Η Διασκεδαστική Μαμά (μην την είδατε?)

[KonstantinaDimitris]

Δεν υπάρχει λόγος να απομυθοποιούμε κάποιον για να νιώσουμε καλύτερα...(αναφέρομαι στο σχόλιο πιο πάνω). σίγουρα ήταν ικανή κ σίγουρα κουραζόταν, αλλά ποτέ δεν μας θύμωσε ή μας φώναξε ή μας μάλωσε επειδή εκείνη ήταν κουρασμένη....

Ηξερε να διαχωρίζει τα πράγματα...όσο για την αυτοεκτίμηση μου είναι πιο ψηλά....αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βλέπουμε πού κάνουμε λάθος. Το να παραδέχεσαι ότι κάτι κάνεις λάθος, είναι το πρώτο βήμα να το διορθώσεις.

Αννούλα, μην νιώθεις άσχημα ότι στεναχωρήθηκα. Μάλλον ταρακουνήθηκα είναι το πιο σωστό. Κ χαίρομαι που ταρακουνήθηκα! φιλάκια

[rosaki]

πάντως κορίτσια η μέρα έχει λίγες ώρες άν εργάζεσαι. και τίποτα να μην κάνεις από νοικοκυριό, όταν επιστρέφεις σπίτι στις 6 είναι πολύ λίγες οι ώρες.

[daisy1]

Αννα ωραίο θέμα! Καλό είναι να το έχουμε λίγο όλοι στο νού μας για να μας υπενθυμίζει να κάνουμε τα μικρά καθημερινά πράγματα όμορφα και διασκεδαστικά για το παιδί μας και να δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις.

[love4]

φίλη μου Άννα καλημέρα

 

καταρχήν πιστεύω ότι πρέπει να ψαχτείς επαγγελματικά σε κάτι σχετικό με το γράψιμο. κείμενα για διαφημιστική θα γράφεις, σήριαλ για την τηλεόραση, βιβλίο. τέσπα κάτι γύρω από την πένα.

 

έχεις απόλυτο δίκιο σε ότι γράφεις. και το διαβάζω σε μια φάση που όλα μου φαίνονται δύσκολα και ένα φωτάκι failure ανάβει σε πολλά επίπεδα της ζωής μου.

επαγγελματικά: έχω ανοίξει τόπικ και σας γράφω τον καημό μου. ακόμη το παλεύω αλλά χωρίς μεγάλη αισιοδοξία ότι θα καταφέρω να το εξαργυρώσω επαγγελματικά.

ρόλος μαμά: εδώ αισθάνομαι λίγο καλύτερα. δεν είμαι η μαμά με την σούπερ όρεξη, αλλά τις ώρες που είμαι με το παιδίπροσπαθώ να είμαι εκεί. Plus έχω δώσει όρκο στον εαυτό μου πως θα το κάνει να γελάει μέσα στη μέρα τουλάχιστον μια φορά.

ρόλος συζύγου: εδώ έχω χάσει το παιχνίδι. απόσταση, κούραση και παντελής απουσία ερωτικής διάθεσης.

γυναίκα: παρακαλώ περνάμε σε άλλο θέμα. μέχρι και η κυρία που μας βοηθάει μια στις 15 με το σπίτι μου το επισήμανε. άφησες τον εαυτό σου. κάνε κάτι.

εγώ πάλι έχω πέσει σε μια τρύπα που λέγεται προσφορά. Τρέχω όλη μέρα τρέχω για να μαζέψω ρούχα τρόφιμα για τους άστεγους, να βοηθήσω την κοπέλα του αδερφού μου με τις εργασίες στο πανεπιστήμιο, να συνοδεύσω την πεθερά στο γιατρό για μια απλή εξέταση απλώς γιατί φοβάται, να αναλάβω τη διοργάνωση του γάμου της αδερφής του άντρα μου κ.α.

τρέχω και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου μήνες τώρα.

 

Oλα οσα εχω κανει bold ειναι για μεα ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!

