Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[ποτάκης]

ΜΗΝ αφήνετε τα παιδάκια σας μόνα τους μέσα. Εμένα ο δικός μου δυστυχώς έχει βάλει πολλές φορές ορό. Ευτυχώς, έχουν περάσει σχεδόν 3 μήνες που δεν έχουμε ανέβει αυτή των κ...σκάλα του παίδων. Όμως, πριν λίγες μέρες τι μου είπε; Ήταν γλαρωμένος και εγώ του έδινα φιλάκια και με ρωτάει γιατί με φιλάς; του λέω "γιατί σ΄αγαπάω". Και μου απαντάει "να μην με αφήσεις μόνο μου ποτέ". Του λέω "Δε θα σε αφήσω" και μετά τι μου πέταξε 3 χρονών παιδί; "Όμως στο νοσοκομείο όταν μου έκαναν τσίμπι (ορό) με άφησες μόνο μου και έκλεισες την πόρτα". Έκλαιγα όλη τη νύχτα

[xena]

ι "να μην με αφήσεις μόνο μου ποτέ". Του λέω "Δε θα σε αφήσω" και μετά τι μου πέταξε 3 χρονών παιδί; "Όμως στο νοσοκομείο όταν μου έκαναν τσίμπι (ορό) με άφησες μόνο μου και έκλεισες την πόρτα". Έκλαιγα όλη τη νύχτα

 

κι εγώ κλαίω που το διαβάζω.... ποτέ δεν θα αφήσω πάλι τα μωράκια μου μόνα... χτύπα ξύλο να μην χρειαστεί!

[Λαΐδα]

Εγω κοριτσια δεν βγαινω ποτε και δεν σηκωνω και κουβεντα ...το καταλαβαινουν μαλλον απο το υφος μου οτι εκεινη την ωρα μπορει και να τους δαγκωσω και δεν επιμενουν!!! Βεβαια ειμαι ψυχραιμη, συνεργασιμη και ηρεμω το παιδι ωστε να κανουν την δουλεια τους και εκεινοι....

[bobonela]

Nαι, καλά τα λέτε και συμφωνώ κι εγώ.... αλλά δυστυχώς είναι η πολιτική των μεγάλων νοσοκομείων. Εμείς στο ΜΗΤΕΡΑ που είμασταν τακτικοί πελάτες.... όταν ήταν 3 χρονών τον είχαν βάλει στο δωμάτιο να του πάρουν αίμα και εμείς απέξω να ακούμε κλάμα και μία φωνή: "Μαμάαααααα.... πονάωωωωωωωω". Μας έχει μείνει ακόμη αυτό στο μυαλό μας.

Αλήθεια Λαίδα τι ύφος χρησιμοποιείς... για να καταλάβω Γιατί εμείς είχαμε βριστεί και καταλαβαίνεις τι έγινε εκεί μέσα.... αλλά ανένδοτοι. Απλά μάλλον εσύ αναφέρεσαι σε μικρότερο κέντρο και όχι σε μεγάλο νοσοκομείο, φαντάζομαι.

[sofi@p]

εγώ πάλι αφήνω τους ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά τους, όπως νομίζουν καλύτερα. αν μου ζητήσουν να βγω έξω, βγαίνω. αν βλέπουν ότι το παιδί με χρειάζεται και δεν συνεργάζεται, τότε με φωνάζουν να μπω μέσα.

[Λαΐδα]

εγω εχω επισκεφτεί ΙΑΣΩ και ΠΑΙΔΩν..και ευχομαι όχι άλλο

Δεν μπορω να εξηγησω το υφος μου αλλα είναι από από εκει μεσα ΔΕΝ θα βγω και ΔΕΝ θα αφήσω το παιδι μονο του....και το βλεπουν στα ματια μου προφανως.

Βεβαια τα παιδακια μου με ακουν και συνεργάζονται αμεσα με γιατρους υπο τις οδηγιες μου....δεν είμαι από αυτές που τους επιδεικνύω πως να παρουν αιμα

[Μαρια Στυλιανακη]

παρακαλώ δείτε εδω

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=137947

 

και εδώ

 

η ομάδα facebook που υπάρχει και ήδη έχει κάνει ΤΡΟΜΕΡΟ ΕΡΓΟ : https://www.facebook.com/groups/225537920935502/

 

εχει ολα τα κειμενα που θα χρειαστείτε να έχετε μαζί σας.

 

πατήστε πόδι, αξίζει.

και εγώ το έκανα πρόσφατα σε μια απλή αιμοληψία (οχι σε νοσηλεία - αυτό ακόμα δεν το χρειαστήκαμε φτουφτου)

χωρίς να πω όνομα ή ιστοσελίδα , τίποτα, μόνο με αυτό που είναι η απόλυτη αλήθεια.

πρώτα τους ρώτησα, εγώ παιδιά δεν πρόκειται να βγω, θα μου αρνηθείτε την περίθαλψη?

οταν ειπαν ναι,

τους φώναξα, με θυμό, αυτό που κάνετε είναι ΛΑΘΟΣ, σε όλο τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ αφήνουν τους γονείς μαζί, και εσείς επιμένετε να είστε ΑΣΧΕΤΟΙ, ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ, ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ? ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ !

φωναξαν την προισταμένη, της είπα τα ίδια, μου λεγαν τα ίδια

τους είπα

ΜΟΥ ΑΡΝΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ?

μασαγαν,

ξαναρώταγα,

η προισταμένη μαλιστα ειπε το θεικο "πηγαιντε σε ιδιωτικό" ...και "δε μπορούμε να κάνουμε εξαίρεση μονο σε σάς"

 

(θα πηγαινα σε ιδιωτικό, δε θα αφηνα τη κόρη μου, αλλά δεν είχα σκοπό να τα παρατήσω έτσι απλά)

 

λεω ποιος είναι απο πανω σας μου λεει με υφος ο διοικητης.

ωραια λεω, που ειναι ? στον πρώτο πηγα, πηρα καποιες ανασες πριν του μιλησω κ πολυ ευγενικα που είπα τα παραπάνω ετσι ακριβώς με αναφορά και στο εξωτερικό κ οτι δεν ειναι δυνατόν εδώ να επιμενουν σε "νέες μεθόδους" λειτουργείας.

Με είδε παρμενη, ήρεμη όμως χωρίς να σηκώνω τόνο φωνής,

[μεταφραση: είχα κόκκινο πρόσωπο και σηκωμένα τα φρύδια ως εκεί που δε παει και τόνο "φρίκης" δε ξέρω πως αλλιώς να το πω ]

κ μετα απο λίγο τους πηρε τηλεφωνο κ τους είπε " ε εφόσον δεν νοσηλευεται κ ηρθε για μια εξεταση μπουρου μπουρου "

και κατεβηκα κ οι γονείς μετα απομενα μπαινανε όλοι μεσα.

 

να πω οτι για το θεμα δεν εφταιγε η υπευθυνη για την αιμοληψια που ειναι κανονικα μονη της, οπότε μπαινεις μέσα αναγκαστικά, και είναι κ συμπαθητική όχι αγχωτική κλπ,

αλλά δύο (αν τις ελεγα σκύλες, θα προσέβαλα την σκύλα μου την γλυκιά μπέλλα) που κλείδωναν την πόρτα με ύφος 10 καρδιναλίων...!

το ζευγάρι πριν απο μένα, όταν ο πατέρας αλλαξε γνωμη κ ηθελε να μπει, του κλειδωσαν τη πορτα στη μουρη. ήταν λίγο μεγαλύτερος κ νομίζω δεν ήταν σε φάση "μάχης".

 

 

παιδιά απίστευτο λες και αντιμετωπίζανε πρόβατα, "σπρώξε να μπει το να , γρήγορα να βγεί τ αλλο"

 

πολύ προσπάθεια με ελάχιστη επιτυχία για να υπάρξει μινιμουμ επικοινωνία επιπέδου νοημοσύνης ανθρώπινου πλάσματος !

 

ευτυχως που ο διοικητής κατάλαβε ότι θα έμπλεκε αν δεν υποχωρούσε.

προσοχή, εγώ δεν έκανα, σε κανενα σημείο, απειλες!

 

η ομάδα facebook αυτο που λεει και το διαβασα εκ των υστέρων, είναι το εξής

¨

1) πάτε μαζί στο δωμάτιο. σας λένε να φύγετε,

ή πάνε να παρουν το παιδί μέσα μόνοι τους

λέτε ότι δεν θα βγείτε απο το δωμάτιο/δεν αφήνετε το ανήλικό σας παιδί μόνο του

"αν σας πουν δε γινεται, γιατί....."

θα πείτε

2) μου αρνείστε την περίθαλψη(ιατρική πράξη) επειδή δεν βγαίνω απο το δωμάτιο? επειδή θέλω να συνοδέψω το παιδί?

αυτό αποτελεί παράβαση καθήκοντος

παρακαλώ δώστε μου μια βεβαίωση για το ότι μου αρνείστε την περίθαλψη και για ποιό λόγο

και

όπως θαυμάσια γράφουν στην ομαδα facebook (ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΙ ΚΟΠΕΛΕΣ!!!!)

