Μητέρα δηλώνει έτοιμη να θηλάζει τον γιο της μέχρι να γίνει οκτώ ετών

[kine]

Δεν έχεις ακούσει για "κακόφαγα" μωρά 8,9,12 μηνών? (....)

 

Αν υπάρχει νοσηρότητα με κάποιον τρόπο στη συμπεριφορά ή την υγεία, αν η μαμά δεν θέλει, δεν αντέχει, έχει ανάγκη από οργανωμένο πρόγραμμα και συνοχή στη ζωή του παιδιού και χίλιοι άλλοι λόγοι, μπορεί να δοκιμάσει όσες μεθόδους χρειάζεται για να τα καταφέρει. Μιλάμε όμως για υγιείς καταστάσεις, στον ύπνο, την τροφή, το παιχνίδι και ότι άλλο. Τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, τις αντιμετωπίζεις ιδιαίτερα. Ο θηλασμός σε παιδάκι (κι όχι μωράκι) δεν είναι μια τέτοια περίπτωση.

[tzatzikaki]

Πάντως επιμένεις να κάνεις μια επισήμανση χωρίς να καταλαβαίνεις την ανουσιότητα αυτής, για την συγκεκριμένη συζήτηση. Δεν λέμε να δίνεις με το ζόρι στήθος μέχρι τις ηλικίες που έχουν αναφερθεί, αλλά να δίνεις ΟΤΑΝ ΖΗΤΗΣΕΙ. Οπότε η διευκρίνηση σου δεν αφαιρεί σε κάτι την πεποίθηση πως μπορείς να θηλάζεις ένα 5 χρονο πχ παιδί. ΕΦΌΣΟΝ ΖΗΤΆΕΙ.

 

Δεν προσφέρω-δεν αρνούμαι, ΔΕ σημαίνει σύντομος φυσικός αποθηλασμός μετά το πρώτο έτος.

Σιγά με τα bold, δεν είπα ότι πρότεινε κανείς να δίνεις με το ζόρι στήθος. Ξεκίνησα το ποστ αναφορικά με το πότε σταματάς να προσφέρεις, ως απάντηση στo μέλος vtgian το οποίο μετά βεβαιότητος έγραψε:

Ως φυσικό αποθηλασμό εννοούμε ότι η μητέρα μετά τα 2 έτη (που είναι η διάρκεια που προτείνει ο ΠΟΥ) δεν προσφέρει στήθος παρά μόνο αν το ζητήσει το παιδί και έτσι σταδιακά οδηγείται σε αποθηλασμό (το πότε εξαρτάται από το παιδί)

 

Αν εφαρμόσεις το δεν προσφέρω δεν αρνούμαι πριν τα 2, τότε το πιο πιθανό (όχι απαραίτητο) είναι να οδηγηθείς σε αποθηλασμό πριν τα 2 έτη, που είναι η σύσταση του ΠΟΥ.

 

Επειδή λοιπόν ετέθη και αυτό το ανούσιο θέμα, από το οποίο προέκυψε και η εξίσου ανούσια επισήμανσή μου (ότι παύεις να προσφέρεις μετά το 1ο έτος και όχι μετά το 2ο), βρήκα το κείμενο στο οποίο αναφερόμουν και το παρέθεσα.

Κατανοητό?

[tzatzikaki]

Αν υπάρχει νοσηρότητα με κάποιον τρόπο στη συμπεριφορά ή την υγεία, αν η μαμά δεν θέλει, δεν αντέχει, έχει ανάγκη από οργανωμένο πρόγραμμα και συνοχή στη ζωή του παιδιού και χίλιοι άλλοι λόγοι, μπορεί να δοκιμάσει όσες μεθόδους χρειάζεται για να τα καταφέρει. Μιλάμε όμως για υγιείς καταστάσεις, στον ύπνο, την τροφή, το παιχνίδι και ότι άλλο. Τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, τις αντιμετωπίζεις ιδιαίτερα. Ο θηλασμός σε παιδάκι (κι όχι μωράκι) δεν είναι μια τέτοια περίπτωση.

Δεν είμαι σίγουρη πως κατάλαβα, εδώ πράγματι ίσως χρειαστούν τα bold, θέλεις να πεις ότι η κακοφαγία στο μωρό των 8,9,12 μηνών υποδηλώνει νοσηρότητα ή αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση?

[BabyCute]

Λιγο που είδα το θέμα της συγκεκριμένης, μου φάνηκε άκρως επιδειξιομανής. Πώς θα το πω κομψά, αντί για τον θηλασμό θα μπορούσε να επιδεικνύει τον @@@ της.

 

Πες τα συμπεθέρα... Θηλασμος και καλα.....

[AthinaP]

Μια σημείωση σε ό,τι γράφτηκε και το ποιανού απόφαση είναι ο αποθηλασμός. Στα θηλαστικά είναι της μητέρας έτσι δεν είναι;

 

Στους ανθρώπους συνήθως είναι της μητέρας και πιο συχνά γιατί ξεβολεύτηκε με το θηλασμό ή έχει πειστεί ότι κάτι άλλο είναι το ίδιο ή έχει άλλα πλεονεκτήματα ή γιατί ποτέ δεν έκανε εγκατάσταση του θηλασμό ακολουθώντας οδηγίες αποθηλασμού είτε το γνώριζε η ίδια είτε όχι και γενικώς για τέτοιους λόγους. Όταν δεν συμβεί κάτι από τα παραπάνω και το αφήσει η μαμά στο βιολογικό παράγοντα το σώμα της θα της πει πότε και είναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό όταν το σώμα σου σε σπρώχνει να σταματήσεις έναν πολύμηνο θηλασμό. Ο θηλασμός ο ίδιος γίνεται δυσάρεστος, πέρα από νύστες και τέτοια.

