Ζητώ βοήθεια.Asperger και ΥΛΑ σε 3 χρονα.

[bebe-q]

Έχω 2 αγοράκια,2,5 το μικρό,3,5 το μεγάλο,στα οποία μου διέγνωσαν Αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (με αυξημένο όμως,ευτυχώς, νοητικό επίπεδο ) και πρέπει να κάνουν τις σχετικές συνεδρίες τους,που όμως, όσοι γνωρίζετε σχετικά,θα ξέρετε οτι κοστίζουν μιά περιουσία.

Γνωρίζει κάποιος απο εσάς κάποια δημόσια υπηρεσία που να παρέχει εργοθεραπείες λογοθεραπείες ψυχοθεραπείες κτλ δωρεάν?

Ψάχνοντας σχετικά έμαθα οτι ίσως δικαιούνται κάποια επιδόματα πρόνοιας κτλ.

Αλλα αυτά,καθυστερούν πάαααααααρα πολύ να φτάσουν στα χέρια μας αν τελικά μας τα εγκρίνουν ωστε να κάνω ένα πρόγραμμα και να πώ οτι μπορώ να τους ξεκινήσω σε ιδιωτικό κέντρο.Καταλαβαίνετε οτι καλό θα ήταν να είμαστε συνεπείς σ'αυτό.

Δεν διαθέτουμε ωστόσο,παρα έναν βασικό μισθό στο σπίτι.Και 0 κεφάλαιο για να πώ οτι ξεκινάω,κι όταν μου τα επιστρέψει το ταμείο μου,συνεχίζω.

Όποιος γνωρίζει κάτι,ας βοηθήσει.Ευχαριστώ.

[bebe-q]

Όσο περίμενα τις απαντήσεις σας,βρήκα μόνη μου πολύ χρήσιμες πληροφορίες,που φαντάζομαι οτι σε πολλούς απο εσάς,θα είναι το ίδιο χρήσιμες,όσο και σ'εμένα.......

 

Δείτε λοιπόν αυτά,και ο θεός μαζί μας...σ'έναν αγώνα που θέλει δύναμη και πάνω απ'όλα πολλή αγάπη.....

 

http://www.autismhellas.gr/el/AutismEducation.aspx

 

http://www.theotokos.gr/

 

Όσοι αντιμετωπίζετε το δικό μου πρόβλημα,μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί τους.... μόνο χαμόγελο θα κερδίσετε...

[new mummy]

Σου εύχομαι Καλή δύναμη και Καλά αποτελέσματα να έχεις!!!

[katpend]

Χωρίς να θέλω να το παίξω ειδικός, θα σε συμβούλευα πριν προχωρήσεις να πάρεις και μια δεύτερη και τρίτη αν χρειαστεί γνώμη, γιατί το asperger είναι μια διάγνωση που "φοριέται" πολύ τελευταία, και οι παραπομπές στα ιδιωτικά κέντρα δίνουν και παίρνουν. Μιλώ από προσωπική πείρα, μιας και ο εννιάχρονος γιος μου διαγνώστηκε στην α δημοτικού ως asperger από δημόσιο φορέα, για να μας πουν στη γ' δημοτικού (σε άλλο δημόσιο φορέα) ..."καμία σχέση".

[Αγγελίνα_2]

bebe-q, λυπάμαι που δεν είδα νωρίτερα το μήνυμά σου, αλλά μπορώ με κάθε ειλικρίνεια να επιβεβαιώσω (όπως και άλλες κοπέλες στο φόρουμ, αν θέλεις ψάξτο) την πραγματικότητα που περιγράφει η αποπάνω μου. Δε θέλω να σου δώσω και ψεύτικες ελπίδες, αλλά είναι μικρές οι ηλικίες...ήταν τόσο κατηγορηματικοί αυτοί που έκαναν τη διάγνωση;

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Θα ηθελα πολυ να ακουγα τι κανει σε αυτη την ηλικια ο μικρος σου ηρωας!! τι τον κανει να ειναι τοσο ξεχωριστο παιδακι? εχεις μια μικρη διανοια δηλαδη σπιτι ε?

[bebe-q]

Κορίτσια καλησπέρα.

 

Δυστυχώς έχω πάααααρα πολύ καιρό να επισκευθώ το site οπότε,μόλις που είδα τις απαντήσεις σας!!

 

Ο μεγάλος μου γιός λοιπόν που σήμερα είναι 5,5 είναι ένα πολύ έξυπνο παιδάκι (γι'αυτό και δεν περνούσε απο το μυαλό μου πως κάπου δυσκολευόταν και τον θεωρούσα κακομαθημένο,οπότε έκανα υπομονή και του έδινα χρόνο να "στρώσει"), με απόλυτα προκλητική συμπεριφορά,που συχνά σε προκαλεί να ξεπερνάς τα όρια του καλού γονέα και σε κάνει "κάτι άλλο" που μετά μισείς,αν δεν έχεις τα κατάλληλα όπλα για να χειριστείς τέτοιες καταστάσεις.Εννοώντας γνώσεις επι του θέματος,υπομονή,και τεχνικές οριοθέτησης του μικρού επαναστάτη.

Κανένας μας δεν γεννήθηκε με το πτυχίο του σωστού γονέα στο χέρι και σαφώς δεν έχουμε όλοι μας αυτή την ικανότητα στο ίδιο ικανοποιητικό επίπεδο.Έχουμε όλοι μας όμως το ένστικτο της αγάπης προς τα παιδιά μας πράγμα που μας κάνει να καταλαβαίνουμε ποιές συμπεριφορές είναι ανεκτικές και ποιές όχι,είτε των παιδιών μας,είτε δικές μας.

