Έξοδος χωρίς παιδιά

[daisy1]

Επίσης την έχω αφήσει πάλι με τη γιαγιά της για λίγες μέρες στο εξοχικό! Πέρασε τέλεια, έκανα τις δουλειές μου και πήγαμε και την πήραμε για να πάμε οικογενειακές διακοπές!!! Εκεί που θα έλιωνε μια εβδομάδα στην πόλη μαζί μας έκανε τα μπανάκια της και τα συνεχίσαμε μετά μαζί! Φυσικά αν δεν ήθελε δε θα πήγαινε.

[Aimee]

Ίσως παρεξηγήθηκαν όσα έγραψα.

 

Δεν λέω να είναι οι γονείς διακοπές σε ένα μέρος και τα παιδιά διακοπές σε άλλο, αλλά το καλοκαίρι που τα παιδιά δεν έχουν σχολείο και οι γονείς δουλεύουν, γιατί να μην πάει ένα παιδί στην γιαγιά στην εξοχή για 5 μέρες να ξεσκάσει? Μιλώντας πάντα για παιδιά και όχι μωρά. Όταν πάρουν άδεια και οι γονείς τον Αύγουστο ή όποτε πάρουν, να πάνε όλοι μαζί εννοείται.

Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι είναι διαφορετική η περίπτωση του να πηγαίνει το παιδί στους παππούδες, γιατί οι γονείς λείπουν άπειρες ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς, και άλλο του να "σπαταλώνται" οι ελάχιστες ημέρες άδειας σε διακοπές χωρίς το παιδί.

 

 

 

Ρόλο παίζει η ηλικία, εγώ την γιαγιά μου και τον παππού μου τους υπεραγαπούσα και τις περισσότερες φορές ήθελα να πάω από μόνη μου σπίτι τους γιατί εκεί είχε πολλά παιδάκια στην γειτονιά και παίζαμε όλη μέρα σχεδόν και το έβλεπα και σαν διακοπές, ένιωθα εννοείται σαν στο σπίτι μου, αλλοίμονο γιαγιά και παππους είναι και μην φανταστείτε ότι είχα καμία μανα που με πετούσε δεξιά και αριστερά, καμία σχέση ήταν πάντα πολύ κοντά μας, αλλά πως να το κάνουμε ρε παιδί μου, αλλιώς περνούσα στην γιαγιά με τόσα παιδάκια και τόσο παιχνίδι. Δηλ. νομίζεται ένα παιδί προτιμά να μείνει σπίτι με τους γονείς όταν έχει την δυνατότητα να βρει παιδάκια να παίξει? Θα περάσει χρόνο και με τους γονείς αλλά έχει ανάγκη και να βρεθεί και με άλλα παιδάκια. Τι να πω, ίσως να εξαρτάται και από το παιδί, εμένα πάντως η μεγάλη μου που είναι 4,5 πολλές φορές ζητάει να την πάρω στα ξεδέρφια της να παίξει και όταν πάω να την πάρω πίσω γκρινιάζει ότι δεν της έφτασε, τι σημαίνει ότι δεν είμαι καλή μάνα και το παιδί δεν με θέλει ή ότι το παιδί είναι σωστά κοινωνικοποιημένο και απόλυτα φυσιολογικό να θέλει να συναναστρέφεται και με άλλα παιδάκια? .

Και εγώ μικρή είχα πολύ συχνή επαφή με τους παππούδες μου, γιατί με "λάτρευαν" με έναν τρόπο διαφορετικό από τους γονείς μου, πολύ εκδηλωτικό.

Θεωρώ πολύ φυσιολογικό να θέλει ένα παιδί να παρατείνει ακόοοομη περισσότερο το παιχνίδι του με τα άλλα παιδάκια. Βρίσκω όμως "περίεργο" να προτιμά να είναι για μέρες με τους παππούδες/παιδιά γειτονιάς σε σχέση με τους γονείς του. Είναι σαν να μην είναι αρκετή ή αρκετά διασκεδαστική η παρέα των γονιών... Έχοντας δει το καλοκαίρι ορισμένες οικογένειες, όπου κάθε μέλος ήταν σκυμμένο σε κάποια ηλεκτρονική συσκευή, κάποια συμπεράσματα βγαίνουν.

