με την οικογενεια ή με τον συζυγο??

[bobonela]

Γιατί βάζετε τόσους παράγοντες και προϋποθέσεις; Πραγματικά μου φαίνεται περίπλοκο. Και συνήθως όσο πιο περίπλοκο τόσο πιο σίγουρος και εξασφαλισμένος είναι-μου φαίνεται- ο ενδοοικογενειακός καβγάς!

 

Στο ellada ζούμε... αυτά είναι καθημερινότητα ψωμοτύρι

[alcyon]

sofi@p

έρχεσαι στα λόγια μου.

Πως αν ο γονιός δε θέλει να το δώσει, ό,τι στάση κι αν κρατήσουμε εμείς... αυτός απλά δε θα το δώσει!

 

Και για να κρατήσει τέτοια στάση... κάτι έχει χάσει από το "μέτρημα" της ζωής του.

 

Η απώλεια επικοινωνίας πιστεύεις πως ήταν θέμα περιουσιακών; Γιατί μάλλον αυτό ήταν μια ακόμα αφορμή σε τόσα άλλα που πρέπει να είχαν προηγηθεί.

[sofi@p]

Υποθετικά...(δεν το λέω προσωπικά για σένα, απλά με αφορμή το παραπάνω ποστ)

Δηλαδή για ένα άνισο μερίδιο (είτε γιατί δεν "κόβεται" ίσα λόγω φύσης, είτε από "προτίμηση" στον αδύναμο)... θα έσβηνες από τη μνήμη σου τα καλά των παιδικών σου χρόνων; Τα καλά που σου έδωσε; Την εκπαίδευσή σου; Το ξενύχτι πάνω από το κεφάλι σου όταν ήσουν άρρωστη;

 

Εκείνος πες... "στραβώθηκε"... Δεν είναι δικαίωμά του ακόμα και ηθικά! Εκείνος δεν έτρεχε να τα αποκτήσει; Εκείνος δεν είχε στην "πλάτη" του οικογένεια και δουλειά για να τα καταφέρει; Εκείνος δεν ξενύχτησε όταν εμείς απλά αγνοούσαμε τα προβλήματά του, ούτε μπορούσαμε να συνεισφέρουμε στις αγωνίες του;

 

Πότε αποκτήσαμε το δικαίωμα; Όταν ζητήσαμε μια παραπάνω μπλούζα και μας είπε "όχι";

 

ευτυχώς οι δικοί μου γονείς είναι οι πιό δίκαιοι στο κόσμο, οπότε δε μιλάω εκ προσωπικής πείρας....

 

αλλά, αν ένας γονιός λέει στο παιδί του..."εσύ δε θα πας φροντιστήριο γιατί πήραμε δάνειο για το σπίτι και δεν έχουμε χρήματα, δε θα πας θέατρο με το σχολείο, δε θα πας σε εξωσχολική δραστηριότητα που θέλεις, δε μπορείς να πας να σπουδάσεις, πρέπει να δουλέψεις για να φέρεις χρήματα για το δάνειο του σπιτιού....

και μετά ο γονιός αφήνει το σπίτι στο Δήμο.....

τότε?? να μην αισθάνεται το παιδί αδικημένο??

 

έγραψα και προηγουμένως ότι μια καλή (για μένα) λύση, αν δε μοιράζεται ισόποσα η όποια περιουσία είναι ο κλήρος, κι ό,τι τύχει στον καθένα.

 

και πάλι, πιστεύω ότι όταν γίνεσαι γονιός πρέπει να φροντίζεις ό,τι κάνεις να το κάνεις για όλα σου τα παιδιά. και να σκέφτεσαι το μέλλον κι όχι μόνο το παρόν.

 

όσο για το να βοηθήσουμε το πιό αδύνατο παιδί, ισχύει ως κάποιο βαθμό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθουν στο μέλλον τα πράγματα και ποιό παιδί σου θα βρεθεί σε δυσχερέστερη κατάσταση στο μέλλον.

[sofi@p]

sofi@p

έρχεσαι στα λόγια μου.

Πως αν ο γονιός δε θέλει να το δώσει, ό,τι στάση κι αν κρατήσουμε εμείς... αυτός απλά δε θα το δώσει!

 

Και για να κρατήσει τέτοια στάση... κάτι έχει χάσει από το "μέτρημα" της ζωής του.

 

Η απώλεια επικοινωνίας πιστεύεις πως ήταν θέμα περιουσιακών; Γιατί μάλλον αυτό ήταν μια ακόμα αφορμή σε τόσα άλλα που πρέπει να είχαν προηγηθεί.

φυσικά η απώλεια επικοινωνίας δεν ήταν τα περιουσιακά... εξάλλου μιλάμε για ένα σπίτι του 60 σε χωριό και κάτι χωράφια, σιγά την περιουσία....

 

απλά, ο πατέρας μου έφυγε μικρός από το χωριό να πάει να δουλέψει, σπουδάσει (μόνος του) ενώ οι άλλοι 2 γιοι έμειναν στο χωριό, κοντά στη μάνα τους. τώρα πώς μια μάνα "ξεχνάει" ένα παιδί της.... απλά επειδή το βλέπει 2 φορές το χρόνο κι όχι καθημερινά.... είναι άλλο θέμα.

