χωρίζω;

[teacher40]

καλημέρα και καλή χρονιά...σας έχω ξαναγράψει την ιστορία μου παλιότερα. Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια βρήκα στο κινητό του άντρα μου μηνύματα που έστελνε σε μια ΄άλλη γυναίκα. Εγώ δε διάβασα πολλά είδα μόνο ένα αγάπη μου κι ένα μωρό μου...αλλά του ίδιου του ξέφυγε ότι υπήρχαν και σεξουαλικά μηνύματα. Από τότε προσπαθούμε να τα βρούμε... εκείνος κάνοντας κάποιες αλλαγές στις συνήθειές του όπως να κάνει δουλειές στο σπίτι (στο μεταξύ με τις καραντίνες ήταν σε αναστολή και τώρα άνεργος, οπότε έχει και τη δυνατότητα) και να ασχολείται με το παιδί. Αυτά βέβαια του λέω ότι δεν είναι προσπάθειες για εμένα αλλά για το παιδί...σχέση μαζί του χτίζει...αυτά τα δυο χρόνια οι καβγάδες ήταν πολλοί, ομολογώ ότι πολλές φορές πετουσα σπόντες και υπονοούμενα....ωστόσο κι ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος.....ίσως τοξικός έχω αρχίσει να σκέφτομαι, σίγουρα χειριστικός...θέλει να τον εμπιστεύομαι σε όλα, να τον ακούω σε όλα...να μην ακούει ποτέ ότι εγώ είχα δίκιο....ότι στα έλεγα...τέλος πάντων πριν τα χριστούγεννα με αφορμή κάποιες κουβέντες που του είπαν κάποιοι φίλοι του για εμένα έγινε ένας μεγάλος καβγάς, τρόμαξε το παιδί και το πήρα κ πήγα στο σπίτι των γονιών μου που μένουν δυο πολυκατοικίες δίπλα. 

 

και τώρα σκέφτομαι σοβαρά αν πρέπει να γυρίσω ή όχι...θέλει να σκεφτώ τα λάθη μου. που το έχω κάνει, έχω κι εγώ κ ξέρω ποια είναι...δεν είναι όμως ότι ήμουν αγενής στους φίλους του όπως υποστηρίζει. οι φίλοι του είχαν πρόβλημα με εμένα και αντί να με πιάσουν να μου μιλήσουν με έθαβαν σε αυτόν και μάλιστα αυτό γινόταν μπροστα στα μάτια μου...έβλεπα τα μηνύματα να έρχονται κατεβατά. κι εκείνος δεν τους έκοψε την κουβέντα παρά μπήκε στη διαδικασία να πει που έχουν δίκιο και που άδικό. Λέει ότι θέλει να τα ξαναβρούμε με ηρεμία....και εγώ ...αλλά αυτή δεν εξαρτάται μόνο από εμένα....όταν αντιδρά για το αν το παιδί θα πάει σχολείο ή όχι επειδή έχει πονόλαιμο, ή για το αν θα πάμε μια επίσκεψη ή όχι όταν υπάρχει κρούσμα στην τάξη της κόρης τους...γενικά θέλει όταν διαφωνούμε να με  πείσει να ακολουθήσω τη δική του άποψη αλλά όχι σαν χάρη...επειδή με έπεισε....δεν ξέρω...

 

αυτές τις μέρες που είμαι μόνη νιώθω πιο ήρεμη και πιο δυνατή....όταν αρρώσταινε το παιδί με έπιανε φοβερό άγχος σε βαθμό τελευταία να φοβάμαι να κοιμηθώ μαζί της για να την ελέγχω και να  βάζω αυτόν....τώρα που ήμασταν στη γιαγιά...αρρώστησε και ναι μεν είχα έννοια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έπαθα πανικό...

 

σκέφτομαι ....μήπως δεν πρέπει να γυρίσω; και αυτά τα πισωγυρίσματα που έχω είναι λόγω της μεταβατικής φάσης στην οποία είμαι....θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες από γυναίκες που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις

[ninaki80]

1 ώρα πρίν, teacher40 είπε:

καλημέρα και καλή χρονιά...σας έχω ξαναγράψει την ιστορία μου παλιότερα. Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια βρήκα στο κινητό του άντρα μου μηνύματα που έστελνε σε μια ΄άλλη γυναίκα. Εγώ δε διάβασα πολλά είδα μόνο ένα αγάπη μου κι ένα μωρό μου...αλλά του ίδιου του ξέφυγε ότι υπήρχαν και σεξουαλικά μηνύματα. Από τότε προσπαθούμε να τα βρούμε... εκείνος κάνοντας κάποιες αλλαγές στις συνήθειές του όπως να κάνει δουλειές στο σπίτι (στο μεταξύ με τις καραντίνες ήταν σε αναστολή και τώρα άνεργος, οπότε έχει και τη δυνατότητα) και να ασχολείται με το παιδί. Αυτά βέβαια του λέω ότι δεν είναι προσπάθειες για εμένα αλλά για το παιδί...σχέση μαζί του χτίζει...αυτά τα δυο χρόνια οι καβγάδες ήταν πολλοί, ομολογώ ότι πολλές φορές πετουσα σπόντες και υπονοούμενα....ωστόσο κι ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος.....ίσως τοξικός έχω αρχίσει να σκέφτομαι, σίγουρα χειριστικός...θέλει να τον εμπιστεύομαι σε όλα, να τον ακούω σε όλα...να μην ακούει ποτέ ότι εγώ είχα δίκιο....ότι στα έλεγα...τέλος πάντων πριν τα χριστούγεννα με αφορμή κάποιες κουβέντες που του είπαν κάποιοι φίλοι του για εμένα έγινε ένας μεγάλος καβγάς, τρόμαξε το παιδί και το πήρα κ πήγα στο σπίτι των γονιών μου που μένουν δυο πολυκατοικίες δίπλα. 

 

και τώρα σκέφτομαι σοβαρά αν πρέπει να γυρίσω ή όχι...θέλει να σκεφτώ τα λάθη μου. που το έχω κάνει, έχω κι εγώ κ ξέρω ποια είναι...δεν είναι όμως ότι ήμουν αγενής στους φίλους του όπως υποστηρίζει. οι φίλοι του είχαν πρόβλημα με εμένα και αντί να με πιάσουν να μου μιλήσουν με έθαβαν σε αυτόν και μάλιστα αυτό γινόταν μπροστα στα μάτια μου...έβλεπα τα μηνύματα να έρχονται κατεβατά. κι εκείνος δεν τους έκοψε την κουβέντα παρά μπήκε στη διαδικασία να πει που έχουν δίκιο και που άδικό. Λέει ότι θέλει να τα ξαναβρούμε με ηρεμία....και εγώ ...αλλά αυτή δεν εξαρτάται μόνο από εμένα....όταν αντιδρά για το αν το παιδί θα πάει σχολείο ή όχι επειδή έχει πονόλαιμο, ή για το αν θα πάμε μια επίσκεψη ή όχι όταν υπάρχει κρούσμα στην τάξη της κόρης τους...γενικά θέλει όταν διαφωνούμε να με  πείσει να ακολουθήσω τη δική του άποψη αλλά όχι σαν χάρη...επειδή με έπεισε....δεν ξέρω...

