"Θα είμαι καλός μέσα στην τάξη"

[Maya]

Εγώ θα συμφωνήσω με την anna72. Νομίζω ότι η αμφισβήτηση του δασκάλου μπερδεύει τα παιδιά, που δεν έχουν σαφή τα όρια της σωστής και μη σωστής τιμωρίας. Και αν δεν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις (πχ. βία) νομίζω ότι οι γονείς δεν πρέπει να αμφισβητούν την τιμωρία του δασκάλου, ακόμα και αν την βρίσκουν ανόητη. Γενικά όσο λιγότερο ανακατεύονται οι γονείς στην μικροκοινωνία του σχολείου, τόσο το καλύτερο. Το παιδί θα έχει πολλούς δασκάλους, άλλους καλύτερους, άλλους λιγότερο καλούς (άσε που αυτά είναι υποκειμενικά). Οι γονείς παρακολουθούν διακριτικά και πρέπει να παρεμβαίνουν μόνο όταν αυτό είναι απαραίτητο. Και η αδικία είναι μέσα στη ζωή. Άλλο να συμφωνούμε με το παιδί μας, ότι κάτι είναι άδικο (χωρίς να απαξιώνουμε το δάσκαλο) και άλλο να του λέμε να μη γράψει την τιμωρία και θα καθαρίσουμε εμείς για λογαριασμό του. Φυσικά το τί συζητάει ο γονιός με το δάσκαλο δεν χρειάζεται να το γνωρίζει το παιδί!

[mikio]

daskala ,επειδή δύο παιδάκια (το ένα απο τα 2 είναι ειδικό παιδάκι) κάνανε φασαρία,γράφει όλη η τάξη Τιμωρία :"δε θα ξανακάνω φασαρία στη μουσική"!!!

 

Μου λές ένα επιχείρημα που να εξηγεί στο παιδί μου γιατί θα πρέπει να Τιμωρηθεί ενώ δεν έχει κάνει κάτι (άρα ποιας συμπεριφοάς της συνέπεια έιναι η τιμωρία?) και μάλιστα γράφοντας? Το να γράψει ή να κάνει κάτι εργασία είναι επίπτωση δηλαδή?

 

Και αν το παιδί μου δημιουργεί πρόβλημα στο σχολείο του με όποια συμπεριφορά,δε θα έπρεπε ως γονιός και κηδεμόνας του παιδιου να ενημερωθώ απο το δάσκαλο που αντιμετωπίζει το πρόβλημα?

Θα περιμένω να ενημερωθώ απο το 7χρονο?Και θα το θεωρήσω και φυσιολογικό?

 

gavrias δεν συμφωνώ σε καμία περίπτωση να τιμωρείται όλη η τάξη για κάτι που συμβαίνει από έναν ή δυο ή Χ μαθητές. Δηλαδή επιπλήττουμε την μη αποδεκτή συμπεριφορά και ταυτοχρόνως "παίρνει η μπάλα" και όσους συμπεριφέρονται σωστά;Και μόνο η αδικία που αισθάνονται τα παιδιά που δε φταίνε σε τίποτα είναι ικανή να οδηγήσει σε αντίθετα από αυτά που προσπαθεί να επιτύχει η δασκάλα αποτελέσματα. Η δασκάλα σας το έκανε φαντάζομαι, με το (λανθασμένο) σκεπτικό ότι οι συμμαθητές που τιμωρήθηκαν χωρίς να φταίνε θα επιπλήξουν κι αυτοί με τη σειρά τους τα παιδιά που ήταν υπεύθυνα και θα τα "βοηθήσουν" να συμμορφωθούν. Δεν σκέφτηκε την οργή που θα προκληθεί εις βάρος των υπευθύνων από τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν μας φτάνουν οι διαφωνίες των παιδιών που φυσιολογικά υπάρχουν σε τέτοιες ηλικίες, θα δημιουργούμε και μόνοι μας αιτίες σύρραξης;

Δεν συμφωνώ να "γράφεις' τιμωρία γιατί το γράψιμο θα γίνει "τιμωρία" στα μάτια του παιδιού (ρώτα με κι εμένα πόσο αγαπώ.... την προπαίδεια που ο δάσκαλός μου με έβαλε μια φορά να την γράψω όλη 5 φορές επειδή ξέχασα μια μέρα στο σπίτι το τετράδιο των μαθηματικών). Αξέχαστα το θυμάμαι! Δεν αναφερόμουν στη δική σας περίπτωση όταν έγραφα. Αναφερόμουν γενικά στο θέμα "τιμωρία". Είναι ευαίσθητο θέμα θα συμφωνήσω. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν επιβάλλεται σωστά και η σωστή "τιμωρία". Δεν προσβάλλουμε την προσωπικότητα του παιδιού. Δεν "χαρακτηρίζουμε" ποτέ ένα παιδί. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!! Δεν αδικούμε ένα παιδί. Ακούμε το παιδί. Αυτές είναι οι δικές μου αρχές. Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να ανεχτώ όλες τις συμπεριφορές και αφού το συζητήσουμε με τα παιδιά και συναποφασίσουμε εξ αρχής τι είναι σωστό και τι λάθος και αφού η λάθος συμπεριφορά επισημανθεί όταν συμβαίνει, και δίνεται αυτό που λέμε "δεύτερη ευκαιρία".... αν το παιδί συνεχίζει να συμπεριφέρεται άσχημα θα υποστεί τις συνέπειες. Θα στερήσω (με μέτρο) κάποια ώρα από το διάλειμμα (αφού έχει φάει, μη με λιθοβολήσετε) ή δεν θα συμμετάσχει σε κάποια ευχάριστη δραστηριότητα (κατασκευή, ζωγραφική) ή δεν θα πάρει αυτοκόλλητο και χαρούμενη σφραγίδα. Δεν γίνεται μόνο να επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά και να αφήνουμε κάποια παιδιά να συμπεριφέρονται ανάρμοστα εις βάρος των άλλων. Ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας για την τιμωρία γενικά. Γιατί έχω την αίσθηση ότι αρκετοί γονείς σήμερα θεωρούν κάθε μορφή τιμωρίας ανεπίτρεπτη. Και φοβάμαι μη τυχόν και καμιά μέρα καταλήξω στην Πρωτοβάθμια ή στα κανάλια επειδή κράτησα μέσα το διάλειμμα τον γιο κανενός θερμόαιμου πατέρα.

[anna72]

gavrias, ο διευθυντής ενημερώθηκε από εσένα, έτσι δεν είναι; Δεν άκουσε την εκδοχή της δασκάλας, ούτε και εσύ άλλωστε...Αυτό κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να προηγηθεί...Αλλά, ακόμη κι αν έγιναν έτσι τα πράγματα, όπως ακριβώς τα περιέγραψε η κόρη σου, δεν είναι δα και τόσο τρομερό, ώστε να γίνει ολόκληρο θέμα, με επίσκεψη στο διευθυντή κλπ. Θα μπορούσες να μιλήσεις με τη συγκεκριμένη δασκάλα και να της εξηγήσεις τη διαφωνία σου, που είναι φυσικά σεβαστή... Τέλος πάντων, τη γνώμη μου λέω κι εγώ, δεν έχω έρθει σε παρόμοια θέση, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιδρούσα τόσο έντονα για κάτι τέτοιο

[anna72]

δηλαδή αννα72 και οι υπόλοιποι βέβαια, πιστεύετε ότι καλύτερο θα ήταν αν μου τύχαινε εμένα για πχ

1. να ρωτήσω το παιδί μου τί έγινε και να το πιστέψω μεν αφού είναι παιδί μου , αλλά να μην κατηγορήσω μπροστά του τη δασκάλα του

2 να του πω ότι θα ακούσω και την γνώμη της δασκάλας του όπως οφείλω, και πως θα ξαναμιλήσω μαζί του

3 πάω στη δασκάλα μόνη μου και συζητώ μαζί της τί έγινε και για ποιο λόγο τον έβαλε να γράψει 100 φορές την φράση

4 μου λεει αυτή , της λέω τα δικά μου και τελειώνω ΄λέγοντας ή ότι και ο γιος μου έτσι μου τα είπε οπότε θα του ξαναμιλήσω και θα συμορφωθεί αλλά σε αντίθετη περίπτωση ειδοποιήστε εμένα ή της λέω ότι ο γιος μου μου τα είπε αλλιώς και πιστεύω ότι ΑΥΤΟΣ έτσι εξέλαβε την όλη κατάσταση . θα του μιλήσω μεν να του εξηγήσω την άποψή σας αλλά αν συμβεί κάτι αντίστοιχο παρακαλώ να ενημερώσετε ΕΜΕΝΑ πρώτα

5. πάω στο γιο μου και αντίστοιχα του εξιστορώ την κατάσταση χωρίς ψέμματα και υπερβολές και ρωτώντας τον αυτός τί πιστεύει

 

για πείτε συμφωνείτε σε μια τέτοια αντιμετώπιση?

 

νομίζω ότι θα έπρεπε να συζητήσεις με το δάσκαλο ή δασκάλα που επέβαλε την τιμωρία, χωρίς να είναι το παιδί μπροστά...κατά τα άλλα, συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είπε πριν η Maya...

Παντως, μπράβο σου που το ψάχνεις...

