Το παίζει "μαμά" χωρίς να είναι

[ΑΝΝΑ24]

Αν δλδ το παιδι ενοχληθεί να του πει...λυπάμαι αγορι μου...δεν μπορούμε να κανουμε κατι...αλλαξανε τα πραγματα...σκασε και κολυμπα.

 

Στο παιδί της θα πρέπει να έχει ήδη μιλήσει πάρα πολύ, σου θυμίζω ότι είναι τρία χρόνια κατάσταση. Μπορεί να δουλέψει με το παιδί και κυρίως να φροντίζει να το διαπαιδαγωγεί εκέινη σωστά και να είναι κοντά του.

 

Ρε συ Νίκη όμως γιατί ειρωνεύεσαι? με έπιασε μια κούραση και αφήνω το μνμ στη μέση. Να βοηθήσω προσπαθώ.

[Niki81]

Σημειώνω κάποια πράγματα που έχει γράψει η θεματοθέτρια

 

 

 

Δεν μου έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρο με ποιον τρόπο ενοχλείται το παιδί από τη συμπεριφορά της πρώην. Εσείς έχετε καταλάβει; Είναι λέει κάτι που έχει καταλάβει η μαμά. Τι ακριβώς έχει εκφράσει το παιδί, ξέρουμε;

 

Έπειτα, η μαμά λέει ότι ο μπαμπάς δεν πασάρει το παιδί στην νυν

 

 

αλλά μετά η νυν είναι αυτή που πάει το παιδί στο πάρτυ (υποθέτω με την άδεια του πατέρα του)

 

 

Για όλα αυτά λέω ότι μπορεί η νυν να είναι κακεντρεχής και επιδεικτική, αλλά όχι και ότι η μαμά δεν μπαίνει στο trip του ανταγωνισμού.

 

Ποιου ανταγωνισμου?Ανταγωνισμου για το παιδι της?Να μιλάγαμε για ανταγωνισμο για τον συζυγο να πω οκ αλλα είναι δυνατον να πρεπει η μαμα να μπει στο τρυπακι του ανταγωνισμου για το παιδι της γιατι η άλλη ξαφνικα αποφασισε ότι είναι αυτή η μαμα?

[ΑΡΓΚ]

Εμένα πάντως μου έχει μείνει η απορία, ποιες είναι αυτές οι μανάδες που πάνε στα πάρτυ των 10χρονων και μένουν κιόλας για να συζητήσουν, χωρίς να είναι ήδη πολύ καλές φίλες της οικοδέσποινας. Και μάλιστα χειμωνιάτικα, όχι πάρτυ σε κήπο/παρκο κλπ που μπορεί να συνδυαστεί και με συγκέντρωση γονιών. Σε τέτοιες ηλικίες, άντε να πεις 2 κουβέντες στην πόρτα:

- Τι κάνετε;

- Τρέχουμε...

- Πολύ κούραση, έχω κλατάρει με όλα αυτα τα εξωσχολικά/πρόβλημα στην ορθογραφία/γρίπη κλπ

- Κι εμείς, άντε να μεγαλώσουν

- Τι ώρα να έρθω να τον μαζέψω, κατά τις 9 καλά είναι, να προλάβω να πάω και τον μικρό μου στο σινεμά;

Είμαι εγώ σε περίεργο κύκλο; Αντε μέχρι Α δημοτικού να κάθονται γονείς σε πάρτυ, και πάλι όχι όλοι από όσο θυμάμαι.

[Niki81]

Στο παιδί της θα πρέπει να έχει ήδη μιλήσει πάρα πολύ, σου θυμίζω ότι είναι τρία χρόνια κατάσταση. Μπορεί να δουλέψει με το παιδί και κυρίως να φροντίζει να το διαπαιδαγωγεί εκέινη σωστά και να είναι κοντά του.

 

Ρε συ Νίκη όμως γιατί ειρωνεύεσαι? με έπιασε μια κούραση και αφήνω το μνμ στη μέση. Να βοηθήσω προσπαθώ.

 

Δεν ειρωνεύομαι Αννα...συγγνωμη που σου ακούγομαι ειρωνικη.Ομως ναι φουντωνω.

[mother_tree]

Εμένα πάντως μου έχει μείνει η απορία, ποιες είναι αυτές οι μανάδες που πάνε στα πάρτυ των 10χρονων και μένουν κιόλας για να συζητήσουν, χωρίς να είναι ήδη πολύ καλές φίλες της οικοδέσποινας. Και μάλιστα χειμωνιάτικα, όχι πάρτυ σε κήπο/παρκο κλπ που μπορεί να συνδυαστεί και με συγκέντρωση γονιών. Σε τέτοιες ηλικίες, άντε να πεις 2 κουβέντες στην πόρτα:

- Τι κάνετε;

- Τρέχουμε...

- Πολύ κούραση, έχω κλατάρει με όλα αυτα τα εξωσχολικά/πρόβλημα στην ορθογραφία/γρίπη κλπ

- Κι εμείς, άντε να μεγαλώσουν

- Τι ώρα να έρθω να τον μαζέψω, κατά τις 9 καλά είναι, να προλάβω να πάω και τον μικρό μου στο σινεμά;

Είμαι εγώ σε περίεργο κύκλο; Αντε μέχρι Α δημοτικού να κάθονται γονείς σε πάρτυ, και πάλι όχι όλοι από όσο θυμάμαι.

 

Κορίτσια για να σας βοηθήσω να καταλάβετε, αυτό που συμβαίνει σε εσάς δεν σημαίνει ότι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να είμαστε λίγο πιο open mind, να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας μην κρίνουμε εξ' ιδίων τα αλλότρια. Για τα πάρτυ προφανώς υπάρχουν όλα τα είδη. Και αυτά που κάθονται οι μαμάδες και αυτά που δεν κάθονται. Εγώ πάντως με πιο μεγάλα παιδιά όπου και να πάμε είτε σε σπίτι είτε έξω, όλοι οι γονείς κάθονται.