 

Ε σε εμένα συνέβη πολύ πολύ πολύ πριν τα 4, δεν ξέρω αν παίζουν άλλοι παράγοντες ρόλο όπως το πόσες ώρες λείπει η μαμά από το σπίτι, δεν είχε αλλάξει κάτι όμως πιο πριν για μήνες. Και για τα παιδιά ήρθε ως κάτι φυσικό, γιατί ήταν σε ηλικία που για τα βασικά συνεννοούνταν πλήρως.

[vtgian]

Λεπτομέρειες, αλλά επειδή υπήρξε διαφωνία ως προς το έως πότε προσφέρεις στήθος:

 

σελ. 451 από Πατσούρου:

O φυσικός αποθηλασμός, που είναι η πρώτη και φυσική επιλογή, απλοποιεί τα πράγματα: Κάθε παιδί έχει την ανάγκη να θηλασει. Όταν η ανάγκη ικανοποιηθεί πλήρως, το παιδί την ξεπερνά. Αυτό σημαίνει πως αν η μητέρα, αφού το παιδί της γίνει ενός έτους, εφαρμόσει την αρχή "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", επιτρέπει το παιδί να θηλάζει για όσο καιρό θέλει.

 

σελ.457

Αφού είστε σίγουρη ότι εφαρμόζετε την αρχή του "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", που οφείλετε να εφαρμόσετε έτσι κι αλλιώς αφού χρονίσει το μωρό σας, περάστε σε κάθε επόμενο βήμα 1-2 μέρες αφού το παιδάκι σας σταματήσει να διεκδικεί αυτό που αφορούσε το προηγούμενο βήμα (αναφέρεται σε βήματα "επιτάχυνσης" του αποθηλασμού, η ουσία είναι όμως η πρόταση που υπογράμμισα, δεν προσφέρεις μετά το έτος)

 

και, άσχετο με τα παραπάνω, αλλά έχει τα δίκια της,

σελ.457

"Δεν προσφέρω δεν αρνούμαι". Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του αποθηλασμού, όσο απλοϊκός κι αν ακούγεται, Πολλές φορές, μητέρες αγανακτισμένες από την εμμονή των παιδιών τους με το στήθος, μένουμε κατάπληκτες όταν συνειδητοποιούμε πως εμείς οι ίδιες προκαλούμε τους περισσότερους θηλασμούς του 24ώρου.

 

Καμία διαφωνία.Και δεν εκφράζω με βεβαιότητα προσωπική γνώμη αλλά επιστημονική. Άλλο λέει η Πατσούρου, άλλο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας [...infants should receive complementary foods with continued breastfeeding up to 2 years of age or beyond...]

 

Η κάθε μαμά, ακολουθεί ότι νομίζει. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Πάντως αυτό το " οφείλετε να εφαρμόσετε έτσι κι αλλιώς αφού χρονίσει το μωρό σας" μου φαίνεται πολύ αυστηρό. Το αιτιολογεί κάπως;

 

Όπως και να έχει, και η Πατσούρου δε δίνει κάποιο χρονικό όριο στον αποθηλασμό. Μάλιστα ορίζει ως βασικό παράγοντα το ίδιο το παιδί όταν λέει "Όταν η ανάγκη ικανοποιηθεί πλήρως, το παιδί την ξεπερνά" και "αφού το παιδάκι σας σταματήσει να διεκδικεί αυτό που αφορούσε το προηγούμενο βήμα".

 

Δεν ξέρω πόσες έχετε εμπειρία θηλασμού μετά το έτος και αν ακολουθήσατε το "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", σε εμένα πάντως σίγουρα έχει μειώσει θηλασμούς (μόνο βράδυ ή αν ξυπνήσει ενδιάμεσα) αλλά αποθηλασμός δεν έχει γίνει ακόμα. Τα 2 χρόνια τα βλέπω να τα πιάνουμε άνετα.

 

Κατά τα άλλα, τι ακριβώς συζητάμε; Το ποσοστό των παιδιών που φτάνουν να θηλάζουν μέχρι τα 7 είναι απειροελάχιστο και όλες μας πιστεύουμε ότι αν φτάσει μέχρι εκεί, υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

 

Και τελικά ποιος ορίζει μέχρι πότε πρέπει να θηλάζει ένα παιδί; Η δυάδα μαμάς παιδιού ή εγώ, εσύ, η γειτόνισσα που σοκάρεται με το παιδί που θηλάζει στα 4 και θα σταμπάρει το παιδί και τη μαμά;

 

 

Σχετικά με το προηγούμενο μήνυμά μου, φυσικά και θα προσφέρεις φαγητό, δεν εννοεί η kine ότι θα το αφήσεις μόνο με γάλα μέχρι να σου πει "μαμά φαΐ". Αλλά θα βρεις επίσης άπειρα πόστ και εδώ και σε άλλα φόρουμ με μαμάδες στα όρια κατάθλιψης γιατί το 7 μηνών παιδί τους δεν τρώει 250γρ φρουτόκρεμα καθημερινά. Και ως δια μαγείας το πρόβλημα λύνεται όταν το παιδί γίνεται 8-9 μηνών ή και 12! Αυτό εννοούμε ότι το παιδί σου δείχνει. Αυτό κάνει και η τεχνική "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι". Ακούει την ανάγκη του παιδιού.

