Τι (δεν) λέτε στα παιδιά σας για το Θεό;

[Λαΐδα]

Κοίτα, εδώ κινδυνεύεις να φανείς λιγουλάκι αιρετική. Έχεις τολμήσει να αμφισβητήσεις τον "καλό βίο" ενός αγίου;

 

Αλήθεια με τι κριτήριο θα ξεχωρίσεις "μόνο τα καλά"; Αυτό που για σένα μοιάζει καλό στο διπλανό σου ίσως είναι κακό. Αλήθεια, έχεις διαβάσει καθόλου το Συναξάρι; Να μιλά για αυτοτιμωρίες, για εξαντλητικές νηστείες κτλ κτλ που συχνά φτάνουν στα όρια της υπερβολής.

 

Πού θα έβαζες το όριο; Με τι κριτήρια;

 

Αν δηλαδή... ερχόταν το παιδί σου μια μέρα και σου έλεγε... πως εκεί που περπατούσε στο δρόμο είδε με τα μάτια του το Χριστό και του μίλησε, κάνοντάς σου πλήρη περιγραφή των "θαυμαστών γεγονότων", εσένα δε θα σε ανησυχούσε; Θα το άφηνες έτσι, θεωρώντας το θεϊκή παρέμβαση;

(Συγγνώμη για την ερώτηση, γνωρίζω πόση συναισθηματική βαρύτητα να έχει ενδεχομένως για σένα. Αν δε θέλεις, μην απαντήσεις...)

 

χμ......... (με φοβίζει αυτό) ....... Δε μπορώ να προσδιορίσω το γιατί... αλλά για κάποιο λόγο... κάτι δε μου κολλάει.

τα κριτηρια μου ειναι τα κοινωνικοηθικα κριτηρια...οχι τα θρησκευτικα. Δεν με ενδιαφερει αν φανω αιρετικη γιατι δεν δηλωνω ΧΟ...... Ειμαι ομως Χριστιανη γιατι τον πιστευω ως Θεικη υποσταση.

Αν το παιδι μου ερθει μια μερα και μου πει οτι ο ιδιος εζησε κατι τετοιο, μια που δεν τα μεγαλωνω με θρησκευτικες επιρροες, θα το λαβω σοβαρα υππ οψιν μου...Δεν θα το στειλω κατευθειαν στο Δαφνι!!

 

Δεν ξερω τι σε φοβιζει...αν το προσδιορισεις μπορουμε να το συζητησουμε....

[Daphne-]

Για αυτό το θέμα επιστρατεύω τον ... κεραυνό και τον Δία!

Τους λέω πως παλαιότερα ο άνθρωπος επειδή δεν ήξερε τι συμβαίνει και πώς δημιουργείται ο κεραυνός, νόμιζε πως τον στέλνει ο Δίας. Ενώ τώρα ξέρουμε πως δε χρειάζεται ο Δίας για να στείλει κεραυνό, επειδή οι άνθρωποι μελέτησαν τον καιρό και κατάλαβαν πώς γίνεται.

 

Εκείνο τον καιρό λοιπόν τους φαινόταν πέρα για πέρα αληθινό. Και ίσως αυτό που εμείς πιστεύουμε μετά από χρόνια, να βγει πως ... δεν ήταν αληθινό, αλλά πως συμβαίνει κάτι άλλο.

 

XΜ...υπάρχουν όμως και οι Δωδεκαθειστές ακόμα που δεν έχω καταλάβει εάν πιστευουν και τι, αλλά τιμούν το Δωδεκάθεο. Υπάρχουν επίσημα site κτλ δικά τους.

[alcyon]

XΜ...υπάρχουν όμως και οι Δωδεκαθειστές ακόμα που δεν έχω καταλάβει εάν πιστευουν και τι, αλλά τιμούν το Δωδεκάθεο. Υπάρχουν επίσημα site κτλ δικά τους.

 

Ναι το γνωρίζω... αλλά είναι άσχετο με το νόημα του παραδείγματός μου.

Κάπου είχα ακούσει την προσέγγιση... "γιατί να έχουμε εισαγόμενο θεό (Εβραϊκός, μιας και ο Χριστός ήταν και ο ίδιος Εβραίος) και όχι τον Ελληνικό;" ... αλλά θεωρώ πως το πρόσωπο που το είπε πιθανά να μην αντιπροσωπεύει την ιδεολογία τους.

[Daphne-]

Ναι το γνωρίζω... αλλά είναι άσχετο με το νόημα του παραδείγματός μου.

Κάπου είχα ακούσει την προσέγγιση... "γιατί να έχουμε εισαγόμενο θεό (Εβραϊκός, μιας και ο Χριστός ήταν και ο ίδιος Εβραίος) και όχι τον Ελληνικό;" ... αλλά θεωρώ πως το πρόσωπο που το είπε πιθανά να μην αντιπροσωπεύει την ιδεολογία τους.

Ναι ειναι άσχετο με το νόημα του παραδείγματος σου, αλλά ίσως για ένα παιδί αποτελέσει μεγαλύτερο μπέρδεμα.?

Ναι οι Δωδεκαθειστές ισχυρίζονται αυτό περί εισαγωγής.

Με ένα γρήγορο ψάξιμο βρηκα αυτο " Είμαι Έλλην, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Χριστιανός! Απολλώνιος" http://apollonios.pblogs.gr/2008/11/to-dwdekatheo-einai-thrhskeia-antilhpshs-kai-ohi-pisths.html

[apeleytheros]

καλά καμένοι υπάρχουν σε όλα τα θρησκεύματα. Αν ψάξετε, θα βρείτε τους 12θειστές να έχουν κάνει ναούς και να κάνουν τελετές. Κάποιοι τις πιστεύουν 100%, κάποιοι μεταφορικά, κάποιοι εθνικιστικά και πάει λέγοντας. Όπως περίπου και με το χριστιανισμό, σε πολύ μικρότερη κλίμακα βέβαια.

[ELEN123]

Νομιζω οτι οι γονεις που δεν πιστευουν και κυριως οι γονεις που δεν εχουν ξεκαθαρισει τι ακριβως πιστευουν οι ιδιοι και που ειναι μαλλον οι περισσοτεροι το καλυτερο ειναι να μην κανουν καμια αναφορα στο Θεο σε μικρες ηλικιες.

Ολοι αυτοι οι προβληματισμοι που αναφερατε δημιουργουνται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες στους ανθρωπους και προκυπτουν κατα την εφηβεια η αργοτερα, μετα απο τη μελετη αντιστοιχων βιβλιων στο σχολειο και μονο συγχηση μπορουν να προκαλεσουν σε μικρες ηλικιες.

 

 

Εαν δεν πιστευα στο Θεο αυτη την τακτικη θα ακολουθουσα.

Εξαλλου η ζωη μας στο σπιτι αυτο θα εδειχνε εφοσον δεν θα υπηρχε κατι που να σχετιζεται με το Θεο.

Δεν θα υπηρχαν εικονες δεν θα προσευχομαστε, δεν θα πηγαιναμε εκκλησια κτλ.

Αρα δεν υπηρχε λογος να κανω αναφορα στα παιδια μου για το τι πιστευουν οι αλλοι.

Ββαια αυτη η περιπτωση ειναι μαλλον τελικα η πιο απλη, τι πρεπει να λενε οι γονεις οταν και οι δυο δεν πιστευουν.

Τι γινεται στην περιπτωση που οι δυο γονεις πιστευουν αντιθετα?

Ειναι μαλλον ασχημο για τα παιδια ειναι οταν οι γονεις μοιραζονται. Οταν ο ενας πιστευει και ο αλλος οχι. Γινεται πιο δυσκολο. Μπερδευονται πιο ειναι το σωστο , ποια ειναι η αληθεια , τι ειναι ψεμα ,υπαρχει η οχι ο Θεος, και ποιος ειναι ο Θεος?

