Το ημερολόγιο μιας άυπνης μαμάς!

[AthinaP]

Εντατικό, εννοώ σε κάθε ξύπνημα, να είσαι σταθερή στο να μη δίνεις στήθος για να κοιμηθεί το παιδί, έτσι ώστε το παιδί να μην παίρνει μπερδεμένα μηνύματα. Μη εντατικό, εννοούσα να επικεντρωθείς πάλι σταθερά, στον πρώτο ύπνο, δηλαδή σε κάθε ημερήσιο υπνάκο και στον πρώτο βραδυνό ύπνο. Αυτό θα είναι λιγότερη ταλαιπωρία για εσένα, αλλά ίσως πάρει περισσότερο χρόνο. Με λίγα λόγια να προσπαθήσεις αφού έχει πιει το παιδί όσο νομίζεις ότι χρειάζεται, να αποτραβηχτείς όσον αφορά το στήθος, αλλά να κρατήσεις την αγκαλιά, τραγουδάκι, ό,τι νομίζεις ότι ηρεμεί το παιδί, μέχρι το παιδί να αποκοιμηθεί. ΄Όταν αποσυνδεθεί ο ύπνος από το στήθος (θα έχει όμως συνδεθεί πιθανόν με την αγκαλιά), σταδιακά πάλι δοκιμάζεις κάτι που έχει όλο και λιγότερη εμπλοκή ενήλικα, πιθανόν ένα χαδάκι στην πλάτη, κάτι άλλο που θα βρείτε, μέχρι το παιδί να καταλάβει ότι ναι, μπορεί όταν νυστάζει απλά να κλείσει τα μάτια και να κοιμηθεί. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό αν το παιδί ξεσηκωθεί. Σκοπός είναι να μην ξεσηκωθεί και αυτό γίνεται αν κανείς αφαιρέσει ξαφνικά το στήθος χωρίς να το αντικαταστήσει με κάτι άλλο, ή αν το παιδί έχει συνδέσει την αφαίρεση του στήθους με ξεσηκωμό, που είχε γίνει στο παρελθόν με προσπάθεια ανάλογη για αποσύνδεση του στήθους. Τα γράφω μπερδεμένα, αλλά αν θέλεις με ρωτάς πάλι.

 

Έχεις δίκιο, έτσι όπως είστε τώρα, πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις για το βραδυνό γάλα, το οποίο μοιραία έτσι όπως έγιναν τα πράγματα το παιδί παίρνει το περισσότερο τη νύχτα, σε σχέση με τη μέρα. Τα περισσότερα μωρά, νομίζω πάντα, είναι σε θέση να πίνουν όσο γάλα χρειάζονται και από το στήθος τις 16 από τις 24 ώρες του 24ώρου. Το παιδί πίνει το ίδιο συχνά μέσα στη μέρα; Αν για λόγους ιδιοσυγκρασίας πράγματι κάποιες γυναίκες δεν μπορούν να κρατήσουν γαλουχία με πιο σποραδικούς θηλασμούς και χωρίς νυχτερινό θηλασμό, δεν είμαι σίγουρη, υποπτεύομαι όμως ότι σε αυτή την ηλικία είναι πιο πολύ ιδεολογικοί οι λόγοι, για να μην πει κανείς "όχι" στο παιδί σε αυτό το θέμα, ενώ μπορεί να του λέει πχ σε διάφορα άλλα, όπως το να μη μένει με τις ώρες στην παιδική χαρά, να μην κυλιέται στις βρωμιές, να μη βάλει στο στόμα κάτι που έχει πέσει κάτω και διάφορα άλλα...

 

Τέλος πάντων, πρακτικά εντελώς, πράγματι δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου, με δεδομένο όντως ότι το παιδί δείχνει τώρα να παίρνει το μεγαλύτερο μέρος του 24ώρου γάλακτος το βράδυ. Άλλος ένας λόγος που θα πρότεινα να επικεντρωθείτε στον πρώτο ύπνο μόνο, δηλαδή να καταλάβει το ίδιο το παιδί ότι μπορεί να κοιμηθεί χωρίς "πιπίλα" και πιστεύω σταδιακά θα αραιώσουν τα ξυπνήματα τη νύχτα και θα μείνουν όσα είναι από πραγματική πείνα και όχι για νανούρισμα. Πάντως είμαι υπέρ στο να αραιώσουν, όσο γίνεται και τα νυχτερινά ξυπνήματα ακόμα και τότε, γιατί θα ξεκουραστείς πραγματικά.

 

Ψάξε στα τόπικς για το the no-cry sleep solution. Κάποιες κοπέλες το έχουν.

[Μαργαριττα]

Το παιδί στην ηλικία που βρίσκεται και από όσα γράφεις, πέρασε στη φάση που ο βαθύς ύπνος κρατάει λιγότερες ώρες σε σχέση με πριν. Περνάει φάσεις με ελαφρύ ύπνο, που ξυπνάει για το τίποτα ουσιαστικά και βασίζεται σε κάτι (στην περίπτωσή σου το στήθος) για να ξανακοιμηθεί. Όπως τα γράφεις, νομίζω θα κέρδιζα εύκολα ένα στοίχημα ότι και οι ημερήσιοι ύπνοι, αν πχ πάτε μια βόλτα θα είναι πολύ πιο εύκολοι και με μεγαλύτερη διάρκεια, αν είστε πχ στο αυτοκίνητο, όπου το παιδί μπορεί να αποκοιμηθεί και ουσιαστικά να μείνει κοιμισμένο με το κούνημα. Δεν υπάρχει εύκολη λύση, εκτός από το να το αφήνεις να κλάψει ελεγχόμενα ίσως, μέχρι να καταλάβει ότι μπορεί να κοιμηθεί μόνο του, χωρίς πιπίλες, στήθος κτλ. Που βέβαια για αρκετές μαμάδες δεν είναι η εύκολη λύση ή καταφεύγουν σε αυτή μετά από μήνες κλάματος και ανησυχίας για το παιδί και ξενυχτιού για όλους! Το έχω γράψει πολλές φορές, εμάς μας βοήθησε πολύ η μέθοδος the no-cry sleep solution, αν και τελικά δεν πιάνει σε όλα τα μωρά.

