Δεν μπορεσα να θηλασω και δεν μπορω να το ξεπερασω...

[miriki]

Δεν έχω προσόντα να αποκλείσω ή να επιβεβαιώσω κάτι. Νομίζω ότι θα εντάσσεται σε κάποια από τις πιο πάνω κατηγορίες, ανάλογα με το ιστορικό τη καθεμιάς.

 

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει εγώ ως μαμά να μιλήσω με τον ακριβέστερο τρόπο, με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια, με την επιστημονικότερη τεκμηρίωση; Τη γνώμη μου λέω, δεν είναι θέσφατο ούτε θα κριθεί κάποιος από αυτή. Αυτό ακριβώς μου είναι αδιανόητο. Τι σε νοιάζει εσένα τώρα το σε ποια κατηγορία, που φτιάχτηκε καθαρά για να μπορέσει να γίνει μια συζήτηση (δεν είναι αυθύπαρκτη δηλ ούτε κατοχυρωμένη με πατέντα) θα σε εντάξει κάποια με την οποία μιλάς στο ίντερνετ. Πώς είναι δυνατό αυτό να αλλάζει κάτι από την προσπάθεια ή όχι, τα συναισθήματα το ο,τιδήποτε ζεις εσύ (και η όποια εσύ) με το παιδί σου. Κουβέντα κάνουμε. Στην τελική εγώ προσωπικά και ξέρω ότι ισχύει για πολλές μαμάδες αυτό, θεωρώ υποχρέωσή μου να βοηθήσω όσο μπορώ μια άλλη μαμά, να θηλάσει. Όσο ξέρω και όσο τα καταφέρνω. Για τα περαιτέρω δε μου πέφτει λόγος και ούτε έκρινα ποτέ καμία.

 

Καταλαβαίνεις τι εννοώ; γιατί είμαι πολύ κουρασμένη και νομίζω ότι γράφω αρλούμπες ακατανόητες... σόρυ...

[alcyon]

Ρε παιδιά, ξεχωρίστε λίγο τα ποστ που αναφέρονται σε ενημέρωση από αυτά που αναφέρονται σε ψυχολογική στήριξη!

 

Το να κάνω κήρυγμα σε άνθρωπο που "πνίγεται" στο ποτάμι... είναι χτύπημα "κάτω από τη ζώνη".

 

Αυτό που βλέπω συχνά είναι μαμάδες με μαραζωμένο ηθικό που δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους από τη στενοχώρια τους και έρχονται μερικοί για να κουνήσουν το δάχτυλο και να επιδείξουν την "υπεροχή" τους.

 

Ναι πράγματι, μεγάλο κατόρθωμα να είναι κάποιος πιο "ψηλός" από ένα πεσμένο. Τι να λέμε...

 

 

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να αποδείξει κάποιος τα οφέλη του θηλασμού πάνω στην πλάτη της άλλης που λέει πως στενοχωριέται επειδή δεν κατάφερε να θηλασει όσο ήθελε.

 

 

miriki...

κανένας δε βγαίνει να πει ανοιχτά πως υπερέχει έναντι του άλλου. Το ζωγραφίζουν όμως με τόοοοσο έντονα χρώματα. Φαίνεται αυτή η "κρυφή χαρά"...

... όταν απαξιώνονται οι λόγοι για τους οποίους κάποιος απέτυχε

... όταν του λένε (εμμέσως πλην σαφώς)... δεν είναι πως δε μπορούσες, αλλά παραδέξου πως δεν ήθελες.

... όταν τον χτυπάνε τάχα μου φιλικά στην πλάτη και του λένε μη στενοχωριέσαι, φταίνε αυτοί που άκουσες και σου έδωσαν οδηγίες (σα να λέμε... είσαι χαζή για τις επιλογές σου, δεν πήγαινες καλύτερα σε κανέναν άλλο να σου τα πει καλύτερα; )

... ή οταν του λέμε αντιφατικά πράγματα: π.χ. "ναι υπάρχει και το ποσοστό που δε μπορεί να θηλάσει"... και λίγο παρακάτω: "δεν υπάρχει γυναίκα που να μη μπορεί να θηλάσει".

 

και πολλά πολλά άλλα τέτοιου τύπου.

 

Δεν το κάνουν όλες οι θηλάζουσες αυτό, αλλά στις ενότητες του θηλασμού είναι έντονο. Και η απαξίωση των άλλων και οι σκληρές κατά τη γνώμη μου ατάκες.

[Lucy]

Τι σε νοιάζει εσένα τώρα το σε ποια κατηγορία, που φτιάχτηκε καθαρά για να μπορέσει να γίνει μια συζήτηση (δεν είναι αυθύπαρκτη δηλ ούτε κατοχυρωμένη με πατέντα) θα σε εντάξει κάποια με την οποία μιλάς στο ίντερνετ. Πώς είναι δυνατό αυτό να αλλάζει κάτι από την προσπάθεια ή όχι, τα συναισθήματα το ο,τιδήποτε ζεις εσύ (και η όποια εσύ) με το παιδί σου. Κουβέντα κάνουμε. Στην τελική εγώ προσωπικά και ξέρω ότι ισχύει για πολλές μαμάδες αυτό, θεωρώ υποχρέωσή μου να βοηθήσω όσο μπορώ μια άλλη μαμά, να θηλάσει. Όσο ξέρω και όσο τα καταφέρνω. Για τα περαιτέρω δε μου πέφτει λόγος και ούτε έκρινα ποτέ καμία.

 

Καταλαβαίνεις τι εννοώ; γιατί είμαι πολύ κουρασμένη και νομίζω ότι γράφω αρλούμπες ακατανόητες... σόρυ...

 

Σε εμένα λες αυτά που υπογράμμισα; Γιατί δεν νομίζω ότι είπα κάπου ότι θέλω να εντάξεις εμένα προσωπικά σε κάποια κατηγορία, ούτε ότι αλλάζουν τα όποια συναισθήματά μου ή η όποια γνώμη μου από αυτά που διαβάζω σε ένα φόρουμ.

 

Και εγώ κουβέντα κάνω και προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάποιοι είναι απόλυτοι (δεν εννοώ εσένα σε καμία περίπτωση) πως όταν μια μητέρα δεν θηλάσει για αρκετό διάστημα, είτε δεν ήθελε, είτε την παραπληροφόρησαν, είτε δεν προσπάθησε αρκετα. Το ότι πιθανόν να μην μπορούσε για τον χ,ψ λόγο, γιατί το αποκλείουμε; Δεν είναι πάντα επιλογή μας.

[miriki]

Δεν έχω το κουράγιο να αναλύσω περισσότερα, θα επανέλθω αλλά πώς είναι δυνατό να είναι χαζή η μαμά επειδή ο γιατρός δεν κάνει τη δουλειά του. Πώς να το ξέρει και γιατί να το ξέρει η μαμά; Γιαυτό λέω ότι προβάλουμε τα δικά μας πάνω στους άλλους πολλές φορές κι εκλαμβάνουμε μια καλή πρόθεση ως επίθεση.

 

Πάω να κοιμηθώ και τα ξαναλέμε...

[SUPERMOM]

Αγαπητή φίλη ΜARY, να χαίρεσαι το παιδάκι σου, να αξιωθείς να το καμαρώσεις όπως επιθυμείς και να απολαύσεις κάθε στιγμή!!! Μέσα απο την καρδιά μου!

Μην στεναχωριέσαι που δεν θήλασες! Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σαν τη δική σου, δεν έκανες κανένα "έγκλημα", μην ανησυχείς και μην έχεις τύψεις. Το παιδάκι σου μεγαλώνει μια χαρά και με το γάλα του εμπορίου, όπως άλλωστε και πολλά άλλα! Και κυρίως μην επηρρεάζεσαι απο κακοπροέραιτα σχόλια (απο τέτοια άλλο τίποτα εδώ μέσα, δεν προλαβαίνεις να γράψεις κάτι και τσούπ... νάτη η κακή κουβέντα.... σου μιλάω απο δική μου εμπειρία. Για ότι θέμα κι αν ανοίξεις θα βρείς πάντα το κακόβουλο σχόλιο μπροστά σου!!!). Να είσαι καλά κι εσύ και το παιδάκι σου . Φιλάκια!

