Είναι ντροπή η δουλειά???

[ΑΡΓΚ]

Το λες για να μπει και αυτός στην θέση μου και να δει πως νιώθω; Ο σύζυγος δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνει, από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι 2 τα θέματα:

α) να μην κουράζομαι γιατί με την δουλειά και 2 παιδιά θα είναι δύσκολο

β) το έγραψε κάπου μία κοπέλα νωρίτερα ότι και οι ψυχολόγοι λένε πως μέχρι τα 3 η μαμά θα πρέπει να είναι σπίτι με τα παιδιά.

Θεωρεί λοιπόν ότι τα παιδιά θα επηρεαστούν από όλο αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος αφού τα βολεύουμε μέχρι τώρα.

 

Εχει καποια αναπηρία ο σύζυγος που τον εμποδίζει να αναλάβει ρόλο στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών; Γιατί θα κουράζεσαι μόνο εσύ; Δηλαδη τωρα τα παιδιά τα μεγαλώνεις μόνη; Υπάρχει κάποιος ψυχολόγος που λέει ότι κάνει καλό στα παιδιά να έχουν πατέρα απόντα; Ο σύζυγος έχει τύψεις που δεν μετέχει πιο ενεργά στο μεγάλωμα των παιδιών;

[Dragonfly]

Διαφωνώ εντελώς όμως, αυτό το σόι από ότι κατάλαβα θα κρατήσει τα παιδιά, άρα τι λέμε? δεν σας πέφτει λόγος για το εάν θα πάει η κοπέλα στη δουλειά, αλλά εσείς θα κρατήσετε τα παιδιά.

 

Αν είναι να της το θέσουν εκβιαστικά, ας μην απευθυνθεί σε αυτούς για να της κρατήσουν τα παιδιά. Υπάρχουν και άλλες λύσεις. Είναι απαράδεκτο όμως, παππούδες που μένουν από πάνω να θέτουν εμπόδια και διλήμματα στην ίδια τους την κόρη που έχει έτοιμη δουλειά να την περιμένει...

 

 

Το λες για να μπει και αυτός στην θέση μου και να δει πως νιώθω; Ο σύζυγος δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνει, από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι 2 τα θέματα:

α) να μην κουράζομαι γιατί με την δουλειά και 2 παιδιά θα είναι δύσκολο

β) το έγραψε κάπου μία κοπέλα νωρίτερα ότι και οι ψυχολόγοι λένε πως μέχρι τα 3 η μαμά θα πρέπει να είναι σπίτι με τα παιδιά.

Θεωρεί λοιπόν ότι τα παιδιά θα επηρεαστούν από όλο αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος αφού τα βολεύουμε μέχρι τώρα.

 

α) Ναι θα είναι δύσκολο αν περιμένει από εσένα να αναλάβεις τα πάντα. Μήπως φοβάται ότι τώρα θα αναγκαστεί να αναλάβει και εκείνος κάποιες από τις υποχρεώσεις των παιδιών-σπιτιού, ενώ μέχρι τώρα είναι αραχτός και light;

Συγγνώμη αν ακουστώ κάπως αλλά σε μια οικογένεια οφείλουν και οι δυο γονείς να θέλουν να δουλέψουν (άλλο εάν δεν μπορούν για άλλου λόγους). Επίσης οφείλουν και οι δυο γονείς να αναλαμβάνουν από κοινού υποχρεώσεις παιδιών και σπιτιού.

 

β) Ναι ίσως να είναι το ιδανικό σε μια ιδανική κοινωνία. Αλλά και πάλι νομίζω οι ψυχολόγοι μιλούν για τον παιδικό σταθμό. Όχι για τη γιαγιά...

Αυτή τη στιγμή έχεις έτοιμη δουλειά να σε περιμένει. Σε 3 χρόνια μπορεί να μην υπάρχει πλέον η ευκαιρία.

Δεν είναι ότι θα παρατήσεις το παιδί σου. Θα το αφήσεις με τη γιαγιά κάποιες ώρες. Τώρα αν η γιαγιά το βλέπει τόσο βάρος, ας πάει καλύτερα σε παιδικό σταθμό ή ας προσλάβεις νταντά (αφού λαμβάνεις και ενοίκια θα έχεις την άνεση). Η δουλειά θα μείνει όμως. Θα πρέπει να κοιτάς μακροπρόθεσμα. Αυτό να πεις και στον σύζυγο.