 

Γενικά πιστεύω ότι καλύτερα να επικεντρωθεί κανείς στον πρώτο ύπνο, για λίγες μέρες, να μάθει το παιδί να αποκοιμιέται στον πρώτο ύπνο χωρίς "βοηθήματα", δηλαδή με ένα παραμυθάκι, χάδια, σταδιακά χωρίς άμεση εμπλοκή του ενήλικα και αυτόματα θα έρθουν και τα επόμενα μη-ξυπνήματα στην ουσία. Γιατί το παιδί θα ξέρει να αποκοιμηθεί από μόνο του. Το ενδιάμεσο, όπως περίπου γράφει η Eleniagglia είναι πιο σκληρό, αλλά και αν στοχεύσει κανείς όλα τα ξυπνήματα και είναι συνεπής θα έχει αποτέλεσμα πιο σύντομα λογικά. Όμως με συνέπειες για τους γείτονες και γενικά θα είναι πιο εντατικό και κουραστικό. Θα έλεγα μην επιχειρήσεις κάτι τέτοιο (το εντατικό) μεσοβδόμαδα, αλλά Παρασκευή απόγευμα, για να μπορείς να ξεκουραστείς τη μέρα, ενώ κάποιος θα απασχολεί το παιδί τη μέρα. Γιατί δεν θέλεις να ξενυχτάτε όλοι το βράδυ και να κοιμάστε τη μέρα, θέλετε να φτιάξετε ένα κατά το δυνατόν πρόγραμμα που να κοιμάστε όλοι τα βράδυα. Αν παρατήσεις το εντατικό στη μέση, να ξέρεις, θα έχεις στα χέρια σου ένα πιο ανήσυχο παιδί ακόμα, για ένα διάστημα, γιατί θα έχει πάρει το μήνυμα ότι αν κάνει ΠΟΛΛΗ φασαρία, θα πάρει στήθος τελικά. Γενικά δεν είναι ό,τι πιο εύκολο, αλλά καταφεύγουν σε αυτό μαμάδες που δεν έχουν βρει άλλη λύση.

 

 

Ισως να ειναι και έτσι.. δεν γνωρίζω σχετικά με τις φάσεις ύπνου.. παρόλα αυτά ο μικρός ούτε στο αμάξι θέλει να κοιμάται αλλά ούτε στο καρότσι όταν πάμε βόλτα! Και στις δύο περιπτώσεις ατενίζει και απολαμβάνει!

 

Επίσης η διάρκεια των υπνάκων μεσα στη μέρα δε θα έλεγα οτι είναι και ιδιαίτερα μεγάλη! Το πολύ να κοιμηθεί μισή ώρα με 3 τέταρτα...

 

Ο πρώτος μας ύπνος είναι μια χαρούλα! Θηλάζει τον βάζω στη κούνια του, παίζει γελάει και όταν αρχίσει να γκρινιάζει τον ξαναθηλάζω! Ε στις 9 παρα τεταρτο βαριά 9 ακριβώς κοιμάται! Το μετά.. εκεί είναι το ζόρι! Μετά είμαστε αγκαλίτσες!! Αυτοκολλητάκια!

 

Οσο για το non cry sleep.... δεν νομίζω να πάρω.... Αν είναι μόνο αυτή η λύση, να αφήνω το παιδί μου να πλαντάζει στο κλάμα έστω και "μονο" για 2-3 μέρες, δε νομίζω να το ακολουθήσω..

[Μαργαριττα]

Aχ, τί μου λες?? Θα περιμένω δηλ. τόσο πολύ για να μου κοιμηθεί, ή καλύτερα, για να κοιμηθώ? Να αρχίσω από τώρα να βαρυγγομαχάω..

 

 

Τι βρήκα τι βρήκα!!! Ανακάλυψα οτι οι χουρμάδες είναι σουπερ για γλυκάκι!! Και δεν είναι σοκολάτίτσα!! Ουτε κανει κακό ε??

Μα τόση γλύκα βρε παιδί μου!

Συνεχίζω ακάθεκτη την "αποχή" μου! Μόνο με σταφίδες και χουρμάδες είμαι! Και μη φανταστείς καμια ποσότητα τρελη...

Θα περάσει φίλη!

[Koalaki]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΤΑ θα σου απαντησω μονο για το θεμα των ημερησιων υπνων και θα σου πω πως εμενα οχι 3 τεταρτα αλλα 1 τεταρτο κοιμοταν και ορισμενες φορες πηγαινε και μισαωρο...ωσπου σταδιακα αρχισε να αυξανεται ο ημερησιος υπνος και τωρα που ειναι 15 μηνων φτανει να κοιμαται μεχρι και 3 ωρες για μεσημεριανο υπνο καθως εχουμε κοψει τους ενδιαμεσους.

 

Θα βρω και θα σου παραθεσω τα μηνυνατα μου πριν απο καιρο που ημουν απλα ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ γιατι ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ και τωρα που μιλαμε κοιμαται τουλαχιστον 10ωρο σερι χωρις ξυπνηματα, στριφογυρισματα, βογγητα κλπ...

[tsarli]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΤΑ θα σου απαντησω μονο για το θεμα των ημερησιων υπνων και θα σου πω πως εμενα οχι 3 τεταρτα αλλα 1 τεταρτο κοιμοταν και ορισμενες φορες πηγαινε και μισαωρο...ωσπου σταδιακα αρχισε να αυξανεται ο ημερησιος υπνος και τωρα που ειναι 15 μηνων φτανει να κοιμαται μεχρι και 3 ωρες.

 

Θα βρω και θα σου παραθεσω τα μηνυνατα μου πριν απο καιρο που ημουν απλα ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ γιατι ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ και τωρα που μιλαμε κοιμαται τουλαχιστον 10ωρο σερι χωρις ξυπνηματα, στριφογυρισματα, βογγητα κλπ...

 

Πες μας σε ποιά ενότητα είναι να τα διαβάσω και γώ, αχ, 10 ώρες σερ'ι? Απίστευτο.

Λοιπόν, το αγρίμι μου ξύπνησε σήμερα 8 το πρωί και ξανακοιμήθηκε...21:45 το βράδυ...δοκίμαζα να τον βάλω για ύπνο μεσημέρι, τίποτα! Πώς αντέχει ρε κορίτσια??

[tsarli]

 

 

Τι βρήκα τι βρήκα!!! Ανακάλυψα οτι οι χουρμάδες είναι σουπερ για γλυκάκι!! Και δεν είναι σοκολάτίτσα!! Ουτε κανει κακό ε??

Μα τόση γλύκα βρε παιδί μου!

Συνεχίζω ακάθεκτη την "αποχή" μου! Μόνο με σταφίδες και χουρμάδες είμαι! Και μη φανταστείς καμια ποσότητα τρελη...

Θα περάσει φίλη!

 

Αχ, δε μ'αρέσουν οι χουρμάδες, γενικά δε μ' αρέσει ό, τι δεν έχει σοκολάτα. Εγώ το "μαύρο πρόβατο" δεν ξεκίνησα ακόμη την αποχή..

[Eleniagglia]

Τσαρλι ειναι στην ενοτητα του υπνου. No cry sleep solution.

 

Δεν νομιζω οτι μετα τοχρονο ειναι απαραιτητο να θηλαζεις 4-5 φορες το βραδυ εξαλλου το μωρο τρωει περισσοτερες στερεες. Αν τρωει ικανοποιητικα μεσα στη μερα μπορει να κοιμηθει καποιες ωρες σερι. Της κολητης μου που ειναι πεντεμιση μηνων κοιμαται σερι 5-6 ωρες και ειναι και πολυ φαγανας.Ε δε νομιζω ενα παιδακι ενος ετους που τρωει κανονικα να πειναει πια τοσο πολυ ωστε να ξυπναει για γαλα καθε 3 ωρες! Εκτος αν δεν τρωει καλα μεσα στη μερα...Γενικοτερα αλλη συμπεριφορα εχει το νεογεννητο, αλλη το παιδακι ενος χρονου. Πρεπει να προσαρμζομαστε στις αναγκες καθε ηλικιας...

