Επιλοχειος καταθλιψη.

[Μαιρη2415]

Ειμαι νεα μαμα,το μωρο μου ειναι 23 ημερων οποτε οπως καταλαβαινετε περναμε λιγο δυσκολα.Τη θηλαζω, οποτε τρωμε καθε 2 ωρες το πολυ με αποτελεσμα να μην προλαβαινω να ξεκουραστω(σωματικα κ ψυχικα κυριως). Περαν της κουρασης εδω κ λιγες μερες νιωθω χαλια, κλαιω συχνα ακομη κ οταν την ταιζω η την αλλαζω. Νομιζω οτι το καταλαβαινει γιατι γινεται πιο ανησυχη ομως δεν μπορω να σταματησω. Πολλες φορες νευριαζω,υψωνω τη φωνη μου , νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο και θελω να φυγω ενω στη συνεχεια το μετανιωνω κ στεναχωριεμαι. Νιωθω πολυ χαλια με το σωμα μου παρολο που δεν πηρα πολλα κιλα και οτι τελειωσα ως γυναικα.δεν μπορω να φανταστω οτι ο αντρας μου θα με δει ερωτικα ξανα μετα το θηλασμο(ηθελα τρελα να θηλασω ομως νιωθω σαν μηχανη παραγωγης γαλατος). Φανταζομαι οτι ειναι γνωστα λιγο πολυ αυτα σε αρκετες γυναικες κ γνωριζω οτι ειναι κ θεμα ορμονων. Ομως που σταματαει το φυσιολογικο κ πρεπει να ανησυχουμε η να απευθυνθουμε στο γιατρο μας; ποτε ειναι η αρχη της επιλοχειου? Κ αν το κανω τι μπορω να του πω, απλα πως αισθανομαι;

[belleblue]

Δεν υπάρχει σημάδι μαυρόασπρο. Από δικιά μου εμπειρία θα σου πω το εξής. Μην προσπαθήσεις να το περάσεις μόνη σου. Εγώ θεώρησα ότι θα περάσει μόνο του και στους 7,8 μήνες κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και τότε μόνο το πήρα πιο σοβαρά. Μία επίσκεψη σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσει σίγουρα - μόνο και μόνο επειδη είναι άτομα που μπορούν να καταλάβουν τον πόνο σου. Άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν, πόσο μάλλον φίλες ή ο σύζυγος.άρα είσαι μόνη σου σε αυτό & δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσεις να είσαι. 

Εισαι κοντά σε κάποια μεγάλη πόλη για να βρεις ειδικό;

 Πάντως να ξέρεις ότι όλα αυτά θα εξαφανιστούν σε λίγο καιρό εάν τα χειριστείς με το σωστό τρόπο. Όλα αυτά τα προβλήματα θα είναι παρελθόν, μία σκοτεινή στιγμή που πέρασε. Όσο πιο γρήγορα την χειριστείς σωστά, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσει. Και θα μπορείς να χαρείς το μωράκι σου πραγματικά μέσα απ’την καρδιά σου χωρίς κακές σκέψεις και άσχημα συναισθήματα. 

Και μόνο ότι σε δυσκολεύει αυτή τη σημαντική στιγμή είναι ήδη αρκετό.

Για μένα ήταν δύσκολο ακόμα και το να ετοιμάσω την βρεφική τσάντα να βγω έξω. Μου φαινόταν σαν να έπρεπε να ανέβω βουνό κάθε μέρα.το κατάφερνα, αλλά με τι κόστος...!!!!?

[Lemonaki035]

5 ώρες πρίν, Μαιρη2415 είπε:

Ειμαι νεα μαμα,το μωρο μου ειναι 23 ημερων οποτε οπως καταλαβαινετε περναμε λιγο δυσκολα.Τη θηλαζω, οποτε τρωμε καθε 2 ωρες το πολυ με αποτελεσμα να μην προλαβαινω να ξεκουραστω(σωματικα κ ψυχικα κυριως). Περαν της κουρασης εδω κ λιγες μερες νιωθω χαλια, κλαιω συχνα ακομη κ οταν την ταιζω η την αλλαζω. Νομιζω οτι το καταλαβαινει γιατι γινεται πιο ανησυχη ομως δεν μπορω να σταματησω. Πολλες φορες νευριαζω,υψωνω τη φωνη μου , νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο και θελω να φυγω ενω στη συνεχεια το μετανιωνω κ στεναχωριεμαι. Νιωθω πολυ χαλια με το σωμα μου παρολο που δεν πηρα πολλα κιλα και οτι τελειωσα ως γυναικα.δεν μπορω να φανταστω οτι ο αντρας μου θα με δει ερωτικα ξανα μετα το θηλασμο(ηθελα τρελα να θηλασω ομως νιωθω σαν μηχανη παραγωγης γαλατος). Φανταζομαι οτι ειναι γνωστα λιγο πολυ αυτα σε αρκετες γυναικες κ γνωριζω οτι ειναι κ θεμα ορμονων. Ομως που σταματαει το φυσιολογικο κ πρεπει να ανησυχουμε η να απευθυνθουμε στο γιατρο μας; ποτε ειναι η αρχη της επιλοχειου? Κ αν το κανω τι μπορω να του πω, απλα πως αισθανομαι;

Αρχικά απο τη στιγμή που νοιώθεις έτσι και προβληματίζεσαι καλό θα ήταν ήδη να το συζητήσεις με το σύζυγό σου ή με κάποιον ειδικό.Το ποτε είναι η αρχή της επιλοχειου δεν το γνωρίζω κ δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω.Καλο θα ήταν να ζητήσεις βοήθεια απο κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας ως προς το μωρό ή τις δουλειές προκειμένου να ξεκουράζεσαι κ να ηρεμεις λίγο..Σίγουρα ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στο μωρό σου,αν όμως δεις ότι δεν μπορείς να βρεις τις ισορροπίες σου άλλαξε τρόπο σίτισης ,αν κ εγώ βρήκα λιγο εκνευριστικό το μπουκάλι και την αποστείρωση κ δεν ήταν κ τόσο άμεσο όσο το στήθος.Ως προς το κομμάτι που αφορά εσένα ως γυναίκα σε διαβεβαιώνω οτι δεν επανέρχεται απο τη μια στιγμή στην άλλη κ αυτό εν μέρη οφείλεται στις ορμόνες αλλά κ σε όλα τα άλλα που έχεις αυτή τη στιγμή στο μυαλό σου (μωρό,ευθύνες,κούραση,άγχος κλπ).

Και εγώ είχα τέτοια σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογια μου κ συνειδητοποίησα ότι οφείλονταν στη σωματική κούραση οπότε κ άλλαξα τους ρυθμούς μου κ το πρόγραμμα μου (κ τα πήγαμε μια χαρά με το θηλασμό).Εκτός αυτού το μωράκι σου είναι πολύ μικρό (να σου ζήσει κιόλας) οπότε ακόμα δεν έχετε βρει τους ρυθμούς σας και όλα αυτά είναι φυσιολογικά (τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω).

Ξεκουράσου Όσο περισσότερο μπορείς κ όλα θα πάνε καλά!!!

[Chrysoum]