"

Εξηγήστε τους ότι το να μην βγείτε από το ιατρείο / να θέλετε να συνοδέψετε το παιδί σας δεν είναι παράβαση κανενός νόμου,

ενώ το να μην προβούν στο ιατρικό τους καθήκον,

είναι παράβαση καθήκοντος και έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο και ότι σκοπεύετε σε τέτοια περίπτωση να κινηθείτε νομικά."

 

ήδη μια μητέρα κινήθηκε νομικά αφού της αρνήθηκαν την ιατρική πράξη,

και έχει πάει η υπόθεση στον εισαγγελέα και διενεργείται προκαταρκτική εξέταση!

 

Μην αφήνετε να σας πείθουν οτι εχουν και δίκιο!

Για όσους δεν ξέρουν αν πρέπει να το παλέψουν:

το καλό για το παιδί σας είναι να είσαστε εκεί

- και ας κλαίει, και ας σας είναι δύσκολο.

Εκείνο βιώνει τα πιο δύσκολα συναισθήματα

(αισθάνεται απελπισία, και αβεβαιότητα κ δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πονέσει για να γίνει καλά)

όχι εσείς.

 

Με την παρουσία σας του δίνετε έδαφος κάτω απο τα πόδια του, ...και ας είναι ξαπλωμένο.

 

και πραγματικά δεν αλλαζει τιποτα και σε μεγαλύτερες ηλικίες, και τα μεγαλύτερα παιδιά δεν υποχρεούνται να "είναι δυνατά" για να ικανοποιήσουν τις εκάστοτε ανάγκες του χ υποτιθέμενου απαγορευτικού κανονισμού.

[Μαρια Στυλιανακη]

είχα τώρα μια σκέψη συζητώντας... οπότε τη γράφω.

 

ότι , ο πόνος ο σωματικός, ξεχνιέται μετά απο 5 , 10 , 30 λεπτά.

ο πιο δυνατός ξεχνιέται άντε και μετά απο 2 εβδομάδες.

 

ο ψυχολογικός πόνος όμως, δεν ξεχνιέται, παραμένει καταγεγραμμένος, ίσως και για πάντα.

 

όπως και εμείς όταν μας πληγώσει κάποιος αυτό θυμόμαστε και όχι πόσο πονέσαμε όταν γεννήσαμε ή όταν σπάσαμε κόκκαλο.

 

έτσι και στα παιδιά, η βιολογία έχει προγραμματίσει και σε αυτά,

ο πόνος να ξεχνιέται,

αλλά αυτό που μένει είναι το ψυχολογικό.

 

πιό δύσκολα να γιάνετε τον ψυχολογικό πόνο για κάτι

απο ότι τον σωματικό πόνο.

 

όσο και το παιδί να πονάει δίπλα σας, να ξέρετε ότι επειδή είσαστε δίπλα του, θα το ξεχάσει, και μετά θα θυμάται μόνο ότι ήσασταν μαζί.

 

θυμόσαστε εσείς κανέναν πόνο που ζήσατε στο παρελθόν κ σας προκαλεί τώρα κάποιο συναίσθημα??.... ε .... σε πολύ σπάνιες κ δύσκολες περιστάσεις.

 

όλοι όμως θυμόσαστε ξεκάθαρα το τελευταίο άτομο (ή και όλα) που σας πλήγωσε, σας στεναχώρησε, σας πρόδωσε, σας εγκατέλειψε και αυτός ο πόνος είναι ξεκάθαρα χαραγμένος.

 

έτσι και το παιδί.

 

η βιολογία έτσι τα έκανε τα πράγματα, για να μάθουμε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

 

ο σωματικός πόνος περνάει επειδή η μόνη του χρησιμότητα (γιατί ΟΛΑ έχουν χρησιμοτητα στο σωμα μας) είναι η στιγμιαία ειδοποίηση ότι κάτι κακό συμβαίνει στο σώμα που πρέπει να καταπολεμηθεί.

όταν σταματήσει η αιτία του πόνου,

σταματάει και ο πόνος και τελειώνει εκεί ΟΛΗ η ιστορία.

 

ο ψυχολογικός πόνος έχει χρησιμότητα για να μας δείξει να μην ξανα κάνουμε το ίδιο.

σε εμάς να μην ξαναεμπιστευτουμε το άτομο αυτό

ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ! :shock:.......:idea:

 

Σκεφτείτε λοιπόν οτι και το παιδί έτσι το βιώνει. βιώνει μέσα σε όλα και αμφιβολία για το εάν μπορεί να "σας εμπιστευτεί" ξανά μετά.

Χαλάει η αίσθηση της ασφάλειας που έχει.

Όπως και εσείς, όταν κάποιος δεν κάνει αυτό που θα περιμένατε ότι θα έπρεπε να κάνει.

 

Το παιδί φοβάται την σκάλα επειδή όταν είχε πέσει είχε φοβηθεί. δεν θυμάται τον πόνο του καρούμπαλου. κ ο σκοπός (απο αποψης βιολογίας) είναι να θυμάται να μην το ξανακάνει...

 

Οπότε όταν βλέπετε το παιδί σας να πονάει για τετοια πραγματα, ΜΗΝ πανικοβάλεστε κ πιστευετε τους "καλοθελητές" οτι θα ειστε καλυτερα έξω.

Δεν ισχύει γιατί ο πόνος θα περάσει, το συναίσθημα του παιδιού όχι, όπως ακριβως όπως τα λέει η/ο ποτάκης πιο πάνω.....

και όχι δεν είναι το παιδί του/της ποτάκης περίεργο ή "ευαίσθητο"...

[Μαρια Στυλιανακη]

α..... και Η λίστα αυτή http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=137947

δεν είναι κάπως σαν την λίστα που είχε γίνει για τον θηλασμό με τις "οδηγίες παιδιάτρων προς αποφυγή"... που επισης

ω σύμπτωση!

προέκυπταν απο κακόβουλη ή όχι διάδοση λανθασμένων οδηγιών, με αποτέλεσμα ο γονιός να μην μπορεί να κάνει αυτό που θα ήθελε για το παιδί του.

Το ίδιο ακριβως πράγμα, απο άλλους γιατρούς/επαγγελματίες...!!! :-S

τώρα... αυτό ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ.... ή οχι?!!

 

(σορρυ για το post flood αλλά,... χρειαζόταν!)

[Melina22]

2) μου αρνείστε την περίθαλψη(ιατρική πράξη) επειδή δεν βγαίνω απο το δωμάτιο? επειδή θέλω να συνοδέψω το παιδί?

αυτό αποτελεί παράβαση καθήκοντος

παρακαλώ δώστε μου μια βεβαίωση για το ότι μου αρνείστε την περίθαλψη και για ποιό λόγο[/QUOTE]

 

Αν ζητήσεις την βεβαίωση κ αρνηθούν να στη δώσουν τι κάνεις; Είναι υποχρεωμένοι να στη δώσουν;

[Μαρια Στυλιανακη]

οχι δεν ειναι υποχρεωμένοι να στην δώσουν. αν δεν την δινουν φωναζεις την αστυνομια να κανει εκεινη την καταγραφη οτι σου αρνουνται.

αν αρνηθουν να κανουν καταγραφη, (εχει συμβει προσφατα αυτες τις ημερες)

κρατάς τα ονόματα αυτών των αστυνομικών που δεν κατέγραψαν, και κανεις αναφορά στον αξιωματικό υπηρεσίας , πάνε πειθαρχικό.

[xena]

οχι δεν ειναι υποχρεωμένοι να στην δώσουν. αν δεν την δινουν φωναζεις την αστυνομια να κανει εκεινη την καταγραφη οτι σου αρνουνται.

αν αρνηθουν να κανουν καταγραφη, (εχει συμβει προσφατα αυτες τις ημερες)

κρατάς τα ονόματα αυτών των αστυνομικών που δεν κατέγραψαν, και κανεις αναφορά στον αξιωματικό υπηρεσίας , πάνε πειθαρχικό.

 

Ολα τα παραπάνω καλό είναι να τα ξέρουμε και να τα εφαρμόζουμε όταν το επιτρέπει ο χρόνος που έχουμε. Το λέω γιατί έχει συμβεί μαμάδες με συμβουλές απ' τα φόρουμ να γίνονται οι ίδιες γιατροί ή σύμβουλοι και να παίρνουν λάθος αποφάσεις σε σημαντικά θέματα που έχουν επιφέρει ως και κατάληξη μωρών. Ολες το ξέρουμε.

Σε έκτακτα περιστατικά, μέχρι να 'ρθει η αστυνομία και να πεις και να πουν και να καταγράψουν και να σου δώσουν βεβαιώσεις, θα βάλεις την υγεία ή τη ζωή του παιδιού σου σε κίνδυνο.

 

Οταν το περιστατικό είναι σοβαρό δεν ρισκάρεις να καθυστερήσεις ούτε δευτερόλεπτο. Δεν είναι υπεύθυνη στάση. Το έζησα και τώρα πιο ψύχραιμα σκεπτόμενη ξέρω πως θα επέμενα ως και φωνές και απειλές αλλά όχι βεβαιώσεις, αστυνομίες κλπ. καθυστερήσεις.

Οπως είπα παραπάνω, με πνιγμονή και απείλησαν να μας διώξουν στο Μητέρα Παίδων αν δεν τους αφήναμε να περάσουν καθετηράκι στη φλέβα χωρίς να είμαστε παρόντες. 3 μηνών μωρό να σου μένει στα χέρια από αναπνοή κάθε 10 λεπτά - που να πας;;;

[Μαρια Στυλιανακη]

τα παρακάτω κείμενα δημοσιεύονται με την άδεια των αδμιν της ομάδας για όσους δεν εχουν facebook!