[annoulen]

........ Από την άλλη, θες δουλεια-δουλειά ή χόμπυ; .........

 

........ Δηλαδή, αν μεγάλωνα εγώ την κόρη μου να γυρεύει στα 30τόσα και μάνα η ίδια την έγκριση μου και την άδεια του συζύγου για να εργαστεί, εγώ θα ένιωθα ότι έχω αποτύχει και έχω γυρίσει το χρόνο 100 χρόνια πίσω.

 

ΑγγεΚ, σωστή.....

[Dragonfly]

Δηλαδή, αν μεγάλωνα εγώ την κόρη μου να γυρεύει στα 30τόσα και μάνα η ίδια την έγκριση μου και την άδεια του συζύγου για να εργαστεί, εγώ θα ένιωθα ότι έχω αποτύχει και έχω γυρίσει το χρόνο 100 χρόνια πίσω.

 

Συμφωνώ απόλυτα όμως!

[zaxaroulini]

Οπότε έγω βλέπω 2 θέματα:

 

Πρώτα αν είσαι εσύ εντάξει με το να παραμείνεις νοικοκυρά. Αφού λες όχι, αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί αυτη τη στιγμή, οι μισές γυναίκες στην Ελλάδα είναι άνεργες, κακά τα ψέματα. Οπότε εγγύηση ότι και αργότερα θα βρεις δουλειά, δεν υπάρχει. Από την άλλη, θες δουλεια-δουλειά ή χόμπυ; Γιατί κάτι σε εθελοντισμό π.χ. για να βγεις από το σπίτι, θα μπορείς να βρεις.

 

Το δεύτερο, είναι θέμα νοοτροπία και αξιών. Μπορεί μία οικογένεια να θέλει και σήμερα να περάσει στα παιδιά το μοντέλο ότι οι γυναίκες παίρνουν προίκα, τις βοηθά η οικογένεια, μεγαλώνουν τα παιδιά, ο άντρας είναι ο κουβαλητής. Μία άλλη οικογένεια μπορεί να περάσει άλλο μήνυμα στα παιδια, τι να πω; Επειδή από την εποχή της προγιαγιας μου (πιο πίσω χάνεται η πληροφορία, δεν ξέρω) γυναίκα που να μη δουλεύει στο σόι δεν είχα, δεν ξέρω πραγματικά πώς σκέφτεται η άλλη πλευρά. Δεν μπορώ να μπω στη θέση σου να σου πω την αλήθεια. Δηλαδή, αν μεγάλωνα εγώ την κόρη μου να γυρεύει στα 30τόσα και μάνα η ίδια την έγκριση μου και την άδεια του συζύγου για να εργαστεί, εγώ θα ένιωθα ότι έχω αποτύχει και έχω γυρίσει το χρόνο 100 χρόνια πίσω.

 

Μην ξεχνάς ότι δούλευα πριν κάνω τα παιδιά, γι΄αυτό το λόγο και θέλω να ξαναγυρίσω. Για πολλούς λόγους, πέρα από το οικονομικό που ας πούμε δεν είναι και η πρώτη προτεραιότητα. Εγώ δεν το βλέπω ως έγκριση, δηλαδή δώστε μου την έγκριση να πάω για δουλειά, όσο το να υπάρχει μία κοινή γραμμή με τον σύζυγο σε πράγματα που μας επηρεάζουν εμάς αλλά κυρίως τα παιδιά.

Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει κάτι λάθος, αλλά μάλλον σε διαφωνία με τον σύζυγο κάνετε αυτό που θέλετε εσείς, σωστά; και μετά τι?

Αχ βρε κορίτσια, δεν ξέρω, είστε πολύ πιο δυναμικές από εμένα μου φαίνεται.

[osin]

Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει κάτι λάθος, αλλά μάλλον σε διαφωνία με τον σύζυγο κάνετε αυτό που θέλετε εσείς, σωστά; και μετά τι?

