βαρέθηκε και θέλει να χωρίσουμε

[vtgian]

leviathan όπως είπες, είστε πολλά χρόνια μαζί, πρακτικά μαζί μεγαλώσατε. Κανείς μας δεν μένει ίδιος με αυτό που ήταν στα 20 του και σίγουρα λίγοι μπορούν να κρατήσουν την ενέργεια και την αισιοδοξία που έχει η νιότη.

 

Δυστυχώς, έτσι όπως είναι η κοινωνία μας, η γυναίκα είναι αυτή που επωμίζεται συχνότερα τα βάρη μιας οικογένειας. Πρέπει σταδιακά να ανταποκριθεί σε ένα σκασμό ρόλους, μητέρα, ερωμένη, εργαζομένη, νοικοκυρά. Για τους άντρες συνήθως είναι ευκολότερο. Το αποτέλεσμα πολλές φορές το ίδιο, μια γυναίκα πηγμένη, που δεν έχει χρόνο για να φροντίσει τον εαυτό της, να της βγαίνει όλη η κούραση σε γκρίνια και μιζέρια και ένας άντρας να απορεί που πήγε η γυναίκα που γνώρισε. Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι δύο. Και η γυναίκα που παραμέλησε τις ανάγκες της (και δεν αποτελεί δικαιολογία ότι τα παιδιά έχουν προτεραιότητα, πρέπει να είμαστε και εμείς καλά, για να μπορούμε να ανταποκριθούμε) και ο άντρας που δεν είχε ανοιχτά τα μάτια του και επαναπαύονταν αντί να την βοηθήσει.

 

Έπειτα παίζει μεγάλο ρόλο και ο χαρακτήρας του καθενός. Άλλοι εξωτερικεύουν αυτά που νιώθουν πολλές φορές υπερβάλλοντας, άλλοι καταπίνουν μέχρι να σκάσουν. Ξέρω πολλά ζευγάρια που χώρισαν μετά από πολλά χρόνια γάμου, γιατί άφησαν τον χρόνο να περάσει αφήνοντας το χάσμα να μεγαλώνει, μην έχοντας το θάρρος να αντιμετωπίσουν κατάμουτρα τα προβλήματα (και τα μικρά με τα χρόνια γίνονται μεγάλα). Μέχρι που ένας από τους δύο, μια μέρα έσκασε σαν το σύζυγό σου, και ο άλλος έπεσε από τα σύννεφα.

 

Στην περίπτωσή σας όπως λες, η σχέση σας ήταν μάλλον αποτέλεσμα συνήθειας και όχι μεγάλου έρωτα. Προσωπικά πιστεύω ότι ο έρωτας μπορεί να γίνει βαθιά αγάπη που θα κρατήσει έναν γάμο. Η φλόγα του έρωτα θα σβήσει, αλλά κάτι μένει. Η συνήθεια μπορεί να γίνει αγάπη αλλά δεν είναι αρκετή.

 

Η τελεσίδικη απόφασή του να μείνετε χωριστά (είτε εντός Ελλάδας, είτε εκτός) ίσως είναι αφορμή για να πάρετε σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον σας τώρα, και όχι να αφήσετε να περάσετε μια γκρι περίοδο.

 

Εσύ τι θέλεις από τον σύζυγό σου; Πιστεύεις ότι μπορείτε να ξαναβρείτε κοινό τόπο, να ξανα-αγαπηθείτε; Με τον εαυτό σου είσαι οκ; Σου αρέσεις; Επίσης, τι παράδειγμα θέλεις να είσαι για τις κόρες σου;

[Anthony2010]

Κανενας γαμος δεν ειναι μια ευθεια γραμμη χαρας και ανεμελιας

Κανε υπομονη και δεξου οτι σου φερει η ζωη

 

Εξετασε το ενδεχομενο μηπως τα παιδια πρεπει να πανε σε δημοσιο και ο μπαμπας να μεινει στην χωρα αντι τα παιδια να μεγαλωνουν χωρις μπαμπα για να πληρωνονται τα ιδιωτικα.

[Niki81]

Ας μη με παντρευόταν λοιπόν αν γεννήθηκα έτσι (που δε γεννήθηκα έτσι αλλά είμαι λίγο απαισιόδοξη από τη φύση μου) και ήμουν έτσι. Δε μπορώ να κατηγορώ τον εαυτό μου για τα πάντα! Αρκετά τον κατηγόρησα. Στην τελική μπορώ να αλλάξω κάτι τώρα??? Να πάω σε ψυχολόγο ναι, να κάνω το καλύτερο δυνατό για εμένα και τα παιδιά ναι, να γυρίσω το χρόνο πίσω δε μπορώ και στην τελική δεν ξέρω αν θα άλλαζε κάτι.

 

Πού ξέρεις ... μπορεί κάποιος άλλος άνθρωπος να μου βγάλει αυτά που δεν κατάφερε αυτός.