 

Και τέλος δεν μπορώ να δεχτώ να μου πειτε ότι έρχεται η γιαγιά π.χ. να πάρει το παιδί βόλτα στο πάρκο και δεν αστράφτουν τα ματάκια του παιδιού από χαρά ή ότι εσείς δεν το αφήνετε να πάει, τώρα θα μου πείτε ότι θα το πάτε οι ίδιες ας πούμε αλλά οκ ας βγάλουμε τους πάντες από την ζωή των παιδιών γιατί εμείς είμαστε οι μάνες και ας ξέρουν μόνο εμάς τα παιδιά και κανέναν άλλο, λίγο εγωιστικό από μεριά των μανάδων μου φαίνεται αυτό...... Δηλ. έχουμε μπερδέψει το να παρατάμε τα παιδιά με το να κάνει το παιδί και άλλες δραστηριότητες και με άλλα αγαπημένα πρόσωπα κάποιες φορές.

Ναι, είναι εγωιστικό και δηλώνει και ανασφάλεια.

Όπως λες, διαφέρει το να δώσεις λίγο χρόνο στους παππούδες/στον εαυτό σου κλπ. και άλλο να αλλάξεις προτεραιότητες.

 

Αυτό για το 3ήμερο που ανανεώνει -υποτίθεται- τον έρωτα μεταξύ του ζευγαριού, ΓΙΑΤΙ το διαβάζω τοοοοοσο συχνά;

Περισσότερο σε ευσεβή πόθο μου κάνει...

Μακάρι για όλες τις οικογένειες του κόσμου να ήταν τόσο απλά τα πράγματα που με ένα 3ήμερο το τρίμηνο/εξάμηνο/έτος, να ανανεωνόταν ο έρωτας του ζευγαριού! Πόσα διαζύγια θα είχαμε γλιτώσει... Πόσοι δικηγόροι ή σύμβουλοι γάμου θα έμεναν χωρίς δουλειά...

[Χαρα-Μαρια2]

Ί

Αυτό για το 3ήμερο που ανανεώνει -υποτίθεται- τον έρωτα μεταξύ του ζευγαριού, ΓΙΑΤΙ το διαβάζω τοοοοοσο συχνά;

Περισσότερο σε ευσεβή πόθο μου κάνει...

Μακάρι για όλες τις οικογένειες του κόσμου να ήταν τόσο απλά τα πράγματα που με ένα 3ήμερο το τρίμηνο/εξάμηνο/έτος, να ανανεωνόταν ο έρωτας του ζευγαριού! Πόσα διαζύγια θα είχαμε γλιτώσει... Πόσοι δικηγόροι ή σύμβουλοι γάμου θα έμεναν χωρίς δουλειά...

 

Το ειδα κι εγω αυτο που λες....αλλα ειπα να το περασω στο ντουκου!

[christina77]

Κι εμένα πάντως που τα μεγάλα μου παιδιά είναι 7 και 10 χρονών περνάνε καλύτερα με τους παππούδες το καλοκαίρι την εβδομάδα που μένουν μαζί τους γιατί κάνουν πράγματα διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Πρώτο και σπουδαιότερο παίζουν μόνες τους στη γειτονιά, που εδώ δεν μπορούν να το κάνουν, έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες, αισθάνονται ανεξάρτητες. Επιπλέον οι παππούδες δε χαλάνε κανένα χατήρι και γενικά ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα που περνάνε ακόμη καλύτερα απ' ότι θα περνούσαν μαζί μας αυτή τη μία εβδομάδα. Προτεραιότητα εξ άλλου κάθε γονιού είναι να περνάει το παιδί του καλά και να είναι ευτυχισμένο. Ούτε με προβληματίζει καθόλου αυτό όπως έθεσε η aimee. Αντιθέτως χαίρομαι πολύ. Έχουμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο να τον περνάμε μαζί, να κάνουμε διακοπούλες μαζί, ταξίδια κλπ κλπ. Και ναι, τα δικά μου παιδιά είναι που χαίρονται όταν τους φέρνουμε δωράκια από το εξωτερικό. Όπως χαίρονται και όταν τους φέρνουν οι παππούδες τους σε αντίστοιχη περίπτωση. Παράλογο ε;;;

[lelaki1980]

Αimee μου το 3 μερο ανανεωνει μια σχεση που δεν εχει αλλα ουσιαστικα οικογενειακα προβληματα!αλιμονο αν πιστευαμε οτι ενα ζευγαρι περιμενει να παει 3μερο για να ξαναβρει αυτο που εχουν χασει ή οχι. απλα χαλαρωνει το ζευγαρι φευγοντας απο την ρουτινα της καθημερινοτητας

[Aimee]

Κι εμένα πάντως που τα μεγάλα μου παιδιά είναι 7 και 10 χρονών περνάνε καλύτερα με τους παππούδες το καλοκαίρι την εβδομάδα που μένουν μαζί τους γιατί κάνουν πράγματα διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Πρώτο και σπουδαιότερο παίζουν μόνες τους στη γειτονιά, που εδώ δεν μπορούν να το κάνουν, έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες, αισθάνονται ανεξάρτητες. Επιπλέον οι παππούδες δε χαλάνε κανένα χατήρι και γενικά ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα που περνάνε ακόμη καλύτερα απ' ότι θα περνούσαν μαζί μας αυτή τη μία εβδομάδα.

