15 μηνών και δεν θέλει να κοιμηθεί μόνο του!

[EvinaK]

Γειά σας κορίτσια! Παρακολουθώ αρκετό καιρό τις δημοσιεύσεις στο site και μου έχουν δώσει πολλές ιδέες κατά καιρούς. Αποφάσισα να γράψω κι εγώ για το πρόβλημα ύπνου που αντιμετωπίζω με τον μικρό μου. Γενικά είναι ένα ζωηρό και αεικίνητο παιδί με τάσεις αυτονομίας, αλλά όταν πρόκειται να κοιμηθεί γίνεται εντελώς μαμάκιας. Έχουμε τη ρουτίνα του μπάνιου, του παραμυθιού και μετά το γάλα για να καταλήξουμε με τραγουδάκια στην κούνια (της οποίας έχουμε αφαιρέσει τα κάγκελα). Θα κοιμηθεί για 3-4 ώρες μόνος και μεταξύ 1-4 το πρωί θα ξυπνήσει και θα αρχίσει να κλαίει επίμονα και γοερά μέχρι να τον πάρω στο κρεβάτι αγκαλιά. Μόνον έτσι ησυχάζει. Έχω προσπαθήσει να επιμείνω και να τον κρατήσω στη κούνια, αλλά το αποτέλεσμα είναι τα νευριάζει και να κλαίει ακόμα πιο πολύ. Εϊναι πολύ κουραστικό αυτό που γίνεται και έχω χάσει και την υπομονή να το παλέψω... Έχω ακουστά περί της «θεωρίας της δέσμευσης» που υποστηρίχθηκε από τον ψυχολόγο John Bowlby ( http://www.in2life.gr/home/child/articles/168250/article.aspx) και βασίζεται στον συλλογισμό ότι η υγιής συναισθηματική ανάπτυξη προέρχεται από το δυνατό και επίμονο δέσιμο με ένα άλλο άτομο που επιτρέπει στο μωρό να νιώθει ασφαλές και έτσι να αναπτύξει μία υγιή ανεξαρτησία, αλλά αν αυτό σημαίνει πλήρη αποδοχή των αναγκών του μωρού, τι γίνεται με τις ανάγκες των γονέων?

[lelaki1980]

