Έγινε πατέρας τεσσάρων παιδιών τρία χρόνια μετά τον... θάνατο του!

[DALIA]

Τα παιδιά θα μεγαλώσουν με την γιαγιά τους που τα βλέπει σαν δικά της παιδιά. Γεννήθηκαν τρία χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα τους....

 

 

Ο Βάνια ο όμορφος, ο Θεοχάρης ο φιλομαθής, ο Μιχάλης ο σοβαρός και η Μαρία η πριγκίπισσα είναι τέσσερα αδέλφια, που γεννήθηκαν τρία χρόνια μετά το … θάνατο του πατέρα τους. Δεν πρόκειται για κάποιο ανεξήγητο θαύμα, αλλά για θαύμα της σύγχρονης ιατρικής.

Η γιαγιά τους Λαμάρα Κελεσίδου, ομογενής από τη Ρωσία, ξετυλίγει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο το νήμα της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας. Μιας ιστορίας που μέσα από το θάνατο και τη θλίψη "γεννήθηκε" η αισιοδοξία και το χαμόγελο στα χείλη τεσσάρων μικρών "αγγέλων".

 

Η κ. Κελεσίδου και ο γιος της ζούσαν στη Θεσσαλονίκη, όταν η λευχαιμία χτύπησε τον 18χρονο τότε Μιχάλη. Οχτώ ολόκληρα χρόνια ο νεαρός έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, αλλά δεν τα κατάφερε και "έφυγε" στα 26 του χρόνια.

 

Μόλις αρρώστησε, η μητέρα του φρόντισε να καταψύξει σπέρμα του, με την ελπίδα πως, ίσως, μια μέρα ο γιος της θα μπορούσε να "γευτεί" τη χαρά της πατρότητας. Και μπορεί ο Μιχάλης να έχασε τη μάχη με τη λευχαιμία, αλλά για τη μητέρα του ζει, μέσα από τα τέσσερα παιδιά του, τα οποία γεννήθηκαν σχεδόν τρία χρόνια μετά το θάνατό του.

 

"Είναι πραγματικό θαύμα η γέννηση μιας νέας ζωής από το γιο μου. Σίγουρα δεν ήθελα μόνο ένα παιδί, αλλά δεν περίμενα τέσσερα ...Όταν μάθαμε για τη δύσκολη κατάσταση της υγείας του, προτού αρχίσει η χημειοθεραπεία, φροντίσαμε να καταψύξουμε σπέρμα του για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει αργότερα. Αυτό έγινε στο πλαίσιο των νόμιμων διαδικασιών, που συνήθως εφαρμόζονται σε τέτοιες περιπτώσεις", εξηγεί η Λαμάρα, στην τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από τη Μόσχα, όπου βρίσκεται σήμερα.

 

Μετά το θάνατο του μονάκριβου γιου της, η Λαμάρα βρήκε στη Ρωσία δυο γυναίκες, που δέχτηκαν να γίνουν παρένθετες μητέρες και να γεννήσουν τα παιδιά του Μιχάλη. Σε κάθε μία εμφυτεύτηκαν από δυο έμβρυα, που προέκυψαν από ωάρια γονιμοποιημένα από το σπέρμα του γιού της.

 

"Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πέρα από τα αναμενόμενα. Ακόμα και οι γιατροί δεν το πιστεύουν πως γεννήθηκαν τέσσερα υγιέστατα μωρά. Αυτά μου δίνουν μια νέα ευκαιρία να συνεχίσω τη ζωή και να έχω όνειρα να τα μεγαλώσω σωστά", μας λέει η 60χρονη, με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή.

 

Η γέννηση των παιδιών αυτών, εκτός από ανείπωτη χαρά, έφερε και προβλήματα στη Λαμάρα, η οποία θέλει να γίνει αυτή η μητέρα των εγγονιών της. Το πρόβλημα δεν έχει τη ρίζα του στις παρένθετες μητέρες, αλλά στις αρχές, καθώς οι υπάλληλοι του ληξιαρχείου αρνούνται να τα καταχωρήσουν ως παιδιά της Λαμάρα και να εκδώσουν πιστοποιητικό γέννησης. Αυτό έχει ως συνέπεια να στερούνται τα παιδιά όλες τις παροχές της κρατικής πρόνοιας, ενώ μελλοντικά δεν θα μπορέσουν να εγγράφουν στο νηπιαγωγείο και το σχολείο.

