Λάθος σχέση παππού – εγγονού

[MikeH]

Καλημέρα στο υπέροχο φόρουμ και συγχαρητήρια!!

 

Αν και εγγράφτηκα πριν αρκετά χρόνια έχουμε πνιγεί με τη γυναίκα μου (ξέρετε, τρεξίματα, δουλειές κλπ) και δε γράφω αλλά κυρίως διαβάζω!!

 

Έχει προκύψει όμως ένα σοβαρό θέμα οικογενειακό και είμαστε κάπως απελπισμένοι γι αυτό και θέλω τη γνώμη σας.

 

Το πρόβλημα είναι με τον μεγάλο μου γιο και τον παππού του (τον πατέρα μου) και το "άρρωστο" δέσιμο τους!!!

Δυστυχώς το σπίτι μου είναι δίπλα με του πατέρα μου και αντί όπως φανταζόμασταν αυτό να είναι καλό αποδείχτηκε το αντίθετο.

 

Το παιδί είναι 3 ετών και έχω άλλα δυο ένα 2 ετών και ένα νεογέννητο οπότε καταλαβαίνεται ότι τα φέρνουμε δύσκολα βόλτα μέσα στο σπίτι και πότε πότε υπάρχει και καμιά φωνή και σαφώς τιμωρία κλπ. Προσπαθούμε να μην κάνουμε διακρίσεις και γενικά τα καταφέρνουμε καλά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών χωρίς να υπάρχουν τα κακά δέλεαρ του τύπου σοκολάτογαριδάκια, παιδικά, tablet κλπ.

 

Ιδιαίτερη βοήθεια δεν υπάρχει καθώς τα πεθερικά μου μένουν μακριά και ενώ οι γονείς μου είναι δίπλα η μητέρα μου έχει σοβαρά προβλήματα ε την υγεία της και δεν μπορεί να βοηθήσει.

 

Όλοι οι παππουδογιαγιάδες έχουν φάει τρομερό κόλλημα με τον μεγάλο μου σαν πρώτο εγγόνι και στις δυο οικογένειες!

 

Το μέγα πρόβλημα είναι όμως με τον πατέρα μου που όσο και αν τον αγαπώ και τον λατρεύω μου έρχεται πλέον να του κόψω και την καλημέρα. Φανταστείτε τη γυναίκα μου που είναι και πεθερός της.

Ναι μεν δεν βοηθάει στο ζόρι μας, έχει και την απαίτηση να παίρνει το παιδί κάθε μέρα και ΟΧΙ για να το παίξει αλλά για να το κάτσει μπροστά από τη 42άρα να του βάλει πέππες και ντόναλντ και να του δίνει σοκολάτες και γαριδάκια!!!

 

Το δε παιδί με το χαμό που γίνεται σπίτι μας με τα άλλα δυο την έχει καταβρεί στου παππού και κάθε μέρα τον ζητάει όλο και περισσότερο μέχρι που να κλαίει και να σκάει να πάει στου παππού!!

 

Μου τη δίνει στα νεύρα και αυτό το υπέρμετρο δέσιμο τους, με χαλάει τρομερά η διάκριση που κάνει με τα άλλα, και κυρίως με το μεσαίο που είναι 2 χρονών και καταλαβαίνει τα πάντα αλλά πάνω απ' όλα με τσακίζει το να μαμιέμαι εγώ και η γυναίκα μου να προστατεύουμε τα παιδιά μας από τα άχρηστα τυρογαριδάκια και την σαβουροτηλεόραση, να τρέχει η καλομοίρα η γυναίκα μου με το νεογέννητο δίπλα να τα παίζει όλη μέρα και εγώ να βάζω λαχανόκηπους, κότες κλπ για να τους δίνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και από πάνω ο παππούς να το στραβώνει στην tv και λίγο πριν το μεσημεριανό και το βραδινό να το σκάει στα γαριδάκια!!!

 

 

Sorry ξέφυγα αλλά και λίγα λέω!

Ο πατέρας μου είναι σαν να τον έφαγε κάποιος και πήρε τη θέση του, δεν τον αναγνωρίζω, μας μεγάλωσε σωστά και ωραία, πολύ καλός με όλους ακόμα και τώρα αλλά την πάτησε με τον εγγονό! Τέτοιο κόλλημα δεν το έχω ξαναδεί, βρε τι του μιλάω με το καλό τίποτα, τι του τη λέω με το άσχημο πάλι τίποτα!!!

 

Έχουμε απελπιστεί, δεν θέλουμε να χαλάσουμε τη σχέση μας, είμαστε και απέναντι, οπότε καταλαβαίνετε, αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω να χαντακώσει το παιδί μου!!

 

Όποιος έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση και μπορεί να πει καμιά ιδέα ή όποιος έχει κάποια σκέψη τον παρακαλώ ιδιαίτερα να τη μοιραστεί!!

[arieta]

Ναι μεν δεν βοηθάει στο ζόρι μας, έχει και την απαίτηση να παίρνει το παιδί κάθε μέρα και ΟΧΙ για να το παίξει αλλά για να το κάτσει μπροστά από τη 42άρα να του βάλει πέππες και ντόναλντ και να του δίνει σοκολάτες και γαριδάκια!!!

 

Το δε παιδί με το χαμό που γίνεται σπίτι μας με τα άλλα δυο την έχει καταβρεί στου παππού και κάθε μέρα τον ζητάει όλο και περισσότερο μέχρι που να κλαίει και να σκάει να πάει στου παππού!!

 

 

Καλησπέρα Μike και από μένα!

Επειδή διαβάζεις το forum , παρόμοια θέματα έχουν ανοιχτεί και στο παρελθόν και πάντα καταλήγουμε στα ίδια συμπεράσματα.

 

Αρμόδιοι για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι οι γονείς και είναι αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις για το πώς θα μεγαλώσουν. Όσες απαιτήσεις και αν έχουν οι παππούδες , χωρίς τις δικές σας σύμφωνες γνώμες δεν γίνεται ένα τρίχρονο να βρίσκεται σε ένα άλλο σαλόνι να τρώει γαριδάκια και να βλέπει τηλεόραση. Αρα θεωρώ δεδομένο ότι έχεις δώσει τη συγκατάθεσή σου για να βρίσκεται εκεί το παιδί.

 

Αν δεν συμφωνείς με τον τρόπο που περνάει το χρόνο ο παππούς με το εγγόνι, το έχεις εξηγήσει , αλλά αυτό δεν αλλάζει, απλώς δεν το αφήνεις εκεί ή φροντίζετε να είστε και σεις παρόντες.

 

Τόσο απλή είναι η απάντηση στο πρόβλημά σου.

[hara86]

Τόσο απλή;;;

Εγώ γιατί δεν το βλέπω τότε έτσι;;;

 

Σε γενικές γραμμές έχουμε τα ίδια με τον φίλο Mike...

Το ''θέμα'' στην περίπτωση μας το έχει ιδιαίτερα η γιαγιά...(όλοι είναι ''άρρωστοι'' με τον πρώτο,αλλά είναι συνεργασιμοι και σέβονται ότι πούμε π.χ. Όχι πολλές σοκολάτες,γαριδάκια κοκ)

η γιαγιά όμως φτάνει σε σημείο να κλαίει αν δεν κάνουμε τα χατίρια του μικρού,αν τον μαλωσουμε και εννοείται πως δεν ακούει τίποτα, ακόμα κι όταν είμαι παρούσα και κυριολεκτικά φωνάζω ''όχι άλλη σοκολάτα'!!!

