Έξοδος χωρίς παιδιά

[Scratée]

προτεινω οσες το κανετε να επιβεβαιωνετε, αν παρναει καλα το παιδι...σημαντικο για εμενα. Οπως λενε μερικες επανω, που πχ τα παιδια προφανως ειναι σε θερετρο και κανουν μπανια με τη γιαγια, δεν ειναι κλεισμενα σπιτι να βλεπουν TV. Ολοι να ειναι ευχαριστημενοι.

 

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα (π.χ. κάτω των 3 ετών), προτιμούν να είναι με τους γονείς τους στην πόλη,παρά με οποιονδήποτε άλλο στο καλύτερο θέρετρο του κόσμου...

[Χαρα-Μαρια2]

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα (π.χ. κάτω των 3 ετών), προτιμούν να είναι με τους γονείς τους στην πόλη,παρά με οποιονδήποτε άλλο στο καλύτερο θέρετρο του κόσμου...

 

Κοιτα αυτα τα πραγματα δεν ειναι ασπρο η μαυρο....καταλαβαινω πως το εννοεις αλλα δεν ειναι κανονας. Υπαρχουν διαφορετικοι χαρακτηρες, υπαρχουν παιδια που δενονται πολυ με γιαγιαδες, υπαρχουν γιαγιαδες που μενουν πχ στην Παρο κι οχι σε ενα χωριο στο βουνο χωρις αλλα παιδια...καθε περιπτωση ειναι μοναδικη. Οποτε ο καθε γονιος, κρινει αναλογα πιστευω. Στη δικη μας περιπτωση/συνδυασμο πχ, δεν γινεται να την αφησω ουτε για μια εξοδο. Οταν ζουσε ακομα ο πατερας μου, την ειχα αφησει στους γονεις μου μολις δυο φορες για να βγω αργα εξω.

[argini]

Eίπαμε την άποψη μας και είπατε τη δική σας....γιατι ταράζεστε τόσο πολύ??? Τα παιδιά ειδικά τα νήπια χρειάζονται του γονείς τους. Είναι τμημα της προσωπικης ζωής των γονιών τους. Αν είναι να μην χασουμε ουτε μια έξοδο, ουτε ένα σκ , ούτε τις διακοπές μόνες μας με του άντρες μας τα πρώτα 5 χρόνια της ζωής τους, τότε απλά θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε ως "ελευθεροι και ωραίοι"...Αν θέλει κάποιος το κάνει...αν δεν θέλει δεν το κάνει...

Εγω χαίρομαι πάρα πολύ τους Σκανδιναβούς και τους Γερμανούς που τους βλέπω παντου με τα παιδιά τους..και στην ορειβασια και στην ιστιοπλοΐα και στο σκι...διοτι στο εξωτερικο δεν υπάρχει η εφευρεση του παππου και της γιαγιας για να ζήσει η κάθε μανουλα την "προσωπική " της ζωή...και διοτι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πόσο επικουρικός είναι ο ρόλος ανθρώπων μεγάλης ηλικίας..διοτι αν η εξηνταρα γιαγια ήταν προορισμένη για να περνά βδομάδες με βρέφη και νηπια τοτε απλώς θα κατεβαζε δικά της ωάρια.

όλα τα παραπάνω δεν τα έγραψα για να απαντησω στην α ή την β εδώ μέσα που έσπευσε να απαντησει σε μια γενικη απόψη που έκφρασα λες και μιλουσα για την ίδια...όποια έχει τη μύγα ας μυγιάζεται...ας απαντα με παραθέσεις, ας κάνει ότι θέλει...

Εγω προσωπικά διδάχθηκα από το πάθημα των γονιών της μικρής Μαντλεν που κατεβηκαν στο εστιατοριο ενός ξενοδοχείου για δείπνο για να ζήσουν "την προσωπική τους ζωή" αφήνοντας τρια παιδιά σε ένα "υποτίθεται ' ασφαλές δωματιο και γυρισαν και βρηκαν δυο παιδια και το τριτο ακομη το ψάχνουν!! Οποτε υποσχεθηκα στον εαυτο μου να προσεχω όσο περισσότερο μπορώ... Αυτά και δεν απαντω σε καμια και κανεναν επι προσωπικου. Εδψ μεσα ανταλλάσουμε γενικες απόψεις....δεν σας ξερω , ουτε με ξερετε για να απανταμε η μια στην άλλη...

[mama]

Δεν καταλαβαίνω γιατι όταν γινόμαστε μητέρες πρεπει να φορτωνουμε τον εαυτό μας με ενοχές αν αποζητούμε και κάποιες στιγμές/μέρες/ώρες για εμάς και για ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ. Το οτι γινόμαστε μητέρες δεν σημαίνει οτι σταματάμε να είμαστε γυναίκες, σύντροφοι, επαγγελματίες, οτι δεν έχουμε ενδιαφέροντα. Και χρειαζόμαστε χρόνο για όλα αυτά.

Αφηνω τα παιδια μου σε παππούδες/γιαγιάδες για ενα βράδυ ή και για περισσότερες μέρες απΟ τότε που ηταν μικρα. Περνούν τέλεια, συχνά το ζητούν και μόνοι τους - ειδικά στις διακοπές του σχολείου όπου εμείς δουλεύουμε και άρα η άλλη επιλογη τους θα ηταν να περνούν το πρωινό στο σπιτι με μια baby sitter ή, τωρα που μεγάλωσαν, μόνα στο σπιτι αγκαλιά με την τηλεόραση. Περνάμε τις διακοπές μας μαζί αλλά ... Οι διακοπές του σχολείου ειναι 3 μήνες... Δεν εχω τόσους... Οπότε μπαίνουν στο παιχνίδι γιαγιάδες, κατασκήνωση, δραστηριότητες.

