Σημειώστε εδώ την εμπειρία σας (μωράκια στην θερμοκοιτίδα)

[katie84]

Καλησπέρα σας! Γράφω σε αυτό το θέμα μήπως βρω παρόμοια περίπτωση κοπέλας.Δυστυχως γεννησα προωρα στις 4 Μαρτιου στις 35 εβδομάδες (34 υπερηχογραφικα).Καμια ενδειξη προωροτητας,πριν 2 εβδομάδες ειχα κανει το ντοπλερ,ολα καλα.Το μόνο που είχα ήταν διαβητης κυησης,αλλα με διατροφη φαινόταν ρυθμισμενος, εκτός από κάποια εμβάσματα πάνω απ το όριο (2 ή 3 μες την εβδομάδα σε κάποιο γευμα). Εσπασαν τα νερά.ξαφνικα το βράδυ, είχα κάποιες συσπάσεις αλλά θεώρησα ότι ήταν το έμβρυο που κουνιόταν,όπως και άλλες φορές. Ήταν τεράστιο το σοκ,άρον άρον πήγαμε στο μαιευτήριο,ήλπιζα να ειναι ένα κακο όνειρο και να συνεχιστεί η εγκυμοσυνη.Οπως φάνηκε,είχε εξαλειφθεί ο τράχηλος και είχα διαστολή 1 όταν με εξετασανε. Το μωράκι μου νοσηλεύτηκε στη Μενν του Ιασω,6 μέρες στη θερμοκοιτιδα, όπου του χορηγησανε τον παραγοντα για τα πνευμόνια του.Ηταν διασωληνωμενο για καποιες ωρες,περασε στο Cpap για λίγο και μετά στο διάχυτο.Η διαγνωση ηταν σύνδρομο αναπνευστικής δυσχερειας.Μετα άλλες 6 μέρες πέρασαν στην απλή παρακολούθηση ώστε να μπορεί να σιτιζεται με το μπιμπερό.Ενω είμαστε στο σπιτι τώρα, εγώ ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το τραύμα του πρόωρου τοκετού.Ο γιατρός δεν μου έδωσε κάποια χειροπιαστή αιτια,το απεδωσε στο ότι ήταν θέμα φύσης.Πως ξεπερνάς το σοκ του να σου σπάσουν τα νερά πριν την ώρα τους Και να μη μάθεις πότε την αιτία; Ειχε πότε κάποια κοπέλα το μωρακι της με ΣΑΔ κ ποια είναι τα προβλήματα που μπορεί να έχει στο μελλον;

 

[Iris89]

17 hours ago, katie84 said:

Καλησπέρα σας! Γράφω σε αυτό το θέμα μήπως βρω παρόμοια περίπτωση κοπέλας.Δυστυχως γεννησα προωρα στις 4 Μαρτιου στις 35 εβδομάδες (34 υπερηχογραφικα).Καμια ενδειξη προωροτητας,πριν 2 εβδομάδες ειχα κανει το ντοπλερ,ολα καλα.Το μόνο που είχα ήταν διαβητης κυησης,αλλα με διατροφη φαινόταν ρυθμισμενος, εκτός από κάποια εμβάσματα πάνω απ το όριο (2 ή 3 μες την εβδομάδα σε κάποιο γευμα). Εσπασαν τα νερά.ξαφνικα το βράδυ, είχα κάποιες συσπάσεις αλλά θεώρησα ότι ήταν το έμβρυο που κουνιόταν,όπως και άλλες φορές. Ήταν τεράστιο το σοκ,άρον άρον πήγαμε στο μαιευτήριο,ήλπιζα να ειναι ένα κακο όνειρο και να συνεχιστεί η εγκυμοσυνη.Οπως φάνηκε,είχε εξαλειφθεί ο τράχηλος και είχα διαστολή 1 όταν με εξετασανε. Το μωράκι μου νοσηλεύτηκε στη Μενν του Ιασω,6 μέρες στη θερμοκοιτιδα, όπου του χορηγησανε τον παραγοντα για τα πνευμόνια του.Ηταν διασωληνωμενο για καποιες ωρες,περασε στο Cpap για λίγο και μετά στο διάχυτο.Η διαγνωση ηταν σύνδρομο αναπνευστικής δυσχερειας.Μετα άλλες 6 μέρες πέρασαν στην απλή παρακολούθηση ώστε να μπορεί να σιτιζεται με το μπιμπερό.Ενω είμαστε στο σπιτι τώρα, εγώ ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το τραύμα του πρόωρου τοκετού.Ο γιατρός δεν μου έδωσε κάποια χειροπιαστή αιτια,το απεδωσε στο ότι ήταν θέμα φύσης.Πως ξεπερνάς το σοκ του να σου σπάσουν τα νερά πριν την ώρα τους Και να μη μάθεις πότε την αιτία; Ειχε πότε κάποια κοπέλα το μωρακι της με ΣΑΔ κ ποια είναι τα προβλήματα που μπορεί να έχει στο μελλον;

 

Γειά σου, katie84. Να σου ζήσει το μωράκι σου και να το δείτε όπως επιθυμείτε! Δεν φαντάζεσαι πόσο σε καταλαβαίνω και πόσο συμπάσχω με το σοκ που πέρασες. Πολλές κοπέλες όμως το περάσαμε και το ξεπεράσαμε. Για να το πάρετε σπίτι το μωράκι σας, σημαίνει ότι είναι καλά και ασφαλές. Εγώ γέννησα πρόωρα στις 33 εβδομάδες μετά από μία δύσκολη εγκυμοσύνη με πρόωρες συσπάσεις ήδη από το β' τρίμηνο, τοκολυτικά φάρμακα, ενέσεις κορτιζόνης και όλα τα ωραία. Τελικά τα νερά μου έσπασαν και όταν πήγαμε στο μαιευτήριο είχα διαστολή 2 εκατοστά. Ο μικρός μου έμεινε διασωληνωμένος 12 ώρες, έμεινε 10 μέρες στην θερμοκοιτίδα και άλλες 10 στην απλή παρακολούθηση μέχρι να τον πάρουμε σπίτι. Δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα μετά. Τώρα είναι 18 μηνών και είναι ένα υπερκινητικό και ακούραστο θηριάκι. Για πολλές από εμάς είναι άγνωστος ο λόγος που έχουμε προβλήματα στην εγκυμοσύνη ή γεννάμε πρόωρα, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το σοκ που πέρασα για να είμαι ειλικρινής χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο για να το ξεπεράσω και αφού μου είπε η παιδιάτρός μου ξανά και ξανά ότι ο μικρός είναι μια χαρά. Φοβάμαι μήπως ξανασυμβεί σε επόμενη εγκυμοσύνη, αλλά λέω στον εαυτό μου ότι και σε αυτή την περίπτωση θα κάνω και πάλι ό,τι πρέπει και θα πάνε όλα καλά. Να χαρείτε το παιδάκι σας και δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ηρεμήσει και το σοκ σιγά σιγά θα το περάσεις, όσο μεγαλώνει το μικρό σου!

[Indyla]

On 4/4/2020 at 12:50 ΠΜ, katie84 είπε:

Καλησπέρα σας! Γράφω σε αυτό το θέμα μήπως βρω παρόμοια περίπτωση κοπέλας.Δυστυχως γεννησα προωρα στις 4 Μαρτιου στις 35 εβδομάδες (34 υπερηχογραφικα).Καμια ενδειξη προωροτητας,πριν 2 εβδομάδες ειχα κανει το ντοπλερ,ολα καλα.Το μόνο που είχα ήταν διαβητης κυησης,αλλα με διατροφη φαινόταν ρυθμισμενος, εκτός από κάποια εμβάσματα πάνω απ το όριο (2 ή 3 μες την εβδομάδα σε κάποιο γευμα). Εσπασαν τα νερά.ξαφνικα το βράδυ, είχα κάποιες συσπάσεις αλλά θεώρησα ότι ήταν το έμβρυο που κουνιόταν,όπως και άλλες φορές. Ήταν τεράστιο το σοκ,άρον άρον πήγαμε στο μαιευτήριο,ήλπιζα να ειναι ένα κακο όνειρο και να συνεχιστεί η εγκυμοσυνη.Οπως φάνηκε,είχε εξαλειφθεί ο τράχηλος και είχα διαστολή 1 όταν με εξετασανε. Το μωράκι μου νοσηλεύτηκε στη Μενν του Ιασω,6 μέρες στη θερμοκοιτιδα, όπου του χορηγησανε τον παραγοντα για τα πνευμόνια του.Ηταν διασωληνωμενο για καποιες ωρες,περασε στο Cpap για λίγο και μετά στο διάχυτο.Η διαγνωση ηταν σύνδρομο αναπνευστικής δυσχερειας.Μετα άλλες 6 μέρες πέρασαν στην απλή παρακολούθηση ώστε να μπορεί να σιτιζεται με το μπιμπερό.Ενω είμαστε στο σπιτι τώρα, εγώ ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το τραύμα του πρόωρου τοκετού.Ο γιατρός δεν μου έδωσε κάποια χειροπιαστή αιτια,το απεδωσε στο ότι ήταν θέμα φύσης.Πως ξεπερνάς το σοκ του να σου σπάσουν τα νερά πριν την ώρα τους Και να μη μάθεις πότε την αιτία; Ειχε πότε κάποια κοπέλα το μωρακι της με ΣΑΔ κ ποια είναι τα προβλήματα που μπορεί να έχει στο μελλον;