γεια σου!! το εχουμε θιξει πολυ το θεμα του υπνου εδω στο foroum την τελευταια εβδομαδα και εχω οι αποψεις της καθε μαμας ειναι διαφορετικες!! διαβασα και το αρθρο και απο οτι καταλαβα υποστηριζει ολες τις μεριες και αυτες των παιδιων αλλα και αυτες των γονεων! μου εκαναν εντυπωση οτι στις φωτογραφιες ειχανε μικρα μωρακια(οχι οτι μιλαγε το αρθρο απαραιτητα για τοσο μικρες ηλικιες)...λυσεις υπαρχουνε για καθε γονιο αρκει εκεινος να αποφασισει αν τελικα θελει να χρησιμοποιησει την μεθοδο της αγκαλιας,την μεθοδο του εφησυχασμου ή την μεθοδο του να απομακρυνεσαι σιγα σιγα απο το οπτικο πεδιο του παιδιου στο δωματιο του μεχρι να μαθει να κοιμαται μονο του!!ολες οι μεθοδοι ειναι σεβαστες! και ο λογος που σου δινουνε αυτες τις διαφορετικες μεθοδους ειναι γιατι το καθε παιδι ειναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ! αλλα καποιο πραγμα για μενα ειναι σταντα.δεν αφηνεις ποτε ενα νεογεννητο-βρεφος 4-5-7-8 μηνων να κλαει για οποιοδηποτε λογο γιατι απλα ειναι πολυ μικρο ακομα και δεν υπαρχει απολυτος κανενας λογος.εγω εχω αναφερει την περιπτωση μου σε αλλο ποστ και το πως εμαθα εγω την μικρη να κοιμαται γιατι απλα δεν αντεχα αλλο να την κουναω πρωτα στο καροτσι για 2 ωρες και μετα να την βαζω στην κουνια!δεν ειναι εγωιστικο ειναι θεμα εξαντλησης μετα απο μια μερα φορτωτικη γιατι εγω δεν καθομαι καθολου ασχετα που δεν δουλευω(φαντασου οι μαμαδες που δουλευουνε).οποτε αφου βεβαια ηταν 14-15 μηνων η κορη μου αποφασισα να την βαλω κατευθειαν στην κουνια.στην αρχη το κλαμα ηταν απιστευτο πηγαινα ομως καθε τοσο λιγο και λιγακι της εβαζα την πιπιλα της ελεγα νανι τωρα μωρο μου γιατι θα παει και η μαμα για νανι κτλ κτλ..δεν την σηκωσα ομως ποτε απο την κουνια γιατι ηξερα οτι ο μονος λογος που κλαει ηταν το οτι ηθελε να την κουναω στο καροτσι!δηλ ουτε ποναγε ουτε ηταν αρρωστο(εκει απλα ΞΑΓΡΥΠΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ).επι καμια βδομαδα περιπου εκλαιγε για 2 ωρες συνεχομενα αλλα ΠΡΟΣΟΧΗ με ειχε στο οπτικο της πεδιο δηλ πηγαινα μεσα και την καθυσυχαζα...μεχρι που τελικα το εκοψε και απο τοτε κοιμαται μονη της..μεχρι και τωρα που ειναι 2.5 χρονων και την βαζω για υπνο της λεω ακριβως τα ιδια πραγματα με αυτα που ηταν οταν ηταν 15 μηνων.σε μενα πετυχε...σε αλλους μπορει οχι!! η καθε μαμα αποφασιζει τι θελει να κανει με το μωρακι της!ολα ειναι σεβαστα!απλα επειδη η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι επειδη το παιδι σε αυτην την ηλικια των 15 μηνων αρχιζει να μαθαινει πολλα πραγματα(περπαταει μιλαει και γενικως μπορει να αρχισει να γινετε λιγο πιο ανεξαρτητο!)βεβαια για εμας τις μαμαδες παντα θα ειναι τα μωρακια μας,καλο ειναι και για εμας και για το παιδι να αρχιζει σιγα σιγα να μαθει να κανει καποια πραγματα μονο του (να κοιμαται-να τρωει μονο του και αλλα πολλα) και αν δεν το ωθησουμε εμεις ως γονεις τοτε ποιος θα το κανει?? απλα αλλα παιδακια οπως ειπαμε ειναι πιο δυσκολα και αλλα πιο ευκολα!! με λιγα λογια λοιπον για να κλεισω η μαμα και παλι κανει οτι καλυτερο νομιζει και σε καμια περιπτωση(σε αυτο ειμαι καθετη) δεν συμφωνω ενα μωρακι μικρο 5-7-8 μηνων να το αφηνουμε να κλαιει..μετα τον χρονο οτι ειναι να κανουμε....θα το κανουμε! καλη επιτυχια:p

[Macorina]

Συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα, και πραγματικά πιστεύω ότι κάθε μαμά, ενστικτωδώς γνωρίζει τι είναι κατάλληλο για το παιδί της, απλά καμιά φορά παρασυρόμαστε από τη συνήθεια που έχουμε ουσιαστικά δημιουργήσει για τον ύπνο του παιδιού μας (είτε αυτό περιλαμβάνει κούνημα, είτε βόλτες με το αυτοκίνητο είτε ό,τι άλλο τρελλό μπορεί κανείς να φανταστεί) και νομίζουμε ότι το παιδί μας δεν πρόκειται να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε αλλαγή. Αυτό δεν ισχύει.

Όπως επίσης θεωρώ ότι κάθε μέθοδος διαπαιδαγώγησης (όχι μόνο σε θέματα ύπνου) προσαρμόζεται στο συγκεκριμένο παιδί (κανένα δεν είναι ίδιο με άλλο) και στην συγκεκριμένη οικογένεια. Για κάποιες οικογένειες (και για μένα αλλά μόνο στη θεωρία) η θεωρία της δέσμευσης είναι κατάλληλη. Παρ'όλα αυτά στη δική μας οικογένεια δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Αυτό δεν μας κάνει λιγότερο τρυφερούς γονείς, ούτε σημαίνει ότι είμαστε στο άλλο άκρο. Δηλαδή μπορεί να μην ακολουθούμε τη θεωρία της δέσμευσης σε πλήρη εφαρμογή, μπορεί το παιδί να κλαίει καμιά φορά στην προσπάθειά μας να βάλουμε κάποια όρια, αλλά δεν το αφήνουμε να πλαντάζει, ούτε το κάναμε ποτέ. Δηλαδή όλα είναι σχετικά και συνυφασμένα με το ένστικτο του κάθε γονέα, με την ηλικία του παιδιού και με τις ανάγκες του.

