Sofika123

Με τον μικρό μου είχαμε ακριβώς το αντίθετο από εσάς, η περίμετρος μεγάλωνε ραγδαία, όταν το μωρό ήταν 3 μηνών η γιατρός του μας είπε ότι αν αυτό συνεχιστεί μέχρι τον 7ο -8ο μήνα θα πρέπει να κάνουμε υπέρηχο εγκεφάλου (ουσιαστικά πριν κλείσει η τρυπούλα στο κεφάλι) αλλά μάλλον δεν είναι κάτι γιατί και στο ύψος και βάρος ανέβαινε ραγδαία..Μην στα πολυλογώ μόλις βγήκαμε από το ιατρείο έκλεισα για υπέρηχο. Ευτυχώς όλα ήταν καλά και είχε δίκιο η παιδίατρος του αλλά εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ αυτή την αναμονή. Εύχομαι να πάνε όλα καλά (που θα πάνε!)

Ακριβώς τα ίδια και ο δικός μου 20 μηνών..Από καναπέ όρθιος, στην καρέκλα και πάνω στο τραπέζι, έχει σπάσει όλες τις ασφάλειες στα συρτάρια και ανοιγει και ρίχνει τα πάντα κάτω, αν ξεχάσω ξεκλείδωτη πόρτα μπαινεί και ριμάζει όλα τα συρτάρια του δωματίου που θα μπεί...Πριν 2 μήνες μπήκε στο δωμάτιο του εκλεισε την πόρτα και άνοιξε όλα τα συρτάρια με αποτέλεσμα να φρακάρει η πόρτα και να μην μπορώ να του εξηγήσω ότι πρέπει να κλείσει τα συρτάρια...Φυσικά βρέθηκα με μια σπασμένη πόρτα για να τον βγάλω..Πειράζει μπρίζες (έχουν όλες ασφάλειες ακόμα και σε ψηλά σημεία), πειράζει διακόπτες..την κουζίνα, ανεβαίνει στο τζάκι..μπαίνει μέσα στο τζάκι..τραβάει καρέκλες και προσπαθει να τις πάει στα κάγκελα για να σκαρφαλώσει..Στο πάρκο προσπαθεί να αρπάξει από κάτω να φάει και άλλα πολλά..πολλά...Δεν πάιζει με τα παιχνίδια του καθόλου, ακόμα και μαζί μου θα κάτσει 2-3 λεπτά, όλη την υπόλοιπη μέρα τον κυνηγάω να μην φάει τα μούτρα του..Αυτό γίνεται από 11 μηνών που περπάτησε και δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, μαζί του τα έχω δει όλα πραγματικά!

Δεν διαφωνώ και δεν το επέτρεψα να το πάρει, όμως το άλλο παιδάκι είχε το ποδηλατάκι του γιου μου στα χέρια του και απλά του άρπαξε και το παιχνίδι που κακώς πήγε να πάρει ο δικός μου. Επομένως οι γονείς καλά έκαναν και του έμαθαν ότι δεν είναι υποχρεωμένο να μοιράζεται αλλά θα έπρεπε να του μάθουν να μην αρπάζει και τα παιχνίδια των άλλων που δεν θέλουν να τα μοιραστούν, το δικό μου δικό μου και το δικό σου πάλι δικό μου όχι δεν το θεωρώ σωστή διαπαιδαγώγηση.

Σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ! Χθες πρώτη φορά έδωσε μόνος του παιχνίδι πίσω και έγινε φοβερό πάρτυ στο πάρκο!!!Φυσικά έγινε 1 φορά αλλά κι αυτός χάρηκε που με είδε τόσο ενθουσιασμένη που πιστεύω ότι θα προσπαθήσει να το επαναλάβει σύντομα. Παίζουμε και το παιχνίδι στο σπίτι που πρότεινε η Macgyver και τον βλέπω να αντιδρά λίγο καλύτερα (κάποιες φορές ) Όσον αφορά τα σχόλια για τις συμπεριφορές στο πάρκο έχετε απόλυτο δίκιο..Είναι όμως εντυπωσιακό, με την κόρη μου δεν τα έζησα από τόσο μικρή γιατί δούλευα πιο πολλές ώρες και την πήγαινε η μητέρα μου με τον γιο μου έχω σοκαριστεί..Κάθονται σ'ενα παγκάκι με καφέ και τσιγάρο (τα ρίχνουν και κάτω και τα κυνηγάει ο μικρός)και αφήνουν τα παιδιά να οργιάζουν και κάνουν κριτική από μακρυά στο δικό μου μωρό..Χθες ο μικρός μου πήγε να πάρει 1 πλαστικό ζωάκι από κάποιο παιδάκι (δεν το κρατούσε είχε μια τσαντούλα με καμια 40αρια μέσα) με το που τον βλέπει του το αρπάζει και λέει αυτό είναι δικό μου..Αυτό έγινε την ώρα που καθόταν στο αυτοκινητάκι του και με το άλλο χέρι τραβούσε και το ποδήλατο του γιο μου..Και οι γονείς του αμέτοχοι..Θέλει κουράγιο λοιπόν να επιβιώσεις και στην κοινωνία ενός πάρκου..