Δεν μπορει ο ενας γονεις να λεει οτι ο Θεος ειναι ψεμμα- δημιουργημα της φαντασιας του ανθρωπου και ο αλλος να λειει οτι μας εχει δημιουργησει. Φοβερη συγχηση στο μυαλουδακι των παιδιων.

 

Πρεπει να εχει ξεκαθαριστει απο μικρη ηλικια τι θα πουν στα παιδια. Τι γραμμη θα ακολουθησουν.

Να ακολουθουν μια πολιτικη και οποιος απο τους γονεις πιστευει σε αυτη τη θεωρια που απελεξαν να διδαξουν το παιδι, αυτος να τη υποστηριζει , ο αλλος καλυτερα να σιωπαινει διακριτικα . Επισης επειδη η μητερα ερχεται σε επαφη περισσοτερο με το παιδι και σε αυτην κυριως θα απευθυνει τα ερωτηματα πρεπει αυτος ο παραγοντας να συνεκτιμηθει στην αποφαση τους, ποια γραμμη θα ακολουθησουν.

 

Γενικα παντα η μητερα πρεπει να ειναι σταθερη οπως στο προγραμμα της και στη συμπεριφορα της , ετσι και στα πιστευω της. Να μην μπερδευει τα παιδια.

Καλυτερα να μην λεει τιποτα παρα να λεει μισολογα.

 

Συμπερασματικα τα παιδια θελουν τους γονεις ξεκαθαρους, σε αυτα που λενε και οχι να κανουν πισωγυρισματα . Να τους λενε αυτα που πιστευουν οι ιδιοι και οχι τι πιστευουν οι αλλοι, ωστε να μπορουν να το υποστηριξουν σε επομενες αποριες των παιδιων. Εαν ο ιδιος δεν ειναι ξεκαθαρος σε αυτα που πιστευει τοτε πρεπει να τα ξεκαθαρισει μεσα του η υπερ της θρησκεια η κατα και μετα να διδασκει τα παιδια του

Επισης ο γονεας πρεπει να μπαινει στο μυαλο του παιδιου και να του λεει οτι μπορει να καταλαβει, με απλα λογια. Να μιλαει παντα σε σχεση με την ωριμοτητα του παιδιου , την ηλικια του και τη συναισθηματικη νοημοσυνη του.

Οι αναφορες σε αλλους Θεους αλλων θρησκειων μονο μπερδεμα προκαλει στο μυαλο τους σε μικρες ηλικιες παιδιων.

[ΜΑΡΙΑΛ]

Νομιζω οτι οι γονεις που δεν πιστευουν και κυριως οι γονεις που δεν εχουν ξεκαθαρισει τι ακριβως πιστευουν και που ειναι μαλλον οι περισσοτεροι το καλυτερο ειναι να μην κανουν καμια αναφορα στο Θεο σε μικρες ηλικιες.

Ολοι αυτοι οι προβληματισμοι που αναφερατε δημιουργουνται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες στους ανθρωπους και προκυπτουν κατα την εφηβεια η αργοτερα, μετα απο τη μελετη αντιστοιχων βιβλιων στο σχολειο και μονο συγχηση μπορουν να προκαλεσουν σε μικρες ηλικιες.

 

 

Εαν δεν πιστευα στο Θεο, εγω αυτη την τακτικη θα ακολουθουσα.

Εξαλου η ζωη μας στο σπιτι αυτο θα εδειχνε εφοσον δεν θα υπηρχε κατι που να σχετιζεται με το Θεο.

Δεν θα υπηρχαν εικονες δεν θα προσευχομαστε, δεν θα πηγαιναμε εκκλησια κτλ.

Αρα δεν υπηρχε λογος να κανω αναφορα στα παιδια μου για το τι πιστευουν οι αλλοι.

Νομιζω οτι αυτη η περιπτωση ειναι η πιο απλη, τι πρεπει να λενε οι γονεις οταν και οι δυο δεν πιστευουν.

 

Το ασχημο για τα παιδια ειναι οταν οι γονεις μοιραζονται. Οταν ο ενας πιστευει και ο αλλος οχι. Γινεται πιο δυσκολο. Μπερδευονται πιο ειναι το σωστο , ποια ειναι η αληθεια , τι ειναι ψεμα ,υπαρχει η οχι ο Θεος, και ποιος ειναι ο Θεος?

Δεν μπορει ο ενας γονεις να λεει οτι ειναι ψεμμα , δημιουργημα της φαντασιας του ανθρωπου και ο αλλος οτι ειναι ο Θεος, που μας εχει δημιουργησει.

 

Πρεπει να εχει ξεκαθαριστει απο μικρη ηλικια τι θα πουν στα παιδια. Τι γραμμη θα ακολουθησουν.

Να ακολουθουν μια πολιτικη και οποιος απο τους γονεις πιστευει σε αυτη τη θεωρια που απελεξαν να διδαξουν το παιδι, αυτος να τη υποστηριζει , ο αλλος καλυτερα να σιωπαινει διακριτικα . Επισης επειδη η μητερα ερχεται σε επαφη περισσοτερο με το παιδι και σε αυτην κυριως θα απευθυνει τα ερωτηματα πρεπει αυτος ο παραγοντας να συνεκτιμηθει στην αποφαση τους, ποια γραμμη θα ακολουθησουν.

 

Γενικα παντα η μητερα πρεπει να ειναι σταθερη οπως στο προγραμμα της και στη συμπεριφορα της , ετσι και στα πιστευω της. Να μην μπερδευει τα παιδια.

Καλυτερα να μην λεει τιποτα παρα να λεει μισολογα.

 

Συμπερασματικα τα παιδια θελουν τους γονεις ξεκαθαρους, σε αυτα που λενε και οχι να κανουν πισωγυρισματα . Να τους λενε αυτα που πιστευουν οι ιδιοι και οχι τι πιστευουν οι αλλοι, ωστε να μπορουν να το υποστηριξουν σε επομενες απορειες των παιδιων. Εαν ο ιδιος δεν ειναι ξεκαθαρος σε αυτα που πιστευει τοτε πρεπει να τα ξεκαθαρισει μεσα του η υπερ της θρησκεια η κατα και μετα να διδασκει τα παιδια του

Επισης ο γονεας πρεπει να μπαινει στο μυαλο του παιδιου και να του λειει οτι μπορει να καταλαβει, με απλα λογια. Να μιλαει παντα σε σχεση με την ωριμοτητα του παιδιου και την ηλικια του και τη συναισθηματικη νοημοσυνη.

συμφωνώ

 

(είναι αυτό που σου έλεγα αλκυών ότι δεν θελω να περάσω δικές μου σκε΄ψεις αθείας στα παιδιά γιατί θέλω να έχουν το λιμάνι της πίστης, και γιατί δεν θέλω να αγχώνωνται και να φιλοσοφούν για το θεό σε τόσο μικρή ηλικία)

[Λαΐδα]

και εγω συμφωνω....τοσο απλα ειναι τα πραγματα!!

[Τόνια]

Νομιζω οτι οι γονεις που δεν πιστευουν και κυριως οι γονεις που δεν εχουν ξεκαθαρισει τι ακριβως πιστευουν και που ειναι μαλλον οι περισσοτεροι το καλυτερο ειναι να μην κανουν καμια αναφορα στο Θεο σε μικρες ηλικιες.

Ολοι αυτοι οι προβληματισμοι που αναφερατε δημιουργουνται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες στους ανθρωπους και προκυπτουν κατα την εφηβεια η αργοτερα, μετα απο τη μελετη αντιστοιχων βιβλιων στο σχολειο και μονο συγχηση μπορουν να προκαλεσουν σε μικρες ηλικιες

 

 

τα παιδιά δεν είναι πάνινες κούκλες να στέκονται εκεί και να μην ρωτάνε....ρωτάνε από πολύ μικρά..ούτε ζούνε απομονωμένα σε 4 τοίχους μέσα στο σπίτι μόνο με τους γονείς τους....ζούν σε μια κοινωνία, πάνε σχολείο, έχουν συγγενείς, γιαγιάδες παπούδες....ρωτάνε και πρέπει να παίρνουν απαντήσεις... σύγχυση προκαλεί το να μην απαντάς στις ερωτήσεις του....

