Δεν μπορεσα να θηλασω και δεν μπορω να το ξεπερασω...

[alcyon]

Καλησπέρα κι από μένα..

Σε καταλαβαίνω απόλυτα κι ας μην έχω τη δική σου εμπειρία.

Πριν κάνω παιδιά, όταν έβλεπα τις κουνιάδες μου που είχαν μωρά τα δικά τους και τα θήλαζαν σαν κάτι εντελώς αυτονόητο και απλό, θυμάμαι που μου έλεγαν πως "σιγά! Κι αν δε θηλάσει κάποιος, δεν τρέχει τίποτα. Σιγά το πράγμα!"

Με ξάφνιαζε η στάση τους. Να σου πω την αλήθεια τη θεωρούσα και λίγο υποκριτική. Αλλά και πάλι, θεωρούσα πως δεν είναι και τόσο "μηδαμινό" θέμα ο θηλασμός.

 

Τώρα πλέον έχω 4 παιδάκια. Τα θήλασα όλα, για διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Κι ενώ δε θυμάμαι να περιγράψω πια σχεδόν καμία σκηνή θηλασμού, θυμάμαι έντονα αυτές που... δεν μπόρεσα να θηλάσω. Εκείνα τα κάποια λίγα γεύματα που έδωσα έτοιμο γάλα... Όλα εκείνα τα αισθήματα ανικανότητας και απελπισίας. Μια αίσθηση "άχρηστης" που συνοδευόταν από ένα έντονο αίσθημα αποτυχίας του ρόλου μου. Και θυμάμαι την αγωνιώδη προσπάθειά μου, μέχρι να έρθει το επόμενο γεύμα και όλα να πάνε καλά... για να ξεμπλοκάρω.

 

Κι αν εγώ βίωσα αυτά τα συναισθήματα για κάποιες λίγες φορές μετρημένες στα δάχτυλα... εκείνα χαράχθηκαν τόσο έντονα στη μνήμη μου!

 

Γι' αυτό σου λέω ... σε νιώθω.

Είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι, αφού ήταν κάτι που ήθελες και προσπάθησες.

 

Όμως, αρκετά χρόνια μετά (όχι πολλά), μπορώ να σε βεβαιώσω... δε θα έχει καμία σημασία.

Το παιδάκι σου είναι 2 μηνών. Είναι ακόμα μικρό.

 

Στους 4 μήνες που θα φέρεται πια σα μικρό ανθρωπάκι και θα σου ανταποδίδει εκφράσεις στα ερεθίσματα που θα δέχεται, θα δεις πως θα αλλάξει τόσο πολύ η ψυχολογία και η διάθεσή σου!

Στους 6 μήνες που θα μπουν τα στερεά, και το γάλα θα πάρει πια "δευτερεύουσα" σημασία, θα μπεις σε εντελώς διαφορετικό κλίμα.

Για να μη μιλήσω τι θα γίνεται από το έτος και πέρα, που πλέον θα μπορεί να τρώει ότι τρώτε... (εεε εντάξει, δε θα τρώει και σουβλάκια...! )

 

 

Πολλές κοπέλες εδώ στο φόρουμ, στις ενότητες του θηλασμού, λένε αυτό το "όλες έχουν γάλα" κτλ... με κύριο στόχο να ενθαρρύνουν. Για να μην παραιτηθεί κάποια μανούλα χωρίς να έχει προσπαθήσει.

Από την άλλη όμως, κάποιες φορές τονίζεται τόσο πολύ η σημασία του θηλασμού και τα οφέλη του, που συχνά ανάγεται σε κάποιο είδος... θρησκείας και ορισμένα αποσπάσματα και έρευνες περιφέρονται ως ευαγγέλεια και αναγιγνώσκονται με θρησκευτική ευλάβεια.

Δεν αφήνεται χώρος λοιπόν για περιπτώσεις μαμάδων σαν τη δική σου. Που το ήθελαν, το πάλεψαν, αλλά δεν το πέτυχαν για διαφόρους λόγους. Σ' αυτό όμως, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι απλά να αγνοείς τις έντονες "κορόνες", τα μεγάλα λόγια και τις φλογερές διακηρύξεις.

Απλά μπορείς να φιλτράρεις τα θέματα που θα διαβάζεις. Αυτό που λίγο πολύ κάνουμε όλοι εδώ στο φόρουμ.

 

Να χαίρεσαι πραγματικά το παιδάκι σου.

Δεν απέτυχες ως γονιός. Ίσα ίσα, φαίνεσαι επαρκής γιατί παρόλο που δυσκολεύτηκες στο θηλασμό, βρήκες τρόπο να θρέψεις το παιδάκι σου και αυτό μεγαλώνει για να χαρεί τη ζωή μέσα από το χώρο και το σπιτικό που του παρέχεις.

 

Δεν είναι ο θηλασμός αυτό που θα σε αναδείξει ως γονιό. Ξεκουράσου, πάρε δύναμη, ηρέμισε... γιατί όλα αυτά τα ψυχικά αποθέματα θα σου χρειαστούν σε λίγο καιρό.

 

Δεν έχεις αποτύχει ως γονιός, γιατί απλά ακόμα καλά καλά δεν ξεκινήσατε! Έχετε μια ζωή μπροστά σας! Απολαύστε τη!!

[mikio]

Ο λογος που γραφω αυτο το μηνυμα ειναι οτι το μωρακι μου γινεται σε λιγες ημερες δυο μηνων και δεν μπορω πια να λεω σε κανεναν για τη στενοχωρια μου που δεν το θηλασα (τα εχω πει τοσες φορες που τους εχω κουρασει ολους). Πραγματικα, δεν θελω να ειμαι αχαριστη, το μωρακι μου ειναι μια χαρα και οταν σκεφτομαι οτι μπορεσα να γινω μητερα μετα απο 2 αποβολες, λεω οτι δεν πρεπει να στενοχωριεμαι για τιποτα. Ομως, η αληθεια ειναι οτι με ποναει καθε μερα που περναει, που δεν το θηλαζω. Δεν θελω να γραψω την ιστορια μου με λεπτομερειες, δεν εχει πια νοημα και δεν θελω να τα ξαναζησω ουτεμε τη σκεψη. Το αγχος, την προσπαθεια, τις προσευχες, την απογοητευση. Να πω μονο οτι γεννησα με καισαρικη μετα απο προσπαθεια 13 ωρων για φυσιολογικο, το μωρο μου το εφεραν στην ανανηψη, το ειχα μαζι μου στο δωματιο, δυστυχως πηρε απο την αρχη ξενο γαλα (ολοι αυτο ελεγαν κι εγω κουδουνι απο τη ναρκωση το δεχτηκα-και πως να παρακουσεις τους γιατρους), στη συνεχεια δε χορταινε στο στηθος, αγορα θηλαστρου, ενοικιαση θηλαστρου νοσοκομειακου για αυξηση παραγωγης (μηδενικα αποτελεσματα), συμβουλο θηλασμου, θηλασμος για 25 ημερες μαζι με μπιμπερο μεχρι που το μωρο κουραστηκε και δεν ξαναμπηκε στο στηθος. Κι ολες τις ημερες να διαβαζω στο ιντερνετ σαν την τρελη, να αγωνιω αλλα φως να μην βλεπω.