Ειναι απόλυτα φυσιολογικό επίσης να χρειαζόμαστε και δικό μας χρόνο μεςα στη βδομάδα εκτος διακοπών. Το οτι αφήνω τα παιδια μου στους γονείς η στα πεθερικά μου για να βρω ενα βράδυ το μήνα έξω, η να κάνω μια εκδρομή μόνη με τον άντρα μου ενα σαββατοκύριακο το χρόνο, ή μοα βδομάδα το καλοκαίρι, δεν σημαίνει οτι δεν τα λατρεύω. Άλλωστε μένουν με ανθρώπους που εμπιστεύομαι απόλυτα, τωρα πια ζητούν και μόνα τους απο τη γιαγιά να τα "κρατήσει" στις διακοπές, ή να κοιμηθούν στα ξαδέρφια τους ένα Σάββατο βράδυ.

Και να ξέρετε, στα παιδα λείπουμε περισσοτερο τις καθημερινές ώρες που δουλεύουμε, παρά τη μια στο τόσο που θα βγούμε.

[γιαννα!]

NOVAC τα παιδια δηλαδη σε ενοχλουν να εχεις κοινωνικη ζωη??????? τι να πω για αυτο...βγες εσυ(οχι εσυ συγκεριμενα) να κανεις κοινωνικη ζωη και ασε το παιδι ακοινωνιτο στο σπιτι......και μετα φταινε τα παιδια που μεγαλουν κ γινονται ετσι..κ λεμε εμεις σαν γονεις...ΜΑ τι λαθος εκανα?????? στελνουμε τα παιδια στο παιδικο απο 6 μηνων(οκ οταν δουλευει η μαμα τοτε σεβαστο) στελνουμε τα παιδια παιδικο...ολη μερα..για να παμε εμεις για καφε με την φιλη να εχουμε κοινωνικη ζωη....το απογευμα θα τα αφησουμε στην γιαγια για να βγουμε εμεις με τον αντρα μας να εχουμε προσωπικη ζωη...εεε κανα σαββατοκυριακο αφηνουμε παλι τα παιδια και παμε δυημερο.....και το καλοκαιρι παλι πισο τα παιδια για να παμε 10 μερες διακοπες με τον συζηγο...

.......και μετα μσς φταινε τα παιδια..η μοντερνα οικογενεια θα μας φαει......χρονος για τα παιδια μηδεν.......

και ΝΑΙ αν θελει καποιος να γυρναει εξω ας μην κανει παιδια..τα παιδια εχουν κ δεσμευσης δεν μπορεις να κανειε οτι εκανες πριν!!! Αν θες (οχι εσυ συγκεκριμενα) να γυρνας δεν σου φταιε σε τιποτα το παιδι....ι

[Χαρα-Μαρια2]

Καταντα πιστευω κουραστικο το να προσβαλλει η μια πλευρα την αλλη. Ουτε οι μητερες που αφηνουν τα παιδια τους για μια εξοδο ειναι ασπλαχνες, ουτε οσες δεν τα αφηνουμε, δεν σταματαμε να εχουμε προσωπικη ζωη. Εγω θα ελεγα οτι χαιρομαι, που η ζωη μου εγινε...reinvented...

Το βασικο ειναι να εισαι ηρεμος και να εχεις ισορροπια. Αν την εχεις βρει, δε νομιζω οτι τα σχολια απο τριτους εχουν καποια βαρυτητα.

Οποτε το βρισκω λιγο αδιεξοδο να συζηταμε σε αυτη τη βαση, θα περιμενα περισσοτερο να ακουσω συμβουλες, εμπειριες, για οσες ενδιαφερονται να αφηνουν για λιγο τα παιδια τους για μια εξοδο πχ.

[Ελισα24]

Και εμείς είμαστε από αυτούς που έχουμε να πάμε σχεδόν 4 χρόνια κάπου μόνοι μας χωρίς τα παιδιά... Δυστυχώς δεν έχουμε κάπου να τ'αφήσουμε, οπότε τα παίρνουμε μαζί μας οπουδήποτε τύχει να πάμε.

Πάντως μια φορά που αναγκαστικά έπρεπε να τ'αφήσουμε, το μυαλό μου ήταν συνέχεια πίσω να σκέφτομαι τι κάνουν τα παιδιά, αν έφαγαν, αν κοιμήθηκαν, αν κλαίνε... ψυχοφθόρο όλο αυτό, οπότε και δε πέρασα καλά!

Πάντως αν σκεφτείτε ότι σε λίγα χρόνια δε θα μας θέλουν μαζί τους, προσπαθώ να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους και να τα έχω κοντά μου!

 

Τα ιδια. Πηγα στο γαμο της ξαδερφης μου ολο στο τηλεφωνο ημουνα τελικα η μεγαλη μου κραταγε μουτρα τρεις μερες και δεν την αδικω να ειναι σπιτι με τη νταντα και εμεις για διακσεδαση....δεν το ξανακανα. Κι εχεις δικιο συντομα θα μεγαλωσουν με το καλο ολο εξω θα ειναι με φιλους. Αν χασω και αυτες τις ηλικιες τοτε τι καταλαβα.