Δεν πάει πολύς καιρός από όταν έγραψα και εγώ ένα παρόμοιο post στο φόρουμ και αναρωτιόμουν πάνω κάτω ότι και εσύ. Ένιωθα πολύ περίεργα μετά την γέννηση της μικρής μου, σήμερα κοντεύει 5 μηνών. Έκλαιγα κάθε απόγευμα και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι αμφεβαλα πολύ αν το ηθέλα το μωρό. (Να σημειώσω ότι ήταν συνείδητη η απόφαση μου να μείνω έγκυος και το ήθελα πολύ). Σκεφτόμουν ότι εντάξει 18 χρόνια είναι και μετά θα φύγει από το σπίτι. Την κατάσταση ήρθε να χειροτερεψει το γεγονός ότι για τον Α ή Β λόγο η μικρή μου έκλαιγε ασταμάτητα. Κι όταν λέω ασταμάτητα, το εννοώ. Ακόμα κι όταν πέρασαν οι κολικοι που είχε -όπου έκλαιγε για 4 ώρες συνεχόμενες τα μεσάνυχτα- συνέχισε να κλαει. Οπότε αισθανόμουν χάλια και είχα συνέχεια στρες τι θα γίνει όταν ξυπνήσει. Με τον καιρό άρχισα να αισθάνομαι λίγο καλύτερα και μετά ήμουν τόσο αγχωμενη που δεν είχα χρόνο να σκεφτώ πως αισθάνομαι. Ήμουν πολύ κοντά στο να απευθυνθώ σε ψυχολόγο (τελικά δεν πήγα) και αρχισα να κάνω πράγματα μαζί της κάθε μέρα αφενός για να της αποσπώ την προσοχή και να μην κλαίει και αφετέρου για να βγω από το σπίτι, γιατί πραγματικά πνιγομουν. Πηγαίνα λοιπόν σε γυμναστήριο για μωρά, σινεμά για μωρά, βόλτες για ώρες, κλπ κλπ. Εμένα αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Αυτό όμως που με βοηθήσε όσο τίποτα άλλο είναι όταν ως δια μαγείας το μωρό μου σταμάτησε να κλαει 8 ώρες την ημερα, μεγάλωσε λίγο και άρχισε να επικοινωνεί. Αυτό συνέβη όταν έγινε 4 μηνών. Πλέον μπορώ να σου πω ότι από την μία μέρα στην άλλη συνειδητοποιησα ότι είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί και το αγαπώ πολύ αυτό το πλάσματακι. Σήμερα δε ήταν η πρώτη μέρα που πέρασα 6 ώρες χωριά της και δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω πίσω. Συνοψιζοντας θέλω να σου πω πρώτον να κάνεις λίγο υπομονή και ότι τα πράγματα θα γίνουν σίγουρα καλύτερα. Κάθε μέρα που περνάει σε φέρνει πιο κοντά σε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα να απευθυνθείς σε έναν ειδικό (γι αυτό υπάρχουν άλλωστε), αλλά μη φρικάρεις είναι νωρίς ακόμα και είναι πολύ λογικό να αισθάνεσαι έτσι. Και κάνε πράγματα με το μωρό σου, βγες έξω! Δες κόσμο, σε λίγους μήνες το μωρό σου θα χαμογελάει και όλα θα αλλάξουν!! 

[Endelweiss]

6 ώρες πρίν, Μαιρη2415 είπε:

Ειμαι νεα μαμα,το μωρο μου ειναι 23 ημερων οποτε οπως καταλαβαινετε περναμε λιγο δυσκολα.Τη θηλαζω, οποτε τρωμε καθε 2 ωρες το πολυ με αποτελεσμα να μην προλαβαινω να ξεκουραστω(σωματικα κ ψυχικα κυριως). Περαν της κουρασης εδω κ λιγες μερες νιωθω χαλια, κλαιω συχνα ακομη κ οταν την ταιζω η την αλλαζω. Νομιζω οτι το καταλαβαινει γιατι γινεται πιο ανησυχη ομως δεν μπορω να σταματησω. Πολλες φορες νευριαζω,υψωνω τη φωνη μου , νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο και θελω να φυγω ενω στη συνεχεια το μετανιωνω κ στεναχωριεμαι. Νιωθω πολυ χαλια με το σωμα μου παρολο που δεν πηρα πολλα κιλα και οτι τελειωσα ως γυναικα.δεν μπορω να φανταστω οτι ο αντρας μου θα με δει ερωτικα ξανα μετα το θηλασμο(ηθελα τρελα να θηλασω ομως νιωθω σαν μηχανη παραγωγης γαλατος). Φανταζομαι οτι ειναι γνωστα λιγο πολυ αυτα σε αρκετες γυναικες κ γνωριζω οτι ειναι κ θεμα ορμονων. Ομως που σταματαει το φυσιολογικο κ πρεπει να ανησυχουμε η να απευθυνθουμε στο γιατρο μας; ποτε ειναι η αρχη της επιλοχειου? Κ αν το κανω τι μπορω να του πω, απλα πως αισθανομαι;

Καλησπερα.Να σου ζησει το μωρακι σου.Ολα αυτα που γραφεις τα συναισθηματα που λες και το κλαμμα ακομα ειναι ως ενα βαθμο φυσιολογικα.Εισαι κουρασμενη και προσπαθεις να ανταπεξελθεις σ ενα νεο προγραμμα το οποιο αυτη τη στιγμη οριζει το μωρο σου.Ειναι μεγαλη η αλλαγη και εγω προσωπικα θα σου ελεγα να δωσεις χρονο στον εαυτο σου να προσαρμοστει.Αν θεωρεις βεβαια οτι δεν μπορεις φυσικα να μιλησεις μ ενα γιατρο και πιστεψε με λιγα θα του πεις και πολλα θα καταλαβει.