Έχω κι εγώ αναφέρει σε άλλο θέμα την μέθοδο που ακολουθήσαμε για τον ύπνο του παιδιού μας, που πλέον ξαπλώνει χαμογελαστός και ξυπνάει το πρωΐ. Και φυσικά κι εμείς πριν ένα μήνα το αντιμετωπίσαμε και το λύσαμε αυτό το πρόβλημα του ύπνου. Γιατί θεώρησαμε ότι έφτασε η κατάλληλη στιγμή. Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και την προσαρμοστικότητα του παιδιού σου.

[EvinaK]

Σας ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα συμπαράστασης κορίτσια! Σίγουρα είναι θέμα ενστίκτου του γονέα και καλό είναι να δοκιμάζουμε τα όρια προσαρμογής του παιδιού σε μία νέα κατάσταση, αλλιώς γινόμαστε δέσμιοι της ρουτίνας που σε κανέναν δεν κάνει καλό. Είναι σημαντικό να είμαστε σκεπτόμενοι γονείς, αλλά και να βασιζόμαστε στο ένστικτό μας. Macorina τι μέθοδο δοκίμασες για το μωρό σου? Ακούγεται θαυμάσιο να ξαπλώνει χαμογελαστός και ξυπνάει το πρωΐ! :p

[Macorina]

Κάναμε την μέθοδο από το βιβλίο κοιμήσου παιδί μου στους 14 μήνες, βέβαια.

Μοιάζει αρκετά με αυτό που έκανε η κοπέλα παραπάνω. Μας πήρε σχεδόν δύο μέρες και προσαρμοστήκαμε... Πολύ έκλαψε μόνο την πρώτη μέρα όταν ξύπνησε μέσα στη νύχτα όπως ξυπνούσε πριν. Πήγαιναμε μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα (που γράφει το βιβλίο) με τον μπαμπά του εναλλάξ και του λέγαμε ότι τον αγαπάμε πολύ και θα είμαστε μέσα. καληνύχτα και έξω από το δωμάτιο.

Από την τρίτη μέρα ξαπλώνει αδιαμαρτύρητα και τώρα τελευταία μου χαμογελάει κιόλας όταν τον ξαπλώνω. Είναι απίστευτο!!!

[triagourounakia]

γεια σου EvinaK. θα σου πω για τη δικη μου εμπειρια. η πρωτη μου κορη μεχρι 4 περιπου χρονων κοιμοταν μαζι μας και δεν εκανα κατι για να το αποτρεψω γιατι το παιδι ειχε προβλημα απο τοτε που γεννηθηκε, οποτε το ηθελα κοντα μου. τωρα πια που ειναι στα 5 και εντελως ξαφνικα παει μονη της και κοιμαται στο κρεβατι της. να συμπληρωσω οτι δεν ειναι καθολου κολλημενη επανω μας, απεναντιας ειναι πολυ ανεξαρτητο παιδι. το δευτερο μου παιδι, ο γιος μου που ειναι 3 τωρα ειναι ακριβως η ιδια περιπτωση με τη δικια σου. τελειως προσκολλημενος επανω μου και μαλιστα οχι μονο την ωρα του υπνου. εκανα λοιπον μια μερα ενα πειραμα και προσπαθησα να τον αφησω να κοιμηθει στο κρεβατι του χωρις να ενδωσω στα κλαματα του. το αποτελεσμα ηταν να κοιμηθει μετα απο περιπου μια ωρα, αλλα ολη τη διαρκεια του υπνου εκλαιγε και φωναζε "μαμα". αισθανθηκα πολυ ασχημα και αποφασισα να τον αφησω για οποτε ειναι αυτος ετοιμος, χωρις αυτο να σημαινει οτι κανω το καλυτερο.

[EvinaK]

Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και οι ανάγκες ποικίλλουν. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το παιδί είναι καλό να μάθει να κοιμάται μόνο του πάνω στο χρόνο, γιατί και καλύτερα κοιμάται και οι γονείς έχουν τον προσωπικό τους χώρο και χρόνο. Υπάρχει η περίοδος γύρω στα 3+ χρόνια που τα παιδιά προσκολλούνται με τους γονείς του αντίθετου φύλλου (το γνωστό οιδιπόδειο) οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο θέμα του ύπνου. Στη θέση σου θα προβληματιζόμουν ειδικά για το αγοράκι σου, χωρίς βέβαια να θέλω να μεταδώσω άγχος και φόβο. Σκέψεις μοιραζόμαστε στο site αυτό και σίγουρα υπάρχουν πολλές απόψεις και τρόποι ανατροφής.