 

"Το ρωσικό ληξιαρχείο αδιαφορεί αν τα παιδιά, που τώρα είναι πέντε μηνών, δεν έχουν ονόματα, ούτε θέση σε αυτή τη ζωή. Οι υπάλληλοι υποστηρίζουν ότι στη Ρωσία δεν υπάρχει νόμος, που μπορεί να νομιμοποιήσει την ύπαρξη ενός παιδιού από πατέρα που δεν ήταν εν ζωή. Στη Ρωσία, για να βγει πιστοποιητικό γέννησης πρέπει να υπάρχουν και οι δυο γονείς", μας εξηγεί η κ. Κελεσίδου.

 

Μάλιστα, η δοκιμασία της 60χρονης δεν είναι η μοναδική ανάλογη περίπτωση στη Ρωσία. Στην Αγία Πετρούπολη, η γιαγιά Κλίμοβα Ναταλία, μετά το θάνατο του γιου της κατάφερε και πιστοποιήθηκε ως μητέρα του παιδιού του από παρένθετη μητέρα.

 

Η Κατερίνα Ζαχάροβα από τα Ουράλια ήταν η πρώτη στη Ρωσία, που επέλεξε τον ίδιο τρόπο για να νιώθει κοντά της το γιο της, ακόμη και μετά το θάνατό του. Σήμερα, ο εγγονός της είναι πέντε χρόνων, και μόλις πρόσφατα έμαθε για τον πατέρα του όλη την αλήθεια.

 

Μητέρα ή γιαγιά, δεν φαίνεται να έχει σημασία, αφού χωρίς τις προσπάθειες της Λαμάρας δεν θα είχαν γεννηθεί τα εγγόνια της. Σήμερα, η ίδια αγωνίζεται να αναγνωριστεί ως μητέρα των εγγονιών της και όταν τελειώσουν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες ευελπιστεί πως θα επιστρέψει στην αγαπημένη πόλη του γιου της, τη Θεσσαλονίκη, όπου είναι το σπίτι της, μαζί με αυτά.

 

Αργότερα, μόλις τα παιδιά μάθουν να ακούν και να μιλούν, σκοπεύει να τους εξηγήσει τι σημαίνει αυτή η … πολύπλοκη φόρμουλα αγάπης. Προς το παρόν, θα πρέπει να αποδείξει στις ρωσικές δικαστικές αίθουσες, το δικαίωμα για μια κοινή ζωή γι' αυτή την ιδιαίτερη οικογένεια

 

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=81407&catid=3

 

Eίναι δυνατόν το βλαστάρι σου να διεγνωσθεί με λευχαιμία και εσύ να έχεις το μυαλό να καταψύξεις το σπέρμα ?

Μια γυναίκα που μόλις 3 χρονια πριν έχασε το παιδί της να είναι σε αυτή τη διαδικασία ?

[saxpa]

Το παιδί θα χαροπαλέυει και εγώ θα σκέφτομαι να καταψύξω το σπέρμα του - σκεφτείται την διαδικασία ε? - για μετά όταν θα πεθάνει να το βάλω σε μια - δυο γυναίκες να μου κάνουν τα εγγόνια που θα έχει και γονίδια απο τις άσχετες μητέρες...ε εντάξει...πολύ αρρωστημένο...και δεν σκέφτηκε οτι αυτή είναι 60 και αυτά 5 μηνών αν πεθάνει τι θα απογίνουν χωρίς γονείς...και πως αυτες δέχτηκαν ρε γμτ...αρρωστημένη κατάσταση...κρίμα στα παιδιά...

[latiatoula]

............Eίναι δυνατόν το βλαστάρι σου να διεγνωσθεί με λευχαιμία και εσύ να έχεις το μυαλό να καταψύξεις το σπέρμα ?

 

Μια γυναίκα που μόλις 3 χρονια πριν έχασε το παιδί της να είναι σε αυτή τη διαδικασία ?

