Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[sevoula]

o.k.!

[italiana]

γιατί εγώ αυτό που είπα και παραπάνω είναι ότι το να απαιτήσει κάποιος γιατρός-ιατρικό επάγγελμα οπωσδήποτε, να φύγω ως γονιός από το παιδί μου την ώρα της αιμοληψίας είναι παράνομο και επιμένω.

Sevoula μου εγω απλως απεδειξα οτι δεν ειναι παρανομο...εκει ηταν ολη η ενσταση μου!Κι οτι απειλες του τυπου θα σου φερω τον εισαγγελεα και τετοια δεν εχουν καμια νομικη βαση!Φιλακια....δεν θα ξανασχοληθω....

[sevoula]

όχι italiana μου. εσύ είπες ότι δεν είναι παράνομο να αρνηθεί την αιμοληψία ένας που δεν έχει υποχρέωση να κάνει αιμοληψία βάσει νόμου που καθορίζει τις αρμοδιότητες.

αυτό που μας απασχολεί εδώ είναι η παρουσία των γονέων κατά την αιμοληψία και κατά πόσο είναι σύννομο να απαιτούν οι γιατροί-παρατρεχάμενοι να απουσιάζουν οι γονείς κατά την αιμοληψία-εξέταση.

το να απειλήσω με την απονομή δικαιοσύνης γιατρό-παρατρεχάμενο είναι το τελευταίο μου όπλο ως γονιός. πρώτα θα μιλήσω-συζητήσω ευγενικά, θα διεκδικήσω το δίκιο μου με ηρεμία, αλλά αν ο άλλος είναι ταλιμπάν, δεν θα του κάνω το χατήρι. θα πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης το πράγμα.

μου δίνεις την εντύπωση πως αναφέρεσαι σε άλλα πράγματα. δεν διαφωνούμε, γιατί μιλάμε για διαφορετικά πράγματα!

[italiana]

δεν διαφωνούμε, γιατί μιλάμε για διαφορετικά πράγματα!

καλε μην τα λες αυτα γιατι θα πουν οτι σε πληρωσα για να αναλεβεις την υπερασπιση μου!(αστειευομαι βεβαια!):p:pΑν βαφτισες την κορουλα σου καλοφωτιστη και να την δειτε οπως επιθυμει!Τρεχω.....εχω και βαλιτσες να ετοιμασωωωωωωωωωωωωωωω

[sevoula]

την βαφτίσαμε, Παναγιώτα-Χρυσοβαλάντου (Χρύσπα), ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!

καλό ταξίδι!!!!!!!!διακοπές;;;;;;;;;

να περάσεις όμορφα!

[jannis]

Συνεπως αν το παιδακι σας φοβαται και δεν θελει να του παρουν αιμα κι εσεις το κρατατε αγκαλια,κι εκεινο εξακολουθει να σπαραζει και να μην θελει,κι εσεις δινετε το οκ στον αιμοληπτη να το κανει,παραβιαζετε τα δικαιωματα του παιδιου σας και το βασανιζετε!Γιατι συμφωνα με το σκεπτικο σας κατι τετοιο θα αντιληφθει το παιδι....κακος ο γιατρος,κακια και η μαμα που με κραταει ακινητο κι αφηνει τον κακο γιατρο να με πονεσει.

 

Συγνώμη αλλά ειλικρινά δεν βλέπω την λογική συνέχεια στα παραπάνω συμπεράσματα σας – και πιστεύω ότι παραποιούνται λόγια μου. Έτσι επαναλαμβάνω την θέση μου:

 

1. Απλώς λέω ότι ο ασθενής έχει δικαίωμα να δίνει την συγκατάθεση του ή όχι σε κάποιες πράξεις και επίσης να ζητάει την διακοπή τους. Όταν δεν είναι σε θέση να το κάνει π.χ. ανήλικος τότε αυτό το δικαίωμα έχουν οι εκπρόσωποι του. Ένα απλό παράδειγμα για να γίνω πιο σαφής: στην διάρκεια μια αιμοληψίας μπορεί να χρειαστεί να τρυπήσουν πολλές φορές ένα παιδάκι. Σαν μάνα θέλω να το ξέρω και να αποφασίσω αν θα τους επιτρέψω να τρυπήσουν 2η η 3η ή 4η φορά ή αν θα διακόψω την διαδικασία.