Απ'οσα διάβασα θα έλεγα ότι έτσι αντιδράω εκτός απο το ότι τον αναγκάζω να δώσει παιχνίδια του αν και λέει όχι, απλά και εκεί του εξηγώ ότι αφού και το άλλο το παιδάκι του πρόσφερε παιχνίδι θα πρέπει και ο ίδιος να αφήνει τα παιχνίδια του. Παίρνουμε άπειρα παιχνίδια μαζί μας, μιας και το πάρκο είναι απέναντι από το σπίτι μας και έτσι δεν δυσκολεύομαι. Εξαιρετική ιδέα σ'ευχαριστώ πολύ θα την εφαρμόσω άμεσα. Ποτέ δεν το δίνει αν το ζητήσει το άλλο παιδάκι και πάντα του παίρνω εγώ εξηγώντας του ότι δεν είναι δικό του, ότι το άλλο παιδάκι είναι πολύ ευγενικό που μας το έδωσε αλλά τώρα το θέλει και πρέπει να το δώσει, προτρέπω να πει και ευχαριστώ αλλά συνήθως μέσα στα κλάματα είναι δύσκολο (πάντως ένα χαμόγελο το σκάει στο άλλο παιδάκι και μετά συνεχίζει το κλάμα). Όταν τις ακούω απλά λέω ότι το παιδί είναι μικρό και όχι κακό..αλλά η αλήθεια είναι ότι ανεβάζω πίεση όταν γίνεται. Δεν λέω ο γιος μου είναι μικρός και όντως δεν έχει μάθει να μοιράζεται, παρόλαυτα εγώ δεν αφήνω καμία αδικία να γίνεται εις βάρος των άλλων παιδιών, εκεί που τα παίρνω όμως είναι ότι τα παιδία τους πολλές φορές τον διώχνουν απο τα 3/4 του πάρκου και αυτές δεν κάνουν τίποτα, πχ φύγε από εδώ παίζουμε μπάλα, φύγε από εδώ είμαστε μεγάλοι και κάνουμε τσουλήθρα κλπ ή ακόμα χειρότερο τον προκαλούν με παιχνίδια και μετά δεν του τα δίνουν..Εγώ την λάθος συμπεριφορά του δικού μου προσπαθώ να την τροποποιήσω, αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να τα κάνουν αυτά πως γίνεται και κάθονται και κοιτάνε μόνο?

Καλησπέρα! Έχω ένα θεματάκι με τον γιό μου, 19 μηνών..Στα πάρκα που τον πηγαίνω θέλει συνέχεια τα παιχνίδια των άλλων παιδιών ακόμα και όταν έχουμε ακριβώς ίδιο παιχνίδι μαζί μας..Το θέμα είναι ότι αν τυχόν πάρει κάποιο από τα ξένα παιχνίδια μετά δεν το επιστρέφει όπως επίσης τα δικά του δεν θέλει να τα ακουμπάει κανένας..Συνήθως καταλήγουμε σε κλάματα, είτε για να μην πάρει παιχνίδι, είτε για να επιστρέψει κάποιο αν του το έδωσαν, είτε για να δώσει κάποιο δικό του. Δεν τον μαλώνω αλλά κάθε φορά του εξηγώ ήρεμα ότι αυτό δεν είναι δικό του το παιχνίδι και πρέπει να επιστρέψει αλλά ποτέ δεν το πείθω και έχουμε όλο φωνές και σκηνικά και μας κοιτάν και κάποιες σχολιάζουν βρε'συ γιατί είσαι κακό παιδί κλπ και με ενοχλεί αφάνταστα. Δεν θα είχα θέμα να παίρνει ξένα αν έδινε τα δικά του αλλά δεν το δέχεται..Μόνο 1 παιδάκι ακόμα είναι έτσι στο πάρκο (2 1/2 χρόνια μεγαλύτερο) και κανένα παιδί δεν το παίζει, δεν θέλω να καταλήξει και ο μικρός μου έτσι.. Να προσθέσω και στο παιχνίδι με την αδελφή του επίσης θέλει όλα τα παιχνίδια αυτός και διαμαρτύρεται όταν η αδελφή του παίρνει κάποιο και αυτή (η αδελφή του είναι 9 1/2 ετών). Κάθε συμβουλή καλοδεχούμενη!