Ακομα δεν ξερω αν εκανα καποιο καθοριστικο λαθος, αν φταιω και σε ποιο βαθμο. Νοιωθω ομως ενοχες που δεν τα καταφερα, και πραγματικα οργιζομαι οταν ακουω/διαβαζω κοπελες που θηλασαν να λενε οτι 'δεν παιζει να μην εχει καποια γυναικα γαλα, απλα δεν προσπαθησε αρκετα', γιατι κρινουν ελαφρα τη καρδια χωρις να γνωριζουν τι προσπαθεια κατεβαλε η καθε μητερα και τι εμποδια συναντησε.

Αυτο που προσπαθω πια να κανω ειναι να φροντιζω το μωρακι μου οσο καλυτερα μπορω, η θλιψη που δεν θηλασα δε λεει να βγει απο μεσα μου...

 

Καλησπέρα Μαρία και να σου ζήσει το μωράκι σου! Η μικρή δική μου εμπειρία μου έμαθε ότι μάλλον αυτό που ισχυρίζονται πολλές μαμάδες ότι "δεν παίζει να μην έχεις γάλα απλά κάτι πήγε στραβά" θα διορθώσω εγώ, είναι σωστό.

Το μπουκάλι ήταν το καθοριστικό λάθος θεωρώ εγώ και εσύ δεν είσαι υπεύθυνη για αυτό. Δυστυχώς πολλές μαμάδες μαζί κι εγώ πέσαμε στην πολύ καλά στημένη παγίδα των υπευθύνων των μαιευτηρίων και σαμποτάραμε χωρίς να το θέλουμε το θηλασμό των παιδιών μας. Αυτούς και μόνο θα κατηγορήσεις και σε καμία περίπτωση τον εαυτό σου! Θα παλέψεις με τις τύψεις και τις αρνητικές σκέψεις και σου υπόσχομαι ότι θα έρθει μια μέρα που όλα αυτά θα αποτελούν παρελθόν και τίποτα δε θα σε πικραίνει, θα σε πληγώνει ή θα σε επηρεάζει σε σχέση με αυτό. Είναι πολύ νωρίς ακόμα και είναι λογικό να πονάς ειδικά αν είχες μεγάλες προσδοκίες και ακόμα περισσότερο επειδή το πάλεψες. Το πάλεψα κι εγώ στο γιο μου, νοίκιασα κι εγώ νοσοκομειακό θήλαστρο, αγωνίστηκα, ξενύχτησα με τις ώρες θηλάζοντας και αντλώντας, φτιάχνοντας παράλληλα και ξένο γάλα για να συμπληρώνω το φαγητό του παιδιού μου. Όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα αποκλειστικό θηλασμό και να πιει το παιδί μου γάλα μου περισσότερο από 6 μήνες. Βασανίστηκα, αγωνίστηκα, ίδρωσα να καταφέρω ότι κατάφερα και πάλι θεωρώ ότι δεν προσπάθησα αρκετά εκ των προτέρων. Δεν είχα ενημερωθεί και μόνο πάνω σε αυτό κατηγόρησα τον εαυτό μου. Και στο ότι συναίνεσα στη χορήγηση ξένου γάλακτος. Παρόλα αυτά προχώρησα παρακάτω και δέχτηκα το γεγονός ότι το μωρό μου θα πίνει από το μπουκάλι του, μου αρκούσε που το κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου και το τάιζα χάδι και αγάπη! Και με τον καιρό μεγαλώνοντας μου έδειξε ότι αυτό ήταν το ουσιαστικό. Μια χαρούμενη μαμά που δίνει πρώτα από όλα αγάπη!

 

Στην κόρη μου δεν έκανα το ίδιο λάθος. Ήξερα πλέον ότι έχω γάλα αρκεί να το πιστέψω και να το παλέψω και να κλείσω τα αυτιά μου σε όλους. Και πάλι αγωνίστηκα αλλά πλέον όταν θήλαζα από τις 6 το απόγευμα συνεχόμενα μέχρι τη 1 το βράδυ κι έβλεπα και το μωρό ανήσυχο ήξερα ότι δεν πεινάει κι ότι δεν οφείλεται στο ότι δεν έχω γάλα οπότε πρέπει να δώσω μπουκάλι. Δεν θα με έπειθε κανείς πλέον ότι δεν έχω γάλα όπως με έπεισαν στο γιο μου.

Και τα κατάφερα.

Στην αρχή ένιωθα τύψεις για το αγοράκι μου, ότι το αδίκησα σε σχέση με την κόρη μου. Με τον καιρό όλα αυτά ξεπεράστηκαν κι έμειναν μόνο οι γλυκές αναμνήσεις.

Άφησε πίσω σου ότι σε πονάει και μη δηλητηριάζεις την ψυχούλα σου με τέτοιες σκέψεις. Δεν φταίει κανείς πέρα από αυτούς που σε παραπληροφόρησαν ή δε σε βοήθησαν. Βρέθηκα κι εγώ στη θέση που με πονούσε όταν άκουγα άλλες μαμάδες που θήλαζαν αποκλειστικά να το χαίρονται και να το καμαρώνουν, που ζήλεψα, που ένιωσα ακόμα μεγαλύτερες τύψεις, που αναρωτήθηκα "γιατί όχι κι εγώ". Αλλά πέρασε ο καιρός και το ξέχασα! Τώρα μπορώ κι εγώ να καμαρώνω σιωπηλά συνήθως ότι θήλασα κι εγώ αποκλειστικά και συνεχίζω. Έμαθα να είμαι και διακριτική και να καταλαβαίνω και γιατί η άλλη πλευρά νιώθει την ανάγκη καμιά φορά να "απολογηθεί", να κατηγορήσει, να φωνάξει, να πει δικαιολογίες που ξέρει κατά βάθος ότι ίσως δεν στέκουν... Είναι ανάγκη, είναι λύτρωση, είναι παρηγοριά. Γιατί βρέθηκα κι εγώ εκεί... στην άλλη πλευρά. Να είσαι καλά κι εύχομαι ο χρόνος να γιατρέψει κάθε μικρή στεναχώρια σου! Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι αυτά τα στενάχωρα μπροστά σε άλλα, είναι πραγματικά τόσο δα μικρούλια!

