"Μας δίνετε για λίγο το μωράκι σας????"

[Έλενα Β.]

Δε μου έχει τύχει κάτι παρόμοιο αλλά μια και λέμε για τους αγνώστους, το μωρό μας και τα μικρόβια... Μια φορά στην εκκλησία το μωρό μου γκρίνιαζε και η άγνωστή μου κυρία που καθόταν δίπλα μου λέει: Μήπως πεινάει; Και πριν προλάβω να πω τίποε έβαλε το δάχτυλό της στο στόμα του μωρού για να δει αν το πιπιλίζει ώστε να καταλάβει αν πεινάει!!!

 

Κοιτα παιδια δεν εχω αλλα επειδη ξερω τι ανθρωπος ειμαι θα επεφταν μπουνιες.δεν ξερω τι να υποθεσω ειλικρινα.το γιατι το κανουν ουτε αυτο καταλαβαινω.συμπεριφερονται λες και ειναι δικα τους.ποιος τους εδωσε αυτο το δικαιωμα τι να πω.το θεμα ειναι πως δεν πρεπει να αγγιζει κανεις μας τα ξενα μωρα οχι απο θεμα μονο μικροβιων αλλα ετσι πρεπει.δεν το εχω κανει ποτε μου.και ουτε προκειται.σκεφτομαι και σεβομαι καποια πραγματα.οι αλλοι γιατι δεν μπορουν να το κανουν?και ειδικα οι μεγαλες σε ηλικια κυριες τα κανουν αυτα.

[alcyon]

....και ειδικα οι μεγαλες σε ηλικια κυριες τα κανουν αυτα.

 

Γιατί ίσως μεγάλωσαν σε χωριά. Με την αντίστοιχη "ανοιχτή" νοοτροπία. Τα παιδιά ελεύθερα... κι όλοι έχουν την έγνοια για όλα... Φροντίζει, όποιος είναι διαθέσιμος... η μαμά, η θεία, η γειτόνισσα ίσως...

 

Αλλιώς μεγαλωμένες...

χάσμα γενεών το λέμε...

το πέρασαν ...

θα το περάσουμε ...

 

Όσα μένουν στα λόγια, μη τα φοβάστε...

[nana80]

πάντως εμένα μια χαρά μου την "πασπατεύουν" και νεότερες κυριούλες. Νομίζω είναι θέμα τακτ, χαρακτήρα, ιδιοσυγκρασίας. ίσως βλέπουν και τη μητέρα χαλαρή (φαίνομαι και κοριτσάκι, πώς να το κάνουμε ) και ορμάνε.

[giwta-la]

Είχαμε πάει χθες σουπερ μάρκετ με το σύζυγο και τη μπέμπα στο καρότσι....κλασικά η μπέμπα μετά το πρώτο δεκάλεπτο στο καρότσι άρχισε να δυσανασχετεί και τελικά να κλαίει, να θέλει αγκαλιά...την βγάλαμε από το καρότσι και την κρατούσα εγώ αγκαλιά και ο μπαμπάς το καρότσι άδειο....

Στους διαδρόμους είχαμε διασταυρωθεί αρκετές φορές με μια οικογένεια...παππούς που οδηγούσε ένα αναπηρικό καροτσάκι με τη γιαγιά επάνω, κόρη και εγγονή. Η εγγονή μικρό κοριτσάκι είδε το μωρό και : "γιαγιά κοίτα ένα μωρό...γιαγιά κοίτα ένα ωραίο μωρό...κτλ" κάθε φορά που συναντιόμασταν στους διαδρόμους.

Κάποια στιγμή πέρασα από δίπλα τους κρατώντας πάντα το μωρό αγκαλιά και η γιαγιά μου γελούσε απο μακριά και κατάλαβα ότι ετοιμαζόταν να μου πει κάτι. Φαντάστηκα ότι θα ήταν κάποιο σχόλιο για το μωρό όπως "να σου ζήσει...κτλ", γι' αυτό της γέλασα κι εγώ ασυναίσθητα. Όταν όμως πλησιάσαμε μου λέει με ένα απόλυτα φυσικό ύφος : "Μας δίνετε λίγο το μωρό;;;" :shock:

Κορίτσια...κόλλησα. Δεν ήξερα τι να πω και τι να κάνω. Μου φάνηκε τόσο αφύσικη αυτή η παράκληση, πέρασαν χίλιες σκέψεις από το μυαλό μου, καλές και κακές, ώσπου τελικά απομακρύνθηκα χωρίς να πω κάτι και με το χαμόγελο να έχει παγώσει στα χείλη μου...Κυρίως σοκαρίστηκα γιατί ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω και δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο...

Μετά σκεφτόμουν το περιστατικό για πολύ ώρα χθες αλλά και σήμερα....αναρωτιόμουν:

Ήταν μια φυσιολογική παράκληση;;Ήθελε να παίξει η εγγονή της με το δικό μου το μωρό;;Δεν σκέφτηκε ότι είναι μια ξένη και πώς ζήτησε από μια ξένη στο σουπερ μάρκετ αυτό το πράγμα;;Δεν έχει τίποτα ακουστά για μικρόβια, ασθένειες και τα συναφή;;;Αναρωτήθηκε μήπως με φέρει σε δύσκολη θέση;;;Τα' χει παίξει ο κόσμος;;Θα της έδινε καμιά το μωρό της;;:

Και θα ήθελα να σας πω για να είμαι και ειλικρινής ότι αν δεν ήταν στο αναπηρικό καροτσάκι, γεγονός που με επηρέασε συναισθηματικά κινώντας τη συμπάθειά μου, μπορεί και να της μιλούσα άσχημα...:oops:

