από Αποτυχία θηλασμού - τι δεν πήγε καλά; (γενική συζήτηση)

[marakiz]

 

 

πρίν από 49 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Δεν αντιλεγω οτι ειναι αναγκη πλεον για καποιες οικογενειες. Βεβαια, πρεπει να αναλογιστουμε και τα υλικα αγαθα που θεωρει μια οικογενεια οτι εχει αναγκη. Αν νοικιαζει σπιτι 100 τετρ. και εχει 2 αμαξια, βαλε ψωνια για ρουχα, κινητα, κλπ τοτε αντιλαμβανεσαι οτι λογικο ειναι να χρειαζονται παραπανω χρηματα. Ουτε ειναι ευκολο μια γυναικα να αφησει την σιγουρη δουλεια της. Προσωπικα, για να χρειαζεται να μην δουλευω, προτιμω να ζησω με λιγοτερα για καποια χρονια για να ειμαι παρουσα στο παιδι μου. Μην πεσετε να με φατε νομιζοντας οτι κρινω εσας οτι δεν θα το κανατε. Ο καθενας κανει τις επιλογες του με βαση αυτα που πιστευει. Για μενα ειναι προτιμοτερο να αφησω μια σιγουρη δουλεια (θα ξαναβρω σιγουρα κατι στο μελλον οταν ερθει η ωρα) ή να προσπαθησω να βρω αλλους τροπους εισοδηματος και να αφοσιωθω στο μεγαλωμα των παιδιων παρα να μεινω στην σιγουρια και να δυσκολευομαι με το θηλασμο, με τις δουλειες, το μαγειρεμα, τον χρονο με το παιδι-αληθεια ο προσωπικος χρονος που ειναι;στη δουλεια;

 

 

 

Οφείλω να ομολογήσω πως με παραξενεύει αυτή η ανάρτηση σου. Για τις περισσότερες οικογένειες είναι βιώσιμη ανάγκη το να εργάζεται η γυναίκα και όχι για τα 2 αυτοκίνητα κι όλα τα υπόλοιπα αγαθά που λες. Επίσης, όχι, σίγουρα όχι,  μια καλή δουλειά, μια σίγουρη δουλειά δύσκολα ξαναβρίσκεται στις εποχές μας.

 

Κατά τα άλλα αν υπάρχει το βιώσιμο στοιχείο της επιλογής δουλειάς ή όχι για τη μαμά, έχει να κάνει εντελώς με τον χαρακτήρα της γυναίκας και σίγουρα μια μαμά που εργάζεται με μια μαμά που είναι 24/7 με το μωρό δεν συγκρίνονται ως μαμάδες βάση αυτών. 

[Sentir...natureza]

πρίν από 18 λεπτά , marakiz είπε:

Οφείλω να ομολογήσω πως με παραξενεύει αυτή η ανάρτηση σου. Για τις περισσότερες οικογένειες είναι βιώσιμη ανάγκη το να εργάζεται η γυναίκα και όχι για τα 2 αυτοκίνητα κι όλα τα υπόλοιπα αγαθά που λες. Επίσης, όχι, σίγουρα όχι,  μια καλή δουλειά, μια σίγουρη δουλειά δύσκολα ξαναβρίσκεται στις εποχές μας.

 

Στην Αθηνα και σε αλλες μεγαλες πολεις σιγουρα ειναι πολυ χειροτερα τα πραγματα απο στην επαρχια στο θεμα της ανεργιας. Προσωπικα, επειδη το θεωρω πολυ σημαντικο να βρισκομαι με το παιδι, αν υπηρχε θεμα λιμοκτονιας (οπως ειπε και το @stevoulini) θα σκεφτομουν ακομη και να μετακομισω σε αλλη πολη με μικροτερα ποσοστα ανεργιας ή ακομη και σε αλλη χωρα μεχρι το παιδι να γινει 6-7 που θα ξεκινησει το σχολειο (και να πω την αληθεια 2-3 φορες εχω φτασει στο τσακ να φυγω και δεν μενω Αθηνα). Για την σιγουρη δουλεια που λες δυστυχως δεν μου λεει τιποτα. Ειναι τοσο ρευστα αυτα (γενικως στην υπαρξη μας, οχι μονο στην Ελλαδα της ανεργιας) που δεν θα τα βαλω σαν μπουσουλα για την διαμορφωση της ζωης μου. Aλλα οπως ειπα δεν κρινω κανεναν, ο καθενας κανει τις επιλογες του, αλλος συμβιβαζεται με την ζωη του, αλλος προσπαθει να την φερει στα πιστευω του, αλλος την αλλαζει τελειως κλπ.

Επεξεργάστηκαν 8 Φεβρουαρίου,2018 by Sentir...natureza

[kine]

4 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

ιεράρχηση των αναγκών από τους κοινωνιολόγους και κυρίως του Μασλοου, αν δεν είστε ήδη γνώστες βέβαια. Η αυτοπραγμάτωση είναι στην κορυφή της πυραμίδας κ η οικογένεια στη μέση. Κανείς δε λέει ότι η οικογένεια κ τα παιδιά δεν είναι σημαντικά, μαλλον το πιο σημαντικό για τους πιο πολλούς από εμάς, ΑΛΛΑ, ένας σύγχρονος ανθρωπος-γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε με δεδομένα περασμένων αιώνων- έχει ανάγκη την προσωπική ικανοποίηση για να ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα.

 

Η πυραμίδα λέει ότι, αυτά που βρίσκονται στην βάση, είναι τα πιο σημαντικά και όσο ανεβαίνεις προς τα πάνω, είναι τα πιο σύνθετα αντικείμενα, τα οποία διεκδικεί ο άνθρωπος, εφόσον έχει κατοχυρώσει τα πιο βασικά.  Ο συγκεκριμένος έκανε λοιπόν αυτήν την καταγραφή και αξιολόγηση, (που προσωπικά δεν ασπάζομαι και δεν εκτιμώ την υπόθεση εργασίας του) και είπε ότι αφού καλύψουμε τα ζητήματα επιβίωσης, ζητάμε κοινωνικό αίσθημα ασφάλειας και έπειτα, συντροφικότητα και στη συνέχεια αυτοπραγμάτωση σε πνευματικό επίπεδο.

