από Αποτυχία θηλασμού - τι δεν πήγε καλά; (γενική συζήτηση)

[Sentir...natureza]

πρίν από 55 λεπτά , ponemeni είπε:

Λέω λοιπόν, μήπως έχουμε στο μυαλό μας ότι η καισαρική είναι κάτι εύκολο? μήπως ούτε σε αυτόν τον τομέα είμαστε ενημερωμένες?

Eιναι πολυ σωστα αυτα που γραφεις. Γι'αυτο κι εγω ανεφερα την ενημερωση για την προγεννητικη, περιγεννητικη και επιλοχεια περιοδο απο τον γυναικολογο. Αλλα επειδη θα βγουμε εντελως εκτος θεματος αν ανοιξουμε συζητηση περι ενημερωσης ή οχι για την καισαρικη, μπορεις να παραθεσεις τα ερωτηματα σου σε αυτα τα θεματα που υπαρχουν ηδη  

 

[vicky86]

15 ώρες πρίν, gorilaz είπε:

Δεν το πηρα στραβα, αν ειναι δυνατον. Με χαρα τα συζηταω αυτα, μου αρεσουν, γι αυτο μιλαμε! Ειπα απλα οτι μου εκανε εντυπωση οχι που σχολιασες κατι απο το μνμ, που σχολιασες αυτο. Την επαφη.  Εμενα με προβληματοζουν πιο πολυ τα υπολοιπα που αναφερω πιο εκτενως κιολας γι αυτο. Καλημερα

Στο συγκεκριμενο θεμα κ μενα με προβληματιζουν πολλα

Αλλα εχουν αναλυθει εκτενως

Πχ για τους παιδικους υπαρχουν θεματα που εχουμε "συζητησει"

Εγω προς το παρον δ εχω εμπειρια,με βαση τις συνθηκες της δικης μου οικογενειας η κορη μου θα παει προνηπια απο σεπτεμβρη.αυτην την επιλογη καναμε

[Αννα 35]

Η θεωρητική προσέγγιση ενός ζητήματος αυτοτελώς και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι αντικειμενικές συνθήκες που το διέπουν συνιστά αυθαιρεσία. Η διατύπωση μιας θεωρίας προκύπτει από την ανάγκη να δοθεί απάντηση σε πρακτικό επίπεδο. Κατ' επέκταση οι έννοιες θεωρία και πράξη είναι συνυφασμένες.

Ακόμα και στις θετικές επιστήμες, όταν διατυπώνεται μια θεωρία, αναφέρονται οι συγκεκριμένες συνθήκες κάτω από τις οποίες διατυπώθηκε. Π.χ. η διεξαγωγή ενός χημικού πειράματος έχει τα χ αποτελέσματα στις χ συνθήκες και τα ψ αποτελέσματα στις ψ συνθήκες. Πόσο μάλλον, όταν γίνεται συζήτηση για ένα κοινωνιολογικό, ανθρωπιστικό θέμα.

Το ερώτημα "τι δεν πήγε καλά", καλείται να δώσει λύση στο πρόβλημα, ώστε την επόμενη φορά να αποφευχθούν τα όποια λάθη. Και με δεδομένο, ότι η επόμενη φάση γαλουχίας δεν θα είναι σε 50 χρόνια, αλλά σε 1 μήνα, 1 χρόνο, δηλαδή οι συνθήκες που οδήγησαν στο "να μην πάει καλά" την πρώτη φορά θα βρίσκονται ακόμα σε ισχύ, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ως δεδομένες, προκειμένου μέσα σε αυτές να προκύψει λύση.

Η αντιμετώπιση του όποιου ζητήματος έξω από τις συνθήκες που το περιβάλλουν επιστημονικά είναι απλά ανεδαφική.

[kine]

Αυτό έχει μια βάση, στο βαθμό που δεν παγιώνει την κατάσταση, που προκαλεί το πρόβλημα. Ναι μεν λαμβάνεις υπόψιν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθείς να αλλάξεις ή να παρέμβεις ή έστω να κατανοήσεις το περιβάλλον που την προκαλεί. Κατά τη συλλογιστική σου, απλώς δέχεσαι το περιβάλλον με τις παραμέτρους του ως έχει, τον άνθρωπο που υφίσταται τις επιδράσεις αυτές, επίσης τον δέχεσαι ως "αντικειμενική συνθήκη" και απλώς αναζητάς, επιφανειακές διεκολύσεις προκειμένου να κινηθείς προς τον στόχο-θηλασμό, χωρίς όμως να έχεις καλλιεργήσει πιο γόνιμο έδαφος για να εδραιωθεί αυτός.

