Τι διδάσκουν επιτέλους στα σχολεία ;;;

[Anga]

Aπο την Ελλαδα μαλλον δεν ξεκινησαν..μπορει να ειχαμε τους καλυτερους μαθηματικους ,αλλα την πρωτια οχι...

 

Εχεις δίκιο Renah, καταρρίφθηκε ο μύθος "μου"...

 

Έστω και έτσι να είναι όμως τουλάχιστον για το Ταγκραμ & το Λουκουλος που λέει δεν έχει σχέση χρονολογικά... Το πρώτο είναι πολύ πρόσφατο σε σχέση αυτό του Αρχιμήδη, που ήταν όντως το πιο αρχαίο καταγεγραμμένο γεωμετρικό παιχνίδι...

[Jarett]

Τα βιβλία από μόνα τους όσο κακογραμμένα / καλογραμμένα και να'ναι δεν διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών μας.

 

Αυτός που τα διδάσκει / ερμηνεύει το κάνει (δάσκαλοι, γονείς κλπ).

 

Π.χ. εάν υπάρχει σε κάποιο βιβλίο ήρωας που ψευδίζει και ο δάσκαλος / γονιός πεις στο παιδί ποια είναι η κανονική λέξη -που πιστεύω ότι ένα εξάχρονο μιλάει χωρίς να ψευδίζει όταν δεν έχει κάποιο πρόβλημα- και του αναφέρει ότι ο ήρωας ψευδίζει απλά και μόνο για χάρη του παιχνιδιού, θα το καταλάβει το παιδάκι.

 

Παράδειγμα: Τρωϊκός πόλεμος.

 

Ερμηνεία Νο 1:

 

Ο Πάρης έκλεψε την Ελενίτσα την γυναίκα του Μενέλαου από τη Σπάρτη και την πήρε μαζί του στην Τροία ( Η Ελενίτσα ήταν αθώα, δεν ήξερε τίποτα, την τσουβάλιασε και την πήρε)

Ο Μενέλαος συφυλιάστηκε που η Ελένη τον έκανε τάρανδο και πήγε κι έστησε σκηνάκια στην Τροία έξω από το κάστρο του του Πάρη για 10 χρόνια, και σκοτωθήκανε χιλιάδες άνθρωποι μπας και πάρει αυτός την γυναίκα του πίσω.

 

Ερμηνεία Νο 2:

 

Ο Πάρης έκλεψε την Ελενίτσα την γυναίκα του Μενέλαου από τη Σπάρτη και την πήρε μαζί του στην Τροία (κοινός ο παρονομαστής μέχρι εδώ).

Ο Μενέλαος μόλις ξεπέρασε τον πρώτο συφύλιασμα και είπε "οκ θα ψήλωσω λίγο τις πόρτες στο παλάτι για να μπορώ να περνάω από κάτω με τα καινούργια αποκτήματα που έχω στον κεφάλι μου", σκέφτηκε ότι η Τροία είναι στα Δαρδανέλια, ένα καίριο πέρασμα στα στενά του Ελλήσποντου που αν είχε τον έλεγχο θα χεζότανε στο τάληρο. Κι έτσι ξεκίνησε τον πόλεμο.

 

 

Οπότε ο δάσκαλος / γονιός ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ είτε καλογραμμένο είτε κακογραμμένο καλείται να δώσει την ερμηνεία που επιλέγει στο παιδί που γαλουχεί.

 

 

 

Το ανωτέρω παράδειγμα δεν ενδείκνυται για να αρχίσουμε να αναλύουμε τις απόψεις του καθεμιανού μας για τον τρωϊκό πόλεμο.:p:p

[yotasam]

Και επειδή είναι δύσκολο να διαβάσετε όλα τα σχόλια σας παραθέτω το σχόλιο 135 http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/

 

Νίνα Τοπιντζή είπε

6 Ιουλίου, 2012 στις 18:52

Κύριε Σαραντάκο,

Σας ευχαριστώ για το εξαιρετικό σας άρθρο, κυρίως γιατί μου γλιτώσατε πολύ χρόνο από το να κάτσω να γράψω σχετική απάντηση. Όταν δίδασκα φωνητική και φωνολογία στην Ελλάδα και ρωτούσα τους φοιτητές πόσα είναι τα φωνήεντα των ελληνικών, έπαιρνα συνήθως την απάντηση 7.

Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει μʼαυτή την παρανόηση μεταξύ γράμματος και φθόγγου και σας διαβεβαιώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αλλάξει κανείς, ακόμα και σε παν/κο επίπεδο, ακόμα κι όταν:

- προβάλλει επιχειρήματα όπως τα δικά σας ή το γνωστό παράδειγμα από τα αγγλικά που αποδεικνύει το μεγάλο βαθμό αυθαιρεσίας μεταξύ προφερομενης μορφής και ορθογραφίας (πρβλ. ghoti αντι για fish: http://en.wikipedia.org/wiki/Ghoti)

- μιλά κανείς για άλλα συστήματα γραφής (π.χ. συλλαβογράμματη Ιαπωνική ή λογογραφική Κινεζική) που καταγράφουν διαφορετικά τον προφερόμενο λόγο απʼό,τι οι πιο γνωστές σε εμάς φωνηματικές ευρωπαϊκές γλώσσες,

- γίνεται αναφορά σε τόσες από τις συνολικά 7.000 γλώσσες παγκοσμίως (http://www.ethnologue.com/) που δε διαθέτουν γραφή, αλλά είναι πλήρως λειτουργικές γλώσσες

- φωνητικό λογισμικό που αναλύει την άρθρωση και την ακουστική των φθόγγων, αποδεικνύει ότι ο φθόγγος είναι ένας στη Νέα Ελληνική, είτε γράφεται ʽειʼ, ʽοιʼ, ʽιʼ, ʽυʼ ή ʽηʼ. Γιʼ αυτό άλλωστε οι γλωσσολόγοι χρησιμοποιούμε το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο (http://www.langsci.ucl.ac.uk/ipa/ipachart.html), για να αποτυπώσουμε κάθε γλώσσα ανεξάρτητα από την ορθογραφία της (σε περίπτωση που διαθέτει σύστημα γραφής).

Με λυπεί ιδιαιτέρως να βλέπω ανθρώπους που τους είναι ευκολότερο να πιστεύουν και να προβάλλουν συνωμοσιολογίες, παρά να διαβάσουν άρθρα όπως το δικό σας. Και με λυπεί πολύ, μπορώ να πω και προσβάλλει, ότι στους συναδέλφους που – επιτέλους – διαφοροποίησαν τις έννοιες ʽγράμμαʼ και ʽφθόγγοςʼ, αποδίδεται ανθελληνισμός. Η ειρωνεία είναι ότι εμείς οι Έλληνες γλωσσολογοι – και διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που θα σας πει ότι τα φωνήεντα είναι 7 και όχι 5 – με το έργο μας και τη μελέτη της Νεοελληνικής γλώσσας και των διαλέκτων της, που τόσο συχνά υποτιμούνται από δήθεν ντόπιους ελληνολάτρες, καταδεικνύουμε στον επιστημονικό κόσμο και τους ξένους συναδέλφους τη σημασία της ελληνικής για τη γλωσσολ. έρευνα εν γένει. Και για την ιστορία, η κ. Φιλιππάκη-Warburton, μία από τους συγγραφείς του εν λόγω βιβλίου, θέσπισε το 1993 στο Reading της Αγγλίας το 1ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Γλωσσολογίας, που έκτοτε διεξάγεται ανά διετία και πρακτικά συγκεντρώνει όλους τους γλωσσολόγους που ερευνούν την ελληνική. Περίεργη πρωτοβουλία για ανθελληνίδα γλωσσολόγο, δε νομίζετε;

Δρ. Νίνα Τοπιντζή

Επικ. Καθηγήτρια Φωνολογίας, Παν/μιο Λειψίας

http://www.uni-leipzig.de/~topintzi/

[kopela]

Και επειδή είναι δύσκολο να διαβάσετε όλα τα σχόλια σας παραθέτω το σχόλιο 135 http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/

 

Νίνα Τοπιντζή είπε

6 Ιουλίου, 2012 στις 18:52

Κύριε Σαραντάκο,

Σας ευχαριστώ για το εξαιρετικό σας άρθρο, κυρίως γιατί μου γλιτώσατε πολύ χρόνο από το να κάτσω να γράψω σχετική απάντηση. Όταν δίδασκα φωνητική και φωνολογία στην Ελλάδα και ρωτούσα τους φοιτητές πόσα είναι τα φωνήεντα των ελληνικών, έπαιρνα συνήθως την απάντηση 7.

Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει μʼαυτή την παρανόηση μεταξύ γράμματος και φθόγγου και σας διαβεβαιώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αλλάξει κανείς, ακόμα και σε παν/κο επίπεδο, ακόμα κι όταν:

- προβάλλει επιχειρήματα όπως τα δικά σας ή το γνωστό παράδειγμα από τα αγγλικά που αποδεικνύει το μεγάλο βαθμό αυθαιρεσίας μεταξύ προφερομενης μορφής και ορθογραφίας (πρβλ. ghoti αντι για fish: http://en.wikipedia.org/wiki/Ghoti)

- μιλά κανείς για άλλα συστήματα γραφής (π.χ. συλλαβογράμματη Ιαπωνική ή λογογραφική Κινεζική) που καταγράφουν διαφορετικά τον προφερόμενο λόγο απʼό,τι οι πιο γνωστές σε εμάς φωνηματικές ευρωπαϊκές γλώσσες,

- γίνεται αναφορά σε τόσες από τις συνολικά 7.000 γλώσσες παγκοσμίως (http://www.ethnologue.com/) που δε διαθέτουν γραφή, αλλά είναι πλήρως λειτουργικές γλώσσες

- φωνητικό λογισμικό που αναλύει την άρθρωση και την ακουστική των φθόγγων, αποδεικνύει ότι ο φθόγγος είναι ένας στη Νέα Ελληνική, είτε γράφεται ʽειʼ, ʽοιʼ, ʽιʼ, ʽυʼ ή ʽηʼ. Γιʼ αυτό άλλωστε οι γλωσσολόγοι χρησιμοποιούμε το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο (http://www.langsci.ucl.ac.uk/ipa/ipachart.html), για να αποτυπώσουμε κάθε γλώσσα ανεξάρτητα από την ορθογραφία της (σε περίπτωση που διαθέτει σύστημα γραφής).

Με λυπεί ιδιαιτέρως να βλέπω ανθρώπους που τους είναι ευκολότερο να πιστεύουν και να προβάλλουν συνωμοσιολογίες, παρά να διαβάσουν άρθρα όπως το δικό σας. Και με λυπεί πολύ, μπορώ να πω και προσβάλλει, ότι στους συναδέλφους που – επιτέλους – διαφοροποίησαν τις έννοιες ʽγράμμαʼ και ʽφθόγγοςʼ, αποδίδεται ανθελληνισμός. Η ειρωνεία είναι ότι εμείς οι Έλληνες γλωσσολογοι – και διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που θα σας πει ότι τα φωνήεντα είναι 7 και όχι 5 – με το έργο μας και τη μελέτη της Νεοελληνικής γλώσσας και των διαλέκτων της, που τόσο συχνά υποτιμούνται από δήθεν ντόπιους ελληνολάτρες, καταδεικνύουμε στον επιστημονικό κόσμο και τους ξένους συναδέλφους τη σημασία της ελληνικής για τη γλωσσολ. έρευνα εν γένει. Και για την ιστορία, η κ. Φιλιππάκη-Warburton, μία από τους συγγραφείς του εν λόγω βιβλίου, θέσπισε το 1993 στο Reading της Αγγλίας το 1ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Γλωσσολογίας, που έκτοτε διεξάγεται ανά διετία και πρακτικά συγκεντρώνει όλους τους γλωσσολόγους που ερευνούν την ελληνική. Περίεργη πρωτοβουλία για ανθελληνίδα γλωσσολόγο, δε νομίζετε;

Δρ. Νίνα Τοπιντζή

Επικ. Καθηγήτρια Φωνολογίας, Παν/μιο Λειψίας

http://www.uni-leipzig.de/~topintzi/

 

Δεν έχω άποψη για το θέμα διότι δεν έχω γνώσεις επί του συγκεκριμένου πεδίου ωστόσο βάσει λογικής σαν άνθρωπος αναρωτιέμαι: Γιατί η διαφοροποίηση μεταξύ γράμματος και φθόγγου, αποφασίστηκε να γίνει τώρα, μετά απο τόσα χρόνια; Πρόκειται για απόφαση του υπουργείου παιδείας να διορθώσει έστω και αργά, τα κακώς κείμενα ή η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία αντιθέτως συνδέεται άμεσα με τις περικοπές σε βιβλία και παροχές; Προσωπικά περισσότερο με υποψιάζει η χρονική στιγμή παρά το γεγονός.Η γλώσσα έτσι κι αλλιώς έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά είτε λόγω ιντερνετ στο οποίο αρκετοί προτιμούν να γράφουν σε μορφή greeklish είτε διότι επίσης αρκετοί της γενιάς μας ή της προηγούμενης δεν ξέρουν στοιχειώδη ορθογραφία και αλλάζουν τα φώτα της ενεργητικής και της παθητικής.

[emmaki]

Εγω μανα δεν ειμαι ,αλλα οταν με το καλο γινω,δεν θα ηθελα το παιδακι μου να "γεμισει" με ενα καρο αχρηστες πληροφοριες οπως οι οδηγιες χρησης της καφετεριας

 

Στόχος του σχολικού βιβλίου είναι να δείξει στα παιδιά ότι ο γραπτός λόγος έχει πολλές χρήσεις. Μία από τις χρήσεις του γραπτού λόγου είναι να μας δείξει πώς να χρησιμοποιούμε διάφορα οικιακά (και μη) αντικείμενα (βλ. καφετιέρα).