Από την άλλη πάλι σκέφτηκα μήπως είμαι υπερβολική. Μήπως έχουμε γίνει πολυ απάνθρωποι και καχύποπτοι απέναντι στο συνάνθρωπο και είμαστε πολύ αυστηροί και υπερπροστατευτικοί απέναντι στα παιδιά μας;;Μήπως απλά ήθελε έτσι να δείξει τη συμπάθειά της για το μωρό;;Μήπως δεν έκανα καλά που την αγνόησα έτσι μπροστά σε όλους και στο εγγονάκι της;;

Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας...γιατί κάτι πολύ ανθρώπινο από την μια πλευρά,μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί...φταίνε οι εποχες, φταίνε οι άνθρωποι;;;

Εσείς πώς θα αντιδρούσατε;;;

 

θα ελεγα ενα ψεμα του στιλ αν παει σε αλλον τσιριζει περισσοτερο και κλαιει κ δε μπορει να ησυχασει. με τιποτα σε ξενα χερια

[pitsirik]

και οταν είναι συγγενης αυτος που μας φερνει σε δύσκολη θέση τι γίνεται? που παιρνει το παιδι αγκαλια και το βγαζει στην αυλη και φωνάζει να την η μπεμπουλα μας, και αφηνει τα παιδακια που παιζουν εξω να το πιανουν, και το δίνει σε αυτούς που συμπαθεί ακόμη και χωρίς να της το ζητήσουν!?? δεν εκανε παιδιά και δεν θα με καταλάβει ποτε! θα σκάσω....και δεν μπορώ να μιλήσω γιατι ειναι και η αδυναμία του αντρα μου! ξέρεις τι ειναι να ακούς να λέει στο μωρό σου "πότε θα μεγαλώσεις να κατρακυλιόμαστε μαζί στα χώματα?" . Για πόσο θα κρατηθώ ακόμα? και μεγαλώνοντας θα ζητάει και να της το αφήσω για κάποιες μέρες! Βγήκα εκτός θέματος .....συγγνώμη αλλά εχω τον καημό μου!

[Sofiade]

Διαβάζω διαβάζω και έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα!! Δεν το πιστεύω ότι υπάρχουν τόσες μανούλες που δεν θέλουν κανείς να ακουμπάει το παιδί τους. Εμένα καθόλου δεν θα με πείραζε να μου ζητήσουν να πάρουν το μωρό μου αγκαλιά, ίσα ίσα που θα με ευχαριστούσε γιατί πιστεύω ότι είναι σημαντικό για τα μωράκια να νιώθουν την αγάπη όχι μόνο της μητέρας αλλά και του περίγυρου. Ειδικά αν είμαι κι εγώ μπροστά, και το μωρό δεν κλαίει, τι έχω να φοβηθώ; Χάδι θα πάρει, όχι χαστούκι!

 

ΟΚ δεν μιλάμε για πολύ μικρά μωράκια που τα προστατεύουμε λίγο περισσότερο από τις ασθένειες, αλλά όταν το μωρό είναι πάνω από 3 μηνών και έχει αρχίσει να κάνει εμβόλια, τι ακριβώς θα πάθει αν το πάρει κάποιος αγκαλιά που δεν είναι ο ίδιος άρρωστος; Μωράκια είναι, δεν είναι αυγά να φοβόμαστε μήπως σπάσει το τσόφλι! Μεγαλώνοντας θα κυλιστούν στα χώματα, θα μπουσουλήσουν σε βρωμιές, θα βάλουν τα χέρια στο στόμα χωρίς να περιμένουν να τους τα καθαρίσουμε, θα πιουν από βρώμικο ποτήρι... όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Εκτός βέβαια αν σκοπεύετε να βάλετε τα παιδιά σας σε γυάλα και να τα μεγαλώσετε με τον φόβο (των μικροβίων, των ξένων, των ατυχημάτων) και λέγοντάς τους συνέχεια μη μη μη.

 

Όσο για την κοπέλα που την ρώτησαν αν πουλάει το μωρό της... κοπλιμέντο σου έκαναν κοπέλα μου, όχι πρόταση αγοροπωλησίας!! Αλίμονο αν νόμιζαν ότι θα γυρίσεις και θα τους πεις τιμή.

 

Ήμαρτον βρε κορίτσια, είπαμε να είμαστε προσεκτικές αλλά με τέτοιο βαθμό υστερίας μόνο κακό κάνουμε στα παιδάκια μας.

[marchalina]

Sofiade.......like like like!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[fairy's mom]

Διαβάζω διαβάζω και έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα!! Δεν το πιστεύω ότι υπάρχουν τόσες μανούλες που δεν θέλουν κανείς να ακουμπάει το παιδί τους. Εμένα καθόλου δεν θα με πείραζε να μου ζητήσουν να πάρουν το μωρό μου αγκαλιά, ίσα ίσα που θα με ευχαριστούσε γιατί πιστεύω ότι είναι σημαντικό για τα μωράκια να νιώθουν την αγάπη όχι μόνο της μητέρας αλλά και του περίγυρου. Ειδικά αν είμαι κι εγώ μπροστά, και το μωρό δεν κλαίει, τι έχω να φοβηθώ; Χάδι θα πάρει, όχι χαστούκι!

 

ΟΚ δεν μιλάμε για πολύ μικρά μωράκια που τα προστατεύουμε λίγο περισσότερο από τις ασθένειες, αλλά όταν το μωρό είναι πάνω από 3 μηνών και έχει αρχίσει να κάνει εμβόλια, τι ακριβώς θα πάθει αν το πάρει κάποιος αγκαλιά που δεν είναι ο ίδιος άρρωστος;

Κι εσύ με έχεις αφήσει με το στόμα ανοιχτό!