 

Την καλημέρα μου!

[elenip]

Δεν ξέρω πόσο συχνά θηλάζετε/σατε δημόσια και σε ποιους χώρους αλλά για μένα που είμαι σχεδόν όλη τη μέρα έξω από τις πρώτες μέρες του μωρού, υπάρχει και παρά υπάρχει σκανδαλισμός. Δεν εννοώ σεξουαλικός. Μη με παρεξηγείτε. Εννοώ, σαν κάτι το περίεργο. Εχω δει ανθρώπους να με κοιτάνε σα να κάνω κάτι το αηδιαστικό (!) ναι! Και μάλιστα ακόμη και κοπέλες, έφηβες. Εχω δει κοπέλα με τσεμπερι και το αγόρι της από δίπλα να με κοιτά τρυφερά και από την άλλη 50αρες να με κοιτούν σαν ούφο. Ολες τις αντιδράσεις, με όλους τους τρόπους, απ' όλες τις ηλικίες...μεγάλη ποικιλία!!! Αλλά ναι, υπάρχει θέμα. Δες μονάχα πόσο συχνά συναντάς μπουκάλι και πόσο συχνά στήθος. Κι άλλο σε μια παιδική χαρά, σ' έναν παιδότοπο, κι άλλο σε καφέ, μπαράκια και στο δρόμο.

 

Είμαι υπέρ του θηλασμού, θήλασα και τα δύο παιδιά μου και δημόσια. Ποτέ κανείς και πουθενά δεν με έκανε να αισθανθώ κάπως. Και οι πιο πολλές φίλες μου που έχουν θηλάσει δεν είχε καμία κάποια τέτοια αντίδραση. Αυτό το να κοιτάνε την θηλάζουσα κάπως το έχω διαβάσει μόνο εδώ.

Πλέον τείνω στο συμπέρασμα ότι "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται"

[Summer mommy]

Καλησπέρα κορίτσια. Διάβασα το θέμα κ έχω σοκαριστεί. Ποιά τα οφέλη του θηλασμού σε ένα 7χρονο παιδί; Δηλαδή μπορεί να φάει γαριδάκια κ μετά να θηλάσει. Πλέον έχουμε χάσει κάθε μέτρο. Κατ εμέ όλα αυτά αγγίζουν την υπερβολή κ γίνονται προφανώς για να προκαλέσουν αντιδράσεις σαν τις δικές μας.

 

😜 Ναι αλλά μετά τα γαριδάκια δεν πρέπει να πάρει και τα αντισωματακια του το πουλάκι μου; Και πώς θα αισθανθεί η μαμα του η σούπερ μανούλα αν δε το θηλάσει;

[mkcm]

Εντάξει, θέλει η άλλη να θηλάσει το παιδί της μέχρι να πάει φαντάρος... Τι να πω; Πραγματικά είμαι υπέρμαχος (όχι κολλημένη και αιρετική σε σχέση με το θέμα) του θηλασμού, αλλά ρε παιδιά, 7 χρονών παιδί κι 8 να το θηλάζεις; Δηλαδή, κάντο εικόνα... Κάτι δε στέκει... Και ναι, εγώ πιστεύω ότι θα δημιουργήσει τρομερά ζητήματα στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Και ναι, κι εμένα ένας μπάρμπας μου θήλασε μέχρι τα 7 και παρόλο που εξωτερικά δε φαίνεται να έχει θέματα (επιχειρηματίας και οικογενειάρχης) αν τον γνωρίσεις καλύτερα δεν είναι και ο πλέον ισορροπημένος άνθρωπος στον κόσμο...

Δηλαδή ο μόνος τρόπος για να δείξεις τη στοργή, την αγάπη σου είναι το β@ζί...; Ε, όχι....

Και τέλος πάντων, μπορεί η τύπισσα να έχει αποφασίσει, ότι ακόμη και να παντρευτεί ο γιός της (κρίμα στην κοπέλα) θα περνάει κάθε βράδυ από το σπίτι του (αν δε μένει μαζί του) να τον θηλάζει για να κοιμηθεί, πρέπει σώνει και ντε να το κάνει κάρτα και να ανεβάζει βιντεάκια στο youtube (αλήθεια, μήπως βγάζει και λεφτά από αυτό;;;;;

[tzatzikaki]

Καμία διαφωνία.Και δεν εκφράζω με βεβαιότητα προσωπική γνώμη αλλά επιστημονική. Άλλο λέει η Πατσούρου, άλλο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας [...infants should receive complementary foods with continued breastfeeding up to 2 years of age or beyond...]