[mikio]

Εγώ θα συμφωνήσω με την anna72. Νομίζω ότι η αμφισβήτηση του δασκάλου μπερδεύει τα παιδιά, που δεν έχουν σαφή τα όρια της σωστής και μη σωστής τιμωρίας. Και αν δεν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις (πχ. βία) νομίζω ότι οι γονείς δεν πρέπει να αμφισβητούν την τιμωρία του δασκάλου, ακόμα και αν την βρίσκουν ανόητη. Γενικά όσο λιγότερο ανακατεύονται οι γονείς στην μικροκοινωνία του σχολείου, τόσο το καλύτερο. Το παιδί θα έχει πολλούς δασκάλους, άλλους καλύτερους, άλλους λιγότερο καλούς (άσε που αυτά είναι υποκειμενικά). Οι γονείς παρακολουθούν διακριτικά και πρέπει να παρεμβαίνουν μόνο όταν αυτό είναι απαραίτητο. Και η αδικία είναι μέσα στη ζωή. Άλλο να συμφωνούμε με το παιδί μας, ότι κάτι είναι άδικο (χωρίς να απαξιώνουμε το δάσκαλο) και άλλο να του λέμε να μη γράψει την τιμωρία και θα καθαρίσουμε εμείς για λογαριασμό του. Φυσικά το τί συζητάει ο γονιός με το δάσκαλο δεν χρειάζεται να το γνωρίζει το παιδί!

 

Συμφωνώ!! Πολλά από αυτά τα είχα ήδη σκεφτεί και με πρόλαβες. Καμιά φορά δεν είναι κακό βέβαια να μας αμφισβητείτε γιατί άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε. Δεν είμαστε αυθεντίες. Αλλά καλό θα είναι να έρχεστε σε εμάς να μας τα λέτε. Όχι να ακούνε τα παιδιά φράσεις που έχω ακούσει π.χ σε φιλικά σπίτια "είναι τρελή παιδί μου η δασκάλα σου, μη δίνεις σημασία" και μου έχει σηκωθεί η τρίχα.... Πώς μετά να τη σεβαστεί το παιδί;

[anemoni]

Εμένα, Gavrias, μου δημιουργεί έντοντα αρνητική διάθεση η επιθετικότητα που εισπράττω από τις απαντήσεις σου στο συγκεκριμένο θέμα (δεν σε "ξέρω" γενικότερα, δεν είμαι καιρό σε αυτό το φόρουμ, δεν έχω δηλ. συνολική εικόνα). Δηλαδή εσύ θεωρείς σωστό, ένα παιδί να προσλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές από τη μητέρα του, η οποία γίνεται μπαρούτι με τον λανθασμένο χειρισμό ενός δασκάλου και πηγαίνει στο δ/ντή να του τραβήξει το αυτί; Αν λειτουργούσαμε έτσι, θα έπρεπε να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω με τα καλάσνικοφ. Ποιο μήνυμα πιστεύεις ότι εισέπραξε το παιδί σου από την όλη φάση; Ειδικά στο μέτρο που δεν μίλησες καν στον ίδιο το δάσκαλο;

[maryp]

δηλαδή αννα72 και οι υπόλοιποι βέβαια, πιστεύετε ότι καλύτερο θα ήταν αν μου τύχαινε εμένα για πχ

1. να ρωτήσω το παιδί μου τί έγινε και να το πιστέψω μεν αφού είναι παιδί μου , αλλά να μην κατηγορήσω μπροστά του τη δασκάλα του

 

ok αυτό θα το κάνω ή το παιδί θα μου πει μόνο του τι έγινε. Για πείτε μου όμως... σε παιδιά που δεν λένε τι γίνεται στο σχολείο, πώς τα περνάνε, τι έγινε μέσα στη μέρα κλπ.... πώς, πότε, από ποιον θα μάθει ο γονιός???

Με γνώμονα αυτό (που ισχυει για τον μεγάλο μου γιό) είμαι υπέρ της πρόληψης. Να μην γίνονται δλδ αυτά! Να μην επιβάλλονται τέτοιου τύπου τι μωρίες...

[Sam]

έχω πολύ μικρό παιδί που δεν πάει σχολείο ούτε καν παιδικό σταθμό

αλλά οι θέσεις μου και οι απόψεις μου είναι ξεκάθαρες

 

το παιδί για να σεβαστεί πρέπει να το σεβαστείς κι εσύ και ο σεβασμός δενεπιβάλλεται κερδίζεται

 

 

σας παραθέτω και το παραπάνω ποίημα

 

RUSSEL

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:

Μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:

Μαθαίνει να καυγαδίζει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:

Μαθαίνει να είναι ντροπαλό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:

Μαθαίνει να είναι ένοχο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:

Μαθαίνει να είναι υπομονετικό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:

Μαθαίνει να εκτιμά

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη:

Μαθαίνει να είναι δίκαιο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:

Μαθαίνει να πιστεύει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:

Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

R. RUSSEL.

 

Και αν τιμωρούμε τα παιδιά μας τα μαθαίνουμε να τιμωρούν.

 

και αυτό το ποίημα δεν απευθύνεται μόνο στους γονείς αλλά σε όλους εκείνους που ασχολούνται με την παιδεία τους.....

[gavrias]

Εμένα, Gavrias, μου δημιουργεί έντοντα αρνητική διάθεση η επιθετικότητα που εισπράττω από τις απαντήσεις σου στο συγκεκριμένο θέμα (δεν σε "ξέρω" γενικότερα, δεν είμαι καιρό σε αυτό το φόρουμ, δεν έχω δηλ. συνολική εικόνα). Δηλαδή εσύ θεωρείς σωστό, ένα παιδί να προσλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές από τη μητέρα του, η οποία γίνεται μπαρούτι με τον λανθασμένο χειρισμό ενός δασκάλου και πηγαίνει στο δ/ντή να του τραβήξει το αυτί; Αν λειτουργούσαμε έτσι, θα έπρεπε να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω με τα καλάσνικοφ. Ποιο μήνυμα πιστεύεις ότι εισέπραξε το παιδί σου από την όλη φάση; Ειδικά στο μέτρο που δεν μίλησες καν στον ίδιο το δάσκαλο;

 

anemoni,δεν πήγα στο διευθυντή να τραβήξει το αυτί κανενός.Πήγα στο σχολείο για να βρώ τη δασκάλα και να μιλήσω και μ'εκείνη.Αύριο ζήτησα να μιλήσω και με τη συγκεκριμένη δασκάλα.

Γιατί θεωρείς μεμπτό το ότι μίλησα με το διευθυντή όμως?Δεν πρέπει κι εκείνος να ενημερωθέι για τη μη επιτρεπτή συμπεριφορά της συγκεκριμένης δασκάλας?

Το καλάσνικοφ που αναφέρεις δεν ξέρω σε τι με αφορά και δε θα το σχολιάσω παραπάνω.

Ποιο μύνημα πιστέυεις ότι πήρανε τα παιδιά αυτά σήμερα απο τη δασκάλα τους που έχει θέση εξουσίας απέναντί τους?

Ότι ? Ο Χρήστος πχ που έιναι "άτακτο " παιδί και βεβαιωμένα έχει πρόβλημα προσαρμογής (κάνει και με ειδικό δασκαλο μάθημα) είναι η αιτία για να τιμωρουμαστε κι εμείς που δε φταίμε?

Και για να απαντήσω και στο ερώτημά σου.Τα μυνήματα που πάιρνει το παιδί απο μένα είναι καθημερινά.Κι αυτό που έχει εισπράξει και εφαρμόσει όλα τα χρόνια του στο σχολείο είναι σεβασμός στους δασκάλους,τους συμαθητές και το σχολέιο του.

[gavrias]

[αν το παιδί συνεχίζει να συμπεριφέρεται άσχημα θα υποστεί τις συνέπειες. Θα στερήσω (με μέτρο) κάποια ώρα από το διάλειμμα (αφού έχει φάει, μη με λιθοβολήσετε) ή δεν θα συμμετάσχει σε κάποια ευχάριστη δραστηριότητα (κατασκευή, ζωγραφική) ή δεν θα πάρει αυτοκόλλητο και χαρούμενη σφραγίδα. Δεν γίνεται μόνο να επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά και να αφήνουμε κάποια παιδιά να συμπεριφέρονται ανάρμοστα εις βάρος των άλλων. Ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας για την τιμωρία γενικά. Γιατί έχω την αίσθηση ότι αρκετοί γονείς σήμερα θεωρούν κάθε μορφή τιμωρίας ανεπίτρεπτη. Και φοβάμαι μη τυχόν και καμιά μέρα καταλήξω στην Πρωτοβάθμια ή στα κανάλια επειδή κράτησα μέσα το διάλειμμα τον γιο κανενός θερμόαιμου πατέρα.

 

Μιλάς για εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και λογική κυρίως daskala και συμφωνώ μαζί σου.Θεωρώ ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε αντιπαιδαγωγική,άδικη και με βάση το φόβο τιμωρία.Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις συνέπειες ειδικά με τον τρόπο και για τους λόγους που θέτεις.

Αν στην περίπτωσή μας πχ έβαζε τα παιδιά να γράψουνε τους στίχους ενός τραγουδιού στην περίπτωση που θεώρησε ότι μια τάξη που έιναι απασχολημένη να γράφει είναι μια ήσυχη τάξη και όχι τονίζοντας ότι αυτό έιναι τιμωρία,δε θα έιχα κανένα απολύτως πρόβλημα.