[Little Monkey]

Έμαθα να είμαι και διακριτική και να καταλαβαίνω και γιατί η άλλη πλευρά νιώθει την ανάγκη καμιά φορά να "απολογηθεί", να κατηγορήσει, να φωνάξει, να πει δικαιολογίες που ξέρει κατά βάθος ότι ίσως δεν στέκουν... Είναι ανάγκη, είναι λύτρωση, είναι παρηγοριά.

Εσύ δηλαδή αποκλείεις την περίπτωση μια κοπέλα όντως να μην μπόρεσε να θηλάσει ενώ το ήθελε; Ή εννοείς ότι ενώ δεν μπορούσε να θηλάσει βρίσκει κάποια δικαιολογία (το μπιμπερό, το θήλαστρο, το μαιευτήριο κ.λπ.) για να μην παραδεχτεί ότι δεν μπόρεσε;

 

Πάντως κορίτσια εγώ αυτό το βρίσκω λίγο τραγικό, οι κοπέλες που δεν μπόρεσαν να θηλάσουν να νιώθουν ότι πρέπει να απολογηθούν ή να βρουν μια δικαιολογία ή να κατηγορήσουν κάποιον άλλο για την "αποτυχία" τους...

 

Και ακόμα δεν μας είπε κανείς πόσο είναι αυτό το "σχεδόν όλες" που ακούμε συνέχεια ότι μπορούν να θηλάσουν και σε ποιες έρευνες βασίζεται.

[Niki81]

Μια κοπελα οσο και να θελει να θηλασει...αν ακολουθησει λαθος οδηγιες τοτε δε θα τα καταφερει...δε φτανει η καλη θεληση που λεμε.Απο κει και περα το αν υπαρχουν καποιες κοπελες οι οποιες δε μπορουν να θηλασουν προσωπικα δε το γνωριζω..αλλα δυσκολευομαι και να δεχτω πως ολες οσες δε θηλαζουν δε μπορουν...συνηθως κατι αλλο συμβαινει κι αυτο το αλλο στις περισσοτερες περιπτωσεις λεγεται 'ξενο γαλα' το οποιο δινεται στο παιδι χωρις λογο.Αποδειξη αυτου το ποσες νεες μανουλες ανοιγουν θεματα προβληματισμενες γιατι το νεογεννητο παιδακι τους ζηταει να θηλασει καθε μια ωρα...φοβουμενες οτι δε χορταινει.Λιγο πολυ ολες οι πρωταρες μαμαδες το περασαμε.Αν σε αυτη τη φαση δεν καταλαβεις οτι αυτο ειναι απολυτως φυσιολογικο και συνεχισεις να το κανεις παρα την κουραση αλλα υποκυψεις στο φοβο..την κουραση και τις λαθος συμβουλες ειδικων τοτε το χανεις ευκολα το παιχνιδι.Αυτη ειναι η αποψη μου...καθαρα προσωπικη...και καθαρα εμπειρικα.

 

Τωρα ως προς τη θεματοθετρια.Καταρχας να σου ζησει το παιδακι σου.Προσωπικα θηλασα πολυ ευκολα..καιγια πολυ καιρο...βασικα ακομα δεν εχουμε καταφερει να αποθηλασουμε τελειως αλλα το παλευουμε.

Ο θηλασμος ειναι πολυ καλο για ενα παιδακι.Προσωπικα δε με ενοχλουν οι μαμαδες που δε θηλασαν...καποιο λογο θα ειχαν.Αλλα αυτο ρε κοπελα μου να ακουω μια κοπελα να βαζει το κεφαλι κατω και να στεναχωριεσαι και να το αναμασας ολη την ωρα οτι δε θηλασες προσωπικα με εκνευριζει.Εχεις το παιδακι σου αγκαλια και υγιεστατο...δεν ειναι αρκετο?Κοιτα να χαρεις αυτες τις μοναδικες στιγμες που ζεις με το μωρακι σου...γιατι τα ατιμα μεγαλωνουν γρηγορα και μη χαλιεσαι με πραγματα που εγιναν και δεν αλλαζουν.Βασικα δεν καταλαβα καν τον εκνευρισμο σου...μου δινεις κι εμενα την εντυπωση πως το θεμα δε το ανοιξες για να πεις τον πονο σου αλλα για να βγαλεις τον 'εκνευρισμο' σου ως προς καποιες αλλες μαμαδες.Η καθεμια λεει τα δικα της και κανει τα δικα της.Κοιτα το παιδακι σου και την οικογενεια σου και ασε το παρελθον στο παρελθον.

[Νικουδάκι]

Θα σας πω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Μετά από 8 χρόνια προσπαθιών για να κάνω παιδί, μετά από 7 αποβολές, καταφέρνω και μένω έγκυος. Στην 11 εβδομάδα μαθαίνω ότι το μωρό μου έχει πιθανότητα 1:61 να έχει σύδρομο down. Χωρίς 2η σκέψη αποφασίζω ότι θα το κρατήσω ότι και να ΄χει κι έτσι δεν μπαίνω καν στη διαδικασία για άμνιο εναπωθέτοντας ΟΛΕΣ τις ελπίδες μου στο Θεό και ΜΟΝΟ! Ερχεται η μέρα της γέννας η οποία είχε προγραμματιστει για καισαρική εξαιτίας των πολλών προηγούμενων αποβολών. Το όνειρο ζωής, το να γίνω μάνα, κοντευει να γίνει πραγματικότητα. Κάνω την καισαρική με επισκληρίδιο γιατί δε θέλω να χάσω ούτε δευτερόλεπτο από την όλη εμπειρία. Ασχετα αν μια ζωή ονειρευόμουν ένα φυσιολογικό τοκετό και θηλασμό μέχρι τουλάχιστο 1 έτους. Μου είχαν πει πως τα παιδιά με συνδρομο down δυσκολεύονται να θηλάσουν λόγω μυικής ατονίας αλλά εγώ είχα θέληση ιση με 10 ελέφαντες!

 

Γεννάω... το μωρό με τη βοήθεια του Θεού, υγιέστατο και ζωηρό, μόλις 2 120γρ (36 εβδομάδα)!!! Στις 2-3 ώρες μετα που γέννησα μου το έφεραν να θηλάσω κατόπιν δικών μου έντονων και αυστηρών οδηγιών για μη χορηγηση ξένου γάλακτος. Με τη μια το μωρό αρχίσει και θηλάζει!!! Η μαία με έκπληξη μου λέει αυτο το παιδί θα γίνει πολύ έξυπνο και πολύ δυνατό!