[christina77]

Eμεις θηλάζουμε ακομη οποτε δεν παιζει έξοδος χωρις τη μπέμπα!! Και με τη μπέμπα σπανίως βγαινουμε για να μην ταλαιπωρειται στο αυτοκινητο , οποτε δεν παιζει εξοδος γενικότερα!! Στο μέλλον ενδεχεται. Πάντως αυτό με τις διακοπες με σοκαρει και μένα. Ξερω ζευγαρι με παιδάκια 2 και 4 ετων και πηγανε διακοπές 10 μέρες μόνοι...οκ μια εξοδος, οκ ένα σκ αλλά 10 μέρες τα παιδακια παρκαρισμένα σε γιαγιάδες και παππουδες ... δεν τα λυπούνται?? Τομαρισμός....

 

 

Θα αστειεύεσαι προφανώς!!! Τομαρισμός το να θέλεις να μείνεις λίγες μέρες μόνη με τον άντρα σου! Εμείς μένουμε μακριά από παππούδες και γιαγιάδες οπότε καθημερινές δεν βγαίνουμε ποτέ μόνοι, πάντα μαζί με τα παιδιά. Κάθε καλοκαίρι όμως εκτός από ένα μήνα διακοπές που κάνουμε με τα παιδιά - είμαστε από τους τυχερούς με εξοχικό σε νησί - πάντοτε τα αφήνουμε και μία εβδομάδα με τους παππούδες που καλοπερνανε και καλοπερνάμε κι εμείς μόνοι συνήθως στο εξωτερικό. Σε πληροφορώ ότι δεν μου λείπουν καθόλου τα παιδιά μου αυτό το διάστημα κι ας είμαι όλο τον υπόλοιπο χρόνο συνεχώς μαζί τους. Τώρα περιμένω πως και πως να αποθηλάσω το τρίτο μου παιδί, τον μπέμπη μου που είναι ενός έτους για να μπορέσω να φύγω διακοπούλες με τον άντρα μου, και πάλι μονοι μας φυσικά.

[mama]

@Χαρα-Μαρια, το βασικό ειναι οτι δεν αφήνεις ξαφνικά ενα βράδυ το παιδι σου με ενα άγνωστο άτομο...

Μπορεί να ειναι είτε η babysitter που το κρατάει τα πρωινά, είτε παππούδες/γιαγιάδες - άτομα που το παιδι γνωρίζει και αισθάνεται καλα μαζί τους, και που εκείνα με τη σειρά τους γνωρίζουν τις συνήθειες του.

Απο εκεί και πέρα, θεωρω οτι με τα παιδια πρΕπει να είμαστε ειλικρινείς - αυτη ειναι μια απο τις συμβουλές που μου εχουν δωσει και ακολουθώ. Εάν προσπαθήσεις για ξεγελάσεις με ψέματα το παιδι για να φύγεις, έχεις χάσει, όταν καταλάβει το ψέμα δεν σε εμπιστεύεται εύκολα ξανά. Οπότε, καλο ειναι να ξέρει οτι ο μπαμπάς και η μαμά θα λείψουν για λίγες ώρες/μέρες, οτι βγαίνουν για να διασκεδάσουν και οχι για δουλεια, οτι θα κοιμηθεί χωρίς αυτούς κλπ κλπ. Αν πρόκειται να κοιμηθεί στο σπιτι των παππούδων, βοηθάει να εχει μαζί κάποια δικά του πραγματα - παιχνίδι. Κουβερτούρα, μουσική...

Επίσης εννοείται οτι το κινητό μας ειναι παντα ενεργοποιημένο, για να μπορεί να μας βρουν ανα πάσα στιγμή, είτε προκύψει κατι είτε το παιδι θέλει απλά να μας πει "καληνύχτα".

 

Χμ... Δεν μου έρχοντα άλλα στο μυαλό, εμείς έχουμε περάσει εδω και χρονια αυτο το στάδιο, τα παιδια ειναι μεγάλα και τα θεματα εινα άλλα, σιγα σιγα περνάμε το topic "έξοδος χωρίς γονείς"

[Ελισα24]

Θα αστειεύεσαι προφανώς!!! Τομαρισμός το να θέλεις να μείνεις λίγες μέρες μόνη με τον άντρα σου! Εμείς μένουμε μακριά από παππούδες και γιαγιάδες οπότε καθημερινές δεν βγαίνουμε ποτέ μόνοι, πάντα μαζί με τα παιδιά. Κάθε καλοκαίρι όμως εκτός από ένα μήνα διακοπές που κάνουμε με τα παιδιά - είμαστε από τους τυχερούς με εξοχικό σε νησί - πάντοτε τα αφήνουμε και μία εβδομάδα με τους παππούδες που καλοπερνανε και καλοπερνάμε κι εμείς μόνοι συνήθως στο εξωτερικό. Σε πληροφορώ ότι δεν μου λείπουν καθόλου τα παιδιά μου αυτό το διάστημα κι ας είμαι όλο τον υπόλοιπο χρόνο συνεχώς μαζί τους. Τώρα περιμένω πως και πως να αποθηλάσω το τρίτο μου παιδί, τον μπέμπη μου που είναι ενός έτους για να μπορέσω να φύγω διακοπούλες με τον άντρα μου, και πάλι μονοι μας φυσικά.

 

 

Σαν να ακουω τη μανα μου, πριν χρονια! Λοιπον οσο ηταν στο Λονδινο και στο Παρισι, τη βδομαδουλα που λες, οτι μαλιστα λες με στομφο οτι δεν σου λειπουν τα παιδια σου, εμεις κλαιγαμε με τον αδερφο μου! Και ακομα καλες σχεσεις μαζι της δεν εχουμε, γιατι μια ζωη ενιωθα οτι με εχει "γραμμενη". Φυσικα μετρησαν και πολλα αλλα γεγονοτα, ομως τα ταξιδακια της τα θυμαμαι πολυ εντονα με πικρα! Οποτε κανε ο,τι νομιζεις αλλα καλυτερα να τα λεμε πιο σεμνα.