[no1parent]

Αν στην περίπτωσή μας πχ έβαζε τα παιδιά να γράψουνε τους στίχους ενός τραγουδιού στην περίπτωση που θεώρησε ότι μια τάξη που έιναι απασχολημένη να γράφει είναι μια ήσυχη τάξη και όχι τονίζοντας ότι αυτό έιναι τιμωρία,δε θα έιχα κανένα απολύτως πρόβλημα.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Στη δική μου περίπτωση ήταν η δασκάλα των αγγλικών. Ας του έβαζε να γράψει κάτι στ' αγγλικά. Και σίγουρα όχι 50 φορές.

Και πάλι τώρα που το σκεφτομαι δεν πρέπει να τιμωρείς τα παιδιά βάζοντάς τα να μάθουν κάτι. Δεν μπορείς να του πεις ότι θα μάθεις αγγλικά ή οτιδήποτε άλλο για να τιμωρηθείς και μάλιστα να το κάνεις στο σπίτι. Να κρατήσει την τάξη ήσυχη, ναι. Τι νόημα έχει η γραπτή τιμωρία στο σπίτι; Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτονται. Τι νόημα έχει να προσβάλεις ένα παιδί βάζοντάς το όρθιο στο τοίχο; Εκείνη τη στιγμή όλη η τάξη γελάει μαζί του και δημιουργείται σούσουρο έτσι κι αλλιώς.

 

Τη μέθοδο με τα αυτοκόλλητα τη βρίσκω πολύ καλή και δεν χρειάζεται να γνωρίζει όλη η τάξη αν πήρες αυτοκόλλητο ή όχι.

[Μαρια Στυλιανακη]

αν είναι δυνατόν σε τι χρονιά ζούμε.

 

ΦΥΣΙΚΑ και θα αμφισβητήσεις τον οποιονδήποτε ο οποίος ΔΕΝ κάνει την δουλειά του σωστά, και ΔΕΝ ξέρει πως να πειθαρχήσει μια τάξη.

 

εάν ξέρει να πειθαρχεί με ΛΑΘΟΣ τρόπους, τότε ΑΛΟΙΜΟΝΟ να μην τον αμφισβητήσεις,

αλοίμονο να μην πας στον διευθυντή, για να τον ενημερώσεις έτσι ώστε εκείνος να οριοθετήσει τον κατώτερό του.

 

το αν θα πας διευθυντή ή θα πας στον δάσκαλο το θεωρώ ίσως δευτερέυον,

 

το θέμα ειναι να κάνεις κάτι για την αδικία την οποία εισπράττει το παιδί.

 

η αδικία είναι αδικία, και δεν κερδίζει κατι το παιδί μετο να μεγαλώνει οτι

την αδικία την δεχόμαστε.

Το να υπερασπιστεί ο γονέας το παιδί του σε μια αδικία,

δεν σημαίνει οτι το κάνει ανελαστικό για το πως να δεχτεί μια αδικία την οποία δε θα μπορεί να αποφύγει, στο μέλλον.

 

Αυτό δεν έχει καμία σχέση, το ένα με το άλλο. εξηγώ πιο κάτω γιατί.

 

επίσης δεν εχει ΚΑΜΙΑ σχεση η τιμωρία που θα βάλει ο δάσκαλος με την αδικία που μπορεί να υπάρξει σε εργασιακό ή φοιτητικό ή άλλο περιβάλλον.

 

αυτό που οφείλουν οι γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά τους,

είναι στο πως να χειρίζονται την αδικία, και τι να κάνουν όταν αυτή συμβαίνει σε βάρος τους ή και σε βάρος του διπλανού τους.

 

 

πως θέλετε να αντιδρά το παιδί σας οταν συμβαίνει κάτι άδικο και όχι σωστό?

θέλετε να το δέχεται ?

μην κάνετε τίποτα.

θέλετε να μην το δέχεται και να υπερασπίζεται το δίκαιό του?

τότε θα πρέπει να του μάθετε ότι

κατ αρχην

 

ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει,

 

και μετά

 

ΠΩΣ μπορεί να το κάνει.

 

ένα παιδί το οποίο απο μόνο του είναι πολύ διεκδικητικό και δεν λογαριάζει εμπόδια ή την άποψη των άλλων, μπορεί να μην χρειάζεται βοήθεια σε αυτό, ή απλώς να χρειάζεται βοήθεια στο πως, (με ποιά μέσα δηλαδή είναι επιθυμητή η αντίδρασή του, - γραπτώς, με το να σηκώσει το χέρι του για να μιλήσει κτλ )

 

αλλά ένα παιδί το οποίο είναι περισσότερο ντροπαλό ή συνεσταλμένο, και ήρεμος χαρακτήρας μπορεί αυτό το πράγμα να μην το καταφέρει ποτέ μόνο του.

 

 

Και πάλι όμως, όταν ένας φορέας και σύμβολο εξουσίας όπως ο δάσκαλος

στο σχολείο

παραβαίνει κάποιους κανόνες, αυτό δεν ειναι καν αδικία ,

δεν είναι καν κάποιο πρόβλημα,

 

είναι ένα σοβαρό ΛΑΘΟΣ του υπεύθυνου.

το λάθος αυτό

 

ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, γιατί έχει μάθει να ακούει αυτό που του λένε, για να κοινωνικοποιηθεί.

 

ο ενήλικας ξέρει πολύ καλά τι ειναι το άδικο και τι όχι. Το παιδί όμως δεν ξέρει να το κατατάξει αυτό ακόμα, δεν εχει την εμπειρία και την ωριμότητα.

 

Για ακριβώς αυτό το λόγο ο γονέας θα πρέπει να δώσει μια κλίμακα στο παιδί του. Αυτό, ναι όντως είναι έτσι. Το τάδε όμως πράγμα αν στο πεί κάποιος δεν είναι σωστό. Αν συμβεί, τότε μπορείς να κάνεις αυτό και αυτό.

 

 

Σαφώς έχουμε μάθει οτι κάθε άλλο παρά ένα παιδί πρέπει να ακούει τα πάντα απο αυτά που του λένε.

 

Ίσα ίσα οι γονείς οφείλουν να του δείξουν ότι υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις όπου θα πρέπει να λέμε όχι ακόμα και σε κάποιον που φαινομενικά βάση κανόνων θα πρέπει να πούμε ναι.

 

δεν εχει νόημα στην σημερινή εποχή η στυγνή εκτέλεση κανόνων και εντολών των υπευθύνων και ο σεβασμός, με αυτή την έννοια.

 

 

 

Εμένα, Gavrias, μου δημιουργεί έντοντα αρνητική διάθεση η επιθετικότητα που εισπράττω από τις απαντήσεις σου στο συγκεκριμένο θέμα (δεν σε "ξέρω" γενικότερα, δεν είμαι καιρό σε αυτό το φόρουμ, δεν έχω δηλ. συνολική εικόνα). Δηλαδή εσύ θεωρείς σωστό, ένα παιδί να προσλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές από τη μητέρα του, η οποία γίνεται μπαρούτι με τον λανθασμένο χειρισμό ενός δασκάλου και πηγαίνει στο δ/ντή να του τραβήξει το αυτί; Αν λειτουργούσαμε έτσι, θα έπρεπε να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω με τα καλάσνικοφ. Ποιο μήνυμα πιστεύεις ότι εισέπραξε το παιδί σου από την όλη φάση; Ειδικά στο μέτρο που δεν μίλησες καν στον ίδιο το δάσκαλο;

 

 

αυτό το κείμενο ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω.

 

"τέτοιες συμπεριφορές?"

 

μια μητέρα η οποία επιλέγει τον διακριτικό τρόπο να μην κάνει φασαρία μπροστά στο παιδί και μπροστά στην δασκάλα και το παιδί,

 

προστατευει την σχέση του παιδιού με την δασκάλα γιατί δε μπαίνει στην διαδικασία να χαμηλώσει την εικόνα του δασκάλου στα μάτια του παιδιού της με κάποιο τσακωμό.

Εξηγώ πιο πάνω γιατί πιστεύω οτι μια μητέρα οφείλει να ξεκαθαρίσει στο παιδί της ότι κάποια πράγματα μπορεί να τα δέχεται ,αλλά κάποια πράγματα μπορεί και να μην τα δέχεται.

 

Η συμπεριφορά του δάσκαλου ήταν λάθος, και απορώ πως αντί να πεις κάτι για αυτή τη συμπεριφορά, σχολιάζεις τις ΤΕΤΟΙΕΣ συμπεριφορές μιας μητέρας ? και τις χαρακτηρίζεις οτι πηγε και τράβηξε το αυτί του διευθυντή ?.... ???

 

όσο για το συμπέρασμα που θα έβγαζε το παιδί αν δεν εκανε τιποτα η μητέρα του είναι

Ότι ? Ο Χρήστος πχ που έιναι "άτακτο " παιδί και βεβαιωμένα έχει πρόβλημα προσαρμογής (κάνει και με ειδικό δασκαλο μάθημα) είναι η αιτία για να τιμωρουμαστε κι εμείς που δε φταίμε?

 

ΑΡΑ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΤΑΙΕΙ για την τιμωρία μας, ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ

=θυμός προς το παιδί που έχει ειδικές ικανότητες ?... ?????

 

αυτό το θεωρείς παιδαγωγικό ?... μην τρελλαθούμε.. !

αίσχος είναι που δεν είπε κανένας άλλος γονιός τιποτε άλλο -

και φαντάσου να το μάθει η μητέρα του παιδιού αυτού.

 

πως θα νιώσει? εκείνη αλλά και το παιδί τι νιώθει?

τι ενοχές?

οτι εξαιτίας του όλη η τάξη έφαγε τιμωρία ???

το παιδί που έχει ειδικές ικανότητες το βαζουμε να αισθανθεί επιπλέον άγχος?