1) μΕ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ το παλευεις ακομη και αν δεν το νιωθεις παντα...εξαλλου τρωγοντας ανοιγει η ορεξη

2)Φροντισε τον εαυτο σου, και εις βαρος της καριερας ακομη! Μπορει εγω να υποστηριζω παντα την καριερα αλλα δε διανοουμαι να βγΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ σπιτι χωρις να βαφτω, να χτενιστω κλπ κλπ Εξαλλου τα θετικα σχολια για την εμφανιση μας κανουν παρα πολυ καλο στην ψυχολογια γενικοτερα

3) ΟΛΕΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ υποχρωσεις, γαμοι, εργασιες , πεθερες κλπ να κοπουν ΑΜΕΣΑ! Δε θα διανοουμουν ποτε να αναλαβω διοργανωση γαμου και συνοδεια πεθερας....:twisted:

[tzoutzouka]

Φορεστε το χαμογελο σας και πειτε το πρωι........για ποσα πραγματα ειμαι τυχερη??? Θα δειτε οτι θα βρειτε πολλα!

 

αυτό και

 

"Σκασμός!Πες ευχαριστώ που νιώθεις. Οι ζωντανοί νιώθουν, τα πτώματα όχι. "

 

αυτό είναι τα πιο σημαντικά παιδιά.

 

Είναι αλήθεια. Οι ώρες που περνάμε σπίτι εμείς που εργαζόμαστε είναι πολύ λίγες. Κι εμένα προσωπικά όλο αυτό το τρέξιμο και το άγχος να φέρω εις πέρας τα πάντα με κουράζει πάρα πολύ. Αν μπορούσα αύριο να πάρω πρόωρη σύνταξη θα το έκανα ευχαρίστως.

 

ΑΛΛΑ!

 

Δεν θα μου επιτρέψω ποτέ ξανά στον εαυτό μου να νιώσει ενοχές, άγχος και ότι είμαι "λίγη". Το παν είναι να καταφέρνεις να είσαι, όσο γίνεται ήρεμος και οκ με τον εαυτό σου και αυτούς που αγαπάς. Και ευγνώμων για όσα έχεις.

[sofi@p]

εντάξει βρε κορίτσια.

εννοείτε ότι θα διασκεδάσουμε/παίξουμε με τα παιδιά μας αλλά καλό είναι να μη ζουν σε γυάλα, ότι όλα είναι σαν διαφήμιση. να καταλαβαίνουν ότι η μαμά (και ο μπαμπάς) έχουν υποχρεώσεις, ότι, κάποιες φορές μπορούν να είναι και κουρασμένοι, αγχωμένοι, στενοχωρημένοι κι ότι, τέλος πάντων, όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. υπάρχει η ώρα της "υποχρέωσης" (μαγείρεμα, διάβασμα κλπ) και η ώρα της συζήτησης/παιχνιδιού/ξεγνοιασιάς/διασκέδασης.

άνθρωποι είμαστε και πρέπει να υπάρχει μέτρο σε όλα.

το θέμα είναι να συγκρατούμε τα νεύρα μας, να μην ξεσπάμε το άγχος μας σε άλλους και να θυμόμαστε ότι η ζωή είναι λίγη και οι στιγμές που περνούν δεν ξαναγυρίζουν. κάπου εκεί ανάμεσα πρέπει να χωρέσουν και οι υποχρεώσεις.

[ekavi_]

Πρώτη φορά που συμφωνούμε!

 

Σοβαρά;; Ειλικρινά δεν το έχω πάρει είδηση ότι διαφωνούμε στα υπόλοιπα. Είσαι σίγουρη;

 

Εμένα σε αντίθεση με την Αννα , η μαμά μου όντως ήταν κ είναι μια διασκεδαστική μαμά...παραμύθια, αγκαλιές, παιχνίδια, χαμόγελο κ παρ όλα αυτά ένα πεντακάθαρο σπίτι, μια ιδανική σύζυγος, μια τέλεια μάνα....Οπότε η διαφήμιση του ΒΙΤΑΜ όντως υπάρχει κ αυτό με κάνει να αισθάνομαι πιο χάλια γιατί έγω έζησα τα τέλεια παιδικά χρόνια...

 

Η μαμά σου εργαζόταν;

 

Είσαι σίγουρη ότι η ίδια ένιωθε πως όλα ήταν τέλεια και όπως τα ήθελε; Μήπως αυτή είναι η εικόνα που έχεις εσύ;

[ekavi_]

Αυτό δεν το ήθελα με τίποτα.

Να σου δώσω μια συμβουλή: Μίλα της και απομυθοποίησέ την.

Ρώτησέ την πως το έκανε και μάθε τι θυσίασε και που η μνήμη σου σε απατάει. Θα απελευθερωθείς.