 

Λύση δεν ξέρω αν υπάρχει και πια είναι-εκτός από το να τα πείτε για τα καλά και να παρεξηγηθεί ο παππούς-που δεν πιστεύω πως είναι το ζητούμενο...

 

Οι γονείς μου περιμένουν τώρα το τρίτο τους εγγόνι-το δέσιμο που έχουν με το πρώτο και την ''αρρώστια'' αυτή δε νομίζω πως θα επαναληφθεί...

κατά κάποιο τρόπο μπορώ να πω πως το έχω αποδεχθεί και απλά φροντίζω να μην είναι καθημερινά μαζι τους...

[Scratée]

Συμφωνώ με τη λύση της arieta. Διαφωνώ με το "τόσο απλό".

 

Νομίζω πως πρέπει να το φτάσεις στα άκρα και να απειλησεις με διακοπή κάθε επικοινωνίας (φαντάζομαι ότι ήδη έχεις εξαντλήσει τις ήρεμες κουβέντες και παρακλήσεις).

[MikeH]

@Χαρά, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή μα καθόλου απλή!!

 

@Αριέτα, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου αλλά δεν βοηθάει. Αν θεωρείς δεδομένο ότι αυτό γίνεται με την συγκατάθεση μου τότε θα ήταν ανώφελο να καίγομαι και να ζητάω και απόψεις άλλων σε ένα φόρουμ. Αν θέλεις να με βοηθήσεις πραγματικά τότε σε παρακαλώ πολύ δώσε μου τα links από τα άλλα θέματα με το ίδιο πρόβλημα γιατί από όσα μπόρεσα να διαβάσω εγώ ήταν με παρεμφερές προβλήματα αλλά όχι τα ίδια (π.χ. εργαζόμενοι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους όλη μέρα σε παππούδες - γιαγιάδες κλπ).

 

Να συμπληρώσω ότι το πρόβλημα με αυτή την ανάρμοστη συμπεριφορά έχει εμφανιστεί τώρα και μια - δυο βδομάδες. Αν και από την αρχή υπήρχαν προβληματάκια τα αντιμετωπίζαμε αρκετά καλά αλλά πλέον δεν πάει άλλο.

 

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και πιστεύω θα με καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις.

Δεν θέλω να χαλάσω τις σχέσεις με τον πατέρα μου και οι λόγοι είναι γιατί μένουμε δίπλα και είναι πολύ δύσκολο να έρχεσαι καθημερινά αντίκρυ με τον άλλον και να μην μιλιέστε αλλά κυρίως γιατί με μεγάλωσε σωστά, τον αγαπώ πάρα πολύ και δεν θέλω να μαλώσω σοβαρά μαζί του.

Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα και αυτό που μας ανησυχεί είναι το παιδί. Άντε και μάλωσα με τον πατέρα μου και του έκοψα την καλημέρα και του απαγόρευσα να παίρνει το παιδί σπίτι του. Τι γίνεται όμως με το παιδί που και αυτό έχει κολλήσει με τον παππού και την όλη κατάσταση. Μήπως του κάνω μεγαλύτερο κακό με το να του ξεκόψω αυτή τη "σχέση" μαχαίρι. Μήπως του δημιουργήσω έχθρα και μίσος απέναντι σε εμάς τους γονείς του. Και το πρακτικό καθημερινό πρόβλημα που θα κλαίει κάθε πρωί γιατί θα θέλει τον παππού του και θα γίνεται πανζουρλισμός στο σπίτι πως το αντιμετωπίζεις;;

 

Σας ευχαριστώ και περιμένω κι άλλες απόψεις!!

[AthinaP]

Επειδή σκέφτεσαι και ακραίες λύσεις, να σου πω ότι με 3 παιδάκια τόσο κοντά, δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι. Τώρα ίσως είναι η πιο δύσκολη φάση, με το νεογέννητο, αλλά φαντάσου μετά θα έχετε σχολικές διακοπές, αρρώστιες κλπ. Ένα ζευγάρι χέρια παραπάνω πάντα είναι χρήσιμο, ειδικά αν είναι και οι δύο εργαζόμενοι γονείς.

 

Θα έλεγα και εγώ ότι μπορεί η γυναίκα σου, αν βρει τα κουράγια και καταφέρει να σκεφτεί το συμφέρον του παιδιού, να ζητάει βοήθεια όσο είναι και εκείνη παρούσα, είτε στο σπίτι σας είτε στο σπίτι του παππού. Τουλάχιστον μέχρι να βάλετε τα πράγματα σε μια σειρά όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Επίσης, αν έχετε την εμπιστοσύνη, μπορεί ο παππούς να πηγαίνει το παιδί βολτίτσες. Βέβαια αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες φορές αυτή η συνυπαρξη δεν εξελίσσεται καλά, για διάφορους λογους που εγώ τους βάζω στην κατηγορία των κολλημάτων... Ότι είναι ο πεθερός μου / η πεθερά μου και δεν με ευχαριστεί η παρέα τους, δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουμε.

 

Επίσης, δεν ξέρω πώς, δεν μπορώ να σκεφτώ πρακτικά, αλλά το παιδί έχει τα δίκια του στο σημείο του ότι αν του απαγορεύεις κάτι που το ευχαριστεί, να του προτείνεις κάτι ευχάριστο τουλάχιστον, όχι κάτι που το έχει βαρεθεί. Στην προκειμένη όχι να κάθεται σπίτι και να βολοδέρνει. Θα πρότεινα από εδώ και πέρα παρέες με άλλα παιδάκια.

 

Σε αυτά που γράφεις για τον παππού εγώ θα μπορούσα να δω φτηνά κολπα για να εξαγοράσει την αγάπη του εγγονού, το έκανε και ο δικός μου άντρας! Αν μπορείτε να δείτε λίγο ψύχραιμα όλοι, ποιο είναι το συμφέρον του παιδιου, πιστεύω όλα αυτά ξεπερνιώνται.

[Scratée]

H Αθηνά είπε κάτι πολύ σωστό: αυτά που κάνει ο παππούς δεν είναι τόσο δείγμα τεράστιας αγάπης. Απλά έχει βρει τον τρόπο να κρατάει ικανοποιημένο τον εγγονό, με το λιγότερο δυνατό κόπο...

 

Η πρότασή μου για διακοπή επικοινωνίας "πατάει" ακριβώς στο γεγονός ότι είναι ο πατέρας σου, οπότε είναι εύκολο, σιγά-σιγά, και με νέους όρους, να τα ξαναβρειτε. Το ζητούμενο είναι να καταλάβει οτι είσαι αποφασισμένος να μην αντέχεις συμπεριφορές που βλάπτουν το παιδί.

[AthinaP]

Νομίζω είναι γενικότερο θέμα. Πώς απασχολείς ένα τρίχρονο αγοράκι, πιθανώς σε ένα σπίτι, πιθανώς ζωηρό, χωρίς να ανοίξει η τηλεόραση. Είναι ένα γενικότερο θέμα και παρακαλώ όποιος το έχει καταφέρει για πολλά χρόνια να καταθέσει απόψεις ή να βάλει λινκ... Εγώ είδα ότι δεν γίνεται... Ή τέλος πάντων χωράει λίγη οθόνη ανάμεσα στις βόλτες, στις κουβεντούλες, στα παραμυθάκια, στα εκπαιδευτικά παιχνίδια, στις επισκέψεις με παιδάκια ή χωρίς, στους υπνάκους...