 

Κοίτα, και μένα το γεγονός της γέννησης των παιδιών και ο τρόπος με τον οποίον ήρθαν στον κόσμο, μου προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα, όχι ότι μου πέφτει και λόγος, βέβαια. Ως προς το πρώτο σκέλος της ερώτησή σου όμως,δεν καταλαβαίνω γιατί σου κάνει εντύπωση: πολλά άτομα, με το που διαγιγνώσκονται με κάποιας μορφής καρκίνου, πριν να αρχίσουν τις χημειοθεραπείες, μεριμνούν και για το μέλλον, για την κατάψυξη σπέρματος δηλαδή ή ωαρίων. Όσοι είναι σε μια ηλικία που μπορούν να το αποφασίσουν μόνοι τους, το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία, όσοι είναι νεότεροι (ο γιος της γυναίκας αυτής ήταν 18 ), το κάνουν μετά από παρότρυνση δικών τους ανθρώπων. Μακάρι το παλληκάρι να είχε ζήσει, να είχε αποκτήσει μια καλή σύντροφο και να είχε χρησιμοποιήσει με εκείνη το κατεψυγμένο σπέρμα, για να γίνει πατέρας. Υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί και στο δικό μας φόρουμ.

Από την άλλη, το ξαναλέω, και μένα με ξενίζει ο τρόπος με τον οποίον ήρθαν στον κόσμο τα παιδάκια. Από την άλλη, είναι και ο πόνος της μάνας, που έχασε το γιο της, που με κάνει να μην μπορώ εύκολα να την κρίνω αρνητικά.

[fistikaki]

ισως να μην ειχε στο νου της οτι το παιδι της θα πεθαινε, αλλα οτι θα ζουσε και θα ηθελε καποτε να κανει δικα του παιδια...

 

και μετα, οταν εφυγε απο τη ζωη, προφανως ηθελε η μανα να αναστησει το παιδι της... εδω αλλες, φτιαχνουν κουκλες ομοιωματα των νεκρων παιδιων τους..

 

το προβλημα ειναι οτι δεν σκεφτηκε τις συνεπειες, εφοσον δεν υπαρχει το νομικο πλαισιο να καλυψει την περιπτωση τους

[latiatoula]

ισως να μην ειχε στο νου της οτι το παιδι της θα πεθαινε, αλλα οτι θα ζουσε και θα ηθελε καποτε να κανει δικα του παιδια...

 

........................

 

Ναι, αυτό πιστεύω και εγώ, και μέχρις αυτό το σημείο, προσωπικά, βρίσκω τη στάση της πολύ σωστή και άξια επαίνου. Το λέω και επιμένω σε αυτό, γιατί σε αντίστοιχη περίπτωση, δικού μου ανθρώπου που νόσησε από καρκίνο του μαστού, προσπαθήσαμε να την πείσουμε να καταψύξει ωάρια. .....για να τα χρησιμοποιήσει η ίδια, όμως. Όταν ένας άνθωπος χτυπιέται από μία τόσο σοβαρή ασθένεια, είναι καλό, για τη δική του ψυχολογία, να τον προσανατολίζεις στο μέλλον, να του λες "θα τα καταφέρεις και θα ζήσεις και αφού θα ζήσεις, να βρες και σύντροφο και να κάνεις και παιδιά".

[xuito]

Ok , κάποια παιδάκια τα μεγαλώνουν οι παπουδογιαγιάδες όταν οι γονείς δεν βρίσκονται στη ζωή, αλλά να γεννιούνται παιδιά από τη θέληση της γιαγιάς το βρίσκω από τραβηγμένο έως τραγικό...

 

Τι φταίνε τα παιδάκια???

[Σοφία_Κ]

Ένας φίλος παλιότερα χρειαζόταν να κάνει χημειοθεραπείες. Πριν τις ξεκινήσει ο γιατρός τον συμβούλεψε να κρατήσει σπέρμα για παν ενδεχόμενο, γιατί οι θεραπείες πιθανώς να επιρρέαζαν την αναπαραγωγική του ικανότητα.

Προφανώς συνέβη και σ' αυτήν την περίπτωσή το ίδιο.