 

Συζητάμε...δε χρειαζεται να γινεσαι επιθετικη...ποσο μαλλον σε αυτόν ο οποιος δεν παιρνει καν μερος στην κουβεντα.Τι παει να πει ας μη με παντρευοταν?Ειναι τωρα απαντηση αυτή?

 

Ολοι μα ολοι εχουμε ελαττωματα...εσυ εισαι γκρινιαρα...εγω είμαι φωνακλου...κλπ.Οταν καποιος μας τονιζει το ελλαττωμα μας..το οποιο μαλιστα επηρεαζει και τη δικη του ζωη..πρεπει να μπορούμε να τον ακούσουμε.Οχι να τρεχουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτο μας με τη μια.Δε λυνονται ετσι τα προβλήματα.

 

Ναι μπορει καποιος άλλος να σου βγαλει αυτά που δεν καταφερε αυτος (αφου θεωρεις ότι αυτος φταιει)...ομοιως μπορει καποια άλλη να του χαρισει την ηρεμια που θελει.

[Dragonfly]

Όπως το βλέπω εγώ, υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε προσπαθείτε από κοινού να τα βρείτε, είτε παίρνετε διαζύγιο. Το να είστε επ΄αόριστον σε διάσταση χωρίς μια προοπτική επανασύνδεσης, μου φαίνεται η χειρότερη λύση. Δηλαδή το σενάριο να είστε σε διάσταση αλλά να μην παίρνετε διαζύγιο δεν βλέπω που βοηθάει ακριβώς...

[Lisbet]

Ας το πιάσουμε από τη δική σου πλευρά. Εσύ τι παράπονα έχεις από εκείνον; Δε σε βοηθάει αρκετά με τα παιδιά, με το σπίτι; Δεν κερδίζει αρκετά χρήματα; Βγαίνει μόνος του, σε παραμελεί;

 

Πώς είναι σαν πατέρας;

[leviathan]

Κανενας γαμος δεν ειναι μια ευθεια γραμμη χαρας και ανεμελιας

Κανε υπομονη και δεξου οτι σου φερει η ζωη

 

Εξετασε το ενδεχομενο μηπως τα παιδια πρεπει να πανε σε δημοσιο και ο μπαμπας να μεινει στην χωρα αντι τα παιδια να μεγαλωνουν χωρις μπαμπα για να πληρωνονται τα ιδιωτικα.

 

Ο άντρας μου δεν πάει στο εξωτερικό για να πληρώνονται τα ιδιωτικά. Πάει γιατί είναι φιλόδοξος και μεγαλομανής. Πιστεύει ότι αξίζεισ τη δουλειά του, είναι εγκλωβισμένος εδώ και θέλει να βγάλει χρήματα πολλά, να είναι άνετος. Εδώ μη νομίζεις ότι δε σκέφτεται ότι θα ζοριστεί άσχετα από ιδιωτικά. Θα πρέπει να δίνει διατροφή, να πληρώνει ενοίκιο, λογαριασμούς ...

 

Τον έχει πιάσει τώρα αυτή η λογική του μια ζωή την έχουμε ας περάσω καλά. Εϊμαι στο απώγιο της καριέρας μου ας κάνω λεφτά! Τον έπνιξε όλη η κατάσταση με τα παιδιά, την πίεση της δουλειάς κι εμένα ... Θέλει απλά να ξεφύγει.

[leviathan]

Συζητάμε...δε χρειαζεται να γινεσαι επιθετικη...ποσο μαλλον σε αυτόν ο οποιος δεν παιρνει καν μερος στην κουβεντα.Τι παει να πει ας μη με παντρευοταν?Ειναι τωρα απαντηση αυτή?

 

Ολοι μα ολοι εχουμε ελαττωματα...εσυ εισαι γκρινιαρα...εγω είμαι φωνακλου...κλπ.Οταν καποιος μας τονιζει το ελλαττωμα μας..το οποιο μαλιστα επηρεαζει και τη δικη του ζωη..πρεπει να μπορούμε να τον ακούσουμε.Οχι να τρεχουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτο μας με τη μια.Δε λυνονται ετσι τα προβλήματα.

 

Ναι μπορει καποιος άλλος να σου βγαλει αυτά που δεν καταφερε αυτος (αφου θεωρεις ότι αυτος φταιει)...ομοιως μπορει καποια άλλη να του χαρισει την ηρεμια που θελει.

 

Ουφ ... αυτό δεν ήθελα όταν έλεγα ... δε θέλω να ακούσω κατηγόριες. Σε μια σχέση που δεν πάει καλά φταίνε και οι δύο. Όταν λέω ας μη με παντρευόταν εννοώ ότι ήμασταν 8 χρόνια μαζί πριν και είτε το έβλεπε και το αγνόησε είτε βγήκε μετά τα παιδιά οπότε πρέπει να δείξει τη στοιχειώδη κατανόηση και να δέχεται να πάμε σε κάποιον ειδικό κι όχι να πετάει τη βόμβα του και να με παρατάει με 2 παιδιά. Δεν είμαι και ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου επειδή είμαι λίγο γκρινιάρα.