 

Να σας ζήσει το μωράκι σας @katie84! Η ΜΕΝΝ και όποιος το έχει ζήσει το ξέρει είναι μία πολύ τραυματική εμπειρία. Ευτυχώς το δικό σας μωράκι τα πήγε μια χαρά γιατί άλλωστε ήταν μεγαλούτσικο και δεν περάσατε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Και πάλι όμως το καταλαβαίνω ότι η ΜΕΝΝ είναι ΜΕΝΝ και το στρες που δημιουργεί στους νέους γονείς είναι μεγάλο. Γι’ αυτή λοιπόν την ψυχολογική καταπόνηση που αφήνει σαν κατάλοιπο θα σου πρότεινα να πάρεις βοήθεια από έναν ειδικό. Υπάρχει και η Φαιναρέτη (οργανισμός που παρέχει υπηρεσίες ψυχικής υγείας και ειδικεύεται σε τέτοια θέματα). Αλλιώς μία ψυχολόγος ιδιώτης που να έχει ειδίκευση στην περιγεννητική ψυχολογία.

Τώρα για τον πρόωρο τοκετό και τον γυναικολόγο σου θα σου έλεγα ότι κατά τη γνώμη μου (τονίζω όμως ότι είναι η γνώμη ενός μη-ειδικού καθότι δεν είμαι γιατρός ούτε μαία) έχει κάποια ευθύνη που δεν σε είχε προετοιμάσει γι’ αυτό που συνέβη γιατί ο διαβήτης είναι από τους βασικούς προδιαθεσικούς παράγοντες για πρόωρο τοκετό. Ο γιατρός πρέπει να μας ενημερώνει στην εγκυμοσύνη ακόμα και αν φοβάται ότι μπορεί να μας αγχώσει. Και αυτό γιατί το σοκ όταν το πάθεις είναι τεράστιο αν δεν είναι προετοιμασμένη, και αυτό λειτουργεί αθροιστικά με το άγχος που προκαλεί το ίδιο το πρόβλημα υγείας. Είμαι παθούσα η ίδια οπότε αυτά που λέω είναι βγαλμένα από δική μου πολύ πικρή εμπειρία. Τώρα βέβαια αυτά πέρασαν για ‘σενα αλλά νομίζω πως όλες πρέπει να απαιτούμε από τους γιατρούς μας να είναι ειλικρινείς μαζί μας και να μας δίνουν το περιθώριο της ψυχολογικής αλλά και πρακτικής προετοιμασίας. Και τη δυνατότητα (όπως στη δική μου περίπτωση που δεν μου δόθηκε) να πάρουμε δεύτερη γνώμη και από έναν άλλον γιατρό.

 

Επεξεργάστηκαν 6 Απριλίου,2020 by Indyla

[katie84]

On 4/4/2020 at 8:30 ΜΜ, Iris89 είπε:

Γειά σου, katie84. Να σου ζήσει το μωράκι σου και να το δείτε όπως επιθυμείτε! Δεν φαντάζεσαι πόσο σε καταλαβαίνω και πόσο συμπάσχω με το σοκ που πέρασες. Πολλές κοπέλες όμως το περάσαμε και το ξεπεράσαμε. Για να το πάρετε σπίτι το μωράκι σας, σημαίνει ότι είναι καλά και ασφαλές. Εγώ γέννησα πρόωρα στις 33 εβδομάδες μετά από μία δύσκολη εγκυμοσύνη με πρόωρες συσπάσεις ήδη από το β' τρίμηνο, τοκολυτικά φάρμακα, ενέσεις κορτιζόνης και όλα τα ωραία. Τελικά τα νερά μου έσπασαν και όταν πήγαμε στο μαιευτήριο είχα διαστολή 2 εκατοστά. Ο μικρός μου έμεινε διασωληνωμένος 12 ώρες, έμεινε 10 μέρες στην θερμοκοιτίδα και άλλες 10 στην απλή παρακολούθηση μέχρι να τον πάρουμε σπίτι. Δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα μετά. Τώρα είναι 18 μηνών και είναι ένα υπερκινητικό και ακούραστο θηριάκι. Για πολλές από εμάς είναι άγνωστος ο λόγος που έχουμε προβλήματα στην εγκυμοσύνη ή γεννάμε πρόωρα, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το σοκ που πέρασα για να είμαι ειλικρινής χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο για να το ξεπεράσω και αφού μου είπε η παιδιάτρός μου ξανά και ξανά ότι ο μικρός είναι μια χαρά. Φοβάμαι μήπως ξανασυμβεί σε επόμενη εγκυμοσύνη, αλλά λέω στον εαυτό μου ότι και σε αυτή την περίπτωση θα κάνω και πάλι ό,τι πρέπει και θα πάνε όλα καλά. Να χαρείτε το παιδάκι σας και δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ηρεμήσει και το σοκ σιγά σιγά θα το περάσεις, όσο μεγαλώνει το μικρό σου!

Σε ευχαριστώ πολυ για την απάντησή σου. Φαντάζομαι πόσο δύσκολα ήταν για σένα. Ευχομαι τα καλύτερα και για το δικό σου παιδάκι!Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη μέχρι να εμφανίσω διαβητή, που ομολογώ ότι με άγχωσε. Δυστυχώςδεν πρόλαβα εγώ να κάνω τις ενέσεις κορτιζόνης ,για αυτό αντιμετωπίσαμε θέμα με το αναπνευστικό. Ελπίζω να συνέλθω σιγα σιγα από το τραύμα,γιατί ενώ έχω το μωρό στο σπίτι,σκέφτομαι συνέχεια αν θα έχει προβλήματα αναπνευστικα ή θέματα αντίληψης στο μέλλουν και κάνω σκέψεις τύπου "αχ να κρατούσε η εγκυμοσύνη 3 εβδομάδες ακόμα έστω" ή σκέφτομαι το προ του τοκετού διάστημα ,πόσο καλά ήταν και που να ήξερα τι θα ακολουθούσε μετά. Ξέρω δεν βγάζουν πουθενά,όλοι από το περιβάλλον μου μού λένε να ξεκολλήσω,αλλά...

23 ώρες πρίν, Indyla είπε:

Να σας ζήσει το μωράκι σας @katie84! Η ΜΕΝΝ και όποιος το έχει ζήσει το ξέρει είναι μία πολύ τραυματική εμπειρία. Ευτυχώς το δικό σας μωράκι τα πήγε μια χαρά γιατί άλλωστε ήταν μεγαλούτσικο και δεν περάσατε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Και πάλι όμως το καταλαβαίνω ότι η ΜΕΝΝ είναι ΜΕΝΝ και το στρες που δημιουργεί στους νέους γονείς είναι μεγάλο. Γι’ αυτή λοιπόν την ψυχολογική καταπόνηση που αφήνει σαν κατάλοιπο θα σου πρότεινα να πάρεις βοήθεια από έναν ειδικό. Υπάρχει και η Φαιναρέτη (οργανισμός που παρέχει υπηρεσίες ψυχικής υγείας και ειδικεύεται σε τέτοια θέματα). Αλλιώς μία ψυχολόγος ιδιώτης που να έχει ειδίκευση στην περιγεννητική ψυχολογία.