 

Τη συνέχεια όμως την θεωρώ απαράδεκτη. Εξήντα χρονών θέλεις να γίνεις μητέρα; Πως ρισκάρεις να αφήσεις τέσσερα παιδιά ορφανά όση και να είναι η αγάπη σου για το γιο σου. Στα δεκαπέντε τους θα πρέπει να γηροκομήσουν τη μητέρα τους

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είμαστε και λίγο λογικοί

[DALIA]

Όταν ένας άνθωπος χτυπιέται από μία τόσο σοβαρή ασθένεια, είναι καλό, για τη δική του ψυχολογία, να τον προσανατολίζεις στο μέλλον, να του λες "θα τα καταφέρεις και θα ζήσεις και αφού θα ζήσεις, να βρες και σύντροφο και να κάνεις και παιδιά".

 

έχω ζήσει τον καρκίνο και από τις 2 πλευρές ( αίσιο τέλος, τραγικό τέλος ), δεν είναι τόσο απλό liatatoula μου.Φυσικά και συμφωνώ 100% ότι επιβάλεται να του δίνεις δύναμη και να αναφέρεσαι στο μέλλον.

Αλλά...

Επίσης η θεία μου ( αδερφή της μητέρας μου ) έχασε το γιο της στα 26 του από ατύχημα. Η ψυχολογία αυτή της γυναίκας δεν ήταν/είναι να αναλάβει 4 μικρά αγγελούδια εφόρου ζωής και να υποστεί τον γολγοθα της γραφειοκρατείας...

[latiatoula]

Ντάλια, το ίδιο πράγμα λέμε πάνω κάτω. Και μένα με σόκαρε ο τρόπος που ήρθαν στον κόσμο τα παιδιά, το έγραψα εξάλλου. Η κατάψυξη σπέρματος από την άλλη, μου φάνηκε πολύ σωστή σαν διαδικασία και καλώς τον παρότρυνε να το κάνει. Ήθελα απλά να το διευκρινίσω, γιατί δυστυχώς, από ότι φαίνεται, όλοι έχουμε στην οικογένεια ή και στον φιλικό μας περίγυρο, νεαρά άτομα που έρχονται αντιμέτωποι με αυτή την ασθένεια και καλό είναι να ξέρουμε ότι υπάρχει η προοπτική κατάψυξης γενετικού υλικού, πριν από τις χημειοθεραπείες.

Πολύ λυπάμαι για το παιδί στην οικογένειά σας, που χάθηκε. Να είστε πάντα γεροί να τον θυμάστε.

[momitsi]

Μόλις αρρώστησε, η μητέρα του φρόντισε να καταψύξει σπέρμα του, με την ελπίδα πως, ίσως, μια μέρα ο γιος της θα μπορούσε να "γευτεί" τη χαρά της πατρότητας.

 

νομιζω τα λεει ολα αυτο ...και επειδη δεν μπορουμε να μπουμε στην ψυχολογια ενος γονιου που εχασε παιδι(μακρυα απο ολους) δεν μπορω να κρινω την πραξη της......τωρα αυτα για την γραφειοκρατεια δυστυχως υπαρχουν παντου.

[DALIA]

Πολύ λυπάμαι για το παιδί στην οικογένειά σας, που χάθηκε. Να είστε πάντα γεροί να τον θυμάστε.

 

να είσαι καλά κοπέλα μου, εύχομαι παρόμοια περιστατικά να μην χτυπάνε καμία οικογένεια στον κόσμο...

[DALIA]

Παιδιά δε νομίζω ότι σε κάποιο ποστ έκρινα αυτή τη μητέρα...

Ο λόγος που άνοιξα το θέμα σε καμία περίπτωση δεν ήταν για να την κρίνω...

[ηλιαχτιδα 78]

ειπαμε ο ανθρωπος πανω στον πονο του κανει πολλα...ψαχνει απο καπου να κρατηθει...αλλα μερικα πραγματα παραειναι παραλογα...αντε να ζησουν τα παιδακια και να ζησει και η γιαγια για να τα μεγαλωσει... ηθελα να ξερα τι θα τους πει οταν μεγαλωσουν για τον πατερα τους και την ''τυχαια'' μητερα τους...μου κανει λιγο αρρωστημενο ολο αυτο...

