Κοινωνικές ανάγκες νηπίων -2.5 ετών

[Έσπερος]

Όπως έχετε διαβάσει κ άλλες φορές, ανησυχώ πολύ για την κοινωνικοποίηση του γιου μου, επειδή μένουμε σε μέρος χωρίς ευρύ κοινωνικό κύκλο και κυρίως χωρίς κύκλο με παιδάκια, και μακριά από συγγενείς, και επίσης είναι επαρχία με περιορισμένες παραστάσεις και υποδομές (πχ η παιδική χαρά ήταν κλειστή λόγω ανακαίνισης για πάνω από χρόνο) και τέλος ο άντρας μου είναι λάτρης της φύσης και υποτιμά λίγο την καλλιέργεια άλλων εικόνων στο παιδί.

 

Χθες λοιπόν, πέρασε από εδώ ένας γείτονας με το αγοράκι του που είναι περίπου 22 μηνών κ συνειδητοποίησα ότι το παιδάκι αυτό δεν διέφερε καθόλου από το πώς ήταν ο δικός μου στην ηλικία του, ως προς την κοινωνικότητα, δηλαδή δεν μας έδωσε ιδιαίτερη σημασία, έπαιζε με κάτι λουλουδάκια που είχε βρει, ήταν στο καρότσι έτσι κ αλλιώς οπότε δεν μπορούσε να κινηθεί, δεν  μιλάει, μόνο ένα γεια είπε στο τέλος κ κούνησε το χεράκι του, και αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαι λίγο υπερβολική. 

 

Γενικά τι είναι αναμενόμενο ως προς την αλληλεπίδραση με μεγάλους και μικρούς σε άγνωστα ή ημι-άγνωστα περιβάλλοντα, από ένα παιδί αυτής της ηλικίας; 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Όπως έχετε διαβάσει κ άλλες φορές, ανησυχώ πολύ για την κοινωνικοποίηση του γιου μου, επειδή μένουμε σε μέρος χωρίς ευρύ κοινωνικό κύκλο και κυρίως χωρίς κύκλο με παιδάκια, και μακριά από συγγενείς, και επίσης είναι επαρχία με περιορισμένες παραστάσεις και υποδομές (πχ η παιδική χαρά ήταν κλειστή λόγω ανακαίνισης για πάνω από χρόνο) και τέλος ο άντρας μου είναι λάτρης της φύσης και υποτιμά λίγο την καλλιέργεια άλλων εικόνων στο παιδί.

 

Χθες λοιπόν, πέρασε από εδώ ένας γείτονας με το αγοράκι του που είναι περίπου 22 μηνών κ συνειδητοποίησα ότι το παιδάκι αυτό δεν διέφερε καθόλου από το πώς ήταν ο δικός μου στην ηλικία του, ως προς την κοινωνικότητα, δηλαδή δεν μας έδωσε ιδιαίτερη σημασία, έπαιζε με κάτι λουλουδάκια που είχε βρει, ήταν στο καρότσι έτσι κ αλλιώς οπότε δεν μπορούσε να κινηθεί, δεν  μιλάει, μόνο ένα γεια είπε στο τέλος κ κούνησε το χεράκι του, και αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαι λίγο υπερβολική. 

 

Γενικά τι είναι αναμενόμενο ως προς την αλληλεπίδραση με μεγάλους και μικρούς σε άγνωστα ή ημι-άγνωστα περιβάλλοντα, από ένα παιδί αυτής της ηλικίας; 

Δ μπορω να σε βοηθήσω κ πολυ

Απλα τα όρια του νορμαλ είναι μεγάλα. Δλδ ένα παιδάκι που βλέπει ένα άγνωστο παιδακι κ τρέχει να το αγκαλιάσει κ αλλο κοιτάει μεν αλλά δ πλησιάζει. Η επειδή υπάρχει άγνωστος ενήλικας να φυγει μακρια

Το ίδιο παιδακι μπορεί να έχει διαφορετική αντίδραση διαφορετικές μέρες, όλα είναι μέσα στα πλαίσια του φυσιολογικου

 

Τα έγραψα κ λιγο βιαστικά κ δ ολοκληρωσα

Εξαρταται μετά κ το καθε παιδακι. Πχ η μεγάλη θελει να είναι έξω, αν γίνεται να μην γυρίζει σπίτι παρά μόνο για ύπνο. Ο μικρος τα πρώτα δυο χρόνια, δ τον ένοιαζε να βγει

Πλέον που έχει πάει κ σχολειο, δ του αρκεί να παμε απλα σε μια παιδική, γτ με τα νέα παιδακια είναι ντροπαλος

[xaroumenh mama]

Θα συμφωνήσω κ εγώ με τη @vicky86

Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό κ αντιδρά διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις ανάλογα την ηλικία του σε αυτές τις ηλικίες παίζουν παράλληλα τα παιδιά κ μπορεί μεταξύ τους να μην έχουν μιλήσει αλλά στο παιχνίδι να καταλάβουμε ότι επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς καν να έχει έρθει σε επαφή το ένα με το άλλο... Στον μεγάλο μου γιο στην ηλικία τον 22 με 24 μηνών μιλούσε σε όλων τον κόσμο από μακρυά κ τον χαιρετούσε.. Γύρω στα 3 έγινε κάπως ποιο ντροπαλός, τώρα στα 4 πολύ κοινωνικός, ο μικρός μου 24 μηνών είναι γενικά πάρα πολύ κοινωνικός με τα άτομα που είναι οικεία σε εκείνον κ τους μιλάει συνέχει αν δει ένα άγνωστο άτομο πάει πίσω κ κάνει ντροπές κ δε μιλάει κ προσπαθεί με τον τρόπο του να τον γνωρίσει κ εννοείται ούτε αγκαλιά θέλει να τον πάρει αν δε τον γνωρίσει πρώτα... Προ καραντίνας που πηγαίναμε κ σε παιδότοπους δεν ασχολιόταν με τα άλλα παιδιά σα να μην υπήρχαν έπαιζε μόνος παράλληλα, (κ τσακώνονταν μόνος αν κάποιος του επερνε κάτι που έπαιζε  κουνοντας το δάχτυλο απλά) 

Γενικά το κάθε παιδί είναι διαφορετικό κ αντιδρά διαφορετικά γενικά εγώ πιστεύω πως σε αυτές τις ηλικίες δεν έχουν ανάγκη τόσο την κοινωνικό ποίηση με άλλα παιδιά αλλά ποιο πολύ να μαθαίνουν πράγματα από τους γονείς τους κ ερχετε σιγά σιγά κ αυτό αν ένα παιδί είναι από τη φύση του κοινωνικό θα γίνει αν ένα άλλο δεν είναι θα χρειαστεί βοήθεια αλλά σε ηλικία που καταλαβαίνει κ θα φτάσει μέχρι όπου εκείνο μπορεί..!!!! 