[ELEN123]

τα παιδιά δεν είναι πάνινες κούκλες να στέκονται εκεί και να μην ρωτάνε....ρωτάνε από πολύ μικρά..ούτε ζούνε απομονωμένα σε 4 τοίχους μέσα στο σπίτι μόνο με τους γονείς τους....ζούν σε μια κοινωνία, πάνε σχολείο, έχουν συγγενείς, γιαγιάδες παπούδες....ρωτάνε και πρέπει να παίρνουν απαντήσεις... σύγχυση προκαλεί το να μην απαντάς στις ερωτήσεις του....

 

Δεν ειπα να μην απαντας. Να απαντας ξεκαθαρα ομως και να μην δημιουργεις καινουριες αποριες στο παιδι, παντα αναλογα με τα πιστευω σου.

Να λυνουμε τις αποριες των παιδιων μας και οχι να δημιουργουμε περισσοτερες αποριες και να προκαλουμε περισσοτερη συγχηση.

 

Εαν παλι θεωρεις οτι δεν εχεις ξεκαθαρισει τι πιστευεις , μην κανεις αναλυσεις... και αναλυσεις.... και αναλυσεις... Γινε πιο λακωνικος στις απαντησεις η ασε τον συζηγο να απαντησει.

 

Πες και ενα ΄΄δεν ξερω΄΄ Πιο εντιμο (εφοσον πραγματικα δεν ξερεις), πιο σωστο πιο ανθρωπινο.

Ποιο ευκολα θα αναπτυξουν την κριση τους ετσι.

Δεν θα χαλασει η εικονα του παιδιου για το γονεα. Αντιθετα τα παιδια απογοητευονται οταν οι γονεις ειναι ασυνεπεις και ανακολουθοι σε αυτα που λενε και αυτο τα κανει να μην μπορουν να βασιστουν στη αποψη των γονεων και αργοτερα να μην τη λαμβανουν σοβαρα υποψη τους.

 

Εξαλλου τα παιδια διδασκονται απο τις πραξεις μας και οχι τα λογια μας.

Για αυτο καλυτερα να ειμασε συνεπεις αυτων που λεμε ειτε πιστευουμε ειτε οχι.

 

δεν θελω να περάσω δικές μου σκε΄ψεις αθείας στα παιδιά γιατί θέλω να έχουν το λιμάνι της πίστης, και γιατί δεν θέλω να αγχώνωνται και να φιλοσοφούν για το θεό σε τόσο μικρή ηλικία)

__________________

ΜΑΡΙΑΛ

Να μεταφερουμε ανησυχιες δικες μας που δημιουργηθηκαν σε ηλικιες 20, 30 σε παιδακι μικρης ηλικιας,μονο κακο μπορουμε να κανουμε στην ψυχη και ακομα περισσοτερο στο μυαλο του.

[Daphne-]

Νομιζω οτι οι γονεις που δεν πιστευουν και κυριως οι γονεις που δεν εχουν ξεκαθαρισει τι ακριβως πιστευουν και που ειναι μαλλον οι περισσοτεροι το καλυτερο ειναι να μην κανουν καμια αναφορα στο Θεο σε μικρες ηλικιες.

Ολοι αυτοι οι προβληματισμοι που αναφερατε δημιουργουνται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες στους ανθρωπους και προκυπτουν κατα την εφηβεια η αργοτερα, μετα απο τη μελετη αντιστοιχων βιβλιων στο σχολειο και μονο συγχηση μπορουν να προκαλεσουν σε μικρες ηλικιες.

 

 

Εαν δεν πιστευα στο Θεο, εγω αυτη την τακτικη θα ακολουθουσα.

Εξαλλου η ζωη μας στο σπιτι αυτο θα εδειχνε εφοσον δεν θα υπηρχε κατι που να σχετιζεται με το Θεο.

Δεν θα υπηρχαν εικονες δεν θα προσευχομαστε, δεν θα πηγαιναμε εκκλησια κτλ.

Αρα δεν υπηρχε λογος να κανω αναφορα στα παιδια μου για το τι πιστευουν οι αλλοι.

Νομιζω οτι αυτη η περιπτωση ειναι η πιο απλη, τι πρεπει να λενε οι γονεις οταν και οι δυο δεν πιστευουν.

 

Το ασχημο για τα παιδια ειναι οταν οι γονεις μοιραζονται. Οταν ο ενας πιστευει και ο αλλος οχι. Γινεται πιο δυσκολο. Μπερδευονται πιο ειναι το σωστο , ποια ειναι η αληθεια , τι ειναι ψεμα ,υπαρχει η οχι ο Θεος, και ποιος ειναι ο Θεος?

Δεν μπορει ο ενας γονεις να λεει οτι ο Θεος ειναι ψεμμα- δημιουργημα της φαντασιας του ανθρωπου και ο αλλος να λειει οτι μας εχει δημιουργησει. Φοβερη συγχηση στο μυαλουδακι των παιδιων.

 

Πρεπει να εχει ξεκαθαριστει απο μικρη ηλικια τι θα πουν στα παιδια. Τι γραμμη θα ακολουθησουν.

Να ακολουθουν μια πολιτικη και οποιος απο τους γονεις πιστευει σε αυτη τη θεωρια που απελεξαν να διδαξουν το παιδι, αυτος να τη υποστηριζει , ο αλλος καλυτερα να σιωπαινει διακριτικα . Επισης επειδη η μητερα ερχεται σε επαφη περισσοτερο με το παιδι και σε αυτην κυριως θα απευθυνει τα ερωτηματα πρεπει αυτος ο παραγοντας να συνεκτιμηθει στην αποφαση τους, ποια γραμμη θα ακολουθησουν.

 

Γενικα παντα η μητερα πρεπει να ειναι σταθερη οπως στο προγραμμα της και στη συμπεριφορα της , ετσι και στα πιστευω της. Να μην μπερδευει τα παιδια.

Καλυτερα να μην λεει τιποτα παρα να λεει μισολογα.

 

Συμπερασματικα τα παιδια θελουν τους γονεις ξεκαθαρους, σε αυτα που λενε και οχι να κανουν πισωγυρισματα . Να τους λενε αυτα που πιστευουν οι ιδιοι και οχι τι πιστευουν οι αλλοι, ωστε να μπορουν να το υποστηριξουν σε επομενες απορειες των παιδιων. Εαν ο ιδιος δεν ειναι ξεκαθαρος σε αυτα που πιστευει τοτε πρεπει να τα ξεκαθαρισει μεσα του η υπερ της θρησκεια η κατα και μετα να διδασκει τα παιδια του

Επισης ο γονεας πρεπει να μπαινει στο μυαλο του παιδιου και να του λειει οτι μπορει να καταλαβει, με απλα λογια. Να μιλαει παντα σε σχεση με την ωριμοτητα του παιδιου , την ηλικια του και τη συναισθηματικη νοημοσυνη του.

Οι αναφορες σε αλλους Θεους αλλων θρησκειων μονο μπερδεμα προκαλει στο μυαλο τους.

Σωστά το ίδιο πιστεύω κι εγω και το έγραψα παραπάνω. Αυτό ισχύει για όλα οσα λέμε (ή δεν λέμε στα παιδιά)

[jannis]

Νομιζω οτι οι γονεις που δεν πιστευουν και κυριως οι γονεις που δεν εχουν ξεκαθαρισει τι ακριβως πιστευουν και που ειναι μαλλον οι περισσοτεροι το καλυτερο ειναι να μην κανουν καμια αναφορα στο Θεο σε μικρες ηλικιες.

Ολοι αυτοι οι προβληματισμοι που αναφερατε δημιουργουνται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες στους ανθρωπους και προκυπτουν κατα την εφηβεια η αργοτερα, μετα απο τη μελετη αντιστοιχων βιβλιων στο σχολειο και μονο συγχηση μπορουν να προκαλεσουν σε μικρες ηλικιες.