Όταν αισθάνθηκα λοιπόν να μη μπορώ να χειριστώ την κατάσταση,απευθύνθηκα σε ειδικούς τόσο για να ελένγξω πρώτα απ'όλα τον εαυτό μου,(γιατί δεν φταίνε πάντα τα παιδάκια απο μόνα τους γι'αυτά που κάνουν) όσο και για τα μικρά μου αγελούδια, με ένα χρόνο διαφορά μεταξύ τους,αλλα και με το ίδιο γονίδιο .... (δικό μου συμπέρασμα αυτό,διοτι καθώς διάβαζα για τον όρο asperger,κάπου πίσω απο τις λέξεις,έβλεπα την παιδική μου ηλικία,καθώς και κάποιες δικές μου,ενήλικες πλέον δυσκολίες,που ίσως δεν με κατηγοριοποιούν ακριβώς,δεν παύουν όμως να υπάρχουν και να το νιώθω).Ήταν λοιπόν σα να ξέρω πλέον ακριβώς,τι αισθάνονται,τι τα "προκαλεί" και τι περιμένουν σε κάθε τους αντίδραση....

 

Μετά απο διάγνωση απο 2 διαφορετικούς δημόσιους φορείς,διαγνώστηκαν και τα 2 αγγελούδια μου στο φάσμα του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας (ο καθένας τους με τις δικές του μικρές δυσκολίες της καθημερινότητας) με πολύ καλό δείκτη νοημοσύνης τα οποία δουλεύονται εδώ και 2 χρόνια απο πολύ καλούς θεραπευτές και πλέον έχουμε ξεπεράσει πολλά απο τα προβλήματα μας και η εξέλιξη μας είναι πολύ ικανοποιητική.Τόσο που το αν θα παρακολουθήσουμε φέτος (Σεπτέμβρη) η όχι την Α' δημοτικού είναι πλέον στο χέρι μου αν θέλω να του δώσω (του μεγάλου) περισσότερο χρόνο να ωρημάσει,η όχι...

 

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχω αποκτήσει εμπειρία στην αντιμετώπιση της προκλητικής συμπεριφοράς τους,περισσότερη υπομονή αλλα και αυτοί έχουν οριοθετηθεί τόσο όσο να "υποφέρεται" το μεγάλωμα και των 2 μαζί ταυτόχρονα περιμένοντας σε βάθος χρόνου να εξελιχθούν σε υπομονετικοί και ανεκτικοί (στον σωστό βαθμό πάντα) άνθρωποι και όχι να "αρπάνε" με τη μία έτοιμοι για καυγά...

 

Η ζωή μας πλέον μπήκε σε άλλους ρυθμούς,με πολύ τρέξιμο, (εργοθεραπείες,λογοθεραπείες,συμβουλευτικές,ειδική συμπεριφορά,μουσική προπαιδεία σε ωδείο,κολυμβητήρια,επισκέψεις σε στούντιο για πρόβες μυσικού συγκροτήματος κτλ κτλ) που όλα αυτά,είναι μεν κουραστικά,αλλα όλα τα καλά κόποις κτώνται όπως λένε οι σοφοί και έχουν δίκιο γιατί τα παιδάκια αυτά έχουν αποκτήσει ενδιαφέροντα και γνώσεις για πράγματα που τα ενισχύουν μέσω της δημιουργικότητας και της καλής πνευματικής αλλα και φυσικής αγωγής.

Το καλύτερο είναι πως όλα αυτά τα περιμένουν ανυπόμονα και βλέπω οτι σε όλα συμμετέχουν με χαρά!

 

Τώρα ο όρος Asperger,είναι η εξέλιξη που συνήθως αποδίδεται στα παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας,αλλα θα πρέπει να είναι έστω στην προεφηβεία το παιδί ωστε να χαρακτηριστεί Asperger η όχι.Ακόμη ακόμη και ο όρος ΥΛΑ, συνήθως,δεν αποδείδεται σε παιδιά,που δεν έχουν κλείσει την ηλικία απο 2 ως 3ών ετών (απο όσο γνωρίζω τουλάχιστον,αν στο μεταξύ έχει αλλάξει κάτι,συχωρήστε με).

 

Με τη δυναμική ομάδα των ειδικών θεραπευτών που με υποστήρηξε όλο αυτό το διάστημα αισθάνομαι οτι πλέον είμαι σε θέση κι εγώ να υποστηρίζω άλλους,λέγοντας κάποιες συμβουλές (σαν άνθρωπος πάντα) δεν είμαι ειδικός,έστω να ηρεμήσω κάποιον,ακούγοντας τον.Λέγοντας μιά καλή κουβέντα.

Όλο αυτό τον καιρό,έχω γνωρίσει γονείς πελαγωμένους,στην κυριολεξία,σε μιά κουταλια νερό,αλώς και μόνο επειδή κάποιοι "ειδικοί" τους τρόμαξαν χαρακτηρίζοντας "κάπως" τα παιδάκια τους απο καθαρή βλακεία,και μη ξέροντας πως να τα βοηθήσουν.

Η εμπειρία μου μου έδειξε οτι αν θες να βοηθήσεις ένα παιδί,φροντίζεις παράλληλα να βοηθήσεις τον γονέα-κηδεμόνα του ωστε να κατανοήσει το οποιοδήποτε πρόβλημα και να τον βοηθήσεις να πάρει τη δύναμη και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ωστε να μπορεί να αντιμετωπήσει την όποια κατάσταση και μόνο έτσι θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί του και ο ίδιος.

Το βασικότερο πρόβλημα που έχουν όλα τα παιδιά με κάποιο "πρόβλημα" εντός εισαγωγικών και το τονίζω,είναι οι παραπληροφορημένοι,πελαγωμένοι ή αρνητικοί,πολλές φορές, εγωϊστές γονείς τους περισσότερο,παρά το ίδιο το "πρόβλημα" τους.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ για'μένα,είναι αυτό που κανένας δεν φροντίζει να το βελτιώσει σε όποιο βαθμό βελτιώνεται.

Με θέληση και αγάπη όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.Φτάνει μόνο να ξέρουμε με τι παλεύουμε και να δίνουμε καθημερινά αγάπη στα παιδιά μας,όπως κι αν μας τα έστειλε η φύση,ο Θεός,όπως θέλετε πείτε το......