Εξ' ου και τόσα θέματα που έχουν ανοιχτεί τι να κάνει κάποιος σε πάρτυ για φαγητό παιδιών / γονέων κλπ.

Αλλά δεν είναι το θέμα μας να στρέφεται η κουβέντα αλλού!

[vtgian]

Ποιου ανταγωνισμου?Ανταγωνισμου για το παιδι της?Να μιλάγαμε για ανταγωνισμο για τον συζυγο να πω οκ αλλα είναι δυνατον να πρεπει η μαμα να μπει στο τρυπακι του ανταγωνισμου για το παιδι της γιατι η άλλη ξαφνικα αποφασισε ότι είναι αυτή η μαμα?

 

Βρε Νίκη, αυτό λέμε, ότι δεν πρέπει. Αλλά φαίνεται ότι η νυν με την συμπεριφορά της τελικά την παρασύρει να μπαίνει σε τέτοιο mode. Με αποτέλεσμα η μαμά να αναλώνει ψυχικά αποθέματα ασχολούμενη με το τι κάνει και τι είπε η νυν. Κακό στον εαυτό της κάνει που ασχολείται και το παιδί το έχει εισπράξει αυτό όταν αρχίζει τις συγκρίσεις του στυλ "ποιος με αγαπάει περισσότερο" 10 χρονών είναι μεγάλο παιδί, καταλαβαίνει τα πάντα.

 

ΑγγεΚ δεν είναι παράξενο αυτό, εμάς μας έχει τύχει πολλές φορές, ειδικά αν οι οικοδεσπότες έχουν μεγάλο σπίτι. Οργανώνουν πάρτυ για να παιδιά και μπουφέ για τους μεγάλους. Εμείς τουλάχιστον έχουμε πάει σε άπειρα τέτοια μέχρι 14 ετών και οι συζητήσεις γίνονται και πιο ουσιαστικές.

[mkcm]

Εμένα πάντως με έχει εντυπωσιάσει η τόση κατανόηση προς τη νυν, που σημειωτέον μπήκε ανάμεσα στο παντρεμένο ζευγάρι, δεν τον γνώρισε μετά. Και δεν το λέω με διάθεση κριτικής, αλλά περισσότερο με διάθεση αυτοκριτικής. Τελικά εκεί που νόμιζα ότι γενικά είμαι πολύ προχώ ως άνθρωπος, αρχίζω και σκέφτομαι ότι μάλλον είμαι αρκετά συντηρητική....:confused:

[ΑΡΓΚ]

Εμένα πάντως με έχει εντυπωσιάσει η τόση κατανόηση προς τη νυν, που σημειωτέον μπήκε ανάμεσα στο παντρεμένο ζευγάρι, δεν τον γνώρισε μετά. Και δεν το λέω με διάθεση κριτικής, αλλά περισσότερο με διάθεση αυτοκριτικής. Τελικά εκεί που νόμιζα ότι γενικά είμαι πολύ προχώ ως άνθρωπος, αρχίζω και σκέφτομαι ότι μάλλον είμαι αρκετά συντηρητική....:confused:

Μπερδευεις την κατανόηση με την αποδοχή. Αμα ήταν στο χέρι της πρώην, προφανώς η νυν δε θα είχε εμφανιστεί. Αλλά δεν είναι. Πρέπει να ζήσει με την νυν στη ζωή του παιδιού.

[mother_tree]

Μπερδευεις την κατανόηση με την αποδοχή. Αμα ήταν στο χέρι της πρώην, προφανώς η νυν δε θα είχε εμφανιστεί. Αλλά δεν είναι. Πρέπει να ζήσει με την νυν στη ζωή του παιδιού.

 

Δηλαδή όποιος οικειοποιείται το παιδί μας το αποδεχόμαστε/ το κατανοούμε τι τέλος πάντων? :shock:

[ΑΡΓΚ]

Δηλαδή όποιος οικειοποιείται το παιδί μας το αποδεχόμαστε/ το κατανοούμε τι τέλος πάντων? :shock:

 

Oχι, αλλά όποιαν παντρευτεί ο πατέρας του παιδιου μας, αποδεχόμαστε ότι έχει πλέον ένα μεγάλο ρόλο στη ζωή του παιδιού. Αν ο πατέρας έκανε κακή επιλογή, είναι τραγικό, όπως θα ήταν τραγικό ο πατέρας που επιλέξαμε για το παιδί μας να είχε κάνει άλλες κακές επίλογές. Αλλά από τη στιγμή που δε ζούμε πια μαζί, βρίζουμε δε βρίζουμε από μέσα μας, οι δυνατότητες ειναι περιορισμένες και συγκεκριμένα η εξής μία: να μιλήσουμε με τον πατέρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το δικό μας το καλό και τη δική μας ευτυχία, γραμμένα τα έχει.

[ΑΝΝΑ24]

Oχι, αλλά όποιαν παντρευτεί ο πατέρας του παιδιου μας, αποδεχόμαστε ότι έχει πλέον ένα μεγάλο ρόλο στη ζωή του παιδιού. Αν ο πατέρας έκανε κακή επιλογή, είναι τραγικό, όπως θα ήταν τραγικό ο πατέρας που επιλέξαμε για το παιδί μας να είχε κάνει άλλες κακές επίλογές. Αλλά από τη στιγμή που δε ζούμε πια μαζί, βρίζουμε δε βρίζουμε από μέσα μας, οι δυνατότητες ειναι περιορισμένες και συγκεκριμένα η εξής μία: να μιλήσουμε με τον πατέρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το δικό μας το καλό και τη δική μας ευτυχία, γραμμένα τα έχει.

 

Αυτό ακριβώς.

 

Κορίτσια, η μοναδική μας διαφωνία είναι ότι λέμε ότι η κατάσταση δεν αλλάζει, μόνο αυτό. Η χλαπάτσα έχει ήδη γίνει, κοιτάμε τώρα να σώσουμε την κοπέλα από το να ζήσει μια ζωή στο στρίφωμα της νυν.