 

Υπάρχει ένα σάιτ στο youtube gpitral που έχει κάποια εκπαιδευτικά, πχ στο δικο μου του άρεσε να βλέπει ιστορίες για τον Ηρακλή και το Θησέα... Με τους φίλους μας είχαμε σκληρούς δίσκους γεμάτους ελεγμένες εκπαιδευτικές ή τέλος πάντων καλής ποιότητας ταινίες. Αλλά μη φανταστείς... Και αυτά εξαντλούνται με ένα ζωηρό αγοράκι. Για εμάς η λύση ήταν το έξω.

 

Επίσης με τους παππούδες μπορούν να ανακαλύπτουν τη φύση, τα ζωάκια, τις σοδειές, να ακούνε ιστορίες από τα παλιά, να μαγειρεύουν, να σκαλίζουν τους κήπους...

 

Στη φάση που είστε θα έκανα την υπέρβαση και θα περνούσα τη μέρα στην παραλία, με καλή σκιά από δέντρα και φαγητό, με βοήθεια από παππούδες, τώρα που έρχεται καλοκαίρι. Γενικά μέσα στο σπίτι, δεν την πάλευαν ούτε τα παιδιά ούτε εγώ... Θέλει βέβαια πολλή προσοχή και κάποιος να έχει συνέχεια τα μάτια του πάνω στα μικρά, όλη την ώρα... Και να δίνει προσοχή στην υγιεινή, να στεγνώνουν καλά οι πετσέτες και να είναι φρεσκοπλυμένες. Αλλά το έβρισκα πολύ πιο ξεκούραστο απλά να μετακινώ τα μάτια μου, χαλαρά στην ξαπλώστρα όλη μέρα, σε σχέση με το να προσπαθώ να απασχολήσω θηριάκι μέσα στο σπίτι καλοκαιριάτικα!

[MikeH]

Να συμπληρώσω ότι το παιδί πήγαινε παιδικό αλλά τον σταματήσαμε γιατί την πατήσαμε με το μωράκι και τραβήξαμε πράγματα που δεν θέλει κανείς γονιός ούτε να τα ακούει.

Το καλοκαίρι τα παιδιά τα βγάζω στην αυλή που είναι τεράστια και πάμε και παραλία και παιδική χαρά κλπ. και σαφώς είναι καλύτερα...!!

Καλό καιρό ακόμα δεν είδαμε φέτος παρά τις 2-3 τελευταίες μέρες...

Δεν ξέρω, σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο να με συμβουλέψει πως θα προσεγγίσω τον πατέρα μου μήπως σιγά σιγά μεταπείσουμε και το παιδί χωρίς να του δημιουργήσουμε πρόβλημα.

Επίσης σκεφτόμαστε με τη γυναίκα μου να το πάμε πάλι στον παιδικό καθώς το πρόβλημα θα περιοριστεί μόνο στα απογεύματα...

 

@Scratιe, εγώ πάντως το πρόβλημα βλέπω ότι είναι ο πατέρας μου και το κάνει πιο δύσκολο γιατί αν ήταν κάποιος άλλος ίσως να μην είχαμε φτάσει εκεί ή θα του έκοβα τον βήχα πολύ πιο εύκολα. Πάντως έχεις δίκιο στο ότι η οποιαδήποτε ενέργεια πρέπει να γίνει σιγά - σιγά, αντιλαμβάνομαι ότι το πράγμα θέλει τον χρόνο του και δεν γίνεται (σωστά) τίποτα μαχαίρι!

 

@Το θέμα της βολτίτσας με παππούδες και γιαγιάδες το είδαμε πέρυσι το καλοκαίρι και δυστυχώς αυτό που αντιληφθήκαμε είναι ότι π.χ. έσμιγαν τα συμπεθέρια και έπιναν τον καφέ τους και τα παιδιά ήταν εκεί για να τους ευχαριστούν παρά να τρέχουν αυτοί να ευχαριστούν τα παιδιά. Δεν ξέρω πως την πάτησαν σχεδόν όλοι ιδικά με τον μεγάλο μου και έχουν μπερδέψει τους ρόλους τους σε μεγάλο βαθμό.

Θα ρίξω μια ματιά στο site που λες γιατί με ενδιαφέρει. Πάντως μπορεί να τα περιορίζουμε αλλά δεν τους στερούμε καθόλου ούτε τη σοκολάτα ούτε την τηλεόραση σπίτι μας απλά το κάνουμε με μέτρο και σωστή καθοδήγηση.

 

Anyway ελπίζω τώρα που ανοίγει ο καιρός να βοηθήσει αρκετά!

[BabyCute]

@Χαρά, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή μα καθόλου απλή!!

 

@Αριέτα, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου αλλά δεν βοηθάει. Αν θεωρείς δεδομένο ότι αυτό γίνεται με την συγκατάθεση μου τότε θα ήταν ανώφελο να καίγομαι και να ζητάω και απόψεις άλλων σε ένα φόρουμ. Αν θέλεις να με βοηθήσεις πραγματικά τότε σε παρακαλώ πολύ δώσε μου τα links από τα άλλα θέματα με το ίδιο πρόβλημα γιατί από όσα μπόρεσα να διαβάσω εγώ ήταν με παρεμφερές προβλήματα αλλά όχι τα ίδια (π.χ. εργαζόμενοι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους όλη μέρα σε παππούδες - γιαγιάδες κλπ).

 

Να συμπληρώσω ότι το πρόβλημα με αυτή την ανάρμοστη συμπεριφορά έχει εμφανιστεί τώρα και μια - δυο βδομάδες. Αν και από την αρχή υπήρχαν προβληματάκια τα αντιμετωπίζαμε αρκετά καλά αλλά πλέον δεν πάει άλλο.

 

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και πιστεύω θα με καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις.

Δεν θέλω να χαλάσω τις σχέσεις με τον πατέρα μου και οι λόγοι είναι γιατί μένουμε δίπλα και είναι πολύ δύσκολο να έρχεσαι καθημερινά αντίκρυ με τον άλλον και να μην μιλιέστε αλλά κυρίως γιατί με μεγάλωσε σωστά, τον αγαπώ πάρα πολύ και δεν θέλω να μαλώσω σοβαρά μαζί του.

Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα και αυτό που μας ανησυχεί είναι το παιδί. Άντε και μάλωσα με τον πατέρα μου και του έκοψα την καλημέρα και του απαγόρευσα να παίρνει το παιδί σπίτι του. Τι γίνεται όμως με το παιδί που και αυτό έχει κολλήσει με τον παππού και την όλη κατάσταση. Μήπως του κάνω μεγαλύτερο κακό με το να του ξεκόψω αυτή τη "σχέση" μαχαίρι. Μήπως του δημιουργήσω έχθρα και μίσος απέναντι σε εμάς τους γονείς του. Και το πρακτικό καθημερινό πρόβλημα που θα κλαίει κάθε πρωί γιατί θα θέλει τον παππού του και θα γίνεται πανζουρλισμός στο σπίτι πως το αντιμετωπίζεις;;

 

Σας ευχαριστώ και περιμένω κι άλλες απόψεις!!