δεν του φτάνουν δηλαδη οι ανησυχίες του?

 

και αναρωτιέσαι γιατί έκανε κάτι αυτή η μητέρα ?

 

 

συμπέρασμα - δεν είναι όλοι οι δάσκαλοι ενημερωμένοι και ικανοί.

Αν τύχει το παιδί σας και έχει κάποιον δάσκαλο ο οποίος χρησιμοποιεί πεπαλαιωμένες μεθόδους πειθαρχείας, που πλέον θεωρούνται αντιπαιδαγωγικές, και μη παιδοκεντρικές,

θα πρέπει να επεμβαίνετε και να έχετε το νού σας!

 

Θα είναι κρίμα το παιδί σας να πάρει το παράδειγμα ότι αυτές οι πεπαλαίωμένες μεθόδοι αφου εφαρμόζονται, ισχύουν και σας βρίσκουν σύμφωνους. ...

 

πολλοί γονείς βέβαια λένε δε βαριέσαι.

για αυτό το λόγο όμως, αυτοί οι δάσκαλοι, ακόμα χρησιμοποιούν πεπαλαιωμένες μεθόδους.

 

γιατί όλοι λένε δε βαριέσαι, δε παθαίνει τιποτα το παιδί.

 

δε βγαίνει κανείς να τους υπενθυμίσει οτι ζούμε στο 2008 και διεθνώς τα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία 20 χρόνια.

ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ οι οποίες συμβαίνουν στα παιδαγωγικά.

δεν είναι οτι δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα και οτι δεν εχουν χρόνο να κοιτάξουν λίγο στο διαδίκτυο...

όταν κάνεις ένα επάγγελμα, και δεν φροντίζεις να ενημερώνεσαι για το τι ισχύει σε αυτό το επάγγελμα,

 

ε καποια στιγμή θα έρθει κάποιος να σουπει,

ξέρεις,

 

αυτό το κάνεις λάθος, θα πρέπει να το αλλάξεις . ..

 

αφού λοιπόν οι ίδιοι δεν ασχολούνται,

 

θα πρέπει ο γονέας να πάει να το κάνει.

 

μιλάμε όπως πάντα για μία συγκεκριμένη ομάδα δασκάλων που δεν έχουν εκσυγχρονίσει τις μεθόδους πειθαρχίας τους αλλά και φέρονται άδικα..

[niked]

Καταρχην να πω οτι συμφωνω απολυτα με την Μαρια Στυλιανακη.Μια εναλλακτικη θελω να αναφερω που κανει μια φιλη μου δασκαλα η οποια στην ταξη της εχει ενα ειδικο παιδακι για να δειτε την διαφορα.

Μου ειπε οτι παρατηρει πως ειναι καταρχην ψυχολογικα το παιδακι με το που φτανει το πρωι στο σχολειο. Αν ειναι υπερκινητικος, πως φερεται κτλ.

Οταν βλεπει οτι προκειται για "δυσκολη" μερα του ζηταει να την βοηθησει στην διδασκαλια και το παιρνει διπλα της. Και το παιδακι ειναι πιο ηρεμο γιατι συμμετεχει αλλα και δεν αναστατωνεται η ταξη. Ακομα και αν δεν καταφερει να διατηρησει την ηρεμια τοτε καλει τον διαυθυντη ο οποιος αναλαμβανει να απασχολει και να προσεχει το παιδακι ειτε στο γραφειο του η στην αυλη. Μολις αυτο ηρεμησει επιστρεφει στην ταξη.

[anna72]

Το να υπερασπίζεται μονίμως το παιδί του και πολύ περισσότερο χωρίς προηγουμένως να έχει ακούσει και την άλλη πλευρά είναι λοιπόν προτιμότερο και συμβάλλει στην ορθότερη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

 

Και, για να καταλάβω: στο συγκεκριμένο παράδειγμα μας ενοχλεί η φύση της τιμωρίας ή η επιβολή της επί δικαίων και αδίκων; (σύμφωνα με το κοριτσάκι βέβαια, γιατί η δασκάλα μπορεί να έχει άλλη άποψη, συνήθως τέτοιες γενικές τιμωρίες επιβάλλονται όταν υπάρχει γενικευμένη ανησυχία). Αν ισχύει το πρώτο, τότε οι γονείς νομιμοποιούνται να κριτικάρουν/απορρίπτουν τις τιμωρίες και μάλιστα μπροστά στα παιδιά τους; Και ποιος μας λέει ότι κάποιος γονιός δε θα θεωρούσε χειρότερη τη στέρηση του διαλείμματος όπως ανέφερε πριν η daskala από τη συγκεκριμένη τιμωρία; Θα έπρεπε και αυτός να κάνει φασαρία στο σχολειο για το θέμα, αμφισβητώντας και απαξιώνοντας όχι μόνο τη συγκεκριμένη δασκάλα, αλλά και ολόκληρο το θεσμό του σχολείου; Τέλος, γνώμη μου είναι πως το να μη δώσεις αυτοκόλλητο δεν αποτελεί καν τιμωρία, πόσο μάλλον αν δεν το καταλάβουν οι υπολοιποι...

 

Δε θεωρώ ότι πρέπει να επιτρέπουμε στους δασκάλους να μειώνουν ή να προσβάλλουν τα παιδιά μας, δε θεωρώ όμως ότι κάτι τέτοιο συνέβη στην περίπτωση αυτή...

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου anna72.

δεν θυμάμαι αν΄εχουμε ξαναμιλήσει και δεν γνωρίζω αν μιλάς σαν εκπαιδευτικός ή σαν μητέρα.

 

η άποψή μου -

 

αλοίμονο εάν μια μητέρα η οποία κάθε μέρα βοηθάει το παιδί της να διαβάσει,

και του μαθαίνει κανόνεςκτλ κτλ

 

εάν μια φορά πάει και κάνει κάτι όπως πχ έκανε η γαβριάς ή η χ μητέρα,

αμφισβητεί το θεσμό του σχολείου?????

 

ε αυτό είναι υπερβολή - ισοπεδώνεις με αυτό όλη την προσπάθεια που κάνει ο γονιός όλη τη χρονιά και εξισώνεις αυτό με μια φορά που θα παραπονεθεί γιατί όντως αδικήθηκε το παιδί του αλλά και επιβλήθηκε μια άσχετη τιμωρία?

 

Αν ισχύει το πρώτο, τότε οι γονείς νομιμοποιούνται να κριτικάρουν/απορρίπτουν τις τιμωρίες

 

μα που υπάρχει ερώτημα περι "νομιμοποίησης" μιας κριτικής ή απορριψης μια τιμωρίας?

 

δηλαδή ο γονέας δεν δικαιούται να διαφωνεί?

πρέπει δηλαδή να δικαιολογηθεί γιατί πήρε στα σοβαρά αυτό που άκουσε απο το παιδί του,

 

γιατί ρώτησε τον διευθυντή, τον ενημέρωσε και γιατί επραξε όπως έκρινε εκείνος καλύτερα ?

 

υπάρχει κάποιο βιβλίο που λέει τι θα δικαιολογήσει ή όχι, ή θα "νομιμοποιήσει" την όποια αντίδραση ενός γονέα? ???

 

 

όσον αφορά το αυτοκόλλητο και να μην πάρει ένα παιδί κάποιο αυτοκόλλητο,

 

δεν ξέρω αν έχεις εμπειρία όσον αφορά την μέθοδο αυτής της επιβράβευσης, ή γενικά, την μέθοδο της θετικής ενίσχυσης.

 

το σύνηθες είναι ότι εκτός και αν κάποιςο έχει κολλητή ψυχολόγο, έχει κάνει μαθήματα ψυχολογίας έχει σπουδάσει κατι σχετικό με παιδαγωγικά κα. δεν γνωρίζει για αυτή τη μέθοδο και την αποτελεσματικότητά της.

 

η τιμωρία, σαν "τιμωρία" δεν υπάρχει πια στην παιδαγωγική.

στο γυμνάσιο, υπάρχει η επιπληξη και η αποβολή.

σε πιο μικρά παιδιά,

 

αμα θέλεις μπορώ να έρθω σε επαφή με δασκάλους στην γερμανία και να ρωτήσω να μεταβιβάσουν, το τι κάνουν αυτή τη στιγμή συγκεκριμένα εάν ένα παιδί κάνει κατι ανεπιθύμητο. αυτό που διδαχτήκαμε πάντως στο πανεπιστήμιο είναι να λειτουργούμε χωρίς να χρειάζεται να μπεί κάποιο παιδί τιμωρία...

 

τα αυτοκόλλητα, μπορούν να βοηθήσουν να πλάσει κανείς μια ολόκληρη συμπεριφορά, χωρίς κανενός ειδους τιμωρία.

 

Τέλος, γνώμη μου είναι πως το να μη δώσεις αυτοκόλλητο δεν αποτελεί καν τιμωρία, πόσο μάλλον αν δεν το καταλάβουν οι υπολοιποι...

 

η φράση αυτή, δείχνει ότι πιστεύεις οτι ένας χαρακτήρας ή μια συμπεριφορά, πλάθεται/διορθώνεται με δημόσια τιμωρία.

 

δες αυτό

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=105

 

είναι ενδιαφέρον μιλάει για τον αυταρχικό τρόπο διαπαιδαγώγησης που ήταν στο παρελθόν και το πως εξελίχθηκε η παιδαγωγική ως το σήμερα (πολύ συνοπτικά βέβαια!!).