[alcyon]

Συμφωνώ πως δεν υπάρχει συνάφεια μεταξύ "χαζής" και ... της αντίστοιχης επιλογής γιατρού. Αυτό ακριβώς λέω... πως ΕΝΩ δεν υπάρχει συσχέτιση... ο τόνος που γράφουν μερικές και ο τρόπος που λέγονται κάποια πράγματα υπονοεί κάτι τέτοια "χαριτωμένα".

 

Ξαναλέω για να μην παρεξηγούμαι... δεν το κάνουν όλες οι θηλάζουσες... αλλά κάποιες φανατικές.

 

Δεν είναι τυχαίο πως ορισμένα μέλη είναι αυτά που δέχονται συχνότερα επιθέσεις στις αντίστοιχες ενότητες. Ούτε είναι τυχαίο που οι παρεξηγήσεις εγείρονται από συγκεκριμένες ατάκες.

 

Το θέμα της προβολής... άστοχο.

Από τις φανατικά θηλάζουσες, κάποιες, έχουν κίνητρο την επιβεβαίωση του εγώ τους, και πως κάτι έκαναν καλά. Κάτι που οι άλλες δεν το καταφέρνουν. Μια επίδειξη υπεροχής και δύναμης.

 

Σε ακολουθώ, για ύπνο...

[mary75]

Κοριτσια καλησπέρα! Ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας, μου έχουν προσφέρει πολλά, η καθεμία με τον τρόπο της. Να χαίρεστε όλες τα μωράκια σας!

 

Alcyon θα σταθώ στη δική σου απάντηση, που εντόπισε ένα καίριο σημείο στη συζήτηση: οί μητέρες που κατάφεραν να θηλάσουν τα παιδιά τους, δεν έχουν κερδίσει τόσα πολλά από αυτή την πολύτιμη εμπειρία? Σίγουρα ναι! Τότε γιατί κάποιες από αυτές είναι έτοιμες να κουνήσουν επιτιμητικά το δάκτυλο σε όσες από εμάς δεν τα κατάφεραν, βγάζοντας μια αδικαιολόγητη αρνητικότητα?

 

Θα πω ενα συμβαν που σκεφτομουν χθες το βραδυ, διαβαζοντας τις απαντησεις σας, το οποιο ειναι 100% αληθινο:

Όταν ήμουν στον 8ο μηνα της εγκυμοσυνης μου, μου επιασε την κουβεντα περι θηλασμου μια κοπελα που δουλευε σε ενα καταστημα που επισκεφτηκα (την ηξερα λιγο και απο προηγουμενες επισκεψεις στο καταστημα). Αφου λοιπον μου μιλησε αναλυτικοτατα (περιπου 20 λεπτα) για τα οφελη του θηλασμου, μου ειπε οτι θηλαζει ακομα τον 2,5 ετων γιο της, οτι δεν υπαρχει 'δεν μπορω στον θηλασμο, υπαρχει μονο δεν θελω', κι οτι οσες κοπελες λενε δεν τα καταφεραν, απλα δεν ηθελαν πραγματικα να θηλασουν κλπ, και στο τελος μου λεει: μπιμπερο εχεις παρει για το μωρο? Οχι της λεω, αφου σκοπευω να θηλασω. Α, μου απαντα, τι λες? Κι αν δεν έχεις γάλα, θα αφήσεις το παιδί σου νηστικό???

Είναι η πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι, οκ για να το λεει αυτή η σουπερ εμπειρη στον θηλασμο, κατι παραπανω θα ξερει, και πραγματι αγορασα μπιμπερο.

 

Φυσικα, διαβαζοντας τα παραπανω, δυο πραγματα μπορω να σκεφτω: Είτε ότι η κοπελα ηταν μεγαλο βουρλο και δεν ηξερε που πανε τα τεσσερα, ειτε οτι σαμποταριζε τον θηλασμο μου!!!

 

Τι να πω δεν ξερω, πραγματικα που φαινεται παρα πολυ περιεργο το ολο πραγμα, σιγουρα ομως αυτο που μπορω να πω με βεβαιοτητα ειναι οτι αυτη η κοπελα ειχε κανει σημαια της το θηλασμο ΤΗΣ και θεωρουσε τις υπολοιπες μητερες που δεν θηλασαν κακες μαναδες.

Ισως τελικα για καποιες θηλαζουσες μητερες, ο θηλασμος να εδωσε νοημα στη ζωη τους, γι'αυτό και τους αρεσει τοσο (α) να επιδεικνυουν τον θηλασμο ως κατορθωμα και (β) να εμφανιζουν τις μη θηλαζουσες ως αποτυχημενες και κακες μητερες.

 

Φυσικα δεν ειναι αυτο το θεμα μου, ουτε θα πρεπει να με αφορα. Ομως το αναφερω, γιατι προκυπτει απο την ολη συζητηση και μου κανει εντυπωση.

 

Και πάλι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!!! Με ενθαρύνετε να εφαρμόσω στην πράξη αυτό που ήδη ξέρω, ότι η αγάπη για το μωρό είναι το σημαντικότερο!!!

[newbie G]

 

Θα πω ενα συμβαν που σκεφτομουν χθες το βραδυ, διαβαζοντας τις απαντησεις σας, το οποιο ειναι 100% αληθινο:

Όταν ήμουν στον 8ο μηνα της εγκυμοσυνης μου, μου επιασε την κουβεντα περι θηλασμου μια κοπελα που δουλευε σε ενα καταστημα που επισκεφτηκα (την ηξερα λιγο και απο προηγουμενες επισκεψεις στο καταστημα). Αφου λοιπον μου μιλησε αναλυτικοτατα (περιπου 20 λεπτα) για τα οφελη του θηλασμου, μου ειπε οτι θηλαζει ακομα τον 2,5 ετων γιο της, οτι δεν υπαρχει 'δεν μπορω στον θηλασμο, υπαρχει μονο δεν θελω', κι οτι οσες κοπελες λενε δεν τα καταφεραν, απλα δεν ηθελαν πραγματικα να θηλασουν κλπ, και στο τελος μου λεει: μπιμπερο εχεις παρει για το μωρο? Οχι της λεω, αφου σκοπευω να θηλασω. Α, μου απαντα, τι λες? Κι αν δεν έχεις γάλα, θα αφήσεις το παιδί σου νηστικό???

Είναι η πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι, οκ για να το λεει αυτή η σουπερ εμπειρη στον θηλασμο, κατι παραπανω θα ξερει, και πραγματι αγορασα μπιμπερο.

 

Φυσικα, διαβαζοντας τα παραπανω, δυο πραγματα μπορω να σκεφτω: Είτε ότι η κοπελα ηταν μεγαλο βουρλο και δεν ηξερε που πανε τα τεσσερα, ειτε οτι σαμποταριζε τον θηλασμο μου!!!

 

Τι να πω δεν ξερω, πραγματικα που φαινεται παρα πολυ περιεργο το ολο πραγμα, σιγουρα ομως αυτο που μπορω να πω με βεβαιοτητα ειναι οτι αυτη η κοπελα ειχε κανει σημαια της το θηλασμο ΤΗΣ και θεωρουσε τις υπολοιπες μητερες που δεν θηλασαν κακες μαναδες.

Ισως τελικα για καποιες θηλαζουσες μητερες, ο θηλασμος να εδωσε νοημα στη ζωη τους, γι'αυτό και τους αρεσει τοσο (α) να επιδεικνυουν τον θηλασμο ως κατορθωμα και (β) να εμφανιζουν τις μη θηλαζουσες ως αποτυχημενες και κακες μητερες.