Κοιτά αν ο παππούς έκανε τιποτα άλλο χειρότερο δεν θα το ξεκοβες;

Γιατι σου φαινεται δύσκολο να το ξεκοψεις τώρα; Τους χρειάζεσαι; Και για μένα φαινεται απλό, αν οποιοσδήποτε δεν σέβεται αυτο που του λες οταν εχει να κανει με το παιδί σου η σε ακούνε απο δώ και περα η τέρμα!

 

Ο παππούς το κανει γιατι βαριέται να ασχολήθηκε με το παιδί... Την βρίσκει που εχει το τρίχρονο τρώνε βλακείες μαζι και βλέπουν και βλακείες στην τηλεόραση.. Ο παππούς εχει φίλους καθόλου;

 

Πες του αν θελει να βλέπει το παιδί α) η να παίζει μαζι του δημιουργικά με το να του δείχνει/διαβάζει βιβλία, να παίζουν με αυτοκίνητα και πλαστελινες ζωγραφιές βόλτα στο πάρκο η β) να βλέπει τον παππού οταν πας και εσύ μαζι για καμμια ώρα η Γ) τέλος ο παππούς

Αν ουρλιαξει ο μικρος γιατι δεν βλέπει τον παππού αστον να ουρλιαζει- εγω αν έκανα τα χατίρια του γιου μου κάθε φορα που ουρλιαζει, θα έτρωγε πρωί μεσημέρι βράδυ παγωτό, θα φόραγε μπουφάν σε 32 βαθμούς έξω, και θα κοιμόταν με τα παπούτσια αγκαλιά με το μωρο! Τιποτα απο αυτά δεν γίνεται

Εσύ εισαι ο πατέρας εσύ βάζεις τους κανόνες και σορυ που στην χαλάω αλλα εχει να πεςει πολύ ουρλιαχτο και κρίσεις κλαματος κάθε φορα που δεν του κανεις το χατήρι και ειδικά τώρα με το μωρο!

[MikeH]

@Babycute, το ότι γίνεται χαμός στο σπίτι γίνεται και τα 3 μωρά είναι έτσι; Το θέμα είναι ότι τ καταφέρνουμε καλύτερα και απ' ότι πιστεύαμε και όπως θα δεις και παραπάνω που τα γράφω σαφώς και δεν τους κάνουμε όλα τα χατίρια και κλαίνε και όλα τα γνωστά και συνηθισμένα που ξέρουμε όλοι. Το θέμα είναι ότι είμαστε απέναντι με τον παππού και ακόμα ο μικρός και να έχει ξεχαστεί ή θα δει τον παππού ή ο ίδιος θα έρθει έξω από την πόρτα και θα αρχίσουν τα γλέντια.

Το να βάλεις το παιδί σου σε καθημερινή βάση να κλαίει και να χτυπιέται κυριολεκτικά μέχρι να φοβάσαι ότι θα σκάσει δεν είναι το ίδιο κλάμα με το πείσμα του να πάρει το μπιμπερό του μωρού ή να ανέβει στο τραπέζι, ή να φάει παγωτό κλπ..

Αν έμενα μακριά δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως γίνεται με τον πεθερό μου για παράδειγμα που όταν πάμε εκεί μια στις τόσες τους δίνει και σοκολάτα τους βάζει και παιδικά αλλά δεν του λέω τίποτα, είναι μια στις τόσες και δεν με πειράζει γιατί δεν επηρεάζει την καθημερινότητα του σπιτιού μου και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μου.

Με τον πατέρα μου έχω δοκιμάσει πολλά και τα καταφέρναμε αρκετά καλά μέχρι τώρα, λίγο το ένα λίγο το άλλο δηλαδή ή πηγαίναμε μαζί ή του την έλεγα από πλάκα μέχρι σοβαρά και έστρωνε κάπως.

Τώρα όμως έχει τρελαθεί τελείως, δεν ακούει, τα λέμε ναι ναι ναι αλλά πάλι τα ίδια.

Εχθές τον άφησα έτσι να δω που θα πάει και μου τον έφερε μετά 3 ώρες πίσω γιατί ήθελε να φάει ο ίδιος του και είχε κουραστεί και η μάνα μου που δεν μπορεί...

 

Πες του αν θελει να βλέπει το παιδί α) η να παίζει μαζι του δημιουργικά με το να του δείχνει/διαβάζει βιβλία, να παίζουν με αυτοκίνητα και πλαστελινες ζωγραφιές βόλτα στο πάρκο η β) να βλέπει τον παππού οταν πας και εσύ μαζι για καμία ώρα η Γ) τέλος ο παππούς!

 

α) πολλές φορές τον παίζει για κανα μισάωρο, κουράζεται - βαριέται και τον καθίζει να δει παιδικά...

β) στραβώνει γιατί θεωρεί ότι έχει δικαίωμα σαν παππούς να παίρνει το παιδί μόνος του και όταν πάμε μαζί το παιδί είναι νορμάλ και όλοι τους αλλά όταν είναι να φύγουμε ο μικρός δεν θέλει με τίποτα και ή θα πρέπει να τον αφήσω εκεί να κάνουν τα δικά τους ή θα πρέπει να τον πάρω με το ζόρι και να γίνει σπίτι ο χαμός για ατελείωτες ώρες ουρλιαχτά και κλάματα.

γ) Σε αυτό συμφωνείτε όλες όπως και η γυναίκα μου κατά τρόπον αλλά θέλω να το αποφύγω και πάλι γιατί το παιδί θα έχει σοβαρά προβλήματα.

Για να καταλάβετε όταν κλαίει και οδύρεται γίνεται επιθετικός σε όλους μας, προσπαθεί να χτυπήσει τον μεσαίο και το μωρό κλαίει και αυτό που δεν φταίει σε τίποτα...

Εαν είχα την υποψία ότι εμείς κάνουμε διακρίσεις μεταξύ του μεγάλου και των άλλων ή δεν του συμπεριφερόμαστε καλά μέσα στο σπίτι θα κοιτούσα να τα βελτιώσω όλα αυτά. Το παιδί όμως όταν έχει ξεχάσει τον παππού και είμαστε π.χ. το βράδυ όλοι σπίτι περνάει ωραία, παίζει με τον αδερφό του, κοιμάται κανονικά κλπ κλπ

Εκεί λέω ότι αν ήμασταν μακριά με τον πατέρα μου όλα αυτά δεν θα υπήρχαν!!

[Deena]

MikeH, ΜΗΝ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΣΑΙ!!!

 

Ούτε κάνεις κάτι λάθος, ούτε τον έλεγχο έχεις χάσει ούτε συμβαίνει κάτι τραγικό!!! Ο μικρός βρίσκεται αντιμέτωπος με μεγάλες αλλαγές στην οικογένεια και έχει βρει προς το παρόν καταφύγιο στον παππού που του κάνει τα χατίρια! Δεν υπάρχει λόγος να ξεκόψεις με τον πατέρα σου για τον λόγο αυτό, μην τρελλαθούμε κιόλας!

 

Θα συνεχίσεις να κάνεις παρατηρήσεις στον παππού μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα σου έστω κι αν ξέρεις ότι δεν θα συνετιστεί, θα συνεχίσεις να θέτεις κανόνες και όρια στον γιο σου έστω κι αν ξέρεις ότι θα αποκλίνει από αυτά όταν είναι στον παππού, θα συνεχίσεις με την γυναίκα σου να αφιερώνετε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε και στον μεγάλο σας κάνοντας τις δραστηριότητές σας, όταν κουράζεστε και θέλετε ένα διάλειμα θα τον αφήνετε στον παππού χωρίς τύψεις κ.λπ. Όλοι πάνω - κάτω τα ίδια αντιμετωπίζουμε με τους παππουδογιαγιάδες, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να δίνουμε το σωστό παράδειγμα στα παιδιά μας, εγώ είμαι σίγουρη ότι όσα χατίρια κι αν τους κάνει ο οποιοσδήποτε, το παράδειγμα του γονιού πάντα υπερισχύει και μένει!!!!