Τώρα για τον πρόωρο τοκετό και τον γυναικολόγο σου θα σου έλεγα ότι κατά τη γνώμη μου (τονίζω όμως ότι είναι η γνώμη ενός μη-ειδικού καθότι δεν είμαι γιατρός ούτε μαία) έχει κάποια ευθύνη που δεν σε είχε προετοιμάσει γι’ αυτό που συνέβη γιατί ο διαβήτης είναι από τους βασικούς προδιαθεσικούς παράγοντες για πρόωρο τοκετό. Ο γιατρός πρέπει να μας ενημερώνει στην εγκυμοσύνη ακόμα και αν φοβάται ότι μπορεί να μας αγχώσει. Και αυτό γιατί το σοκ όταν το πάθεις είναι τεράστιο αν δεν είναι προετοιμασμένη, και αυτό λειτουργεί αθροιστικά με το άγχος που προκαλεί το ίδιο το πρόβλημα υγείας. Είμαι παθούσα η ίδια οπότε αυτά που λέω είναι βγαλμένα από δική μου πολύ πικρή εμπειρία. Τώρα βέβαια αυτά πέρασαν για ‘σενα αλλά νομίζω πως όλες πρέπει να απαιτούμε από τους γιατρούς μας να είναι ειλικρινείς μαζί μας και να μας δίνουν το περιθώριο της ψυχολογικής αλλά και πρακτικής προετοιμασίας. Και τη δυνατότητα (όπως στη δική μου περίπτωση που δεν μου δόθηκε) να πάρουμε δεύτερη γνώμη και από έναν άλλον γιατρό.

 

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Σίγουρα η δική μας κατάσταση δεν ήταν η χειρότερη,δυστυχώς είδα ανθρώπους σε πολύ πιο δύσκολη θέση με τα μωράκια τους.Ποιος όμως φαντάζεται όταν μένει έγκυος ότι θα το περάσει αυτό καθώς και την αίσθηση να γυρνάς σπίτι με άδεια χέρια και άδεια κοιλιά; όσο για τον γιατρό μου,μου είχε πει στο τελευταίο ραντεβού(30η εβδομάδα) αόριστα ότι ο διαβήτης αόριστα είναι κάτι που δεν πρέπει να το αφήσουμε και χρήζει προσοχής. Σε ερώτησή μου,αν έχει επηρεάσει το μωρό, μου είπε όχι,καθώς δεν ήταν μακροσωμικό (λίγο πιο μεγάλη περίμετρος κοιλιάς,αλλά φυσιολογική) και τα υγρά δεν ήταν αυξημένα.Άλλωστε στο ντόπλερ (32η εβδομάδα) βγήκαν φυσιολογικά τα αμνιακά.Για αυτό κι είχα ηρεμήσει. Μακάρι να γνώριζα ποια είναι η διεργασία του διαβήτη που οδηγεί σε πρόωρο ώστε να είχα απαιτήσει να μεείχε δει νωρίτερα,δηλαδή 33η εβδομάδα,κι όχι 34η,το ραντεβού που δεν προλάβαμε.

[Iris89]

@katie84Είναι φυσιολογικό να κάνεις κάποιες άσχημες σκέψεις γιατί πέρασες ένα δύσκολο διάστημα, με μεγάλο στρες. Δεν είναι όμως λίγα τα μωράκια που έχουν αναπνευστικά προβλήματα όταν γεννιούνται, αλλά είναι απλώς αυτό: αναπνευστικά προβλήματα, προσωρινά που ξεπερνιούνται και είναι καλά τα μωράκια μετά. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα.  Μπορείς να διαβάσεις και στις προηγούμενες σελίδες που έχουν γράψει παρόμοιες εμπειρίες κοπέλες. Κανένας από το περιβάλλον σου δεν θα μπορέσει να σε καταλάβει απολύτως, αλλά κρίνοντας από εμένα όσο περνούν οι μήνες και θα βλέπεις σταδιακά το μωράκι σου να μεγαλώνει, να ψηλώνει, να ομορφαίνει, να γελάει, να περπατάει, να τρέχει, να μιλάει θα ηρεμήσεις κ εσύ και το σοκ και οι φοβίες σου θα περάσουν (αν και εμείς οι μαμάδες ποτέ δεν σταματάμε να φοβόμαστε και να ανησυχούμε ακόμη και για την μύγα που πετάει δίπλα από το παιδί μας ).

 

Να σκέφτεσαι ότι αυτή την περιπέτεια την περάσατε. Αυτό που ίσως θα μπορούσες να κάνεις αργότερα, εάν θέλετε να αποκτήσετε και άλλο παιδάκι, είναι να πάρεις και κάποιες άλλες συστάσεις για γυναικολόγους, να δεις και εκείνοι πώς θα αντιμετώπιζαν παρόμοια κατάσταση και τί θα  πρότειναν να κάνετε σε τυχόν επόμενη εγκυμοσύνη. Ο γυναικολόγος μου εμένα, δεδομένου ότι είχα κακή εγκυμοσύνη με πολλά επεισόδια με συσπάσεις και μικρές αιμορραγίες, μου είχε κάνει 6 ενέσεις κορτιζόνης (ή 8 δεν θυμάμαι, γιατί τις έκανα σε διπλές δόσεις) από την 25η έως την 32η εβδομάδα. Μου είχε πει ότι πρέπει να κάνουμε την προετοιμασία μας για όλα τα ενδεχόμενα και εν τέλει πιστεύω ότι του χρωστάω. 

 

 

[Iris89]

@katie84  Κορίτσι, πώς τα πάτε; Εσύ αισθάνεσαι καλύτερα;

[Νεκταρινακι]

Καλησπέρα κι από μένα!

Είμαι νέο μέλος και είναι η πρώτη φορά που θα γράψω όσα συνέβησαν πριν από 5 μήνες. 

Γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας και όλα κατά τον τοκετό κύλισαν ιδιαίτερα ομαλά. Είχα rooming in και θήλαζα το μωρό μου κάθε 2 ώρες. Τα δύο πρώτα 24ωρα δεν είχα γάλα, όπως όλες οι λεχώνες, παρά μόνο πύαρ. Τελευταίο πρωινό, λίγες ώρες πριν από το εξιτήριο, μου φέρνουν μετά την καθημερινή εξέταση την κόρη μου για να τη θηλάσω ενώ περνάει κι ο γιατρός και με διαβεβαιώνει πως όλα είναι τέλεια, έχασε λιγότερο βάρος από ότι περίμενε, λίγο οριακός ίκτερος αλλά μπορούσαμε να φύγουμε και να περάσουμε για επανεξέταση. Θηλάζω το μωράκι μου κι ο άντρας μου ετοιμάζει τα χαρτιά για το εξιτήριο, ώσπου... Την ώρα θήλαζε γίνεται κατάμαυρη!!  

Εννοείται πως κατανοώ τη σοβαρότητα του γεγονότος, αλλά διατηρώ την όποια ψυχραιμία μπορούσα να έχω και γυρνάω ανάποδα το μωρό, το χτυπάω στην πλάτη κι επανέρχεται. Στο μεταξύ έχω στείλει τον άντρα μου να φωνάξει τη μαία επειγόντως.

Μετά από λίγα λεπτά έρχεται η μαία και της αναφέρω το περιστατικό. Μου λέει εντάξει, θα την πάρω να την ταισω ένα γεύμα (για να πέσει γρηγορότερα ο ίκτερος είχα υπογράψει να της δώσουν ένα γεύμα) και εντωμεταξύ μου λέει ετοιμάσου για το εξιτήριο.

Είναι όλα τα χαρτιά έτοιμα, όταν με παίρνει ο γυναικολόγος τηλέφωνο και μου λέει πως το μωρό μου είναι καλά και να μην ανησυχώ. Εγώ ήμουν ήσυχη καθώς νόμιζα ότι αναφέρεται στον ίκτερο.

 Μετά από μια ώρα, έρχεται έντρομος ο διευθυντής της παιδιατρικής και μου λέει, το παιδί σας είναι μια χαρά , είναι στην απλή παρακολούθηση γιατί κατά τη σίτιση είχε ακόμη ένα κυανωτικό επεισόδιο. Εννοείται πως τότε κατάλαβα το λόγο που με πήρε ο γυναικολόγος!!

Περιμέναμε μέχρι τις 12.30 για την ενημέρωση των γονέων της εντατικής χωρίς να έχουμε ιδέα τι θα αντικρίσουμε!

Μας λένε είναι στη ΜΕΝΝ 3 θα πλυθειτε, θα βάλετε ρόμπες και θα περιμένετε. Μπαίνουμε για ενημέρωση και είναι υπεύθυνη εκείνη την ημέρα μια νεογνολόγος με την οποία είχαμε την εξής κουβέντα:

-το μωρό δεν είναι καθόλου καλά, δε μου άρεσε το χρώμα του, είμαι σίγουρη ότι έχει κάποια λοίμωξη, έχω δώσει αντιβίωση κι έχω πάρει υλικό για καλλιέργειες. Δε μπορώ να σας πω αν θα γίνει καλα

-θα μπορούσατε να μου πείτε τι μεσολάβησε από τη στιγμή που μας ενημέρωσε το πρωί ο παιδίατρος ότι όλα είναι καλά?