 

Η κάθε μαμά, ακολουθεί ότι νομίζει. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Πάντως αυτό το " οφείλετε να εφαρμόσετε έτσι κι αλλιώς αφού χρονίσει το μωρό σας" μου φαίνεται πολύ αυστηρό. Το αιτιολογεί κάπως;

 

Όπως και να έχει, και η Πατσούρου δε δίνει κάποιο χρονικό όριο στον αποθηλασμό. Μάλιστα ορίζει ως βασικό παράγοντα το ίδιο το παιδί όταν λέει "Όταν η ανάγκη ικανοποιηθεί πλήρως, το παιδί την ξεπερνά" και "αφού το παιδάκι σας σταματήσει να διεκδικεί αυτό που αφορούσε το προηγούμενο βήμα".

 

Δεν ξέρω πόσες έχετε εμπειρία θηλασμού μετά το έτος και αν ακολουθήσατε το "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", σε εμένα πάντως σίγουρα έχει μειώσει θηλασμούς (μόνο βράδυ ή αν ξυπνήσει ενδιάμεσα) αλλά αποθηλασμός δεν έχει γίνει ακόμα. Τα 2 χρόνια τα βλέπω να τα πιάνουμε άνετα.

 

Κατά τα άλλα, τι ακριβώς συζητάμε; Το ποσοστό των παιδιών που φτάνουν να θηλάζουν μέχρι τα 7 είναι απειροελάχιστο και όλες μας πιστεύουμε ότι αν φτάσει μέχρι εκεί, υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

 

Και τελικά ποιος ορίζει μέχρι πότε πρέπει να θηλάζει ένα παιδί; Η δυάδα μαμάς παιδιού ή εγώ, εσύ, η γειτόνισσα που σοκάρεται με το παιδί που θηλάζει στα 4 και θα σταμπάρει το παιδί και τη μαμά;

 

 

Σχετικά με το προηγούμενο μήνυμά μου, φυσικά και θα προσφέρεις φαγητό, δεν εννοεί η kine ότι θα το αφήσεις μόνο με γάλα μέχρι να σου πει "μαμά φαΐ". Αλλά θα βρεις επίσης άπειρα πόστ και εδώ και σε άλλα φόρουμ με μαμάδες στα όρια κατάθλιψης γιατί το 7 μηνών παιδί τους δεν τρώει 250γρ φρουτόκρεμα καθημερινά. Και ως δια μαγείας το πρόβλημα λύνεται όταν το παιδί γίνεται 8-9 μηνών ή και 12! Αυτό εννοούμε ότι το παιδί σου δείχνει. Αυτό κάνει και η τεχνική "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι". Ακούει την ανάγκη του παιδιού.

 

Την καλημέρα μου!

Καλημέρα κι από μένα,

Δεν το βλέπω αυστηρό, το βλέπω λογικό. Το παιδί μετά το έτος καταναλώνει 3 γεύματα στερεάς και ενδιάμεσα σνακ. Το γάλα παραμένει σημαντικό αλλά γίνεται δευτερεύον. Δεν προσφέρεις γάλα διότι οι ανάγκες σίτισης καλύπτονται τώρα περισσότερο απο τις στερεές και επίσης του δείχνεις στο παιδί ότι μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς στήθος (ειλικρινά δεν κατανοώ γιατί αυτό θεωρείται αρνητικό), δεν αρνείσαι,αν δε θέλεις να αποθηλάσεις άμεσα, διότι πέρα από το γάλα το παιδί πιθανόν να θέλει απλώς να... θηλάσει. Άρα δεν έχει κανένα νόημα να ξεκινήσεις αυτή τη διαδικασία μετά τα 2 έτη, η διαδικασία αποθηλασμού θα πρέπει να έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, αφενός για να μην τραβήξει πολύ σε μήκος όλο αυτό ή να μην τραβήξει παραπάνω από όσο πραγματικά χρειάζεται το παιδί και αφετέρου για να μην υποχρεωθείς απυηδισμένη να διακόψεις κάποια στιγμή πιο βίαια. Win win.

Αν ο στόχος είναι ο φυσικός αποθηλασμός, δεν έχει κανένα νόημα να προσφέρεις μετά το έτος, είναι σα να σαμποτάρεις τη διαδικασία. Φυσικά και έτσι μειώνονται οι θηλασμοί. Περιμένει κανείς να μείνουν ως είχαν, είναι επιθυμητό αυτό? Το ζητούμενο είναι να μειωθούν. Λογικά γι'αυτό το εφαρμόζεις κι εσύ, δεν επιδιώκεις να έχεις ένα παιδάκι γαντζωμένο πάνω σου εσαεί, έτσι δεν είναι?

Ο ΠΟΥ είπαμε, έχει δώσει ένα συνιστώμενο κάτω όριο διάρκειας του θηλασμού, τα 2 έτη. Μέχρι εκεί. Δεν αναλύει τους ενδιάμεσους χειρισμούς. Αυτά τα έχουν αναλάβει οι σύμβουλοι, και δε νομίζω ότι θα βρεις σύμβουλο δεν υποστηρίζει την πρακτική ΔΠ-ΔΑ μετά το έτος. Έκανα παραπομπή στην Πατσούρου διότι αυτή θυμάμαι.

Παρεπιπτόντως, in real life, και δεν προσφέρεις και θα αρνηθείς (πχ τσιγαρίζεις κρεμμύδια και καλύτερα το παιδί να περιμένει λίγο). Φαντάζομαι δε στιγματίζεται ο ψυχισμός του παιδιού από τέτοια περιστατικά. Αλλά μια μαμά κλεισμένη στο σπίτι με τον Dr Sears εικόνισμα μπορεί να τα έχει μπλέξει λίγο όλα αυτά και να θεωρεί ότι κάνει το καλύτερο για το παιδί της, ανταποκρινόμενη σε κάθε απαίτηση.