 

 

Εαν δεν πιστευα στο Θεο, εγω αυτη την τακτικη θα ακολουθουσα.

Εξαλλου η ζωη μας στο σπιτι αυτο θα εδειχνε εφοσον δεν θα υπηρχε κατι που να σχετιζεται με το Θεο.

Δεν θα υπηρχαν εικονες δεν θα προσευχομαστε, δεν θα πηγαιναμε εκκλησια κτλ.

Αρα δεν υπηρχε λογος να κανω αναφορα στα παιδια μου για το τι πιστευουν οι αλλοι.

Νομιζω οτι αυτη η περιπτωση ειναι η πιο απλη, τι πρεπει να λενε οι γονεις οταν και οι δυο δεν πιστευουν.

.

 

- Καθόλου απλό δεν είναι και ειδικά στην Ελλάδα που η θρησκεία ΄και οι θρησκευτικές εκδηλώσεις είναι τόσο κοντά στη κοινωνία. Αυτό μπορείς να το κάνεις βαριά βαριά ως 4 χρονών και το λέω από πρώτο χέρι γιατί τα παιδιά και σκέφτονται και τις κεραίες τους έχουν ανοικτές και ρωτάνε και μιλάνε με τα άλλα παιδιά και δασκάλους και ενήλικες (είναι πολλά σχετικά θέματα και στην ύλη του σχολείο βιβλίο γλώσσας Α' τάξη).

Αρα πρέπει να μιλήσεις ούτως η άλλως αναγάζεσαι και να μην ακολουθήσεις την τακτική του στρουθοκαμηλισμού επειδή το θέμα είναι δύσκολο.

 

- Συμφωνώ ότι είναι πιο δύσκολο να εξηγήσεις το ''Δεν ξέρω αν υπάρχει'', αλλά αυτό είναι εξίσου δύσκολο με το μάθεις τα παιδιά ότι ''Πιστεύουμε σε αυτόν τον Θεό αλλά σεβόμαστε τα πιστεύω των άλλων που πιστεύουν σε άλλους Θεούς''. Αυτό έχει να κάνει με την πολυπλοκότητα και την υποκειμενικότητα της ''αλήθειας''. Αν δεν μπορούν να καταλάβουν το ένα δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το άλλο. Αν αυτοί που πιστεύουν μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί τον σεβασμό στις άλλες θρησκείες και ταυτόχρονα να τους μεταδώσουν ότι η δικιά τους είναι αληθινή, ε τότε και αυτοί που δεν ξέρουν μπορούν να μιλήσουν για την αγνοια.

 

- Στην περίπτωση που οι γονεις δεν πιστεύουν ξεκάθαρα γιατί θεωρείς ότι δεν πρέπει να μιλήσουν? Γιατί είναι εντάξει να ακούνε τις απόψεις των γονιών που πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και όχι των Άθεων?

 

Το ασχημο για τα παιδια ειναι οταν οι γονεις μοιραζονται. Οταν ο ενας πιστευει και ο αλλος οχι. Γινεται πιο δυσκολο. Μπερδευονται πιο ειναι το σωστο , ποια ειναι η αληθεια , τι ειναι ψεμα ,υπαρχει η οχι ο Θεος, και ποιος ειναι ο Θεος?

Δεν μπορει ο ενας γονεις να λεει οτι ο Θεος ειναι ψεμμα- δημιουργημα της φαντασιας του ανθρωπου και ο αλλος να λειει οτι μας εχει δημιουργησει. Φοβερη συγχηση στο μυαλουδακι των παιδιων.

 

Πρεπει να εχει ξεκαθαριστει απο μικρη ηλικια τι θα πουν στα παιδια. Τι γραμμη θα ακολουθησουν.

Να ακολουθουν μια πολιτικη και οποιος απο τους γονεις πιστευει σε αυτη τη θεωρια που απελεξαν να διδαξουν το παιδι, αυτος να τη υποστηριζει , ο αλλος καλυτερα να σιωπαινει διακριτικα . Επισης επειδη η μητερα ερχεται σε επαφη περισσοτερο με το παιδι και σε αυτην κυριως θα απευθυνει τα ερωτηματα πρεπει αυτος ο παραγοντας να συνεκτιμηθει στην αποφαση τους, ποια γραμμη θα ακολουθησουν.

 

Γενικα παντα η μητερα πρεπει να ειναι σταθερη οπως στο προγραμμα της και στη συμπεριφορα της , ετσι και στα πιστευω της. Να μην μπερδευει τα παιδια.

Καλυτερα να μην λεει τιποτα παρα να λεει μισολογα.

 

Συμπερασματικα τα παιδια θελουν τους γονεις ξεκαθαρους, σε αυτα που λενε και οχι να κανουν πισωγυρισματα . Να τους λενε αυτα που πιστευουν οι ιδιοι και οχι τι πιστευουν οι αλλοι, ωστε να μπορουν να το υποστηριξουν σε επομενες απορειες των παιδιων. Εαν ο ιδιος δεν ειναι ξεκαθαρος σε αυτα που πιστευει τοτε πρεπει να τα ξεκαθαρισει μεσα του η υπερ της θρησκεια η κατα και μετα να διδασκει τα παιδια του

Επισης ο γονεας πρεπει να μπαινει στο μυαλο του παιδιου και να του λειει οτι μπορει να καταλαβει, με απλα λογια. Να μιλαει παντα σε σχεση με την ωριμοτητα του παιδιου , την ηλικια του και τη συναισθηματικη νοημοσυνη του.

Οι αναφορες σε αλλους Θεους αλλων θρησκειων μονο μπερδεμα προκαλει στο μυαλο τους.

 

Συμφωνώ ότι οι γονείς πρέπει να έχουν κοινή γραμμη, συνήθως όταν 2 άνθρωποι είναι παντρεμένοι με διαφορετικά πιστεύω σέβονται ο ένας τον άλλο και θέλουν να διδάξουν αυτόν τον σεβασμό στα παιδιά τους. Επίσης υπάρχουν γονείς που η κοινή τους γραμμή είναι ότι θέλουμε τα παιδιά μας να σχηματίσουν την δική τους άποψη και πιστεύω. Φυσικά αν οι γονείς έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά και ισχυρές απόψεις θα είναι πιο δύσκολο γι αυτούς να βρουν τις ισορροπίες μεταξύ τους πρώτα και μετά με τα παιδιά τους. Και ναι αν οι γονείς δεν βρουνε τις ισορροπίες τους αυτό θα δημιουγήσει πρόβλημα και σύγχιση στα παιδιά. Ακόμα όμως και 2 γονείς να πιστεύουν στο ίδιο δόγμα μπορεί να έχουν διαφωνίες μεταξύ τους για το πως καί σε πιο βαθμό το εκδηλώνουμε και να δημιουργήσει προβλήματα, εχώ δει μέχρι και διαζύγια να είναι το αποτέλεσμα αυτής των διαφωνιών..

 

 

Και το να είσαι αγνωστικιστής είναι ξεκάθαρη άποψη και φιλοσοφία ζωής. ΟΚ είναι πιο δύσκολο να το εξηγήσεις, αλλά έχει και πρόσθετη αξία γιατί κάνοντας το μαθαίνεις τα παιδιά και ένα άλλο τρόπο σκέψης.