 

Ποτέ πια μόνα,

https://www.facebook.com/groups/225537920935502/

 

επιμέλεια των κειμένων έχει η

 

Σέβη Δημοσίου, Δικηγόρος,

Δικηγόρος παρ' Εφέταις Λάρισας, Μ.Δ. Δημοσίου Δικαίου,

sevastidimosiou(at)gmail.com, τηλέφωνο επικοινωνίας 6974952297.

Νομική σύμβουλος www.IBFAN.gr

 

 

με εδιτ θα προσθέσω ΕΔΩ , πριν τα κειμενα, τις οδηγίες για το πως χρησιμοποιούνται αυτά τα κείμενα.

 

 

 

Προς τη Διοίκηση του Νοσοκομείου

 

Κύριε Διοικητά,

 

Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρα 2, 5, 21, 25), την Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ν.2101/1992), τον Αστικό Κώδικα (57,288, 1507, 1510, 1511), τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (ν.3418/2005), τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής (ν.2619/1998), το άρθρο 47 του νόμου 2071/1997 για το νοσοκομειακό ασθενή, ο ασθενής ……………………………………………………………………………………... έχει δικαίωμα:

 

1. στη μη απομάκρυνση από τους γονείς του (άρθρο 9 ΣΔΠ), εκτός αν συντρέχει λόγος που ανάγεται στο συμφέρον του παιδιού και ορίζεται σε νόμο ή δικαστική απόφαση.

2. στη συγκατάθεση ή άρνηση κάθε διαγνωστικής ή θεραπευτικής πράξης που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν.

3. την πλήρη, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, μέσω του εκπροσώπου του, σʼ ότι αφορά την κατάστασή του προκειμένου να σχηματίσει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραμέτρων της καταστάσεώς του και να λαμβάνει/μετέχει σε αποφάσεις μέσω του εκπροσώπου του που είναι δυνατό να προδικάσουν τη μετέπειτα ζωή του.

4. στην ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού με τους θεράποντες ιατρούς. Οι υποχρεώσεις γιατρού και ασθενή ρυθμίζονται βάση της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών (288ΑΚ) και των κανόνων της ιατρικής δεοντολογίας. Σύμφωνα με το άρθρο 1παρ.1 ΚΙΔ «ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό την με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου». Στο άρθρο 1παρ.3 ΚΙΔ «στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνεται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσης παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή».

5. στη μη εκμετάλλευση εμπιστοσύνης του ιδίου ή εκπροσώπου του από τον γιατρό, χρησιμοποιώντας τη θέση του για να ασκεί οικονομικές ή άλλες πιέσεις, στη μη αποκάλυψη εμπιστευτικών πληροφοριών και στο να μη συστήνει θεραπείες ή να παραπέμπει σε εξετάσεις οι οποίες δεν είναι προς το συμφέρον του ασθενή, αμυντική ιατρική.

6. να γίνεται χρήστης των υπηρεσιών υγείας, ακόμη κι αν δεν νοσεί. Αν ο ασθενής είναι ανήλικος η συναίνεση δίνεται από τους ασκούντες τη γονική μέριμνα

7. στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βάσει της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής ορίζεται ότι η επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει ΜΟΝΟ αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του (υποχρέωση ενημέρωσης του ασθενή θεμελιώνεται και στο άρθρο 57 ΑΚ που αφορά στην προστασία της προσωπικότητας), η οποία 1) να γίνεται εκ των προτέρων (η ενημέρωση μπορεί να λαμβάνει χώρα το αργότερο πριν την έναρξη της ιατρικής πράξης. Ωστόσο απαιτείται νηφαλιότητα του ασθενή και δεν μπορεί να είναι νηφάλιος, όταν ήδη έχει εισέλθει στους χώρους πραγμάτωσης της ιατρικής πράξης. Εξαίρεση στον κανόνα της λήψης έγκυρης συναίνεσης του ασθενή πριν την ιατρική πράξη και άρα προηγούμενης ενημέρωσης εισάγεται στο άρθρο 12παρ.3 του ΚΙΔ για επείγουσες περιπτώσεις, κατά τις οποίες δεν μπορεί να ληφθεί κατάλληλη συναίνεση και συντρέχει άμεση, απόλυτη και κατεπείγουσα ανάγκη παροχής ιατρικής φροντίδας. Επικουρικά το κατεπείγον ορίζεται και στο άρθρο 8 του ν.2619/1998, 2) να αφορά τον σκοπό, τη φύση της επέμβασης, τους κινδύνους

8. στο σεβασμό της προσωπικής του ζωής σε σχέση με την πληροφόρηση για την κατάσταση της υγείας του

Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την ελευθερία του. Στον ίδιο Κώδικα, στο άρθρο 1511 προβλέπεται ότι κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου. Παρόμοια ρύθμιση εντοπίζεται στην Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 3 του ν.2101/1992).

 

Το κράτος είναι υποχρεωμένο να λάβει όλα τα κατάλληλα και αποτελεσματικά μέτρα για να καταργηθούν οι παραδοσιακές πρακτικές που βλάπτουν την υγεία των παιδιών(άρθρο 24 ν.2101.1992).

 

Κατόπιν των ανωτέρω σας ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΜΑΣ και σας καλούμε να γίνουν σεβαστά τα εκπεφρασμένα δικαιώματά μας ως γονείς.

 

Σε διαφορετική περίπτωση σας Δ Η Λ Ω Ν Ο Υ Μ Ε ότι επιφυλασσόμαστε ρητά παντός νομίμου δικαιώματός μας να απαιτήσουμε από εσάς πλήρη αποζημίωση για οιαδήποτε θετική και αποθετική ζημία έχει προκληθεί σε μας και το παιδί μας από αποκλειστική σας υπαιτιότητα.

Θεσσαλονίκη ………/………/………

Με εκτίμηση

Αιτούντες

Ο ………………..………………….……… του …………….…………….., η ……………….…………………….. του ……..………………….. και ο ……………………………………………………………….., ο οποίος εκπροσωπείται και από τους 2 ανωτέρω ατομικώς και από κοινού ως ασκούντες τη γονική μέριμνα-επιμέλεια, κάτοικοι Θεσσαλονίκης, Διεύθυνση ………………………………..…………., περιοχή …………………………………, τηλέφωνο ………………………………..

Δικαιώματα νοσοκομειακού ασθενούς

 

 

Τα δικαιώματα του νοσοκομειακού ασθενούς (Ν. 2071 ΦΕΚ 123/92, Άρθρο 47).

1. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα προσεγγίσεως στις υπηρεσίες του νοσοκομείου, τις πλέον κατάλληλες για τη φύση της ασθένειας του.

2. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα της παροχής φροντίδας σʼ αυτόν με τον οφειλόμενο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια του. Αυτή η φροντίδα περιλαμβάνει όχι μόνο την εν γένει άσκηση της ιατρικής και της νοσηλευτικής, αλλά και τις παραϊατρικές υπηρεσίες, την κατάλληλη διαμονή, την κατάλληλη μεταχείριση και. την αποτελεσματική διοικητική και τεχνική εξυπηρέτηση.

3. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν. Σε περίπτωση ασθενούς με μερική ή πλήρη διανοητική ανικανότητα, η άσκηση αυτού του δικαιώματος γίνεται από το πρόσωπο που κατά νόμο ενεργεί για λογαριασμό του.

4. Ο ασθενής δικαιούται να ζητήσει να πληροφορηθεί ό,τι αφορά στην κατάστασή του.

5. Το συμφέρον του ασθενούς είναι καθοριστικό και εξαρτάται από την πληρότητα και την ακρίβεια των πληροφοριών που του δίνονται. Η πληροφόρηση του ασθενούς πρέπει να του επιτρέψει να σχηματίσει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραμέτρων της καταστάσεως του και να λαμβάνει αποφάσεις ο ίδιος ή να μετέχει στη λήψη αποφάσεων, που είναι δυνατόν να προδικάσουν τη μετέπειτα ζωή του.

6. Ο ασθενής ή ο εκπρόσωπός του σε περίπτωση εφαρμογής της παρ. 3, έχει το Δικαίωμα να πληροφορηθεί, πλήρως και εκ των προτέρων, για τους κινδύνους που ενδέχεται να παρουσιασθούν ή να προκύψουν εξ αφορμής εφαρμογής σε αυτόν ασυνήθων ή πειραματικών διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων. Η εφαρμογή των πράξεων αυτών στον ασθενή λαμβάνει χώρα μόνο ύστερα από συγκεκριμένη συγκατάθεση του ίδιου. Η συγκατάθεση αυτή μπορεί να ανακληθεί από τον ασθενή ανά πάσα στιγμή.

7. Ο ασθενής πρέπει να αισθάνεται τελείως ελεύθερος στην απόφαση του, να δεχθεί ή να απορρίψει, κάθε συνεργασία του με σκοπό την έρευνα ή την εκπαίδευσή. Η συγκατάθεσή του για τυχόν συμμετοχή του, είναι δικαίωμά του και μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή.

8. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα στο μέτρο και στις πραγματικές συνθήκες που είναι δυνατόν, προστασίας της ιδιωτικής του ζωής. Ο απόρρητος χαρακτήρας των πληροφοριών και του περιεχομένου των εγγράφων που τον αφορούν, του φακέλου των ιατρικών σημειώσεων και ευρημάτων, πρέπει να είναι εγγυημένος.

9. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού και της αναγνωρίσεως σε αυτόν των θρησκευτικών και ιδεολογικών του πεποιθήσεων.

10. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να παρουσιάσει ή να καταθέσει αρμοδίως διαμαρτυρίες και ενστάσεις και να λάβει πλήρη γνώση των επ' αυτών ενεργειών και αποτελεσμάτων.

 

 

[Μαρια Στυλιανακη]

ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Ν.2101-92

 

ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Έως σήμερα έχει επικυρωθεί από 193 χώρες, ενώ δεν την έχουν επικυρώσει δύο. Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992.

Άρθρο 3

Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στο παιδί είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού, ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννηση κάθε παιδιού.

Άρθρο 9

Απαγορεύεται ο αποχωρισμός του παιδιού από τους γονείς του, εκτός αν το αποφασίσουν οι αρμόδιες αρχές, κατʼ εφαρμογή νόμου, που προστάζει τον χωρισμό του παιδιού από το γονέα για το συμφέρον του παιδιού (ιδίως περιπτώσεις κακομεταχείρισης του παιδιού, παραμέλησης κλπ) και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις που προβλέπονται από νόμο

Άρθρο 18

Και οι δύο γονείς από κοινού είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού τους και την ανάπτυξή του και το κράτος πρέπει να παρέχει στους γονείς την κατάλληλη βοήθεια-υποστήριξη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους για την ανατροφή του παιδιού με στόχο την ευημερία του παιδιού.

 

[Μαρια Στυλιανακη]

Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας.

NOMOΣ 3418 ΦΕΚ Α΄287/28-11-2005

Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Άρθρο 1

Έννοιες, ορισμοί και πεδίο εφαρμογής του παρόντος

1. Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.

2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.

3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.

4. Κατά τον παρόντα Κώδικα:

α) στην έννοια “ασθενής” περιλαμβάνεται κάθε χρήστης των υπηρεσιών υγείας,

β) στην έννοια “οικείος” περιλαμβάνονται οι συγγενείς εξ αίματος και εξ αγχιστείας σε ευθεία γραμμή, οι θετοί γονείς και τα θετά τέκνα, οι σύζυγοι, οι μόνιμοι σύντροφοι, οι αδελφοί, οι σύζυγοι και οι μόνιμοι σύντροφοι των αδελφών, καθώς και οι επίτροποι ή οι επιμελητές του ασθενούς και όσοι βρίσκονται υπό δικαστική συμπαράσταση.

5. Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα και ανεξάρτητα από τον τρόπο ή τη μορφή άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος, ατομικά, ομαδικά ή με τη μορφή ιατρικής εταιρείας, ως ελεύθερο επάγγελμα ή όχι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

Άρθρο 2

Η άσκηση της ιατρικής ως λειτούργημα

1. Η άσκηση της ιατρικής είναι λειτούργημα που αποσκοπεί στη διατήρηση, βελτίωση και αποκατάσταση της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής υγείας του ανθρώπου, καθώς και στην ανακούφισή του από τον πόνο.

2. Ο ιατρός τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, ασκεί το έργο του σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και πρέπει, κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, να αποφεύγει κάθε πράξη ή παράλειψη η οποία μπορεί να βλάψει την τιμή και την αξιοπρέπεια του ιατρού και να κλονίσει την πίστη του κοινού προς το ιατρικό επάγγελμα. Οφείλει, επίσης, να διατηρεί σε υψηλό επίπεδο την επαγγελματική του συμπεριφορά, ώστε να καταξιώνεται στη συνείδηση του κοινωνικού συνόλου και να προάγει το κύρος και την αξιοπιστία του ιατρικού σώματος. Ο ιατρός πρέπει να επιδεικνύει τη συμπεριφορά αυτή όχι μόνον κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, αλλά και στο πλαίσιο της γενικότερης κοινωνικής έκφανσης της προσωπικότητάς του.

3. Το ιατρικό λειτούργημα ασκείται σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς και ισχύοντες κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Διέπεται από απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διάκριση φύλου, φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, κοινωνικής θέσης ή πολιτικής ιδεολογίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ ΣΧΕΣΕΙΣ ΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΗ

Άρθρο 8

Η ιατρική ως σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού

1. Η συμπεριφορά του ιατρού προς τον ασθενή του πρέπει να είναι αυτή που προσήκει και αρμόζει στην επιστήμη του και την αποστολή του λειτουργήματός του.

2. Ο ιατρός φροντίζει για την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού μεταξύ αυτού και του χρήστη, ασθενή. Ακούει τους ασθενείς του, τους συμπεριφέρεται με σεβασμό και κατανόηση και σέβεται τις απόψεις, την ιδιωτικότητα και την αξιοπρέπειά τους.

3.Ο ιατρός δεν παρεμβαίνει στην προσωπική και οικογενειακή ζωή του ασθενή, παρά μόνο στο μέτρο, στο βαθμό και στην έκταση που είναι αναγκαίο και αρκετό για την αποτελεσματική προσφορά των ιατρικών υπηρεσιών του εφόσον αυτό του έχει επιτραπεί.

4. Ο ιατρός, κατά την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών, σέβεται τις

θρησκευτικές, φιλοσοφικές, ηθικές ή πολιτικές απόψεις και αντιλήψεις του ασθενή. Οι απόψεις του ιατρού σχετικά με τον τρόπο ζωής του ασθενή, τις πεποιθήσεις και την κοινωνική ή οικονομική κατάσταση του τελευταίου δεν επιτρέπεται να επηρεάζουν τη φροντίδα ή τη θεραπευτική αντιμετώπιση που παρέχεται.

5. Ο ιατρός δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη του ασθενή, να χρησιμοποιεί τη θέση του για τη σύναψη ανάρμοστων προσωπικών σχέσεων με τους ασθενείς ή τους συγγενείς τους, να ασκεί οικονομικές ή άλλες πιέσεις, να αποκαλύπτει εμπιστευτικές πληροφορίες και να συστήνει θεραπείες ή να παραπέμπει τους ασθενείς σε εξετάσεις οι οποίες δεν είναι προς το συμφέρον τους.

Άρθρο 9

Υποχρεώσεις του ιατρού προς τον ασθενή

1. Ο ιατρός δίνει προτεραιότητα στην προστασία της υγείας του ασθενή

Άρθρο 11

Υποχρέωση ενημέρωσης

1. Ο ιατρός έχει καθήκον αληθείας προς τον ασθενή. Οφείλει να ενημερώνει πλήρως και κατανοητά τον ασθενή για την πραγματική κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεσή της, τις εναλλακτικές προτάσεις, καθώς και για τον πιθανό χρόνο αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να σχηματίζει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων και συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρεί, ανάλογα, στη λήψη αποφάσεων.

2. Ο ιατρός σέβεται την επιθυμία των ατόμων τα οποία επιλέγουν να μην ενημερωθούν. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ασθενής έχει δικαίωμα να ζητήσει από τον ιατρό να ενημερώσει αποκλειστικά άλλο ή άλλα πρόσωπα, που ο ίδιος θα υποδείξει, για την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες ή και τους κινδύνους από την εκτέλεσή της, καθώς και για το βαθμό πιθανολόγησής τους.

4. Αν τα πρόσωπα δεν έχουν την ικανότητα να συναινέσουν για την εκτέλεση ιατρικής πράξης, ο ιατρός τα ενημερώνει στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.

Ενημερώνει, επίσης, τα τρίτα πρόσωπα, που έχουν την εξουσία να συναινέσουν για την εκτέλεση της πράξης αυτής, κατά τις διακρίσεις του επόμενου άρθρου.

Άρθρο 12

Συναίνεση του ενημερωμένου ασθενή

1. Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή.

2. Προϋποθέσεις της έγκυρης συναίνεσης του ασθενή είναι οι ακόλουθες:

α) Να παρέχεται μετά από πλήρη, σαφή και κατανοητή ενημέρωση, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο.

β) Ο ασθενής να έχει ικανότητα για συναίνεση. αα) Αν ο ασθενής είναι

ανήλικος, η συναίνεση δίδεται από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα ή έχουν την επιμέλειά του. Λαμβάνεται, όμως, υπόψη και η γνώμη του, εφόσον ο ανήλικος, κατά την κρίση του ιατρού, έχει την ηλικιακή, πνευματική και συναισθηματική ωριμότητα να κατανοήσει την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο της ιατρικής πράξης και τις συνέπειες ή τα αποτελέσματα ή τους κινδύνους της πράξης αυτής. Στην περίπτωση της παραγράφου 3 του άρθρου 11 απαιτείται πάντοτε η συναίνεση των προσώπων που ασκούν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου.

γ) Η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη.

δ) Η συναίνεση να καλύπτει πλήρως την ιατρική πράξη και κατά το συγκεκριμένο περιεχόμενό της και κατά το χρόνο της εκτέλεσής της.