 

Εγω πάλι ξέρεις τι σκέφτομαι; Πώς ξέρουμε αν, όλες αυτές που ισχυρίζονται ότι θηλάζουν/θήλασαν αποκλειστικά, δεν έχουν δώσει ΠΟΤΕ μπουκάλι;

[mikio]

Εσύ δηλαδή αποκλείεις την περίπτωση μια κοπέλα όντως να μην μπόρεσε να θηλάσει ενώ το ήθελε; Ή εννοείς ότι ενώ δεν μπορούσε να θηλάσει βρίσκει κάποια δικαιολογία (το μπιμπερό, το θήλαστρο, το μαιευτήριο κ.λπ.) για να μην παραδεχτεί ότι δεν μπόρεσε;

Και φυσικά δεν το αποκλείω μία κοπέλα να μην μπορέσει να θηλάσει ενώ το θέλει πολύ! Ίσα-ίσα που πιστεύω ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες θέλουν να θηλάσουν κι ένα σημαντικό ποσοστό δεν μπορεί τελικά. Το ποιο είναι αυτό το ποσοστό δεν το ξέρω. Οι παράγοντες πολλοί, λάθος χειρισμοί της μαμάς, θέματα του μωρού, των επαγγελματιών υγείας, προβλήματα υγείας μαμάς ή μωρού, απρόβλεπτα γεγονότα όπως μας περιέγραψε το Νικουδάκι... χίλια δύο. Απλά κάποιοι από τους παράγοντες που στραβώνουν την κατάσταση μπορούν να αντιμετωπιστούν. Δεν γίνεται τόσες πολλές γυναίκες να μην έχουν γάλα και κάποιες από αυτές θα ήθελαν να ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό ώστε στο μέλλον να τα καταφέρουν καλύτερα.

Δε με αφορά πραγματικά το τι πιστεύει η καθεμία ότι έφταιξε και δεν το συζητάω καν με τον περίγυρό μου. Δεν ξέρω καν αν οι φίλες μου θηλάζουν τα παιδιά τους, αυτό αποκαλύπτεται όταν θα βρεθούμε από κοντά. Τις ενημερώνω και τις βοηθάω όσο μπορώ πριν να γεννήσουν κι από εκεί κι έπειτα μόλις πάω να δω το μωρό, τους λέω ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να με συμβουλευτούν (όσο μπορώ να βοηθήσω από την μικρή εμπειρία μου) να τους δώσω βιβλία, θήλαστρο, το τηλέφωνο της μαίας μου και της συμβούλου θηλασμού κλπ. Τέλος για εμένα η κουβέντα.

Ποτέ δεν έχω ρωτήσει και δεν θέλω να μπει καμία στη διαδικασία να δικαιολογηθεί. Μου έχει τύχει όμως πάρα μα πάρα πολλές φορές να θηλάσω την κόρη μου δημόσια και να με ρωτήσει έκπληκτη μαμά γνωστή ή άγνωστη πώς και θηλάζω ακόμα και να μπει από μόνη της στη διαδικασία να μου πει "εγώ το δικό μου δεν το θήλασα γιατί δεν είχα γάλα."

Πραγματικά χωρίς να ρωτήσω καν! Νιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν είτε ήταν είτε όχι επιλογή τους. Αλλάζω κουβέντα, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να το παίξω έξυπνη ή ξερόλας ή να παρεξηγηθώ. Τις καταλαβαίνω γιατί κι εγώ υπήρξα στη θέση τους.

 

Κι εγώ ήθελα να θηλάσω αποκλειστικά και για πολύ καιρό το γιο μου και δεν τα κατάφερα όπως ήθελα. Ξέρω όμως ότι δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από εμένα, γιατί παρόλο που προσπάθησα, δεν προσπάθησα αρκετά. Στο τέλος εξουθενώθηκα με όλη τη διαδικασία θηλασμού, αντλήσεων και προετοιμασίας ξένου γάλακτος, συνεχών αποστειρώσεων, χαπιών για την παραγωγή, τρομερό άγχος με ζυγίσεις του μωρού, πόλεμο από συγγενείς και νεογνολόγους και παιδιάτρους που πίστευαν ότι αφήνω νηστικό το παιδί μου και χίλια δύο και ήταν δική μου επιλογή να σταματήσω να προσπαθώ. Όταν ρωτήθηκα, γιατί καλώς ή κακώς έτσι γίνεται στην κοινωνία μας, δεν είχα το θάρρος να πω κοίτα τη δουλειά σου, είχα όμως το θάρρος να πω ότι το χειρίστηκα λάθος. Δε γινόταν για εμένα να μην έχω γάλα.

 

Κι έτσι ήταν. Οι μαραθώνιοι θηλασμοί και τα ξενύχτια ήταν κάτι φυσιολογικό κι όχι αποτέλεσμα μη παραγωγής. Έτσι τελείωσε άδοξα ο θηλασμός του γιου μου.

Κι όταν έμαθα ότι ήταν απόλυτα φυσιολογικά... έτσι επιτεύχθηκε ο θηλασμός της κόρης μου.

[eleanax]

Ρε παιδιά, ξεχωρίστε λίγο τα ποστ που αναφέρονται σε ενημέρωση από αυτά που αναφέρονται σε ψυχολογική στήριξη!

 

Το να κάνω κήρυγμα σε άνθρωπο που "πνίγεται" στο ποτάμι... είναι χτύπημα "κάτω από τη ζώνη".

 

Αυτό που βλέπω συχνά είναι μαμάδες με μαραζωμένο ηθικό που δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους από τη στενοχώρια τους και έρχονται μερικοί για να κουνήσουν το δάχτυλο και να επιδείξουν την "υπεροχή" τους.

 

Ναι πράγματι, μεγάλο κατόρθωμα να είναι κάποιος πιο "ψηλός" από ένα πεσμένο. Τι να λέμε...

 

 

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να αποδείξει κάποιος τα οφέλη του θηλασμού πάνω στην πλάτη της άλλης που λέει πως στενοχωριέται επειδή δεν κατάφερε να θηλασει όσο ήθελε.

 

 

miriki...

κανένας δε βγαίνει να πει ανοιχτά πως υπερέχει έναντι του άλλου. Το ζωγραφίζουν όμως με τόοοοσο έντονα χρώματα. Φαίνεται αυτή η "κρυφή χαρά"...

... όταν απαξιώνονται οι λόγοι για τους οποίους κάποιος απέτυχε

... όταν του λένε (εμμέσως πλην σαφώς)... δεν είναι πως δε μπορούσες, αλλά παραδέξου πως δεν ήθελες.

... όταν τον χτυπάνε τάχα μου φιλικά στην πλάτη και του λένε μη στενοχωριέσαι, φταίνε αυτοί που άκουσες και σου έδωσαν οδηγίες (σα να λέμε... είσαι χαζή για τις επιλογές σου, δεν πήγαινες καλύτερα σε κανέναν άλλο να σου τα πει καλύτερα; )

... ή οταν του λέμε αντιφατικά πράγματα: π.χ. "ναι υπάρχει και το ποσοστό που δε μπορεί να θηλάσει"... και λίγο παρακάτω: "δεν υπάρχει γυναίκα που να μη μπορεί να θηλάσει".

 

και πολλά πολλά άλλα τέτοιου τύπου.

 

Δεν το κάνουν όλες οι θηλάζουσες αυτό, αλλά στις ενότητες του θηλασμού είναι έντονο. Και η απαξίωση των άλλων και οι σκληρές κατά τη γνώμη μου ατάκες.

 

χίλια μπράβο, επιτέλους μία ανθρώπινη άποψη

από μία μαμά που επίσης το φέρει βαρέως που δε θήλασε όσο ήθελε, έχω όμως ένα υγιές και χαρούμενο παιδάκι, κι ελπίζω στο δεύτερο, αν μας αφήσει η κρίση να κάνουμε, να τα καταφέρω λίγο καλύτερα, χωρίς άγχος αυτή τη φορά, ελπίζω

πάντως το αγκαθάκι πάντα μένει...

