Διαχείριση συγκρούσεων στο παιχνίδι

[Έσπερος]

Καλησπέρα, 

Εχω κάποιες απορίες για το πώς μαθαίνουν τα παιδιά να παίζουν με άλλα παιδάκια χωρίς να τσακώνονται. 

 

Ο γιος μου δεν έχει συνηθίσει ακόμα ότι σε ένα παιχνίδι μπορεί να μην γίνονται τα πράγματα όπως θέλει εκείνος και όταν και το άλλο παιδάκι έχει άλλη άποψη, δεν υποχωρεί. Παρατηρώντας από μακριά βλέπω ότι επιμένει και εκφράζει αυτό που θέλει, που ώς ένα σημείο είναι καλό αφού δεν απογοητεύεται για να φύγει αμέσως, αλλά μετά από λίγο δεν οδηγεί κάπου, πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι τους άλλους γονείς τους βλέπω λίγο πιο χαλαρούς, δηλαδή θα πουν ας πούμε στο παιδί τους να μην αρπάζει το παιχνίδι αλλά μέχρι εκεί, μάλλον περιμένουν ότι θα τα βρουν μόνα τους, ή θεωρούν ότι τα παιδιά τους θα βγάλουν άκρη, ή απλως προλαβαίνω και επεμβαίνω εγω, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς γίνεται. Εγω συνήθως προτείνω να παίζουν μια ο ένας μια ο άλλος ή κάτι άλλο συμβιβαστικό, αλλά μετά από λίγη ώρα πάντα μπορεί να συμβεί κάτι που να φέρει ένταση (χωρίς να εννοώ ότι γίνεται επιτηδες από κάποιο παιδί). Ο γιος μου μετά από λίγο έρχεται σε εμένα με παραπονο, το καλό βέβαια είναι ότι δεν απογοητεύεται όπως παλιά που απλώς θα έφευγε, ακόμα κι αν για λίγο αποστασιοποιηθεί, μετά θα από ζητήσει ξανά την παρέα. Εμένα αυτό όμως μου φέρνει πολύ μεγάλη ένταση, δεν το ευχαριστιέμαι καθολου, δεν ξέρω αν και πότε πρέπει να επεμβω, δεν ξέρω ποια συμπεριφορά θεωρείται σωστή και αναμενόμενη, δεν ξέρω αν αυτό αρέσει στο άλλο παιδί και τον γονιό και αν θέλουν τελικά να παίζουμε μαζί και γενικα δεν μπορώ να το χειριστώ. 

 

Αναφέρομαι σε παιχνίδι που πρέπει να παίξουν μαζί με παιδιά ίδιας ηλικίας (4-5)  πχ με τα αυτοκινητάκια ή με μια μπάλα ή αν κάνουν κάτι παράλληλα και το ένα απι τα δυο κάνει κάτι που δεν άρεσε στο άλλο (όχι κακό με τα κριτήρια ενός ενήλικα). Δεν έχει τετοια θέματα το παιδί με λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, αντιθετα μπορεί να είναι μαζί για ώρες και να μην ακουστεί τίποτα. 

[Mama_Anesti_]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλησπέρα, 

Εχω κάποιες απορίες για το πώς μαθαίνουν τα παιδιά να παίζουν με άλλα παιδάκια χωρίς να τσακώνονται. 

 

Ο γιος μου δεν έχει συνηθίσει ακόμα ότι σε ένα παιχνίδι μπορεί να μην γίνονται τα πράγματα όπως θέλει εκείνος και όταν και το άλλο παιδάκι έχει άλλη άποψη, δεν υποχωρεί. Παρατηρώντας από μακριά βλέπω ότι επιμένει και εκφράζει αυτό που θέλει, που ώς ένα σημείο είναι καλό αφού δεν απογοητεύεται για να φύγει αμέσως, αλλά μετά από λίγο δεν οδηγεί κάπου, πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι τους άλλους γονείς τους βλέπω λίγο πιο χαλαρούς, δηλαδή θα πουν ας πούμε στο παιδί τους να μην αρπάζει το παιχνίδι αλλά μέχρι εκεί, μάλλον περιμένουν ότι θα τα βρουν μόνα τους, ή θεωρούν ότι τα παιδιά τους θα βγάλουν άκρη, ή απλως προλαβαίνω και επεμβαίνω εγω, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς γίνεται. Εγω συνήθως προτείνω να παίζουν μια ο ένας μια ο άλλος ή κάτι άλλο συμβιβαστικό, αλλά μετά από λίγη ώρα πάντα μπορεί να συμβεί κάτι που να φέρει ένταση (χωρίς να εννοώ ότι γίνεται επιτηδες από κάποιο παιδί). Ο γιος μου μετά από λίγο έρχεται σε εμένα με παραπονο, το καλό βέβαια είναι ότι δεν απογοητεύεται όπως παλιά που απλώς θα έφευγε, ακόμα κι αν για λίγο αποστασιοποιηθεί, μετά θα από ζητήσει ξανά την παρέα. Εμένα αυτό όμως μου φέρνει πολύ μεγάλη ένταση, δεν το ευχαριστιέμαι καθολου, δεν ξέρω αν και πότε πρέπει να επεμβω, δεν ξέρω ποια συμπεριφορά θεωρείται σωστή και αναμενόμενη, δεν ξέρω αν αυτό αρέσει στο άλλο παιδί και τον γονιό και αν θέλουν τελικά να παίζουμε μαζί και γενικα δεν μπορώ να το χειριστώ. 