 

Πηγαίνουμε όλη η οικογένεια (μπαμπας, μαμά, βρέφος) στο σπίτι και ζούμε την απόλυτη ευτυχία. Εγώ χαρούμενη ξυπνάω άγρια μεσάνυχτα και θηλάζω το μωρό ενώ δάκρυα χαράς κι ευγνωμοσύνης τρέχουν από τα μάτια μου. 9η μέρα μετά τον τοκετό... εκεί που είχα υπερπαραγωγή γάλακτος ξαφνικά αισθάνομαι το στήθος μου πιο μαλακό και ξεφούσκωτο. Δε δίνω σημασία. 10 μέρα το ίδιο. 11 μέρα εισάγομαι στην εντατική με φρικτούς πόνους στην κοιλιά. Μου έβαζαν μορφίνες και δεν με έπιανε τίποτα. Οι γιατροί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πέθαινα... Μπαίνω αξονικό και δειχνει διογκωμένο το λεπτο έντερο.

 

Αμέσως χειρουργείο. Νέκρωση μέρους του λεπτού εντερου λόγω λάθος των γιατρών κατά την καισαρική. Εγω διασωληνομένη από παντού και το μωρό στο σπιτι με την... πεθερά μου (ο Θεός να την έχει καλά) αφού ο σύζυγος και η μαμά μου ήταν μαζί μου. Το όνειρο έλαβε τέλος! Δε ήθελα να ξέρω τιποτα, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανεναν, δε ρωτούσα καν τι κάνει το μονακριβό μου. Επρεπε να βρω τρόπο να επιβιώσω. Ο οργανισμός μου δεν άντεχε αυτά τα δεδομένα.

 

Παρόλα αυτά, φερνω θηλαστρο και αρχίζω να βγαζω γάλα και να το πετω για να μη μου κοπει τελείως. Οι γιατροί επιμένουν ότι πρέπει να σταματησω γιατί υποφερω πολύ και το γάλα μου είναι γεμάτο φαρμακα. Με βαζουν σε σκέψεις αλλά εγώ επιμένω. 20 μέρες μετά πηγαίνω σχεδόν γονατιστή στο παιδί μου. Με είδε 10 μέρες και λείπω 20 άλλες. Θα με θυμάται άραγε; Θα θέλει μετά από τόση προσπάθεια που έκανα να θηλάσει ξανά; Περιμένω άλλη μια βδομάδα μέχρι να καθαρίσει ο οργανισμός πλήρως από τα φάρμακα. Τη βάζω στο στήθος μου και ως δια μαγείας αρχίζει πάλι να θηλάζει. Σαν να μη πέρασε μια μέρα! Η χαρά μου ανείπωτη. Λέω θα προσπαθήσω να επαναφέρω σε πλήρη λειτουργία την παραγωγή γάλακτος. Τελικά, δεν τα κατάφερα! Θήλαζα για λίγο το μωρό στην αρχή και μετά συμπληρώναμε με ξένο. Αυτό κράτησε 5 1/2 μήνες.

 

Γιατί σου τα γράφω ολα αυτά... Μετά από όλο αυτό, μέχρι και σήμερα, ακόμη με πειράζει που δεν μπορεσα να θηλάσω κανονικά το παιδί μου. Ακόμη αισθανομαι πως ένα μέρος του ονείρου έμεινε ανεκπλήρωτο όσο κι αν προσπάθησα.

 

Απλά μερικές φορές πρέπει να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται και με τα δεδομένα που έχουμε να προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Εγώ ευχαριστώ το Θεό μέρα-νυχτα που μου έστειλε την κορούλα μου κι αν τα πράγματα δεν ήρθαν οπως ακριβως τα ονειρευτηκα... κάποιος λόγος θα υπάρχει. Εμεις προχωράμε κι αφήνουμε το παρελθόν εκεί που πρέπει να βρισκεται δηλαδή πίσω μας και βλεπουμε μόνο μπροστα μας, μόνο το σήμερα... γιατί από αυτη την εμπειρία μου έμαθα ότι το αύριο δεν είναι ποτέ σίγουρο!

 

Συγνώμη αν σας κούρασα... Να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας!!!

[ioanna81]

απο τη στιγμη που εχεις ενα γερο παιδι στην αγκαλια σου ολα τα αλλα ξεχνα τα. Εσυ ξερεις τι περασες για να το αποκτησεις κοιτα λοιπον να το χαρεις! κι εγω ενα μηνα θηλασα αλλα τι να κανω αφου δεν πετυχε να το αφησω νηστικο? εξαλλου μια χαρα μεγαλωνουν και τα παιδακια που ηπιαν ξενο αλοιμονο αν λεγαμε οτι κατι θα παθουν. Η καθεμια κανει το καλυτερο για το παιδι της και ξερει ποσο εχει προσπαθησει κι ας εχει ξεπερασει και τα ορια της, κανεις δεν πρεπει να κρινει, ολα τα παιδακια μια χαρα μεγαλωνουν και με ξενο, το θεμα ειναι να τα χαρουμε και να ειναι γερα

[Νικουδάκι]

Απλά παρ΄όλο του τι έγινε με μένα, υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν ότι δεν προσπάθησα αρκετά και γι αυτό δεν κατέβηκε περισσότερο γάλα μετά. Γι αυτό σου λέω μην το ψάχνεις. Ο καθένας λέει ότι καταλαβαίνει και όσο του κόβει. Να τους γράψεις όλους στα παλιά σου τα παπούτσια. Δεν είναι όλα στο χέρι μας σ΄αυτή τη ζωή. Είσαι τόσο τυχερή που απέκτησες ένα υγειές παιδάκι κι αυτό μετράει ΜΟΝΟ!!!

[Lucy]

Ακομα δεν ξερω αν εκανα καποιο καθοριστικο λαθος, αν φταιω και σε ποιο βαθμο. Νοιωθω ομως ενοχες που δεν τα καταφερα, και πραγματικα οργιζομαι οταν ακουω/διαβαζω κοπελες που θηλασαν να λενε οτι 'δεν παιζει να μην εχει καποια γυναικα γαλα, απλα δεν προσπαθησε αρκετα', γιατι κρινουν ελαφρα τη καρδια χωρις να γνωριζουν τι προσπαθεια κατεβαλε η καθε μητερα και τι εμποδια συναντησε.

 

Απλά παρ΄όλο του τι έγινε με μένα, υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν ότι δεν προσπάθησα αρκετά και γι αυτό δεν κατέβηκε περισσότερο γάλα μετά. Γι αυτό σου λέω μην το ψάχνεις. Ο καθένας λέει ότι καταλαβαίνει και όσο του κόβει. Να τους γράψεις όλους στα παλιά σου τα παπούτσια. Δεν είναι όλα στο χέρι μας σ΄αυτή τη ζωή. Είσαι τόσο τυχερή που απέκτησες ένα υγειές παιδάκι κι αυτό μετράει ΜΟΝΟ!!!