Κάπου, κάτι υπάρχει. Βρες το για να μην νομίζεις ότι είσαι παρακάτω.

 

Συμφωνώ.

[bobonela]

Εγώ πχ φέτος στόλισα δέντρο στις 18 νοεμβρίου......κάτι που μέχρι πέρυσι κορόιδευα......αλλά φέτος το χρειαζόμασταν να στολίσουμε!!!!! Λίγο η ανεργία, λίγο η εφορία, θέλαμε κάτι να μας ανεβάσει!!!!! Και τα δώρα είναι ήδη στο πατάρι......

 

Βρείτε τι σας κάνει πιο χαμογελαστές, υπάρχει, στα μικρά τα πράγματα κορίτσια, όχι στα μεγάλα......

 

Καλή συνέχεια στην κουβέντα και να θυμάστε ένα από μένα!

Η ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

 

 

Γιατί θέλω τόοοοσο πολύ να σ'ακούω να ...γράφεις???

 

Τα λες τόσο ωραία! Ισως επειδή είναι βγαλμένα από καθαρά προσωπική εμπειρία.... και πόνο. Μπράβο κοπέλα μου! Ετσι να είσαι πάντα, να ζωογονείς και μας!

[ekavi_]

πάντως κορίτσια η μέρα έχει λίγες ώρες άν εργάζεσαι. και τίποτα να μην κάνεις από νοικοκυριό, όταν επιστρέφεις σπίτι στις 6 είναι πολύ λίγες οι ώρες.

 

Έτσι είναι.

[bobonela]

: Μίλα της και απομυθοποίησέ την.

Ρώτησέ την πως το έκανε και μάθε τι θυσίασε και που η μνήμη σου σε απατάει. Θα απελευθερωθείς.

Κάπου, κάτι υπάρχει. Βρες το για να μην νομίζεις ότι είσαι παρακάτω.

 

 

Αννα, κι εγώ διαβάζοντας αυτό το μήνυμα, παραξενεύτηκα... Αυτή η παραμυθένια ζωή είναι σίγουρο ότι υπήρχε μόνο στο μυαλό της κοπέλας που το έγραψε, όπου είχε πλάσει μία τέλεια εικόνα, η οποία δεν γνωρίζουμε (ούτε εκείνη) αν πραγματικά ήταν τέλεια. Υπάρχουν ζευγάρια που κρύβουν με καταπληκτικό τρόπο τα προβλήματά τους από τα παιδιά και περιπτώσεις που ξαφνικά σε μεγάλη ηλικία η κόρη μαθαίνει πράγματα για τους γονείς της που πέφτει κυριολεκτικά από τα σύννεφα....

Είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν έτσι η κατάσταση στα μάτια της μητέρας της όσο κι αν πιθανόν ήταν άνθρωπος αλέγρος όπως την περιγράφει. Μάλλον δεν εργαζόταν και είχε χρόνο για πολλά πράγματα (τακτοποιημένο σπίτι, μαγείρεμα κλπ) αλλά πιθανόν να ένιωθε άσχημα που δεν εργαζόταν. Υπάρχει και η πιθανότητα βέβαια να είχε οικονομική άνεση και να μην ένιωσε ποτέ κάποιο βάρος ιδιαίτερο στο γάμο της. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις πάντως που υπάρχει η διαφήμιση του ...Βιτάμ...

Συνήθως είναι πλασματική η εικόνα που έχουν μεταδώσει οι γονείς στα παιδιά τους ή που τα παιδιά έχουν αποκτήσει από μόνα τους. Ποια από μας χαρακτηρίζει τη μάνα της ..."τέλεια μάνα"??? Νομίζω καμιά.

[LA LATINA]

Γιατί θέλω τόοοοσο πολύ να σ'ακούω να ...γράφεις???

 

Τα λες τόσο ωραία! Ισως επειδή είναι βγαλμένα από καθαρά προσωπική εμπειρία.... και πόνο. Μπράβο κοπέλα μου! Ετσι να είσαι πάντα, να ζωογονείς και μας!

 

Να είσαι καλά κοπέλα μου!

Και σε σένα εύχομαι τα καλύτερα, και σε όλα τα κορίτσια.