 

Αναφέρομαι σε παιχνίδι που πρέπει να παίξουν μαζί με παιδιά ίδιας ηλικίας (4-5)  πχ με τα αυτοκινητάκια ή με μια μπάλα ή αν κάνουν κάτι παράλληλα και το ένα απι τα δυο κάνει κάτι που δεν άρεσε στο άλλο (όχι κακό με τα κριτήρια ενός ενήλικα). Δεν έχει τετοια θέματα το παιδί με λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, αντιθετα μπορεί να είναι μαζί για ώρες και να μην ακουστεί τίποτα. 

Καλησπέρα! 

 

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα από το τέλος. Νομίζω πως τα μικρότερα παιδιά παίζουν χωρίς εντάσεις με μεγαλύτερα γιατί τα δεύτερα υποχωρούν περισσότερο εύκολα από τα συνομηλίκα ή  ηγούνται του παιχνιδιού και τα μικρότερα ακολουθούν. 

 

Οι μικροεντασεις νομίζω είναι συχνό φαινόμενο σε παιδιά τέτοιας ηλικίας γιατί σκέφτονται εγωκεντρικα. Για αυτό ο γονέας καθοδηγεί, προσφέρει εναλλακτικές, εξηγεί όταν του ζητηθεί. Για μένα είναι ορθό τα παιδιά να παίζουν με επιτήρηση ώστε να μπορεί ο ενηλικας να παρέμβει αν χρειαστεί (πχ αν χειροδικησουν) αλλά και να αφήνει χώρο στα παιδια να το διαχειριστουν όσο μπορουν.  

 

 

[irin]

16 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλησπέρα, 

Εχω κάποιες απορίες για το πώς μαθαίνουν τα παιδιά να παίζουν με άλλα παιδάκια χωρίς να τσακώνονται. 

 

Ο γιος μου δεν έχει συνηθίσει ακόμα ότι σε ένα παιχνίδι μπορεί να μην γίνονται τα πράγματα όπως θέλει εκείνος και όταν και το άλλο παιδάκι έχει άλλη άποψη, δεν υποχωρεί. Παρατηρώντας από μακριά βλέπω ότι επιμένει και εκφράζει αυτό που θέλει, που ώς ένα σημείο είναι καλό αφού δεν απογοητεύεται για να φύγει αμέσως, αλλά μετά από λίγο δεν οδηγεί κάπου, πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι τους άλλους γονείς τους βλέπω λίγο πιο χαλαρούς, δηλαδή θα πουν ας πούμε στο παιδί τους να μην αρπάζει το παιχνίδι αλλά μέχρι εκεί, μάλλον περιμένουν ότι θα τα βρουν μόνα τους, ή θεωρούν ότι τα παιδιά τους θα βγάλουν άκρη, ή απλως προλαβαίνω και επεμβαίνω εγω, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς γίνεται. Εγω συνήθως προτείνω να παίζουν μια ο ένας μια ο άλλος ή κάτι άλλο συμβιβαστικό, αλλά μετά από λίγη ώρα πάντα μπορεί να συμβεί κάτι που να φέρει ένταση (χωρίς να εννοώ ότι γίνεται επιτηδες από κάποιο παιδί). Ο γιος μου μετά από λίγο έρχεται σε εμένα με παραπονο, το καλό βέβαια είναι ότι δεν απογοητεύεται όπως παλιά που απλώς θα έφευγε, ακόμα κι αν για λίγο αποστασιοποιηθεί, μετά θα από ζητήσει ξανά την παρέα. Εμένα αυτό όμως μου φέρνει πολύ μεγάλη ένταση, δεν το ευχαριστιέμαι καθολου, δεν ξέρω αν και πότε πρέπει να επεμβω, δεν ξέρω ποια συμπεριφορά θεωρείται σωστή και αναμενόμενη, δεν ξέρω αν αυτό αρέσει στο άλλο παιδί και τον γονιό και αν θέλουν τελικά να παίζουμε μαζί και γενικα δεν μπορώ να το χειριστώ. 