[Koalaki]

Πες μας σε ποιά ενότητα είναι να τα διαβάσω και γώ, αχ, 10 ώρες σερ'ι? Απίστευτο.

Λοιπόν, το αγρίμι μου ξύπνησε σήμερα 8 το πρωί και ξανακοιμήθηκε...21:45 το βράδυ...δοκίμαζα να τον βάλω για ύπνο μεσημέρι, τίποτα! Πώς αντέχει ρε κορίτσια??

 

TSARLI μπες στην ενοτητα αυτη που εισαι και πανε στα θεματα: " υπνος, προβληματα με τον υπνο" και " εκει που κοιμομασταν ολη νυχτα" και " no cry sleep solution vs κοιμησου παιδι μου" και "βοηθεια μανουλεσ, δεν κοιμαται δεν κοιμαμαι" και θα δεις τι σημαινει ΑΠΟΓΝΩΣΗ.....!!!!!!

[Μαργαριττα]

Τσαρλι ειναι στην ενοτητα του υπνου. No cry sleep solution.

 

Δεν νομιζω οτι μετα τοχρονο ειναι απαραιτητο να θηλαζεις 4-5 φορες το βραδυ εξαλλου το μωρο τρωει περισσοτερες στερεες. Αν τρωει ικανοποιητικα μεσα στη μερα μπορει να κοιμηθει καποιες ωρες σερι. Της κολητης μου που ειναι πεντεμιση μηνων κοιμαται σερι 5-6 ωρες και ειναι και πολυ φαγανας.Ε δε νομιζω ενα παιδακι ενος ετους που τρωει κανονικα να πειναει πια τοσο πολυ ωστε να ξυπναει για γαλα καθε 3 ωρες! Εκτος αν δεν τρωει καλα μεσα στη μερα...Γενικοτερα αλλη συμπεριφορα εχει το νεογεννητο, αλλη το παιδακι ενος χρονου. Πρεπει να προσαρμζομαστε στις αναγκες καθε ηλικιας...

 

 

Νομίζω οτι δεν έχει καμία σημασία... Και εμένα ο μικρούλης μου μέχρι και τον 5ο κοιμόταν απο τις 9 το βράδυ έως τις 4 το πρωί, έτρωγε και ξανακοιμόταν μέχρι τις 7! Μόλις κλείσαμε τον 6ο ξεκίνησε το πανυγήρι!! Είναι αρκετά συνηθισμένο αυτό το φαινόμενο περίπου απο τον 7ο έως τον 9ο...!

[maria ampelokipi]

tsarli, θα δευτερολογήσω ως προς την Αθηνά και θα σου ξαναπώ και εγώ ΜΗΝ ΘΗΛΑΖΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ!!!

Πάρτο αγκαλιά, θήλασέ το όταν έχουν περάσει πχ 4 ώρες, αλλά όχι όταν έχει περάσει 1 ώρα μόνο!

Θα κλάψει, θα χτυπηθεί, θα προσπαθήσει να ρουφήξει, γιατί ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ. Όπως έμαθε, θα ξεμάθει. Δεν κόβεται το γάλα όταν αντί για κάθε 1 ώρα, δίνουμε στήθος κάθε 3-4.

Επίσης ΔΕΝ είσαι κακή μαμά, πρέπει να βάλεις όρια στο παιδί και στην προκειμένη περίπτωση το όριο είναι ότι δεν θα έχει στήθος κάθε 1 ώρα. Θα το κρατάς αγκαλιά (εφόσον δεν σου πάει η μέθοδος του ελεγχόμενου κλάματος), αλλά θα είσαι συνεπής ως προς την μη παροχή γάλακτος όσο συχνά επιθυμεί το μωρό.

Δεν είσαι η πιπίλα του, είσαι η τροφός και η μαμά του, αλλά δεν είσαι εκεί για να κάνεις την κινητή μηχανή πιπιλίσματος. ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΕΠΕΞΕΛΘΕΙΣ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΤΑ!

Σου το λέω με υπέρτατη αγάπη, γιατί βρέθηκα στη θέση σου με το πρώτο μου παιδί, μέχρι που πήραμε τα κατάλληλα μέτρα, γιατί δεν παλευόταν και του κάναμε κακό και κάναμε και στον εαυτό μας.

Εφόσον ο άντρας σου δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει στα ξυπνήματα, πρέπει εσύ να φανείς αδιάλλακτη και να δίνεις το στήθος μόνο όταν πρέπει να τρώει το παιδί και όχι όταν θέλει να μασουλήσει. Δεν είναι λογικό να τρώει κάθε μια ώρα σε αυτή την ηλικία, θα του καταστραφεί και το πεπτικό σύστημα συν τοις άλλοις, γιατί το στομάχι του θα είναι σε μια διαρκή λειτουργία πέψης, έστω και για το λίγο γάλα που καταναλώνει κάθε φορά, όσο ελαφρύ και αν είναι αυτό.

Το παιδί ενός έτους (όπως κοντεύει το δικό σου) έχει τις ίδιες λειτουργίες που έχει ένας κανονικός ενήλικας (έως ενός έτους αναφέρεται στην Ιατρική ως άτυπος οργανισμός, άρα δεν αντιμετωπίζεται όπως ένας ενήλικας). Φαντάσου με αυτή τη λογική εσύ να έτρωγες κάθε μια ώρα μια φρυγανιά ή ένα μήλο ή κάτι λίγο, τέλος πάντων. Δεν θα την πάλευες, θα σου καταστρεφόταν το στομάχι και συνέχεια θα πεινούσες, οπότε δεν θα κοιμόσουν κιόλας. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με το μωρό.

Θα το παίρνεις αγκαλιά, αλλά δεν θα δίνεις στήθος. Εσύ είσαι ο ενήλικας, δικοί σου οι κανόνες και πρέπει να επιβιώσεις για να μην τρελλαθείς από την αϋπνία και την εξάντληση.

Κάντο λίγες μέρες και αν δεν δεις αποτελέσματα, τότε ξαναγύρνα στα παλιά (δεν θα χρειαστεί, θα εκπλαγείς με το πόσο ευπροσάρμοστα είναι τα μωρά). Αρκεί να δεχτείς ότι και θα κλάψει και θα γκρινιάξει και θα του κακοφανεί, αλλά εσύ δεν θα υποχωρήσεις.

Λίγες μέρες θα ζοριστείτε και οι δυο (δεν παλεύεται το κλάμα, το ξέρω), αλλά θα έχεις αποτελέσματα ευεργετικά για όλους. Δεν είσαι καλή μαμά με το να του κάνεις όλα τα χατήρια και αυτή τη στιγμή του κάνεις το μεγαλύτερο χατήρι με το να στερείσαι τον ύπνο σου για να υποχωρήσεις στις απαιτήσεις του μωρού.