2. Όταν κρατάω το παιδάκι μου αγκαλιά για να του πάρουν αίμα δεν κλαίει. Αν κλάψει το κάνει μόνο την ώρα που μπαίνει η βελόνα και μετά σταματάει. Όταν όμως το κρατάνε οι νοσοκόμες κλαίει μόνο και μόνο από τον τρόμο του επειδή το κρατάνε με την βία ξένοι άνθρωποι.

3. Νομίζω ότι ακόμη και όταν διαμαρτύρονται επειδή πονάνε ή επειδή φοβούνται τα παιδιά εμπιστεύονται τους γονείς τους και ξέρουν ότι δεν θέλουν το κακό τους ακόμα και όταν τους αναγκάζουν να κάνουν κάτι. Αντιθέτως αν κάποιος άγνωστος τους κάνει κάτι με το ζόρι τότε πέραν του πόνου που νιώθουν σίγουρα ανησυχούν και για τις προθέσεις.

[sevoula]

jannis μια χαρά τα λες!

[soevan07]

και εμενα ετσι μου ειπαν στο νοσοκομειο ...αλλα αν ο γιατρος ανγχωνεται που ειναι μεσα η μαμα ε τοτε λυπαμαι αλλα δε μου κανει για γιατρος....τι θα πει ανγχωνεται? η μαμα οταν παιρνουν το αιμα ουτε ουρλιαζει ουτε επεμβαινει...το μονο που κανει ειναι να κραταει το μωρακι της και να το ηρεμει...αυτο ειναι καθαρη δικαιολογια...

 

Θα συμφωνήσω!

 

Συνεπως αν το παιδακι σας φοβαται και δεν θελει να του παρουν αιμα κι εσεις το κρατατε αγκαλια,κι εκεινο εξακολουθει να σπαραζει και να μην θελει,κι εσεις δινετε το οκ στον αιμοληπτη να το κανει,παραβιαζετε τα δικαιωματα του παιδιου σας και το βασανιζετε!Γιατι συμφωνα με το σκεπτικο σας κατι τετοιο θα αντιληφθει το παιδι....κακος ο γιατρος,κακια και η μαμα που με κραταει ακινητο κι αφηνει τον κακο γιατρο να με πονεσει.

 

Δυστυχώς italiana μου δεν είναι έτσι τα πράγματα....

 

Για έλα (για λίγο μόνο) στη θέση του παιδιού

που βλέπει με τα ματάκια του

να το εγκαταλείπουν οι γονείς του

σε ξένους κακούς ανθρώπους που θέλουν να το τρυπήσουν και να το πονέσουν!!

 

Μπορείς να αντιληφθείς την τραυματική εμπειρία

αυτού του παιδιού;;.....

 

Η "εγκατάλειψη" είναι ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ φόβος

ΟΛΩΝ των παιδιών!!!!

[boy'smam]

οταν χρειαστηκε να παρουν αιμα απο το μωρο μου ηταν μολις 4μηνων και δεν περασε ουτε μια στιγμη απο το μυαλο μου να το αφησω μονο του!Ουτε που μου το ζητησαν!(στο νοσοκομειο παιδων Αγλαια κυριακου)Ισα ισα η νοσηλευτρια μου ειπε πως να τον κρατησω και παρολο που εκλαιγε πολυ του τραγουδαγα στο αυτι και καπως αρχισε να ηρεμει...Δεν πιστευ οτι αν δεν ημουν μαζι του θα ηταν για κανεναν καλυτερα,ουτε για το μωρο ουτε για την νοσηλευτρια ουτε για μενα!ο γονιος πιστευω δεν μετραει,αρκει το μωρο να νιωθει ανετα!Αν τωρα το παιδι ειναι μεγαλυτερο και δεν το νοιαζει τοτε οκ!Απο δικη μου εμπειρια θυμαμαι σε εμβολιο με χαστουκισε ο παιδιατρος επειδη χτυπιομουν.Ημουν περιπου 4 και οι γονεις μου ηταν εξω...

[soevan07]

Απο δικη μου εμπειρια θυμαμαι σε εμβολιο με χαστουκισε ο παιδιατρος επειδη χτυπιομουν.Ημουν περιπου 4 και οι γονεις μου ηταν εξω...