 

Προσπαθήστε κατά το δυνατόν να περιορίσετε τις ώρες που περνάει με τον παππού, τώρα που ο καιρός ανοίγει πάρε τα δύο μεγαλύτερα αγόρια σου και πηγαίνετε βόλτα τα απογεύματα (όσα απογεύματα μπορείς και έχεις αντοχή), να τρέξουν, να ξεσκάσουν, να πάρουν αέρα και μετά ας δουν και λίγη ώρα παιδικά, δεν έγινε και τίποτα! Στις επίμονες προσφορές του παππού κρατήστε ευγενική αλά κοφτή στάση (π.χ. "Ευχαριστούμε, τώρα θα παίξει λίγο με τα παιχνίδια του και θα έρθει σε λίγο" ή "Είμαστε εντάξει, αν κουραστούμε θα τον φέρουμε"), με σκοπό να καταλάβει ο παππούς ότι ο μικρός πάει μόνο όταν εσείς το θέλετε και εφόσον συφωνείτε, δεν έχει δηλαδή κανένα θεσμοθετημένο δικαίωμα!!!

 

Βάλτε πολλούς κανόνες στον μικρό σε σχέση ειδικά με το φαγητό (εγώ εκεί βλέπω μεγαλύτερο πρόβλημα από την TV) και επιβάλλετε συνέπειες αν τους παραβαίνει. Μαλώστε τον ή βάλτε τον τιμωρία και καμιά φορά μπροστά στον παππού, να καταλάβει κι αυτός ότι κάνοντάς του τα χατίρια μπορεί να προκαλέσει και αρνητικές συνέπειες!!! Είναι σημαντικό και οι δύο (παππούς - παιδί) να αντιλαμβάνονται ποιος ειναι το αφεντικό, έστω κι αν προσπαθούν να σας πάρουν την εξουσία!!!

 

Γενικά, όπως είπα και στην αρχή, μην τρελλαίνεσαι!!! Φάση είναι και θα περάσει, από Σεπτέμβριο με το καλό αρχίζετε και σχολείο και στα δύο μεγάλα παιδιά, ανακτάτε και δυνάμεις και έχετε περισσότερες αντοχές τα απογεύματα!

 

Τέλος, εγώ εφαρμόζω και το εξής : συνεχείς συμφωνίες και διαπραγματεύσεις με το παιδί (έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών και ένα κοριτσάκι 4 μηνών). Όχι ουσιαστικές ή πραγματικές, πλασματικές ώστε να του δημιουργώ την ψευδαίσθηση ότι έχει τον έλεγχο. Για παράδειγμα : "Σήμερα θα παίξουμε αυτοκόλλητα, θα ζωγραφίσουμε και θα δουμε και παιδικά. Τί θες να κάνουμε πρώτα?" ή "Έχουμε να φάμε ένα γκοφρετάκι, το θέλεις πριν ή μετά το μήλο σου?". Στην περίπτωσή σου μπορείς να το προσαρμόσεις ανάλογα, π.χ. "Έχουμε κάποια καταπληκτικά βιβλία να διαβάσουμε σήμερα, θέλεις να τα διαβάσουμε τώρα ή όταν γυρίσεις από τον παππού?" κ.λπ.

[AMD080911]

Aπελπισμενε πατερα οι εμπειρες μανουλες μια χαρα ιδεες σου εδωσαν, μπορεις να τις σκεφτεις. Να πω κι εγω μια? Γιατι δεν εκθετεις το ζητημα στον παιδιατρο σου και στη συνεχεια να κανονισεις μαζι με τον παππου μια επισκεψη (για εμβολιο η κατι αλλο) και να αφησεις τον γιατρο να του ριξει ενα χ@σιμο γερο (οτι μπορει η κακη διατροφη να δημιουργησει προβληματα, οτι ο πιτσιρικας δεν πρεπει να βλεπει πανω απο μιση ωρα Τ.V. την ημερα κλπ). Μπορει να χρειαζεται ενα ταρακουνημα ο παππους που εκτροχιαστηκε και αν τα ακουσει απο χειλη ειδικου, θα εχουν αλλη αξια...

[BabyCute]

Aπελπισμενε πατερα οι εμπειρες μανουλες μια χαρα ιδεες σου εδωσαν, μπορεις να τις σκεφτεις. Να πω κι εγω μια? Γιατι δεν εκθετεις το ζητημα στον παιδιατρο σου και στη συνεχεια να κανονισεις μαζι με τον παππου μια επισκεψη (για εμβολιο η κατι αλλο) και να αφησεις τον γιατρο να του ριξει ενα χ@σιμο γερο (οτι μπορει η κακη διατροφη να δημιουργησει προβληματα, οτι ο πιτσιρικας δεν πρεπει να βλεπει πανω απο μιση ωρα Τ.V. την ημερα κλπ). Μπορει να χρειαζεται ενα ταρακουνημα ο παππους που εκτροχιαστηκε και αν τα ακουσει απο χειλη ειδικου, θα εχουν αλλη αξια...

 

Πολύ καλο!!!

Αν δει οι ανευθυνότητες του τι αποτέλεσμα έχουν μπορεί και να πάθει σοκ!

[AthinaP]

@Το θέμα της βολτίτσας με παππούδες και γιαγιάδες το είδαμε πέρυσι το καλοκαίρι και δυστυχώς αυτό που αντιληφθήκαμε είναι ότι π.χ. έσμιγαν τα συμπεθέρια και έπιναν τον καφέ τους και τα παιδιά ήταν εκεί για να τους ευχαριστούν παρά να τρέχουν αυτοί να ευχαριστούν τα παιδιά. Δεν ξέρω πως την πάτησαν σχεδόν όλοι ιδικά με τον μεγάλο μου και έχουν μπερδέψει τους ρόλους τους σε μεγάλο βαθμό.

 

Μου έκανε εντύπωση αυτό που γράφεις. Δεν ξέρω αν το κατάλαβα κιόλας. Όταν είστε με φίλους δικούς σας και τα παιδιά σας, υπηρετείτε συνεχώς τα παιδιά; Γιατί αν είναι ΟΚ από πλευράς ασφάλειας και έχουν κάτι να φάνε, μου φαίνεται ότι φτάνει και περισσεύει. Έχει να κάνει και με το πόσο συχνά ίσως, αλλά και πάλι. Τα παιδιά εισπράττουν άλλα πράγματα με τους μεγάλους να κουβεντιάζουν, εξελίσσονται γλωσσικά με άλλο τρόπο, σε σχέση με το να είναι κάποιος πάνω τους να τα κυνηγάει και να ενισχύει το φυσικό εγωκεντρισμό που έχουν σε αυτή την ηλικία.