Οπότε α) θεωρεί την οικογένεια και τις συντροφικές σχέσης, πιο βασικές ανάγκες, που πρέπει πρώτα να καλυφθούν ΠΡΙΝ φτάσουμε στο κομμάτι της αυτοπραγμάτωσης. και β) η πυραμίδα αντικατοπτρίζει το άκρον άωτο του μικροαστισμού και της εγωκεντρικότητας, αφού υποτιμά σε τέτοιο βαθμό τη σημασία του δεσμού και των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων, ώστε να κρίνει πιο σημαντική την εξασφαλισμένη εργασία, από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι!

 

Ευτυχώς, η επιστήμη έχει προχωρήσει παρακάτω και έχει να προτείνει πολύ καλύτερα σχήματα, για το τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος και πού βρίσκει την ευτυχία. 

 

Αναφέρεις ότι: ένας σύγχρονος ανθρωπος έχει ανάγκη την προσωπική ικανοποίηση για να ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα. Συμφωνώ ότι αυτό πιστεύει ο σύγχρονος άνθρωπος και με γνώμονα αυτό, σχεδιάζει τη ζωή του. ΑΛΛΑ θα πρέπει να σημειώσω ότι, αυτό είναι ένα ψευδο-ιδεώδες, ότι η προσωπική ικανοποίηση, έχει μόνο πρόσκαιρο αίσθημα ικανοποίησης και επειδή είναι πάνω απ' όλα ένα εγωπαθές και ατομικιστικό αξίωμα, καταλήγει να προκαλεί δυστυχία.

 

Ο σύγχρονος άνθρωπος, όπως και κάθε άνθρωπος, κάθε εποχής και κάθε πολιτισμού, έχει ανάγκη να σχετίζεται, να αγαπά και να αγαπιέται, να αναγνωρίζεται ως μέρος του όλου και να αισθάνεται ότι ανήκει. Χωρίς αυτή την υπαρκτική αλήθεια, είμαστε πάντοτε θλιμμένοι και καταθλιπτικοί, άσχετα με την επιτυχία μας σε άλλα αντικείμενα και στόχους που βάζουμε. 

 

Και για να επανέλθω στα παιδιά και στο θηλασμό, ως μέρος της σχέσης μητέρας-βρέφους: άνθρωπος που γεννήθηκε βίαια (βλ. παρεμβατικές πρακτικές στον τοκετό), εγκαταλήφθηκε τις πρώτες ώρες και μέρες του, σε άγνωστα και τυχαία χέρια (βλ. ένα τυπικό μαιευτήριο), δεν μπόρεσε να θηλάσει τη μητέρα του (βλ. στατιστικά), ένιωσε την εγκατάλειψη από την μητέρα του (βλ. πρακτικές CIO, και πολιτισμικές αντιλήψεις τύπου "μη το παίρνεις αγκαλιά και κακομάθει"), πήγε από νωρίς σε αυτοματοποιημένη φροντίδα (βλ. παιδικούς σταθμούς), δε χόρτασε τους γονείς του, το αμοιβαίο παιχνίδι(βλ. ανάγκη εργασίας και ωράρια) και έχει υποστεί σε όλη του ζωή πρακτικές "εκπαίδευσης" κ.α. είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι όταν θα φτάσει να γίνει γονέας ο ίδιος, θα αισθάνεται πολύ φυσιολογικό, να πλαισιώσει το παιδί του με πρόγραμμα και οργάνωση και να το αγαπά, παράλληλα με την διατήρηση της προσωπικής του ικανοποίησης (ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα). 

 

2 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Όταν τα μωρά μεγαλώσουν κ γίνουν διαδραστικοι πολίτες της κοινωνίας, δε θα ασχοληθεί κανείς με το αν θήλασαν ή όχι ούτε αν η μάνα τους δούλευε. Σημασία έχει να καταφέρεις, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να διαμορφώσεις ένα σωστο και ολοκληρωμένο χαρακτήρα και άνθρωπο. 

 

Τα  μωρά μεγαλώνουν αλλά δεν γίνονται απαραίτητα διαδραστικοί πολίτες της κοινωνίας. Συχνά γίνονται ανεξάρτητες ατομικότητες, με πολλά προβλήματα στην διαδραστικότητα με άλλους, στη δέσμευση και στην ανάπτυξη αμοιβαίων σχέσεων αγάπης και εγγύτητας. Ως συνέπεια όλων αυτών, δεν είναι και τόσο ολοκληρωμένος άνθρωπος και ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί.

 

Εν ολίγοις, η κουβέντα γύρω από το θηλασμό, ανασύρει ερωτήματα ως προς τη φύση της μητρότητας, τον σκοπό της και το τί χρειάζεται τόσο η μητέρα, όσο και το παιδί, για να βρουν γαλήνη στη μεταξύ τους σχέση. Αν δεν το συζητάμε σε αυτή τη βάση, αλλά ως δίπολο (τί θέλει η μαμά VS τι χρειάζεται το παιδί), είναι σαν να προεξοφλούμε πώς άπαξ και αφιερωθεί η μητέρα στο μικρό της, είναι δεδομένο ότι θα "χάσει" τον εαυτό της, με ότι συνέπειες έχει αυτό. Αντιθέτως, πιστεύω ότι αν καταφέρει (και λέω "καταφέρει" γιατί δεν το θεωρώ ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο), να εναρμονιστεί με το βρέφος της, να εκπληρώσει την ανάγκη του για εγγύτητα, αμοιβαιότητα και σχέση, θα βρει σταδιακά και η ίδια, την γαλήνη της, μέσα από τη σχέση.

 

 

Και μία επισήμανση: σε τίποτα απ' όλα τα παραπάνω, δεν υπονοώ ότι κάποια μητέρα δεν αγαπά το παιδί της ή από επιλογή, το αφήνει σε δεύτερη μοίρα. Ολα τα παραπάνω θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά και αποδεκτά και γι' αυτό τα πράττουμε (συμπεριλαμβανομένης εμού), όπως οι μαμάδες μας, έδωσαν φόρμουλα γιατί ΟΝΤΩΣ πίστευαν ότι έτσι θα προσφέρουν κάτι καλύτερο στο μωρό τους κι όχι από άποψη.