[christina77]

Σαν να ακουω τη μανα μου, πριν χρονια! Λοιπον οσο ηταν στο Λονδινο και στο Παρισι, τη βδομαδουλα που λες, οτι μαλιστα λες με στομφο οτι δεν σου λειπουν τα παιδια σου, εμεις κλαιγαμε με τον αδερφο μου! Και ακομα καλες σχεσεις μαζι της δεν εχουμε, γιατι μια ζωη ενιωθα οτι με εχει "γραμμενη". Φυσικα μετρησαν και πολλα αλλα γεγονοτα, ομως τα ταξιδακια της τα θυμαμαι πολυ εντονα με πικρα! Οποτε κανε ο,τι νομιζεις αλλα καλυτερα να τα λεμε πιο σεμνα.

 

Λυπάμαι που χτύπησα ευαίσθητο σημείο σου, αλλά πιστεύεις ότι ξέρεις εσύ καλύτερα τα παιδιά μου απ' ότι εγώ; Αν είχαν το παραμικρό πρόβλημα και δεν καλοπερνούσαν με τους παππούδες τους που είναι νεότατοι και τους κάνουν όλα τα χατίρια, αφενός θα το ήξερα - θα μου το έλεγαν οι γονείς μου - και αφ΄ετέρου δε θα ανυπομονούσαν και τα ίδια για το επόμενο ταξίδι μας για τα δωράκια που τους φέρνουμε και για τις περισσότερες ελευθερίες που απολαμβάνουν με τους παππούδες τους. Επίσης δε μίλησα με στόμφο αλλά απλά με ειλικρίνεια, λυπάμαι που δεν έγινε κατανοητό.

 

Και κάτι τελευταίο. Και οι γονείς μου μας άφηναν κάποιες φορές στους παππούδες μας για να πάνε κάποιο ταξίδι και το θυμάμαι με χαρά. Περνούσαμε κι εγώ και ο αδερφός μου σούπερ. Όπως καταλαβαίνεις καθόλου δεν με απομάκρυνε αυτό από τους γονείς μου με τους οποίους είμαι πάρα πολύ δεμένη και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα συμβεί και με τα παιδιά μου.

[rosaki]

προφανώς η καθεμιά μας έχει κάτι άλλο στο μυαλό της όταν απαντάει.

 

δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχτώ ότι κανείς "εγκαταλείπει" το παιδί του, όταν το βάζει για ύπνο και αφού έχει κοιμηθεί, επιλέγει να βγει έξω. Δηλαδή το μικρό διαισθάνεται στον ύπνο του ότι η μαμά/μπαμπάς με έχουν αφήσει και αναστατώνεται? καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι δεν είναι λογικό να υπερασπιστεί κανείς κάτι τέτοιο.

Καταλαβαίνω να είσαι κουρασμένος και να μην θες να βγεις, να σκέφτεσαι ότι έχεις πρωινό ξύπνημα γιατί το μικράκι θα σηκωθεί από τα αξημέρωτα, να μην έχεις χρήματα, αλλά μέχρι εκεί.

Εγώ όσες φορές έχω βάλει για ύπνο το μικράκι μου, το έχω νανουρίσει και το έχω αφήσει να κοιμάται για να βγω, έχω περάσει πολύ όμορφα. είναι σαν μια μίνι ανανέωση. να συναντάς φίλους, να συζητάς κάτι συγκεντρωμένη, να χαλαρώνεις. και όχι δεν ανησυχώ μήπως το μωρό πάθει κάτι στον ύπνο του, μήπως γίνει σεισμός, μήπως..... φοβάμαι πως αν σκεφτόμουν έτσι θα ήμουν κοντά στο να είμαι μια νευρωτική μαμά.

[Χαρα-Μαρια2]

προφανώς η καθεμιά μας έχει κάτι άλλο στο μυαλό της όταν απαντάει.

 

δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχτώ ότι κανείς "εγκαταλείπει" το παιδί του, όταν το βάζει για ύπνο και αφού έχει κοιμηθεί, επιλέγει να βγει έξω. Δηλαδή το μικρό διαισθάνεται στον ύπνο του ότι η μαμά/μπαμπάς με έχουν αφήσει και αναστατώνεται? καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι δεν είναι λογικό να υπερασπιστεί κανείς κάτι τέτοιο.

Καταλαβαίνω να είσαι κουρασμένος και να μην θες να βγεις, να σκέφτεσαι ότι έχεις πρωινό ξύπνημα γιατί το μικράκι θα σηκωθεί από τα αξημέρωτα, να μην έχεις χρήματα, αλλά μέχρι εκεί.

Εγώ όσες φορές έχω βάλει για ύπνο το μικράκι μου, το έχω νανουρίσει και το έχω αφήσει να κοιμάται για να βγω, έχω περάσει πολύ όμορφα. είναι σαν μια μίνι ανανέωση. να συναντάς φίλους, να συζητάς κάτι συγκεντρωμένη, να χαλαρώνεις. και όχι δεν ανησυχώ μήπως το μωρό πάθει κάτι στον ύπνο του, μήπως γίνει σεισμός, μήπως..... φοβάμαι πως αν σκεφτόμουν έτσι θα ήμουν κοντά στο να είμαι μια νευρωτική μαμά.