 

Πέρα από αυτά, θα σου γράψω και κάτι το οποίο άκουσα από ειδικό για παιδιά, αφού περάσαμε μια δική μας μεγάλη κρίση με τα διδυμάκια εκεί γύρω στην ηλικία που είναι ο μεγάλος σου. Ίσως το βασικό που είναι να χωνέψει αυτός στον οποίον προστίθενται παραπάνω παιδιά και υποχρεώσεις από όσα αντέχει για να είναι χαλαρός και ωραίος είναι το ότι ΟΛΑ δεν πρόκειται να γίνουν τέλεια. Εκεί κοιτάει κανείς να ιεραρχήσει τι είναι σημαντικό.

 

Μέσα σε αυτά τα σημαντικά είδαμε ότι για τη δική μας οικογένεια εκτός από τα επαγγελματικά, την ασφάλεια, τη διατροφή, την ξεκούραση, την καθαριότητα, τη δημιουργική απασχόληση, είναι να περνάμε και όλοι μας καλά.

 

Αφού περάσαμε και την κρίση που σου έγραψα, κάποια στιγμή ο δικός μου ο αντάρτης, ο οποίος γενικά είναι ένα χαρούμενο παιδί, γύρισε και μου είπε ότι η ζωή του δεν του αρέσει και δεν τη θέλει! Όχι πολύ μετά από την ηλικία που είστε! Στην πράξη τον βάραιναν και τον βαραίνουν πολύ τα χίλια πρέπει της καθημερινότητας, να σηκωθεί τάδε ώρα γιατί εμείς θα πάμε δουλειά, 48 εβδομάδες το χρόνο, να βάλει τα παπούτσια του, να πλύνει τα δόντια του, να μη λερώνεται, να μην κάνει ψίχουλα... Τέτοια απλά, που για ένα μικρό παιδάκι, ανάλογα με το χαρακτήρα του, γεμίζουν τη μέρα του και του μένει λίγος χρόνος για να τον περνάει πραγματικά καλά! Τέλος πάντων, μπορεί να το εισπράττεις αυτό, ότι ποιο είναι το νόημα της ζωής του τρίχρονου, με διάφορους τρόπους, αλλά όταν φτάνει να το λέει με λόγια μεγαλίστικα, πίστεψέ με, μπορεί να αλλάξουν πολλά πράγματα στο πώς ήδη βλέπεις τη μέρα του παιδιού. Εδώ παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του παιδιού γιατί έχουμε και ένα από τα άλλα, που όπου το βάζεις να κάτσει κάθεται...

 

Και δεν εννοώ άστο να φάει γαριδάκια κλπ, αλλά να δείτε το καθετί, αν πράγματι έχει κάποιο σκοπό και κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα, ή αν απλά είναι μια συνήθεια γιατί έτσι κάνουν όλοι και έτσι είναι "σωστό"... Δηλαδή αν κάτι μας εμποδίζει να περνάμε καλά, αν έχει πράγματι αξία, ή αν τελικά το κάνουμε γιατί υπάρχει απλά μια νοοτροπία του έτσι πρέπει και κάποτε θα ανταμειφθούμε για αυτό, ίσως και στην άλλη ζωή ακόμα...

 

Βλέπουμε τα πράγματα με άλλο τρόπο ίσως και ίσως έχεις δίκιο ότι τη δική σου θέση είναι δύσκολο να την καταλάβει κάποιος που δεν το έχει περάσει και πραγματικά, δεν το έχουμε περάσει αυτό ειδικά που περιγράφεις. Σκέψου όμως ότι θα μπορουσατε να είχατε παππού που περνάει τα τελευταία καλά χρόνια του στα καφενεία και το εφάπαξ του το μοιράζεται με Ρουμάνες. Σε σχέση με αυτή την κατάσταση εκτιμώ το δικό σας παππού πάρα πολύ. Ο μπαμπάς που νοιάζεται για την οικογένειά του στον 21ο αιώνα και είναι πολύ δοσμένος σε αυτό και προς τιμή του, τείνει να γίνει κανόνας, αλλά ο παππούς και η γιαγιά που δίνουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στα εγγόνια τείνει να μην είναι κανόνας, τουλάχιστον στην Αθήνα.

[Little Monkey]

Μου τη δίνει στα νεύρα και αυτό το υπέρμετρο δέσιμο τους, με χαλάει τρομερά η διάκριση που κάνει με τα άλλα, και κυρίως με το μεσαίο που είναι 2 χρονών και καταλαβαίνει τα πάντα αλλά πάνω απ' όλα με τσακίζει το να μαμιέμαι εγώ και η γυναίκα μου να προστατεύουμε τα παιδιά μας από τα άχρηστα τυρογαριδάκια και την σαβουροτηλεόραση, να τρέχει η καλομοίρα η γυναίκα μου με το νεογέννητο δίπλα να τα παίζει όλη μέρα και εγώ να βάζω λαχανόκηπους, κότες κλπ για να τους δίνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και από πάνω ο παππούς να το στραβώνει στην tv και λίγο πριν το μεσημεριανό και το βραδινό να το σκάει στα γαριδάκια!!!

Το υπέρμετρο δέσιμο δεν ξέρω γιατί σε χαλάει. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να βλέπει ο παππούς διαφορετικά το πρώτο εγγόνι, αφού τα συναισθήματα που έζησε με τη γέννησή του είναι μοναδικά. Και για το πρωτότοκο παιδί, που έχει φάει δύο απανωτές "σφαλιάρες" με τη γέννηση των αδερφιών του και έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία και την απόλυτη αφοσίωση των δύο γονέων, επίσης είναι φυσιολογικό να αποζητά τη θαλπωρή και τη συντροφιά του παππού που τον κανακεύει και τον περιποιήται λες και είναι ακόμα το βασιλόπουλο που ήταν κάποτε. Από αυτή την άποψη δεν υπάρχει λάθος σχέση ανάμεσα στον παππού και τον εγγονό, ίσα ίσα που αυτή η σχέση, όπως την περιγράφεις, ίσως έχει και "θεραπευτικό χαρακτήρα" για τον πρωτότοκο γιο σου.

 

Η Πέππα και γενικά τα παιδικά προγράμματα δεν είναι "σαβουροτηλεόραση". Είναι προγράμματα που είναι φτιαγμένα ειδικά για μικρά παιδιά και σε γενικές γραμμές πολύ ευχάριστα και εκπαιδευτικά. Σαβουροτηλεόραση θα ήταν να βλέπουν ειδήσεις ή προγράμματα ενηλίκων. Βέβαια δεν είναι όλα τα παιδικά προγράμματα κατάλληλα για μικρά παιδάκια. Αν πιστεύεις πως βλέπουν παιδικά που είναι ακατάλληλα για την ηλικία του μικρού (π.χ. Χελωνονιντζάκια) αγόρασε μερικά DVD με προγράμματα που μπορεί να δει ο μικρός σου και πήγαινέ τα στο σπίτι του παππού. Ακόμα καλύτερα, παίξτε τα πρώτα στη δική σας τηλεόραση για να τα ζητάει και στην τηλεόραση του παππού. Τα μικρά μπορούν να είναι πολύ πειστικά όταν θέλουν κάτι

 

Βεβαιώσουν ότι δεν βλέπουν ειδήσεις, διαφημίσεις και αστυνομικά. Είναι πολύ σημαντικό. Οι περισσότεροι παππούδες έχουν κόλλημα με τις ειδήσεις και αν ο δικό σας παππούς κάθεται και βλέπει Πέππα με τις ώρες, είναι αξιοθαύμαστος!!