[Sofiade]

Πιπίλα δεν παίρνει, δεν πήρε ποτέ, το δοκιμάσαμε. Το στήθος όμως για ένα μωρό που θηλάζει είναι ο καλύτερος τρόπος για να ηρεμήσει. Είμαι ανοιχτή όμως σε κάθε εναλλακτική. Καμιά ιδέα? Το καταλαβαίνω ότι δεν είναι καλό να κοιμάται έτσι, στεναχωριέμαι, αλλά πώς μπορώ να κόψω αυτά τα ξυπνήματα? Φαντάζομαι θα τον ενοχλεί κάτι, δε θα το κάνει για καπρίτσιο.

Κανένα (ή σχεδόν κανένα) μωρό δεν παίρνει πιπίλα έτσι εύκολα. Στην αρχή πρέπει να επιμείνεις λίγο. Για το μωρό που θηλάζει μπορεί ο καλύτερος τρόπος να ηρεμήσει να είναι το στήθος, αλλά το δικό σου δεν είναι μωρό πια, κοντεύει να χρονίσει! Είναι καιρός να μάθει να κοιμάται και να μην χρειάζεται το στήθος της μαμάς 5-10 φορές κάθε νύχτα. Έχω την εντύπωση ότι του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι νεογέννητο και αυτό δεν του κάνει καλό - ούτε και σε σένα κάνει καλό φυσικά!

[Χαρά-Μαρία]

Αν θελεις να ακουσεις μια μαμα που θηλαζε μεχρι να γινει το παιδι 2 ετων και κοιμαται ακομα μαζι με το παιδι, αν και ειναι 4,5...

Μου ξυπναγε καθε μιση ωρα. Τρελλα εγω. Ρωτησα παιδιατρο, μου λεει καλα ειναι τα κιλα της, κανε ο,τι νομιζεις με τους νυχτερινους θηλασμους. Οταν λοιπον εφτασε σε μια ηλικια 6 μηνων, μειωσα τους νυχτερινους θηλασμους σε εναν σε σταθερη ωρα καθε νυχτα και μετα τους 9 μηνες, εκοψα τους νυχτερινους θηλασμους μαχαιρι. Οσο και να εκλαιγε. Λιγες μερες μας πηρε, την επαιρνα απλα αγκαλια και της εδινα που και που λιγο νερακι, μηπως διψαγε. Αποκλειεται να ξυπνανε απο πεινα σε τετοιες ηλικες, με τις στερεες που τρωνε. Σε λιγες μερες το εκοψε μονη της. Το να ζηταει να φαει εννοω. Το κανουν επειδη θελουν αγκαλιτσα. Τα ξυπνηματα ομως μειωθηκαν αισθητα. Δεν εγιναν μηδεν, αλλα ηταν μεγαλη η διαφορα. Μας παιδεψε πολυ με τα νυχτερινα ξυπνηματα για πασα λογο αλλα σταδιακα εκοψε τα νυχτερινα ξυπνηματα μεχρι που μετα τα 3 δεν ξυπναει πια καθολου.

[tsarli]

Λοιπόν, χθες είχαμε μια εξέλιξη. Ήταν πτώμα, είχει κοιμηθεί προχθές σύνολο 9 ώρες, δεν κοιμήθηκε μεσημέρι και έκλεισε 14ώρες ξύπνιο (εννοείται προσπαθούσα απεγνωσμένα να τον κοιμήσω μεσημέρι, τίποτα). Ξεράθηκε κατά τις 10 το βράδυ, ξύπνησε μία στις 11 και μετά στις 3!! Για φαί (θήλασε κανονικά). Βέβαια εγώ η βλαμένη από την υπερένταση (είμαι κομμάτια) και από κάποια άσχημα νέα που έμαθα για μια φίλη, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ μέχρι εκείνη την ώρα. Κατά τις 6 το πρωί ψιλοξύπνησε, τον έβαλα στήθος και ήπιε κανονικά και μετά μία και καλή στις 7. Και ξανακοιμήθηκε 11-1 το πρωί, εμ, πτώμα έγινε. Πάντως τελευταία άλλαξε πάλι το πρόγραμμα ύπνου. Χθες που ήμουν ξύπνια όσο αυτός κοιμόταν, πρόσεξα ότι δεν έπιασε/τράβηξε ούτε μία φορά τα αυτιά του, ενώ όλες τις άλλες μέρες τα τραβάει και κλαίει (δεν είναι ωτίτιδα αλλά οι τραπεζίτες).

Γάλα δεν πίνει συνέχεια, άντε να πιει μέσα στη νύχτα 2 φορές. Απλά τις άλλες φορές επειδή τσιρίζει και δεν έχω δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι/να κουνηθώ γενικά, τον βάζω αμέσως στήθος. Η αλήθεια είναι ότι πρώτα τον κουνάω, του μιλάω και μόνο αν δεν πιάσουν αυτά δίνω στήθος. Κάναμε δηλ. πρόοδο. Τώρα το αποτέλεσμα ποιό θα είναι, θα δείξει.

Αχ, τον έχω μέσα στα πόδια μου τώρα και δεν μπορώ να γράψω.

[Little Monkey]

Αυτό που θα βοηθήσει το παιδάκι σου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι να το μάθεις να κοιμάται χωρίς στήθος. Όλα τα παιδάκια βγαίνουν από βαθύ ύπνο περίπου κάθε μία ώρα. Αυτές οι στιγμές εγρήγορσης κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορούν να οδηγήσουν σε ξυπνήματα όταν το παιδί δεν βρίσκει αυτό που έχει μάθει να θέλει για να ηρεμήσει και να ξανακοιμηθεί (το στήθος, την πιπίλα, το αρκουδάκι του, την αγκαλιά της μαμάς, κούνημα, ντάντεμα, τραγούδι κλπ). Τα περισσότερα μωράκια χρειάζονται μια βοήθεια στη φάση αυτή, κανένα δεν κοιμάται "μόνο του". Με τον καιρό το μαθαίνουν κι αυτό.

 

Η διαφορά μεταξύ ενός παιδιού που έχει μάθει το στήθος και ενός που έχει μάθει την πιπίλα (ή το αρκουδάκι ή κάτι άλλο που μπορεί να έχει μαζί του στην κούνια) δεν είναι ότι το ένα ξυπνάει τη νύχτα και το άλλο όχι. Η διαφορά είναι ότι το ένα πιάνει την πιπίλα του μόλις βγει από βαθύ ύπνο, την βάζει στο στόμα και ξανακοιμάται χωρίς να ξυπνήσει (και ενώ η μαμά συνεχίζει να κοιμάται) ενώ το άλλο βγαίνει από βαθύ ύπνο, αναζητεί το στήθος, δεν το βρίσκει, συνεχίζει να αναζητεί, ξυπνάει, κλαίει, ξυπνάει τη μαμά, και ξεκινάει από την αρχή η διαδικασία νανουρίσματος. Έτσι και το παιδί ταλαιπωρείται και η μαμά.