[Λαΐδα]

Αν μιλάς για μετρητά... τότε φυσικά όσο ο γονιός ζει τα κάνει ό,τι θέλει. Και κανείς δεν μπορεί να επέμβη. Αν μιλάμε για ακίνητο , τότε το παιδί θα πάει δικαστικά (μετά θάνατον) και θα το διεκδικήσει και θα δικαιωθεί όσον αφορά στη νόμιμη μοίρα.

αφου μιλαμε θεωρητικα, μια που αναφερεις και το νομο, νομιζεις πως αν ενας γονιος ειχε μονο ενα σπιτι και δεν ηθελε να το παρει το παιδι του, δεν θα μπορουσε να τον αποκληρωσει?? Θα μπορουσε...Και δεν θα επαιρνε τιποτα το παιδι.

Περιπτωση γιου γνωστου σταρ της παλιας ελληνικης τηλεορασης. Δεν πηρε τιποτα, και δεν ειχε δικαιωμα να διεκδικησει τη νομιμη μοιρα λογω αποκληρωσης του.

Ακομη ομως και με τη νομιμη μοιρα, δεν θα παρει το ακινητο αλλα μερος αυτου.

Κατα τα αλλα συμφωνω με αλκυων.

Δεν μπορω να δεχτω το οτι ζουμε στην Ελλαδα προεξοφλει οτι θα ειμαι αγνωμων.....

Μονο και μονο το δωρο της ζωης να σκεφτουμε ρε παιδια....το οτι μας κρατησαν στην αγκαλια τους......την αγαπη που νιωθαμε για αυτους ως παιδια...

Η μονη περιπτωση να τους κρατουσα κακια θα ηταν να κανουν κακο στα παιδια μου.....

Δικα τους ειναι, ας τα κανουν ο,τι θελουν.....Το οτι κοπιασαν για να μας προσφερουν, το εκτιμω...δεν το κανουν ολοι οι γονεις. Δεν θεωρω ομως δεδομενο οτι θα πρεπει να μου αφησουν και περιουσια.......χερακια και ποδαρακια εχω, ας τα κανω μονη μου αφου τα εχω τοσο πολυ αναγκη.

[alcyon]

φυσικά η απώλεια επικοινωνίας δεν ήταν τα περιουσιακά... εξάλλου μιλάμε για ένα σπίτι του 60 σε χωριό και κάτι χωράφια, σιγά την περιουσία....

 

απλά, ο πατέρας μου έφυγε μικρός από το χωριό να πάει να δουλέψει, σπουδάσει (μόνος του) ενώ οι άλλοι 2 γιοι έμειναν στο χωριό, κοντά στη μάνα τους. τώρα πώς μια μάνα "ξεχνάει" ένα παιδί της.... απλά επειδή το βλέπει 2 φορές το χρόνο κι όχι καθημερινά.... είναι άλλο θέμα.

 

Εδώ μπορώ να φανταστώ την "άλλη όψη" (χωρίς να ξέρω αν ανταποκρίνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση -αλλά την έχω δει σε αντίστοιχες περιπτώσεις να ξεδιπλώνεται):

Ο γιος το βλέπει ως ανεξαρτησία. Ο γονιός το βλέπει ως "προδοσία". Δεν έκατσε στα χωράφια. Ίσως δεν πήρε και τη γυναίκα που προετοίμαζαν για εκείνον. Δε λειτούργησε όπως "είχε υποχρέωση"(κατά τη γνώμη τους) ως γιος. Άρα έχασε και το "δικαίωμα" ...

 

Γιατί αν αρχίσουμε να βλέπουμε εμείς δικαιώματα στα περιουσιακά των γονιών/πεθερικών μας, τότε πρέπει και οι άλλοι να έχουν δικαιώματα στις ζωές και στις επιλογές μας. Όχι όλα δικά μας!

[sofi@p]

Εδώ μπορώ να φανταστώ την "άλλη όψη" (χωρίς να ξέρω αν ανταποκρίνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση -αλλά την έχω δει σε αντίστοιχες περιπτώσεις να ξεδιπλώνεται):

Ο γιος το βλέπει ως ανεξαρτησία. Ο γονιός το βλέπει ως "προδοσία". Δεν έκατσε στα χωράφια. Ίσως δεν πήρε και τη γυναίκα που προετοίμαζαν για εκείνον. Δε λειτούργησε όπως "είχε υποχρέωση"(κατά τη γνώμη τους) ως γιος. Άρα έχασε και το "δικαίωμα" ...

 

Γιατί αν αρχίσουμε να βλέπουμε εμείς δικαιώματα στα περιουσιακά των γονιών/πεθερικών μας, τότε πρέπει και οι άλλοι να έχουν δικαιώματα στις ζωές και στις επιλογές μας. Όχι όλα δικά μας!