 

Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό σου. Είναι πρακτικά εφαρμόσιμο. Αλλά απολύτως άγονο και νοσηρό για τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Διότι ο άνθρωπος και το κοινωνικό περιβάλλον του, δεν είναι αντικειμενικές συνθήκες, όσο κι αν διευκολύνει μια συζήτηση ή μια επιστημονική τοποθέτηση, να τα μεταχειρίζεται ως τέτοια, προς χάριν ευκολίας. Ο άνθρωπος είναι υποκείμενο, μεταβαλλόμενο και αεικίνητο ψυχοσυναισθηματικά, που ζει και αντιλαμβάνεται, μέσα από τις σχέσεις του, το κοινό νόημα που μοιράζεται με άλλους και τους δεσμούς ταυτότητας που παράγει μέσα σε μια κοινωνία. Η συνείδηση του για το ποιος είναι, πού στέκεται και τι νόημα δίνει στα πράγματα, τον κάνει να αισθάνεται καλά ή άσχημα, να ευτυχεί ή δυστυχεί κτλ. 

Οπότε αν ο θηλασμός απέτυχε μια φορά, είναι η ώρα να επαναπροσδιορίσω, τι ήταν ο θηλασμός για μένα, με ποια κίνητρα τον επέλεξα, πώς αισθάνομαι ότι γίνονται αποδεκτά από το κοινωνικό μου περιβάλλον αυτά που έπραξα κ.α. . Επιπλέον, πρέπει να δω ποιες είναι οι "αντικειμενικές" κατ' εμέ δυσκολίες που αντιμετώπισα και να διαπιστώσω κατά πόσο είναι αδιαπραγμάτευτες ή μεταβάλλονται, από τα δικά μου κίνητρα και προθέσεις. Η όλη διαδικασία είναι γόνιμη και ανοίγει την ικανότητα αντίληψης του προσώπου που προσπαθεί να βρει λύσεις, με τρόπο ώστε, όταν τελικά κληθεί να ξαναθηλάσει, να είναι ένα "νέο" πρόσωπο, με πιο διευρυμένη συνείδηση των κινήτρων του και των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει και λόγω αυτής της προέκτασης στην αντίληψη, θα βρεθεί απέναντι στις προκλήσεις αυτές, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ικανότητα διαχείρισης τόσο των πρακτικών, όσο και των ψυχολογικών προβλημάτων που ανακύπτουν.

 

Στην αντίθετη περίπτωση, που όπως προτείνεις, κοιτά μονάχα το πρακτικό ζήτημα και παίρνει ως δεδομένο, τόσο το περιβάλλον όσο και τον εαυτό του ως χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία, βάζει τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό, αφού κοπιάζει να λύσει "πρακτικά" ζητήματα, εθελοτυφλώντας για τις ρίζες που τα προκαλούν. Το πρόσωπο που προσπαθεί να τα καταφέρει, δεν έχει καλύτερη αντίληψη από πριν, δεν έχει καλύτερη σχέση με τον εαυτό του ή τα προσωπα του περιβάλλοντος του που πρέπει να το υποστηρίξουν, δεν έχει ωριμάσει ως προς την εμπειρία αυτή, δεν έχει αναθεωρήσει καμία συνισταμένη από αυτές τις "αντικειμενικές" που γεννούν το πρόβλημα και προσπαθεί παρόλα αυτά, να τα καταφέρει καλύτερα. Είναι πολύ πολύ πιθανό, να αποτύχει. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η αποτυχία, όσο τ' ότι ΚΑΙ ΠΑΛΙ δεν θα είναι σε θέση, το ίδιο το πρόσωπο, να αναγνωρίσει γιατί δεν τα καταφέρνει. 

 

Παρόλα αυτά, ο τρόπος που περιγράφεις, είναι όντως ένας τρόπος που επιλέγεται, στην επίλυση προβλημάτων, αν και κυρίως επικεντρώνεται στην ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ του προβλήματος κι όχι στην επίλυση. Είναι ένας τρόπος αρεστός, κυρίως για την ευκολία του και τα άμεσα αποτελέσματα του. Κατ' εμέ, επιφανειακός όπως ανέφερα και για τον ίδιο λόγο, χωρίς ουσιαστικό και μακροπρόθεσμο όφελος για το πρόσωπο που προσπαθεί.

[Αννα 35]

Καταρχάς, πουθενά δεν αναφέρω ότι στις αντικειμενικές συνθήκες περιλαμβάνεται ο άνθρωπος. Δεν είναι όμορφο προκειμένου να στηρίξουμε μια προσωπική άποψη να αυθαιρετούμε σε σχέση με το τι γράφει ο συνομιλητής.