Ας μη βάζουμε πιά ταμπέλες στα παιδάκια μας λοιπόν,λέγοντας το κακομαθημένο,ο τεμπέλης,το κακό παιδί,το νευρικό κτλ κτλ και ας μάθουμε λιγάκι να ψάχνουμε και λίγο πιό βαθειά,πίσω απο τις όποιες συμπεριφορές τους,ξεκινώντας απο τον εαυτό μας γιατί εμείς είμαστε οι καπετάνιοι στο ταξίδι για το μεγάλωμα τους και το καράβι τους πηγαίνει όπου του ορίζουμε εμείς.

ΑΝ Ο ΚΑΠΕΤΆΝΙΟΣ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΡΑΒΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΟ......

 

....Με κάθε σεβασμό και πολλή αγάπη σε όποιον γονέα καλείται να αντιμετωπίσει μιά σκληρή καθημερινότητα μέσα απο το όποιο ιδιέταιρο παιδάκι έφερε στη ζωή...

[bebe-q]

  ΣΩΤΗΡΙΑ είπε:

Θα ηθελα πολυ να ακουγα τι κανει σε αυτη την ηλικια ο μικρος σου ηρωας!! τι τον κανει να ειναι τοσο ξεχωριστο παιδακι? εχεις μια μικρη διανοια δηλαδη σπιτι ε?

 

Σωτηρία μου σου απαντάω με παράθεση γιατί το ερώτημα σου είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση.Όσο αναφορά τον μεγάλο μου τουλάχιστον (γιατί ο μικρός είναι σιγανό ποταμάκι,δεν φοράει την ταμπέλα του έξυπνου,σαν τον άλλον) Στα 2 του ήξερε όλα τα σχήματα χωρίς να καθησω να του τα μάθω.Έμαθε όλα τα βασικά χρώματα σε μισή ώρα στα 2,5.Ήξερε να μετρά ως το 10 σε ελληνικά και αγγλικά.Έπαιρνε τα κουτιά του ΝΟΥΝΟΥ τα στίβαζε και τα μετρούσε ένα ένα.Στα 3 του έβγαλε δικό του τραγουδάκι για να εκφράσει την αγάπη του προς εμένα!Άνοιξε με κωδικό τον υπολογιστή του μπαμπά μου,χρησιμοποιώντας την εικονική μνήμη του και μας άφησε όλους άφωνους!!Θα σου μιλάω για ώρες αν καθήσω να τα θυμηθώ ένα ένα.

Τόσο όμως η δυσκολία του όσο και η ζήλια του προς το μικρότερο αδερφάκι που άργησε να την εκδηλώσει ξεκάθαρα,όταν πλέον ξεκίνησε να τον βάζει στη γωνία και να ουρλιάζει στο προσωπάκι του για να εκφράσει το αίσθημα διεκδίκησης του χώρου του και της μαμάς του,του "κόσμου του" δηλαδή,τον έφτασαν σε σημείο αντ΄΄ι να ζητάει αυτό που θέλει,η να προσπαθεί να εκφραστεί στον βαθμό που μπορούσε,να ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ χωρίς να μπορώ να καταλάβω καν το γιατί!!!!Σε σημείο που το παιδί άλλαζε όψη,ίδρωνε,κοκκίνιζε και αυτό γινόταν με μεγάλη διάρκεια,και πολλές φορές μέσα στο 24ωρο ακόμη και στον ύπνο του.

Το αποτέλεσμα ήταν το ένα να ουρλιάζει 24 ώρες που λένε και το άλλο να κλαίει σπαρακτικά απο τον φόβο και τον εκνευρισμό που αυτό του προκαλούσε....

Έφτασα μέχρι σε ψυχολόγο (για μενα εννοείται) μιά εποχή,γιατί κυριολεκτικά αυτό με τρέλλαινε!!

[koutavaki]

Αγαπητή bebe χαίρομαι που τα παιδάκια σου έχουν μια κάλη εξέλιξη. Μου έκανε εντύπωση αυτό που αναφέρει για την προκλητική συμπεριφορά. Σου την έχουν συνδέσει οι ειδικοί με το asperger;

Και ποια η εξέλιξη στον κοινωνικό τομέα, γιατί για το το νοητικό δεν αμφιβάλω.

[bebe-q]

  koutavaki είπε:

Αγαπητή bebe χαίρομαι που τα παιδάκια σου έχουν μια κάλη εξέλιξη. Μου έκανε εντύπωση αυτό που αναφέρει για την προκλητική συμπεριφορά. Σου την έχουν συνδέσει οι ειδικοί με το asperger;

Και ποια η εξέλιξη στον κοινωνικό τομέα, γιατί για το το νοητικό δεν αμφιβάλω.

 

Καλησπέρα.

Καταρχήν όπως προανέφερα δεν ξέρω ακόμη αν ανήκουμε στο Asperger.Είπαμε,πρέπει να μεγαλώσουμε πρώτα.ΥΛΑ λέγεται το επίπεδο στο οποίο μας έχουν κατατάξει και ναι,στην περίπτωση μας,η άκαμπτα προκλητική συμπεριφορά,σχετίζεται με τη δυσκολία της προσαρμογής σε αλλαγές ρουτίνας,ή απο μιά κατάσταση σε μιά άλλη.Πχ, τον έπαιρνα απο το δωμάτιο που έβλεπε το παιδικό του που του άρεσε για να κάνουμε μπάνιο και χτυπιώταν και ούρλιαζε.Μετά,ούρλιαζε και κοπανιόταν επειδή βγαίναμε απο το μπάνιο που του άρεσε επίσης.Αργότερα μιά φορά,επειδή βγήκαμε απο το λεωφορείο και "τελείωσε η βόλτα με αυτό" (μέσα στο μυαλουδάκι του) και κατεβήκαμε,έπεσε κάτω,στη μέση του δρόμου και χτυπιώταν να ξαναπάμε ουρλιάζοντας,και είχε μαζευτεί ο κόσμος να δεί τι κάνω του παιδιού και κλαίει και κοπανιέται!!!! (Έλεος πλέον με αυτό που όλοι τα ξέρουν όλα για το παιδί του καθενός και πετάγονται να κάνουν τους ειδήμονες!!!)Το καλό είναι οτι αυτά τα κάνει (εκ του ασφαλούς) μόνο σ'εμένα που νιώθει άνετα μαζί μου και δεν συμπεριφέρεται έτσι στους ξένους.