όχι, όχι καμμία σχέση... ο πατέρας μου έφυγε 12 χρονών. τον έστειλαν στην πόλη σε έναν συγγενή να πάει στο Γυμνάσιο. κι όταν εγινε μηχανικός στο Ναυτικό έστελνε σχεδόν όλα τα χρήματα (12.000 δρχ το 1965) στη μάνα του στο χωριό για να φτιάξουν το πατρικό. παντρεύτηκε με συνοικέσιο κοπέλα από το γειτονικό χωριό, με τη σύμφωνη γνώμη της μάνας του (εξάλλου η μάνα μου θεωρούνταν κελεπούρι, χαχαχα). με τα αδέρφια του έχει μεγάλη διαφορά ηλικίας και μεταξύ τους δεν είχαν ανταλλάξει ποτέ κακό λόγο (έπεσε από τα σύννεφα όταν έμαθε ότι τον κήρυξαν αγνοούμενο). αν απλά του είχαν ζητήσει να μην απαιτήσει τίποτα από την πατρική "περιουσία" θα το είχε κάνει. απλά θα είχε ζητήσει αν μπορούν να τον φιλοξενούν 1-2 μέρες το χρόνο σε κάποιο δωμάτιο του πατρικού, ώστε να κρατήσει την επαφή με το χωριό του.

εμείς πηγαίναμε κάθε Πάσχα και καλοκαίρι. στην αρχή για 2-3 μέρες και μετά ημερήσια επίσκεψη γιατί είδαμε ότι ήμαστε κάπως ανεπιθύμητοι.

 

το ότι είχε κηρυχθεί αγνοούμενος το έμαθε από κάποιον ξάδερφό τους.

[Λαΐδα]

όχι, όχι καμμία σχέση... ο πατέρας μου έφυγε 12 χρονών. τον έστειλαν στην πόλη σε έναν συγγενή να πάει στο Γυμνάσιο. κι όταν εγινε μηχανικός στο Ναυτικό έστελνε σχεδόν όλα τα χρήματα (12.000 δρχ το 1965) στη μάνα του στο χωριό για να φτιάξουν το πατρικό. παντρεύτηκε με συνοικέσιο κοπέλα από το γειτονικό χωριό, με τη σύμφωνη γνώμη της μάνας του (εξάλλου η μάνα μου θεωρούνταν κελεπούρι, χαχαχα). με τα αδέρφια του έχει μεγάλη διαφορά ηλικίας και μεταξύ τους δεν είχαν ανταλλάξει ποτέ κακό λόγο (έπεσε από τα σύννεφα όταν έμαθε ότι τον κήρυξαν αγνοούμενο). αν απλά του είχαν ζητήσει να μην απαιτήσει τίποτα από την πατρική "περιουσία" θα το είχε κάνει. απλά θα είχε ζητήσει αν μπορούν να τον φιλοξενούν 1-2 μέρες το χρόνο σε κάποιο δωμάτιο του πατρικού, ώστε να κρατήσει την επαφή με το χωριό του.

εμείς πηγαίναμε κάθε Πάσχα και καλοκαίρι. στην αρχή για 2-3 μέρες και μετά ημερήσια επίσκεψη γιατί είδαμε ότι ήμαστε κάπως ανεπιθύμητοι.

 

το ότι είχε κηρυχθεί αγνοούμενος το έμαθε από κάποιον ξάδερφό τους.

αυτος ο ανθρωπος λοιπον δεν κινηθηκε δικαστικα.....Γιατι ξερει οτι και να κερδιζε μερος του σπιτιου, δεν θα κερδιζε την αγαπη που του αξιζε....

Για αυτο λεω......δεν ειναι θεμα 'υλικο'. Οι διενεξεις εχουν παντα βαθυτερο αιτιο....ψυχοσυναισθηματικο.

[sofi@p]

αυτος ο ανθρωπος λοιπον δεν κινηθηκε δικαστικα.....Γιατι ξερει οτι και να κερδιζε μερος του σπιτιου, δεν θα κερδιζε την αγαπη που του αξιζε....

Για αυτο λεω......δεν ειναι θεμα 'υλικο'. Οι διενεξεις εχουν παντα βαθυτερο αιτιο....ψυχοσυναισθηματικο.

 

συμφωνώ απολύτως... ήξερε ότι θα κέρδιζε κι ότι θα έβρισκαν και το μπελά τους που τον κήρυξαν αγνοούμενο ψευδώς.

 

απλά αποφάσισε ότι θα ήταν χειρότερα συναισθηματικά, αν έμπλεκε σε τέτοια κατάσταση. υλικά δεν είχε να κερδίσει και πολλά. τί να το κάνω το σπίτι, έλεγε, αν πρέπει να συγκατοικώ με ανθρώπους που μου φέρθηκαν έτσι?

 

εγώ πιστεύω ότι οι αδικίες μεταξύ παιδιών φαίνονται από νωρίς και δεν ξεκινούν τη μέρα που χωρίζεται η περιουσία.

[bobonela]

συμφωνώ απολύτως... ήξερε ότι θα κέρδιζε κι ότι θα έβρισκαν και το μπελά τους που τον κήρυξαν αγνοούμενο ψευδώς.

 

απλά αποφάσισε ότι θα ήταν χειρότερα συναισθηματικά, αν έμπλεκε σε τέτοια κατάσταση. υλικά δεν είχε να κερδίσει και πολλά. τί να το κάνω το σπίτι, έλεγε, αν πρέπει να συγκατοικώ με ανθρώπους που μου φέρθηκαν έτσι?

 

εγώ πιστεύω ότι οι αδικίες μεταξύ παιδιών φαίνονται από νωρίς και δεν ξεκινούν τη μέρα που χωρίζεται η περιουσία.