 

Πιστευω οτι οσες ειπαμε κατι τετοιο (εγω τουλαχιστον) δεν εννοουσαμε αυτη τη μεμονωμενη περιπτωση, αλλα το να το αφησεις ξυπνιο προφανως, και κυριως, να το αφησεις μερες και να φυγεις. Εννοειται για να το κρατησει ενω κοιμαται μια γιαγια μεχρι να ερθεις δεν ανησυχεις. Εκτος βεβαια, αν ξυπνησει οπως εκανε η δικια μου μια φορα και χαλασει τον κοσμο

[argini]

Προφανως ο καθενας εχει άλλα πραγματα στο μυαλό του ή αναφέρεται σε άλλες καταστασεις...το να αφησεις κοιμισμενο το μωρο σε ΑΣΦΑΛΗ χερια μία στο τόσο είναι κατι που προφανως δεν θα βλαψει το μωρο...ας συζητήσουμε λοιπον για το τι είναι ΑΣΦΑΛΕΣ... Εγω πχ θα φοβομουν μια αγνωστη μπειμπι σιτερ...ή θα φοβομουν μια γιαγια με γνωστα προβλήματα υγειας...αν έχει κανεις αδελφή, ξαδελφή, ανιψια κτλ που μπορουν να βοηθησουν ...γενικα σχετικα νεα άτομα...σε ευρυτερες παρεες μπορει να οργανωθουν τα πραγματα για εναλλαξ φυλαξη παιδιων..πχ να προσεξει μια φιλη τα παιδια και μετα να προσεξεις εσυ τα παιδια για να βγει η φίλη με τον άντρα....

Αυτά ως ιδεες σε σχεση με το θεμα "εξοδος μόνοι"... τα υπόλοιπα είναι θεμα εμπειριων και δεν εχει νοημα η αντιπαραθεση...ο καθενας στα παιδια του ας κανει ότι θέλει...

[xrisaki]

Πιστεύω πως παίζει ρόλο η ηλικία των παιδιών και το ίδιο το παιδί επίσης. Για παράδειγμα εμένα η μεγάλη μου που είναι 4,5 και μένουμε πάνω κάτω με τους γονείς μου τρελαίνεται να πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού τα απογεύματα (όταν είναι εκεί, γιατί δουλεύουν και έχει γίνει και αυτό πλέον πολυτέλεια) γιατί εκεί έχει πάντα κόσμο (είναι τα αδέρφια μου, μπαινοβγαίνουν οι φίλοι τους κλπ), η γιαγιά και ο παππούς ασχολούνται όοολη την ώρα μαζί της και παίζουν μαζί της συνέχεια και γενικώς γίνεται το επίκεντρο από όποιον βρίσκεται εκεί. Βέβαια και εγώ παίζω με τα παιδιά, άλλα εγώ πρέπει και να τους μαγειρέψω, να τα πλύνω κλπ έχω και άλλα να κάνω δηλ. που έμμεσα έχουν σχέση με την οικογένεια. Τώρα η μικρή που είναι σχεδόν 2 έχει λίγο καιρό που ζητάει να πάει στην γιαγιά πιο πριν ούτε που την ένοιαζε, ούτε και έμπαινα στον κόπο να την πάρω εκτός και αν πήγαινα εγώ. Οπότε τα παιδιά από μόνα τους μας δείχνουν εάν θέλουν να περνάνε κάποιες ώρες με τους παππούδες ή όχι και για το αν περνάνε καλά. Τώρα για τις εξόδους και εγώ την ημέρα όταν είναι να βγω τις παίρνω πάντα μαζί μου, τα βράδια όμως τις κοιμίζω εγώ και έρχεται κάποια από τις γιαγιάδες και κάθετε λίγες ώρες στο σπίτι ενώ τα παιδιά κοιμούνται, έτσι ούτε τα παιδιά ταλαιπωρούνται και ξενυχτούν και από την άλλη δεν καταλαβαίνουν ότι λείπουμε, βέβαια και αυτό δεν γίνεται συστηματικά γιατί λυπάμαι και τις γιαγιάδες, γίνεται μια στο τόσο και πάντα εναλλάξ.

Και εμένα την δεδομένη στιγμή μου είναι δύσκολο να αφήσω τα παιδιά και να κάνω να τα δω πάνω από μία μέρα, 2 ή 5 ή 10 και να φύγω διακοπές, ίσως όμως μεγαλώνοντας τα παιδιά και καθώς ανεξαρτητοποιούνται, ίσως μετά τα 6 ή 7 δεν ξέρω, να μπορώ να τα αφήνω, δεν ξέρω μπορεί, τώρα όμως αδυνατώ γιατί το νιώθω πως τα παιδιά με θέλουν κάθε λεπτό κοντά τους και φυσικά και εγώ το ίδιο.

[iouliana]

η κορη μου είναι τωρα 6 μηνων και από τοτε που εγινε 3 ή 4 μηνων (δε θυμαμαι καθολου ειλικρινα) οποτε και ο βραδυνος υπνος παραταθηκε βγαινουμε τουλαχιστον 1 φορα την εβδομαδα,,,βεβαια μου είναι πολύ ευκολο γτ η πεθερα μου μενει διπλα και της την δινω κατά τις 9 αφου τη θηλασω οποτε και τη βαζει για υπνο και την παιρνει ο αντρας μου μολις γυρισουμε ,,,την παιρνουμε και μαζι μας πολύ συχνα για καφε, σε βαφτισεις κτλ αλλα μου αρεσει να παω και μια βολτα μονη μου

[novak]