 

Αναφέρομαι σε παιχνίδι που πρέπει να παίξουν μαζί με παιδιά ίδιας ηλικίας (4-5)  πχ με τα αυτοκινητάκια ή με μια μπάλα ή αν κάνουν κάτι παράλληλα και το ένα απι τα δυο κάνει κάτι που δεν άρεσε στο άλλο (όχι κακό με τα κριτήρια ενός ενήλικα). Δεν έχει τετοια θέματα το παιδί με λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, αντιθετα μπορεί να είναι μαζί για ώρες και να μην ακουστεί τίποτα. 

Καλημερα!!!

οσο δεν τσακωνονται ασχημα και δεν χειροδικουν, δεν θα μπλεκομουν. Αν ερχοταν σε εμενα θα ελεγα «βρειτε μια μεση λυση». 
το  να ευχαριστιεσαι εσυ το παιχνιδι των παιδιων… ή το αν τα παιδια και οι γονεις θελουν να «παιζετε» μαζι.. τα θεωρω λαθος απο τη βαση τους. Τα παιδια παιζουν,οχι κι εσυ… κι εκεινα πρεπει να θελουν και να ευχαριστιουνται. Εσεις οι γονεις πιειτε το καφεδακι σας, εχοντας απλα το νου σας για την ασφαλεια τους

[Έσπερος]

6 ώρες πρίν, irin είπε:

το  να ευχαριστιεσαι εσυ το παιχνιδι των παιδιων… ή το αν τα παιδια και οι γονεις θελουν να «παιζετε» μαζι.. τα θεωρω λαθος απο τη βαση τους. Τα παιδια παιζουν,οχι κι εσυ… κι εκεινα πρεπει να θελουν και να ευχαριστιουνται. Εσεις οι γονεις πιειτε το καφεδακι σας, εχοντας απλα το νου σας για την ασφαλεια τους

Σε τόσο μικρές ηλικίες όμως, οι γονείς κατά κάποιον τρόπο επιλέγουν με ποιον θα πάνε βόλτα ή θα καλέσουν σπίτι. Υποθέτω δεν θα θέλει κανεις ένα παιδί επιθετικό που αρπάζει τα παιχνίδια και το παιδί του νιώθει άσχημα (δεν το κάνει αυτό το δικό μου παιδί) αλλά ούτε κι ένα γκρινιάρικο παιδάκι που πρέπει να το βοηθάει η μαμα του. Αλλά κι εγω δεν ξέρω αν θέλω ένα παιδί πιο διεκδικητικό να κάνει παρέα με το δικό μου, για να πρέπει συνεχώς να λύνω διάφορες. Δεν θα πω ότι τα παιδάκια που έχω υπόψην παίζουν εγωιστικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν ότι θα υποχωρήσουν και ίσως κάποιες φορές προσπαθούν να επιβληθούν. Το δικό μου παιδί δεν θέλει να επιβάλει σε κάποιον να παίζει με συγκεκριμένο τρόπο, απλώς δεν του αρέσει όταν θέλει να κάνει κάτι, να του λενε να το κάνουν αλλιώς. Επίσης δεν μπορεί να κάνει μικρές χαζές υποχωρήσεις. Ας πούμε κάνουν εναλλάξ ντρίπλες με την μπαλα, πάνε όλα καλά και ξαφνικά το άλλο παιδάκι την κρατάει παραπάνω επειδή του έφυγε από το χέρι στη δεύτερη ντρίμπλα και φυσικά θεωρεί ότι δεν έχει τελειώσει η σειρά του, που έχει δίκιο από την πλευρά του, αλλά τυπικα έχει και το δικό μου δίκιο που θεωρεί ότι ο άλλος παραβίασε τη σειρά, αλλά τέλος  πάντων δεν ειναι και λόγος να αρχίσει ολόκληρη συζήτηση, θα προτιμούσα απλα να περιμένει και να τελειώνουμε. Όμως αντί γι αυτό αρχίζει μια απίστευτη γκρίνια γιατί το άλλο παιδάκι δεν κρατάει τη σειρά κλπ που ειναι πολύ κουραστικό και υποθέτω εκνευρίζει και τον άλλο γονιό που δεν έκανε και κανένα έγκλημα το παιδί του. Σε τέτοιες καταστάσεις αναφέρομαι, εγω προσωπικά δεν τις βρίσκω ευχάριστες, αντιθετα μου φαίνεται πολύ ψυχοφθόρο το να μην ξέρω πώς να φερθώ και τι αναμένεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έισης δεν ξέρω τι ακριβώς μήνυμα θέλω να περάσω στο παιδί, γιατί η δική μου αυθόρμητη αντίδραση πάντα ειναι να υποχωρώ και θα προτιμούσα να φέρεται κι εκείνος έτσι για να έχει ομαλές σχέσεις με τους γύρω του. Αλλά δεν ξέρω μήπως έτσι φτάσει σε ακραία παθητικότητα και του επιβάλλονται και τελικά καλοπερνάει.