 

Πάντως ήταν πολύ πράος ο πατέρας σου. Δέχτηκε τη μοίρα του, χωρίς να αντισταθεί. Θα τους άξιζε να τους κάνει μεγάλη ιστορία καθώς με την κουτοπονηριά τους και την αμορφωσιά τους θα μπλέκανε... χοντρά. Κι ας μην έπαιρνε τίποτα. Δηλαδή τώρα ακόμη θεωρείται αγνοούμενος και κατόπιν εθεωρήθηκε αποθανών???? Γιατί μετά από ένα διάστημα έτσι γίνεται. Προσέξτε τα χαρτιά μην μπλέξετε.

[sofi@p]

Πάντως ήταν πολύ πράος ο πατέρας σου. Δέχτηκε τη μοίρα του, χωρίς να αντισταθεί. Θα τους άξιζε να τους κάνει μεγάλη ιστορία καθώς με την κουτοπονηριά τους και την αμορφωσιά τους θα μπλέκανε... χοντρά. Κι ας μην έπαιρνε τίποτα. Δηλαδή τώρα ακόμη θεωρείται αγνοούμενος και κατόπιν εθεωρήθηκε αποθανών???? Γιατί μετά από ένα διάστημα έτσι γίνεται. Προσέξτε τα χαρτιά μην μπλέξετε.

όταν το έμαθε, έγινε έξαλλος. γιατί μπροστά του φέρονταν ΟΚ και πίσω του τον ξεγέλασαν. εκείνη τη στιγμή, εν βρασμώ ψυχής, πήγε στη συμβολαιογράφο και της είπε πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μπορεί εύκολα να αποδείξει ότι ψήφιζε τόσο καιρό στο ίδιο χωριό.... αυτή κάτι απάντησε και μάλιστα με έντονο ύφος (δε θυμάμαι τί). φαντάσου ότι τον είχαν κηρύξει το 1995 αγνοούμενο κι ότι αγνοούνταν για 20 χρόνια....

έπεσε όλο το χωριό πάνω του, φίλοι και συγγενείς να μην το αφήσει έτσι και να το κυνηγήσει. πολλοί το ήξεραν ήδη και τον προειδοποιούσαν κατά καιρούς να προσέχει, αλλά ο πατέρας μου έλεγε ότι δεν ήθελε να ανακινήσει κληρονομικά θέματα όσο ήταν η ζωή η μάνα τους για να μην τη στενοχωρήσουν. πίστευε ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα με τα αδέρφια του στο μέλλον γιατί δεν είχε καμμιά τρελλή απαίτηση.

 

 

βρε λες να βρούμε και κάνα μπελά στα καλά του καθουμένου? πάντως μέχρι τώρα παίρνει κανονικά τη σύνταξή του... τί πρόβλημα μπορεί να προκύψει????

[bobonela]

όταν το έμαθε, έγινε έξαλλος. γιατί μπροστά του φέρονταν ΟΚ και πίσω του τον ξεγέλασαν. εκείνη τη στιγμή, εν βρασμώ ψυχής, πήγε στη συμβολαιογράφο και της είπε πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μπορεί εύκολα να αποδείξει ότι ψήφιζε τόσο καιρό στο ίδιο χωριό.... αυτή κάτι απάντησε και μάλιστα με έντονο ύφος (δε θυμάμαι τί). φαντάσου ότι τον είχαν κηρύξει το 1995 αγνοούμενο κι ότι αγνοούνταν για 20 χρόνια....

έπεσε όλο το χωριό πάνω του, φίλοι και συγγενείς να μην το αφήσει έτσι και να το κυνηγήσει. πολλοί το ήξεραν ήδη και τον προειδοποιούσαν κατά καιρούς να προσέχει, αλλά ο πατέρας μου έλεγε ότι δεν ήθελε να ανακινήσει κληρονομικά θέματα όσο ήταν η ζωή η μάνα τους για να μην τη στενοχωρήσουν. πίστευε ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα με τα αδέρφια του στο μέλλον γιατί δεν είχε καμμιά τρελλή απαίτηση.

 

 

βρε λες να βρούμε και κάνα μπελά στα καλά του καθουμένου? πάντως μέχρι τώρα παίρνει κανονικά τη σύνταξή του... τί πρόβλημα μπορεί να προκύψει????

 

 

Αυτό με τη σύνταξη ήθελα κι εγώ να σου πω... Το ότι την παίρνει δεν σημαίνει και πολλά... ξέρεις τώρα στην Ελλάδα ζουμε.... Ανα πάσα στιγμή θα σου πουν ότι εισαι απο αυτους που παιρνουν συνταξη ενω εισαι πεθαμενος.... αντε να αποδειξεις οτι δεν εισαι ελεφαντας

[Λαΐδα]

τιποτα δεν θα προκυψει....απλα θα μπορουσε να προσβαλλει την αγοροπωλησια, δωρεα η ο,τι αλλο εγινε. Δεν γινονται αυταπαγγελτα αυτα.

Αφου πληρωνεται και πληρωνει, υπαρχει !!!!

[sofi@p]

αγνοούμενος από το 1975....χαχαχαχα, έχουμε να πληρώνουμε.....

εγώ πάντως στη θέση του (τη λέω την αμαρτία μου) θα πήγαινα δικαστικά μόνο για το θέμα του αγνοούμενου.... να τους δω να τρέχουν και να μη φτάνουν.