[Sofika123]

Επαναφέρω το θέμα, για μωρό 11 μηνών. Ο γιός μου κοιμάται μόνο αγκαλιά και για να είμαι ακριβής μόνο στην δική μου αγκαλιά. Δεν με ενοχλεί, μ'αρεσει αλλά σε λίγο γυρνάω στη δουλεία και θα έχουμε φοβερό πρόβλημα. Προσπάθησα να τον βάλω έστω μισοκοιμισμένο στο κρεβάτι του και να του τραγουδάω αλλά πλέον έχει μάθει από ξαπλωτή θέση να σηκώνεται όρθιος και με το που τον ακουμπάω κατευθείαν σηκώνεται όρθιος, φοβάμαι να τον αφήνω έτσι γιατί είναι μέσα σε υπνόσακο και έτσι εύκολα στραβοπατάει και πέφτει και φοβάμαι να μην χτυπήσει το κεφάλι του στα ξύλα του κρεβατιού, καμία ιδέα..?

Επεξεργάστηκαν 19 Νοεμβρίου,2017 by Sofika123

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 7 λεπτά , Sofika123 είπε:

Επαναφέρω το θέμα, για μωρό 11 μηνών. Ο γιός μου κοιμάται μόνο αγκαλιά και για να είμαι ακριβής μόνο στην δική μου αγκαλιά. Δεν με ενοχλεί, μ'αρεσει αλλά σε λίγο γυρνάω στη δουλεία και θα έχουμε φοβερό πρόβλημα. Προσπάθησα να τον βάλω έστω μισοκοιμισμένο στο κρεβάτι του και να του τραγουδάω αλλά πλέον έχει μάθει από ξαπλωτή θέση να σηκώνεται όρθιος και με το που τον ακουμπάω κατευθείαν σηκώνεται όρθιος, φοβάμαι να τον αφήνω έτσι γιατί είναι μέσα σε υπνόσακο και έτσι εύκολα στραβοπατάει και πέφτει και φοβάμαι να μην χτυπήσει το κεφάλι του στα ξύλα του κρεβατιού, καμία ιδέα..?

 

Αν θες να κοιμάται μόνος, θα πάρεις καταρχήν υπνόσακο με ποδαράκια, αλλιώς κινδυνεύει να χτυπήσει. Ετσι κι αλλιώς, αν είναι στο κρεβάτι του τη νύχτα, χρειάζεται ελευθερία κινήσεων και ό,τι τον κάνει να στραβοπατά, ειναι επικίνδυνο.

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα τι σας βγαίνει σαν οικογένεια. Εμεις σε τέτοιες ηλικίες απλά κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Αλλιώς, επιμένεις στο δωμάτιο του, καθισμένη δίπλα αντί για αγκαλιά μεχρι να συνηθίσει. Η αναθέτεις τη νέα ρουτίνα στο μπαμπά. μηπως αυτό το δεχτεί πιο εύκολα.

[Sofika123]

Κοιμάται ακόμα στην κρεβατοκάμαρα σε δικό του κρεβατάκι αλλά είμαστε μαζί, για τον υπνόσακο θα το δώ, στον ύπνο έχει ελευθερία γιατί είναι φαρδύς στα πόδια του αλλά αυτό με το να σηκώνεται ναι είναι πολύ επικίνδυνο, όσο για να συνεργαστεί με τον πατέρα του δεν νομίζω, γενικά λείπει πολλές ώρες και δεν έχει πολύ επαφή με τον μικρό, στον πρωινό του ύπνο ο μικρός κοιμάται πολύ εύκολα στην αγκαλιά, το μεσημέρι και το βράδυ μου παίρνει τουλάχιστον μισή ώρα να τον κοιμήσω, θα κάνω μια απόπειρα τα πρωινά να τον αφήνω στο κρεβάτι του αν είναι και φυσικά εγώ απο δίπλα και θα δω πως πάει, σέυχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σου ΑΡΓΚ!

[marakiz]

Ποιος θα κρατάει το μωρό τώρα που θα γυρίσεις στη δουλειά? Παρότι έχει συνηθίσει να κοιμάται μόνο με σένα, θα βρει τρόπο ο νέος φροντιστής να τον κοιμίσει, μπορεί να το δυσκολευτούν στην αρχή αλλά θα τη βρουν την άκρη. Όσο πιο ψύχραιμος είναι ο φροντιστής, τόσο πιο εύκολα.