-γιατι τα ψειριζετε τόσο πολύ? (Αυτή τη φράση δε θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου!) Τι δουλειά κάνετε?

-μηχανικος, απαντάει ο άντρας μου

-εγω νεογνολόγος!

-κι εγώ οδοντίατρος, της λέω. 

Τότε σταμάτησε το ύφος γιατί κατάλαβε ότι δε μπορεί να μιλάει κατά αυτόν τον τρόπο, λες κι αν ήμουν δασκάλα,υπάλληλος σούπερ μάρκετ, άνεργη, ή οτιδήποτε άλλο θα είχε το δικαίωμα να μιλάει όπως θέλει!

-τότε, γνωρίζετε ότι δε μπορεί να πάρει μόνο μια μέρα αντιβίωση , το παιδί πρέπει να μείνει μέσα.

-το τι μεσολάβησε, ρώτησα.

Απάντηση δεν πήρα ποτέ! Οι μισοί έλεγαν ότι ταιστηκε από τη μαία κι είχε πάλι επεισόδιο πνιγμού, οι άλλοι μισοί πως δεν ταιστηκε και γενικά άκρη δεν έβγαλα.

-καταρχας δεν το ταιζατε σωστά επάνω!! Είναι 2550! 

Εντωμεταξυ, 3 ώρες πριν ο παιδίατρος μου είπε ότι ήταν 2870! Και εν πάση περιπτώση, σε νοσοκομείο που στηρίζει το μητρικό θηλασμό, αυτή η κουβέντα σε μια λεχώνα είναι ανεπίτρεπτη όπως και το ύφος της συγκεκριμένης "γιατρού".

Το πρόβλημα με το μωρό ήταν ότι όταν αποφάσιζαν να το ταισουν είχε αυτά τα επεισόδια κυανωσης και δε μπορούσαν με τίποτα να βρουν γιατί. Έκαναν απανωτές εξετάσεις αίματος (47 συνολικά όσο έμεινε στη μονάδα), έξι ακτινογραφίες θώρακος και γενικά δε σκέφτηκαν να ελέγξουν τι άλλο? Το γαστρεντερικό! Ώσπου μια εβδομάδα αργοτερα όταν έπαθε ακόμη ένα μεγάλο κυανωτικό επεισόδιο, η παιδοχειρουργος που κλήθηκε να τη δει, ανακάλυψε ότι υπήρχε γάλα στην τραχεία! Δηλαδή το γάλα αντί να ακολουθεί το δρόμο προς το στομάχι, ακολουθούσε το δρόμο προς τον πνεύμονα. 

Την επόμενη μέρα μας ενημέρωσε η διευθύντρια της ΜΕΝΝ ότι πρέπει να γίνει μια πολύ σοβαρή κι επικίνδυνη εξέταση και πως δεν έχουν κενό ραντεβού και δεν ξέρουν πότε θα γίνει κλπ κλπ κλπ. Γενικά υπήρχε μια αργοπορία στα πάντα! Η μοναδική που πίεζε τα πράγματα και μας έσωσε κι εμάς και το παιδί ήταν η παιδοχειρουργος η οποία έκανε την εξέταση την ίδια μέρα.

Αποτέλεσμα?

Τραχειοοισοφαγικο συρίγγιο χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα στον οισοφάγο, χωρίς κανένα καρδιολογικό πρόβλημα ( συνήθως συνυπάρχουν), χωρίς κανένα άλλο σύνδρομο. Συχνότητα σε κορίτσια χωρίς άλλο πρόβλημα 1:600.000! 

Την ίδια μέρα σε ένα χειρουργείο 6 ωρών αναταχθηκε το πρόβλημα και η μικρή μας ήταν σε καταστολή για τα επόμενα 24 ώρα.

Η παιδοχειρουργος αφού εξέτασε πως όλα πήγαιναν καλά, έλεγε και ξαναλέγε στους νεογνολογους ότι το μωρό ΠΡΕΠΕΙ να φαει! Εκείνοι, έβρισκαν όλο δικαιολογίες για να περνούν οι μέρες χωρίς καμία άλλη ένδειξη προβλήματος. 

Έχω πολυλογησει ήδη αρκετά, θα πω όμως ότι στις 28 ημέρες που έμεινε το παιδί μου στην εντατική, τα μάτια μου είδαν και τα αυτιά μου άκουσαν πάρα πολλά!

Αρκεί να γράψω πως τα τελευταία δύο 24 ώρα που ήμασταν στη ΜΕΝΝ 3, το μωρό δεν έπαιρνε καμία φαρμακευτική αγωγή, η θερμοκοιτίδα της ήταν κλειστή και το βάρος της πάνω από 3 κιλά! Ο μόνος λόγος που το κρατούσαν ήταν για τα λεφτά! 

Μετά από τηλεφώνημα του γυναικολόγου μου και μετόχου του μαιευτηρίου, το έβαλαν στη ΜΕΝΝ 2 ενώ μου είχαν πει ότι θα πήγαινε στην 1! Εκεί φυσικά κόλλησε ενδονοσοκομειακη λοίμωξη και πήρε αντιβίωση για άλλη μια φορά.

Μετά από κάποιες μέρες, αφού δεν είχαν κάποια άλλη δικαιολογία, μεταφερθηκαμε στην απλή παρακολούθηση (πάντα σε σβηστή θερμοκοιτίδα, όχι σε κουνακι) με το πρόσχημα ότι δε μπορούσε να σιτιστει γι'αυτό δε μου την έδιναν. Πέρασαν έτσι κάμποσες μέρες ακόμα, τις οποίες μετανιώνω που δεν υπέγραψα να την πάρω όταν είδα τι συνθήκες επικρατούσαν εκεί μέσα!!

Μαίες με κινητά, νεογνολόγος να καπνίζει με τη ρόμπα έξω καθισμένη στο πεζούλι και στη συνέχεια να εισέρχεται στην εντατική, να μου δίνουν μητρικό γάλα άλλης μάνας, να μου λένε τις πιο ηλίθιες δικαιολογίες για πράγματα που οφθαλμοφανως έκαναν λάθος, να ταιζουν το παιδί μου με το σωληνάκι γιατί δεν είχαν χρόνο (και προφανώς αυτό σήμαινε ότι εγώ δε θα την έπαιρνα αφού κατά τη γνώμη των μαιών "δε μπορούσε να φάει") κι άλλα πάρα πολλά τα οποία δε μπορώ να απαριθμήσω εδώ...

Τελικά, το τελευταίο 24ωρο αποφάσισα να μη φύγω καθόλου! Έμεινα εκεί σε όλα τα γεύματα γιατί άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει! Έτρωγε σε όλα, με δυσκολία αλλά έτρωγε! Την επόμενη μέρα την πήρα σπίτι!

Η ίδια η παιδοχειρουργος μου είπε προσωπικά "πάρτε το παιδί στο σπίτι! Με την αγάπη και τη φροντίδα σας θα φάει μια χαρά, εδώ ταλαιπωρείται"

Αυτό ήταν αρκετό για μένα!

Μια μέρα στο σπίτι, το παιδί ξεκουράστηκε, ένιωσε θαλπωρή, έφαγε κατευθείαν καλύτερα κι έβαζε συνεχώς βάρος.

Έπειτα κατάλαβα ότι όλα αυτά γίνονταν για τα χρήματα και για να μου υποδείξουν ότι είμαι ανάξια να το μεγαλώσω! Νιώθω ντροπή για λογαριασμό τους!

Με εξαίρεση την παιδοχειρουργο, έναν νεογνολόγο και μια μαία, όλοι οι υπόλοιποι ήταν απαράδεκτοι! Και σε συμπεριφορά και σε ικανότητες μιας και πίστευαν τα λόγια μιας μαίας που βαριοταν να ταισει το παιδί μου ή και δεν προλάβαινε στην τελική και δεν πίστευαν ότι μια μητέρα θα μπορούσε να φροντίσει καλύτερα το παιδί της.

Για την ιστορία αναφέρω πως ζήτησα το αρχείο της , στο οποίο δεν υπήρχε ούτε ένα αποτέλεσμα καλλιέργειας (ενώ πήραν δείγματα 3 φορές) , φυσικά κανένα μικρόβιο που υποδεικνυε λοίμωξη εξαρχής και πολλές πολλές υπογραφές γιατρών που αποδεικνύουν πως το πράγμα καθυστερούσε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο! 

Οι μέρες ήταν εφιαλτικές, οι νύχτες ακόμη περισσότερο. Όσοι έχετε γράψει σε αυτό το θέμα, γνωρίζετε τι αντικρυζουν τα μάτια των γονιών εκεί μέσα. 