3. Κατ` εξαίρεση δεν απαιτείται συναίνεση:

α) στις επείγουσες περιπτώσεις, κατά τις οποίες δεν μπορεί να ληφθεί

κατάλληλη συναίνεση και συντρέχει άμεση, απόλυτη και κατεπείγουσα ανάγκη παροχής ιατρικής φροντίδας,

β) στην περίπτωση απόπειρας αυτοκτονίας ή γ) αν οι γονείς ανήλικου ασθενή ή οι συγγενείς ασθενή που δεν μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να συναινέσει ή άλλοι τρίτοι, που έχουν την εξουσία συναίνεσης για τον ασθενή, αρνούνται να δώσουν την αναγκαία συναίνεση και υπάρχει ανάγκη άμεσης παρέμβασης, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος για τη ζωή ή την υγεία του ασθενή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 36

Κυρώσεις

1. Κάθε παράβαση των διατάξεων του παρόντος τιμωρείται πειθαρχικά από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα.

2. Επιπλέον ο ιατρός που παραβιάζει τις διατάξεις των άρθρων 6 παράγραφοι 4 και 5,19 παράγραφοι 5,6 και 7,24 παράγραφος 4, 28 παράγραφος 9 και 30 παράγραφος 4, τιμωρείται με προσωρινή ανάκληση της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος και προσωρινή παύση από θέση που τυχόν κατέχει στο Δημόσιο για τουλάχιστον δύο (2) έτη και πρόστιμο ποσού πενήντα χιλιάδων (50.000,00) έως και διακοσίων χιλιάδων (200.000,00) ευρώ. Η ποινή επιβάλλεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας, η οποία εκδίδεται μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από την αποστολή σχετικού ερωτήματος. Σε περίπτωση τελέσεως εκ νέου μίας από τις ανωτέρω παραβάσεις, επιβάλλεται υποχρεωτικά, με όμοια απόφαση, οριστική ανάκληση της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος και οριστική παύση.

[Μαρια Στυλιανακη]

Επιμέλεια Κειμένου

 

Σέβη Δημοσίου, Δικηγόρος,

Δικηγόρος παρ' Εφέταις Λάρισας, Μ.Δ. Δημοσίου Δικαίου, sevastidimosiou(at)gmail.com, τηλέφωνο επικοινωνίας 6974952297.

Νομική σύμβουλος http://www.IBFAN.gr

 

Είναι απαραίτητο να γίνεται αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη:

 

ΕΝΩΠΙΟΝ

Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης

Γενικού Γραμματέα Υπουργείου Υγείας-Αυτοτελής υπηρεσία δικαιωμάτων ασθενών

Συνηγόρου του Πολίτη

Συνηγόρου του Παιδιού

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ-ΑΙΤΗΣΗ-ΑΝΑΦΟΡΑ

-Τ… όνομα επώνυμο του πατρώνυμο, κατ. πόλη, οδού ……………., Τ.Κ. ……, τηλ. Επικοινωνίας ……………….

Ατομικώς, και ως γονέας του ανηλίκου …………………………………………….., …….. ετών.

Με την παρούσα κατʼ αρχήν αναφέρω το ακόλουθο περιστατικό:

Αναφέρετε το περιστατικό με ημερομηνίες, ώρες κλπ, χωρίς προσωπικές κρίσεις και χαρακτηρισμούς συμπεριφορών

Με τις παραπάνω ενέργειες-παραλείψεις τους, με την άνευ λόγου καθυστέρησή τους να προβούν στις δέουσες ιατρικές πράξεις, οι γιατροί αυτοί φρονώ ότι γνώριζαν ότι θέτουν τη ζωή ή την υγεία του παιδιού μου σε σοβαρό κίνδυνο και εξακολούθησαν να υποστηρίζουν αυτή τη συμπεριφορά, εκβιάζοντάς με σε αδικαιολόγητη και άνευ νομικού ερείσματος απομάκρυνση από το ανήλικο τέκνο μου που έχρηζε άμεσης ιατρικής φροντίδας.

Επειδή δε από τη σχετική νομοθεσία, ήτοι από τα άρθρα 2, 5, 21, 25 του Συντάγματος, τα άρθρα 57, 288, 1507, 1510, 1511 του Αστικού Κώδικα, τα άρθρα 3, 9, 18, 24 του Ν.2101/92 (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού), τα άρθρα 8, 9, και 12 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του άρθρου 47 του Ν.2071/97 (Δικαιώματα Νοσοκομειακού Ασθενή), συνάγεται ερμηνευτικά ότι δεν είναι σύννομη η απομάκρυνση του γονιού από το άρρωστο παιδί του και άρα η απομάκρυνσή μας από το παιδί μας δεν είχε κανένα νόμιμο έρεισμα, αφού δεν προηγήθηκε έγκυρη συναίνεσή μας στην ιατρική πράξη που επακολούθησε και κυρίως η ιατρική πράξη καθυστέρησε αδικαιολόγητα και έλαβε χώρα με τρόπο που δεν ήταν προς το συμφέρον του. (για την καθυστέρηση το γράφετε εάν υπήρξε καθυστέρηση μέχρι να σας καταφέρουν τελικά να βγείτε έξω και να παραδώσετε σε αυτούς το παιδί σας)

Επειδή η υποχρέωση επιμέλειας των ιατρών κρίνεται κατά το άρθρο 24 του Α.Ν. 1565/1939 , τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, τον όρκο του Ιπποκράτη, τις συστάσεις της Π.Ο.Υ. και της Παγκόσμιας Ιατρικής Ένωσης για τα δικαιώματα των ασθενών, τη γενική υποχρέωση πρόνοιας και ασφάλειας

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ειδικά που ο χώρος που θα γινόταν η ιατρική πράξη δεν ήταν καν δωμάτιο αντισηψίας-αποστείρωσης η παρουσία μου όχι μόνο θα βοηθούσε το παιδί μου να παραμείνει πιο ήρεμο κατά την εξέταση, αλλά θα του έδινε τη σιγουριά ότι η μαμά είναι εκεί, ότι δεν το εγκαταλείπει. Το παιδί δεν έχει ούτε γνώση ούτε ανάλογη εμπειρία για να γνωρίζει τι θα του συμβεί, τι θα του κάνουν άγνωστα προς αυτό άτομα, σε άγνωστο περιβάλλον, με παράξενα αντικείμενα στα χέρια, μπορεί να νιώσει έντονα τον φόβο ακόμα και του θανάτου και είμαι σίγουρη ότι αυτό ένιωσε ο γιος μου εκείνη τη μέρα. Είμαι επίσης σίγουρη ότι αν εγώ ήμουν μαζί του, όλη αυτή η εμπειρία θα είχε λίγο έως και καθόλου ψυχολογικό αντίκτυπο,

Θέλω να αναφέρω ότι τις επόμενες εβδομάδες ο γιος μου εκδήλωνε (γράφετε για αλλαγές στην συμπεριφορά του, στον ύπνο του κλπ)

Κανένα παιδί δεν μπορεί να στερηθεί τους γονείς του χωρίς τη βούληση του, εκτός αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Οι λόγοι αυτοί αποτελούν εξαίρεση στον γενικό κανόνα και ως εκ τούτου πρέπει να αναφέρονται ρητά και να δικαιολογούνται από τα περιστατικά της συγκεκριμένης περίπτωσης. Οι γενικότητες που ανέφερε το προσωπικό του νοσοκομείου δεν ανταποκρίνονται σε κανένα επιστημονικό δεδομένο σε σχέση με τις ψυχικές επιδράσεις της παραμονής των παιδιών στο Νοσοκομείο και της διενέργειας σε αυτά ιατρικών πράξεων, αλλά ούτε και την αντίστοιχη πρακτική στο εξωτερικό, όπου η παρουσία του γονιού αποτελεί ρουτίνα.

Επειδή ως γονέας του ………………………… έχω έννομο συμφέρον κατά τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα περί άσκησης γονικής μέριμνας,

Αιτούμαι όπως

1_ αρμοδίως γνωμοδοτήσετε για το εάν είναι σύννομη ή όχι η απομάκρυνση των γονιών από τα παιδιά τους κατά την διενέργεια ιατρικών πράξεων , όπως αιμοληψία, εμβολιασμός, απλή ιατρική εξέταση, φλεβοκαθετηριασμός, ουροκαθετηριασμός, υπερηβική παρακέντηση κλπ. 2_αρμοδίως προβείτε στις σύννομες ενέργειες προς αποκατάσταση της έννομης τάξης.

(πόλη),

Με εκτίμηση

Η δηλούσα-αιτούσα-αναφέρουσα

………………………..