Κορίτσια φαντάζομαι καταλαβαίνετε ότι τα παραδείγματα που φέρνετε είναι ακραία...Δεν μίλησε κανείς για παρατημένα παιδιά σε δωμάτια ξενοδοχείων και γονείς που συνεχίζουν την προηγούμενη ζωή τους σαν να μην τρέχει τίποτα...Ούτε για γονείς που είναι όλη μέρα σε καφεδάκια και ποτάκια

 

Προσωπικά καθόλου δεν με ενοχλούν τα παιδιά μου, έχω πλούσια κοινωνική ζωή μαζί με τα παιδιά, και μια υποψία κοινωνικής ζωής χωρίς παιδιά

 

Για να μη μεγαλοποιούμε καταστάσεις, να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Σαββατοκύριακο ξεκινάει με μεγάλη οικογενειακή βόλτα σε πάρκο για παιχνίδι, ποδήλατο κλπ., μαζί με 2 φιλικά ζευγάρια και τα παιδιά τους. Συνεχίζουμε με φαγητό όλοι μαζί σε ταβέρνα. Στη συνέχεια μαζευόμαστε στο σπίτι του ενός φίλου για καφέ οι μεγάλοι και χαλαρό παιχνίδι τα παιδιά. Επιστρέφουμε σπίτι και ξεκουραζόμαστε. Το βραδάκι πηγαίνουμε με τα παιδιά στη γιαγιά, όπου το παιδί θα διανυκτερεύσει. Οι γονείς βγαίνουμε για ποτό. Την άλλη μέρα το πρωί, πάμε και τους βρίσκουμε στο πάρκο που έχουν πάει, γιαγιά παππούς και εγγονός, 12:00 είμαστε και πάλι όλοι μαζί!!

 

Δε βλέπω το λόγο ένα παιδί να βιώσει τραυματικά κάτι τέτοιο!

 

Όπως είπε και μια άλλη κοπέλα, βασικό ρόλο παίζουν τα βιώματα...Εγώ πχ. έχω υπέροχες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία από Σ-Κ στη γιαγιά ή από διακοπές στο χωριό με τη γιαγιά. Ποτέ δεν ένιωσα παρατημένα, και για μένα ήταν αυτονόητο ότι οι γονείς μου μια στο τόσο έχουν ή απλά θέλουν να πάνε κάπου χωρίς εμάς.

 

Εμάς τα παιδιά μας είχαν από πολύ μικρά επαφή με τις γιαγιάδες και είναι πολύ δεμένα μαζί τους. Φυσικά και προτιμούν τους γονείς τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περνάνε καλά χωρίς αυτούς.

 

Αναρωτιέμαι, το να αντιλαμβάνεται ένα παιδάκι ότι και η μαμά και ο μπαμπάς είναι άνθρωποι και έχουν κάποιες ανάγκες, έχουν φίλους που θέλουν να τους δουν, ή ότι υπάρχουν ώρες και μέρη που δεν είναι κατάλληλα για να πηγαίνουμε όλοι μαζί, μόνο καλό δεν μπορεί να κάνει στην προσωπικότητά τους;

 

Επίσης, επειδή αναφέρθηκαν όρια ηλικίας: η μπέμπα μου που είναι 8 μηνών κάθεται με τη γιαγιά της αρκετά συχνά για να πάω στη δουλειά...Δηλαδή αν μια φορά καθήσει και ένα 2ωρο παραπάνω για να πάω για καφέ με μια φίλη, θα καταλάβει διαφορά;

 

Τέλος, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι παιδάκια που έχουν μάθει να είναι παντού και πάντα μόνο με τους γονείς τους δεν θα έχουν θέματα μεγαλώνοντας - ειδικά αν το περιβάλλον είναι ασφυκτικό ή υπερπροστατευτικό, ή αν τους έχει περαστεί μια εικόνα "μάνας πρότυπο" που "άλλαξε άρδην τη ζωή της για χάρη των παιδιών της"

[love4]

Εγω σε ενα πραγμα θα συμφωνησω Novak, και το πιστευω ακραδαντα, πως πρεπει να τα παιδΙα μας να καταλαβουν πως ειμαστε ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ανθρωποι με μια ζωη γεματη. Ειναι πολυ λυπηρο να συνειδητοποιουν τα παιδια πως η μαμα τους ειναι ενα ον αφοσιωμενο αποκλειστικα σε αυτα και το μονο με το οποιο ασχολειται ειναι τα παιδια της. Αφενος αισθανονται εγαλη καταπιεση και αφετερου -και το σημαντικοτερο για μενα- δεν τη θαυμαζουν και συνεπως δε παραδειγματιζονται απο αυτη ωστε μεγαλωνοντας να γινουν πολυπλευρες προσωπικοτητες.

[Deena]

Καλημέρα και πάλι κορίτσια!

 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για συμβουλές προς γονείς που παλεύουν να καταφέρουν να βγουν πότε πότε μόνοι τους (σ.σ. αποφεύγω κι εγώ τα μαλλιοτραβήγματα στο φόρουμ, δεν είναι καθόλου του στυλ μου!:p:p).