5μηνες έχουν περάσει κι ακόμη τα βράδια δε μπορώ να ηρεμήσω , όχι γιατί το παιδί μου είχε πρόβλημα αλλά γιατί δεν αντέχω στην ιδέα ότι πολλά μωράκια είναι εκεί μέσα χωρίς τη φροντίδα που πραγματικά χρειάζονται. Φυσικά υπάρχουν περιστατικά με μωράκια που χρωστούν τη ζωή τους στην εντατική αλλά λίγη ανθρωπιά παραπάνω προς τους γονείς, λίγος παραπάνω σεβασμός στους κανόνες υγιεινής και λίγο πιο οργανωμένες οι διαδικασίες να ήταν, θα ήμασταν όλοι πολύ καλύτερα.

Εύχομαι κανένας γονιός να μη ζήσει αυτή την εμπειρία.

 

[Νεκταρινακι]

On 4/4/2020 at 12:50 ΠΜ, katie84 είπε:

Καλησπέρα σας! Γράφω σε αυτό το θέμα μήπως βρω παρόμοια περίπτωση κοπέλας.Δυστυχως γεννησα προωρα στις 4 Μαρτιου στις 35 εβδομάδες (34 υπερηχογραφικα).Καμια ενδειξη προωροτητας,πριν 2 εβδομάδες ειχα κανει το ντοπλερ,ολα καλα.Το μόνο που είχα ήταν διαβητης κυησης,αλλα με διατροφη φαινόταν ρυθμισμενος, εκτός από κάποια εμβάσματα πάνω απ το όριο (2 ή 3 μες την εβδομάδα σε κάποιο γευμα). Εσπασαν τα νερά.ξαφνικα το βράδυ, είχα κάποιες συσπάσεις αλλά θεώρησα ότι ήταν το έμβρυο που κουνιόταν,όπως και άλλες φορές. Ήταν τεράστιο το σοκ,άρον άρον πήγαμε στο μαιευτήριο,ήλπιζα να ειναι ένα κακο όνειρο και να συνεχιστεί η εγκυμοσυνη.Οπως φάνηκε,είχε εξαλειφθεί ο τράχηλος και είχα διαστολή 1 όταν με εξετασανε. Το μωράκι μου νοσηλεύτηκε στη Μενν του Ιασω,6 μέρες στη θερμοκοιτιδα, όπου του χορηγησανε τον παραγοντα για τα πνευμόνια του.Ηταν διασωληνωμενο για καποιες ωρες,περασε στο Cpap για λίγο και μετά στο διάχυτο.Η διαγνωση ηταν σύνδρομο αναπνευστικής δυσχερειας.Μετα άλλες 6 μέρες πέρασαν στην απλή παρακολούθηση ώστε να μπορεί να σιτιζεται με το μπιμπερό.Ενω είμαστε στο σπιτι τώρα, εγώ ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το τραύμα του πρόωρου τοκετού.Ο γιατρός δεν μου έδωσε κάποια χειροπιαστή αιτια,το απεδωσε στο ότι ήταν θέμα φύσης.Πως ξεπερνάς το σοκ του να σου σπάσουν τα νερά πριν την ώρα τους Και να μη μάθεις πότε την αιτία; Ειχε πότε κάποια κοπέλα το μωρακι της με ΣΑΔ κ ποια είναι τα προβλήματα που μπορεί να έχει στο μελλον;

 

Καλησπέρα katie84!

Είχα κι εγώ σακχαρώδη διαβήτη κύησης ρυθμισμένο με διατροφή όπως κι εσύ! Δε γέννησα πρόωρα, όμως η ομάδα των γιατρών που με παρακολουθούσε λόγω διαβήτη μου είχε πει ότι το peak είναι στην 32η-36η εβδομάδα. Από εκεί κι έπειτα, οι ανάγκες του οργανισμού για ινσουλίνη συνήθως υποχωρούν και πάλι. 

Δε γνωρίζω εάν το πολυαμνιο μπορεί να εξελιχθεί τόσο γρήγορα σε διάστημα δύο εβδομάδων, αυτό θα σου το πει ο γυναικολόγος, πάντως ανεξάρτητα από το διαβήτη, οι αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν σε πρόωρο τοκετό σίγουρα δεν έχουν διαλευκανθεί πλήρως για όλες τις περιπτώσεις.

Ευτυχώς πήγαν όλα καλά με το μωράκι σου και έτσι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν! Ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις το παιδί σου εκεί μέσα και πόσο δύσκολα το ξεπερνας αλλά όλα θα πάνε καλά!!

[katie84]

On 25/4/2020 at 12:15 ΠΜ, Iris89 είπε:

@katie84  Κορίτσι, πώς τα πάτε; Εσύ αισθάνεσαι καλύτερα;

Καλά μπορώ να πω,νιώθω καλύτερα όσο περνάει ο καιρός.Οχι ότι ξεχνιούνται οι στιγμές στη Μενν αλλα η καθημερινότητα με το μωρο σε απορροφά πλήρως. Έχω μόνο το νου μου για ταχυπνοιες μήπως κάνει,του κάναμε κ ένα καρδιολογικο έλεγχο επειδή κουράζοταν στο γεύμα, αλλα όλα φυσιολογικά για την ηλικία του,κάποια ευρήματα θα κλείσουν από μόνα τους. Μένει ωρλ κ νευρολόγος...

[Iris89]

@Νεκταρινάκι, ειλικρινά λυπάμαι πολύ για όσα περάσατε και καταλαβαίνω πλήρως την αγωνία σας. Ειλικρινά απορώ με την αναλγησία ορισμένων γιατρών και λοιπών για την ανησυχία και την αβεβαιότητα που νιώθουν οι γονείς που έχουν τα νεογέννητα μωράκια τους στη ΜΕΝΝ. Αυτό που είπα εγώ όταν είχα το δικό μου μωρό εκεί και το λέω ακόμα είναι ότι τότε αγάπησα όλα τα παιδάκια που ήταν εκεί σαν να ήταν δικά μου και προσευχόμουν γι' αυτά. 

 

@katie84 Χαίρομαι που είστε καλά! Κ εμένα τον είχαν ξεσκονίσει από εξετάσεις κ ήταν όλες φυσιολογικές. Έτσι θα είναι, θα δεις. Το να κουράζεται στα γεύματα είναι φυσιολογικό, γιατί έχει λιγότερη δύναμη για την θηλαστική κίνηση. Εγώ του έδινα με μπιμπερό. Του είχα ανοίξει πιο πολύ την τρύπα και έπινε πιο εύκολα. Μετά βέβαια που τσούπεψε και μπορούσε να θηλάζει, δεν είχε μάθει το στήθος και τεμπέλιαζε, οπότε συνέχισα με μπιμπερό. Κ του έδινα από λίγο λίγο με διαλείμματα για να το χωνεύει καλά. 

 

Κορίτσια, κανείς δεν θα φροντίσει με τόση θαλπωρή και αφοσίωση ένα μωρό όσο η μαμά του. Στο σπίτι κ το δικό μου αμέσως ξεπετάχτηκε. Τὠρα βέβαια παραέχει ξεπεταχτεί, μου αδειάζει ΌΛΑ τα ντουλάπια σε ΌΛΑ τα δωμάτια...  Να πω κ κάτι που μπορεί να το διαβάσουν κ άλλες κοπέλες που είχαν πρόωρα μωράκια ή μωράκια στη ΜΕΝΝ. Θέλουν τα μωράκια αυτά μεγαλύτερη υπομονή στην φροντίδα τους τους 3-4 πρώτους μήνες, γιατί μπορεί να μην έχουν πολλή δύναμη να φάνε ή να έχουν ευαίσθητο στομάχι. Εγώ τότε άκουγα από τον περίγυρο (πεθερά, θείες και λοιπούς συγγενείς) ότι είμαι υπερβολική. Δεν πειράζει, ακούτε με υπομονή και συνεχίστε να φροντίζετε τα παιδάκια σας όπως ξέρετε! 

[Νεκταρινακι]

Just now, Iris89 είπε:

@Νεκταρινάκι, ειλικρινά λυπάμαι πολύ για όσα περάσατε και καταλαβαίνω πλήρως την αγωνία σας. Ειλικρινά απορώ με την αναλγησία ορισμένων γιατρών και λοιπών για την ανησυχία και την αβεβαιότητα που νιώθουν οι γονείς που έχουν τα νεογέννητα μωράκια τους στη ΜΕΝΝ. Αυτό που είπα εγώ όταν είχα το δικό μου μωρό εκεί και το λέω ακόμα είναι ότι τότε αγάπησα όλα τα παιδάκια που ήταν εκεί σαν να ήταν δικά μου και προσευχόμουν γι' αυτά. 