 

[madrid05]

Με πολύ μικρη εμπειρία ως μαμα μωρού 2 μηνων:

Στο μαιευτήριο μας(ΓΑΙΑ) που χρειάστηκε να ξαναπάμε για αιμοληψία, μας είπαν να βγούμε εξω.Δεν εφερα αντίρηση γιατί 1)με επιασε εξ απήνης, 2)φαντάστηκα οτι για κάποιο λόγο ετσι πρέπει, 3)μετα είπα στον εαυτό μου οτι είναι πολύ μωρακι(ηταν 8 ημερων) και...πως να βοηθήσω.Τον ακουγα απ'εξω να σπαραζει και ηθελα να μπουκάρω.

Την δευτερη φορά εκανε μια αιμολειψία η γιατρός μας(έπρεπε να τρυπήσει το πατπυσακι και να το στίψει για να στειλουμε 4 σταγόνες αιμα στο Παιδων ).Μας αφησε να είμαστε μπροστα,αλλά μας είπε "δεν μου είναι ευχαριστο να κάνω αυτην την διαδικασία μπροστα στους γονεις".Οταν το ειδα κατάλαβα το γιατί.

Δεν μπόρεσα να βοηθησω(κοκκάλωσα!) αλλά ήθελα να είμαι μπροστα.Νομιζω και μονο που μας βλέπουν τα μωρακια αισθάνονται λιιιιιιιγο πιο ασφαλή.

[smartaki09]

Αχ κοριτσια τη μου θυμισατε τωρα,ο γιος μου 4 ετων σε μια εξεταση αιματος τον κρατουσα αγκαλια η κοπελα προσπαθουσε να του παρει αιμα αλλα δεν εβρισκε φλεβα και την σκαλιζε με τα πολλα τελειωσε και μετα απο 5 λεπτα λιποθυμαει και τον προφταινω να πεσει κατω και χτυπησει.Ολο αυτο απο φοβο και χωρις να κλαψει καθολου.Εχουν περασει πολλα χρονια ομως ποτε δεν εχω ξεχασει αυτη τη στιγμη που εβλεπα το παιδι μου να πεφτει.

[Jen.]

οταν χρειαστηκε να παρουν αιμα απο το μωρο μου ηταν μολις 4μηνων και δεν περασε ουτε μια στιγμη απο το μυαλο μου να το αφησω μονο του!Ουτε που μου το ζητησαν!(στο νοσοκομειο παιδων Αγλαια κυριακου)Ισα ισα η νοσηλευτρια μου ειπε πως να τον κρατησω και παρολο που εκλαιγε πολυ του τραγουδαγα στο αυτι και καπως αρχισε να ηρεμει...Δεν πιστευ οτι αν δεν ημουν μαζι του θα ηταν για κανεναν καλυτερα,ουτε για το μωρο ουτε για την νοσηλευτρια ουτε για μενα!ο γονιος πιστευω δεν μετραει,αρκει το μωρο να νιωθει ανετα!Αν τωρα το παιδι ειναι μεγαλυτερο και δεν το νοιαζει τοτε οκ!Απο δικη μου εμπειρια θυμαμαι σε εμβολιο με χαστουκισε ο παιδιατρος επειδη χτυπιομουν.Ημουν περιπου 4 και οι γονεις μου ηταν εξω...

 

Μου φαίνεται τόσο απίστευτο που λες γιατί εγώ πέρσι στο ίδιο νοσοκομείο μάλωσα με όλους επειδή δεν με άφηναν!

[boy'smam]

Σε μια κλινικη του νοσοκομειου ειχαμε παει,στο ενδοκρινολογικο!

[Jen.]

Σε μια κλινικη του νοσοκομειου ειχαμε παει,στο ενδοκρινολογικο!

 

 

Aααα πες το έτσι...στην Μεσογείων? Εκεί είναι άλλο κλίμα.

[Danai81]

Όσοι έχουμε ψηφίσει το τελευταίο, (ότι δεν απίτησαν να φύγουμε αλλά μας βοήθησαν στο να συμπαρασταθούμε στο μωράκι μας) να υποθέσω ότι συνέβη κυρίως σε ιδιωτικά από αυτά που διαβάζω? Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ οι συμπεριφορές που διάβασα, λες και μας ωθούν προς τα ιδιωτικά. Θα πρέπει επιτέλους αυτή η χωρα να παει μπροστά κάποια στιγμή.