 

 

δηλαδή, ο καθένας μας, πίσω από την πλάτη του άλλου, μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει και να κάνει ό,τι τον συμφέρει??

[ELEN123]

κάπως έτσι... άβουλη βέβαια δεν την έλεγες τη γιαγιά μου. απλά είχε αδυναμία στο μεγάλο της γιο που της κλαιγόταν συνέχεια ότι δεν έχει. αυτός τα έκανε πλακάκια με τον μεσαίο γιο και τα βρήκαν στη μοιρασιά. πήρε ο ένας το σπίτι κι ο άλλος κάτι χωράφια.

ο πατέρας μου δεν ήθελε μερίδιο, ίσως απλά το δικαίωμα να πηγαίνει 2-3 μέρες κάθε καλοκαίρι να βλέπει το χωριό του. εξάλλου έχουμε εξοχικό στο διπλανό ακριβώς χωριό (το πατρικό της μάνας μου).

τα τελευταία λόγια που του είπε η μάνα του ήταν.... "φύγε και μην ξαναενοχλήσεις το Γιάννη (τον μεγάλο αδερφό)"

όταν πήραν, μετά από χρόνια, τον πατέρα μου τηλέφωνο να του πουν ότι η μάνα του πέθανε, εκείνος απάντησε..."εμένα η μάνα μου πέθανε πριν χρόνια, εκείνη τη μέρα που αναίτια με έδιωξε"

 

άπό τότε δεν ξαναπατήσαμε στο χωριό εκείνο. κι ο πατέρας μου δεν αναοίγει ποτέ συζήτηση για το θέμα. περιττό να πω ότι είναι ο πιό δικαιος άνθρωπος, όσον αφορά στην αδερφή μου κι εμένα..

 

 

Να σας ρωτησω και εγω για μια περιπτωση δικη μου.?

Παππουδες αγροτες με 3 αγορια. Παππους αυταρχικος , αλλα φιλασθενος που δεν μπορουσε να συντηρησει τα χωραφια.

Ο πρωτος γιος πιο δυνατος, πιο σκληρος αλλα και αριστος μαθητης.

Ο δευτερος πιο αδυναμος και μετριος μαθητης

Ο τριτος αδυναμος πιο φιλασθενος και ο τελευταιος μαθητης.

Ο παππους αποφασισε γιατι τα παιδια .

Να κρατησουν τον πρωτο για τα κτηματα, ας ηταν ο καλυτερος μαθητης, γιατι ηταν ο πιο δυνατος και ικανος για την κτηματα , να στειλουν το δευτερο να σπουδασει και να δωσουν χρηματα στον τριτο να κανει δικη του επιχειρηση και να δημιουργηθει.

Η σιωπηρη συμφωνια ηταν , η περιουσια να μεινει στον πρωτο εφοσον θυσιαστηκε για τους αλλους δυο και για τους ασθενικους γονεις , αντι να σπουδασει.

Τα χρονια περασαν , ο μεγαλος δουλευε αγοραζε κτηματα στο ονομα του πατερα η περιουσια αυξηθηκε, πηγαινο εφερνε στα νοσοκομεια τους παππουδες , εμενε στο ιδιο σπιτι με αυτους , και οι γονεις πεθαναν χωρις όμως χωρισουν την περιουσια και τυπικα .

Βρεθηκαν και τα τρια αδερφια με μεριδιο, μετα από χρονια με τις οικογενειες τους.

Όμως τι εγινε ολο αυτό το διαστημα.

Η μια νυφη του τριτου αδερφου δεν ανακατευτηκε , και ο τριτος γιος σεβαστηκε την μεταξυ τους συμφωνια και παρετηθηκε από την κληρονομια.

Η άλλη νυφη ηθελε περιουσια. Θεωρουσε ότι ειχε αδικηθει ο αντρας της και αμφισβητουσε την μεταξυ τους συμφωνια. Ειχε καλλιεργησει επισης στα παιδια της αυτην την αποψη. Τα εγγονια πιεζαν τον πατερα να μην παρετηθει από το μεριδιο. Να εχει και αυτος ενα σπιτακι για το χωριο, να μην αποκοπει απο την περιουσια του ηταν το επιχειρημα των παιδιων.

 

Το αποτελεσμα οι δυο οικογενειες τσακωμενες. Εάν κουβεντιασεις μαζι με τη δευτερη οικογενεια θα ακους ότι αδικηθηκαν, ότι οι γονεις πεταξαν τον πατερα τους, ότι ο μεγαλος γιος πηρε με το μερος του τους παππουδες υποτιμωντας την νοημοσυνη των παππουδων.. Η γνωμη του τριτου που παραδεχτηκε τη συμφωνια δεν πιανετε γιατι ηταν λιγο ανικανος, λιγο ʽʼχαζοςʼʼ κατά αυτους .

Εγω σαν κορη του τριτου γιου, βλεπω ότι αδικουν πολύ τον αγροτη γιο και τους παππουδες που τους ηξερα καλυτερα σαν μεγαλυτερο εγγονι. Υποτιμουν τη νοημοσυνη ολων μας , επειδη ο 2o θειος μου ειχε την καλυτερη επαγγελματικη σταδιοδρομια. Ο 2o θειος μου όμως διαφωνει με την οικογενεια του, αλλα τι να κανει και αυτος? Βρεθηκε στη μεση.