 

*Νίκη, ΟΚ.

[mother_tree]

Oχι, αλλά όποιαν παντρευτεί ο πατέρας του παιδιου μας, αποδεχόμαστε ότι έχει πλέον ένα μεγάλο ρόλο στη ζωή του παιδιού. Αν ο πατέρας έκανε κακή επιλογή, είναι τραγικό, όπως θα ήταν τραγικό ο πατέρας που επιλέξαμε για το παιδί μας να είχε κάνει άλλες κακές επίλογές. Αλλά από τη στιγμή που δε ζούμε πια μαζί, βρίζουμε δε βρίζουμε από μέσα μας, οι δυνατότητες ειναι περιορισμένες και συγκεκριμένα η εξής μία: να μιλήσουμε με τον πατέρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το δικό μας το καλό και τη δική μας ευτυχία, γραμμένα τα έχει.

 

Παραθέτω κάποιες χρήσιμες επισημάνσεις ψυχολόγων για να μην μπερδευόμαστε με τους ρόλους!!! Επίσης αν ο σύζυγος παντρευτεί μία ανισόρροπη προφανώς και μόνο το γεγονός ότι την παντρεύτηκε δεν της δίνει αυτόματα τον μεγάλο ρόλο στη ζωή του παιδιού που εμείς πρέπει να αποδεχτούμε. Να έχουμε και λίγο κριτική σκέψη!

 

Πως να γίνετε καλύτερη μητριά / πατριός!

Να θυμάστε ότι δεν έχετε εσείς τη «βασική επιμέλεια των παιδιών»

Η προσπάθεια να κατανοήσετε πώς να γίνετε ένας δοτικός και υποστηρικτικός πατριός/μητριά για τα παιδιά του/της συντρόφου σας χωρίς να επιχειρείτε να γίνετε πραγματικά ο γονέας τους είναι ένα θέμα που απαιτεί λεπτή ισορροπία. Ίσως προκληθεί σύγχυση, αφού μπορεί να θέλετε σε κάποιο επίπεδο να φέρεστε όπως θα κάνατε στα δικά σας παιδιά προκειμένου να εκδηλώσετε τα συναισθήματα τρυφερότητας που έχετε. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να οδηγήσει σε εντάσεις ή συγκρούσεις.

Είναι πιθανό να υπάρχουν τρόποι συμπεριφοράς που εφαρμόζουν οι βιολογικοί τους γονείς και που εσείς δεν εγκρίνετε ή που θα χειριζόσασταν διαφορετικά. Είναι σημαντικό να το συζητήσετε αυτό ιδιαιτέρως με τον/την σύντροφό σας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν είστε αρκετά προετοιμασμένοι για να χειριστείτε μια εποικοδομητική κριτική. Χρησιμοποιήστε την κρίση σας. Να θυμάστε ότι οι απόψεις σας μπορεί κατά καιρούς να οδηγήσουν σε συγκρούσεις μέσα στη σχέση, οπότε να είστε προετοιμασμένοι να τις αντιμετωπίσετε.

 

Μην έχετε αισθήματα εχθρότητας απέναντι στον/στην πρώην σύζυγο του/ της συντρόφου σας

Ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει σε αυτές τις καταστάσεις είναι ότι μάλλον θα χρειαστεί να έχετε τακτική αλληλεπίδραση με τον/την πρώην σύζυγο του/της συντρόφου σας. Αν δεν υπήρχαν παιδιά, αυτό δεν θα συνέβαινε κι έτσι μπορεί να το βρίσκετε κάπως ενοχλητικό. Θα ήταν χρήσιμο να σκεφτείτε το γεγονός ότι αυτό το άτομο είναι είτε η μητέρα είτε ο πατέρας των παιδιών του/της συντρόφου σας. Έτσι, δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού. Σεβαστείτε τη σχέση τους όσο μπορείτε προσπαθώντας να αποφύγετε τα συναισθήματα ανταγωνισμού και ζήλιας ασχέτως από το πόσο φυσιολογικά μπορεί να είναι (πιστέψτε με, τα συναισθήματα αυτά είναι φυσιολογικά).

Βλέποντας τον/την πρώην σύζυγο του/της συντρόφου σας φιλικά αλλά κι ως έναν συνεργάτη στην ανατροφή των παιδιών, θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά τη διαδικασία αλληλεπίδρασης. Σίγουρα, μπορεί να μην θέλετε να πάτε για ψώνια ή να πιάσετε κουβεντούλα με το συγκεκριμένο άτομο. Αν όμως καταφέρετε να εξουδετερώσετε την όποια αρνητικότητα υπάρχει, θα είναι παραγωγικό για όλους όσους εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση. Ο/η σύντροφός σας θα σας ευγνωμονεί γι? αυτό μακροπρόθεσμα, επειδή, επίσης αναπόφευκτα, νιώθει να υπάρχει κάποια ένταση ανάμεσα σε εσάς, τα παιδιά και τον/την πρώην σύζυγο.

 

Αποφύγετε την κριτική

Μπορεί να είναι βολικό ή ακόμη κι εύκολο να επικρίνετε τα πάντα που αφορούν τα παιδιά του/της συντρόφου σας ή τον τρόπο με τον οποίο έχουν μεγαλώσει, ειδικά επειδή είναι πιθανόν να λειτουργούν πολύ διαφορετικά. Το να είστε επικριτικοί δεν βοηθά και θα μπορούσε να σας οδηγήσει μόνο σε διχόνοια.

Αν νιώθετε την ανάγκη να επισημάνετε όλα τα πράγματα που οι άλλοι κάνουν λάθος, να θυμάστε ότι δεν υπάρχει κάτι απόλυτα σωστό και ότι οι άλλοι πιθανότατα θέλουν επίσης να επικρίνουν εσάς όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς. Επειδή θεωρείτε ότι τα πράγματα πρέπει να γίνουν με έναν ορισμένο τρόπο δεν σημαίνει ότι έχετε κάθε δικαίωμα. Έτσι, καλύτερα επιλέξτε την αποδοχή κι όχι την κριτική.