Είμαι στα ιεκα και μία κοπέλα χαιδευει επίμονα το μωρό μου. Σε κάποια φάση απλώνει τα χερια να το πάρει αγκαλιά. Τα έχασα και της απαντησα απότομα ότι δεν δίνουμε το μωρό μας σε ξένους. Κατά την λογική σου θα έπρεπε να το δώσω για να νιώσει και την αγάπη μιας ξένης? Εχεις σκεφτεί ότι έτσι θα μάθεις στο παιδί σου να έχει εμπιστοσύνη στους ξένους? Αυτό δεν σε φοβίζει? Τόσα ακούμε για παιδεραστίες ακόμα και για όργανα! Κοινωνικοποιηση θα μάθει στην παιδική χαρά, στις επισκεψεις με φίλους και στο σχολείο. Όχι στο να την ζητάνε αγκαλιά οι ξένοι και αυτή να πηγαίνει ή ακόμα χειρότερα η μαμά να την δίνει. Άλλο πράγμα η γυαλα και άλλο η εκπαίδευση στο ότι δεν εμπιστευόμαστε τους ξένους Την αγάπη το παιδί την εκλαμβάνει και από απόσταση, να είσαι σίγουρη γι αυτό.

[alcyon]

Δε μου έχει τύχει να ακούσω ποτέ πως πήραν μωρό με στόχο την κακοποίηση ή το εμπόριο, μπροστά στη μάνα του, μέσα από την αγκαλιά της.

 

Για το παιδί "ξένοι" είναι όλοι σε αυτές τις ηλικίες. Ακόμα και οι συγγενείς στην ευρύτερη οικογένεια.

 

Δεν έχει την ικανότητα το παιδί, σε αυτές τις ηλικίες, να ξεχωρίσει σε ποιους "ξένους" πηγαίνουμε και σε ποιους όχι.

 

Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να μάθει ένα παιδί είναι να μην προσεγγίζει μόνο του τους ξένους. Όταν είναι παρούσα η μαμά όμως, κι αφού δίνει τη συγκατάθεσή της πού είναι το πρόβλημα;

[Sofiade]

Αυτό ακριβώς! Είναι πάρα πολύ σημαντικό για ένα μωρό να νιώθει ασφάλεια και όχι φόβο για το περιβάλλον του (ανθρώπους και χώρους) γιατί αυτό το βοηθάει να αναπτύξει αίσθημα αυτοπεποίθησης και να αυτονομηθεί. Το μωρό δεν το προστατεύεις από τους παιδεραστές με το να μην αφήνεις κανέναν να το αγγίξει, το προστατεύεις με το να είσαι πάντα κοντά του και αν το αφήνεις μόνο του με κάποιον άλλο, φροντίζοντας αυτός να είναι οικείο πρόσωπο και άτομο εμπιστοσύνης.

 

Και στην τελική ας σοβαρευτούμε λίγο. Ναι, υπάρχουν παιδεραστές αλλά όχι και να υποψιαζόμαστε ότι όποιος κοιτάξει το παιδί μας ή όποιος θελήσει να το χαϊδέψει ή να το κρατήσει αγκαλιά ή όποιος μας κάνει ένα κοπλιμέντο έχει απώτερο σκοπό!! Τι στην ευχή, όλοι γύρω μας είναι διεστραμμένοι εκτός από εμάς; Είπαμε να έχουμε το νου μας, αλλά όχι και να φοβόμαστε τη σκιά μας....

[mariakr]

Αυτό ακριβώς! Είναι πάρα πολύ σημαντικό για ένα μωρό να νιώθει ασφάλεια και όχι φόβο για το περιβάλλον του (ανθρώπους και χώρους) γιατί αυτό το βοηθάει να αναπτύξει αίσθημα αυτοπεποίθησης και να αυτονομηθεί. Το μωρό δεν το προστατεύεις από τους παιδεραστές με το να μην αφήνεις κανέναν να το αγγίξει, το προστατεύεις με το να είσαι πάντα κοντά του και αν το αφήνεις μόνο του με κάποιον άλλο, φροντίζοντας αυτός να είναι οικείο πρόσωπο και άτομο εμπιστοσύνης.

 

Και στην τελική ας σοβαρευτούμε λίγο. Ναι, υπάρχουν παιδεραστές αλλά όχι και να υποψιαζόμαστε ότι όποιος κοιτάξει το παιδί μας ή όποιος θελήσει να το χαϊδέψει ή να το κρατήσει αγκαλιά ή όποιος μας κάνει ένα κοπλιμέντο έχει απώτερο σκοπό!! Τι στην ευχή, όλοι γύρω μας είναι διεστραμμένοι εκτός από εμάς; Είπαμε να έχουμε το νου μας, αλλά όχι και να φοβόμαστε τη σκιά μας....

 

Εγώ πάντως δεν είπα ποτέ ότι φοβήθηκα σε καμία από τις δύο περιπτώσεις που διηγήθηκα, εφόσον ήμουν παρούσα, ούτε παιδεραστία, ούτε εμπόριο οργάνων, ούτε μήπως το πιάσουν οι δυο κυρίες και αρχίσουν να τρέχουν....

 

Εμένα η αντίρρησή μου εδράζεται κυριώς σε λόγους υγείας και υγιεινής. Με την έννοια ότι ο κάθε άγνωστος/η που συναντάμε στο δρόμο, δεν ξέρουμε αν πλένει τα ρούχα του ή όχι, τι έπιανε πριν και σε ποιους χώρους βρισκόταν, ενδεχομένως και τι ασθένεια μπορεί να έχει κτλ. Με τους πιο οικείους είναι διαφορετικό, γιατί γνωρίζεις τι τρόπο ζωής έχουν κτλ. Αλλά και εκεί άλλους τους εμπιστεύεσαι και νιώθεις άνετα να έχουν αγκαλιά το μωρό σου και άλλους όχι.Εμένα υπάρχουν και λιγότερο στενοί συγγενείς για τους οποίους γνωρίζω τις συνθήκες υγιεινής στο σπίτι που ζουν και αποφεύγω να τους δίνω το μωρό.