Δίνουμε χρόνο στα παιδιά μας!!! 

[kotsifikos]

Εμένα ο γιος μου είναι από τα παιδιά που 20 μηνών έτρεχε πισω από άλλα να τα πάρει αγκαλιά, 3 ετών έπαιζε με όποιο παιδί τον πλησίαζε χωρίς να τον νοιάζει η ηλικία το φύλο κτλ, και τώρα 4 1/2 ετών είναι το παιδί που θα πάει σε μία παρέα με άλλα 10 και θα πει ''γεια σας με λένε....... να παίξω και εγώ μαζί σας?''

Ο γιος μου ομως είναι σε βρεφικό από 9 μηνών, καθημερινά χειμώνα καλοκαίρι είμαστε έξω για παιχνίδι με πολλά παιδιά (λόγω περιοχής που μένουμε). Συχνά έρχονταν σε επαφή με παιδιά που δεν ήξερε οπότε δεν δυσκολεύτηκε ποτέ να κοινωνικοποιηθεί λόγω συνθηκών κυρίως. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με περισσότερο κόσμο συνήθως θα γίνει ποιο κοινωνικό από ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον πιο περιορισμένο, εγώ αυτό έχω καταλάβει από αυτά που βλέπω γύρω μου.

Θεωρώ πως αν ζούσαμε όπως εσύ δεν θα ήταν τόσο χείμαρρος όσο είναι, όπως το παιδάκι σου αν είχε μάθει να συνυπάρχει με άλλα 15 παιδιά καθημερινά θα ήταν πιο ελεύθερο σε κάποια πράγματα. Επίσης όπως λέει η χαρούμενη μαμά ποιο πάνω σε αυτή την ηλικία δεν έχει τόσο ανάγκη για κοινωνικοποίηση όσο νομίζεις, κυρίως στο μυαλό σου είναι , μετά τα 3 - 3 1/2 δημιουργείται στα ίδια αυτή η επιθυμία.

Μην σε αγχώνει όμως, θα έρθει η ηλικία που θα πάει σχολείο, θα κάνει δραστηριότητες θα δημιουργήσει φιλίες, και τότε θα προσαρμοστεί εντελώς ομαλά το παιδάκι σου.

[Belmar]

Εγώ πάλι, αντίθετα με την κοινή αντίληψη, πιστεύω ότι η κοινωνικοποίηση είναι στο παιδί και όσο στο αν θα παει παιδικό ή όχι. Έχω πολλά παραδείγματα παιδιών που πήγαν πολύ νωρίς στον παιδικό και έγιναν αντικοινωνικά και παιδιά που πήγαν απευθείας στο σχολείο από το σπίτι και έγιναν σουπερ κοινωνικά. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι, ένα παράδειγμα είναι ας πούμε ότι σε ένα υγιές σπίτι ενισχυεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού και η σιγουριά στον εαυτό του που το βοηθάει μετεπειτα στις κοινωνικές του δεξιότητες. Αυτό μου το επιβεβαίωσε και ο παιδίατρος διότι και εγώ ειχα μια ανησυχία. 

[Έσπερος]

Εγώ είχα πάει προνήπιο 3,5 και επειδή ήμουν το πρώτο ανίψι και εγγόνι είχα μάθει να κάθομαι με ΄πολλούς συγγενείς, και σε διακπές με άφηναν  μόνη μου. Στο μέλλον όμως δεν έγινα πολύ κοινωνική, μάλλον ντροπαλή κ ακόμα κ τώρα δυσκολεύομαι να προσεγγίσω μόνη μου κάποιον. Δεν είνα τυχαίο το ότι είμαι σχεδόν 10 χρόνια σε ένα μέρος κ οι μόνες φιλίες που έχω κάνει είναι από τον χώρο εργασίας. 

 

Τώρα η σκέψη μου είναι λίγο μπερδεμένη και δεν ξέρω πώς να τα εξηγήσω χωρίς να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Γενικά αναρωτιέμαι αν έχω κολλήσει άσχημα σε κάτι και μου έχει γίνει εμμονή. Πχ εμείς δεν είμαστε τύποι της καφετέριας, τον χειμώνα ειδικά. ΤΟ καλοκαίρι καθόμαστε έξω πάνω στη θάλασσα για καφέ ή για μεζέ ή πάμε σε κάποιο ταβερνάκι. Είναι όμως αυτό κάτι κακό για το παιδί; Μ¨ηπως θα έπρεπε να πηγαίνουμε κ τον χειμώνα επειδή τα περισσότερα παιδάκια πηγαίνουν κάπου με τις οικογένειές τους, αντί να πηγαίνουμε για περπάτημα σε κάποιο χωριό (που το χειμώνα είναι σχεδόν ερημικά) ή στην εξοχή; Προσφέρει κάτι στο παιδί να το περπατάμε πάνω κάτω στο λιμάνι κρατώντας το σφιχτά από το χέρι κ εξηγώντας συνεχώς ότι δεν σκύβουμε πάνω από την προβλήατα και δεν πετάμε πετραδάκια, μόνο και  μόνο επειδή όλος ο κόσμος βγαίνει βόλτα εκεί (γνώ΄μη δική μου) ή είναι προτιιμότερο σε ένα μέρος που θα κινηθεί πιο ελεύθερα αλλά δεν θα δει κόσμο (γνώμη του συζύγου); Είναι καλύτερο να βγαίνει κάθε μέρα εδώ στη γειτονιά που του αρέσει πολύ και όσο ανοίγει ο καιρός πιάνουμε κ κουβέντα με γείτονες κ τέλος πάντων έχει μια αλληλεπίδραση, ή να κυκλοφορούμε κάτω στη Χώρα έτσι απλά για να βλέπει κάτι άλλο, εν τέλει  μ ειωμένες πιθανότητες αλληλεπίδρασης αλλά απλώς θα κυκλοφορεί εκεί που κυκλοφορεί ο κόσμος; Δεν ξέρω, κάπου έχω μπερδευτεί.