 

Να θυμάστε ότι τα παιδιά του/της συντρόφου σας δεν σας επέλεξαν

Αυτό είναι δύσκολο να το χωνέψετε, αλλά είναι η αλήθεια. Επειδή ο/η σύντροφός σας σας αγαπά και θέλει να έχει σχέση μαζί σας δεν σημαίνει ότι τα παιδιά του/της σας θέλουν στη ζωή τους. Δεν μπορείτε να τα αναγκάσετε να σας δεχτούν ή να σας αγαπήσουν. Αν εγκαταλείψετε αυτή την ιδέα νωρίς, τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Αντιμετωπίστε τα παιδιά με θετικά συναισθήματα και αφήστε χώρο να δείξουν και αυτά τη θετική τους πλευρά.

Το να είναι κάποιος πατριός/μητριά ίσως φαίνεται πολύ περίεργο στην αρχή και είναι συχνά δύσκολο να γνωρίζει τι είναι σωστό και τι λάθος. Αν λαμβάνετε τα μηνύματα που σας περνούν τα παιδιά και αφήσετε τις προσδοκίες που έχετε για τις σχέσεις σας, ο σύντροφός σας και ο άλλος γονέας είναι πιθανό ότι θα αισθάνονται πιο άνετα. Ο ρόλος του πατριού/μητριάς αποτελεί σε μεγάλο βαθμό μια διαδικασία αποδοχής.

[mother_tree]

Αυτό ακριβώς.

 

Κορίτσια, η μοναδική μας διαφωνία είναι ότι λέμε ότι η κατάσταση δεν αλλάζει, μόνο αυτό. Η χλαπάτσα έχει ήδη γίνει, κοιτάμε τώρα να σώσουμε την κοπέλα από το να ζήσει μια ζωή στο στρίφωμα της νυν.

 

*Νίκη, ΟΚ.

 

Δηλαδή βρε Αννα εάν τα δικά σου τα παιδιά πηγαίνανε στην νυν και αυτή τα σνόμπαρε / οικειοποιείτο / αγνοούσε / πλήγωνε συναισθηματικά με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, θα έλεγες δεν βαριέσαι μωρέ εντάξει δεν θα πάθετε και τίποτε αυτή διάλεξε ο μπαμπάς τι να κάνουμε τώρα? ή θα προστάτευες τα παιδιά σου?? μην τρελαθούμε τελείως!!

[mkcm]

Εγώ κορίτσια θα είμαι απόλυτα ειλικρινής.

1. Αν η νυν ήταν τρίτο πρόσωπο, ο καλύτερος άνθρωπος επί γης να ήταν, με τον καλύτερο τρόπο να φερόταν στο παιδί μου, δε θα ήθελα ούτε ζωγραφιστεί να τη βλέπω, πόσο μάλλον να το παίζει μαμά στο παιδί μου!!!!!!!! Το ίδιο θα ίσχυε και για τον άντρα μου, αλλά επειδή με αυτόν έχω ένα παιδί, αναγκαστικά θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα κρατούσα ένα άλφα επίπεδο.

2. Αν ερχόταν στην πορεία, δε θα είχα κανένα πρόβλημα και στα γεννέθλια του παιδιού μου στο σπίτι να ερχόταν και στο τηλέφωνο να της μιλήσω, κλπ.

Όμως, ούτε στη μία, ούτε στην άλλη περίπτωση, δε θα μπορούσα να δεχτώ το να προσπαθήσει να πλασαριστεί ως μαμά του παιδιού μου, να προσπαθεί να με υπονομεύει, να βάζει δικούς της κανόνες και όρους. Κανόνες και όρους βάζουμε εγώ και ο μπαμπάς και τελεία και παύλα.

3. Σε καμία περίπτωση δε θα έκανα σκηνικά δε θα εξωτερίκευα τα όποια αρνητικά συναισθήματα είχα, κλπ. Πόσο μάλλον μπροστά στο παιδί.

4. Αν, όμως, έβλεπα, μάθαινα, καταλάβαινα, ότι το παιδί μου για τον όποιο λόγο πιέζεται ή δεν περνάει καλά θα έτριζα τα δόντια και στον μπαμπά και στη νυν...

[vtgian]

Δηλαδή βρε Αννα εάν τα δικά σου τα παιδιά πηγαίνανε στην νυν και αυτή τα σνόμπαρε / οικειοποιείτο / αγνοούσε / πλήγωνε συναισθηματικά με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, θα έλεγες δεν βαριέσαι μωρέ εντάξει δεν θα πάθετε και τίποτε αυτή διάλεξε ο μπαμπάς τι να κάνουμε τώρα? ή θα προστάτευες τα παιδιά σου?? μην τρελαθούμε τελείως!!

 

Γιατί παραποιείς αυτά που έχουν γραφτεί;

Πότε πρότεινε οποιαδήποτε σχολιάστρια η μητέρα να μην προστατεύσει τα παιδιά της αν αυτά πληγώνονται, σνομπάρονται ή αγνοούνται;

 

Από τι ακριβώς πρέπει να προστατέψει η συγκεκριμένη μητέρα το παιδί της; Από τα ακριβά δώρα που κάνει η νυν; από το γεγονός ότι το αφήνει να φάει σαχλαμάρες το ΣΚ; Από τι ακριβώς απειλείται αυτό το παιδί μπορείς να μου εξηγήσεις; Γιατί από τα μέχρι στιγμής γραφόμενα η μόνη απειλή που διακρίνεται είναι αυτή που νιώθει η μαμά μέσω αυτών που της έχουν μεταφέρει τρίτοι.