Τι εννοείς;;; Σαν τι μπορεί να γίνει δηλαδή μετά από μία διαφωνία ή ακόμα και καυγά; Τίποτα

και όχι, δεν γίνεται πάντω αυτό που θέλω εγώ

[zaxaroulini]

Εχει καποια αναπηρία ο σύζυγος που τον εμποδίζει να αναλάβει ρόλο στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών; Γιατί θα κουράζεσαι μόνο εσύ; Δηλαδη τωρα τα παιδιά τα μεγαλώνεις μόνη; Υπάρχει κάποιος ψυχολόγος που λέει ότι κάνει καλό στα παιδιά να έχουν πατέρα απόντα; Ο σύζυγος έχει τύψεις που δεν μετέχει πιο ενεργά στο μεγάλωμα των παιδιών;

 

Καλέ μια χαρά είναι ο άνθρωπος Ο σύζυγος κορίτσια όσο μπορεί βοηθάει, όχι μόνο πρακτικά αλλά και συναισθηματικά. Δηλαδή όταν εγώ είμαι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά και με την μαμά μου να με βοηθάει δεν περιμένω τον σύζυγο να έρθει το βράδυ κουρασμένος να κάνει δουλειές. Εχουν γίνει ήδη μέσα στην ημέρα. Μέχρι το μεσημέρι τις δουλειές μου τις έχω τελειώσει.

Και με τα παιδιά είναι πολύ κοντά, δηλαδή αυτός θα τα κάνει μπάνιο το βράδυ, στον μεγάλο θα ξαπλώσει μαζί του να του πει ιστορίες, όλα τα ΣΚ κάνουμε πράγματα έξω για την οικογένειά μας, δεν έχω παράπονο.

Ο σύζυγος π.χ. μπορεί να γυρίσει αργά και να μου φέρει ένα λουλουδάκι το οποίο εμένα με συγκινεί.

[mmdad]

Δηλαδή όταν εγώ είμαι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά και με την μαμά μου να με βοηθάει δεν περιμένω τον σύζυγο να έρθει το βράδυ κουρασμένος να κάνει δουλειές. Εχουν γίνει ήδη μέσα στην ημέρα. Μέχρι το μεσημέρι τις δουλειές μου τις έχω τελειώσει.

 

Εγω ετσι την πατησα.. και τρεχω τωρα.. Παντως οταν αρχισεις να δουλευεις δεν θα τις εχεις τελειωσει τις δουλειες του σπιτιου μεχρι το μεσημερι..

[tzatzikaki]

Πιάστηκες από μία περίπτωση κοντινή σου και γενικεύεις...να σου θυμίσω ότι οι περισσότεροι στη γενιά μας πρώτη φορά σχολείο πήγαμε στα νήπια και δεν είμαστε όλοι ακοινώνητοι. Πιθανότατα η πεθερά σου έκανε άλλα λάθη μεγάλα στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, αλλά όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το θέμα της κοπέλας εδώ.

Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά όλοι λίγο πολύ διαμορφώνουμε μια γνώμη με βάση και τις εμπειρίες μας. Μπορεί να μην το λέμε αλλά πάντα τις έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας...

Στη γενιά μας που λες, οι γιαγιάδες κυρίως ήταν οι νταντάδες (δεν πολυπήρχαν νταντάδες και δεν πήγαιναν τα παιδιά από μωρά στο σταθμό), θέλω να πω, φαντάζομαι οι περισσότεροι δε μεγαλώσαμε σπίτι με τη μαμά μόνο...

Τώρα παίζει πολύ το "μαμά μόνη στο σπίτι με τα παιδιά" και ο ρόλος των γιαγιάδων έχει συρρικνωθεί σε σχέση με παλαιότερα.

Το ποστ ήταν απάντηση στη Daenerys που υποστήριξε ότι τα παιδιά γίνονται αναγκαστικά πιο ανεξάρτητα λόγω της απουσίας της μαμάς, οπότε αυτά όλα νομίζω πως έχουν σχέση με το θέμα της κοπέλας και τα διάφορα ενοχικά που πιθανόν να αισθάνεται.

[Dragonfly]

Καλέ μια χαρά είναι ο άνθρωπος Ο σύζυγος κορίτσια όσο μπορεί βοηθάει, όχι μόνο πρακτικά αλλά και συναισθηματικά. Δηλαδή όταν εγώ είμαι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά και με την μαμά μου να με βοηθάει δεν περιμένω τον σύζυγο να έρθει το βράδυ κουρασμένος να κάνει δουλειές. Εχουν γίνει ήδη μέσα στην ημέρα. Μέχρι το μεσημέρι τις δουλειές μου τις έχω τελειώσει.

Και με τα παιδιά είναι πολύ κοντά, δηλαδή αυτός θα τα κάνει μπάνιο το βράδυ, στον μεγάλο θα ξαπλώσει μαζί του να του πει ιστορίες, όλα τα ΣΚ κάνουμε πράγματα έξω για την οικογένειά μας, δεν έχω παράπονο.