Όταν πέρσυ πήγαμε στο προνήπιο,τις πρώτες 2-3 εβδομάδες τις περάσαμε κλαίγοντας και μοιρολογώντας "Θέλω τη μαμάααααααααααα μουουουουουουουυυυυυ" και επειδή τον άκουγα απο έξω,απο περιέργεια για να δώ τι θα κάνει,το έκανε αυτό ωσπου να σχολάσει,μη συμμετέχοντας στο παιχνίδι σαν τα άλλα παιδάκια.Βέβαια η δασκάλα θεωρούσε οτι επειδή δεν είναι ειδική παιδαγωγός δε μπορούσε να ασχοληθεί μαζί του περισσότερο απο ότι με τα υπόλοιπα παιδιά,με αποτέλεσμα να νιώθει αποκομμένος και ο ίδιος,(δεν είχα την απαίτηση να ασχολείται αποκλειστικά με το δικό μου παιδί,απλώς όταν ξεπεράσαμε το στάδιο προσαρμογής,εκείνη εξακολουθούσε να τον αγνοεί,και δούλευε με τα "καλά" παιδιά της τάξης της που τα κατάφερναν καλά,έτσι κι αλλιώς).

Κάποια στιγμή της εξήγησα οτι ΠΡΕΠΕΙ να τον βάλει να συμμετέχει στις δραστηριότητες διοτι γι αυτό τον λόγο τον πήγα εκεί,ωστε να πάρει ένα "σπρώξιμο" για να πάρει μπρός....Εκείνη αρνιόταν,εγώ επέμενα,τελικά στο τέλος της χρονιάς το παιδί συμμετείχε και στην καλοκαιρινή γιορτή και μάλιστα χόρεψε και παραδοσιακό χορό!

Στο νήπιο φέτος,ευτυχώς ήμασταν πιό τυχεροί,γιατί η δασκάλα μας τον λάτρεψε (είναι και λίγο φάτσας εδώ που τα λέμε) και με όλη της την ευχαρίστηση τον βοηθάει (όσο γίνεται με άλλα 22 παιδάκια μαζί της) να συμμετέχει σε όλα,να τον επιβραβέυει σε κάθε του προσπάθεια κι αυτός την κάθε εργασία να μου την δίνει,γεμάτος καμάρι και χαμόγελο,ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση του "κοίτα μανούλα τι κατάφερα"!!! <3

Όσο για την κοινονικότητα του,αυτό είναι κάτι που δουλεύω και εγώ γιατί για καλή μου τύχη,με πολλές απο τις μανούλες των συμμαθητών του έχουμε γνωριστεί και τα πηγαίνουμε συχνά και παίζουν όλα μαζί και εκτός σχολείου....Όσο για τον κούκλο μου,απο την πρώτη μέρα έκανε φίλους και παίζει λίγο πολύ με όλα τα παιδάκια της τάξης του.

Απλώς με το θέμα του αποχωρισμού ακόμη έχουμε πρόβλημα τα πρωινά.ΠΑΝΤΑ σχεδόν,κλαίει το πρωί που τον αφήνω για να φύγω,και (το έχω επιβεβαιώσει) οτι σε 5 άντε 10 λεπτά,είναι χαρούμενος και παίζει με τα παιδάκια.

[koutavaki]

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Σε ρώτησα επισδή ο γιός μου έχει προκλητική συμπεριφορά αλλά "εφηβικού" τύπου θα μπορούσα να πω δηλ. σε ειρωνεύεται και σου παραθέτει σειρά επιχειρημάτων μέχρις εξουθενώσεως και η παιδοψψυχολόγος που τον βλέπει δεν το έχει συνδέσει με κάτι αυτό το συγκεκριμένο αλλά λέει ότι έχει να κάνει με το χαρακτήρα του. Τώρα είναι περίπου 8 χρονών και για να σου δώσω ένα παράδειγμα κάποιες φορές όταν κάθεται για να κάνει τα μαθήματα του σου ξεκινάει έναν διάλογο του τύπου "γιατί να κάνω αυτή την άσκηση" - "μα για να μάθεις να κλίνεις ρήματα" - "και γιατί να κλίνω ρήματ¨" και τέλσπαντων να μην μακρυγορώ παρασύσομαι σε λογίδρια κατά της ανεργίας που περιμένει οπωσδήποτε τους μη μορφωμένους (και τους μορφωμένους άλλωστε αλλά αυτό δεν του το λέω) για να μου απαντήσει ένα "δε με νοιάζει". Βέβαια η ψυχολόγος μας έχει πει ότι δεν πρέπει να εμπλεκόμαστε σε τέτοιου είδους συζητήσεις και να είμαστε κοφτοί και συγκεκριμένοι με "απειλές¨" που αρμόζουν στην ηλικία του πχ "πρέπει να γράψεις την άσκηση για τελιώσεις τα μαθήματα σου και να πάμε βόλτα". Στη θεωρία όλα καλά αλλά στην πράξη μερικές φορές δεν πιάνει.

Καλή υπομονή σε όλους μας.

[bobonela]

  koutavaki είπε:

όταν κάθεται για να κάνει τα μαθήματα του σου ξεκινάει έναν διάλογο του τύπου "γιατί να κάνω αυτή την άσκηση" - "μα για να μάθεις να κλίνεις ρήματα" - "και γιατί να κλίνω ρήματ¨" και τέλσπαντων να μην μακρυγορώ παρασύσομαι σε λογίδρια κατά της ανεργίας που περιμένει οπωσδήποτε τους μη μορφωμένους (και τους μορφωμένους άλλωστε αλλά αυτό δεν του το λέω) για να μου απαντήσει ένα "δε με νοιάζει". .