Επίσης, στόχος είναι να δείξει ότι για κάθε χρήση του γραπτού λόγου υπάρχει άλλη "μορφή" του. Δεν δίνουμε οδηγίες για την καφετιέρα (ή για ό,τι άλλο), με τον ίδιο τρόπο που γράφουμε μια ιστορία για παράδειγμα.

 

Τώρα, αν αυτό θεωρείται σφάλμα...επιτρέψτε μου να διαφωνώ! Το παιδί, κατά τη γνώμη μου ως εκπαιδευτικός και σκεφτόμενος άνθρωπος, πρέπει να έρχεται σε επαφή με όλες τις χρήσεις τις γλώσσας (προφορικής και γραπτής) και να τις γνωρίζει, ώστε να μπορέσει να επιλέξει και να χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στο κατάλληλο περιβάλλον. Στο λύκειο π.χ. μαθαίνουν (και εξετάζονται στις πανελλαδικές) στη συγγραφή διαφόρων ειδών κειμένων (από δοκίμιο, επιστολή επίσημη, άρθρο σε blog, άρθρο σε εφημερίδα...μέχρι επιστολή σε φίλο και ομιλία)....Κάθε είδος κειμένου έχει διαφορετικό τρόπο γραφής....Η αρχή της εκμάθησης γίνεται από τις οδηγίες της καφετιέρας!

[yotasam]

Δεν υπάρχει καμιά σκοπιμότητα. Η επιστημονική γνώση αλλάζει. Αυτή είναι μια γνωστή διάκριση από χρόνια στη γλωσσολογία αλλά για να περάσει στα σχολικά βιβλία θα πρέπει πρώτα να δοκιμαστεί και να καθιερωθεί σε επιστημονικό επίπεδο. Τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να περάσει στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς. Για παράδειγμα το "μποζόνιο" για το οποίο όλοι μιλούν σήμερα ήταν αντικείμενο μελετών από χρόνια. Για να περάσει στα σχολικά βιβλία αυτή η γνώση πρέπει πρώτα να τεκμηριωθεί επαρκώς επιστημονικά και να γίνει ευρέως αποδεκτή. Ακόμη και τότε, πιθανόν να αργήσει να μπει στα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια, καθώς, κατά την προσωπική μου άποψη, στα ελληνικά σχολεία ενσωματώνονται αργά οι εξελίξεις.

[vesta]

Μα δεν πρόκειται για κάποια καινοτομία. Η διάκριση γράμματος - φθόγγου αναφέρεται και στη γραμματική του Τριανταφυλλίδη που γράφτηκε το 1940! Ας μην ψάχνουμε παντού συνωμοσίες. Επίσης πριν εκφέρουμε άποψη για ζητήματα που έχουμε παντελή άγνοια, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μελετάμε στοιχειωδώς τα υπό κρίση βιβλία και να μην επαναπαυόμαστε σε εντυπωσιασμούς του διαδικτύου.

 

Η σχετική απάντηση από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας:

 

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=68715

 

Η τοποθέτηση του Μπαμπινιώτη για το θέμα:

 

http://www.babiniotis.gr/wmt/webpages/index.php

 

Προς yotasam: Διάβασα το ιστολόγιο του Σαραντάκου που πρότεινες και είναι εξαιρετικό...

[pax]

Και μετά που διάβασα και αυτό είδα ότι υπάρχουν πολλοί με γνώσεις.

Δόξα τω Θεώ (δεν έχω αρχαιοελληνική γραμματοσειρά), ή όπου αλλού πιστεύετε τέλος πάντων.

 

Συμφωνώ!

 

Η επιστολή στην οποία παρέπεμψε η θεματοθέτρια είναι μνημείο ημιμάθειας. Και πιστέψτε με, γνωρίζω και από Χριστιανισμό και από ελληνική γλώσσα.

 

ΥΓ: yotasam, είναι πολύ εύκολο να ενεργοποιήσεις το πολυτονικό πληκτρολόγιο που υπάρχει εδώ και χρόνια στα windows. Πηγαίνεις από τον πίνακα ελέγχου στη διάταξη πληκτρολογίου και το προσθέτεις. Αν έχεις απορίες, στείλε μου πμ ή γκουγκλάρισέ το.

[Cooker]

Στόχος του σχολικού βιβλίου είναι να δείξει στα παιδιά ότι ο γραπτός λόγος έχει πολλές χρήσεις. Μία από τις χρήσεις του γραπτού λόγου είναι να μας δείξει πώς να χρησιμοποιούμε διάφορα οικιακά (και μη) αντικείμενα (βλ. καφετιέρα).

