δευτερο παιδακι...

[xristina72]

Η κόρη μας είναι 4 ετών. Ακόμα δεν έχουμε δει πως θα γίνει αυτό με το 2ο παιδί. Γιατί αν το κάνουμε τώρα που πραγματικά ηρεμήσαμε και όλα πάνε ρολοί και το παιδί μιλάει και κοιμάται , πάλι κλάματα και ξενύχτια και άγχος για τα οικονομικά κτλ... ΑΛΛΑ.... η κόρη μας , μας ζητάει ήδη αδερφάκι... και όταν δε ζητάει αδερφάκι.το ζητάει έμμεσα. Θέλει να παίξει, είμαστε και οι δύο κουρασμένοι από τη δουλειά (πάει και παιδικό το πρωι) και μας λεει με παράπονο.. και εγω με ποιον θα παίξω ; ……..

 

Μπορεί τα 2 παιδιά να έχουν τσακωμούς, μπορεί να μη ταιριάξουν ποτέ (είτε μικρά είτε μεγάλα) αλλά νομίζω ότι το μόνο του είναι πρόβλημα ακόμα και για τη σωστή ανάπτυξη του. 

 

Και δε κοιτάζω καθόλου το θέμα υπογεννητικότητα , πατρίδα κτλ... Νομίζω ότι η πραγματική ευτυχία και ισορροπία κρύβεται στις πράξεις μας και στο πόσο κοντά είμαστε με την οικογένεια μας και κατ 'επέκταση στα παιδιά μας. Τα λεφτά δεν είναι το παν για τα πάντα.

[Έσπερος]

Τις μελλοντικές σχέσεις των αδερφών δεν μπορείς να τις προδαγραψεις, όχι απαραίτητα ότι θα γίνει αλλά μπορεί απλά  να ζουν  σε άλλο μέρος κ η καθημερινότητα τους να είναι τελείως διαφορετικκη.αρα κανείς δυο ή τρία ή επτά γιατί σου αρέσει αυτή η μορφή οικογένειας, ή και γιατί πιστεύεις ότι θα παίζουν όταν ειναι μικρα (με την προϋποθεση ότι θα είναι κοντά σε ηλικια). Το μελλον ειναι αλλη υποθεση. 

 

Εμενα παντως επειδη η μωρουδιακη φάση δεν μου ταίριαξε κ τη θυμάμαι σαν μια από τις πιο άσχημες φάσεις μου και σιγπυρα την πιο ασχημη φαση του γαμου μας, μαζι με τα οσα ακουω για γονεις για τη ζήλια τα πρωτα χρονια, πραγματικα μου φαινεται βουνο το ενδεχομενο ενος δεύτερου παιδιου. Το μονο που θα με παρηγορούσε θα ηταν η ιδεα να παιζουν μαζι καποια στιγμη για να εχουμε κ εμεις προσωπικο χρονο, που δεν το λες και ακριβως ευγενές κινητρο. Το λατρεύω το παιδακι μου αλλα αγαπάω κ τον εαυτο μου λιγο! 

 

 

[Chrysoum]

22 hours ago, Eru said:

Θα ήθελα κι εγώ να πω τον προβληματισμό μου χωρίς να ξεφύγω πολύ από το θέμα. 

Εγώ δεν ήθελα παιδιά. Έλεγα ότι δε θέλω δικά μου και ότι αν ποτέ θελήσω θα υιοθετησω. Αυτή τη στιγμή έχω μια κόρη 2 χρόνων η οποια είναι το "ευτυχέστερο ατύχημα" που μου έχει συμβεί και προσπαθούμε ο σύζυγος μου κι εγώ να είμαστε οι καλύτεροι γονείς που μπορούμε να είμαστε. 

Τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουν έντονα την πιθανότητα δεύτερου παιδιού. Το έναυσμα ήταν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα μου, όπου και συνηδητοποιησα ότι στην ουσία σαν τα αδέρφια δεν σε νοιώθει κανένας. Να σημειώσω ότι με την αδερφή μου ούτε ταιριάζουμε, ούτε έχουμε σχεδόν τίποτα κοινό. Θα ελεγα τις σχέσεις μας απλά λίγο παραπάνω από τυπικές. 

Το θέμα είναι ότι δε θα ήθελα να στερησω από την κόρη μου τον δεσμό αυτό αν μπορούσα. Έχω ακούσει πολλές φορές και από μοναχοπαιδια το ποσό θα θέλανε να είχαν αδέρφια. 

Τα οικονομικα μας είναι σε μια μέση κατάσταση αλλά σε περίπτωση δεύτερου παιδιού νοιώθω ότι θα έπρεπε να κάνουμε αρκετές θυσίες. 

Επίσης φοβάμαι πολύ το ψυχολογικό κομμάτι με δύο παιδιά... Ειδικά τα πρώτα χρόνια... 