 

Δηλαδή μαζί σας δεν θα μπορούσαν να περάσουν εξίσου ωραία;

Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς.

Εσείς δεν αφήνετε τα παιδιά να παίζουν στη γειτονιά, όταν πάτε στο εξοχικό των παππούδων; Δεν τους επιτρέπετε να κάνουν πράγματα διαφορετικά από τα συνηθισμένα;

 

Σου φαίνεται παράλογο να ανυπομονεί το παιδί για να πάει στους παππούδες του αντί να ανυπομονεί για τις διακοπές μαζί με τους γονείς του;

Εμένα μου φαίνεται, γιατί από όσα παιδιά ξέρω, βλέπω ότι περιμένουν πώς και πώς τα Σαββατοκύριακα ή την άδεια των γονιών τους για να τους δουν και να τους χαρούν. (Αναφέρομαι όμως σε παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν άδεια γύρω στις 15-20 μέρες τον χρόνο. Προφανώς αν ο γονιός είναι εισοδηματίας ή έχει την πολυτέλεια να δουλεύει μισό μήνα και τον άλλο μισό να είναι σε διακοπές, τα πράγματα αλλάζουν. Τότε περισσεύει πράγματι πολύς χρόνος).

[Aimee]

Αimee μου το 3 μερο ανανεωνει μια σχεση που δεν εχει αλλα ουσιαστικα οικογενειακα προβληματα!αλιμονο αν πιστευαμε οτι ενα ζευγαρι περιμενει να παει 3μερο για να ξαναβρει αυτο που εχουν χασει ή οχι. απλα χαλαρωνει το ζευγαρι φευγοντας απο την ρουτινα της καθημερινοτητας

 

Ααααα, είναι "μαρτύριο" η καθημερινότητα;

Δεν ξέρω βρε κορίτσια. Δεν θα έμενα σε μία σχέση, αν ήταν να περιμένω ένα τριήμερο. Λες και είναι το "τριήμερο" χαπάκι, που το παίρνουμε και οοολα γίνονται καλά.

[BabyCute]

Ααααα, είναι "μαρτύριο" η καθημερινότητα;

Δεν ξέρω βρε κορίτσια. Δεν θα έμενα σε μία σχέση, αν ήταν να περιμένω ένα τριήμερο. Λες και είναι το "τριήμερο" χαπάκι, που το παίρνουμε και οοολα γίνονται καλά.

 

:lol::lol:

 

Σύμφωνη σε ολα!!

 

Η κουμπαρα μου το εκανε 'διήμερο' στην Μύκονο για να σώσει τον γάμο της οσο η μικρή έμεινε (για εκατοστή φορά ) με την μάνα της για 'παραπάνω απο διημερο'!!!

[lelaki1980]

Ααααα, είναι "μαρτύριο" η καθημερινότητα;

Δεν ξέρω βρε κορίτσια. Δεν θα έμενα σε μία σχέση, αν ήταν να περιμένω ένα τριήμερο. Λες και είναι το "τριήμερο" χαπάκι, που το παίρνουμε και οοολα γίνονται καλά.

 

τελως παντων δεν το εννοω ετσι.η καθημερινοτητα ειναι καθημερινοτητα.δεν μιλησε κανεις για μαρτυριο ουτε για κατι αλλο.η καθημερινοτητα εχει τις ομορφιες της.απο κει και περα για μενα το 3 μερο αν κατσει(δεν το επιδιωκω κιολας) μια φορα στο τοσο ειναι μια τονωτικη ενεση..εμενα προσωπικα μου κανει καλο.αλλοι το προσπερνανε...κανενα προβλημα..εννοειτε οτι δεν μενεις σε μια σχεση που περιμενει το 3μερο της γιατι πολυ απλα αυτη δεν ειναι σχεση.

[christina77]

Δόξα τω Θεω είμαστε απο τους τυχερούς και εγώ και ο άντρας μου που οι ώρες δουλειάς τους συμπίπτουν με τις σχολικές ώρες οποτε στο θέμα που έθεσες Aimee έχουμε άπειρο χρόνο να χορταστουμε με τα παιδιά μας. Τα τελευταία δε δυο χρόνια είμαι σε άδεια λόγω της γέννησης του μπέμπη, οποτε απο χρόνο να φάνε και κότες! Επίσης οι παππούδες μας μένουν σε άλλη πόλη με αποτέλεσμα να είμαστε διαρκώς μαζί πακέτο οι πέντε μας όπου και να πάμε.