 

Σίγουρα μπορεί να βρει κάποια που να του προσφέρει την ηρεμία που θέλει κι εγώ να βρω κάποιον που να μου βγάλει την αισιόδοξη πλευρά μου αλλά το γεγονός είναι ότι αυτός θα ζει τη ζωούλα του μακριά - σε άλλη ήπειρο - ενώ εγώ θα είμαι εδώ και θα μεγαλώνω τα παιδιά μου ΜΑΖΙ κάναμε.

 

Αλήθεια αναρωτιέμαι ... αν έγραφε εδώ ένας άντρας και σας έλεγε ότι τον παράτησε η γυναίκα του για να δουλεψει έξω κι έμεινε μόνος με τα 2 παιδιά επειδή αυτή μπούχτησε, κουράστηκε και βαρέθηκε ... θα δείχνατε τέτοια υποστήριξη στην καημένη τη γυναίκα που την έπριξε ο τύπος ή θα βγάζατε τα νύχια σας προς τη γυναίκα αυτή????

[leviathan]

Εσύ τι θέλεις από τον σύζυγό σου; Πιστεύεις ότι μπορείτε να ξαναβρείτε κοινό τόπο, να ξανα-αγαπηθείτε; Με τον εαυτό σου είσαι οκ; Σου αρέσεις; Επίσης, τι παράδειγμα θέλεις να είσαι για τις κόρες σου;

 

Αγάπη πιστεύω ότι υπάρχει. Δεν ξέρω αν μπορούμε να ξαναερωτευτούμε, ειδικά μετά από αυτά τα λόγια. Συνέχεια θα νιώθω εντωμεταξύ ότι συμβιβάζεται μαζί μου αν μείνει και ότι δεν ίναι ευτυχισμένος.

 

Με τον εαυτό μου δεν είμαι οκ. Δε μου αρέσω.

 

Οι κόρες μου θα προτιμούσα ιδανικά να μην καταλάβουν τίποτα απ' όλα αυτά και να επανέλθουμε μετά από το εξωτερικό. Οι κόρες μου θα ήθελα να μεγαλώσουν σε μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια. Τώρα αν αυτό δε μπορεί να γίνει με τίποτα θα ήθελα να δούνε τη μητέρα τους δυνατή, να στέκεται στα πόδια της και να περνάει καλά.

[leviathan]

Ας το πιάσουμε από τη δική σου πλευρά. Εσύ τι παράπονα έχεις από εκείνον; Δε σε βοηθάει αρκετά με τα παιδιά, με το σπίτι; Δεν κερδίζει αρκετά χρήματα; Βγαίνει μόνος του, σε παραμελεί;

 

Πώς είναι σαν πατέρας;

 

Έχω παράπονο ως προς την κατανόηση, την τρυφερότητα και τη φροντίδα που μου δείχνει. Εγώ μετά από μία κουραστική μέρα θέλω να συζητήσουμε τα θέματά μας. Ας μου πει αυτός τα δικά του κι εγώ να του πω για τα παιδιά και ό,τι άλλο. Αυτός όμως μετά τη δουλειά θέλει να πάρει ένα βιβλίο, να κάτσει στον υπολογιστή, να βγει με φίλους .... να ξεφύγει γενικώς. Δε μου αρέσει αυτό.

 

Επίσης έχουμε ελευθερία στη σχέση μας. Με κατηγορεί ότι όταν βγαίνει και περνάει καλά εγώ δεν είμαι χαρούμενη. Μα πώς να είμαι χαρούμενη όταν βλέπω ότι ΜΟΝΟ με τους φίλους του περνάει καλά. Όταν εκεί γυρνάει 3 και χαρούμενος ενώ όταν μας κρατάνε τα παιδιά για να βγούμε οι δυο μας έχει ένα ύφος σα να βαριέται που ζει.

 

Γενικά το μεγαλύτερό μου παράπονο από αυτός είναι ότι δε με πλησιάζει να συζητήσουμε. Εμένα μ' αρέσει η συζήτηση ... αυτός δεν την αντέχει όταν είναι για υπερανάλυση προβλημάτων. Επισης δε με πλησιάζει με αγάπη να με ρωτήσει πώς ήταν η μέρα μου και να δείξει ότι κατανοεί πως κι εγώ κουράστηκα.

 

Έχω κι άλλα θεματάκια που μπορεί να γράψω στη συνέχεια αλλά νομίζω το μεγάλο μου θέμα είναι αυτό.