 

@katie84 Χαίρομαι που είστε καλά! Κ εμένα τον είχαν ξεσκονίσει από εξετάσεις κ ήταν όλες φυσιολογικές. Έτσι θα είναι, θα δεις. Το να κουράζεται στα γεύματα είναι φυσιολογικό, γιατί έχει λιγότερη δύναμη για την θηλαστική κίνηση. Εγώ του έδινα με μπιμπερό. Του είχα ανοίξει πιο πολύ την τρύπα και έπινε πιο εύκολα. Μετά βέβαια που τσούπεψε και μπορούσε να θηλάζει, δεν είχε μάθει το στήθος και τεμπέλιαζε, οπότε συνέχισα με μπιμπερό. Κ του έδινα από λίγο λίγο με διαλείμματα για να το χωνεύει καλά. 

 

Κορίτσια, κανείς δεν θα φροντίσει με τόση θαλπωρή και αφοσίωση ένα μωρό όσο η μαμά του. Στο σπίτι κ το δικό μου αμέσως ξεπετάχτηκε. Τὠρα βέβαια παραέχει ξεπεταχτεί, μου αδειάζει ΌΛΑ τα ντουλάπια σε ΌΛΑ τα δωμάτια...  Να πω κ κάτι που μπορεί να το διαβάσουν κ άλλες κοπέλες που είχαν πρόωρα μωράκια ή μωράκια στη ΜΕΝΝ. Θέλουν τα μωράκια αυτά μεγαλύτερη υπομονή στην φροντίδα τους τους 3-4 πρώτους μήνες, γιατί μπορεί να μην έχουν πολλή δύναμη να φάνε ή να έχουν ευαίσθητο στομάχι. Εγώ τότε άκουγα από τον περίγυρο (πεθερά, θείες και λοιπούς συγγενείς) ότι είμαι υπερβολική. Δεν πειράζει, ακούτε με υπομονή και συνεχίστε να φροντίζετε τα παιδάκια σας όπως ξέρετε! 

@Iris89 πόσο δίκιο έχεις σε όσα γράφεις!! Εξέφρασες κάτι που ένιωσα κι εγώ εκεί μέσα... Ότι αγάπησα όλα τα μωράκια, αγωνιουσα, κάθε μέρα για το αν είναι όλα καλά, περίμενα να αντικρυσω το βλέμμα των γονιών τους για να καταλάβω εάν τα νέα ήταν καλά ή όχι. Πόση δύναμη έχουν όσοι περνάνε από εκεί! Υπήρχαν γονείς που έχασαν το ένα από τα δύο μωράκια τους και μας έδιναν κουράγιο! 

Πάντως κανένας δε μπορεί να καταλάβει... Ο περίγυρος (μάνα, θείες, κλπ) λένε πριν γεννήσεις για διάφορα θεματα... "Αααχ θα γεννήσεις και θα καταλάβεις!"

Έχω να πω με βεβαιότητα τώρα που γέννησα ότι εκείνες δεν πρόκειται να καταλάβουν. Ένιωθα πολύ πιο κοντά μου ανθρώπους αγνώστους γιατί μοιραζόμασταν την ίδια εμπειρία...

 

Να σου ζήσει το μικρουλι σου!!

[Katerina av]

Καλησπέρα γέννησα 29 εβδομάδων πριν ένα μήνα λόγω ανεπάρκειας τραχήλου είχα νοσηλευτέι από 23 εβδ που έγινε η διαστολή 4 και με αντιβίωση και τοκολυτικα Έγινε και η περιδεση.δεν άντεξε πολύ όμως ο στο ας μας ήταν να πάω έστω 31 αλλα 29 εβδομάδων έσπασαν τα νερά έγινε και αποκόλληση πλακούντα και τελικά γεννήθηκε το αγοράκι μ 1300 γρ. Διασωληνωθηκε κατευθείαν και είναι στην μενν.πηρε αντιβίωση λόγω κάποιας φλεγμονής απτ γέννα και τώρα βλέπουν στον υπέρηχο εγκεφαλική αιμορραγία 2ου βαθμου και κάποια λευκή ουσία-ιχογενεια σ εγκέφαλο που μπορεί να δημιουργηθεί αργότερα μ είπαν κύστη η κλινική τ εικόνα είναι καλή πήρε και βάρος πήγαμε 1800 αλλά φοβάμαι ότι θα έχουμε προβλήματα νευρολογικα.. Έχει κάποια ακούσει κάτι γ αυτα έχω τρελαθεί απτ άγχος και στην στεναχώρια μου. 

 

[Sweet32]

On 31/5/2020 at 9:15 ΜΜ, Katerina av είπε:

Καλησπέρα γέννησα 29 εβδομάδων πριν ένα μήνα λόγω ανεπάρκειας τραχήλου είχα νοσηλευτέι από 23 εβδ που έγινε η διαστολή 4 και με αντιβίωση και τοκολυτικα Έγινε και η περιδεση.δεν άντεξε πολύ όμως ο στο ας μας ήταν να πάω έστω 31 αλλα 29 εβδομάδων έσπασαν τα νερά έγινε και αποκόλληση πλακούντα και τελικά γεννήθηκε το αγοράκι μ 1300 γρ. Διασωληνωθηκε κατευθείαν και είναι στην μενν.πηρε αντιβίωση λόγω κάποιας φλεγμονής απτ γέννα και τώρα βλέπουν στον υπέρηχο εγκεφαλική αιμορραγία 2ου βαθμου και κάποια λευκή ουσία-ιχογενεια σ εγκέφαλο που μπορεί να δημιουργηθεί αργότερα μ είπαν κύστη η κλινική τ εικόνα είναι καλή πήρε και βάρος πήγαμε 1800 αλλά φοβάμαι ότι θα έχουμε προβλήματα νευρολογικα.. Έχει κάποια ακούσει κάτι γ αυτα έχω τρελαθεί απτ άγχος και στην στεναχώρια μου. 

 

Και εγώ γέννησα στις 32 εβδομάδες πριν 4 χρόνια λόγω ανεπάρκειας τραχήλου και το αγοράκι μου επαθε εγκεφαλική αιμορραγία δευτέρου βαθμου.  Περπάτησε στην ώρα του απλά άργησε λίγο να μιλήσει. Ευτυχώς, τώρα είναι μια χαρά και πανεξυπνος! Μη στεναχωριέσαι, είμαι σίγουρη ότι ολα θα πανε μια χαρα!!!! Όταν βγείτε από το νοσοκομείο μπορείτε να πατε σε κάποιον παιδονευρολογο. 

[Indyla]

On 31/5/2020 at 9:15 ΜΜ, Katerina av είπε:

Καλησπέρα γέννησα 29 εβδομάδων πριν ένα μήνα λόγω ανεπάρκειας τραχήλου είχα νοσηλευτέι από 23 εβδ που έγινε η διαστολή 4 και με αντιβίωση και τοκολυτικα Έγινε και η περιδεση.δεν άντεξε πολύ όμως ο στο ας μας ήταν να πάω έστω 31 αλλα 29 εβδομάδων έσπασαν τα νερά έγινε και αποκόλληση πλακούντα και τελικά γεννήθηκε το αγοράκι μ 1300 γρ. Διασωληνωθηκε κατευθείαν και είναι στην μενν.πηρε αντιβίωση λόγω κάποιας φλεγμονής απτ γέννα και τώρα βλέπουν στον υπέρηχο εγκεφαλική αιμορραγία 2ου βαθμου και κάποια λευκή ουσία-ιχογενεια σ εγκέφαλο που μπορεί να δημιουργηθεί αργότερα μ είπαν κύστη η κλινική τ εικόνα είναι καλή πήρε και βάρος πήγαμε 1800 αλλά φοβάμαι ότι θα έχουμε προβλήματα νευρολογικα.. Έχει κάποια ακούσει κάτι γ αυτα έχω τρελαθεί απτ άγχος και στην στεναχώρια μου. 