[vicky86]

πραγματι αυτα ειναι θεματα που δημιουργουνται στις αρχες σ αυτην την ηλικια

ακριβως γτ κ οι γονεις κανονιζουν τις παρεουλες

μπορει αργοτερα να καταλαβει ο γιος σου οτι πολυ απλα δ ταιριαζει με αυτα τα παιδια,κ δ θελει να παιζει μαζι τους

ενω με φιλους που δ θελει να χασει να κανει κ υποχωρησεις(δ ξερω κ εγω ποιο ειναι το ιδανικο,γενικα ειναι αρκετα υποχωρητικα τα παιδια μου.χωρις να πω οτι δ εχουμε στιγμες γκρινιας.αλλα παντα περνανε καλα,δ ειναι οτι ακολουθουν μονο κανονες.μεταξυ τους ειναι πολυ πιο διεκδικητικα)

καταλαβαινω οτι σκεφτεσαι οτι θα λενε,οτι ειναι γκρινιαρης.κ ολο θελει να παρεμβαινει η μαμα του κλπ.δ ειναι ωραιες οι ταμπελες.κ καθε παιδι ειναι διαφορετικο κ θελει τον χρονο του

κ ο γιος μου ειναι αρκετα ετσι.αναλογα την σοβαροτητα του περιστατικου,κ επειδη θελω να τα ξεπερναει λιγο αυτα,τις μισες φορες τουλ θα του πω οτι πολυ απλα αν δ συμφωνουν μπορει να παιξει μονος του η να παιξουν κτ αλλο.αν κουραστηκε-βαρεθηκε μπορουμε να φυγουμε κιολας

περασαμε ενα αρκετα δυσκολο καλοκαιρι,λογω διαφορων θεματων,κ βλεπω οτι ο μικρος περναει παλι μια φαση κολληματος με μενα,αγκαλιας,γκρινιας κλπ.μονο η προεφηβεια θα μας σωσει απο αυτο,αλλα θα ρθουν αλλα

ο μπαμπας στη διεκδικητικοτητα ειναι στο ιδιο στυλ;

εγω σε αλλη στιγμη θα συζητουσα μαζι του.οτι δ ειναι απαραιτητο να παιζουμε ενα παιχνιδι αν δ θελουμε γτ μας το λεει ο φιλος μας.ουτε να κανουμε ο,τι λεει αν δ θελουμε.απλα δ χρειαζεται να επιμενουμε κ να χαλαμε το παιχνιδι για μικροδιαφορες.με συζητηση ολα λυνονται

νιωθεις οτι εσυ εχεις ακραια παθητικοτητα;σε εκμεταλλευονται κ κακοπερνας;αν οχι,δ νομιζω οτι θα του περασεις ενα τετοιο προτυπο

γενικα επειδη βλεπω οτι τα παιδια εχουν τελειως διαφορετικη συμπεριφορα στο σχολειο απο οτι στο σπιτι,η αναλογα τις παρεες,θεωρω οτι προσαρμοζονται πολυ ευκολα.κ με την τριβη θα βρουν τον δρομο τους

[Mama_Anesti_]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Σε τόσο μικρές ηλικίες όμως, οι γονείς κατά κάποιον τρόπο επιλέγουν με ποιον θα πάνε βόλτα ή θα καλέσουν σπίτι. Υποθέτω δεν θα θέλει κανεις ένα παιδί επιθετικό που αρπάζει τα παιχνίδια και το παιδί του νιώθει άσχημα (δεν το κάνει αυτό το δικό μου παιδί) αλλά ούτε κι ένα γκρινιάρικο παιδάκι που πρέπει να το βοηθάει η μαμα του. Αλλά κι εγω δεν ξέρω αν θέλω ένα παιδί πιο διεκδικητικό να κάνει παρέα με το δικό μου, για να πρέπει συνεχώς να λύνω διάφορες. Δεν θα πω ότι τα παιδάκια που έχω υπόψην παίζουν εγωιστικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν ότι θα υποχωρήσουν και ίσως κάποιες φορές προσπαθούν να επιβληθούν. Το δικό μου παιδί δεν θέλει να επιβάλει σε κάποιον να παίζει με συγκεκριμένο τρόπο, απλώς δεν του αρέσει όταν θέλει να κάνει κάτι, να του λενε να το κάνουν αλλιώς. Επίσης δεν μπορεί να κάνει μικρές χαζές υποχωρήσεις. Ας πούμε κάνουν εναλλάξ ντρίπλες με την μπαλα, πάνε όλα καλά και ξαφνικά το άλλο παιδάκι την κρατάει παραπάνω επειδή του έφυγε από το χέρι στη δεύτερη ντρίμπλα και φυσικά θεωρεί ότι δεν έχει τελειώσει η σειρά του, που έχει δίκιο από την πλευρά του, αλλά τυπικα έχει και το δικό μου δίκιο που θεωρεί ότι ο άλλος παραβίασε τη σειρά, αλλά τέλος  πάντων δεν ειναι και λόγος να αρχίσει ολόκληρη συζήτηση, θα προτιμούσα απλα να περιμένει και να τελειώνουμε. Όμως αντί γι αυτό αρχίζει μια απίστευτη γκρίνια γιατί το άλλο παιδάκι δεν κρατάει τη σειρά κλπ που ειναι πολύ κουραστικό και υποθέτω εκνευρίζει και τον άλλο γονιό που δεν έκανε και κανένα έγκλημα το παιδί του. Σε τέτοιες καταστάσεις αναφέρομαι, εγω προσωπικά δεν τις βρίσκω ευχάριστες, αντιθετα μου φαίνεται πολύ ψυχοφθόρο το να μην ξέρω πώς να φερθώ και τι αναμένεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έισης δεν ξέρω τι ακριβώς μήνυμα θέλω να περάσω στο παιδί, γιατί η δική μου αυθόρμητη αντίδραση πάντα ειναι να υποχωρώ και θα προτιμούσα να φέρεται κι εκείνος έτσι για να έχει ομαλές σχέσεις με τους γύρω του. Αλλά δεν ξέρω μήπως έτσι φτάσει σε ακραία παθητικότητα και του επιβάλλονται και τελικά καλοπερνάει.