 

Γενικώς κάπου χάθηκε η μπάλα μετά τα παιδιά. Στις αρχές της σχέσης δεν είχα τέτοια θέματα. Και μου μιλούσε, και τρυφερός ήταν. Χάθηκε κι αυτός στη μεγαλομανία του και στη φιλοδοξία του για καριέρα.

[ZWH]

Kαποια πραγματα με τον χρονο και τις υποχρεωσεις χανονται και πρεπει να τα ξανακερδισουμε. Οντως ειναι πολυ ασχημο να γυριζει καποιος σπιτι του και να υπαρχει μονο μιζερια και γκρινια. Επισης δεν βλεπω τιποτα ασχημο στο να ειναι καποιος φιλοδοξος, να θελει να εργαστει καπου καλυτερα για να κερδισει περισσοτερα χρηματα και να γινει καλυτερη η ζωη του. Πιστεψε με ομως,δεν θελει να φυγει μονο για αυτο.

Σαφως εσυ εισαι σε πιο δυσκολη θεση γιατι καλείσαι ξαφνικα να μεινεις μονη με τα παιδια και εχεις διπλες ευθυνες. Το εζησα ενα χρονο ενω ημουν σε διασταση. Δυο πραγματα θα σου πω, 1ον ειναι πολλες οικογενεις που αναγκαζονται να ζησουν ενα διαστημα χωριστα για να κανουν κατι καλυτερο στην ζωη τους. 2ον Απο πειρα σου λεώ οτι αρκετες φορες αυτη η αποσταση κανει πολυ καλο. Μαθαινεις τον εαυτο σου, ανοιγεις τα ματια σου και βλεπεις τι πραγματικα ειχες διπλα σου, αν θες να το εχεις και αν πρεπει και οι δυο να κανουν αλλαγες για να ειναι ξανα μαζι, οχι σαν ξαναζεσταμενη σουπα, οχι γιατι ερωτευθηκαν παραφορα και δεν εβλεπαν,αλλα γιατι πραγματικα θελουν να ειναι μαζι. Οσον αφορα το πως θα απαντουσαμε αν στην θεση σου ηταν καποιος αντρας, η ερωτηση σου ειναι ατοπη και νομιζω οτι αυτη την στιγμη επειδη σου εχει πεσει ο ουρανος στο κεφαλι δεν σκεφτεσαι λογικα. Θελει να φυγει? Ας φυγει. Δεν μπορεις να τον κρατησεις με το ζορι. Καντε ομως μια ειλικρινη συζητηση μεταξυ σας για το τι ακριβως θα περιλαμβανει αυτος ο "χωρισμος". Καλη συνεχεια και ψυχραιμια, γιατι χωρις ψυχραιμια δεν γινεται τιποτα. Οσον αφορα τα παιδια μονο οταν θα ειστε σιγουροι για το τι θελετε να κανετε θα τους μιλησετε (αυτη την συμβουλη μου ειχε δωσει η παιδοψυχολογος) και θα τους μιλησετε και οι δυο μαζι χωρις να βγαζετε κακια ο ενας για τον αλλον.

[leviathan]

Κοπέλα μου, το βασικό είναι να επισκεφθείς ένα ψυχολογο. Και μάλιστα φρόντισε να βρεις γυναίκα ψυχολόγο.

Σε κάθε περίπτωση (είτε φύγει είτε μείνει) χρειάζεσαι βοήθεια να σταθείς στα πόδια σου. Αφού λες ότι και πριν ήσασταν μέσα στα νεύρα και τη μιζέρια.... άρα αυτό είναι που πρέπει να καταπολεμήσεις. Θα βγεις άλλος άνθρωπος. Θα αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου και θα μπορέσεις να σταθείς δίπλα στα παιδιά σου. Μπορεί να σε δει και με άλλο...μάτι μετά κι εκείνος. Ακόμη και έξω να φύγει και να γυρίσει για διακοπές το πρώτο καλοκαίρι, θα περιμένει να δει μια γυναίκα όπως την άφησε και χειρότερα και θα δει μία γυναίκα με αυτοπεποίθηση που στάθηκε στα πόδια της και στην τελική δεν τον είχε ανάγκη. Μπορεί λοιπόν να...ζηλέψει και να σκεφτεί ότι θα ήθελε να είναι μαζί με την "καινούρια" αυτή γυναίκα, πολύ περισσότερο που έχει και δυο παιδιά μαζί της. Το παν είναι να αλλάξεις εσύ. Μην προσπαθήσεις να τον κρατήσεις κοντά σου με το ζόρι, ακόμη κι αν μείνει Ελλάδα. Φρόντισε εσύ να αλλάξεις και να γίνεις διαφορετική, με αυτοπεποίθηση και σταθερές γραμμές και όρια που θα βάλεις στη νέα σχέση σας. Αν εργάζεσαι κιόλας, αυτό θα γίνει πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Βρες μία καλή ψυχολογο άμεσα.