[ΑΝΝΑ24]

Δηλαδή βρε Αννα εάν τα δικά σου τα παιδιά πηγαίνανε στην νυν και αυτή τα σνόμπαρε / οικειοποιείτο / αγνοούσε / πλήγωνε συναισθηματικά με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, θα έλεγες δεν βαριέσαι μωρέ εντάξει δεν θα πάθετε και τίποτε αυτή διάλεξε ο μπαμπάς τι να κάνουμε τώρα? ή θα προστάτευες τα παιδιά σου?? μην τρελαθούμε τελείως!!

 

Δε νομίζω ότι μια γυναίκα που τρέχει σε παιδικό πάρτυ δείχνει ότι σνομπάρει, αγνοεί ή πληγώνει συναισθηματικά το παιδί.

Μη βάζεις άσχετα σε ένα καζάνι.

[ZWH]

Κοριτσια , πραγματικα θελω να γελασω, γιατι απο την μια εαν η μαμα μας ή η πεθερα μας παει να κανει πραγματα με τα παιδια μας,γινομαστε εξαλλες, (εχουν ανοιχτει αρκετα θεματα για το οτι μια γιαγια οικειοποιείται τον ρολο της μαμας και ποσο τα παιδια αγαπανε περισσοτερο την γιαγια) και απο την αλλη ειμαστε ανοιχτομυαλες στην σχεση των παιδιων μας με την νεα συντροφο του πρωη αντρα μας. Αυτο φυσικα μεχρι να μας τυχει γιατι μετα αλλαζουμε και δεν ειμαστε τοσο ανοιχτομυαλες.Παροτι δεν μου ετυχε αλλα θα μπορουσε αφου ημουν σε διασταση εναν χρονο, δεν μπορουσα να διανοηθω΄οτι θα υπηρχε αλλη γυναικα που θα το επαιζε μαμα στα παιδια μου. Τα παιδια πουκοντεψα να παω στον αλλο κοσμο για να τα κανω, που τα μεγαλωσα με πολλες δυσκολιες και πολυ πολυ αγαπη. Ξαφνικα θα ερχοταν μια αλλη γυναικα και θα παρουσιαζοταν σαν μανα τους? Με τιποτα ομως, οπως αντιστοιχα δεν υπηρχε περιπτωση να βαλω αλλον αντρα στην θεση του πατερας τους.Εναν πατερα εχουν και τελος!!!! Οσο για το τριτο προσωπο που διαβασα οτι βρισκει χωρο και μπαινει... χμμ.. Το φλερτ αρεσει σε ολους ανεξαιρέτως και μπορουν να την κανουν καποια στιγμη. Πολυ περισσοτερο οταν εχουν περασει τα χρονια, εχει ρουτινιασει το ζευγαρι (ναι βρε κοριτσια,ρουτινιαζει απο τον καθημερινο αγωνα). Αυτα λοιπον τα τριτα προσωπα μπορουν να γινουν αρκετα επιμονα και να χαλασουν σπιτια στο πιτς φυτιλι.. Τα βλεπω γυρω μου, δεν ειναι σεναρια επιστημονικης φαντασιας. Μου εχει τυχεινα γνωρισω γυναικα που ειχε βαλει σκοπο να χωρισει ενα ζευγαρι και εκανε τα παντα.. Ο αντρας κολακευτηκε μετα απο 15 χρονια γαμου και η αλλη τον τραβουσε απο την μυτη. Τι να λεμε τωρα?

[ΑΝΝΑ24]

Εγώ κορίτσια θα είμαι απόλυτα ειλικρινής.

1. Αν η νυν ήταν τρίτο πρόσωπο, ο καλύτερος άνθρωπος επί γης να ήταν, με τον καλύτερο τρόπο να φερόταν στο παιδί μου, δε θα ήθελα ούτε ζωγραφιστεί να τη βλέπω, πόσο μάλλον να το παίζει μαμά στο παιδί μου!!!!!!!! Το ίδιο θα ίσχυε και για τον άντρα μου, αλλά επειδή με αυτόν έχω ένα παιδί, αναγκαστικά θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα κρατούσα ένα άλφα επίπεδο.

2. Αν ερχόταν στην πορεία, δε θα είχα κανένα πρόβλημα και στα γεννέθλια του παιδιού μου στο σπίτι να ερχόταν και στο τηλέφωνο να της μιλήσω, κλπ.

Όμως, ούτε στη μία, ούτε στην άλλη περίπτωση, δε θα μπορούσα να δεχτώ το να προσπαθήσει να πλασαριστεί ως μαμά του παιδιού μου, να προσπαθεί να με υπονομεύει, να βάζει δικούς της κανόνες και όρους. Κανόνες και όρους βάζουμε εγώ και ο μπαμπάς και τελεία και παύλα.

3. Σε καμία περίπτωση δε θα έκανα σκηνικά δε θα εξωτερίκευα τα όποια αρνητικά συναισθήματα είχα, κλπ. Πόσο μάλλον μπροστά στο παιδί.

4. Αν, όμως, έβλεπα, μάθαινα, καταλάβαινα, ότι το παιδί μου για τον όποιο λόγο πιέζεται ή δεν περνάει καλά θα έτριζα τα δόντια και στον μπαμπά και στη νυν...

 

 

Μωρέ μαζί σου, αλλά αν έπαιρνες τηλέφωνο και βριζόσουν έπι χρόνια, εντωμεταξύ αυτοί την περνούσαν ζάχαρη κι εσύ ξέμενες με τα νεύρα, δε θα έπρεπε κάποια στιγμή να αλλάξεις σελίδα; Την παντρεύτηκε, πάει.

Ούτε στο δικαστήριο δεν μπορείς να ζητήσεις να μην πηγαίνει εκεί το παιδί, είναι νομικό τους δικαίωμα.