Είναι όμως αυτός σοβαρός λόγος για να κάνει δεύτερο παιδί; 

Έτσι είμαι και εγώ με τον αδερφό μου. Ηρθαμε κοντά όταν ήμουν εγώ 25 χρονών μετά από μια δυσκολια που περνούσαμε οικογενειακα. Παρα τις μέχρι τότε τυπικές σχέσεις μας, δεν θα ήθελα να είμαι μοναχοπαιδι, πιστεύω ότι κέρδισα πολλά από την ανάπτυξη της σχέσης μου με τον αδερφό μου (κυρίως στην παιδική ηλικία) , και με τα καλά και με τα κακά της. Αυτός ήταν και ο λόγος που έκανα δεύτερο παιδί. Γιατί θεωρώ ότι και τα δύο μου παιδιά θα εποφεληθουν από την μεταξύ τους σχέση. Θα μάθουν να συνυπάρχουν, να μοιράζονται, και δεν θα είναι πάντα το επίκεντρο, και αν ταιριάζουν και αναπτύξουν και καλή σχέση ακόμη καλύτερα (αν και είναι ήδη πολύ διαφορετικές προσωπικότητες). 

Να σημειώσω εδώ ότι ούτε εγώ ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να κάνω παιδιά και αυτό με το να υιοθετησω και όχι να κάνω δικά μου παιδιά ήταν και εμένα το μότο μου. Ο άντρας μου όμως δεν ήθελε, ακόμη προσπαθώ να τον πείσω όμως αν είναι να κάνουμε τρίτο παιδί, να το υιοθετήσουμε (αν και δεν το βλέπω). 

[Eru]

Δε φαντάζεστε ποσο χαίρομαι που σκεφτόταν και καποιος αλλος οπως εγώ! Η αληθεια ειναι οτι οντως δεν ειναι απαραίτητο οτι οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια θα είναι καλές! Όλοι ξέρουμε ή έχουμε βιώσει άσχημες καταστάσεις ανάμεσα στα αδέρφια.

@anemoni1989 γέλασα πολύ με το σχόλιο σου. 

@Έσπερος αυτό με τον προσωπικό χρόνο το σκέφτομαι κι εγώ πολύ! Δουλεύουμε αρκετές ώρες και οι 2 και οι λίγες ώρες που έχουμε για εμάς όταν κοιμηθεί το παιδί είναι φοβερή ανάσα. 

Τώρα για το οικονομικό κομμάτι που ήταν και η αρχή του θέματος, εγώ αν δεν μας έπαιρνε ούτε που θα σκεφτόμουν δεύτερο.... Φυσικά το πρώτο πράγμα που χρειάζονται τα παιδιά είναι αγάπη, αλλά δεν είναι το μόνο. Δεν αναφέρομαι μόνο στα υλικά ή τα πνευματικά. Αυτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορείς να τα καλύψεις ως βασικές ανάγκες. Μια κακή οικονομική κατάσταση σε πολλές οικογένειες μπορεί να δημιουργήσει άσχημη κατάσταση στο σπίτι. Οπότε εξαρτάται και από το πόσο δεμένη είναι μια οικογένεια ώστε να μην το αφήσει να επηρεάσει την ηρεμία και την ασφάλεια που χρειάζονται τα παιδιά. 

[Sunshine8]

.

[Nefeli2014]

Θα σου απαντήσω επί προσωπικού. Θέλω κι εγω τρίτο μωρό. Αν μπορούσα θα έκανα και τέσσερα. Και πέντε μη σου πω. Αλλά αυτό που με σταματά είναι το οικονομικό, ξεκάθαρα. Με δύο παιδια τα καταφέρνουμε και χωρίς να ξέρουμε τι μας ξημερώνει κι αύριο. Με τρίτο θα πιεζομασταν πολύ. Θέλω να πω νιώθω κι εγώ αυτή την ανάγκη. Όχι για να χουν παρέα τα παιδιά μου αλλά γιατί μου αρέσει να χω παιδια, να μεγαλώνω παιδιά, να ζω με παιδιά. Αλλα.. 

Σου έδωσα οπότε την απάντηση μου. Εγώ δεν θα προχωρούσα.. Θα το έκανα μόνο αν άλλαζαν οι συνθήκες. Αν δεν άλλαζαν θα πορευομουν με αυτά που έχω τώρα και θα το από δεχόμουν. Βέβαια εμένα προσωπικά δε με έχουν πάρει τα χρόνια, έχω μερικά ακόμα για να ελπίζω.

Επεξεργάστηκαν 13 Απριλίου,2020 by Nefeli2014

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Μεταφέρθηκαν εδώ οι απαντήσεις που είχαν  να κάνουν με άλλο θέμα συζήτησης 

 

Ευχαριστούμε!