[maria ampelokipi]

Πάντως τελευταία άλλαξε πάλι το πρόγραμμα ύπνου. Χθες που ήμουν ξύπνια όσο αυτός κοιμόταν, πρόσεξα ότι δεν έπιασε/τράβηξε ούτε μία φορά τα αυτιά του, ενώ όλες τις άλλες μέρες τα τραβάει και κλαίει (δεν είναι ωτίτιδα αλλά οι τραπεζίτες).

Γάλα δεν πίνει συνέχεια, άντε να πιει μέσα στη νύχτα 2 φορές. Απλά τις άλλες φορές επειδή τσιρίζει και δεν έχω δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι/να κουνηθώ γενικά, τον βάζω αμέσως στήθος. Η αλήθεια είναι ότι πρώτα τον κουνάω, του μιλάω και μόνο αν δεν πιάσουν αυτά δίνω στήθος. Κάναμε δηλ. πρόοδο. Τώρα το αποτέλεσμα ποιό θα είναι, θα δείξει.

Αχ, τον έχω μέσα στα πόδια μου τώρα και δεν μπορώ να γράψω.

 

 

κορίτσι στο λέμε και στο ξαναλέμε: εδώ είναι το λάθος!!!

[Eleniagglia]

Αυτο προσπαθω να σου πω Τσαρλι..γιατι να τον βαλεις στηθος?

[Eleniagglia]

Μετά από πολλά ξυπνήματα, ανήσυχους ύπνους και ατέλειωτα ξενύχτια, είπα και γω να αποδεχτώ την κατάσταση και να τη διακωμωδήσω και λίγο, μπας και ξορκίσω το κακό!

Λοιπόν, έχω ένα αγοράκι σχεδόν 11 μηνών. Κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι (ο μπαμπάς κοιμάται στο σαλόνι γιατί ροχαλίζει πολύ πολύ δυνατά). Θηλάζει όσο θέλει και όποτε θέλει. Κοιμάται μόνο με στήθος, συνήθως κατά τις 7:30 με 9. Το κακό είναι ότι ξυπνάει άπειρες, αμέτρητες φορές το βράδυ. Αμέσως τον "γραπώνω" και τον βάζω στήθος. Τρώει ή πιπιλάει και ξανακοιμάται (θηλάζει μόνο στο μαξιλάρι θηλασμού, εγώ δηλ. είμαι καθιστή και είναι μεγάλο λούκι αυτό. Δυστυχώς το στήθος μου είναι πολύ μεγάλο και δεν κατάφερα ποτέ να θηλάσει ξαπλωτός). Ξυπνάει άλλες φορές με κλάματα, άλλες με ουρλιαχτά τρομαγμένος (λογικό, έχουμε ήδη 7 δόντια και τώρα βγάζει τραπεζίτες), άλλες με μουγκρητά, άλλες απλά σηκώνεται και κάθεται και μπαλατζάρει γιατί είναι μισοκοιμισμένος και τρομάζω μόλις τον αντιλαμβάνομαι και ανοίγω τα μάτια μου, άλλες πάλι περιστρέφεται σαν σβούρα..το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό. Το πρωί είμαι σμπαράλια, ράκος και δεν έχω δύναμη να παίξω μαζί του ή να πάμε βόλτα.

Έχω αποδεχτεί την κατάσταση, αλλά το Σάββατο που μας πέρασε το κακό παράγινε, ξυπνούσε ανά τέταρτο, ε, με έλιωσε. Ξύπνησε πάρα μα πάρα πολλές φορές. Έδωσα αποτέλ (έχουμε τους τραπεζίτες), αλλά καμία βελτίωση.

Οπότε και γω σκέφτηκα να αρχίσω να μετράω πόσες φορές με ξυπνάει, τελείως ενημερωτικά και από περιέργεια. Έτσι ξεκίνησα από χθες να γράφω. Χθες λοιπόν ξύπνησε μόνο 8 φορές και είμαι ευτυχισμένη. Άντε να δούμε και σήμερα πώς θα πάει. Όποια ομοιοπαθούσα ας μοιραστεί τον πόνο της!

Διευκρίνηση: δεν γκρινιάζω και δεν ψάχνω ακραία λύση (να αφήσω το μωρό να ουρλιάζει μέχρι να κοιμηθεί). Όποια διαθέτει μαύρους κύκλους και έχει μετρήσει κι αυτή ξυπνήματα, ας μας πει..να δούμε ποια θα σπάσει το ρεκόρ!

 

 

 

Δλδ τον "γραπωνεις" και τον βαζεις στηθος χωρις ο ιδιος να το ζηταει επιμονα. Για ποιο λογο?

Δευτερο, ποσο σε ξεκουραζει αυτο τη στιγμη που πρεπει να ξυπνησεις, να κατσεις , και να τον βαλεις στο μαξιλαρι θηλασμου?

[tsarli]

Δλδ τον "γραπωνεις" και τον βαζεις στηθος χωρις ο ιδιος να το ζηταει επιμονα. Για ποιο λογο?

Δευτερο, ποσο σε ξεκουραζει αυτο τη στιγμη που πρεπει να ξυπνησεις, να κατσεις , και να τον βαλεις στο μαξιλαρι θηλασμου?

 

Δηλαδή προτείνετε να μην του δίνω καθόλου στήθος το βράδυ? Γιατί το έχω κόψει, του δίνω δηλ. μόνο όταν δεβ πιάνει το κούνημα Αν δηλαδή δω ότι κλαίει απαρηγόρητα και δε σταματάει.,τότε του δίνω και όντως τρώει.

Έχω και ευχάριστα, χθες με ξύπνησε μόνο 3 φορές!!! Τις 2 έφαγε, την 3η δε θυμάμαι..Αλλά δε χαίρομαι, ποιός ξέρει τί θα ακολουθήσει σήμερα..κορίτσια, ΄'οσο περνούν οι μέρες και τον παρατηρώ, πείθομαι ακόμη περισσότερο ότι όταν ουρλιάζει, ουρλιάζει από πόνο (των δοντιών). Για να δούμε και αυτή τη βραδυά. Επίσης άρχισε να μην κοιμάται νωρίς, έχει 2-3 μέρες που κοιμάται αργά. Άλλαξε τελείως το πρόγραμμά του. Καληνύχτα (ας είμαι αισιόδοξη)!

[Μαργαριττα]

Δηλαδή προτείνετε να μην του δίνω καθόλου στήθος το βράδυ? Γιατί το έχω κόψει, του δίνω δηλ. μόνο όταν δεβ πιάνει το κούνημα Αν δηλαδή δω ότι κλαίει απαρηγόρητα και δε σταματάει.,τότε του δίνω και όντως τρώει.