Πριν δεν ήμουν έτσι. Και τώρα αγχώνομαι εύκολα, αλλά πριν, χαλιόμουν! Χαλιόμουν γιατί δεν ήταν το σπίτι στην τσίτα, χαλιόμουν γιατί δεν προλάβαινα, κουραζόμουν......όλα απ τα χέρια της μάνας περνάνε. Μέχρι που μια μέρα, χρειάστηκα 20 λεπτά για να πάω απ το σαλόνι στην κουζίνα μου. Βήμα βήμα, υποβασταζόμενη. Και δεν ήταν μια και δυο φορές. Κι έμεινα μες το σπίτι 2 χρόνια γιατί το σπίτι έχει σκάλες...και δε μπορούσα να ανέβω. Και τα παιδιά μου τα έφερνε το πούλμαν.....και μαγείρευε η μάνα μου, και έπλενε......πάλι καλά να λέω....

Μετά πέρασε καιρός να συνέλθω. Επανερχόμουν λίγο λίγο και με κρατούσε ο φόβος. Βγαίνανε ο άντρας με τα παιδιά μου, κι εγώ έλεγα δε θα τα καταφέρω, θα κουραστώ, θα πρέπει να σταματάνε κάθε λίγο να με περιμένουνε, και καθόμουν μέσα. Πού? Στο κομπιούτερ φυσικά. Αυτό δε θα συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου.

Ευτυχώς όμως ήρθε η άγια μέρα και είπα,πάμε, λίγο λίγο. Περιττό να σας πω ότι έκλαιγα όταν ξαναέβαλα πλυντήριο και άπλωσα μόνη και μάζεψα και σιδέρωσα κιόλας. Εγώ, μόνη, τα ρουχάκια των παιδιών μου, μετά από δυο χρόνια! Και έκανα και φαγητό, και έκανα και γενική, και βγήκα και έξω και ναι, περπατούσα κάθε φορά και καλύτερα!!!! Και μπορεί να πηγαίνω με το αυτοκίνητο και το σχολείο να είναι 50 μετρα, αλλά το παιδί μου δεν το φέρνουν τα πούλμαν του εκάστοτε παιδικού.....όλα μόνη μου τα κάνω πια, και το μόνο που παρακαλώ το Θεό είναι η επόμενη έξαρση να μην έρθει γρήγορα. Γιατί, θα υπάρξει και επόμενη και το ξέρω.

Γι αυτό σας λέω, μην γκρινιάζετε, βρείτε την ευτυχία στο κάθε τι μικρό, γιατί δε μπορούν όλοι να κάνουν αυτά που για εσάς είναι ρουτίνα...και να πω και κάτι άλλο? Μετά τα τόσα νοσοκομεία που έχω μπει, να ξέρετε ότι οι πιο πολλές νευρολογικές παθήσεις (και νευρολογικές δε σημαίνει ψυχιατρικές να τα ξεκαθαρίζουμε) είναι σε γυναίκες με πολύ στρες, που όλο κάτι τους φταίει........

 

Ε, να μη σας φταίει τίποτα, όλα είναι μια χαρά. :)

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ :cool:

(το έχω πει πολλές φορές!)

[bobonela]

Να είσαι καλά κοπέλα μου!

Και σε σένα εύχομαι τα καλύτερα, και σε όλα τα κορίτσια.

Πριν δεν ήμουν έτσι. Και τώρα αγχώνομαι εύκολα, αλλά πριν, χαλιόμουν! Χαλιόμουν γιατί δεν ήταν το σπίτι στην τσίτα, χαλιόμουν γιατί δεν προλάβαινα, κουραζόμουν......όλα απ τα χέρια της μάνας περνάνε. Μέχρι που μια μέρα, χρειάστηκα 20 λεπτά για να πάω απ το σαλόνι στην κουζίνα μου. Βήμα βήμα, υποβασταζόμενη. Και δεν ήταν μια και δυο φορές. Κι έμεινα μες το σπίτι 2 χρόνια γιατί το σπίτι έχει σκάλες...και δε μπορούσα να ανέβω. Και τα παιδιά μου τα έφερνε το πούλμαν.....και μαγείρευε η μάνα μου, και έπλενε......πάλι καλά να λέω....

Μετά πέρασε καιρός να συνέλθω. Επανερχόμουν λίγο λίγο και με κρατούσε ο φόβος. Βγαίνανε ο άντρας με τα παιδιά μου, κι εγώ έλεγα δε θα τα καταφέρω, θα κουραστώ, θα πρέπει να σταματάνε κάθε λίγο να με περιμένουνε, και καθόμουν μέσα. Πού? Στο κομπιούτερ φυσικά. Αυτό δε θα συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου.