[argini]

Να ρωτησω κατι άσχετο christina 77...στον ιδιωτικο τομεα δινουν δυο χρόνια αδεια?? Διοτι στο δημοσιο η αδεια κυησεως, λοχειας, ανατροφής είναι 14 μηνες... στον ιδιωτικο τομεα δίνουν δυο χρόνια???? Πρέπει να ειχες πολύ καλο εργοδοτη! Όντως είσαι τυχερη!!!

[christina77]

Στο δημόσιο είμαι καλή μου argini μια που ρωτάς απλά ξεχάσεις να υπολογίσεις τη επαπειλούμενη κύηση καθώς και τους 3 επιπλέον μήνες που δικαιούμαι για το τρίτο παιδί. Αλλά νομίζω ότι είμαστε λίγο off topic, έτσι δεν ειναι;

[argini]

Όντως την "ξεχασα" την επαπειλούμενη διότι δεν την θεωρώ δεδομένη. Αλλα αυτό ανήκει, όντως, σε άλλο θέμα!! Καλή συνέχεια στην κουβέντα σας!!

[rosaki]

πολλές σελίδες κορίτσια με ενδιαφέρουσες και διαφορετικές περιπτώσεις. Σίγουρα η καθεμία έχει βρει ή διεκδικεί τον τρόπο να βρει την ισορροπία της.

Δεν ξέρω αν η άποψή μου ακουστεί ακραία, αλλά έχω την εντύπωση πως τα παιδιά πολλές φορές, έχουν ανάγκη από ανθρώπους που τα αγαπούν και ασχολούνται ουσιαστικά μαζί τους και όχι απαραίτητα και αποκλειστικά τους γονείς τους.

 

Υπάρχουν απογεύματα που γυρίζω πτώμα από το γραφείο στο σπίτι. με το που μπαίνω σπίτι ασχολούμαι με την μικρή, όχι πάντα δημιουργικά και όχι πάντα με κέφι.Έχω παρατηρήσει πως εκείνες τις φορές που είναι σαν να είμαι και να μην είμαι, δεν της αρκεί της μικρής μου (2 ετών). Θα αναζητήσει την παρέα του μπαμπά, ή βέβαια αν είναι η περίοδος που η γιαγιά έχει έρθει από την επαρχία (και μένει μαζί μας 1 εβδομάδα κάθε περίπου 2-2,5 μήνες) με όρεξη για παιχνίδι 24 ώρες δεν θα ξεκολλήσει από την γιαγιά και δεν θα μου δώσει και πολλή σημασία. και μιλάμε για ένα παιδάκι ψιλοκολλημένο με την μαμά.

 

Αυτή την αίσθηση έχω εγώ, οπότε αν εγώ δεν μπορώ το καλοκαίρι λόγω δουλειάς να πάω διακοπές, δεν έχω κανένα ενδοιασμό να στέιλω την μικρή στη γιαγιά σε σπίτι δίπλα στη θάλασσα. το έκανα φέτος που πνιγόμουνα στο γραφείο, η μικρή ήταν κάθε μέρα όλη μέρα στη θάλασσα, έμεινε 20 μέρες στη γιαγιά, και όταν πήγα να την πάρω με υποδέχτηκε με μια αγκαλιά που ποτέ δεν θα ξεχάσω. βέβαια, την επόμενη μέρα που είδε πως ήμουν πτώμα από το ταξίδι και δεν μπορούσα να την πάω στη θάλασσα, πήγε στον άνθρωπο που ήξερε ότι μπορούσε να της προσφέρει αυτό που ήθελε βλ. γιαγιά.και το απόγευμα που επέστρεψε από θάλασσα και βρήκε μια μαμά ορεξάτη κολλησε πάνω μου.

 

Κοινώς δεν θεωρώ πως μόνο μια μαμά,μπορεί να προσφέρει το καλύτερο σε ενα παιδάκι. Υπάρχουν άνθρωποι στο περιβάλλον μου (δυστυχώς μένουν μακρια) με απέραντη αγάπη για το παιδί μου, υπεύθυνοι και ίσως (λόγω άνεσης χρόνου, π.χ παπουδογιαγιάδες) με μεγαλύτερη όρεξη για αλληλεπιδράση με το μικράκι. και θα ήθελα να έμεναν πιο κοντά μας και να ήταν κομμάτι της ζωής μας. οι γονείς μου είναι άνθρωποι μορφωμένοι, με ευαισθησίες με φιλοσοφία ζωής που ασπάζομαι και εγώ, και μου στοιχίζει που λόγω απόστασης δεν προσφέρουν στο παιδί μου τα πολλά που έχουν να δώσουν.