[Sofika123]

5 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Ποιος θα κρατάει το μωρό τώρα που θα γυρίσεις στη δουλειά? Παρότι έχει συνηθίσει να κοιμάται μόνο με σένα, θα βρει τρόπο ο νέος φροντιστής να τον κοιμίσει, μπορεί να το δυσκολευτούν στην αρχή αλλά θα τη βρουν την άκρη. Όσο πιο ψύχραιμος είναι ο φροντιστής, τόσο πιο εύκολα.

 

Η μητέρα μου θα τον κρατάει αλλά όσες φορές έχει προσπαθήσει μέχρι τώρα δεν μπορώ να πώ ότι τα κατάφερε, έχει κάνει και 2-3 ώρες να τον κοιμήσει και πλέον τους τελευταίους 2-3 μήνες μου λέει έλα κοίμησε τον..Και τώρα πλέον μου έχουν ρίξει το μπαλάκι μάθε τον να κοιμάται μόνος του, εσύ τον έμαθες αγκαλιές κλπ..

[marakiz]

Σπάνια τα μωρά θα κοιμηθούν έτσι απλά αφήνοντας τα στο κρεβατάκι τους (δεδομένου πάντα ότι δεν τα αφήνουμε να κλαίνε). Δεν βοηθάει όταν ο φροντιστής είναι αρνητικά προκατειλημμένος. Στη θέση σου θα συζητούσα με τη μητέρα μου και θα της ζητούσα να προσπαθήσει περισσότερο και να μην ενεργεί στο στυλ "δεν μπορώ να βοηθήσω εφόσον τον έχεις μάθει έτσι". Πες της πως δεν έχει νόημα αν φταίει κι ποιος, η ουσία είναι να κοιμάται το παιδί τώρα που θα λείπεις. Ας σκεφτεί μια ρουτίνα που θα τη βολέψει, πχ κάποιο νανούρισμα κι ας προσπαθεί να το βάζει για ύπνο με το που διακρίνει σημάδια κούρασης, μην έχει φτάσει σε σημείο υπερέντασης γιατί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Σου αντιγράφω ποια είναι αυτά τα σημάδια από το άλλο θέμα που τρέχει και στο οποίο μπορείς να πας μια βόλτα να διαβάσεις διάφορα που μπορούν να σε βοηθήσουν με τον ύπνο του μωρού σου. 

 

• Μειώνει δραστηριότητα
• Χαλαρώνει
• Χάνει το ενδιαφέρον του για ανθρώπους και παιχνίδια
• Τρίβει τα μάτια του
• Μοιάζει ζαλισμένο
• Είναι νευρικό
• Χασμουριέται
• Ξαπλώνει στο πάτωμα ή σε μια καρέκλα      
• Αγκαλιάζει το μεταβατικό του αντικείμενο, ζητάει την πιπίλα του, ένα μπουκάλι γάλα ή να θηλάσει

 

 

 

[ΑΡΓΚ]

On 20/11/2017 at 6:04 ΜΜ, Sofika123 είπε:

 

Η μητέρα μου θα τον κρατάει αλλά όσες φορές έχει προσπαθήσει μέχρι τώρα δεν μπορώ να πώ ότι τα κατάφερε, έχει κάνει και 2-3 ώρες να τον κοιμήσει και πλέον τους τελευταίους 2-3 μήνες μου λέει έλα κοίμησε τον..Και τώρα πλέον μου έχουν ρίξει το μπαλάκι μάθε τον να κοιμάται μόνος του, εσύ τον έμαθες αγκαλιές κλπ..

 

Ειχα παιδί που κοιμοταν με εμένα δίπλα στο κρεβάτι του, παιδί που θήλαζε για να κοιμηθεί και παιδί που κοιμόταν μόνο αγκαλιά με εμένα. Και τα 3, με 3 διαφορετικές babysitter, προσαρμόστηκαν μία χαρά σε λίγες μέρες όταν πήγα στη δουλειά. Απλά όποιος φροντίζει το μωρό πρέπει να έχει υπομονη και διάθεση να βρει τι δουλεύει. 