 

και μια υποσημείωση, αυτό που με ενοχλει λιγο ως πολύ στις συμβουλές θηλασμού είναι αυτό που λένε όλες οι φανατικά θηλάζουσες μαμάδες περί γαλατάδων για τους γιατρούς, και μην ακούς τι λένε αυτοί, εμάς θα ακούσεις, και τέτοια

δηλ. όλοι είναι τσαρλατάνοι επειδή σκέφτονται σφαιρικά, ναι ίσως το γιατρό δεν τον νοιάζει με ποιο τρόπο θα τραφεί το παδί αλλά τον νοιάζει αν σε κρίσιμη ηλικία πάθει αφυδάτωση κι επειδή πλέον έχει γίνει κι ένας πανικός με το θηλασμό, φοβούνται τα χειρότερα και προτείνουν και συμπλήρωμα, εγώ αυτό το έχω καταλάβει, γιατί πολλές φορές ο γονιός δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά, δε δέχομαι λοιπόν ότι όλοι οι επιστήμονες τα παίρνουν ούτε από τις γαλακτοβιομηχανίες ούτε από τις φαρμακοβιομηχανίες (πείτε με ονειροπόλα ή ηλίθια), και φυσικά θα ακούσω τον παιδίατρο από κάποιους άλλους που το παίζουν γιατροί σε ένα φόρουμ

[eleanax]

Και φυσικά δεν το αποκλείω μία κοπέλα να μην μπορέσει να θηλάσει ενώ το θέλει πολύ! Ίσα-ίσα που πιστεύω ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες θέλουν να θηλάσουν κι ένα σημαντικό ποσοστό δεν μπορεί τελικά. Το ποιο είναι αυτό το ποσοστό δεν το ξέρω. Οι παράγοντες πολλοί, λάθος χειρισμοί της μαμάς, θέματα του μωρού, των επαγγελματιών υγείας, προβλήματα υγείας μαμάς ή μωρού, απρόβλεπτα γεγονότα όπως μας περιέγραψε το Νικουδάκι... χίλια δύο. Απλά κάποιοι από τους παράγοντες που στραβώνουν την κατάσταση μπορούν να αντιμετωπιστούν. Δεν γίνεται τόσες πολλές γυναίκες να μην έχουν γάλα και κάποιες από αυτές θα ήθελαν να ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό ώστε στο μέλλον να τα καταφέρουν καλύτερα.

Δε με αφορά πραγματικά το τι πιστεύει η καθεμία ότι έφταιξε και δεν το συζητάω καν με τον περίγυρό μου. Δεν ξέρω καν αν οι φίλες μου θηλάζουν τα παιδιά τους, αυτό αποκαλύπτεται όταν θα βρεθούμε από κοντά. Τις ενημερώνω και τις βοηθάω όσο μπορώ πριν να γεννήσουν κι από εκεί κι έπειτα μόλις πάω να δω το μωρό, τους λέω ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να με συμβουλευτούν (όσο μπορώ να βοηθήσω από την μικρή εμπειρία μου) να τους δώσω βιβλία, θήλαστρο, το τηλέφωνο της μαίας μου και της συμβούλου θηλασμού κλπ. Τέλος για εμένα η κουβέντα.

Ποτέ δεν έχω ρωτήσει και δεν θέλω να μπει καμία στη διαδικασία να δικαιολογηθεί. Μου έχει τύχει όμως πάρα μα πάρα πολλές φορές να θηλάσω την κόρη μου δημόσια και να με ρωτήσει έκπληκτη μαμά γνωστή ή άγνωστη πώς και θηλάζω ακόμα και να μπει από μόνη της στη διαδικασία να μου πει "εγώ το δικό μου δεν το θήλασα γιατί δεν είχα γάλα."

Πραγματικά χωρίς να ρωτήσω καν! Νιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν είτε ήταν είτε όχι επιλογή τους. Αλλάζω κουβέντα, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να το παίξω έξυπνη ή ξερόλας ή να παρεξηγηθώ. Τις καταλαβαίνω γιατί κι εγώ υπήρξα στη θέση τους.

 

Κι εγώ ήθελα να θηλάσω αποκλειστικά και για πολύ καιρό το γιο μου και δεν τα κατάφερα όπως ήθελα. Ξέρω όμως ότι δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από εμένα, γιατί παρόλο που προσπάθησα, δεν προσπάθησα αρκετά. Στο τέλος εξουθενώθηκα με όλη τη διαδικασία θηλασμού, αντλήσεων και προετοιμασίας ξένου γάλακτος, συνεχών αποστειρώσεων, χαπιών για την παραγωγή, τρομερό άγχος με ζυγίσεις του μωρού, πόλεμο από συγγενείς και νεογνολόγους και παιδιάτρους που πίστευαν ότι αφήνω νηστικό το παιδί μου και χίλια δύο και ήταν δική μου επιλογή να σταματήσω να προσπαθώ. Όταν ρωτήθηκα, γιατί καλώς ή κακώς έτσι γίνεται στην κοινωνία μας, δεν είχα το θάρρος να πω κοίτα τη δουλειά σου, είχα όμως το θάρρος να πω ότι το χειρίστηκα λάθος. Δε γινόταν για εμένα να μην έχω γάλα.

 

Κι έτσι ήταν. Οι μαραθώνιοι θηλασμοί και τα ξενύχτια ήταν κάτι φυσιολογικό κι όχι αποτέλεσμα μη παραγωγής. Έτσι τελείωσε άδοξα ο θηλασμός του γιου μου.

Κι όταν έμαθα ότι ήταν απόλυτα φυσιολογικά... έτσι επιτεύχθηκε ο θηλασμός της κόρης μου.

 

νεκ, έχεις δίκιο σε πολλά πράγματα, όμως ναι μεν στο πρώτο ήμασταν άπειρες και κάναμε λάθη, σε νιώθω, κι εγώ ακριβώς τα ίδια πέρασα, στο δεύτερο όμως είναι λίγο πολυτέλεια συνέχεια να θηλάζεις, και δεν είναι δεδομένο ότι όλες μαμάδες έχουν βοήθεια ή θα έπρεπε να έχουν, κεφάλαιο β αυτό, επίσης αν ο θηλάσμός είναι κάτι φυσικό για όλες γιατί θέλει τόσο κόπο, δηλ. και παλιά που έκαναν 5, 6 10 παιδιά καθόντουσαν με τις ώρες και θήλαζαν το ένα?

 

πάω να πακετάρω, αχ!

[mikio]

νεκ, έχεις δίκιο σε πολλά πράγματα, όμως ναι μεν στο πρώτο ήμασταν άπειρες και κάναμε λάθη, σε νιώθω, κι εγώ ακριβώς τα ίδια πέρασα, στο δεύτερο όμως είναι λίγο πολυτέλεια συνέχεια να θηλάζεις, και δεν είναι δεδομένο ότι όλες μαμάδες έχουν βοήθεια ή θα έπρεπε να έχουν, κεφάλαιο β αυτό, επίσης αν ο θηλάσμός είναι κάτι φυσικό για όλες γιατί θέλει τόσο κόπο, δηλ. και παλιά που έκαναν 5, 6 10 παιδιά καθόντουσαν με τις ώρες και θήλαζαν το ένα?

 

πάω να πακετάρω, αχ!

 

Δεν θεωρώ ότι ο θηλασμός είναι κάτι απόλυτα φυσικό και εύκολο για όλες, όχι. Έχω φίλες, μαζί κι εγώ, που παιδεύτηκαν, έχω κι άλλες που ούτε ενημερώθηκαν, ούτε κόπιασαν καθόλου και μια χαρά τα κατάφεραν.

Και φυσικά ακόμα και η βοήθεια, ειδικά στο 2ο όπως επισημαίνεις, είναι σημαντική παράμετρος για να επιτευχθεί ο αποκλειστικός θηλασμός. Γιατί εγώ τουλάχιστον, με μωρό 14 μηνών με όσα συνεπάγεται αυτό, αφού ούτε στο ελάχιστο μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί σε τέτοια ηλικία, όταν γεννήθηκε η κόρη μου δε θα κατάφερνα τπτ αν δεν είχε τις 3 εβδομάδες άδεια ο άντρας μου και μετά τη βοήθεια της μαμάς μου κάποια πρωινά μέχρι να γυρίσει ο άντρας μου από τη δουλειά.

Σχετικά με το τι έκαναν παλιά δεν μπορώ να το γνωρίζω, υποθέτω ότι είχαν τον τρόπο τους. Παλιότερα κιόλας τα υπόλοιπα παιδιά τα μάθαιναν να ανεξαρτητοποιούνται και να αυτοεξυπηρετούνται πιο γρήγορα επειδή ακριβώς δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν.