 

Να μην έχει καμιά σας τύψεις. Κάνατε ό,τι μπορούσατε, από εκεί και πέρα σημασία έχει ότι έχετε υγιή μωράκια στα χέρια σας.

Αυτό το υπεραπλουστευμένο "όσο υπάρχει ζήτηση, υπάρχει παραγωγή" με εξοργίζει γιατί είναι χίλιοι δυο παράγοντες που παρεμβάλλονται. Εδώ ξέρω γυναίκες που προσπαθούν να σταματήσουν την παραγωγή και δεν μπορούν. Άρα για ποια ζήτηση μιλάμε;

[Little Monkey]

Απλά παρ΄όλο του τι έγινε με μένα, υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν ότι δεν προσπάθησα αρκετά και γι αυτό δεν κατέβηκε περισσότερο γάλα μετά. Γι αυτό σου λέω μην το ψάχνεις. Ο καθένας λέει ότι καταλαβαίνει και όσο του κόβει.

Νικουδάκι αυτό είναι πραγματικά τραγικό... και αποδεικνύει πόσο η ατάκα που λέγαμε πιο πάνω παπαγαλίζεται ανεξάρτητα από τα δεδομένα και τις συνθήκες της κάθε περίπτωσης. Κρίμα.

 

(Διευκρινίζω: όχι κρίμα που δεν θήλασες, κρίμα που πέρασες αυτά που πέρασες και ακούς και την εξυπνάδα του κάθε άσχετου από πάνω)

[opal]

Υπάρχουν μητέρες με ανεπαρκή γαλουχία. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=70367

 

Το ποσοστό είναι 10-15% αλλά συνήθως οφείλεται στο μωρό. Όταν ο ίδιος ο μαστός της γυναίκας έχει το πρόβλημα να παράγει γάλα το ποσοστό είναι 0,4%. Υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις άγνωστης αιτιολογίας, που η επιστήμη δεν έχει βρει τον τρόπο να τις αντιμετωπίσει.

 

Αυτό σημαίνει ότι και κανένα λάθος να μην έχει γίνει και η μητέρα και οι επαγγελματίες υγείας που τη συμβουλεύουν να έχουν κάνει οτιδήποτε περνάει από το χερι τους, θα υπάρχουν γυναίκες που δεν καταφέρνουν να θηλάσουν.

 

Παντως mary γνώμη μου είναι ότι δεν θα έπρεπε να στεναχωριέσαι τόσο. Μακάρι το μόνο πράγμα που δεν θα κάνεις για το παιδί σου να είναι ο θηλασμός. Είναι τόσο περίπλοκος ο ρόλος του γονιού που στην ανατροφή του παιδιού κανείς δεν μπορεί να του τα παρέχει όλα και να το μεγαλώσει τέλεια. Συγκριτικά με άλλα πολύ σπουδαιότερα πράγματα, τα οποία παρα πολλοί γονείς δεν μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους ο θηλασμός μοιάζει σχεδόν ασήμαντο.

 

Παρόλ' αυτά σε καταλαβαίνω που νιώθεις άσχημα. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό: να νιώθουμε άχρηστες όταν κάτι δεν παέι καλά με το θηλασμό. Θηλάζω αποκλειστικά αλλά θυμάμαι ότι ένιωθα το ίδιο αίσθημα ανικανότητας όταν είχα αντιμετωπίσει κάποια μικρά προβλήματα. Παρόλο που με τη λογική μου ποτέ δεν πίστευα ότι το να μη μπορέσεις να θηλάσεις έχει τόση σημασία. Προσωπικά αν δε μου ερχόταν τα πράγματα εύκολα από την αρχή θα προσπαθούσα αλλά δε νομίζω να προσπαθούσα ποτέ τόσο όσο προσπάθησες εσύ.

 

Ίσως να φταίνε οι ακραίες αντιλήψεις κάποιων που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, επειδή νιώθεις ότι σου καταλογίζουν ευθύνες ότι δεν έκανες ότι έπρεπε. Γιατί όμως να σε ενδιαφέρει τι λέει ο ένας και ο άλλος, όταν μάλιστα ξέρεις εσύ τι είναι το σωστό; Από την άλλη όμως πιστεύω ότι σου βγήκε αυτή η θλίψη και λόγω των ορμωνών του τοκετού. Όσο περνάει ο καιρός από τη γέννα πιστεύω θα τα δεις πιο καθαρά τα πράγματα, στην πργαματική τους διάσταση. Να είσια καλά και να χαίρεσαι το παιδάκι σου!

[alexele]

Θήλασα 6 μήνες και 3 μήνες αντίστοιχα τα δύο μωράκια μου, δεν είμαι υπέρμαχος του θηλασμού και αυτό το έκανα με πίεση από το γιατρό μου, παιδιατρό μας κλπ.

Δε νοιώθω καθόλου άσχημα γι' αυτό και ναι πιστεύω ότι τα παιδιά μου δε χόρταιναν μόνο από το δικό μου γάλα, εξαρχής πήραν συμπλήρωμα γιατί μπήκαν σε θερμοκοιτίδα. Έμαθαν στο μπιμπερό και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βγουν το συντομότερο από εκεί μέσα.

[depy302]

Mary εγω είμαι στο άλλο άκρο: το μόνο που έκανα του 2 πρώτους μήνες για το μωρό μου είναι ο θηλασμός και τίποτα άλλο, ούτε αγκαλιά, ούτε νανούρισμα, ούτε τίποτα και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με το δικό σου, δηλ. τύψεις και ενοχές και σχεδόν κατάθλιψη μέχρι που είπα φτάνει!!!!!!! Έβαλα φρένο στον εαυτό μου και στις δικές μου υπερβολικές προσδοκίες και απαιτήσεις και είπα ότι θα κάνω το ανθρωπίνως δυνατό και όχι αυτό που έχω φανταστεί και ονειρευτεί. Κάπως έτσι βρήκα την ειρήνη μέσα μου και αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν είχα προβλήματα (λιποθυμίες,κατάθλιψη, πόνους στα χέρια, blister, CA του daddy μου μέχρι και δυσκοιλιοτητα για να μην αναφέρω εργσιακά και οικονομικά) να αντιμετωπίσω αλλά όλα όσα μου ερχόνταν τα αντιμετώπιζα με ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!!!!!

Σου εύχομαι απο καρδιάς να βρείς τη γαλήνη μέσα σου και το μπουμπουκάκι σου να σου δίνει τις μεγαλύτερες χαρές!!!