Ο σύζυγος π.χ. μπορεί να γυρίσει αργά και να μου φέρει ένα λουλουδάκι το οποίο εμένα με συγκινεί.

 

Ίσως φοβάται ότι τώρα θα αναλάβει πιο πολλά πράγματα επειδή εσύ θα λείπεις τη μισή μέρα και θα γυρνάς κουρασμένη. Εξήγησέ του όμως ότι δεν πιάνεις τη δουλειά αποκλειστικά για το οικονομικό κομμάτι.

 

Όπως λες μέχρι το μεσημέρι, προφανώς και εχεις τελειώσει τα πάντα. Μετά τι κάνεις; Κοιτάς το ταβάνι; Ακόμη χειρότερα, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, τι θα κάνεις; Θα είσαι όλη μέρα μόνη σου στο σπίτι να βλέπεις πρωινάδικα; Αυτό τον παράγοντα δηλαδή γιατί τον παραβλέπει. Είσαι ένας δημιουργικός άνθρωπος που θέλει να προσφέρει και να κοιωνικοποιηθεί...

 

Σχετικά με το άλλο θέμα που έθεσες, η κοινή γραμμή προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το να περνάει μόνο η γνώμη του συζύγου και να φοβάσαι να κάνεις κάτι ενάντια στη θέλησή του για να μην μαλώσετε, δεν είναι κοινή γραμμή...

[Dragonfly]

Τώρα παίζει πολύ το "μαμά μόνη στο σπίτι με τα παιδιά" και ο ρόλος των γιαγιάδων έχει συρρικνωθεί σε σχέση με παλαιότερα.

Το ποστ ήταν απάντηση στη Daenerys που υποστήριξε ότι τα παιδιά γίνονται αναγκαστικά πιο ανεξάρτητα λόγω της απουσίας της μαμάς, οπότε αυτά όλα νομίζω πως έχουν σχέση με το θέμα της κοπέλας και τα διάφορα ενοχικά που πιθανόν να αισθάνεται.

 

Τώρα παίζει το "μαμά μόνη στο σπίτι" ίσως λόγω ανεργίας. Όχι από άποψη (τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις).

[livinath]

Βρε κορίτσια, συγγνώμη κιόλας, το πρότυπο της οικογένειας εδώ και χιλιάδες χρόνια ήταν ο πατέρας κυνηγός-κουβαλητής και η μητέρα συλλέκτης-νοικοκυρά, τώρα ξαφνικά γιατί μας ενοχλεί τόσο πολύ?! Χιλιάδες χρόνια λέμε! Και ξαφνικά, τις τελευταίες δεκαετίες (5-6 το πολύ) στο όνομα του φεμινισμού που δεν ξέρουμε πια τι σημαίνει έχουμε βγει όλες στην αγορά εργασίας, διεκδικώντας ισότητα με τους άντρες - που δεν έχουμε! - αλλά αρνούμαστε να το παραδεχτούμε!

 

Και για να εξηγήσω τι εννοώ: Δουλεύουμε 8+ ώρες την ημέρα, οι υποχρεώσεις του σπιτιού είναι ευθύνη μας (ως επί το πλείστον), το ίδιο και η οργάνωση της οικογενειακής μας ζωής (βλέπε υποχρεώσεις κοινωνικές, των παιδιών κλπ), στον εργασιακό μας βίο αντιμετωπιζόμαστε ως παρίες όταν γινόμαστε μανάδες, να μην πω ότι αν πάρουμε καμιά προαγωγή γιατί μας φεύγει ο π@τος στη δουλειά ότι μας σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μας όλοι οι καλοθελητές για το "πως" πήραμε την προαγωγή και για το τι είδους "μέσα" χρησιμοποιήσαμε γι'αυτό! Πείτε μου εσείς αν έχετε ακούσει καμιά φορά αντίστοιχα σχόλια για άντρες που προάγονται?! Εκείνοι με το σπαθί τους κι εμείς με το ........! Άντε τώρα.... Και μετά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ίσοι... Ναι καλά... Μπήκαμε στο τρυπάκι του δήθεν φεμινισμού και της ανεξαρτησίας και δουλεύουμε σαν δουλικά (σπίτι ΚΑΙ δουλειά) και μόνο ανεξάρτητες δεν είμαστε οι περισσότερες. Ξέρετε πόσες ξέρω που ενώ δουλεύουν (και είναι υποτίθεται ανεξάρτητες) ανέχονται καταστάσεις απαράδεκτες υπό τον φόβο ενός διαζυγίου γιατί φοβούνται τις οικονομικές συνέπειες αλλά και τις κοινωνικές? Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας μου φαίνεται...