Και αναφορικά με το παράδειγμα του φαγητού, επιβεβαιώνεις αυτό που λέω, συνεχίζεις την προσπάθεια μέχρι να αποδώσει. Τη συνεχίζεις όμως, δε σταματάς ποτέ. Η ανάγκη, χωρίς καμία παρέμβαση, μπορεί να εκδηλωθεί πολύ αργότερα.

[tzatzikaki]

Μιας και η συζήτηση αφορά την εν λόγω κυρία, φαντάζομαι δεν έχει αντίρρηση η διαχείριση να δούν οι αναγνώστες και το παρακάτω video (ανεβασμένο στο youtube, ελεύθερης πρόσβασης video), ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της καθημερινότητας αυτής της μανούλας...:

[mkcm]

Εντωμεταξύ, εγώ αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί για μια τόσο φυσική διαδικασία που είναι ο θηλασμός χρειάζεται να υπάρχουν ένα κάρο "ειδικοί" που εκδίδουν βιβλία, κάνουν εκπομπές, βγάζουν βιντεάκια και δεν ξέρω εγώ τι άλλο (πάντα με το αζημείωτο φυσικά) και το μόνο που καταφέρνουν είναι να αγχώνουν μια νέα μανούλα.

Ναι, μπορεί να χρειαστεί στην αρχή μια βοήθεια από κάποια μαία, κάποια πιο έμπειρη ίσως συγγενή, κλπ., αλλά όλο αυτό το πράγμα δεν ξέρω νομίζω ότι περισσότερο άγχος κι ανασφάλεια προσφέρει παρά βοήθεια. Γιατί η άλλη, αντί να αντιμετωπίσει το θηλασμό ως κάτι τελείως φυσιολογικό, βομβαρδίζεται από μια σειρά πληροφορίες από 100 μεριές και σου λέει, όπα, για να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα για το ζήτημα θα έχει τις δυσκολίες του, με αποτέλεσμα να ξεκινάει μέσα στην ανασφάλεια και το άγχος και την αβεβαιότητα αντί να αφήνει το σώμα της και το παιδί της να την καθοδηγήσει.

[livinath]

livinath Όχι δεν αντιστρέφεται εύκολα. Και σίγουρα όχι αν θεωρούμε το παιδί θα έχει ψυχολογικά προβλήματα αν θηλάζει στα 4 και στα 5 βασιζόμενοι μόνο στις δικές μας πεποιθήσεις, χωρίς να μας επιβεβαιώνει έστω και μία μελέτη.

Ο ΠΟΥ προτείνει τον θηλασμό μέχρι τα 2 έτη ή και περισσότερο. Όμως οι περισσότεροι ψυχίατροι και ψυχολόγοι διαφωνούν με τον επί μακρόν θηλασμό καθαρά για λόγους που έχουν να κάνουν με την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού και την αυτονόμησή του όπως και της μητέρας. Πολλοί δεν υποστηρίζουν ότι τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται να διαχειριστούν μια απογοήτευση διότι το πρώτο τους καταφύγιο/παρηγοριά είναι ο θηλασμός και όχι η διαχείριση της κατάστασης. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αυτή θα είναι η παρηγοριά τους για πάντα. Όταν δε οι περισσότεροι από τους ειδικούς ψυχικής υγείας συνηγορούν στην άποψη ότι τα όρια σε ένα παιδί καλό είναι να έχουν μπει μέχρι τα 6 διότι μετά καθίσταται πολύ πιο δύσκολο και να μπουν αλλά και να εδραιωθούν πως ακριβώς μπορούν αυτά τα δύο να συμπλεύσουν? Προσωπικά, μου φαίνονται αντιφατικά.

 

Όπως έγραψα και στην αρχή, βάσει ερευνών η ηλικία φυσικού αποθηλασμού κυμαίνεται από 2,5 έως 7 έτη. Το εύρος είναι τόσο μεγάλο γιατί συνυπολογίζονται και άλλοι παράγοντες όπως κοινωνικοί. Πχ σε φυλές εσκιμώων βρέθηκε να θηλάζουν και στα 15 τους! Στην Ελλάδα του 40 και του 50 λοιπόν, έβρισκες πολλά παιδιά να θηλάζουν μέχρι τα 4-5. Στα 7 δεν έχω ακούσει ποτέ μου.

 

Γράφεις [...Αυτό είναι προς διερεύνηση... Το ότι οι κοινωνία δεν σήκωνε πολλά πολλά, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αποκλίσεις. Οι γονείς μας όμως και ακόμα περισσότερο οι παππούδες μας ήταν και πιο πουριτανοί σε σχέση με εμάς και δεν μαθαίνανε για το σεξ στην ηλικία των 7 ετών. Οπότε δεν μπορεί να γίνει σύγκριση, μπορεί?...] Τι είναι προς διερεύνηση; Τι εννοείς αποκλίσεις; Οι γονείς μας και οι παππούδες μας αν είχαν ψυχολογικά προβλήματα λόγω θηλασμού; Επίσης κάνεις μεγάλο λάθος για το πότε μαθαίνανε για το σεξ. Εδώ στα 14 κάνανε παιδιά μόλις 100 χρόνια πριν! Ναι, δε γίνεται σύγκριση γιατί δεν υπάρχει κάτι να συγκρίνουμε.