[korina1974]

Κορίτσια απ' ότι κατάλαβα ο γιος της είχε ήδη πεθάνει όταν αυτή αποφάσισε να αποκτήσει τα παιδάκια. Γι' αυτό κι εγώ το θεωρώ εγωιστικό από μέρους της. Μεγάλη γυναίκα είναι, μπορεί να της συμβεί οτιδήποτε. Και στο κάτω κάτω της γραφής τα παιδάκια είναι ορφανά αυτή τη στιγμή από πατέρα και μητέρα. Πως θα νιώθουν όταν αρχίσουν να καταλαβαίνουν ?

[elenik]

Eίναι δυνατόν το βλαστάρι σου να διεγνωσθεί με λευχαιμία και εσύ να έχεις το μυαλό να καταψύξεις το σπέρμα ?

Ναι ειναι. ΑΝ εχεις βιωσει κοντινο σου προσωπο που επιβιωσε μετα απο χημειοθεραπειες αλλα απλα δεν μπορει πια ποτε να γινει γονιος και εχεις νοιωσει αυτο το γιατι και τον πονο του.... ναι ....μετα ειναι το 1ο που σκεφτεσαι.

Γιατι πιστευεις οτι θα τα καταφερει και θελεις να συνεχισει σαν να μην εχει συμβει τιποτα (χαζο αλλα κατανοητο - σε εμενα τουλαχιστον)

 

Μια γυναίκα που μόλις 3 χρονια πριν έχασε το παιδί της να είναι σε αυτή τη διαδικασία ?

Εκει ξεκιναει η παρανοια.....

Γιατι μετα υπαρχουν 3 παιδια που μεγαλωνοντας ισως τα σοκαρεις με αυτα που θα απαντησεις στις αυτονοητες αποριες τους...

[travellingmum]

αρχικα, δεν καταλαβα, τα ωαρια ηταν των παρενθετων μητερων, ή αλλων δωρητων και τα πηρε απο τραπεζα;

 

Υπαρχουν πολλα σ'αυτην την ιστορια που δημιουργουν αναμεικτα συναισθηματα, αλλα το προσωπικο μου πορισμα ειναι οτι...δε μπορω να εγγυηθω οτι δε θα εκανα το ιδιο αν πεθαινε το μοναχοπαιδι μου....

 

Παντως ειναι ανηθικο απο το συστημα να τιμωρουν ετσι τεσσερις αθωες ψυχουλες επειδη η κατασταση τους δεν ταιριαζει σε κανενα απο τα κουτακια τους

[kinkajoujou]

εγώ αναρωτιέμαι, το γενετικό υλικό δεν θα έπρεπε να καταστρέφεται μετά το θάνατο του δότη; πού ξέρεις σε κάθε περίπτωση αν ο θανών θα συμφωνούσε με αυτή τη χρήση του;

[elisaki]

εγώ αναρωτιέμαι, το γενετικό υλικό δεν θα έπρεπε να καταστρέφεται μετά το θάνατο του δότη; πού ξέρεις σε κάθε περίπτωση αν ο θανών θα συμφωνούσε με αυτή τη χρήση του;

 

Να σου πω, αυτος ειναι πολυ σωστος προβληματισμος. Εχεις δικιο!

[kinkajoujou]

να πω και κάτι άλλο; οι περισσότερες βλέπω σκεφτόμαστε από την πλευρά της μάνας, και λέμε "αν πάθαινε κάτι και το δικό μου το παιδί, ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο". Θεμιτό, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούμε κάποια άλλα πράγματα, ότι π.χ. το παιδί μας δεν μας ανήκει σε βαθμό του να ορίζουμε μετά θάνατον τι θα γίνει με το σπέρμα του κι αν θα έρθει καινούρια ζωή στον κόσμο από αυτό, όπως επίσης και ότι τα 4 αυτά παιδιά θα μεγαλώσουν με μια ηλικιωμένη γυναίκα που σίγουρα θα έχει και κάποια ψυχολογικά θέματα, κλπ κλπ. Και το γεγονός ότι υπάρχει νομικό κενό δεν δείχνει εν μέρει ότι είναι κάτι που είναι έξω από τα λογικά πλαίσια, εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις ο νόμος (συνήθως) καλύπτει τα περισσότερα ενδεχόμενα;

 

αν δλδ ήταν μια πιο νέα γυναίκα, θα μπορούσε να κυοφορήσει και το έμβρυο;;;;;

 

δεν ξέρω πού ακριβώς μπαίνει το όριο σε αυτή την ιστορία...