 

Είμασταν κι εμείς στην ίδια κατάσταση πριν 2 χρόνια. Συνέχισε να μιλάς εσύ και να δεις που θα "πιάσει" στο τέλος! Δεν έχει κάποιο θέμα το παιδί σου, απλά είναι έξυπνο και θέλει αιτιολόγηση για ό,τι κάνει. Και οπωσδήποτε δεν θα κάνει κάτι που "θεωρεί" περιττό και θα του σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο του από τη βασική δραστηριότητα που του αρέσει και τη βρίσκει χρήσιμη : το παιχνίδι. Προσπάθησε να του δείξεις παραδείγματα ανθρώπων που υποφέρουν κατά τη διάρκεια της δουλειάς που κατέληξαν να κάνουν σε όλη τους τη ζωή, επειδή.... δεν ήθελαν να κλίνουν ρήματα ή να μάθουν αριθμητική, π.χ. υπάλληλοι καθαριότητας δήμου, ντελιβεράδες κλπ. Εμείς έτσι αποκτήσαμε εμπειρία και πλέον ξέφυγε από το σκέτο μπλα μπλα και μπήκε στην ουσία του πράγματος. Τα παιδιά θέλουν παραδείγματα, όχι μόνο θεωρία. Δεν μπορούν να την καταλάβουν χωρίς να δουν.... Θα δεις θεαματικά αποτελέσματα, αλλά αν θες κάτι αλλο γράψε σε άλλο θέμα, όχι στης κοπέλας που αφορά άλλο ζήτημα. Καλή επιτυχία.

[bebe-q]

Κοίτα,όντως ο μικρός σου είναι μιά άλλη κατηγορία παιδιού,που απλώς έχει βρεί τρόπο να τρενάρει τις σχολικές του δραστηριότητες τις οποίες και βαριέται.Επειδή όπως είπες είναι πολύ έξυπνος,κάν'του εσύ έναν διάλογο την επόμενη φορά που θα δείς οτι κάτι "για μεγάλους" του αρέσει πάρα πολύ και σου εκφράσει οτι θέλει να το κάνει,ΠΧ ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο,η πέταξέ του το κι εσύ παο μόνη σου.Λέγοντας του,δεν είναι πολύ ωραίο αυτό το ακριβό αυτοκίνητο?Φοβερό θα σου πεί!Πές του κι εσύ τι κρίμα που εσύ ποτέ δεν θα μπορέσεις να έχεις ένα τέτοιο ρε αγάπη μου...σίγουρα θα σε ρωτήσει γιατί ρε μαμά?Αφού πες του δεν κάθεσαι να κάνεις τις ασκήσεις σου,δεν θα μάθεις ποτέ τόσα πολλά γράμματα όσα χρειάζονται για να βρείς μιά δουλειά που δα σου δίνει τόσα χρήματα για να το αγοράσεις....Αν όμως τα μάθεις όλα,όλοι θα προτιμούν εσένα στις δουλειές τους όταν θα μεγαλώσεις κι έτσι θα έχεις δουλειά και χρήματα για να αγοράσεις όποιο αυτοκίνητο θέλεις εσύ!Τώρα το οτι ίσως όταν μεγαλώσει δεν γίνουν έτσι ακριβώς τα πράγματα,δε νομίζω οτι θα του γκρεμίσει την κοσμοθεωρία του,αλλα όπως και να χει θα έχει μπεί στη διαδικασία του ανταγωνισμού για την οποία θα φροντίσετε πάντα να επιβραβέυετε.Όπως και αν εξελιχθεί καλό θα του κάνει.

Εμένα δεν θέλει λέει να πάει στο σχολείο γιατί η κυρία του τους βάζει να κάνουν δουλειές.Που μαζεύουν τα παιχνίδια δλδ κτλ.

Όταν μου έρχονται όμως πχ στο φανάρι να μου πλύνουν τα τζάμια,του εξηγώ οτι αν δεν πηγαίνει στο σχολείο,ίσως κάποια μέρα να αναγκαστεί να κάνει την ίδια δουλειά,μέσα στη ζέστη,η τη βροχή και θα κρυώνει το κορμάκι σου και θα πεινάς και δεν θα έχεις δικά σου χρήματα για να πάρεις να φάς ψωμάκι που τόσο πολύ αγαπάς......Βέβαια εμάς θέλει πολύυυυυυυυυυυυυυυυ μπλα μπλα ακόμη για να του περάσουμε μηνύματα μέσα απο τέτοιες συζητήσεις και λόγω ανωρημότητας αλλα και ηλικίας.Αλλα λέω λέω,λέω,παίζει δλδ η κασέτα με την ελπίδα οτι κάποια μέρα θα το πιάσει.Άσε του λέω που όποιος δεν ξέρει γράμματα δε μπορεί να έχει πολλές παρέες γιατί δε μπορεί να συζητάει αυτά που λένε οι άλλοι,επειδή δεν τα ξέρει.Και θα νιώθεις μόνος σου του λέω...Τώρα αυτά οι θεραπευτές μας δεν τα ξέρουν βέβαια,είναι απλώς οι δικές μου μικρές πατέντες για να του δείξω την αξία του σχολείου και του "μαθαίνω γραμματάκια".

Επίσης για να είσαι σίγουρη αν το παιδί συνδέεται με κάτι η όχι,αυτό είναι δουλειά του αναπτυξιολόγου περισσότερο.