[marsolan]

[quote name=mary75;2400540 αλλα δεν μπορω την ευκολη και αναισθητη κριτικη.

Σας ευχαριστω για την ανταποκριση' date=' ήδη βοηθησατε πολυ! Κι εγω αυτο προσπαθω, να δινω ολη μου την αγαπη στο αγορακι μου! Πιστευω οτι τα καταφερνω καλα κι αυτο μου δινει χαρα![/quote]

 

Εντελως καλοπροαιρετα θα σου πω οτι αν περιμενεις η κριτικη που σου γινεται (σε θεμα που εσυ ανοιξες για να ακουσεις γνωμΕΣ-πολλες αρα και διαφορετικες) να υπολογιζει τα αισθηματα σου τοτε κακως μπηκες στην διαδικασια να γραψεις ο,τι σε προβληματιζει. Υπαρχουν ανθρωποι που θα σου απαντησουν επειδη ταυτιζονται με ο,τι περνας,υπαρχουν αλλοι που με τα δεδομενα που δινεις θα σου απαντησουν ορθολογιστικα και ισως σου θιξουν κι εναν τομεα που "αθελα" σου δεν τον υπολογιζεις. Προσωπικα δεν βρισκω κανενα κακο σε αυτο που σου επεσημανε το μελος Palladin..εχεις επιλεξει να μην "επιτεθεις" στον γυναικολογο σου ή σε οποιον αλλο επαγγελματια υγειας..που ειναι το λαθος και το αναιθητο σε αυτο??Μηπως δεν ειναι η αληθεια που εσυ η ιδια παραδεχεσαι παρακατω??Καλα κανεις και δεν του επιτιθεσαι εφοσον εσυ κρινεις σημαντικη την προσφορα του σε αλλα σημεια αλλα δεν ειναι υποχρεωμενο κανενα αλλο μελος να σου πει το ιδιο,διοτι για εκεινο το μελος δεν μετρανε τα ιδια πραγματα. Εγω ας πουμε..ειλικρινα ευγνομονω τον γυναικολογο που με ξεγεννησε γιατι θεωρω πως ο,τι εκανε ηταν για το καλο μου και του παιδιου μου αλλα του χρεωνω (σε ολο το προσωπικο) οτι δεν με ενημερωσε εγκαιρως για το προβλημα που υπηρχε και ο θηλασμος που δεν "καθοτανε" μου δημιουργησε εστω και για λιγο καιρο ψυχολογικη ενταση.

 

Εσύ δηλαδή αποκλείεις την περίπτωση μια κοπέλα όντως να μην μπόρεσε να θηλάσει ενώ το ήθελε; Ή εννοείς ότι ενώ δεν μπορούσε να θηλάσει βρίσκει κάποια δικαιολογία (το μπιμπερό, το θήλαστρο, το μαιευτήριο κ.λπ.) για να μην παραδεχτεί ότι δεν μπόρεσε;

 

Πάντως κορίτσια εγώ αυτό το βρίσκω λίγο τραγικό, οι κοπέλες που δεν μπόρεσαν να θηλάσουν να νιώθουν ότι πρέπει να απολογηθούν ή να βρουν μια δικαιολογία ή να κατηγορήσουν κάποιον άλλο για την "αποτυχία" τους...

 

Εγω βρισκω ακομη πιο τραγικο απο ολα αυτες οι κοπελες να χρησιμοποιουν δικαιολογιες ενω θα επρεπε να εχουν το θαρρος της γνωμης τους και να πουν ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ να θηλασω (αν δεν υπηρχε προβλημα) ή στην τελικη ΝΑ ΜΗΝ δινουν αναφορα στο τι κανουν με το παιδι τους.Κι ενταξει,αντε τον πρωτο καιρο λογω ορμονων να το καταλαβω...αλλα να εχει παει το παιδι μου 2-3 ετων κι ακομη να βρισκω δικαιολογιες..εεε,καπου φταιω κι εγω.Οπως ειπα και παραπανω εγω δεν θηλασα..αρχικα λογω ελλειψης ενημερωσης καποιου προβληματος που ηταν ανασταλτικο για τον θηλασμο,μετα ομως που πηρα νοσοκομειακο θηλαστρο και δεν μπορεσα να το αντεξω πανω απο ενα μηνα ηταν καθαρα δικη μου αποφαση να σταματησω μιας κι εβλεπα οτι η ζωη μου και συνεπως της οικογενειας μου δεν προχωρουσε ηρεμα.Ηταν επιλογη ΜΟΥ και κανενας δεν μπορει να με κανει να νιωσω υποδεεστερη ή ανεπαρκης ως μανα.

 

Γιατί όμως να σε ενδιαφέρει τι λέει ο ένας και ο άλλος, όταν μάλιστα ξέρεις εσύ τι είναι το σωστό; Από την άλλη όμως πιστεύω ότι σου βγήκε αυτή η θλίψη και λόγω των ορμωνών του τοκετού.

 

κι αυτο για εμενα ειναι το ζουμι σε μια τετοια κατασταση γενικα!

[sofiamk]

Νικουδάκι με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου.

Ο Θεός να σας έχει όλους καλά....

 

Προς όλες τις μαμάδες ή μαμάδες to be: Το πιο σημαντικό είναι να περιβάλλετε τα παιδάκια σας με αγάπη. Κάποιες (κι εγώ μαζί) θεωρούν το θηλασμό ως κομμάτι αυτής της αγάπης, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι κοπέλες που δεν θήλασαν (δεν εξετάζω το λόγο) αγαπούν λιγότερο τα παιδάκια τους.

 

Φιλιά σε όλες σας!

[miriki]

Little monkey έγραψα "σχεδόν" γιατί πραγματικά δεν μπορούν όλες. Όπως π.χ. εκείνες που ανέφερε προηγουμένως η opal. Κάποιες άλλες μπορεί να μην αντέχουν ψυχολογικά. Για τον καθένα η δική του εμπειρία έχει αξία.

 

Για εμένα τα ποσοστά δεν έχουν καμία αξία στην πραγματική ζωή. Αν υπάρχει 1% πιθανότητα να μου συμβεί το ο,τιδήποτε και πέσω μέσα σε αυτό το 1% σκασίλα μου για το υπόλοιπο 99%. Δε θα αλλάξει τη δική μου εμπειρία.

 

Ο επαγγελματίας υγείας έχει υποχρέωση, είναι μέσα στο ρόλο του, στο job description του να βοηθήσει ΟΛΕΣ τις μητέρες να βρουν τι τους ταιριάζει μέσα από κατάλληλη ενημέρωση και πώς να το κάνουν καλύτερα. Και αυτό δε γίνεται. Δε γίνεται συστηματικά. Ε, είναι εξοργιστικό.