[free dom]

Καλησπερα σε ολες! Δυστυχως, δεν ημουν ενημερωμενη νωριτερα για το θεμα και δεν ηξερα πως να αντιδρασω, οταν προχθες συνεβη και σ εμενα να απαιτησουν να βγω απο το δωματιο για να παρουν αιμα και να βαλουν ορο στο διχρονο γιο μου. Συνεβη στο νοσοκομειο του Κιλκις. Το παιδι μεχρι εκεινη την ωρα, ηταν στην αγκαλια μου και συνεργαζοταν αψογα με τους γιατρους(ακολουθουσε τις οδηγιες τους, δεν εκλαιγε καθολου κτλ). Αρχικα τους εξηγησα οτι δε θελω να βγω, γιατι θα ταραχτει και θα σταματησει να συνεργαζεται, ομως επεμεναν πως αν μεινω μεσα θα ειναι χειροτερα. Επειτα μου ειπαν οτι αν μεινω θα λιποθυμησω καθως ειμαι εγγυος και τους εξηγησα πως δεν εχω τετοιες φοβιες, ειμαι πολυ ψυχραιμη και δε θα λιποθυμησω με μια βελονα, πραγμα που φυσικα δε δεχτηκαν.Στο τελος τους ειπα ενταξει, θα βγω αλλα θα μεινει ο πατερας του που ουτε εγγυος ειναι ουτε θα λιποθυμησει, και μονο που δε μας πεταξαν εξω με τις κλωτσιες! Φυσικα με το που βγηκαμε και τεσσερις ξενοι ανθρωποι τον ακινητοποιησαν, δε χρειαστηκε να τον τρυπησουν ο γιος μου ειχε ηδη λιγωθει στο κλαμα.Οσο για μενα κοντεψα περισσοτερο να λιποθυμησω που ακουγα το παιδι μου να με φωναζει σ αυτη την κατασταση, παρα αν εμενα μεσα κι εβλεπα απλως μια βελονα. Κριμα που δεν ημουν ενημερωμενη νωριτερα και μπραβο σας για το θεμα και τη δουλεια που κανετε.

[Melina22]

οχι δεν ειναι υποχρεωμένοι να στην δώσουν. αν δεν την δινουν φωναζεις την αστυνομια να κανει εκεινη την καταγραφη οτι σου αρνουνται.

αν αρνηθουν να κανουν καταγραφη, (εχει συμβει προσφατα αυτες τις ημερες)

κρατάς τα ονόματα αυτών των αστυνομικών που δεν κατέγραψαν, και κανεις αναφορά στον αξιωματικό υπηρεσίας , πάνε πειθαρχικό.

 

Αρνήθηκαν και οι αστυνομικοί;; Γιατί ρε παιδί μου;;; Δηλαδή τι άλλο θα χρειαστεί να κάνουμε για να προστατεύσουμε την ψυχή των παιδιών μας;;; Τι να πω;;; Μπράβο στην μητέρα που το προχώρησε ως εκεί! Της βγάζω το καπέλο. Εγώ δεν ξέρω αν θα είχα το σθένος εκείνη την στιγμή.

 

Παίζουν ρόλο βέβαια κ οι συνθήκες όπως ειπώθηκε και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται όπως πάντα. Την ανάγκη να γίνει γρήγορα.

 

Μαρία σε ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες.

[Melina22]

Φυσικα με το που βγηκαμε και τεσσερις ξενοι ανθρωποι τον ακινητοποιησαν, δε χρειαστηκε να τον τρυπησουν ο γιος μου ειχε ηδη λιγωθει στο κλαμα.Οσο για μενα κοντεψα περισσοτερο να λιποθυμησω που ακουγα το παιδι μου να με φωναζει σ αυτη την κατασταση, παρα αν εμενα μεσα κι εβλεπα απλως μια βελονα. .

 

:-(:-(:-(:-(

[Ελισα24]

Εγω εχω καταλαβει δυο πραγματα: οτι πρωτον, οι νοσηλευτες στη χωρα μας απο καπου εμαθαν κατι στραβα, το εκαναν φασον και δυσκολα το απορριπτουν, επειδη απλα σου λεει "εχω βαρδια αλλες 7 ωρες, το εχω κανει 10000 φορες, τι θελει τωρα κι αυτη, να τελειωνουμε". Κι οτι δευτερον, υπαρχουν γονεις που λενε "ε, αφου το λενε, κατι ξερουν, ετσι θα ειναι". Και διαιωνιζεται μια κατασταση, που καταπατα τα δικαιωματα των παιδιων (μας).

Ενημερωση και ευαισθητοποιηση λοιπον, να καταλαβουν και οι ιδιοι γιατι δεν πιστευω οτι ειναι εναντιον μας, απλα καποιος το ξεκινησε ετσι και συνεχιστηκε....αλλα και στους γονεις, για να μαθουν τα δικαιωματα τους...

 

ΥΓ γενικα στη χωρα μας εχει κανει ΤΡΕΛΗ ζημια η φραση "πολιτικη του καταστηματος"....... φραση εντελως ακυρη, παρανομη κλπ..... πανω απ ολα δεν ειναι κανενος η "πολιτικη", πανω απ ολα, ειναι ο ΝΟΜΟΣ....

[Aimee]

Αυτά που αναφέρονται σχετικά με την Αστυνομία εμένα μου φαίνονται περισσότερο ευσεβείς πόθοι παρά πραγματικότητα.

Γιατί να είναι υποχρεωμένοι οι αστυνομικοί να καταγράψουν;;;;

Και γιατί να πάνε πειθαρχικό;

 

 

Θέλει μεγάλη προσοχή ο χειρισμός τέτοιων υποθέσεων γιατί... μπορεί η κατάσταση να αντιστραφεί και να "τρέχουν" τον γονιό για "διασάλευση τάξης".

 

Νομίζω ότι το πρόβλημα υφίσταται ΑΚΡΙΒΏΣ επειδή ΔΕΝ υπάρχει νομικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει το εν λόγω δικαίωμα γονιού και παιδιού αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ εξασφαλίζει ΜΕΓΑΛΗ διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης και των Ιατρών να χειριστούν κατά το δοκούν τους ασθενείς και τις υποθέσεις τους.

 

Αν ξαναδιαβάσετε το κείμενο της δικηγόρου, που παρατέθηκε, θα δείτε ότι παραθέτει τους κανόνες δικαίου και γράφει ... "συνάγεται ερμηνευτικά". Αυτό, στη γλώσσα των νομικών, σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχει θεμελιωμένο / θεσπισμένο / αναγνωρισμένο δικαίωμα αλλά ΜΠΟΡΕΙ να θεωρηθεί ότι προκύπτει... Το "συνάγεται ερμηνευτικά" σημαίνει κοινώς ότι είναι στην κρίση του οποιουδήποτε το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το επικαλούμενο δικαίωμα.

Η αστυνομία καταγράφει περιπτώσεις όπου αναφέρεται ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ νόμου. Στην περίπτωσή μας, όμως, δεν υπάρχει ΚΑΜΊΑ ΕΥΘΕΙΑ παραβίαση νόμου. Αρα, γιατί να είναι υποχρεωμένος ο αστυνομικός να καταγράψει τα περιστατικά γύρω από τη διαφωνία σχετικά με το ΠΟΙΟ είναι το ορθό περιεχόμενο μιας διάταξης νόμου; (Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να βεβαιωθούν τα περιστατικά με ένορκη βεβαίωση).

 

Και, επομένως, γιατί να περάσει πειθαρχικό ο αστυνομικός που αρνήθηκε την καταγραφή συμβάντος; Ποιο καθήκον παραβίασε;

 

Το ότι κάποιος αστυνομικός κάποτε κατέγραψε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έτσι έπρεπε. Μπορεί να μην ήξερε, μπορεί να βαρέθηκε να διαφωνήσει... Μερικοί αστυνομικοί, για να "ξεμπερδεύουν", καταγράφουν για το τυπικό τα περιστατικά... και δεν χρειάζεται να σας πω πού καταλήγει -με συνοπτικές διαδικασίες- η αναφορά συμβάντος. Το να καλέσει ο γονιός την αστυνομία έχει νόημα ΑΝ γνωρίζει η δικηγόρος / κάποιος από την ομάδα του Facebook ΈΣΤΩ ΜΙΑ περίπτωση που ακολούθησε ποινική δίωξη μετά μια τέτοια αναφορά. Υπάρχει ΈΣΤΩ ΕΝΑ προηγούμενο;

 

Δεν είναι "συνετό" να πολυτραβάμε το σκοινί -βάζοντας την αστυνομία στο παιχνίδι-, γιατί νομικά μέσα και ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ διαθέτει και η άλλη πλευρά, και ίσως ισχυρότερα. Π.χ, παρακώλυση της εργασίας στο Νοσοκομείο, άσκοπη κινητοποίηση της Αστυνομίας κλπ.

 

Ας έχουμε επίσης στο μυαλό μας ότι, ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν λαμβάνει συχνά υπόψη διεθνείς κανόνες, διότι θεωρεί ότι οι διεθνείς συμβάσεις έχουν ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο με ελληνικούς νόμους (οπότε γιατί να επικαλείται κανείς τον διεθνή κανόνα και όχι τον ελληνικό.

 

Επίσης, κατά το ελληνικό δίκαιο, όταν χρειάζεται να συγκεραστούν η επιθυμία του ασθενούς / κηδεμόνων του και η διαφορετική προσέγγιση του ιατρικού / νοσηλευτικού προσωπικού, τη λύση δίνει ο εισαγγελέας που χορηγεί τη συναίνεση (εφόσον το κρίνει απαραίτητο). Κλασικό παράδειγμα είναι η μετάγγιση αίματος σε μάρτυρες Ιεχωβά.