 

Δεν είναι το παιδί που θα πάει αγκαλιά σε θείους, παππούδες κλπ, ή μάλλον σε πιο νέους πάει, σε μεγαλύτερους όχι, για΄τι δεν τους ξέρει κιόλας. Με την νταντά του όμως προσαρμόστηκε αμέσως κ είχε παίξει κ με όλες τις κοπέςλε που δοκιμάσαμε. και με δικούς μας φίλους παίζει, αν μπουν εκείνοι στο παιχνίδι του, αλλά δεν θα κάτσει να πιάσει κουβέντα, όπως όμως κάνουν κ άλλα παιδάκια απ ό,τι έχω καταλάβει. καλοκαίρι κ φθινόπωρο αν έβλεπε παιδάκια πλησίαζε, αγκάλιαζε ή έσπρωχνε ή τέλος πάντων έκανε όλα αυτά τα άγαρμπα της ηλικίας. Τα χριστούγεννα με τα ξαδέρφια του έπαιξε παράλληλα. τώρα όμως έινι ακαιρός που δεν έχει δει παιδάκια. δεν ξέρω τελικά μήπως δεν είναι κάτι τόσο τραγικό για την ηλικία του αυτό που μας συμβαίνει.  

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ είχα πάει προνήπιο 3,5 και επειδή ήμουν το πρώτο ανίψι και εγγόνι είχα μάθει να κάθομαι με ΄πολλούς συγγενείς, και σε διακπές με άφηναν  μόνη μου. Στο μέλλον όμως δεν έγινα πολύ κοινωνική, μάλλον ντροπαλή κ ακόμα κ τώρα δυσκολεύομαι να προσεγγίσω μόνη μου κάποιον. Δεν είνα τυχαίο το ότι είμαι σχεδόν 10 χρόνια σε ένα μέρος κ οι μόνες φιλίες που έχω κάνει είναι από τον χώρο εργασίας. 

 

Τώρα η σκέψη μου είναι λίγο μπερδεμένη και δεν ξέρω πώς να τα εξηγήσω χωρίς να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Γενικά αναρωτιέμαι αν έχω κολλήσει άσχημα σε κάτι και μου έχει γίνει εμμονή. Πχ εμείς δεν είμαστε τύποι της καφετέριας, τον χειμώνα ειδικά. ΤΟ καλοκαίρι καθόμαστε έξω πάνω στη θάλασσα για καφέ ή για μεζέ ή πάμε σε κάποιο ταβερνάκι. Είναι όμως αυτό κάτι κακό για το παιδί; Μ¨ηπως θα έπρεπε να πηγαίνουμε κ τον χειμώνα επειδή τα περισσότερα παιδάκια πηγαίνουν κάπου με τις οικογένειές τους, αντί να πηγαίνουμε για περπάτημα σε κάποιο χωριό (που το χειμώνα είναι σχεδόν ερημικά) ή στην εξοχή; Προσφέρει κάτι στο παιδί να το περπατάμε πάνω κάτω στο λιμάνι κρατώντας το σφιχτά από το χέρι κ εξηγώντας συνεχώς ότι δεν σκύβουμε πάνω από την προβλήατα και δεν πετάμε πετραδάκια, μόνο και  μόνο επειδή όλος ο κόσμος βγαίνει βόλτα εκεί (γνώ΄μη δική μου) ή είναι προτιιμότερο σε ένα μέρος που θα κινηθεί πιο ελεύθερα αλλά δεν θα δει κόσμο (γνώμη του συζύγου); Είναι καλύτερο να βγαίνει κάθε μέρα εδώ στη γειτονιά που του αρέσει πολύ και όσο ανοίγει ο καιρός πιάνουμε κ κουβέντα με γείτονες κ τέλος πάντων έχει μια αλληλεπίδραση, ή να κυκλοφορούμε κάτω στη Χώρα έτσι απλά για να βλέπει κάτι άλλο, εν τέλει  μ ειωμένες πιθανότητες αλληλεπίδρασης αλλά απλώς θα κυκλοφορεί εκεί που κυκλοφορεί ο κόσμος; Δεν ξέρω, κάπου έχω μπερδευτεί.

 

Δεν είναι το παιδί που θα πάει αγκαλιά σε θείους, παππούδες κλπ, ή μάλλον σε πιο νέους πάει, σε μεγαλύτερους όχι, για΄τι δεν τους ξέρει κιόλας. Με την νταντά του όμως προσαρμόστηκε αμέσως κ είχε παίξει κ με όλες τις κοπέςλε που δοκιμάσαμε. και με δικούς μας φίλους παίζει, αν μπουν εκείνοι στο παιχνίδι του, αλλά δεν θα κάτσει να πιάσει κουβέντα, όπως όμως κάνουν κ άλλα παιδάκια απ ό,τι έχω καταλάβει. καλοκαίρι κ φθινόπωρο αν έβλεπε παιδάκια πλησίαζε, αγκάλιαζε ή έσπρωχνε ή τέλος πάντων έκανε όλα αυτά τα άγαρμπα της ηλικίας. Τα χριστούγεννα με τα ξαδέρφια του έπαιξε παράλληλα. τώρα όμως έινι ακαιρός που δεν έχει δει παιδάκια. δεν ξέρω τελικά μήπως δεν είναι κάτι τόσο τραγικό για την ηλικία του αυτό που μας συμβαίνει.  

Θα γράψω αρχικά για την τελευταία προταση

Φυσικα κ δ ειναι κάτι τόσο τραγικό, κυρίως για την ηλικια του αυτό που συμβαινει

Ναι έχεις κολλήσει κ σου έχει γίνει εμμονή() , το παιδακι σου είναι μια χαρα

Δ ειναι κακο για το παιδι ότι δ είστε τύποι της καφετέριας, μια χαρα κιολας είστε συνηθισμενοι τώρα με την πανδημία. Όλοι θα γυρισουμε σε πιο χαλαρούς εξοδους

Εκεί που θα μπορεί να υπάρξει  πιστεύω πρόβλημα είναι όταν πηγαινει σχολειο, κ σας καλούν πχ σε γενέθλια να μην πηγαίνατε γτ ειναι σε μαγαζί που καπνιζουν(φυσικά δ μου αρεσει να καπνίζουν σε χώρους που ειναι παιδια, απλα εννοω ποτέ να μην πάτε γτ δ υπαρχει μια καλή επιλογή για σας πχ), η να μην μπορείτε να συμφωνήσετε ένα μέρος συνάντησης με μια άλλη οικογενεια