Επεξεργάστηκαν 8 Φεβρουαρίου,2018 by kine

[Spirtoulito]

πρίν από 8 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Δεν παυει να ειναι αληθεια, ακομη κι αν πληγωνει καποιους. Τους λογους ομως που το κανουν οι γονεις (ειτε γιατι δουλευουν, ειτε για να μην το εχουν στο σπιτι), δυστυχως το παιδι δεν το ενδιαφερει, εισπραττει το αποτελεσμα, μονο αυτο. Εχοντας σπουδασει βρεφονηπιοκομος γνωριζω απο μεσα πως νιωθουν τα παιδια που τα αφηνουν αλλα δεν θα πλατιασω γιατι υπαρχει αντιστοιχο θεμα που τα εχουμε συζητησει.

Ωραία... Έχοντας σχεδόν εξαντλήσει το σχεδόν ανεξάντλητο θέμα του θηλασμού, πάμε τώρα σε 2ο πεδίο δόξης λαμπρό για να αισθανθούμε ανεπαρκείς και γεμάτες ενοχές. Δουλεύουμε και αφήνουμε τα παιδιά μας..., ή καλύτερα "τα παρκάρουμε", ενώ θα έπρεπε να καθόμαστε στο σπίτι και να τα μεγαλώνουμε και πάλι κατ' αποκλειστικότητα διακόπτοντας την εργασία μας είτε την κάνουμε από ανάγκη οικονομική, είτε από ανάγκη ψυχική, είτε λόγω εξάρτησης όπως, επίσης, ειπώθηκε σήμερα....

 

Φαντάζομαι επίσης ότι σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες ότι η υποχρέωση ανάληψης της ευθύνης για το μεγάλωμα των παιδιών και η αντίστοιχη διακοπή της εργασίας βαραίνει αποκλειστικά τις γυναίκες. Συγνώμη που θα το πω αλλά αυτό το μοντέλο είναι πολύ ξεπερασμένο και ούτε και τα ίδια τα παιδιά βοηθά. Ξεχνάμε ότι θα ζήσουν σε έναν κόσμο πολύ πολύ διαφορετικό ακόμη κι από αυτόν στον οποίο μεγαλώσαμε εμείς. Οι εξελίξεις τεχνολογικές και κοινωνικές τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς κι εμείς προτείνουμε μοντέλα περασμένων δεκαετιών, ακόμη και της προβιομηχανικής εποχής (αλήθεια ποια είναι αυτή? αρκετά ευρύς ο ορισμός...)

 

Θα κλείσω με μια προσωπική εμπειρία, που ως τέτοια ούτε σε εμπεριστατωμένες έρευνες βασίζεται, ούτε σε εξειδικευμένες γνώσεις. Ως παιδί μητέρας που ΔΕΝ δούλευε, πάντα θα ήθελα να συμβαίνει το αντίθετο. Ήμουν σίγουρη ότι η μαμά μου θα ήταν πολύ πιο χαρούμενη έχοντας και την δική της ζωή έξω από το σπίτι. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μία προσωπική εμπειρία....

[marakiz]

πρίν από 3 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Στην Αθηνα και σε αλλες μεγαλες πολεις σιγουρα ειναι πολυ χειροτερα τα πραγματα απο στην επαρχια στο θεμα της ανεργιας. Προσωπικα, επειδη το θεωρω πολυ σημαντικο να βρισκομαι με το παιδι, αν υπηρχε θεμα λιμοκτονιας (οπως ειπε και το @stevoulini) θα σκεφτομουν ακομη και να μετακομισω σε αλλη πολη με μικροτερα ποσοστα ανεργιας ή ακομη και σε αλλη χωρα μεχρι το παιδι να γινει 6-7 που θα ξεκινησει το σχολειο (και να πω την αληθεια 2-3 φορες εχω φτασει στο τσακ να φυγω και δεν μενω Αθηνα). Για την σιγουρη δουλεια που λες δυστυχως δεν μου λεει τιποτα. Ειναι τοσο ρευστα αυτα (γενικως στην υπαρξη μας, οχι μονο στην Ελλαδα της ανεργιας) που δεν θα τα βαλω σαν μπουσουλα για την διαμορφωση της ζωης μου.

 

Και καλά θα κάνεις γιατί είναι προσωπική επιλογή το να μην δουλεύεις για να μεγαλώσεις εσύ εξολοκλήρου το παιδί. Αυτό όμως που λες τώρα δεν έχει σχέση με τα υλικά αγαθά και τα δυο αυτοκίνητα κι ότι όλο αυτό δημιουργεί σαν εικόνα.

 

Εγώ πάντως δεν μπορώ να με φανταστώ να μην δουλεύω, δεν θα είμαι εγώ. Και το παιδί χρειάζεται η μητέρα του να είναι ο εαυτός της. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο.

 

πρίν από 3 λεπτά , Spirtoulito είπε:

Ωραία... Έχοντας σχεδόν εξαντλήσει το σχεδόν ανεξάντλητο θέμα του θηλασμού, πάμε τώρα σε 2ο πεδίο δόξης λαμπρό για να αισθανθούμε ανεπαρκείς και γεμάτες ενοχές. Δουλεύουμε και αφήνουμε τα παιδιά μας..., ή καλύτερα "τα παρκάρουμε", ενώ θα έπρεπε να καθόμαστε στο σπίτι και να τα μεγαλώνουμε και πάλι κατ' αποκλειστικότητα διακόπτοντας την εργασία μας είτε την κάνουμε από ανάγκη οικονομική, είτε από ανάγκη ψυχική, είτε λόγω εξάρτησης όπως, επίσης, ειπώθηκε σήμερα....