 

Γλυκιά μου σου στέλνω τις ευχές μου για πολύ γρήγορη ανάρρωση μέσα απ´ την καρδιά μου. Ως κάποια που έχει ζήσει την απίστευτη αγωνία της ΜΕΝΝ και παράλληλα την πλήρη απουσία ψυχολογικής στήριξης μέσα στο νοσοκομείο, θα σου πω να μη σκέφτεσαι τέτοια. Σημασία έχει το τώρα και το να γίνει ο μπέμπης σας καλά. Να έχετε δύναμη και να φροντίζετε τους εαυτούς σας όσο μπορείτε γιατί αυτή η συγκυρία του να έχεις ένα μωρό σε νοσηλεία είναι απίστευτα απαιτητική ψυχολογικά, αλλά και σωματικά σε κάποιο βαθμό. Και δυστυχώς το περιβάλλον του ζευγαριού είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει. Δύναμη λοιπόν και όχι αρνητικές σκέψεις 

[Polymenea]

Καλησπερα εμεις γεννηθηκαμε τελειομηνα 3800 με καισαρικη..η μικρη στρεσαριστηκε και κατευθειαν Μενν..21 μερες μετα βγηκε απο θερμοκοιτιδα και προσπαθει να μαθει να τρωει με μπιμπερο ...παρομοια εμπειρια?

[Συντονιστής Περιεχομένου]

On 14/12/2008 at 4:41 ΜΜ, administrator είπε:

Σημειώστε εδώ την εμπειρία σας

μην ξεχάσετε να γράψετε

 

 

1) τι σας βοήθησε, απο αντικείμενα μέχρι φράσεις ή λέξεις που σας είπαν,

 

2) πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε που το μωρό σας χρειάστηκε να μεινει στην θερμοκοιτίδα

 

3) τι γνωρίζατε όσον αφορά τις απαιτήσεις που μπορείτε να έχετε όταν το μωρό σας βρίσκετε σε θερμοκοιτίδα

 

4) τι σας επέτρεψαν να κάνετε κατά την διάρκεια που το μωρό σας βρισκόταν στην θερμοκοιτίδα

 

5) τι θα συστήνατε στους γονείς που διαβάζουν, για να είναι ενημερωμένοι,

και να είναι το διάστημα της παραμονής του παιδιού τους στην θερμοκοιτίδα όσο λιγότερο ψυχοφθόρο.

 

 

θυμηθείτε ότι εφ όσον θέλετε να κανετε κάποια καταγγελία, εάν την γράφετε επώνυμα (δηλαδή αναφέρετε ονόματα και μαιευτήρια) , να μην προβαίνετε σε χαρακτηρισμούς και περιγράψτε απλώς το συμβάν όπως ακριβώς συνέβη.

Γειά σας

δείτε τα παραπάνω για να σημειώσετε και εσείς την εμπειρία σας σχετικά με αυτά! 

ευχαριστούμε θερμά! 

[Αννούλαααα]

On 30/4/2020 at 8:20 ΜΜ, Νεκταρινακι είπε:

Καλησπέρα κι από μένα!

Είμαι νέο μέλος και είναι η πρώτη φορά που θα γράψω όσα συνέβησαν πριν από 5 μήνες. 

Γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας και όλα κατά τον τοκετό κύλισαν ιδιαίτερα ομαλά. Είχα rooming in και θήλαζα το μωρό μου κάθε 2 ώρες. Τα δύο πρώτα 24ωρα δεν είχα γάλα, όπως όλες οι λεχώνες, παρά μόνο πύαρ. Τελευταίο πρωινό, λίγες ώρες πριν από το εξιτήριο, μου φέρνουν μετά την καθημερινή εξέταση την κόρη μου για να τη θηλάσω ενώ περνάει κι ο γιατρός και με διαβεβαιώνει πως όλα είναι τέλεια, έχασε λιγότερο βάρος από ότι περίμενε, λίγο οριακός ίκτερος αλλά μπορούσαμε να φύγουμε και να περάσουμε για επανεξέταση. Θηλάζω το μωράκι μου κι ο άντρας μου ετοιμάζει τα χαρτιά για το εξιτήριο, ώσπου... Την ώρα θήλαζε γίνεται κατάμαυρη!!  

Εννοείται πως κατανοώ τη σοβαρότητα του γεγονότος, αλλά διατηρώ την όποια ψυχραιμία μπορούσα να έχω και γυρνάω ανάποδα το μωρό, το χτυπάω στην πλάτη κι επανέρχεται. Στο μεταξύ έχω στείλει τον άντρα μου να φωνάξει τη μαία επειγόντως.

Μετά από λίγα λεπτά έρχεται η μαία και της αναφέρω το περιστατικό. Μου λέει εντάξει, θα την πάρω να την ταισω ένα γεύμα (για να πέσει γρηγορότερα ο ίκτερος είχα υπογράψει να της δώσουν ένα γεύμα) και εντωμεταξύ μου λέει ετοιμάσου για το εξιτήριο.

Είναι όλα τα χαρτιά έτοιμα, όταν με παίρνει ο γυναικολόγος τηλέφωνο και μου λέει πως το μωρό μου είναι καλά και να μην ανησυχώ. Εγώ ήμουν ήσυχη καθώς νόμιζα ότι αναφέρεται στον ίκτερο.

 Μετά από μια ώρα, έρχεται έντρομος ο διευθυντής της παιδιατρικής και μου λέει, το παιδί σας είναι μια χαρά , είναι στην απλή παρακολούθηση γιατί κατά τη σίτιση είχε ακόμη ένα κυανωτικό επεισόδιο. Εννοείται πως τότε κατάλαβα το λόγο που με πήρε ο γυναικολόγος!!

Περιμέναμε μέχρι τις 12.30 για την ενημέρωση των γονέων της εντατικής χωρίς να έχουμε ιδέα τι θα αντικρίσουμε!

Μας λένε είναι στη ΜΕΝΝ 3 θα πλυθειτε, θα βάλετε ρόμπες και θα περιμένετε. Μπαίνουμε για ενημέρωση και είναι υπεύθυνη εκείνη την ημέρα μια νεογνολόγος με την οποία είχαμε την εξής κουβέντα:

-το μωρό δεν είναι καθόλου καλά, δε μου άρεσε το χρώμα του, είμαι σίγουρη ότι έχει κάποια λοίμωξη, έχω δώσει αντιβίωση κι έχω πάρει υλικό για καλλιέργειες. Δε μπορώ να σας πω αν θα γίνει καλα

-θα μπορούσατε να μου πείτε τι μεσολάβησε από τη στιγμή που μας ενημέρωσε το πρωί ο παιδίατρος ότι όλα είναι καλά?

-γιατι τα ψειριζετε τόσο πολύ? (Αυτή τη φράση δε θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου!) Τι δουλειά κάνετε?

-μηχανικος, απαντάει ο άντρας μου

-εγω νεογνολόγος!

-κι εγώ οδοντίατρος, της λέω. 

Τότε σταμάτησε το ύφος γιατί κατάλαβε ότι δε μπορεί να μιλάει κατά αυτόν τον τρόπο, λες κι αν ήμουν δασκάλα,υπάλληλος σούπερ μάρκετ, άνεργη, ή οτιδήποτε άλλο θα είχε το δικαίωμα να μιλάει όπως θέλει!

-τότε, γνωρίζετε ότι δε μπορεί να πάρει μόνο μια μέρα αντιβίωση , το παιδί πρέπει να μείνει μέσα.

-το τι μεσολάβησε, ρώτησα.

Απάντηση δεν πήρα ποτέ! Οι μισοί έλεγαν ότι ταιστηκε από τη μαία κι είχε πάλι επεισόδιο πνιγμού, οι άλλοι μισοί πως δεν ταιστηκε και γενικά άκρη δεν έβγαλα.

-καταρχας δεν το ταιζατε σωστά επάνω!! Είναι 2550! 

Εντωμεταξυ, 3 ώρες πριν ο παιδίατρος μου είπε ότι ήταν 2870! Και εν πάση περιπτώση, σε νοσοκομείο που στηρίζει το μητρικό θηλασμό, αυτή η κουβέντα σε μια λεχώνα είναι ανεπίτρεπτη όπως και το ύφος της συγκεκριμένης "γιατρού".

Το πρόβλημα με το μωρό ήταν ότι όταν αποφάσιζαν να το ταισουν είχε αυτά τα επεισόδια κυανωσης και δε μπορούσαν με τίποτα να βρουν γιατί. Έκαναν απανωτές εξετάσεις αίματος (47 συνολικά όσο έμεινε στη μονάδα), έξι ακτινογραφίες θώρακος και γενικά δε σκέφτηκαν να ελέγξουν τι άλλο? Το γαστρεντερικό! Ώσπου μια εβδομάδα αργοτερα όταν έπαθε ακόμη ένα μεγάλο κυανωτικό επεισόδιο, η παιδοχειρουργος που κλήθηκε να τη δει, ανακάλυψε ότι υπήρχε γάλα στην τραχεία! Δηλαδή το γάλα αντί να ακολουθεί το δρόμο προς το στομάχι, ακολουθούσε το δρόμο προς τον πνεύμονα. 