Προσωπικά διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμά σου βλέπω πως δίκιο έχει το άλλο παιδάκι. Όταν λέμε θα κάνουμε τριπλες και φεύγει η μπάλα χωρίς να παίξει το άλλο παιδί, δεν τελείωσε η σειρά του. Το παιχνίδι ναι μεν διέπεται από κανόνες αλλά προκύπτουν και απρόβλεπτοι παράγοντες. 

 

Νομίζω πως θα σε βοηθούσε αν προσπαθούσες να βάλεις το παιδί στην θέση του άλλου, να δει και την άλλη οπτική. Δηλ  κάποια κουβέντα του στυλ "αν σου εφευγε εσένα η μπάλα θα είχε τελειώσει η σειρά σου? Πως θα ένιωθες εσύ στην θέση του?" 

 

Δεν είναι θέμα υποχώρησης εδω αλλα διαχείρισης της απογοήτευσης, του εκνευρισμού και της υπομονης για μενα. Είπα παραπάνω πως τα παιδιά σκέφτονται εγωκεντρικα και όχι εγωιστικά. Σκέφτονται πως νιώθουν εκείνα και τι αντίκτυπο θα έχει για τα ιδια η συμπεριφορά τους. Όμως πιστεύω πως αν μπορούσαμε να αναπτύξουμε όσο γίνεται στην κάθε ηλικία την ενσυναίσθηση στα παιδιά το όφελος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, και μακροπρόθεσμα, για την ομαλή συνύπαρξή τους. 

 

 

[irin]

8 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Προσωπικά διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμά σου βλέπω πως δίκιο έχει το άλλο παιδάκι. Όταν λέμε θα κάνουμε τριπλες και φεύγει η μπάλα χωρίς να παίξει το άλλο παιδί, δεν τελείωσε η σειρά του. Το παιχνίδι ναι μεν διέπεται από κανόνες αλλά προκύπτουν και απρόβλεπτοι παράγοντες. 

 

Νομίζω πως θα σε βοηθούσε αν προσπαθούσες να βάλεις το παιδί στην θέση του άλλου, να δει και την άλλη οπτική. Δηλ  κάποια κουβέντα του στυλ "αν σου εφευγε εσένα η μπάλα θα είχε τελειώσει η σειρά σου? Πως θα ένιωθες εσύ στην θέση του?" 

 

Δεν είναι θέμα υποχώρησης εδω αλλα διαχείρισης της απογοήτευσης, του εκνευρισμού και της υπομονης για μενα. Είπα παραπάνω πως τα παιδιά σκέφτονται εγωκεντρικα και όχι εγωιστικά. Σκέφτονται πως νιώθουν εκείνα και τι αντίκτυπο θα έχει για τα ιδια η συμπεριφορά τους. Όμως πιστεύω πως αν μπορούσαμε να αναπτύξουμε όσο γίνεται στην κάθε ηλικία την ενσυναίσθηση στα παιδιά το όφελος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, και μακροπρόθεσμα, για την ομαλή συνύπαρξή τους. 

 

 

Συμφωνώ.