 

σύμφωνα με τα διεθνή , παιδοκεντρικά στάνταρ,

αυτή η άποψη (η δημόσια τιμωρία)

θεωρείται όχι μόνο ξεπερασμένη,

 

αλλά και επιβλαβής, για την αυτοπεποίθηση,

και για την αυτοεικόνα ενός παιδιού.

 

προκαλεί μεγάλες ενοχές και ντροπή. για αυτό το λόγο ΔΕΝ χρησιμοποιείται πια, απο άτομα τα οποία είναι εκπαιδευμένα σύμφωνα με τις τελευταίρες παιδοκεντρικές θεωρίες.

 

ο σκοπός της όποιας οριοθέτησης

 

(το λέτε τιμωρία αλλα δεν ειναι σωστό να το λέμε έτσι, γιατί κατευθείαν γινεται παρεξήγηση γιατο λόγο για τον οποίο χρησιμοποιείται αυτή η παρέμβαση.)

 

είναι να βοηθηθεί ένα παιδί ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ στο πως θα λειτουργεί.

το σχολείο διαπαιδαγωγεί.

 

η όποια οριοθέτηση, δεν γίνεται απλώς για να λειτουργήσει το μάθημα.

 

αυτό ειναι πρόβλημα του δασκάλου να το λύσει, και δεν λύνεται με το να βαζει τιμωρία όλη την τάξη για παράδειγμα.

 

λύνεται με το να βρεί ποιος ξεκινάει το σαματά, να του αναθέσει καποια υπευθυνότητα, και να τον κρατάει απασχολημένο και ενεργό με πράγματα που επιτρέπεται να κάνει.

 

εάν δεν το καταφέρνει μιλάει με τον μαθητή, μιλάει με τους γονείς, προσπαθεί κάπως να τα εξισώσει τα πραγματα.

 

δε βαζει το μαθητή στην γωνία,

ή τιμωρία γενικότερα.

μπορεί να μιλήσει με τον μαθητή! να τον ρωτήσει γιατί έκανε αυτό που έκανε, και τι τον έκανε να πιστεύει οτι είναι σωστό να το κάνει.

και να του απαντήσει λέγοντας την άποψή του και τι θα ήταν καλό να κάνει - και ας διακόψει για τα 3 αυτά λεπτά το μάθημα!!

 

πχ ενα παιδί που θα μαυρίσει το θρανίο,

η λύση είναι μετά το μάθημα να πρέπει να πάει να πάρει με τη μαμά του ένα γυαλόχαρτο ή ότι αλλο υλικό χρειάζεται,

και να γυρίσει και να το καθαρίσει.

για να καταλάβει οτι η πράξη είχε μια επίπτωση λογική.

 

όχι να βαλει το παιδί να γράψει 100 φορές την λέξη δε θα ξαναμαυρίσω το θρανίο... και να μην ασχοληθεί το παιδί με το καθάρισμα του γραφείου.

 

τι εμαθε?ΤΙΠΟΤΑ. έμαθε ότι για να καθαρίσει το γραφείο μετά χρειάζεται κόπος και χρόνος? έμαθε ότι δεν ειναι και πολύ εύκολο? όχι..

 

 

ο σκοπός της οριοθέτησης, είναι ακριβώς αυτό να τοποθετηθούν όρια, με σεβασμό προς τα συναισθήματα του παιδιού.

 

οποιαδήποτε οριοθέτηση έχει "τιμωρητικό" χαρακτήρα, απλώς δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα με πιο δύσκολη επίλυση,

απο ότι η πραγματική αιτία η οποία ήταν η αφορμή!

 

 

μακάρι κάποια στιγμή να συναντηθούμε και να μπορέσω και απο κοντά να σου πω πολλά πραγματα για όλα αυτά, είναι πάρα πολυ σημαντικά, εάν όχι, τα πιο σημαντικά για την διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού.

 

δυστυχώς στο παρελθόν δεν ήταν γνωστά τα πραγματα που είναι σήμερα γνωστά,

και όλοι μας έχουμε μεγαλώσει με αυτή τη δόση, ενοχής και ντροπής, ανάλογα πολύ ή λίγο. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι γίνεται και αλλιώς,

αλλά ναι,...

γίνεται, και γίνεται με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία,

με πολύ πιο ωραία συναισθήματα και στον ένα και στον άλλο....

 

ενα ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα

 

http://www.simotas.org/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=14&Itemid=1

 

 

μια παρατήρηση,... γραφεις "σύμφωνα με το κοριτσάκι "

Και, για να καταλάβω: στο συγκεκριμένο παράδειγμα μας ενοχλεί η φύση της τιμωρίας ή η επιβολή της επί δικαίων και αδίκων; (σύμφωνα με το κοριτσάκι βέβαια, γιατί η δασκάλα μπορεί να έχει άλλη άποψη, συνήθως τέτοιες γενικές τιμωρίες επιβάλλονται όταν υπάρχει γενικευμένη ανησυχία)

 

βασικά εάν έγραφα εδώ τον προβληματισμό μου και τα συναισθήματά μου σαν μαμά, και μου έγραφε κάποιος "σύμφωνα με το κοριτσάκι"

εννοώντας το παιδί μου, θα εκνευριζόμουνα πάρα , μα πάρα πολύ.

 

είναι διαφορετικά εάν κάνουμε μια θεωρητική συζήτηση για ένα θεωρητικό συμβάν που ίσως συνέβη σε κάποιο τρίτο ή τέταρτο πρόσωπο,

και διαφορετικά όταν μιλάς με την ίδια την μητέρα, η οποία συζητάει ένα πραγματικό συμβάν το οποίο συνέβη μόλις σήμερα.

 

τα γράφω αυτά γιατί μπορεί να μην το σκέφτηκες έτσι όταν το έγραφες, - θέλωντας ίσως να προλάβω ασκοπους εκνευρισμούς.

 

(do not shoot the messenger....! )

[Μαρια Στυλιανακη]

αν θυμάμαι καλά ούτε η στέρηση του διαλλείματος θεωρείται σωστή μέθοδος οριοθέτησης, καθώς

τα παιδιά έχουν ανάγκη την σωματική άσκηση που γίνεται στο διάλλειμα,

και εάν δεν κάνουν διάλλειμα,

εκ των πραγμάτων είναι σαν να τους δυσκολεύεις την δυνατότητα να συγκεντρωθούν στο επόμενο μάθημα. (καταστροφικό δηλαδή και όχι παραγωγικό αποτέλεσμα).. δεν ξέρω μπορεί να θυμάμαι λάθος, αλλά σίγουρα κάπου το έχω διαβάσει..

 

πραγματικά,

θα μιλήσω με συναδέλφους στην Γερμανία, που έχουν περάσει δυο χρόνια εκπάιδευσης και εξετάσεων σε θέμα διδακτικής (μετά το πτυχίο τους) και θα σας γράψω εδώ όλα όσα θα μου πουν όσον αφορά το τι κάνουν εκεί.

[gavrias]

Το να υπερασπίζεται μονίμως το παιδί του και πολύ περισσότερο χωρίς προηγουμένως να έχει ακούσει και την άλλη πλευρά είναι λοιπόν προτιμότερο και συμβάλλει στην ορθότερη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Θα σου ήτανε έυκολο σε παρακαλώ να μη χαρακτηρίζεις το παιδί μου και θα μου επιτρέψεις να το ξέρω?Όπως ανέφερα αλλά επιμένεις να αγνοέις πήγα για να ακουσω και την άλλη πλευρα.Και όπως επίσης είπα, θα την ακουσω.Το γεγονός είναι δεδομένο και όχι άποψη και παραμύθι του παιδιού.

 

Και, για να καταλάβω: στο συγκεκριμένο παράδειγμα μας ενοχλεί η φύση της τιμωρίας ή η επιβολή της επί δικαίων και αδίκων;

Στο συγκεκριμένο γεγονός κι όχι παράδειγμα,με ενοχλεί και η φύση της τιμωρίας και ο τρόπος επιβολής της και η λογική με την οπόια λειτουργησε η συγκεκριμένη δασκάλα.

 

(σύμφωνα με το κοριτσάκι βέβαια, γιατί η δασκάλα μπορεί να έχει άλλη άποψη

Το κοριτσάκι έχει όνομα και νοημοσύνη και το όνομά του αναφέρεται στην περιγραφή του γεγονότος.Τι επιδιώκεις μιλώντας υποτιμητικά για ένα παιδί και μάλιστα απευθυνόμενη στη μητέρα του?Πιστέυεις ότι έτσι θα κάνεις την τιμωρία δίκαιη?Ξέρεις το παιδί δεν έιναι μειωμένης νοημοσύνης και δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ πρόβλημα στη συνεργασία του με κανένα δάσκαλο ούτε και στις επιδόσεις του, το αντίθετο.Επίσης έχει πάρει πολλές φορές συγχαρητήρια στο σχολείο του για το ήθος και την ειλικρίνιά του.

 

συνήθως τέτοιες γενικές τιμωρίες επιβάλλονται όταν υπάρχει γενικευμένη ανησυχία). Αν ισχύει το πρώτο, τότε οι γονείς νομιμοποιούνται να κριτικάρουν/απορρίπτουν τις τιμωρίες και μάλιστα μπροστά στα παιδιά τους; Και ποιος μας λέει ότι κάποιος γονιός δε θα θεωρούσε χειρότερη τη στέρηση του διαλείμματος όπως ανέφερε πριν η daskala από τη συγκεκριμένη τιμωρία; Θα έπρεπε και αυτός να κάνει φασαρία στο σχολειο για το θέμα, αμφισβητώντας και απαξιώνοντας όχι μόνο τη συγκεκριμένη δασκάλα, αλλά και ολόκληρο το θεσμό του σχολείου; Τέλος, γνώμη μου είναι πως το να μη δώσεις αυτοκόλλητο δεν αποτελεί καν τιμωρία, πόσο μάλλον αν δεν το καταλάβουν οι υπολοιποι...