 

αυτές τις μέρες που είμαι μόνη νιώθω πιο ήρεμη και πιο δυνατή....όταν αρρώσταινε το παιδί με έπιανε φοβερό άγχος σε βαθμό τελευταία να φοβάμαι να κοιμηθώ μαζί της για να την ελέγχω και να  βάζω αυτόν....τώρα που ήμασταν στη γιαγιά...αρρώστησε και ναι μεν είχα έννοια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έπαθα πανικό...

 

σκέφτομαι ....μήπως δεν πρέπει να γυρίσω; και αυτά τα πισωγυρίσματα που έχω είναι λόγω της μεταβατικής φάσης στην οποία είμαι....θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες από γυναίκες που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις

Χωρισε νομίζω θα κανει καλό κ στους 2. Το ότι σε παρακαλάει να γυρίσεις ειναι απλώς για να μην νιώσει ότι έχασε. Θεμα εγωισμού καθαρά. Οταν θα περάσει λίγος καιρός θα δείτε κ οι 2 ότι περνάτε πολυ καλητερα μόνοι σας . Είναι δύσκολο στην αρχή να βρείτε μια ισορροπία αλλα θα βρεθεί κ θα δεις ότι θα είσαι πιο ηρεμη κ πιο σίγουρη.  Κ οι σχέσεις σας θα φτιάξουν προς το καλύτερο . 

[kotsifikos]

Κανείς δεν  μπορεί να σου πει τι είναι καλύτερο, αυτό είναι κάτι που μόνο εσύ μπορείς να το κρίνεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως στο παιδί κάνει μεγάλο κακό το να ζει τέτοιες καταστάσεις.

Αν νιώθεις εγκλωβισμένη σε αυτό που ζεις, αν θεωρείς πως δεν ξέρεις τι να κάνεις,  ή αν μέσα σου ξέρεις τι πρέπει να κάνεις όμως νιώθεις ότι δεν μπορείς, τότε καλό είναι να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικών, πρώτα ψυχολόγου και έπειτα δικηγόρου.

 

[Yovanna]

3 hours ago, teacher40 said:

καλημέρα και καλή χρονιά...σας έχω ξαναγράψει την ιστορία μου παλιότερα. Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια βρήκα στο κινητό του άντρα μου μηνύματα που έστελνε σε μια ΄άλλη γυναίκα. Εγώ δε διάβασα πολλά είδα μόνο ένα αγάπη μου κι ένα μωρό μου...αλλά του ίδιου του ξέφυγε ότι υπήρχαν και σεξουαλικά μηνύματα. Από τότε προσπαθούμε να τα βρούμε... εκείνος κάνοντας κάποιες αλλαγές στις συνήθειές του όπως να κάνει δουλειές στο σπίτι (στο μεταξύ με τις καραντίνες ήταν σε αναστολή και τώρα άνεργος, οπότε έχει και τη δυνατότητα) και να ασχολείται με το παιδί. Αυτά βέβαια του λέω ότι δεν είναι προσπάθειες για εμένα αλλά για το παιδί...σχέση μαζί του χτίζει...αυτά τα δυο χρόνια οι καβγάδες ήταν πολλοί, ομολογώ ότι πολλές φορές πετουσα σπόντες και υπονοούμενα....ωστόσο κι ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος.....ίσως τοξικός έχω αρχίσει να σκέφτομαι, σίγουρα χειριστικός...θέλει να τον εμπιστεύομαι σε όλα, να τον ακούω σε όλα...να μην ακούει ποτέ ότι εγώ είχα δίκιο....ότι στα έλεγα...τέλος πάντων πριν τα χριστούγεννα με αφορμή κάποιες κουβέντες που του είπαν κάποιοι φίλοι του για εμένα έγινε ένας μεγάλος καβγάς, τρόμαξε το παιδί και το πήρα κ πήγα στο σπίτι των γονιών μου που μένουν δυο πολυκατοικίες δίπλα. 

 

και τώρα σκέφτομαι σοβαρά αν πρέπει να γυρίσω ή όχι...θέλει να σκεφτώ τα λάθη μου. που το έχω κάνει, έχω κι εγώ κ ξέρω ποια είναι...δεν είναι όμως ότι ήμουν αγενής στους φίλους του όπως υποστηρίζει. οι φίλοι του είχαν πρόβλημα με εμένα και αντί να με πιάσουν να μου μιλήσουν με έθαβαν σε αυτόν και μάλιστα αυτό γινόταν μπροστα στα μάτια μου...έβλεπα τα μηνύματα να έρχονται κατεβατά. κι εκείνος δεν τους έκοψε την κουβέντα παρά μπήκε στη διαδικασία να πει που έχουν δίκιο και που άδικό. Λέει ότι θέλει να τα ξαναβρούμε με ηρεμία....και εγώ ...αλλά αυτή δεν εξαρτάται μόνο από εμένα....όταν αντιδρά για το αν το παιδί θα πάει σχολείο ή όχι επειδή έχει πονόλαιμο, ή για το αν θα πάμε μια επίσκεψη ή όχι όταν υπάρχει κρούσμα στην τάξη της κόρης τους...γενικά θέλει όταν διαφωνούμε να με  πείσει να ακολουθήσω τη δική του άποψη αλλά όχι σαν χάρη...επειδή με έπεισε....δεν ξέρω...

 

αυτές τις μέρες που είμαι μόνη νιώθω πιο ήρεμη και πιο δυνατή....όταν αρρώσταινε το παιδί με έπιανε φοβερό άγχος σε βαθμό τελευταία να φοβάμαι να κοιμηθώ μαζί της για να την ελέγχω και να  βάζω αυτόν....τώρα που ήμασταν στη γιαγιά...αρρώστησε και ναι μεν είχα έννοια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έπαθα πανικό...

 

σκέφτομαι ....μήπως δεν πρέπει να γυρίσω; και αυτά τα πισωγυρίσματα που έχω είναι λόγω της μεταβατικής φάσης στην οποία είμαι....θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες από γυναίκες που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις

Όταν λες το παιδί τρόμαξε, από τί τρόμαξε? Από τις φωνές? Πόσο είναι το παιδί? Επίσης αν κατάλαβα καλά, οι φίλοι του του έστελναν κατεβατά στο κινητό οπου σε έθαβαν?? Ποιος το κάνει αυτό? Συγνώμη αλλά μου φαίνεται σουρεάλ . Εκτός αν τους έκανες κάτι πολύ άσχημο. Μια παράλληλη σχέση είναι δύσκολο (όχι αδύνατο) να ξεπεραστεί. Δεν είναι δηλαδή ότι ψάρεψε κάποια σε ένα μπαρ για 1-2 βράδια. Προυποθέτει πολλά ψέματα και πολλή προδοσία. Οι διαφωνίες για το παιδί, υπάρχουν στα ζευγάρια. Και δυστυχώς συχνά φέρνουν και ένταση. Κυρίως αν και οι 2 προσπαθείτε να περνάει το δικό σας.