 

κι αυτό που είπες fistikaki για τις κούκλες που είχαμε ξανασυζητήσει και παλιότερα, το να πάρεις μια άψυχη κούκλα δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο με το να δημιουργήσεις 4 νέες ζωές νομίζω

[travellingmum]

να πω και κάτι άλλο; οι περισσότερες βλέπω σκεφτόμαστε από την πλευρά της μάνας, και λέμε "αν πάθαινε κάτι και το δικό μου το παιδί, ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο". Θεμιτό, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούμε κάποια άλλα πράγματα, ότι π.χ. το παιδί μας δεν μας ανήκει σε βαθμό του να ορίζουμε μετά θάνατον τι θα γίνει με το σπέρμα του κι αν θα έρθει καινούρια ζωή στον κόσμο από αυτό, όπως επίσης και ότι τα 4 αυτά παιδιά θα μεγαλώσουν με μια ηλικιωμένη γυναίκα που σίγουρα θα έχει και κάποια ψυχολογικά θέματα, κλπ κλπ. Και το γεγονός ότι υπάρχει νομικό κενό δεν δείχνει εν μέρει ότι είναι κάτι που είναι έξω από τα λογικά πλαίσια, εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις ο νόμος (συνήθως) καλύπτει τα περισσότερα ενδεχόμενα;

 

αν δλδ ήταν μια πιο νέα γυναίκα, θα μπορούσε να κυοφορήσει και το έμβρυο;;;;;

 

δεν ξέρω πού ακριβώς μπαίνει το όριο σε αυτή την ιστορία...

 

κι αυτό που είπες fistikaki για τις κούκλες που είχαμε ξανασυζητήσει και παλιότερα, το να πάρεις μια άψυχη κούκλα δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο με το να δημιουργήσεις 4 νέες ζωές νομίζω

 

αυτο με το νομο δεν παιζει και εχει επαληθευτει πολλακις στην ιστορια, εξ'ου και δημιουργουνται νεοι νομοι συνεχως.

Συμφωνω με ολα αυτα που λες... εκ του ασφαλους, ναι, συμφωνω. Αλλα οπως ειπα, το τι θα εκανα στη θεση της ενας θεος το ξερει.

 

Οσον αφορα την ηλικια, εχω το ιδιο θεμα με ανθρωπους, γυναικες και αντρες που γινονται γονεις σε μεγαλη ηλικια. Αλλα οταν ειχε μιλησει παλιοτερα στο φορουμ για καποιον που εγινε πατερας στα 70 και εθεσα αυτους τους προβληματισμους, επεσαν να με φανε, κι ετσι δε θετω την ηλικια καν ως θεμα εδω... :wink:

[korina1974]

εγώ αναρωτιέμαι, το γενετικό υλικό δεν θα έπρεπε να καταστρέφεται μετά το θάνατο του δότη; πού ξέρεις σε κάθε περίπτωση αν ο θανών θα συμφωνούσε με αυτή τη χρήση του;

 

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Άλλο να ήταν στη ζωή και άλλο 3 χρόνια μετά το θάνατό του, να χρησιμοποιηθεί το γενετικό υλικό του χωρίς την συγκατάθεσή του.

Κανονικά δεν έπρεπε να άφηναν την γιαγιά να προχωρήσει καθόλου σε μια τέτοια κίνηση. Να της απαγόρευαν να χρησιμοποιήσει τα σπερματοζωάρια του νεκρού.

Το θεωρώ πολύ εγωιστικό από μέρους της και δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω την πράξη της.Το έκανα για τον εαυτό της και όχι για το παιδί της.

[kinkajoujou]

αυτο με το νομο δεν παιζει και εχει επαληθευτει πολλακις στην ιστορια, εξ'ου και δημιουργουνται νεοι νομοι συνεχως.