[klouzeau]

Στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης νοσηλευτήκαμε για λίγες μέρες.Την πρώτη φορά με αφήσανε μέσα αλλά επειδή έκλαιγε ο μικρός και ήθελε αγκαλιά μου είπαν να βγω έξω.Τον άκουγα απ'έξω να τους παρακαλάει να μην τον πονάνε και έκλαιγα και 'γω μαζί του.Αλλά τόσες φορές που του πήραν αίμα στο τέλος συνήθησε.

[elpatron]

Καταρχην σαν νεο μελος θελω να σας χαιρετησω!

Επειδη ειχαμε την ατυχια να επισκευθουμε αρκετες φορες γιατρους και νοσοκομεια δεν μπορω να πω οτι υπαρχει ενιαια γραμμη! Αλλες φορες μας ζητησα (απαιτησαν) να βγουμε εξω,αλλες παλι μας αφησαν να παρακολουθουμε.

Φυσικα αυτο που δεν θα ξεχασω ειναι οταν πεντε ειδικευομενοι προσπαθουσαν να παρουν αιμα απο τον δεκα μηνων τοτε γιο μου και δεν μπορουσαν. Το παιδι ουρλιαζε,του ειχαν μελανιασει τις φλεβες και φυσικα μπηκα μεσα και τους το πηρα απο τα χερια και απαιτησα να ερθει εμπειρος γιατρος να του παρει αιμα. Πραγματι μετα απο λιγο ηρθε η διευθηντρια της παιδιατρικης και του πηρε.

[jannis]

Ηθελα να ρωτήσω αν έχει σταλεί κάποιο κείμενο στο Υπουργείο.

Ενναλακτικά Μαρία Στυλιανάκη μπορείς να μας δώσεις μια λίστα με υλικό (επιστημονικές μελέτες κείμενα υπογεγραμένα από ειδικούς) ή post στο forum τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως επιχειρήματα στο να πείσουμε τους γιατρούς να μας αφήσουν μέσα?

Εμεις μπορούμε να τυπώνουμε και να χρησιμοποιούμε το μυνήματα στο forum?

[Αννα25]

Εμεις κοριτσια οσες φορες εχει χρειαστει να παμε την μικρη στο νοσοκομειο για εξετασεις η μετα απο ενα ατυχημα στα δυο που την πλακωσε η παπουτσοθηκη (ευτυχως δεν ειχε τιποτα) δεν με εδιωξαν ποτε απο το πλευρο της μικρης μου παντα την ειχα αγκαλια και μου ελεγαν πως να την κρατησω για να τους βοηθησω να κανουν πιο ευκολα την δουλεια τους για να μην πονεσουν το παιδι.... Ως αποτελεσμα η μικρη μου απο τα 4 καθετε μονη της και να της παρουν αιμα αλλα και στα εμβολια απλα της κραταμε το χερακι για να μην κανει καμια αποτομη κινηση....

[lucky-sylvester]

Σ.Ο.Σ. Επείγον! Μπορεί κάποια να μου βρει (ή και να μου πει πού να ψάξω) μέχρι σήμερα βράδυ κάποιον νόμο που να αποδεικνύει ότι η μητέρα μπορεί να παραμείνει με το παιδί της κατά την αιμοληψία αν η ίδια το επιθυμεί;;;;;

[Eviri]

Κατά καιρούς έχουμε πάει σε διάφορα εργαστήρια για αιμοληψία. Εξετάσεις αίματος έχουν κάνει και τα δύο παιδιά μου. Σε όλα τα εργαστήρια ιδιωτικά και δημόσια (παίδων Αγ. Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού) δεν μου ζητήθηκε να βγω από το δωμάτιο. Μόνο μία φορά που η μικρή μου κόρη ήταν 1 έτους, μας ζητήθηκε να βγούμε από το δωμάτιο αιμοληψίας στο Αγ. Σοφία, επειδή το παιδί δεν καθόταν με τίποτα να του πάρουν αίμα. Δηλαδή κουνιόταν πάρα πολύ ενώ το κρατούσαμε εγώ ο πατέρας του και 2 νοσοκόμες. Είχε φοβηθεί πάρα πολύ κάτι που το έδειξαν και οι εξετάσεις αίματος (δείκτες στρες) με αποτέλεσμα να σπάνε συνέχεια οι φλέβες. Όταν της είχαν κάνει 6-7 τρυπήματα μας είπαν οι νοσοκόμες ευγενικά και εξηγώντας μας γιατί, να βγούμε έξω από το δωμάτιο. Τελικά τα τρυπήματα έγιναν 10. Όσο το παιδί μας έβλεπε και μας κρατούσε, θεωρούσε ότι θα το πάρουμε από 'κει, από αυτές τις άγνωστες φοβηστικές νοσοκόμες, όπως πίστευε σαν μωράκι. Αυτός ήταν ο λόγος που βγήκαμε. Ύστερα το μωρό μας δεν είχε πού να κρεμαστεί και αναγκαστικά έκατσε πιο ήρεμα στις νοσοκόμες να της πάρουν αίμα.