Εσύ γιατί πανικοβάλλεσαι έτσι? Δεν σου έχεις εμπιστοσύνη? Εκείνος το έχει προκαλέσει αυτό ή το είχες από πάντα? Λες δεν πανικοβλήθηκες αλλά ήσουν στους δικούς σου. Αν ήσουν μόνη σου? Τις πρώτες μέρες μετά από μια δύσκολη κατάσταση και μάλιστα στους δικούς σου, λογικό να νιώθεις πιο ήρεμη , αλλά μη βασίσεις την απόφαση σου σε αυτή τη πρόσκαιρη εντύπωση. Κάτσε και σκέψου τι είναι καλύτερο για σένα και για το παιδί. Εκείνος δεν είναι δική σου ευθύνη. Μη βιαστείς όμως/

[tzenaki1982]

7 ώρες πρίν, teacher40 είπε:

καλημέρα και καλή χρονιά...σας έχω ξαναγράψει την ιστορία μου παλιότερα. Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια βρήκα στο κινητό του άντρα μου μηνύματα που έστελνε σε μια ΄άλλη γυναίκα. Εγώ δε διάβασα πολλά είδα μόνο ένα αγάπη μου κι ένα μωρό μου...αλλά του ίδιου του ξέφυγε ότι υπήρχαν και σεξουαλικά μηνύματα. Από τότε προσπαθούμε να τα βρούμε... εκείνος κάνοντας κάποιες αλλαγές στις συνήθειές του όπως να κάνει δουλειές στο σπίτι (στο μεταξύ με τις καραντίνες ήταν σε αναστολή και τώρα άνεργος, οπότε έχει και τη δυνατότητα) και να ασχολείται με το παιδί. Αυτά βέβαια του λέω ότι δεν είναι προσπάθειες για εμένα αλλά για το παιδί...σχέση μαζί του χτίζει...αυτά τα δυο χρόνια οι καβγάδες ήταν πολλοί, ομολογώ ότι πολλές φορές πετουσα σπόντες και υπονοούμενα....ωστόσο κι ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος.....ίσως τοξικός έχω αρχίσει να σκέφτομαι, σίγουρα χειριστικός...θέλει να τον εμπιστεύομαι σε όλα, να τον ακούω σε όλα...να μην ακούει ποτέ ότι εγώ είχα δίκιο....ότι στα έλεγα...τέλος πάντων πριν τα χριστούγεννα με αφορμή κάποιες κουβέντες που του είπαν κάποιοι φίλοι του για εμένα έγινε ένας μεγάλος καβγάς, τρόμαξε το παιδί και το πήρα κ πήγα στο σπίτι των γονιών μου που μένουν δυο πολυκατοικίες δίπλα. 

 

και τώρα σκέφτομαι σοβαρά αν πρέπει να γυρίσω ή όχι...θέλει να σκεφτώ τα λάθη μου. που το έχω κάνει, έχω κι εγώ κ ξέρω ποια είναι...δεν είναι όμως ότι ήμουν αγενής στους φίλους του όπως υποστηρίζει. οι φίλοι του είχαν πρόβλημα με εμένα και αντί να με πιάσουν να μου μιλήσουν με έθαβαν σε αυτόν και μάλιστα αυτό γινόταν μπροστα στα μάτια μου...έβλεπα τα μηνύματα να έρχονται κατεβατά. κι εκείνος δεν τους έκοψε την κουβέντα παρά μπήκε στη διαδικασία να πει που έχουν δίκιο και που άδικό. Λέει ότι θέλει να τα ξαναβρούμε με ηρεμία....και εγώ ...αλλά αυτή δεν εξαρτάται μόνο από εμένα....όταν αντιδρά για το αν το παιδί θα πάει σχολείο ή όχι επειδή έχει πονόλαιμο, ή για το αν θα πάμε μια επίσκεψη ή όχι όταν υπάρχει κρούσμα στην τάξη της κόρης τους...γενικά θέλει όταν διαφωνούμε να με  πείσει να ακολουθήσω τη δική του άποψη αλλά όχι σαν χάρη...επειδή με έπεισε....δεν ξέρω...

 

αυτές τις μέρες που είμαι μόνη νιώθω πιο ήρεμη και πιο δυνατή....όταν αρρώσταινε το παιδί με έπιανε φοβερό άγχος σε βαθμό τελευταία να φοβάμαι να κοιμηθώ μαζί της για να την ελέγχω και να  βάζω αυτόν....τώρα που ήμασταν στη γιαγιά...αρρώστησε και ναι μεν είχα έννοια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έπαθα πανικό...

 

σκέφτομαι ....μήπως δεν πρέπει να γυρίσω; και αυτά τα πισωγυρίσματα που έχω είναι λόγω της μεταβατικής φάσης στην οποία είμαι....θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες από γυναίκες που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις

Εγώ θα σου έλεγα να μην βιαστείς..καταλαβαίνω πωσ αυτό με τα μνμ δεν έχει ξεπεραστεί..κ είναι πολύ σοβαρό αν πράγματι πιστεύεις πως υπήρχε εξωσυζυγική σχέση....σκεφτείτε το καλά κ οι 2 πριν τα ξαναβρείτε...ίσωσ τώρα που είσαι στους γονεισ σου βρεισ την ηρεμία κ τα δεις όλα λίγο από απόσταση...δεσ ποιο θα είναι το καλό για σένα κ το παιδί σου...

Όσο για το σκηνικό με τους φίλους του..γιατί να είναι τόσο αρνητικά προκατειλημμένοι εναντίον σου?μηοωσ κανεισ κ εσύ το ίδιο..? Συγχώρεσε με δεν το λέω κακοπροαίρετα..εγώ απλά το ρωτάω για να σκεφτείς κ εσύ από τη μεριά σου μηοωσ κάπου κανεισ κάποιο λαθοσ...συνήθως οι άλλοι έχουν πιο καθαρή εικόνα για εμάς..

Πάρε στα σοβαρά ότι έχει να σου πει ο σύζυγος..είναι οι δικές του αλήθειες...κάνε κ εσύ το ίδιο..κ ελπίζω να βρείτε την Χρυσή τομή....

Αν είστε δυστυχισμένοι στο γάμο σας μην το συνεχίσετε..

Σου εύχομαι καλή δύναμη..κ μακάρι να βρεις την ευτυχία...

Παντωσ βρε κορίτσι..σε κανέναν γάμο δεν είναι όλα ρόδινα...πάντα θα υπάρχουν προβλήματα...το θέμα είναι το ζευγάρι να μπορεί να αντιμετωπίζει ενωμένο..

Όσο για τισ διαφωνίες σε σχέση με το παιδί...όλοι τισ έχουμε...

[less_serious]

Κανείς δεν μπορεί να σου πει τι να κάνεις. Στο τέλος της ημέρας η απόφαση έχει να κάνει με το αν η ζωή σου είναι καλύτερη με ή χωρίς αυτόν τον άνθρωπο. 

Άσχετα με τους λόγους, άσχετα με το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. 

Ο καθένας μας έχει μια ζωή, και οφείλει να τη ζήσει όσο το δυνατόν καλύτερα.