 

Φαντάζομαι επίσης ότι σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες ότι η υποχρέωση ανάληψης της ευθύνης για το μεγάλωμα των παιδιών και η αντίστοιχη διακοπή της εργασίας βαραίνει αποκλειστικά τις γυναίκες. Συγνώμη που θα το πω αλλά αυτό το μοντέλο είναι πολύ ξεπερασμένο και ούτε και τα ίδια τα παιδιά βοηθά. Ξεχνάμε ότι θα ζήσουν σε έναν κόσμο πολύ πολύ διαφορετικό ακόμη κι από αυτόν στον οποίο μεγαλώσαμε εμείς. Οι εξελίξεις τεχνολογικές και κοινωνικές τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς κι εμείς προτείνουμε μοντέλα περασμένων δεκαετιών, ακόμη και της προβιομηχανικής εποχής (αλήθεια ποια είναι αυτή? αρκετά ευρύς ο ορισμός...)

 

Θα κλείσω με μια προσωπική εμπειρία, που ως τέτοια ούτε σε εμπεριστατωμένες έρευνες βασίζεται, ούτε σε εξειδικευμένες γνώσεις. Ως παιδί μητέρας που ΔΕΝ δούλευε, πάντα θα ήθελα να συμβαίνει το αντίθετο. Ήμουν σίγουρη ότι η μαμά μου θα ήταν πολύ πιο χαρούμενη έχοντας και την δική της ζωή έξω από το σπίτι. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μία προσωπική εμπειρία....

 

Δεν υπάρχει λόγος η γνώμη κάποιου, του οποιοδήποτε και πόσο μάλλον σε ένα ιντερνετικό χώρο να κάνει κανέναν να νιώθει ενοχές ή ανεπάρκεια. 

[ferby]

πρίν από 24 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Δεν παυει να ειναι αληθεια, ακομη κι αν πληγωνει καποιους. Τους λογους ομως που το κανουν οι γονεις (ειτε γιατι δουλευουν, ειτε για να μην το εχουν στο σπιτι), δυστυχως το παιδι δεν το ενδιαφερει, εισπραττει το αποτελεσμα, μονο αυτο. Εχοντας σπουδασει βρεφονηπιοκομος γνωριζω απο μεσα πως νιωθουν τα παιδια που τα αφηνουν αλλα δεν θα πλατιασω γιατι υπαρχει αντιστοιχο θεμα που τα εχουμε συζητησει.

 

Μου δίνεις μια αίσθηση ότι μένεις σε χωριό λίγο μακρυά απο την ζωή της πόλης...Τέλος πάντων ....

 

Πραγματικά το ενδεχόμενο να αλλάξεις επαγγελματική κατεύθυνση το έχεις σκεφτεί? Εφόσον νιώθεις έτσι για να τα παιδιά που ακόμη δεν πρόσεξες ''  παρα μόνο σε πρακτική  ''παρκαρισμένα'' συγνώμη αλλα δεν κάνεις γιαυτη την δουλειά. Πραγματικά θα τα κάνεις να νιώθουν παρκαρισμένα.

 

 

 

[kine]

Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω άλλη μία επισήμανση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων: σε μια κουβέντα γενικής φύσεως, θα αναφερθούν και πρακτικές που ο ένας ή ο άλλος ή όλοι, τις εφαρμόζουμε (πχ. παιδικός σταθμός). Με το να επισημανθεί ή να αναλυθεί το γιατί είναι δύσκολο για το παιδί, αυτή η πρακτική, δεν σημαίνει ότι καυτηριάζεται όποιος την εφαρμόζει. Είναι υποκριτικό να παίρνουμε τη στάση "ο καθένας κάνει το καλυτερο για την οικογένεια του κι ας μην λέμε τέτοια πράγματα" τη στιγμή που προσπαθούμε να συζητήσουμε, τέτοια κοινωνικά θέματα. ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ οτι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και γνωρίζουμε. Αυτό δεν μας εμποδίζει, από το να επανερχόμαστε και να ξανασκεφτόμαστε όσα κάνουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο, στο επόμενο βήμα. Μπορεί σήμερα να θεωρώ τον παιδικό μια χαρά λύση, αλλά μετά από σκέψη και προβληματισμό, την επόμενη χρονιά να βρω μια άλλη λύση για το παιδί ή να αρκεστώ στο να δημιουργήσω καλύτερες συνθήκες στο δεύτερο παιδί μου. Το ίδιο ισχύει και με το θηλασμό ή οποιαδήποτε άλλη πρακτική, στο βαθμό που μας ενδιαφέρει να εμβαθύνουμε λίγο στο τί κάνουμε, γιατί το κάνουμε και πώς να το κάνουμε καλύτερα.

 

Κανείς δεν είναι τέλειος. Και στο βαθμό που το γνωρίζουμε αυτό, για τον εαυτό μας, δεν νιώθουμε και θιγμένοι, αν κάποιος μας επισημάνει μια αβλεψία μας. Αλλά όλοι μαζί, εμείς οι ατελείς, συζητούμε και μοιραζόμαστε σκέψεις, προκειμένου να φτάσουμε, όχι στην τελειότητα, αλλά απλώς ένα βήμα πιο πέρα.  

 

 

[Spirtoulito]

πρίν από 24 λεπτά , marakiz είπε:

Δεν υπάρχει λόγος η γνώμη κάποιου, του οποιοδήποτε και πόσο μάλλον σε ένα ιντερνετικό χώρο να κάνει κανέναν να νιώθει ενοχές ή ανεπάρκεια.

Σωστά, έλα όμως που συμβαίνει... και δεν μιλάω για εμένα προσωπικά.

[marakiz]

πρίν από 2 λεπτά , Spirtoulito είπε:

Σωστά, έλα όμως που συμβαίνει... και δεν μιλάω για εμένα προσωπικά.

 

Αν συμβαίνει, υπάρχουν θέματα που πρέπει να λυθούν και σίγουρα κάτι τέτοιο δεν γίνεται στο διαδίκτυο. Ούτε να λυθούν τα θέματα αυτά, ούτε να μην γράφοντα προσωπικές γνώμες καθώς αν ήταν έτσι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης ενός φόρουμ. Απλά οι γνώμες πρέπει να συνοδεύονται με ευγένεια. 

[Lenia16]

πρίν από 48 λεπτά , marakiz είπε:

Δεν υπάρχει λόγος η γνώμη κάποιου, του οποιοδήποτε και πόσο μάλλον σε ένα ιντερνετικό χώρο να κάνει κανέναν να νιώθει ενοχές ή ανεπάρκεια. 

