Η μητέρα μου δεν είναι ευτυχισμένη.

[Kavv]

Καλησπερίζω όλα τα μέλη του φόρουμ! 

Είμαι σίγουρη πως όλοι έχετε από έναν "προβληματισμό" στο μυαλό σας, όμως έρχομαι και εγώ που έχω φτάσει σε σημείο να μην ξέρω τί να κάνω και πώς να φερθώ, έχοντας αντιμέτωπο το δικό μου προβληματισμό. 

Οι γονείς μου είναι παντρεμένοι εδώ και 17-18 χρόνια. Δεν υπήρχαν εντάσεις, δεν υπήρχε αδιαφορία μεταξύ τους...με λίγα λόγια, όλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. 

Τα τελευταία 3-4 χρόνια, έχουν ψυχραθεί πολύ μεταξύ τους. Δεν κάνουν τίποτα μαζί, δεν αφιερώνουν χρόνο στην σχέση τους & για αυτό ευθύνεται ο πατέρας μου. Είναι σαν να μην ενδιαφέρεται. Η μητέρα μου κάνει δύο δουλειές, έχει και πόσες ακόμα εδώ στο σπίτι και δεν έχει καθόλου χρόνο για τον εαυτό της. Δεν ασχολείται με ρούχα, μακιγιάζ...όσο περνάνε τα χρόνια, μετατρέπεται σε ρομπότ, σαν να τα κάνει όλα μηχανικά , παρόλο που την βοηθάω πάρα πολύ. Νιώθω πως δεν την γεμίζει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν κάνει τίποτα για αυτή, δεν τον ενδιαφέρει & είναι τόσο οφθαλμοφανές. Της έχω προτείνει τον χωρισμό, σίγουρα το έχει σκεφτεί και η ίδια αλλά δεν πιστεύω πως θα πάρει την απόφαση. Δεν ξέρω τί μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω, δεν μπορώ να την βλέπω καθόλου σε τέτοια κατάσταση. Είναι καταπληκτικός άνθρωπος που προσαρμόζεται σε όλα και δεν της αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Μπορώ να κάνω κάτι εγώ για να έχουμε έστω κάποιο αποτέλεσμα;

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

[ΑΡΓΚ]

12 ώρες πρίν, Kavv είπε:

Καλησπερίζω όλα τα μέλη του φόρουμ! 

Είμαι σίγουρη πως όλοι έχετε από έναν "προβληματισμό" στο μυαλό σας, όμως έρχομαι και εγώ που έχω φτάσει σε σημείο να μην ξέρω τί να κάνω και πώς να φερθώ, έχοντας αντιμέτωπο το δικό μου προβληματισμό. 

Οι γονείς μου είναι παντρεμένοι εδώ και 17-18 χρόνια. Δεν υπήρχαν εντάσεις, δεν υπήρχε αδιαφορία μεταξύ τους...με λίγα λόγια, όλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. 

Τα τελευταία 3-4 χρόνια, έχουν ψυχραθεί πολύ μεταξύ τους. Δεν κάνουν τίποτα μαζί, δεν αφιερώνουν χρόνο στην σχέση τους & για αυτό ευθύνεται ο πατέρας μου. Είναι σαν να μην ενδιαφέρεται. Η μητέρα μου κάνει δύο δουλειές, έχει και πόσες ακόμα εδώ στο σπίτι και δεν έχει καθόλου χρόνο για τον εαυτό της. Δεν ασχολείται με ρούχα, μακιγιάζ...όσο περνάνε τα χρόνια, μετατρέπεται σε ρομπότ, σαν να τα κάνει όλα μηχανικά , παρόλο που την βοηθάω πάρα πολύ. Νιώθω πως δεν την γεμίζει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν κάνει τίποτα για αυτή, δεν τον ενδιαφέρει & είναι τόσο οφθαλμοφανές. Της έχω προτείνει τον χωρισμό, σίγουρα το έχει σκεφτεί και η ίδια αλλά δεν πιστεύω πως θα πάρει την απόφαση. Δεν ξέρω τί μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω, δεν μπορώ να την βλέπω καθόλου σε τέτοια κατάσταση. Είναι καταπληκτικός άνθρωπος που προσαρμόζεται σε όλα και δεν της αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Μπορώ να κάνω κάτι εγώ για να έχουμε έστω κάποιο αποτέλεσμα;