Οσο για το θηλασμο και τη σχεση σου με τον αντρα σου,το πιστευα και εγω αυτο οσο θηλαζα.Νομιζα πως δε με ξαναδει και θα νιωσω ποτε σαν γυναικα.Αυτο ειναι το μεγαλυτερο ψεμα να το ξερεις.Η σχεση σας θα επανελθει και πιθανον να ειναι και καλυτερη απο πριν.Το μονο που χρειαζεται και αυτο ειναι χρονο για να προσαρμοστειτε στα νεα δεδομενα.Οσο δυσκολο και τραγικο κ αν φαινεται αυτη τη στιγμη ..δεν ειναι.πιστεψε με!!!!Ολες μας λιγο πολυ εχουμε αισθανθει αντιστοιχα.Παντως η συζητηση μ ενα γιατρο μονο καλα αποτελεσματα μπορει να εχει.Πηγαινε δε θα χασεις κατι.Καλη Ανασταση!!!

[ninaki80]

7 ώρες πρίν, Μαιρη2415 είπε:

Ειμαι νεα μαμα,το μωρο μου ειναι 23 ημερων οποτε οπως καταλαβαινετε περναμε λιγο δυσκολα.Τη θηλαζω, οποτε τρωμε καθε 2 ωρες το πολυ με αποτελεσμα να μην προλαβαινω να ξεκουραστω(σωματικα κ ψυχικα κυριως). Περαν της κουρασης εδω κ λιγες μερες νιωθω χαλια, κλαιω συχνα ακομη κ οταν την ταιζω η την αλλαζω. Νομιζω οτι το καταλαβαινει γιατι γινεται πιο ανησυχη ομως δεν μπορω να σταματησω. Πολλες φορες νευριαζω,υψωνω τη φωνη μου , νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο και θελω να φυγω ενω στη συνεχεια το μετανιωνω κ στεναχωριεμαι. Νιωθω πολυ χαλια με το σωμα μου παρολο που δεν πηρα πολλα κιλα και οτι τελειωσα ως γυναικα.δεν μπορω να φανταστω οτι ο αντρας μου θα με δει ερωτικα ξανα μετα το θηλασμο(ηθελα τρελα να θηλασω ομως νιωθω σαν μηχανη παραγωγης γαλατος). Φανταζομαι οτι ειναι γνωστα λιγο πολυ αυτα σε αρκετες γυναικες κ γνωριζω οτι ειναι κ θεμα ορμονων. Ομως που σταματαει το φυσιολογικο κ πρεπει να ανησυχουμε η να απευθυνθουμε στο γιατρο μας; ποτε ειναι η αρχη της επιλοχειου? Κ αν το κανω τι μπορω να του πω, απλα πως αισθανομαι;

επικοινωνησε με αυτον τον οργανισμο θα σου δωσουν πολλες συμβουλες κ δωρεαν: ΦΑΙΝΑΡΕΤΗ

Κοραή 2 & Ομήρου, 1ος όροφος
Νέα Σμύρνη
Τ.Κ. 17 121
Τηλ. 210 9319054
Φαξ. 210 9319056
E-mail: [email protected]

 

ολα αυτα που σκεφτεσε  ολες τα εχουμε σκεφτει αλλα οχι σε σημειο να στενοχωρηθουμε για αυτα  κ να γινει αυτο πρωτεραιοτητα μας εκει σταματαει το φυσιολογικο κ αρχιζει η καταθλιψη . σιγουρα η επιλοχειο θελει στηριξη κ απο ειδικους οχι μονο απο τον συντροφο. 