Σου εύχομαι καλή δύναμη σε ότι και αν επιλέξεις. 

[teacher40]

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις....οι φίλοι του έχουν κακή εντύπωση για εμένα γιατί 2 χρόνια τώρα που έχει συμβεί αυτό με τα μηνύματα του πετάω σπόντες. θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φίλη έχει πολλά θέματα....θέλει συμμαχίες, έχει πει κάποια πράγματα που μας έχουν ενοχλήσει και τους δυο απλά εκείνος μπορεί να τα αγνοεί ενώ εγώ όχι....και γενικότερα η συγκεκριμένη έχει άποψη για το πως μιλάω στους γονείς μου, για το πότε πάμε εκεί για το ότι κάνω διακοπές μαζί τους και τέτοια....έχουν φτάσει οι σχέσεις μας σε τοσο τεταμένο σημείο που οποιοδήποτε παράπονο και να κάνω μπαίνει στη θέση της άμυνας και της επίθεσης....

[kotsifikos]

10 minutes ago, teacher40 said:

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις....οι φίλοι του έχουν κακή εντύπωση για εμένα γιατί 2 χρόνια τώρα που έχει συμβεί αυτό με τα μηνύματα του πετάω σπόντες. θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φίλη έχει πολλά θέματα....θέλει συμμαχίες, έχει πει κάποια πράγματα που μας έχουν ενοχλήσει και τους δυο απλά εκείνος μπορεί να τα αγνοεί ενώ εγώ όχι....και γενικότερα η συγκεκριμένη έχει άποψη για το πως μιλάω στους γονείς μου, για το πότε πάμε εκεί για το ότι κάνω διακοπές μαζί τους και τέτοια....έχουν φτάσει οι σχέσεις μας σε τοσο τεταμένο σημείο που οποιοδήποτε παράπονο και να κάνω μπαίνει στη θέση της άμυνας και της επίθεσης....

Καταλαβαίνω πως ενώ αποφάσισες να συνεχίσεις με τον άντρα σου δεν κατάφερες ποτέ να αφήσεις πίσω αυτό που έκανε. Το συζητήσατε ποτέ? Προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση??

[teacher40]

8 minutes ago, kotsifikos said:

Καταλαβαίνω πως ενώ αποφάσισες να συνεχίσεις με τον άντρα σου δεν κατάφερες ποτέ να αφήσεις πίσω αυτό που έκανε. Το συζητήσατε ποτέ? Προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση??

επωφελημένος από την καραντίνα και που δε δούλευε ανέλαβε το παιδί και δεν το πάρκαρε πια στους γονείς μου και κάνει δουλειές στο σπίτι. προσπαθεί να υποστεί το άγχος μου με το παιδί...αλλα του βγαίνουν νεύρα. είναι και σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση με την υγεία του (πριν 2 χρόνια, τότε που βρήκα τα μηνύματα έκανε ολικη νεφρεκτομή γιατί υπήρχε καρκίνος και τώρα υπάρχει στο εναπομείναν νεφρό και θα κάνει μια κρυοθεραπεία, ενώ το νεφρό υπολειτουργεί κιόλας) και ίσως όλα αυτά μαζί τον έχουν πιέσει πολύ. κι εμένα όμως....

[kotsifikos]

8 minutes ago, teacher40 said:

επωφελημένος από την καραντίνα και που δε δούλευε ανέλαβε το παιδί και δεν το πάρκαρε πια στους γονείς μου και κάνει δουλειές στο σπίτι. προσπαθεί να υποστεί το άγχος μου με το παιδί...αλλα του βγαίνουν νεύρα. είναι και σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση με την υγεία του (πριν 2 χρόνια, τότε που βρήκα τα μηνύματα έκανε ολικη νεφρεκτομή γιατί υπήρχε καρκίνος και τώρα υπάρχει στο εναπομείναν νεφρό και θα κάνει μια κρυοθεραπεία, ενώ το νεφρό υπολειτουργεί κιόλας) και ίσως όλα αυτά μαζί τον έχουν πιέσει πολύ. κι εμένα όμως....

Τι σχέση έχει αυτό που έκανε με το ότι κρατάσει το παιδί (που είναι και δικό του) και κάνει δουλειές στο σπίτι?? Το πρόβλημα σου , από ότι κατάλαβα ήταν η επικοινωνία με άλλη γυναίκα όχι η προσφορά του στο σπίτι.  Αν δεν το συζητήσετε ανοιχτά, αν δεν πείτε ότι έχετε να πείτε πως θα προχωρήσει αυτή η σχέση? Αν θέλετε να είστε μαζί θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε αυτή η άβολη συζήτηση.

[λουκουμαδάκι]

Πέρα του ότι είναι πατέρας του παιδιού σου όλο το υπόλοιπο δεν είναι μια φυσιολογική σχέση και δεν χρειάζεται να κρατιέται με το ζόρι. Γκόμενα έπαιξε, φίλοι μπλέκονται, καυγάδες, τοξικότητα, σε έκανε να νιώθεις ανήμπορη μπροστά σε απλές αποφάσεις και φυσιολογικές ασθένειες του παιδιού, οκ υπάρχει λόγος να ζείτε όλοι στο ίδιο σπίτι; Επειδή κάποτε υπογράψατε ένα χαρτί και κάνατε ένα παιδί δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Περνάς καλά; Όχι. Ε τελείωσε το θέμα. Δε χρειάζεται όλες τις σχέσεις να τις τραβάμε από τα αυτιά με το ζόρι χρόνια. 

[teacher40]

10 minutes ago, kotsifikos said:

Τι σχέση έχει αυτό που έκανε με το ότι κρατάσει το παιδί (που είναι και δικό του) και κάνει δουλειές στο σπίτι?? Το πρόβλημα σου , από ότι κατάλαβα ήταν η επικοινωνία με άλλη γυναίκα όχι η προσφορά του στο σπίτι.  Αν δεν το συζητήσετε ανοιχτά, αν δεν πείτε ότι έχετε να πείτε πως θα προχωρήσει αυτή η σχέση? Αν θέλετε να είστε μαζί θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε αυτή η άβολη συζήτηση.

έλα ντε!! πάντα ήμασταν διαφορετικοί χαρακτήρες. εγώ θεωρώ ότι πάντα του έκανα τα χατίρια (λέω εγώ γιατί εκείνος δεν το νιώθει έτσι) αλλά δε με πείραζε. όταν γεννήθηκε το παιδί έβαλα εκείνο προτεραιότητα - το θεώρησα λογικο. εκείνος δε συμμετείχε, ούτε αυτό με πείραζε αλλά είχε γνώμη για τα πάντα...αυτό δε μου άρεσε. ή θα συμμετέχεις και θα έχεις γνώμη ή όχι. δε μπορει να το βγάζει βόλτα στο κρύο παρά τη διαφωνία μου κι όταν αρρωσταίνει να ξενυχτάω μόνο εγώ. φανταζόταν ότι η ζωή μας θα συνεχίσει απαράλαχτη, επειδή είχαμε και τους γονείς μου να το παρκάρουμε όποτε χρειαζόταν. ναι χρυσέ μου...αλλά στο σπαστό σου πχ πήγαινε να το δεις στη γιαγιά αντί να πας να φας να την πέσεις και να κάνεις και sexting από ότι αποκαλύφθηκε μετά. επίσης μη μου τη λες που κοιμάμαι 11....δεν κοιμάμαι μεσημέρι όπως εσύ....και επειδή σκοτωνόμασταν...για το που θα πάμε , τι ώρα θα πάμε....κλπ....παραγκωνίστηκε ο κύριος και βρήκε παρηγορια στα πρόστυχα μηνύματα με την άλλη...