 

Συνήθως κάποιοι δάσκαλοι δέρνουνε τα παιδιά.Αυτό δεν τους νομιμοποιεί και το ξέρεις.Επίσης οι γονείς όχι μόνο μπορούν αλλά επιβάλεται να κριτικάρουν/απορίπτουν τιμωρίες όποιας τέτοιας μορφής.Είναι στις υποχρεώσεις τους ως κηδεμόνες των παιδιών.

Όσο για το αν απαξιώνω ή όχι το θεσμό του σχολείου,αν έιχες μπεί στον κόπο να δείς τη στάση/θέση μου στο θεσμό σε προηγούμενες δημοσιέυσεις μου δε θα εκφραζόσουνα έτσι.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

.......

 

ΙV. ΓΟΝΕΙΣ

 

1. Φυσικοί κηδεμόνες του μαθητή είναι ο πατέρας και η μητέρα του. Αυτοί είναι κηδεμόνες του μαθητή, εφόσον κατοικούν στην πόλη όπου βρίσκεται το σχολείο. Διαφορετικά, ορίζουν οι ίδιοι με έγγραφη δήλωση τον κηδεμόνα του μαθητή.

 

2. Οι γονείς και οι κηδεμόνες εγγράφουν το μαθητή στο σχολείο, επικοινωνούν συχνά με το Διευθυντή και τους εκπαιδευτικούς της τάξης, παρακολουθούν με ενδιαφέρον τη φοίτηση, το ήθος και τη σχολική επίδοση και ενημερώνουν υπεύθυνα το σχολείο για όλα τα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με το μαθητή και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του στο σχολείο.

 

3. Κάθε φορά που δημιουργείται ένα θέμα το οποίο σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο μαθητή και πρόκειται να απασχολήσει το σχολείο, ο πρώτος που πρέπει να ενημερωθεί σχετικά είναι ο Γονέας - Κηδεμόνας, ο οποίος με τη σειρά του θα πρέπει να συνεργαστεί με το σχολείο.

 

4. Για τη συμμετοχή του μαθητή σε ορισμένες σχολικές εκδηλώσεις είναι απαραίτητο να υπάρχει έγκριση του κηδεμόνα, όπως ορίζεται από την κείμενη νομοθεσία. Επίσης το σχολείο μπορεί να ζητήσει τη γνώμη ή την έγκριση του Γονέα - Κηδεμόνα για κάποιες άλλες εκδηλώσεις, για τις οποίες δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη. Αυτή η συνεργασία εμπεριέχει σημαντική ευθύνη και πρέπει να γίνεται με προσοχή.

 

5. Ο Γονέας - Κηδεμόνας δικαιούται να έχει πλήρη και υπεύθυνη ενημέρωση για το μαθητή, αλλά οφείλει και ο ίδιος να ενημερώνει το σχολείο για θέματα που μπορεί να επηρεάζουν την επίδοση ή τη συμπεριφορά του μαθητή στο σχολείο.

 

6. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων αποτελεί τη συλλογική έκφραση της άποψης των Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών. Το σχολείο χρειάζεται και επιδιώκει τη συνεργασία του Συλλόγου για την προαγωγή του σχολικού έργου. Είναι προφανές ότι το εκπαιδευτικό έργο ανήκει στην αρμοδιότητα και ευθύνη των εκπαιδευτικών, του Συλλόγου των εκπαιδευτικών και του Διευθυντή του κάθε σχολείου. Τα θέματα όμως της παιδαγωγικής λειτουργίας, των ενδοσχολικών και εξωσχολικών εκδηλώσεων και το γενικότερο κλίμα στο σχολικό χώρο επηρεάζονται από την καλή συνεργασία των εκπαιδευτικών και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.

 

7. Η Σχολική Επιτροπή, το Σχολικό Συμβούλιο, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι επιστημονικοί, οι καλλιτεχνικοί και οι πολιτιστικοί φορείς, πέρα από το θεσμικό τους ρόλο, είναι οι κοινωνικές συνιστώσες του σχολείου. Ένα ανοιχτό δημοκρατικό σχολείο έχει ανάγκη από τη σύμπραξη όλων αυτών, για να επιτύχει στην αποστολή του. Ο κοινωνικός περίγυρος αποτελεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο το σχολείο αναπτύσσει το μορφωτικό έργο του.

 

Με βάση το παραπάνω πλαίσιο γενικών αρχών του σχολικού κανονισμού κάθε σχολική μονάδα διαμορφώνει τον κανονισμό λειτουργίας της σε συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων στην οποία συμμετέχει το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και εκπρόσωποι της μαθητικής κοινότητας. Κατά τη διαμόρφωση του κανονισμού λαμβάνονται υπόψη και οι ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες κάθε τοπικής κοινωνίας. Αντίγραφο του κανονισμού λειτουργίας αποστέλλεται στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο του οικείου Γραφείου.

 

http://www.daskalos.edu.gr/d/nomouesia/kanonismos.html

 

 

Δε θεωρώ ότι πρέπει να επιτρέπουμε στους δασκάλους να μειώνουν ή να προσβάλλουν τα παιδιά μας, δε θεωρώ όμως ότι κάτι τέτοιο συνέβη στην περίπτωση αυτή...

 

Το να προσπαθείς να μηδενίσεις την περίπτωση αυτή, δείχνει προσωπική σου εμπάθεια η οποία δεν ξέρω και δε με αφορά απο που πηγάζει.

Το πόσο σημαντικό έιναι ή όχι το γεγονός το ξέρω εγώ,με αφορά άμμεσα και όπως θα έιδες αν θυμάσαι καθόλου τι έγραψα στην αρχή δε ζήτησα συμβουλή για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργήσω.

 

Στην περίπτωση αυτή επίσης, αν σκεφτουμε πόσο μεθοδευμένα έγινε προσπάθεια να στραφεί μια ολόκληρη τάξη εναντίον ενός παιδιού που αντιμετωπίζει πρόβλημα για το οποίο δεν ευθύνεται το ίδιο και για το οποίο είναι ενήμερο ολόκληρο το σχολείο και που το "έγκλημά" του είναι ότι δε μπορεί να καθήσει ακίνητο για πολύ ώρα τοτε ναι.Δε μιλάμε για προσβολή αλλά για ρατσισμό και έιναι χειρότερο.

 

Θα χαρώ παρά πολύ να μου δώσεις την εγκύκλιο ή όποιο άλλο έγγραφο επιτρέπει τιμωρία τέτοιου έιδους (γιατί ο διευθυντής του σχολείου μου έιπε ότι δεν υπάρχει) και γιατί με 3 εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων στην άμμεση οικογένεια όλο και κάτι έχει πάρει το αυτί μου για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις γονιου/παιδιού/δασκάλου.

 

ΥΓ.Συγνώμη για το ύφος μου αλλά θα έπρεπε να το περιμένεις χρησιμοποιώντας το "κοριτσάκι" και κάνοντας υπαινυγμούς για το παιδί μου .

[gavrias]

δημοσιέυτηκε 2 φορές

[Γλύκα]

Καλημέρα κι από μένα. Είμαι καινούριο μέλος αλλά παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τισ συζητήσεις εδώ και πολύ καιρό. Συμφωνώ απόλυτα με την Gravias και χαίρομαι που και η Μαρία Στυλιανάκη συμφωνεί, μια που πάντα είναι καίρια στις απαντήσεις της.

Θέλω να σας πω για ένα αντίστοιχο θέμα που έχει προκύψει με το γιό μου, που είναι δέκα χρονών και -πραγματικά- άριστος μαθητής. Στο φροντιστήριο αγγλικών που πηγαίνει η καθηγήτρια όταν δεν γνωρίζει μια λέξη-ευτυχώς σπάνια- του βάζει τιμωρία να την γράψει 30-40- ή και 50 φορές! (η ποσότητα δεν νομίζω να έχει σημασία). Στην αρχή δεν το είχα καταλάβει γιατί ο μικρός κάνει μόνος του τα μαθήματά του. Μιά μέρα όμως που το αντιλήφθηκα του είπα "δεν θα γράψεις τίποτα. Η καθηγήτρια σου είναι πραγματικά καλή στη δουλειά της αλλά αυτού του είδους η τιμωρία

δεν με βρίσκει σύμφωνη. Αν σε μαλώσει γιατί δεν έγραψες την τιμωρία θα πεις -η μητέρα μου δε θεωρεί ότι είναι σωστό, αν θέλετε τηλεφωνήστε της να συζητήσετε". Βέβαια έτυχε και δεν ζήτησε να δει τις τιμωρίες αλλά και την επόμανη φορά το ίδιο θα του πω να πει και σε λίγες μέρες που θα δώσει βαθμούς θα θέσω το ζήτημα και της πω τη γνώμη ξεκάθαρα.

Αυτά και σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε στο forum. Ελπίζω να τα λέμε συχνά

[mata]

αλοίμονο εάν μια μητέρα η οποία κάθε μέρα βοηθάει το παιδί της να διαβάσει,

και του μαθαίνει κανόνες κτλ κτλ

εάν μια φορά πάει και κάνει κάτι όπως πχ έκανε η γαβριάς ή η χ μητέρα,

αμφισβητεί το θεσμό του σχολείου?????