 

Πολλές φορές το θυμό μας και την πικρία μας, την ενοχή μας τη βλέπουμε ως κακή πρόθεση των άλλων. Σ' αυτή την παγίδα έχει πέσει η φίλη μας που άνοιξε το θέμα. Όσο πιο γρήγορα απαγκιστρωθεί από τα αρνητικά της συναισθήματα για τον εαυτό της τόσο πιο γρήγορα θα λυτρωθεί από όλα. Αχ αυτή η λοχεία....

[alcyon]

......

Εγω βρισκω ακομη πιο τραγικο απο ολα αυτες οι κοπελες να χρησιμοποιουν δικαιολογιες ενω θα επρεπε να εχουν το θαρρος της γνωμης τους και να πουν ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ να θηλασω (αν δεν υπηρχε προβλημα) ή στην τελικη ΝΑ ΜΗΝ δινουν αναφορα στο τι κανουν με το παιδι τους....

Με αφορμή το δικό σου ποστ (και όχι για σένα προσωπικά), έχω να πω τα παρακάτω. Και αυτός είναι και ο λόγος που από ένα σημείο και μετά απέχω από τα θέματα θηλασμού, παρόλο που θήλασα με ότι προβλήματα μπορεί να υπήρχαν. Με ενόχλησε ακριβώς αυτό που γίνεται και τώρα... Ορίστε λοιπόν η άποψή μου:

 

 

Δηλαδή οι θηλάζουσες έχουν κάθε δικαίωμα να διατυμπανίζουν τα κατορθώματά τους και το πόσο υπέροχο είναι κτλ κτλ... και όσες δε θήλασαν ή πρέπει να δηλώσουν "ήττα" ή πρέπει να μη μιλάνε;;

 

Γιατί αυτή η τόσο διαφορετική αντιμετώπιση;

 

Γιατί αρνείται κάποιος την έκφραση της γνώμης σε εκείνη τη μερίδα των μαμάδων που προσπάθησαν αλλά δυσκολεύτηκαν και τελικά σταμάτησαν "νωρίς";

 

 

Επίσης μου φαίνεται τόσο παράδοξο οι φανατικά υπέρμαχες του θηλασμού να αναγνωρίζουν τα οφέλη του μητρικού γάλακτος στα παιδάκια τους και στο δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ μωρού και μαμάς και δίνουν τόση έμφαση σε έναν τόσο συναισθηματικό δεσμό... και ξαφνικά το συναίσθημα σταματά εκεί. Μετά, στη διπλανή μας, που θέλει να ακούσει μια καλή κουβέντα και να αναθαρρήσει λίγο... την κοιτάμε αφ υψηλού... και ας πάει να πνιγεί...

Ή τα βλέπω λάθος;

 

Αυτά, πολύ πολύ φιλικά.

[Little Monkey]

Επίσης μου φαίνεται τόσο παράδοξο οι φανατικά υπέρμαχες του θηλασμού να αναγνωρίζουν τα οφέλη του μητρικού γάλακτος στα παιδάκια τους και στο δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ μωρού και μαμάς και δίνουν τόση έμφαση σε έναν τόσο συναισθηματικό δεσμό... και ξαφνικά το συναίσθημα σταματά εκεί. Μετά, στη διπλανή μας, που θέλει να ακούσει μια καλή κουβέντα και να αναθαρρήσει λίγο... την κοιτάμε αφ υψηλού... και ας πάει να πνιγεί...

Ή τα βλέπω λάθος;

Μια χαρά το βλέπεις νομίζω... και πραγματικά είναι κρίμα να μην μπορούμε να δεχτούμε το συναίσθημα του άλλου ή να το απορρίπτουμε ως δικαιολογίες ή ακόμα χειρότερα να το ανταποδίδουμε με κατηγορίες του τύπου "εμ κι εσύ καλή μου ας προσπαθούσες λίγο παραπάνω... τσκ τσκ τσκ"

 

Πάντως αν το ποσοστό είναι τόσο μεγάλο όσο ανέφερε η Opal (10-15% που οφείλεται κυρίως στο μωρό) τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για "σχεδόν όλες" τις μαμάδες. Γιατί φαντάζομαι ότι το 15% αναφέρεται σε κυρίως ή αποκλειστικά σε βιολογικούς λόγους και δεν συμπεριλαμβάνει ψυχολογικούς παράγοντες ή άλλες συνθήκες που μπορεί να σαμποτάρουν το θηλασμό παρά τις καλές διαθέσεις και την προσπάθεια της μητέρας, π.χ. εγχειρήσεις, μακροχρόνιες νοσηλείες, θεραπείες με ραδιενεργά υλικά, ανάγκη επιστροφής στην εργασία κ.λπ.

[Νικουδάκι]

Νικουδάκι με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου.

Ο Θεός να σας έχει όλους καλά....

 

Προς όλες τις μαμάδες ή μαμάδες to be: Το πιο σημαντικό είναι να περιβάλλετε τα παιδάκια σας με αγάπη. Κάποιες (κι εγώ μαζί) θεωρούν το θηλασμό ως κομμάτι αυτής της αγάπης, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι κοπέλες που δεν θήλασαν (δεν εξετάζω το λόγο) αγαπούν λιγότερο τα παιδάκια τους.

 

Φιλιά σε όλες σας!

 

Σ΄ευχαριστώ πολύ... κι εσύ να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

[Nina-Nana]

Πάντως αν το ποσοστό είναι τόσο μεγάλο όσο ανέφερε η Opal (10-15% που οφείλεται κυρίως στο μωρό) τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για "σχεδόν όλες" τις μαμάδες. Γιατί φαντάζομαι ότι το 15% αναφέρεται σε κυρίως ή αποκλειστικά σε βιολογικούς λόγους και δεν συμπεριλαμβάνει ψυχολογικούς παράγοντες ή άλλες συνθήκες που μπορεί να σαμποτάρουν το θηλασμό παρά τις καλές διαθέσεις και την προσπάθεια της μητέρας, π.χ. εγχειρήσεις, μακροχρόνιες νοσηλείες, θεραπείες με ραδιενεργά υλικά, ανάγκη επιστροφής στην εργασία κ.λπ.

 

Το 10-15% αναφέρεται σε μωρα που δεν καταφέρνουν να θηλασουν αποτελεσματικά λόγω κάποιων προβλημάτων (πχ κοντός χαλινος γλώσσας ή χειλους, ασθενείς θηλαστικες κινήσεις κ.ά.). Κάποια λύνονται αν η μαμα τα αντιληφθεί και δεν μπει στο τρυπακι "του δεν έχω γάλα".