 

Συμφωνώ ότι πρεπει να εξηγούμε τα πράγματα με πιο απλό τρόπο και σύμφωνα με την ωριμότητα τους, και φυσικά δεν έχω πρόβλημα να λέω ''Δεν ξέρω''. Όπως δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε για την θρησκεία και τον Θεό δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για άλλα δόγματα, αλλους Θεούς, είναι και αυτά γύρω μας. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε στην γυάλλα. Δηλαδή αν είχες ένα πρωτάκι που σου έλεγε ότι ο Μεχμετ δεν πιστεύει στο Χριστό και τσακωθήκαμε, τι θα του πεις;

 

Και καλά δεν μιλάς για τον Θεό, μιλάς όμως για άλλα θέματα. Εγώ για παράδειγμα δεν είπα στο παιδιά μου για την Δημιουργία. Διαβάσαμε όμως βιβλία για το αστρικό σύστημα (παιδικά) που μιλάνε για την μεγάλη έκρηξη και άλλα που αναφέρονται στην θεωρία της εξέλιξης (βιβλία γνώσεων, φύσης με κίνητρο τους... δεινόσαυρους -πάλι παιδικά ). Ε όταν ο γιος μου άκουσε (όχι απο εμένα) ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, διαφώνησε, το συζήτησε, ήρθε να το συζητησει και μαζί μου. Υποχρεωτικά θα απαντήσω με όση ειλικρίνια και απλότητα μπορώ.

[jannis]

Να μεταφερουμε ανησυχιες δικες μας που δημιουργηθηκαν σε ηλικιες 20, 30 σε παιδακι μικρης ηλικιας,μονο κακο μπορουμε να κανουμε στην ψυχη και ακομα περισσοτερο στο μυαλο του.

 

Σύμφωνοι λάθος να το να μεταφέρεις τις ανησυχίες σου και αυτό άσχετα με το σε ποια ηλικία δημιουργήθηκαν. Αυτό όμως ισχύει και για αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Το αν θα μεταφέρεις ανησυχίες ή όχι δεν εξαρτάται από τον αν είσαι άθεος ή θρήσκος, αλλά πως εσύ εκλαμβάνεις τα πιστεύω σου (αν για παράδειγμα είσαι σε απόγνωση ή ενοχικός) και αν αυτό το μεταφέρεις.

[ELEN123]

Σύμφωνοι λάθος να το να μεταφέρεις τις ανησυχίες σου και αυτό άσχετα με το σε ποια ηλικία δημιουργήθηκαν. Αυτό όμως ισχύει και για αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Το αν θα μεταφέρεις ανησυχίες ή όχι δεν εξαρτάται από τον αν είσαι άθεος ή θρήσκος, αλλά πως εσύ εκλαμβάνεις τα πιστεύω σου (αν για παράδειγμα είσαι σε απόγνωση ή ενοχικός) και αν αυτό το μεταφέρεις.

 

Απολυτα συμφωνη μαζι σου. Δεν εξαιρεσα τους πιστους.

Οτι ειπα ισχυει και για τους πιστους. Και για τους πιστους μαλιστα ειναι πιο δυσκολα τα πραγματα γιατι γινονται περισσοτερο ασυνεπεις , απο αθεους.

[ELEN123]

- Καθόλου απλό δεν είναι και ειδικά στην Ελλάδα που η θρησκεία ΄και οι θρησκευτικές εκδηλώσεις είναι τόσο κοντά στη κοινωνία. Αυτό μπορείς να το κάνεις βαριά βαριά ως 4 χρονών και το λέω από πρώτο χέρι γιατί τα παιδιά και σκέφτονται και τις κεραίες τους έχουν ανοικτές και ρωτάνε και μιλάνε με τα άλλα παιδιά και δασκάλους και ενήλικες (είναι πολλά σχετικά θέματα και στην ύλη του σχολείο βιβλίο γλώσσας Α' τάξη).

Αρα πρέπει να μιλήσεις ούτως η άλλως αναγάζεσαι και να μην ακολουθήσεις την τακτική του στρουθοκαμηλισμού επειδή το θέμα είναι δύσκολο.

 

- Συμφωνώ ότι είναι πιο δύσκολο να εξηγήσεις το ''Δεν ξέρω αν υπάρχει'', αλλά αυτό είναι εξίσου δύσκολο με το μάθεις τα παιδιά ότι ''Πιστεύουμε σε αυτόν τον Θεό αλλά σεβόμαστε τα πιστεύω των άλλων που πιστεύουν σε άλλους Θεούς''. Αυτό έχει να κάνει με την πολυπλοκότητα και την υποκειμενικότητα της ''αλήθειας''. Αν δεν μπορούν να καταλάβουν το ένα δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το άλλο. Αν αυτοί που πιστεύουν μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί τον σεβασμό στις άλλες θρησκείες και ταυτόχρονα να τους μεταδώσουν ότι η δικιά τους είναι αληθινή, ε τότε και αυτοί που δεν ξέρουν μπορούν να μιλήσουν για την αγνοια.

 

- Στην περίπτωση που οι γονεις δεν πιστεύουν ξεκάθαρα γιατί θεωρείς ότι δεν πρέπει να μιλήσουν? Γιατί είναι εντάξει να ακούνε τις απόψεις των γονιών που πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και όχι των Άθεων?

 

 

 

Συμφωνώ ότι οι γονείς πρέπει να έχουν κοινή γραμμη, συνήθως όταν 2 άνθρωποι είναι παντρεμένοι με διαφορετικά πιστεύω σέβονται ο ένας τον άλλο και θέλουν να διδάξουν αυτόν τον σεβασμό στα παιδιά τους. Επίσης υπάρχουν γονείς που η κοινή τους γραμμή είναι ότι θέλουμε τα παιδιά μας να σχηματίσουν την δική τους άποψη και πιστεύω. Φυσικά αν οι γονείς έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά και ισχυρές απόψεις θα είναι πιο δύσκολο γι αυτούς να βρουν τις ισορροπίες μεταξύ τους πρώτα και μετά με τα παιδιά τους. Και ναι αν οι γονείς δεν βρουνε τις ισορροπίες τους αυτό θα δημιουγήσει πρόβλημα και σύγχιση στα παιδιά. Ακόμα όμως και 2 γονείς να πιστεύουν στο ίδιο δόγμα μπορεί να έχουν διαφωνίες μεταξύ τους για το πως καί σε πιο βαθμό το εκδηλώνουμε και να δημιουργήσει προβλήματα, εχώ δει μέχρι και διαζύγια να είναι το αποτέλεσμα αυτής των διαφωνιών..

 

 

Και το να είσαι αγνωστικιστής είναι ξεκάθαρη άποψη και φιλοσοφία ζωής. ΟΚ είναι πιο δύσκολο να το εξηγήσεις, αλλά έχει και πρόσθετη αξία γιατί κάνοντας το μαθαίνεις τα παιδιά και ένα άλλο τρόπο σκέψης.

 

Συμφωνώ ότι πρεπει να εξηγούμε τα πράγματα με πιο απλό τρόπο και σύμφωνα με την ωριμότητα τους, και φυσικά δεν έχω πρόβλημα να λέω ''Δεν ξέρω''. Όπως δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε για την θρησκεία και τον Θεό δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για άλλα δόγματα, αλλους Θεούς, είναι και αυτά γύρω μας. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε στην γυάλλα. Δηλαδή αν είχες ένα πρωτάκι που σου έλεγε ότι ο Μεχμετ δεν πιστεύει στο Χριστό και τσακωθήκαμε, τι θα του πεις;

 

Και καλά δεν μιλάς για τον Θεό, μιλάς όμως για άλλα θέματα. Εγώ για παράδειγμα δεν είπα στο παιδιά μου για την Δημιουργία. Διαβάσαμε όμως βιβλία για το αστρικό σύστημα (παιδικά) που μιλάνε για την μεγάλη έκρηξη και άλλα που αναφέρονται στην θεωρία της εξέλιξης (βιβλία γνώσεων, φύσης με κίνητρο τους... δεινόσαυρους -πάλι παιδικά ). Ε όταν ο γιος μου άκουσε (όχι απο εμένα) ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, διαφώνησε, το συζήτησε, ήρθε να το συζητησει και μαζί μου. Υποχρεωτικά θα απαντήσω με όση ειλικρίνια και απλότητα μπορώ.

 

Nομιζω οτι παιζουμε λιγο με τις λεξεις γιατι σε γενικες γραμμες παρομοια πραγματα εγραψα και εγω.