Προς διερεύνηση είναι το αν είχαν ή όχι θέματα οι προηγούμενες γενιές σε σχέση με την σεξουαλικότητά τους. Εκεί αναφερόμουν. Και διευκρινίσω ότι αυτό δεν μπορεί να είναι σαφές αφενός γιατί δεν υπάρχουν τέτοιου είδους έρευνες γιατί το σεξ θεωρούνταν ταμπού και δεν συζητιόταν ανοιχτά. Οι αποκλίσεις καταγράφονται διαφορετικές σε κάθε εποχή καθώς, εν πολλοίς, αυτές καθορίζονται από τα επικρατούντα ήθη της εκάστοτε εποχής και από αυτό που ήταν τότε κοινωνικά αποδεκτό. Ως παράδειγμα και μόνο θα αναφέρω την ομοφυλοφιλία. Πριν 50 χρόνια ο ομοφυλόφιλος ήταν υπό διωγμόν και θεωρούνταν περιθωριακός, τώρα αυτό δεν ισχύει πια.

 

Ξαναλέω, ότι δεν αρέσει στα δικά σας μάτια, δεν είναι και απαραίτητα λάθος. Ειδικά στο άρθρο που αναδημοσίευσες, εκεί ναι μάλιστα, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη μάνα κάπου το έχει χάσει. Αλλά δε θα θεωρήσουμε το θηλασμό στα 4 παρά φύσει επειδή κάποιες μάνες δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Κανείς δεν είπε ότι ο θηλασμός στα 4 είναι παρά φύση ή τουλάχιστον δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο. Καλώς ή κακώς όμως κάποιοι πιστεύουμε ότι αυτό έχει επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού. Και αν εμείς είμαστε αδαείς, άνευ πτυχίου, αυτόκλητοι/αυτοδίδακτοι ψυχολόγοι ή όπως αλλιώς θέλει να το χαρακτηρίσει κάποιος, υπάρχουν ψυχίατροι και ψυχολόγοι με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια άποψη, κάτι θα ξέρουν κι αυτοί, έτσι δεν είναι? Άλλωστε όλοι όσοι μιλάμε σ'αυτό το thread δεν έχουμε καμία ειδικότητα περί του θηλασμού παρά μόνο την εμπειρία μας ή αυτά που έχουμε διαβάσει άρα ίσως κανείς/καμιά μας δεν δικαιούται να είναι κατηγορηματική για το αν ξέρει ή δεν ξέρει μια άλλη μάνα τι της γίνεται και τι όχι, σωστά?

 

Αγγεκ αυτό που έχει γίνει τα τελευταία περίπου 40 χρόνια είναι πολυδιάστατο. Η Ελληνίδα μάνα (και όχι μόνο) βομβαρδίστηκε από παιδίατρους και εταιρίες ότι το γάλα της δεν είναι επαρκές. Με την οικονομική ανάκαμψη ήταν μια ωραία ευκαιρία να βγάλουν κάποιοι χρήματα. Από τα μέσα έμαθε ότι η μοντέρνα γυναίκα δεν κάθεται με το βυζί έξω να θηλάσει, γιατί έχει να γυρίσει στη σημαντική της δουλειά. Ότι ο θηλασμός είναι για τις φτωχές (σημείωση, φίλη που γέννησε στην Τουρκία και ήθελε να θηλάσει, άκουσε από παιδίατρο 'μα αφού έχεις χρήματα, δεν είσαι άπορη, γιατί να θηλάσεις;'). Μάθαμε ότι το στήθος μας είναι κυρίως για τις ορέξεις του άντρα και επιβάλλεται να είναι στητό και ελκυστικό, και όχι πρωταρχικά για να να θρέψουμε τα μωρά μας και έπειτα για την ευχαρίστησή μας. Και έτσι βρεθήκαμε οι μανάδες μας να μην έχουν θηλάσει ούτε μια μέρα, θεωρώντας ότι έκαναν το σωστό. Και εμείς μεγαλώσαμε με την εικόνα του μπιμπερό και της πιπίλας ως το νορμαλ. Έχουμε φτάσει 2016 και υπάρχουν ακόμα κοπέλες που δέχονται πιέσεις να αποθηλάσουν στους 4 και στους 6 μήνες γιατί μετά το γάλα τους θα γίνει νερό!

 

Σ'αυτήν την τελευταία παράγραφο θα πω πως έχεις δίκιο. Φυσικά και η στάση πολλών είναι αποτέλεσμα μιας προπαγάνδας η οποία άρχισε χρόνια πριν. Πλέον όμως είναι ελάχιστες οι γυναίκες που δεν είναι ενημερωμένες για τα οφέλη του θηλασμού. Τουλάχιστον δεν νομίζω πως μπορεί να επικαλεστεί κάποια ότι δεν έχει πρόσβαση στη γνώση. Παρόλα αυτά όμως οι γυναίκες κάνουμε επιλογές σε πολλά πράγματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιών μας. Και αυτές οφείλουν - κατά την γνώμη μου να είναι σεβαστές. Και νομίζω πως είναι. Αυτοί που κατά γενικό κανόνα δεν είναι σεβαστοί είναι όσοι ακολουθούν τα άκρα κι αυτό γιατί το "παν μέτρον άριστον" είναι ο χρυσός κανόνας που σε βοηθάει να πορευτείς με μεγαλύτερη ασφάλεια.