[vtgian]

Καλημέρα και χρόνια πολλά!

 

Δεν ξέρω πόσο χρονών είναι το παιδάκι σας, όπως τα περιγράφεις από τον ερχομό του και μετά είστε σε ένταση για διάφορους λόγους. Από μόνο του ένα παιδί ζορίζει μια σχέση σε όλα τα επίπεδα.  Έπειτα, είχε ο σύζυγος πρόβλημα υγείας (ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα μπορεί πραγματικά να κάνει έναν άνθρωπο να κάνει χαζομάρες - ειδικά αν είναι ήδη πιεσμένος), μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχετε ζήσει και όλη την πίεση της πανδημίας, ανεργία κλπ. Θέλω να πω ότι στη σχέση σας εκ των πραγμάτων υπάρχουν πιέσεις μεγαλύτερες από το συνηθισμένο.

 

Από αυτά που γράφεις δείχνεις να νιώθεις αδικημένη σε πολλούς τομείς, νόμιζες ότι κάποια πράγματα δεν θα σε πείραζαν αλλά τελικά ίσως απλά συσσώρευες και τώρα με τις απανωτές πιέσεις ήρθε η στιγμή της έκρηξης. Επίσης μου δίνεις την εντύπωση ότι περίμενες από τον σύντροφό σου να θέλετε τα ίδια πράγματα ή να έχετε το ίδιο mindset (εσύ πχ θα κανόνιζες να δεις το παιδί στη γιαγιά ενώ αυτός προτιμά να ξεκουραστεί) και αυτό σε θυμώνει. Αυτό είναι πολύ συχνό πρόβλημα σε όλα τα ζευγάρια και το χειρότερο είναι ότι δεν το συζητούν, θεωρούν εντελώς αυτονόητο (λόγω της συμβίωσης) ότι ο/η σύντροφος είναι εντελώς μέσα στο κεφάλι τους, ότι οφείλουν να έχουν τα ίδια "θέλω", και ξεκινούν απευθείας καυγά όταν διαπιστώνουν ότι ο άλλος/η άλλη είναι εντελώς αλλού. Δεν σε κατηγορώ, κάθε άλλο. Ειδικά οι γυναίκες που έχουμε γαλουχηθεί ότι λόγω φύλου πρέπει να φροντίζουμε εμείς για όλους και για όλα, στο οικογενειακό πλαίσιο η πίεση που τρώμε είναι τόσο μεγάλη που δεν έχεις καν το χρόνο να σκεφτείς άλλες προσεγγίσεις (διάβασε αν έχεις το χρόνο για το mental load που βιώνουν οι γυναίκες με παιδιά, ίσως σε βοηθήσει να κατανοήσεις καλύτερα τις αντιδράσεις σου).

 

Τώρα , την απιστία είτε την συγχωρείς και πας παρακάτω, είτε όχι και χωρίζεις. Δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος που να μην είναι γεμάτος αλληλοκατηγορίες και πικρία. Από όσα γράφεις, φαίνεται ότι σε ζορίζει ακόμα και δεν είναι κάτι που μπορείς να αντιμετωπίσεις μόνη σου. Δε νομίζω ότι αρκεί μια εκ βαθέων συζήτηση με τον άντρα σου, όχι μόνο για το θέμα της απιστίας αλλά εφ'όλης της ύλης. Είστε και οι δύο κουρασμένοι και πιεσμένοι, εδώ και πολύ καιρό. Αν θέλετε να το προσπαθήσετε, χρειάζεστε βοήθεια ειδικού και μεγάλη κόντρα με τον εαυτό σας, και οι δύο. Το θέμα είναι αν έχετε το κουράγιο και τη θέληση.

[teacher40]

πάμε σε ειδικό...δε θεωρώ ότι βοήθησε πολύ γιατί συνέχεια κάνουμε τους ίδιους κύκλους....κάνω ένα παράπονο, μπαίνει σε θέση άμυνας και για να αμυνθεί χτυπάει όλα όσα μου έχει προσφέρει εμένα αυτό μου τη δίνει και περνάω εγώ στην επίθεση και πάει λέγοντας....εγώ τωρα έχω αρχίσει ατομική ψυχοθεραπεία, έκανα και παλιότερα, μας συμβούλευσε η σύμβουλος γάμου να το κάνουμε, εκείνη υποστηρίζει ότι εξαρτώνται όλα από τη δική μου θέληση και ενέργεια, λέει ότι αν δυναμώσω τη θηλυκή μου πλευρά όλα θα φτιάξουν....εγώ δεν ξέρω αν κι ο ίδιος θέλει να γυρίσω....νομίζω ότι πια με βλέπει σαν ένα φριχτό άτομο....λέει ότι θέλει ηρεμία...και το κατανοώ αλλά νιώθω ότι κατά τη γνώμη του αυτή εξαρτάται μόνο από εμένα.....και δε νομίζω ότι είναι έτσι

[vtgian]

πρίν από 7 λεπτά , teacher40 είπε:

πάμε σε ειδικό...δε θεωρώ ότι βοήθησε πολύ γιατί συνέχεια κάνουμε τους ίδιους κύκλους....κάνω ένα παράπονο, μπαίνει σε θέση άμυνας και για να αμυνθεί χτυπάει όλα όσα μου έχει προσφέρει εμένα αυτό μου τη δίνει και περνάω εγώ στην επίθεση και πάει λέγοντας....εγώ τωρα έχω αρχίσει ατομική ψυχοθεραπεία, έκανα και παλιότερα, μας συμβούλευσε η σύμβουλος γάμου να το κάνουμε, εκείνη υποστηρίζει ότι εξαρτώνται όλα από τη δική μου θέληση και ενέργεια, λέει ότι αν δυναμώσω τη θηλυκή μου πλευρά όλα θα φτιάξουν....εγώ δεν ξέρω αν κι ο ίδιος θέλει να γυρίσω....νομίζω ότι πια με βλέπει σαν ένα φριχτό άτομο....λέει ότι θέλει ηρεμία...και το κατανοώ αλλά νιώθω ότι κατά τη γνώμη του αυτή εξαρτάται μόνο από εμένα.....και δε νομίζω ότι είναι έτσι

 

Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί να δυναμώσεις τη θηλυκή σου πλευρά. Ποια το λέει αυτό, η σύμβουλος γάμου ή η ψυχοθεραπεύτριά σου; 

Σαφώς η ατομική ψυχοθεραπεύτρια επικεντρώνεται σε εσένα, εσένα έχει απέναντι και θέλει να βοηθήσει. Το αν θα φτιάξουν όλα επειδή εσύ θα αλλάξεις, δεν μπορεί όμως σε καμια περίπτωση να το προβλέψει.