 

αυτό ειναι πρόβλημα του δασκάλου να το λύσει, και δεν λύνεται με το να βαζει τιμωρία όλη την τάξη για παράδειγμα.

 

όχι να βαλει το παιδί να γράψει 100 φορές την λέξη δε θα ξαναμαυρίσω το θρανίο... και να μην ασχοληθεί το παιδί με το καθάρισμα του γραφείου.

τι εμαθε?ΤΙΠΟΤΑ. έμαθε ότι για να καθαρίσει το γραφείο μετά χρειάζεται κόπος και χρόνος? έμαθε ότι δεν ειναι και πολύ εύκολο? όχι..

 

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω!

Ο χειρισμός της gavrias με βρίσκει απολύτως σύμφωνη!Πρέπει οι γονείς και οι δάσκαλοι να βοηθούν τα παιδιά να αγαπησουν το διάβασμα και τη γραφή και όχι να τα χρησιμοποιούν ως μέθοδο συμμόρφωσης των παιδιών. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.

[rozanna]

χμ! πολύ διαφωτιστικα πράγματα γράφετε και πραγματικά χαίρομαι να διαβάζω

μόνο κατι θέλω να πω , ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά μας. δηλαδή να μην τα αμφισβητούμε και αν μέσα μας πούμε "βρε μήπως μου δικαιολογείται και λέει ό,τι θέλει?" πιστεύω ότι δεν πρέπει να το πούμε και να το ψάξουμε διακριτικά.

δεν ξέρω τί λέτε και εσείς? για πες τε?

 

(στην Γλύκα επειδή και εμένα μικρή μου το έκανε αυτό η δασκάλα, μήπως δεν είναι τιμωρία αλλά προσπάθεια να την μάθει τη λέξη με την επανάληψη (δεν λένε η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης?) απλά σε εμένα θυμάμαι ότι δούλευε και μάλιστα δεν το εκλάμβανα ως τιμωρία , αφού το χρησιμοποιούσα από μόνη μου και σε άλλα μαθήματα! θυμάμαι επίσης ότι την προπαίδεια την γράφαμε καθε μέρα στον πίνακα από έναν αριθμό το κάθε παιδί για να μας μείνει στο μυαλό..δεν ξέρω αν αυτο έχει αλλάξει και δεν θεωρείται παιδαγωγικό και θα εκτιμούσα μια γνώμη ίσως και από κάποιον εκπαιδευτικό)

 

 

α! και τελικά είναι σωστό να "κατηγορούμε" τον δάσκαλο μπροστά στο παιδί μας (όχι με βρισίές βέβαια!)? του δείχνουμε έτσι ότι το εμπιστευόμαστε όντως και ότι απαιτούμε να τον σέβονται και οι άλλοι ή του λεμε με τον τρόπο μας -γράψτους όλους και κάνε ό,τι θεωρείς εσύ σωστό?"

ευχαριστώ

[anemoni]

"Η μαμά ... Όπως είμαι βουτάω το τετράδιο και φέυγω για το σχολείο με το μάτι να γυαλίζει΄!!.

Πήγα κατευθείαν στο διευθηντή".

 

Νομίζω, Gavrias, πως αυτή η φράση δείχνει ξεκάθαρα την ψυχική ένταση της στιγμής, στην οποία αναφέρθηκα με τον όρο «τέτοιες συμπεριφορές». Εννοώ συμπεριφορές που αντανακλούν αντιδράσεις μη-ψύχραιμες, στις οποίες παραπέμπουν ξεκάθαρα τόσο τα emοticons, όσο και οι λέξεις «βουτάω» και «το μάτι να γυαλίζει».

Στην απάντησή σου (προς το δικό μου σχόλιο) έγραψες ότι έψαξες πρώτα τη δασκάλα. Εδώ όμως διαβάζω «πήγα κατευθείαν στον διευθυντή». Δεν νομίζω πως είναι δικό μου λάθος το ότι αναφέρομαι στο ότι δεν πήγες πρώτα στη δασκάλα, εσύ το έγραψες έτσι.

 

Ως προς το θέμα της τιμωρίας, εγώ δεν πήρα θέση στο παραπάνω σχόλιο. Και η θέση μου είναι φυσικά εναντίον τέτοιων μεθόδων και γενικά είμαι κατά οποιασδήποτε βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, ευδιάκριτης ή δυσδιάκριτης. Διαφωνώ όμως με τον τρόπο αντίδρασης. Σ΄αυτό και μόνο αναφέρθηκα. Για να γίνω ακόμη πιο συγκεκριμένη, εγώ ποτέ δεν θα έλεγα στα παιδιά μου «δεν πρόκειται να γράψεις την τιμωρία και πες στη δασκάλα σου ότι η μαμά σου διαφωνεί μ’ αυτό». Θα έλεγα «μην γράψεις την τιμωρία και εγώ θα πάω αύριο για να συνεννοηθούμε με τη δασκάλα σου ως προς αυτό το θέμα. Γιατί εγώ δεν πιστεύω σε τέτοιες τιμωρίες, αλλά εγώ δεν είμαι η δασκάλα σου. Εγώ είμαι η μαμά σου. Και σε θέματα τέτοιου είδους πρέπει η μαμά κι η δασκάλα να βρίσκουν μαζί την σωστή λύση». Πιστεύω πως έτσι και το παιδί μου διασφαλίζω από κακές παιδαγωγικές δασκάλων με τις οποίες διαφωνώ (αφού δεν θα γράψει την τιμωρία), αλλά και το θεσμό του δασκάλου προφυλάσσω στη συνείδηση του παιδιού, το οποίο το θεωρώ εξίσου σημαντικό ζήτημα. Δεν μπορώ να πω στο παιδί μου πως όλοι οι δάσκαλοι είναι καλοί, γιατί είναι κάτι που δεν ισχύει. Δεν θα αποκαθηλώσω όμως με τη μία έναν δάσκαλο που επέλεξε ένα λάθος τρόπο, γιατί το παιδί μου θα ζημιωθεί μακροπρόθεσμα. Αυτή είναι η θέση μου και με βάση αυτό το σκεπτικό απάντησα στο συγκεκριμένο θέμα.

 

 

Μαρία Στυλιανάκη,

μου κάνει φοβερή εντύπωση που συνάγεις συμπεράσματα ως προς τις απόψεις μου … από μόνη σου:

 

Σε ποιο σημείο έγραψα εγώ ότι θεώρησα παιδαγωγικό αυτό που έκανε η δασκάλα;

Σε ποιο σημείο αναρωτήθηκα γιατί έκανε κάτι αυτή η μητέρα;

Πού έγραψα εγώ ότι δεν έπρεπε να αντιδράσει η μητέρα οπότε να βγάλει και λάθος συμπέρασμα το παιδί;

 

Λοιπόν, εγώ έγραψα τις σκέψεις που μου προκάλεσε το γεγονός ως προς την αντίδραση της μητέρας. Θεωρώ τόσο δεδομένο το ότι δεν είμαστε σε εποχές τιμωριών και καταναγκασμών που για μένα δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα. Και πώς κρίνεις αυτό το οποίο επέλεξα να σχολιάσω; Μπορείς να έχεις άποψη για το σχόλιό μου (αυτή είναι άλλωστε και η λογική ενός φόρουμ ανταλλαγής απόψεων, να δούμε πώς σκέφτονται άλλοι άνθρωποι για κάτι που μας συμβαίνει για να διευρύνεται και ο ορίζοντας της σκέψης μας), όχι όμως για το τι επιλέγω να σχολιάσω.

 

Σημείωση: Δεν έχω μάθει ακόμη να κάνω παραθέσεις, γι αυτό γράφω έτσι τις αναφορές μου σε λεγόμενα άλλων.

[mikio]

 

η όποια οριοθέτηση, δεν γίνεται απλώς για να λειτουργήσει το μάθημα.

 

αυτό ειναι πρόβλημα του δασκάλου να το λύσει, και δεν λύνεται με το να βαζει τιμωρία όλη την τάξη για παράδειγμα.

 

λύνεται με το να βρεί ποιος ξεκινάει το σαματά, να του αναθέσει καποια υπευθυνότητα, και να τον κρατάει απασχολημένο και ενεργό με πράγματα που επιτρέπεται να κάνει.

 

εάν δεν το καταφέρνει μιλάει με τον μαθητή, μιλάει με τους γονείς, προσπαθεί κάπως να τα εξισώσει τα πραγματα.

 

Φυσικά και η οριοθέτηση Μαρία μου (συντοπίτισσα κιόλας ) δε γίνεται μόνο για να γίνει σωστά το μάθημα. Γίνεται όμως και για αυτό. Όσοι με γνωρίζουν από εδώ (όσο μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τον άλλο μέσα από τις λίγες συζητήσεις μας) ξέρουν ότι σέβομαι τα παιδιά μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Σε έναν ενήλικα ίσως μιλούσα απότομα, ειρωνικά, εριστικά, Αλλά σε ένα παιδί δεν το έχω κάνει ποτέ. Ακόμα κι όταν θυμώνω, καταπίνω το θυμό μου τον οποίο δεν τον δείχνω και συζητάω με το παιδί αφού περάσει λίγη ώρα. Με τον εαυτό μου τα έχω καλά και αυτό έχει σημασία.