[xazomama2010]

bebe-q γεια σου ετυχε να διαβασω το θεμα σου και εχω μια απορια το οτι το παιδι σου στα 2 ηξερε ολα τα σχήματα και στα δυο1/2 ολα τα χρωματα και να μετραει ως το 10 στα ελληνικα και στα αγγλικα το χαρακτηρισαν με αυτο το συνδρομο? Γιατι και εμενα τα κανει αυτα σε αυτες τις ηλικιες και μαλιστα τα εμαθε απο την ντορα την μικρη εξερευνητρια και γι αυτο τον λογω τον αλλαξαν ταξη σε δημοτικο παιδικο σταθμο και τον βαλανε με μεγαλυτερα παιδακια και εκει παλι συγκτατει περισσοτερα απο τα αλλα παδακια. Δηλαδη αν ενα παιδι γνωριζει λίγο περισσοτερα πραγματα απο τα αλλα αμεσος λέμε οτι εχει συνδρομο? Εγω όλα αυτα τα βρήκα τελεια. Τωρα οσον αφορα τη συμπεριφορα του με το μπανιο που κοπανιωταν επειδη εβλεπε το παιδικο και μετα την συμπεριφορα του που εβγαινε απο το μπανιο (χωρις να ειμαι ειδικος ουτε θελω να κανω τον ειδικο μια απλη μαμα ειμαι και τιποτε αλλο) δεν αναφερεις σε ποια ηλικια τα εκανε γιατι και εσενα αν σε παρουν απο κατι που ευχαριστιεσαι για να κανεις κατι αλλο που εκεινη τη δεδομενη στιγμη δεν θες δεν θα σου κακοφανει? επειδη εισαι μεγαλος δεν θα χτυπηθεις στα πατωματα αλλα θα νευριασεις ενα παιδακι εχει δικαιωμα να χτυπηθει στ απατωματα και να το αφησεις να ξεσπασει και πιστευω αν δεν του δωσεις σημασια μετα απο καποιεσ φορες θα σταματησει να το κανει. Εγω αυτο που κανω ειναι να τον αφηνω να τελειωσει το παιδικο προειδοποιωντας τον βεβαια δυο τρεις φορες οτι μολις τελειωσει θα παμε για μπανιο.

Θ αξαναζητησω συγγνωμη αν κατι δεν καταλαβα σωστα ή κατι που εγραψα σε πειραξει γιατι καταλαβαινω τη θεση σου και οτι αν καποιος δεν ζει την κατασταση με ενα γραπτο λογο δεν μπορει να σε καταλαβει αλλα θα σου πω οτι εχω ξαδερφο μεγαλο που τωρα ειναι 40 χρονων με αυτο το συνδρομο που τοτε δεν το ξερανε και του εδιναν ψυχοφαρμακα και δεν ταίριαζει με την περιγραφη που κανεις. Τι να πω δεν ειμαι και ειδικη παντως εμενα μου φαινεται μια χαρα το παιδακι σου και μπραβο σου για την προσπαθεια σου να ειναι οσο το δυνατον καλυτερα.

[bebe-q]

Χαζομανούλα,καλημέρα!Συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω,αλλα δε μπείνω συχνά στο φόρουμ....Καταρχήν το οτι ο μικρός ήξερε όλα αυτά τα πράγματα δεν τον κάνει αυτιστικό,η διάγνωση του βγήκε σε συνδιασμό με τις δυσκολίες του και όχι επειδή μάθαινε γρήγορα πράγματα που του άρεσαν... και για να τα πάρουμε απο την αρχή,αν ρωτήσεις κάποιον ειδικό,η αν διαβάσεις για το asperger θα καταλάβεις οτι όλοι οι αυτιστικοί,δεν είναι ίδιοι με την ένοια οτι δεν έχουν όλοι απολύτως τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις ίδιες δυσκολίες.Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε Υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό παρατηρείται μεγάλη ποικιλία δυσκολιών ανα τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα,γι αυτό και λέγεται φάσμα.Υπάρχει απλά η κατηγορία,αλλα ο καθε ένας αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες,με κάποιες που εμφανίζονται συχνότερα και κάποιες άλλες που είναι πιό ιδιέταιρες για τον καθε ένα.Το παιδάκι μου (τα παιδάκια μου) ασφαλώς και είναι μιά χαρά,αλλα δεν παύουν να έχουν τις δυσκολίες τους και ενώ είναι στο ίδιο φάσμα,ο καθε ένας τους αντιμετωπίζει άλλα πράγματα.Αυτό που περιέγραψα,που το έκανε 15 μηνών περίπου,ήταν οτι χτυπιώταν όταν έπρεπε να κάνουμε μπάνιο,αλλα και όταν έπρεπε να βγούμε απο αυτό.