Επίσης, αυτές οι "άβολες" καταστάσεις είναι που θα διδάξουν κάτι στο παιδί. Το να έρθει ένα πιο διεκδικητικό παιδί, μπορεί να ξεβολέψει το δικό σου, όμως έτσι είναι η ζωή και πρέπει να το μάθει ήδη, σταδιακά, στο μέγεθος που μπορεί σε αυτή την ηλικία. Θέλω να πώ ότι το να συναναστρέφεται μόνο με καλόβολα ή υποχωρητικά παιδάκια, δεν έχει κάτι να του προσφέρει. Παρέα φυσικά,αλλά μέχρι εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιδιώκεις να βρίσκεστε με τα πολύ ζόρικα παιδάκια, ή με παιδιά που χτυπάνε τακτικά και το ξέρεις

[Έσπερος]

14 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Προσωπικά διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμά σου βλέπω πως δίκιο έχει το άλλο παιδάκι. Όταν λέμε θα κάνουμε τριπλες και φεύγει η μπάλα χωρίς να παίξει το άλλο παιδί, δεν τελείωσε η σειρά του. Το παιχνίδι ναι μεν διέπεται από κανόνες αλλά προκύπτουν και απρόβλεπτοι παράγοντες. 

 

Νομίζω πως θα σε βοηθούσε αν προσπαθούσες να βάλεις το παιδί στην θέση του άλλου, να δει και την άλλη οπτική. Δηλ  κάποια κουβέντα του στυλ "αν σου εφευγε εσένα η μπάλα θα είχε τελειώσει η σειρά σου? Πως θα ένιωθες εσύ στην θέση του?" 

 

Δεν είναι θέμα υποχώρησης εδω αλλα διαχείρισης της απογοήτευσης, του εκνευρισμού και της υπομονης για μενα. Είπα παραπάνω πως τα παιδιά σκέφτονται εγωκεντρικα και όχι εγωιστικά. Σκέφτονται πως νιώθουν εκείνα και τι αντίκτυπο θα έχει για τα ιδια η συμπεριφορά τους. Όμως πιστεύω πως αν μπορούσαμε να αναπτύξουμε όσο γίνεται στην κάθε ηλικία την ενσυναίσθηση στα παιδιά το όφελος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, και μακροπρόθεσμα, για την ομαλή συνύπαρξή τους. 

 

 

Στο συγκεκριμένο περιστατικό θα έλεγα ότι και τα δυο έχουν δίκιο από τη δίκη τους οπτική που είναι πιο στενή λόγω ηλικίας. Δηλαδή και στην αντίθετη περίπτωση στο δικό μου παιδί θα έλεγα ότι αφού έχασε την μπάλα στη δεύτερη ντρίμπλα η σειρά του πέρασε και θα περιμένει το άλλο παιδάκι. Δεν το λέω επειδή ήταν το δικό μου παιδί. Γενικα θέλω να μάθει ότι για χαζά πράγματα δεν χρειαχεται να τσακωνόμαστε, όποιος κι αν έχει δίκιο. 

6 ώρες πρίν, irin είπε:

Συμφωνώ.

Επίσης, αυτές οι "άβολες" καταστάσεις είναι που θα διδάξουν κάτι στο παιδί. Το να έρθει ένα πιο διεκδικητικό παιδί, μπορεί να ξεβολέψει το δικό σου, όμως έτσι είναι η ζωή και πρέπει να το μάθει ήδη, σταδιακά, στο μέγεθος που μπορεί σε αυτή την ηλικία. Θέλω να πώ ότι το να συναναστρέφεται μόνο με καλόβολα ή υποχωρητικά παιδάκια, δεν έχει κάτι να του προσφέρει. Παρέα φυσικά,αλλά μέχρι εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιδιώκεις να βρίσκεστε με τα πολύ ζόρικα παιδάκια, ή με παιδιά που χτυπάνε τακτικά και το ξέρεις

Ναι δεν εννοώ για τετοια παιδιά. Απλώς ο καθένας δείχνει την «απαιτησή» του με άλλον τρόπο, άλλος με διεκδίκηση, άλλος με επιμονη, άλλος μα γκρίνια. Και γι αυτό αναρωτιέμαι ποιο είναι το όριο της παρέμβασης τιυ γονέα. Γιατί οι γονείς που βλέπω καταλαβαίνω ότι έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο αν το παιδί τους θα βγάλει άκρη μόνο του και πιο πολύ φαίνεται σαν να τους νοιάζει να μην φανεί πολύ πιεστικό προς τον δικό μου, παρά κάτι άλλο. 

[irin]

πρίν από 13 λεπτά , Έσπερος είπε:

Στο συγκεκριμένο περιστατικό θα έλεγα ότι και τα δυο έχουν δίκιο από τη δίκη τους οπτική που είναι πιο στενή λόγω ηλικίας. Δηλαδή και στην αντίθετη περίπτωση στο δικό μου παιδί θα έλεγα ότι αφού έχασε την μπάλα στη δεύτερη ντρίμπλα η σειρά του πέρασε και θα περιμένει το άλλο παιδάκι. Δεν το λέω επειδή ήταν το δικό μου παιδί. Γενικα θέλω να μάθει ότι για χαζά πράγματα δεν χρειαχεται να τσακωνόμαστε, όποιος κι αν έχει δίκιο. 