Συμφωνω με ολα αυτα που λες... εκ του ασφαλους, ναι, συμφωνω. Αλλα οπως ειπα, το τι θα εκανα στη θεση της ενας θεος το ξερει.

 

Οσον αφορα την ηλικια, εχω το ιδιο θεμα με ανθρωπους, γυναικες και αντρες που γινονται γονεις σε μεγαλη ηλικια. Αλλα οταν ειχε μιλησει παλιοτερα στο φορουμ για καποιον που εγινε πατερας στα 70 και εθεσα αυτους τους προβληματισμους, επεσαν να με φανε, κι ετσι δε θετω την ηλικια καν ως θεμα εδω... :wink:

 

άμα ήμουν 60 χρονών και μακριά από εμάς έχανα το μονάκριβό μου, θα πήγαινα στα παιδικά χωριά sos να γίνω ανάδοχη μάνα, δεν θα έμπαινα σε όοοολη αυτή τη διαδικασία με κατεψυγμένο σπέρμα, παρένθετες κλπ κλπ.... δεν αναπληρώνεται έτσι το κενό... προσωπική άποψη πάντα και δεν το λέω αφοριστικά...

[DALIA]

εγώ αναρωτιέμαι, το γενετικό υλικό δεν θα έπρεπε να καταστρέφεται μετά το θάνατο του δότη; πού ξέρεις σε κάθε περίπτωση αν ο θανών θα συμφωνούσε με αυτή τη χρήση του;

 

να πω και κάτι άλλο; οι περισσότερες βλέπω σκεφτόμαστε από την πλευρά της μάνας, και λέμε "αν πάθαινε κάτι και το δικό μου το παιδί, ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο". Θεμιτό, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούμε κάποια άλλα πράγματα, ότι π.χ. το παιδί μας δεν μας ανήκει σε βαθμό του να ορίζουμε μετά θάνατον τι θα γίνει με το σπέρμα του κι αν θα έρθει καινούρια ζωή στον κόσμο από αυτό, όπως επίσης και ότι τα 4 αυτά παιδιά θα μεγαλώσουν με μια ηλικιωμένη γυναίκα που σίγουρα θα έχει και κάποια ψυχολογικά θέματα, κλπ κλπ. Και το γεγονός ότι υπάρχει νομικό κενό δεν δείχνει εν μέρει ότι είναι κάτι που είναι έξω από τα λογικά πλαίσια, εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις ο νόμος (συνήθως) καλύπτει τα περισσότερα ενδεχόμενα;

 

συμφωνώ απόλυτα με τις παραπάνω σκέψεις...

Οσον αφορα την ηλικια, εχω το ιδιο θεμα με ανθρωπους, γυναικες και αντρες που γινονται γονεις σε μεγαλη ηλικια. Αλλα οταν ειχε μιλησει παλιοτερα στο φορουμ για καποιον που εγινε πατερας στα 70 και εθεσα αυτους τους προβληματισμους, επεσαν να με φανε, κι ετσι δε θετω την ηλικια καν ως θεμα εδω... :wink:

 

το ίδιο έπαθα και εγώ...( ίσως μπήκαμε στο ίδιο θέμα )

[manoulina]

Ο Βάνια ο όμορφος, ο Θεοχάρης ο φιλομαθής, ο Μιχάλης ο σοβαρός και η Μαρία η πριγκίπισσα είναι τέσσερα αδέλφια, που γεννήθηκαν τρία χρόνια μετά το … θάνατο του πατέρα τους. Δεν πρόκειται για κάποιο ανεξήγητο θαύμα, αλλά για θαύμα της σύγχρονης ιατρικής.

 

Θαύμα της σύγχρονης ιατρικής??? Αυτό είναι κακούργημα όχι θαύμα! Θαύμα θα ήταν αν σωζόταν ο νεαρός. Απορώ ποιοι ήταν οι γιατροί που την ανέλαβαν κιόλας, και μπροστά στο βωμό του χρήματος δεν σκέφτηκαν τι έκαναν!!