Οι ειδικοί αυτό το περιγράφουν ως δυσκολία προσαρμογής στις αλλαγές....Εννοείται οτι αντιδρά ένα παιδί όταν το σηκώσεις απο τα παιδικά που ευχαριστιέται,αλλα το θέμα είναι ο τρόπος που αντιδρά.Σου λέω οτι στα 3,5 έπεσε μέσα στη μέση του δρόμου και ωριόταν ουρλιάζοντας και κλαίγοντας και όλοι μαζεύτηκαν να δούν τι έπαθε το παιδί και ακουγόταν στα 3 τετράγωνα παραπάνω,επειδή κατεβήκαμε απο το λεωφορείο ..... (!) Όπως καταλαβαίνεις αυτό ένα τυπικής ανάπτυξης παιδί,ναι,μπορεί να έκλαιγε,να κοπανιόταν,αλλα δεν θα το άκουγαν στα 3 τετράγωνα να ουρλιάζει σα να του βγάζεις τα νύχια,ούτε θα το έκανε αυτό για μισή ώρα....οπότε,δεν εξετάζουμε μόνο την αντίδραση,αλλα και την ένταση της,τη διάρκεια της "ακαμψίας" του παιδιού στο να του αλλάξεις γνώμη,το οτι εκείνη τη στιγμή που κάνει αυτό το ξέσπασμα ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝ,ότι κι αν του λές,και φυσικά όπως προείπα,σε συνδιασμό με άλλες δυσκολίες,όπως μειωμένη κοινωνική δεξιότητα,αδυναμία συγκέντρωσης,αδύναμα άκρα,αδυναμία συντονισμού και τόσα άλλα που για να στα εξηγήσω πρέπει να σου κάνω σεμινάριο για τον αυτισμό.Πίστεψε με,αν το ΔΙΚΟ σου παιδάκι αντιμετώπιζε τέτοιες δυσκολίες,θα καταλάβαινες οτι το γεγονός οτι μαθαίνει τόσο γρήγορα πράγματα είναι άσχετο με το αν είναι έξυπνο η όχι.Τα αυτιστικά παιδιά δεν είναι χαζά.(Εκτώς περιπτώσεων με νοητική στέρηση τα οποία παίρνουν αναπηρία σε κάποιες περιπτώσεις) Τα αυτιστικά παιδιά,δεν είναι ΟΛΑ ΙΔΙΑ. Μεγάλωσα στο φάσμα του αυτισμού,χωρίς ποτέ κανένας να με καταλάβει,με τις δικές μου δυσκολίες,ενώ μιλούσα απο 8 μηνών με ιδιέταιρες μουσικές ικανότητες....Τα αυτιστικά παιδιά,στερούνται κάποιων δεξιοτήτων,αλλα παράλληλα είναι πολύ μπροστά σε κάποιες άλλες δεξιότητες και αυτός είναι ο λόγος που υστερούν στις υπόλοιπες....Όταν πχ ένα παιδί όλη μέρα μετράει με το μυαλό του διανυσματικές αποστάσεις και έχει εμονή με αυτό,η ακούει ήχους να του τρυπάνε το μυαλό,που για έναν τυπικής ανάπτυξης άνθρωπο περνούν απαρατήρητοι,δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει και να συμμετέχει ομαλά στο περιβάλλον του.....Ο αυτισμός μανούλα είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία.Είναι ένας τεράστιος χάρτης και ο καθένας βρίσκεται στο δικό του spot.Κάνε ένα google search για το asperger και μόνο όταν θα έχεις διαβάσει κατεβατά σελίδων θα καταλάβεις γιατί κάποια πανέξυπνα και απολύτως λειτουργικά παιδιά χαρακτηρίζονται αυτιστικά....και πάλι θα σου φαίνεται σύλληπτο.Εγώ για καλή μου τύχη,έτυχε να το έχω βιώσει....κι έτσι κατάλαβα πως θα βοηθήσω τα παιδιά μου με τις δυσκολίες τους που τα εντάσσουν στο φάσμα.Πριν απο αυτό όμως,αναρωτιόμουν ακόμη και για τον εαυτό μου για πολλά γιατί που με δυσκόλευαν στη ζωή μου,και όλα ξεκαθαρίστηκαν όταν έμαθα για το τι τρέχει με τα μικρά μου.Ελπίζω να σου κάλυψα την απορία.Ότι άλλο θέλεις να μάθεις είμαι στη διάθεση σου.Επίσης,Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον,γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσω κι άλλους να μάθουν για το asperger, το οποίο έχουν τόσοι πολλοί ενήλικες γύρω μας,και κανείς τους δεν το έμαθε ποτέ....Ο κόσμος πρέπει να μάθει οτι κάποιοι απο εμάς,δυσκολευόμαστε για κάποιον συγκεκριμένο λόγο σε απλά καθημερινά πράγματα,που για άλλους είναι απλά ρυτίνα...κι όχι να κολλάει ταμπέλες στους γύρω του.Φιλικά,