 

Δεν θα ηταν καλυτερα για ολους να μην ανακατευομαστε και να αφηναμε τους γονεις να αποφασιζαν?

Δικη τους η περιουσια ειναι και αυτοι ξερουν πολυ περισσοτερο εαν αδικουν η οχι. Νομιζετε οτι δεν καταλαβαινουν αν κινειται εαν παιδι απο συμφερον?

[MarcoPolo]

Εγω τον καταλαβαινω παντως αν φτασει ο αδερφος σου να παγωσει την ψυχη σου με τετοιο φερσιμο τι να ζητησεις μετα απλα τελειωνει μεσα σου ετσι θα εκανα και εγω. Ποτε δεν θα ζητουσα τιποτα απο συγγενη μανα πατερα αδερφο αν ενιωθα οτι δεν με πονανε επι της ουσιας.

 

Και ουτε να διανοηθω να εμπλακω φυσικα στην περιουσια των γονιων του αντρα μου ποσο μαλλον να του κανω πολεμο ψυχικο για να τσακωθει. Οτι βγαζει η τσεπη μας αυτο μας ανηκει και μονο για αυτα που δουλεψαν αλλοι ας κανουν αυτο που νιωθουν.

 

Εκτος και οταν επιλεγουμε αντρα η γυναικα κοιταμε και τι εκκαθαριστικο εχουν οι γονεις του χαχαχαχχα.

[sofi@p]

Να σας ρωτησω και εγω για μια περιπτωση δικη μου.?

Παππουδες αγροτες με 3 αγορια. Παππους αυταρχικος , αλλα φιλασθενος που δεν μπορουσε να συντηρησει τα χωραφια.

Ο πρωτος γιος πιο δυνατος, πιο σκληρος αλλα και αριστος μαθητης.

Ο δευτερος πιο αδυναμος και μετριος μαθητης

Ο τριτος αδυναμος πιο φιλασθενος και ο τελευταιος μαθητης.

Ο παππους αποφασισε γιατι τα παιδια .

Να κρατησουν τον πρωτο για τα κτηματα, ας ηταν ο καλυτερος μαθητης, γιατι ηταν ο πιο δυνατος και ικανος για την κτηματα , να στειλουν το δευτερο να σπουδασει και να δωσουν χρηματα στον τριτο να κανει δικη του επιχειρηση και να δημιουργηθει.

Η σιωπηρη συμφωνια ηταν , η περιουσια να μεινει στον πρωτο εφοσον θυσιαστηκε για τους αλλους δυο και για τους ασθενικους γονεις , αντι να σπουδασει.

Τα χρονια περασαν , ο μεγαλος δουλευε αγοραζε κτηματα στο ονομα του πατερα η περιουσια αυξηθηκε, πηγαινο εφερνε στα νοσοκομεια τους παππουδες , εμενε στο ιδιο σπιτι με αυτους , και οι γονεις πεθαναν χωρις όμως χωρισουν την περιουσια και τυπικα .

Βρεθηκαν και τα τρια αδερφια με μεριδιο, μετα από χρονια με τις οικογενειες τους.

Όμως τι εγινε ολο αυτό το διαστημα.

Η μια νυφη του τριτου αδερφου δεν ανακατευτηκε , και ο τριτος γιος σεβαστηκε την μεταξυ τους συμφωνια και παρετηθηκε από την κληρονομια.

Η άλλη νυφη ηθελε περιουσια. Θεωρουσε ότι ειχε αδικηθει ο αντρας της και αμφισβητουσε την μεταξυ τους συμφωνια. Ειχε καλλιεργησει επισης στα παιδια της αυτην την αποψη. Τα εγγονια πιεζαν τον πατερα να μην παρετηθει από το μεριδιο.

Το αποτελεσμα οι δυο οικογενειες τσακωμενες. Εάν κουβεντιασεις μαζι με τη δευτερη οικογενεια θα ακους ότι αδικηθηκαν, ότι οι γονεις πεταξαν τον πατερα τους, ότι ο μεγαλος γιος πηρε με το μερος του, τους παππουδες. Η γνωμη του τριτου δεν πιανετε γιατι ηταν λιγο ανικανος, λιγο ʽʼχαζοςʼʼ κατά αυτους .

Εγω σαν κορη του τριτου γιου, βλεπω ότι αδικουν πολύ τον αγροτη γιο και τους παππουδες που τους ηξερα καλυτερα σαν μεγαλυτερο εγγονι. Υποτιμουν τη νοημοσυνη ολων μας , επειδη ο 2o θειος μου ειχε την καλυτερη επαγγελματικη σταδιοδρομια. Ο 2o θειος μου όμως διαφωνει με την οικογενεια του, αλλα τι να κανει και αυτος? Βρεθηκε στη μεση.

 

Δεν θα ηταν καλυτερα να μην ανακατευομαστε και να αφηναμε τους γονεις να αποφασιζαν. Και αν μας ρωτουσαν να λεγαμε τη γνωμη μας?

 

ελπίζω να μη θέλεις να πεις ότι αυτή η περίπτωση έχει ομοιότητες με την περίπτωση του πατέρα μου γιατί είναι πολύ άδικο να είσαι αδικημένος και να θεωρείσαι ότι είσαι κι αχάριστος από πάνω.