Προσωπικα θα εκανα καθημερινά τις βόλτες μου εκεί στην γειτονιά, κ μια φορα την εβδομάδα θα πήγαινα κ στην χώρα. Δ εχω ιδιαίτερη εμπειρία πόσο κόσμο έχει, πχ εμεις στο εξοχικο σε παραθαλάσσιο χωριο, στο λιμανάκι έχουμε μέρος να περπατησουν κ χωρις χέρι. Ας ρίξει πετραδάκια στο νερό. Δλδ αν είναι να κατεβείτε κ να μην ξεκολλάει από πάνω σου, δ εχει μεγάλη διαφορα

Ειναι σαν να κατεβαινει στη χώρα για τα αξιοθεατακοιτάμε από μακριά τον κόσμο γτ δ βλέπουμε συχνα

 

[irin]

Κι εμενα γνωμη μου ειναι οτι ολα χρειαζονται. Και βολτα στη φυση και που και που στη Χωρα για να βλεπει καινουρια πραγματα. Οχι μονο επειδη εχει πολυ κοσμο,αλλα επειδη βλεπει νεες παραστασεις,αυτοκινητα,μηχανακια,μαγαζια κλπ. Το οτι δεν πηγαινετε για καφε δεν ειναι κακο,ενα διομισαχρονο τι να κανει στην καφετερια; Παρτε του ενα πατινι και αφηστε τον στη φυση ή και στη χωρα με στενοτερη επιβλεψη. 
Λογικο να θελει τους νεοτερους,ή οσους μπαινουν στο παιχνιδι του. Λογικο να μην ασχολειται με οσους περιμενουν να προσαρμοστει εκεινος σε αυτους! 
Το να ξεκινησετε καποια δραστηριοτητα απο Σεπτεμβριο-οκτωβριο ή οποτε το επιστρεψουν οι συνθηκες δεν θα ηταν ασχημο. Μονο καλο θα του κανει,και για λογους κοινωνικοποιησης αλλα και για νεα ερεθισματα,παραστασεις,νεες αφορμες για κουβεντες κλπ

[kotsifikos]

Πραγματικά πως θα περάσει η ώρα ενός παιδιού 2 1/2 ετών στην καφετέρια? εγώ δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ ακόμα και τώρα που είναι  4 1/2, τι θα κάνουν εκεί τα παιδιά βαριούνται, άσε που δεν θα ευχαριστηθείς ούτε καφέ ούτε τίποτα γιατί θα θέλει να γυρνάει και όχι να κάθεται σε ένα τραπέζι, λογικό για ένα παιδί αυτό, το περίεργο είναι να το βλέπεις να κάθεται σε μία καφετέρια και να είναι ήρεμο.

[Mama_Anesti_]

Προσπαθώ να θυμηθω τι κάναμε πέρυσι το καλοκαίρι που ήταν 2.5! 

   Πάντα επαιζε άνετα με τα ξαδέλφια του που είναι μεγαλύτερα παιδιά δημοτικού και γυμνασίου. Με τα συνομήλικα δεν είχε θεμα οταν ηταν μικρότερος αλλά από ένα συμβάν στην παιδική (ένα παιδάκι τον κυνηγούσε και δεν τον άφηνε να ανέβει πουθενά) φοβήθηκε. Σε γενικές γραμμές το ξεπέρασαμε, έπαιζε παράλληλα με παιδιά στην παραλία, στην παιδική. 

  Εγώ στα 2.5 δεν περίμενα κάτι παραπάνω απ το να παίζει παράλληλα, να απαντά τα βασικά όταν τον ρωτάνε πχ όνομα ηλικία, να μοιράζεται αν θέλει τα παιχνίδια του, να ζητά αν θέλει από κάποιο άλλο παιδί παιχνίδι και να δέχεται το οχι . 

   Τώρα στα τρια + βλέπω πως συμμετέχει στα παιχνιδια, μιλά πολύ παραπάνω σε όποιον συμπαθήσει, και όσο για την συνύπαρξη με άλλα συνομήλικα θα γνωρίζω καλύτερα όταν βρούμε παιδάκια μετα καραντίνας! 

 

Θα συμφωνησω κι εγώ πως είναι καλό να υπάρχουν εναλλαγες παραστάσεων, και στο κέντρο μπορεί να πάει ένα παιδί με τους γονείς για βόλτα, και στην φύση να μαζέψει λουλούδια, και στην παιδική, και στο μάρκετ. Στην καφετέρια ή σε εστιατόρια προ καραντίνας πηγαίναμε κάπου κάπου και για να περνα την ώρα του εκτός απ την ώρα που έτρωγε του έπαιρνα μαζί και μικρόπαιχνιδια πχ παζλ, πλαστελινες, αυτοκινητακι ή το quiet book του που έχει κάποιες δραστηριότητες ώστε να ασχοληθεί λίγα λεπτά. 

[Έσπερος]

Καλά δεν είναι ότι δεν πάμε βόλτα και αλλού, και μέχρι τον Μάρτιο ερχόταν και σε μαγαζιά και υπηρεσίες, και στο λιμάνι περπατάμε πού και πού αλά δεν είναι τόσο ασφαλές για να μην τον κρατάμε από το χέρι ούτε είναι απλό να σταματήσουμε και να κλείσουμε το μισό πεζοδρόμιο για να ψάχνουμε χαλικάκια. Περνάνε καρότσια, ποδήλατα, μη φαντάζεστε κανέναν τρελό χώρο. Οπότε δεν είναι και η πιο ανέμελη βόλτα όντως. 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Εγώ στα 2.5 δεν περίμενα κάτι παραπάνω απ το να παίζει παράλληλα, να απαντά τα βασικά όταν τον ρωτάνε πχ όνομα ηλικία, να μοιράζεται αν θέλει τα παιχνίδια του, να ζητά αν θέλει από κάποιο άλλο παιδί παιχνίδι και να δέχεται το οχι . 