 

Bebe-q <3

[Linda18]

  On 16/10/2014 at 8:19 ΠΜ, bebe-q είπε:

Χαζομανούλα,καλημέρα!Συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω,αλλα δε μπείνω συχνά στο φόρουμ....Καταρχήν το οτι ο μικρός ήξερε όλα αυτά τα πράγματα δεν τον κάνει αυτιστικό,η διάγνωση του βγήκε σε συνδιασμό με τις δυσκολίες του και όχι επειδή μάθαινε γρήγορα πράγματα που του άρεσαν... και για να τα πάρουμε απο την αρχή,αν ρωτήσεις κάποιον ειδικό,η αν διαβάσεις για το asperger θα καταλάβεις οτι όλοι οι αυτιστικοί,δεν είναι ίδιοι με την ένοια οτι δεν έχουν όλοι απολύτως τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις ίδιες δυσκολίες.Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε Υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό παρατηρείται μεγάλη ποικιλία δυσκολιών ανα τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα,γι αυτό και λέγεται φάσμα.Υπάρχει απλά η κατηγορία,αλλα ο καθε ένας αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες,με κάποιες που εμφανίζονται συχνότερα και κάποιες άλλες που είναι πιό ιδιέταιρες για τον καθε ένα.Το παιδάκι μου (τα παιδάκια μου) ασφαλώς και είναι μιά χαρά,αλλα δεν παύουν να έχουν τις δυσκολίες τους και ενώ είναι στο ίδιο φάσμα,ο καθε ένας τους αντιμετωπίζει άλλα πράγματα.Αυτό που περιέγραψα,που το έκανε 15 μηνών περίπου,ήταν οτι χτυπιώταν όταν έπρεπε να κάνουμε μπάνιο,αλλα και όταν έπρεπε να βγούμε απο αυτό.Οι ειδικοί αυτό το περιγράφουν ως δυσκολία προσαρμογής στις αλλαγές....Εννοείται οτι αντιδρά ένα παιδί όταν το σηκώσεις απο τα παιδικά που ευχαριστιέται,αλλα το θέμα είναι ο τρόπος που αντιδρά.Σου λέω οτι στα 3,5 έπεσε μέσα στη μέση του δρόμου και ωριόταν ουρλιάζοντας και κλαίγοντας και όλοι μαζεύτηκαν να δούν τι έπαθε το παιδί και ακουγόταν στα 3 τετράγωνα παραπάνω,επειδή κατεβήκαμε απο το λεωφορείο ..... (!) Όπως καταλαβαίνεις αυτό ένα τυπικής ανάπτυξης παιδί,ναι,μπορεί να έκλαιγε,να κοπανιόταν,αλλα δεν θα το άκουγαν στα 3 τετράγωνα να ουρλιάζει σα να του βγάζεις τα νύχια,ούτε θα το έκανε αυτό για μισή ώρα....οπότε,δεν εξετάζουμε μόνο την αντίδραση,αλλα και την ένταση της,τη διάρκεια της "ακαμψίας" του παιδιού στο να του αλλάξεις γνώμη,το οτι εκείνη τη στιγμή που κάνει αυτό το ξέσπασμα ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝ,ότι κι αν του λές,και φυσικά όπως προείπα,σε συνδιασμό με άλλες δυσκολίες,όπως μειωμένη κοινωνική δεξιότητα,αδυναμία συγκέντρωσης,αδύναμα άκρα,αδυναμία συντονισμού και τόσα άλλα που για να στα εξηγήσω πρέπει να σου κάνω σεμινάριο για τον αυτισμό.Πίστεψε με,αν το ΔΙΚΟ σου παιδάκι αντιμετώπιζε τέτοιες δυσκολίες,θα καταλάβαινες οτι το γεγονός οτι μαθαίνει τόσο γρήγορα πράγματα είναι άσχετο με το αν είναι έξυπνο η όχι.Τα αυτιστικά παιδιά δεν είναι χαζά.(Εκτώς περιπτώσεων με νοητική στέρηση τα οποία παίρνουν αναπηρία σε κάποιες περιπτώσεις) Τα αυτιστικά παιδιά,δεν είναι ΟΛΑ ΙΔΙΑ. Μεγάλωσα στο φάσμα του αυτισμού,χωρίς ποτέ κανένας να με καταλάβει,με τις δικές μου δυσκολίες,ενώ μιλούσα απο 8 μηνών με ιδιέταιρες μουσικές ικανότητες....Τα αυτιστικά παιδιά,στερούνται κάποιων δεξιοτήτων,αλλα παράλληλα είναι πολύ μπροστά σε κάποιες άλλες δεξιότητες και αυτός είναι ο λόγος που υστερούν στις υπόλοιπες....Όταν πχ ένα παιδί όλη μέρα μετράει με το μυαλό του διανυσματικές αποστάσεις και έχει εμονή με αυτό,η ακούει ήχους να του τρυπάνε το μυαλό,που για έναν τυπικής ανάπτυξης άνθρωπο περνούν απαρατήρητοι,δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει και να συμμετέχει ομαλά στο περιβάλλον του.....Ο αυτισμός μανούλα είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία.Είναι ένας τεράστιος χάρτης και ο καθένας βρίσκεται στο δικό του spot.Κάνε ένα google search για το asperger και μόνο όταν θα έχεις διαβάσει κατεβατά σελίδων θα καταλάβεις γιατί κάποια πανέξυπνα και απολύτως λειτουργικά παιδιά χαρακτηρίζονται αυτιστικά....και πάλι θα σου φαίνεται σύλληπτο.Εγώ για καλή μου τύχη,έτυχε να το έχω βιώσει....κι έτσι κατάλαβα πως θα βοηθήσω τα παιδιά μου με τις δυσκολίες τους που τα εντάσσουν στο φάσμα.Πριν απο αυτό όμως,αναρωτιόμουν ακόμη και για τον εαυτό μου για πολλά γιατί που με δυσκόλευαν στη ζωή μου,και όλα ξεκαθαρίστηκαν όταν έμαθα για το τι τρέχει με τα μικρά μου.Ελπίζω να σου κάλυψα την απορία.Ότι άλλο θέλεις να μάθεις είμαι στη διάθεση σου.Επίσης,Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον,γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσω κι άλλους να μάθουν για το asperger, το οποίο έχουν τόσοι πολλοί ενήλικες γύρω μας,και κανείς τους δεν το έμαθε ποτέ....Ο κόσμος πρέπει να μάθει οτι κάποιοι απο εμάς,δυσκολευόμαστε για κάποιον συγκεκριμένο λόγο σε απλά καθημερινά πράγματα,που για άλλους είναι απλά ρυτίνα...κι όχι να κολλάει ταμπέλες στους γύρω του.Φιλικά,

 

Bebe-q <3

Expand  

Bebe-q καλησπέρα!

 

Καταρχάς να χαίρεσαι τα υπέροχα παιδάκια σου! 

Γνωρίζω πως οι αναρτήσεις σου έχουν γίνει χρόνια πριν και ίσως οι επισκέψεις σου στο φόρουμ να είναι πλέον σπάνιες, αλλά εύχομαι να δεις την ανάρτηση μου και να βρεις λίγο χρόνο να μου γράψεις 2 λόγια. 

Διαβάζοντας τα κείμενα σου βλέπω κατά γράμμα τη ζωή μου με τον 4χρονο γιο μου. Έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά και την ίδια διάγνωση με τον μεγάλο σου γιό κι εγώ τις ίδιες σκέψεις, αγωνίες και αντιδράσεις με εσένα πριν 8 χρόνια. 

Γνωστικά εξελίσσεται ταχύτατα, είναι έξυπνος, λειτουργικότατος και φουλ αυτόνομος. Πολύ κοινωνικός με τα οικεία πρόσωπα και πολύ γελαστουλης. Υστερεί στο κομμάτι της ομιλίας που είναι ένα χρόνο πίσω, αλλά είμαι αισιόδοξη γιατί βλέπω την πρόοδο με την πάροδο του χρόνου. Αυτό που με προβληματίζει, κουράζει και με κάνει να λυγίζω πολλές φορές είναι η εναντιωματικη- προκλητική συμπεριφορά του.

Για να μη σε κουράζω με πολλές πληροφορίες, θα ήθελα να μάθω την εξέλιξη των παιδιών σου μέσα στα χρόνια που πέρασαν και να μου δώσεις μια εικόνα του σήμερα. Ο μεγάλος σου γιος πρέπει να πηγαίνει Γυμνάσιο τώρα, σωστά? 

Ανησυχώ πολύ για το μέλλον, είμαι από τη φύση μου αγχώδης ακόμα και με μικροπραγματα και όλο αυτό με έχει καταβάλει αρκετά. Ξέρω πως κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και δε σημαίνει πως ο γιός μου θα προχωρήσει απαραίτητα όπως τα παιδάκια σου, αλλά κάθε κουβέντα με γονείς σε αντίστοιχη θέση νομίζω ότι είναι βοηθητική.

 

Σ' ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να δω απάντηση σου!