Την επόμενη μέρα μας ενημέρωσε η διευθύντρια της ΜΕΝΝ ότι πρέπει να γίνει μια πολύ σοβαρή κι επικίνδυνη εξέταση και πως δεν έχουν κενό ραντεβού και δεν ξέρουν πότε θα γίνει κλπ κλπ κλπ. Γενικά υπήρχε μια αργοπορία στα πάντα! Η μοναδική που πίεζε τα πράγματα και μας έσωσε κι εμάς και το παιδί ήταν η παιδοχειρουργος η οποία έκανε την εξέταση την ίδια μέρα.

Αποτέλεσμα?

Τραχειοοισοφαγικο συρίγγιο χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα στον οισοφάγο, χωρίς κανένα καρδιολογικό πρόβλημα ( συνήθως συνυπάρχουν), χωρίς κανένα άλλο σύνδρομο. Συχνότητα σε κορίτσια χωρίς άλλο πρόβλημα 1:600.000! 

Την ίδια μέρα σε ένα χειρουργείο 6 ωρών αναταχθηκε το πρόβλημα και η μικρή μας ήταν σε καταστολή για τα επόμενα 24 ώρα.

Η παιδοχειρουργος αφού εξέτασε πως όλα πήγαιναν καλά, έλεγε και ξαναλέγε στους νεογνολογους ότι το μωρό ΠΡΕΠΕΙ να φαει! Εκείνοι, έβρισκαν όλο δικαιολογίες για να περνούν οι μέρες χωρίς καμία άλλη ένδειξη προβλήματος. 

Έχω πολυλογησει ήδη αρκετά, θα πω όμως ότι στις 28 ημέρες που έμεινε το παιδί μου στην εντατική, τα μάτια μου είδαν και τα αυτιά μου άκουσαν πάρα πολλά!

Αρκεί να γράψω πως τα τελευταία δύο 24 ώρα που ήμασταν στη ΜΕΝΝ 3, το μωρό δεν έπαιρνε καμία φαρμακευτική αγωγή, η θερμοκοιτίδα της ήταν κλειστή και το βάρος της πάνω από 3 κιλά! Ο μόνος λόγος που το κρατούσαν ήταν για τα λεφτά! 

Μετά από τηλεφώνημα του γυναικολόγου μου και μετόχου του μαιευτηρίου, το έβαλαν στη ΜΕΝΝ 2 ενώ μου είχαν πει ότι θα πήγαινε στην 1! Εκεί φυσικά κόλλησε ενδονοσοκομειακη λοίμωξη και πήρε αντιβίωση για άλλη μια φορά.

Μετά από κάποιες μέρες, αφού δεν είχαν κάποια άλλη δικαιολογία, μεταφερθηκαμε στην απλή παρακολούθηση (πάντα σε σβηστή θερμοκοιτίδα, όχι σε κουνακι) με το πρόσχημα ότι δε μπορούσε να σιτιστει γι'αυτό δε μου την έδιναν. Πέρασαν έτσι κάμποσες μέρες ακόμα, τις οποίες μετανιώνω που δεν υπέγραψα να την πάρω όταν είδα τι συνθήκες επικρατούσαν εκεί μέσα!!

Μαίες με κινητά, νεογνολόγος να καπνίζει με τη ρόμπα έξω καθισμένη στο πεζούλι και στη συνέχεια να εισέρχεται στην εντατική, να μου δίνουν μητρικό γάλα άλλης μάνας, να μου λένε τις πιο ηλίθιες δικαιολογίες για πράγματα που οφθαλμοφανως έκαναν λάθος, να ταιζουν το παιδί μου με το σωληνάκι γιατί δεν είχαν χρόνο (και προφανώς αυτό σήμαινε ότι εγώ δε θα την έπαιρνα αφού κατά τη γνώμη των μαιών "δε μπορούσε να φάει") κι άλλα πάρα πολλά τα οποία δε μπορώ να απαριθμήσω εδώ...

Τελικά, το τελευταίο 24ωρο αποφάσισα να μη φύγω καθόλου! Έμεινα εκεί σε όλα τα γεύματα γιατί άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει! Έτρωγε σε όλα, με δυσκολία αλλά έτρωγε! Την επόμενη μέρα την πήρα σπίτι!

Η ίδια η παιδοχειρουργος μου είπε προσωπικά "πάρτε το παιδί στο σπίτι! Με την αγάπη και τη φροντίδα σας θα φάει μια χαρά, εδώ ταλαιπωρείται"

Αυτό ήταν αρκετό για μένα!

Μια μέρα στο σπίτι, το παιδί ξεκουράστηκε, ένιωσε θαλπωρή, έφαγε κατευθείαν καλύτερα κι έβαζε συνεχώς βάρος.

Έπειτα κατάλαβα ότι όλα αυτά γίνονταν για τα χρήματα και για να μου υποδείξουν ότι είμαι ανάξια να το μεγαλώσω! Νιώθω ντροπή για λογαριασμό τους!

Με εξαίρεση την παιδοχειρουργο, έναν νεογνολόγο και μια μαία, όλοι οι υπόλοιποι ήταν απαράδεκτοι! Και σε συμπεριφορά και σε ικανότητες μιας και πίστευαν τα λόγια μιας μαίας που βαριοταν να ταισει το παιδί μου ή και δεν προλάβαινε στην τελική και δεν πίστευαν ότι μια μητέρα θα μπορούσε να φροντίσει καλύτερα το παιδί της.

Για την ιστορία αναφέρω πως ζήτησα το αρχείο της , στο οποίο δεν υπήρχε ούτε ένα αποτέλεσμα καλλιέργειας (ενώ πήραν δείγματα 3 φορές) , φυσικά κανένα μικρόβιο που υποδεικνυε λοίμωξη εξαρχής και πολλές πολλές υπογραφές γιατρών που αποδεικνύουν πως το πράγμα καθυστερούσε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο! 

Οι μέρες ήταν εφιαλτικές, οι νύχτες ακόμη περισσότερο. Όσοι έχετε γράψει σε αυτό το θέμα, γνωρίζετε τι αντικρυζουν τα μάτια των γονιών εκεί μέσα. 

5μηνες έχουν περάσει κι ακόμη τα βράδια δε μπορώ να ηρεμήσω , όχι γιατί το παιδί μου είχε πρόβλημα αλλά γιατί δεν αντέχω στην ιδέα ότι πολλά μωράκια είναι εκεί μέσα χωρίς τη φροντίδα που πραγματικά χρειάζονται. Φυσικά υπάρχουν περιστατικά με μωράκια που χρωστούν τη ζωή τους στην εντατική αλλά λίγη ανθρωπιά παραπάνω προς τους γονείς, λίγος παραπάνω σεβασμός στους κανόνες υγιεινής και λίγο πιο οργανωμένες οι διαδικασίες να ήταν, θα ήμασταν όλοι πολύ καλύτερα.

Εύχομαι κανένας γονιός να μη ζήσει αυτή την εμπειρία.

 

Κοριτσι μου δεν το ήξερα όλο αυτό που περάσατε... Κετα στεναχωριομουν εγώ για τις δύο μερες...τουλάχιστον είχατε σωστά άτομα την κατάλληλη στιγμή...τέλος καλό όλα καλά....

Εμείς γεννησαμε τον Γενάρη... 

Εγώ από την αρχή της εγκυμοσύνης είχα σανχαρο κ στο τέλος έκανα κ ινσουλίνη..ήμουν ενημερωμένη από τον γυναικολόγο μου ότι θα μπει θερμοκοιτίδα τυπικά για υπό ή υπέρ γλυκαιμια για ένα 24ωρο το πολύ...το απόγευμα με πάνε κάτω να δω το μωρό με πηγαίνουν κ με αφήνουν να συνεχίσω μόνη μου γιατί δεν επιτρέπεται για άλλον.Εεεε εκεί που με έστειλαν ήταν η εντατική 3...λέω δεν μπορεί τι δουλειά έχουμε εδώ?Πλησιάζω ετοιμάζομαι για να μπω μέσα...λέω το όνομα...όντως εκεί ήταν το μωρό,με λίγα καλώδια πάνω της από όσο θυμάμαι γιατί είχα κ το σοκ Να καταλάβω τι έχει συμβεί..Με άφησαν μόνο 5 λεπτά... Όπως φεύγω ρωτάω γιατί την φέρανε εδώ... Κ μου είπαν ότι είχε αναπνευστική δυσχέρεια...τα άλλα θα ενημερωθώ από τον παιδίατρο...πράγμα που δεν έγινε ποτέ...τελικά έμεινε δύο μέρες,αλλά ανέβηκε με ίκτερο...όλα καλά φύγαμε στις τέσσερις μέρες όλοι μαζί...