[jannis]

Σ.Ο.Σ. Επείγον! Μπορεί κάποια να μου βρει (ή και να μου πει πού να ψάξω) μέχρι σήμερα βράδυ κάποιον νόμο που να αποδεικνύει ότι η μητέρα μπορεί να παραμείνει με το παιδί της κατά την αιμοληψία αν η ίδια το επιθυμεί;;;;;

 

Τίποτα συγκεκριμένο στην Ελλάδα για παιδιά,

αλλά κοίτα τον Νόμο εδώ

 

http://www.ygeianet.gov.gr/Content.aspx?page=15

 

Μπορείς φαντάζομαι να επικαλεστείς ότι (κοίτα παραγραφο 3)

επειδή:

" Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν. Σε περίπτωση ασθενούς με μερική ή πλήρη διανοητική ανικανότητα, η άσκηση αυτού του δικαιώματος γίνεται από το πρόσωπο που κατά νόμο ενεργεί για λογαριασμό του."

και πρόκειται για παιδί εσύ είσαι ο νόμιμος εκπρόσωπος και συνεπώς πρέπει να ξέρεις τι γίνεται ανα πάσα στιγμή για να αρνηθείς ή να συγκαταθέσεις.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση για παράδειγμα θέλεις να δεις πόσο πονάει κάθε φορά που το τρυπάνε και να πεις αν τους επιτρέπεις να ξανατρυπήσουνε! (όταν δεν βρίσκουν από την πρώτη...)

[Melina22]

Αυτό που επισημαίνει εδώ η Μαρία είναι πραγματικά τραγικό.

Το να μπερδεύουμε δηλαδή ένα τρομοκρατημένο παιδί με ένα ήρεμο παιδί!!!

 

Υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό στο σημείο αυτό,

το οποίο δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να το παραβλέπουμε.

 

Το παιδί που το "παίρνουν", για οποιοδήποτε λόγο

από τη μαμά του ή το μπαμπά του -ακόμα και αν αυτός είναι ιατρικός-

νιώθει εκτεθειμένο, εγκαταλελειμμένο και προδομένο.

 

Το ότι δεν το έχουν παρατήσει στην πραγματικότητα, δεν το γνωρίζει το παιδ!

Αυτό που νιώθει εκείνη τη στιγμή είναι ότι

"κάποιος με πονάει και η μαμά μου -ή ο μπαμπάς μου- δεν είναι εδώ".

Και όχι μόνο αυτό, αλλά "η μαμά τους άφησε αυτούς να με πάρουν από κοντά της, άρα δεν μπορεί να με προστατεύσει!"

Και έτσι, το παιδί, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα,

νιώθει ότι οι γονείς του το πρόδωσαν...

 

Ένα μικρό παιδάκι δεν ενδιαφέρεται για το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά.

Το παιδί δεν έχει ιδέα εκείνη τη στιγμή τι συμβαίνει,

γιατί συμβαίνει όλο αυτό και γιατί οι γονείς του το "παράτησαν".

 

Δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι εξετάσεις γίνονται για «το καλό» του.

Αλλά ακόμα και αν το καταλάβει,

γιατί να καταλάβει το παράλογο ότι εκείνη τη στιγμή οι γονείς του δεν είναι μαζί του;

 

Αυτό που το ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή είναι

ότι κάποιοι άγνωστοι το πήραν από τη μαμά του και το πονάνε.

Και η μαμά του ή μπαμπάς του «συναινούν» σε αυτό.

 

Εμείς όμως θα πρέπει σε κάθε στιγμή των παιδιών μας

να είμαστε εκεί για αυτά.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως γονείς.

Να βρίσκουμε έναν τρόπο να είμαστε εκεί για τα παιδιά μας

γιατί μόνο έτσι θα νιώσουν ότι αυτός ο κόσμος είναι ασφαλής για αυτά

και μόνο έτσι θα χτίσουν μια γερή προσωπικότητα με υψηλή αυτοεκτίμηση.