[Dragonfly]

Βρε κορίτσια, συγγνώμη κιόλας, το πρότυπο της οικογένειας εδώ και χιλιάδες χρόνια ήταν ο πατέρας κυνηγός-κουβαλητής και η μητέρα συλλέκτης-νοικοκυρά, τώρα ξαφνικά γιατί μας ενοχλεί τόσο πολύ?! Χιλιάδες χρόνια λέμε! Και ξαφνικά, τις τελευταίες δεκαετίες (5-6 το πολύ) στο όνομα του φεμινισμού που δεν ξέρουμε πια τι σημαίνει έχουμε βγει όλες στην αγορά εργασίας, διεκδικώντας ισότητα με τους άντρες - που δεν έχουμε! - αλλά αρνούμαστε να το παραδεχτούμε!

 

Και για να εξηγήσω τι εννοώ: Δουλεύουμε 8+ ώρες την ημέρα, οι υποχρεώσεις του σπιτιού είναι ευθύνη μας (ως επί το πλείστον), το ίδιο και η οργάνωση της οικογενειακής μας ζωής (βλέπε υποχρεώσεις κοινωνικές, των παιδιών κλπ), στον εργασιακό μας βίο αντιμετωπιζόμαστε ως παρίες όταν γινόμαστε μανάδες, να μην πω ότι αν πάρουμε καμιά προαγωγή γιατί μας φεύγει ο π@τος στη δουλειά ότι μας σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μας όλοι οι καλοθελητές για το "πως" πήραμε την προαγωγή και για το τι είδους "μέσα" χρησιμοποιήσαμε γι'αυτό! Πείτε μου εσείς αν έχετε ακούσει καμιά φορά αντίστοιχα σχόλια για άντρες που προάγονται?! Εκείνοι με το σπαθί τους κι εμείς με το ........! Άντε τώρα.... Και μετά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ίσοι... Ναι καλά... Μπήκαμε στο τρυπάκι του δήθεν φεμινισμού και της ανεξαρτησίας και δουλεύουμε σαν δουλικά (σπίτι ΚΑΙ δουλειά) και μόνο ανεξάρτητες δεν είμαστε οι περισσότερες. Ξέρετε πόσες ξέρω που ενώ δουλεύουν (και είναι υποτίθεται ανεξάρτητες) ανέχονται καταστάσεις απαράδεκτες υπό τον φόβο ενός διαζυγίου γιατί φοβούνται τις οικονομικές συνέπειες αλλά και τις κοινωνικές? Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας μου φαίνεται...

 

 

Ελπίζω να κάνεις πλάκα...:shock::shock:Πραγματικά...

 

Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω...

 

Για να καταλάβω, εννοείς ότι δεν υπάρχει ισότητα και δεν θα έπρεπε ούτε να τη διεκδικούμε...

 

Επίσης εδώ και χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες δουλεύουν. Μιλας μάλλον για τη δεκαετία του 50 που ήταν η χαρωπή νοικοκυρά στο σπίτι και περίμενε τον άντρακλα να γυρίσει και να του φέρει τις παντόφλες.

[tzatzikaki]

Τώρα παίζει το "μαμά μόνη στο σπίτι" ίσως λόγω ανεργίας. Όχι από άποψη (τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις).

Βεβαίως. Αυτό που λέω είναι ότι στη γενιά μας, που "βγήκαμε από το σπίτι" κατευθείαν για να πάμε νηπιαγωγείο (και δεν πήγαμε βρεφονηπιακό), υπήρχε κατά κανόνα τουλάχιστον άλλος ένας φροντιστής στο σπίτι, δεν είμασταν σε ένα διαμέρισμα με μία μαμά, υπήρχε μια, μικρή έστω, εναλλαγή προσώπων, κάτι που δεν ισχύει πάντα τώρα...