[Sofika123]

19 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Σπάνια τα μωρά θα κοιμηθούν έτσι απλά αφήνοντας τα στο κρεβατάκι τους (δεδομένου πάντα ότι δεν τα αφήνουμε να κλαίνε). Δεν βοηθάει όταν ο φροντιστής είναι αρνητικά προκατειλημμένος. Στη θέση σου θα συζητούσα με τη μητέρα μου και θα της ζητούσα να προσπαθήσει περισσότερο και να μην ενεργεί στο στυλ "δεν μπορώ να βοηθήσω εφόσον τον έχεις μάθει έτσι". Πες της πως δεν έχει νόημα αν φταίει κι ποιος, η ουσία είναι να κοιμάται το παιδί τώρα που θα λείπεις. Ας σκεφτεί μια ρουτίνα που θα τη βολέψει, πχ κάποιο νανούρισμα κι ας προσπαθεί να το βάζει για ύπνο με το που διακρίνει σημάδια κούρασης, μην έχει φτάσει σε σημείο υπερέντασης γιατί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Σου αντιγράφω ποια είναι αυτά τα σημάδια από το άλλο θέμα που τρέχει και στο οποίο μπορείς να πας μια βόλτα να διαβάσεις διάφορα που μπορούν να σε βοηθήσουν με τον ύπνο του μωρού σου. 

 

• Μειώνει δραστηριότητα
• Χαλαρώνει
• Χάνει το ενδιαφέρον του για ανθρώπους και παιχνίδια
• Τρίβει τα μάτια του
• Μοιάζει ζαλισμένο
• Είναι νευρικό
• Χασμουριέται
• Ξαπλώνει στο πάτωμα ή σε μια καρέκλα      
• Αγκαλιάζει το μεταβατικό του αντικείμενο, ζητάει την πιπίλα του, ένα μπουκάλι γάλα ή να θηλάσει

 

 

 

Το ξέρω ότι δεν έχει νόημα αλλά και άκρη δεν βγάζω, η απάντηση είναι ε θα τα καταφέρουμε με κάποιο τρόπο αλλά το καλύτερο είναι να τον μάθεις εσύ να κοιμάται μόνος του..Αν και φοβάμαι ότι θα τον αφήνει να κλαίει μιας και διαφωνούμε και σ'αυτό, εε άσε το παιδί και να κλάψει τα πνευμόνια του μεγαλώνουν..  Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την παράθεση θα πάω να διαβάσω την συζήτηση!

[marakiz]

Είναι κρίμα να το αφήσει να κλαίει. Δεν θα μπορούσες να της επιβληθείς? Ή αν σε παίρνει οικονομικά να απασχολούσες κάποια κοπέλα για να τον προσέχει όσο θα λείπεις? 

[Deena]

Πόσο καιρό έχεις μέχρι να πας στην δουλειά?

 

Προσωπικά θα σου πρότεινα να κάνεις μια προσπάθεια να τον μάθεις εσύ να κοιμάται με άλλο τρόπο, τουλάχιστον για τους ημερήσιους ύπνους.

 

Καταλαβαίνω ότι το να σηκωθεί το παιδί όρθιο και να διαμαρτυρηθεί είναι μια εικόνα που μπορεί να "αναστατώνει" μια πρωτομαμά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο τρομερό. Κάτσε δίπλα του και μίλα του ήρεμα, με λόγια του τύπου "Είναι ώρα για νάνι", "Ξάπλωσε κάτω και κλείσε τα ματάκια" κ.λπ., μην νομίζεις ότι δεν θα καταλάβει. Μπορεί να σηκωθεί και 30 φορές (που λέει ο λόγος!) αλλά κάποια στιγμή θα κοιμηθεί. Το σημαντικό είναι να μείνεις ψύχραιμη. Μπορείς και να ξαπλώσεις/κάτσεις δίπλα του στο πάτωμα και να του κρατάς το χέρι, αν θες.

 

Προσωπικά, δεν θεωρώ το κλάμα καταδικαστέα πρακτική, αρκεί να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, με την κατάλληλη προετοιμασία και τις κατάλληλες συνθήκες, έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται. Η τακτική "αφήνω το παιδί στην κούνια και κλείνω την πόρτα" που ίσως έχουν στο μυαλό τους οι γυναίκες της προηγούμενης γενιάς είναι πολύ βάρβαρη, ψυχοφθόρα για όλους και - κατά την γνώμη μου - μη αποτελεσματική στην ηλικία του παιδιού σου.