Ευτυχώς όμως ήρθε η άγια μέρα και είπα,πάμε, λίγο λίγο. Περιττό να σας πω ότι έκλαιγα όταν ξαναέβαλα πλυντήριο και άπλωσα μόνη και μάζεψα και σιδέρωσα κιόλας. Εγώ, μόνη, τα ρουχάκια των παιδιών μου, μετά από δυο χρόνια! Και έκανα και φαγητό, και έκανα και γενική, και βγήκα και έξω και ναι, περπατούσα κάθε φορά και καλύτερα!!!! Και μπορεί να πηγαίνω με το αυτοκίνητο και το σχολείο να είναι 50 μετρα, αλλά το παιδί μου δεν το φέρνουν τα πούλμαν του εκάστοτε παιδικού.....όλα μόνη μου τα κάνω πια, και το μόνο που παρακαλώ το Θεό είναι η επόμενη έξαρση να μην έρθει γρήγορα. Γιατί, θα υπάρξει και επόμενη και το ξέρω.

Γι αυτό σας λέω, μην γκρινιάζετε, βρείτε την ευτυχία στο κάθε τι μικρό, γιατί δε μπορούν όλοι να κάνουν αυτά που για εσάς είναι ρουτίνα...και να πω και κάτι άλλο? Μετά τα τόσα νοσοκομεία που έχω μπει, να ξέρετε ότι οι πιο πολλές νευρολογικές παθήσεις (και νευρολογικές δε σημαίνει ψυχιατρικές να τα ξεκαθαρίζουμε) είναι σε γυναίκες με πολύ στρες, που όλο κάτι τους φταίει........

 

ε να μη σας φταίει τίποτα, όλα είναι μια χαρά. :)

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΓΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ :cool:

(το έχω πει πολλές φορές!)

 

 

Με έχεις κατασυγκινήσει..... Ντρέπομαι για όλα αυτά που νιώθω και κάνω καθημερινά....

[KonstantinaDimitris]

Σοβαρά;; Ειλικρινά δεν το έχω πάρει είδηση ότι διαφωνούμε στα υπόλοιπα. Είσαι σίγουρη;

 

 

 

Η μαμά σου εργαζόταν;

 

Είσαι σίγουρη ότι η ίδια ένιωθε πως όλα ήταν τέλεια και όπως τα ήθελε; Μήπως αυτή είναι η εικόνα που έχεις εσύ;

 

H mητέρα μου δεν εργαζόταν γιατί ο μπαμπάς ήταν ναυτικός. προσπαθούσε λοιπόν έστω κ ελάχιστα να αναπληρώσει το κενό. φυσικά κ δεν ένιωθε η τέλεια μαμά κ φυσικά σήμερα μας εξομολογείται πως έκανε λάθη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι χαλάει η εικόνα που έχω γι αυτήν.Είναι η προσωπική μου εκτίμηση. συνεχίζω να τηνθεωρώ τέλεια κ ναι υπάρχουν τετοιες μαμάδες σαν εκείνες του ΒΙΤΑΜ.

 

Γιατί θα πρέπει να θεωρείται υπερβολικό αυτό που εκφράζω? δλδ όοοοολες εσείς θεωρείτε τις μαμάδες σας ανεπαρκείς? μήπως αυτό δεν είναι υπερβολικό?

[KonstantinaDimitris]

Με έχεις κατασυγκινήσει....

 

 

κ μενα.....!!!!

[LA LATINA]

Με έχεις κατασυγκινήσει..... Ντρέπομαι για όλα αυτά που νιώθω και κάνω καθημερινά....

 

Όχι, δε θέλω να ντρέπεσαι. Δεν είναι εύκολο να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό να μας τα κάνει όλα ρόδινα. Αν ήταν έτσι, θα κάναμε μια επίσκεψη σε παιδιατρική ογκολογικού κάθε μήνα και θα ήμασταν ΟΚ και ευγνώμονες for the rest of our days....

Να σας "ξυπνήσω" προσπαθώ. Όχι ότι εγώ είμαι κάποια, απλά σε μένα έτυχε, και αν μπορώ κάπως σε κάποια κοπέλα να φανώ χρήσιμη με τα λόγια μου και να την βοηθήσω έστω και λίγο, γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.

Και η ευχή που δίνω πάντα είναι μία

ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.