 

Πάντως αυτό που βοηθάει στο 2ο είναι όχι μόνο η αναγνώριση τυχόν λαθών αν υπάρχουν αλλά και το γεγονός ότι είσαι λίγο πιο ήρεμη και ψύχραιμη σε όλα. και μεταδίδεις αυτή την ηρεμία και στο μωρό. Κι έτσι ακούς πολλές φορές τα 2α να κοιμούνται πιο εύκολα, να μην κάνουν κολικούς, να είναι πιο ήσυχα ως μωράκια τουλάχιστον, πιο δεκτικά κλπ. Όχι κανόνας το παραπάνω βέβαια...

[newbie G]

 

και μια υποσημείωση, αυτό που με ενοχλει λιγο ως πολύ στις συμβουλές θηλασμού είναι αυτό που λένε όλες οι φανατικά θηλάζουσες μαμάδες περί γαλατάδων για τους γιατρούς, και μην ακούς τι λένε αυτοί, εμάς θα ακούσεις, και τέτοια

δηλ. όλοι είναι τσαρλατάνοι επειδή σκέφτονται σφαιρικά, ναι ίσως το γιατρό δεν τον νοιάζει με ποιο τρόπο θα τραφεί το παδί αλλά τον νοιάζει αν σε κρίσιμη ηλικία πάθει αφυδάτωση κι επειδή πλέον έχει γίνει κι ένας πανικός με το θηλασμό, φοβούνται τα χειρότερα και προτείνουν και συμπλήρωμα, εγώ αυτό το έχω καταλάβει, γιατί πολλές φορές ο γονιός δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά, δε δέχομαι λοιπόν ότι όλοι οι επιστήμονες τα παίρνουν ούτε από τις γαλακτοβιομηχανίες ούτε από τις φαρμακοβιομηχανίες (πείτε με ονειροπόλα ή ηλίθια), και φυσικά θα ακούσω τον παιδίατρο από κάποιους άλλους που το παίζουν γιατροί σε ένα φόρουμ

 

Με κάλυψες απόλυτα. Εμείς αυτό ακριβώς πάθαμε. Προσπαθώντας να θηλάσω αποκλειστικά, κόντεψα να αφυδατώσω το μωρό. Στο τσαφ το προλάβαμε, επειδή μας έκοψε και τρέξαμε στο νοσοκομείο. Ήθελα τόσο πολύ να θηλάσω, που αγνόησα τα σημάδια. Επίσης δεν είχα σωστή ενημέρωση από την κλινική, κι ο μικρός ανήκε στην κατηγορία των παιδιών που κάνουν ασθενείς θηλαστικές κινήσεις (όποιο κι αν είναι το ποσοστό), οπότε γάλα δεν κατέβαινε με τίποτα. Πήρα και θήλαστρο φυσικά, έκανα συχνές αντλήσεις, είχα και το μωρό συνέχεια στο στήθος, αλλά αναγκαστικά δινω και συμπλήρωμα.

 

Ακομα και τώρα που σχεδόν σαραντίσαμε, δεν μπορώ να βασιστώ αποκλειστικά και μόνο στο δικο μου γάλα. ΠΡΟΣΠΑΘΩ όμως, κάνω ό,τι μπορώ. Αλίμονο αν πει κάποια ότι δεν θέλω να θηλάσω! Απλά δεν είναι για όλες τις γυναίκες το ίδιο εύκολο. Όταν θα φτάσω σε σημείο να βλέπω το γάλα να ρέει και να μπορώ να γεμίζω μπιμπερό με το δικό μου γάλα, τότε θα κόψω το συμπλήρωμα. Για την ώρα το παιδί δεν φαίνεται να έχει σύγχυση θηλών, αντιθέτως τις περισσότερες φορές ζητάει με λαχτάρα το στήθος.

 

Καλή μανούλα δεν είναι απαραίτητα αυτή που θηλάζει, φτάνει πια με την καραμέλα. Μπήκα σε ενημερωτικές ομάδες υποστήριξης σχετικά με το θηλασμό και μόνο που δεν έκοψα τις φλέβες μου! Διάβασα ποστ όπου επικρίνουν μαμάδες επειδή δίνανε συμπλήρωμα, και τα σχόλια ήταν τόσο υποτιμητικά που ντράπηκα για λογαριασμό τους. Και αυτοδιαγράφηκα. Τύψεις πάντως δεν θα μου δημιουργήσουν σε καμία περίπτωση.

[kinkajoujou]

Η "αποτυχία" στο θηλασμό πιστεύω είναι ένα καλό "μάθημα" για εμάς τις μαμάδες, είναι ίσως η πρώτη ήττα που καλούμαστε να διαχειριστούμε. Ξέρετε πώς είναι, στο κεφάλι μας πριν τη γέννα τα έχουμε όλα ιδανικά, όλα θα τα καταφέρουμε κλπ, αλλά έρχεται η πραγματικότητα και μας διαψεύδει. Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν θα είναι και η μοναδική, και όλες μαζί θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι πολλές φορές ξεκινάμε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά κάποιες φορές δεν θα τα καταφέρουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαστε κακές μαμάδες, δεν αξίζουμε, θα βλάψουμε ανεπανόρθωτα το παιδί κλπ.

 

Έχεις ένα μωράκι 2 μηνών, με πολλές ανάγκες που χρειάζεται πολλή φροντίδα τώρα. Είσαι ακόμα σε ευαίσθητη φάση της λοχείας και είναι λογικό να θες κάπου να στρέψεις την απογοήτευσή σου. Σε αυτή τη φάση όμως, δεν είναι εποικοδομητικό, μόνο σου στερεί δυνάμεις. Άσε να περάσει ο καιρός, κοίτα να χαρείς το μωρό σου που αλλάζει δραματικά από μέρα σε μέρα, και όταν με το καλό ηρεμήσει μέσα σου όλο αυτό, θα μπορέσεις με ψυχραιμία πλέον να εντοπίσεις τι πήγε στραβά και τι θα μπορούσες να διορθώσεις σε επόμενο παιδί (αυτό που σου λέει και η Palladin).

 

Όσο για το γιατρό σου, δεν χρειάζεται ούτε να τον κακολογήσεις, ούτε να τον κατηγορήσεις. Μπορείς όμως να έχεις στο μυαλό σου ότι δεν είναι ο κατάλληλος για να σου δώσει συμβουλές περί θηλασμού, χωρίς αυτό να μειώνει το κύρος του ως γυναικολόγου/ μαιευτήρα.

 

Μην το αφήσεις όμως όλο αυτό να γιγαντωθεί στο μυαλό σου και να σου γίνει έμμονη ιδέα, το μωρό σου σού δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι ανεξαρτήτως τρόπου σίτισης μεγαλώνει και σε χρειάζεται ήρεμη δίπλα του.

[marsolan]

Με αφορμή το δικό σου ποστ (και όχι για σένα προσωπικά), έχω να πω τα παρακάτω. Και αυτός είναι και ο λόγος που από ένα σημείο και μετά απέχω από τα θέματα θηλασμού, παρόλο που θήλασα με ότι προβλήματα μπορεί να υπήρχαν. Με ενόχλησε ακριβώς αυτό που γίνεται και τώρα... Ορίστε λοιπόν η άποψή μου:

 

 

Δηλαδή οι θηλάζουσες έχουν κάθε δικαίωμα να διατυμπανίζουν τα κατορθώματά τους και το πόσο υπέροχο είναι κτλ κτλ... και όσες δε θήλασαν ή πρέπει να δηλώσουν "ήττα" ή πρέπει να μη μιλάνε;;

 

Γιατί αυτή η τόσο διαφορετική αντιμετώπιση;

 

Γιατί αρνείται κάποιος την έκφραση της γνώμης σε εκείνη τη μερίδα των μαμάδων που προσπάθησαν αλλά δυσκολεύτηκαν και τελικά σταμάτησαν "νωρίς";

 

 

Επίσης μου φαίνεται τόσο παράδοξο οι φανατικά υπέρμαχες του θηλασμού να αναγνωρίζουν τα οφέλη του μητρικού γάλακτος στα παιδάκια τους και στο δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ μωρού και μαμάς και δίνουν τόση έμφαση σε έναν τόσο συναισθηματικό δεσμό... και ξαφνικά το συναίσθημα σταματά εκεί. Μετά, στη διπλανή μας, που θέλει να ακούσει μια καλή κουβέντα και να αναθαρρήσει λίγο... την κοιτάμε αφ υψηλού... και ας πάει να πνιγεί...