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, Sofika123 είπε:

Το ξέρω ότι δεν έχει νόημα αλλά και άκρη δεν βγάζω, η απάντηση είναι ε θα τα καταφέρουμε με κάποιο τρόπο αλλά το καλύτερο είναι να τον μάθεις εσύ να κοιμάται μόνος του..Αν και φοβάμαι ότι θα τον αφήνει να κλαίει μιας και διαφωνούμε και σ'αυτό, εε άσε το παιδί και να κλάψει τα πνευμόνια του μεγαλώνουν..  Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την παράθεση θα πάω να διαβάσω την συζήτηση!

 

Οσο και να το αγαπά η γιαγιά, αν αυτή είναι η αντιμετώπιση που θα έχει, μάλλον η γιαγιά δεν κάνει για babysitter!

[Sofika123]

Για να πάρω κοπέλα όχι δεν υπάρχει περιθώριο, να της επιβληθώ έως πιο σημείο?Σου λέει άμα θες κάνε και αλλιώς..Μωρέ δεν τον αφήνει να κλαίει και το καλοκαίρι που έλειψα 4 μέρες έλιωνε η γυναίκα για να τον κοιμίσει αλλά από τότε όλοι έχουν γίνει πολύ απότομοι μαζί μου που ακόμα τον κοιμίζω αγκαλιά, ελπίζω το "ε θα κλάψει αλλά στο τέλος θα κοιμηθεί" να είναι κούφια λόγια που μου λέει..Σε 3 μήνες γυρνάω στην δουλειά γι'αυτό λέω να ξεκινήσω από τώρα. Πρωτομαμά δεν είμαι, έχω μια κόρη 9 ετών, είχα πολύ σοβαρή επιλόχειο κατάθλιψη και πραγματικά ήμουν στον στον κόσμο μου, ασχολιόταν ο άντρας μου και η μάνα μου, δεν με τιμά αλλά είναι η αλήθεια. Πάντως με την κόρη μου δεν είχαν δυσκολευτεί, ήταν άλλο παιδί. Τώρα κάθε τι που λέω για τον γιο μου μου την λένε και με ψιλοδουλεύουν ότι και καλά στην κόρη μου τους έβρισκα καλούς αλλά με τον μονακριβό μου δεν τους εμπιστεύομαι..Το ότι δεν ήμουν κοντά στην κόρη μου σημαίνει ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω και αυτό το παιδί? Μάτωσα να έρθω κοντά με την κόρη μου δεν θέλω να στιγματίσω και αυτό το παιδί..Deena θα το προσπαθήσω, αρχίζοντας με τον πρωινό του ύπνο μιας και είναι και ο πιο εύκολος. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσια!

Επεξεργάστηκαν 22 Νοεμβρίου,2017 by Sofika123

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 4 λεπτά , Sofika123 είπε:

Για να πάρω κοπέλα όχι δεν υπάρχει περιθώριο, να της επιβληθώ έως πιο σημείο?Σου λέει άμα θες κάνε και αλλιώς..Μωρέ δεν τον αφήνει να κλαίει και το καλοκαίρι που έλειψα 4 μέρες έλιωνε η γυναίκα για να τον κοιμίσει αλλά από τότε όλοι έχουν γίνει πολύ απότομοι μαζί μου που ακόμα τον κοιμίζω αγκαλιά, ελπίζω το "ε θα κλάψει αλλά στο τέλος θα κοιμηθεί" να είναι κούφια λόγια που μου λέει..Σε 3 μήνες γυρνάω στην δουλειά γι'αυτό λέω να ξεκινήσω από τώρα. Πρωτομαμά δεν είμαι, έχω μια κόρη 9 ετών, είχα πολύ σοβαρή επιλόχειο κατάθλιψη και πραγματικά ήμουν στον στον κόσμο μου, ασχολιόταν ο άντρας μου και η μάνα μου, δεν με τιμά αλλά είναι η αλήθεια. Πάντως με την κόρη μου δεν είχαν δυσκολευτεί, ήταν άλλο παιδί. Τώρα κάθε τι που λέω για τον γιο μου μου την λένε και με ψιλοδουλεύουν ότι και καλά στην κόρη μου τους έβρισκα καλούς αλλά με τον μονακριβό μου δεν τους εμπιστεύομαι..Το ότι δεν ήμουν κοντά στην κόρη μου σημαίνει ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω και αυτό το παιδί? Μάτωσα να έρθω κοντά με την κόρη μου δεν θέλω να στιγματίσω και αυτό το παιδί..Deena θα το προσπαθήσω, αρχίζοντας με τον πρωινό του ύπνο μιας και είναι και ο πιο εύκολος. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσια!