 

Εάν οι γονείς του το αφήσουν «εκτεθειμένο»,

αυτό σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι ένα ασφαλές μέρος για να ζει κανείς....

Εάν οι γονείς ενός παιδιού, ο καθρέφτης της ψυχής του,

δεν μπορούν να το προστατεύσουν οι επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού μπορεί να είναι τρομακτικές.

 

Υπάρχει και κάτι ακόμη να σκεφτούμε στο σημείο αυτό.

 

Είμαστε σίγουροι ότι το παιδί θα είναι σε θέση αργότερα να καταλάβει πότε θα πρέπει να επιτρέπει σε κάποιον να το πονάει και σε ποιον όχι,

εφόσον εκείνη τη στιγμή οι γονείς του το επέτρεψαν χωρίς καμία εξήγηση;

 

Ό,τι είναι αυτονόητο για εμάς, δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο και για τα παιδιά μας...

Αυτό σημαίνει πως ό,τι κάνουμε, για οποιονδήποτε λόγο το κάνουμε, τα παιδιά μας δεν είναι «υποχρεωμένα» να το καταλάβουν –και γιατί άλλωστε να το κάνουν-.

 

Εμείς θα πρέπει να είμαστε εκεί για αυτά,

να τους εξηγούμε, να τα κατανοούμε και να τα στηρίζουμε.

Το ξέρουμε όλοι καλά ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.

Η πρόφαση ενός ήρεμου – τρομοκρατημένου παιδιού

δεν δικαιολογεί το να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο για οποιονδήποτε λόγο.

 

 

Ειλικρινά διαβάζω το κείμενο κ μου φαίνεται απίστευτο ότι κάποιος κατάλαβε πώς ακριβώς ένιωσα όταν μου συνέβη αυτό σε ηλικία 3,5 χρονών. Όλα όσα αναφέρονται τα ένιωσα και το θυμάμαι ακόμα. Έμεινα μόνη μου με το γιατρό στο δωμάτιο για να μου κάνει ράμματα.

 

Το πιο σημαντικό είναι ότι στην περίπτωσή μου, αληθεύει κ η σημείωση με τα κόκκινα γράμματα. Και θα εξηγήσω γιατί.

 

Αργότερα, στο δημοτικό, έπεσα πράγματι θύμα εκμετάλλευσης κ πέρασαν πολλά χρόνια για να το ξεπεράσω. Το άτομο που με εκμεταλλεύτηκε ήταν γιατρός και μάλιστα εν ώρα υπηρεσίας.

Αυτό με εξέπληξε ακόμα περισσότερο γιατί ποτέ δεν είχα συσχετίσει το ένα γεγονός με το άλλο.

 

Πρώτη φορά προσεγγίζω τα λόγια ενός ειδικού, όχι σαν ενήλικος αλλά με τα μάτια του παιδιού και συνειδητοποιώ πόση αλήθεια υπάρχει στα όσα λέγονται.

 

Μπράβο σας κυρία Κυπραίου που ενημερώνετε τους γονείς για τόσο σημαντικά θέματα.

[ZOYZOYNIA]

όπως νομίζω έχω αναφέρει ξανά, ανήκω κατά κάποιο τρόπο στον παραϊατρικό χώρο. στη σχολή μας μαθαίνουν ότι οι γονείς δεν πρέπει να είναι παρόντες στην αιμοληψία παιδιών, για ψυχολογικούς λόγους τόσο των παιδιών, όσο & των γονιών. το παιδί ξέρει ότι θα "τουμπάρει" το γονιό...

ωστόσο η ουσία είναι στο γονιό να είναι ψύχραιμος & να αντιλαμβάνεται ότι η αιμολήπτρια δε θέλει σε καμμια περίπτωση να πονέσει ένα παιδί. εξάλλου οι περισσότερες είμαστε μαμάδες & οι ίδιες!!! πολλές φορές είναι απαραίτητο να τρυπήσουμε ξανά το παιδί, καταλαβαίνουμε όλοι πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες! αλλά φυσικά η μαγκιά είναι σε εμάς να δείξουμε στο γονιό πώς θα μας βοηθήσει να κάνουμε την αιμοληψία όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, σωματικά & ψυχικά.

η ψυχραιμία του γονιού & ο σωστός τρόπος να κρατήσει το παιδί είναι πολύ σημαντική βοήθεια