Ή τα βλέπω λάθος;

 

Αυτά, πολύ πολύ φιλικά.

 

καμια παρεξηγηση alcyon.

Ισως να επρεπε να το προχωρησω λιγο παρακατω για να ειμαι πιο σαφης ακομη..για εμενα δικαιωμα στην γνωμη της,στην αληθεια της,στην πραγματικοτητα της εχει καθε μανα..και η θηλαζουσα αλλα και η μη θηλαζουσα.Οταν ειπα να μην δινει αναφορα εννοουσα σε ατομα που κρινει η καθε μανα οτι θα την αντιμετωπισουν με απαξιωση σε οποια "πλευρα" κι αν ανηκει.Το να πει μια μανα που δεν θηλασε "δεν μπορεσα" ή "δεν ηθελα" δεν ειναι παραδοχη ηττας..ειναι μια αληθεια.Το να πει μια θηλαζουσα οτι περναει μαγικες στιγμες με το μωρο της στο στηθος δεν ειναι νομιζω υπερβολη..ειναι η δικια της πραγματικοτητα..

Απλα για εμενα καλο ειναι περνωντας ο καιρος αν ανηκουμε στην μεριδα των γυναικων που προβληματιστηκαμε με την δυσκολια στο να εδραιωσουμε θηλασμο να σκεφτουμε σοβαρα τι ηταν αυτο που μας εφτασε εκει..Μπορει να ειναι ο επαγγελματιας υγειας,μπορει οι καταστασεις στην οικογενεια,μπορει ο ιδιος μας ο εαυτος.

Τελοσπαντων ελπιζω να μην τα μπερδευω κι αλλο..

[sofouli]

Θα σας πω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Μετά από 8 χρόνια προσπαθιών για να κάνω παιδί, μετά από 7 αποβολές, καταφέρνω και μένω έγκυος. Στην 11 εβδομάδα μαθαίνω ότι το μωρό μου έχει πιθανότητα 1:61 να έχει σύδρομο down. Χωρίς 2η σκέψη αποφασίζω ότι θα το κρατήσω ότι και να ΄χει κι έτσι δεν μπαίνω καν στη διαδικασία για άμνιο εναπωθέτοντας ΟΛΕΣ τις ελπίδες μου στο Θεό και ΜΟΝΟ! Ερχεται η μέρα της γέννας η οποία είχε προγραμματιστει για καισαρική εξαιτίας των πολλών προηγούμενων αποβολών. Το όνειρο ζωής, το να γίνω μάνα, κοντευει να γίνει πραγματικότητα. Κάνω την καισαρική με επισκληρίδιο γιατί δε θέλω να χάσω ούτε δευτερόλεπτο από την όλη εμπειρία. Ασχετα αν μια ζωή ονειρευόμουν ένα φυσιολογικό τοκετό και θηλασμό μέχρι τουλάχιστο 1 έτους. Μου είχαν πει πως τα παιδιά με συνδρομο down δυσκολεύονται να θηλάσουν λόγω μυικής ατονίας αλλά εγώ είχα θέληση ιση με 10 ελέφαντες!

 

Γεννάω... το μωρό με τη βοήθεια του Θεού, υγιέστατο και ζωηρό, μόλις 2 120γρ (36 εβδομάδα)!!! Στις 2-3 ώρες μετα που γέννησα μου το έφεραν να θηλάσω κατόπιν δικών μου έντονων και αυστηρών οδηγιών για μη χορηγηση ξένου γάλακτος. Με τη μια το μωρό αρχίσει και θηλάζει!!! Η μαία με έκπληξη μου λέει αυτο το παιδί θα γίνει πολύ έξυπνο και πολύ δυνατό!

 

Πηγαίνουμε όλη η οικογένεια (μπαμπας, μαμά, βρέφος) στο σπίτι και ζούμε την απόλυτη ευτυχία. Εγώ χαρούμενη ξυπνάω άγρια μεσάνυχτα και θηλάζω το μωρό ενώ δάκρυα χαράς κι ευγνωμοσύνης τρέχουν από τα μάτια μου. 9η μέρα μετά τον τοκετό... εκεί που είχα υπερπαραγωγή γάλακτος ξαφνικά αισθάνομαι το στήθος μου πιο μαλακό και ξεφούσκωτο. Δε δίνω σημασία. 10 μέρα το ίδιο. 11 μέρα εισάγομαι στην εντατική με φρικτούς πόνους στην κοιλιά. Μου έβαζαν μορφίνες και δεν με έπιανε τίποτα. Οι γιατροί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πέθαινα... Μπαίνω αξονικό και δειχνει διογκωμένο το λεπτο έντερο.

 

Αμέσως χειρουργείο. Νέκρωση μέρους του λεπτού εντερου λόγω λάθος των γιατρών κατά την καισαρική. Εγω διασωληνομένη από παντού και το μωρό στο σπιτι με την... πεθερά μου (ο Θεός να την έχει καλά) αφού ο σύζυγος και η μαμά μου ήταν μαζί μου. Το όνειρο έλαβε τέλος! Δε ήθελα να ξέρω τιποτα, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανεναν, δε ρωτούσα καν τι κάνει το μονακριβό μου. Επρεπε να βρω τρόπο να επιβιώσω. Ο οργανισμός μου δεν άντεχε αυτά τα δεδομένα.

 

Παρόλα αυτά, φερνω θηλαστρο και αρχίζω να βγαζω γάλα και να το πετω για να μη μου κοπει τελείως. Οι γιατροί επιμένουν ότι πρέπει να σταματησω γιατί υποφερω πολύ και το γάλα μου είναι γεμάτο φαρμακα. Με βαζουν σε σκέψεις αλλά εγώ επιμένω. 20 μέρες μετά πηγαίνω σχεδόν γονατιστή στο παιδί μου. Με είδε 10 μέρες και λείπω 20 άλλες. Θα με θυμάται άραγε; Θα θέλει μετά από τόση προσπάθεια που έκανα να θηλάσει ξανά; Περιμένω άλλη μια βδομάδα μέχρι να καθαρίσει ο οργανισμός πλήρως από τα φάρμακα. Τη βάζω στο στήθος μου και ως δια μαγείας αρχίζει πάλι να θηλάζει. Σαν να μη πέρασε μια μέρα! Η χαρά μου ανείπωτη. Λέω θα προσπαθήσω να επαναφέρω σε πλήρη λειτουργία την παραγωγή γάλακτος. Τελικά, δεν τα κατάφερα! Θήλαζα για λίγο το μωρό στην αρχή και μετά συμπληρώναμε με ξένο. Αυτό κράτησε 5 1/2 μήνες.

 

Γιατί σου τα γράφω ολα αυτά... Μετά από όλο αυτό, μέχρι και σήμερα, ακόμη με πειράζει που δεν μπορεσα να θηλάσω κανονικά το παιδί μου. Ακόμη αισθανομαι πως ένα μέρος του ονείρου έμεινε ανεκπλήρωτο όσο κι αν προσπάθησα.

 

Απλά μερικές φορές πρέπει να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται και με τα δεδομένα που έχουμε να προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Εγώ ευχαριστώ το Θεό μέρα-νυχτα που μου έστειλε την κορούλα μου κι αν τα πράγματα δεν ήρθαν οπως ακριβως τα ονειρευτηκα... κάποιος λόγος θα υπάρχει. Εμεις προχωράμε κι αφήνουμε το παρελθόν εκεί που πρέπει να βρισκεται δηλαδή πίσω μας και βλεπουμε μόνο μπροστα μας, μόνο το σήμερα... γιατί από αυτη την εμπειρία μου έμαθα ότι το αύριο δεν είναι ποτέ σίγουρο!

 

Συγνώμη αν σας κούρασα... Να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας!!!