Αυτά είναι που δεν μπορώ να τεστάρω. Το όνομα το λέει αν θέλει αλλά νομίζω ότι τα περισσότερα έτσι κάνουν, κ εμένα σπάνια μου λένε παιδάκια τέτοιας ηλικίας το όνομά τους αν δεν τα ξέρω. Για το μοίρασμα και την επικοινωνία στο παιχνίδι δεν έχω γνώμη, γιατί απλά δεν έχουμε κανέναν να παίξουμε, και στην παιδική χαρά όπως έχω ξαναπεί, δεν πηγαίνουν παιδάκια της ηλικίας μας και μάλσιτα όσοι γνωστοί μου έχω ρωτήσει, πάνε πού κ πού αλλά δεν καίγονται κιόλας να το βάλουν στην καθημερινότητά τους (κ εντωμεταξύ τη μία παιδική τη διέλυσαν ήδη τα μεγάλα παιδιά κ η δεύτερη που είναι η πιο μεγάλη μόλις άνοιξε, έκλεισε πριν καν εορταστούν τα εγκαίνια). Έτσι δεν έχω δει τέτοια εικόνα παρά μόνο με τα ξαδέρφια του, ή κάποιες λίγες φορές που έοχυμε βρεθεί σε μέρη με παρέες με παιδιά που μπορεί να έχουν πχ μια μπάλα και να τη ζητήσουμε για λίγο, αλλά αυτό το κάνω εγώ. Γι αυτό όμως έχω μπλοκάρει γιατί δεν ξέρω τι θα έπρεπε να περιμένω και εν τέλει αν είναι το μοναδικό παιδάκι που δεν έχει παρέα ή δεν είναι και τόσο σπάνιο. Και μια φίλη μου πχ που μένει σε πόλη κ έχουν πολλούς συγγενείς, δεν έχουν παρέα παιδάκια, αλλά δεν την πολυνοιάζει. Τη νοιάζει δλδ αλλά δεν είνα ότι την τρώει το μαράζι όπως εμένα, γιατί το παιδί της πρώτον μιλάει από 15 μηνών και έχει πολλούς συγγενείς να αλληλεπιδρά όπότ εδεν είχε περάσει τους δικούς μου προβληματισμούς. 

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

Γι αυτό όμως έχω μπλοκάρει γιατί δεν ξέρω τι θα έπρεπε να περιμένω και εν τέλει αν είναι το μοναδικό παιδάκι που δεν έχει παρέα ή δεν είναι και τόσο σπάνιο.

Πιστεύω πως είναι λογικό για ένα παιδί που δεν έχει αδέλφια και δεν πάει παιδικό οι επαφές με συνομήλικα να μην είναι συχνες. Αυτό δεν σημαίνει πως το παιδί δεν κοινωνικοποιειται. Απ την άλλη το παιχνίδι μεταξύ των παιδιών είναι ανεκτίμητο και δεν μπορεί να αντικατασταθεί απο ενήλικα. Το βλέπω όταν παίζει ο μικρος μου με παιδιά, λάμπει ολόκληρος, τρέχει πέρα δώθε, χοροπηδά από χαρά! 

 

Δεν σου κρύβω πως κι εγώ ανησυχω για την συνύπαρξη του με άλλα παιδιά γιατί είναι αρκετά εσωστρεφής και θέλει το χρόνο του να ανοιχτεί. Με εξέπληξε προ κορονοιου που είχαμε πάει στα γενέθλια του ξαδέλφου του. Ενώ νόμιζα πως δεν θα ξεκολλα από πάνω μου γιατί ουσιαστικά τα υπόλοιπα παιδιά του ήταν άγνωστα  προτίμησε την παρέα τους, έπαιζε μαζί τους, συζητούσε ( τον άκουσα να λέει πως κι εμείς πήγαμε εκεί, κάναμε αυτό κτλ) και μετά έκατσε και έφαγε μόνος του με την συντροφιά των παιδιων.

    

[vicky86]

Συμφωνω απολυτα με την μαμα ανεστη

Μπορει στην τελικη το παιδακι σου να είναι πολύ κοινωνικό απλα δ βοηθαει το περιβαλλον

Η μπορει στην τελικη να είναι ένα πολύ κλειστό παιδακι οποτε σε συναναστροφες να υποφερατε οικογενειακως

Το όνομα τους το λενε οππτε θέλουν, ακομη κ η μεγάλη που ειναι 5,5 δ εχει την κοινωνική ευγένεια που λεμε

Αυτόε το μοίρασμα στο παιχνίδι θα το δεις μεταξύ σας, μέχρι να σας δοθεί η ευκαιρία για συναναστροφες

Απο την αλλη σε παιδιά κάτω των 3δ σημαίνει τπτ απολύτως. Δ εχουν ενσυναισθηση, κ ειναι πολυ κτητικα

Δ είστε η μοναδική περίπτωση, πχ εμεις όταν είχαμε την μεγαλη μόνο δ ειχαμε παιδακια στο περιβάλλον. Κυριως με ενήλικες συναναστρεφοταν. Αλλα κ μονο που μπορούσαμε να πάμε σε παιδική η παιδοτοπο μας αρκούσε, πάντα υπήρχε κ αλλο παιδακι, αλλες φορες έπαιζαν παράλληλα άλλες το καθένα στην μαμα του

Μιλάω για οχι τον συνηθισμένο παιδοτοπο. Σαν καφέ για γονείς φαντάσου, που απλά υπήρχε χώρος να κατσουν 5παιδακια να παίξουν με μερικά παιχνίδια, την εποπτεία την είχε ο γονιος

Ο μικρος μου είναι πιο κλειστός, κανένας στην οικογένεια δ ειναι πολυ κοινωνικός, κ εγω σοκαρίστηκα ευχάριστα όταν 3χρ στα γενεθλια του μεγαλύτερου ξαδερφου δ ηταν αγκαλια μου αλλά μέσα σε κανονικό παιδοτοπο, με 7χρ να κάνουν χαμό. Εκατσε κ εφαγε κ μόνος την τούρτα, κ ηταν σαν να μην είχα παιδια μαζί μου. Πήγαινε ήδη παιδικο 1-2μ.μεχρι 2χρ δ έμπαινε σε μπεμπε παιδοτοπο αν δ έμπαινα κ εγω

Αντίστοιχα συγγενικο παιδακι στα ίδια γενεθλια, ηθελε παντού την μαμα, ενώ μένουν πολύ κοντά με συγγενείς, έχουν καθημερινά επαφή λόγω δουλειάς της μαμας, εχει επαφή με παιδακια κ μολις 3μ μικρότερος από τον δικό μου

[Έσπερος]

Τα Χριστουηεννα έπαιξε πολύ χωρίς την παρουσια μας, δλδ μπορει εμεις να καθομασταν στο τραπεζι κ τα παιδακια στο καθιστικο με εναν ενήλικα ή κ χωρις, ή να ηταν σε άλλο δωμάτιο με έναν από εμάς. δεν με αναζητούσε παρόλο που ήταν και σε ξένα σπίτια κ γενικά σε τελειως αλλο περιβάλλον. Ο ανιψιος μ ειναι μεγαλυτερος αλλά γενικά ντροπαλός κ η ανίψια μ λίγο μικρότερη, καθόλου ντροπαλή αλλα δεν μιλουσε τοτε ακομα, οποτε γενικα δρν ειχαν διάλογο. είχαν απλώσει όλα τα παιχνίδια κ έπαιζαν με ο,τι τους άρεσε, έπαιρναν παιχνίδια από τα χέρια των άλλων αλλά ούτε νεύρα ούτε κλάμα ούτε σπρωξίματα κλπ. τα παιδάκια δεν ξέρω πώς πέρασαν, εμείς πάντως περάσαμε αρκετά ξεκούραστα! 