Εγώ αντί για οξυζινε έχω αμπουλίτσες φυσιολογικού ορού για το ξέπλυμα της πληγής. Επίσης η άρνικα έχει "σώσει" το μισό πάρκο που πηγαίνω, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάμε και να μην δώσω σε κάποια μαμά να βάλει στο παιδί της.

Καλά τους καναπέδες και εμένα δύσκολο να τους καθαρίσεις απόλυτα, τουλάχιστον το περιορίσαμε να ανεβαίνει, όσο για τα χέρια και τις βρόμικές μπλούζες έχει απόλυτο δίκιο. Αφού είναι τόσο τραβηγμένη η κατάσταση εγώ πραγματικά θα πλακωνόμουν και με τον άντρα μου και με τους δικούς του. Την ευθύνη του παιδιού μου την εχώ εγώ και ο άντρας μου αν δεν πειθαρχούν οι υπόλοιποι με βασικά θέματα υγιεινής δεν θα βλέπουν το μωρό..Π.χ εμένα ο δικός μου είναι 18 μηνών και είναι πάρα πολύ περίεργος και ζημιάρης, η πεθερά μου αρνείται να μαζέψει τα μπιμπελό, τις πετρούλες, τα μπουκάλια με τα ποτά, τα κεράκια της κλπ, έτσι λοιπόν της είπαμε ότι όσο δεν μαζεύει τα πράγματα που μπορούν να γίνουν επικίνδυνα για το μωρό εμείς θα ερχόμαστε σπάνια και έτσι γίνεται, έρχεται αυτή στο σπίτι μας. Επίσης θα ερχόμουν σε κόντρα και με τον άντρα μου, με ποιές γνώσεις κρίνει ως υπερβολική την γιατρό? Είναι παιδίατρος?Γιατί αν δεν είναι, είναι απαράδεκτο. Τέλος θα έπαιρνα μια μέρα στο εμβόλιο του μωρού την πεθερά μαζί και θα άνοιγα εκεί το θέμα του σκύλου και της υγιεινής, ίσως αν της εξηγήσει κάποιος γιατρός γιατί πρέπει να προσέχει να το καταλάβει.. Καλά κουράγια και να χαίρεσαι το μωράκι σου!

Κοίτα, εμένα και τα 2 μου παιδιά μεγάλωσαν με σκύλο γιατί προυπήρχε στην οικογένεια μου. Εγώ έτρωγα κράξιμο από τα πεθερικά μου γιατί δεν χαρίζω τον σκύλο μου κάπου..Τεσπα, όλοι οι παιδίατροι μου είπαν και οι γυναικολόγοι μου ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα αν το σκυλί είναι εμβολιασμένο και φυσικά αν προσέχουμε βασικά θέματα υγιεινής. Εγώ μέχρι 5-6 μηνών όποτε τα ξάπλωνα σε καναπέ άπλωνα ένα σεντονάκι, φυσικά οι μπλούζες ήταν καθαρές αλλά και πάλι όταν έχεις σκύλο στο σπίτι πάντα και παντού υπάρχουν τρίχες άρα πάντα εκεί που ακουμπούσε το κεφαλάκι τους στον ώμο μου έβαζα πανάκι καθαρό κάθε φορά (είχα πάνω από 35-40) και όσον αφορά το πλύσιμο των χεριών το θεωρώ αυτονόητο είτε έχεις σκύλο είτε όχι, ο γιος μου είναι 18 μηνών και ακόμα δεν τον έχω ακουμπήσει πριν πλύνω χέρια..Όταν άρχισε να μπουσουλάει σκούπιζα και σφουγγάριζα κάθε μέρα. Με αυτά τα πολύ απλά πράγματα η κόρη μου είναι 9 1/2 χρονών, ο γιος μου 18 μηνών και κανείς από τους 2 ακόμα δεν έχει πάθει κάτι..το ίδιο δεν μπορώ να το πω για τον σκύλο που περνάει τα πάνδεινα το καημένο

Η κάλυψη φτάνει μέχρι και 99% αν ο πληθυσμός είναι εμβολιασμένος πάνω από 95%, αυτό άκουσα πρόσφατα σε ένα ντοκυμαντέρ. Τρελαίνομαι λοιπόν που το παιδί μου έχει 7% πιθανότητες να κολλήσει επειδή κάποιοι βασιζόμενοι στο τίποτα αποφασίζουν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Το δικό τους παιδί ας το κάνουν ότι θέλουν, ας πάνε στα βουνά να ζήσουν, ας τρώνε ρίζες και ωμό κρέας και ότι άλλο κατεβάσει το κεφάλι τους. Όμως με όλα αυτά διακινδυνεύουν την ζωή του δικού μου παιδιού και το θεωρώ εγκληματικό. Βασίζονται στην ανοσία της αγέλης και δεν καταλαβαίνουν ότι μόνοι τους την τορπιλίζουν. Κατανοώ ότι για κάποιες ομάδες ατόμων είναι αδύνατος για ιατρικούς λόγους ο εμβολιασμός και αντί να τους προστατέψουμε εμβολιαζόμενοι όλοι μας το παίζουμε γκουρού της ιατρικής. Πρόσφατα πέθανε 18 χρονών παιδί, ανοσοκατεσταλμένο, από ιλαρά γιατί κάποιοι αμαθείς, χωρίς ιατρικές γνώσεις, επειδή διάβασαν 1 ψεύτικη μελέτη, αποφάσισαν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Μπράβο τους ελπίζω να κοιμούνται ήσυχα την νύχτα. Και φυσικά όλοι αυτοί οι γκουρού της ιατρικής πρώτοι τρέχουν να επιρρίψουν ευθύνες αν τους βρει το κακό.