 

Πω πω τι πέρασες κοπέλα μου! Και πάλι ό,τι καταφερες είναι σπουδαίο! Με συγκίνησες πολύ και πραγματικά μακάρι να αποτελέσεις παραδειγμα και για άλλεςς, όχι τόσο για το ότι θήλασες, αλλά για το ότι φανηκες τόσο δυνατή και πιστή στο Θεό, που γι'αυτό άλλωστε σου χάρισε το παιδάκι σου. Να το χαίρεσαι και να εισαι πάντα καλά!

[eleanax]

Θα τα βρεις εδω, τα εξηγει αναλυτικα πιστευω: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=70367

 

Το 0,4 οφειλεται στην μητέρα κι οι λόγοι είναι γραμμένοι στο λινκ. Δεδομένου του ότι η φύση προορίζει την γυναίκα να θηλασει ακόμα και να μην έχει γεννήσει καν ένα μωρο το ποσοστό δεν μπορούσε να είναι υψηλότερο.

 

Τα προβλήματα του μωρου που αναφέρονται στο λινκ λύνουνται σχεδόν όλα εν μέρει ή ολικα ανάλογα με τις ενέργειες που θα γίνουν.

 

Η φράση δεν είναι καθόλου απαξιωτική, είναι η πραγματικότητα καθώς πολλές γυναικες μπαίνουν σε αυτό το τρυπακι (κυρίως λόγω περιγυρου και επαγγελματιών υγείας αλλα και ανεπαρκους ενημέρωσης) ενώ θα μπορούσαν απλά πχ να πανε σε έναν ωρλ να εξετάσει το μωρο για κοντό χαλινό και να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Αντίθετα, θεωρούν ότι δεν έχουν γάλα και φτάνει το παιδί να παει για εξέταση πολυ μεγάλο λόγω του ότι δεν μιλάει καλά απο τον κοντο χαλινό.

 

το δικό μου το παιδί έφτασε σχεδόν 3 για να ακούσω τον όρο, έχει αραιά δόντια, ρώτησα τη γιατρό και μου είπε είναι οκ, εξάλλου η επέμβαση τομής θεωρείται ξεπερασμένη, μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι και επαναπαύτηκα δηλ. όταν ήταν νεογέννητο και πάλευα με το θηλασμό?

δεν κατάλαβα, πρέπει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό να ψαχνόμαστε σαν τους τρέλλούς, τι σόι εναλλακτική θεώρηση του θαύματος της ζωής είναι αυτή?

δεν μπορώ να θηλάσω, οκ υπάρχει ευτυχώς για τα μωρά μας και η φόρμουλα, θα κάνω τη ζωή όλων πατίνι και το παιδί μου πειραματόζωο να το τρέχω στους γιατρούς για να θηλάσει ένα μήνα παραπάνω, αυτά είναι υπερβολές και το τρυπάκι κι εμένα μου ήχησε πάρα πολυ άσχημα!

[mariazerta]

το δικό μου το παιδί έφτασε σχεδόν 3 για να ακούσω τον όρο, έχει αραιά δόντια, ρώτησα τη γιατρό και μου είπε είναι οκ, εξάλλου η επέμβαση τομής θεωρείται ξεπερασμένη, μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι και επαναπαύτηκα δηλ. όταν ήταν νεογέννητο και πάλευα με το θηλασμό?

δεν κατάλαβα, πρέπει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό να ψαχνόμαστε σαν τους τρέλλούς, τι σόι εναλλακτική θεώρηση του θαύματος της ζωής είναι αυτή?

δεν μπορώ να θηλάσω, οκ υπάρχει ευτυχώς για τα μωρά μας και η φόρμουλα, θα κάνω τη ζωή όλων πατίνι και το παιδί μου πειραματόζωο να το τρέχω στους γιατρούς για να θηλάσει ένα μήνα παραπάνω, αυτά είναι υπερβολές και το τρυπάκι κι εμένα μου ήχησε πάρα πολυ άσχημα!

αν υπηρχε το κουμπι like θα το παταγα 1000 φορες!!!!!! ετσι ακριβως οπως τα λες!!!!!

[1μανουλα]

Με κάλυψες απόλυτα. Εμείς αυτό ακριβώς πάθαμε. Προσπαθώντας να θηλάσω αποκλειστικά, κόντεψα να αφυδατώσω το μωρό. Στο τσαφ το προλάβαμε, επειδή μας έκοψε και τρέξαμε στο νοσοκομείο. Ήθελα τόσο πολύ να θηλάσω, που αγνόησα τα σημάδια.

 

 

 

Ηθελα να σε ρωτήσω ποια σημάδια αγνόησες? Γιατί η μικρή μου λόγω ζέστης δεν τρώει αρκετά , τρώει συνέχεια απο λίγο και ανησυχώ μήπως έχουμε πρόβλημα αφυδάτωσης.

[dimmi]

Εσύ δηλαδή αποκλείεις την περίπτωση μια κοπέλα όντως να μην μπόρεσε να θηλάσει ενώ το ήθελε; Ή εννοείς ότι ενώ δεν μπορούσε να θηλάσει βρίσκει κάποια δικαιολογία (το μπιμπερό, το θήλαστρο, το μαιευτήριο κ.λπ.) για να μην παραδεχτεί ότι δεν μπόρεσε;

 

Πάντως κορίτσια εγώ αυτό το βρίσκω λίγο τραγικό, οι κοπέλες που δεν μπόρεσαν να θηλάσουν να νιώθουν ότι πρέπει να απολογηθούν ή να βρουν μια δικαιολογία ή να κατηγορήσουν κάποιον άλλο για την "αποτυχία" τους...

 

Και ακόμα δεν μας είπε κανείς πόσο είναι αυτό το "σχεδόν όλες" που ακούμε συνέχεια ότι μπορούν να θηλάσουν και σε ποιες έρευνες βασίζεται.

Καλά το θέμα έχει εξελιχθεί εντελώς απαράδεκτα, διάβασα μέχρι αυτό το μήνυμα και εδώ θα μείνω γιατί δεν θέλω να δω τη συνέχεια.

Δεν έχω διαβάσει την περιπέτεια σας κοπέλα μου, όμως ηθελα να εκφράσω τη γνώμη μου (στη θεματοθέτρια), δεν είσαι μόνη, οι περισσότερες που ξέρω εγώ και το ήθελαν πολύ & επιδίωξαν δεν κατάφεραν να θηλάσουν.

Για χ,ψ λόγους. Δεν θα αναλύσω τους λόγους.

Μια από αυτές είμαι κι γω αλλά γνωρίζω το λόγο και ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το μωρό μου, για όσο μπορούσα.

Αν θες τη γνώμη μου, από κάποια με την ίδια ηλικία - μωρού- και παρόμοια εμπειρία, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις τί και πώς.

Δηλαδή γιατί έγινε ό,τι έγινε.

Αυτό μου το είχε πεί και η σύμβουλος μου (θηλασμού).

Και γιατί πρέπει να το γνωρίζεις αυτό, όχι για να εκδικηθείς, ούτε για να θυμάσαι με πίκρα, αλλά για να το ξεπεράσεις.

Συζήτησε όλη την πορεία σου με κάποια σύμβουλο θηλασμού ή με το γιατρό σου,μάθε τί πραγματικά πήγε στραβά, τί σε βασανίζει, αντιμετώπισε το, δέξου το, και προχώρα.

Στο τέλος αυτού του ταξιδιού θα δείς ότι τίποτε δεν πήγε στραβά και όλα ήταν στο μυαλό σου. Γιατί στραβά είναι άλλα...παιδιά με προβλήματα κτλ κτλ κτλ

Θα δείς και ότι έκανες το καλύτερο που μπορούσες και θα συμφυλιωθείς με τον εαυτό σου, αλλά και το παιδί σου.

Είναι κρίμα να χάνεις στιγμές του παιδιού σου, αν συνεχίσεις έτσι τότε ναι θα φταίς και το λάθος θα είναι όλο δικό σου, και μάλιστα από επιλογή σου και όχι από άγνοια.

Εχεις νε επιλέξεις ανάμεσα στο δρόμο της ζωής και του παιδιού, της οικογένειας και της ευτυχίας,

και στο δρόμο της μαυρίλας, της μιζέριας, της κατηγόριας, και γιατί όχι και της επιλόχειου.