Επίσης, στόχος είναι να δείξει ότι για κάθε χρήση του γραπτού λόγου υπάρχει άλλη "μορφή" του. Δεν δίνουμε οδηγίες για την καφετιέρα (ή για ό,τι άλλο), με τον ίδιο τρόπο που γράφουμε μια ιστορία για παράδειγμα.

 

Τώρα, αν αυτό θεωρείται σφάλμα...επιτρέψτε μου να διαφωνώ! Το παιδί, κατά τη γνώμη μου ως εκπαιδευτικός και σκεφτόμενος άνθρωπος, πρέπει να έρχεται σε επαφή με όλες τις χρήσεις τις γλώσσας (προφορικής και γραπτής) και να τις γνωρίζει, ώστε να μπορέσει να επιλέξει και να χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στο κατάλληλο περιβάλλον. Στο λύκειο π.χ. μαθαίνουν (και εξετάζονται στις πανελλαδικές) στη συγγραφή διαφόρων ειδών κειμένων (από δοκίμιο, επιστολή επίσημη, άρθρο σε blog, άρθρο σε εφημερίδα...μέχρι επιστολή σε φίλο και ομιλία)....Κάθε είδος κειμένου έχει διαφορετικό τρόπο γραφής....Η αρχή της εκμάθησης γίνεται από τις οδηγίες της καφετιέρας!

 

Να διαφωνεις οσο θελεις.Κανεις δεν θα σου στερησει αυτο το δικαιωμα σε μια δημοκρατικη χωρα.

Εγω,ομως, θα διαφωνησω μαζι σου!

Ενα παιδακι της Δευτερας Δημοτικου (μιλαμε για ενα παιδακι 7-8 χρονων) εχει μεγαλυτερη αντιληψη απο τις οδηγιες χρησης της καφετιερας!

Οτι "τροφη" δινεις στο παιδι σου,αποδιδει και αναλογως!

Αν εγω μαθαινω στο παιδακι μου,ενα καρο μπουρδες,μπουρδες θα λεει και αυτο!

 

Στεκομαι στο κομματι που λες οτι οι μαθητες Λυκειου μαθαινουν....

Τι μαθαινουν?Πως να παπαγαλιζουν?Ποιος ειναι ο καλυτερος παπαγαλος απο ολους?

 

Για μενα το καλυτερο εκπαιδευτικο συστημα ειναι οταν περνει μια ταξη μαθητων και τους βοηθα να αναπτυξουν το ταλεντο τους οποιο και αν ειναι αυτο.

 

Το Σουηδικο Εκπαιδευτικο συστημα,βραβευτηκε και φετος για 2η συνεχη χρονια ως το καλυτερο στην Ευρωπη!(Αν οχι παγκοσμιως)

Εκει ομως δεν υπαρχουν ουτε οδηγιες χρησης καφετιερας,ουτε παπαγαλισμοι!

 

Εκτος και αν εδω στην Ελλαδα,προετοιμαζουμε τους μαθητες μας για καφε-τσιγαρο-γκομενιλικι.Οποτε παω πασο.Καλα το παμε!!

[yotasam]

Θα ήταν ενδιαφέρον να μας παραπέμψεις σε κάποια σελίδα ώστε να δούμε και εμείς τη σχολική ύλη που διδάσκονται στη Σουηδία.

Όσο για την καφετιέρα, θα συμφωνήσω με emmaki. Αυτή η αλλαγή στα κείμενα οφείλεται στη διαφορετική άποψη για τη διδασκαλία των γλωσσικών κειμένων που ακολουθεί την επικοινωνιακή μέθοδο. Δηλαδή, με λίγα λόγια και πολλές παραλείψεις, να πω ότι προκρίνεται η χρηστικότητα και η εποικωνιακή αμεσότητα των κειμένων έναντι της διδασκαλίας των γραμματικών κανόνων μέσα από αυτά. Μέσα σε αυτό το πνέυμα απαγορεύθηκε να διδάσκεται και η γραμματική μέσα από κανόνες στα δημοτικά. Υπάρχει μεγάλη φιλοσοφία και επιστημονική γνώση πίσω από τις αλλαγές. Δεν ξυπνά κάποιος ένα πρώι και λέει "Τώρα θα διδάξουμε τις οδηγίες χρήσης της καφετιέρας, μιας και ο καφές αρέσει στους Έλληνες και ραχατιάζουν συνέχεια". Όποιος το πιστεύει μάλλον δεν γνωρίζει με ποιο τρόπο και για ποιους λόγους γίνονται οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το επικοινωνιακό πλαίσιο είναι μια τάση στην Ευρώπη από το 2000 και ακολουθείται από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Θα μου έκανε εντύπωση η Σουηδία αν έχει διαφορετικό προσανατολισμό. Το πρόβλημα συνήθως δεν είναι στην εκπαιδευτική φιλοσοφία που υπάρχει πίσω από τις αλλαγές αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτές οι αλλαγές γίνονται πράξη από τους διδάσκοντες. Αν δεν υπάρχει πρώτα επιμόρφωση τους τότε τα πράγματα πάνε λάθος. Και εδώ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα υστερεί, δυστυχώς.