Ναι δεν εννοώ για τετοια παιδιά. Απλώς ο καθένας δείχνει την «απαιτησή» του με άλλον τρόπο, άλλος με διεκδίκηση, άλλος με επιμονη, άλλος μα γκρίνια. Και γι αυτό αναρωτιέμαι ποιο είναι το όριο της παρέμβασης τιυ γονέα. Γιατί οι γονείς που βλέπω καταλαβαίνω ότι έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο αν το παιδί τους θα βγάλει άκρη μόνο του και πιο πολύ φαίνεται σαν να τους νοιάζει να μην φανεί πολύ πιεστικό προς τον δικό μου, παρά κάτι άλλο. 

οσο λιγοτερο παρεμβεις τοσο πιο γρηγορα θα μαθει να αντιμετωπιζει μονος του τις περιστασεις. με τον δικο του τροπο. Ο  σκοπος ειναι να μαθει να τις αντιμετωπιζει, με οποιον τροπο του ταιριαζει, θεμιτο προφανως, χωρις να τον πειραζει. Ο δικος μου ας πουμε, οποιος τον πειραξει, μου ερχεται κλαιγοντας αντι να το αντιμετωπιζει. ε δε μου αρεσει. για εκεινον δηλαδη, που καθεται και σκαει. Καλό δεν θα ήταν να βρει τρόπο είτε να μην τον νοιάζει είτε να τα αντιμετωπιζει?

μια φορα που τον ειχαν στριμωξει λιγο με τρικλοποδιες και κοροιδιες κατι ελαφρως μεγαλυτερα, εκλαιγε σε εμενα και μετα πηγε και κοροιδεψε ενα κοριτσακι συνομιληκο,γιατι πηγε να κανει αυτα που του εκαναν, εκει που νομιζε οτι τον παιρνει. και λεω νομιζε, γιατι τελικα το κοριτσακι του εριξε μια τσιμπια μολις την κοροιδεψε, κι εκεινος εμεινε αναυδος!

οταν του ειπα: γιατι κοροϊδεψες? εσενα δεν σου αρεσει να σε κοροιδευουν. μου απαντησε: κι εκεινη ηταν σωστο που με τσιμπησε? του ειπα:οχι, αλλα εφοσον κοροϊδευεις να εισαι ετοιμος για τις συνεπειες, εκεινη δεν καθισε να σκασει οπως σκας εσυ. σε τσιμπησε και το εληξε το θεμα

[Έσπερος]

1 hour ago, irin είπε:

οσο λιγοτερο παρεμβεις τοσο πιο γρηγορα θα μαθει να αντιμετωπιζει μονος του τις περιστασεις. με τον δικο του τροπο.

Αυτό είναι αλήθεια. Απλώς κολλάω λίγο στα συμφραζόμενα. Δηλαδή στις κούνιες ή την παραλία, μπορεί και να μην παρέμβω αν δεν είναι κάτι επικίνδυνο γιατί εκεί γενικά υπάρχει μια φασαρία και όλοι κάνουν από κάτι, δεν είναι ότι αρχίζουν να τσιρίζουν και ενοχλούν. Ενώ αν πάμε σε ένα σπίτι, ή στο σχολέιο μου που έρχεται τώρα και παίζει με παδια συναδέλφων, δεν θέλω φωνές και εντάσεις, γιατί είναι διαφορετική περίσταση. 

[vicky86]

πρίν από 24 λεπτά , Έσπερος είπε:

Αυτό είναι αλήθεια. Απλώς κολλάω λίγο στα συμφραζόμενα. Δηλαδή στις κούνιες ή την παραλία, μπορεί και να μην παρέμβω αν δεν είναι κάτι επικίνδυνο γιατί εκεί γενικά υπάρχει μια φασαρία και όλοι κάνουν από κάτι, δεν είναι ότι αρχίζουν να τσιρίζουν και ενοχλούν. Ενώ αν πάμε σε ένα σπίτι, ή στο σχολέιο μου που έρχεται τώρα και παίζει με παδια συναδέλφων, δεν θέλω φωνές και εντάσεις, γιατί είναι διαφορετική περίσταση. 