 

Και φυσικά εδώ έχουν διηγηθεί κοπέλες ακραία περιστατικά. Π.χ. δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μια άγνωστη θα βάλει το δάκτυλό της μέσα στο στόμα του μωρού μου για να δει αν πεινάει, ή μια άγνωστη να αρπάξει το μωρό και να αρχίσει να το πετάει ψηλά. Μιλάμε για αντιδράσεις ακραίες που για να σε ξενίζουν σαν μάνα σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά και όχι ένα πλησίασμα ή ένα χάδι, ένα λόγο ανθρώπινο και φιλικό προς το μωρό. Δεν μίλησα, εγώ τουλάχιστον για απομόνωση του μωρού...ή ότι βλέπω παντού υπόπτους...

 

Επίσης η καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι όπως και εγώ για μένα την ίδια δεν θα ήθελα κάποιος άγνωστος στο δρόμο ξαφνικά να αρχίσει να με αγκαλιάζει, να με φιλάει και με χαϊδεύει, να με πετάει ψηλά (κομματάκι δύσκολο χαχαχα), να μου βάζει το δάκτυλό του στο στόμα μου ακόμα και επειδή με βρίσκει χαριτωμένη :-P, έτσι αισθάνομαι και για το μωρό μου....όπως θα το απέφευγα για μένα, έτσι θα προσπαθήσω να το αποφύγω για το μωρό...

[fairy's mom]

Το αίσθημα ασφαλειας, η αυτοπεποίθηση και η αυτονομία δεν έχουν σχέση με την εκπαίδευση ενός παιδιού ότι δεν εμπιστευομαστε τους ξένους. Αν αφήνω το παιδί μου στα χερια κάθενος ξένου που μου το ζητάει, τότε αργότερα το παιδί δεν θα μάθει ότι είναι οκ να πάω με κάποιον ξένο, σε φάση που δεν θα είμαι κι εγώ παρούσα? Η μεγάλη μου είναι ανεξάρτητη και απόλυτα κοινωνική όταν είναι με άλλα παιδάκια. Αλλά είναι πολύ επιφυλακτική με τους ξένους. Εμένα αυτό με ικανοποιεί σαν μαμά. Αν εσάς δεν σας φτάνει και θέλετε να είναι το ίδιο κοινωνικά και με τους ενήλικες, ε τότε καλά κάνετε και έχετε αυτην την στάση. Για μένα παντως αυτό είναι αδιανόητο.

Καλά όσο για το θέμα της υγιεας και καθαριότητας δεν το συζητάω καν. Μου φαίνεται αυτονόητο ότι δεν έχω εμπιστοσύνη σε κάποιον ξένο. Εδώ γνωστή μου έχει τύχει να βρεθούμε ενώ τα παιδιά της ήταν άρρωστα με πυρετό και δεν ήθελε να στερηθεί την βόλτα της. Θα εχω εμπιστοσύνη λοιπόν σε έναν ξένο?

[alcyon]

Εδώ τα παιδιά τρώνε από το πάτωμα σε ανύποπτο χρόνο... ένα χάδι θα με πειράξει; (από πλευράς καθαριότητας).

Κάποιο από τα δικά μου, έφαγε χώμα, από την παιδική χαρά... (ναι μπροστά ήμουν, το έβλεπα, έκανα βουτιά να το προλάβω... αλλά ατύχησα! Έφτασα δεύτερη! Μετά από αυτό... αναθεώρησα πολλά για τις αντοχές τους στη βρωμιά! Μακράν μεγαλύτερες από τις δικές μου!! )

 

Τώρα -στο θέμα μας- αν αρχίσουν οι υπερβολές... εε ναι λογικό να οριοθετούμε τη συμπεριφορά των άλλων που καταπατούν τον "εναέριο χώρο" μας.

 

Νομίζω πως η Sofiade μιλάει για τις κλασικές αντιδράσεις "οικιότητας" που προκαλεί μια μαμά με ένα μωρό.

 

Προσωπικά δεν ήμουν εντελώς αρνητική με τέτοιες εκφράσεις. Φυσικά όταν γίνονταν πέραν του δέοντος... τότε οριοθετούσα. Αλλά τις περισσότερες τις άφηνα και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάποια χάδια και γλυκόλογα προς το μωρό... Ε, δεν έπαθαν και τίποτα.

[galou]

κοριτσια,καθησα και διαβασα προσεκτικα ολα τα μνμ. και θυμηθηκα κατι απο την παιδικη μου ηλικια,οταν ημουν 2 χρ και ενω με ειχε μαθει η μαμα μου να μην πηγαινω σε ξενους ειχε ερθει μια [κυρια] εκει που επαιζα για να με παει βολτα εγω της αρνηθηκα και αυτη μου ειπε πως θα με παει στην μαμα μου με επιασε απο το χερι και μας προλαβαν εξω απο το καραβι!!!!παρολο που ζω σε νησι δεν λειπουν και τα απροοπτα.Σας ευχαριστω γιατι χαρη σε σας το θυμηθηκα.Τωρα για το θεμα της υγειηνης ας μην ειμαστε υπερβολικοι και ας ακουμε το ενστικτο μας!!!με ομορφο και ευγενικο τροπο θα απανταμε αναλογα το τι θελουμε και το λεω αυτο οχι για τα ατομα που μας ζητησαν το μωρο μας αλλα για να δειδαξουμε στα παιδια μας την ευγενεια.Δεν υπαρχει πιο αντιπαθητικο πραγμα απο ενα αγενης παιδι....