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

 

Δεν μπορείς να κάνεις κάτι και δεν πρέπει να νιώθεις τύψεις γι αυτό. Είμαι σε ένα γάμο που πια δεν πάει καλά, είμαστε βασικά σε διάσταση πλέον, κι εμείς παντρεμένοι σχεδόν 20 χρόνια. Πίστεψέ με, κι εγώ που έχω αποφασίσει το διαζύγιο πια, δεν είναι εύκολη διαδικασία, είναι ταλαιπωρία μεγάλη, και δεν είναι εύκολο να διαλέξεις τη σωστή στιγμή και σίγουρος να είσαι, πόσο μάλλον αν δεν το έχεις πάρει και απόφαση. Απλά, όπως θα έκανες και χωρίς να υπήρχαν προβλήματα, λέγε πού και πού καμιά καλή κουβέντα στη μαμά, και ένα "σου πάει αυτή η μπλούζα" δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βοηθάει και πρότεινε πού και πού κάτι χαλαρωτικό να κάνετε μαζί, όπως ένα σινεμά οι δυο σας, ένα Σαββατιάτικο μπάνιο κλπ. Αλήθεια δε χρειάζεται κάτι παραπάνω, και αν και όταν έρθει η ώρα, θα το αποφασίσει η μαμά μόνη της τι είναι το σωστό.

[chocolate_eater]

Θα έλεγα να μείνεις στο οτι ειναι και οι δύο γονείς σου και εσύ έχεις τη δική σου ξεχωριστή σχέση με τον καθένα. Ούτε υπεύθυνη είσαι για το γάμο τους, ούτε και είσαι σε θέση να ξέρεις γιατί και πως έγιναν ορισμένα πράγματα. Στην πράξη ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας (πλην παθολογικών καταστάσεων), ούτε όμως και αναγκαστικά "φταίει" κάποιος. Απλώς, ορισμένα πράγματα εξελίσσονται έτσι και είναι δική τους υπόθεση να κρίνουν τη συνέχεια.

 

Γενικά, δεν είναι δική σου υπόθεση η ευτυχία κανενός άλλου ανθρώπου...δεν είναι εύκολο να το συνειδητοποιήσουμε και γι'αυτό πολύ συχνά σε τέτοιες - αλλά και σε πολύ πιο απλές - καταστάσεις της ζωής και της καθημερινότητας, καλό είναι να ζητάμε βοήθεια όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδα. Θα σε σώσει από πολλά πράγματα down the road, όσο πιο νωρίς το δουλέψεις μέσα σου.

[student]

23 ώρες πρίν, Kavv είπε:

Καλησπερίζω όλα τα μέλη του φόρουμ! 

Είμαι σίγουρη πως όλοι έχετε από έναν "προβληματισμό" στο μυαλό σας, όμως έρχομαι και εγώ που έχω φτάσει σε σημείο να μην ξέρω τί να κάνω και πώς να φερθώ, έχοντας αντιμέτωπο το δικό μου προβληματισμό. 

Οι γονείς μου είναι παντρεμένοι εδώ και 17-18 χρόνια. Δεν υπήρχαν εντάσεις, δεν υπήρχε αδιαφορία μεταξύ τους...με λίγα λόγια, όλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. 

Τα τελευταία 3-4 χρόνια, έχουν ψυχραθεί πολύ μεταξύ τους. Δεν κάνουν τίποτα μαζί, δεν αφιερώνουν χρόνο στην σχέση τους & για αυτό ευθύνεται ο πατέρας μου. Είναι σαν να μην ενδιαφέρεται. Η μητέρα μου κάνει δύο δουλειές, έχει και πόσες ακόμα εδώ στο σπίτι και δεν έχει καθόλου χρόνο για τον εαυτό της. Δεν ασχολείται με ρούχα, μακιγιάζ...όσο περνάνε τα χρόνια, μετατρέπεται σε ρομπότ, σαν να τα κάνει όλα μηχανικά , παρόλο που την βοηθάω πάρα πολύ. Νιώθω πως δεν την γεμίζει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν κάνει τίποτα για αυτή, δεν τον ενδιαφέρει & είναι τόσο οφθαλμοφανές. Της έχω προτείνει τον χωρισμό, σίγουρα το έχει σκεφτεί και η ίδια αλλά δεν πιστεύω πως θα πάρει την απόφαση. Δεν ξέρω τί μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω, δεν μπορώ να την βλέπω καθόλου σε τέτοια κατάσταση. Είναι καταπληκτικός άνθρωπος που προσαρμόζεται σε όλα και δεν της αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Μπορώ να κάνω κάτι εγώ για να έχουμε έστω κάποιο αποτέλεσμα;