Πάω να πάρω τα παλλικαρούδια μου! Να φανταστείτε ρε παιδιά για τι χαρά μιλάω, είμαι εκεί στημένη απέξω κάθε μέρα 1.20 ενώ τα παιδιά σχολάνε 2!!! Απλά για να είμαι εκεί. Αλλά αυτό με λόγια δεν μπορώ να το εξηγήσω.....φιλιά πολλά σε όλες!

[bobonela]

Όχι, δε θέλω να ντρέπεσαι. Δεν είναι εύκολο να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό να μας τα κάνει όλα ρόδινα. Αν ήταν έτσι, θα κάναμε μια επίσκεψη σε παιδιατρική ογκολογικού κάθε μήνα και θα ήμασταν ΟΚ και ευγνώμονες for the rest of our days....

Να σας "ξυπνήσω" προσπαθώ. Όχι ότι εγώ είμαι κάποια, απλά σε μένα έτυχε, και αν μπορώ κάπως σε κάποια κοπέλα να φανώ χρήσιμη με τα λόγια μου και να την βοηθήσω έστω και λίγο, μου αρκεί.

Και η ευχή που δίνω πάντα είναι μία

ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.

Πάω να πάρω τα παλλικαρούδια μου! Να φανταστείτε ρε παιδιά για τι χαρά μιλάω, είμαι εκεί στημένη απέξω κάθε μέρα 1.20 ενώ τα παιδιά σχολάνε 2!!! Απλά για να είμαι εκεί. Αλλά αυτό με λόγια δεν μπορώ να το εξηγήσω.....φιλιά πολλά σε όλες!

 

 

Είσαι η καλύτερη Ψυχοθεραπεία! Καλή συνέχεια με τα αγόρια σου!

Να έχεις πάντα Υγεία και να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά τίποτα! Μπορεί η ψυχολογία σου να βοηθήσει σε αυτό. Στα αυτοανοσα άλλωστε βοηθάει...

Φιλιά!

[tzoutzouka]

Όχι, δε θέλω να ντρέπεσαι. Δεν είναι εύκολο να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό να μας τα κάνει όλα ρόδινα. Αν ήταν έτσι, θα κάναμε μια επίσκεψη σε παιδιατρική ογκολογικού κάθε μήνα και θα ήμασταν ΟΚ και ευγνώμονες for the rest of our days....

Να σας "ξυπνήσω" προσπαθώ. Όχι ότι εγώ είμαι κάποια, απλά σε μένα έτυχε, και αν μπορώ κάπως σε κάποια κοπέλα να φανώ χρήσιμη με τα λόγια μου και να την βοηθήσω έστω και λίγο, γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.

Και η ευχή που δίνω πάντα είναι μία

ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.

Πάω να πάρω τα παλλικαρούδια μου! Να φανταστείτε ρε παιδιά για τι χαρά μιλάω, είμαι εκεί στημένη απέξω κάθε μέρα 1.20 ενώ τα παιδιά σχολάνε 2!!! Απλά για να είμαι εκεί. Αλλά αυτό με λόγια δεν μπορώ να το εξηγήσω.....φιλιά πολλά σε όλες!

 

Νά' σαι καλά κοπέλα μου και να έχεις πάντα την υγειά σου!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, έμεινα κι εγώ 2 χρόνια μέσα στο σπίτι, σχεδόν παράλυτη απο τη μέση μου. Είχε χτυπήσει και το νεύρο στο πόδι και πήγαινα στην τουαλέτα υποβασταζόμενη για μην μιλήσω για τους πόνους... Χρειάστηκαν δύο χρόνια με φυσιοθεραπείες, άπειρες επισκέψεις στους γιατρούς μιλάμε, με κλάματα, με κατάθλιψη και όλα τα παρελκόμενα για να ξυπνήσω και να καταλάβω πόσο γκρίνιαζα, πόσο ανικανοποίητη, χωρίς υπομονή και κατανόηση κοπέλα ήμουνα.

 

Τώρα πιστεύω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Και σε μας έτυχε για να μάθουμε να ξυπνάμε το πρωί και να χαιρόμαστε που είμαστε ζωντανές και μπορούμε και περπατάμε. Με ρωτάνε εδώ στη δουλειά πως μπορώ να είμαι τόσο βούδας και αναίσθητη. "Παιδιά" τους λέω "ούτε βούδας είμαι ούτε αναίσθητη. Απλά έχω μάθει να βάζω προταιρεότητες και να αξιολογώ τα πράγματα. Τόσο απλά."