Έχω και ευχάριστα, χθες με ξύπνησε μόνο 3 φορές!!! Τις 2 έφαγε, την 3η δε θυμάμαι..Αλλά δε χαίρομαι, ποιός ξέρει τί θα ακολουθήσει σήμερα..κορίτσια, ΄'οσο περνούν οι μέρες και τον παρατηρώ, πείθομαι ακόμη περισσότερο ότι όταν ουρλιάζει, ουρλιάζει από πόνο (των δοντιών). Για να δούμε και αυτή τη βραδυά. Επίσης άρχισε να μην κοιμάται νωρίς, έχει 2-3 μέρες που κοιμάται αργά. Άλλαξε τελείως το πρόγραμμά του. Καληνύχτα (ας είμαι αισιόδοξη)!

 

Ελπίζω η κούραση και η εξάντληση να μη σε αναγκάσουν να φτάσει στο σημείο να ακολουθήσεις αυτή τη μέθοδο του να αφήνεις το παιδί σου να πλαντάζει στο κλάμα... μωρό είναι δεν είναι υπολογιστής να τον προγραμματίσεις... Λυπάμαι όλα αυτά τα μωράκια που έχουν έρθει αντιμέτωπα με την αδιαφορία των γονιών τους... Τα αποτελέσματα δυστηχως θα φανούν στην μελλοντική τους ζωή...

 

Σου παραθέτω ένα λίνκ που εμένα που είμαι εντελώς αντίθετη απο αυτές τις μεθόδους με άγκιξε πάρα πολυ...

 

http://mamalydia.wordpress.com/2013/03/11/gia-fantasteite-ligo/

[ioanna81]

εμενα οταν ο μικρος βγαζει δοντια γινεται αλλο παιδι, δεν κοιμαται, κλαιει, τσιριζει, εχει νευρα. Ιδιως τους τελευταιους 3 μηνες υποφεραμε ολοι οικογενειακως γιατι εβγαζε κυνοδοντες. Ελεγα οτι αποκλειεται να ειναι ολη αυτη η συμπεριφορα απο δοντια, τον πηγα ακομα και στην παιδιατρο και τελικα μολις εσκασαν κοιμηθηκε. Προφανως το παιδι καπου ποναει αλλα μ

κανε αυτο που σου λενε και οι κοπελες οι αλλες και μη δινεις στηθος αμεσως, θα σε φαει η κουραση και το ξενυχτι αλλα δυστυχως ειναι μια φαση που ολοι λιγο πολυ την περναμε και πρεπει να κανουμε υπομονη.

[maria ampelokipi]

Ελπίζω η κούραση και η εξάντληση να μη σε αναγκάσουν να φτάσει στο σημείο να ακολουθήσεις αυτή τη μέθοδο του να αφήνεις το παιδί σου να πλαντάζει στο κλάμα... μωρό είναι δεν είναι υπολογιστής να τον προγραμματίσεις... Λυπάμαι όλα αυτά τα μωράκια που έχουν έρθει αντιμέτωπα με την αδιαφορία των γονιών τους... Τα αποτελέσματα δυστηχως θα φανούν στην μελλοντική τους ζωή...

 

Σου παραθέτω ένα λίνκ που εμένα που είμαι εντελώς αντίθετη απο αυτές τις μεθόδους με άγκιξε πάρα πολυ...

 

http://mamalydia.wordpress.com/2013/03/11/gia-fantasteite-ligo/

 

 

Μα δεν λέω να τον αφήνει να κλαίει! Φυσικά να τον πάρει αγκαλιά, να τον παρηγορήσει, αλλά όχι στο στήθος σαν πιπίλα!!!

Τι δεν είναι κατανοητό από αυτό?

Θα χαλάσει και το στομάχι του συν τοις άλλοις.

Το στήθος το δίνουμε για φαγητό μόνο και εφόσον έχουν περάσει αρκετές ώρες από τον προηγούμενο θηλασμό.

Δεν το δίνουμε επειδή μόνο έτσι έχει μάθει το μωρό να κοιμάται, εξίσου αποτελεσματική είναι η αγκαλιά και χωρίς την θηλή, αρκεί να αποκτήσει αυτή την καινούρια συνήθεια το μωρό.

[tsarli]

Δε νομίζω ότι το στήθος είναι το πρόβλημα, άλλωστε ο θηλασμός είναι απεριόρτιστος, όποτε και όταν θέλει το μωρό, δεν υπάρχει πρόγραμμα. Ούτε χαλάει το στομάχι του, αφού το γάλα είναι εύπεπτο, δεν είναι σαν το ξένο. Και το στήθος δεν είναι μόνο για φαγητό, είναι για παρηγοριά, για συντροφιά, για ηρεμία.

Λοιπόν, τα χθεσινά. Δράμα η κατάσταση, ξύπνησε 12 φορές με ουρλιαχτά. Εγώ σήμερα κομμάτια. Πήγα να του ετοιμάσω το πρωινό, τον έβαλα στο καρεκλάκι του και με έβλεπε. Δως του κλάμα για το τίποτα, επειδή κάθησε στο καρεκλάκι και δεν ήταν μέσα στα πόδια μου ή στην αγκαλιά μου, τσίτα τα δικά μου τα νεύρα.

Έκλαιγε 95 λεπτά συνεχόμενα, τον πήγα και γω στο δωμάτιό του και ούρλιαζε, ούρλιαζα και γω και αισθάνθηκα σε κάποια φάση να μουδιάζει όλη η δεξιά μου πλευρά (χέρι, μάτι, αυτί κλπ). Νόμιζα ότι έπεθα μίνι εγκεφαλικό, αλλά μάλλον για μίνι νευρικός κλονισμός ήταν.

Λυπάμαι πολύ για όλα αυτά, αλλά η αϋπνία είναι κακός σύμβουλος..

Σκ'εφτομαι να ανοίξω θέμα "πώς μεγαλώνουμε το μωρό όταν έχουμε βοήθεια και πώς όταν δεν έχουμε από πουθενά". Τελευταία δεν έχω καθόλου και έχω πεθάνει. Άραγε μπορείς όταν δεν έχεις καμία βοήθεια να ακολουθήσεις το attachment parenting? Μπορείς να είσαι μια ήρεμη, χαμογελαστή, περιποιημένη μαμά? Γιατί εγώ δεν τα καταφέρνω. Παλιότερα έκρινα μια φίλη που φώναζε τα παιδιά και τα άφηνε στο πάρκο ή στο κρεβάτι να κλαίνε και σκεφτόμουν "άκαρδη μάνα". Η ίδια δεν είχε καμία βοήθεια και είχε τρελαθεί, ήταν ετοιμη για ηρεμηστικά. Τώρα την καταλαβαίνω απόλυτα. Μήπως από την υπερβολική αδυναμία δημιούργησα ένα "τέρας" που με κάνει ό, τι θέλει? Μήπως δικαιούμαι και γω να πάω σαν άνθρωπος τουαλέτα? Ή να κάνω ένα μπάνιο? Μήπως δε θα ήταν τόσο κακό αν τον άφηνα στο πάρκο (κλαίει από το πρώτο δευτερόλεπτο) για να αλλάξω μια πυτζάμα βρε παιδί μου ή ένα σεντόνι?