 

Ένας φίλος παλιότερα χρειαζόταν να κάνει χημειοθεραπείες. Πριν τις ξεκινήσει ο γιατρός τον συμβούλεψε να κρατήσει σπέρμα για παν ενδεχόμενο, γιατί οι θεραπείες πιθανώς να επιρρέαζαν την αναπαραγωγική του ικανότητα.

Προφανώς συνέβη και σ' αυτήν την περίπτωσή το ίδιο.

Ως εδώ συμφωνώ.

 

Τη συνέχεια όμως την θεωρώ απαράδεκτη. Εξήντα χρονών θέλεις να γίνεις μητέρα; Πως ρισκάρεις να αφήσεις τέσσερα παιδιά ορφανά όση και να είναι η αγάπη σου για το γιο σου. Στα δεκαπέντε τους θα πρέπει να γηροκομήσουν τη μητέρα τους

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είμαστε και λίγο λογικοί

 

Ετσι ακριβώς είναι.

Από την άλλη, είναι και ο πόνος της μάνας, που έχασε το γιο της, που με κάνει να μην μπορώ εύκολα να την κρίνω αρνητικά.

 

Εγώ συγνώμη, αλλά δεν βλέπω κανέναν πόνο της μάνας. Μόνο έναν τεράστιο εγωισμό βλέπω. Δηλαδή όρισε το μέλλον και την αναπαραγωγή του γιου της????

 

το παιδί μας δεν μας ανήκει σε βαθμό του να ορίζουμε μετά θάνατον τι θα γίνει με το σπέρμα του κι αν θα έρθει καινούρια ζωή στον κόσμο από αυτό, όπως επίσης και ότι τα 4 αυτά παιδιά θα μεγαλώσουν με μια ηλικιωμένη γυναίκα που σίγουρα θα έχει και κάποια ψυχολογικά θέματα, κλπ κλπ. Και το γεγονός ότι υπάρχει νομικό κενό δεν δείχνει εν μέρει ότι είναι κάτι που είναι έξω από τα λογικά πλαίσια, εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις ο νόμος (συνήθως) καλύπτει τα περισσότερα ενδεχόμενα;

 

αν δλδ ήταν μια πιο νέα γυναίκα, θα μπορούσε να κυοφορήσει και το έμβρυο;;;;;

Αυτό το σκέφτηκα κι εγώ....

δεν ξέρω πού ακριβώς μπαίνει το όριο σε αυτή την ιστορία...

 

Πιο λογικό θα μου φαινόταν αν είχε κοπέλα, αρραβωνιαστικά ή κάτι τέλος πάντων που ήθελε ένα δικό του παιδί και το έκανε. Οχι οτι συμφωνώ, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά θα είχαν τον ένα βιολογικό τους γονιό. Και σίγουρα θα ήταν πολύ νεότερη...

Επίσης την κρίνω αρνητικά γιατί δεν ήταν μια γυναίκα που δεν είχε γευτεί τη μητρότητα και το ήθελε πολύ και το έκανε. Μου κάνει λίγο ημίτρελη η γυναίκα αυτή..... μάλλον θα έπρεπε πρώτα να την έβλεπε ψυχολόγος και μετά γυναικολόγος....

[agentP]

... Και το γεγονός ότι υπάρχει νομικό κενό δεν δείχνει εν μέρει ότι είναι κάτι που είναι έξω από τα λογικά πλαίσια, εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις ο νόμος (συνήθως) καλύπτει τα περισσότερα ενδεχόμενα; ...

Ουσιαστικά δεν είναι κενό νόμου, αλλά παρανομία. Η εξωσωματική μετά το θάνατο του συζύγου, επιτρέπεται για τη σύζυγο ή τη σύντροφο του θανόντος με αυστηρές προϋποθέσεις και μετά από άδεια του δικαστηρίου, μέχρι 2 χρόνια μετά το θάνατο.

Εδώ η γιαγιά των παιδιών δεν έχει νομικά συγγένεια μ' αυτά τα παιδιά, μόνο αν τα υιοθετήσει θα μπορούσε να γίνει μαμά τους.

Λίγο πείραμα του τρελού επιστήμονα μου θυμίζει αυτή η κατάσταση και είναι κρίμα για τα παιδάκια.