 

Με το ζόρι δε θα τον κρατούσα έτσι κι αλλιώς ... ΜΑκάρι μέχρι το καλοκαίρι να είμαι έτσι όπως περιγράφεις. Αλλά όλοι γύρω μου μου λένε να μην κάνω μεσοβέζικες λύσεις. Να χωρίσω αφού αισθάνεται έτσι και να φύγει με ορισμένη από το δικαστήριο διατροφή.

[leviathan]

Α ... θυμήθηκα και άλλο ένα πράγμα που με ενοχλούσε πολύ. Που δεν έπαιρνε κάτι από τα μικρά μικρά πραγματάκια της καθημερινότητας πάνω του και να μπορώ να στηριχτώ ότι θα τα κάνει στην ώρα που πρέπει και δε θα τα αμελήσει. Εγώ κάνω φορολογικές, πληρωμές λογαριασμών, ψώνια, διαβάσματα των παιδιών, παιδιά στις δραστηριότητες, κανονίζω τους γιατρούς που πρέπει να πάμε και τα πάω κιόλας ... τα πάντα βασικά από τα μικροπράγματα της καθημερινότητας. Δουλεύω όμως κιόλας, σε πιο χαλαρή δουλειά ναι, αλλά δεν πάυει να είναι 8ωρο...

[ZWH]

Με το ζόρι δε θα τον κρατούσα έτσι κι αλλιώς ... ΜΑκάρι μέχρι το καλοκαίρι να είμαι έτσι όπως περιγράφεις. Αλλά όλοι γύρω μου μου λένε να μην κάνω μεσοβέζικες λύσεις. Να χωρίσω αφού αισθάνεται έτσι και να φύγει με ορισμένη από το δικαστήριο διατροφή.

Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να βιαστεις για το διαζυγιο.Απλα για την διατροφη? Φοβασαι οτι δεν θα δινει τιποτα για τα παιδια? Μα ακομη και να φυγει,εαν δεν δινει τιποτα μπορεις να κανεις αυτα πουπρεπει να κανεις. Γιατι να μην δωσεις μια ευκαιρια στον γαμο σου? Δεν το καταλαβαινω. Κι ο δικο μου τρωγωταν για διαζυγιο (εγω ειχα φυγει με τα παιδια γιατι κι εγω δεν αντεξα καποια πραγματα), καναμε τα χαρτια, και τελικα πηραμε αναβολη και στο τελος το σταματησαμε την διαδικασια. Τσαμπα χαμενα τοσα χρηματα για το τιποτα... Τελοσπαντων, ο καθενας κατι αυτο πουθελει,αλλα προσπαθησε να εισαι ψυχραιμη και λογικη. Καικατι αλλο..δεν εισαι μονη σου, εχεις και τα παιδια για αυτο προσπαθησε διπλα να εισαι ψυχραιμη.Τα παιδια δεν φταινε σε τιποτα να βιωνουν τετοιες καταστασεις,με φωνες,εκδικησεις κτλλ.. ολα πρεπει να γινουν ομαλα για την καλυτερη ψυχολογικη τους κατασταση.

[isis73]

Πολυ δυσκολη κατασταση να τη διαχειριστεις. Νομιζω οτι εχεις δικιο στο οτι την γκρινια στην προκαλει ο συζυγος. Οταν γυρναει απο τη δουλεια κ αντι να σε παρει μια αγκαλια χανεται στον υπολογιστη πως να εισαι κ εσυ χαρουμενη μετα. Ειδικα εαν δεν συζηταει μαζι σου... επισης νομιζω εαν φυγει τελικα θα καταφερεις να τον συγχωρησεις? Αντικειμενικα κ με τη λογικη καλυτερα ειναι να τον αφησεις να φυγει κ να δεις τι θα κανεις κ εσυ εδω με τα παιδια κ τον εαυτο σου. Βεβαια ειναι δυσκολο να το δεχθεις συναισθηματικα αλλα ο χρονος ολα τα γιατρευει κ ολα τα αλλαζει. Μπορει σε 6 μηνες να σου ζηταει αυτος να ξαναειστε μαζι.

 

 

 

QUOTE=ZWH;2935519]Kαποια πραγματα με τον χρονο και τις υποχρεωσεις χανονται και πρεπει να τα ξανακερδισουμε. Οντως ειναι πολυ ασχημο να γυριζει καποιος σπιτι του και να υπαρχει μονο μιζερια και γκρινια. Επισης δεν βλεπω τιποτα ασχημο στο να ειναι καποιος φιλοδοξος, να θελει να εργαστει καπου καλυτερα για να κερδισει περισσοτερα χρηματα και να γινει καλυτερη η ζωη του. Πιστεψε με ομως,δεν θελει να φυγει μονο για αυτο.