Καθησε λίγο βρε κοπέλα μου, πέρασε επιλόχειο με το πρώτο παιδί και τώρα σου κάνουν πόλεμο γιατί κοιμίζεις αγκαλιά το δεύτερο; Δεν είναι δυνατόν αυτο που λες! Πρέπει να κάνεις μία πολύ σοβαρή κουβέντα με την γιαγιά, μερικά πράγματα δε λέγονται ούτε για πλάκα.

[marakiz]

14 ώρες πρίν, Sofika123 είπε:

.Το ότι δεν ήμουν κοντά στην κόρη μου σημαίνει ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω και αυτό το παιδί? Μάτωσα να έρθω κοντά με την κόρη μου δεν θέλω να στιγματίσω και αυτό το παιδί.

 

Όχι, και το σκέφτεσαι πάρα πολύ καλά!!  Είναι δύσκολο να επιβληθείς εφόσον δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, όμως καλό είναι να της κάνεις αυτήν την κουβέντα και να της πεις όσα αισθάνεσαι. Το να προσπαθεί να το κοιμήσει κι αυτό να φτάσει να κλαίει αλλά να είναι δίπλα του να το παρηγορεί, είναι διαφορετικό από το να το αφήσει σε ένα δωμάτιο μόνο του να κλαίει. Αν δεν κάνει το δεύτερο, μην ανησυχείς, θα την βρουν την άκρη.

[Deena]

Σε 3 μήνες θα τα καταφέρεις σίγουρα, μην ανησυχείς αλλά ξεκίνα άμεσα.

 

Δεν υποχρεούσαι να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν για τον τρόπο που μεγαλώνεις/κοιμίζεις/ταϊζεις το παιδί σου, η βοήθεια από την γιαγιά είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αρκεί να μην συνοδεύεται από συναισθηματικούς εκβιασμούς.

 

Για να σε ησυχάσω πάντως, πολύ συχνά οι ημερήσιοι ύπνοι είναι πιο εύκολοι για τα μωρά οπότε είναι πολύ πιθανόν να έχεις γρήγορα καλά αποτελέσματα.

 

Επίσης, μην είσαι καθόλου σίγουρη ότι το παιδί θα βολεύεται ακόμα για καιρό να αποκοιμιέται σε αγκαλιά, είναι ήδη αρκετά μεγάλος και σε λίγο το μέγεθός του θα σας "οδηγήσει" σε άλλον τρόπο κοιμίσματος.

Επεξεργάστηκαν 23 Νοεμβρίου,2017 by Deena

[Sofika123]

ΑΡΓΚ μια επιλόχειος που με οδήγησε σε χρόνια κατάθλιψη επειδή δεν αντιμετωπίστηκε στην ώρα της. Οι γονείς μου ενώ μου στάθηκαν όταν τελικά φτάσαν τα πράγματα στο απροχώρητο τώρα ότι γίνεται πάνω στο ψυχολογικό κομμάτι, η απάντηση είναι, καλά 40 χρονών γυναίκα γιατί το σκέφτεσαι έτσι?τρώω πολύ..καλά 40 χρονών γυναίκα ακόμα στο φαγητό ξεσπάς κλπ..Καλοί χρυσοί είναι αλλά δεν καταλαβαίνουν, η άποψη τους είναι αφού βλέπω το πρόβλημα είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να το λύσω..τεσπα..

marakiz δεν καταλαβαίνει κάποια πράγματα, ελπίζω πάντως είτε να έχω λυσει μέχρι τότε το θέμα του ύπνου είτε να μην τον αφήνει να κλαίει μόνο του..

Deena αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όταν εξαρτάσαι ο άλλος έστω και ασυναίσθητα σε εκβιάζει ψυχολογικά, μεγάλο θέμα..Από αύριο ξεκινάω τις προσπάθειες με τους πρωινούς ύπνους και μακάρι να είναι όλα καλά!Όσο για το βράδυ δεν με νοιάζει αντιθέτως το απολαμβάνω να τον κοιμίζω, γεμίζουν οι μπαταρίες μου. Και ο καημένος δεν πολυβολεύεται ήδη αλλά ακόμα την θέλει την αγκαλιά, είναι 11 μηνών μεν αλλά είναι 12 κιλά σχεδόν και 83 εκατοστά..από παντού περισεύει, αλλά η αγκαλιά αγκαλιά!

Σας ευχαριστώ κορίτσια πάρα μα πάρα πολύ!