εξάλλου, τα δικά του αδέρφια κινήθηκαν ύπουλα και πισώπλατα. δεν υπήρξε ποτέ ούτε συμφωνία, ούτε διαφωνία. όλα αποκαλύφθηκαν ξαφνικά σε μια μέρα κι ο πατέρας μου απέδειξε ότι είναι υπεράνω.

για την ιστορία το χωριό είναι ορεινό και τα χωράφια απλά παρήγαγαν τα λαχανικά της οικογένειας. δεν απέφεραν χρήματα. επίσης η γιαγιά μου έμενε μόνη της στο πατρικό, χωρίς καμμιά ουσιαστική βοήθεια από τα άλλα παιδιά της γιατί είχε τσακωθεί από πολύ νωρίς με τις 2 άλλες νύφες της και δεν μιλιούνταν για χρόνια.

[ELEN123]

ελπίζω να μη θέλεις να πεις ότι αυτή η περίπτωση έχει ομοιότητες με την περίπτωση του πατέρα μου γιατί είναι πολύ άδικο να είσαι αδικημένος και να θεωρείσαι ότι είσαι κι αχάριστος από πάνω.

εξάλλου, τα δικά του αδέρφια κινήθηκαν ύπουλα και πισώπλατα. δεν υπήρξε ποτέ ούτε συμφωνία, ούτε διαφωνία. όλα αποκαλύφθηκαν ξαφνικά σε μια μέρα κι ο πατέρας μου απέδειξε ότι είναι υπεράνω.

για την ιστορία το χωριό είναι ορεινό και τα χωράφια απλά παρήγαγαν τα λαχανικά της οικογένειας. δεν απέφεραν χρήματα. επίσης η γιαγιά μου έμενε μόνη της στο πατρικό, χωρίς καμμιά ουσιαστική βοήθεια από τα άλλα παιδιά της γιατί είχε τσακωθεί από πολύ νωρίς με τις 2 άλλες νύφες της και δεν μιλιούνταν για χρόνια.

 

Ναι ειναι τελειως διαφορετικη, τωρα που εδωσες λεπτομερειες.

Ξερεις και εμενα ο 2ο θειος μου αχαριστος δεν ειναι , αντιθετα ειναι πολυ καλος ανθρωπος , αλλα συμφεροντολογα ειναι πολυ η θεια μου.

Το θεμα ειναι οτι τα παιδια της πιστευουν οτι εχει αδικηθει πολυ ο πατερας τους. Και εχουν χαλασει τη σχεση των αδερφων και ειναι μεγαλοι ανθρωποι. Ποσο θα ζησουν ακομα?

 

Αξιζει ολος αυτος ο τσακωμος για την περιουσια τελικα? Αξιζει να χαλαμε τις καρδιες μας?

[alcyon]

Αυτό λέμε δηλαδή.

 

Ως γονιός... σίγουρα θέλω δικαιοσύνη για τα παιδιά. Τώρα, πώς ερμηνεύεται αυτό... είναι άαααλλο θέμα. Αλλά είναι ένα ζήτημα που θα το αποφασίσω εγώ για περιουσία που δούλεψα (αααααν ποτέ αποκτήσω! )

 

Ως παιδί, θα αποδεχθώ οτιδήποτε έχουν αποφασίσει οι γονείς μου.

 

Για μένα το μόνο δικαίωμα που αποκτούν τα παιδιά επί της περιουσίας είναι... αυτά που τη δούλεψαν. π.χ. όπως αναφέρθηκε παραπάνω... είχε ένα χωράφι, το δούλεψε ο γιος και με τη δουλειά του αύξησε την περιουσία σε 3 και 4 χωράφια. Εκεί τα δούλεψε, άρα έχει δικαίωμα να διεκδικήσει.

 

@sofi@p

Εννοείται πως το "σενάριο" που έφτιαξα δεν αφορούσε τον πατέρα σου, αλλά κάποια άλλα που έχω στο νου (αντίστοιχα). Το είχα αναφέρει... (μην παρεξηγηθούμε άδικα)

[sofi@p]

Ναι ειναι τελειως διαφορετικη, τωρα που εδωσες λεπτομερειες.

Ξερεις και εμενα ο 2ο θειος μου αχαριστος δεν ειναι , αντιθετα ειναι πολυ καλος ανθρωπος , αλλα συμφεροντολογα ειναι πολυ η θεια μου.

Το θεμα ειναι οτι τα παιδια της πιστευουν οτι εχει αδικηθει πολυ ο πατερας τους. Και εχουν χαλασει τη σχεση των αδερφων και ειναι μεγαλοι ανθρωποι. Ποσο θα ζησουν ακομα?

 

Αξιζει ολος αυτος ο τσακωμος για την περιουσια τελικα? Αξιζει να χαλαμε τις καρδιες μας?

 

είναι λάθος του θείου σου που δεν τους ξεκαθάρισε ότι είχε γίνει από την αρχή συμφωνία που όλοι είχαν δεχτεί. και λάθος των παππούδων σου που όλα έγιναν προφορικώς κι όχι γραπτώς και ξεκάθαρα.