Σαφως εσυ εισαι σε πιο δυσκολη θεση γιατι καλείσαι ξαφνικα να μεινεις μονη με τα παιδια και εχεις διπλες ευθυνες. Το εζησα ενα χρονο ενω ημουν σε διασταση. Δυο πραγματα θα σου πω, 1ον ειναι πολλες οικογενεις που αναγκαζονται να ζησουν ενα διαστημα χωριστα για να κανουν κατι καλυτερο στην ζωη τους. 2ον Απο πειρα σου λεώ οτι αρκετες φορες αυτη η αποσταση κανει πολυ καλο. Μαθαινεις τον εαυτο σου, ανοιγεις τα ματια σου και βλεπεις τι πραγματικα ειχες διπλα σου, αν θες να το εχεις και αν πρεπει και οι δυο να κανουν αλλαγες για να ειναι ξανα μαζι, οχι σαν ξαναζεσταμενη σουπα, οχι γιατι ερωτευθηκαν παραφορα και δεν εβλεπαν,αλλα γιατι πραγματικα θελουν να ειναι μαζι. Οσον αφορα το πως θα απαντουσαμε αν στην θεση σου ηταν καποιος αντρας, η ερωτηση σου ειναι ατοπη και νομιζω οτι αυτη την στιγμη επειδη σου εχει πεσει ο ουρανος στο κεφαλι δεν σκεφτεσαι λογικα. Θελει να φυγει? Ας φυγει. Δεν μπορεις να τον κρατησεις με το ζορι. Καντε ομως μια ειλικρινη συζητηση μεταξυ σας για το τι ακριβως θα περιλαμβανει αυτος ο "χωρισμος". Καλη συνεχεια και ψυχραιμια, γιατι χωρις ψυχραιμια δεν γινεται τιποτα. Οσον αφορα τα παιδια μονο οταν θα ειστε σιγουροι για το τι θελετε να κανετε θα τους μιλησετε (αυτη την συμβουλη μου ειχε δωσει η παιδοψυχολογος) και θα τους μιλησετε και οι δυο μαζι χωρις να βγαζετε κακια ο ενας για τον αλλον.

[leviathan]

Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να βιαστεις για το διαζυγιο.Απλα για την διατροφη? Φοβασαι οτι δεν θα δινει τιποτα για τα παιδια? Μα ακομη και να φυγει,εαν δεν δινει τιποτα μπορεις να κανεις αυτα πουπρεπει να κανεις. Γιατι να μην δωσεις μια ευκαιρια στον γαμο σου? Δεν το καταλαβαινω. Κι ο δικο μου τρωγωταν για διαζυγιο (εγω ειχα φυγει με τα παιδια γιατι κι εγω δεν αντεξα καποια πραγματα), καναμε τα χαρτια, και τελικα πηραμε αναβολη και στο τελος το σταματησαμε την διαδικασια. Τσαμπα χαμενα τοσα χρηματα για το τιποτα... Τελοσπαντων, ο καθενας κατι αυτο πουθελει,αλλα προσπαθησε να εισαι ψυχραιμη και λογικη. Καικατι αλλο..δεν εισαι μονη σου, εχεις και τα παιδια για αυτο προσπαθησε διπλα να εισαι ψυχραιμη.Τα παιδια δεν φταινε σε τιποτα να βιωνουν τετοιες καταστασεις,με φωνες,εκδικησεις κτλλ.. ολα πρεπει να γινουν ομαλα για την καλυτερη ψυχολογικη τους κατασταση.

 

Ναι κι εγώ αυτό πιστεύω ... ότι δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Οι άλλη ίσως το λένε για να μπορέσω εγώ να γυρίσω σελ στη ζωή μου... τι να πω.

[leviathan]

Πολυ δυσκολη κατασταση να τη διαχειριστεις. Νομιζω οτι εχεις δικιο στο οτι την γκρινια στην προκαλει ο συζυγος. Οταν γυρναει απο τη δουλεια κ αντι να σε παρει μια αγκαλια χανεται στον υπολογιστη πως να εισαι κ εσυ χαρουμενη μετα. Ειδικα εαν δεν συζηταει μαζι σου... επισης νομιζω εαν φυγει τελικα θα καταφερεις να τον συγχωρησεις? Αντικειμενικα κ με τη λογικη καλυτερα ειναι να τον αφησεις να φυγει κ να δεις τι θα κανεις κ εσυ εδω με τα παιδια κ τον εαυτο σου. Βεβαια ειναι δυσκολο να το δεχθεις συναισθηματικα αλλα ο χρονος ολα τα γιατρευει κ ολα τα αλλαζει. Μπορει σε 6 μηνες να σου ζηταει αυτος να ξαναειστε μαζι.