[ΑΡΓΚ]

19 ώρες πρίν, Μαιρη2415 είπε:

Ειμαι νεα μαμα,το μωρο μου ειναι 23 ημερων οποτε οπως καταλαβαινετε περναμε λιγο δυσκολα.Τη θηλαζω, οποτε τρωμε καθε 2 ωρες το πολυ με αποτελεσμα να μην προλαβαινω να ξεκουραστω(σωματικα κ ψυχικα κυριως). Περαν της κουρασης εδω κ λιγες μερες νιωθω χαλια, κλαιω συχνα ακομη κ οταν την ταιζω η την αλλαζω. Νομιζω οτι το καταλαβαινει γιατι γινεται πιο ανησυχη ομως δεν μπορω να σταματησω. Πολλες φορες νευριαζω,υψωνω τη φωνη μου , νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο και θελω να φυγω ενω στη συνεχεια το μετανιωνω κ στεναχωριεμαι. Νιωθω πολυ χαλια με το σωμα μου παρολο που δεν πηρα πολλα κιλα και οτι τελειωσα ως γυναικα.δεν μπορω να φανταστω οτι ο αντρας μου θα με δει ερωτικα ξανα μετα το θηλασμο(ηθελα τρελα να θηλασω ομως νιωθω σαν μηχανη παραγωγης γαλατος). Φανταζομαι οτι ειναι γνωστα λιγο πολυ αυτα σε αρκετες γυναικες κ γνωριζω οτι ειναι κ θεμα ορμονων. Ομως που σταματαει το φυσιολογικο κ πρεπει να ανησυχουμε η να απευθυνθουμε στο γιατρο μας; ποτε ειναι η αρχη της επιλοχειου? Κ αν το κανω τι μπορω να του πω, απλα πως αισθανομαι;

 

Μίλησε με τη μαία σου άμεσα ή με το γιατρό σου. Ενας εκνευρισμός είναι φυσιολογικός και μπορεί πράγματι να περάσει μόνο του σε λίγο, αλλά δεν έχεις λόγο να το ρισκάρεις και να αγωνιάς.

Επειδή είναι σίγουρο ότι δεν ξέρεις τι σε "περιμένει" ως νέα μαμά, να σου πω και τα θετικά να προσπαθήσεις να επικεντρωθείς εκεί, γιατί είναι και μερικά πράγματα που νομίζω καμία μας δεν τα ήξερε πριν τα ζήσει:

Το μωράκι σου θα τρώει σε αυτή την ηλικία έτσι κι αλλιώς κάθε 2 ώρες το πολύ, οπότε μη σκέφτεσαι ότι αν έδινες μπουκάλι θα ήταν πιο εύκολο. Ενα πλεονέκτημα που έχει ο θηλασμός είναι ότι μπορείτε να θηλάσετε αγκαλιά στο κρεβάτι, ως και κοιμισμένοι. Ψάξε λίγο για ασφαλή συγκοίμηση, θες π.χ. να βγάλεις μαξιλάρια και παπλώματα κοντα από το μωρό και θέλει και λίγη εξάσκηση το να θηλάζεις ξαπλωτή, αλλά βοηθά πάρα πολύ όταν το καταφερεις με την κουραση. Από την ώρα που τα κατάφερα, ένιωσα πραγματικά ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου, ενώ με το μωρό μου έπαιρνε μπουκάλι ήμουν σε αυτη την κατάσταση του στρες/εκνευρισμού/εξάνλησης για πολλούς μήνες. Η αϋπνία τα κάνει όλα πολύ χειρότερα, μην την υποτιμάς καθόλου.

Προφανώς και καμία μαμά δεν επανήλθε στο σωμα τις σε λίγες βδομάδες. Αλλά αυτό που βλέπεις τώρα δεν πρέπει να σε αγχώνει. Σε λίγους μήνες θα είσαι πραγματικά μία χαρά, ειδικά αν δεν έχεις πάρει και πολλά κιλά. Το σώμα σου φυσικά και θα ξαναμαζέψει και εδώ μαλιστα βοηθά πάρα πολύ ο θηλασμός.

Για την ερωτική ζωή, ετσι κι αλλιώς είσαι πολύ κοντά στον τοκετό και δεν επιτρέπεται ακομη, οπότε προς τι το άγχος; Δεν έχω ακούσει ποτέ καμία γυναικα προσωπικά να είδε ότι ο άντρας της άλλαξε το πώς τη βλέπει λόγω παιδιών, πόσο μάλλον λόγο θηλασμου, και είμαι σε μια ηλικία που οι περισσότερες φίλες μου έχουν τουλάχιστον ένα μωρό. Είναι κάτι που μπορεί εμάς σα γυναίκες να μας απασχολεί, αλλά πραγματικά δεν έχω ακούσει ποτέ να είναι δικαιολογημένος φόβος.