Η γνώμη όταν εκφράζεται ως πεποίθηση κ με αφοριστική απολυτοτητα παύει να είναι γνώμη κ γίνεται κατηγορία. Κ εγώ επέλεξα να ελαττωσω τα ωράρια της δουλειάς για να μη μεγαλώσει άλλος το παιδί μου γιατί είχα τη δυνατότητα, αλλά μέσα μου βαθειά θα ήθελα πολύ να δουλεύω όπως τα τελευταία 10 χρονια κ να μην εξαρτωμαι οικονομικά και δεν μπορώ να βάλω ταμπέλα σε καμία γυναίκα που δεν είχε την επιλογή ή δεν ήθελε να το κανει. 

πρίν από 45 λεπτά , kine είπε:

Κανείς δεν είναι τέλειος. Και στο βαθμό που το γνωρίζουμε αυτό, για τον εαυτό μας, δεν νιώθουμε και θιγμένοι, αν κάποιος μας επισημάνει μια αβλεψία μας. Αλλά όλοι μαζί, εμείς οι ατελείς, συζητούμε και μοιραζόμαστε σκέψεις, προκειμένου να φτάσουμε, όχι στην τελειότητα, αλλά απλώς ένα βήμα πιο πέρα.  

 

Αυτό είναι σιγουρο, όμως προφανώς όσες θηλάζουν για χρόνια κ δε δουλεύουν είναι λίγο πιο κοντά στο τέλειο, έτσι; 

[marakiz]

πρίν από 2 λεπτά , Lenia16 είπε:

Η γνώμη όταν εκφράζεται ως πεποίθηση κ με αφοριστική απολυτοτητα παύει να είναι γνώμη κ γίνεται κατηγορία. Κ εγώ επέλεξα να ελαττωσω τα ωράρια της δουλειάς για να μη μεγαλώσει άλλος το παιδί μου γιατί είχα τη δυνατότητα, αλλά μέσα μου βαθειά θα ήθελα πολύ να δουλεύω όπως τα τελευταία 10 χρονια κ να μην εξαρτωμαι οικονομικά και δεν μπορώ να βάλω ταμπέλα σε καμία γυναίκα που δεν είχε την επιλογή ή δεν ήθελε να το κανει. 

 

Οι ταμπέλες με ενοχλούν και μένα πολύ όπως και η αφοριστική απολυτότητα. Συνήθως θα σχολιάσω αν διαφωνήσω. Αν πάλι διαφωνώ συνέχεια πχ με ένα άτομο μπορεί και να το αποφύγω. Σίγουρα πάντως δεν θα πάρω την κατηγορία πάνω μου. Εφόσον δεν με εκφράζει ο τρόπος που εκφράζεται κάποιος, για ποιο λόγο να προσβληθώ, να νιώσω λιγότερη, να νιώσω άσχημα με τις επιλογές ΜΟΥ?

[vicky86]

3 ώρες πρίν, stevoulini είπε:

Η γυναίκα από την στιγμή που βγήκε στην εργασία, κάνει ότι έκανε και πριν συν την εργασία!! τουλάχιστον παλιότερα η μητέρα περνούσε κάποιο χρόνο με τα παιδιά της, τώρα δυστυχώς μπορεί να τα βλέπει και ελάχιστα μέσα στην ημέρα με ότι αυτό συνεπάγεται! Βέβαια δεν δουλεύουν όλες για ευχαρίστηση, πολλές δουλεύουν για να βγάλουν τα προς το ζειν! Το θέμα είναι να μην κάνεις κάποια πράγματα αυτοσκοπό γιατί τότε χάνονται οι ισορροπίες πολύ εύκολα! και εγώ είμαι υπέρ του να είναι η μητέρα στο σπίτι αλλά όταν αυτό είναι εφικτό. Ειδικά στην εποχή μας που υπάρχουν και πολλές μονογονεικές οικογένειες το να εργάζεται η μητέρα είναι μονόδρομος.

Ως προς τον θηλασμό, εννοείται ότι είναι ότι καλύτερο για το μωρό, όσες δεν θέλουν / μπόρεσαν όμως να θηλάσουν δικαίωμά τους! Δεν νομίζω ότι φταίει η ελλειπή ενημέρωση κλπ όλες ξέρουμε ποιο είναι το καλύτερο αν το κάνουμε είναι άλλο θέμα, ούτε χρειάζεται κάποιος να απολογηθεί ούτε να καταδικαστεί!

Συμφωνω μαζι σου στο μεγαλυτερο ποσοστο οσων λες,σπανιο

Φυσικα κ πιστευω οτι ειναι δικαιωμα της καθε γυναικας να μην θελει να θηλασει.κ δ θα ασχοληθω κ περισσοτερο με την συγκεκριμενη περιπτωση

Αλλα οσες ηθελαν κ δ μπορεσαν,θα ηθελα ν δουν τα λαθη που εγιναν κ δ τα καταφεραν

Φταιει κ η ελλιπης ενημερωση.γτ οταν το μωρο στο αλμα κανει μαραθωνιο η μαμα θα σκεφτει οτι δ του φτανει το γαλα της.η θα της το πει καποια φιλη,συγγενης η ακομη κ ο παιδιατρος

Κ ειδικα αν αυτο το πει καποιος γυναικολογος,η μαια,η παιδιατρος ειναι προβλημα

[Lenia16]

πρίν από 1 λεπτό , marakiz είπε:

 

Οι ταμπέλες με ενοχλούν και μένα πολύ όπως και η αφοριστική απολυτότητα. Συνήθως θα σχολιάσω αν διαφωνήσω. Αν πάλι διαφωνώ συνέχεια πχ με ένα άτομο μπορεί και να το αποφύγω. Σίγουρα πάντως δεν θα πάρω την κατηγορία πάνω μου. Εφόσον δεν με εκφράζει ο τρόπος που εκφράζεται κάποιος, για ποιο λόγο να προσβληθώ, να νιώσω λιγότερη, να νιώσω άσχημα με τις επιλογές ΜΟΥ?

Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είναι το ίδιο ισχυρές προσωπικότητες με άλλους συν ότι επίσης πολλοί δεν ακολουθούν πάντα δικές τους επιλογές αλλά της ανάγκης. Αν ήταν πως τα λες -μακαρι- δε θα είχε γίνει τόσο μεγάλο θέμα παγκοσμίως το bullying. 

[Sentir...natureza]

1 hour ago, kine είπε:

Οπότε α) θεωρεί την οικογένεια και τις συντροφικές σχέσης, πιο βασικές ανάγκες, που πρέπει πρώτα να καλυφθούν ΠΡΙΝ φτάσουμε στο κομμάτι της αυτοπραγμάτωσης. και β) η πυραμίδα αντικατοπτρίζει το άκρον άωτο του μικροαστισμού και της εγωκεντρικότητας, αφού υποτιμά σε τέτοιο βαθμό τη σημασία του δεσμού και των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων, ώστε να κρίνει πιο σημαντική την εξασφαλισμένη εργασία, από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι!

Συμφωνω απολυτα. Θυμαμαι στα φοιτητικα μου χρονια ειχα διαβασει για μια ερευνα που αφορουσε την αναγκη του νεογεννητου για επαφη (με θεμα τα μωρα σε ιδρυματα) και κατεληγε οτι ενα νεογεννητο αν το εχεις ολη μερα στο κρεβατακι του και μονο το ταιζεις με μπιμπερο χωρις να το αγκαλιαζεις καθολου, μηδενικη σωματικη επαφη, μπορει ακομη και να μην επιβιωσει. Τοσο σημαντικη ειναι η αγαπη.

Επεξεργάστηκαν 8 Φεβρουαρίου,2018 by Sentir...natureza

[marakiz]

πρίν από 2 λεπτά , Lenia16 είπε:

Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είναι το ίδιο ισχυρές προσωπικότητες με άλλους συν ότι επίσης πολλοί δεν ακολουθούν πάντα δικές τους επιλογές αλλά της ανάγκης. Αν ήταν πως τα λες -μακαρι- δε θα είχε γίνει τόσο μεγάλο θέμα παγκοσμίως το bullying. 

 

Ε ναι βρε Λένια μου, αλλά αν χαλιόμαστε έτσι εύκολα σε μια ιντερνετική "παρέα" τότε είναι καλύτερο να την αποφεύγουμε. Κι επίσης το έχω πει και παλιότερα, όταν νιώθουμε προσβεβλημένοι υπάρχει η επιλογή της αναφοράς στους διαχειριστές. Σε μια μικρή κοινωνία, όπως είναι ένα δημόσιο φόρουμ, είναι δύσκολο να περιορίσεις τα άτομα που θα συμμετέχουν όπως και τον τρόπο που εκφράζονται. Δεν γίνεται. 

 

Πάντως, μπορείς να δίνεσαι με όλο σου το είναι στο μωρό σου και να εξακολουθείς να ενδιαφέρεσαι για την επαγγελματική σου ιδιότητα. Το να εργάζεσαι δεν αναιρεί την προσπάθεια και την προτεραιότητα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

[ferby]

Οι προσωπικές γνώμες  πρέπει να μην έχουν την χροιά κινήματος μαζικού. Μπορεί απλά να τυχαίνει να γράφουν εδω περισσότερο μαμάδες που δεν δουλεύουν , που θηλάζουν, που γέννησαν ''φυσιολογικά '',ή δεν ξέρω τι άλλο , οκ , αλλά αν μαζεμένες αυτές οι γνώμες εμφανίζονται κάτω απο ένα θέμα εγώ τις περισσότερες φορές βλέπω να καταστρέφονται θέματα σαν να μη θέλουμε να προχωρήσει το θέμα να βρούν λύση με άλλο σκεπτικό ενα πράγμα.

Πχ αισθάνομαι ότι οι διαφορετικές φωνές στα θέματα ταμπου Θηλασμός - τοκετός απλά θα εξαφανιστούν... με αφορμή ίσως την ένταση της κουβέντας. 

 

 

 κάπου σε κάποιο μήνυμα διάβασα ότι προτιμά μια μαμα να μην δουλεύει για να είναι με τα παιδιά, πολύ ωραία δεκτό,  προτειμωντας να βρει απο αλλού εισοδήματα!

Μου το εξηγεί κάποιος αυτό πως μπορεί να γίνει?

[Lenia16]

Just now, marakiz είπε:

 

Ε ναι βρε Λένια μου, αλλά αν χαλιόμαστε έτσι εύκολα σε μια ιντερνετική "παρέα" τότε είναι καλύτερο να την αποφεύγουμε. Κι επίσης το έχω πει και παλιότερα, όταν νιώθουμε προσβεβλημένοι υπάρχει η επιλογή της αναφοράς στους διαχειριστές. Σε μια μικρή κοινωνία, όπως είναι ένα δημόσιο φόρουμ, είναι δύσκολο να περιορίσεις τα άτομα που θα συμμετέχουν όπως και τον τρόπο που εκφράζονται. Δεν γίνεται. 

@marakiz ξερεις ότι σπάνια διαφωνώ μαζί σου όμως η ιντερνετική παρέα που λες αποτελείται από άγνωστα άτομα μηδενικου προφίλ, απευθύνεται σε ειδικές ομάδες όπως λεχωνες κ μικρομανες και αφορά σε θέματα ειδικού περιεχομένου όπως ο θηλασμός κ η ανατροφή των παιδιών, όχι σε μοδα. Οπότε καλύτερα να προσέχουμε την εκφορά του λόγου μας.

[marakiz]

πρίν από 3 λεπτά , ferby είπε:

 

Πχ αισθάνομαι ότι οι διαφορετικές φωνές στα θέματα ταμπου Θηλασμός - τοκετός απλά θα εξαφανιστούν... με αφορμή ίσως την ένταση της κουβέντας. 