 

 

 

 

 

συμφωνώ μαζί σου 100%

[livinath]

Καλό θα ήταν να πάτε σε σύμβουλο γάμου. Πολλοί άνθρωποι αρνούνται γιατί νιώθουν άβολα ή έχουν συνδέσει την επίσκεψη σε ψυχολόγο με ψυχικά νοσήματα που είναι φυσικά λάθος. Θα σου πρότεινα, αν θες να επαναπροσεγγίσεις με αυτό το αίτημα, λίγο πιο ήπια ίσως και με σκοπό να σας βοηθήσει φυσικά να το διαχειριστείτε με τα παιδιά σας. Μπορείς αρχικά να πας μόνη σου και να του ζητήσεις να σε συνοδεύσει την επόμενη φορά. Ίσως να είναι πιο δεκτικός έτσι.

 

Νομίζω πως και οι δύο έχετε δίκιο και θα σου πω με ποια έννοια το λέω αυτό. Οι ανάγκες σας είναι διαφορετικές. Εσύ έχεις περισσότερο ανάγκη την κουβέντα, εκείνος όχι. Εκείνος έχει περισσότερο ανάγκη να βλέπει τους φίλους του, εσύ όχι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αρκεί να έχετε μια ισορροπία. Δεν γίνεται προφανώς να μην μιλάτε καθόλου αλλά ούτε και να κλειστεί εκείνος μέσα στο σπίτι. Υπάρχει χρυσή τομή και μπορείτε να την βρείτε.

 

Και κάτι ακόμα. Μετά από έτη φιλίας με άντρες, αλλά τόσα χρόνια πάρε-δώσε με άντρες συναδέλφους και παντρεμένη τα τελευταία 13 χρόνια κατέληξα στο ότι οι άντρες είναι σαν τα πλυντήρια. Θέλουν απλές και σαφείς κουβέντες αλλιώς μπλοκάρουν. Μετά την 3η πρόταση όλα είναι γκρίνια γι'αυτούς. Ή τουλάχιστον για τους περισσότερους. Είναι οπαδοί του "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια". Οπότε όταν θες να πεις κάτι, to the point. Αν θες να σε ακούσει χωρίς να σε θεωρήσει γκρινιάρα. Και μην ξεκινάς με την πρόταση "θέλω να μιλήσουμε...". Νομίζω ότι κατεβάζουν ρελέ. Μην φοβάσαι να πεις αυτό που θες άμεσα και χωρίς περιστροφές. Εκτός αν θες να τον βρίσεις, πίστεψέ με οτιδήποτε του πεις θα το εκτιμήσει αν είναι σαφές και χωρίς πρόλογο και επίλογο.

 

Οπότε δεν νομίζω πως είσαι γκρινιάρα. Απλά οι περισσότεροι άντρες δεν υπεραναλύουν σαν εμάς και τους φαίνεται ανούσιο όταν οι περισσότερες από εμάς το κάνουμε. Ας μην μπούμε στο πως και το γιατί. Είμαστε απλά διαφορετικοί σε αυτό.

 

Ελπίζω να βρείτε μια λύση που να σας κάνει και τους δύο ευτυχισμένους.

[bobonela]

 

Και κάτι ακόμα. Μετά από έτη φιλίας με άντρες, αλλά τόσα χρόνια πάρε-δώσε με άντρες συναδέλφους και παντρεμένη τα τελευταία 13 χρόνια κατέληξα στο ότι οι άντρες είναι σαν τα πλυντήρια. Θέλουν απλές και σαφείς κουβέντες αλλιώς μπλοκάρουν. Μετά την 3η πρόταση όλα είναι γκρίνια γι'αυτούς. Ή τουλάχιστον για τους περισσότερους. Είναι οπαδοί του "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια". Οπότε όταν θες να πεις κάτι, to the point. Αν θες να σε ακούσει χωρίς να σε θεωρήσει γκρινιάρα. Και μην ξεκινάς με την πρόταση "θέλω να μιλήσουμε...". Νομίζω ότι κατεβάζουν ρελέ. Μην φοβάσαι να πεις αυτό που θες άμεσα και χωρίς περιστροφές. Εκτός αν θες να τον βρίσεις, πίστεψέ με οτιδήποτε του πεις θα το εκτιμήσει αν είναι σαφές και χωρίς πρόλογο και επίλογο.

 

.

 

 

Aυτή τη διαπίστωση δεν την είχα ξανακούσει ποτέ! Εγραψες!!!!

Μακράν η καλύτερη στο είδος της και στην περιγραφή της ψυχολογίας των ανδρών.

Εχεις απόλυτο δίκιο!

[ΑΝΝΑ24]

... κατέληξα στο ότι οι άντρες είναι σαν τα πλυντήρια. Θέλουν απλές και σαφείς κουβέντες αλλιώς μπλοκάρουν. Μετά την 3η πρόταση όλα είναι γκρίνια γι'αυτούς. Ή τουλάχιστον για τους περισσότερους. Είναι οπαδοί του "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια". Οπότε όταν θες να πεις κάτι, to the point. Αν θες να σε ακούσει χωρίς να σε θεωρήσει γκρινιάρα. Και μην ξεκινάς με την πρόταση "θέλω να μιλήσουμε...". Νομίζω ότι κατεβάζουν ρελέ. Μην φοβάσαι να πεις αυτό που θες άμεσα και χωρίς περιστροφές. Εκτός αν θες να τον βρίσεις, πίστεψέ με οτιδήποτε του πεις θα το εκτιμήσει αν είναι σαφές και χωρίς πρόλογο και επίλογο.