[Babydust]

Είχαμε πάει χθες σουπερ μάρκετ με το σύζυγο και τη μπέμπα στο καρότσι....κλασικά η μπέμπα μετά το πρώτο δεκάλεπτο στο καρότσι άρχισε να δυσανασχετεί και τελικά να κλαίει, να θέλει αγκαλιά...την βγάλαμε από το καρότσι και την κρατούσα εγώ αγκαλιά και ο μπαμπάς το καρότσι άδειο....

Στους διαδρόμους είχαμε διασταυρωθεί αρκετές φορές με μια οικογένεια...παππούς που οδηγούσε ένα αναπηρικό καροτσάκι με τη γιαγιά επάνω, κόρη και εγγονή. Η εγγονή μικρό κοριτσάκι είδε το μωρό και : "γιαγιά κοίτα ένα μωρό...γιαγιά κοίτα ένα ωραίο μωρό...κτλ" κάθε φορά που συναντιόμασταν στους διαδρόμους.

Κάποια στιγμή πέρασα από δίπλα τους κρατώντας πάντα το μωρό αγκαλιά και η γιαγιά μου γελούσε απο μακριά και κατάλαβα ότι ετοιμαζόταν να μου πει κάτι. Φαντάστηκα ότι θα ήταν κάποιο σχόλιο για το μωρό όπως "να σου ζήσει...κτλ", γι' αυτό της γέλασα κι εγώ ασυναίσθητα. Όταν όμως πλησιάσαμε μου λέει με ένα απόλυτα φυσικό ύφος : "Μας δίνετε λίγο το μωρό;;;" :shock:

Κορίτσια...κόλλησα. Δεν ήξερα τι να πω και τι να κάνω. Μου φάνηκε τόσο αφύσικη αυτή η παράκληση, πέρασαν χίλιες σκέψεις από το μυαλό μου, καλές και κακές, ώσπου τελικά απομακρύνθηκα χωρίς να πω κάτι και με το χαμόγελο να έχει παγώσει στα χείλη μου...Κυρίως σοκαρίστηκα γιατί ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω και δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο...

Μετά σκεφτόμουν το περιστατικό για πολύ ώρα χθες αλλά και σήμερα....αναρωτιόμουν:

Ήταν μια φυσιολογική παράκληση;;Ήθελε να παίξει η εγγονή της με το δικό μου το μωρό;;Δεν σκέφτηκε ότι είναι μια ξένη και πώς ζήτησε από μια ξένη στο σουπερ μάρκετ αυτό το πράγμα;;Δεν έχει τίποτα ακουστά για μικρόβια, ασθένειες και τα συναφή;;;Αναρωτήθηκε μήπως με φέρει σε δύσκολη θέση;;;Τα' χει παίξει ο κόσμος;;Θα της έδινε καμιά το μωρό της;;:

Και θα ήθελα να σας πω για να είμαι και ειλικρινής ότι αν δεν ήταν στο αναπηρικό καροτσάκι, γεγονός που με επηρέασε συναισθηματικά κινώντας τη συμπάθειά μου, μπορεί και να της μιλούσα άσχημα...:oops:

Από την άλλη πάλι σκέφτηκα μήπως είμαι υπερβολική. Μήπως έχουμε γίνει πολυ απάνθρωποι και καχύποπτοι απέναντι στο συνάνθρωπο και είμαστε πολύ αυστηροί και υπερπροστατευτικοί απέναντι στα παιδιά μας;;Μήπως απλά ήθελε έτσι να δείξει τη συμπάθειά της για το μωρό;;Μήπως δεν έκανα καλά που την αγνόησα έτσι μπροστά σε όλους και στο εγγονάκι της;;

Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας...γιατί κάτι πολύ ανθρώπινο από την μια πλευρά,μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί...φταίνε οι εποχες, φταίνε οι άνθρωποι;;;

Εσείς πώς θα αντιδρούσατε;;;

 

Εννοείται πως δεν είσαι υπερβολική! Μια χαρά λογική είσαι!!!

Η άλλη γυναίκα είναι η περίεργη. Και εγώ αποκλείεται να έδινα το μωρό μου.

Λίγα γίνονται? Απαγωγές κτλ.? Κάθε λογική μαμά που νοιάζεται για το μωρό της και βλέπει ειδήσεις και γενικά ενημερώνεται για το τι γίνεται στον κόσμο θα έκανε ότι έκανες και εσύ. Απλά θα προσπερνούσε.

[Babydust]

Εγώ όχι μόνο δεν τον έδινα δεξιά και αριστερά όταν ήταν μωρό για αγκαλιές κτλ. (εννοώ σε αγνώστους πχ σε κάποιον που βρήκαμε στο δρόμο-δεν εννοώ πχ συγγενείς και φίλους) αλλά θυμάμαι πως δεν μου άρεσε ούτε να τον αγγίξει κάποιος που δε γνωρίζω. Και γενικά και να δώ ένα πχ χαριτωμένο μωρό, χαμογελάω στη μαμά του και λέω να το 'χαίρεστε'. Ούτε το πιάνω, ούτε το χαιδεύω, ούτε ζητάω να το πάρω αγκαλιά. Αυτό θεωρώ φυσιολογική συμπεριφορά στη σημερινή κοινωνία. Λίγα γίνονται?

 

Και τι θα'μαστε με τα παιδιά μας δηλαδή 'μπάτε σκύλοι αλέστε'?

[alcyon]

Καλά κι εγώ δεν είμαι του πασπατέματος των άλλων μωρών, αλλά δε με ανησυχεί τόσο το αντίστροφο.