Ειλικρινά δεν αξίζει, χάνεις πολλά και πάει καιρός που γέννησες, ένιωθα έτσι και χειρότερα και στις 30 μέρες (μάλιστα ήταν και οι πρώτες εκλογές εκείνο το σαβ/κο) έκοψα το γάλα μου.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Δε θήλασες, ε και?

Get over it, get a life, και όλα τα σχετικά get.

Και leave behind όλα τα άσχημα.

Οταν θα διαβάζεις για το θηλασμό ή θα συμβουλεύεις για αυτόν χωρίς πίκρα, τότε είσαι ΟΚ.

Ναι η μνήμη του ότι δε θήλασες ενώ το ήθελες πολύ δεν φεύγει ίσως ποτέ (τουλάχιστο όχι στους 2,5 μηνες που είμαστε εμείς).

Αλλά και τί έγινε?

Καμμιά ανάμνηση δε φεύγει, και να είσαι σίγουρη πως στο εξής οι καλές θα είναι τόσο περισσότερες από τις κακές! Φιλιά και...προχώρα! Μην κολλάς!

[Niki81]

το δικό μου το παιδί έφτασε σχεδόν 3 για να ακούσω τον όρο, έχει αραιά δόντια, ρώτησα τη γιατρό και μου είπε είναι οκ, εξάλλου η επέμβαση τομής θεωρείται ξεπερασμένη, μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι και επαναπαύτηκα δηλ. όταν ήταν νεογέννητο και πάλευα με το θηλασμό?

δεν κατάλαβα, πρέπει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό να ψαχνόμαστε σαν τους τρέλλούς, τι σόι εναλλακτική θεώρηση του θαύματος της ζωής είναι αυτή?

δεν μπορώ να θηλάσω, οκ υπάρχει ευτυχώς για τα μωρά μας και η φόρμουλα, θα κάνω τη ζωή όλων πατίνι και το παιδί μου πειραματόζωο να το τρέχω στους γιατρούς για να θηλάσει ένα μήνα παραπάνω, αυτά είναι υπερβολές και το τρυπάκι κι εμένα μου ήχησε πάρα πολυ άσχημα!

Σου ηχεί ασχημα η λέξη τρυπάκι...ενω το να λες ότι η μαμά που αποφασίζει να ψαχτει...κανει τη ζωή όλων πατίνι καο το παιδί της πειρσματοζωο...σου ηχεί ωραία;

Καμία φορα κάνουμε αυτά που κατηγορούμε...γι αυτό ας μη βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε.καθε μια ας κάνει ότι θεωρεί σωστό και ας λείπουν οι κριτικές.

[Ellemphriem]

Φυσικα, διαβαζοντας τα παραπανω, δυο πραγματα μπορω να σκεφτω: Είτε ότι η κοπελα ηταν μεγαλο βουρλο και δεν ηξερε που πανε τα τεσσερα, ειτε οτι σαμποταριζε τον θηλασμο μου!!!

 

Βουρλο......μου αρεσει να βλεπω παντα την θετικη πλευρα των ανθρωπων.....ειμαι θετικα συντονισμενη καταλαβαινεις......οσο για τα αλλα απλα σας διαβαζω.....και χαμογελαω....τπτ αλλο. Α, συμφωνω με την Αλκυ οσο δεν παει....επισης....

[Nina-Nana]

το δικό μου το παιδί έφτασε σχεδόν 3 για να ακούσω τον όρο, έχει αραιά δόντια, ρώτησα τη γιατρό και μου είπε είναι οκ, εξάλλου η επέμβαση τομής θεωρείται ξεπερασμένη, μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι και επαναπαύτηκα δηλ. όταν ήταν νεογέννητο και πάλευα με το θηλασμό?

δεν κατάλαβα, πρέπει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό να ψαχνόμαστε σαν τους τρέλλούς, τι σόι εναλλακτική θεώρηση του θαύματος της ζωής είναι αυτή?

δεν μπορώ να θηλάσω, οκ υπάρχει ευτυχώς για τα μωρά μας και η φόρμουλα, θα κάνω τη ζωή όλων πατίνι και το παιδί μου πειραματόζωο να το τρέχω στους γιατρούς για να θηλάσει ένα μήνα παραπάνω, αυτά είναι υπερβολές και το τρυπάκι κι εμένα μου ήχησε πάρα πολυ άσχημα!

 

Είπα εγώ ότι μπηκες στο τρυπακι του δεν έχω γάλα; Σε ξέρω ή σε ήξερα πριν 3 χρόνια για να ξέρω τι έκανες; Είπα εγώ πουθενά ότι πρέπει να ψαχνομαστε σαν τους τρελους; Είπα να κάνει κάποια μαμα το παιδι της πειραματοζωο, τη ζωή όλων πατινι και να τρέχει στους γιατρούς; Αισθάνομαι ότι είμαι στα παράθυρα των ειδήσεων.. Αχ Ελλάδα...

Αν διαβάσεις αυτά που κατα καιρούς γράφω θα δεις ότι ποτέ δεν γράφω για να ρίξω λάσπη σε κάποιον. Συνήθως γράφω σε τέτοια θέματα μόνο όταν έχω κάτι να πω και το γνωρίζω κι όταν έχει γραφτεί μια ασάφεια ή κατι λανθασμενο που μπορεί να μπερδέψει κάποια άλλη μαμα (στα πλαίσια των όσων λίγων γνωρίζω φυσικά, τίποτα παραπάνω). Επειδή τυχαίνει λοιπόν να έχω μιλησει και βοηθήσει μαμάδες που είχαν μπει στο τρυπακι του δεν έχω γάλα και τελικά το πρόβλημα ήταν θέμα του μωρου (ο χαλινος ήταν ένα παράδειγμα, ας μην κολησουμε στο συγκεκριμένο) γι αυτο λοιπόν έγραψα αυτο που έγραψα. Πολλές φορές η μαμα πιστεύει ότι δεν έχει γάλα -για διάφορους λόγους, εξάλλου όλοι από δίπλα αυτο παπαγαλιζουν (δεν έχεις γάλα, δεν είναι θρεπτικο, δεν χορταινει κτλ) και είναι πολυ δύσκολο να την ξεκολλήσεις απο αυτο!

Και πάλι δεν καταλαβαίνω τι είπα και δημιούργησε τέτοια θύελλα αντιδράσεων και 1000 like στο ποστ σου απο την mariazerta (που παλιότερα μαλιστα είχα προσπαθήσει να δώσω απαντήσεις σε πολλά ερωτήματά της- μάλλον δεν τη βοηθησα οσο θα ήθελε).

[dimmi]

Πάλι σε debate θηλάζουσων και μη εξελίχθηκε το θέμα? Να δω πότε θα καταλάβετε ότι μας φτάνουν τα προεκλογικά,

εδώ δεν είναι κάλπες ούτε θα κριθεί το ποιός θα κυβερνήσει τη χώρα,

αλλά ποιές ορμόνες θα κυβερνήσουν το σώμα της λεχώνας που μπήκε προφανώς για υποστήριξη.

Είναι φόρουμ ενημέρωσης, αλληλοβοήθειας και υποστηρίξης ή μου έχει διαφύγει κάτι με το θέμα θηλασμός?

Α είναι βέβαια που δεν κατάφερα να θηλάσω επειδή δεν το θέλησα αρκετά κατά τις θηλάζουσες, ή που παραασχολήθηκα και χάλασα τη ζαχαρένια μου για λαλακίες - για τις μη θηλάζουσες. Ναι έτσι το παρουσιάζετε ότι σκέφτεστε!

Στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο ξέρετε, ή μάλλον δεν ξέρετε αλλά δεν μπήκατε στον κόπο να το σκεφτείτε, γιατί μπαίνετε στον κόπο να αντιπαρατεθείτε δημόσια με αφορμή τον πόνο της κοπέλας, δεν βλέπω το λόγο.

Υπογραφή

η γκρίζα αρκούδα

[dimmi]

...............

Επεξεργάστηκαν 15 Ιουνίου,2012 by dimmi
λάθος quote