 

Την άνοιξη χρειάστηκε να λείψω στο εξωτερικό για 3 μέρες για επαγγελματικούς λόγους. Πρόσθεσα και άλλες δύο μέρες για να χαλαρώσω. Δεν σκέφτηκα να πάρω την μικρή μαζί μου. εξάλλου τις πρώτες 3 μέρες έλειπα 12 ωρες καθημερινά. έκανα και τουρισμό τις άλλες 2 και επέστρεψα. Δεν το θεωρώ κάτι τραγικό για την μικρή και σε μένα έκανε πολύ καλό.

 

Στη δική μου περίπτωση πάντως και τα δύο καλοκαίρια με την μικρούλα, πήγαμε 3-4 μέρες μόνοι με τον άντρα μου και 5 μέρες με την μικρούλα. μας έκανε καλό, ουσιαστικά καλό, γιατί δεν ανήκουμε σε εκείνη την κατηγορία ζευγαριών που διαχειρίζεται αρμονικά και με ηρεμία πάντα την καθημερινότητα. έχουμε και οι δύο πολύ απαιτητικές δουλειές, οπότε συχνά υπάρχουν εντάσεις από θέματα καθημερινότητας. σ΄αυτές τις λίγες μέρες, τις σπάνιες εξόδους ξαναθυμόμαστε πράγματα που (δυστυχώς) ξεχνάμε στο καθημερινό τρέξιμο.οι διακοπές με το δίχρονο έχουν γέλιο, έχουν χαρά αλλά όχι δεν έχουν ξεκούραση. δεν έχουν ύπν, δεν έχουν σωματική χαλάρωση. και αν όλο το χειμώνα αυτά είναι πολυτέλειες δεν είναι τόσο τραγικό για έναν ενήλικο άνθρωπο να τα αναζητήσει χωρίς ενοχές απέναντι στο παίδί του.Δεν ξέρω αν είμαι κακή μαμά, πέρασα όμορφα στις διακοπές με την μικρή, αυτή να τρέχει, να ανακαλύπτει και εγώ από πίσω, αλλά επέστρεψα εξαντλημένη και η επιστροφή στο γραφείο φάνταζε πιο εύκολο πράγμα.

[Ελισα24]

Rosaki εννοειται οτι πολλοι ανθρωποι θα βρισκονται στον κυκλο του παιδιου και ο καθενας εχει το ρολο του, εδω ομως μιλαμε για αντικατασταση της μαμας ολη μερα και ολη νυχτα σε ολες τις δραστηριοτητες οχι σε μερικες, για να παει ταξιδι. Διαφωνω στο οτι αυτο, ειναι θετικο για το παιδι. Μεχρι καποια ωρα ειναι μια χαρα. Θα παιξει με τη γιαγια, θα παει βολτα, θα φαει, θα βραδιασει....θα θελει τη μαμα του, επιτελους. Ιδιως αν ειναι πολυ μικρο.

[rosaki]

Ελίσα π.χ αν ήσουν στη θέση μου δεν θα έκανες το ταξίδι στο εξωτερικό? πως θα διαχειριζόσουνα μια κατάσταση που εχει κρίσιμο ταξίδι για επαγγελματική εξέλιξη? η μικρή μου τότε ήταν περίπου 19 μηνών.

ρωτάω από ειλικρινή περιέργεια γιατί σκέφτεσαι διαφορετικά από μένα (όπως έχω δει από προηγούμενα μηνύματα), οπότε έχει ενδιαφέρον να δω την άλλη άποψη.

[Ελισα24]

Ελίσα π.χ αν ήσουν στη θέση μου δεν θα έκανες το ταξίδι στο εξωτερικό? πως θα διαχειριζόσουνα μια κατάσταση που εχει κρίσιμο ταξίδι για επαγγελματική εξέλιξη? η μικρή μου τότε ήταν περίπου 19 μηνών.

ρωτάω από ειλικρινή περιέργεια γιατί σκέφτεσαι διαφορετικά από μένα (όπως έχω δει από προηγούμενα μηνύματα), οπότε έχει ενδιαφέρον να δω την άλλη άποψη.