[mkcm]

Κοριτσια , πραγματικα θελω να γελασω, γιατι απο την μια εαν η μαμα μας ή η πεθερα μας παει να κανει πραγματα με τα παιδια μας,γινομαστε εξαλλες, (εχουν ανοιχτει αρκετα θεματα για το οτι μια γιαγια οικειοποιείται τον ρολο της μαμας και ποσο τα παιδια αγαπανε περισσοτερο την γιαγια) και απο την αλλη ειμαστε ανοιχτομυαλες στην σχεση των παιδιων μας με την νεα συντροφο του πρωη αντρα μας. Αυτο φυσικα μεχρι να μας τυχει γιατι μετα αλλαζουμε και δεν ειμαστε τοσο ανοιχτομυαλες.Παροτι δεν μου ετυχε αλλα θα μπορουσε αφου ημουν σε διασταση εναν χρονο, δεν μπορουσα να διανοηθω΄οτι θα υπηρχε αλλη γυναικα που θα το επαιζε μαμα στα παιδια μου. Τα παιδια πουκοντεψα να παω στον αλλο κοσμο για να τα κανω, που τα μεγαλωσα με πολλες δυσκολιες και πολυ πολυ αγαπη. Ξαφνικα θα ερχοταν μια αλλη γυναικα και θα παρουσιαζοταν σαν μανα τους? Με τιποτα ομως, οπως αντιστοιχα δεν υπηρχε περιπτωση να βαλω αλλον αντρα στην θεση του πατερας τους.Εναν πατερα εχουν και τελος!!!! Οσο για το τριτο προσωπο που διαβασα οτι βρισκει χωρο και μπαινει... χμμ.. Το φλερτ αρεσει σε ολους ανεξαιρέτως και μπορουν να την κανουν καποια στιγμη. Πολυ περισσοτερο οταν εχουν περασει τα χρονια, εχει ρουτινιασει το ζευγαρι (ναι βρε κοριτσια,ρουτινιαζει απο τον καθημερινο αγωνα). Αυτα λοιπον τα τριτα προσωπα μπορουν να γινουν αρκετα επιμονα και να χαλασουν σπιτια στο πιτς φυτιλι.. Τα βλεπω γυρω μου, δεν ειναι σεναρια επιστημονικης φαντασιας. Μου εχει τυχεινα γνωρισω γυναικα που ειχε βαλει σκοπο να χωρισει ενα ζευγαρι και εκανε τα παντα.. Ο αντρας κολακευτηκε μετα απο 15 χρονια γαμου και η αλλη τον τραβουσε απο την μυτη. Τι να λεμε τωρα?

 

Με προκαλείς τώρα.... Στην ιστορία που παρέθεσα πριν, η κουμπάρα της φίλης μου - προφανώς δεν είναι στα καλά της - είχε βάλει στόχο της ζωής της να τον αποπλανήσει τον κουμπάρο! Και το έχει παραδεχτεί κι ίδια. Έστησε ολόκληρο σκηνικό να τον αποπλανήσει και στη συνέχεια την επόμενη κιόλας μέρα πήγε και το σφύριξε στην κουμπάρα της, όχι γιατί είχε τύψεις, αλλά για να της το "τρίψει στα μούτρα"! Και λέμε ότι δε φέρει ευθύνη; Και για να προλάβω: και άσχετη να ήταν και πάλι θα έφερνε ευθύνη!

[mkcm]

Μωρέ μαζί σου, αλλά αν έπαιρνες τηλέφωνο και βριζόσουν έπι χρόνια, εντωμεταξύ αυτοί την περνούσαν ζάχαρη κι εσύ ξέμενες με τα νεύρα, δε θα έπρεπε κάποια στιγμή να αλλάξεις σελίδα; Την παντρεύτηκε, πάει.

Ούτε στο δικαστήριο δεν μπορείς να ζητήσεις να μην πηγαίνει εκεί το παιδί, είναι νομικό τους δικαίωμα.

 

Βρε, δε λέω να ξεκατινιάζετε με την άλλη καθημερινά. Αλλά ακόμα και να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, ρε φίλε, όχι δεν μπορείς να την αποδεχτείς! Εγώ τουλάχιστον δε θα μπορούσα, ούτε να τη δεχτώ, ούτε να την αποδεχτώ! Ούτε να αποδεχτώ, ότι ενώ χώθηκε ανάμεσα στους γονείς, τώρα το παίζει καλή μανούλα στο παιδί. Με ξεπερνάει αυτό!

[tzatzikaki]

Bρε δε σας προλαβαίνω! Θα απαντήσω σε 1-2 πραγματάκια που θυμάμαι τώρα.

 

Καταρχάς εξʼόσων γνωρίζω δεν αφήνει το παιδί στα πάρτι και πηγαίνει και το παίρνει, για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αν είναι κάτι που γίνεται ok, απλώς η φίλη μου όπου πάει ο μικρός, τον συνοδεύει. Αυτό ξέρω ότι ισχύει σε γενικές γραμμές.

 

Με ρωτήσατε πώς διατυπώνει το παιδί την ενόχλησή του. Το έχει πει ευθέως στη μαμά του ότι ενοχλείται. Κάτι γελοιότητες του στυλ "τώρα που είσαι εδώ, εγώ είμαι η μαμά", έχει πει το παιδί ότι δεν του αρέσουν (στη μαμά του, να το έχει πει στην άλλη δε νομίζω). Προφανώς δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν τα λέει έτσι ακριβώς η νυν. Αλλά για να τα λέει το παιδί στη μαμά του, ΚΑΤΙ έχει ειπωθεί.

 

Από την άλλη, ο μικρός ευχαρίστως θα χρησιμοποιήσει τη μητριά σε έναν καυγά με τη μαμά του, για να την πληγώσει. Έχει τύχει μάλιστα 2-3 φορές να βρεθώ παρούσα σε τέτοιους καυγάδες, σε επισκέψεις των δύο στο σπίτι μας. Η φίλη μου είναι "πειθαρχημένη" ως γονέας, υπό την έννοια ότι δεν κάνει συνεχώς χατήρια, μελετάει πολύ τις κινήσεις της, σκέπτεται συνεχώς των αντίκτυπο των πράξεών της στο παιδί, ψάχνεται συνεχώς να του προσφέρει ό,τι το καλύτερο (πέρα από το αυτονόητο συναισθηματικό κομμάτι) από διατροφή, μέχρι ψυχαγωγία κτλ. Και όπως γνωρίζετε, ένας πειθαρχημένος γονέας είναι συχνά δυσάρεστος για ένα παιδί.