[pax]

Υπάρχει μεγάλη φιλοσοφία και επιστημονική γνώση πίσω από τις αλλαγές.

 

Πες τα! Έχω βαρεθεί μ΄αυτό το λαϊκισμό. Ό,τι ξεπερνά τα πέντε πράγματα που θυμόμαστε από το σχολείο, νομίζουμε ότι είναι λάθος που οφείλεται στο ότι οι ειδικοί δεν ξέρουν αυτά τα πέντε πράγματα που ξέρουμε.

 

Φυσικά και καμμιά θεωρία δεν είναι υπεράνω κριτικής. Αλλά να έχουμε τις γνώσεις για να την κρίνουμε, κι όχι να αποφαινόμαστε ότι "αυτοί εκεί πάνω δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τρώνε τα λεφτά του κοσμάκη / θέλουν να μας χαλάσουν τη γλώσσα και τη θρησκεία κτλ."

[kopela]

Δεν υπάρχει καμιά σκοπιμότητα. Η επιστημονική γνώση αλλάζει. Αυτή είναι μια γνωστή διάκριση από χρόνια στη γλωσσολογία αλλά για να περάσει στα σχολικά βιβλία θα πρέπει πρώτα να δοκιμαστεί και να καθιερωθεί σε επιστημονικό επίπεδο. Τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να περάσει στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς. Για παράδειγμα το "μποζόνιο" για το οποίο όλοι μιλούν σήμερα ήταν αντικείμενο μελετών από χρόνια. Για να περάσει στα σχολικά βιβλία αυτή η γνώση πρέπει πρώτα να τεκμηριωθεί επαρκώς επιστημονικά και να γίνει ευρέως αποδεκτή. Ακόμη και τότε, πιθανόν να αργήσει να μπει στα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια, καθώς, κατά την προσωπική μου άποψη, στα ελληνικά σχολεία ενσωματώνονται αργά οι εξελίξεις.

 

Σ ε ευχαριστώ πολύ

[alcyon]

Εμπειρία για το πώς "στήνεται"... η ύλη στο δημοτικό και την επιλογή της θεματολογίας, δεν την έχω.

Αυτό που γνωρίζω είναι πως κάθε αλλαγή, στην Ελλάδα την αντιμετωπίζουμε καχύποπτα. Άλλο η κρίση κι άλλο η καχυποψία.

 

Να πω την αλήθεια, επηρεασμένη από την παλαιότερη γενιά, μου είχε μείνει η εντύπωση πως ήμασταν "άτυχοι" που είχαμε ... τα βιβλία που είχαμε. Και "επιθυμούσα" τα παλιά βιβλία ανάγνωσης "να λόλα ένα μήλο".

 

Στα παιδιά μου, πήρα τα παλιά εκείνα αναγνωστικά και πραγματικά τα διαβάσαμε με όρεξη και ενδιαφέρον. Μα μια μέρα μου έφεραν μόνα τους, ένα ξεχασμένο αναγνωστικό που είχα (της γλώσσας) από τη Β' δημοτικού (το δικό μου). Ξετρελάθηκαν! Με έβαλαν και τους το διάβασα ΟΛΟ! Και να τα γέλια και ορμούσαν να μου δείχνουν ποια σελίδα θέλουν "και τι λέει εδώ;" και τι λέει εκεί... Να σημειώσω πως όταν έγινε αυτό τα παιδιά μου ήταν 3-4 ετών.

 

 

Αυτό μου έδειξε πως το νεότερο βιβλίο ήταν "δικό τους" πως διέγειρε το ενδιαφέρον τους. Τα είχε πραγματικά κερδίσει!! Από τότε, σταμάτησα να θεωρώ τον εαυτό μου "άτυχο" που διδαχθήκαμε "σαχλαμάρες".