Αν πάλι αυτό το υποστηρίζει η σύμβουλος γάμου, ότι όλα εξαρτώνται από εσένα, αυτό τι σημαίνει; ότι ο σύζυγος δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα; Είναι "μέχρι εκεί" και πρέπει εσύ να βρεις τρόπο είτε να το αποδεχτείς, είτε να απομακρυνθείς; 

[teacher40]

22 minutes ago, vtgian said:

 

Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί να δυναμώσεις τη θηλυκή σου πλευρά. Ποια το λέει αυτό, η σύμβουλος γάμου ή η ψυχοθεραπεύτριά σου; 

Σαφώς η ατομική ψυχοθεραπεύτρια επικεντρώνεται σε εσένα, εσένα έχει απέναντι και θέλει να βοηθήσει. Το αν θα φτιάξουν όλα επειδή εσύ θα αλλάξεις, δεν μπορεί όμως σε καμια περίπτωση να το προβλέψει.

Αν πάλι αυτό το υποστηρίζει η σύμβουλος γάμου, ότι όλα εξαρτώνται από εσένα, αυτό τι σημαίνει; ότι ο σύζυγος δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα; Είναι "μέχρι εκεί" και πρέπει εσύ να βρεις τρόπο είτε να το αποδεχτείς, είτε να απομακρυνθείς; 

 το να δυναμώσω τη θηλυκή μου πλευρά το λεέι η ψυχοθεραπεύτριά μου. και μάλλον εννοεί την αυτοπεποίθησή μου, τη σιγουριά μου....η σύμβουλος λέει ότι εκείνος έχει κάνει τα βήματα που μπορεί για να με πλησιάσει κι εγώ απομακρύνομαι ενώ πριν γινόταν το αντίθετο. δεν ξέρω...χθες σκοτωθήκαμε γιατί περνά και κορονοιο και ζήτησε να μιλήσει στο παιδί και εμένα μου έστειλε μήνυμα να του πάω φάρμακα. και του μίλησα θυμωμένη...γιατί του είπε με σκέφτεται μόνο όταν με έχει ανάγκη...και μου χτύπησε το θέλω να μιλήσω στο παιδί...χωρίς να ζητήσει κι εμένα...εκείνος υποστηρίζει ότι σου μιλούσα το μεσημερι σε μηνύματα....και ότι πάντα κάτι μου φταίει...τι να πω.....

[vtgian]

πρίν από 18 λεπτά , teacher40 είπε:

 το να δυναμώσω τη θηλυκή μου πλευρά το λεέι η ψυχοθεραπεύτριά μου. και μάλλον εννοεί την αυτοπεποίθησή μου, τη σιγουριά μου....η σύμβουλος λέει ότι εκείνος έχει κάνει τα βήματα που μπορεί για να με πλησιάσει κι εγώ απομακρύνομαι ενώ πριν γινόταν το αντίθετο. δεν ξέρω...χθες σκοτωθήκαμε γιατί περνά και κορονοιο και ζήτησε να μιλήσει στο παιδί και εμένα μου έστειλε μήνυμα να του πάω φάρμακα. και του μίλησα θυμωμένη...γιατί του είπε με σκέφτεται μόνο όταν με έχει ανάγκη...και μου χτύπησε το θέλω να μιλήσω στο παιδί...χωρίς να ζητήσει κι εμένα...εκείνος υποστηρίζει ότι σου μιλούσα το μεσημερι σε μηνύματα....και ότι πάντα κάτι μου φταίει...τι να πω.....

 

Ίσως ακόμα δεν είσαι έτοιμη να αποδεχτείς κάποια πράγματα, ίσως είσαι ακόμα πολύ θυμωμένη και πληγωμένη για να αφήσεις χώρο για κάτι άλλο. Στην ψυχοθεραπεία υπάρχει αυτή η φάση που πρέπει να "αναμετρηθούμε" με τον εαυτό μας και εκεί ο ψυχοθεραπευτής θα μας βοηθήσει να κάνουμε την υπέρβαση. Ίσως τώρα πλησιάζεις σε αυτό το σημείο και δυσκολεύεσαι, ίσως για αυτό και οι εντάσεις τώρα να είναι μεγάλες. Δεν ξέρω τι να σου πω παρά καλή δύναμη.

[Yovanna]

1 hour ago, λουκουμαδάκι said:

Επειδή κάποτε υπογράψατε ένα χαρτί και κάνατε ένα παιδί δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Περνάς καλά; Όχι. Ε τελείωσε το θέμα

Συμφωνώ εν μέρει αλλά όταν υπάρχει ένα παιδί, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Σαφώς και από μια τοξική σχέση δεν επωφελείται το παιδί, αλλά να το διαλύσουμε επειδή δεν περνάμε πια καλά, είναι μια επιλογή, αλλά είναι πολλή μεγάλη απόφαση. Ο χωρισμός είναι πολύ μεγάλο πένθος για το παιδί. Τεράστιο. Το βίωσα και το βιώνω με τον ανιψιό μου 2 χρόνια τώρα. 6 χρονών, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά, κλάματα, μεγάλη η λίστα.  Και μιλάμε για ζευγάρι με πολύ καλές και φιλικές σχέσεις. Έφτασα σε σημείο να της πω ότι δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό στο παιδί και να κόψουν το λαιμό τους να τα ξαναβρούνε. Και δεν είναι το μόνο παιδί που το βιώνει έτσι. Η κόρη της ξαδέρφης μου πέρασε κατάθλιψη 2 χρονών παιδί. Πολύ δύσκολη κατάσταση.

Βέβαια πρέπει και οι γονείς να ζήσουν, αλλά πρέπει να είναι προετοιμασμένοι γι'αυτό που θα ακολουθήσει.

[teacher40]

έχετε δίκιο...κι όχι μόνο αυτό....δε θέλω να χωρίσω...να ηρεμήσουμε και να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλο θέλω....η αλήθεια είναι όμως ότι τώρα φοβάμαι και πολύ τις εντάσεις

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 7 λεπτά , Yovanna είπε:

Συμφωνώ εν μέρει αλλά όταν υπάρχει ένα παιδί, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Σαφώς και από μια τοξική σχέση δεν επωφελείται το παιδί, αλλά να το διαλύσουμε επειδή δεν περνάμε πια καλά, είναι μια επιλογή, αλλά είναι πολλή μεγάλη απόφαση. Ο χωρισμός είναι πολύ μεγάλο πένθος για το παιδί. Τεράστιο. Το βίωσα και το βιώνω με τον ανιψιό μου 2 χρόνια τώρα. 6 χρονών, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά, κλάματα, μεγάλη η λίστα.  Και μιλάμε για ζευγάρι με πολύ καλές και φιλικές σχέσεις. Έφτασα σε σημείο να της πω ότι δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό στο παιδί και να κόψουν το λαιμό τους να τα ξαναβρούνε. Και δεν είναι το μόνο παιδί που το βιώνει έτσι. Η κόρη της ξαδέρφης μου πέρασε κατάθλιψη 2 χρονών παιδί. Πολύ δύσκολη κατάσταση.