 

Το να τρώει το παιδί γαριδάκια και σοκολάτες σαφώς δεν είναι καλό, αλλά εφόσον δεν τρώει τεράστιες ποσότητες και εφόσον όλη η άλλη διατροφή του είναι καλή, δε νομίζω πως είναι τόσο τραγικό. Μπορείς να περιορίσεις πόση σαβούρα τρώει με διάφορους τρόπους, όπως:

 

- να τον στέλνεις στον παππού λιγότερες ώρες (έτσι θα περιορίσεις και την τηλεόραση)

- να τον στέλνεις στον παππού διαφορετικές ώρες π.χ. μετά το φαγητό και όχι πριν, μόνο το απόγευμα και όχι το πρωί κλπ

- να τον στέλνεις στον παππού φαγωμένο

- να στέλνεις μαζί και το φαγητό του π.χ. αυγό ή φρούτα ή ο,τιδήποτε άλλο τρώει που του αρέσει ή υγιεινά σνακ (σπιτικό κέικ, κουλούρι)

 

Ο πατέρας μου είναι σαν να τον έφαγε κάποιος και πήρε τη θέση του, δεν τον αναγνωρίζω, μας μεγάλωσε σωστά και ωραία, πολύ καλός με όλους ακόμα και τώρα αλλά την πάτησε με τον εγγονό! Τέτοιο κόλλημα δεν το έχω ξαναδεί, βρε τι του μιλάω με το καλό τίποτα, τι του τη λέω με το άσχημο πάλι τίποτα!!!

Δεν είσαι ο μόνος του οποίου οι γονείς έπαθαν μετάλλαξη με την έλευση του πρώτου εγγονιού. Και φοβάμαι πως ούτε το καλό ούτε το άσχημο έχουν αποτέλεσμα. Το βασικό είναι να μανατζάρεις την κατάσταση και όχι να προσπαθήσεις να τη διορθώσεις με μπλα μπλα (δεν ιδρώνει το αυτί τους) ή φωνές και απειλές, οι οποίες πιθανό να τραυματίσουν το παιδί, πράγμα που δεν θέλεις να συμβεί σε καμία περίπτωση.

 

Έχουμε απελπιστεί, δεν θέλουμε να χαλάσουμε τη σχέση μας, είμαστε και απέναντι, οπότε καταλαβαίνετε, αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω να χαντακώσει το παιδί μου!!

Δεν χαντακώνει το παιδί σου. Μην υπερβάλλεις. Αν διάβαζε κανείς τις τελευταίες δύο παράγραφους που έγραψες, θα νόμιζε πως ο παππούς έδινε στο παιδί ναρκωτικά ή προσπαθούσε να το μυήσει στην πορνεία!! Ο παππούς σας κάνει ό,τι κάνουν οι μισοί (και βάλε) παππούδες της Ελλάδας. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε να το παίξει ξέρει, ούτε κουράγιο έχει να κυνηγάει ένα τρίχρονο μες το σπίτι. Οπότε ακολουθεί την εύκολη λύση, τηλεόραση και φαΐ. Νομίζω ότι δεν είναι τόσο κακό όσο το παρουσιάζεις, κι ας μην είναι αυτό που ιδανικά θα ήθελες για το παιδί σου.

 

Το σίγουρο είναι πως το παιδί οφελείται από αυτή τη σχέση σε ψυχολογικό και συναισθηματικό επίπεδο, και αυτό είναι εξίσου σημαντικό με την υγιεινή διατροφή και την αποφυγή της τηλεόρασης.

[ekavi_]

Δεν διάβασα τις υπόλοιπες απαντήσεις. Επειδή ξέρω όμως πως ό,τι και να του πεις δεν πρόκειται να καταλάβει (ο πατέρας σου) να σου δώσω κάποιες πρακτικές λύσεις.

 

- το μπλα μπλα στον πατέρα σου το συνεχίζεις ακόμα και αν δεν πιάνει τόπο, με καλό τρόπο και όχι σαν κατηγορία ή κακή κριτική. Ιδιαιτέρως όμως και όχι μπροστά στο μικρό

- το παιδί εφόσον βλέπει εκεί τηλεόραση δεν θα βλέπει και στο σπίτι (πάντως αν βλέπει παιδικά προγράμματα ή dvd είναι προτιμότερο από το να βλέπει ειδήσεις...). Δεν μπορείς να του την κόψεις και τελείως.

- Μπορείς να το στέλνεις ταισμένο

-Παρότρυνέ τους να πάνε καμιά βόλτα στην παιδική χαρά ή κάτι τέτοιο...

 

Η μαμά σου τι λέει για όλα αυτά; Βλέπω αναφέρεις μόνο τον πατέρα σου.

 

Όπως και να΄χει μην τρελαίνεσαι. Οι παπποδογιαγιάδες είθισται να είναι λίγο πιο χαλαροί στα όρια. Κάνε και εσύ κάποιες υποχωρήσεις.

[Little Monkey]

Ekavi_ ξέρεις τι λένε... τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται!

[ΑΝΝΑ24]

MikeH, ήθελα να σου γράψω, αλλά διάβασα το ποστ της little monkey και με κάλυψε πλήρως. Έχει δίκιο, διάβασέ την με ψυχραιμία.

Να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απολύτως και έχω αντιμετωπίσει...εεεμ αντιμετωπίζω είναι ο σωστός χρόνος, αντίστοιχο θέμα.

Ξέρω ότι αυτή η "φόρα" και η φραγή επικοινωνίας εκ μέρους του παππού μπορεί να φέρει αφάνταστο εκνευρισμό στο ζευγάρι. Πιστεύω όμως, ότι η "ζημιά" που γίνεται είναι σε βάρος του νευρικού συστήματος του δικού σου και της γυναίκας σου, και όχι εις βάρος του παιδιού.

Όπως και να έχει, τα πράγματα θα αλλάξουν σύντομα, γιατί ο μεσαίος μεγαλώνει και η διαφορά του από τον πρώτο θα εξανεμιστεί. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούν να παίζουν περισσότερο μαζί, θα κολλήσουν περισσότερο μεταξύ τους και θα έρθει η ώρα που θα είναι οφθαλμοφανές ότι ο παππούς θα πρέπει να τους παίρνει πακέτο. Εκεί θα προσέξετε κι εσείς να μη δημιουργηθεί αδικία προς τον μεσαίο.

Επίσης θα σου πρότεινα να έχετε ένα πρόγραμμα, ώστε να μην υπάρχει το σενάριο να σας εμφανίζεται ο παππούς φάντης μπαστούνι στο σπίτι όποτε του' ρχεται.

Μη σκέφτεσαι σενάρια ρήξης. Όταν μετά από χρόνια μεγαλώσουν τα παιδιά, ξεκουραστείτε και δείτε τα πράγματα καθαρά, τι θα έχεις να λες σαν αιτιολογία που τα χάλασες με τους γονείς σου στα γεράματά τους και στέρησες από τα παιδιά σου τον παππού και τη γιαγιά? Οι λόγοι της σημερινής απόγνωσης θα σου φαίνονται δευτερεύοντες.

[ekavi_]

Ekavi_ ξέρεις τι λένε... τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται!

 

χαχαχ! Διάβασα μετά τις υπόλοιπες απαντήσεις και είδα ότι γράψαμε τα ίδια σχεδόν. Απλώς εγώ τα έγραψα πιο επιγραμματικά λόγω βιασύνης...