[livinath]

Είμαι υπέρ του θηλασμού, θήλασα και τα δύο παιδιά μου και δημόσια. Ποτέ κανείς και πουθενά δεν με έκανε να αισθανθώ κάπως. Και οι πιο πολλές φίλες μου που έχουν θηλάσει δεν είχε καμία κάποια τέτοια αντίδραση. Αυτό το να κοιτάνε την θηλάζουσα κάπως το έχω διαβάσει μόνο εδώ.

Πλέον τείνω στο συμπέρασμα ότι "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται"

 

Α, γεια σου...

 

Μαι από τα ίδια. Κι εγώ θήλασα, και δημόσια και ιδιωτικά, ποτέ κανείς δεν μου είπε κάτι, ούτε και με κοίταξε περίεργα. Βέβαια, σε μπαράκι η αλήθεια είναι, δεν έχω θηλάσει ποτέ... Μπορεί εκεί να τους φάνηκε παράξενο.

[Dragonfly]

Εντωμεταξύ, εγώ αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί για μια τόσο φυσική διαδικασία που είναι ο θηλασμός χρειάζεται να υπάρχουν ένα κάρο "ειδικοί" που εκδίδουν βιβλία, κάνουν εκπομπές, βγάζουν βιντεάκια και δεν ξέρω εγώ τι άλλο (πάντα με το αζημείωτο φυσικά) και το μόνο που καταφέρνουν είναι να αγχώνουν μια νέα μανούλα.

Ναι, μπορεί να χρειαστεί στην αρχή μια βοήθεια από κάποια μαία, κάποια πιο έμπειρη ίσως συγγενή, κλπ., αλλά όλο αυτό το πράγμα δεν ξέρω νομίζω ότι περισσότερο άγχος κι ανασφάλεια προσφέρει παρά βοήθεια. Γιατί η άλλη, αντί να αντιμετωπίσει το θηλασμό ως κάτι τελείως φυσιολογικό, βομβαρδίζεται από μια σειρά πληροφορίες από 100 μεριές και σου λέει, όπα, για να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα για το ζήτημα θα έχει τις δυσκολίες του, με αποτέλεσμα να ξεκινάει μέσα στην ανασφάλεια και το άγχος και την αβεβαιότητα αντί να αφήνει το σώμα της και το παιδί της να την καθοδηγήσει.

 

Έτσι είναι... Από τη μια λέμε ότι είναι φυσική διαδικασία και από την άλλη το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη, τέχνη, όπως θέλετε πείτε το...

[mkcm]

Α, γεια σου...

 

Μαι από τα ίδια. Κι εγώ θήλασα, και δημόσια και ιδιωτικά, ποτέ κανείς δεν μου είπε κάτι, ούτε και με κοίταξε περίεργα. Βέβαια, σε μπαράκι η αλήθεια είναι, δεν έχω θηλάσει ποτέ... Μπορεί εκεί να τους φάνηκε παράξενο.

 

Εγώ πάλι έχω τις εξής εμπειρίες. Μια δικιά μου:

Στην παραλία με το μωρό 3 μηνών, το βάζω στο στήθος και περνάνε κάτι κιουρίες 50 φεύγα και λέει η μία στην άλλη: "Τι νομίζει αυτή ότι κάνει;" Απάντησα βέβαια: "Ταΐζω το παιδί μου μαντάμ".

Μια κοπελίτσα μικρούλα με το μωράκι της 1,5 μηνών. Πιάνουμε κουβέντα, μου λέει ότι το θηλάζει κλπ. Πεινάει το μωρό και ετοιμάζεται να πάει στο αυτοκίνητο να θηλάσει. Της λέω, γιατί καλέ να σκάσετε μέσα στο αυτοκίνητο; Θήλασε εδώ κι αν δε θες να εκθέσεις το στήθος σου ρίξε ένα πανάκι πάνω του.

Το κάνει. Βγαίνει ο άντρας της από τη θάλασσα και με συνοπτικές διδικασίες την ξαποστέλνει στο αυτοκίνητο.

[mkcm]

Έτσι είναι... Από τη μια λέμε ότι είναι φυσική διαδικασία και από την άλλη το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη, τέχνη, όπως θέλετε πείτε το...

 

Επιχείρηση; Αλήθεια, οι σύμβουλοι θηλασμού πόσο χρεώνουν;

[kine]

Είμαι υπέρ του θηλασμού, θήλασα και τα δύο παιδιά μου και δημόσια. Ποτέ κανείς και πουθενά δεν με έκανε να αισθανθώ κάπως. Και οι πιο πολλές φίλες μου που έχουν θηλάσει δεν είχε καμία κάποια τέτοια αντίδραση. Αυτό το να κοιτάνε την θηλάζουσα κάπως το έχω διαβάσει μόνο εδώ.

Πλέον τείνω στο συμπέρασμα ότι "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται"

 

Φυσικά, μα τι άλλο πέρα από μύγιασμα; Αυτό θα είναι!! Πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα και νόμιζα αυτά τα ανήκουστα!?!