[ΑΝΝΑ24]

... Απλά έχω μάθει να βάζω προταιρεότητες και να αξιολογώ τα πράγματα. Τόσο απλά."

 

Αυτό είναι αφάνταστα σημαντικό και καθόλου εύκολο μέσα στην καθημερινότητα.

Το κλειδί είναι να θέτουμε τις σωστές προτεραιότητες με γνώμονα τι θα φέρει εμάς και την οικογένειά μας πιο κοντά στην ευτυχία.

Και βέβαια να πιστέψουμε ότι η ευτυχία και υπάρχει και την δικαιούμαστε (πιστεύω επίσης ότι είμαστε βαθιά ενοχικός λαός, αλλά αυτό θα είναι ένα θέμα μιας άλλης μέρας).

 

Με κίνδυνο να πιστέψετε ότι μόνο κακά λόγια έχω για τη μαμάκα μου (επίσης υπάρχουν πολλά περισσότερα εδώ που δεν είναι της παρούσης), ένα κλασικό λάθος που έκανε ήταν ότι άφηνε τους πάντες να την πατάνε, κι όταν δεν το έκανε κάποιος άλλος πατιόταν μόνη της (ακούς rosaki???).

Αποτέλεσμα: ατελείωτη κούραση, αίσθημα αδικίας, ακύρωση προσδοκιών, θυματοποίηση, γκρίνια.

Για να το πάρω αλλιώς λοιπόν, για να έχουμε το κουράγιο (ή την όρεξη) να σηκώσουμε κεφάλι, πρέπει να μάθουμε να λέμε μερικά "όχι", να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και να φυλάμε τον &*(* μας.

Για να μείνει κάτι για εμάς, τα παιδάκια μας κι εκείνο το φουκαρά που αλλιώς του τα λέγαμε κάποτε...

[χαρουλα#]

Αννα μου ,μου εφερες πολλα στο νου με το θεμα αυτο και με προβληματισες αρκετα μπορω να πω.

 

Αρχικα , μου ερχονται μνημες απο την παιδικη ηλικια με τη μαμα μου να ειναι η χαρα της ζωης!Τί παιχνιδια , τί παζλ , τί βολτες , σινεμα , παρκα , θεατρα ,τα παντα και παντου!Βεβαια , αυτα μεχρι την εποχη που δεν εργαζοταν.Εγω ημουν πιο τυχερη , γιατι ημουν μεγαλυτερη (γυρω στα 13) οταν αρχισε να δουλευει , ενω ο αδερφος μου 9.

Οχι οτι σταματησαν ολα μαχαιρι , απλα μειωθηκαν πολυ.

Δε μας επηρεασε ομως γιατι οι λογοι της εργασιας της ηταν καθαρα βιοποριστικοι.

Καλυπτα κι εγω κατα καποιο τροπο το "κενο" ωςμεγαλη αδερφη γιατι καπως επρεπε να ζησουμε.

 

Τωρα που ειμαι μαμα κι εγω , που δε δουλευει , ευχομαι να ειμαι σαν εκεινη.

Το παιδι , ειναι ακομη πολυ μικρο και με εχει αναγκη απο πισω του ολη μερα.

Ετσι κι αλλιως , δε μπορω να το αφησω μονο του να παιξει κι εγω να πινω καφε στο μπαλκονι ή να διαβαζω το βιβλιο μου.Με χρειαζεται.Το θεμα ειναι ,τι γινεται οταν φτανει το παιδι σε ηλικια που δεν εχει αναγκη την απολυτη προσοχη σου και τι κανεις τοτε για εκεινο.

 

Οταν ερχεται η στιγμη που ειναι χειμωνας , ειναι κλεισμενο μεσα , ειναι διακοπες χριστουγεννων π.χ. , οι φιλες στο χωριο κι αυτο το καημενο ερχεται και σου λεει:

"μαμα , βαριεμαι…".Κανονικα , πρεπει να εχεις ηδη κανει κατι , πριν το ακουσεις αυτο.Παντα με μετρο , και χωρις συναισθηματικους εκβιασμους.Χωρις η μια πλευρα να "παταει" στο φιλοτιμο της αλλης.Ισορροπια και μετρο σε ολα.

Αυτο ειναι το μυστικο της επιτυχιας πιστευω.