 

Ο δικός μου πατέρας έχει την τάση να συγχωρεί τα πάντα. Ότι και να κάνουν τα μικρά τα συγχωρεί αμέσως και με μαλώνει αν τα μαλώνω (μπροστά τους). Δεν πρόκειται να αλλάξει, ούτε να καταλάβει τη δική μου οπτική, οπότε πλέον διαχειρίζομαι διπλωματικά το θέμα.

[ekavi_]

Επίσης καταλαβαίνω ότι καμιά φορά μπορεί οι τρίτοι να έχουν δίκιο σε κάτι ή τέλοσπάντων να μην δημιουργούν και τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο νομίζουμε. Αλλά μας ενοχλεί ότι ανακατεύονται και "χαλάνε" αυτό που προσπαθούμε να φτιάξουμε.

Μετά όμως συνειδητοποιώ ότι δεν είναι δυνατόν να τα μεγαλώσουμε μέσα σε ένα συννεφάκι, ακριβώς με τον τρόπο που θέλουμε και πάντοτε θα υπάρχουν έξωθεν επιρροές. Εκεί πρέπει να επικεντρώσουμε. Στο πως θα διαχειριζόμαστε εμείς (και αργότερα το παιδί) αυτές τις επιρροές.

[Little Monkey]

Μη σκέφτεσαι σενάρια ρήξης. Όταν μετά από χρόνια μεγαλώσουν τα παιδιά, ξεκουραστείτε και δείτε τα πράγματα καθαρά, τι θα έχεις να λες σαν αιτιολογία που τα χάλασες με τους γονείς σου στα γεράματά τους και στέρησες από τα παιδιά σου τον παππού και τη γιαγιά? Οι λόγοι της σημερινής απόγνωσης θα σου φαίνονται δευτερεύοντες.

Αυτό ξαναπέστο. Ο παππούς και η γιαγιά είναι πολύτιμοι για τα παιδιά - και τα παιδιά πολύτιμα για τους παππούδες. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε μεγαλώσει μακριά από τους παππούδες σας (πραγματικά μακριά, να τους βλέπετε δύο φορές το χρόνο) αλλά εγώ που το έχω περάσει δεν θεωρώ πως κέρδισα κάτι. Μόνο που γλίτωσα τα γαριδάκια και τις σοκολάτες...

 

Ο δικός μου πατέρας έχει την τάση να συγχωρεί τα πάντα.

Συγχωρεί; Θες να πεις πως αναγνωρίζει ότι τα εγγόνια κάποιες φορές κάνουν αταξίες; Καλέ αυτός είναι χρόνια μπροστά! Ο δικός μου πατέρας πιστεύει πως ο εγγονός του φοράει το στεφάνι της αρετής. Μόνιμα.

[Niki81]

Εχω κι εγω δυο παιδακια με μικρη διαφορα ηλικιας οποτε καταλαβαινω κι εγω οτι το πρωτο ειναι λιγο ριγμενο...ετσι συμβαινει παντα...γιατι για πρακτικους λογους χανει την προσοχη που θα επρεπε να εχει μιας και η μαμα αναγκαζεται να ασχοληθει με το μικροτερο...ποσο μαλιστα αν υπαρχουν δυο μικροτερα στο σπιτι εκ των οποιων το ενα νεογεννητο.Απο αυτη την αποψη το παιδι οφελειται με τη σχεση αυτη μιας και παιρνει την προσοχη που χανει στο σπιτι του.Μακαρι να ειχα κι εγω καποιον να απασχολει το μεγαλο οσο ειχα το μικρο νεογεννητο στο σπιτι...θα ειχα γλυτωση πολυ ζηλια πιστευω.

 

Ως προς την τηλεοραση...κι εμενα τα δικα μου βλεπουν παιδικα...δε νομιζω οτι το γλυτωνεις αυτο.Ομως ουτε κι εγω θελω να βλεπουν τηλεοραση οταν πανε στη γιαγια τους.Προτιμω να βλεπουν στο σπιτι την ωρα πχ που εγω πρεπει να μαγειρεψω και να μαζεψω το σπιτι ωστε να βοηθιεμαι ετσι κι εγω.Δε μου ειναι πρακτικα ευκολο να τους απαγορευω εγω στο σπιτι την τηλεοραση για να βλεπουν στη γιαγια.Εμενα βεβαια πανε σπανια στη γιαγια τους.

 

Ως προς τα σαβουροφαγητα...δεν εχω προβλημα αν του ςδωσου καποιο γλυκο, μια σοκολατα, ενα παγωτο.Αλλα αν καθε μερα το παιδι πηγαινε στη γιαγια και ετρωγε γαριδακια σε καθημερινη βαση θα ειχα κι εγω θεμα.

 

Εγω για αρχη θα ελεγα να ερχισετε το μπλα μπλα στο παιδι και οχι στον παππου μιας και ο παππους δεν ακουει.Θα μιλατε συνεχως στο παιδι για τη διατροφη για το ποσο κακο του κανουν τα γαριδακια και πως δε μπορει να τα τρωει.Ετοιμαστε του μια τσαντουλα με φαγωσιμα...καποια φρουτα, σαντουιτσακι να εχει να φαει καξ αν ο παππους θελει να του παρει κατι να φαει να πανε μαζι να του αγορασει κατι και πειτε στο μικρο οτι μπορει να διαλεξει να αγορασει μια σοκολατα η ενα παγωτακι.Στο δικο μου το παιδι αυτο πιανει...ακουει και επιλεγει οτι του πω.

 

Ο παππους μπορει νανεχει καποια παιχνιδια σπιτι του που θα τα βλεπει μονο εκει το παιδινα παιζει και τωρα που ανοιγει ο καιρος βολτουλες.Αν δεν ειχε το παιδι ο μπαμπας σου τι θα εκανε? Ποιο θα ηταν το προγραμμα του παππου δλδ?

 

Το να τσακωθειτε η να απαγορευσεις στο παιδι να πηγαινει στον παππου δεν ειναι λυση...ειναι λαθος για το παιδι πρωτα απο ολα.Μπορεις να μειωσεις τις ωρες που καθεται εκει ομως.

[ekavi_]

Συγχωρεί; Θες να πεις πως αναγνωρίζει ότι τα εγγόνια κάποιες φορές κάνουν αταξίες; Καλέ αυτός είναι χρόνια μπροστά! Ο δικός μου πατέρας πιστεύει πως ο εγγονός του φοράει το στεφάνι της αρετής. Μόνιμα.

 

Ναι αναγνωρίζει τις αταξίες, αλλά τις αγνοεί εντελώς... Οι μόνιμες ατάκες είναι: "ε, παιδιά είναι" , "θα μεγαλώσουν και θα σου λείψουν όλα αυτά" ή με μαλώνει αν τα μαλώσω ή τους κάνω παρατήρηση...

[Little Monkey]

Μα κι εσύ να μαλώνεις τα παιδιά!! Τσκ τσκ τσκ

 

Πάντως ένα δίκιο το έχουν. Κάποτε (πολύ γρήγορα) θα μεγαλώσουν και όλα αυτά θα μας λείπουν. Ας ελπίσουμε να μας κάνουν εγγόνια ώστε να βγάλουμε τα απωθημένα μας πάνω τους. Θέλεις να παίξεις με τις λάσπες; Παίξε. Θέλεις να κυλιστείς στα χώματα με το καινούριο σου πουκάμισο; Κυλίσου. Θέλεις σοκολάτα; Πάρε δύο. Και ένα πακέτο γαριδάκια. Χεχε