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε να κοιμάται αργά. Κάνει ό, τι θέλει, όποτε θέλει και μεις δεν του χαλάμε χατίρι μόλις πάει να κλάψει. Θέλει να πάιξει στις 11 το βράδυ? Πατάει ένα κλάμα και τον αφήνουμε. Θέλει να παίξει με την πόρτα? Με τα ντουλάπια? Ό, τι θέλει, αρκεί να μην κλάψει το παιδί και τραυματιστεί ο ψυχισμός του. Και αν ρε κορίτσια τραυματιστεί στο χεράκι του π.χ. (δηλ. σωματικά), ποιός θα φταίει μετά?

Σκέφτομαι να τον πάω βόλτα, το ξανασκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι. Για μας η βόλτα είναι διαδικασία μιας ώρας συνεχούς κλάματος μέχρι να ετοιμαστούμε. Και εννοείται ότι εγώ πάω σαν λέτσος. Και εν πάσει περιπτώσει, θέλω να κάνω ένα ντουζάκι πριν βγω, είμαι ιδρωμένη. Αλλά πώς?

Επειδή ξέφυγα από το θέμα του ύπνου, θα κάνω copy τα τελευταία και θα ανοίξω νέο θέμα.

[Μαργαριττα]

Δε νομίζω ότι το στήθος είναι το πρόβλημα, άλλωστε ο θηλασμός είναι απεριόρτιστος, όποτε και όταν θέλει το μωρό, δεν υπάρχει πρόγραμμα. Ούτε χαλάει το στομάχι του, αφού το γάλα είναι εύπεπτο, δεν είναι σαν το ξένο. Και το στήθος δεν είναι μόνο για φαγητό, είναι για παρηγοριά, για συντροφιά, για ηρεμία.

Λοιπόν, τα χθεσινά. Δράμα η κατάσταση, ξύπνησε 12 φορές με ουρλιαχτά. Εγώ σήμερα κομμάτια. Πήγα να του ετοιμάσω το πρωινό, τον έβαλα στο καρεκλάκι του και με έβλεπε. Δως του κλάμα για το τίποτα, επειδή κάθησε στο καρεκλάκι και δεν ήταν μέσα στα πόδια μου ή στην αγκαλιά μου, τσίτα τα δικά μου τα νεύρα.

Έκλαιγε 95 λεπτά συνεχόμενα, τον πήγα και γω στο δωμάτιό του και ούρλιαζε, ούρλιαζα και γω και αισθάνθηκα σε κάποια φάση να μουδιάζει όλη η δεξιά μου πλευρά (χέρι, μάτι, αυτί κλπ). Νόμιζα ότι έπεθα μίνι εγκεφαλικό, αλλά μάλλον για μίνι νευρικός κλονισμός ήταν.

Λυπάμαι πολύ για όλα αυτά, αλλά η αϋπνία είναι κακός σύμβουλος..

Σκ'εφτομαι να ανοίξω θέμα "πώς μεγαλώνουμε το μωρό όταν έχουμε βοήθεια και πώς όταν δεν έχουμε από πουθενά". Τελευταία δεν έχω καθόλου και έχω πεθάνει. Άραγε μπορείς όταν δεν έχεις καμία βοήθεια να ακολουθήσεις το attachment parenting? Μπορείς να είσαι μια ήρεμη, χαμογελαστή, περιποιημένη μαμά? Γιατί εγώ δεν τα καταφέρνω. Παλιότερα έκρινα μια φίλη που φώναζε τα παιδιά και τα άφηνε στο πάρκο ή στο κρεβάτι να κλαίνε και σκεφτόμουν "άκαρδη μάνα". Η ίδια δεν είχε καμία βοήθεια και είχε τρελαθεί, ήταν ετοιμη για ηρεμηστικά. Τώρα την καταλαβαίνω απόλυτα. Μήπως από την υπερβολική αδυναμία δημιούργησα ένα "τέρας" που με κάνει ό, τι θέλει? Μήπως δικαιούμαι και γω να πάω σαν άνθρωπος τουαλέτα? Ή να κάνω ένα μπάνιο? Μήπως δε θα ήταν τόσο κακό αν τον άφηνα στο πάρκο (κλαίει από το πρώτο δευτερόλεπτο) για να αλλάξω μια πυτζάμα βρε παιδί μου ή ένα σεντόνι?

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε να κοιμάται αργά. Κάνει ό, τι θέλει, όποτε θέλει και μεις δεν του χαλάμε χατίρι μόλις πάει να κλάψει. Θέλει να πάιξει στις 11 το βράδυ? Πατάει ένα κλάμα και τον αφήνουμε. Θέλει να παίξει με την πόρτα? Με τα ντουλάπια? Ό, τι θέλει, αρκεί να μην κλάψει το παιδί και τραυματιστεί ο ψυχισμός του. Και αν ρε κορίτσια τραυματιστεί στο χεράκι του π.χ. (δηλ. σωματικά), ποιός θα φταίει μετά?

Σκέφτομαι να τον πάω βόλτα, το ξανασκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι. Για μας η βόλτα είναι διαδικασία μιας ώρας συνεχούς κλάματος μέχρι να ετοιμαστούμε. Και εννοείται ότι εγώ πάω σαν λέτσος. Και εν πάσει περιπτώσει, θέλω να κάνω ένα ντουζάκι πριν βγω, είμαι ιδρωμένη. Αλλά πώς?

Επειδή ξέφυγα από το θέμα του ύπνου, θα κάνω copy τα τελευταία και θα ανοίξω νέο θέμα.

 

 

Μήν απογοητεύεσαι και μην ταράζεσαι...είμαι σίγουρή οτι είναι φαση και θα περάσει.

 

Ναι σε καταλαβαίνω είναι μαρτύριο να μην έχεις κάποιον να στο κρατήσει για 10 λεπτά να κάνεις ένα μπανάκι, ή να πάς τουαλέτα για μια φορά μόνη σου... αλλά θα περάσει.

 

Μιας φίλης που το μικρό της είναι στην ημικία σας μόλις έβγαλε τραπεζίτη... ναι τραπεζίτη... και ξαφνικά όλα άλλαξαν.... ηρέμησε...

 

Δεν έχεις δημιουργήσει ένα τέρας μη το λες αυτο.. το παιδάκι σου παίρνει την αγάπη που του αξίζει... φαντάσου πως θα συμπεριφερόταν εαν δεν του έδειχνες τόση τρυφερότητα..

 

Κάνε υπομονη....

[Aimee]

Τσάρλι, σίγουρα τα δόντια είναι (μεγάλο) κομμάτι του προβλήματος. Αν ήταν όμως μόνο αυτό, θα έκανες υπομονή για 1-2-3 μήνες και θα είχε τελειώσει.

Όμως εσύ μιλάς για μήνες αυπνίας. Και έχεις φτάσει στο σημείο να μη λειτουργείς καλά. Να μην έχεις τη δύναμη για παιχνίδι και για βόλτες. Και αυτό είναι σοβαρό. Γιατί δεν χαίρεσαι τη μητρότητα!