[Dragonfly]

Βεβαίως. Αυτό που λέω είναι ότι στη γενιά μας, που "βγήκαμε από το σπίτι" κατευθείαν για να πάμε νηπιαγωγείο (και δεν πήγαμε βρεφονηπιακό), υπήρχε κατά κανόνα τουλάχιστον άλλος ένας φροντιστής στο σπίτι, δεν είμασταν σε ένα διαμέρισμα με μία μαμά, υπήρχε μια, μικρή έστω, εναλλαγή προσώπων, κάτι που δεν ισχύει πάντα τώρα...

 

α οκ... Ναι τώρα το έχω ακούσει και αυτό (μαμά αυτοκόλλητη με το παιδί) αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο κανόνας.

[annoulen]

....... Δουλεύουμε 8+ ώρες την ημέρα, οι υποχρεώσεις του σπιτιού είναι ευθύνη μας (ως επί το πλείστον), το ίδιο και η οργάνωση της οικογενειακής μας ζωής (βλέπε υποχρεώσεις κοινωνικές, των παιδιών κλπ), ......

..... δουλεύουμε σαν δουλικά (σπίτι ΚΑΙ δουλειά) και μόνο ανεξάρτητες δεν είμαστε οι περισσότερες. Ξέρετε πόσες ξέρω που ενώ δουλεύουν (και είναι υποτίθεται ανεξάρτητες) ανέχονται καταστάσεις απαράδεκτες υπό τον φόβο ενός διαζυγίου γιατί φοβούνται τις οικονομικές συνέπειες αλλά και τις κοινωνικές? ......

 

Επανέλαβα αυτά που με βρίσκουν σύμφωνη.... όχι τα υπόλοιπα της φίλης livinath, γιατί δεν συμφωνώ απόλυτα.

 

Πάντως τα ανωτέρω ισχύουν βρε κορίτσια, έτσι δεν είναι ????

[Dragonfly]

Πάντως τα ανωτέρω ισχύουν βρε κορίτσια, έτσι δεν είναι ????

 

Αυτά ισχύουν στην περίπτωση που ο σύζυγος έχει την άποψη ότι παιδιά, σπίτι κτλ είναι υποχρέωση να τα φροντίζει η γυναίκα μόνη της.

Τότε ναι η γυναίκα θα είναι σαν δούλα επειδή ο άντρας της δεν τη θεωρεί ίση και τη φορτώνει με όλες τις υποχρεώσεις + τη δουλειά.

 

Όσο για το διαζύγιο δεν νομίζω ότι είναι ταμπού...

[livinath]

Βρε Daenerys δεν εννοώ ότι επί τοις ουσίας δεν είμαστε ίσοι. Ίσοι είμαστε αλλά στα λόγια, στην πράξη λουζόμαστε την ανισότητα σε όλο της το μεγαλείο! Και μπορεί ο δικός μου άντρας πχ να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού αλλά πραγματικά, πίστεψέ με, δεν είναι η πλειοψηφία, κάθε άλλο. Την οργάνωση όμως την έχουμε 99% οι γυναίκες στο σπίτι. Κι αυτό κουραστικό είναι, μην νομίζεις... Το να αναλαμβάνεις να οργανώνεις τα πάντα από τον παιδίατρο των παιδιών μέχρι την επίσκεψη του συζύγου για το ετήσιο τσεκ απ σε καθιστά - επιεικώς γραμματέα - για να μην πω το παιδί για όλες τις δουλειές! Και τελικά αυτό που καταφέρνουμε είναι να γίνουμε οι "μανούλες" των συζύγων μας (χάνουμε και τον θηλυκό μας ρόλο δηλαδή! ) και να κάνουμε τα παιδιά μας ανεύθυνα γιατί κάποιος τρέχει από πίσω τους συνέχεια.... Έτσι μάθαμε βέβαια.... Μας ενοχλεί όμως όταν ο σύζυγος μας βγαίνει μαμάκιας...!

[ΑΡΓΚ]

Επανέλαβα αυτά που με βρίσκουν σύμφωνη.... όχι τα υπόλοιπα της φίλης livinath, γιατί δεν συμφωνώ απόλυτα.

 

Πάντως τα ανωτέρω ισχύουν βρε κορίτσια, έτσι δεν είναι ????

 

Tι να σου πω, αν ισχυουν δεν ξέρω πού και γιατί ισχύουν.

Όταν μεγάλωνα, παρόλο που ο πατέρας μου ήταν αισχρή περίπτωση ανθρώπου καταπιεστικού και βίαιου, μιας και δούλευαν και οι 2 γονείς, τις δουλειες δεν της έκανε μόνο ένας.