[alcyon]

Υ.Γ. Εκείνο το παλιόπαιδο που όλο το πληρώνουμε και το αχαΐρευτο δε μας λέει ούτε ένα ευχαριστώ, κι όλο διεκδικεί κι όλο απαιτεί με το "έτσι θέλω" και δε μας ρωτάει αν έχουμε κάνει στο σκ@τ0 μας παξιμάδι.... ΠΩΣ γίνεται να το αποκληρώσουμε, μου λέτεεεε;;;

(Και το όνομα αυτού: Ελληνικό Κράτος!)

[ELEN123]

είναι λάθος του θείου σου που δεν τους ξεκαθάρισε ότι είχε γίνει από την αρχή συμφωνία που όλοι είχαν δεχτεί. και λάθος των παππούδων σου που όλα έγιναν προφορικώς κι όχι γραπτώς και ξεκάθαρα.

 

Και εγω συμφωνω, αλλα εκεινα τα χρονια σκεπτονταν διαφορετικα οι παππουδες,

 

Ως γονιός... σίγουρα θέλω δικαιοσύνη για τα παιδιά. Τώρα, πώς ερμηνεύεται αυτό... είναι άαααλλο θέμα. Αλλά είναι ένα ζήτημα που θα το αποφασίσω εγώ για περιουσία που δούλεψα (αααααν ποτέ αποκτήσω! )

 

Σιγουρα οι γονεις και οχι κυριως οι γαμπροι η οι νυφες.

[sofi@p]

Αυτό λέμε δηλαδή.

 

Ως γονιός... σίγουρα θέλω δικαιοσύνη για τα παιδιά. Τώρα, πώς ερμηνεύεται αυτό... είναι άαααλλο θέμα. Αλλά είναι ένα ζήτημα που θα το αποφασίσω εγώ για περιουσία που δούλεψα (αααααν ποτέ αποκτήσω! )

 

Ως παιδί, θα αποδεχθώ οτιδήποτε έχουν αποφασίσει οι γονείς μου.

 

Για μένα το μόνο δικαίωμα που αποκτούν τα παιδιά επί της περιουσίας είναι... αυτά που τη δούλεψαν. π.χ. όπως αναφέρθηκε παραπάνω... είχε ένα χωράφι, το δούλεψε ο γιος και με τη δουλειά του αύξησε την περιουσία σε 3 και 4 χωράφια. Εκεί τα δούλεψε, άρα έχει δικαίωμα να διεκδικήσει.

 

@sofi@p

Εννοείται πως το "σενάριο" που έφτιαξα δεν αφορούσε τον πατέρα σου, αλλά κάποια άλλα που έχω στο νου (αντίστοιχα). Το είχα αναφέρει... (μην παρεξηγηθούμε άδικα)

 

 

δεν παρεξηγούμαι (τόσο εύκολα)

 

πάντως για να γελάσουμε και λίγο...εμένα οι γονείς μου είναι δίκαιοι μέχρι αηδίας...

όταν ήταν να παντρευτώ, μας κάλεσε η μάνα μου, εμένα και την αδερφή μου, να μας μοιράσει τα προικιά (που χρόοοοοονια ετοίμαζε)...

είχε ακριβώς τον ίδιο αριθμό σεντονιών, παπλωμάτων, πετσετών, σεμέν κλπ κλπ και στις 2 μας. το "θέμα" προέκυψε όταν έπρεπε να μοιράσει ένα σετ από πλεκτά που στη μία το είχε φτιάξει σε μπεζ και στην άλλη κόρη σε άσπρο χρώμα.....ποιά θα πάρει ποιό?? να μη νιώσει καμμιά αδικημένη.... με επισημότητα ρίξανε κλήρο με τον πατέρα μου.... εμείς με την αδερφή μου γελάγαμε και λέγαμε ότι χαρίζουμε η μια στην άλλη και τα 2 σετ.

τελικά, σε κάποια συστάρια είναι καταχωνιασμένα και δε θυμάμαι και ποιό χρώμα μου έτυχε....

(οι καλοί μου οι γονείς...)

[bobonela]

Υ.Γ. Εκείνο το παλιόπαιδο που όλο το πληρώνουμε και το αχαΐρευτο δε μας λέει ούτε ένα ευχαριστώ, κι όλο διεκδικεί κι όλο απαιτεί με το "έτσι θέλω" και δε μας ρωτάει αν έχουμε κάνει στο σκ@τ0 μας παξιμάδι.... ΠΩΣ γίνεται να το αποκληρώσουμε, μου λέτεεεε;;;

(Και το όνομα αυτού: Ελληνικό Κράτος!)

 

Απλά : αλλάζοντας Κράτος (ξεπουλωντας πριν βέβαια τα πάντα).

Ομως... η αγάπη της μάνας γι'αυτό το "παλιόπαιδο" είναι μεγάλη!!! και εμείς είμαστε ουσιαστικά που θα πονέσουμε αν το εγκαταλείψουμε

[alcyon]

Και εγω συμφωνω, αλλα εκεινα τα χρονια σκεπτονταν διαφορετικα οι παππουδες.

 

Εκείνα τα χρόνια αρκετοί δεν ήξεραν και γράμματα. Ο λόγος ήταν το συμβόλαιο. Πολλά περιουσιακά στοιχεία τα είχαν... επειδή τους τα είπαν με το στόμα οι γονείς τους (παππούδες μας). Έτσι γίνονταν τότε.