 

- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Δυστυχώς ή ευτυχώς η έξοδος χωρίς παιδιά δεν μπορεί να είναι αυθόρμητη, δύσκολα αποφασίζεις Σάββατο απόγευμα να βγεις Σάββατο βράδυ. Εγώ τις εβδομάδες που νιώθω ότι μπούχτισα και θέλω να πάω μια βόλτα βραδυνή το Σ/Κ, αρχίζω την "έρευνα" από Τετάρτη περίπου. Πού θα θέλαμε να πάμε? Να βγούμε μόνοι ή με παρέα? Το κυριότερο : οι γιαγιάδες είναι διαθέσιμες? Οι δικές μας γιαγιάδες είναι νέες και γενικώς τα ζευγάρια των παππουδογιαγιάδων είναι γερά στην υγεία τους και έχουν κοινωνικές δραστηριότητες (εξόδους με φίλους κ.λπ.) οπότε δεν είναι στάνταρ ότι όποτε ζητάμε έχουμε babysitting, συχνότατα τρώμε το άκυρό μας;)

 

- ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ

Οι έξοδοι με φίλους χωρίς παιδιά είναι αρκετά δύσκολες. Κανένας φίλος που δεν έχει οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μπορεί την Τετάρτη να σου πει σίγουρα τί θα κάνει το Σ/Κ, αντιθέτως θα κανονίσει έξοδο την τελευταία στιγμή (και καλά θα κάνει!!!), στην οποία δύσκολα θα μπορέσεις να ακολουθήσεις είτε λόγω έλλειψης babysitting είτε φύσεως της εξόδου (π.χ. ξενύχτι). Οι φίλοι με παιδιά είναι πιο "εύκολοι". Γίνεται κοινός συντονισμός, αναζητείται ταυτόχρονα το babysitting και στην χειρότερη, αν κάποιος από όλους δεν καταφέρει να αφήσει κάπου το παιδί, πάει ο ένας στο σπίτι του άλλου. Εμείς έχουμε τους κουμπάρους μας που έχουν ένα συνομίληκο κοριτσάκι με τους οποίους είμαστε και κολλητοί και συχνά τα babysitting δεν συμπίπτουν, οπότε πολλές φορές όποιος έχει γιαγιά να μείνει με το παιδί πάει στο σπίτι του άλλου, όπου το παιδί κοιμάται. Έξοδος είναι κι αυτή, από τις καλύτερες μάλιστα!!!

 

- "ΕΥΚΟΛΟ" ΠΑΙΔΙ

Είναι αλήθεια ότι αν έχεις ένα παιδί που δεν κοιμάται νωρίς, ξυπνάει μέσα στη νύχτα, είναι ιδιαίτερα νευρικό όταν δεν είναι οι γονείς μαζί ή είναι πολύ άτακτο, μάλλον κάθεσαι στα αυγά σου. Εγώ αυτό θα έκανα και αυτό θα κάνω εάν η μπέμπα που περιμένω μας προκύψει το εντελώς αντίθετο από τον αδερφό της που είναι η ηρεμία προσωποποιημένη! Πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι οι γιαγιάδες μας κάνουν χάρη όταν μένουν με τα παιδιά, δεν μπορούμε να τις επιβαρύνουμε περισσότερο από το εύλογο. Δεν μπορεί ο γονιός να είναι στην έξοδό του και η γιαγιά να πασχίζει στο σπίτι να κοιμίσει ή να ηρεμήσει το παιδί. Εμένα τουλάχιστον δεν μου πάει!

[argini]

Δεν νομίζω ότι κανείς θεωρεί ότι το παιδί βλάπτεται από αυτό που περιγραφεις...ουτε ένα παιδι θα καταλαβει την απουσία των γονιων για 2-3 ωρες επιπλέον...η κουβεντα "ξεφυγε" διοτι αναφερθηκαν πολυημερες απουσίες που πιστευω ότι τα παιδια και τις αισθάνονται και σε νηπιακη ηλικία δεν μπορουν να τις ερμηνευσουν με κοινωνιολογική προσέγγιση όπως αυτή που προτείνεις...δηλ το 2χρονο θα σκεφτει ότι οι γονεις του έχουν ανάγκες κτλ κτλ?? ή αν συμβει μια στραβή σχτικη με την υγεια του παιδιου θα προλαβουν οι γονεις να συνδραμουν ενώ βρίσκονται στο εξωτερικό???

Αν το παιδί είναι ασφαλές όλοι συμφωνουν να έχουν και οι γονεις ιδιωτικότητα φτάνει αυτό να μην είναι εις βαρος του ελευθερου χρόνου που έχουν με το παιδί τους...δηλ να υπάρχει και χρονος με το παιδι...

Ο καθενας κρίνει πόσο ικανός και υγιής είναι ο παππους και η γιαγια, ποσο έμπιστη η μπεπιμπι σιτερ , ποσο ασφαλες το σπιτι του παππου και της γιαγιας...

[BabyCute]

Εγω χαίρομαι πάρα πολύ τους Σκανδιναβούς και τους Γερμανούς που τους βλέπω παντου με τα παιδιά τους..και στην ορειβασια και στην ιστιοπλοΐα και στο σκι...διοτι στο εξωτερικο δεν υπάρχει η εφευρεση του παππου και της γιαγιας για να ζήσει η κάθε μανουλα την "προσωπική " της ζωή...και διοτι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πόσο επικουρικός είναι ο ρόλος ανθρώπων μεγάλης ηλικίας..διοτι αν η εξηνταρα γιαγια ήταν προορισμένη για να περνά βδομάδες με βρέφη και νηπια τοτε απλώς θα κατεβαζε δικά της ωάρια.

 

Χαχα όντως!! Παρα πολυ σωστή!!