Τώρα τρέχω περισσότερο εγώ με τα παιδιά τις καθημερινές, γιατί ο άντρας μου δουλεύει μέχρι πιο αργά. Και μαγειρεύω εγώ γιατί ό,τι μαγειρεύει ο άντρας μου απλά δεν τρώγεται. Οτι κουράζομαι, σαφώς. Και εκείνος εξίσου.

Από τις φίλες μου, μη σου πω ότι και το ανάποδο συμβαίνει, δηλαδή η κολλητή μου π.χ. επειδή δουλεύει τις μισές μέρες απόγευμα, κάθε μέρα με το διάβασμα των παιδιών και τα εξωσχολικά ο άντρας της ασχολείται. Και έχει αναλάβει και το μαγείρεμα, γιατί είναι το αντίθετο από εμάς, ό,τι μαγειρεύει η φιλενάδα μου δεν τρώγεται...

Αν τώρα μία γυναίκα εργάζεται, και μετά κάνει και όλες τις δουλειές και αναλαμβάνει και μόνη τα παιδιά, γιατί είναι δουλεια της γυναίκας, καλό είναι να ξέρει ότι τα παιδιά της το ίδιο μοντέλο θα αναπαράγουν κιόλας. Η ισότητα ξεκινά μεσα από το σπίτι. Αν τα παιδιά βλέπουν τη μαμά να τα κάνει όλα, το ίδιο θα κάνουν και εκείνα στις οικογένειές τους.

[ΑΡΓΚ]

Βρε Daenerys δεν εννοώ ότι επί τοις ουσίας δεν είμαστε ίσοι. Ίσοι είμαστε αλλά στα λόγια, στην πράξη λουζόμαστε την ανισότητα σε όλο της το μεγαλείο! Και μπορεί ο δικός μου άντρας πχ να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού αλλά πραγματικά, πίστεψέ με, δεν είναι η πλειοψηφία, κάθε άλλο. Την οργάνωση όμως την έχουμε 99% οι γυναίκες στο σπίτι. Κι αυτό κουραστικό είναι, μην νομίζεις... Το να αναλαμβάνεις να οργανώνεις τα πάντα από τον παιδίατρο των παιδιών μέχρι την επίσκεψη του συζύγου για το ετήσιο τσεκ απ σε καθιστά - επιεικώς γραμματέα - για να μην πω το παιδί για όλες τις δουλειές! Και τελικά αυτό που καταφέρνουμε είναι να γίνουμε οι "μανούλες" των συζύγων μας (χάνουμε και τον θηλυκό μας ρόλο δηλαδή! ) και να κάνουμε τα παιδιά μας ανεύθυνα γιατί κάποιος τρέχει από πίσω τους συνέχεια.... Έτσι μάθαμε βέβαια.... Μας ενοχλεί όμως όταν ο σύζυγος μας βγαίνει μαμάκιας...!

 

Τουλάχιστον αν το κάνουμε αυτό, ας έχουμε υπόψη ότι μία μελλοντική νύφη θα μας μουτζώνει που κάναμε τον κανακάρη μας ανίκανο, όπως τον μάθαμε

[tzatzikaki]

Τουλάχιστον αν το κάνουμε αυτό, ας έχουμε υπόψη ότι μία μελλοντική νύφη θα μας μουτζώνει που κάναμε τον κανακάρη μας ανίκανο, όπως τον μάθαμε

Όπως μουτζώνω κι εγώ την πεθερά μου

[Dragonfly]

Βρε Daenerys δεν εννοώ ότι επί τοις ουσίας δεν είμαστε ίσοι. Ίσοι είμαστε αλλά στα λόγια, στην πράξη λουζόμαστε την ανισότητα σε όλο της το μεγαλείο! Και μπορεί ο δικός μου άντρας πχ να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού αλλά πραγματικά, πίστεψέ με, δεν είναι η πλειοψηφία, κάθε άλλο. Την οργάνωση όμως την έχουμε 99% οι γυναίκες στο σπίτι. Κι αυτό κουραστικό είναι, μην νομίζεις... Το να αναλαμβάνεις να οργανώνεις τα πάντα από τον παιδίατρο των παιδιών μέχρι την επίσκεψη του συζύγου για το ετήσιο τσεκ απ σε καθιστά - επιεικώς γραμματέα - για να μην πω το παιδί για όλες τις δουλειές! Και τελικά αυτό που καταφέρνουμε είναι να γίνουμε οι "μανούλες" των συζύγων μας (χάνουμε και τον θηλυκό μας ρόλο δηλαδή! ) και να κάνουμε τα παιδιά μας ανεύθυνα γιατί κάποιος τρέχει από πίσω τους συνέχεια.... Έτσι μάθαμε βέβαια.... Μας ενοχλεί όμως όταν ο σύζυγος μας βγαίνει μαμάκιας...!