 

 

Μου εχει τυχει 4 φορες, και για πολυ σημαντικη συναντηση με τη δουλεια, για την επαγγ εξελιξη οπως λες. Ειπα οχι. Επισης ειπα οχι σε θεση προισταμενης, και δεν μετανιωνω μια, γιατι εκεινη που πηρε τελικα η θεση φευγει 10 και 11 το βραδυ, δουλευει σαββατοκυριακα, εχει τεραστιες ευθυνες με υπογραφες κλπ, (μια φορα πηγε και νοσοκομειο με δυσπνοια) κι ολα αυτα για τα λεφτα. Πως αισθανομαι; Οτι να τα βρασω, αν δεν βλεπω τα παιδια μου. Δεν τα εκαμα για να μου τα μεγαλωνουν αλλοι. Οσες φορες εχω πει ναι σε πολυωρα σεμιναρια εντος Αττικης, μετανιωσα γιατι και το σπιτι βρηκα μυλο και ημουν πτωμα απο τη δουλεια και καναμε μερες να συνελθουμε σαν οικογενεια.

Σε λιγα χρονια που θα μεγαλωσουν εχω καιρο για προισταμενηλικια, συνεδρια, ταξιδια με 12ωρες συναντησεις κι αλλα ασκοπα πραγματα που ο ανθρωπος εφιαξε μονο και μονο για να αναπληρωνει κενα. Τοτε προφανως θα θελουν ανεξαρτησια και θα εχω οσο χρονο θελω.

[rosaki]

θα ξαναμιλήσω για το πόσο σημαντικές είναι οι εσωτερικές ισορροπίες για κάθε μαμά. οπότε Ελίσα καταλαβαίνω ποιές είναι οι δικές σου και είναι απολύτως σεβαστές.

Εγώ πάλι ανήκω στην κατηγορία που η δουλειά μου έχει μεγάλη σημασία για την δική μου ισορροπία.όχι για τα χρήματα, αλλά για την καταξίωση σε ένα επαγγελματικό επιστημονικό πεδίο που έχω αφιερώσει τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου. είμαι άλλωστε μεγάλο κορίτσι κοντεύω τα 40, οπότε και τα περιθώρια για δημιουργία στενεύουν.

 

Θα ακουστεί υπερβολικό? αλλά νιώθω ενοχές απέναντι στον εαυτό μου, που έχω παραμελήσει ευκαιρίες, σεμινάρια, ταξίδια. Σήμερα μάλιστα μου πρότειναν ενα υπερατλαντικό επαγγελματικό ταξίδι και ενώ ήθελα να ουρλιάξω ΝΑΙ απο χαρά, είπα ένα μαζεμένο "θα δούμε".

πάντως κάτι που πιστεύω πολύ είναι ότι προϋπόθεση για να μεγαλώνουμε χαρούμενα παιδιά πρέπει και οι μαμάδες να είμαστε χαρούμενες.

επίσης έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά σε χρειάζονται περισσότερο όσο μεγαλώνουν. π.χ μπορεί να είναι σημαντικότερο (για να μην παρεξηγηθώ δεν το λέω απόλυτα, αλλά συγκριτικά) για ένα 8χρονο να έχει κάθε απόγευμα/βράδυ την μαμά εκεί. για να διαβάσουν μαζί, να συζητήσουν πιθανά προβλήματα στο σχολείο, γενικές απορίες....από ότι σε ένα δίχρονο που θέλει αγκαλιές και παιχνίδι.

[Χαρα-Μαρια2]

θα ξαναμιλήσω για το πόσο σημαντικές είναι οι εσωτερικές ισορροπίες για κάθε μαμά. οπότε Ελίσα καταλαβαίνω ποιές είναι οι δικές σου και είναι απολύτως σεβαστές.

Εγώ πάλι ανήκω στην κατηγορία που η δουλειά μου έχει μεγάλη σημασία για την δική μου ισορροπία.όχι για τα χρήματα, αλλά για την καταξίωση σε ένα επαγγελματικό επιστημονικό πεδίο που έχω αφιερώσει τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου. είμαι άλλωστε μεγάλο κορίτσι κοντεύω τα 40, οπότε και τα περιθώρια για δημιουργία στενεύουν.

 

Θα ακουστεί υπερβολικό? αλλά νιώθω ενοχές απέναντι στον εαυτό μου, που έχω παραμελήσει ευκαιρίες, σεμινάρια, ταξίδια. Σήμερα μάλιστα μου πρότειναν ενα υπερατλαντικό επαγγελματικό ταξίδι και ενώ ήθελα να ουρλιάξω ΝΑΙ απο χαρά, είπα ένα μαζεμένο "θα δούμε".

πάντως κάτι που πιστεύω πολύ είναι ότι προϋπόθεση για να μεγαλώνουμε χαρούμενα παιδιά πρέπει και οι μαμάδες να είμαστε χαρούμενες.