 

Γενικα τα παιδια , αυτονοητο ειναι, οτι τα μαθαινουμε πρωτα για αυτα που πιστευουμε εμεις.

Και ξεκιναμε παντα με τα υπαρκτα. (για τον Αθεο ο Θεος ειναι ανυπαρκτος)

Αν τυχει και σε ρωτησουν , φυσικα τους απαντας με απλο τροπο και τους λες την αποψη σου.

Δεν προκαλεις ομως τη συζητηση ο ιδιος, εφοσον κατι για σενα δεν υπαρχει.

Συνηθως αδιαφορεις για το ανυπαρκτο.

 

Αργοτερα τους μαθαινουμε τι πιστευουν οι αλλοι. Ερχεται σε δευτερη προτεραιοτητα.

 

Και πολυ αργοτερα τους μαθαινουμε τι πιστευαν και οι αρχαιoι προγονοι και

 

αργοτερα οι αλλοι λαοι.

 

Ολα Με μια ταξη στο μυαλο τους.

 

Γιατι εμεις μπορει να τα εχουμε ολα στο μυαλο μας, αλλα μπηκαν πολυ σταδιακα .

 

Επισης το να εξηγησεις σε ενα παιδι οτι κατι που δεν βλεπει το ιδιο υπαρχει, ειναι πολυ δυσκολοτερο , απο το αντιθετο. Για αυτο και οι πιστοι γονεις πρεπει να το υποστηριζουν πολυ με τις πραξεις τους.

 

Ομως θεωρω οτι ακομα πολυπλοκοτερη σκεψη και πολυ δυσνοητη για μικρα παιδια ειναι να καταλαβουν οτι καποιοι αλλοι πιστευουν σε κατι , ( σε προσωπο? τι ? πως θα περιγραψουν το Θεο οι Αθεοι γονεις , εφοσον για αυτους ο Θεος δεν εχει ιδιοτητες υλικες και πνευματικες, στις πολυ μικρες ηλικιες ) που δεν το βλεπουμε ολοι, αυτοι τον πιστευουν , αλλα εμεις Οχι. ?

 

Θεωρω τελειως λαθος να ξεκινας εσυ σαν γονιος να τους λες τι λαθος πιστευουν οι αλλοι και για κατι που δεν βλεπουν τα παιδια. χωρις να εχει προηγηθει ερωτηση?

 

Επισης πολυ λαθος γονεις που εχουν οι ιδιοι συγχηση να ειναι ασυνεπεις στα ιδια τους τα λογια και να τα κανουν σαλατα στο μυαλο των παιδιων. Να τους ανακτατεψουν τα παντα.

 

Επιεδη ολοι θελουμε , πνευματικα και ψυχικα υγειη παιδια , και για αυτο γινεται η συζητηση αυτη νομιζω οτι η πιο δυσκολη κατηγορια ως προς τα παιδια ειναι η τελευταια και για αυτο το λογο πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι. Τουλαχιστον να λενε δεν ξερω.

[alcyon]

Κοινή γραμμή; Κι εγώ συμφωνώ. Αλλά τι εννοώ εγώ κοινή γραμμή και τι εννοείς εσύ ή κάποιος άλλος, μάλλον απέχει πολύ! Υποθέτω πως θα λες, να μην υπάρχουν συγκρούσεις, άρα κάποιος θα κάνει "πίσω" στα δικά του πιστεύω και θα αφήνει περισσότερο χώρο για τα πιστεύω του άλλου. (Εφόσον δεν έχουν κοινά πιστεύω). Αλλά ακόμα και μεταξύ ανθρώπων του ίδιου δόγματος, τα ίδια πράγματα ερμηνεύονται διαφορετικά. Εκεί, υπάρχει κοινή γραμμή; Γιατί στα δικά μου μάτια δεν είναι όλα άσπρα-μαύρα.

 

Λες:

Δεν ειπα να μην απαντας. Να απαντας ξεκαθαρα ομως και να μην δημιουργεις καινουριες αποριες στο παιδι, παντα αναλογα με τα πιστευω σου.

Να λυνουμε τις αποριες των παιδιων μας και οχι να δημιουργουμε περισσοτερες αποριες και να προκαλουμε περισσοτερη συγχηση.

Διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως, πλαγίως και γενικώς προς κάθε κατεύθυνση!! Μα φυσικά πρέπει τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την πολυπλοκότητα του κόσμου μας και να εξοικειωθούν με αυτή. Να αντιληφθούν σιγά σιγά πως δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, ούτε καλό-κακό. Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις ανάμεσα στα άκρα. Αυτά τα πράγματα έρχονται με την αναζήτηση. Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες εκλαμβάνουν ό,τι τους λέμε ως "απόλυτα αληθινό". Καλό θα ήταν για τα ίδια να μάθουν να σκέφτονται, να μάθουν να ρωτάνε, να μάθουν να κινούνται με συλλογισμούς και να οδηγούνται από το ένα ερώτημα στο άλλο. Και αν κρίνω από την ανταπόκριση και τις ερωτήσεις των παιδιών μου, θα έλεγα πως είναι κάτι εφικτό.

 

Οι περισσότερες απορίες οδηγούν σε μεγαλύτερη αναζήτηση.

 

Οι βιαστικές και μη επιβεβαιωμένες απαντήσεις είναι πιθανό να πέφτουν σε αντιφάσεις και να προκαλούν σύγχυση. Είναι και ένα από τα σημεία που διαφωνώ με τα εκκλησιαστικά ζητήματα. Πως προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα πάντα, με βάση το θεό.

 

Ποιος προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση:

α. Αυτός που λέει πως δεν ξέρει πώς φτιάχτηκε ο κεραυνός;

β. Αυτός που λέει πως τον κεραυνό τον στέλνει ο Δίας;

Και ποιος από τους δύο φτάνει πιο κοντά στην αλήθεια;

 

Η επιλογή μου -για το παράδειγμα- στην παλιά αυτή θρησκεία είναι για να μπορέσουμε να το δούμε λίγο αποστασιοποιημένα. Και τότε το είχαν ως "απόλυτα αληθινό". Όλοι μας αυτή τη στιγμή, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, καταλαβαίνουμε πως δεν είναι "απόλυτα αληθινό".

 

 

Όσο για τα ερωτήματα που έρχονται αργότερα όπως λες χαρακτηριστικά... έχω να πω πως... είναι φυσικό! Σε πιο μικρή ηλικία δεν έχει ολοκληρωθεί η νοητική ανάπτυξη του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Η κριτική ικανότητα σε πλήρη δραστηριότητα έρχεται από την εφηβεία και σε συνδυασμό με την εμπειρία, η οποία κατακτάται χρόνο το χρόνο, δίνει ένα αποτέλεσμα αμφισβήτησης των παλαιότερων "πιστεύω". Και αλίμονο αν ένας άνθρωπος σταματούσε την εγκεφαλική του ωρίμανση κρατώντας παγιωμένα και χωρίς να έχει αμφισβητήσει ούτε στιγμή, τα όσα πίστευε όταν ήταν παιδί! Αυτό θα καταδείκνυε άνθρωπο ανώριμο συναισθηματικά και ψυχολογικά.

 

 

Επίσης είναι απόλυτα φυσικό να μεταφερθούν στοιχεία του χαρακτήρα μας και της στάσης ζωής μας στα παιδιά. Και αυτό δε γίνεται συνειδητά. Μην ξεγελιόμαστε. Ακόμα και να προσπαθήσει κάποιος να μην περάσει "τον εαυτό του" στα παιδιά, θα δει μετά από χρόνια πως έχει αποτύχει παταγωδώς. Και νομίζω πως η επιβίωση έχει στηριχθεί πολύ σε αυτό τον μηχανισμό μάθησης των παιδιών.

[alcyon]

...

Γενικα τα παιδια , αυτονοητο ειναι οτι τα μαθαινουμε πρωτα τι πιστευουμε εμεις.