Ποια είναι τα βιβλία που διδάσκονται σήμερα δεν ξέρω. Θααα μάθω από το Σεπτέμβρη. Αλλά αν είναι έστω και λίγο καλύτερα από τα προηγούμενα... τότε νομίζω πως όχι απλά πέτυχαν το στόχο τους, αλλά πως είναι τα καταλληλότερα που θα μπορούσαν! (μέχρι στιγμής φυσικά)

 

Επίσης, η παπαγαλία κτλ... είναι θέμα εκπαιδευτικής μεθόδου και ... εκπαιδευτικού. Όχι βιβλίου. Το βιβλίο είναι μέσον. Το πώς θα το εκμεταλλευθεί ο εκπαιδευτικός, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Κι εκεί η εμμονή στην παπαγαλία γίνεται (συνήθως) από τους λάτρεις της παλαιότερης γενιάς... ενώ όσοι αρέσκονται στις καινοτομίες, ενστερνίζονται ευκολότερα νέες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις.

 

Άρα, δίπλα στο βιβλίο ας ευχόμαστε να υπάρχουν άξιοι εκπαιδευτικοί και πολλά πολλά παιδάκια με διάθεση να μάθουν!

[emmaki]

Να διαφωνεις οσο θελεις.Κανεις δεν θα σου στερησει αυτο το δικαιωμα σε μια δημοκρατικη χωρα.

Εγω,ομως, θα διαφωνησω μαζι σου!

Ενα παιδακι της Δευτερας Δημοτικου (μιλαμε για ενα παιδακι 7-8 χρονων) εχει μεγαλυτερη αντιληψη απο τις οδηγιες χρησης της καφετιερας!

Οτι "τροφη" δινεις στο παιδι σου,αποδιδει και αναλογως!

Αν εγω μαθαινω στο παιδακι μου,ενα καρο μπουρδες,μπουρδες θα λεει και αυτο!

 

Στεκομαι στο κομματι που λες οτι οι μαθητες Λυκειου μαθαινουν....

Τι μαθαινουν?Πως να παπαγαλιζουν?Ποιος ειναι ο καλυτερος παπαγαλος απο ολους?

 

Για μενα το καλυτερο εκπαιδευτικο συστημα ειναι οταν περνει μια ταξη μαθητων και τους βοηθα να αναπτυξουν το ταλεντο τους οποιο και αν ειναι αυτο.

 

Το Σουηδικο Εκπαιδευτικο συστημα,βραβευτηκε και φετος για 2η συνεχη χρονια ως το καλυτερο στην Ευρωπη!(Αν οχι παγκοσμιως)

Εκει ομως δεν υπαρχουν ουτε οδηγιες χρησης καφετιερας,ουτε παπαγαλισμοι!

 

Εκτος και αν εδω στην Ελλαδα,προετοιμαζουμε τους μαθητες μας για καφε-τσιγαρο-γκομενιλικι.Οποτε παω πασο.Καλα το παμε!!

 

 

Δηλαδή, συγνώμη για να καταλάβω, αν δεν ήταν οδηγίες χρήσης καφετιέρας και ήταν οδηγίες χρήσης φούρνου ή λαπτοπ δεν θα είχες πρόβλημα;

 

Γιατί, όπως είπα πιο πάνω, σκοπός του μαθήματος αυτού (όπως και της εκθεσης στο λύκειο, και δεν αναφέρθηκα πουθενά σε παπαγαλίες αλλά σε τρόπο εκμάθησης ΄στυλ γραφής) είναι να έρθουν τα παιδιά δε επαφή με τους διαφορετικούς τρόπους που χρησιμοποιούνται στη γραφή. Έτσι μαθαίνουν ότι αν θέλουμε να δώσουμε οδηγίες το κάνουμε με τον α τρόπο, αν θέλουμε να διηγηθούμε μια ιστορία με τον β τρόπο, αν θέλουμε να γράψουμε ένα γράμμα με τον γ...... Δεν χρησιμοποιείται παντού ο 'ίδιος τρόπος έκφρασης. Αυτό είναι κακό; Γιατί εγώ δεν βρίσκω κάποιο κακό, ούτε βρίσκω ότι το να γνωρίζει ένα παιδί τις οδηγίες χρήσης της καφετιέρας (ή του όποιου άλλου μηχανήματος) το εθίζει σε κουλτούρα καφέ και αράγματος. Αν ήταν έτσι, οι γονείς (που είναι το πρώτο και βασικό επίπεδο κοινωνικοποίησης του παιδιού) δεν θα έπρεπε να πίνουν καφέ μπροστά στο παιδί αλλά ούτε και να έχουν καφετιέρες στο σπίτι (και άλλα παρόμοια "κακά" αντικείμενα), δεν θα έπρεπε να πηγαίνουν σε καφετέριες μαζί με το παιδί, ούτε να πίνουν καφέ στους παιδότοπους ή στις παραλίες και άλλα τόσα.