 

Χαίρομαι πολύ που δεν το είδες πουθενά, αλλά εγώ το είδα και το βλέπω. Δε σε τιμά καθόλου αυτή η απαξίωση και η απολυτότητα με την οποία εκφράζεσαι για κάτι μάλιστα που μάλλον δεν σου έχει συμβεί και δεν είναι ούτε ευχάριστο ούτε και περνά απαρατήρητο.

[tzatzikaki]

Επιχείρηση; Αλήθεια, οι σύμβουλοι θηλασμού πόσο χρεώνουν;

Ενδεικτικά, 70?/ επίσκεψη

[mkcm]

Ενδεικτικά, 70?/ επίσκεψη

 

Έτσι.......

[Dragonfly]

Επιχείρηση; Αλήθεια, οι σύμβουλοι θηλασμού πόσο χρεώνουν;

 

Ναι νομίζω αυτός είναι καλός όρος...

 

Πόσο χρεώνουν;; άστα... έχω τραγική εμπειρία και από συμβούλους και από μαίες και από μαθήματα ανώδυνου τοκετού...:rolleyes:

[tzatzikaki]

Έτσι.......

Αν είχες τη μάνα σου βέβαια να σου λέει "σκάσε και θήλαζε", δε θα υπήρχε ανάγκη για συμβούλους. Αυτό είναι το πρόβλημα

[livinath]

Προς την θεματοθέτρια:

 

Μιας και το σεξουαλικό είναι το προβληματικό στην όλη συζήτηση, ίσα ίσα, ένα παιδί που έχει εικόνες από τη μητέρα του να το θηλάζει ΓΝΩΡΙΖΕΙ πως το στήθος είναι τρυφερότητα, είναι στοργή, είναι μαμά, είναι τροφή. Οταν έρχονται οι εικόνες και τα στερεότυπα του "βυζιού", από τηλεόραση, ταινίες, ιντερνετ, συνομηλίκους κ.α., έχει αντιστάσεις το παιδί, έχει ήδη άποψη και γνώση για το τι εστί στήθος.

 

Το να μην εχεις δει ποτέ το στήθος της μητέρας σου μπορεί να δημιουργήσει μυστήριο και να ευνοήσει την αποκλειστικότητα της σεξουαλικοποίησης του στήθους, αφού η μόνη αναφορά στο σημείο αυτό του σώματος, θα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με λαγνεία και σαγήνη, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.

 

Αυτό που λες έχει βάση. Απαιτεί όμως πολύ φιλοσοφημένη σκέψη η οποία ουδεμία σχέση έχει με την λογική που διαθέτει ένα 3χρονο που μπαίνει στο Οιδιπόδειο με σκοπό να περάσει τη φάση και να βγει κάποτε από αυτή...

 

Επίσης, εκ πείρας μιλώντας, θα πω το εξής: Η κόρη μου γνωρίζει ότι θήλαζε σαν μωρό. Ξέρει τι είναι ο θηλασμός και έχει δει φίλες και συγγενείς μας να θηλάζουν. Χαίρεται γι'αυτό, πιθανόν της αρέσει η όλη τρυφερή εικόνα που παρουσιάζει μια θηλάζουσα με το μωρό της, δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτή τη χαρά. Αυτό που διαφέρει, και νομίζω πως έχει σημασία, είναι ότι εκείνη δεν έχει μνήμες από αυτό.

[mkcm]

Ναι νομίζω αυτός είναι καλός όρος...

 

Πόσο χρεώνουν;; άστα... έχω τραγική εμπειρία και από συμβούλους και από μαίες και από μαθήματα ανώδυνου τοκετού...:rolleyes:

 

Γι' αυτό κι εγώ δεν αποτάνθηκα σε καμία μαία, σε κάνεναν σύμβουλο θηλασμού, δεν έκανα κανέναν ανώδυνο τοκετό και γέννησα 2 παιδιά με φυσικό τοκετό και θήλασα δύο παιδιά χωρίς άγχος, αυτομαστίγωμα και σύγχυση...

[livinath]

Εγώ πάλι έχω τις εξής εμπειρίες. Μια δικιά μου:

Στην παραλία με το μωρό 3 μηνών, το βάζω στο στήθος και περνάνε κάτι κιουρίες 50 φεύγα και λέει η μία στην άλλη: "Τι νομίζει αυτή ότι κάνει;" Απάντησα βέβαια: "Ταΐζω το παιδί μου μαντάμ".

Μια κοπελίτσα μικρούλα με το μωράκι της 1,5 μηνών. Πιάνουμε κουβέντα, μου λέει ότι το θηλάζει κλπ. Πεινάει το μωρό και ετοιμάζεται να πάει στο αυτοκίνητο να θηλάσει. Της λέω, γιατί καλέ να σκάσετε μέσα στο αυτοκίνητο; Θήλασε εδώ κι αν δε θες να εκθέσεις το στήθος σου ρίξε ένα πανάκι πάνω του.

Το κάνει. Βγαίνει ο άντρας της από τη θάλασσα και με συνοπτικές διδικασίες την ξαποστέλνει στο αυτοκίνητο.

 

Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Πιστεύεις λόγω των δύο περιστατικών που έζησες ότι είναι ο κανόνας ή έστω η πλειοψηφία?? Εκεί έγκειται η διαφωνία μου..