[xaroumenh mama]

Ο μικρός μου γιος πάντως που από 17 μηνών περίπου πάει σε παιδικό δεν είδα διαφορά στον χαρακτήρα του (δεν τον πήγα βέβαια για να κοινωνικοποιηθει αλλά για άλλους λόγους)  όπως ήταν συνεχίζει να είναι στο χαρακτήρα κ στον σταθμό μου έλεγαν κιόλας πως είναι πολύ ήσυχος κ ντροπαλός κ στο σπίτι του είναι ποιο ανοιχτός από ότι εκεί με βάση αυτά που τους είχα πει πως κάνει στο σπίτι.. Είχε κάνει έναν φίλο βέβαια στο σταθμό όπως μου είπαν οι δασκάλες κ έπαιζαν πολύ μαζί, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως το αν θα γίνει ένα παιδί κοινωνικό είναι κ στο χαρακτήρα του.. Σίγουρα χρειάζονται κ τα ερέθισμα αλλά για να εμπλουτίζει τις γνώσεις του καθώς μεγαλώνει κ ότι μπορεί να κάνει κ άλλα πράγματα.. 

Όσο για τα παιχνίδια νομίζω πως είναι αρκετά δύσκολο για ένα παιδί 2,5 χρόνον να μάθει να μοιράζετε γιατί είναι στην ηλικία της κτητικοτητας κ νομίζει πως όλα ανικουν σε εκείνον. 

Αυτό πιστεύω εύκολα φαίνεται κ στο παιχνίδι ανάμεσα σε γονείς παιδιά, κάποιες φορές που παίζω με τα παιδιά μου κ προσπαθώ να γίνω κ εγω παιδί έτσι όπως παίζουμε παίρνω το παιχνίδι κ λέω δικό μου είναι δε θέλω να στο δώσω (παιχνιδιαρικα το λέω) κ εκεί πάντα κ οι δύο αντιδράνε κ προσπαθούν να μου το πάρουν... Η κάνω αααα θέλω κ εγώ αυτό το παιχνίδι κ προσπαθώ να τους το παρω κ πάλι το διεκδικούν  η όταν μου πάρουν το παιχνίδι που παίζω λέω  τώρα στεναχωρεθηκα μου πήρες το παιχνίδι που έπαιζα κ δε θέλω να παίξω άλλο κ μουτρωνω κ διπλώνω τα χέρια μου, κ μέσα από το παιχνίδι μας μπορούμε να καταλάβουμε πως θα αντιδράσει ένα παιδί αν παίξει με τρίτο αλλά κ μέσα από αυτό μπορούμε σιγά σιγά να του περάσουμε ότι πρέπει μεγαλονωντας να μάθουμε να μοιραζόμαστε τα παιχνίδια μας...!!! 

[Έσπερος]

Η αλήθεια είναι ότι δεν με προβληματίζει η κοινωνικότητα με την εννοια αν θα ειναι ντροπαλός ή η ψυχη της παρέας. Η επικοινωνιακή δεξιοτητα με προβληματιζει. 

 

Δεν μπορώ να πω ότι δεν βλέπω πρόοδο παντως. Μιμειται κοινωνικες συμπεριφορες. πχ ακομα ευχεται καλο πασχα σε κοσμο που χαιρετάμε στο δρομο!! Ή λεει καλό μάθημα κ άλλα παρεμφερή που έχει ακούσει στις τηλεδιασκέψεις. καλημέρα/καλησπέρα είναι τρε μπανάλ για εμας! 

[irin]

Just now, Έσπερος είπε:

Η αλήθεια είναι ότι δεν με προβληματίζει η κοινωνικότητα με την εννοια αν θα ειναι ντροπαλός ή η ψυχη της παρέας. Η επικοινωνιακή δεξιοτητα με προβληματιζει. 

 

Δεν μπορώ να πω ότι δεν βλέπω πρόοδο παντως. Μιμειται κοινωνικες συμπεριφορες. πχ ακομα ευχεται καλο πασχα σε κοσμο που χαιρετάμε στο δρομο!! Ή λεει καλό μάθημα κ άλλα παρεμφερή που έχει ακούσει στις τηλεδιασκέψεις. καλημέρα/καλησπέρα είναι τρε μπανάλ για εμας! 

 μια χαρα ειναι αν λεει τετοια σε κοσμο που βλεπει στο δρομο!

του δικου μου τα αγαπημενα (μεσα στο σπιτι ομως) ειναι «να τα εκατοστησεις» και «ονειρα γλυκα». 

[kine]

Εγώ θα σου πω ένα πολύ απλό, που πρέπει να έχεις για οδηγό:

 

Το παιδί θα σου δείξει τον δρόμο.

 

Αν περνάει ευχάριστα με όσα ήδη κάνετε, τις εξοχές κτλ. δεν θα του προσφέρεις τίποτα, να τον πηγαίνεις επι τούτου, να συναναστρέφεται άλλα παιδιά.

Αν πάλι τον δεις ότι μόλις συναντά παιδί, πηγαίνει κοντά του και απολαμβάνει την παρέα του, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσεις να επιδιώκεις να του παρέχεις αυτές τις συναναστροφές με συνομίλικα.

Το να κάνεις από μόνη σου σενάρια για τον χαρακτήρα του παιδιού και σχέδια αναπροσαρμογής, δεν θα σε οδηγήσει πουθενά.

 

Δεν μπορείς να κοινωνικοποιείς με το ζόρι, ούτε και να αποστερείς τις συναναστροφές. Είναι τόσο προφανές πότε ένα παιδί "ψάχνει" τα άλλα παιδιά, που δεν χρειάζεται και πολύ σκάψιμο.

 

ΥΓ. Εμένα, το ένα μου παιδί, δεν λέει ΠΟΤΕ ούτε ένα γεια, δεν θέλει να το ακουμπάς ή να το πλησιάζεις πολύ πολύ και το άλλο από ημερών χαμογελά στους πάντες, πηγαίνει σ' όλες τις αγκαλιές και χαιρετά από μηνών όποιον άνθρωπο βλέπει.