[Little Monkey]

Το 10-15% αναφέρεται σε μωρα που δεν καταφέρνουν να θηλασουν αποτελεσματικά λόγω κάποιων προβλημάτων (πχ κοντός χαλινος γλώσσας ή χειλους, ασθενείς θηλαστικες κινήσεις κ.ά.). Κάποια λύνονται αν η μαμα τα αντιληφθεί και δεν μπει στο τρυπακι "του δεν έχω γάλα".

Όλο το 15% οφείλεται μόνο στο μωρό; Τι ποσοστό από αυτό το 15% δεν διορθώνεται ακόμα κι αν η μαμά "δεν μπει στο τρυπάκι" (πόσο απαξιωτική είναι αυτή η φράση...). Το "κάποια" μπορεί να είναι 1% ή 14%. Μεγάλη διαφορά.

 

Μήπως μπορείς να απαντήσεις και στα υπόλοιπα ερωτήματά μου;

[magdoulini]

Αυτο που προσπαθω πια να κανω ειναι να φροντιζω το μωρακι μου οσο καλυτερα μπορω, η θλιψη που δεν θηλασα δε λεει να βγει απο μεσα μου...

 

φιλη μου, να απολαυσεις το μωρο σου να μεγαλωνει και να ρουφηξεις ολες του τις στιγμες γιατι ειναι μαγικες...και γιατι μεγαλωνουν τοσο μα τοσο γρηγορα που ουτε το παιρνουμε χαμπαρι...σεβαστο το συναισθημα σου,ομως πρεπει να το αφησεις πισω σου...γιατι πολυ απλα κανεις κακο στον εαυτο σου και ειναι κριμα να εχεις στην αγκαλια σου το δικο σου θαυματακι και μαλιστα υστερα απο το ιστορικο σου και να σε τρωει το μαραζι του οτι δεν θηλασες...δεν πειραζει,τοσο απλα θα στο πω...δεν πειραζει

[Nina-Nana]

Όλο το 15% οφείλεται μόνο στο μωρό; Τι ποσοστό από αυτό το 15% δεν διορθώνεται ακόμα κι αν η μαμά "δεν μπει στο τρυπάκι" (πόσο απαξιωτική είναι αυτή η φράση...). Το "κάποια" μπορεί να είναι 1% ή 14%. Μεγάλη διαφορά.

 

Μήπως μπορείς να απαντήσεις και στα υπόλοιπα ερωτήματά μου;

 

Θα τα βρεις εδω, τα εξηγει αναλυτικα πιστευω: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=70367

 

Το 0,4 οφειλεται στην μητέρα κι οι λόγοι είναι γραμμένοι στο λινκ. Δεδομένου του ότι η φύση προορίζει την γυναίκα να θηλασει ακόμα και να μην έχει γεννήσει καν ένα μωρο το ποσοστό δεν μπορούσε να είναι υψηλότερο.

 

Τα προβλήματα του μωρου που αναφέρονται στο λινκ λύνουνται σχεδόν όλα εν μέρει ή ολικα ανάλογα με τις ενέργειες που θα γίνουν.

 

Η φράση δεν είναι καθόλου απαξιωτική, είναι η πραγματικότητα καθώς πολλές γυναικες μπαίνουν σε αυτό το τρυπακι (κυρίως λόγω περιγυρου και επαγγελματιών υγείας αλλα και ανεπαρκους ενημέρωσης) ενώ θα μπορούσαν απλά πχ να πανε σε έναν ωρλ να εξετάσει το μωρο για κοντό χαλινό και να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Αντίθετα, θεωρούν ότι δεν έχουν γάλα και φτάνει το παιδί να παει για εξέταση πολυ μεγάλο λόγω του ότι δεν μιλάει καλά απο τον κοντο χαλινό.

[miriki]

Μετά, στη διπλανή μας, που θέλει να ακούσει μια καλή κουβέντα και να αναθαρρήσει λίγο... την κοιτάμε αφ υψηλού... και ας πάει να πνιγεί...

Ή τα βλέπω λάθος;

 

Αυτά, πολύ πολύ φιλικά.

 

Ειλικρινά πού το βλέπεις αυτό; Είναι πολύ βαρύ το να πάει να πνιγεί. Υπάρχουν μητέρες που δεν μπόρεσαν για βιολογικούς λόγους. Υπάρχουν μητέρες που δε μπόρεσαν γιατί δεν είχαν κατάλληλη υποστήριξη ή γιατί τις σαμποτάρησαν ενεργά (εδώ είναι τεράστιο το ποσοστό). Υπάρχουν μητέρες που δε θέλησαν. Πού ειπώθηκε ότι η οποιαδήποτε θηλάζουσα είναι καλύτερη από όλες τις άλλες. Πού;

 

Το μόνο που καλό θα ήταν να αποφεύγουμε είναι, στις όποιες συζητήσεις να αποφασίσει κάποια που δε θέλησε να πει ότι δεν είχε γάλα. Γιατί τότε είναι παραπληροφόρηση και ίσως απογοητεύσει μια ήδη αγχωμένη πρωτομανούλα ή έγκυο που ακούει από όλους γύρω ότι δεν έχουν γάλα και το γάλα τελειώνει ή κόβεται έτσι μαγικά. Δεν είναι υποχρεωτικό κάποιος να αναλύσει τα τι και τα πώς.

 

Εγώ βλέπω πάντως ότι ο θηλασμός (όπως και ο ύπνος, και η διατροφή και όλα) γίνονται τελικά καλό τηλεχειριστήριο. Αντί να δούμε πώς θα βελτιωθεί η κατάσταση και να έχει ο καθένας το θάρρος της ενημερωμένης επιλογής του και την ευθύνη της κοιτάμε να δούμε ποιο ποσοστό είναι πιο μεγάλο και τι ακριβώς είπε η θηλάζουσα ή η μη θηλάζουσα που βεβαίως βεβαίως είχε στόχο να πλήξει την άλλη και όχι να καταθέσει τη γνώμη/ εμπειρία της. Κοινώς νιώθω ότι είμαστε με ζωνάρι λυμμένο για καβγά....

[Ellemphriem]

χαχαχαχαχαχα ρε φιλε δεν παιζεστε εδω μεσα.........ΑΚΟΜΑ σκοτωνεστε......?

[Lucy]

. Υπάρχουν μητέρες που δεν μπόρεσαν για βιολογικούς λόγους. Υπάρχουν μητέρες που δε μπόρεσαν γιατί δεν είχαν κατάλληλη υποστήριξη ή γιατί τις σαμποτάρησαν ενεργά (εδώ είναι τεράστιο το ποσοστό). Υπάρχουν μητέρες που δε θέλησαν.

 

Το ότι υπάρχουν μητέρες που θέλησαν, προσπάθησαν, αλλά τελικά το γάλα που παρήγαγαν δεν επαρκούσε, το αποκλείεις;