Με στεναχωρεί που πολλοί γονείς έχουν πολλές απαιτήσεις και λίγες προτάσεις στο θέμα της οριοθέτησης των παιδιών. "Αυτό και τούτο και το άλλο δεν μου αρέσει αλλά είναι δικό σου πρόβλημα να το λύσεις." Δεν αναφέρομαι μόνο στα δικά σου τα λόγια. Το "δικό σου πρόβλημα" είναι φράση πολλών γονιών. Στη δική μου την περίπτωση λοιπόν:

Από την αρχή της χρονιάς ένας μαθητής μου, βρίζει πολύ μέσα στην τάξη. Με τον τρόπο αυτό ξεσηκώνει και τους συμμαθητές και παρεμποδίζει το μάθημα. Ακούγονται κουβέντες απίστευτες από το στόμα του (Α' δημοτικού) κάνει και πείσματα ή σηκώνεται καμιά φορά να "κατασκοπεύσει" τα γραπτά των συμμαθητών του για να δει αν κάνει ας πούμε τα καλύτερα γράμματα αλλά αυτά δεν με ενοχλούν πολύ. Θα του ζητήσω ευγενικά να καθίσει και θα με ακούσει για κάποια ώρα. Οι βρισιές με ενοχλούν πολύ. Δεν είναι μία και δύο. Είναι πολλές και πολύ άσχημες. Στην αρχή λοιπόν τον έπιασα μια μέρα μόνοι μας να μιλήσουμε. Κάθισα δίπλα του και τον πήρα αγκαλιά και του είπα γλυκά όσο δεν παίρνει: "ΧΧΧΧ μου, γιατί μιλάς έτσι και με στεναχωρείς; Έχεις κάτι που θες να μου πεις;" Ανασήκωσε τους ώμους και χαμογελούσε πονηρά. Σου αρέσει δηλαδή να μιλάς έτσι;" ρωτάω εγώ. Ξανασήκωσε τους ώμους. "Σου αρέεεεσει;" τον ρώτησα με αστεία έκπληκτη φωνή. Γέλασε και αφού το σκέφτηκε μου έδειξε "όχι". Θα προσπαθήσεις ΧΧΧ μου όταν σου έρχεται η κακιά λέξη στο στόμα να τη διώχνεις και να μην τη λες; Θα σε βοηθήσω κι εγώ. Μαζί θα προσπαθήσουμε." Μου έκανε το νεύμα "ναι" και την κοπάνησε τρέχοντας με το πονηρό χαμόγελο όμως ακόμα στα χείλη του.

Την άλλη μέρα ανακοίνωσα στα παιδάκια ότι ο χχχ ο φίλος μας θα προσπαθήσει να μιλάει μόνο όμορφα και για αυτό όλοι να τον βοηθήσουμε (αυτό το είπα γιατί ο ΧΧΧ είχε δώσει θάρρος και σε 2-3 και του απαντούσαν στις βρισιές) και φυσικά θα έπαιρνε βραβείο αν τα κατάφερνε. Κααααλαααααα!!!!!!! Το βιολί του ο ΧΧΧΧ. Κάθε φορά που πετούσε μια βρισιά και τον κοίταγα στα μάτια μου ανταπέδιδε το κοίταγμα συνοδευόμενο με το πονηρό χαμόγελο που σκοτώνει!! Δοκίμαζε τις αντοχές μου. Ήθελε να δει αν μπορώ να του κάνω κάτι! Και σαν να μην έφτανε αυτό η φαντασία του δούλεψε και ξεκίνησε να μετατρέπει την ανάγνωση σε βρισιές και να διαβάζει "πάνω" από τον εκάστοτε συμμαθητή του την ώρα της ανάγνωσης με αποτέλεσμα τα παιδιά να δυσανασχετούν.

Είχα μιλήσει με τους γονείς (αξιολογότατοι άνθρωποι αλλά περνούσαν τα ίδια και στο σπίτι) κι έτσι κουβέντα στην κουβέντα τα λόγια γονιών και δασκάλας στον τοίχο. Αντιδραστικός λες και είναι στην εφηβεία.

Τι βοηθό μου τον έκανα όπως προτείνεις για να ξεχνιέται, τι από κοντά τον είχα και τον βοηθούσα και τον στήριζα κι ακόμα προσπαθώ τα ίδια. Κουβέντα, επιβράβευση της καλής συμπεριφοράς ααααααν υπάρχει μια φορά στα χίλια χρόνια δλδ., ξανά κουβέντα με τους γονείς. Τον έχω μαλώσει κιόλας. τπτ. Ε πόσο να αντέξω η γυναίκα; Να αρρωστήσω δηλαδή για αυτό το παιδί; Ένα μεσημέρι γυρίζοντας στο σπίτι από μια μέρα που με είχε κάνει σκόνη και δοκίμαζε τα όριά μου έπαθα κρίση πανικού. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή, με έλουσε κρύος ιδρώτας και δεν μπορούσα να αναπνεύσω σαν να με πατούσε ελέφαντας, νόμισα ότι κάτι σοβαρό μου συμβαίνει και με έπιασαν τα κλάματα. Μέχρι να συνέλθω ο άντρας μου τρελάθηκε. Και μετά που του μίλησα για τις στεναχώριες μου, μου έβαλε τις φωνές!!! και μου είπε "Δεν θα αρρωστήσεις εσύ για ένα μ&%!#@νο!!" Για ηρέμησε! Πες στη μάνα του να το συμμορφώσει!!! κλπ κλπ" Και δεν τον αδικώ Μαρία μου τον άντρα μου όταν με βλέπει σε τέτοια χάλια. Ε λοιπόν δεν έχω καθόλου τύψεις που μια μέρα που ήρεμα έλεγα και ξανάλεγα "στην τάξη μας μιλάμε μόνο όμορφα" και που προειδοποίησα ξανά και ξανά τον ΧΧΧ κι αυτός συνέχισε τα ίδια την ίδια στιγμή που έκανα την παρατήρηση(!!!) με έβγαλε από τα ρούχα μου και ήρεμα άνοιξα την πόρτα, έφυγα προς έκπληξη όλων των μαθητών και γύρισα λίγα λεπτά λέγοντας ήρεμα στον ΧΧΧ χωρίς τόνο απειλής στη φωνή μου: "Θέλει να σου μιλήσει ο κύριος ΧΧΧ. (ο διευθυντής). Τον φόβισε; Τον απείλησε; Του φώναξε; Ειλικρινά δε με νοιάζει. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι βρισιές έχουν περιοριστεί κατά πολύ, σχεδόν εξαφανίστηκαν. Και να σου πω και κάτι Μαρία μου.... την ψυχολογία των παιδιών μη φοβηθούν και μη προσβληθούν και μη στεναχωρηθούν όλοι σας την σκέφτεστε. Εμάς; Τι χρωστάω εγώ να παθαίνω ψυχοσωματικά, αλλεργίες από το άγχος και να κλαίω και να πηγαίνει κατά διαόλου ο θυρεοειδής μου και χίλια δυο αν κάποια παιδιά είναι δύσκολα; Θα τον κρατήσω και μέσα στο μισό διάλειμμα (το τελευταίο εννοείται) θα του στερήσω και την κατασκευή και το αυτοκόλλητο αν με αυτό τον τρόπο δω αποτέλεσμα. Τα σέβομαι και τα αγαπώ αλλά μέχρι ένα σημείο. Πάνω από όλα η υγεία μου!!! Ψυχική και σωματική και μετά τα παιδιά.

[gavrias]

anemoni,για να μέινουμε στην ουσία του θέματος και όχι στην την εικόνα που έχεις για μένα απο την ψυχική ένταση της στιγμής όπως λές.

Ενοέις ότι ο διευθυντής δεν πρέπει να είναι ενήμερος για ότι συμβαίνει στο σχολείο του?

Και λές ότι το να πώ στο παιδί ότι δε θα ξαναγράψει τιμωρία ακυρώνει το δάσκαλο?(μουσικός είναι όχι η δασκάλα τους.).Γιατί την τιμωρία τη γράψανε στην ώρα του μαθήματος.

Και ανέφερα κάπου ότι δεν ήθελα να δώ τη δασκάλα? ¨Ητανε δεδομένο οτι ήθελα να τη δώ ,παρουσία του διευθυντή.Δε νομίζω ότι η ίδια έχοντας λειτουργήσει με τρόπο που επιτρέπεται,θα είχε κάποιο πρόβλημα μ'αυτό λογικά,έτσι δεν έιναι?

Αυτός που θα αναγκαζότανε εκ των πραγμάτων να παραδεχτεί το λάθος του θα ήμουνα εγώ,όμως δεν τέθηκε τέτοιο θέμα.

Το ζήτημα έληξε διαβεβαιώνοντας και οι δύο ότι δε θα ξανασυμβεί.Κι όχι γιατί κατατρομάξανε απ'την τρελή που γυαλίζει το μάτι της.

[mata]

Συγκλονίστηκα από τη μαρτυρία σου daskala!Φαντάζομαι τί έχεις περάσει και τί περνάς!

Δεν νομίζω ότι αυτά που λέγονται για τους δασκάλους ή δασκάλες εδώ μέσα, θα πρέπει να σε αγγίζουν. Εσύ διαφέρεις κατά πολύ όπως επίσης και οι μεθοδοι που εφαρμόζεις για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα.

Εύχομαι ειλικρινά στο μέλλον, να αντιμετωπιζεις όλο και λιγότερα παρόμοια περιστατικά που βλάπτουν την ψυχική υγεία σου. Και πάλι να επαναλάβω κάτι που σου είχα ξαναγράψει. Είναι τυχεροί οι μαθητες σου!