 

Πολύ σωστή όμως!!!!

[leviathan]

ευχαριστω πολυ. Συμφωνω μαζί σου. Θα το προσπαθησω .... αλλά όταν εχεις πολλά μικρα να πεις?

[kotsifikos]

ευχαριστω πολυ. Συμφωνω μαζί σου. Θα το προσπαθησω .... αλλά όταν εχεις πολλά μικρα να πεις?

Εγώ στην θέση σου θα έκρινα ποια από όλα αυτά τα ''μικρά'' είναι ουσιαιστικά για εμάς και θα συζητούσα αυτά. Τα υπόλοιπα να θα τα άφηνα στην άκρη.

[BabyCute]

ευχαριστω πολυ. Συμφωνω μαζί σου. Θα το προσπαθησω .... αλλά όταν εχεις πολλά μικρα να πεις?

 

Συμφωνω με kotsifikos... Επισης πηγαινε με positive attitude... Δωςε μια ευκαιρία. Δεν ειναι η πρωτη φορα που η καθημερινότητα σκοτώνει τη σχέση και 'ο άντρας παντα' νοιώθει σαν να ζει σε κλουβί . Δες γιατι αντιδράει ετσι, δες τι μπορείται να κάνετε μαζι και πανω απο ολα δείτε αν μπορείτε να πάτε διακοπές κάπου μαζι μακριά απο την καθημερινότητα ενα μιλήσετε εκεί/ έστω δυο μερες στην eurodisney... Οσο πρεπει να κανεις διαβάσματα, ταΐσματα, μαγειρέματα κλπ ειναι δύσκολο να δωσεις δευτερη ευκαιρία ...

[leviathan]

Εγώ στην θέση σου θα έκρινα ποια από όλα αυτά τα ''μικρά'' είναι ουσιαιστικά για εμάς και θα συζητούσα αυτά. Τα υπόλοιπα να θα τα άφηνα στην άκρη.

 

Οκ αυτό μπορώ να το κάνω αν και είχα προσπαθήσει τελευταία και δεν του έλεγα αρκετά πράγματα αλλα΄τελικά αυτό οδήγησε σε απομάκρυνση όπως φάνηκε (το είπε κιόλας μέσες άκρες).

[leviathan]

Καλημέρα!

 

Θα σας κάνω μια ενημέρωση για την κατάσταση. Ο άντρας μου δεν πήρε τη θέση στο εξωτερικό και άλλαξε τελείως στάση και μου είπε ότι θα το προσπαθήσουμε να δούμε πώς θα πάει. Η συμπεριφορά του ήταν τέλεια άπέναντύ μου και ισχυριζόταν ότι τα πάμε καλά. Έμαθα όμως πρόσφατα ότι έχει γκόμενες ... 2 ανακάλυψα ... δεν ξέρω πόσες υπήρξαν ακόμα. Ζω την απόλυτη υποκρισία. Αυτός ορκιζόταν ότι δεν παίζει άλλη στη ζωή του και ότι γενικώς δεν τα κάνει αυτά. Τώρα που συνδυάζω γεγονότα πρέπει να το κάνει χρόνια. Όλα μου τα χρόνια ήταν ένα ψέμα .... 

[vtgian]

Λυπάμαι που βρέθηκα αληθινή στο πρώτο μου μήνυμα  

Αυτή τη στιγμή έχεις βρεθεί σε κατάσταση σοκ και θα σου πάρει κάποιο καιρό να ανακάμψεις. Δεν έχει νόημα να σε ρωτήσω αν μπορείς να τον συγχωρέσεις ή αν μπορείς να σκεφτείς μια κοινή ζωή μετά από τέτοια τροπή. Ακόμα και να μπορείτε να ξεπεράσετε ένα τέτοιο γεγονός, πρέπει πρώτα να βρείτε τον εαυτό σας. Νομίζω ότι θα σου κάνει καλό, για κάποιο διάστημα να μείνεις μόνη σου. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να δεις άμεσα έναν δικηγόρο ή διαμεσολαβητή και έναν ειδικό για να σε στηρίξει ψυχολογικά και να σε κατευθύνει στο πως θα χειριστείτε το θέμα των παιδιών.

Εστιάσου αρχικά στο πως θα αντιμετωπίσετε την νέα κατάσταση σε σχέση με τα παιδιά και παράλληλα βοήθησε όσο μπορείς τον εαυτό σου. Να είσαι πολύ πολύ προσεκτική στα επόμενα βήματά σου απέναντι του. Καλό κουράγιο.