 

α, εντάξει συνήλθα λίγο...

 

Όχι την οργάνωση του σπιτιού δεν την έχουμε κατά 99% οι γυναίκες. Δεν το πιστεύω αυτό...

Κάτι τέτοιο θα γίνεται σε περιπτώσεις που ο σύζυγος είναι παλαιών μυαλών ή που η γυναίκα είναι παλαιών μυαλών (το θέτω ευγενικά) και παρόλο που δουλεύει θέλει να τα αναλαμβάνει όλα μόνη της γιατί είναι καθήκον της και καλά.

Όταν ο σύζυγος είναι μαμάκιας, σίγουρα φταίει η μανούλα του, αλλά φταίει μετά και η σύζυγος... βρίσκει και τα κάνει κοινώς.

[livinath]

Όσο για το διαζύγιο δεν νομίζω ότι είναι ταμπού...

 

Μην το λες, μην το λες.... Μιλάμε για γυναίκες που έχουν επιφάνεια οικονομική αλλά επειδή έχουν και οι σύζυγοι ακόμα μεγαλύτερη δεν το τολμούν. Αυτό που κάνει θραύση όμως είναι το θέμα το κοινωνικό. Προσωπικά δεν μπορώ να το διανοηθώ αλλά συμβαίνει. Και να ξέρεις, όσο πιο ανεβασμένο το οικονομικό status της οικογένειας, τόσο πιο έντονος ο φόβος του στιγματισμού. Μας φαίνεται οξύμωρο αλλά συμβαίνει. Σε ερώτηση μου σε φίλη η οποία ήξερε - με αποδείξεις - ότι ο άντρας της διατηρούσε δεσμό γιατί δεν χωρίζει και πως τον ανέχεται η απάντηση ήταν αποστομωτική... "Έχω να χάσω πολλά" και μου εξήγησε ότι δεν εννοούσε μόνο το χρήμα αλλά και τον κοινωνικό στιγματισμό στον κύκλο τους... Θλιβερό, αλλά συμβαίνει.

[mkcm]

Μην το λες, μην το λες.... Μιλάμε για γυναίκες που έχουν επιφάνεια οικονομική αλλά επειδή έχουν και οι σύζυγοι ακόμα μεγαλύτερη δεν το τολμούν. Αυτό που κάνει θραύση όμως είναι το θέμα το κοινωνικό. Προσωπικά δεν μπορώ να το διανοηθώ αλλά συμβαίνει. Και να ξέρεις, όσο πιο ανεβασμένο το οικονομικό status της οικογένειας, τόσο πιο έντονος ο φόβος του στιγματισμού. Μας φαίνεται οξύμωρο αλλά συμβαίνει. Σε ερώτηση μου σε φίλη η οποία ήξερε - με αποδείξεις - ότι ο άντρας της διατηρούσε δεσμό γιατί δεν χωρίζει και πως τον ανέχεται η απάντηση ήταν αποστομωτική... "Έχω να χάσω πολλά" και μου εξήγησε ότι δεν εννοούσε μόνο το χρήμα αλλά και τον κοινωνικό στιγματισμό στον κύκλο τους... Θλιβερό, αλλά συμβαίνει.

 

Δε βλέπω κάτι μεμπτό σ' αυτό εφόσον ήταν απόφαση συνειδητή. Ξέρει ότι την απατα ο άντρας της, ζυγίζει τα πράγματα κι αποφασίζει να δει το γάμο απλά ως σύμβαση... Άλλο να την κερατώνει ο άλλος και να μην έχει πάρει πρέφα αυτή και να της υπόσχεται αιώνια πίστη.

[annoulen]

Εμένα πάντως παρόλο που με βοηθάει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ο σύζυγος (και θα απλώσει κ θα πλύνει πιάτα και θα λούσει τα παιδιά - όχι σε καθημερινή βάση βέβαια), η όλη οργάνωση του σπιτιού περνάει από εμένα. Κ νομίζω ότι στις περισσότερες οικογένειες έτσι γίνεται.