 

Όσο για τη Σουηδία που αναφέρεις.....Καλό είναι να μην μπλέκουμε σε πράγματα που δεν γνωρίζουμε! Όλες οι βόρειες και (θεωρούμενες ως) πιο προχωρημένες χώρες, έχουν υιοθετήσει προ πολλού αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας (στην Αγγλία ήδη από το 70 δεν διδάσκετα γραμματική από κανόνες αλλά μέσα από κείμενα, στην Φιλανδία υπάρχουν βασικοί άξονες του εκπαιδευτικού προγράμματος, στην Αγγλία το βιβλίο είναι βοηθητικό εργαλείο κλπ κλπ κλπ).

 

Τελειώνοντας, οι γονείς καλά κάνουν και ενδιαφέρονται για τη μάθηση των παιδιών τους, αλλά νομίζω ότι είναι πιο καλό να έχουν και λίγη εμπιστοσύνη σε αυτούς που έχουν σπουδάσει χρόνια και έχουν φάει άλλα πολλά χρόνια από τη ζωή τους μελετώντας διδακτικές και αναλυτικά προγράμματα (και δεν εννοώ μόνο τους δασκάλους). Αυτό που ήταν σωστό πριν από 20 ή 30 χρόνια, πλέον μπορεί να έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι τόσο αποτελεσματικό, αλλά μια εναλλακτική μέθοδος έχει καλύτερα αποτελέσματα....

 

 

(Μην μου πείτε ότι τα δοκίμια που γράφαμε εμείς στο λύκειο μας μάθαιναν να γράφουμε, γιατί θα πηδηχτώ από το παράθυρο! Ελάχιστοι είναι οι απόφοιτοι του "παλαιού" λυκείου που μποορύν να ξεχωρίζουν το πώς γράφεται μια επίσημη επιστολή, ένα γράμμα σε ένα φίλο, ένα άρθρο για επιστημονικό περιοδικό, ένα άρθρο για εφημερίδα κλπ. Πράγματα που τώρα τα διδάσκονται και εξετάζονται σε αυτά)

[Συντονιστής Χ]

Γειά σας,

 

Οι δημοσιεύσεις έχουν μεταφερθεί στο αρχείο

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=134515

 

καθώς ο τίτλος, οι πηγές και τα κείμενα των πηγών, απο τις οποίες ξεκίνησε, (οι πληροφορίες δεν είναι εξακριβωμένες, δεν συμπεριλαμβάνονται συγκεκριμένες περιγραφές, ονόματα, δεν συμπεριλαμβάνονται διάφορες μαρτυρίες, αλλά και είναι γραμμένες με τρόπο που εσκεμμένα ενισχύει την εξαγρίωση των αναγνωστών και προκαλούν εντυπώσεις που αντιτίθονται με τους σκοπούς της ύπαρξης αυτού του φόρουμ.

 

Υπενθυμίζουμε ότι η ύπαρξη ενός κειμένου/είδησης που έχει αναδημοσιευτεί αυτούσιο/με μικρές παραλλαγές, σε πολλά μπλογκ, ΔΕΝ αποτελεί εξακριβωμένη/ έγκυρη είδηση.

 

Στο φόρουμ της ΕΕΕΓ, δεν επιτρέπεται η δημοσίευση συνδέσμων απο πηγές οι οποίες έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά και τα μέλη που τις δημοσιεύουν θα λαμβάνουν κάρτα ειδοποιησης με αυτό το κείμενο

[Maya]

Όταν γίνεται λόγος για τα σχολικά βιβλία, ξεχνάμε πάντα τον παράγοντα 'δάσκαλος'. Καλώς ή καλώς ο δάσκαλος περνάει στα παιδιά την προσωπική του άποψη για τα πράγματα, ό,τι και να γράφει το σχολικό βιβλίο. Όσο ουδέτερη και να είναι μία παρουσίαση (συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης!), ο δάσκαλος θα πει την προσωπική του θέση και ΑΥΤΗ θα μείνει στα παιδιά. Εγώ, ως άριστη μαθήτρια, δεν θυμάμαι ποτέ τι έγραφε το σχολικό βιβλίο. Θυμάμαι τα μαθήματα, όπως μας τα είπαν οι δάσκαλοι και τα αγάπησα ή λάτρεψα, ανάλογα με τον τρόπο που τα διδάχτηκα.

Επίσης, αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, θεωρώ τα βιβλία της Γλώσσας τουλάχιστον της α' και β' δημοτικού, πολύ καλά. Έχουν ωραία, σύγχρονα θέματα, ιστορίες με φαντασία, χρώματα και ωραία εικονογράφηση, προχωρούν σταδιακά στα γραμματικά φαινόμενα με το ρυθμό που μπορεί το μέσο παιδί να τα αφομοιώσει. Αρκεί να τα διδάξουν με έμπνευση και όχι με τον παραδοσιακό τρόπο. Αλλιώς γίνονται χαοτικά.