα μαθήματα που διδάχτηκε στο σχολείο, όσο καλό μαθητής κι αν υπήρξε, όσο καλοί κι αν ήταν οι καθηγητές του.

Θα επιλέξουμε ιδιωτικό γιατί πιστεύουμε ότι το παιδί, πέρα από τις γνώσεις θα αποκτήσει κι άλλα εφόδια, θα έχει την δυνατότητα να ανακαλύψει ταλέντα που ενδεχομένως έχει, θα μάθει να συνεργάζεται, να δουλεύει ομαδικά, να κάνει διάλογο (βλ. τόπικ δικηγόρος του διαβόλου ), να μιλάει σε κοινό κλπ. Στα ιδιωτικά υπάρχουν διαφόρων ειδών clubs (θέατρο μουσική μαθηματικά ντιμπέιτ) που κατά τη γνώμη μου ανοίγουν το μυαλό και τους ορίζοντες του παιδιού. Και αυτά τα εφόδια είναι που θα του μείνουν, και θα τα χρησιμοποιήσει στη ζωή του, ότι κι αν σπούδάσει, ότι επάγγελμα κι αν ακολουθήσει.

Υπάρχουν βέβαια και αρνητικά, μπορεί το παιδί να εξελιχθεί σε ψώνιο, αλλά είναι στο χέρι του γονιού να το αποτρέψει. Και βεβαίως το οικονομικό.

[Φωφώ]

Ήθελα να ρωτήσω τι γνώμη έχετε για τα "πειραματικά" σχολεία; (πχ. ραλλειο , ιωνίδειος κλπ)

Ειναι δημόσια σχολεία... αξίζουν τελικά;

Έχει κανείς σας προσωπική εμπειρία;

 

Ευχαριστώ . Φωφώ

[kiko]

Δεν έχει έρθει ακόμα αυτή η στιγμή αλλά όταν με το καλό φτάσουμε και εμείς ένα βήμα πριν το σχολείο νομίζω ότι θα επιλέξω το δημόσιο.Ισως γιατί και εγώ τα μαθητικά μου χρόνια τα θυμάμαι πηγαίνοντας σε δημόσιο σχολείο απο δημοτικό μέχρι Λύκειο.Οι αναμνήσεις που έχω είναι αρκετά ευχάριστες γιατί μεγάλο μέρος της ευχάριστης εποχής οφείλεται στο γεγονός ότι είχα καταπληκτικούς δασκάλους.Ακόμα και σήμερα φέρνω στο μυαλό μου όλους αυτούς τους καθηγητές που γνώρισα και εύχομαι και το παιδί μου να γνωρίσει και αυτό με τη σειρά του τέτοιους ανθρώπους για να είναι δίπλα του αυτά τα χρόνια που είναι μοναδικά και μπορεί να περάσουν περισσότερο ευχάριστα απο όσο θα έπρεπε.Έπειδή όμως τα χρόνια αλλάζουν όπως επίσης και οι άνθρωποι που απαρτίζουν την κοινωνία μας υποθέτω ότι αν διαπιστώσω πως το παιδί μου δεν μαθαίνει αυτά που πρέπει από τη δημόσια διδασκαλία θα επιλέξω τον ιδιωτικό χώρο.

[marchalina]

Δημοσιο ψηφιζω..δεν μου αρεσει η εικονα των παιδιων στα σχολικα..να τα πηγαινουν και να τα φερνουν..το σχολειο δεν ειναι μονο μαθηση και πληροφορια..ειναι η κοινωνια που θα ζησει αυριο..οι φιλοι που θα αλητεψουν μαζι..θα κανουν και την κοπανα τους χωρις να ενημερωθουν οι γονεις..θα γυρνανε μαζι τα μπουλουκια στο σχολασμα , θα βλεπουν στο δρομο διαφορα και θα αντιμετωπιζουν καταστασεις(ενα τσαμπουκα) ..

Αν ειχα τη δυνατοτητα να παρεχω ενα προστατευμενο περιβαλλον στο παιδι μου και μετα το σχολειο..τοτε ισως να το εστελνα σε ιδιωτικο Αλλα και ετσι, μαλλον δεν θα το εκανα

[gavramid]

Ήθελα να ρωτήσω τι γνώμη έχετε για τα "πειραματικά" σχολεία; (πχ. ραλλειο , ιωνίδειος κλπ)

Ειναι δημόσια σχολεία... αξίζουν τελικά;

Έχει κανείς σας προσωπική εμπειρία;

 

Ευχαριστώ . Φωφώ

Δεν ξερω τι να ψηφισω ..απο την ερευνα μου τα καλυτερα ειναι τα πειραματικα σχολεια..οπως και τα μουσικα γυμνασια ...

Η κατασταση στα δημοσια ειναι λαχειο..τι θα σου τυχει..

στα ιδιωτικα υπαρχει περιθωριοποιηση στους πιο μετριους ή σοτυς πιο φτωχους μαθητες...

Δεν μπορω να ψηφισω..

[ΜΑΡΙΤΑ]

Είναι πολύ νωρίς για να αποφασίσω κάτι για την κορούλα μου αλλά σαν πρώτη απάντηση μου έρχεται:δημόσιο φυσικά! Μέχρι τότε δεν ξέρω πως θα είναι οι συνθήκες στα σχολεία γενικά αλλά είμαι υπέρ του δημοσίου.

 

Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο είχαν περάσει και παιδιά από ιδιωτικά σχολεία τα οποία ήταν τελείως έξω από τα νερά τους. Ζούσαν σε μία ψευδαίσθηση και πραγματικά ''έπεσαν'' πολύ απότομα από το συννεφάκι τους. Προτιμώ η κόρη μου να είναι έτοιμη στην ηλικία των 18 να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και να μην ζει σε μία ουτοπία.

 

Από τότε βέβαια (πριν 10 χρόνια δηλαδή) μπορεί να έχουν αλλάξει τα πράγματα και στα ιδιωτικά και στα δημόσια. Απλά μεταφέρω την τότε εμπειρία μου με τους εν λόγω συμφοιτητές μου, η οποία με συμάδεψε και με ακολουθεί από τότε.

 

Και κάτι τελευταίο:αν με ρωτήσουν σε 5 χρόνια που θα πάει η μικρή σχολείο... μάλλον θα διαλέξω ...σε άλλη χώρα!!!

[pasxalitsa v]

Και κάτι τελευταίο:αν με ρωτήσουν σε 5 χρόνια που θα πάει η μικρή σχολείο... μάλλον θα διαλέξω ...σε άλλη χώρα!!!

ποσο δικιο εχεις....