Κατά δεύτερον, αυτό που χαρακτηρίζεις ως επιφανειακή προσέγγιση αποτελεί μεθοδολογική προσέγγιση. Την παρέθεσα ακριβώς επειδή ορισμένοι συνομιλητές μόλις έρχονται αντιμέτωποι με συγκεκριμένα προβλήματα αντικειμενικά αναγάγουν τη συζήτηση σε απλά θεωρητική κι όταν εγκλωβίζονται σε αδιέξοδες θεωρίες επιλέγουν κατά το δοκούν να παραθέτουν πρακτικές προσεγγίσεις. Δεν βοηθάει αυτό.

 

[Αννα 35]

Επίσης επέτρεψε μου να σου επισημάνω, πως η συλλογιστική σου είναι ασυνεχής. Ενώ σε προηγούμενες αναρτήσεις προσεγγίσεις τα αίτια ως κοινωνικά - συλλογικά, δηλαδή η θεώρηση αφορά συλλογική κοινωνική αντιμετώπιση, η οποία μπορεί μονάχα μακροπρόθεσμα να επιτευχθεί, στην παραπάνω ανάρτηση επιλέγεις, προκειμένου στηρίξεις την άποψή σου, μια εξατομικευμένη προσέγγιση.

Θα βοηθούσε να επιλέξεις μια προσέγγιση, ώστε τα επιχειρήματα σου να έχουν συνέχεια και να μη δίνονται αποσπασματικά κάθε φορά. Φαντάζομαι, πως αντιλαμβάνεσαι, ότι ορμώμενη κάθε φορά από διαφορετική αφετηρία καταλήγεις σε διαφορετικά συμπεράσματα.

 

[marakiz]

Τέτοια μακροσκελή κείμενα δεν βοηθούν στο να μπορεί να γίνει συζήτηση, θυμίζουν μονόλογο. Από που να αρχίσεις να απαντάς και άντε να βρεις χρόνο, όχι μόνο να απαντήσεις,  αλλα μέχρι και να τα διαβάσεις. Πραγματικά απορώ πως βρίσκεται τέτοιος χρόνος με ένα μικρό μωρό/παιδί μέσα στο σπίτι. Κι αυτό δεν είναι μομφή,  είναι γνήσια απορία.  Θα έπρεπε να μπορεί να βγαίνει νόημα, να μεταφέρεται η ουσία που  θέλουμε να ειπωθεί χωρίς όλη αυτή την υπερανάλυση. 

 

Για τους παιδικούς σταθμούς θα πω πως κι εγω πιστεύω πως είναι καλύτερο να πηγαίνουν τα παιδιά μετά τα 3, ΑΝ υπάρχει βέβαια αυτή η επιλογή. Τη λέξη πάρκινγκ τη θεωρώ προκλητική χωρίς λόγο. 

 

(Ας μη σβηστεί κανένα σχόλιο, πραγματικά, ας μεταφερθούν αλλού αν κι εφόσον κριθεί απαραίτητο)

 

 

[Lenia16]

1 hour ago, marakiz είπε:

Τέτοια μακροσκελή κείμενα δεν βοηθούν στο να μπορεί να γίνει συζήτηση, θυμίζουν μονόλογο. Από που να αρχίσεις να απαντάς και άντε να βρεις χρόνο, όχι μόνο να απαντήσεις,  αλλα μέχρι και να τα διαβάσεις. Πραγματικά απορώ πως βρίσκεται τέτοιος χρόνος με ένα μικρό μωρό/παιδί μέσα στο σπίτι. Κι αυτό δεν είναι μομφή,  είναι γνήσια απορία.  Θα έπρεπε να μπορεί να βγαίνει νόημα, να μεταφέρεται η ουσία που  θέλουμε να ειπωθεί χωρίς όλη αυτή την υπερανάλυση. 

 

Για τους παιδικούς σταθμούς θα πω πως κι εγω πιστεύω πως είναι καλύτερο να πηγαίνουν τα παιδιά μετά τα 3, ΑΝ υπάρχει βέβαια αυτή η επιλογή. Τη λέξη πάρκινγκ τη θεωρώ προκλητική χωρίς λόγο. 

 

(Ας μη σβηστεί κανένα σχόλιο, πραγματικά, ας μεταφερθούν αλλού αν κι εφόσον κριθεί απαραίτητο)

 

 

Λες και είσαι στο μυαλό μου..