επίσης έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά σε χρειάζονται περισσότερο όσο μεγαλώνουν. π.χ μπορεί να είναι σημαντικότερο για ένα 8χρονο να έχει κάθε απόγευμα/βράδυ την μαμά εκεί. για να διαβάσουν μαζί, να συζητήσουν πιθανά προβλήματα στο σχολείο, γενικές απορίες....από ότι σε ένα δίχρονο που θέλει αγκαλιές και παιχνίδι.

 

Νομιζω οτι εχεις πεσει σε τρεις παγιδες, που πεφτουν πολλες μανουλες, σου απαντω κι εγω γιατι ζητησες να ακουσεις την αλλη αποψη:

 

α. Το οτι για να ειναι χαρουμενο ενα παιδι πρεπει πρωτα να ειναι χαρουμενη η μαμα. Το ακουω σαν καραμελα εδω και λιγα χρονια. Πιστευω οτι η φυση της μητερας, μην το δεις κλισε, εχει μεσα τη θυσια. Ειμαι κουρασμενη, εχω πονοκεφαλο, θελω να κοιμηθω αλλα το παιδι ειναι αρρωστο> αποκλειεται να κοιμηθω, κι ας μην ειμαι χαρουμενη. Με εχει αναγκη. Θελω να παω ΝΥ, αλλα θα λειπω του παιδιου μου> δεν θα παω. Απλα. Οπως λεει και η Ελισα24, εκει ειναι, θα παω μια αλλη φορα. Αποκλειεται να παω και να περασω καλα, αν δεν ειναι αυτη καλα. Το αντιθετο αισθανομαι με το παραπανω λοιπον.

 

β. Η εργασια μου, με προσδιοριζει/μου δινει ισορροπια κλπ. Μεγαλυτερη φουσκα δεν υπαρχει. Βεβαια, στο πως αισθανομαι, ισως να φταιει το οτι λιγο πριν παντρευτω, αφου ειχα φτασει σε ενα σημειο που αλλοι θα επλεαν σε πελαγη ευτυχιας, να μπαινοβγαινω απο πολιτικα γραφεια και να εχω το Αθηνα-Βρυξελλες οπως το Κυψελη-Παγκρατι, ειδα το ανωφελο του πραγματος. Εκει που ημουν εν ολιγοις πορωμενη, σαν να επεσαν ολα μπροστα στα ματια μου και να ειπα οπως γνωστος Ισπανος συγγραφεας "δεν εχω χρονο γι αλλες ασκοπες συζητησεις που ξερουμε που θα καταληξουν η δεν θα καταληξουν πουθενα". Και ειχα εργαστει κι εγω 20 χρονια, απο τα 15 μου, πολυ σκληρα. Τιποτα δεν παει χαμενο, και προισταμενη γινεσαι και στα 60. Και ας το παρουμε αναποδα παλι. Ισορροπια, δεν μπορει να εχει μια μη εργαζομενη?

 

γ. Οταν ειναι μωρα, δεν καταλαβαινουν οτι λειπεις/θα το ξεχασουν κλπ. Ισα ισα, τα μωρα δεν εχουν την αισθηση του χρονου οπως εμεις ουτε μπορουν να καταλαβουν ποτε θα ερθεις. Εμενα αυτο με αγχωνει.

 

Ολα αυτα δεν τα λεω για να στεναχωρησω καμμια, απλα εκφραζω την αποψη μου. Συμπερασμα: μη νιωθεις ενοχες οπως λες για τη δουλεια. Απλα, δουλεια ειναι.

[daisy1]

εντάξει, το να λείψει λίγες μέρες για τη δουλειά της η γυναίκα δεν είναι και τραγικό ούτε την κάνει κακή μάνα. Ούτε εγώ θα επέλεγα μια δουλειά που δε θα μου άφηνε χρόνο για το παιδί αλλά αν μια στις τόσες χρειαστεί να λείψεις δε νομίζω οτι είναι άξιο λόγου, εξάλου το παιδάκι είναι με ανθρώπους που αγαπάει και περνάει όμορφα.

[Ελισα24]

Γιατι υποβιβαζεις τις αναγκες του 2χρονου;

Αυτο με τις ισορροπιες μου ακουγεται πολυ ψυχολογος βρε παιδι μου, και δεν ειναι του στυλ μου, το γεγονος ειναι οτι μια μαμα αναλαμβανει ευθυνες ισοβια. Η εργασια ειναι σημαντικη οχι ομως η αρχη και το τελος. Ενταξει ολες θελουμε να κανουμε αυτο που σπουδασαμε αλλα ειναι πια τοσο σημαντικο, ωστε να χασεις την παιδικη ηλικια τους; Χμμμ δεν ξερω διαφωνω.