 

Εν τω μεταξύ, έχω μια απορία από τη μέρα που ανοίχτηκε αυτό το θέμα, και αφορά την αρχική δημοσίευση:

Τι θα μπορούσε να κάνει μια γιαγιά σε αναπηρικό καροτσάκι που να έθετε σε κίνδυνο ένα παιδί;

 

Να διευκρινίσω... δεν κρίνω σε καμία περίπτωση τη στάση της μαμάς. Εκείνη ήταν εκεί, εκείνη "έκοψε" φάτσες και προθέσεις και σαφώς εκείνη είναι η αρμόδια να αποφασίσει πού θα θέσει τα όριά της. Αλλά μια και κάνουμε κουβέντα... Μου δημιουργήθηκε αυτή η απορία.

[mariakr]

Καλά κι εγώ δεν είμαι του πασπατέματος των άλλων μωρών, αλλά δε με ανησυχεί τόσο το αντίστροφο.

 

Εν τω μεταξύ, έχω μια απορία από τη μέρα που ανοίχτηκε αυτό το θέμα, και αφορά την αρχική δημοσίευση:

Τι θα μπορούσε να κάνει μια γιαγιά σε αναπηρικό καροτσάκι που να έθετε σε κίνδυνο ένα παιδί;

 

Να διευκρινίσω... δεν κρίνω σε καμία περίπτωση τη στάση της μαμάς. Εκείνη ήταν εκεί, εκείνη "έκοψε" φάτσες και προθέσεις και σαφώς εκείνη είναι η αρμόδια να αποφασίσει πού θα θέσει τα όριά της. Αλλά μια και κάνουμε κουβέντα... Μου δημιουργήθηκε αυτή η απορία.

 

Να σου απαντήσω, μιας και είμαι η μαμά που άνοιξε το θέμα. :D

 

Το μωρό μου ήταν τότε 2 μηνών, είναι το πρώτο μου μωρό και μέχρι τότε δεν είχα καμιά επαφή με μωρά. Ήταν μια σταλιά και μέχρι και εγώ η ίδια φοβόμουν να το κρατήσω, να το πλύνω κτλ, μήπως πάθει κάτι....(αν το κρατάω σωστά κτλ, ανασφάλειες γενικότερα) :oops:

 

Όπως γράφω και παραπάνω δε φοβήθηκα ούτε απαγωγές, ούτε εμπόριο οργάνων ούτε τίποτα από αυτά. Ούτε έχει σχέση το αναπηρικό καροτσάκι της γιαγιάς. Και αρτιμελής να ήταν κάποιος πάλι δεν θα του το έδινα. Εκείνη την ώρα αγχώθηκα για πολλούς λόγους.

 

Ήταν μια άγνωστη οικογένεια, σε ένα πολυκατάστημα, δεν ήξερα αν ήταν καθαροί ή όχι, δεν ήξερα αν ήταν πραγματικά σε θέση η γιαγιά να το κρατήσει ή όχι, δεν ήξερα αν είχαν κάποια ασθένεια ή κάτι μεταδοτικό, έστω και γρίπη. Επίσης, επειδή η μικρή εγγονή της ενθουσιάστηκε με το μωρό και γι' αυτό το ζήτησε η γιαγιά να το κρατήσει...σκέφτηκα μήπως αρχίσει η μικρή να το πασπατεύει ή να του κάνει κάτι άγαρμπο άθελά της, χωρίς να προλάβω να αντιδράσω, αφού θα ήταν σε ξένη αγκαλιά και εκτός του πεδίου αντίδρασής μου...

 

Γενικότερα αισθάνθηκα πολύ άβολα με αυτή την παράκληση και αντέδρασα έτσι (προσπέρασα χωρίς να απαντήσω) από αμηχανία περισσότερο. Γενικά μπορώ να σου πω μου έκανε φοβερή εντύπωση που ζητησε ένας ξένος κάτι τέτοιο, δεν ξέρω έτσι ένιωσα γιατί εγώ δεν θα το έκανα ποτέ, γιατί συνυπολογίζω πάντα τον παράγοντα να μην θέλει κάτι τέτοιο ο γονιός του μωρού.

 

Αισθάνθηκα άσχημα που το έκανα, αλλά και τώρα αν μου συμβεί μπορεί να μην αντιδράσω με αγένεια (να αδιαφορήσω δηλ., κάτι θα βρω να πω πιστεύω), αλλά η κατάληξη θα είναι πάλι η ίδια. Δεν θα το έδινα το μωρό.

 

Γενικά κι εγώ δεν είμαι υπέρ του πασπατέματος των μωρών. Δε ζητάω ξένα μωρά, (ειδικά τόσο μωρά όπως ήταν το δικό μου) δεν τα ακουμπάω, ούτε τα πασπατεύω, όσο και αν με ενθουσιάσουν.

 

Ωστόσο αυτό το περιστατικό πια μου φαίνεται πταίσμα μπροστά σε αυτό που διηγήθηκα πιο πρόσφατα με την κυρία που όρμησε σε ένα άλλο κατάστημα και ενώ της είχα αρνηθεί να κρατήσει το μωρό, το άρπαξε και άρχισε να το πετάει πολύ ψηλά με κίνδυνο να μου το ρίξει κάτω αν δεν το έπιανε καλά ή αν έκανε κάποια απότομη κίνηση η μπέμπα....και το μωρό σπάραξε στο κλάμα απ' το φόβο του...

 

Και τι να πω πια για το περιστατικό που διηγήθηκε παραπάνω μια άλλη κοπέλα με την κυρία στην εκκλησία που βούτηξε το δάκτυλό της στο στόμα του μωρού της κοπέλας για να δει αν πεινάει...

 

Νομίζω ότι τέτοιες κινήσεις είναι παρατραβηγμένες για να τις κάνεις σε ξένα μωρά.

[balshine]

κ εγω θα συμφωνησω με τη mariakr..