Και ξεκιναμε παντα με τα υπαρκτα. (για τον Αθεο ο Θεος ειναι ανυπαρκτος)

Δηλαδή θεωρείς πως τα παιδιά του απελεύθερου θα είναι σε δυσμενέστερη θέση από τα παιδιά κάποιου που πιστεύει; Επειδή για τον μεν ο θεός είναι ανύπαρκτος, ενώ για τους άλλους υπαρκτός;;

Είναι το ίδιο αφηρημένη έννοια ΚΑΙ για τις δύο κατηγορίες παιδιών!

 

Μου θυμίζεις εκείνη τη φροϋδική ερμηνεία που θεωρεί πως η γυναίκα νιώθει μειονεκτικά επειδή δεν έχει πέος!

Αν τυχει και σε ρωτησουν και φυσικα τους λες με απλο τροπο την αποψη σου. Δεν το προκαλεις τη συζητηση εφοσον κατι για σενα δεν υπαρχει. Συνηθως αδιαφορεις για το ανυπαρκτο.

Δηλαδή για τον πιστό, η θρησκεία γίνεται λάβαρο, τιμή και καμάρι και πρέπει να μιλάει για αυτό στο παιδί του από μικρό, ενώ για έναν άθεο μια αντίστοιχη συζήτηση φτάνει τα όρια του... ταμπού!!

Αν ο κόσμος δεν έκανε θρησκευτικές αναφορές δε νομίζω ο απελεύθερος -και ο κάθε απελεύθερος- να ασχολιόταν με το θέμα θεός. Γι' αυτό φωνάζει ο έρ'μος. Λέει πως με την παρουσία τους οι άλλοι, τον φέρνουν στο σημείο να πρέπει να εξηγήσει και να καθοδηγήσει το παιδί του για το τι θα ακούσει και πώς να το αντιμετωπίσει. Ποιο είναι το ανύπαρκτο σε αυτήν την κατάσταση;

Θεωρω τελειως λαθος να ξεκινας εσυ σαν γονιος να τους λες τι λαθος πιστευουν οι αλλοι και για κατι που δεν βλεπουν τα παιδια. χωρις να εχει προηγηθει ερωτηση?

Εμ... εδώ μου το φύλαγες! Κι έλεγα πού είναι η παρανόηση! Εννοείται πως ΟΛΗ η συζήτηση γίνεται όταν υπάρχει ερέθισμα. π.χ. Κάποια δική τους ερώτηση, κάτι που είδαν, κάτι που άκουσαν κτλ. Δεν ξεκινάς να κάνεις κήρυγμα στα παιδιά σου για Θεό ή μη. Συμφωνούμε όλοι σε αυτό, νομίζω.

[ELEN123]

Δηλαδή θεωρείς πως τα παιδιά του απελεύθερου θα είναι σε δυσμενέστερη θέση από τα παιδιά κάποιου που πιστεύει; Επειδή για τον μεν ο θεός είναι ανύπαρκτος, ενώ για τους άλλους υπαρκτός;;

Είναι το ίδιο αφηρημένη έννοια ΚΑΙ για τις δύο κατηγορίες παιδιών!

 

Μου θυμίζεις εκείνη τη φροϋδική ερμηνεία που θεωρεί πως η γυναίκα νιώθει μειονεκτικά επειδή δεν έχει πέος!

Δηλαδή για τον πιστό, η θρησκεία γίνεται λάβαρο, τιμή και καμάρι και πρέπει να μιλάει για αυτό στο παιδί του από μικρό, ενώ για έναν άθεο μια αντίστοιχη συζήτηση φτάνει τα όρια του... ταμπού!!

 

 

ΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙς ???

 

Που τα εγραψα αυτα που λες???????

 

Διαβασε παλι για να τα καταλαβεις καλυτερα.

[alcyon]

.....Επισης πολυ λαθος γονεις που εχουν οι ιδιοι συγχηση να ειναι ασυνεπεις στα ιδια τους τα λογια και να τα κανουν σαλατα στο μυαλο των παιδιων. Να τους ανακτατεψουν τα παντα.

 

Επιεδη ολοι θελουμε , πνευματικα και ψυχικα υγειη παιδια , και για αυτο γινεται η συζητηση αυτη νομιζω οτι η πιο δυσκολη κατηγορια ως προς τα παιδια ειναι η τελευταια και για αυτο το λογο πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι. Τουλαχιστον να λενε δεν ξερω

 

Ποιον θεωρείς "σε σύγχυση"; Όλοι λίγο ως πολύ έχουμε κάποια πιστεύω και μια άλφα στάση ζωής.

 

Νομίζω πως η σύγχυση έρχεται κυρίως από όσους είναι απόλυτοι στις απόψεις τους (είτε πιστεύουν, είτε όχι). Κι αυτό γιατί η απολυτότητα φέρνει ανακολουθία. Επίσης πιο πιθανό το θεωρώ να πέσει ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος σε ανακολουθία και να προκαλέσει "σύγχυση" στα παιδιά του, γιατί εκείνος στήνει ένα ιδανικό δόγμα το οποίο προσπαθεί -συνήθως ανεπιτυχώς- να ακολουθήσει πλήρως. Εκεί λοιπόν που αρχίζει το "στρογγύλεμα" για να το φέρει κάποιος στα μέτρα του... αρχίζει και η σύγχυση.

 

Από πολύ θρήσκο δεν έχω ακούσει ποτέ "δεν ξέρω"!

[alcyon]

ΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙς ???

 

Που τα εγραψα αυτα που λες????

Καλέεεε μη μου εξάπτεσαι!

Να σε καταλάβω προσπαθώ! Ειλικρινά. Αναφέρεις κάποια πράγματα, μα αυτά που λες, αν τα προεκτείνεις λίγο... βγαίνουν "παράξενα" συμπεράσματα, όπως βλέπεις. Οπότε... ή εσύ κάτι άλλο ήθελες να πεις ή εγώ κάτι δεν κατάλαβα.

 

Ρίξε ένα επεξηγηματικό please!

[ELEN123]

 

Από πολύ θρήσκο δεν έχω ακούσει ποτέ "δεν ξέρω"!

 

Εσυ!!

 

Υπαρχει και αλλος κοσμος ξερεις, εκτος απο αυτον που ειναι γυρω σου!!

[alcyon]

Εσυ!!

Τι εννοείς; Πως είμαι θρήσκα; πως λέω "δεν ξέρω";... ή απλά με δείχνεις;;

(σου είπα... δυσκολεύομαι να σε καταλάβω)

Υπαρχει και αλλος κοσμος ξερεις, εκτος απο αυτον που ειναι γυρω σου!!

 

Είπα κάτι διαφορετικό;

Εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου και τις εμπειρίες του. Δε μπορώ να μιλήσω για λογαριασμό άλλου. Πού το παράξενο;

 

Εγώ άνοιξα το θέμα ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Να ακούσω άλλες απόψεις και να τις "κοντράρω" όσο μου αρέσει. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα σου;

[Λαΐδα]

εγω συμφωνω γενικα με τη γραμμη της elen123, δεν βρισκω κατι που ειναι 'παραλογο' σε οσα λεει....

Απλα να σημειωσω οτι εχει να κανει και με τις ηλικιες....παιδι ειναι στα 4, παιδι και στα 10......σαφως οι αναζητησεις ειναι διαφορετικες.

Αλλα αν υπαρχει κοινη γραμμη απο την οικογενεια (που θα επρεπε να υπαρχει), νομιζω οτι δεν δημιουργουνται συγχισεις στα παιδια....

Ακομη και απολυτες να ειναι οι αποψεις τους, σαφως δεν υπαρχει συγχιση...απλα υιοθετουνται απο τα παιδια τους.

[jannis]

Συνηθως αδιαφορεις για το ανυπαρκτο.

.

 

Αδιαφορείς για το ανύπαρκτο αν αδιαφορούν τα παιδιά. Αν τα παιδιά κάποιου άθεου τον ρωτήσουν πως έφτιαξε μπαμπα ο Θεός τον κόσμο / τον άνθρωπο, αυτός θα τους απαντήσει δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός και η επιστήμη προς το παρόν υποστηρίζει ότι ....