Η άλλη σα να μη θέτει όρια, λες και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να κερδίσει στη σύγκριση με τη βιολογική μαμά, με όποιο κόστος.

[mother_tree]

Γιατί παραποιείς αυτά που έχουν γραφτεί;

Πότε πρότεινε οποιαδήποτε σχολιάστρια η μητέρα να μην προστατεύσει τα παιδιά της αν αυτά πληγώνονται, σνομπάρονται ή αγνοούνται;

 

Από τι ακριβώς πρέπει να προστατέψει η συγκεκριμένη μητέρα το παιδί της; Από τα ακριβά δώρα που κάνει η νυν; από το γεγονός ότι το αφήνει να φάει σαχλαμάρες το ΣΚ; Από τι ακριβώς απειλείται αυτό το παιδί μπορείς να μου εξηγήσεις; Γιατί από τα μέχρι στιγμής γραφόμενα η μόνη απειλή που διακρίνεται είναι αυτή που νιώθει η μαμά μέσω αυτών που της έχουν μεταφέρει τρίτοι.

 

Από το γεγονός ότι η νυν δεν σέβεται τους κανόνες που βάζουν οι γονείς του παιδιού και ακυρώνει την μαμά στα μάτια του. Αν η μαμά δεν έχει χρήματα να αγοράσει στο παιδί κάτι ακριβό και που μπορεί να μην το θέλει κιόλας η μαμά για την ηλικία του δεν μπορεί να έρχεται η νυν με τα λεφτά της και να την ακυρώνει έτσι. Αν η μαμά δεν θέλει να τρώει το παιδί πατατάκια είναι υποχρεωμένη να το σεβαστεί, το εάν συμφωνεί ή διαφωνεί είναι δικό της θέμα και πρέπει να το κρατήσει για τον ευατό της. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνεις λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω.

[marakiz]

Δύσκολα καταπίνεται πως ο άντρας σου σε κεράτωσε, πλέον μένει με αυτήν που σε κεράτωσε και άρα το παιδί σου περνάει ώρες μαζί της. Κακά τα ψέματα! Αλήθεια δεν ξέρω πόση ψυχραιμία, πόση yoga, πόσος αυτοέλεγχος χρειάζεται για να μπορείς να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση. Είναι αλήθεια όμως πως είναι μονόδρομος το να την αποδεχτεί, να την εκλογικεύσει και να βάλει την ισορροπία του παιδιού ως προτεραιότητα. Το ότι το παιδί χρησιμοποιεί τη μητριά γιατί ξέρει ότι πληγώνει τη μητέρα του με αυτό τον τρόπο, πάει να πει πως η μητέρα έχει αφήσει να φανεί στο παιδί πως πληγώνεται. Κι αυτό φυσικά δεν είναι καλό. Επίσης πιστεύω πως καλύτερα να ασχολείται πολύ με το παιδί παρά να μην ασχολείται καθόλου. Κατά τα άλλα, κανόνες τύπου δεν επιτρέπονται τα πατατάκια νομίζω με λίγη πίεση προς τον πρώην θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, τι στο καλό!

[tzatzikaki]

Το ότι το παιδί χρησιμοποιεί τη μητριά γιατί ξέρει ότι πληγώνει τη μητέρα του με αυτό τον τρόπο, πάει να πει πως η μητέρα έχει αφήσει να φανεί στο παιδί πως πληγώνεται.

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Βέβαια και εμείς οι υπόλοιπες ξέρουμε για παράδειγμα ότι δεν κάνει να φωνάζουμε σε μικρά παιδάκια, ότι πρέπει να βρίσκουμε άλλους τρόπους οριοθέτησης, αλλά μια-δυο-τρεις, κάποιες φορές μπορεί να χάσεις την υπομονή σου και να ξεφύγεις.... Το παλεύει πολύ πάντως, μπροστά του να μη δείχνει αναστατωμένη. Γι'αυτό πρήζει τις φίλες της , για να μην τα βγάζει στο παιδί, όσο γίνεται.

[summer wine]

ΑγγεΚ H άποψη της summer wine και εδώ όπως και στο άλλο θέμα, είναι πολύ συγκεκριμένη. Θεωρεί ότι πέραν της βιολογικής μητέρας ενός παιδιού, δεν μπορεί καμία άλλη γυναίκα να νιώσει την ίδια αγάπη για ένα παιδί. Ακόμα και αν υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις γονέων με υιοθετημένα παιδιά που έχουν δώσει το αίμα τους για αυτά, και καμία απολύτως απόδειξη για να υποστηρίξει κανείς ένα τέτοιο αξίωμα, παρα μόνο η προσωπικές της πεποιθήσεις. Εδώ αναρωτιόταν αν έχουν τα ίδια αισθήματα προς τα παιδιά τους οι γυναίκες που τα έχουν κάνει με δανεικά ωάρια!

 

Μπορεις σε παρακαλω να παραθεσεις που το εχω γραψει αυτο με την αγαπη και σχετικα με την υιοθεσια?

Ειδικα με την υιοθεσια σε αυτο το forum εχω ασχοληθει αρκετα, επειδη την εχω ζησει απο κοντα και ειμαι ιδιατερα ευαισθητοποιημενη. Αρκει να κοιταξεις μονο το θεμα της lydiap. Και ποτε αμφεβαλλα οτι υπαρχουν πραγματικα γονεις που εχουν δωσει τη ζωη τους ολοκληρη για τα υιοθετημενα παιδια? Πως προκυπτει οτι ειναι προσωπικη μου πεποιθηση, οταν εχω μαλιστα τετοιο ζωντανο παραδειγμα ?

 

Τα συμπερασματα σου ειναι τελειως μα τελειως αυθαιρετα. Σε βολευει προφανως να τα μπερδευεις , επειδη δεν σε συμφερουν αυτα που γραφω. Γιαυτο και το τριτο προσωπο.