 

παντως δεν νομιζω οτι μπορει να συγκριθει η σωματικη επαφη με το αν το παιδι αργοτερα παιξει σε παιδικη χαρα με χωμα κλπ..γενικα κ εγω ειμαι περιεργη στην αφη ξενων..δεν θελω καποιος που δεν γνωριζω να με ακουμπησει να με αγκαλιασει κλπ..δεν ειναι θεμα αν ειναι καθαρος αλλα ειναι κατι αβολο και περιεργο..

 

βλεπω καθημερινα μωρακια πολυ γλυκα που ναι μεν θα τα κοιταξω θα τους μιλησω θα τα κανω να γελασουν αλλα απο που κι ως που να το παρω αγκαλια?

 

μη μπερδευστε δεν ειναι καποιος πχ οπως η πωλητρια-γυναικα στο φουρνο που βλεπετε καθημερινα κ θα τον παρει μια στιγμη αγκαλια..εδω μιλαμε για αγνωστους!

 

τεσπα αγαπη παιρνει το μωρο αρκετη απο μας τους γονεις του τις θειες-θειους του και γενικα ολο το σοι και φιλους μας..απο τους ξενους μου αρκουν τα λογακια και τα χαμογελακια τους..

[alcyon]

mariakr...

Ξέρεις, όσο μεγαλώνει ένα παιδί ... "ξεχνάμε". Επειδή οι δυνατότητές του μέρα με τη μέρα μεταβάλλονται, νομίζουμε πως ήταν έτσι "από πάντα". Σαφώς την πατάμε εμείς που έχουμε μεγαλύτερα παιδάκια.

 

Έφτιαξα εικόνα στο νου μου, με 2 μηνών παιδί ... δηλαδή 50-60 μερών... Εεε ναι... είναι μικρούλι και "εύθραυστο". Κι εγώ στη θέση σου, θα απαντούσα στην ερώτησή τους για να το πάρουν "μπααααα δε νομίζω!"

 

Όσα είπα για αντοχές στη βρωμιά κτλ... αφορούν παιδιά που μπορούν να περπατάνε, δηλαδή περίπου 1έτους. Άρα, είναι εντελώς διαφορετική ηλικιακή ομάδα.

 

 

Απλά πιστεύω πως κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν επαφή με μωρά εδώ και πολλά χρόνια, τα λαχταράνε. Ας μην τους παρεξηγούμε. Φυσικά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ενδίδουμε στις διαθέσεις τους.

 

Επίσης άνθρωποι που έχουν κάποια αναπηρία, λόγω των φυσικών περιορισμών που έχουν, εμφανίζονται καμιά φορά ...χμμμ... πώς να το πω....με έντονη λαχτάρα για κοινωνική επαφή. Όχι κακοί, όχι προσβλητικοί... ελπίζω να έγινα αντιληπτή.

 

Φυσικά, αυτός είναι ο ρόλος μας σαν γονείς... να ελέγχουμε το περιβάλλον και να κρίνουμε τι είναι το καλύτερο για τα παιδιά και την οικογένειά μας.

 

Πολύ, καλή σας μέρα!!

[rena_myst]

Εγώ όχι μόνο δεν τον έδινα δεξιά και αριστερά όταν ήταν μωρό για αγκαλιές κτλ. (εννοώ σε αγνώστους πχ σε κάποιον που βρήκαμε στο δρόμο-δεν εννοώ πχ συγγενείς και φίλους) αλλά θυμάμαι πως δεν μου άρεσε ούτε να τον αγγίξει κάποιος που δε γνωρίζω. Και γενικά και να δώ ένα πχ χαριτωμένο μωρό, χαμογελάω στη μαμά του και λέω να το 'χαίρεστε'. Ούτε το πιάνω, ούτε το χαιδεύω, ούτε ζητάω να το πάρω αγκαλιά. Αυτό θεωρώ φυσιολογική συμπεριφορά στη σημερινή κοινωνία. Λίγα γίνονται?

 

Και τι θα'μαστε με τα παιδιά μας δηλαδή 'μπάτε σκύλοι αλέστε'?

 

 

Συμφωνω απολυτα. Και δε νομιζω να χρειαζεται αιτιολογηση το θεμα.Πολυ απλα .........δεν θελω οι ξενοι να πασπατευουν το μωρο μου....τελος.Μπορει να εχουν τις καλυτερες προθεσεις .....απλα εμενα μ'ενοχλει.

[fairy's mom]

Έφτιαξα εικόνα στο νου μου, με 2 μηνών παιδί ... δηλαδή 50-60 μερών... Εεε ναι... είναι μικρούλι και "εύθραυστο". Κι εγώ στη θέση σου, θα απαντούσα στην ερώτησή τους για να το πάρουν "μπααααα δε νομίζω!"

 

Όσα είπα για αντοχές στη βρωμιά κτλ... αφορούν παιδιά που μπορούν να περπατάνε, δηλαδή περίπου 1έτους. Άρα, είναι εντελώς διαφορετική ηλικιακή ομάδα.

Να λοιπόν που συμφωνούμε και δεν το είχαμε καταλαβει!

[Sofiade]

Κοίτα να δεις... τόσο μικρό μωράκι κι εγώ δεν ξέρω αν θα το έδινα. Αλλά δεν θα πάθαινα και σοκ επειδή μου το ζητήσανε! Δηλαδή δεν θα το θεωρούσα τόσο φοβερό και τρομερό. Θα κοντοστεκόμουνα, θα τους εξηγούσα ότι ο γιατρός έχει πει όχι και θα τους έλεγα να του χαϊδέψουν το ποδαράκι ή κάτι τέτοιο.