 

Γιατι μπορει καποια μαμα (ή μπαμπας) , να μην μπορει να αφησει τη δουλεια της για αργοτερα.Ή το φαγητο ,για παραδειγμα, πρεπει να μαγειρευτει καποια συγκεκριμενη ωρα για να ειναι στο τραπεζι το μεσημερι.

Ή οτι σημερα η μαμα δεν εχει καθολου χρονο για παιχνιδι/βολτα ,αλλα εχει αυριο ολη τη μερα για το παιδι.

 

Να μην ξεχναμε και την αναγκη του γονεα για ξεκουραση , για φορτιση μπαταριων!Ειναι το σημαντικοτερο για μια καλη αποδοση ως γονεας , επαγγελματιας , συζυγος , νοικοκυρα,γυναικα κλπ..

 

Καπως ετσι ειναι η ζωη.Απ 'ολα , απο λιγο και πολλες φορες.....Για να ειναι ολοι ευχαριστημενοι και ευτυχισμενοι.

[LA LATINA]

ευχαριστω πολυ για τις ευχες κοριτσια μου.......να ειστε καλα κι εσεις και οι οικογενειες σας........

και ειπαμε

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!!!!!!!

[rosaki]

αχ ρε Άννα πόσο δίκιο έχεις. εγώ έχω εγκλωβιστεί στην ψευδαίσθηση ότι είμαι πολύτιμη για τις ζωές των άλλων. κοινώς πιστεύω πως , αν δεν είμαι εκεί να κάνω κάτι θα γίνει λάθος. αποτέλεσμα? τρέχω για όλους όλοι έχουν επαναπαυτεί και στο τέλος αν πάει κάτι στραβά τα ακούω κιόλας. αποτέλεσμα για μένα? κούραση, νεύρα, παράπονο (του τύπου κανένας δεν με αγαπάει) και αναβολή δικών μου πραγμάτων.

 

έφαγα δεν ξέρω πόσες μέρες να ψάχνω για το ποιό είναι το κατάλληλο μεταπτυχιακό για την φίλη του αδερφού μου. έγραψα κάτω όλες τις εναλλακτικές, τα υπέρ, τα κατά κανονική συγκριτική μελέτη.

με ευχαρίστησε και μετά από μέρες μου ανακοίνωσε πως δεν είναι τελικά σίγουρη αν θέλει να κάνει.

[bobonela]

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!!!!!!!

 

:p:p:p:p:p:p:p:p:p:p:p:p:lol::lol::lol:

[ΑΝΝΑ24]

rosaki μου, πάρτο αλλιώς...χθες.

Το παιδί, τον εαυτό σου και τον άντρα σου θα κοιτάς, με αυτή τη σειρά. Όποιος δεν κοιμάται το βράδυ στο σπίτι σου, δεν έχει καμμία αξίωση σε εξυπηρετήσεις. Κόψε τώρα, γιατί θα την πάθεις.

 

Στα λέω εγώ που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήμουν η πρώτη εθελόντρια για αγγαρείες από οποιονδήποτε για οτιδήποτε.

Η ξαδέρφη της κουμπάρας σου κι ο αγαπητικός της βοσκοπούλας μια χαρά θα τα καταφέρουν στη ζωή τους και χωρίς εσένα.

Οι τρεις σας είναι που σε έχετε ανάγκη.

 

* Αύριο να πας για νύχια!!!

[bobonela]

. εγώ έχω εγκλωβιστεί στην ψευδαίσθηση ότι είμαι πολύτιμη για τις ζωές των άλλων. κοινώς πιστεύω πως , αν δεν είμαι εκεί να κάνω κάτι θα γίνει λάθος. αποτέλεσμα? τρέχω για όλους όλοι έχουν επαναπαυτεί και στο τέλος αν πάει κάτι στραβά τα ακούω κιόλας. αποτέλεσμα για μένα? κούραση, νεύρα, παράπονο (του τύπου κανένας δεν με αγαπάει) και αναβολή δικών μου πραγμάτων.

.

 

 

Δυστυχώς είμαι κι εγώ της ίδιας συνομοταξίας.... "Τα κάνει ΟΛΑ και....συμφέρει !!" Αν λείψω έστω και για λίγο, θεωρώ ότι όλα θα γίνουν στραβά. Ολοι φυσικά επαναπαυμένοι.... Και φυσικά τα ίδια αποτελέσματα, καρμπόν.