Έτσι, ένας "διαβασμένος" γιατρός / νοσοκόμα (ή το προσωπικό Νοσοκομείου που έλαβε σχετική οδηγία από τον Διοικητή του), ενδέχεται να πει στον γονέα: "Εφόσον διαφωνείτε, το σεβόμαστε. Ας περιμένουμε τον Εισαγγελέα υπηρεσίας, που τον ειδοποιήσαμε, να μας πει τι να κάνουμε. Δεν κάνουνε τίποτα μέχρι τις οδηγίες του Εισαγγελέα". Τι γίνεται τότε;;; Τι θα έκανε ο γονιός;

 

Κλείνοντας, προσωπικά θα πρότεινα να γίνει

1) αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη. Ο Συνήγορος εκδίδει συστάσεις και όχι δεσμευτικές αποφάσεις. Όμως, α) έχει κύρος και η πλειοψηφία των συστάσεων του γίνονται σεβαστές από τη Διοίκηση, β) έχει "ανοιχτό" πνεύμα στην αντίληψη των κανόνων δικαίου και των δικαιωμάτων μας.

2) να προκληθεί η έκδοση γνωμοδότησης από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν υποβάλλονταν πολλές αναφορές από γονείς στη Διοίκηση ενός Νοσοκομείου ή στο Υπουργεία Υγείας. Θέλει όμως μεγάλο συντονισμό αυτή η προσπάθεια.

 

 

 

*** Εννοείται ότι τα παραπάνω αφορούν σε δημόσια νοσοκομεία.

[BabyCute]

Καλησπερα σε ολες! Δυστυχως, δεν ημουν ενημερωμενη νωριτερα για το θεμα και δεν ηξερα πως να αντιδρασω, οταν προχθες συνεβη και σ εμενα να απαιτησουν να βγω απο το δωματιο για να παρουν αιμα και να βαλουν ορο στο διχρονο γιο μου. Συνεβη στο νοσοκομειο του Κιλκις. Το παιδι μεχρι εκεινη την ωρα, ηταν στην αγκαλια μου και συνεργαζοταν αψογα με τους γιατρους(ακολουθουσε τις οδηγιες τους, δεν εκλαιγε καθολου κτλ). Αρχικα τους εξηγησα οτι δε θελω να βγω, γιατι θα ταραχτει και θα σταματησει να συνεργαζεται, ομως επεμεναν πως αν μεινω μεσα θα ειναι χειροτερα. Επειτα μου ειπαν οτι αν μεινω θα λιποθυμησω καθως ειμαι εγγυος και τους εξηγησα πως δεν εχω τετοιες φοβιες, ειμαι πολυ ψυχραιμη και δε θα λιποθυμησω με μια βελονα, πραγμα που φυσικα δε δεχτηκαν.Στο τελος τους ειπα ενταξει, θα βγω αλλα θα μεινει ο πατερας του που ουτε εγγυος ειναι ουτε θα λιποθυμησει, και μονο που δε μας πεταξαν εξω με τις κλωτσιες! Φυσικα με το που βγηκαμε και τεσσερις ξενοι ανθρωποι τον ακινητοποιησαν, δε χρειαστηκε να τον τρυπησουν ο γιος μου ειχε ηδη λιγωθει στο κλαμα.Οσο για μενα κοντεψα περισσοτερο να λιποθυμησω που ακουγα το παιδι μου να με φωναζει σ αυτη την κατασταση, παρα αν εμενα μεσα κι εβλεπα απλως μια βελονα. Κριμα που δεν ημουν ενημερωμενη νωριτερα και μπραβο σας για το θεμα και τη δουλεια που κανετε.

 

Ωχ τι ξεφτίλα!!! (Και τι θα πέρασες.....)

Αυτά ρε γμτ δίνουν άσχημο ονομα στην χώρα μας

Σε άλλες χώρες δεν υπαρχει περιπτωση να μην σε αφήσουν μεςα στο επιβάλλουν μαλιςτα!

Κατα αρχήν δεν θέλουν να γυρίσεις και να τους κανεις μυνηση γίατι και καλα έκαναν 'κατι' στο παιδι σου οσο δεν ήσουν εκει!!

Απίστευτο να σε κάνουν να αφήσεις μικρο παιδι μεςα μονο του!

[free dom]

Ωχ τι ξεφτίλα!!! (Και τι θα πέρασες.....)

Αυτά ρε γμτ δίνουν άσχημο ονομα στην χώρα μας

Σε άλλες χώρες δεν υπαρχει περιπτωση να μην σε αφήσουν μεςα στο επιβάλλουν μαλιςτα!

Κατα αρχήν δεν θέλουν να γυρίσεις και να τους κανεις μυνηση γίατι και καλα έκαναν 'κατι' στο παιδι σου οσο δεν ήσουν εκει!!

Απίστευτο να σε κάνουν να αφήσεις μικρο παιδι μεςα μονο του!

Πραγματικα δε με πειραξε τοσο ουτε που τον τρυπησαν,ουτε που με την κοιλια στο στομα ξενυχτουσα στο νοσοκομειο, ουτε η αλλεργια που παρουσιασε(αυτος ηταν ο λογος που καναμε εισαγωγη), οσο με πειραξε αυτη η αγωνια που βιωσε το παιδι μου μονο του.. Και το χειροτερο ειναι πως απ αυτα που διαβαζω δεν υπαρχει σαφης νομος που να προστατευει τα παιδια μας απο τετοιες καταστασεις. Δηλαδη πρεπει πανω στην αγωνια μας να εχουμε το κουραγιο να κανουμε και φασαρια..

[Melina22]

Αυτά που αναφέρονται σχετικά με την Αστυνομία εμένα μου φαίνονται περισσότερο ευσεβείς πόθοι παρά πραγματικότητα.

Γιατί να είναι υποχρεωμένοι οι αστυνομικοί να καταγράψουν;;;;

Και γιατί να πάνε πειθαρχικό;

 

 

Θέλει μεγάλη προσοχή ο χειρισμός τέτοιων υποθέσεων γιατί... μπορεί η κατάσταση να αντιστραφεί και να "τρέχουν" τον γονιό για "διασάλευση τάξης".

 

Νομίζω ότι το πρόβλημα υφίσταται ΑΚΡΙΒΏΣ επειδή ΔΕΝ υπάρχει νομικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει το εν λόγω δικαίωμα γονιού και παιδιού αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ εξασφαλίζει ΜΕΓΑΛΗ διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης και των Ιατρών να χειριστούν κατά το δοκούν τους ασθενείς και τις υποθέσεις τους.

 

Αν ξαναδιαβάσετε το κείμενο της δικηγόρου, που παρατέθηκε, θα δείτε ότι παραθέτει τους κανόνες δικαίου και γράφει ... "συνάγεται ερμηνευτικά". Αυτό, στη γλώσσα των νομικών, σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχει θεμελιωμένο / θεσπισμένο / αναγνωρισμένο δικαίωμα αλλά ΜΠΟΡΕΙ να θεωρηθεί ότι προκύπτει... Το "συνάγεται ερμηνευτικά" σημαίνει κοινώς ότι είναι στην κρίση του οποιουδήποτε το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το επικαλούμενο δικαίωμα.

Η αστυνομία καταγράφει περιπτώσεις όπου αναφέρεται ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ νόμου. Στην περίπτωσή μας, όμως, δεν υπάρχει ΚΑΜΊΑ ΕΥΘΕΙΑ παραβίαση νόμου. Αρα, γιατί να είναι υποχρεωμένος ο αστυνομικός να καταγράψει τα περιστατικά γύρω από τη διαφωνία σχετικά με το ΠΟΙΟ είναι το ορθό περιεχόμενο μιας διάταξης νόμου; (Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να βεβαιωθούν τα περιστατικά με ένορκη βεβαίωση).

 

Και, επομένως, γιατί να περάσει πειθαρχικό ο αστυνομικός που αρνήθηκε την καταγραφή συμβάντος; Ποιο καθήκον παραβίασε;

 

Το ότι κάποιος αστυνομικός κάποτε κατέγραψε δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έτσι έπρεπε. Μπορεί να μην ήξερε, μπορεί να βαρέθηκε να διαφωνήσει... Μερικοί αστυνομικοί, για να "ξεμπερδεύουν", καταγράφουν για το τυπικό τα περιστατικά... και δεν χρειάζεται να σας πω πού καταλήγει -με συνοπτικές διαδικασίες- η αναφορά συμβάντος. Το να καλέσει ο γονιός την αστυνομία έχει νόημα ΑΝ γνωρίζει η δικηγόρος / κάποιος από την ομάδα του Facebook ΈΣΤΩ ΜΙΑ περίπτωση που ακολούθησε ποινική δίωξη μετά μια τέτοια αναφορά. Υπάρχει ΈΣΤΩ ΕΝΑ προηγούμενο;

 

Δεν είναι "συνετό" να πολυτραβάμε το σκοινί -βάζοντας την αστυνομία στο παιχνίδι-, γιατί νομικά μέσα και ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ διαθέτει και η άλλη πλευρά, και ίσως ισχυρότερα. Π.χ, παρακώλυση της εργασίας στο Νοσοκομείο, άσκοπη κινητοποίηση της Αστυνομίας κλπ.

 

Ας έχουμε επίσης στο μυαλό μας ότι, ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν λαμβάνει συχνά υπόψη διεθνείς κανόνες, διότι θεωρεί ότι οι διεθνείς συμβάσεις έχουν ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο με ελληνικούς νόμους (οπότε γιατί να επικαλείται κανείς τον διεθνή κανόνα και όχι τον ελληνικό.