 

Επεξεργάστηκαν 30 Απριλίου,2020 by kine

[Έσπερος]

Just now, kine είπε:

Αν περνάει ευχάριστα με όσα ήδη κάνετε, τις εξοχές κτλ. δεν θα του προσφέρεις τίποτα, να τον πηγαίνεις επι τούτου, να συναναστρέφεται άλλα παιδιά.

Αν πάλι τον δεις ότι μόλις συναντά παιδί, πηγαίνει κοντά του και απολαμβάνει την παρέα του, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσεις να επιδιώκεις να του παρέχεις αυτές τις συναναστροφές με συνομίλικα.

Όταν όμως δεν συναντά παιδι τακτικά, πώς θα το καταλάβω αυτό; Μηπως ο ιδιος δεν ξερει οτι τα παιδακια παιζουν μεταξυ τους; μπορει να νομιζει οτι τα παιδακια τα βλεπουμε να τα κρατανε οι γονεις απο το χερι κ τα χαιρετάμε απο μακρια. 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Η αλήθεια είναι ότι δεν με προβληματίζει η κοινωνικότητα με την εννοια αν θα ειναι ντροπαλός ή η ψυχη της παρέας. Η επικοινωνιακή δεξιοτητα με προβληματιζει. 

 

Δεν μπορώ να πω ότι δεν βλέπω πρόοδο παντως. Μιμειται κοινωνικες συμπεριφορες. πχ ακομα ευχεται καλο πασχα σε κοσμο που χαιρετάμε στο δρομο!! Ή λεει καλό μάθημα κ άλλα παρεμφερή που έχει ακούσει στις τηλεδιασκέψεις. καλημέρα/καλησπέρα είναι τρε μπανάλ για εμας! 

Ειναι παρα πολυ νωρις για να μαθει επικοινωνιακες δεξιοτητες η για να κρινεις εστω αν καποτε θα μαθει

[Έσπερος]

Ήθελα να ρωτήσω, πώς προσεγγίζετε παιδάκια έξω για να παίξετε.

Στην παραλία που αρχίσαμε να πηγάινουμε εδώ στο νησί, είδα ότι υπάρχουν στάνταρ άτομα που καθονται στο συγκεκριμένο σημείο συγκεκριμένη ώρα. Εμείς πηγάινουμε πολύ νωρίς βέβαια για να προλάβουμε τη σκιά, αλλά μάλλον θα συμπίπτουμε λίγο πριν φύγουμε. Έιναι δυο παιδάκια, το ένα μπορεί να είναι γύρω στα 5 και το άλλο λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μου, 3-3.5 ενδεχομένως, δεν είναι αδέρφια, ανεξάρτητα έρχονται αλλά είδα ότι έπαιζαν και μαζί κατά διαστήματα. Σε πρώτη φάση πήγαμε και τα χαιρετήσαμε και μάθαμε πώς τα λένε, αλλά μετά έπρεπε να φύγουμε. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; πηγαίνουμε και ρωτάμε αν θέλουν να παίξουν και με το δικό μας; περιμένουμε να μας καλέσουν; υπάρχει περίπτωση να ενοχληθούν οι γονείς; 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Ήθελα να ρωτήσω, πώς προσεγγίζετε παιδάκια έξω για να παίξετε.

Στην παραλία που αρχίσαμε να πηγάινουμε εδώ στο νησί, είδα ότι υπάρχουν στάνταρ άτομα που καθονται στο συγκεκριμένο σημείο συγκεκριμένη ώρα. Εμείς πηγάινουμε πολύ νωρίς βέβαια για να προλάβουμε τη σκιά, αλλά μάλλον θα συμπίπτουμε λίγο πριν φύγουμε. Έιναι δυο παιδάκια, το ένα μπορεί να είναι γύρω στα 5 και το άλλο λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μου, 3-3.5 ενδεχομένως, δεν είναι αδέρφια, ανεξάρτητα έρχονται αλλά είδα ότι έπαιζαν και μαζί κατά διαστήματα. Σε πρώτη φάση πήγαμε και τα χαιρετήσαμε και μάθαμε πώς τα λένε, αλλά μετά έπρεπε να φύγουμε. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; πηγαίνουμε και ρωτάμε αν θέλουν να παίξουν και με το δικό μας; περιμένουμε να μας καλέσουν; υπάρχει περίπτωση να ενοχληθούν οι γονείς; 

Εμάς η αλήθεια είναι ότι πηγαίνει μόνος του και λέει παιδάκι πώς σε λένε κτλ! Συνεχώς! Αλλιώς στην παραλία έχει πολλά παιχνίδια μαζί και συχνά έρχονται και άλλα παιδάκια από μόνα τους να παίξουν. Όχι 5 χρονών, μικρότερα. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να πλησιάσετε με τον μικρό προς τη μεριά τους, στυλ κάνουμε βολτούλα και να του πεις κάτι του στυλ, κοιτά τι ωραία που παίζουν τα παιδάκια και να δεις τι θα γίνει. Αν δεις ότι κολλάει, φέρνεις και το δικό του κουβαδάκι εκεί και ρίχνεις χαμόγελα στους γονείς. Σπάνιο να έχουν πρόβλημα οι γονείς. Το να ρωτήσω τα άλλα παιδάκια αν θέλουν να παίξουν με τι δικό μου, δεν θα το έκανα νομίζω.

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Ήθελα να ρωτήσω, πώς προσεγγίζετε παιδάκια έξω για να παίξετε.

Στην παραλία που αρχίσαμε να πηγάινουμε εδώ στο νησί, είδα ότι υπάρχουν στάνταρ άτομα που καθονται στο συγκεκριμένο σημείο συγκεκριμένη ώρα. Εμείς πηγάινουμε πολύ νωρίς βέβαια για να προλάβουμε τη σκιά, αλλά μάλλον θα συμπίπτουμε λίγο πριν φύγουμε. Έιναι δυο παιδάκια, το ένα μπορεί να είναι γύρω στα 5 και το άλλο λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μου, 3-3.5 ενδεχομένως, δεν είναι αδέρφια, ανεξάρτητα έρχονται αλλά είδα ότι έπαιζαν και μαζί κατά διαστήματα. Σε πρώτη φάση πήγαμε και τα χαιρετήσαμε και μάθαμε πώς τα λένε, αλλά μετά έπρεπε να φύγουμε. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; πηγαίνουμε και ρωτάμε αν θέλουν να παίξουν και με το δικό μας; περιμένουμε να μας καλέσουν; υπάρχει περίπτωση να ενοχληθούν οι γονείς; 

Εφόσον έχετε εντοπίσει τους "στόχους"  και ξέρετε και που συνηθίζουν να κάθονται, καθίστε σχετικά κοντά, απλώστε τα παιχνίδια σας και πάρτε το χρόνο σας. Μη φύγετε δηλαδή αμέσως μόλις έρθουν, καθίστε παραπάνω. Οι γνωριμίες δε γίνονται σε 5 λεπτά και αν και εκείνοι σας βλέπουν μονίμως όταν πηγαίνουν στην παραλία να φεύγετε δε θα ασχοληθούν μαζί σας. Μπορεί τα πράγματα να έρθουν μόνα τους, να πάει πχ. ο μικρός σου προς το μέρος τους ή και το άλλο παιδάκι αν σας δει πχ. να φτιάχνετε ένα μεγάλο κάστρο με άμμο και να το προσκαλέσετε να συμμετέχει, ή αν δε συμβεί τίποτα από όλα αυτά να πιάσετε εσείς κουβέντα με τους γονείς. 