 

Από τις περιγραφές σου, τείνω να πιστέψω ότι ένας από τους λόγους που ο μικρός ξυπνάει τόσες φορές τη νύχτα είναι γιατί δεν έχει τραφεί/θηλάσει επαρκώς το απόγευμα. Μετά το μεσημεριανό του, πόσες φορές θηλάζει; Αν δεν θηλάζει αρκετά, είναι λογικό να ξυπνά τόσες φορές. Οπότε, προς Θεού, μην τους κόψετε τους νυχτερινούς θηλασμούς. Το παιδί θα πεινάσει...

Κάτι άλλο που μπορείς να δοκιμάσετε είναι να βάζετε το παιδί για ύπνο κατά τις 11μμ. Μήπως καταφέρετε αρχικά να κοιμηθεί μέχρι τις 5 το πρωί. Και σιγά σιγά να πηγαίνει για ύπνο όλο και νωρίτερα. Οπως είναι τώρα τα πράγματα, μοιάζει υπέρ φιλόδοξος ο στόχος να πάει το παιδί για ύπνο στις 7.30.

 

Από την άλλη, αν μου επιτρέπεις, μοιάζει να έχεις μία επιμονή σε ΕΝΑ συγκεκριμένο τύπο co sleeping και attachment parenting. Εναν τύπο που αποκλείει τον μπαμπά και κάθε άλλο άνθρωπο.

Δεν μπορείς να πας τουαλέτα γιατί το παιδί νιώθει ασφάλεια ΜΟΝΟ μαζί σου. Και επειδή δεν έχει κανένα "όριο" η συμπεριφορά του σαν να πρόκειται για νεογέννητο. Όμως εσύ πιστεύεις στα "όρια"; Πιστεύεις ότι μπορούν να έχουν θετικό πρόσημο ή τα ξορκίζεις ως αναγκαίο κακό, ένδειξη ανεπάρκειας, σκληρότητα κλπ.; Πιστεύεις ότι μπορούν να τίθενται όμορφα σαν παιχνίδι;

 

Κι ακόμη θεωρείς σωστό και καλό για την ανάπτυξη του μικρού να κοιμάται και λίγο στο κρεβάτι του; Η να το κοιμίζει και κάποιος άλλος; Η να κοιμάται ΚΑΙ με άλλον τρόπο πέρα από το στήθος;

 

Νομίζω ότι πρεπει να δώσεις μόνη σου απαντήσεις σε αυτά τα θέματα. Οπως και να δεις ποια θέλεις να είναι η "διανομή" ρόλων στο σπίτι σου. Σε όλες τις οικογένειες, η μαμά είναι η κυρίαρχη παρουσία του σπιτιού. Ο μπαμπάς, όμως, διαφέρει. Σε άλλες είναι συμπρωταγωνιστής, σε άλλες ο γνωστός-άγνωστος τρίτος.

 

Πάντως κάτι πρέπει να βρεθεί να ξεφύγετε από αυτόν τον φαύλο κύκλο αυπνίας και εκνευρισμού που έχετε εγκλωβιστεί...

 

Καλή καλή καλή τύχη!

[Eleniagglia]

Τσαρλι δεν εχω λογια κοπελα μου αλλα να σου πω. Προσπαθησα να σου πω οτι με αυτο που κανεις ΝΑΙ δημιουργεις ενα τερας εγωισμου.Δε μπορει το παιδι που δεν ειναι μωρο πια νεογεννητο να κανει οτι θελει! Ζουνε κ αλλοι σ αυτο το σπιτι! Αν ειχες αλλο ενα παιδι δλδ θα εκανε κ αυτο οτι ηθελε? Και αν τα συμφεροντα τους συγκρουοντανοπως πολυ συχνα συμβαινει εσυ τι θα εκανες? Τι θα εκανες για να μην τραυματισεις κανεναν απο τους δυο ευαισθητους ψυχισμους? Τοτε θα επρεπε να θεσεις ορια ναι η' οχι?

Επισης τα ορια για ποιο σκοπο τα βαζουμε? για τη ασφαλεια του παιδιου. Μερος της συναισθηματικης ασφαλειας ειναι και το να δειχνουμε στα παιδια οτι υπαρχει το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Ειναι μεγαλη ευθυνη και φοβος για το παιδι να πρεπει να αποφασισει μονο του καθε μερα γιατι δεν ειναι αρκετα ωριμο συναισθηματικα. Οταν εσυ αποφασιζεις για αυτο του δινει την απαιτουμενη ασφαλεια, σκεφτεται "η μαμα ξερει καλυτερα, την εμπιστευομαι, θα ειμαι καλα". Οταν δεν παρει αυτη τη συναισθηματικη ασφαλεια και βλεπει μια μαμα ρακος, που την κανει οτι θελει αρχιζει να αμφιβαλει να αμφισβητει κατα ποσο η μαμα του προσφερει αρκετη ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Σκεψου ποσο καλυτερα νιωθεις εσυ να πας σε μια δουλεια και να εχεις συνεργατη καποιον που ξερει να σε κατευθυνει και να σου εξηγησει τι να κανεις. Αντιθετα τωρα, σκεψου οτι πας κανουργια σε μια δουλεια και ο προυσταμενος ειναι διαρκως πελαγωμενος, οτι και να πεις σου λεει "ναι" για να μη σε δυσαρεστησει, εσυ απο την αλλη δε ξερεις τη δουλεια εισαι νεα, νιωθεις λοιπον πολυ ανασφαλεια για το αν τελικα αυτο που προτεινες ηταν το σωστο!

Αν μολις αρχισει να περπαταει θελει να πηγαινει βολτα μονο του θα το αφησεις? Γιατι οχι? Τοτε δε θα πληγωθει συναισθηματικα? Εσυ θα μου μιλησεις για λογους ασφαλειας. Πιστευεις οτι το παιδακι θα καταλαβει τη διαφορα η' απλα θα πληγωθει κ θα θυμωσει που η μαμα λεει "οχι"?

 

Αλλο το δινω αγαπη στο παιδι μου, αλλο το αφηνω να κανει οτι θελει ΣΕ ΒΑΡΟΣ των αλλων για να μη στενοχωρηθει!!! Στην προκειμενη Τσαρλι το παιδι σου αθελα του κανει οτι θελει ΣΕ ΒΑΡΟΣ εσενα και του αντρα σου...αργοτερα θα το κανει και στους αλλους ανθρωπους ομως γιατι ετσι εμαθε! οτι ειναι το κεντρο του κοσμου, οτι κανεις δε του λεει οχι...! Θα σ αρεσε αυτο για το γιο σου? Να συμπεριφερεται ετσι? Να πληγωνει ανθρωπους γυρω του?

Βαλε λοιπον καποια ορια τωρα πριν το παιδι πληγωθει ανεπανορθωτα οταν πχ ερθει ενα αδελφακι στο σπιτι, η' οταν βγει στο εξω κοσμο (μην πας μακρια πχ στο παιδικο σταθμο) κ ανακαλυψει οτι κανεις μας δεν κανει οτι θελει ουτε εχει απεριοριστη ελευθερια!