 

 

Σ αυτό έχεις δίκιο. Πάντως εγώ δεν έχω αντιληφθεί πως γράφουν περισσότερες οι έτσι μαμάδες οι ή κάποιες άλλες μαμάδες, δεν τις έχω κατηγοριοποιήσει δηλαδή. Εγώ είμαι μια μαμά που εργάζομαι, που γέννησα με καισαρική και θηλάζω ακόμα τον 17 μηνών γιο μου. Ανήκω κάπου? (δεν είναι ερώτηση, απλά για να καταλάβεις)

[mama16]

1 ώρα πρίν, Sentir...natureza είπε:

Δεν παυει να ειναι αληθεια, ακομη κι αν πληγωνει καποιους. Τους λογους ομως που το κανουν οι γονεις (ειτε γιατι δουλευουν, ειτε για να μην το εχουν στο σπιτι), δυστυχως το παιδι δεν το ενδιαφερει, εισπραττει το αποτελεσμα, μονο αυτο. Εχοντας σπουδασει βρεφονηπιοκομος γνωριζω απο μεσα πως νιωθουν τα παιδια που τα αφηνουν αλλα δεν θα πλατιασω γιατι υπαρχει αντιστοιχο θεμα που τα εχουμε συζητησει.

Θα συμφωνησω ότι υπαρχουν γονείς που "παρκαρουν" σε ξένους το μωρό απλά για την καλοπέραση αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες που πάνε το μωρό στο βρεφονηπιακο είναι επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή.. Γιατί δουλεύουν για να ζήσουν την οικογένεια! Κ τωρα μία στις τόσες αν οι γονείς αφήσουν το μωρό σε παππούδες για να βγουν έξω δεν το θεωρώ κακό, αλλά όλα με μέτρο όχι σε καθημερινή βάση!

[marakiz]

πρίν από 4 λεπτά , Lenia16 είπε:

@marakiz ξερεις ότι σπάνια διαφωνώ μαζί σου όμως η ιντερνετική παρέα που λες αποτελείται από άγνωστα άτομα μηδενικου προφίλ, απευθύνεται σε ειδικές ομάδες όπως λεχωνες κ μικρομανες και αφορά σε θέματα ειδικού περιεχομένου όπως ο θηλασμός κ η ανατροφή των παιδιών, όχι σε μοδα. Οπότε καλύτερα να προσέχουμε την εκφορά του λόγου μας.

 

Το "παρέα" το είχα βάλει σε εισαγωγικά και καθόλου τυχαία.  

Ακριβώς επειδή είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων θα πρέπει να το απομυθοποιήσουμε όλο αυτό. Και δεν το λέω από εξυπνάδα το πρέπει, το λέω για να το διαβάσουν όσες μαμάδες στεναχωριούνται αν νομίζουν πως δεν φτάνουν το "ιδανικό" που πουλιέται είτε αληθινά είτε στα ψέματα στο φόρουμ και στο κάθε φόρουμ.
Ούτε και τώρα διαφωνούμε στην ουσία.
Θεωρώ την ευγένεια από τα πολυτιμότερα αγαθά. Απλά πιστεύω πως είναι ουτοπικό το να περιμένουμε να βρούμε από όλα τα μέλη τη συμπεριφορά που θα θέλαμε.

[Yovanna]

1 hour ago, Spirtoulito said:

Θα κλείσω με μια προσωπική εμπειρία, που ως τέτοια ούτε σε εμπεριστατωμένες έρευνες βασίζεται, ούτε σε εξειδικευμένες γνώσεις. Ως παιδί μητέρας που ΔΕΝ δούλευε, πάντα θα ήθελα να συμβαίνει το αντίθετο. Ήμουν σίγουρη ότι η μαμά μου θα ήταν πολύ πιο χαρούμενη έχοντας και την δική της ζωή έξω από το σπίτι. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μία προσωπική εμπειρία....

 

Ακριβώς αυτό σκεφτόμουν και γω και ήθελα να γράψω. Ως παιδί μητέρας μου δεν εργαζόταν , ζήλευα τα παιδιά των οποίων οι μαμάδες εργάζονταν. Αφενός γιατί με κούραζε να την έχω συνέχεια στα πόδια μου, (αντίθετα τον μπαμπά μου τον περίμενα με χαρά γιατί δεν προλάβαινα να τον βαρεθώ). Αφετέρου , όπως και η Spirtoulito, ήμουν βέβαιη οτι θα ήταν πιο ευτυχισμένη εαν είχε ζωή και έξω από το σπίτι. Την θεωρούσα ικανή για  πολύ περισσότερα πράγματα από σίδερο, μαγείρεμα , σφουγγάρισμα κτλ. Τέλος , το οτι έπρεπε ζητήσει απο τον πατέρα μου χρήματα , ακόμη και για να αγοράσει ένα καλσόν, με έχει στοιχειώσει τόσο, που απ'ο παιδάκι είχα ορκιστεί στον εαυτό μου οτι θα έχω τα δικά μου χρήματα. Και όχι δεν ήταν τσιγγούνης ο μπαμπάς μου, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα με έναν μισθό να της αφήσει μια πιστωτική για τα έξοδα του σπιτιού και τα δικά της. 

Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί είναι οκ να δουλεύει μια γυναίκα , μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. Που για κάποιες ούτε και αυτό είναι οκ.. Λέμε την λέξη καριερίστα, λες και είναι βρισιά! Μια γυναίκα που αγαπάει την δουλειά της , που την γεμίζει , που νοιώθει ανεξάρτητη, δεν έχει δικαίωμα να βιώσει την μητρότητα? Μια γυναίκα μπορεί να έχει μόνο μια ιδιώτητα? Ή μητέρα ή εργαζόμενη? Δεν είναι αξιοθαύμαστη μια γυναίκα που εκτός απ το να φροντίζει και να αγαπάει τα παιδιά της , συνεισφέρει και οικονομικά στο σπίτι της? Αν ο άντρας μείνει άνεργος τί γίνεται? Δεν θέλουν μόνο αγάπη τα παιδιά. Θέλουν φαγητό, ρούχα, δραστηριότητες, μόρφωση..  

Ας μην προσπαθούν κάποιες να στηρίξουν τόσο έντονα τις επιλογές τους. Δεν τις κατηγόρησε κανείς. 