Και η υιοθεσια δεν εχει καμια σχεση με το παρον θεμα. Οι δευτερες γυναικες των πατεραδων δεν συγκαταλεγονται στους θετους γονεις.

 

Λοιπον για να ξεκαθαρισω. Στο προηγουμενο θεμα εγραψα οτι το μητρικο ενστικτο το εχει ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ-ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ. Το μητρικο ενστικτο γινεται αντιληπτο κυριως οταν η γυναικα μενει εγκυος και γενναει το παιδι.

Μαλιστα σχετικα με τις ερευνες για την υπαρξη η οχι μητρικου ενστικτου που καποιες το αμφισβητουσαν, προσθεσα οτι θα θα ηταν ενδιαφερουσα η εξης ερευνα "το μητρικο ενστικτο στις μητερες με τα δανεικα ωαρια', Εσυ ομως απο οτι θυμαμαι δεν πιστευεις καν στην υπαρξη του μητρικου ενστικτου, οποτε τι σε χαλασε αυτο για την ερευνα που εγραψα.

 

Επισης ειναι τελειως διαφορετικο το μητρικο ενστικτο απο την αγαπη και το δεσιμο. Απο τα αισθηματα που νιωθουμε για ενα παιδι. Υπαρχουν μητερες που για καποιους λογους εγκατελειψαν τα παιδια τους και βρηκαν την αγαπη και την στοργη σε αλλες γυναικες. Αυτο δεν ακυρωνει ουτε την υπαρξη του μητρικου ενστικτου στις πρωτες, ουτε την αγαπη των δευτερων που εχουν μεγαλωσει τα παιδια αυτα. Σιγουρα διαφοροποιειται αναλογα με τα ατομα και το μεγεθος του ενστικτου αλλα και της αγαπης.

 

Τελος παντων συνεχιζω στο θεμα και συγνωμη για την παρενθεση.

 

 

Όσο για το "παντως να αποκαλεις το ξενο παιδι κορη μου η γιο μου η να αυτοαποκαλεισαι μαμα , ειναι απο ακρως υποκριτικο εως ακρως εκνευριστικο" όσο μια γυναίκα έχει σταθεί δίπλα σε ένα παιδί άυπνη, στους πυρετούς τους, στις αρρώστιες του, στις δυσκολίες, όταν αποτελεί το καταφύγιο του όταν αυτό ανησυχεί αλλά και στις επιτυχίες του, στις χαρές του, στην προόδό του και έχει συμβάλει στο να μεγαλώσει ένας υγιής και ευτυχισμένος άνθρωπος, κανένας δεν μπορεί να της αφαιρέσει το δικαίωμα να αποκαλεί το παιδί δικό της και κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος της αγάπης της. Για την ακρίβεια θα έλεγα ότι είναι τελείως υποκριτικό να θεωρείς ότι επειδή έβγαλες ένα παιδί από τον κόλπο σου, να θεωρείς ότι αυτόματα δικαιούσαι τον τίτλο της μητέρας. Οι πράξεις μετράνε, όχι οι τίτλοι.

Και τέλος, επειδή η ενότητα μιλά για σύνθετες οικογένειες και όχι για τα διαπροσωπικά προβλήματα ενηλίκων, καλό θα ήταν να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τον εαυτούλη μας και να δούμε τι είναι ωφέλιμο για το παιδί, που αυτό καλείται να σηκώσει το βάρος αυτών των καταστάσεων.

 

.

 

Το οτι εχεις σταθει διπλα στο παιδι του αντρα σου, οτι την εχεις βοηθησει και οτι την αγαπας δεν σε καθιστα μητερα της και δεν σου δινει το δικαιωμα να το αποκαλεις παιδι σου. Ειναι διαστρεβλωση της πραγματικοτητας με θυμα το ιδιο το παιδι.Το μπερδευουμε, το διχαζουμε. Εγω ξερω οτι εαν αγαπαμε ενα παιδι πραγματικα, δεν μπαινουμε σφηνα στην σχεση του με την μητερα του, δεν δηλητηριαζουμε την σχεση τους, μαλιστα προσπαθουμε να τη δικαιολογησουμε για να μην πληγωθει. Και οταν την αποκαλεις κορη σου, ναι, μπαινεις αναμεσα τους. Εκτος εαν σου εχει επιτρεψει η ιδια η μητερα του να την αποκαλεις ετσι και παλι με επιφυλαξη γιατι δεν μπερδευουμε τους ρολους.

 

Εισαι η γυναικα του πατερα της, ομως οχι η μητερα του. Αυτα πρεπει να ειναι ξεκαθαρα στο παιδι εφοσον ενδιαφερομαστε για το καλο του. Ολα τα αλλα προκυπτουν απο αλλα ιδιοτελη κινητρα και οχι αγαπη. Ακομαι και η μητερα να ειχε πεθανει ενος παιδιου, εφοσον το παιδι την ειχε γνωρισει θα πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι ωστε να μην διαστρευλωνουμε αυτη την μοναδικη σχεση . Δεν σημαινει οτι θα τα αγαπαμε λιγοτερο.

 

Συμφωνω οι πραξεις μετρανε γιαυτο ας περιοριστουν ολοι στους τιτλους τους και τους ρολους τους.

 

 

Επισης ολα αυτα που λες οτι εχεις κανει τα κανουν και οι γιαγιαδες και οι παππουδες οι οι κοντινοι συγγενεις. Αλιμονο εαν αρχιζουν να αυτοαποκαλλουνται μαμα η μπαμπα, μπροστα στο παιδι.

 

ΥΓ. Αυτο με τον κολπο που γραφεις ακουγεται ισοπεδωτικο. Δεν το εχω ξανακουσει ετσι ωμα και λυπαμαι. Εσυ μπορεις να μην νιωθεις τιποτα, αλλα για ολες τις γυναικες η στιγμη της γεννας ειναι ιερη.