Υπό κανονικές συνθήκες ούτε εγώ θα ζητούσα την άδεια από τους γονείς να παίξουν τα παιδιά αλλά λόγω κορονοιού έχω γίνει πιο προσεκτική. Θεωρώ δηλαδή ότι κάποιοι γονείς μπορεί να φοβούνται οπότε μάλλον θα ρωτούσα ή θα προσπαθούσα να καταλάβω αν ενοχλούνται από την έκφρασή τους.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Θεωρώ δηλαδή ότι κάποιοι γονείς μπορεί να φοβούνται οπότε μάλλον θα ρωτούσα ή θα προσπαθούσα να καταλάβω αν ενοχλούνται από την έκφρασή τους.

Λίγο πιο πέρα ήταν ένα ζευγάρι με παιδάκι σαν τον δικό μας μάλλον, από αυτούς τελείως διαισθητικά κατάλαβα ότι δεν ήθελαν επαφές με κόσμο κ γι αυτο ήταν σε σημείο που δεν τους πλησίαζε κάποιος, όχι δηλαδή στη σκιά των δέντρων που μαζεύει κόσμο. 

 

Μου φαινεται δυσκολο να προσελκύσουμε εμείς παιδάκια μεγαλύτερα. Κατ αρχας δεν κουβαλάμε πολλά παθχνιδια, κουβαδάκι κ φτταρακια μόνο κ δεν πολυασχολουμαστε κιολας. Δεν είναι το στιλ μας να καθόμαστε στην παραλία κ μάλιστα σε παραλία με κόσμο. Λόγω του παιδιού πάμε σε αυτές κ όχι σε απόμερες κ μόλις μεγαλώσει λίγο θα επιστρέψουμε στις συνήθειες μας. Ενστικτωδώς αυτό που μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι η παραλία είναι παράδεισος στις 8.30 που είναι άδεια κ χαλάει όσο καταφτάνει κόσμος, ειδικά αν έχει παιδάκια και παππούδες... 

 

Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα σ αυτή τη φαςη να συναναστρεφόμαστε με γνωστά μας παιδάκια κ όχι αγνωστα, με την ελπίδα ότι αν έχουν κάτι θα το μάθουμε. Δεν είδα όμως προθυμία όταν έκανα μια νύξη στους συναδέλφους με στνομηλικα, κ δεν ήταν λόγω του ιού γιατί κκυκλοφορούν κ στην πλατεία κ στον καλοκαιρινό παιδότοπο κ ίσως κ στην επισήμως κλειστή ακόμα παιδική χαρά, παρόλο που όλοι τονίζουν ποσό πολύ προσέχουν. Έτσι απογοητεύτηκα κ πρέπει να βρω κάποια λύση γιατί ο καιρός περναει κ με αγχωνει αυτο. 

[Anna3011]

πρίν από 46 λεπτά , Έσπερος είπε:

 

Μου φαινεται δυσκολο να προσελκύσουμε εμείς παιδάκια μεγαλύτερα. Κατ αρχας δεν κουβαλάμε πολλά παθχνιδια, κουβαδάκι κ φτταρακια μόνο κ δεν πολυασχολουμαστε κιολας. Δεν είναι το στιλ μας να καθόμαστε στην παραλία κ μάλιστα σε παραλία με κόσμο. Λόγω του παιδιού πάμε σε αυτές κ όχι σε απόμερες κ μόλις μεγαλώσει λίγο θα επιστρέψουμε στις συνήθειες μας. Ενστικτωδώς αυτό που μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι η παραλία είναι παράδεισος στις 8.30 που είναι άδεια κ χαλάει όσο καταφτάνει κόσμος, ειδικά αν έχει παιδάκια και παππούδες... 

 

Ε τότε μάλλον ο μόνος τρόπος είναι να πάρεις το παιδί και να πάτε να τους μιλήσετε. Αν δεν έχουν διάθεση ή αν φοβούνται θα το καταλάβεις αμρσως από την αντίδραση. Πάντως θα ξαναπώ ότι αν θες επαφή χρειάζετε να έχετε χρόνο στη διάθεσή σας, όχι να φύγετε στο 10λεπτο. Γνωριμίες πρωί πρωί σε παραλία χωρίς κόσμο (όσο όμορφα και αν είναι) δυστυχώς δε γίνονται. Ή που θα αλλάξετε λίγο τις συνήθειές σας ή που θα ψάξετε αλλού για παρέα.

πρίν από 55 λεπτά , Έσπερος είπε:

 

Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα σ αυτή τη φαςη να συναναστρεφόμαστε με γνωστά μας παιδάκια κ όχι αγνωστα, με την ελπίδα ότι αν έχουν κάτι θα το μάθουμε. Δεν είδα όμως προθυμία όταν έκανα μια νύξη στους συναδέλφους με στνομηλικα, κ δεν ήταν λόγω του ιού γιατί κκυκλοφορούν κ στην πλατεία κ στον καλοκαιρινό παιδότοπο κ ίσως κ στην επισήμως κλειστή ακόμα παιδική χαρά, παρόλο που όλοι τονίζουν ποσό πολύ προσέχουν. Έτσι απογοητεύτηκα κ πρέπει να βρω κάποια λύση γιατί ο καιρός περναει κ με αγχωνει αυτο. 

Καλά αυτοί οι συνάδελφοι με τα συνομήλικα δε θέλουν να κάνουν παρέα με ζευγάρια με παιδάκια; Είναι ντόπιοι και έχουν τον κύκλο τους ή είναι απλά κλειστοί; Αν τους δείτε πχ. στην πλατεία δε θα κάτσετε να μιλήσετε και να ψιλοπαίξουν τα παιδιά;