 

Επίσης, κατά το ελληνικό δίκαιο, όταν χρειάζεται να συγκεραστούν η επιθυμία του ασθενούς / κηδεμόνων του και η διαφορετική προσέγγιση του ιατρικού / νοσηλευτικού προσωπικού, τη λύση δίνει ο εισαγγελέας που χορηγεί τη συναίνεση (εφόσον το κρίνει απαραίτητο). Κλασικό παράδειγμα είναι η μετάγγιση αίματος σε μάρτυρες Ιεχωβά.

Έτσι, ένας "διαβασμένος" γιατρός / νοσοκόμα (ή το προσωπικό Νοσοκομείου που έλαβε σχετική οδηγία από τον Διοικητή του), ενδέχεται να πει στον γονέα: "Εφόσον διαφωνείτε, το σεβόμαστε. Ας περιμένουμε τον Εισαγγελέα υπηρεσίας, που τον ειδοποιήσαμε, να μας πει τι να κάνουμε. Δεν κάνουνε τίποτα μέχρι τις οδηγίες του Εισαγγελέα". Τι γίνεται τότε;;; Τι θα έκανε ο γονιός;

 

Κλείνοντας, προσωπικά θα πρότεινα να γίνει

1) αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη. Ο Συνήγορος εκδίδει συστάσεις και όχι δεσμευτικές αποφάσεις. Όμως, α) έχει κύρος και η πλειοψηφία των συστάσεων του γίνονται σεβαστές από τη Διοίκηση, β) έχει "ανοιχτό" πνεύμα στην αντίληψη των κανόνων δικαίου και των δικαιωμάτων μας.

2) να προκληθεί η έκδοση γνωμοδότησης από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν υποβάλλονταν πολλές αναφορές από γονείς στη Διοίκηση ενός Νοσοκομείου ή στο Υπουργεία Υγείας. Θέλει όμως μεγάλο συντονισμό αυτή η προσπάθεια.

 

 

 

*** Εννοείται ότι τα παραπάνω αφορούν σε δημόσια νοσοκομεία.

 

Aimee εσένα είχα στο μυαλό μου σε αυτό το θέμα.

 

Επειδή είμαι παντελώς άσχετη, ας πούμε στο ζήτημα της αστυνομίας όταν έρχεται να καταγράψει ένα απλό τροχαίο μια γρατζουνιά αυτοκινήτου, έχει γίνει κάποια παράβαση νόμου; Δεν έρχεται απλά κ μόνο για να καταγράψει το συμβάν ώστε να βοηθήσει με τις ασφαλιστικές; Με τον ίδιο τρόπο δεν θα μπορούσε να βοηθήσει στο θέμα που συζητάμε ώστε αν ένας γονιός θελήσει να το προχωρήσει παραπέρα να έχει στοιχεία; Η ένορκη βεβαίωση τι είναι ακριβώς;

 

Αν κατάλαβα καλά η Μαρία ανέφερε ότι έγινε κάτι τέτοιο κ ότι η υπόθεση προχωρά. Όμως για να γίνει κ έστω μια φορά όπως λες (ποινική δίωξη) κ πάλι δεν θα χρειαστεί η αστυνομία αν αρνηθούν την βεβαίωση;

 

Οπότε τι κάνουμε;

 

Εσύ τι θα έκανες αν σου τύχαινε ή αν σου έχει τύχει πώς το χειρίστηκες;

 

Γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί στον καθένα και εκείνη την ώρα δεν μπορώ να διανοηθώ να αφήσω το παιδί μου μόνο του να βιώσει όσα ένιωσα κ εγώ μικρή σε αντίστοιχη περίπτωση.

[Aimee]

Aimee εσένα είχα στο μυαλό μου σε αυτό το θέμα.

 

Επειδή είμαι παντελώς άσχετη, ας πούμε στο ζήτημα της αστυνομίας όταν έρχεται να καταγράψει ένα απλό τροχαίο μια γρατζουνιά αυτοκινήτου, έχει γίνει κάποια παράβαση νόμου; Δεν έρχεται απλά κ μόνο για να καταγράψει το συμβάν ώστε να βοηθήσει με τις ασφαλιστικές; Με τον ίδιο τρόπο δεν θα μπορούσε να βοηθήσει στο θέμα που συζητάμε ώστε αν ένας γονιός θελήσει να το προχωρήσει παραπέρα να έχει στοιχεία; Η ένορκη βεβαίωση τι είναι ακριβώς;

 

Αν κατάλαβα καλά η Μαρία ανέφερε ότι έγινε κάτι τέτοιο κ ότι η υπόθεση προχωρά. Όμως για να γίνει κ έστω μια φορά όπως λες (ποινική δίωξη) κ πάλι δεν θα χρειαστεί η αστυνομία αν αρνηθούν την βεβαίωση;

 

Οπότε τι κάνουμε;

 

Εσύ τι θα έκανες αν σου τύχαινε ή αν σου έχει τύχει πώς το χειρίστηκες;

 

Γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί στον καθένα και εκείνη την ώρα δεν μπορώ να διανοηθώ να αφήσω το παιδί μου μόνο του να βιώσει όσα ένιωσα κ εγώ μικρή σε αντίστοιχη περίπτωση.

 

Καλησπέρα Μελίνα!

 

Καταρχάς, η Αστυνομία-Τροχαία θεωρείται αρμόδια αρχή για την τήρηση του ΚΟΚ. Αρα, είναι αρμόδια για ό,τι σχετίζεται με αυτοκίνητα.

 

Η ένορκη βεβαίωση είναι σαν υπεύθυνη δήλωση / μαρτυρία. Γίνεται, με αντίτιμο, σε συμβολαιογράφο.

 

Την αναγκαστική απομάκρυνση δεν την έχω ζήσει σε εμβολιασμούς ούτε σε αιμοληψίες. Την έζησα, σαν σύσταση και όχι απαίτηση, (στο ΙΑΣΩ), στο πρώτο και το τρίτο μου παιδί που έπρεπε να βάλουν ορό λόγω αφυδάτωσης από γαστρεντερίτιδα. (Να πω ότι γενικά "εμπνέω" εμπιστοσύνη σε γιατρούς-νοσοκόμες. Φαίνομαι τέρας ψυχραιμίας...).

 

Δεν ακολούθησα τη σύσταση στην αρχή... Παρέμεινα στο δωμάτιο. Οι φλέβες να σπάνε η μια μετά την άλλη (λόγω αφυδάτωσης), ο εκνευρισμός του προσωπικού να αυξάνει, οπότε μόνη μου βγήκα... Ήταν από τα χειρότερα λεπτά που θυμάμαι.

Τις καταστάσεις αυτές, εννοώ τους ορούς βεβαίως και όχι εμβολιασμούς-αιμοληψίες, τις θεωρώ αντικειμενικά δύσκολες. Ό,τι και να γίνει, δεν νομίζω ότι υπάρχει ανώδυνη λύση. Ό,τι και να κάνουμε, αυτή η εμπειρία θα καταγραφεί αρνητικά στον ψυχισμό του παιδιού.

Και μπορεί να βρεθεί κι άλλος γονιός στη θέση μου, να χρειαστεί να επιλέξει μεταξύ της παραμονής του δίπλα στο παιδί του και της παράτασης του "μαρτυρίου" του παιδιού.

 

Προτείνω:

Α) πολύ μεγάλη ψυχραιμία, ευγένεια και διάθεση συνεργασίας,

 

Β) επεξήγηση της κατάστασης στο παιδί (ίσως χρειαστεί να μείνεις ένα λεπτό μόνη σου να σε εξετάσει ο γιατρός, όπως η μαμά μένει μόνη της όταν την εξετάζει ο γιατρός / θα μετρήσω μέχρι το 20 και θα ξαναπώ / πάω να φέρω το κουκλάκι σου από το αμάξι κλπ.)

 

Γ) Αν τα πράγματα δυσκολέψουν και γονείς αντιμετωπίσουν παράλογες αρνήσεις, όπως αυτές που διάβασα παραπάνω, ίσως χρειάζεται "πονηριά".

Π.χ.: Εντάξει, θα βγω αφού μου λέτε ότι είναι το καλύτερο για το παιδί. Αλλά αν δω περισσότερα από ένα τρύπημα ή μελανιάσματα στο χέρι του παιδιού από το σφίξιμο, αλίμονό σας! Εκτός βέβαια, αν θέλετε να βοηθήσω καλμάροντας το παιδί για να μην έχουμε τρεχάματα...

Ή, αν εκτροχιαστεί η κατάσταση και βρίσουν τους γονείς, ΤΌΤΕ υπάρχει τέλειο "πάτημα" για να καλέσετε την αστυνομία. Γιατί η εξύβριση είναι ποινικό αδίκημα και, άρα, υπάρχει υποχρέωση της αστυνομίας να ανταποκριθεί όταν την καλέσουν.

 

 

Αυτά μπορώ να σκεφτώ σαν πρόχειρες λύσεις.

Το αρνητικό είναι ότι η δημιουργία πολεμικού κλίματος ΣΊΓΟΥΡΑ δεν θα είναι υπέρ του παιδιού. Οπότε, για σοβαρές καταστάσεις, που θα χρειασθούν νοσηλεία, χρειάζεται προσεκτική στάθμιση.

Το καλύτερο είναι η πρόληψη: Συνήγορος του Πολίτη ή Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.

Να οργανωθούμε!