 

Πάντως η γρίπη δεν μεταδίδεται με το χάιδεμα ή το κράτημα του μωρού, μεταδίδεται με το βήξιμο, το φτέρνισμα και την ομιλία ακόμα σε απόσταση 2 μέτρων. Δεδομένου ότι ένας ασθενής μπορεί να μεταδώσει τον ιό ακόμα και πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα (πριν δηλαδή να ξέρει ο ίδιος ότι είναι άρρωστος) ο μόνος τρόπος να προφυλάξουμε τα παιδιά μας είναι να μην αφήνουμε κανέναν να τα πλησιάσει σε απόσταση 2 μέτρων! Επιπλέον η γρίπη δεν έχει να κάνει με τις συνθήκες υγιεινής... μπορεί κάλλιστα να την κολλήσει και αυτός που είναι συνέχεια με τη χλωρίνη και το dettol στο χέρι.

΄

Μεθαύριο όσες έχουμε ένα μωράκι θα κάνουμε (πρώτα ο Θεός) και δεύτερο, όταν το πρώτο παιδάκι μας θα είναι μεγαλύτερο, ενδεχομένως να πηγαίνει παιδικό, και θα μας κουβαλάει κάθε λίγο και λιγάκι ιώσεις στο σπίτι. Τι θα κάνουμε, θα το απομονώσουμε; Θα το στείλουμε 6 μήνες κατασκήνωση; Ή δεν θα του επιτρέπουμε να πλησιάσει το μωρό σε ακτίνα 2 μέτρων;

[fairy's mom]

θα τους εξηγούσα ότι ο γιατρός έχει πει όχι και θα τους έλεγα να του χαϊδέψουν το ποδαράκι ή κάτι τέτοιο.

 

Μεθαύριο όσες έχουμε ένα μωράκι θα κάνουμε (πρώτα ο Θεός) και δεύτερο, όταν το πρώτο παιδάκι μας θα είναι μεγαλύτερο, ενδεχομένως να πηγαίνει παιδικό, και θα μας κουβαλάει κάθε λίγο και λιγάκι ιώσεις στο σπίτι. Τι θα κάνουμε, θα το απομονώσουμε; Θα το στείλουμε 6 μήνες κατασκήνωση; Ή δεν θα του επιτρέπουμε να πλησιάσει το μωρό σε ακτίνα 2 μέτρων;

Aytό με το ποδαρακι το έχω πει χωρίς υπερβολή πάνω από 100 φορές. Ειδικά στις κούνιες πλάκωναν ακόμα και παιδακια για να το χαιδεψουν κι εγώ όλο έλεγα "ποδαρακι, ποδαρακι" Ειδικά το πρώτο 2μηνο που ήταν και προωρούλα και φοβομουν ακομα περισσότερο, μου ήταν εφιαλτης, γιατί ΟΛΟΙ πήγαιναν κατευθείαν μάγουλο. Βλέπεις ένα μωρό μινιόν (2 κιλά την πήρα σπίτι) πας και χαιδευεις μάγουλο, ενώ είσαι έξω και έχεις πίάσει δεν ξέρω κι εγώ τι (δεν μιλάω για τα πιτσιρικια αλλα για τους μεγάλους) Πραγματικά ήταν μετρημένες οι γυναίκες που πήγαιναν στο πόδι. Αλλά τους το έλεγα, δεν ντρεπόμουν.

Όσο για την αδερφή της, ποτέ δεν της στέρησα το χάδι, από την 1η μέρα κιολας, απλά στην αρχή την πήγαινα περισσότερο προς ποδι μεριά. Γι αυτό και δεν την είδε ανταγωνιστικά και σε γενικές γραμμές δεν την ζηλεύει. Αλλά η αγκαλιά είναι άλλο πράγμα από το χάδι. Ακόμα και φίλη μου που μου την είχε ζητήσει όταν ήταν 2 μηνών την έδωσα αλλά με πολύ σφιξιμο στην καρδιά. Νομίζω ότι είναι το ένστικτο της μαμας.

[Μαμά Χριστίνα]

Εγώ έχω ένα παιδάκι που πάσχει από Κυστική ίνωση και έχει μεγάλο θέμα με τα μικρόβια, κολλάει εύκολα και σοβαρά μικρόβια, πολύ σοβαρά. Παρόλ' αυτά ο γιατρός του με συμβούλευσε να κάνουμε μια φυσιολογική ζωή γιατί λέει για τα μικρόβια έχει φάρμακα να μου δώσει, για τα ψυχολογικά που μπορεί να του δημιουργηθούν αν δεν του επιτρέψω να συγχρωτίζεται με τον υπόλοιπο κόσμο δεν έχει φάρμακα. Αρχικά κι εγώ φοβόμουν, μετά αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή του γιατρού.

 

Και πες ότι ένα δίχρονο το παίρνει αγκαλιά μια γιαγιά στην πλατεία και φταρνίζεται και το κολλάει κάτι. So what? Δλδ άμα το κολλήσει η δική του η γιαγιά, ποια η διαφορά; Κι επίσης, πώς θα ξέρουμε αν κόλλησε από τη γιαγιά ή από κάποιο παιδάκι που φταρνιζόταν παραπέρα; Τα μικρόβια και οι ιοί κυκλοφορούν στον αέρα μέχρι πολλά μέτρα μακριά. Το μωρομάντηλο δεν κάνει πολλά πράγματα, κυρίως εμάς καθησυχάζει. Πλύσιμο πολλές φορές την ημέρα με νερό και απαραίτητα σαπούνι. Και μέχρι 10 ιώσεις το χρόνο είναι ευπρόσδεκτες, το θωρακίζει σιγά σιγά. Απλά πράγματα. Και σας τα λέω εγώ που για μας μια απλή ίωση σημαίνει πολύ δυσκολότερα πράγματα από αυτά που ξέρετε. Είπα να δώσω και μια άλλη οπτική στο όλο θέμα.