[Spirtoulito]

1 ώρα πρίν, marakiz είπε:

 

Αν συμβαίνει, υπάρχουν θέματα που πρέπει να λυθούν και σίγουρα κάτι τέτοιο δεν γίνεται στο διαδίκτυο. Ούτε να λυθούν τα θέματα αυτά, ούτε να μην γράφοντα προσωπικές γνώμες καθώς αν ήταν έτσι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης ενός φόρουμ. Απλά οι γνώμες πρέπει να συνοδεύονται με ευγένεια. 

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ακούγονται και επαναλαμβάνονται στον απόλυτο βαθμό συγκεκριμένες απόψεις αναφορικά με το πως θα πρέπει να είναι μια μαμα. Και συνήθως οι απόψεις αυτές συνοδεύονται και από περαιτέρω κρίσεις πως αν μια μαμά πράξει ή δεν πράξει το τάδε ή το δείνα, το παιδί θα καταστραφεί, θα αποκτήσει μόνιμα ψυχικά τραύματα, θα γίνει ανασφαλές κτλ κτλ. Εντελώς ενδεικτικό το παράδειγμα της επιστροφής στην δουλειά, θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Προφανώς όταν μίλησα για ενοχές και ανεπάρκεια δεν μίλησα για μένα προσωπικά. Μίλησα για την πίεση που ασκείται στις νέες μαμάδες (και ακόμη και από την μία στην άλλη) να ανταποκρίνονται σε ένα μοντέλο λιγότερο ή περισσότερο εφικτό, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την προσωπική κατάσταση της καθεμίας.

 

 

 

 

[Αννα 35]

Μου προκαλεί έκπληξη, παρακολουθώντας τη συζήτηση, με πόση ευκολία μετακυλίεται η ευθύνη σε ατομικό επίπεδο, ενώ πρότερα γίνεται ολόκληρη ανάλυση για το ότι τα χαμηλά ποσοστά θηλασμού οφείλονται κυρίως σε κοινωνικούς παράγοντες.
Αναθεματίζονται οι μητέρες που αναγκάζονται να επιστρέψουν στην εργασία τους για βιοποριστικούς λόγους, με εκφράσεις τύπου "παρκάρουν τα παιδιά τους", με παρότρυνση τύπου εφόσον η Ελλάδα δε δίνει τη δυνατότητα αποχής από την εργασία να μεταναστεύσουν, ως μια απλοϊκή λύση που άπτεται απλώς μιας απόφασης και όχι άλλων προϋποθέσεων, ότι η μητέρα που γέννησε στο μαιευτήριο προκάλεσε το αίσθημα της "εγκατάλειψης" στο νεογνό της και άλλα πολλά.
Άραγε, μια γυναίκα που μόλις γέννησε σε μαιευτήριο, πασχίζει να θηλάσει και θα αναγκαστεί σε 2,3,5 μήνες να επιστρέψει στην εργασία της, διαβάζοντας αυτά πως θα νιώσει;

[CMES]

Δεν ειναι ολες οι δουλειες εργατρια σε εργοστασιο.... υπαρχουν δουλειες δημιουργικες που κανουν το ατομο να αισθανεται οτι προσφερει στην κοινωνια και οτι κανει διαφορα στη ζωη των ανθρωπων. Και μαλιστα δουλειες στις οποιες εχουν επενδυσει με σπουδες, μεταπτυχιακα κλπ πολυ προτου οι γυναικες αποκτησουν οικογενεια. Δεν θεωρω οτι μια γυναικα πρεπει να λειπει συνεχεια απο το σπιτι της, ομως και το 24/7 δεν το θεωρω το "τελειο". Επισης δεν ξερω τι εντυπωσεις εχετε απο τους παιδικους σταθμους, ομως το να παει ενα παιδι 4 ωρες την ημερα, να κοινωνικοποιηθει και να μαθει να λειτουργει σε μια ομαδα προσωπικα το θεωρω κερδος για το παιδι. Θα σας πω κι ενα παραδειγμα. Η κουνιαδα μου που δουλευει πολλες ωρες και λειπει αρκετα απο το σπιτι τις καθημερινες, προσφατα πηρε 2 εβδομαδες αδεια γιατι τα παιδια της αρρωστησαν και δεν ηθελε να τα στειλει σχολειο για αρκετες ημερες για ασφαλεια. Στο τελος των ημερων αυτων η 3χρονη κορη της ενα πρωι εβαλε το μπουφαν της μονη της, πηρε την τσαντα της και της λεει: "δεν μπορω αλλο, θελω να παω στις φιλες μου στο σχολειο!!" Αρα προφανως ολοι οι παιδικοι σταθμοι δεν ειναι γεματοι απο παρκαρισμενα δυστυχισμενα παιδακια που ουρλιαζουν....

[mama16]

Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν 2 είδη γυναικών που χωρίζονται σε υποκατηγορίες. Οι μητέρες που αγαπούν τη δουλειά τους κ αυτές που δεν την αγαπούν. Αυτές που δεν αγαπούν την δουλειά τους με τη σειρά τους χωρίζονται στις εξής υποκατηγορίες, σε αυτές που το κάνουν καθαρα για βιοποριστικους λόγους κ σε αυτές που βοηθούσαν απλα στα έξοδα. Αυτές που βοηθούσαν στα έξοδα λογικό να την αφήσουν την δουλειά κ να αφιερωθουν στα παιδιά τους. Αυτές όμως που αναγκαστικά πρέπει να δουλέψουν είναι κρίμα να ακούνε απ τους άλλους ότι "παρκαρουν" τα παιδιά τους γιατι αν είχαν την επιλογή δεν θα το έκαναν. Απ την άλλη οι μητερες που αγαπούν την δουλειά τους χωρίζονται: σε αυτές που αναγκαστικά πρέπει να δουλεύουν πλήρες ωράριο αλλά ευτυχώς το κάνουν ευχαριστα κ σε αυτές που ο άντρας βγάζει αρκετά λεφτά οπότε μείωσαν το ωράριο δουλειάς. Οπότε πιστεύω ότι είτε θηλάζει η γυναίκα είτε όχι κ είτε δουλεύει είτε όχι δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη μητερα. Η καθεμία κάνει το καλύτερο που μπορεί κ πιστεύει ότι είναι για την οικογένεια της!