Δεν λέω, μπράβο σε όσες μανούλες έχετε γιαγιουλες και τις εμπιστεύεστε και θέλουν να βοηθήσουν αλλα εμεις ποτε ποτε δεν εχουμε αφήσει τον μπεμπη σε γιαγια (δεν ειναι η νοοτροπία τέτοια οπότε και εμενα θα με χάλαγε να τον αφήσω σε αυτήν )

Οπότε τα παιδια μας μαζι μας παντού και διακοπές στην άλλη άκρη της γης και έξω για φαγητο με γονείς και κλπ

Οσο για το θέμα εμεις μια φορά τον μήνα βγαίναμε μόνοι μας γιατι εχουμε κοπέλα που εμπιστευόμαστε πλήρως και έρχεται μονο οταν ο μπεμπης παει για ύπνο και είμαστε πισω σε δυο ωρες και το μιρο δεν κατάλαβε τιποτα... Αυτο αρχισε οταν ηταν ενός χρόνων λογω θηλασμου και τωρα που ήρθε και το άλλο το μπεμπακι αυτο προφανώς κόπηκε και ένας θεός ξερει ποτε θα ξαναρχίσει!

[iouliana]

Εγω σε ενα πραγμα θα συμφωνησω Novak, και το πιστευω ακραδαντα, πως πρεπει να τα παιδΙα μας να καταλαβουν πως ειμαστε ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ανθρωποι με μια ζωη γεματη. Ειναι πολυ λυπηρο να συνειδητοποιουν τα παιδια πως η μαμα τους ειναι ενα ον αφοσιωμενο αποκλειστικα σε αυτα και το μονο με το οποιο ασχολειται ειναι τα παιδια της. Αφενος αισθανονται εγαλη καταπιεση και αφετερου -και το σημαντικοτερο για μενα- δεν τη θαυμαζουν και συνεπως δε παραδειγματιζονται απο αυτη ωστε μεγαλωνοντας να γινουν πολυπλευρες προσωπικοτητες.

 

 

συμφωνω απολυτα.....

[ΑΝΝΑ24]

... Σαββατοκύριακο ξεκινάει με μεγάλη οικογενειακή βόλτα σε πάρκο για παιχνίδι, ποδήλατο κλπ., μαζί με 2 φιλικά ζευγάρια και τα παιδιά τους. Συνεχίζουμε με φαγητό όλοι μαζί σε ταβέρνα. Στη συνέχεια μαζευόμαστε στο σπίτι του ενός φίλου για καφέ οι μεγάλοι και χαλαρό παιχνίδι τα παιδιά. Επιστρέφουμε σπίτι και ξεκουραζόμαστε. Το βραδάκι πηγαίνουμε με τα παιδιά στη γιαγιά, όπου το παιδί θα διανυκτερεύσει. Οι γονείς βγαίνουμε για ποτό. Την άλλη μέρα το πρωί, πάμε και τους βρίσκουμε στο πάρκο που έχουν πάει, γιαγιά παππούς και εγγονός, 12:00 είμαστε και πάλι όλοι μαζί!!

 

Άσχετο...Εγώ μετά από τέτοιο πρόγραμμα μάλλον χρειάζομαι 2-3 εβδομάδες σανατόριο!!!

 

Συμφωνώ πάντως μαζί σου, σε όλα.

[novak]

Άσχετο...Εγώ μετά από τέτοιο πρόγραμμα μάλλον χρειάζομαι 2-3 εβδομάδες σανατόριο!!!

 

Συμφωνώ πάντως μαζί σου, σε όλα.

 

χαχα, όντως, το παραφόρτωσα λίγο το πρόγραμμα

 

Επίσης, συμφωνώ απολύτως με Deena!

[Ελισα24]

Δηλαδη Novak το βραδακι παρκαρουμε το παιδι(α) στη γιαγια, η οποια θα πρεπει

Α) να τα πλυνει ισως

Β) να τα ταισει βραδινο

Γ) να τα κοιμισει

Δ) να εχει το νου της ολο το βραδυ

Ε) να ξυπνησει οσες φορες ξυπνησουν το βραδυ για ταισμα-νερο-εφιαλτη κλπ

Στ) να πλυνει ολο το σπιτι μετα

Ζ) να τους φτιαξει πρωινο

Η) να τα παει ΚΑΙ στην παιδικη χαρα να ερθεις να τα βρεις ηδη κουρασμενα κατα τις 12 μαλιστα (ε, να πεσετε κ για υπνακο μετα το μεσημερακι)

Προφανως να εχουν βαλει και ενα τσουκαλι στη φωτια, μη μεινετε και νηστικοι!!!!!!!!!!!!!!

 

....για να πατε για ποτακι, βεβαιως, το δικαιουστε, προσωπικη ζωη δεν θα εχετε, μην σας περασουν τα παιδια για....μονοχνωτους και αντικοινωνικους καταπιεστες!!!!!!!! Ε, αλλιως τι πολυπλευρη προσωπικοτητα θα αναπτυξουν, μη βγουν και βαρετοι χαρακτηρες!!! Τι αλλο θα ακουσω.....

 

Μαλλον δεν τα εχετε περασει απο τη μερια των παιδιων, να ξερετε πως ειναι να πεφτεις για υπνο χωρις στο σπιτι, να ειναι η ΜΑΜΑ και ο ΜΠΑΜΠΑΣ....νομιζετε οτι στα 3 και 5 χρονια, ειναι σαν 20 χρονων μαλλον. Τα εχω προσφατα ολα αυτα και τα θυμαμαι καλα. Επισης δεν παιζει ρολο η ηλικια που ειπατε πιο πανω, εγω ειμαι ακομα κατω των 30 αλλα δεν μου λειπουν τα ποτα, αλλα εχω αλλες προτεραιοτητες τωρα.

 

Εγω μαλλον εχω να πω, η γενια μας, τι καλομαθημενη γενια ειναι, εχουν δικιο....δεν φταιμε εμεις, οι παππουδες φταινε που τα ανεχονται....