Βέβαια πρέπει και οι γονείς να ζήσουν, αλλά πρέπει να είναι προετοιμασμένοι γι'αυτό που θα ακολουθήσει.

Ξέρεις και πόσα είναι με κατάθλιψη γιατί οι γονείς δεν χωρίζουν; Δεν θα το έβαζα το παιδί σαν παράγοντα σε μία τελειωμένη σχέση. Θα δούλευα πολύ το μετά. Δεν ξέρω τι θέλει όντως να κάνει η θεματοθέτρια αλλά καλό είναι να ξέρουμε ότι ναι οι σχέσεις μπορεί και να τελειώνουν και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε και αυτό. Τώρα βλέπω ότι δεν θέλει να χωρίσει. Δε πειράζει καλό είναι να ακούγεται και η απέναντι πλευρά από το σώσε το γάμο πάση θυσία που κυριαρχούσε τόσα χρόνια και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Γενικό το σχόλιο όχι για εσένα μη παρεξηγηθώ. 

[Yovanna]

3 minutes ago, teacher40 said:

δε θέλω να χωρίσω

Ξέρεις λοιπόν τι θέλεις και είναι το πιο σημαντικό. Ούτε εκείνος δείχνει να θέλει.Συνεχίστε τις συνεδρίες μαζί. Μιλήστε και υποσχεθείτε ο ένας στον άλλον να αντιμετωπίζετε τις διαφωνίες σας χωρίς εντάσεις και χωρίς να ρίχνετε το επίπεδο. Όχι φωνές μπροστά στο παιδί. Όχι άσχημες κουβέντες.  Μην του χτυπάς άλλο την παλιά ιστορία. Τον τιμωρείς 2 χρόνια. Συζητήστε το όμως ανοιχτά στη συνεδρία. Πες ό,τι σκέφτεσαι. Και όταν τα πεις όλα προσπάθησε να το αφήσεις πίσω όσο μπορείς. Αν μπορείς. Αν αποφασίσετε να χωρίσετε τελικά, πάλι θα χρειαστείτε πολλή βοήθεια από ειδικούς. Εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά.

5 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Ξέρεις και πόσα είναι με κατάθλιψη γιατί οι γονείς δεν χωρίζουν; Δεν θα το έβαζα το παιδί σαν παράγοντα σε μία τελειωμένη σχέση. Θα δούλευα πολύ το μετά. Δεν ξέρω τι θέλει όντως να κάνει η θεματοθέτρια αλλά καλό είναι να ξέρουμε ότι ναι οι σχέσεις μπορεί και να τελειώνουν και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε και αυτό. Τώρα βλέπω ότι δεν θέλει να χωρίσει. Δε πειράζει καλό είναι να ακούγεται και η απέναντι πλευρά από το σώσε το γάμο πάση θυσία που κυριαρχούσε τόσα χρόνια και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Γενικό το σχόλιο όχι για εσένα μη παρεξηγηθώ. 

Μα φυσικά. Σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς ΟΦΕΙΛΟΥΝ να χωρίσουν για το καλό του παιδιού πρώτα. Όμως το "δεν περνάμε πια καλά μαζί", δεν αφορά τα παιδιά. Τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους μαζί και έχουν κάθε δικαίωμα να το θέλουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποφασίζουμε να παίρνουμε αντικαταθλιπτικά για την υπόλοιπη ζωή μας για να μη χωρίσουμε. Σημαίνει δουλεύουμε πάρα πολύ για να τα καταφέρουμε εάν και εφόσον υπάρχει αγάπη και συμβιβαζόμαστε κάποιες φορές. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή , αλλά τον δεν περνάω καλά και χωρίζω , όπως όταν είμαστε απλά ζευγάρι, δεν είναι το ίδιο απλό όταν υπάρχουν και παιδιά.

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 38 λεπτά , Yovanna είπε:

Ξέρεις λοιπόν τι θέλεις και είναι το πιο σημαντικό. Ούτε εκείνος δείχνει να θέλει.Συνεχίστε τις συνεδρίες μαζί. Μιλήστε και υποσχεθείτε ο ένας στον άλλον να αντιμετωπίζετε τις διαφωνίες σας χωρίς εντάσεις και χωρίς να ρίχνετε το επίπεδο. Όχι φωνές μπροστά στο παιδί. Όχι άσχημες κουβέντες.  Μην του χτυπάς άλλο την παλιά ιστορία. Τον τιμωρείς 2 χρόνια. Συζητήστε το όμως ανοιχτά στη συνεδρία. Πες ό,τι σκέφτεσαι. Και όταν τα πεις όλα προσπάθησε να το αφήσεις πίσω όσο μπορείς. Αν μπορείς. Αν αποφασίσετε να χωρίσετε τελικά, πάλι θα χρειαστείτε πολλή βοήθεια από ειδικούς. Εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά.

Μα φυσικά. Σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς ΟΦΕΙΛΟΥΝ να χωρίσουν για το καλό του παιδιού πρώτα. Όμως το "δεν περνάμε πια καλά μαζί", δεν αφορά τα παιδιά. Τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους μαζί και έχουν κάθε δικαίωμα να το θέλουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποφασίζουμε να παίρνουμε αντικαταθλιπτικά για την υπόλοιπη ζωή μας για να μη χωρίσουμε. Σημαίνει δουλεύουμε πάρα πολύ για να τα καταφέρουμε εάν και εφόσον υπάρχει αγάπη και συμβιβαζόμαστε κάποιες φορές. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή , αλλά τον δεν περνάω καλά και χωρίζω , όπως όταν είμαστε απλά ζευγάρι, δεν είναι το ίδιο απλό όταν υπάρχουν και παιδιά.

Ε ναι δε χωρίζεις ξυπνώντας ένα πρωί εννοείται ότι έχεις βάλει νερό στο κρασί σου (και ποιός δεν το κάνει) ότι το έχεις δουλέψει και μόνος και με το σύντροφο αλλά όταν περιγράφεται μια κατάσταση όπως η παραπάνω βάζοντας μπροστά τις δικές μου σκέψεις και τα δικά μου βιώματα εγώ θα έφευγα. Και για πιο λίγα θα έφευγα γιατί όπως το βλέπω αυτοί οι άνθρωποι 'δεν περνάνε καλά' μεταξύ τους. Φουλ αγκάθια από τρίτους, φουλ αγκάθια μεταξύ τους, κάνουν όνειρα; Έχουν σχέσεις στο κρεβάτι; Έχουν μια συζήτηση χωρίς καυγά και με λύσεις; Γελάνε μεταξύ τους; Έχουν κοινωνική ζωή; Απολαμβάνουν το να είναι και οι δύο στο σπίτι μόνοι και σαν οικογένεια; και σε ολους συμβαίνει να μην ισχύουν κατά περιόδους τα παραπάνω αλλά το κλίμα αλλάζει έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Δύο χρόνια λέει η ίδια. Βελτίωση; Έστω σε έναν τομέα; Για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε ότι δεν είναι καλά τα πράγματα. Όχι για διακυμάνσεις που έχουμε όλοι μας γιατί η ζωή δεν είναι τρέχω ανέμελος στα χωράφια. Για σχέσεις που τελειώνουν. Και δεν φτάνει η αγάπη η συνήθεια και το παρελθόν. Γιατί συνήθως γίνονται ακόμα χειρότερες. Και επεσήμανα τα παιδιά γιατί όπως τελείωσαν σχέσεις μας πριν παντρευτούμε και προ παιδιών έτσι μπορεί κάλλιστα να τελειώσει και ένας γάμος,  δεν μας καλύπτει ένα χαρτί και ένα παιδί στην απόλυτη ευτυχία ούτε είναι μαχαίρι στο λαιμό η δέσμευση αυτή. Φυσικά θα προσπαθήσεις παραπάνω και είναι φυσιολογικό αλλά κάπου μπορείς να βάλεις και μία τελεία. Και δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Είναι και αυτός ένας δρόμος και όταν φτάσεις να αναρωτιέσαι συνήθως είναι και ο σωστός. 