 

Αργοτερα τους μαθαινουμε τι πιστευουν οι αλλοι. Ερχεται σε δευτερη προτεραιοτητα.

 

Και πολυ αργοτερα τους μαθαινουμε τι πιστευαν και οι αρχαιoι προγονοι και

 

αργοτερα οι αλλοι λαοι.

 

Ολα Με μια ταξη στο μυαλο τους.

.

 

Δύσκολο... γιατί δεν είναι απομονωμένοι από τα άλλα πιστεύω (και ούτε θα ήθελα να είναι). Επίσης για τους αρχαίους, επικρατεί μια μανία τώρα στα παιδιά είναι πολύ της μόδας να το πω, εχουν γραφτεί πολλά παιδικά βιβλία δεν ξέρω αλλά τα παιδιά είναι ξετρελλαμένα με την μυθολογία. (Προσωπικά δεν τρελαίνομαι και προσπάθησα να αντισταθώ λόγω της βίας κυρίως αλλά και άλλων θεμάτων πχ αιμομιξίες...) αλλά τα παιδιά μου όπως πολλά αλλά έχουν μανία. Ετσι ξέρουν ήδη για τους Δώδεκα θεούς! Που να ακούσουν οτι υπάρχουν και σήμερα πιστοί ....

 

 

Επισης το να εξηγησεις σε ενα παιδι οτι κατι που δεν βλεπει το ιδιο υπαρχει, ειναι πολυ δυσκολοτερο , απο το αντιθετο. Για αυτο και οι πιστοι γονεις πρεπει να το υποστηριζουν πολυ με τις πραξεις τους.

 

Ομως θεωρω οτι ακομα πολυπλοκοτερη σκεψη και πολυ δυσνοητη για μικρα παιδια ειναι να καταλαβουν οτι καποιοι αλλοι πιστευουν σε κατι , ( σε προσωπο? τι ? πως θα περιγραψουν το Θεο οι Αθεοι γονεις , εφοσον για αυτους ο Θεος δεν εχει ιδιοτητες υλικες και πνευματικες, στις πολυ μικρες ηλικιες ) που δεν το βλεπουμε ολοι, αυτοι τον πιστευουν , αλλα εμεις Οχι. ?

 

Θεωρω τελειως λαθος να ξεκινας εσυ σαν γονιος να τους λες τι λαθος πιστευουν οι αλλοι και για κατι που δεν βλεπουν τα παιδια. χωρις να εχει προηγηθει ερωτηση?

 

.

Με αυτή την λογική είναι εξίσου λάθος και για τον πιστό να μιλάει στα παιδιά του για τον Θεό.

[ELEN123]

...Α.Αν τα παιδιά κάποιου άθεου τον ρωτήσουν πως έφτιαξε μπαμπα ο Θεός τον κόσμο / τον άνθρωπο, αυτός θα τους απαντήσει δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός και η επιστήμη προς το παρόν υποστηρίζει ότι ....

 

.........

 

Β Με αυτή την λογική είναι εξίσου λάθος και για τον πιστό να μιλάει στα παιδιά του για τον Θεό.

 

A. Και φυσικα θα πεις την δικη σου αποψη, οτι πιστευεις .

Μονο που ενα παιδι που εχει μεγαλωσει σε περιβαλλον με αθεους γονεις δυσκολα θα κανει αυτη την ερωτηση.

΄΄

 

Και το επιβεβαιωνει αυτο που λεω το ιδιο σου το παιδι.

 

.

Εγώ για παράδειγμα δεν είπα στο παιδιά μου για την Δημιουργία. Διαβάσαμε όμως βιβλία για το αστρικό σύστημα (παιδικά) που μιλάνε για την μεγάλη έκρηξη και άλλα που αναφέρονται στην θεωρία της εξέλιξης (βιβλία γνώσεων, φύσης με κίνητρο τους... δεινόσαυρους -πάλι παιδικά ). Ε όταν ο γιος μου άκουσε (όχι απο εμένα) ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, διαφώνησε, το συζήτησε, ήρθε να το συζητησει και μαζί μου. Υποχρεωτικά θα απαντήσω με όση ειλικρίνια και απλότητα μπορώ.

 

απο οτι βλεπω και εσυ την απαντηση την ειχες δωσει ηδη στο παιδι σου.

Και εσυ δεν του μιλησες καθολου για τη μη υπαρξη του Θεου και τη μη δημιουργια του συμπαντος απο το Θεο, του ειπες τι ακριβως πιστευεις .

 

Ακριβως αυτο εννοω και εγω. Λεμε στα παιδια παντα τι πιστευουμε εμεις. Ξεκιναμε παντα απο εκει. Και εξασαφαλιζουμε σταθερο περιβαλλον και ως προς τα πιστευω μας Οχι τι λαθος πιστευουν οι αλλοι. Αυτο ερχεται σε δευτερη προτεραιοτητα, οταν και εαν ερωτηθουμε απο τα παιδια. Και απο οτι ειδες το παιδι σου εχει διαμορφωσει αυτην την αποψη , που βεβαια εσυ τον εχεις οδηγησει εκει και δεν χρειαστηκε να σου εκανε την ερωτηση , οπως ακριβως την κανεις σε εμενα.

 

Επισης το παιδι σου προφανως ειναι μεγαλυτερης ηλικιας για να του διαβασεις για το αστρικο συστημα.

Εχει πολυ μεγαλη σημασια η ηλικια , ωριμοτητα του παιδιου

Απο τους πολυ κοντινους μου αθεους που γνωριζω, μεγαλη ανθρωποι τωρα , ποτε δεν ειδα να ασχολουνται ιδιατερα με τα θεματα θρησκειας απο μικροι και να κανουν αναφορα στο Θεο. Δεν συμμετειχαν ποτε οι γονεις τους και ποτε οι ιδιοι. Και τωρα που εκαναν δικη τους οικογενεια αυτο εφαρμοζουν.

 

Β Ο πιστος δεν μιλαει απλως για το Θεο. Τον εχει βαλει στη ζωη του καθημερινα. Μιλαει με τις πραξεις του και τη λατρεια του προς το Θεο .

Δεν κανει αναφορα μια στο τοσο. Αν ειναι να κανει αναφορα ετσι για να διδαξει το παιδι του εγκυκλοπαιδικα, καλυτερα να μην κανει γιατι πολυ σωστα λες ειναι πολυ δυσακολο να το καταλαβει το παιδι.

Δεν εχει κανενα νοημα.

 

 

Δύσκολο... γιατί δεν είναι απομονωμένοι από τα άλλα πιστεύω (και ούτε θα ήθελα να είναι). Επίσης για τους αρχαίους, επικρατεί μια μανία τώρα στα παιδιά είναι πολύ της μόδας να το πω, εχουν γραφτεί πολλά παιδικά βιβλία δεν ξέρω αλλά τα παιδιά είναι ξετρελλαμένα με την μυθολογία. (Προσωπικά δεν τρελαίνομαι και προσπάθησα να αντισταθώ λόγω της βίας κυρίως αλλά και άλλων θεμάτων πχ αιμομιξίες...) αλλά τα παιδιά μου όπως πολλά αλλά έχουν μανία. Ετσι ξέρουν ήδη για τους Δώδεκα θεούς! Που να ακούσουν οτι υπάρχουν και σήμερα πιστοί ..

 

Απο οτι βλεπεις τα παιδια σου σημερα δεν κινδυνευουν απο προσυλητισμο απο Χριστιανους. Αλλη ειναι η μοδα. Και δυστυχως σε αλλα ερωτηματα θα πρεπει να ειμαστε ετοιμοι να απαντησουμε.

 

Ομως τονιζω εχει πολυ σημασια η ηλικα , η ωριμοτητα και η συναισθηματικη νοημοσυνη του παιδιου, οπως ειπε και η Λαιδα.