[erin0000]

On 10/2/2018 at 8:12 ΜΜ, ponemeni είπε:

 

Μιας και θέσατε το άλλο μεγάλο πρόβλημα, αυτό των καισαρικών να πω μόνο ότι είναι κρίμα στην Ελλάδα του 2018 να έχουμε τόσο υψηλό καισαρικών. Και εδώ επιτρέψτε μου να πω ότι ως μητέρες έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης. Και φυσικά δεν μιλώ για τις περιπτώσεις εκείνες που η καισαρική είναι μονόδρομος λόγω προβλημάτων. Συγγενικό μου πρόσωπο επίλεξε γιατρό μαιευτήρα ο οποίος ξεγεννά κυρίως με καισαρική! Τι να υποθέσουμε? ότι όλες οι μητέρες που πήγαν σε αυτόν ήταν τόσο άτυχες που εμφάνισαν προβλήματα? Όταν έμεινα έγκυος συζήτσα με τον γιατρό μου αν θα γεννήσω με ΦΤ η καισαρική!! έκπληκτος με ρώτησε: τι εννοείς? εννοείται με ΦΤ! και εκεί του έκανα την κουτή ερώτηση: μήπως είναι πιο εύκολο να γεννήσω με καισαρική? μήπως κινδυνέψει το παιδί με τον ΦΤ? είχα διαβάσει και εγώ τόσες ιστορίες που κατά την διάρκεια του ΦΤ είχαν συμβεί τα χίλια μύρια και είχα επηρεαστεί! είχα το άγχος να πάρει ανάσα το παιδί και να κλάψει και ήμουν τόσο κουτή που θεωρούσα ότι με την καισαρική θα ελαχιστοποιηθούν όλοι οι κίνδυνοι. Ο γιατρός μου εξήγησε τι σημαίνει καισαρική και τι ΦΤ και εκεί κατάλαβα!

Λέω λοιπόν, μήπως έχουμε στο μυαλό μας ότι η καισαρική είναι κάτι εύκολο? μήπως ούτε σε αυτόν τον τομέα είμαστε ενημερωμένες?

Να επισημάνω ότι δεν μιλάω για τις περιπτώσεις που η καισαρική είναι επιβεβλημένη!

 

 

Το ότι ξεγεννά κυρίως με καισαρική που το γνωρίζετε; υπάρχουν κάπου τα ποσοστά κάθε γιατρού;

 

 

[Sentir...natureza]

1 hour ago, ferby είπε:

Ο ρόλος μας στο φόρουμ είναι να μοιραστούμε εμπειρίες  για να βοηθηθούμε. 

Eιναι και αυτος ο ρολος μας. Αληθεια ομως, μου κανει εντυπωση που θεωρεις οτι βοηθας σχολιαζοντας επικριτικα και προκλητικα τις συνομιλητριες σου. Αν σε ενοχλουν τοσο πολυ αυτα που διαβαζεις, ωστε να σε νευριαζουν και να μην μπορεις να συμμετεχεις στη συζητηση ηρεμα γραφοντας ευγενικα τι σε ενοχλει, ποια ειναι η αποψη σου και με τι επιχειρηματα την υποστηριζεις, μπορεις να αποχωρησεις. Δεν βγαινει κατι εποικοδομητικο οταν απαντας απαξιωτικα.

[ponemeni]

Στο πλαίσιο μίας συζήτησης μπορούν να αναπτυχθούν διαφορετικές απόψεις, ορμώμενη η καθεμία από τις προσωπικές της εμπειρίες αλλά και από το knowhow που διαθέτει! δεν γνωρίζω εάν όλες οι μητέρες εδώ συμμετάσχουν ως απλώς μητέρες ή με την επαγγελματική τους ιδιότητα, ορισμένες όμως αναρτήσεις διαβλέπω ότι δηλώνουν / υποδηλώνουν μία επαγγελματική χροιά.

@kine συμφωνώ με αυτά που γράφεις, τα οποία εικάζω ότι δεν είναι μόνο προσωπικές εκτιμήσεις σου, προσωπικά μου δηλώνουν ότι είσαι γνώστης ακαδημαϊκού επιπέδου και χαίρομαι να διαβάζω αναρτήσεις σου!

Όπως λες, με πολύ εύγλωττο τρόπο, είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο όταν κάνει για πρώτη φορά το λάθος, να βγει έξω από αυτό, σαν τρίτος παρατηρητής και να πράξει όλα όσα πρέπει αυτή την φορά με τον σωστό τρόπο!

Αν κάτι μπορεί να βγει ως συμπέρασμα σε αυτό το τόσο ωραίο θέμα είναι όχι μόνο τι μπορεί να πήγε λάθος και οδήγησε σε μία αποτυχία θηλασμού αλλά ποια είναι τα βήματα εκείνα που πρέπει να γίνουν ώστε το λάθος αυτό να μην επαναληφθεί ξανά!

 

Μία σημείωση μόνο: οιαδήποτε "παρεξήγησις" μπορεί να υπάρξει στα όσα συζητώνται νομίζω ότι ίσως έγκειται στο ότι είναι εκ φύσεως δύσκολο να δούμε / κατανοήσουμε μία άποψη που διαφέρει από την δική μας κοσμοθεωρία / δομημένη αντίληψη των πραγμάτων.