[Yovanna]

13 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Είναι και αυτός ένας δρόμος και όταν φτάσεις να αναρωτιέσαι συνήθως είναι και ο σωστός. 

Αλήθεια? Ξέρεις έστω και ένα ζευγάρι που σε κάποια φάση (ή και παραπάνω) της ζωής τους, να μην έχουν σκεφτεί να το διαλύσουν? Εγώ δεν ξέρω ούτε ένα. Ούτε ένα όμως,

[vtgian]

πρίν από 4 λεπτά , λουκουμαδάκι είπε:

 Για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε ότι δεν είναι καλά τα πράγματα. Όχι για διακυμάνσεις που έχουμε όλοι μας γιατί η ζωή δεν είναι τρέχω ανέμελος στα χωράφια. Για σχέσεις που τελειώνουν. Και δεν φτάνει η αγάπη η συνήθεια και το παρελθόν. Γιατί συνήθως γίνονται ακόμα χειρότερες. Και επεσήμανα τα παιδιά γιατί όπως τελείωσαν σχέσεις μας πριν παντρευτούμε και προ παιδιών έτσι μπορεί κάλλιστα να τελειώσει και ένας γάμος,  δεν μας καλύπτει ένα χαρτί και ένα παιδί στην απόλυτη ευτυχία ούτε είναι μαχαίρι στο λαιμό η δέσμευση αυτή. Φυσικά θα προσπαθήσεις παραπάνω και είναι φυσιολογικό αλλά κάπου μπορείς να βάλεις και μία τελεία. Και δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Είναι και αυτός ένας δρόμος και όταν φτάσεις να αναρωτιέσαι συνήθως είναι και ο σωστός. 

 

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Κάποιες φορές η λύση είναι το διαζύγιο και είναι για όλους το καλύτερο, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Η μόνη μου επιφύλαξη στην περίπτωση της θεματοθέτριας είναι το χρονικό πλαίσιο. Τα τελευταία 2 χρόνια, αυτό που ζούμε δεν είναι νορμάλ. Αν το συνδυάσεις με πρόσφατη απόκτηση παιδιού, επαγγελματική αστάθεια και σοβαρά προβλήματα υγείας, έχεις ένα πλαίσιο εκρηκτικό που δε βοηθά κανέναν να δει καθαρά τι θέλει. Εγώ βλέπω δύο ανθρώπους που μάλλον θέλουν και οι δύο αλλά έχουν θολώσει-πιεστεί-μαζέψει τόσα, που θέλει τρελή προσπάθεια να βρουν ένα κοινό σημείο επαφής για να το πιάσουν από την αρχή. Δεν ξέρω επίσης πότε άρχισαν να βλέπουν σύμβουλο, μαζί και ατομικά, η διαδικασία αυτή πάντως δεν είναι γρήγορη, δεν προσφέρει μαγικές λύσεις και μέρος της είναι και να σε φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου.

 

Ίσως ωστόσο η απόσταση για ένα διάστημα να βοηθήσει. @teacher40 Δεν είναι απαραίτητο ότι θα οδηγήσει σε διαζύγιο, ίσως απλά χρειάζεστε και οι δύο ένα διάλειμμα και με τη βοήθεια που παίρνετε να βρείτε το σημείο εκκίνησης.

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 23 λεπτά , Yovanna είπε:

Αλήθεια? Ξέρεις έστω και ένα ζευγάρι που σε κάποια φάση (ή και παραπάνω) της ζωής τους, να μην έχουν σκεφτεί να το διαλύσουν? Εγώ δεν ξέρω ούτε ένα. Ούτε ένα όμως,

Μετά από καυγά; Μετά από μια στρεσαρισμένη περίοδο;  Ξέρω πολλά και βάζω και τον εαυτό μου μέσα.  Μετά από χρόνια απομάκρυνσης εννοώ ότι αν αναρωτιέσαι μάλλον πρέπει και να το κάνεις. 

πρίν από 21 λεπτά , vtgian είπε:

 

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Κάποιες φορές η λύση είναι το διαζύγιο και είναι για όλους το καλύτερο, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Η μόνη μου επιφύλαξη στην περίπτωση της θεματοθέτριας είναι το χρονικό πλαίσιο. Τα τελευταία 2 χρόνια, αυτό που ζούμε δεν είναι νορμάλ. Αν το συνδυάσεις με πρόσφατη απόκτηση παιδιού, επαγγελματική αστάθεια και σοβαρά προβλήματα υγείας, έχεις ένα πλαίσιο εκρηκτικό που δε βοηθά κανέναν να δει καθαρά τι θέλει. Εγώ βλέπω δύο ανθρώπους που μάλλον θέλουν και οι δύο αλλά έχουν θολώσει-πιεστεί-μαζέψει τόσα, που θέλει τρελή προσπάθεια να βρουν ένα κοινό σημείο επαφής για να το πιάσουν από την αρχή. Δεν ξέρω επίσης πότε άρχισαν να βλέπουν σύμβουλο, μαζί και ατομικά, η διαδικασία αυτή πάντως δεν είναι γρήγορη, δεν προσφέρει μαγικές λύσεις και μέρος της είναι και να σε φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου.

 

Ίσως ωστόσο η απόσταση για ένα διάστημα να βοηθήσει. @teacher40 Δεν είναι απαραίτητο ότι θα οδηγήσει σε διαζύγιο, ίσως απλά χρειάζεστε και οι δύο ένα διάλειμμα και με τη βοήθεια που παίρνετε να βρείτε το σημείο εκκίνησης.

Παιδιά εγώ πατάω στο ότι τον θεωρεί τοξικό και χειριστικό, στο ότι έφτασε να νιώθει πανικό στην φροντίδα του παιδιού ότι υπάρχουν τρίτα πρόσωπα καυγάδες και τώρα που απομακρύνθηκε νιώθει ήρεμη και δυνατή. Δικά της λόγια όχι δικά μου. Δεν το έβαλα σκοπό να την πείσω να χωρίσει. Αυτό το πλαίσιο έδωσε εκεί απαντάω. Μη παρεξηγηθώ.