Εγώ έκανα στον μικρό μου εξετάσεις όταν ήταν 5 μηνών, επειδή με μεγάλο ιδιωτικό κέντρο είχα με την κόρη μου θέμα, πολλές φορές έχουν εκπαιδευόμενους στις αιμοληψίες, ρώτησα στην παιδίατρο αν ξέρει κάποιο που έχει πείρα με τόσο μικρά και μου πρότεινε 2-3 (μικρά μικροβολιογικά εργαστήρια). Πήγα στο πιο κοντινό μου και όντως του πήρε στο δευτερόλεπτο. Αν θέλεις κάνε μια ερώτηση στη γιατρό σας..Εύχομαι ανώδυνα και καλά αποτελέσματα.

Ο μικρός μου έχει μπροστά 4 πάνω, 3 1/2 κάτω (τώρα άρχισε να βγαίνει το 4ο) μετά έχει κενό αριστερά δεξιά (δεν ξέρω πως λέγονται..) και πάνω και κάτω και τέλος έχουν βγει όλα τα πίσω δόντια. Το 4ο κάτω μπροστά άρχισε να βγαίνει τουλάχιστον 3 βδομάδες μετά που βγήκαν τα πίσω. Ρώτησα την ξαδέλφη μου που είναι οδοντίατρος αν είναι φυσιολογικό και μου είπε ότι δεν το βλέπει και κάθε μέρα αλλά συμβαίνει και δεν σημαίνει τίποτα. Εγώ φοβόμουν μήπως μ'αυτη τη σειρά που εμφανίζονται δεν μείνει αρκετός χώρος..

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα το ξωκλήσι του Αγίου Βασιλείου στο Φιλίππειο. Κάναμε τον Αύγουστο εκεί την βάφτιση του γιου μου και ενθουσιαστήκαμε όλοι και με τον χώρο αλλά και με τον Πάτερ, εξαιρετικός άνθρωπος. Επίσης επιτρέπουν catering. http://gr.geoview.info/ekklesia_agiou_basileiou_philippeio_xoklesia_gia_gamo,71384787p

Αχ αυτές οι γιαγιάδες και οι παππούδες...Είχα τα ίδια με την πεθερά μου, δεν το άκουσα μεν, η κόρη μου μου το είπε, της εξήγησα ότι από τους γονείς δεν είναι σωστό να κρατάμε μυστικά, ακόμα και αθώα, κυρίως γιατί δεν επιθυμούσα να μπει σ'ένα τέτοιο τρυπάκι από τόσο μικρή, έτσι κι αλλιώς τα παιδιά κρύβουν, το θέμα είναι όταν κάποιος τα απενοχοποιεί κιόλας, θεωρώ ότι διογκώνει το πρόβλημα. Το μυστικό μάλιστα ήταν ότι την βάλαν στο αμάξι χωρίς παιδικό κάθισμα μιας και πήγαν κάπου κοντά. Η επόμενη συζήτηση, όχι τόσο κόσμια όσο αυτή με την κόρη μου, ήταν με τον άντρα μου που του είπα αν αντιληφθώ ξανά κάτι τέτοιο (και για μυστικά και για το παιδικό κάθισμα) το παιδί θα το ξαναδούν όταν γίνει 18 χρονών

Μπορεί να μην θυμούνται σωστά..Η πεθερά μου έλεγε ότι ο άντρας μου έχει Ο+, εγώ ξέρω ότι έχω Ο+, η κόρη μου γεννήθηκε με Α+ κάτι που δεν είναι λογικό..Τελικά πήγε ο άντρας μου κάποια στιγμή να δώσει εθελοντικά αίμα και μάθαμε ότι έχει Α+. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου δεν με προβλημάτισε γιατί ήμουν σίγουρη ότι η πεθερά μου θυμόταν κάτι λάθος, ίσως όμως όταν μεγάλωνε η κόρη μου και αν δεν είχε μάθει την ομάδα του ο άντρας μου και της λέγαμε ότι και οι 2 έχουμε Ο+ να αναρωτιόταν..