 

εντιτ συμφωνω με Χαρα Μαρια.

[Χαρα-Μαρια2]

εντάξει, το να λείψει λίγες μέρες για τη δουλειά της η γυναίκα δεν είναι και τραγικό ούτε την κάνει κακή μάνα. Ούτε εγώ θα επέλεγα μια δουλειά που δε θα μου άφηνε χρόνο για το παιδί αλλά αν μια στις τόσες χρειαστεί να λείψεις δε νομίζω οτι είναι άξιο λόγου, εξάλου το παιδάκι είναι με ανθρώπους που αγαπάει και περνάει όμορφα.

 

Αυτο παλι ποιος το ειπε? Εννοειται οτι δεν ειναι κακη μανα!...

Απλα το πως αισθανομαστε οσες κανουμε διαφορετικες επιλογες παραθεσαμε, και με ποια συλλογιστικη, μετα απο ερωτημα της ιδιας.

[rosaki]

όπως καταλαβαίνετε κορίτσια διαφωνούμε στο είδος, την ένταση και την ουσία των ευθυνών μιας μαμάς. και πιο γενικά στους ρόλους μιας γυναίκας.

Και αν ζητούσατε και εσείς τη γνώμη μου (δεν τη ζητήσατε, αλλά παίρνω πρωτοβουλία να την διατυπώσω) θεωρώ υπερβολικό έως ψυχαναγκαστικό (για την ίδια την μαμά) να θεωρεί πως μια απουσία 4 ημερών για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να αποφεύγεται για λόγους ισορροπίας του μικρού.

 

σίγουρα το τι είναι και πως σκέφτεται η καθεμιά μας διαμορφώθηκε από τα βιώματα και τις εμπειρίες της. μου είναι δύσκολο να δεχθώ κάποια πράγματα γιατί πραγματικά δεν υπάρχει στο οικογενειακό και στο φιλικό μου περιβάλλον γυναίκα π.χ που να μην εργάζεται από επιλογή.

[Χαρα-Μαρια2]

όπως καταλαβαίνετε κορίτσια διαφωνούμε στο είδος, την ένταση και την ουσία των ευθυνών μιας μαμάς. και πιο γενικά στους ρόλους μιας γυναίκας.

Και αν ζητούσατε και εσείς τη γνώμη μου (δεν τη ζητήσατε, αλλά παίρνω πρωτοβουλία να την διατυπώσω) θεωρώ υπερβολικό έως ψυχαναγκαστικό (για την ίδια την μαμά) να θεωρεί πως μια απουσία 4 ημερών για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να αποφεύγεται για λόγους ισορροπίας του μικρού.

 

σίγουρα το τι είναι και πως σκέφτεται η καθεμιά μας διαμορφώθηκε από τα βιώματα και τις εμπειρίες της. μου είναι δύσκολο να δεχθώ κάποια πράγματα γιατί πραγματικά δεν υπάρχει στο οικογενειακό και στο φιλικό μου περιβάλλον γυναίκα π.χ που να μην εργάζεται από επιλογή.

 

Κατανοω τα οσα λες, αλλα σε ενα σημειο δεν με καταλαβες εσυ: δεν καταπιεζομαι, που δεν θα παω Παρισι σε ενα συνεδριο. Δεν θελω να παω. Θα μου λειπει το παιδι μου και θα σκεπτομαι αν ειναι καλα. Κι εχω παει 20 φορες που λεει ο λογος Παρισι. Been there, done that. Εφοσον το παιδι μου νιωθει ανασφαλεια οταν πεσει για υπνο και δεν ειμαι εκει, δεν βλεπω επομενως ουτε ενα λογο να παω. Οσο για την ισορροπια της που σου αρεσει σαν λεξη, ναι για εμενα εχει σημασια, πρωτη προτεραιοτητα.

[rosaki]

δεν ξέρω αν το δικό μου παιδάκι είναι ιδιαίτερα ανεξάρτητο, αλλά πως καταλαβαίνουμε ότι αισθάνεται ανασφάλεια αν πέσει για ύπνο 3 νύχτες χωρίς την μαμα? Η δική μου, ακόμη και όταν δεν ήμουν εκεί ακολούθησε κατά γράμμα το πρόγραμμα της χωρίς πρόβλημα.

μήπως και εμείς οι ίδιοι στο πλαίσιο μια εγωκεντρικής προσέγγισης, διογκώνουμε την ανάγκη του παιδιού για την παρουσία μας?