θα συμφφωνησω με την ιριν.οσο λιγοτερο παρεμβαινεις τοσο το καλυτερο πλεον.επειδη πλεον ειναι η ηλικια του τετοια.αν ηταν 3 δ θα ελεγα αυτο

απλα απο τον τροπο που γραφεις φαινεται να σε απασχολει περισσοτερο να μην ενοχλει με την γκρινια του παρα οτι δ ξερεις πως θα ηθελες κ πρεπει να το διαχειριστει

καλο ειναι να δειξεις κ εσυ λιγο εμπιστοσυνη στο παιδι σου.οταν ηταν σχολειο τα εβγαζε περα χωρις να χρειαζεται να γκρινιαξει σε σενα

 

[irin]

1 hour ago, vicky86 είπε:

θα συμφφωνησω με την ιριν.οσο λιγοτερο παρεμβαινεις τοσο το καλυτερο πλεον.επειδη πλεον ειναι η ηλικια του τετοια.αν ηταν 3 δ θα ελεγα αυτο

απλα απο τον τροπο που γραφεις φαινεται να σε απασχολει περισσοτερο να μην ενοχλει με την γκρινια του παρα οτι δ ξερεις πως θα ηθελες κ πρεπει να το διαχειριστει

καλο ειναι να δειξεις κ εσυ λιγο εμπιστοσυνη στο παιδι σου.οταν ηταν σχολειο τα εβγαζε περα χωρις να χρειαζεται να γκρινιαξει σε σενα

 

Εγω νιωθω τωρα οτι το παρακανα με το ποσο πρεπει να σεβεται,με το δε χτυπαμε-δε μιλαμε ασχημα κλπ και τωρα ο,τι γινει με αλλα παιδακια δεν αντιδρα εκει,αλλα τον ενοχλει και παραπονιεται σε εμενα. Εννοειται οτι με την αδερφη του δεν ειναι το ιδιο,εκει αντιδρα κανονικα και με χειροδικια κλπ. Προσπαθω λοιπον τωρα το αναποδο. Να μαθει να αντιδρα και ναι, αν το αλλο παιδι ειναι βιαιο και δεν καταλαβαινει με τα λογια, αν χρειαστει να σπρωξει, ή να μιλησει πιο αποτομα κλπ. 

[vicky86]

5 ώρες πρίν, irin είπε:

Εγω νιωθω τωρα οτι το παρακανα με το ποσο πρεπει να σεβεται,με το δε χτυπαμε-δε μιλαμε ασχημα κλπ και τωρα ο,τι γινει με αλλα παιδακια δεν αντιδρα εκει,αλλα τον ενοχλει και παραπονιεται σε εμενα. Εννοειται οτι με την αδερφη του δεν ειναι το ιδιο,εκει αντιδρα κανονικα και με χειροδικια κλπ. Προσπαθω λοιπον τωρα το αναποδο. Να μαθει να αντιδρα και ναι, αν το αλλο παιδι ειναι βιαιο και δεν καταλαβαινει με τα λογια, αν χρειαστει να σπρωξει, ή να μιλησει πιο αποτομα κλπ. 

κ εγω βλεπω οτι με την αδερφη του ανετα σηκωνει χερι.με τον ξαδερφο του παιζουν αγρια,λιγο γκρινιαζει.αλλα ειναι πολυ διαφορετικο στυλ τα παιδια.οπως κ εγω με την αδερφη μου

οταν πανε δημοτικο,κ εγω πλεον λεω οτι αν καποιος τους επιτεθει μπορουν να σπρωξουν για να ξεφυγουν

σε αυτην την ηλικια αρχιζουν καταλαβαινουν περισσοτερο την προκληση επιθετικοτητας απο την αμυνα

ειχαμε κανει κ ολοκληρη ιστορια με την κορη μου,πχ περναει καποιος κ σε σκουνταει,κ αναλογα πως το κανει,πως αντιδρας κλπ

κ επειδη στο δημοτικο πλεον η εποπτεια ειναι λιγοτερη.ερχονται σε επαφη με μεγαλυτερα παιδια,κ περισσοτερα

στο νηπιο ακομη ολα ειναι πιο επιτηρουμενα

παρολα αυτα πρωτα τους λεω να απευθυνονται στον δασκαλο.να το λενε σε μενα,κλπ

ο δικος μου πιο πιθανο να δεχτει "πατρωναρισμα" απο καποιον φιλο,παρα κτ αλλο.γτ στο νηπιαγωγειο του η κυρια του μου ειπε οτι διεκδικουσε,κλπ

[Super.mum]

Εμάς στο σπίτι γίνεται χαμός κορίτσια! Πραγματικά πολύ ξύλο μεταξύ τους τα αγόρια. Όσο αγαπάνε ο ένας τον άλλον και όσο τρυφερά γίνονται μερικές Φορές ..άλλο τόσο παίζουν μπουνιές μεταξύ τους. Έχω κουραστεί να τους χωρίζω κάθε φορά. Πάντως έξω ευτυχώς δεν κάνουν έτσι. Αλλάζει η συμπεριφορά τους μπροστά σε αλλα παιδάκια. Παίζουν καλά και ντρέπονται αρκετά. Εγώ γενικά είμαι της άποψης ότι δεν πολύ επεμβαίνω. Αν δω ότι ξεφεύγει το πράγμα ..μόνο τότε.