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Κατάλαβαινω ότι ίσως να σου είναι δύσκολο να δεχτείς ότι η μητέρα σου δεν είναι ευτυχισμένη μέσα στον γάμο της αλλά να ξέρεις ότι πίσω από αυτό κρυβονται πολύ προσωπικά θέματα που πιθανόν να έχει η ίδια.
Απο τα λεγόμενα σου πιστεύω ότι σε αυτη την φάση δεν έχει σαν προτεραιότητα να λύσει τα του γάμου της και αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό. Ο κάθε ένας έχει τους χρόνους του και καλό θα ήταν να μην αναφέρεις κάτι, να οπλιστεις με υπομονη και κατανόηση και να δεις που θα πάρουν όλα τον δρόμο τους.
Όπως είπαν τα κορίτσια παραπάνω μπορείς να την βοηθήσεις με το να είσαι διακριτικά δίπλα της. Αν είσαι εσύ καλά θα είναι και εκείνη και όποιο εμπόδιο θα ξεπεραστεί αργά ή γρήγορα.

Δεν είναι για όλους εύκολο να πάρουν αποφάσεις ζωής και θα πρέπει να προσπαθήσεις να μπεις στην θέση της.. 

Αν τα καταφέρεις, θα την βοηθήσεις όσο δεν φανταζεσαι.. 

 

[despoina34]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω δύο καλούς γονείς. Μας αγαπάνε πολύ κ κάνουν τα πάντα για μας. Έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας κ τελείως άλλη νοοτροπία. Ο πατερας μου δυστυχώς είναι ένας άνθρωπος ιδιότροπος. Κ πολλές φορές δεν έχει τρόπο να πει αυτό που θέλει 

Νοιάζεται για τη μαμά μου, δεν λέω αλλά δν μπορεί να της προσφέρειαυτά που η ίδια θα ήθελε.Εκείνη δουλεύει μια ζωή, κρατάει το σπίτι, είναι πολύ αγαπητή απ όλους κ γενικά άνθρωπος της προσφοράς. Της αρέσει να έχει παρέες, να πίνει ένα καφεδάκι η να πήγαινει μια ταβεενουλα. Ο μπαμπάς μου πότε δεν ήταν του έξω. Ζει τόσα χρόνια στο χωριό της μαμάς μου κ δεν έχει φίλους. Κάθεται συνέχεια σπίτι.. Δεν της απαγορεύει να βγαίνει αλλά σίγουρη φανταζόταν ότι θα έκανε πράγματα με τον άντρα της κ όχι όλα μόνη. Ο πατέρας μου δε ειναι ένας άνθρωπος που ασχολείται υπερβολικά με την υγεία του, όλο νομίζει ότι κατκ έχει κ γενικά βγάζει μια μιζέρια που την κουράζει. Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι πριν πολλά χρόνια η μητέρα μου ήθελε να χωριαουν κ γω με την αδερφή μ κλαιγαμε κ της λέγαμε να μην το κάνει. Κρατήθηκε για μας. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν της είπα ότι θα προτιμούσα να είχαν χωρίσει. Ζουν αρμονικά μαζι αλλά κοινά δεν έχουν. Αυτό με. Θλίβει. Όσο μπορείς στήριξε την, σε περίπτωση που δεν θέλει να διαλύσει το γάμο. Της. Εμείς ας πούμε της αφιερώνουμς χρόνο γτ θέλουμε να τη βλέπουμε καλά κ κάνουμε πράγματα που τη γεμίζουν